"Το κράτος δικαίου δεν εκβιάζεται, η δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη, η δημοκρατία δεν εκδικείται..." και άλλα ωραία παραμύθια Αυτή φυσικά είναι και η ποιότητα της ελληνικής άρχουσας αστικής τάξης.
Παριστάνει με ύφος χιλίων πιθήκων ότι διαφυλάσσει τα ιερά και τα όσια του διαφωτισμού, αλλά στην επόμενη στροφή της συγκυρίας κάνει την ισονομία χαρτί τουαλέτας.
Θυμάται την Ευρώπη και το "Ευρωπαϊκό Κεκτημένο", όταν είναι να εφαρμόσει μνημόνια, αλλά όταν είναι να εφαρμόσει νόμο δικό της, που δικαιώνει ένα ήσσονος σημασίας αίτημα του οξαποδώ, γίνεται ...Τουρκία. Διατρανώνει ότι το κράτος δεν εκβιάζεται, όταν η Ελλάδα είναι ο παράδεισος των εκβιασμών.
Από τις τράπεζες που εκβίαζαν για ρευστότητα, μέχρι τους εταίρους που εκβίαζαν για υποταγή, από τους δανειστές που εκβίαζαν για πτώχευση μέχρι την TUI που εκβίαζε για είσοδο τουριστών χωρίς ελέγχους.
Το κράτος δεν εκβιάζεται μόνο όταν ο εκβιαστής είναι απεργός πείνας.....
Κι όταν βγαίνουν νομικοί, δικηγόροι, πανεπιστημιακοί όλων των κομματικών τοποθετήσεων και απαιτούν την εφαρμογή των νόμων του κράτους, αυτό το κράτος, όταν αποτυγχάνει να τους φιμώνει, διαστρεβλώνει τις θέσεις τους και τους βαφτίζει ξετσίπωτα "οπαδούς της τρομοκρατίας".
Βγάζει μονάδες, μεμονωμένα άτομα δικά του αυτό το κράτος, που δεν εκπροσωπούν παρά τον εαυτό τους.... για να ευτελίσει, να μειώσει το κύρος και να απαξιώσει θρασύτατα τις ανακοινώσεις της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, η οποία αριθμεί περί τους 2.500 δικαστικούς λειτουργούς και η οποία δρα, εκπροσωπείται και εκφράζεται μέσω της εκλεγμένης διοίκησης αυτής κατά πλειοψηφία - τί να κάνουμε αυτοί είναι οι κανόνες μιας τυπικής αστικής δημοκρατίας...
Ταυτόχρονα αυτό το κράτος και οι διαπρύσιοι κήρυκες της πούρας αστικής δημοκρατίας, ενώ ξορκίζουν και μετά βδελυγμίας αποκηρύσσουν τα "λαϊκά δικαστήρια" - και εννοούν την κρίση του "όχλου" -δεν διστάζουν να επιστρατεύουν ακόμη και τα σοφά "γκάλοπ", δηλαδή τη "φωνή του λαού"-
του ίδιου του "όχλου" που βαθύτατα μισούν και εχθρεύονται - για να πείσουν πως αυτό το κράτος έχει το "δίκιο" αφού και το πόπολο θέλει "εκδίκηση", θέλει νεκρό τον καταδικασμένο τρομοκράτη...
Διαλιέχτε, ό,τι το καλό και συμφέρον...Αυτό το Αστικό Κράτος επαληθεύει για πολλοστή φορά, ότι τα συντάγματα και οι νόμοι ψηφίζονται και υπάρχουν για το θεαθήναι, για την καθιέρωση και συντήρηση της αναγκαίας δημοκρατικής επίφασης στα μάτια των αφελών υπηκόων, μπορούν όμως άνετα να αποτελούν γράμμα κενό και μια ιλουστρασιόν έκδοση βαρύγδουπων διακηρύξεων και προκλητικά να μην εφαρμόζονται, παρά μόνο στο μέτρο και στο βαθμό που εξυπηρετούν τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις του σε κάθε δεδομένη ιστορική στιγμή...
Επιστολή - καταγγελία από εθελοντή αιμοδότη που του επιβλήθηκε πρόστιμο κατά την επιστροφή του από το νοσοκομείο από αστυνομικούς, αν και τηρούσε όλα τα απαραίτητα μέτρα. Όπως καταγγέλλει, «ενοχοποιητικό» στοιχείο ήταν ότι είχε μαζί του τον «Ριζοσπάστη» και μάσκα που έγραφε «και τα καλυμμένα στόματα βγάζουν φωνή».
Ολόκληρη η επιστολή του εθελοντή αιμοδότη που δέχθηκε πρόστιμο, προς τους υπουργούς Υγείας και Προστασίας του Πολίτη:
«Κύριοι υπουργοί,
Στην έκκληση των νοσοκομειακών γιατρών «Να μην αφήσουμε καμία ζωή να χαθεί εξαιτίας της έλλειψης αίματος», ειδικά τώρα στην περίοδο της πανδημίας, ξεκίνησα χτες από το σπίτι μου για το Κρατικό Νίκαιας για να δώσω κι εγώ ένα «χεράκι βοήθειας» στους ήρωες υγειονομικούς, όπως εσείς τους αποκαλείτε.
Στους ήρωες υγειονομικούς που στο πρώτο κύμα της πανδημίας μας καλούσατε να τους χειροκροτήσουμε από τα μπαλκόνια μας. Σε αυτούς που από το πρώτο κύμα της πανδημίας δε θέλανε το υποκριτικό σας χειροκρότημα, το μόνο που σας ζητούσανε είναι να πάρετε όλα τα αναγκαία μέτρα ώστε να μην είναι εκτεθειμένοι στον «πόλεμο» που λέτε ότι βρισκόμαστε. Σε αυτούς που επιστρατεύσατε ΜΑΤ, ξύλο και χημικά επειδή διεκδικούσαν «τα όπλα» για να κάνουν σωστά τη δουλειά τους.
Στην επιστροφή μου από το νοσοκομείο μετά την αιμοδοσία, διμοιρίες της ΔΙΑΣ και της ΔΡΑΣΗΣ σταμάτησαν το τρόλεϊ (κάποιον έψαχναν). Μας ανάγκασαν να κατέβουμε όλοι κάτω για να διαπιστώσουν αν φοράμε τις απαραίτητες μάσκες, αν έχουμε ταυτότητες και την απαραίτητη βεβαίωση μετακίνησης. Αφού τους έδειξα την ταυτότητα, το σχετικό sms και τον επίδεσμο με το σημείο της φλεβοκέντησης, τους ζήτησα να με αφήσουν να γυρίσω σπίτι μου. Σαν «ταύροι σε υαλοπωλείο» έπεσαν τα μάτια τους στη μάσκα, όπου αναγράφεται «ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΛΥΜΜΕΝΑ ΣΤΟΜΑΤΑ ΒΓΑΖΟΥΝ ΦΩΝΗ». Άρχισαν το σωματικό έλεγχο και το ξεψάχνισμα της τσάντας, χωρίς να τηρούν κανένα μέτρο υγειονομικής προστασίας...
Και βρήκαν... «ενοχοποιητικό» στοιχείο: τον «Ριζοσπάστη»! Στη συνέχεια άρχισαν τις ειρωνείες, λέγοντάς μου πως δεν χρειάζεται να πας στο νοσοκομείο με αυτά τα πράγματα (τον «Ριζοσπάστη»!). Κι έτσι, μετά τις διαμαρτυρίες μου το «κατηγορητήριο» είχε στηθεί: Πρόστιμο Covid 300 ευρώ!
Κύριοι υπουργοί δεν σας παρεξηγώ, σας καταλαβαίνω κιόλας, είναι ξεκάθαρη η στάση σας. Έκαστος εφ' ω ετάχθη «μπουκώνετε» από τη μία με ζεστό χρήμα και κάθε είδους ενισχύσεις τους επιχειρηματικούς ομίλους για να κόβετε από την ικανοποίηση των αναγκών μας. Εμάς, που τρέμουμε μη τυχόν και αρρωστήσουμε και δεν έχουμε ΜΕΘ, αφού εσείς καταντήσατε έτσι το ξεχαρβαλωμένο δημόσιο σύστημα Υγείας. Εμάς, που για να πάμε στη δουλειά μας «σαρδελοποιούμαστε» στα ΜΜΜ και το μόνο μας όπλο είναι η ατομική ευθύνη. Εμάς, που στέλνουμε τα παιδιά μας στα σχολεία σε 27αρια τμήματα. Εμάς, που μένουμε άνεργοι, με πετσοκομμένους μισθούς και δικαιώματα για να δίνετε παχυλές επιδοτήσεις στο μεγάλο κεφάλαιο. Σε συνέχεια όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, εντείνετε την καταστολή ενάντια στο εργατικό λαϊκό κίνημα για να κρύψετε τις εγκληματικές σας ευθύνες στη διαχείριση της πανδημίας, για να φορτώσετε ξανά στις πλάτες μας μια ακόμα οικονομική κρίση.
