Συνολικές προβολές σελίδας

Translate

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Σεμίνα Διγενή. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Σεμίνα Διγενή. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

06 Ιανουαρίου, 2024

#Semina_Digeni: Η Νύχτα που Γεννήθηκε η «Ρωμιοσύνη». 6/1/1966.


Η νύχτα που γεννήθηκε η «Ρωμιοσύνη». 6/1/1966.
Το άρθρο μου σήμερα στον Ριζοσπάστη.
Μια τέτοια μέρα, ένας άντρας με ματωμένο πουκάμισο, κάθεται να γράψει τραγούδια.
Παίρνει κάτι τσαλακωμένα χαρτιά με ποιήματα και συνεχίζει αυτό που είχε ξεκινήσει ο ποιητής.
Τη μάχη, σώμα με σώμα, με τον θάνατο.
Με όλες τις μορφές θανάτου: Την καταπίεση, τη σκλαβιά, την αδικία, την εκμετάλλευση, την ανελευθερία.
Μια μάχη ως το «αταξικό γαλάζιο», όπως συνήθιζε να λέει ο ποιητής.
Ο χτυπημένος άντρας είναι ο Μίκης Θεοδωράκης.
Ο ποιητής ο Γιάννης Ρίτσος. Στα τσαλακωμένα χαρτιά - που είχαν ξεχαστεί χρόνια στο συρτάρι - είναι γραμμένη η «Ρωμιοσύνη». Εννέα ποιήματά της θα γίνουν εκείνη την παγωμένη νύχτα αθάνατα τραγούδια.
Το ημερολόγιο έδειχνε 6 Γενάρη του 1966.
Εποχή μεγάλων και δραματικών γεγονότων, με το πολιτικό κλίμα ιδιαίτερα οξυμένο. Εχουν ήδη προηγηθεί - μεταξύ άλλων - οι δολοφονίες του βουλευτή της ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη και του φοιτητή Σωτήρη Πέτρουλα. Ηταν οι μέρες που η Ελλάδα συγκλονιζόταν από ένα κύμα διαδηλώσεων, που πέρασαν στην Ιστορία ως το «κίνημα των 70 ημερών» ή «Ιουλιανά», στις οποίες πήραν μέρος τρεις γενιές: Της ΕΑΜικής Αντίστασης, της μεταπολεμικής εργατικής τάξης, της φοιτητικής και σπουδάζουσας νεολαίας, ακόμα και μαθητές. Πολιτικά κυριαρχούσε το αίτημα για ομαλή λειτουργία του κοινοβουλευτισμού, απαλλαγμένου από σκουριές του μετεμφυλιακού πλέγματος καταστολής.
Τα «Ιουλιανά», όμως, δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Ξεκινούσαν από την αρχή της δεκαετίας του '50 (αν όχι και νωρίτερα) κι έφταναν μέχρι την εκδίωξη του βασιλιά από τη χούντα τον Δεκέμβρη του 1967 και (από μια συνολικότερη οπτική) μέχρι το 1974.
Τυπικά, λοιπόν, οι διαδηλώσεις τον Ιούλη του 1965 ξεκίνησαν με αφορμή την παραίτηση της κυβέρνησης της Ενωσης Κέντρου, εξαιτίας της άρνησης του βασιλιά Κωνσταντίνου να υπογράψει το Βασιλικό Διάταγμα ανάληψης του υπουργείου Εθνικής Αμυνας από τον Γεώργιο Παπανδρέου.
Ηταν τότε που ο Γ. Παπανδρέου - με τις προσφιλείς του μεγαλοστομίες - προσπαθούσε να εγκλωβίσει το τεράστιο λαϊκό κίνημα στα στενά πλαίσια της πολιτικής του Κέντρου, βάζοντας παρασκηνιακά τρικλοποδιές στον λαό, ώσπου να οδηγήσει στο ξεθύμασμα.
Σε λίγους μήνες, η χώρα θα βυθιζόταν στο σκοτάδι της δικτατορίας των συνταγματαρχών και οι πρωταγωνιστές της ιστορίας της «Ρωμιοσύνης» θα έπαιρναν πάλι τον δρόμο της φυλακής και της εξορίας.
Τα ματωμένα Θεοφάνεια και το «κομμουνιστικό μίασμα»
Επιστρέφουμε, όμως, σ' εκείνα τα επεισοδιακά Θεοφάνεια, στον Πειραιά, στο κλίμα μπαρουταποθήκης. Ο Γεώργιος Παπανδρέου βρίσκεται στο λιμάνι, ενώ ο βασιλιάς Κωνσταντίνος και τα μέλη της κυβέρνησης Στέφανου Στεφανόπουλου στο Τουρκολίμανο.
Ο αγιασμός των υδάτων μετατρέπεται ταχύτατα σε μια οργισμένη διαδήλωση κατά του βασιλιά και της κυβέρνησης (αν προσθέσουμε και τη λαϊκή δυσαρέσκεια, μετά το πρωτοχρονιάτικο διάγγελμα του βασιλιά Κωνσταντίνου, στο οποίο έχει χαρακτηρίσει «μίασμα» τον κομμουνισμό, η εξέλιξη είναι αναμενόμενη).
