Παράσημα και Κουρελόχαρτα.. της νέας Γενιάς Εκπαιδευτικών #Όχι_Δεν_θα_Υποκύψουμε

Σπύρος Μαρίνης
5 Μαρτίου στις 11:38 μ.μ. ·
Ο ένας από τους 3 εκλεγμένους της Αγωνιστικής Συσπείρωσης Εκπαιδευτικών στο ΔΣ της ΔΟΕ έλαβε σήμερα την παραπομπή σε πειθαρχικό! Μέχρι τέλους μαζί με τον κλάδο θα σπάσουμε τον τσαμπουκά του Υπουργείου…

Νικόλας Βουρδουμπάς
5 Μαρτίου στις 9:01 μ.μ. ·

Παράσημο ή Κουρελόχαρτο??!!

Αυτό το ερώτημα με συντροφεύει από την ώρα που πήρα κι εγώ το μήνυμα για το πειθαρχικό μου από το σχολείο.
Παράσημο.. λέω μέσα μου, βλέποντας πως είμαι ένας κι εγώ από τους πολλούς,τους χιλιάδες!!
Το παράσημο αυτής της νέας γενιάς εκπαιδευτικών (που ακούμε συνεχώς ότι δεν κινητοποιουμαστε) που γυρίσαμε όλη την Ελλάδα. Πού πληρώσαμε για να αγοράσουμε τα σάπια "προσόντα" που μας επέβαλε η πολιτική τους για να συνεχίσουμε να αναπληρώνουμε για χρόνια τους εαυτούς μας.
Παράσημο... γιατί γτ σε όλη την Ελλάδα βλέπουμε, παρά τον δικαιολογημένο φόβο των συναδέλφων, τα οργισμένα και πολλές φορές υγρά μάτια του ανθού του εκπαιδευτικού κόσμου να λέει.... Όχι δεν θα υποκύψουμε, θέλουμε να μπαίνουμε στην τάξη με ψηλά το κεφάλι, θέλουμε να μπορούμε να μιλάμε και να λέμε αλήθειες στους μαθητές μας!
Παράσημο... γιατί παρά το όργιο παραπληροφόρησης, εκβιασμού, διασποράς απειλών και τρομοκρατίας εδώ και 5 χρόνια, παρά τις τρικλοποδιές που έχουμε δεχτεί από πολλές μεριές εχθρών και "φίλων", εμείς κρατάνε στο μυαλό μας το βασικό. Ότι δίνουμε έναν υπαρξιακό αγώνα για το τι και πώς θα μαθαίνουν τα παιδιά στο σχολείο, για την παιδαγωγική μας υπόσταση, για το δικαίωμα όλων των παιδιών στη σύγχρονη μόρφωση.
Παράσημο... γιατί ακόμα κι αν δεν το καταλαβαίνουμε συνεχίζουμε την ιστορία της εκπαίδευσης εμπνεόμενοι, όχι από τη λογική του "δημόσιου υπαλλήλου" που κοιτάει "τη δουλίτσα του" αλλά από την παιδαγωγική που έχει πρώτα στο νου της το παιδί.
Και ταυτόχρονα λέω τσαντισμενος,τι λες μωρέ... Κουρελόχαρτο είναι. Γιατί σε ένα χαρτάκι κάποιοι νομίζουν ότι μπορούν να σταματήσουν την αντίσταση, να καταργήσουν το απεργιακό δικαίωμα. Γιατί νομίζουν ότι μπορούν να καλύψουν τις αντιεπιστημονικες μπούρδες που γράφουν στους νόμους τους.

Κουρελόχαρτο..γιατί τους άδικους νόμους και τις διατάξεις έχουμε υποχρέωση να τους αντιπαλευουμε. Να τους κάνουμε φύλλο και φτερό στην κοινωνία. Γιατί αυτά τα πειθαρχικά είναι άδικα, αστήρικτα, έωλα και απεργοσπαστικα και θα καταπέσουν.
Κουρελόχαρτο... γιατί βλέπεις όλο αυτόν τον καιρό τη συγκινητική συμπαράσταση στους συναδέλφους που διώκονται άδικα,από τα σχολεία τους, τους γονείς, τα σωματεία άλλων κλάδων και λες αυτή είναι η δύναμή μας τελικά.
Κουρελόχαρτο.. γιατί βλέπεις τους διάφορους "καλοθελητες" ΔΙΠΕ σε όλη την Ελλάδα να μην ξέρουν πώς να δικαιολογήσουν,να υπερασπιστούν την επιλογή και τη στάση τους ψελλιζοντας "εφαρμόζουμε εντολές".
Παράσημα και Κουρελόχαρτα μαζί λοιπόν είναι τα πειθαρχικά. Γιατί όταν ξεκινήσαμε αυτόν τον αγώνα δεν είχαμε τίποτα στο τσεπακι μας, δεν ξέραμε αν θα νικήσουμε αλλά μόνο ότι έχουμε δίκιο.
Παράσημα και Κουρελόχαρτα γιατί τελικά αυτό που τους στριμώχνει, που τους προκαλεί ταραχή είναι όπως αποδεικνύεται αυτές τις μέρες...η οργανωμένη, μαζική και αποφασιστική στάση των εργαζομένων. Όταν ο λαός βγαίνει στο προσκήνιο με στόχους και αιτήματα,με σαφές περιεχόμενο για το τι και ποιος του φταίει!! Αυτό που έγινε και σήμερα στις τεράστιες συγκεντρώσεις !!
Αυτό είναι που θα φέρει στο τέλος και την πραγματική δικαίωση των αγώνων μας, που θα πάρει παραμαζωμα όλους αυτούς που μας παίρνουν το οξυγόνο στα σχολεία και στις ζωές μας!!!

#ΓΙΑ_ΤΟ_ΕΓΚΛΗΜΑ -ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ? #12_1_23_ΔΕΙΤΕ_ΤΙΣ_ΔΙΑΦΟΡΕΣ

 

Ninetta Altani:
Ειλικρινά καταλαβαίνω πόσο άσχημο συναίσθημα είναι να σε πουλάει το κόμμα σου...δηλαδή να σε κρεμάει...
Καταλαβαίνω την απαγοητευση που νοιώθουν οι άνθρωποι που πουλήθηκαν από το κόμμα τους...
Εγώ δεν έχω υπογράψει συμβόλαιο 100 ετών με το κόμμα μου...άμα θέλω δεν το ξανά ψηφίζω...
Είμαι ήρεμη όμως που ό,τι μπορεί κανει...χαίρομαι μέχρι τώρα να λέω ψηφίζω ΚΚΕ γιατί ξέρω ότι δε θα με πουλήσει...
Τι να κάνω...να μην πω ότι το ΚΚΕ αντιστάθηκε στο ξεπούλημα των τρενων;
Τι να κάνω τώρα εγω που ο Κατσωτης βουλευτής του ΚΚΕ έφερε στη Βουλή το θέμα του τρενου λίγες ημέρες πριν τις δολοφονίες;!
Να μην το λέω για να μην πικραινονται οι άνθρωποι που επένδυσαν σε λάθος βουλευτες;
Πώς να πω φταίνε τα κομματα;
Ξου ξου τα κόμματα...
Οι επιλογές των κομμάτων φταίνε...οχι τα κόμματα ως κόμματα...

Δες ημερομηνία...:

ΠΟΛΥΝΕΚΡΟ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΟ ΔΥΣΤΥΧΗΜΑ

Ολες οι εξελιξεις απο την τραγωδια στα Τεμπη (VIDEO - ΦΩΤΟ)

ΕΝΑ «ΚΑΤΗΓΟΡΗΤΗΡΙΟ» ΓΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΕ

12/1/23 - Μία δραματική προειδοποίηση του ΚΚΕ στη Βουλή για το προδιαγεγραμμένο έγκλημα στα Τέμπη (VIDEO)

Είμαστε στις 12 Ιανουαρίου 2023 στη Βουλή. Δύο μήνες σχεδόν πριν το έγκλημα στα Τέμπη. Στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής διεξάγεται συζήτηση για το νομοσχέδιο του υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών «Θεσμικό πλαίσιο για τη διερεύνηση αεροπορικών και σιδηροδρομικών ατυχημάτων και την ασφάλεια των μεταφορών». Εκ μέρους του ΚΚΕ τοποθετείται στην επιτροπή ο βουλευτής του Κόμματος Χρήστος Κατσώτης.

Δυστυχώς τα όσα τόνισε τότε το ΚΚΕ στη Βουλή επιβεβαιώνονται ανατριχιαστικά σήμερα, στη σκιά του εγκλήματος στα Τέμπη. Ένα αποκαλυπτικό “κατηγορητήριο” για την πολιτική της σημερινής και της προηγούμενης κυβέρνησης, της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης που αντιμετωπίζει σταθερά ως ΚΟΣΤΟΣ την πρόληψη την προστασία από σιδηροδρομικά - και όχι μόνο - δυστυχήματα!

Καταγράφουμε ορισμένες από τις επισημάνσεις του βουλευτή του ΚΚΕ Χρήστου Κατσώτη:

- Για το δίκτυο και τη σιδηροδρομική γραμμή του ΟΣΕ:

“Eπίσης, σοβαρή είναι η κατάσταση και στο δίκτυο και τη σιδηροδρομική γραμμή του ΟΣΕ. 

Τεράστιους κινδύνους εγκυμονεί η μη τήρηση Κανονισμών ασφαλείας, λειτουργίας και κυκλοφορίας των αμαξοστοιχιών. Ενδεικτικά, η Ομάδα Επισκευής Γραμμής, που είναι σε λειτουργία και πρέπει να αποτελείται από 5 άτομα, πολλές φορές είναι μόνο με δύο ή ακόμη και με έναν.

Ακόμα, δεν τηρούνται οι απαραίτητοι χρόνοι ή μπορεί να γίνονται εργασίες σε ένα ηλεκτροδοτούμενο δίκτυο χωρίς διακοπή ρεύματος.
Χαρακτηριστική, είναι επίσης, η έλλειψη σηματοδότησης όπως, για παράδειγμα, στο κομμάτι της γραμμής Οινόη-Τιθορέας που έγινε το ατύχημα με τους 20 ανθρώπους που τραυματίστηκαν την περίοδο των χιονοπτώσεων το 2022.