Κύριοι της κυβέρνησης σας ξεκαθαρίζουμε ότι θα μας βρίσκετε συνεχώς μπροστά σας.
Σας δηλώνουμε ότι η μάσκα μας δεν είναι φίμωτρο, η φωνή μας δεν θα σιωπήσει, δε θα συμβιβαστεί».
Βασικά στοιχεία για όσους δεν κατάλαβαν λέξη από το “Κράτος και Επανάσταση”. Και αυτό αφορά και πολλούς που το διάβασαν μικροί…
Ας ξεκινήσουμε από το βασικό: τι είναι το κράτος;
Το κράτος είναι όργανο ταξικής κυριαρχίας.
Μια δύναμη πάνω από την κοινωνία, με ένα σύνολο μηχανισμών, που δε διασφαλίζει γενικά και αόριστα την οργάνωση της κοινωνικής δραστηριότητας -με βασικότερη την παραγωγική διαδικασία-, αλλά την οργάνωση της κοινωνίας με τέτοιον τρόπο που να διασφαλίζει και να διαιωνίζει την εξουσία της κυρίαρχης τάξης. Και αυτήν την τελευταία θα την εντοπίσουμε μες στην παραγωγική διαδικασία και όχι έξω από αυτήν, σε κάποιον τομέα του εποικοδομήματος.
Το πρώτο και βασικό που πρέπει να εμπεδώσει κανείς είναι αυτός ακριβώς ο ορισμός, που διαλύει μια αφελή αντίληψη-παραδοχή που από παιδιά μαθαίναμε να θεωρούμε δεδομένη: ότι δηλαδή το κράτος εκφράζει το γενικό συμφέρον ενάντια στα επιμέρους, ατομικά και ιδιωτικά συμφέροντα, και ενσαρκώνει με έναν νεφελώδη “χεγκελιανό” τρόπο την έννοια του “γενικού καλού”, παρά τις όποιες στρεβλώσεις του.
Όχι, το κράτος εκφράζει τα συμφέροντα των κυρίαρχων και την εξουσία τους. Και αυτό δεν είναι ένας χοντροκομμένος απλοϊκός ορισμός, αλλά η ουσία του κράτους, την οποία επιχειρούν να θολώσουν διάφορες “σύγχρονες αναλύσεις” που περιστρέφονται γύρω της χωρίς να την αγγίζουν.
Πχ η θεωρία του Ν. Πουλαντζά που σε αντίθεση με τον Λένιν, ορίζει το κράτος ως σχέση ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργατική τάξη, ανάμεσα στον κυρίαρχο και τον κυριαρχούμενο.
Μια ρευστή, ευμετάβλητη σχέση, που διαρκώς επανακαθορίζεται με δυναμικό τρόπο και αυτό σημαίνει πως μπορούμε να την αλλάξουμε προς όφελός μας, μέσα από έναν τακτικό Πόλεμο Θέσεων “αλά Γκράμσι”, κερδίζοντας συνεχώς νέες θέσεις και οχυρά, ανεξάρτητα από την στρατηγική σύγκρουση -και βασικά χωρίς αυτή την τελευταία-, δηλαδή χωρίς το άλμα της Επανάστασης και μια “απλοϊκή έφοδο στον ουρανό”.
Όλα αυτά, βέβαια, μέχρι να γίνουν κυβέρνηση οι ιδεολογικοί απόγονοι-επίγονοι του Πουλαντζά, και να ανακαλύψουν ξαφνικά ως μεγάλοι θεωρητικοί του μαρξισμού πως “άλλο το κράτος και άλλο η κυβέρνηση”, ότι δεν αρκεί μόνο το δεύτερο και ότι πρέπει να έχεις τους “αρμούς της εξουσίας” στα χέρια σου, για να πετύχεις τις αλλαγές που θέλεις. Ποιος να το ‘λεγε…
Πρέπει λοιπόν να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε μακριά από απλοϊκά, αποπροσανατολιστικά σχήματα, τύπου “κρατιστές-αντικρατιστές”, που συσκοτίζουν την ουσία. Είναι αρκετά ενδιαφέρουσα η σύμπτωση φιλελεύθερων και αναρχικών -σαν τον “Αναρχικό Τραπεζίτη” του Πεσόα- στον ένα πόλο του σχήματος, είναι όμως φαιδρό να θεωρούμε στα σοβαρά ότι οποιοσδήποτε Δεξιός είναι με κάποιον τρόπο αντικρατιστής, επειδή είναι υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων και κάνουν αστεία επιπέδου Αρβύλας για τους δημόσιους υπαλλήλους. Κι είναι αστείο για μια σειρά λόγους.
Γιατί είναι ιστορικά και διαχρονικά οι κατεξοχήν εκφραστές του. Γιατί “Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια”. Γιατί “Νόμος και Τάξη”. Γιατί, όπως λέει και ο Ράμφος, η Εκκλησία είναι κομμάτι του κράτους -κι άσε τους φιλελεύθερους να έχουν τύψεις συνείδησης, ώσπου να ξεχάσουν τον διαχωρισμό τους. Γιατί λατρεύουν την Αστυνομία, τον Στρατό και τα όργανα καταστολής.
Αλλά το κράτος δεν είναι μόνο οι μηχανισμοί καταστολής και επιβολής της δημόσιας άρχουσας τάξης. Ούτε μόνο οι ιδεολογικοί μηχανισμοί του (σχολείο, εκκλησία κτλ). Είναι και ο συλλογικός καπιταλιστής, αυτός που διαχειρίζεται πολιτικά τα συμφέροντα της αστικής τάξης, που την εκπροσωπεί στο εξωτερικό στις Συνόδους Κορυφής, που αναδιανέμει τον εγχώριο πλούτο υπέρ της και την μπουκώνει με ζεστό δημόσιο χρήμα. Υπάρχει πιο επίκαιρο παράδειγμα από τον κορονοϊό και τα λεφτά που χαρίζει σε επιχειρηματίες για να πληρώσουν τους μισθούς και για να χρυσοπληρώσει το ίδιο ιδιωτικές κλίνες ΜΕΘ, αντί να τις επιτάξει;
Η μεγάλη πλειοψηφία των μονοπωλιακών ομίλων και των επιχειρήσεων είναι η φωτογραφία που πρέπει να έχουμε δίπλα στον ορισμό του κρατικοδίαιτου. Όπως διάβασα στον τοίχο ενός φίλου, το να εμπιστεύεσαι δημόσιο χρήμα σε έναν φιλελέ-επιχειρηματία, είναι περίπου σα να εμπιστεύεσαι έναν παιδεραστή να σου προσέχει το παιδί (baby-sitting).
Όσο κωμικό είναι να θεωρεί κανείς αντικρατιστές τους καπιταλιστές και τους φιλελέδες, επειδή υποστηρίζουν τις ιδιωτικοποιήσεις, άλλο τόσο φαιδρό είναι να θεωρεί κανείς πως όσοι στηρίζουν τις εθνικοποιήσεις είναι σοσιαλιστές και ότι ο σημερινός δημόσιος τομέα είναι μια μεταβατική μορφή προς τον σοσιαλισμό που ονειρευόμαστε. (Παρεμπιπτόντως, οι δύο πόλοι φροντίζουν να λύσουν διαλεκτικά στην πράξη τη μεταξύ τους αντίθεση και να συγκροτήσουν ως νέα ποιότητα τον ΣΔΙΤ, συμπράξεις δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, ως επιθυμητό μοντέλο σε όλες τις μπίζνες που στήνουν, γιατί πάντα χρειάζεται το δημόσιο για να αναλάβει με τα ταμεία του και τα δικά μας χρήματα τη βρώμικη, μη επικερδή δουλειά).
Οι κομμουνιστές δεν υποστηρίζουν γενικά και αόριστα τις εθνικοποιήσεις, δε θεωρούν τον δημόσιο τομέα ως μια προπόνηση για το πώς θα είναι οι δημόσιες επιχειρήσεις στην κοινωνία του μέλλοντος, ούτε έχουν ως ορίζοντα το “κοινωνικό κράτος” των καπιταλιστικών χωρών και το Σουηδικό μοντέλο, που δείχνει ολοένα και περισσότερο τα δόντια του στα χρόνια της κρίσης. Υπερασπίζονται το δημόσιο χαρακτήρα των αγαθών και των υπηρεσιών, που είναι εντελώς διαφορετικό. Στη σοσιαλιστική κοινωνία -που είναι ανώριμος κομμουνισμός, όπου παλεύουν και συνυπάρχουν το παλιό με το καινούριο-, το κράτος παίρνει στο όνομα της κοινωνίας τα βασικά μέσα παραγωγής πλούτου στην κατοχή του. Αλλά όποιος δεν καταλαβαίνει την ειδοποιό ταξική διαφορά μιας επαναστατικής εξουσίας από ένα αστικό κράτος, μπορεί να πάει να κάνει παρέα με εκείνους τους αναρχικούς που δηλώνουν γενικά αντι-εξουσιαστές (αντι-κρατιστές) χωρίς να έχει κανένα ταξικό στοιχείο η πολιτική τους ανάλυση.