Η πρωτοφανής λαϊκή κινητοποίηση κατατρομάζει την εξουσία (οι ξένοι ανταποκριτές μεταδίδουν για 50.000 κόσμου). Ο Μίκης είναι τότε πρόεδρος της Νεολαίας Λαμπράκη και επικεφαλής βουλευτής της αντιπροσωπείας της ΕΔΑ.
Εκεί, λοιπόν, κοντά στο Δημοτικό Θέατρο και την πλατεία Κοραή, χτυπιέται άγρια από αστυνομία και παρακρατικούς.
Ο Φώντας Λάδης στο βιβλίο του «Μίκης Θεοδωράκης: Το χρονικό μιας επανάστασης 1960 - 1967» (εκδ. «Εξάντας»), γράφει: «Αρχισε η επίθεση της αστυνομίας. Επεφταν με λύσσα σ' όποιον έβρισκαν στο πέρασμά τους. Ρίχτηκαν πάνω στο Μίκη. Τον τραυμάτισαν. Ενας αρχιφύλακας ούρλιαξε: Θεοδωράκη, Βούλγαρε»!
Οταν καταφέρνει, αγκομαχώντας και κουτσαίνοντας να γυρίσει στη Ν. Σμύρνη, στο σπίτι του, διαπιστώνει πως είναι βαριά χτυπημένος, με βαθιά τραύματα στο πρόσωπο και στο σώμα, με τα ρούχα του σκισμένα, γεμάτα αίματα και μέσα στις λάσπες. Πηγαίνει τότε κατευθείαν στο γραφείο του, για να μην τον δει κάποιος από την οικογένειά του και τρομάξει με το θέαμα. Θέλει κάπου να ξεσπάσει, το ηφαίστειο μέσα του κοχλάζει. Ανοίγει το συρτάρι του, βρίσκει μέσα εκείνα τα παλιά χειρόγραφα που του είχε στείλει - μέσω των γυναικών των πολιτικών κρατουμένων - ο Γιάννης Ρίτσος. Αρχίζει να θυμάται. Κάπου στις αρχές του 1962, μία οργάνωση γυναικών που αγωνιζόταν για την αποφυλάκιση των κρατουμένων, είχε έρθει στο σπίτι του, του είχε δώσει τα ποιήματα του Ρίτσου και τον παρακαλούσε να βγάλει έναν δίσκο, να ευαισθητοποιήσει την κοινή γνώμη, μήπως βγουν οι άντρες τους από τις φυλακές.
Τα διαβάζει.
Καιρό μετά, ο Μίκης εξομολογείται:
«Επιασα στα χέρια μου τα χειρόγραφα και όταν διάβασα το στίχο "Αυτά τα δέντρα δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό", είπα πως έφτασε η ώρα της Ρωμιοσύνης και έκατσα στο πιάνο».
Εχει πάθος, πείσμα, θυμό, έχει όμως και έμπνευση. Γίνεται ένα με τα τσαλακωμένα χαρτιά, και μέσα στις επόμενες ώρες καταφέρνει το απίθανο. Μελοποιεί, σε χρόνο - ρεκόρ, εννέα τραγούδια από τη «Ρωμιοσύνη»!
Οι φωτεινοί ύμνοι των εξεγέρσεων!
Πού να φανταζόταν πως αυτά που θα δημιουργούσε εκείνη την έκτη νύχτα του Γενάρη, σε λίγο καιρό, μέσα στην κόλαση της χούντας, θα γίνονταν οι φωτεινοί ύμνοι των εξεγέρσεων, των διαδηλώσεων, των εξοριών, του Πολυτεχνείου.
Πού να φανταζόταν πως ακόμη και σήμερα, παραπάνω από μισό αιώνα μετά, μ' αυτά τα τραγούδια του, θα κατεβαίνουμε πάλι στις κινητοποιήσεις, αυτά θα τραγουδάμε κι απ' αυτά θα παίρνουμε δύναμη. Τραγούδια πιο ισχυρά κι από όπλα. Αφού ξέρουμε πια, πως:
«Οταν σφίγγουν το χέρι,
ο ήλιος είναι βέβαιος για τον κόσμο
όταν χαμογελάνε, ένα μικρό χελιδόνι
φεύγει μες απ' τα άγρια γένια τους.
όταν κοιμούνται,
δώδεκα άστρα πέφτουν απ' τις άδειες τσέπες τους,
όταν σκοτώνονται
η ζωή τραβάει την ανηφόρα
με σημαίες και με ταμπούρλα».
Ο Αραγκόν έχει πει για τον Ρίτσο:
«...Πάνε πάνω από είκοσι χρόνια, που μου φέραν στίχους μεταφρασμένους απ' τα ελληνικά, ενός ποιητή για να διορθώσω τα γαλλικά τους. Αξαφνα ένιωσα ένα σφίξιμο στο λαρύγγι και το παράξενο είναι πως αργότερα, κάθε φορά που μου φέρναν στίχους, καλά είτε κακά μεταφρασμένους, αυτού του άγνωστου, ένιωθα ανίκανος να κυριαρχήσω στα δάκρυά μου... Ολα γίνονται σάμπως ο ποιητής αυτός να γνώριζε το μυστικό της ψυχής μου, και να ήξερε, μόνος αυτός, να με συγκλονίζει έτσι. Στην αρχή δεν ήξερα πως ήταν ο πιο μεγάλος απ' τους ζώντες ποιητές της εποχής αυτής. Ορκίζομαι πως δεν το ήξερα. Το έμαθα σταδιακά, από το ένα ποίημα στο άλλο, παρά λίγο να πω από το ένα μυστικό στο άλλο, γιατί κάθε φορά ένιωθα τον συγκλονισμό μιας αποκάλυψης. Η αποκάλυψη ενός ανθρώπου και μιας χώρας, τα βάθη ενός ανθρώπου και τα βάθη μιας χώρας...».
