ΣΤΗΝ "ΑΤΜΟΜΗΧΑΝΗ" ΤΗΣ Ε.Ε. ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΟΙ Δ.Υ. ΝΑ ΑΠΕΡΓΟΥΝ!!

Άντε και Εδώ;;

Είσαι στην Ευρωπαϊκή Ένωση ; Μάθε Τι συμβαίνει Δίπλα Σου:

-Την απαγόρευση της απεργίας των δημοσίων υπαλλήλων επιβεβαίωσε χτες απόφαση του Ομοσπονδιακού Συνταγματικού Δικαστηρίου απορρίπτοντας τις προσφυγές τεσσάρων δασκάλων δημοσίων υπαλλήλων.

 Ως εκ τούτου, οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν επιτρέπεται γενικά να απεργούν για υψηλότερους μισθούς ή καλύτερες συνθήκες εργασίας. 

Οι κατηγορούμενοι από τα κρατίδια Κάτω Σαξονία, Βόρεια Ρηνανία - Βεστφαλία και Σλέσβιχ - Χόλσταϊν συμμετείχαν σε διαμαρτυρίες ή απεργίες και γι' αυτό τους είχαν επιβληθεί πειθαρχικές κυρώσεις. Οι δάσκαλοι προσέφυγαν στο Συνταγματικό Δικαστήριο το Γενάρη.

Το συνδικάτο «Εκπαίδευση και Επιστήμη» (GEW) και η Συνομοσπονδία Γερμανικών Συνδικάτων (DGB) ζητούν αλλαγή του νόμου περί απαγόρευσης της απεργίας των δημοσίων υπαλλήλων, όμως η γερμανική κυβέρνηση έχει αρνηθεί. 

Αυτή η απαγόρευση εξασφάλισε τη λειτουργία του κράτους ακόμη και σε δύσκολες καταστάσεις, υποστήριξε ο τότε χριστιανοδημοκράτης (CDU) υπουργός Εσωτερικών, Τόμας ντε Μεζιέρ. 

Οι δημόσιοι υπάλληλοι στη Γερμανία δεσμεύονται για διά βίου σχέση πίστης και αφοσίωσης με το κράτος. Μάλιστα, ενώ τυπικά αναγνωρίζεται το δικαίωμα των δημοσίων υπαλλήλων να συναθροίζονται, να ιδρύουν σωματεία και να συμμετέχουν σε αυτά, μπαίνει ο περιορισμός της «διατήρησης της τάξης» και της «μη παραβίασης της ελευθερίας του άλλου», για να δικαιολογηθεί νομικά η απαγόρευση της απεργίας.

Να σημειωθεί ότι η απαγόρευση της απεργίας δεν ισχύει για τους εργαζόμενους με συμβάσεις αορίστου ή ορισμένου χρόνου στο δημόσιο τομέα.

 Ετσι παρατηρείται το φαινόμενο στην ίδια υπηρεσία ορισμένοι εργαζόμενοι να έχουν «δικαίωμα» να απεργήσουν και οι συνάδελφοί τους δημόσιοι υπάλληλοι όχι.

Ριζοσπάστης 

Από πού «μοιράζει» λεφτά ο (κάθε) Καρέλιας;

Μοιράζει λεφτά ο Καρέλιας;

από ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ 

Και φέτος γίνεται είδηση το ποσό που «μοιράζει» η ΚΑΠΝΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΚΑΡΕΛΙΑ Α.Ε. 

Αποσπάσματα από την ομιλία του Ανδρέα Καρέλια, ο οποίος ανακοίνωσε τις παροχές στους εργαζόμενους, έχουν δημοσιευθεί σχεδόν παντού.

Ας δούμε λίγα πράγματα γι’ αυτή τη «μοιρασιά», μια «μοιρασιά» που δεν την κάνει μόνο η ΚΑΡΕΛΙΑΣ Α.Ε, την έκαναν κι άλλες μεγάλες επιχειρήσεις στο παρελθόν, στην Ελλάδα, και τη συνεχίζουν αρκετές στο εξωτερικό.

Οι «έκτακτες οικειοθελείς παροχές», καθώς και «τα έκτακτα πρόσθετα bonus για τους εργαζομένους που διέπρεψαν με την απόδοσή τους μέσα στην χρονιά που πέρασε» «αναμένεται να ξεπεράσουν και πάλι το ποσόν των 3.000.000 ευρώ». 

 Όποιος θέλει να δει αναλυτικά τον καταμερισμό των παροχών μπορεί να τις βρει εδώ μαζί με ολόκληρη την ομιλία του Ανδρέα Καρέλια.