Όσο για τους “αριστερούς”, “σοσιαλιστές” και “σοσιαλίζοντες”, που βλέπουν μια δόση “σοσιαλισμού” (όση υπάρχει δηλαδή και στον όρο “σοσιαλδημοκρατία”) στο σημερινό δημόσιο τομέα ή σε κάποιες εθνικοποιήσεις, είναι αυτοί ακριβώς που στην πραγματική σοσιαλιστική εξουσία, θα ανακαλύψουν ξαφνικά τη διαφορά μεταξύ της κρατικοποίησης και της “πραγματικής κοινωνικοποίησης” και θα ταχθούν υπέρ της δεύτερης, με το “ριζοσπαστικό αίτημα” της αυτοδιαχείρισης -που το είδαμε στην πράξη σαν ντροπαλό καπιταλισμό στη Γιουγκοσλαβία του Τίτο- και εκφράζοντας βασικά την επιθυμία να μην υπάρχει σοσιαλιστική εξουσία-κράτος να οργανώνει την παραγωγή σε πραγματικά πανεθνική βάση. Στο σήμερα όμως, “εδώ και τώρα”, δε λένε όχι σε μια επιτελική θέση στον αστικό κρατικό μηχανισμό, ούτε έχουν κάποιες αγεφύρωτες διαφορές από τους εξίσου κρατικοδίαιτους δεξιούς.
Ας σημειώσουμε και αυτό. Όποιος θεωρεί πως είμαστε όλοι μαζί στο ίδιο μέτωπο και το ίδιο σακί (η ΠΦΑ και το προδομένο αριστεροχώρι με τους κομμουνιστές) για την υπεράσπιση του δημόσιου τομέα, βασικά κάνει το ίδιο ακριβώς πολιτικό-μεθοδολογικό λάθος, που κάνει κι ένας φασίστας από την ανάποδη, όταν θεωρεί “μπολσεβίκους” και “αναρχοάπλυτους” όλους τους χώρους αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ -μαζί με αυτόν- ή κάποτε, αριστερά του ΠΑΣΟΚ -μαζί με το ΠΑΣΟΚ, προφανώς.
Το κράτος στην κοινωνία του μέλλοντος ως μισο-κράτος που θα απονεκρώνεται -όχι όμως πριν… “απονεκρωθούν” πολιτικά οι δυνάμεις της αντίδρασης και του παρελθόντος- και ο ακριβής ρόλος του, είναι μεγάλο κεφάλαιο και απαιτεί ξεχωριστή ανάλυση. Για να προχωρήσουμε σε αυτό, όμως, το βασικό είναι έχουμε καθαρό τι είναι το κράτος στον καπιταλισμό και τι θέλουμε να κάνουμε με αυτό. Να το καταλάβουμε για να το αλλάξουμε από μέσα και να το φέρουμε στα μέτρα μας; (Όσοι το επιχείρησαν, άλλαξαν οι ίδιοι και ήρθαν αυτοί στα δικά του μέτρα). Ή να το γκρεμίσουμε και να χτίσουμε μια άλλη μορφή κοινωνικής οργάνωσης στη θέση του;
Αυτό που θέλουμε δεν είναι ούτε λιγότερο, ούτε περισσότερο (αστικό) κράτος. Αλλά μια επανάσταση που θα το τσακίσει και ένα τελείως διαφορετικό κράτος -δηλαδή μορφή κοινωνικής οργάνωσης-, μια επαναστατική εξουσία στη θέση του. Όποιος δεν έχει καταλάβει ούτε τα βασικά από όσα εξηγεί ο Λένιν στο “Κράτος και Επανάσταση” -ή τα κατάλαβε μικρός, για να τα ξεχάσει στην πορεία, όταν δηλαδή ήρθαν σε σύγκρουση με το ατομικό του βόλεμα- είναι καταδικασμένοι να σκοντάφτουν ξανά και ξανά στην πραγματικότητα και να κάνουν τα ίδια ακριβώς λάθη.Το ζήτημα είναι εμείς αν βγάζουμε συμπεράσματα, για να ξέρουμε “Τι να κάνουμε”…
Οι φοιτητές Ιατρικής βλέπουμε τον τεράστιο αγώνα που δίνουν οι γιατροί, οι νοσηλευτές, το υγειονομικό προσωπικό ενάντια στην εξάπλωση της πανδημίας του κορονοϊού στη χώρα μας, την προσπάθεια να σωθούνε ζωές!
Παίρνουμε θάρρος από αυτόν τον αγώνα και μπαίνουμε στην μάχη ώστε να συμβάλλουμε από το δικό μας μετερίζι, όσο μπορούμε με την πείρα και τις γνώσεις μας. Από τη μάχη αυτή άλλωστε δεν θα μπορούσαμε να λείπουμε εμείς, οι φοιτητές ιατρικής που έχουμε βάλει ως στόχο να θέσουμε την επιστήμη μας στην υπηρεσία του λαού.
Σε αυτή την προσπάθεια καλούμε κάθε συμφοιτητή μας που βλέπει πως μπορούμε να αποτελέσουμε χρήσιμη εφεδρεία στην προσπάθεια των γιατρών να γίνουμε πιο αποτελεσματικοί, που συνειδητοποιεί ότι τώρα είναι η ώρα να υλοποιηθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα για να αλλάξει η κατάσταση στα νοσοκομεία, ώστε κανείς ασθενής να μην χάσει τη ζωή του ενώ μπορεί να σωθεί.
Παίρνουμε σαν παράδειγμα και οδηγό στη δράση μας, τη στάση των αγωνιστών γιατρών, της ΟΕΝΓΕ που πραγματοποίησαν την πρώτη κινητοποίηση υγειονομικών στην Ευρώπη ενάντια στις άθλιες συνθήκες εργασίας, που γίνονται επικίνδυνες για την ανθρώπινη ζωή μπροστά στην πανδημία. Που με το κεφάλι ψηλά απαίτησαν από το Υπουργείο Υγείας να πάρει θέση, πριν να είναι πολύ αργά, και να κάνει πράξη τα δίκαια αιτήματά τους.
Για αυτό στηρίζουμε τα αιτήματα των νοσοκομειακών γιατρών και διεκδικούμε μαζί τους:
Να επιταχτούν άμεσα τα χειρουργεία, οι κλίνες ΜΕΘ, τα κρεβάτια, τα διαγνωστικά και τα εργαστηριακά κέντρα των ιδιωτικών νοσοκομείων.
Το ίδιο να γίνει και με τους ιδιώτες γιατρούς που είναι επί το πλείστον έμπειροι επιστήμονες. Να ενταχθούν στο δημόσιο σύστημα Υγείας και με κρατική ευθύνη και χωρίς πληρωμή των ασθενών να αναλάβουν την εξέταση, συνταγογράφηση, θεραπεία.
Να επιταχτούν τα αναγκαία υλικά για την υποδομή του δημόσιου συστήματος Υγείας και για τον άμεσο εφοδιασμό των υγειονομικών.
Άμεσα χωρίς άλλη καθυστέρηση να προσληφθεί το αναγκαίο ιατρονοσηλευτικό προσωπικό για να λειτουργήσει το σύνολο των κλειστών κρεβατιών ΜΕΘ.
Να εξασφαλιστεί ο κατάλληλος εξοπλισμός των ΜΕΘ ώστε να πληρούν τις σύγχρονες προδιαγραφές και να μπορούν να αντιμετωπιστούν οι ανάγκες νοσηλείας των ασθενών με κορονοϊό (αναπνευστήρες για μηχανικό αερισμό αυξημένων, κλπ.).
Να εξασφαλιστεί επάρκεια σε ατομικό προστατευτικό εξοπλισμό του υγειονομικού προσωπικού (μάσκες, πλαστικά γυαλιά χειρουργείου μιας χρήσης, αδιάβροχες φόρμες μιας χρήσης κλπ.).
Άμεση στελέχωση με το αναγκαίο μόνιμο προσωπικό των νοσοκομείων, με προτεραιότητα τα ΤΕΠ και τις ΜΕΘ αλλά και των δομών ΠΦΥ ώστε να εξασφαλιστεί η 24ωρη λειτουργία τους και να αποσυμφορηθούν τα νοσοκομεία.
Άμεσα, χωρίς χρονοτριβή, να προσληφθούν οι επικουρικοί ακόμα και αν δεν έχει παρέλθει το τρίμηνο από τη λήξη της προηγούμενης σύμβασης. Διορισμούς σε μόνιμες θέσεις όλων των υπηρετούντων σήμερα επικουρικών γιατρών.