(Κείμενο του Λουί Αραγκόν με τίτλο «Ο μεγαλύτερος ζων ποιητής ονομάζεται Γιάννης Ρίτσος»)
«Το ψωμί σώθηκε,
τα βόλια σώθηκαν,
γεμίζουν τώρα τα κανόνια τους
μόνο με την καρδιά τους».
Για τη «Ρωμιοσύνη» η κόρη του ποιητή, η συγγραφέας Ερη Ριτσου, έχει ξεκαθαρίσει:
«Είτε φασίστες την τραγουδήσουν, είτε πατριδολάγνοι, είτε πατριδοκάπηλοι, είτε δοσίλογοι, είτε άσχετοι, είτε ανύποπτοι, η "Ρωμιοσύνη" είναι το ποίημα που είναι, γράφτηκε για τον λόγο που γράφτηκε και αυτό δεν αλλάζει».
Ο Ρίτσος δεν απομακρύνεται ποτέ από τους συντρόφους του, είναι δοσμένος πάντα σε αυτούς. Σ' αυτούς καταλήγει και στη ζωή και στην ποίηση. Εκεί, δίπλα σ' αυτούς και μέσα στο Κόμμα, λέει πως βρίσκει την πλήρωση και τη δικαίωση της ζωής του:
«Κάθε φορά ξαναγυρνάω κοντά σας
κι είναι μια χαρά για μένα
να ξέρω πως με περιμένετε, να ξέρω την ωραία υπομονή σας
και τη βαθύτητα της εμπιστοσύνης σας.
Λοιπόν αφήστε με
να ξαναγράφω τ' άρθρα της πίστης μας,
με την απλή ιερατικότητα μαθητευόμενου,
με τον γλυκύ ενθουσιασμό του νέου προσήλωτου
που αποστηθίζει τ' άρθρα ζωής,
γραμμένα με μεγάλα κόκκινα γράμματα (...)».
Η ποίηση του Ρίτσου είναι μέρος της επανάστασης
Πιστεύω - και δεν ξεχνώ ποτέ - κάθε λέξη του αξέχαστου οικογενειακού φίλου και σημαντικού σκηνοθέτη Νίκου Αντωνάκου, που επεσήμαινε: «Το έργο του Γιάννη Ρίτσου είναι μέρος της ανθρώπινης ιστορίας. Είναι μέρος της πολιτικής και οικονομικής επιστήμης. Είναι μέρος της φιλοσοφικής και επιστημονικής γνώσης. Είναι εργαλείο στα χέρια της εργατικής τάξης. Είναι μέρος της επανάστασης».
Επαψα δίπλα του να αναρωτιέμαι αν η ποίηση θα μας σώσει. Μαθαίνω μέσα από τις ατέλειωτες συζητήσεις - στην εφηβεία μου - με τον Αντωνάκο πως οι πραγματικοί ποιητές δεν γράφουν για να περνάει ο χρόνος. Γράφουν για να αποκτάει αξία ο χρόνος και τα ποιήματα του Ρίτσου, όπως και η ζωή του, είναι η δική του συμμετοχή στην επανάσταση. Γράφει για να συνεισφέρει και αυτός στην έφοδο στους ουρανούς!
Πάντα, όμως, μαζί με τη μεγάλη του περιουσία, τους συντρόφους του.
Σ' αυτούς που γύριζε πάντα κι ο άλλος μεγάλος ποιητής, ο Γιώργος Κακουλίδης, που πίστευε πως «η ποίηση πρέπει ν' αναγνωριστεί ως μία εκ των πολεμικών τεχνών, ως πράξη που ανατρέπει τα αποτρόπαια όρια της Ιστορίας».
Και συμπλήρωνε:
«Πάντοτε στα δύσκολα ακούω τον ψίθυρο των Διακοσίων του Σκοπευτηρίου, που μου λένε πως ό,τι κάνουμε το κάνουμε για λόγους "ορθοστασίας" ενάντια στην άβυσσο που μας περιβάλλει. Για το στοίχημα που επέβαλαν οι κομμουνιστές του "εμείς", μακριά από το "εγώ"».
Απέναντι σε όσα έρθουν αυτήν τη νέα χρονιά, σε όλα όσα βάρβαρα κι απάνθρωπα υπαγορεύσει ο νόμος του κέρδους, σ' όλες τις άγριες επιθέσεις που θα εξαπολύσουν το κεφάλαιο και τα κόμματά του, ένας είναι ο δρόμος. Αυτός που ήταν πάντα. Ο δρόμος του αγώνα και της διεκδίκησης.
Και πάντα, μ' εκείνα τα τραγούδια που γράφτηκαν μια τέτοια μέρα, από έναν άντρα με ματωμένο πουκάμισο κι έναν εξόριστο ποιητή.
Καλή χρονιά