Η «διαπαιδαγώγηση» του «καλού εργαζόμενου»

Ας ξεκινήσουμε από τα «εύκολα»: Μας έκανε εντύπωση μια παροχή, όπως την περιέγραψε στην ομιλία του:

«Το επίδομα παρουσίας θα είναι και φέτος 800,00 ευρώ καθαρά. Θυμίζω ότι αυτό το δικαιούνται όσοι δεν έλειψαν ούτε μία μέρα από την εργασία τους. Πέρσι το ποσό αυτό το έλαβε το 84% των εργαζομένων, πράγμα ιδιαίτερα ευχάριστο».

Το επίδομα αυτό λαμβάνεται, δηλαδή, από τους εργαζόμενους που …δεν αρρώστησαν ούτε μια μέρα και «φυσικά» δεν έκαναν απεργία ούτε μια μέρα.

 Με άλλα λόγια ένα 800άρι ευρώ το χρόνο κοστίζει η «διαπαιδαγώγηση» του «καλού εργαζόμενου» που δεν συμμετέχει ούτε σε γενικές απεργίες για τα συνολικά προβλήματα, ούτε σε απεργίες του κλάδου και επιβάλλει στον εαυτό του να μη λείψει ούτε όταν είναι άρρωστος.

Ορισμένα χρήσιμα οικονομικά μεγέθη

Πάμε τώρα να δούμε ορισμένα στοιχεία της επιχείρησης.

Σύμφωνα με τον ετήσιο απολογισμό της εταιρείας (του 2015 που είναι ολοκληρωμένος) «ο Ενοποιημένος Κύκλος Εργασιών του Ομίλου (μετά την αφαίρεση Ε.Φ.Κ. και Φ.Π.Α. καπνικών προϊόντων) αυξήθηκε κατά 14,65% στα €225 εκατ. το 2015, έναντι €196,8 εκατ. του 2014.

Η κερδοφορία του Ομίλου το 2015 ανήλθε στα €84,04 εκατ. έναντι €87,04 εκατ. το 2014».

Μάλιστα, όπως διευκρινίζεται, «η ελαφρά μείωση στα προ φόρων κέρδη οφείλεται κυρίως στην καταβολή πληρωμής επίδικων τελών ποσού €14 εκατ. περίπου, για τα οποία η εταιρεία έχει ήδη καταθέσει αίτηση αναίρεσης στο Συμβούλιο της Επικρατείας».

Επίσης, σύμφωνα με τα Κύρια Στοιχεία της εταιρείας, που απασχολεί 487 εργαζόμενους, ο τζίρος πωλήσεων το 2015 ήταν 837 εκ. ευρώ, τα κέρδη προ τόκων, φόρων και αποσβέσεων (EBITDA) ήταν 80 εκ. ευρώ. Το 2015 οι πωλήσεις ξεπέρασαν τα 16 δισεκατομμύρια τσιγάρα.

Απολογισμός της χρονιάς που πέρασε 

Σύμφωνα με όσα ανέφερε ο Ανδρέας Καρέλιας στην ομιλία του στον απολογισμό της χρονιάς που πέρασε:

– Το μερίδιό στην πίτα που λέγεται ελληνική αγορά μεγάλωσε και έφθασε στο 15%, αυξανόμενο κατά μια ποσοστιαία μονάδα.

– Οι διεθνείς πωλήσεις, στα τσιγάρα, κατέγραψαν συνολική πτώση που φτάνει το 8% περίπου.

– Σε ότι αφορά τον καπνό για στριφτό τσιγάρο, η χρονιά κλείνει με αύξηση 12% περίπου στην ελληνική αγορά και με εντυπωσιακή αύξηση 38% στις διεθνείς πωλήσεις. 650 τόνοι καπνού σε σχέση με 550 που ήταν την προηγούμενη χρονιά.

Παράλληλα:

– Μέσα στο 2016, η Καπνοβιομηχανία Καρέλια εισέφερε στα δημόσια ταμεία 532.000.000 ευρώ περίπου από έμμεσους και άμεσους φόρους (αυξημένα κατά 12 % σε σχέση με πέρσι), και 7.000.000 στα ασφαλιστικά ταμεία, ενώ κοντά στα 175.000.000 σε συνάλλαγμα από τις διεθνείς πωλήσεις.

– Την χρονιά που πέρασε δαπανήθηκαν 13.7 εκατ. ευρώ σε νέες μηχανολογικές εγκαταστάσεις και το 2017 θα γίνουν νέες επενδύσεις που θα ξεπεράσουν τα 10 εκ. ευρώ.