Να χορηγούνται οι άδειες ειδικού σκοπού σε όσους υγειονομικούς τις δικαιούνται. Μέτρα προστασίας για τους υγειονομικούς που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες, ώστε να μειωθεί ο κίνδυνος έκθεσής τους στον κορονοϊό
Να επιταχτούν ξενοδοχεία, στα οποία θα μπορούν να διαμένουν οι υγειονομικοί των δημόσιων νοσοκομείων στη διάρκεια της επιδημίας προκειμένου να προφυλάσσονται οι οικογένειές τους και οι ίδιοι από τη διασπορά του ιού και τη νόσο.
Δεν αρκούν τα χειροκροτήματα, το να βαφτίζεται το ιατρικό προσωπικό μαχητές, ήρωες!
Είναι ευθύνη του κράτους να λύσει τα τεράστια προβλήματα των νοσοκομείων!
Παρακολουθούμε, καθημερινά, με αγωνία και άγχος, τα νέα κρούσματα, την κατάσταση των συνανθρώπων μας στα νοσοκομεία, τις προβλέψεις και τις συστάσεις για την εξάπλωση της πανδημίας. Παρακολουθούμε στις ειδήσεις την πορεία των γειτονικών χωρών, την τραγική κατάσταση που βρίσκεται η Ιταλία.
Όμως, κυβέρνηση και Υπουργείο, δεν μας ενημερώνουν για το πως θα αντιμετωπιστούν τα κρούσματα και ειδικά οι ευπαθείς ομάδες στα νοσοκομεία, όταν το 25% των κλινών ΜΕΘ είναι κλειστές εδώ και 15 χρόνια ενώ αποδεδειγμένα η εισαγωγή σε ΜΕΘ μειώνει κατά 50% τη θνητότητα.
Κανείς, δεν μας ενημερώνει τι θα γίνει με την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας. Μας δίνουν συστάσεις να μείνουμε σπίτι και να επικοινωνήσουμε με το γιατρό μας, την ώρα που οικογενειακοί γιατροί δεν υπάρχουν και τα Κέντρα Υγείας έχουν τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό.
Κανείς, δεν μας ενημερώνει τι θα γίνει με τον “αθέατο” συνωστισμό.
Απαγορεύτηκε η κυκλοφορία αλλά τι θα γίνει στους χώρους δουλειάς, στα μέσα μεταφοράς, στις τεράστιες ουρές όπου ο κόσμος, ακόμη κι ευπαθείς ομάδες, προμηθεύονται φάρμακα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης;
Με την πρωτοβουλία μας δεν κλείνουμε τα μάτια μας στην τραγική κατάσταση που κυριαρχεί στα νοσοκομεία, που, δυστυχώς, μπροστά στην πανδημία του κορονοϊού φαίνεται ακόμα πιο καθαρά.
Γνωρίζουμε καλά ότι αυτή η κατάσταση υπάρχει χρόνια με ευθύνη αυτής αλλά και των προηγούμενων κυβερνήσεων. Οι φοιτητές που ασκούμαστε στις κλινικές, ερχόμαστε καθημερινά αντιμέτωποι με την υποστελέχωση και τις τεράστιες ελλείψεις στα νοσοκομεία, όπως και το σύνολο των υγειονομικών που βρίσκεται σε αυτά. Τα παραδείγματα πολλά και γνωστά... ράτζα στους διαδρόμους μετά από κάθε εφημερία, 30.000 κενά στα δημόσια νοσοκομεία, κάλυψη θέσεων με επικουρικούς γιατρούς που μένουν ακάλυπτες μετά την απόλυση τους, συνεχής υποχρηματοδότηση με τον προϋπολογισμό να έχει μειωθεί κατά 50% τα τελευταία 10 χρόνια.
Ταυτόχρονα, αυξάνονται καθημερινά οι καταγγελίες του ιατρικού προσωπικού για τις ελλείψεις και τα οξυμένα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί με την αύξηση των κρουσμάτων, για τον απαραίτητο εξοπλισμό τόσο για την ατομική προστασία (μάσκες που μοιράζονται με δελτίο αναφοράς για να μην τελειώσουν, αντισηπτικά, γάντια, ποδιές) όσο και για την υποστήριξη των ασθενών (π.χ. αναπνευστήρες). Καθώς επίσης και για τις κλίνες ΜΕΘ που θα χρειαστούν στην έξαρση του ιού, για την αναβολή όλων των τακτικών χειρουργείων, για τις προσλήψεις προσωπικού -πιο συγκεκριμένα, τις δύο τελευταίες εβδομάδες έχουν προσληφθεί 500 νοσηλευτές και λοιπό προσωπικό, ενώ έχουν εγκριθεί 354 θέσεις επικουρικών ιατρών. Την ίδια ώρα, μάλιστα, που πολλοί υγειονομικοί μένουν εκτός εργασίας για 7 μέρες λόγω του κορονοϊού (αντιστοιχούν στο 11% των κρουσμάτων).
Μπροστά σε αυτή την κατάσταση παίρνουμε θέση!
Γνωρίζουμε, πως δεν αρκεί η ατομική ευθύνη για να κερδίσουμε τον πόλεμο ενάντια στην εξάπλωση της πανδημίας! Συμβάλλουμε όσο μπορούμε στην υπεράσπιση και προστασία της Υγείας του λαού!
Απεναντίας, κατανοούμε πως αυτό μπορεί να γίνει μόνο με οργανωμένο τρόπο στη βάση της αλληλεγγύης για την οξυμένη κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία. Για αυτό, προτείναμε και ο δικός μας Φοιτητικός Σύλλογος, οι φοιτητές της Ιατρικής να μην μείνουν απλά θεατές των όσων διαδραματίζονται. Στεκόμαστε πλάι στο υγειονομικό προσωπικό και τα αιτήματα τους, απαιτώντας παράλληλα να διασφαλιστούν όλα τα απαραίτητα μέτρα ατομικής ασφάλειας των φοιτητών που θα συμβάλλουν σε αυτή την προσπάθεια.
Συνδυάζοντας έτσι την ανάγκη για προσφορά, με την αξία της συλλογικής πάλης για τα δικαιώματα του λαού και την νεολαίας για Υγεία, μακριά από την αποδοχή της κατάστασης και την προσπάθεια διαχείρισης της.
Βαλεντίνα Καραντάνα,
φοιτήτρια στην Ιατρική Σχολή του ΕΚΠΑ, εκλεγμένη στο ΔΣ του Συλλόγου Φοιτητών Ιατρικής Αθηνών
Πρωτοβουλία για εθελοντική συμβολή αποφοίτων και τελειόφοιτων φοιτητών της Ιατρικής και της Νοσηλευτικής στη μάχη κατά της πανδημίας
Πρωτοβουλία για εθελοντική συμβολή αποφοίτων και τελειόφοιτων φοιτητών της Ιατρικής και της Νοσηλευτικής στη μάχη κατά της πανδημίας, παίρνει η Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας.
Σε σχετική ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΚΣ της ΚΝΕτης αναφέρει:
«Η ΚΝΕ, μέσω των εκπροσώπων της στα διοικητικά συμβούλια των φοιτητικών συλλόγων Ιατρικής και Νοσηλευτικής όλης της χώρας, κατέθεσε πρόταση για εθελοντική συμβολή απόφοιτων και τελειόφοιτων φοιτητών στη μάχη κατά της πανδημίας στα νοσοκομεία της χώρας.
Οι αποφάσεις των συλλόγων που ήδη υπάρχουν, η θετική ανταπόκριση που συναντά καθημερινά αυτή η πρωτοβουλία από τους ίδιους τους φοιτητές επιβεβαιώνουν πως οι φοιτητές, οι νέοι επιστήμονες μπορούν και πρέπει να καταθέσουν τα εφόδια, τις γνώσεις, την επιστήμη τους στην υγεία και την πρόοδο του λαού μας.
Η πρωτοβουλία αυτή αποτελεί, παράλληλα, κραυγή διαμαρτυρίας προς την κυβέρνηση, που παρά τα περιοριστικά μέτρα, δεν παίρνει κανένα ουσιαστικό μέτρο για τη στήριξη της δημόσιας υγείας, των νοσοκομείων, των υγειονομικών, που δίνουν καθημερινή μάχη στα νοσοκομεία, με σοβαρές ελλείψεις σε προσωπικό, υποδομές, μέτρα υγιεινής κ.λπ.
Οι δυνάμεις της ΚΝΕ στα Πανεπιστήμια, όπως και στους χώρους δουλειάς, παίρνοντας όλα τα απαραίτητα μέτρα ατομικής προστασίας και υγιεινής, θα συνεχίσουν με κάθε τρόπο, με το παράδειγμα, την αλληλεγγύη, τη διεκδίκηση να συμβάλουν στην οργάνωση των νέων υπερασπίζοντας τα δικαιώματά τους, ώστε περισσότεροι να πάρουν δύναμη, κουράγιο.
Και τα καλυμμένα στόματα έχουν φωνή... Μένουμε δυνατοί!»