02 Νοεμβρίου, 2023

Η ΣΕΜΙΝΑ ΔΙΓΕΝΗ ΓΙΑ ΤΗ ΣΦΑΓΗ ΣΤΗ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ


Semina Digeni
Λίγα απ αυτά που είπα απόψε σε συγκέντρωση για την Παλαιστίνη, μαζί με τον Νίκο Γαρδίκη και τον Μενέλαο Τζατζανη, στο Π. Φάληρο.
Όσα χρόνια είμαι δημοσιογράφος, παρακολουθώ αυτό το ατέλειωτο αιματοβαμμένο ιστορικό σφαγών και διωγμών, σ αυτήν την πολύπαθη γη. Πάλι εξελίσσεται ένας ανθρωπιστικός όλεθρος, μια νέα ανελέητη σφαγή στη Γάζα, την οποία οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, η ΕΕ και οι προπαγανδιστικοί τους μηχανισμοί εμφανίζουν ως «δικαίωμα στην αυτοάμυνα του Ισραήλ». Του κράτους - τρομοκράτη δηλαδή, που για δεκαετίες, με τη βάρβαρη κατοχή καταπιέζει τον Παλαιστινιακό λαό, στην αποκλεισμένη Γάζα και στη Δυτική Οχθη, κλέβει τη γη του, με χιλιάδες δολοφονημένους, φυλακισμένους και εκατομμύρια εκτοπισμένους και πεινασμένους ανθρώπους.
■Κανείς δεν μπορεί να σιωπά όταν στη Γάζα κάθε 15 λεπτά σκοτώνεται και ένα παιδί.
■Κανείς δεν μπορεί να σιωπά όταν στη Γάζα οι τραυματίες υποφέρουν χωρίς την αναγκαία περίθαλψη, εξαιτίας του ασφυκτικού αποκλεισμού.
■Καμία υποστήριξη στην κυβέρνηση Νετανιάχου και στο κράτος τρομοκράτη του Ισραήλ.
■Καμία διευκόλυνση με βάσεις και άλλες υποδομές να μη δώσει η χώρα μας σε ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και Ισραήλ.
■Να φύγουν τώρα τα γεράκια του πολέμου από τη Σούδα και την Ελευσίνα.
■Να γυρίσει πίσω η φρεγάτα "Ψαρά".
■Να σταματήσει κάθε οικονομική - πολιτική - στρατιωτική συνεργασία με το κράτος - δολοφόνο του Ισραήλ.
■Τώρα αναγνώριση του Παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του 1967 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ.
■Η χώρα μας δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι σταθμός για να υλοποιούνται τα δολοφονικά σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ». Τα σχέδια και οι σφοδροί ανταγωνισμοί τους, οδηγούν τους λαούς σε κίνδυνο και έτσι και ο ελληνικός λαός, με τις πολύ βαριές ευθύνες της κυβέρνησης, γίνεται εν δυνάμει θύτης του Παλαιστινιακού λαού και από την άλλη θύμα σε ενδεχόμενο παραπέρα κλιμάκωσης του πολέμου στη Μέση Ανατολή.
Σήμερα, αντί να υλοποιούν την ομόφωνη απόφαση του ελληνικού Κοινοβουλίου για ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος, μπλέκουν τη χώρα μας ενεργά στο μακελειό στηρίζοντας με όλους τους τρόπους το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ. Είναι ντροπή ο πρωθυπουργός του Ισραήλ να λέει ευχαριστούμε τον ελληνικό λαό για την αλληλεγγύη του.
Οι δηλώσεις του κ. Μητσοτάκη για το "δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα", το οποίο όπως είπε "πρέπει να ασκεί χωρίς μεγάλο ανθρωπιστικό κόστος", λίγες μέρες μετά τον βομβαρδισμό του νοσοκομείου και της ελληνορθόδοξης εκκλησίας, είναι εκτός από ανιστόρητες είναι και εξοργιστικές.
Ο λαός μας έχει πάρει ξεκάθαρη θέση όλα αυτά τα χρόνια και είναι με το δίκιο του Παλαιστινιακού λαού.
Είναι φανερό πως δίχως δίκαιη λύση που θα δημιουργεί τις προϋποθέσεις για ανεξάρτητο και βιώσιμο παλαιστινιακό κράτος, δεν μπορεί να υπάρξει ούτε ειρήνη ούτε «ασφάλεια» στην περιοχή.
Οι λαοί όμως, δεν φιμώνονται!
Θέλουν την πόλη της Ελευσίνας ορμητήριο πολέμου. Οχι πρόσκαιρα, όπως ψευδώς ισχυρίζεται η κυβέρνηση, αλλά μόνιμα. Αυτό ακριβώς διευρύνεται με τον «Στρατηγικό Διάλογο», δηλαδή η δυνατότητα των ΗΠΑ να την αξιοποιούν χωρίς όρια για τα μεταγωγικά αεροσκάφη τους. Αυτό αποδείχθηκε και με το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία. Αυτόν τον σχεδιασμό συμπληρώνουν και οι εξελίξεις στα Ναυπηγεία Ελευσίνας, τα οποία αποκτούν ρόλο υποστήριξης - επισκευής του 6ου Στόλου των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟικού στόλου της Μεσογείου γενικότερα.
Δεν πρόκειται να δεχτούμε να μας λένε ότι η Ελλάδα έχει λόγο στα πράγματα και ότι θα παρεμβαίνει όπου προστάζει το ΝΑΤΟ. Οτι η στοχοποίηση των πόλεων όπου ζούμε είναι το κόστος που πρέπει να αναλάβουμε γιατί είμαστε σε αυτήν τη συμμαχία, με αυτούς τους αντιπάλους. Δεν τους αναγνωρίζουμε κανένα δικαίωμα να αποφασίζουν για τις δικές μας τύχες! Οι εργαζόμενοι θα πουν την τελευταία λέξη με τους αγώνες τους! Εκεί βρίσκεται η πραγματική δύναμη των λαών! Μόνο έτσι θα μπουν εμπόδια στα επόμενα βήματα της εμπλοκής, μόνο έτσι θα ανοίξει ένας πιο ελπιδοφόρος δρόμος για τους λαούς, μακριά από τις θανατηφόρες αντιθέσεις του σάπιου συστήματος.
Το σύνθημά μας, τα λέει όλα:
«Η Ιστορία έχει μια σωστή πλευρά, με την Παλαιστίνη ως τη λευτεριά»
Λαϊκή Συσπείρωση Παλαιού Φαλήρου






15 Νοεμβρίου, 2021

Μία εφ όλης της ύλης Συζήτηση με τη Σεμίνα Διγενή

Σεμίνα Διγενή στο NEWS 24/7


Σεμίνα Διγενή: "Η πολιτική τους στην υγεία χρεωκόπησε"
Μία εφ όλης της ύλης συζήτηση με τη Σεμίνα Διγενή με αφορμή το τρίτο της βιβλίο "Αποδελτίωση" που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Σϋγχρονη Εποχή.