Εκκρεμεί επίσης εδώ και πολλά χρόνια η συνολική εγκατάσταση και λειτουργία ηλεκτρονικών συστημάτων ασφαλείας.
Όλα αυτά είναι σοβαρά ζητήματα που δεν μπορούν να αγνοηθούν, για το θέμα της ασφάλειας της πρόληψης που λέμε συνολικά”

-Για το πλαίσιο διαχείρισης των ατυχημάτων και τα πορίσματα που καταλήγουν πάντα στο “ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΛΑΘΟΣ”

“Προέχουν όλα εκείνα τα μέτρα, ώστε να μη γίνεται το ατύχημα ή το δυστύχημα. Δεν πρέπει να διερευνώνται τα ατυχήματα;

Βεβαίως και πρέπει να διερευνώνται. Ευθύνες όμως θα αποδίδονται και σε ποιον;

Ποια είναι η συνήθης κατάληξη των πορισμάτων; ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΛΑΘΟΣ!

Όπως αναφέρεται και στο άρθρο 32: «Οι συστάσεις ασφάλειας δεν συνιστούν τεκμήριο υπαιτιότητας ή ευθύνης σε περίπτωση ατυχήματος ή σοβαρού συμβάντος».

Αυτό ακριβώς αναφέρεται στο άρθρο!

Πόσες διερευνήσεις, αλήθεια, κατέληξαν στο συμπέρασμα για ευθύνες των εταιρειών, είτε κατασκευής, είτε διαχείρισης;

Τι σημαίνει, αλήθεια, εχεμύθεια για θέματα που χαρακτηρίζονται ως απόρρητα; Τι σημαίνει αυτό; Αποσιώπηση.

Στα πλαίσια της κυριαρχίας των μονοπωλιακών ομίλων αποκρύπτεται ή μειώνεται η ευθύνη τους, μεταφέροντας τα ατυχήματα ή τα δυστυχήματα σε “ανθρώπινο λάθος”.

- Για τις συνέπειες της πολιτικής της ΕΕ για την “απελευθέρωση των μεταφορών” στην ασφάλεια και τις εργασιακές συνθήκες στους σιδηρόδρομους

“Η Ευρωπαϊκή Ένωση ολοκλήρωσε την απελευθέρωση των σιδηροδρομικών μεταφορών και την παράδοσή τους στους επιχειρηματικούς ομίλους.

Αφαίρεσε τα τελευταία εμπόδια για τη διασύνδεση του σιδηροδρομικού μεταφορικού έργου στα κράτη μέλη. Εναρμονίζει τα πλαίσια κάθε χώρας υπό τον Οργανισμό Σιδηροδρόμων της Ευρωπαϊκής Ένωσης που θα εκδίδει και ευρωενωσιακά πιστοποιητικά ασφαλείας, παραμερίζοντας αυτά των κρατών μελών.

Οι κανονισμοί υγιεινής και ασφάλειας εργαζομένων και επιβατών θα χειροτερεύουν, όπως και οι όροι εντατικοποίησης της δουλειάς για την κερδοφορία των επιχειρήσεων με την επίκληση της μείωσης του διοικητικού κόστους, ενώ οι τιμές των εισιτηρίων γίνονται πιο τσουχτερές.

Ολοκλήρωσε τον τεμαχισμό του σιδηροδρομικού μεταφορικού έργου, διαχωρίζοντας το δίκτυο των υποδομών, το οποίο παρέμεινε στο κράτος, από το κερδοφόρο μεταφορικό έργο που παραδόθηκε στους επιχειρηματικούς ομίλους.

Οι εργαζόμενοι -όπως και οι επιβάτες- ζουν τα «καλά» της απελευθέρωσης και της ιδιωτικοποίησης του σιδηροδρόμου. Οι εργαζόμενοι είναι αντιμέτωποι με την εντατικοποίηση, που μεταφράζεται σε 28 με 29 μέρες δουλειά το μήνα, με ελάχιστα ρεπό και με τις καθημερινές ώρες δουλειάς να φτάνουν τις 11.

Θυμίζουμε ότι, το 2019, επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, θεσμοθετήθηκε η διευθέτηση με συνεχόμενη εργασία 9 ημερών -κάτι που δεν καταργήσατε και εσείς, διότι βολεύει τους νέους επιχειρηματικούς ομίλους.

Η συσσωρευμένη κόπωση των εργαζομένων στρώνει το έδαφος για ατυχήματα. Επιπρόσθετα, πολλές φορές, οι εργαζόμενοι καλούνται να κάνουν εργασίες που δεν αφορούν το αντικείμενό τους και χωρίς να έχουν την απαραίτητη εξειδίκευση και εκπαίδευση -με ότι σημαίνει αυτό, συνολικότερα, για το ζήτημα της ασφάλειας.

Όμως και ο μηχανολογικός εξοπλισμός δεν συντηρείται, διότι δεν ελέγχεται σωστά.”

Δείτε ολόκληρη την τοποθέτηση του βουλευτή του ΚΚΕ:

Aν Δεν βαριέσαι 
από το Μπρεζνιεφικό απολίθωμα διάβασε: 

Ο δρόμος γράφει τη δική του ιστορία

Εν αρχή ην το χάος. 

Που κάποιος πρέπει να το οργανώσει και να μπει μια τάξη -εργατική, κατά προτίμηση και κατ’ ανάγκη. Όχι κάποιος ξένος, έξω απ’ τον κόσμο, με θεία χάρη και μαγικό ραβδάκι. Αλλά ένα υποκείμενο που θα δει την κίνηση των πραγμάτων, τους νόμους που την ορίζουν και θα σπάσει τον νόμο της αδράνειας, για να φτάσουμε στη φυσική ροή των πραγμάτων, που είναι ασφαλώς ο κομμουνισμός, σύμφωνα και με τους κλασικούς. Κλασική Συμφωνία νούμερο 3, με σφυριά και δρεπάνια, σε ρε ελάσσονα.

Εν αρχή ην ο λόγος. Δηλαδή η οργάνωση. Πάντα υπάρχουν καλοί λόγοι να οργανωθείς. Να γεμίσεις τα κενά σου, τις αιτίες που σε αφήνουνε μισό. Οι ανθρώπινες σχέσεις, οι παρέες, οι φιλίες, ο έρωτας -που είναι μια μικρή επανάσταση. Και αν λείπει σε κάποιον η συντροφικότητα, ας γραφτεί στην ΚΝΕ -ή απευθείας στο κόμμα. Η συλλογικότητα, το κλίμα, ο ενθουσιασμός (οργανωθείτε, μας λέγανε), το τρέξιμο, οι χρεώσεις, η περιφρούρηση, εξόρμηση τα ξημερώματα, αφισοκόλληση ως τα μεσάνυχτα (θα γνωρίσετε ένα ευχάριστο, συντροφικό περιβάλλον, μας λέγανε). Αλλά ο βασικός λόγος είναι η έλλογη δράση, συλλογική και σχεδιασμένη, με ένα σκοπό που γεμίζει τη ζωή μας νόημα -κι αν δεν προσέξεις, το έχασες.



In memoriam Plasticobilism

Στα μάτια των άλλων μπορεί να είμαστε όλοι ίδιοι. Πάντα σου φαίνονται όλα ίδια, αν σε αφήνουν αδιάφορο: οι μέρες, οι πόλεις και οι άνθρωποι, τα τοπία, τα τραγούδια στο ραδιόφωνο, το φαγητό που τρως, τα κόμματα...

Λένε πως είμαστε όλοι «κομματόσκυλα». Αλλά σκύλος από σκύλο διαφέρει. Άλλο να είσαι πιστός -σε αξίες και ιδανικά-, ο καλύτερος φίλος του λαού και του ανθρώπου -όταν δεν είναι αφηρημένος και άσφαιρος ουμανισμός. Κι άλλο να είσαι το μαντρόσκυλο των αφεντικών και να στέκεις σούζα μπροστά τους. Ή να αλυχτάς ολημερίς στα κανάλια, σαν σκυλί του πολέμου, να σκυλεύεις τους νεκρούς, τις οικογένειες των θυμάτων, να αφοδεύεις απ’ το στόμα και να κατουράς σε κάθε γωνία την κοινή λογική -μέχρι και ο Κανάκης έβγαλε το λουράκι του και τους κρεμά στα μανταλάκια.

Θέλουν να μη σηκώσουμε ποτέ κεφάλι και την ουρά απ’ τα σκέλια, να μείνουμε σκυλάκια του καναπέ, διακοσμητικά στο φόντο της ιστορίας -που γράφουν άλλοι ερήμην μας και εις βάρος μας. Να χαζεύουμε στημένους σκυλοκαβγάδες στο κυνοβούλιο και να τρωγόμαστε σαν τον σκύλο με τον σκύλο για τις ράτσες μας. Να μη διεκδικήσουμε πίσω τη ζωή μας, τον Πλούτο που παράγουμε.

Να μην έχουμε καν (ταξικό) ένστικτο, σαν τα συμπαθή τετράποδα. Γιατί άλλο να μη δαγκώνεις το χέρι που σου δίνει να φας -από το φαγητό που φτιάχνεις- και άλλο να φιλάς ευλαβικά το χέρι που σου παίρνει την μπουκιά από το στόμα. Το είδος μας ξόδεψε πολλά εκατομμύρια χρόνια πριν σταθεί όρθιο στα δυο του πόδια, για να το ξαναγυρίσουμε τόσους αιώνες πίσω.

Ω εποχή, μου θυμίζεις τον Καίσαρα
Και οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν
Και όσο γερνώ, περπατώ με τα τέσσερα...
(...)
Μας ξεκληρίζουν με τρένα βρουμ-βρουμ
Για ένα κουστούμ, για ένα κουστούμ

Βασικά στα μάτια των άλλων είμαστε όλοι σύντροφοι -κι ας μην τρέμουμε όλοι από οργή για την αδικία. 