Η δικαιοσύνη πρέπει να είναι τυφλή. Όχι όμως και οι λειτουργοί της
τόσες μέρες δεν άκουσες κανέναν που να παραβιάζει τον αντιρατσιστικό νόμο; Δεν είδες στην τηλεόραση ένα κάρο Βοριδομούρικα Μπογδανόπαιδα να τον παραβιάζουν; Δεν είδες ούτε τα ΜΑΤ να σπάνε αυτοκίνητα;
Μάνος Δούκας Ας με βοηθήσει κάποιος δικηγόρος. Δεν ξέρω ποιον εισαγγελέα πρέπει να ψάξω. Γι’ αυτό γράφω γενικά «εισαγγελέα».
Κι άμα τον βρω θα τον ρωτήσω:
Ρε καλέ μου κύριε εισαγγελέα, «εσύ που ξέρεις τα πολλά κι ο νους σου κατεβάζει», τόσες μέρες δεν άκουσες κανέναν που να παραβιάζει τον αντιρατσιστικό νόμο;
Δεν είδες στην τηλεόραση ένα κάρο Βοριδομούρικα Μπογδανόπαιδα να τον παραβιάζουν;
Δεν είδες πουθενά τις ορδές των φασιστικών πιθήκων να περιπολούν στον Έβρο, να οπλοφορούν, να κυνηγούν πρόσφυγες, να πυροβολούν, να σκοτώνουν (Μεταξύ μας είμαστε… Έλα τώρα), να συλλαμβάνουν, να βασανίζουν, να ξεγυμνώνουν πρόσφυγες, να τους κλέβουν τα χαρτιά τους κι ό,τι άλλο κουβαλούν; Από όλα αυτά, δεν είδες έστω την παράνομη οπλοφορία και χρήση όπλων; Δεν είδες τον ακροδεξιό Δήμαρχο Μυτιλήνης να δημιουργεί παρακώλυση συγκοινωνιών στο νησί με τα μπλόκα που έστησε και τους ελέγχους που έκαναν σ’ όλα τα αυτοκίνητα; Δεν είδες αυτούς τους γελοίους στη Θερμή να καταρρακώνουν κάθε έννοια νομιμότητας, ανθρωπιάς και πολιτισμού;
Δεν είδες τα τάγματα εφόδου να δέρνουν δημοσιογράφους και εθελοντές, να σπάνε τα νοικιασμένα τους αυτοκίνητα; Δεν τους είδες να αποκλείουν τη Μόρια και τη ΒΙΑΛ από φαγητό, νερό και γιατρούς;
Δεν υπάρχει κανένα αδίκημα σ’ όλα αυτά; Τίποτα δε βλέπεις;
Εκτός κι αν κατάλαβες από την αρχή λάθος: Η δικαιοσύνη πρέπει να είναι τυφλή, όχι εσύ.
Δεν είδες καλέ μου κύριε εισαγγελέα ούτε τα ΜΑΤ να σπάνε αυτοκίνητα; Ούτε τα ΜΑΤ να επιτίθενται με πολιτικά αναίτια στον κόσμο στο λιμάνι της Χίου σαν μπαχαλάκηδες;
Δεν είδες τα κανάλια να σπέρνουν εθνικιστικές και ρατσιστικές φήμες με πλαστά ή παλιά βίντεο και φωτογραφίες;
Δεν τρέχει τίποτα που τα ντόπια και ξένα ναζίδια κάνουν δημόσιες εμφανίσεις και βαράνε μαθητές σε γήπεδο στα Χανιά, δημοσιογράφους στη Λέσβο, πρόσφυγες στον Έβρο;
Δε σκέφτηκες ότι αυτό τον «νεοναζιστικό τουρισμό» κάποιος ή κάτι τον ελκύει; Δεν ακούς ούτε το δεξιό εκδότη στον Έβρο, ούτε το δεξιό πρώην βουλευτή στη Λέσβο, που καταγγέλλουν αυτά τα πράγματα;
Δεν είδες πουθενά παραβίαση των διεθνών συνθηκών για τους ναυαγούς ή για το πολιτικό άσυλο;
Δεν είδες τη FRONTEX που αρνήθηκε να εκτελέσει εντολή του λιμενικού που τους προέτρεπε να ρίξουν πίσω ναυαγούς; Tι έλεγε αυτή η εντολή; Ποιος την έδωσε;
Δεν είδες τα βιντεάκια με σκάφος του λιμενικού που απωθεί, επιχειρεί να ανατρέψει με τα νερά του τη φουσκωτή βάρκα και δέρνει πρόσφυγες στα φουσκωτά με ραβδιά; Το ότι οι Τούρκοι κάνουν χειρότερα, δεν φαντάζομαι να αποτελεί άλλοθι για να μην εφαρμόζονται εδώ οι ελληνικοί νόμοι…
ή μήπως κύριε εισαγγελεύ δεν σκέφτηκες τίποτα, όταν κλείνουν σχολεία, θέατρα κι ακυρώνονται καρναβάλια, εκδρομές και συναθροίσεις κάθε είδους, λόγω κορωνοϊού, αλλά όχι γήπεδα (δεν αφήνουν οι μαρινακοσαββίδηδες φαίνεται);
ή μήπως δεν πήρες είδηση τα καραγκιοζιλίκια διάφορων στελεχών του ΕΟΔΥ και της λοιμωξιολόγου Γιαμερέλου
για τη λειτουργία στις εκκλησίες και την μετάληψη, που αποτελεί ευθεία βολή εναντίον της επιστήμης, της λογικής, αλλά κυρίως εναντίον της δημόσιας υγείας;
Κι αυτό την ώρα που οι μάχιμοι λοιμωξιολόγοι, δηλώνουν απερίφραστα ότι «Είναι σαφές πως μεταδίδεται με το σάλιο» κι ότι «Ο συγχρωτισμός βοηθάει την μετάδοση».
Κι οι μάχιμοι νοσοκομειακοί γιατροί της χώρας (ΟΕΝΓΕ) ότι «η μετάδοση των τρεχουσών εποχικών ιώσεων αναπνευστικού (κορωνοϊού και γρίπης) γίνεται με σταγονίδια που εκπέμπονται από την στοματοφαρυγγική κοιλότητα και την μύτη πασχόντων».
Κι ότι «στις συστάσεις για προφυλακτικά μέτρα δεν περιλαμβάνονται εξαιρέσεις για λόγους θρησκευτικούς, μυστηριακούς ή μεταφυσικούς».
Δε σε βοηθάει το μυαλό σου να καταλάβεις ότι η άποψη «Ας κάνει ο καθένας ό,τι του επιτάσσει η πίστη του» για τον εκκλησιασμό και τη μετάληψη, είναι η πιο επικίνδυνη για τη μετάδοση του κορωνοϊού;
Η πιο μεγάλη απειλή για τη δημόσια υγεία; Οι νόμοι και τα έκτακτα μέτρα, εφαρμόζονται ανάλογα με την πίστη;
Θα μας πει κανείς τι έγινε στην Αμαλιάδα και υπερτετραπλασιάστηκαν σε μια μέρα οι πάσχοντες από τον κορωνοϊό στη χώρα;
ή μήπως δεν είναι θέμα που πρέπει να αντιδράσεις κυρ εισαγγελέα, αυτό που λένε «αντιεμβολιαστικό κίνημα»;
Κι οι τηλεοπτικοί (και πολιτικοί) τσαρλατάνοι που πουλάνε μαντζούνια για τον κορωνοϊό, δεν διαπράττουν εξαπάτηση του αγοραστικού κοινού;
Θα μου πεις, εδώ δεν πήρες χαμπάρι που πουλούσε επιστολές του ίδιου του Χριστού – μεγάλη η χάρη του.
Εδώ δεν είδες ολόκληρο συνέδριο της ΓΣΕΕ.
Εδώ δεν είδες την καταστροφή πολλών περιοχών «ιδιαίτερου φυσικού κάλους» και NATURA, να καταστρέφονται από τους εργολάβους ανεμογεννητριών.
Θα μας πει κανείς πώς λέγεται ο πλούσιος δολοφόνος της φοιτήτριας στη Ρόδο;
ή ο πλούσιος με την κορβέτα στο Φάληρο που σκότωσε το μοτοσικλετιστή και τον άφησε να πεθάνει στο δρόμο;
Θα μας πει κανείς πως θα τιμωρηθεί ο γελοίος ρατσιστής ιατροδικαστής που κόλλησε την ταμπέλα του βιαστή δολοφόνου στο δύστυχο Σύριο που πέθανε το κοριτσάκι του;
Δεν παρανόμησε αυτός;
Ρωτάω γιατί τώρα τελευταία, που τόσα πράγματα γίνονται, έχουν χαθεί οι εισαγγελείς.
Μόνο εμφανίζονται όταν τίποτα εργάτες κάνουν καμιά απεργία – «παράνομη και καταχρηστική» παραδοσιακά.
ή όταν τρέχουν κατόπιν εορτής, να νομιμοποιήσουν τα ΜΑΤ που μπήκαν σε ξένα σπίτια και ταράτσες.