Γεωργία Οικονόμου:https://www.news247.gr/politismos/vivlia/semina-digeni-sto-news-24-7-i-politiki-toys-stin-ygeia-chreokopise.9424419.html?fbclid=IwAR14Aqn8NuyAaUT4sAeGVqhK5mjaLlkyOjHpfXAdYYOYBVDDo9bYIY8Hp70
Ναι, μπορεί η Σεμίνα Διγενή να μη χρειάζεται συστάσεις, ωστόσο, όλα αυτά που έχει κάνει -και συνεχίζει να κάνει- είναι τόσα πολλά που πραγματικά αξίζει να τα αναφέρουμε απλώς για να τα θυμηθουμε.


Υπήρξε αρχισυντάκτρια, project manager, σκηνοθέτις, εμπνεύστρια πολλών τηλεοπτικών projects που σημείωσαν μεγάλη επιτυχία και παρουσιάστρια δεκάδων εκπομπών στη δημόσια και ιδιωτική τηλεόραση από το 1982 μέχρι το 2009. Ανάμεσά τους οι εκπομπές «Τρεις στον αέρα», «Εδώ και σήμερα», «Μade in Greece», «Ιστορίες γι’ αγρίους», «Μηχανή του χρόνου», «Πες το στη Σεμίνα», «Άνθρωποι», «Ώρα Ελλάδος», «Αταίριαστοι», «Εντιμότατοι φίλοι», «Κοίτα τι έκανες», «Τοp Stories» κ.ά. Διετέλεσε, επίσης, Διευθύντρια Προγράμματος του τηλεοπτικού σταθμού ALPHA, Σύμβουλος Προγράμματος στην ΕΡΤ, Σύμβουλος Πολιτισμού του Δημάρχου Πατρέων και παραγωγός ντοκιμαντέρ σε Αμερική, Κούβα, Γαλλία, Μεγ. Βρετανία, Κίνα, Μογγολία, Ν. Αφρική, Σρι Λάνκα, Γερμανία κ.α. Έχει βραβευτεί με 19 βραβεία για το έργο της στην ελληνική τηλεόραση και δημοσιογραφία. Εργάστηκε ως ελεύθερη ρεπόρτερ και αρθρογράφος στις εφημερίδες «Ελευθεροτυπία», «Αυγή», «Εξόρμηση», «Απογευματινή», «Έθνος της Κυριακής», «Αδέσμευτος Τύπος», «Real News», στην ιταλική «ΑVANTI», στα ραδιόφωνα του ΣΚΑΪ, του ΑΝΤ1, του Δεύτερου Προγράμματος της ΕΡΤ, στον Real FM και σε πολλά περιοδικά. Σήμερα αρθρογραφεί στη Lifo και στον Ριζοσπάστη.

Τον Νοέμβριο του 2018 κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Πατάκη το πρώτο της βιβλίο με τίτλο «Κίτρινο Υποβρύχιο» και τον Μάρτιο του 2020 "Οι Απείθαρχοι", από τις Εκδόσεις Κάκτος, τα οποία έγιναν best sellers. Τον Σεπτέμβρη του 2021 κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, το τρίτο της βιβλίο, η "Αποδελτίωση". Στο βιβλίο, όπου περιέχονται σημαντικές συνεντεύξεις, αλλά και πολλά κείμενα, άρθρα στο Ριζοσπάστη, καθώς και σε άλλες αθηναϊκές εφημερίδες, όπως και στον ηλεκτρονικό Τύπο.
Με αφορμή το βιβλίο αυτό εμείς είχαμε μία πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση μαζί της.

Πώς δημιουργήθηκε η ανάγκη αυτής της αποδελτίωσης;

Παρεξηγήθηκε η δημοσιογράφος μέσα μου, από τον τρόπο που την παραγκώνισε η συγγραφέας στα δύο προηγούμενα βιβλία μου. Έτσι με την απολύτως δημοσιογραφική "Αποδελτίωση", ένιωσε πως παίρνει το αίμα της πίσω.

Σ αυτό το βιβλίο που προλόγισε ο Δημήτρης Κουτσούμπας και παρουσίασε πριν λίγο καιρό, στην Πάτρα ο δήμαρχος Κώστας Πελετίδης τι ξεχωρίζεις και τι αγαπάς πιο πολύ;

Εκτός από τον πρόλογο του Γραμματέα; (γέλια). Επέλεξα ένα μόνο κομμάτι από συνεντεύξεις και αρθρογραφία μου, που -νομίζω- αξίζει να ξαναθυμηθούμε. Κυρίως κάποιες από τις δεκαετίες '80 και '90, που ήταν τηλεοπτικές και που μπορεί κάποιος να τις δει με εικόνα, στο κανάλι μου #SeminaDigeniOfficial στο you tube.