Επιρροές και παλικάρια γίναμε μαλλιά κουβάρια, μούσια τζίβες μοϊκάνες, τόσοι μουσάτοι και ούτε μια επανάσταση.

Θες να κρυφτείς και η λογική δε σε αφήνει, όταν ανοίγει κουβέντα -στη δουλειά ή σε μια άσχετη παρέα. 

Στην πρώτη σύνθετη, πολυσύλλαβη λέξη (όχι απαραίτητα «λυκοσυμμαχία») έχεις δώσει στίγμα και βιογραφικό. Στην πρώτη νύξη για τον άθλιο μισθό, κάποια άδεια ή ένσημο που σας φάγανε, για το ωράριο και την κυριακάτικη αργία, γενικώς για κάποιο δικαίωμα ή αυθαιρεσία, τότε προάγεσαι -στη φαντασία τους πάντα- αυτομάτως σε ανώτερο κομματικό στέλεχος με μηχανισμό. Και η ειρωνεία είναι πως δεν έχεις μιλήσει ακόμα για κάποια γενική πολιτική εξέλιξη, κάποιο νομοσχέδιο, για ταξική πάλη, τα κέρδη του αφεντικού, τον ρόλο της ΓΣΕΕ, για το σωματείο ή για μια απεργία.

Κάποτε ο Βλαδίμηρος έλεγε πως το ταβάνι του συνδικαλιστικού αγώνα είναι ο τρεϊντγιουνιονισμός -δηλαδή ρεφορμιστικό.

 Σήμερα αν μιλήσεις για τρεϊντγιουνιονισμό θα σε κοιτάξουν σαν εξωγήινο, κι αν τους πεις να οργανωθούν στο σωματείο, το ίδιο -δεν ήταν η μετάφραση της λέξης το πρόβλημα. Κάθε αντίστοιχη αναφορά σου δίνει αυτομάτως -στο μυαλό τους- κομματικό βιβλιάριο, και ας μην είσαι καν μέλος.

Τους βλέπεις να μπερδεύουν το κόμμα με το σωματείο, τα σωματεία μεταξύ τους, το εργοδοτικό με το ταξικό, τη ΓΣΕΕ με την ΑΔΕΔΥ, την απεργία με την επίσχεση -τρίβεις το μούσι, βυθίζεις το πρόσωπο στην παλάμη, βουτάς στη χύτρα με την απελπισιά, κι ύστερα σου φαίνεται περίεργο που δεν ξέρουν να ξεχωρίζουν το ΚΚΕ (μ-λ) από το ΜΛ-ΚΚΕ και τα ψηφοδέλτια πριν την κάλπη (που να ήξεραν κιόλας πως από εκεί ξεπήδησε και η ΟΑΚΚΕ, που την λάτρευαν τα κανάλια, πριν μείνει μόνη της στον ανένδοτο ενάντια στα «πουτινάκια»*), ή την Αρας με την Αρις και την Αραν με την Αρεν, που έφτιαξαν λέει τη Ρεβάνς -που εγώ ήξερα ότι είναι συγκρότημα- και νιώθεις κάπου να την έχεις πατήσει -σαν τον Κηλαηδόνη- και πνευματικά κουρασμένος για να συνεχίσεις να παρακολουθείς τον χώρο.


(*Αν και την αναρχοπολακική ανάλυση του ΜΛ-ΚΚΕ για το κόμμα που εστιάζει στην Hellenic Train για να βγει λάδι η κυβέρνηση (!) και για την εξεταστική, δεν έχει πολλά να ζηλέψει από την παραφροσύνη της ΟΑΚΚΕ.
Αλλά δεν ήταν αυτό το θέμα μας).

Ποια είναι η διαφορά του οργανωμένου μέλους από τον οπαδό, ψηφοφόρο, τη βάση -πες το όπως θες, μην κολλάμε στη λέξη; Μα κάποιοι πρέπει να κάνουν το μέτωπο, να κόβουν κουπόνια, να βγαίνουν τα πλάνα -Ριζοσπάστη, οικονομική ενίσχυση, εισιτήρια του Φεστιβάλ. Πώς θα γίνουν όλα αυτά αν ήμασταν όλοι οργανωμένοι;

Σύντροφοι και φίλοι, ας συμμαζευτούμε. Και να το μαζεύουμε. Υπάρχουν διάφορες διαφορές μεταξύ μέλους και επιρροής. Είναι τελείως διαφορετικό, εκτός απ’ τις φορές που δεν είναι. Μια στενή επιρροή, που τρέχει παντού και είναι μέσα σε όλα όσα πρέπει να είναι, θα οργανωθεί αργά ή γρήγορα. Στον αντίποδα, ένα μέλος (απο)κομμένο από όλους και από όλα, παρκαρισμένο σε κάποια συνοικία (τα λεωφορεία, κόκκινη πόλη μες στο αγιάζι), το χωρίζει μάλλον τυπική απόσταση από τους απέξω και οσονούπω καμία -θα βρεθεί κι αυτός απέξω.

Εδώ θα κολλούσε ίσως μια αναφορά στην ιδιότητα του κομμουνιστή, με όνομα βαρύ σαν ιστορία, που δεν μπορούν πολλοί να το σηκώσουν και δεν το δέχονται όλοι εύκολα για τον εαυτό τους -ούτε καν τα μέλη. Φαντάσου να σε θεωρούν βαμμένο κομμούνι στη δουλειά και εσύ να κοκκινίζεις από ντροπή, να το λογίζεις ως παράσημο, αλλά να μην το δέχεσαι -δε σου αξίζει τέτοια τιμή- ούτε και θες να φανεί όμως πως το απ-αρνείσαι και το προδίδεις -την τρίτη φορά ακούς κοκόρια και βλέπεις μπροστά σου, σαν όραμα, το σήμα του ΚΚ Βενεζουέλας, κι ας λάλησαν κάποιοι σφοι και πήγαν με τον εχθρό τους.

Αλλά πάει μακριά η βαλίτσα και χάνεται η Ιθάκη με τους συντρόφους (του Οδυσσέα) στον ορίζοντα. Λοιπόν, η βασική διαφορά είναι ότι μια επιρροή έχει περίπου το «ακαταλόγιστο». Μπορεί να κάνει και να λέει ό,τι θέλει, αρκεί να μην υπονοεί πως τα λόγια κι οι πράξεις της εκφράζουν κάτι άλλο πέρα από τον εαυτό της. Μπορώ να λέω το μακρύ και το κοντό μου, να εκφράζω δημόσια επιφυλάξεις ή και διαφωνίες, αλλά αυτές ανήκουν σε εμένα -και στα όνειρά μου- και ό,τι πω το χρεώνομαι προσωπικά, χωρίς να το φορτώνω σε άλλη καμπούρα -πόσο μάλλον στο κόμμα.

Μπορώ να αντιδρώ και να μιλάω όπως θέλω. Να φέρομαι αυθόρμητα, να είμαι συνειδητά αυθόρμητος ή αυθόρμητα συνειδητός, να μην καταπιέζομαι, να μη φιλτράρω τα λόγια μου, να μην αναγκάζομαι να επιλέξω προσεκτικές διατυπώσεις, για να μη θιχτεί κανείς. Και όταν ακούω-διαβάζω βλακείες -εκτός από τις δικές μου, που είναι δύσκολο να τις αναγνωρίσω-, μπορώ να απασφαλίσω ελεύθερα. Δεν είμαι μέλος και το κέφι μου θα κάνω -και θα πω και μια κουβέντα παραπάνω, τζάμπα είναι.

Αν σου λένε «έξω τα κόμματα», ρωτάς «από πότε είναι αυτοί οι αγανακτισμένοι;». Και ψιθυρίζεις τον στίχο από τον κυρ-Παντελή «μακριά από κόμματα, μη βρεις μπελά». Κι αν δεν ξέρουν τον Τζαβέλα, ξανακάνεις τον Μπέζο: «παντελής έλλειψη γνώσεων. Πα-ντε-λής» -και δεν εννοεί τον Βούλγαρη, Δημητρούλα. Και στο καπάκι τους ρωτάς τι ψήφισαν, για να τους δεις να κομπιάζουν και να αλλάζουν χρώματα -σαν τα πουκάμισα και τις πεποιθήσεις τους.

Άμα σου πουν ότι η απεργία καπελώνει τη συγκέντρωση, ρωτάς το ξυπνοπούλι απέναντι: «Και όσοι δουλεύουν, πώς θα πάνε στη συγκέντρωση, ρε μεγάλε, άμα δεν έχει απεργία»; Κι αν κάποιος φοβάται μη τυχόν βρέξει και μη στάξει, τον φτύνεις (μην τον ματιάσεις) και του λες πως ψιχαλίζει. Κι αν φοβάται να απεργήσει, του λες πως αν φοβάσαι μη σε πετάξουν στον δρόμο, η μόνη λύση είναι να κατέβεις εσύ εκεί να διαδηλώσεις. Ο δρόμος είναι ο καλύτερος γιατρός - ειδικός για τέτοιες φοβίες -και ας μην έχει γραφεία και φακελάκια, με ψηφοδέλτια...

Έτσι κι αλλιώς τα περισσότερα δεν είναι αυθόρμητες σκέψεις και απορίες. Αναπαράγουν αυθόρμητα την κυρίαρχη ιδεολογία, ό,τι έμαθαν από τα κανάλια και από μια ζωή με σκυμμένο κεφάλι. Δε χρειάζεσαι αστική ευγένεια -ούτε οτιδήποτε αστικό. Δε νιώθεις υποχρεωμένος να τους κερδίσεις, να σηκώσεις το βάρος των δικών τους αντιφάσεων, να μην πληγωθούν που θα τους σιχτιρίσεις -λες και είσαι ιεραπόστολος της επανάστασης.