Κι όταν μια χρυσαυγητίζουσα εισαγγελέας στη δίκη της Χρυσής Αυγής, επιχείρησε να κάνει την όποια δικαιοσύνη να μοιάζει με μια Χάρυβδη, απαράλλαχτη με τη Σκύλα τη Χ.Α.
Ρωτάω γιατί ο τελευταίος εισαγγελέας που είδα να κάνει καλά τη δουλειά του ήταν… ο Κούρκουλος.
Κι αυτός… όταν ήταν νέος. (Αλήθεια, έχετε προσέξει ότι από τότε έχει να γυριστεί έστω και μια ταινία με αδιάφθορο εισαγγελέα; Εδώ και δεκαετίες, έγινε… ντεμοντέ).
Και μη με ρωτήσεις κυρ εισαγγελέα «τι ακριβώς ξέρω για την υπόθεση».
Τίποτα. Ξέρω μόνο ό,τι ξέρουν όλοι όσοι δεν είναι στραβοί στη λογική τους. Τίποτα άλλο.
Υ.Γ.Και μη με ρωτήσετε κι εσείς τι περιμένω από τη δικαιοσύνη των αστών. Τίποτα απολύτως. ή μάλλον τα χειρότερα.
Ό,τι περιμένω κι από το κράτος τους συνολικά.
Που ούτε μπορεί να αλλάξει με τα λόγια και τα κείμενα.
Συνεπώς, ορισμένοι που σήμερα «αγάπησαν» τον «τρομονόμο» και τους «κουκουλομάρτυρες» ως δήθεν εργαλεία κατά της διαφθοράς, μάλλον έρχονται σε δύσκολη θέση, αν θυμηθούμε ότι αυτές τις διατάξεις τις θέσπισαν οι κυβερνήσεις Σημίτη και Σαμαρά - Βενιζέλου.
***
Το ΚΚΕ, τόσο στην προηγούμενη Προανακριτική Επιτροπή για τη Novartis όσο και στη σημερινή «αντίστροφη» εκδοχή της, είχε τονίσει την ανάγκη διερεύνησης όλων των πτυχών της υπόθεσης, με τη φυσική παρουσία κι εξέταση και των «προστατευόμενων» μαρτύρων, κάτι φυσικά που δεν έγινε. Οι ευθύνες για την εξέλιξη αυτή βαραίνουν και την πλειοψηφία της Προανακριτικής Επιτροπής, που αποδέχεται το θεσμό των «προστατευόμενων», «ανώνυμων» μαρτύρων και δεν καταργεί το νόμο, αλλά και τον ΣΥΡΙΖΑ, που υπερασπίστηκε με πάθος τους κουκουλοφόρους μάρτυρες. Μάλιστα, βλέπουμε και μια εναλλαγή ρόλων. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ αντιδρούν στις συνέπειες ενός θεσμού που οι ίδιοι θέσπισαν, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ επικαλείται έναν θεσμό που καταψήφισε και κατήγγειλε.
Η αντίθεσή μας αυτή δεν αφορά μόνο την υπόθεση που εξετάζεται, αλλά συνολικά την καταδίκη και απόρριψη μιας διάτρητης και επικίνδυνης διαδικασίας. Να θυμίσουμε ότι ακόμη και στη δίκη της εγκληματικής ναζιστικής Χρυσής Αυγής οι συνήγοροι Πολιτικής Αγωγής για τις επιθέσεις σε βάρος των κομμουνιστών συνδικαλιστών αρνήθηκαν να εξετάσουν τους «ανώνυμους» μάρτυρες κατηγορίας. Σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να νομιμοποιήσουμε έναν θεσμό που σήμερα δοκιμάζεται σε υποθέσεις διαφθοράς, αλλά αύριο μπορεί να είναι ένα ισχυρό όπλο στα χέρια του κράτους ή άλλων μηχανισμών εναντίον όσων δεν τους είναι αρεστοί.
***
Σημαίνει αυτό ότι αδιαφορούμε για την προστασία τέτοιων μαρτύρων; Κάθε άλλο. Θεωρούμε ότι το κράτος και οι αρχές έχουν όλες τις δυνατότητες να προστατεύσουν ένα μάρτυρα και αυτό μπορεί να γίνει πιο αποτελεσματικά σε καθεστώς επωνυμίας και δημοσιότητας, αντί της σημερινής κατάστασης, όπου οι διωκτικές αρχές, διάφοροι μηχανισμοί, ΜΜΕ, αλλά και πιθανόν όσοι θέλουν να τους βλάψουν, ξέρουν την ταυτότητα των μαρτύρων, η οποία όμως δεν είναι γνωστή στο ευρύ κοινό... Μάλιστα, αν ανατρέξει κάποιος στα Πρακτικά της Βουλής και τις συζητήσεις την περίοδο ψήφισης του συγκεκριμένου νόμου, θα δει τέτοιους προβληματισμούς.
Ορισμένοι, θέλοντας να διαστρεβλώσουν και να προβοκάρουν αυτήν τη θέση αρχών του ΚΚΕ, κατέφυγαν σε άστοχες - αν όχι αστείες - συγκρίσεις. Συνέκριναν, για παράδειγμα, τους «κουκουλομάρτυρες» με την ανωνυμία που θέλει να κρατήσει ένας εργαζόμενος, π.χ. για τις πολιτικές του πεποιθήσεις, έναντι της εργοδοσίας. Φυσικά, εδώ δεν βλέπουν ή κάνουν πως δεν βλέπουν το προφανές: Οτι η ανωνυμία του οποιουδήποτε για τις πράξεις ή τις ιδέες του αφορά αποκλειστικά τον ίδιο, ενώ η ανωνυμία του «κουκουλομάρτυρα» αφορά κυρίως άλλους, αυτούς που δείχνει ως ενόχους για κάποια αδικήματα.
Το ΚΚΕ όχι μόνο θα συνεχίσει να τονίζει την ανάγκη οι μαρτυρίες να είναι επώνυμες, αλλά και θα προβάλλει αυτό που αποτελούσε για χρόνια απαίτηση του λαϊκού κινήματος, των αριστερών, προοδευτικών ανθρώπων, δηλαδή την ανάγκη κατάργησης του «τρομονόμου» και όλων των διαδικασιών που αυτός προβλέπει, ανάμεσά τους και αυτής των «προστατευόμενων» μαρτύρων. Σ' αυτόν τον αγώνα κάποιοι άλλαξαν στρατόπεδο και πέρασαν με την πλευρά που υπερασπίζονται τέτοιες επικίνδυνες ή αντιδραστικές πρακτικές. Φυσικά, αυτό δεν είναι ούτε το πρώτο θέμα ούτε η πρώτη φορά που κάποιοι άλλαξαν στρατόπεδο. Κι όπως λέει μία κινεζική παροιμία, «την πρώτη φορά είναι χάρη, τη δεύτερη κανόνας».
(Το άρθρο αναδημοσιεύεται από την «Εφημερίδα των Συντακτών»)
Νίκος ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ Κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ και εκπρόσωπός του στην Προανακριτική Επιτροπή
Σαν σήμερα, 21/2/1945, αρχίζει η δίκη-παρωδία των δοσίλογων, μια απο τις πιο σημαντικές δίκες της Ελληνικής ιστορίας, που αποτύπωσε τον ρόλο ολόκληρης της αστικής τάξης και των μηχανισμών της, που κυβερνούν την χώρα μέχρι σήμερα.
Για αυτό γίνεται προσπάθεια να σβηστεί απο την ιστορική μνήμη.
Είναι χαρακτηριστικό ότι το δικαστήριο απαγόρευσε απο την αρχή την δημοσίευση των επίσημων πρακτικών, με το "επιχείρημα" της προστασίας..κρατικών μυστικών.
Με το ίδιο επιχείρημα διατάχθηκε η καταστροφή των πρακτικών, έξι μήνες μετά την δίκη. Διασωθέντα αντίγραφα δεν υπάρχουν και οι μόνες πηγές είναι οι εφημερίδες της εποχής.
Η δίκη-παρωδία των δοσίλογων έγινε όταν άρχιζε η Λευκή Τρομοκρατία μετά την Βάρκιζα, ο πόλεμος δεν είχε τελειώσει και υπήρχε πολύ έντονο το αίτημα της τιμωρίας των δοσίλογων και η αγανάκτηση για την ατιμωρησία τους.
Σε αυτές τις συνθήκες, η Ελληνική αστική τάξη και οι μηχανισμοί της έστησαν μια δίκη-παρωδία για να κλείσουν μια για πάντα-και γρήγορα-το ζήτημα των δοσίλογων, των οποίων η ένταξη στον κρατικό μηχανισμό είχε ξεκινήσει αμέσως μετά την απελευθέρωση και ιδιαίτερα στον Δεκέμβρη του 1944.
Η δίκη ξεκίνησε 21 Φεβρουαρίου 1945 και ολοκληρώθηκε 31 Μαίου 1945.