Ποια συνέντευξη θα έλεγες πως θυμάσαι πιο έντονα και σε καθόρισε;

Όλες εκείνες τις συνεντεύξεις που μέχρι τελευταία στιγμή, νόμιζα πως δε θα γίνουν, όπως αυτές με τον Καντάφι στη Λιβύη, με τον Γκάσμαν και τον Φελίνι στη Ρώμη, με τον εγγονό του Στάλιν στην Γεωργία, με τον Χατζιδάκι και τον Χορν στην Αθήνα, με τα παιδιά του Γκεβάρα στην Αβάνα... Το δημοσιογραφικό πείσμα, το πάθος και η επιμονή -ας μου συγχωρεθεί- ήταν εξίσου σημαντικά με το περιεχόμενο των συνεντεύξεων. Οπότε, στη ερώτησή σου απαντώ, πως πιο πολύ θυμάμαι το χτυποκάρδι μου για αυτές, τον αγώνα για να τις πετύχω και τη συγκίνηση που μου προκάλεσαν τελικά. Αυτή η περιπέτεια, αυτό το κυνήγι, ναι, με κάποιον τρόπο με καθόρισε.
"Οι πιο καυτές θέσεις στην κόλαση είναι κρατημένες γι' αυτούς, που σε περίοδο μεγάλης κρίσης, διατηρούν ουδέτερη στάση" έλεγε ο Δάντης.

Σε δυσκολεύει/φοβίζει κάτι στις συνεντεύξεις;

Μόνο ο εαυτός μου. Μήπως δεν είναι ο καλύτερος -εννοώ διαβασμένος, ψύχραιμος και με τεντωμένες κεραίες- και χαθεί η ευκαιρία μιας καλής συνέντευξης.

Πώς βλέπεις τους νεότερους δημοσιογράφους, αυτούς που αντί για το χαρτί “ψήνονται” στην ηλεκτρονική δημοσιογραφία;

Είναι μια άλλη εποχή, ίσως πιο σκληρή, πιο κυνική και σίγουρα πολύ... διαπλεκόμενη. Αυτά τα παιδιά έχουν ν' αντιμετωπίσουν πολλά. Από τη στιγμή όμως, που θα αποφασίσουν με ποιους θα πάνε και ποιους θ αφήσουν, η ευθύνη είναι όλη δική τους. (Κάτι δηλ. που ισχύει από την εποχή του... χαρτιού!)

Ποιο πιστεύεις ότι θα ήταν το μεγαλύτερο λάθος τους;

Η ουδετερότητα κι η σιωπή. "Οι πιο καυτές θέσεις στην κόλαση είναι κρατημένες γι' αυτούς, που σε περίοδο μεγάλης κρίσης, διατηρούν ουδέτερη στάση" έλεγε ο Δάντης.
Κάνω αυτοκριτική αυστηρή, κάθε μέρα.

Θα έλεγες πως η δική σου αποδελτίωση μέχρι τώρα έχει θετικό πρόσημο;


Ελπίζω πως δεν ήρθε ακόμη η ώρα μου να... αποδελτιωθώ. Ωστόσο θεωρώ πως η διάσταση της αυτοκριτικής στην αποδελτίωση, θα πρέπει να μας απασχολεί κάθε στιγμή. Κάνω αυτοκριτική αυστηρή, κάθε μέρα.

Είναι αλήθεια πως ολοκλήρωσες μόλις το πρώτο σου θεατρικό έργο;

Ναι. Λέγεται Felicita και πρωταγωνιστούν μια γυναίκα κι ένα αγόρι. Παίζουν ένα επικίνδυνο παιχνίδι με κύρια συστατικά τον φόβο, το ψέμα, την παγίδα, το πάθος, το τραύμα, τον έρωτα, τη βία, τη μοναξιά και την τρυφερότητα.
Μιλούν για “πανδημία ανεμβολίαστων”, ενώ θα έπρεπε να μιλάμε για πανδημία νόσησης των ανεμβολίαστων, γιατί και οι εμβολιασμένοι κολλάνε, αλλά μόνο ή κυρίως οι ανεμβολίαστοι νοσούν βαριά και κινδυνεύει η ζωή τους.

Ζούμε μια τραγική κατάσταση, με καθημερινά ρεκόρ κρουσμάτων και με την κατάρρευση του δημόσιου συστήματος υγείας. Υπάρχει λες κάποια δικαιολογία;

20 μήνες από την έναρξη της πανδημίας, δοκιμαζόμαστε από ένα νέο κύμα πανδημίας, ίσως πιο φονικό από τα προηγούμενα. Όχι, δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία. Παρά την επιστημονική γνώση και εμπειρία, που μεσολάβησαν, καταφέραμε να βρισκόμαστε σε χειρότερη θέση. Η κατάσταση τούς έχει ξεφύγει. Τα ρεκόρ σπάνε συνέχεια, ενώ εξουθενωμένοι γιατροί και νοσηλευτές, συνεχίζουν να δίνουν μια υπεράνθρωπη μάχη για να σώσουν ζωές! Μιλούν για “πανδημία ανεμβολίαστων”, ενώ θα έπρεπε να μιλάμε για πανδημία νόσησης των ανεμβολίαστων, γιατί και οι εμβολιασμένοι κολλάνε, αλλά μόνο ή κυρίως οι ανεμβολίαστοι νοσούν βαριά και κινδυνεύει η ζωή τους. Το πλασσάρουν όμως έτσι, γιατί πρέπει να κρύψουν την ευθύνη τους για το χαμηλό ποσοστό εμβολιασμένων, που οφείλεται στις ανεπάρκειες και τις παλινωδίες τους.