Δεν έχεις μεγάλες προσδοκίες από τους άλλους. Δεν τους φοβάσαι -δε σ’ αγαπούν-, δεν ελπίζεις τίποτα, είσαι λέφτερος -αλλά στα λόγια. Πραγματική ελευθερία είναι η συνείδηση της αναγκαιότητας να τους πείσεις να κατέβουν όλοι στον δρόμο. Το έχεις συνειδητοποιήσει, αλλά δε θα σκάσεις κιόλας -το αφήνεις για τους οργανωμένους. Ας τους καλοπιάσουν τα μέλη -όλο μέλι-μέλι, με προοπτική την τηγανίτα. Με αγάπη, τρυφερότητα και Προδέρμ -ή μαλόξ για τα χημικά-, με απλά γλυκά λογάκια, όπως θα τα έλεγαν σε ένα μικρό παιδί, που κάνει τα πρώτα βήματα στον στίβο του αγώνα.

Κι ευτυχώς που υπάρχουν οι σφοι, να τρέχουν και να αντέχουν, να θέλουν καινούρια παπούτσια και νέο στομάχι με όσα περνάνε, να είναι παντού, να πείθουν κόσμο, να του μάθουν να σκέφτεται -τι είναι αυτό που βλέπει-, να φτάνει σε αφαιρέσεις και λογικά συμπεράσματα -γιατί συμβαίνει και πώς θα αλλάξει.

Τα υπόλοιπα θα τα αναλάβει ο δρόμος, που είναι το μεγαλύτερο σχολείο -και χωρίς χορηγούς. Θα τους βοηθήσει να αποκτήσουν πείρα, κριτήριο, να αναζητήσουν μορφές οργάνωσης, να εκτιμήσουν τη δική μας οργάνωση, να την πλουτίσουν με νέες ιδέες -κι ας φαίνονται παράξενες. Καλύτερα αυτό το δημιουργικό χάος -που κινείται και ξέρει πού θέλει να πάει- παρά η συνήθης ρουτίνα μας, με τα ίδια άτομα και το ίδιο τελετουργικό -κι όταν όλα φαίνονται ίδια, ίσως γίνονται και αδιάφορα.

Στον δρόμο θα μάθουν «τι μας κρύβουν», κρυμμένα μυστικά που αγνοούσαν τόσα χρόνια, μακριά από το κίνημα. Κάθε διδακτική ώρα θα μετρά για εξάμηνο, κάθε πορεία με ένα μάθημα ζωής. Θα ξεκινήσουν από την αρχή, με εντατικά μαθήματα, να καλύψουν τα κενά -δε θα τα γεμίσουν όλα, αλλά θα είναι πολύτιμη γνώση και παρακαταθήκη.

Η συγκέντρωση θα ανάψει και όλα θα είναι συνειδητά. Κι αυθόρμητα μαζί. Αυτή η συνύπαρξη που κάνει τη διαφορά και πυκνώνει τον ιστορικό χρόνο, τον κατεβάζει πηχτό στον δρόμο -που γράφει πάντα τη δική του ιστορία.

Σκέφτομαι και γράφω από το Μπρεζνιεφικό απολίθωμα στις 12:24:00 μ.μ.

ΓΙΑ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥΣ κ ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΟΥΣ

"Το κράτος δικαίου δεν εκβιάζεται, η δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη, η δημοκρατία δεν εκδικείται..." και άλλα ωραία παραμύθια
Αυτή φυσικά είναι και η ποιότητα της ελληνικής άρχουσας αστικής τάξης. 

Παριστάνει με ύφος χιλίων πιθήκων ότι διαφυλάσσει τα ιερά και τα όσια του διαφωτισμού, αλλά στην επόμενη στροφή της συγκυρίας κάνει την ισονομία χαρτί τουαλέτας. 

Θυμάται την Ευρώπη και το "Ευρωπαϊκό Κεκτημένο", όταν είναι να εφαρμόσει μνημόνια, αλλά όταν είναι να εφαρμόσει νόμο δικό της, που δικαιώνει ένα ήσσονος σημασίας αίτημα του οξαποδώ, γίνεται ...Τουρκία.
Διατρανώνει ότι το κράτος δεν εκβιάζεται, όταν η Ελλάδα είναι ο παράδεισος των εκβιασμών. 

Από τις τράπεζες που εκβίαζαν για ρευστότητα, μέχρι τους εταίρους που εκβίαζαν για υποταγή, από τους δανειστές που εκβίαζαν για πτώχευση μέχρι την TUI που εκβίαζε για είσοδο τουριστών χωρίς ελέγχους. 

Το κράτος δεν εκβιάζεται μόνο όταν ο εκβιαστής είναι απεργός πείνας..... 

Κι όταν βγαίνουν νομικοί, δικηγόροι, πανεπιστημιακοί όλων των κομματικών τοποθετήσεων και απαιτούν την εφαρμογή των νόμων του κράτους, αυτό το κράτος, όταν αποτυγχάνει να τους φιμώνει, διαστρεβλώνει τις θέσεις τους και τους βαφτίζει ξετσίπωτα "οπαδούς της τρομοκρατίας". 

Βγάζει μονάδες, μεμονωμένα άτομα δικά του αυτό το κράτος, που δεν εκπροσωπούν παρά τον εαυτό τους.... για να ευτελίσει, να μειώσει το κύρος και να απαξιώσει θρασύτατα τις ανακοινώσεις της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, η οποία αριθμεί περί τους 2.500 δικαστικούς λειτουργούς και η οποία δρα, εκπροσωπείται και εκφράζεται μέσω της εκλεγμένης διοίκησης αυτής κατά πλειοψηφία - τί να κάνουμε αυτοί είναι οι κανόνες μιας τυπικής αστικής δημοκρατίας... 

Ταυτόχρονα αυτό το κράτος και οι διαπρύσιοι κήρυκες της πούρας αστικής δημοκρατίας, ενώ ξορκίζουν και μετά βδελυγμίας αποκηρύσσουν τα "λαϊκά δικαστήρια" - και εννοούν την κρίση του "όχλου" -δεν διστάζουν να επιστρατεύουν ακόμη και τα σοφά "γκάλοπ", δηλαδή τη "φωνή του λαού"- 

του ίδιου του "όχλου" που βαθύτατα μισούν και εχθρεύονται - για να πείσουν πως αυτό το κράτος έχει το "δίκιο" αφού και το πόπολο θέλει "εκδίκηση", θέλει νεκρό τον καταδικασμένο τρομοκράτη... 

Διαλιέχτε, ό,τι το καλό και συμφέρον...Αυτό το Αστικό Κράτος επαληθεύει για πολλοστή φορά, ότι τα συντάγματα και οι νόμοι ψηφίζονται και υπάρχουν για το θεαθήναι, για την καθιέρωση και συντήρηση της αναγκαίας δημοκρατικής επίφασης στα μάτια των αφελών υπηκόων, μπορούν όμως άνετα να αποτελούν γράμμα κενό και μια ιλουστρασιόν έκδοση βαρύγδουπων διακηρύξεων και προκλητικά να μην εφαρμόζονται, παρά μόνο στο μέτρο και στο βαθμό που εξυπηρετούν τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις του σε κάθε δεδομένη ιστορική στιγμή...

Καλογερίας Σπύρος

Πρόστιμο σε Εθελοντή Αιμοδότη γιατί είχε μαζί του τον Ριζοσπάστη!!!

Επιστολή - καταγγελία από εθελοντή αιμοδότη που του επιβλήθηκε πρόστιμο κατά την επιστροφή του από το νοσοκομείο από αστυνομικούς, αν και τηρούσε όλα τα απαραίτητα μέτρα. Όπως καταγγέλλει, «ενοχοποιητικό» στοιχείο ήταν ότι είχε μαζί του τον «Ριζοσπάστη» και μάσκα που έγραφε «και τα καλυμμένα στόματα βγάζουν φωνή». 

Ολόκληρη η επιστολή του εθελοντή αιμοδότη που δέχθηκε πρόστιμο, προς τους υπουργούς Υγείας και Προστασίας του Πολίτη:

«Κύριοι υπουργοί,

Στην έκκληση των νοσοκομειακών γιατρών «Να μην αφήσουμε καμία ζωή να χαθεί εξαιτίας της έλλειψης αίματος», ειδικά τώρα στην περίοδο της πανδημίας, ξεκίνησα χτες από το σπίτι μου για το Κρατικό Νίκαιας για να δώσω κι εγώ ένα «χεράκι βοήθειας» στους ήρωες υγειονομικούς, όπως εσείς τους αποκαλείτε.

Στους ήρωες υγειονομικούς που στο πρώτο κύμα της πανδημίας μας καλούσατε να τους χειροκροτήσουμε από τα μπαλκόνια μας. Σε αυτούς που από το πρώτο κύμα της πανδημίας δε θέλανε το υποκριτικό σας χειροκρότημα, το μόνο που σας ζητούσανε είναι να πάρετε όλα τα αναγκαία μέτρα ώστε να μην είναι εκτεθειμένοι στον «πόλεμο» που λέτε ότι βρισκόμαστε. Σε αυτούς που επιστρατεύσατε ΜΑΤ, ξύλο και χημικά επειδή διεκδικούσαν «τα όπλα» για να κάνουν σωστά τη δουλειά τους.

Στην επιστροφή μου από το νοσοκομείο μετά την αιμοδοσία, διμοιρίες της ΔΙΑΣ και της ΔΡΑΣΗΣ σταμάτησαν το τρόλεϊ (κάποιον έψαχναν). Μας ανάγκασαν να κατέβουμε όλοι κάτω για να διαπιστώσουν αν φοράμε τις απαραίτητες μάσκες, αν έχουμε ταυτότητες και την απαραίτητη βεβαίωση μετακίνησης. Αφού τους έδειξα την ταυτότητα, το σχετικό sms και τον επίδεσμο με το σημείο της φλεβοκέντησης, τους ζήτησα να με αφήσουν να γυρίσω σπίτι μου. Σαν «ταύροι σε υαλοπωλείο» έπεσαν τα μάτια τους στη μάσκα, όπου αναγράφεται «ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΛΥΜΜΕΝΑ ΣΤΟΜΑΤΑ ΒΓΑΖΟΥΝ ΦΩΝΗ». Άρχισαν το σωματικό έλεγχο και το ξεψάχνισμα της τσάντας, χωρίς να τηρούν κανένα μέτρο υγειονομικής προστασίας...