Στο εδώλιο βρίσκονταν ορισμένοι απο τους υπεύθυνους-είτε άμεσα, είτε έμμεσα -για τα μεγαλύτερα εγκλήματα στην νεότερη Ελληνική ιστορία που έγιναν, μαζί με τους ναζί, σε όλη την χώρα την περίοδο της κατοχής.
Μαζικές εκτελέσεις, δολοφονίες, ολοκαυτώματα, αρπαγή περιουσιών, ληστεία τροφίμων, οικονομικά σκάνδαλα, βασανισμούς, συνεργασία με την Βέρμαχτ και την Γκεστάπο κ.α.
Απο τους τριάντα τρείς κατηγορούμενους, παρουσιάστηκαν τελικά οι είκοσι πέντε.
Απο τους οκτώ που δεν παρουσιάστηκαν, ο Γ.Μπάκος και ο Γ.Πειρουνάκης είχαν εκτελεστεί απο τον ΕΛΑΣ , ενώ έξι θα δικάζονταν ερήμην (Λογοθετόπουλος, Τσιρονίκος, Ταβουλάρης, Γκοτζαμάνης είχαν διαφύγει στο Τρίτο Ράιχ, ενώ ο Δ.Διαλέτης και ο Ι.Πασσαδάκης, κρατήθηκαν μακριά απο την Αθήνα).
Όλο το διάστημα πριν την δίκη, με την ανοχή των κρατικών μηχανισμών, οι δοσίλογοι προκαλούσαν και απειλούσαν.
Με το ΕΑΜ να διώκεται, η αίθουσα γέμισε απο "εθνικόφρονες" που, με την ανοχή/κάλυψη της αστυνομίας έκαναν παρεμβάσεις και φασαρία, διέκοπταν την έδρα κ.α.
Μαζι με τους δοσίλογους αυτούς υπήρχαν και εκατοντάδες συνεργάτες τους που εμφανίστηκαν ως μάρτυρες υπεράσπισης, ενώ οι μάρτυρες κατηγορίας ήταν μόνο 25 (δείγμα και της βιασύνης για να κλείσει η δίκη).
Όμως δεν ήταν μόνο θέμα αριθμού. Απο τους μάρτυρες κατηγορίας πολλοί μετατράπηκαν σε υπερασπιστές των δοσίλογων.
Αυτό δεν ήταν τυχαίο: Μέσα στους μάρτυρες "κατηγορίας" που είχε καλέσει το δικαστήριο ήταν οκτώ υψηλόβαθμοι υπάλληλοι των βασικών υπουργείων, επτά πολιτικοί, υπουργοί και πρωθυπουργοί του μεσοπολέμου, τέσσερις ανώτεροι αξιωματικοί του στρατού,τρείς δημοσιογράφοι αντικομμουνιστικών αντιστασιακών εντύπων,δύο καθήγητες πανεπιστημίου και δύο διευθυντές ελληνικών τραπεζών.
Δηλαδή με εξαίρεση τους αντικομμουνιστές δημοσιογράφους, το δικαστήριο απέκλεισε από την αρχή όλους όσους είχαν αγωνιστεί-στην πράξη-ενάντια στους κατακτητές και τους δοσίλογους συνεργάτες τους και κάλεσε αποκλειστικά μάρτυρες που ανήκαν στις πολιτικές/δημοσιογραφικές ελίτ η ήταν υψηλόβαθμοι κρατικοί λειτουργοί.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο μοναδικός μάρτυρας κατηγορίας που ανήκε στο ΕΑΜ ήταν ο Μιχάλης Κύρκος (είχε κληθεί με την ιδιότητα του διευθυντή της εφημερίδας "Μάχη"),
ο οποίος συμβόλιζε και την "συνέχεια του κράτους", αφού ήταν βουλευτής, διαδοχικά, και των δύο βασικών αστικών κομμάτων (Φιλελεύθερων/Λαικών) κατά τον μεσοπόλεμο.
Στην δίκη-παρωδία οι αρχιδοσίλογοι είχαν 100(!) δικηγόρους και μεγάλα "ονόματα" (Βαρβιτσιώτης, Μπαμπάκος,Τσουκαλάς κλπ).
Το Κολωνάκι, φωλιά δοσιλογισμού στην κατοχή, έβλεπε στο πρόσωπο των κατηγορουμένων να δικάζεται η αφρόκρεμα της "καλής κοινωνίας".
Μόλις ξεκίνησε η δίκη και μπήκαν οι αρχιπροδότες και αρχιδολοφόνοι στην αίθουσα, περικυκλώθηκαν απο τους "άριστους" δικηγόρους που άρχισαν τις υποκλίσεις και τα "κύριε πρόεδρε" και "κύριε υπουργέ".
Και οι αστυνομικοί που υποτίθεται ότι φρουρούσαν τον αρχιδοσίλογο Ράλλη συμπεριφέρονταν σαν επίσημη συνοδεία του και τον αποκαλούσαν τον "κύριο πρόεδρο".
Δεν πρόλαβε να ξεκινήσει η διαδικασία και οι δικηγόροι των δοσίλογων αρχίζουν μια προκλητική επίθεση με επιχειρήματα πχ ότι οι δοσίλογοι είναι πολιτικοί άνδρες... πρώτου μεγέθους και δεν μπορούν να δικαστούν απο αυτό το δικαστήριο (Κουλουμβάκης) η ότι οι "οι πολιτικοί τιμήσαντες(!)" την Ελλάδα, σύρονται να δικαστούν μπροστά σε δικαστήριο αυθαίρετο (Μειμαράκης).
Οι υφιστάμενοι του Χίτλερ και οι συνεργάτες της Γκεστάπο έκαναν μαθήματα "νομιμότητας".
Το δικαστήριο απέρριψε την ένσταση, όμως υποσχέθηκε στους δοσίλογους ότι επειδή η Συντακτική Πράξη με την οποία γίνεται η δίκη είναι κάτω απο την αίρεση της Εθνοσυνέλευσης που θα συγκληθεί, δεν θα τους επιβάλλει την ποινή του θανάτου, η αν την επιβάλλει θα τους εξασφαλίσει την μη εκτέλεση της!
Δηλαδή πριν αρχίσει αρχίσει η δίκη οι δικαστές έδωσαν εγγυήσεις στους δοσίλογους.
Ξεσηκώθηκε σάλος σε όλο τον δημοκρατικό τύπο. Μάταια. Οι εγκληματίες δοσίλογοι πανηγύριζαν.
Ο Ι.Ράλλης έλεγε "Εξησφαλίσθη ότι θα ζήσω αιωνίως. Έχω κάμει σύμβασιν με τον διάβολον".
Μόλις ξεκίνησε η ακροαματική διαδικασία, φάνηκε ακόμα περισσότερο το σαθρό πλαίσιο της δίκης.
Οι μάρτυρες κατηγορίας τόνισαν την σημασία των καταστροφών και έκαναν απολογισμούς αλλά, μαζί με την έδρα, αποσύνδεσαν τις μαρτυρίες τους απο κάθε κίνητρο η διαδικασία που οδήγησαν στα εγκλήματα και-κυρίως-έσβησαν κάθε πολιτική η άλλη ταυτότητα των θυμάτων.
Οι 50.000 δολοφονημένοι Έλληνες εβραίοι της Θεσσαλονίκης εξαφανίστηκαν απο την δίκη.
Ο μοναδικός εκπρόσωπος των αναπήρων πολέμου του 40, που είχαν σφαγιαστεί απο τον Ράλλη και τα Τάγματα Ασφαλείας, με την βοήθεια της Γκεστάπο, επειδή ήταν στο ΕΑΜ και την αντίσταση, ήταν και αυτός επιλογή της "συνέχειας του κράτους".
Ετσι οι εκτελεσμένοι ανάπηροι παρουσιάστηκαν ως "εθνομάρτυρες",σε μια προσπάθεια του αστικού κράτους -που τώρα ξέπλενε τους δολοφόνους- να οικειοποιηθεί τα μαρτύρια των ανάπηρων ηρώων του 40.
Το αποτέλεσμα ήταν να χαθεί κάθε σύνδεση των εγκλημάτων με το σύστημα εξουσίας και, τελικά, να γίνουν οι καταστροφές ένας κατάλογος με τον οποίο η Ελληνική αστική τάξη θα πήγαινε στα διεθνή φόρα της μεταπολεμικής "δημοκρατίας". Επιπλέον, πολλοί μάρτυρες κατηγορίας, στελέχη του κρατικού μηχανισμού, είχαν διατελέσει υφισταμένοι των δοσίλογων (στην ουσία συνεργάτες τους) και έτσι άρχισαν να προβάλλουν..ελαφρυντικά για τους κατηγορούμενους.
Άρχισαν τα θετικά σχόλια για την..ηθική ακεραιότητα των συνεργατών των ναζί, διαβεβαιώσεις ότι έκαναν ότι μπορούσαν για να βοηθήσουν(!) τον λαό,
δηλώσεις ότι και οι ίδιοι στην θέση τους θα έκαναν τα ίδια αφού οι Γερμανοί δεν άφηναν άλλα περιθώρια κ.α.