Πώς σχολιάζεις αυτό που ειπώθηκε πρόσφατα, ότι γιατροί θα αναγκαστούν να επιλέξουν ποιος ασθενής θα διασωληνωθεί;

Θρασύτατο και κυνικό. Μια σαφή ομολογία ότι η πολιτική τους στην υγεία, μια απάνθρωπη πολιτική εμπορευματοποίησης, έχει ήδη χρεοκοπήσει.
Η κυβέρνηση επιμένει να μην εφαρμόζει ένα καθολικό πρόγραμμα δημόσιου δωρεάν εμβολιασμού με όλα τα αποτελεσματικά και ασφαλή εμβόλια, τον δωρεάν πλήρη προληπτικό ιατρικό έλεγχο πριν τον εμβολιασμό, με εφαρμογή της φαρμακοεπαγρύπνησης και τη σταθερή παρακολούθηση των εμβολιασμένων για έγκαιρη παρέμβαση σε τυχόν παρενέργειες.

Ποιες είναι κατά τη γνώμη σου οι παραλείψεις της κυβέρνησης;

Επιμένει να μην παίρνει κανένα μέτρο για τη στήριξη του δημόσιου συστήματος Υγείας, που “ξαναφράκαρε”, δεν προσλαμβάνει το αναγκαίο προσωπικό κι ούτε λόγος για έκτακτη χρηματοδότηση. Αρνείται να προχωρήσει στην επίταξη των μεγάλων ιδιωτικών μονάδων της Υγείας, που καλόμαθαν στα κέρδη, εκμεταλλευόμενες τα κενά του δημοσίου συστήματος. Δεν παίρνει κανένα μέτρο προστασίας και μείωσης του κινδύνου σε χώρους μεγάλης διασποράς, όπως είναι τα Μέσα Μεταφοράς, τα σχολεία και οι μεγάλοι χώροι δουλειάς. Μάλιστα εν μέσω πανδημίας, έγιναν συγχωνεύσεις τμημάτων στα σχολεία, ενώ παράλληλα άφησαν εκτός μέτρων και ουσιαστικών περιορισμών… τις εκκλησίες. Επίσης, επιμένει να μην εφαρμόζει ένα καθολικό πρόγραμμα δημόσιου δωρεάν εμβολιασμού με όλα τα αποτελεσματικά και ασφαλή εμβόλια, τον δωρεάν πλήρη προληπτικό ιατρικό έλεγχο πριν τον εμβολιασμό, με εφαρμογή της φαρμακοεπαγρύπνησης και τη σταθερή παρακολούθηση των εμβολιασμένων για έγκαιρη παρέμβαση σε τυχόν παρενέργειες. Αναφέρω μερικά από τα βασικά που δεν έγιναν.

Τι είναι αυτό που σε θυμώνει περισσότερο το τελευταίο διάστημα;

Ενώ κυριολεκτικά ο κόσμος καίγεται, με τα γονατισμένα από ελλείψεις νοσοκομεία, με τον στοιβαγμένο κόσμο στα ΜΜΜ, λόγω υποχρηματοδότησης και δεκάδες άλλα, η γενναιόδωρη κυβέρνηση χαρίζει στους καναλάρχες μία ολόκληρη δόση από αυτή που έπρεπε να καταβάλλουν για τις άδειες! Με θυμώνει ακόμη που η κυβέρνηση στην αρχή της πανδημίας, με τον νόμο για την ενοικίαση υπηρεσιών υγείας σε ιδιωτικές κλινικές -που το βάφτισε επίταξη- αύξησε το ποσό που έπρεπε να καταβάλλει το κράτος σε ιδιώτες επιχειρηματίες. Με ενοχλεί που οι πόροι του Ταμείου Ανάκαμψης κατευθύνονται στους μεγάλους ομίλους της λεγόμενης «πράσινης» και «ψηφιακής» ανάπτυξης. Όσο αποδεικνύεται καθημερινά, πως η διαπλοκή είναι παντού, συνδέεται με χίλια νήματα με την εξουσία, το κράτος και τους μηχανισμούς του, και πάντα σε βάρος μας, ο θυμός και οι αντιδράσεις των εργαζομένων θα διογκώνονται, μέχρι να τελειώνουμε μια και καλή, με το ψέμα και την εκμετάλλευση.

Και επειδή είμαστε στα μέσα του Νοεμβρίου, το Πολυτεχνείο ζει;

Ζει και υπενθυμίζει ότι μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό και ότι οι αγώνες για δημοκρατικές, συνδικαλιστικές και πολιτικές ελευθερίες για το βιοτικό επίπεδο και τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματά μας θα συνεχίζονται δυναμικά, μέχρι την οριστική δικαίωση...

12 Φεβρουαρίου, 2021

Αυτός ο «γύψος» κάτι μου θυμίζει





.
Σεμίνα Διγενή
Η Σεμίνα Διγενή γράφει για κάποιους επώδυνους συνειρμούς, που προκαλούν οι κυβερνητικές επιλογές και ψάχνει ερμηνεία της «κοινωνικής ειρήνης»

Σιωπή νεκροταφείου, σιγή ασυρμάτου, μούγκα στη στρούγκα, άχνα, τσιμουδιά, βούβα, τουμπεκί, φίμωμα, mute, τι βολεύει; Πώς σας εξυπηρετεί να σας αντιμετωπίζουμε; Τι δε θέλετε να ακούμε; Τι δε θέλετε να λέμε; Τι δε θέλετε να καταλαβαίνουμε;