Και βρήκαν... «ενοχοποιητικό» στοιχείο: τον «Ριζοσπάστη»! Στη συνέχεια άρχισαν τις ειρωνείες, λέγοντάς μου πως δεν χρειάζεται να πας στο νοσοκομείο με αυτά τα πράγματα (τον «Ριζοσπάστη»!). Κι έτσι, μετά τις διαμαρτυρίες μου το «κατηγορητήριο» είχε στηθεί: Πρόστιμο Covid 300 ευρώ!

Κύριοι υπουργοί δεν σας παρεξηγώ, σας καταλαβαίνω κιόλας, είναι ξεκάθαρη η στάση σας. Έκαστος εφ' ω ετάχθη «μπουκώνετε» από τη μία με ζεστό χρήμα και κάθε είδους ενισχύσεις τους επιχειρηματικούς ομίλους για να κόβετε από την ικανοποίηση των αναγκών μας. Εμάς, που τρέμουμε μη τυχόν και αρρωστήσουμε και δεν έχουμε ΜΕΘ, αφού εσείς καταντήσατε έτσι το ξεχαρβαλωμένο δημόσιο σύστημα Υγείας. Εμάς, που για να πάμε στη δουλειά μας «σαρδελοποιούμαστε» στα ΜΜΜ και το μόνο μας όπλο είναι η ατομική ευθύνη. Εμάς, που στέλνουμε τα παιδιά μας στα σχολεία σε 27αρια τμήματα. Εμάς, που μένουμε άνεργοι, με πετσοκομμένους μισθούς και δικαιώματα για να δίνετε παχυλές επιδοτήσεις στο μεγάλο κεφάλαιο. Σε συνέχεια όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, εντείνετε την καταστολή ενάντια στο εργατικό λαϊκό κίνημα για να κρύψετε τις εγκληματικές σας ευθύνες στη διαχείριση της πανδημίας, για να φορτώσετε ξανά στις πλάτες μας μια ακόμα οικονομική κρίση.

Κύριοι της κυβέρνησης σας ξεκαθαρίζουμε ότι θα μας βρίσκετε συνεχώς μπροστά σας.

Σας δηλώνουμε ότι η μάσκα μας δεν είναι φίμωτρο, η φωνή μας δεν θα σιωπήσει, δε θα συμβιβαστεί».

Αποστόλης Δημακόπουλος

ΓΙΑ ΤΟ "ΚΡΑΤΟΣ" και ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΡΟΥΜΕ "ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ" Του Σφυροδρέπανου !!!

-Εμείς θέλουμε λιγότερο ή περισσότερο κράτος;

Βασικά στοιχεία για όσους δεν κατάλαβαν λέξη από το “Κράτος και Επανάσταση”. Και αυτό αφορά και πολλούς που το διάβασαν μικροί…

Ας ξεκινήσουμε από το βασικό: τι είναι το κράτος;

Το κράτος είναι όργανο ταξικής κυριαρχίας. 

Μια δύναμη πάνω από την κοινωνία, με ένα σύνολο μηχανισμών, που δε διασφαλίζει γενικά και αόριστα την οργάνωση της κοινωνικής δραστηριότητας -με βασικότερη την παραγωγική διαδικασία-, αλλά την οργάνωση της κοινωνίας με τέτοιον τρόπο που να διασφαλίζει και να διαιωνίζει την εξουσία της κυρίαρχης τάξης. Και αυτήν την τελευταία θα την εντοπίσουμε μες στην παραγωγική διαδικασία και όχι έξω από αυτήν, σε κάποιον τομέα του εποικοδομήματος.

Το πρώτο και βασικό που πρέπει να εμπεδώσει κανείς είναι αυτός ακριβώς ο ορισμός, που διαλύει μια αφελή αντίληψη-παραδοχή που από παιδιά μαθαίναμε να θεωρούμε δεδομένη: ότι δηλαδή το κράτος εκφράζει το γενικό συμφέρον ενάντια στα επιμέρους, ατομικά και ιδιωτικά συμφέροντα, και ενσαρκώνει με έναν νεφελώδη “χεγκελιανό” τρόπο την έννοια του “γενικού καλού”, παρά τις όποιες στρεβλώσεις του.

Όχι, το κράτος εκφράζει τα συμφέροντα των κυρίαρχων και την εξουσία τους. Και αυτό δεν είναι ένας χοντροκομμένος απλοϊκός ορισμός, αλλά η ουσία του κράτους, την οποία επιχειρούν να θολώσουν διάφορες “σύγχρονες αναλύσεις” που περιστρέφονται γύρω της χωρίς να την αγγίζουν. 

Πχ η θεωρία του Ν. Πουλαντζά που σε αντίθεση με τον Λένιν, ορίζει το κράτος ως σχέση ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργατική τάξη, ανάμεσα στον κυρίαρχο και τον κυριαρχούμενο. 

Μια ρευστή, ευμετάβλητη σχέση, που διαρκώς επανακαθορίζεται με δυναμικό τρόπο και αυτό σημαίνει πως μπορούμε να την αλλάξουμε προς όφελός μας, μέσα από έναν τακτικό Πόλεμο Θέσεων “αλά Γκράμσι”, κερδίζοντας συνεχώς νέες θέσεις και οχυρά, ανεξάρτητα από την στρατηγική σύγκρουση -και βασικά χωρίς αυτή την τελευταία-, δηλαδή χωρίς το άλμα της Επανάστασης και μια “απλοϊκή έφοδο στον ουρανό”.

Όλα αυτά, βέβαια, μέχρι να γίνουν κυβέρνηση οι ιδεολογικοί απόγονοι-επίγονοι του Πουλαντζά, και να ανακαλύψουν ξαφνικά ως μεγάλοι θεωρητικοί του μαρξισμού πως “άλλο το κράτος και άλλο η κυβέρνηση”, ότι δεν αρκεί μόνο το δεύτερο και ότι πρέπει να έχεις τους “αρμούς της εξουσίας” στα χέρια σου, για να πετύχεις τις αλλαγές που θέλεις. Ποιος να το ‘λεγε…

Πρέπει λοιπόν να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε μακριά από απλοϊκά, αποπροσανατολιστικά σχήματα, τύπου “κρατιστές-αντικρατιστές”, που συσκοτίζουν την ουσία. Είναι αρκετά ενδιαφέρουσα η σύμπτωση φιλελεύθερων και αναρχικών -σαν τον “Αναρχικό Τραπεζίτη” του Πεσόα- στον ένα πόλο του σχήματος, είναι όμως φαιδρό να θεωρούμε στα σοβαρά ότι οποιοσδήποτε Δεξιός είναι με κάποιον τρόπο αντικρατιστής, επειδή είναι υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων και κάνουν αστεία επιπέδου Αρβύλας για τους δημόσιους υπαλλήλους. Κι είναι αστείο για μια σειρά λόγους.

Γιατί είναι ιστορικά και διαχρονικά οι κατεξοχήν εκφραστές του. Γιατί “Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια”. Γιατί “Νόμος και Τάξη”. Γιατί, όπως λέει και ο Ράμφος, η Εκκλησία είναι κομμάτι του κράτους -κι άσε τους φιλελεύθερους να έχουν τύψεις συνείδησης, ώσπου να ξεχάσουν τον διαχωρισμό τους. Γιατί λατρεύουν την Αστυνομία, τον Στρατό και τα όργανα καταστολής.

Αλλά το κράτος δεν είναι μόνο οι μηχανισμοί καταστολής και επιβολής της δημόσιας άρχουσας τάξης. Ούτε μόνο οι ιδεολογικοί μηχανισμοί του (σχολείο, εκκλησία κτλ).
 Είναι και ο συλλογικός καπιταλιστής, αυτός που διαχειρίζεται πολιτικά τα συμφέροντα της αστικής τάξης, που την εκπροσωπεί στο εξωτερικό στις Συνόδους Κορυφής, που αναδιανέμει τον εγχώριο πλούτο υπέρ της και την μπουκώνει με ζεστό δημόσιο χρήμα. Υπάρχει πιο επίκαιρο παράδειγμα από τον κορονοϊό και τα λεφτά που χαρίζει σε επιχειρηματίες για να πληρώσουν τους μισθούς και για να χρυσοπληρώσει το ίδιο ιδιωτικές κλίνες ΜΕΘ, αντί να τις επιτάξει;

Η μεγάλη πλειοψηφία των μονοπωλιακών ομίλων και των επιχειρήσεων είναι η φωτογραφία που πρέπει να έχουμε δίπλα στον ορισμό του κρατικοδίαιτου. Όπως διάβασα στον τοίχο ενός φίλου, το να εμπιστεύεσαι δημόσιο χρήμα σε έναν φιλελέ-επιχειρηματία, είναι περίπου σα να εμπιστεύεσαι έναν παιδεραστή να σου προσέχει το παιδί (baby-sitting).

Όσο κωμικό είναι να θεωρεί κανείς αντικρατιστές τους καπιταλιστές και τους φιλελέδες, επειδή υποστηρίζουν τις ιδιωτικοποιήσεις, άλλο τόσο φαιδρό είναι να θεωρεί κανείς πως όσοι στηρίζουν τις εθνικοποιήσεις είναι σοσιαλιστές και ότι ο σημερινός δημόσιος τομέα είναι μια μεταβατική μορφή προς τον σοσιαλισμό που ονειρευόμαστε. (Παρεμπιπτόντως, οι δύο πόλοι φροντίζουν να λύσουν διαλεκτικά στην πράξη τη μεταξύ τους αντίθεση και να συγκροτήσουν ως νέα ποιότητα τον ΣΔΙΤ, συμπράξεις δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, ως επιθυμητό μοντέλο σε όλες τις μπίζνες που στήνουν, γιατί πάντα χρειάζεται το δημόσιο για να αναλάβει με τα ταμεία του και τα δικά μας χρήματα τη βρώμικη, μη επικερδή δουλειά).