Μέσα στην αίθουσα,πολλοί μάρτυρες "κατηγορίας" εκτελούσαν τα αμέτρητα θύματα του φασισμού ξανά και ξανά.
Αυτό έγινε ξεκάθαρο όταν η διαδικασία έφτασε στα Τάγματα Ασφαλείας.
Εκεί, οι ηγέτες του αστικού "δημοκρατικού κόσμου", δήθεν μάρτυρες "κατηγορίας", αρνήθηκαν να υποστηρίξουν ότι η τελευταία κατοχική κυβέρνηση είχε θέσει τα Τάγματα Ασφαλείας στην υπηρεσία των κατακτητών!
Όταν ο πρόεδρος του δικαστηρίου είπε στον ιστορικό ηγέτη των Φιλελεύθερων Θεμιστοκλή Σοφούλη ότι "τα τάγματα ετέθησαν όμως υπο την υπηρεσία των Γερμανών" ο Σοφούλης
απάντησε "δεν το γνωρίζω"(!) και ότι ο Ράλλης "δεν είχε...δόλια πρόθεσιν".
Τα ίδια είπαν όλοι οι δήθεν "δημοκράτες" ηγέτες.
Την πιο βρωμική δουλειά την έκανε-ξανά-ο "γέρος της τρομοκρατίας" Γ.Παπανδρέου
ο οποίος κατέθεσε στο δικαστήριο ότι τα Τάγματα Ασφαλείας συγκροτήθηκαν το τρίτο έτος της κατοχής "οπότε ψυχολογικώς κατέστησεν ευχερές η προηγηθείσα τρομοκρατία του κομμουνιστικού κόμματος".
Ο Θεμιστοκλής Τσάτσος, υπουργός του Παπανδρέου είπε ότι "δεν φρονώ ότι τα τάγματα ασφαλείας έγιναν δια να ωφελήσουν τους Γερμανούς".
Ένας άλλος μάρτυρας "κατηγορίας", ο αντισυνταγματάρχης Καλφαρέντζος αντί να λέει για τους δοσίλογους έλεγε "δεν πιστεύω ότι το ΕΑΜ είναι οργάνωση εθνική..ανατίναξε ένα γεφύρι και μετά πήγαιναν οι Γερμανοί και σκοτώναν κόσμο".
Ο Π.Κανελλόπουλος έλεγε ότι ο Ράλλης "δεν είναι κουίσλιγκ" γιατί δεν γνωρίζει να υπήρξε..προσυννενόηση με τους ναζί για να αναλάβει την κυβέρνηση.
Μετά απο την ανοιχτή υπεράσπιση των δοσίλογων απο όλα τα "δημοκρατικά" αστικά κόμματα (δεξιούς, κεντρώους, φιλελεύθερους κ.α) δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τι έγινε με τους μάρτυρες υπεράσπισης.
Βλέποντας πως πήγαινε η δίκη-παρωδία, οι δοσίλογοι αποφάσισαν να διεκδικήσουν και αυτοί θέση στο..αγωνιζόμενο έθνος.
Τα μεγαλύτερα χτυπήματα τα δέχτηκαν οι αστικές αντιστασιακές οργανώσεις, που το αστικό κράτος προσπαθούσε να τις αναβαθμίσει απέναντι στο ΕΑΜ.
Οι μάρτυρες υπεράσπισης άρχισαν να καταθέτουν στοιχεία για τον ΕΔΕΣ, την ΠΕΑΝ, την "Χ" και την σχέση και την συνεργσία τους με τις δοσιλογικές κυβερνήσεις.
Απο αυτό το σκηνικό δεν εξαιρέθηκε ούτε ο δήθεν "εθνικός" στρατός.
Ο στρατηγός Θρασύβουλος Τσακαλώτος,
επικεφαλής της "Γ Ορεινής Ταξιαρχίας" που ήταν η ελληνική δύναμη στο πλευρό των συμμάχων, υπερασπίστηκε ανοιχτά τον προδότη δοσίλογο Τσολάκογλου ως..εθνικό ήρωα.
Όταν ο υπαρχηγός του ΕΔΕΣ Κομνηνός Πυρομάγλου κατήγγειλε ως δοσίλογους τους μάρτυρες που είχαν καταθέσει για τον ΕΔΕΣ και ζήτησε να καταθέσει στην δίκη, διέρρευσε μια επιστολή του-τότε Πρωθυπουργού-Πλαστήρα, γραμμένη το 1941, με την οποία έλεγε ότι προσπαθούσε να διαπραγματευτεί με τους ναζί τις παραμονές της γερμανικής εισβολής μέσω του"προσωπικού του φίλου" Κ.Πυρομάγλου.
Η κυβέρνηση Πλαστήρα παραιτήθηκε δύο μέρες μετά.
Όταν έφτασε η ώρα των απολογιών, οι εγκληματίες δοσίλογοι άρχισαν να προβάλλουν τον..πατριωτισμό τους, τα τεχνάσματα και τις..αντιστάσεις που οργάνωσαν απέναντι στους κατακτητές.
Ο Ράλλης, σε μια αίθουσα γεμάτη με ταγματασφαλίτες και υποστηρικτές του, επανέλαβε το "εθνικό" κάλεσμα για τον "αντικομμουνιστικό" αγώνα και είπε στους δικαστές ότι χρωστούσαν την ζωή τους στην κυβέρνηση και τον ίδιο προσωπικά.
Η σκηνοθετημένη κωμωδία έκλεισε με την ανακοίνωση της απόφασης.
Απο τους παρόντες, σε θάνατο καταδικάστηκε μόνο ο Τσολάκογλου.
Η ποινή δεν εκτελέστηκε, όπως είχε υποσχεθεί το δικαστήριο πριν αρχίσει η δίκη.
Οι άλλοι δύο δοσίλογοι Πρωθυπουργοί καταδικάστηκαν σε ισόβια, όμως ούτε και εκεί εκτελέστηκαν οι ποινές.
Ο Ράλλης πέθανε εκτός φυλακής το 1946, ενώ ακόμα και αυτοί που καταδικάστηκαν ερήμην και την ώρα της δίκης είχαν διαφύγει στο Τρίτο Ράιχ καταδικάστηκαν σε ισόβια αλλά αργότερα πήραν χάρη η αμνηστεύτηκαν (ο ναζιστής Λογοθετόπουλος, ο Τσιρονίκος, ο Γκοτζαμάνης). Ο Ταβουλάρης*** πέθανε στην Αυστρία το 1945.
Σε ισόβια καταδικάστηκαν ο Πασαδάκης και ο Καραμάνος και οι άλλοι σε μικρότερες ποινές.
Ορισμένοι όπως πχ ο Λούβαρης όχι απλά αμνηστεύθηκαν αλλά απέκτησαν ξανά αξιώματα (ο Λούβαρης αμνηστεύθηκε το 1951 και πήρε ακαδημαική έδρα το 1959).
Η γυναίκα του Ράλλη μετά τον θάνατο του έπαιρνε "σύνταξη Πρωθυπουργού".
Δεξιοί, φιλελεύθεροι, κεντρώοι, δικαστές, διαννοούμενοι, κρατικοί λειτουργοί, στρατιωτικοί κ.α οργάνωσαν την δίκη-παρωδία που όχι μόνο ξέπλυνε τα εγκλήματα του παρελθόντος αλλά έδωσε και το σήμα για τα εγκλήματα του μέλλοντος.
Παρόμοιες αποφάσεις ακολούθησαν και σε επόμενα δικαστήρια για δοσίλογους.
Η απόφαση έσβησε και τις τελευταίες αναστολές για τους ταγματασφαλίτες, τους φασίστες και τους εγκληματίες της κατοχής που όρμηξαν πάνω στον λαό και όσους είχαν αντισταθεί στους ναζί.
Οι δολοφονημένοι απο τους ναζί και τους συνεργάτες τους, τα κατεστραμμένα χωριά,δεν βρήκαν ποτέ δικαιοσύνη.Το Ελληνικό κράτος σταμάτησε και τις διώξεις των ίδιων των ναζί το 1959, με νόμο του Καραμανλή.
Στην Ελλάδα και αλλού ο δοσιλογισμός και ο ηττημένος φασισμός διασώθηκαν απο το αστικό σύστημα για να χρησιμοποιηθούν ενάντια στους λαούς.
***Στη Ζάκυνθο ακόμη τον τιμούν με το όνομά του να φιγουράρει σε κεντρικό δρόμο της πόλης (!!!)
Πηγές: Λευτέρης Αποστόλου, "Η παρωδία της δίκης των δοσίλογων και η αυτοκαταδίκη της δεξιάς.", εκδ "ο Ρήγας", 1945-Νίκος Καρκάνης, "Οι δοσίλογοι της κατοχής/δίκες παρωδία", εκδ Σύγχρονη Εποχή, 1985-Δημήτρης Κουσουρής, "Οι δίκες των δοσίλογων 1945-1949", εκδ Πόλις, 2014