Ο μαφιόζικος κώδικας της σιωπής λέγεται «ομερτά», πώς σας φαίνεται αυτό; Πείτε μας τι θεωρείτε πρέπον και τι δεν διαταράσσει την «κοινωνική ειρήνη» που οραματίζεστε;

Θέλετε για παράδειγμα να συνεχίσετε στο όνομά της, να προσλαμβάνετε αστυνομικούς για τα πανεπιστήμια, θέλετε να αναβάλλουμε πιθανές αρρώστιες μας, για να μην πιέζεται το σύστημα, (που ασχολείται μόνο με τον κορονοϊό), θέλετε να αγοράζετε όπλα, να ξεπουλάτε τη δημόσια γη, θέλετε με τη φορολογία μας να κάνετε δώρα σε κανάλια για να σας λιβανίζουν και μεγαλοεπιχειρηματίες για να σας στηρίζουν, θέλετε να πειστούμε ότι δεν κολλάει ο ιός στα σχολεία και στα ΜΜΜ, αλλά μόνο όπου διαμαρτύρεται ο κόσμος;

Προτιμάτε να μη μιλάμε, που ακόμη διαφεύγουν ναζί εγκληματίες, τη στιγμή που δεν ακούγεται κιχ για όσα βρωμερά καταγγέλλονται καθημερινά για συμπεριφορές φίλων σας; Θέλετε να γίνουμε, όπως έλεγαν στην αρχαιότητα, «αφωνότεροι ιχθύος»; Σας ενοχλούν όσα αποκαλύπτονται σε twitter, instagram, facebook; Θα προτιμούσατε να μην αποκαλύπτονται; Να συμμορφωθούμε με τις υποδείξεις; Να σιωπούμε, να μην διαμαρτύρεται και να μην αντιστέκεται κανείς, όταν εν μέσω πανδημίας, προχωράτε ταχύτατα μέτρα και πολιτικές που υποβαθμίζουν τις σπουδές και το μέλλον φοιτητών και μαθητών; Αυτή είναι η κοινωνική σας ειρήνη; Γιατί σε εμάς αυτό θυμίζει πόλεμο.

Το έχουμε ξαναζήσει το φίμωμα. Αυτό θέλετε; Έ... αυτό δεν γίνεται! Όπως δεν γινόταν και παλιότερα. Τότε που ο γύψος δεν ήταν μόνο οικοδομικό υλικό.
Όλο και συχνότερα, οι επιλογές σας μας οδηγούν σε αντίστοιχους συνειρμούς. Αλήθεια, σας έχει μιλήσει κάποιος για την «αιδήμονα σιγή;». Είναι αυτή, η οποία πρέπει να τηρείται από τους ενόχους, από όλους εκείνους δηλαδή με τις λερωμένες φωλιές.

Για δείτε το. Προτεινόμενη για σας.
Τρομονόμος και στον πολιτισμό

Οσο για τις αντιδραστικές διατάξεις του εκπορευόμενου από την Ευρωπαϊκή Ένωση νόμου για τα ΜΜΕ, με τις οποίες συγκεκριμενοποιείται και εμπλουτίζεται η εφαρμογή του «τρομονόμου» στον πολιτισμό, να τις αποσύρετε άμεσα.

Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που καταψήφισε ήδη στη Bουλή τις διατάξεις, καταγγέλλοντας ότι στο όνομα της υποκίνησης σε βία ή μίσος και πρόσκλησης σε τρομοκρατικό έγκλημα, έρχονται να απαγορεύσουν στο Διαδίκτυο κάθε έργο με προοδευτικό, ριζοσπαστικό περιεχόμενο, επισείοντας βαριές ποινές φυλάκισης για τους καλλιτέχνες δημιουργούς του, ακόμη και για τους χρήστες που το αναρτούν, όπως ήδη συμβαίνει σε άλλες χώρες.

Κάτω από την καίρια και μαζική αντίδραση των καλλιτεχνών η κυβέρνηση αναγκάστηκε να ελιχθεί με αναδιατύπωση των συγκεκριμένων άρθρων, που δεν αλλάζει, ωστόσο, την ουσία τους. Καλλιτέχνες, αλλά και όλοι οι εργαζόμενοι, να καταδικάσουμε τη νέα αυτή αυταρχική και τρομοκρατική επίθεση της κυβέρνησης. Απαιτούμε την ολοσχερή απόσυρση των συγκεκριμένων άρθρων, προσυπογράφοντας μαζικά το ψήφισμα των σωματείων και δυναμώνοντας τον αγώνα για τα δικαιώματά μας.

11 Σεπτεμβρίου, 2017

ο Δημήτρης Κουτσούμπας στη Σεμίνα Διγενή «Real FM»


Συνέντευξη παραχώρησε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας στο ραδιόφωνο «Real FM» και τη δημοσιογράφο Σεμίνα Διγενή.
Αναφέρθηκε στις πολιτικές εξελίξεις, στον Πολιτισμό και τη σημασία του άλλα και στην τέχνη της εξαπάτησης που ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε εξπέρ, όπως είπε. Αναφέρθηκε ακόμα στα χρόνια της κατοχής, στις πολιτικές διώξεις και τις εκτελέσεις, στα χρόνια της Χούντας και στην αντιδικτατορική πάλη και σε εκείνους που έμειναν σταθεροί στον αγώνα ενώ άλλοι πέρασαν στην αντίπερα όχθη και ασκούν αντιλαϊκή εξουσία.
Επιπλέον, έκανε αναφορά στον γιορτασμό, το 2018, των 100 χρόνων του ΚΚΕ και στις φετινές εκδηλώσεις για τα 100 χρόνια της Οκτωβριανής Επανάστασης.