Οι κομμουνιστές δεν υποστηρίζουν γενικά και αόριστα τις εθνικοποιήσεις, δε θεωρούν τον δημόσιο τομέα ως μια προπόνηση για το πώς θα είναι οι δημόσιες επιχειρήσεις στην κοινωνία του μέλλοντος, ούτε έχουν ως ορίζοντα το “κοινωνικό κράτος” των καπιταλιστικών χωρών και το Σουηδικό μοντέλο, που δείχνει ολοένα και περισσότερο τα δόντια του στα χρόνια της κρίσης.
 Υπερασπίζονται το δημόσιο χαρακτήρα των αγαθών και των υπηρεσιών, που είναι εντελώς διαφορετικό. Στη σοσιαλιστική κοινωνία -που είναι ανώριμος κομμουνισμός, όπου παλεύουν και συνυπάρχουν το παλιό με το καινούριο-, το κράτος παίρνει στο όνομα της κοινωνίας τα βασικά μέσα παραγωγής πλούτου στην κατοχή του. 
Αλλά όποιος δεν καταλαβαίνει την ειδοποιό ταξική διαφορά μιας επαναστατικής εξουσίας από ένα αστικό κράτος, μπορεί να πάει να κάνει παρέα με εκείνους τους αναρχικούς που δηλώνουν γενικά αντι-εξουσιαστές (αντι-κρατιστές) χωρίς να έχει κανένα ταξικό στοιχείο η πολιτική τους ανάλυση.

Όσο για τους “αριστερούς”, “σοσιαλιστές” και “σοσιαλίζοντες”, που βλέπουν μια δόση “σοσιαλισμού” (όση υπάρχει δηλαδή και στον όρο “σοσιαλδημοκρατία”) στο σημερινό δημόσιο τομέα ή σε κάποιες εθνικοποιήσεις, είναι αυτοί ακριβώς που στην πραγματική σοσιαλιστική εξουσία, θα ανακαλύψουν ξαφνικά τη διαφορά μεταξύ της κρατικοποίησης και της “πραγματικής κοινωνικοποίησης” και θα ταχθούν υπέρ της δεύτερης, με το “ριζοσπαστικό αίτημα” της αυτοδιαχείρισης -που το είδαμε στην πράξη σαν ντροπαλό καπιταλισμό στη Γιουγκοσλαβία του Τίτο- και εκφράζοντας βασικά την επιθυμία να μην υπάρχει σοσιαλιστική εξουσία-κράτος να οργανώνει την παραγωγή σε πραγματικά πανεθνική βάση. Στο σήμερα όμως, “εδώ και τώρα”, δε λένε όχι σε μια επιτελική θέση στον αστικό κρατικό μηχανισμό, ούτε έχουν κάποιες αγεφύρωτες διαφορές από τους εξίσου κρατικοδίαιτους δεξιούς.

Ας σημειώσουμε και αυτό. 
Όποιος θεωρεί πως είμαστε όλοι μαζί στο ίδιο μέτωπο και το ίδιο σακί (η ΠΦΑ και το προδομένο αριστεροχώρι με τους κομμουνιστές) για την υπεράσπιση του δημόσιου τομέα, βασικά κάνει το ίδιο ακριβώς πολιτικό-μεθοδολογικό λάθος, που κάνει κι ένας φασίστας από την ανάποδη, όταν θεωρεί “μπολσεβίκους” και “αναρχοάπλυτους” όλους τους χώρους αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ -μαζί με αυτόν- ή κάποτε, αριστερά του ΠΑΣΟΚ -μαζί με το ΠΑΣΟΚ, προφανώς.

Το κράτος στην κοινωνία του μέλλοντος ως μισο-κράτος που θα απονεκρώνεται -όχι όμως πριν… “απονεκρωθούν” πολιτικά οι δυνάμεις της αντίδρασης και του παρελθόντος- και ο ακριβής ρόλος του, είναι μεγάλο κεφάλαιο και απαιτεί ξεχωριστή ανάλυση. Για να προχωρήσουμε σε αυτό, όμως, το βασικό είναι έχουμε καθαρό τι είναι το κράτος στον καπιταλισμό και τι θέλουμε να κάνουμε με αυτό. 
Να το καταλάβουμε για να το αλλάξουμε από μέσα και να το φέρουμε στα μέτρα μας; (Όσοι το επιχείρησαν, άλλαξαν οι ίδιοι και ήρθαν αυτοί στα δικά του μέτρα). Ή να το γκρεμίσουμε και να χτίσουμε μια άλλη μορφή κοινωνικής οργάνωσης στη θέση του;

Αυτό που θέλουμε δεν είναι ούτε λιγότερο, ούτε περισσότερο (αστικό) κράτος. Αλλά μια επανάσταση που θα το τσακίσει και ένα τελείως διαφορετικό κράτος -δηλαδή μορφή κοινωνικής οργάνωσης-, μια επαναστατική εξουσία στη θέση του. 
Όποιος δεν έχει καταλάβει ούτε τα βασικά από όσα εξηγεί ο Λένιν στο “Κράτος και Επανάσταση” -ή τα κατάλαβε μικρός, για να τα ξεχάσει στην πορεία, όταν δηλαδή ήρθαν σε σύγκρουση με το ατομικό του βόλεμα- είναι καταδικασμένοι να σκοντάφτουν ξανά και ξανά στην πραγματικότητα και να κάνουν τα ίδια ακριβώς λάθη.Το ζήτημα είναι εμείς αν βγάζουμε συμπεράσματα, για να ξέρουμε “Τι να κάνουμε”…

ΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΣΤΗ ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗΣ ΤΟΥ ΙΟΥ και ΤΩΝ ΣΥΝΕΡΓΩΝ ΤΟΥ...

Οι φοιτητές Ιατρικής βλέπουμε τον τεράστιο αγώνα που δίνουν  οι γιατροί, οι νοσηλευτές, το υγειονομικό προσωπικό ενάντια στην εξάπλωση της πανδημίας του κορονοϊού στη χώρα μας, την προσπάθεια να σωθούνε ζωές! 

Παίρνουμε θάρρος από αυτόν τον αγώνα και μπαίνουμε στην μάχη ώστε να συμβάλλουμε από το δικό μας μετερίζι, όσο μπορούμε με την πείρα και τις γνώσεις μας. Από τη μάχη αυτή άλλωστε δεν θα μπορούσαμε να λείπουμε εμείς, οι φοιτητές ιατρικής που έχουμε βάλει ως στόχο να θέσουμε την επιστήμη μας στην υπηρεσία του λαού.

Σε αυτή την προσπάθεια καλούμε κάθε συμφοιτητή μας που βλέπει πως μπορούμε να αποτελέσουμε χρήσιμη εφεδρεία στην προσπάθεια των γιατρών να γίνουμε πιο αποτελεσματικοί, που συνειδητοποιεί ότι τώρα είναι η ώρα να υλοποιηθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα για να αλλάξει η κατάσταση στα νοσοκομεία, ώστε κανείς ασθενής να μην χάσει τη ζωή του ενώ μπορεί να σωθεί.

Παίρνουμε σαν παράδειγμα και οδηγό στη δράση μας, τη στάση των αγωνιστών γιατρών, της ΟΕΝΓΕ που πραγματοποίησαν την πρώτη κινητοποίηση υγειονομικών στην Ευρώπη ενάντια στις άθλιες συνθήκες εργασίας, που γίνονται επικίνδυνες για την ανθρώπινη ζωή μπροστά στην πανδημία. Που με το κεφάλι ψηλά απαίτησαν από το Υπουργείο Υγείας να πάρει θέση, πριν να είναι πολύ αργά, και να κάνει πράξη τα δίκαια αιτήματά τους.

Για αυτό στηρίζουμε τα αιτήματα των νοσοκομειακών γιατρών και διεκδικούμε μαζί τους:

1. Να επιταχτούν άμεσα τα χειρουργεία, οι κλίνες ΜΕΘ, τα κρεβάτια, τα διαγνωστικά και τα εργαστηριακά κέντρα των ιδιωτικών νοσοκομείων.
2. Το ίδιο να γίνει και με τους ιδιώτες γιατρούς που είναι επί το πλείστον έμπειροι επιστήμονες. Να ενταχθούν στο δημόσιο σύστημα Υγείας και με κρατική ευθύνη και χωρίς πληρωμή των ασθενών να αναλάβουν την εξέταση, συνταγογράφηση, θεραπεία.
3. Να επιταχτούν τα αναγκαία υλικά για την υποδομή του δημόσιου συστήματος Υγείας και για τον άμεσο εφοδιασμό των υγειονομικών.
4. Άμεσα χωρίς άλλη καθυστέρηση να προσληφθεί το αναγκαίο ιατρονοσηλευτικό προσωπικό για να λειτουργήσει το σύνολο των κλειστών κρεβατιών ΜΕΘ.
5. Να εξασφαλιστεί ο κατάλληλος εξοπλισμός των ΜΕΘ ώστε να πληρούν τις σύγχρονες προδιαγραφές και να μπορούν να αντιμετωπιστούν οι ανάγκες νοσηλείας των ασθενών με κορονοϊό (αναπνευστήρες για μηχανικό αερισμό αυξημένων, κλπ.).
6. Να εξασφαλιστεί επάρκεια σε ατομικό προστατευτικό εξοπλισμό του υγειονομικού προσωπικού (μάσκες, πλαστικά γυαλιά χειρουργείου μιας χρήσης, αδιάβροχες φόρμες μιας χρήσης κλπ.).
7. Άμεση στελέχωση με το αναγκαίο μόνιμο προσωπικό των νοσοκομείων, με προτεραιότητα τα ΤΕΠ και τις ΜΕΘ αλλά και των δομών ΠΦΥ ώστε να εξασφαλιστεί η 24ωρη λειτουργία τους και να αποσυμφορηθούν τα νοσοκομεία.
8. Άμεσα, χωρίς χρονοτριβή, να προσληφθούν οι επικουρικοί ακόμα και αν δεν έχει παρέλθει το τρίμηνο από τη λήξη της προηγούμενης σύμβασης. Διορισμούς σε μόνιμες θέσεις όλων των υπηρετούντων σήμερα επικουρικών γιατρών.
9. Να χορηγούνται οι άδειες ειδικού σκοπού σε όσους υγειονομικούς τις δικαιούνται. Μέτρα προστασίας για τους υγειονομικούς που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες, ώστε να μειωθεί ο κίνδυνος έκθεσής τους στον κορονοϊό
10. Να επιταχτούν ξενοδοχεία, στα οποία θα μπορούν να διαμένουν οι υγειονομικοί των δημόσιων νοσοκομείων στη διάρκεια της επιδημίας προκειμένου να προφυλάσσονται οι οικογένειές τους και οι ίδιοι από τη διασπορά του ιού και τη νόσο.

 Δεν αρκούν τα χειροκροτήματα, το να βαφτίζεται το ιατρικό προσωπικό μαχητές, ήρωες!

Είναι ευθύνη του κράτους να λύσει τα τεράστια προβλήματα των νοσοκομείων!

Παρακολουθούμε, καθημερινά, με αγωνία και άγχος, τα νέα κρούσματα, την κατάσταση των συνανθρώπων μας στα νοσοκομεία, τις προβλέψεις και τις συστάσεις για την εξάπλωση της πανδημίας. Παρακολουθούμε στις ειδήσεις την πορεία των γειτονικών χωρών, την τραγική κατάσταση που βρίσκεται η Ιταλία.

Όμως, κυβέρνηση και Υπουργείο,  δεν μας ενημερώνουν για το πως θα αντιμετωπιστούν τα κρούσματα και ειδικά οι ευπαθείς ομάδες στα νοσοκομεία, όταν το 25% των κλινών ΜΕΘ είναι κλειστές εδώ και 15 χρόνια ενώ αποδεδειγμένα η εισαγωγή σε ΜΕΘ μειώνει κατά 50% τη θνητότητα.

Κανείς, δεν μας ενημερώνει τι θα γίνει με την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας. Μας δίνουν συστάσεις να μείνουμε σπίτι και να επικοινωνήσουμε με το γιατρό μας, την ώρα που οικογενειακοί γιατροί δεν υπάρχουν και τα Κέντρα Υγείας έχουν τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό.

Κανείς, δεν μας ενημερώνει τι θα γίνει με τον “αθέατο” συνωστισμό. 

Απαγορεύτηκε η κυκλοφορία αλλά τι θα γίνει στους χώρους δουλειάς, στα μέσα μεταφοράς, στις τεράστιες ουρές όπου ο κόσμος, ακόμη κι ευπαθείς ομάδες, προμηθεύονται φάρμακα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης;

Με την πρωτοβουλία μας δεν κλείνουμε τα μάτια μας στην τραγική κατάσταση που κυριαρχεί στα νοσοκομεία, που, δυστυχώς, μπροστά στην πανδημία του κορονοϊού φαίνεται ακόμα πιο καθαρά. 

Γνωρίζουμε καλά ότι  αυτή η κατάσταση υπάρχει χρόνια με ευθύνη αυτής αλλά και των προηγούμενων κυβερνήσεων. Οι φοιτητές που ασκούμαστε στις κλινικές, ερχόμαστε καθημερινά αντιμέτωποι με την υποστελέχωση και τις τεράστιες ελλείψεις στα νοσοκομεία, όπως και το σύνολο των υγειονομικών που βρίσκεται σε αυτά. Τα παραδείγματα πολλά και γνωστά... ράτζα στους διαδρόμους μετά από κάθε εφημερία, 30.000 κενά στα δημόσια νοσοκομεία, κάλυψη θέσεων με επικουρικούς γιατρούς που μένουν ακάλυπτες μετά την απόλυση τους, συνεχής υποχρηματοδότηση με τον προϋπολογισμό να έχει μειωθεί κατά 50% τα τελευταία 10 χρόνια.

Ταυτόχρονα, αυξάνονται καθημερινά οι καταγγελίες του ιατρικού προσωπικού για τις ελλείψεις και τα οξυμένα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί με την αύξηση των κρουσμάτων, για τον απαραίτητο εξοπλισμό τόσο για την ατομική προστασία (μάσκες που μοιράζονται με δελτίο αναφοράς για να μην τελειώσουν, αντισηπτικά, γάντια, ποδιές) όσο και για την υποστήριξη των ασθενών (π.χ. αναπνευστήρες). Καθώς επίσης και για τις κλίνες ΜΕΘ που θα χρειαστούν στην έξαρση του ιού, για την αναβολή όλων των τακτικών χειρουργείων, για τις προσλήψεις προσωπικού -πιο συγκεκριμένα, τις δύο τελευταίες εβδομάδες έχουν προσληφθεί 500 νοσηλευτές και λοιπό προσωπικό, ενώ έχουν εγκριθεί 354 θέσεις επικουρικών ιατρών. Την ίδια ώρα, μάλιστα, που πολλοί υγειονομικοί μένουν εκτός εργασίας για 7 μέρες λόγω του κορονοϊού (αντιστοιχούν στο 11% των κρουσμάτων).

Μπροστά σε αυτή την κατάσταση  παίρνουμε θέση!

Γνωρίζουμε, πως δεν αρκεί η ατομική ευθύνη για να κερδίσουμε τον πόλεμο ενάντια στην εξάπλωση της πανδημίας! Συμβάλλουμε όσο μπορούμε στην υπεράσπιση και προστασία της Υγείας του λαού!

Απεναντίας, κατανοούμε πως αυτό μπορεί να γίνει μόνο με οργανωμένο τρόπο στη βάση της αλληλεγγύης για την οξυμένη κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία. Για αυτό, προτείναμε και ο δικός μας Φοιτητικός Σύλλογος, οι φοιτητές της Ιατρικής να μην μείνουν απλά θεατές των όσων διαδραματίζονται. Στεκόμαστε πλάι στο υγειονομικό προσωπικό και τα αιτήματα τους, απαιτώντας παράλληλα να διασφαλιστούν όλα τα απαραίτητα μέτρα ατομικής ασφάλειας των φοιτητών που θα συμβάλλουν σε αυτή την προσπάθεια.

Συνδυάζοντας έτσι την ανάγκη για προσφορά, με την αξία της συλλογικής πάλης για τα δικαιώματα του λαού και την νεολαίας για Υγεία, μακριά από την αποδοχή της κατάστασης και την προσπάθεια διαχείρισης της.

Βαλεντίνα Καραντάνα,

φοιτήτρια στην Ιατρική Σχολή του ΕΚΠΑ,  εκλεγμένη στο ΔΣ του Συλλόγου Φοιτητών Ιατρικής Αθηνών

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΔΥΝΑΜΗ

ΔΕ ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΙΩΠΗΛΟΙ - ΔΥΝΑΜΩΝΟΥΜΕ ΤΗ ΦΩΝΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΜΕΤΡΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΝΕ

Πρωτοβουλία για εθελοντική συμβολή αποφοίτων και τελειόφοιτων φοιτητών της Ιατρικής και της Νοσηλευτικής στη μάχη κατά της πανδημίας

Πρωτοβουλία για εθελοντική συμβολή αποφοίτων και τελειόφοιτων φοιτητών της Ιατρικής και της Νοσηλευτικής στη μάχη κατά της πανδημίας, παίρνει η Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας.

Σε σχετική ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΚΣ της ΚΝΕ της αναφέρει:

«Η ΚΝΕ, μέσω των εκπροσώπων της στα διοικητικά συμβούλια των φοιτητικών συλλόγων Ιατρικής και Νοσηλευτικής όλης της χώρας, κατέθεσε πρόταση για εθελοντική συμβολή απόφοιτων και τελειόφοιτων φοιτητών στη μάχη κατά της πανδημίας στα νοσοκομεία της χώρας.

Οι αποφάσεις των συλλόγων που ήδη υπάρχουν, η θετική ανταπόκριση που συναντά καθημερινά αυτή η πρωτοβουλία από τους ίδιους τους φοιτητές επιβεβαιώνουν πως οι φοιτητές, οι νέοι επιστήμονες μπορούν και πρέπει να καταθέσουν τα εφόδια, τις γνώσεις, την επιστήμη τους στην υγεία και την πρόοδο του λαού μας.

Η πρωτοβουλία αυτή αποτελεί, παράλληλα, κραυγή διαμαρτυρίας προς την κυβέρνηση, που παρά τα περιοριστικά μέτρα, δεν παίρνει κανένα ουσιαστικό μέτρο για τη στήριξη της δημόσιας υγείας, των νοσοκομείων, των υγειονομικών, που δίνουν καθημερινή μάχη στα νοσοκομεία, με σοβαρές ελλείψεις σε προσωπικό, υποδομές, μέτρα υγιεινής κ.λπ.

Οι δυνάμεις της ΚΝΕ στα Πανεπιστήμια, όπως και στους χώρους δουλειάς, παίρνοντας όλα τα απαραίτητα μέτρα ατομικής προστασίας και υγιεινής, θα συνεχίσουν με κάθε τρόπο,  με το παράδειγμα, την αλληλεγγύη, τη διεκδίκηση να συμβάλουν στην οργάνωση των νέων υπερασπίζοντας τα δικαιώματά τους, ώστε περισσότεροι να πάρουν δύναμη, κουράγιο.  

Και τα καλυμμένα στόματα έχουν φωνή... Μένουμε δυνατοί!»

ΔΕΣ ΑΚΟΜΑ

• 

  Υπεύθυνοι και ανεύθυνοι...

  16:30
• 

  Άλλη μια κραυγή από την Ιταλία: «Όλοι πεθαίνουν σαν τα σκυλιά, σαν τα γουρούνια, δεν ντρέπομαι που το λέω αυτό»

  16:06
• 

  Στοιχεία που μιλάνε μόνα τους...

  20/03/2020 23:01

ΚΑΛΕ Μου ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ:«Εσύ που Ξέρεις τα Πολλά κι ο Νους σου Κατεβάζει»:

Η δικαιοσύνη πρέπει να είναι τυφλή. Όχι όμως και οι λειτουργοί της

τόσες μέρες δεν άκουσες κανέναν που να παραβιάζει τον αντιρατσιστικό νόμο;  Δεν είδες στην τηλεόραση ένα κάρο Βοριδομούρικα Μπογδανόπαιδα να τον παραβιάζουν; Δεν είδες ούτε τα ΜΑΤ να σπάνε αυτοκίνητα;

Μάνος Δούκας

Ας με βοηθήσει κάποιος δικηγόρος. Δεν ξέρω ποιον εισαγγελέα πρέπει να ψάξω. Γι’ αυτό γράφω γενικά «εισαγγελέα». 

Κι άμα τον βρω θα τον ρωτήσω:

Ρε καλέ μου κύριε εισαγγελέα, «εσύ που ξέρεις τα πολλά κι ο νους σου κατεβάζει», τόσες μέρες δεν άκουσες κανέναν που να παραβιάζει τον αντιρατσιστικό νόμο; 

Δεν είδες στην τηλεόραση ένα κάρο Βοριδομούρικα Μπογδανόπαιδα να τον παραβιάζουν;

Δεν είδες πουθενά τις ορδές των φασιστικών πιθήκων να περιπολούν στον Έβρο, να οπλοφορούν, να κυνηγούν πρόσφυγες, να πυροβολούν, να σκοτώνουν (Μεταξύ μας είμαστε… Έλα τώρα), να συλλαμβάνουν, να βασανίζουν, να ξεγυμνώνουν πρόσφυγες, να τους κλέβουν τα χαρτιά τους κι ό,τι άλλο κουβαλούν; Από όλα αυτά, δεν είδες έστω την παράνομη οπλοφορία και χρήση όπλων;
Δεν είδες τον ακροδεξιό Δήμαρχο Μυτιλήνης να δημιουργεί παρακώλυση συγκοινωνιών στο νησί με τα μπλόκα που έστησε και τους ελέγχους που έκαναν σ’ όλα τα αυτοκίνητα; Δεν είδες αυτούς τους γελοίους στη Θερμή να καταρρακώνουν κάθε έννοια νομιμότητας, ανθρωπιάς και πολιτισμού; 

Δεν είδες τα τάγματα εφόδου να δέρνουν δημοσιογράφους και εθελοντές, να σπάνε τα νοικιασμένα τους αυτοκίνητα; Δεν τους είδες να αποκλείουν τη Μόρια και τη ΒΙΑΛ από φαγητό, νερό και γιατρούς;

Δεν υπάρχει κανένα αδίκημα σ’ όλα αυτά; Τίποτα δε βλέπεις; 

Εκτός κι αν κατάλαβες από την αρχή λάθος: Η δικαιοσύνη πρέπει να είναι τυφλή, όχι εσύ.

Δεν είδες καλέ μου κύριε εισαγγελέα ούτε τα ΜΑΤ να σπάνε αυτοκίνητα; Ούτε τα ΜΑΤ να επιτίθενται με πολιτικά αναίτια στον κόσμο στο λιμάνι της Χίου σαν μπαχαλάκηδες; 

Δεν είδες τα κανάλια να σπέρνουν εθνικιστικές και ρατσιστικές φήμες με πλαστά ή παλιά βίντεο και φωτογραφίες;

Δεν τρέχει τίποτα που τα ντόπια και ξένα ναζίδια κάνουν δημόσιες εμφανίσεις και βαράνε μαθητές σε γήπεδο στα Χανιά, δημοσιογράφους στη Λέσβο, πρόσφυγες στον Έβρο; 

Δε σκέφτηκες ότι αυτό τον «νεοναζιστικό τουρισμό» κάποιος ή κάτι τον ελκύει; Δεν ακούς ούτε το δεξιό εκδότη στον Έβρο, ούτε το δεξιό πρώην βουλευτή στη Λέσβο, που καταγγέλλουν αυτά τα πράγματα;

Δεν είδες πουθενά παραβίαση των διεθνών συνθηκών για τους ναυαγούς ή για το πολιτικό άσυλο; 

Δεν είδες τη FRONTEX που αρνήθηκε να εκτελέσει εντολή του λιμενικού που τους προέτρεπε να ρίξουν πίσω ναυαγούς; Tι έλεγε αυτή η εντολή; Ποιος την έδωσε;

Δεν είδες τα βιντεάκια με σκάφος του λιμενικού που απωθεί, επιχειρεί να ανατρέψει με τα νερά του τη φουσκωτή βάρκα και δέρνει πρόσφυγες στα φουσκωτά με ραβδιά; Το ότι οι Τούρκοι κάνουν χειρότερα, δεν φαντάζομαι να αποτελεί άλλοθι για να μην εφαρμόζονται εδώ οι ελληνικοί νόμοι…

ή μήπως κύριε εισαγγελεύ δεν σκέφτηκες τίποτα, όταν κλείνουν σχολεία, θέατρα κι ακυρώνονται καρναβάλια, εκδρομές και συναθροίσεις κάθε είδους, λόγω κορωνοϊού, αλλά όχι γήπεδα (δεν αφήνουν οι μαρινακοσαββίδηδες φαίνεται);

ή μήπως δεν πήρες είδηση τα καραγκιοζιλίκια διάφορων στελεχών του ΕΟΔΥ και της λοιμωξιολόγου Γιαμερέλου 

για τη λειτουργία στις εκκλησίες και την μετάληψη, που αποτελεί ευθεία βολή εναντίον της επιστήμης, της λογικής, αλλά κυρίως εναντίον της δημόσιας υγείας;

 Κι αυτό την ώρα που οι μάχιμοι λοιμωξιολόγοι, δηλώνουν απερίφραστα ότι «Είναι σαφές πως μεταδίδεται με το σάλιο» κι ότι «Ο συγχρωτισμός βοηθάει την μετάδοση».

 Κι οι μάχιμοι νοσοκομειακοί γιατροί της χώρας (ΟΕΝΓΕ) ότι «η μετάδοση των τρεχουσών εποχικών ιώσεων αναπνευστικού (κορωνοϊού και γρίπης) γίνεται με σταγονίδια που εκπέμπονται από την στοματοφαρυγγική κοιλότητα και την μύτη πασχόντων». 

Κι ότι «στις συστάσεις για προφυλακτικά μέτρα δεν περιλαμβάνονται εξαιρέσεις για λόγους θρησκευτικούς, μυστηριακούς ή μεταφυσικούς».

Δε σε βοηθάει το μυαλό σου να καταλάβεις ότι η άποψη «Ας κάνει ο καθένας ό,τι του επιτάσσει η πίστη του» για τον εκκλησιασμό και τη μετάληψη, είναι η πιο επικίνδυνη για τη μετάδοση του κορωνοϊού; 

Η πιο μεγάλη απειλή για τη δημόσια υγεία; Οι νόμοι και τα έκτακτα μέτρα, εφαρμόζονται ανάλογα με την πίστη;

Θα μας πει κανείς τι έγινε στην Αμαλιάδα και υπερτετραπλασιάστηκαν σε μια μέρα οι πάσχοντες από τον κορωνοϊό στη χώρα; 

ή μήπως δεν είναι θέμα που πρέπει να αντιδράσεις κυρ εισαγγελέα, αυτό που λένε «αντιεμβολιαστικό κίνημα»;

Κι οι τηλεοπτικοί (και πολιτικοί) τσαρλατάνοι που πουλάνε μαντζούνια για τον κορωνοϊό, δεν διαπράττουν εξαπάτηση του αγοραστικού κοινού; 

Θα μου πεις, εδώ δεν πήρες χαμπάρι που πουλούσε επιστολές του ίδιου του Χριστού – μεγάλη η χάρη του. 

Εδώ δεν είδες ολόκληρο συνέδριο της ΓΣΕΕ. 

Εδώ δεν είδες την καταστροφή πολλών περιοχών «ιδιαίτερου φυσικού κάλους» και NATURA, να καταστρέφονται από τους εργολάβους ανεμογεννητριών.

Θα μας πει κανείς πώς λέγεται ο πλούσιος δολοφόνος της φοιτήτριας στη Ρόδο; 

ή ο πλούσιος με την κορβέτα στο Φάληρο που σκότωσε το μοτοσικλετιστή και τον άφησε να πεθάνει στο δρόμο; 

Θα μας πει κανείς πως θα τιμωρηθεί ο γελοίος ρατσιστής ιατροδικαστής που κόλλησε την ταμπέλα του βιαστή δολοφόνου στο δύστυχο Σύριο που πέθανε το κοριτσάκι του; 

Δεν παρανόμησε αυτός;

Ρωτάω γιατί τώρα τελευταία, που τόσα πράγματα γίνονται, έχουν χαθεί οι εισαγγελείς. 

Μόνο εμφανίζονται όταν τίποτα εργάτες κάνουν καμιά απεργία – «παράνομη και καταχρηστική» παραδοσιακά. 

ή όταν τρέχουν κατόπιν εορτής, να νομιμοποιήσουν τα ΜΑΤ που μπήκαν σε ξένα σπίτια και ταράτσες. 

Κι όταν μια χρυσαυγητίζουσα εισαγγελέας στη δίκη της Χρυσής Αυγής, επιχείρησε να κάνει την όποια δικαιοσύνη να μοιάζει με μια Χάρυβδη, απαράλλαχτη με τη Σκύλα τη Χ.Α.

Ρωτάω γιατί ο τελευταίος εισαγγελέας που είδα να κάνει καλά τη δουλειά του ήταν… ο Κούρκουλος. 

Κι αυτός… όταν ήταν νέος. (Αλήθεια, έχετε προσέξει ότι από τότε έχει να γυριστεί έστω και μια ταινία με αδιάφθορο εισαγγελέα; Εδώ και δεκαετίες, έγινε… ντεμοντέ).

Και μη με ρωτήσεις κυρ εισαγγελέα «τι ακριβώς ξέρω για την υπόθεση». 

Τίποτα. Ξέρω μόνο ό,τι ξέρουν όλοι όσοι δεν είναι στραβοί στη λογική τους. Τίποτα άλλο.

Υ.Γ. Και μη με ρωτήσετε κι εσείς τι περιμένω από τη δικαιοσύνη των αστών. Τίποτα απολύτως. ή μάλλον τα χειρότερα. 

Ό,τι περιμένω κι από το κράτος τους συνολικά. 

Που ούτε μπορεί να αλλάξει με τα λόγια και τα κείμενα. 

Απλώς για το γαμώτο τα λέω.

Αλίευση από Κατιούσα 
Παρουσίαση:  ZanteRevolucion-Viva La Revolucion