– Χρειάστηκε δύο φορές να εκταμιευθούν προσωρινά ποσά που ξεπερνούν τα 100 εκ. ευρώ, για «κινήσεις κατά βάθος αμυντικές αλλά απαραίτητες».

Τι παίρνει και τι δίνει ο (κάθε) Καρέλιας;

Αναφέραμε όλα αυτά τα (δημοσιευμένα από την εταιρεία) οικονομικά στοιχεία, για να γίνει αντιληπτή η τάξη των οικονομικών μεγεθών. Με λίγα λόγια; Τι παίρνει και τι δίνει ο (κάθε) Καρέλιας.

Η απλή σύγκριση του συνολικού ποσού που δαπανάται σε παροχές, με οποιοδήποτε άλλο, οδηγεί σε αυτόματα συμπεράσματα.

Ο «κωδικός» παροχές είναι ένας ακόμα ανάμεσα στους άλλους, που διαμορφώνει το προφίλ και τη στρατηγική της εταιρείας. Εάν αλλάξουν οι άλλοι «κωδικοί» θα αλλάξει κι αυτός.

Αξία έχει, επίσης, να σημειωθεί ότι πρόκειται κυρίως για παροχές που δεν είναι σταθερές (τα περισσότερα ποσά είναι έκτακτα). 

Από πού «μοιράζει» λεφτά ο (κάθε) Καρέλιας;

Δεν πρόκειται να πούμε, προφανώς, πως για τον κάθε εργαζόμενο δεν έχουν σημασία ακόμα και τα έκτακτα χρηματικά ποσά, από τον (κάθε) Καρέλια.

 Το ίδιο ισχύει και για τα έκτακτα χρήματα που είχε ανακοινώσει η κυβέρνηση για τους συνταξιούχους. 

Στην ερώτηση που ακούστηκε και για το χρηματικό ποσό στους συνταξιούχους ( «Δηλαδή να μην τα πάρουν;») η απάντηση είναι αυτονόητη: Να τα πάρουν και να διεκδικήσουν και ακόμα περισσότερα. 

Δεν ζούμε σε άλλη κοινωνία και γνωρίζουμε κι εμείς, όπως όλοι, πως, μέσα στην εξαθλίωση που μας έχουν επιβάλλει, ακόμα και το έκτακτο χρηματικό ποσό (μικρότερο ή μεγαλύτερο) καλύπτει στοιχειώδεις ανάγκες. 

Το «να τα πάρουν και να διεκδικήσουν και ακόμα περισσότερα» δεν είναι «συμβουλευτική», με λίγο από «κριτική», όπως θα σπεύσουν να σχολιάσουν διάφοροι πρόθυμοι να υπερασπιστούν τα «καλά αφεντικά».

Το «να τα πάρουν», το «να τα πάρουμε» προκύπτει από κάτι που, θέλουν δεν θέλουν κάποιοι, είναι αυτονόητο: Πρόκειται για δικά τους λεφτά, για κόπο δικό τους, που επιστρέφει, στο ελάχιστο, όπως συμβαίνει με τον κόπο των εργαζομένων σε κάθε επιχείρηση. 

Όσο κι αν δεν αρέσουν τα «κομμουνιστικά» στους λάτρεις της «υγιούς επιχειρηματικότητας» η αλήθεια υπάρχει και τη ζούμε. 

Η πραγματικότητα δεν αφήνει και πολλά περιθώρια παρερμηνειών. 

Οι μισθοί όχι μόνο δεν είναι αντιπροσωπευτικοί του κόπου και της υπεραξίας που παράγουμε ως εργαζόμενοι, αλλά δεν φτάνει, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, ούτε για τα απαραίτητα.

Ένας κατασκευασμένος κανόνας: Το αφεντικό «προσφέρει», ο εργαζόμενος «ευχαριστεί»

Και κάτι ακόμα: Υπάρχει μια ολόκληρη λειτουργία στις επιχειρήσεις για να πετυχαίνουν το αποτέλεσμα που θέλουν. 

«Μπόνους», όποτε – κι εάν – θέλουν, και «κοινωνικό έργο». 

 Είναι μια ολόκληρη στρατηγική που κρατά τη σχέση εργαζόμενου – αφεντικού εκεί που «πρέπει». 

Δηλαδή; 

Το αφεντικό «προσφέρει» 

και ο εργαζόμενος (ή η …κοινωνία γενικά και αόριστα) ευχαριστεί για την «προσφορά». 

Η σχέση αυτή είναι αδιαμφισβήτητη στον καπιταλισμό, θεωρείται σχεδόν αυτονόητη. 

Είναι ένας κατασκευασμένος κανόνας που δεν πρέπει να τον πειράξει κανείς... 

Διότι εάν αμφισβητηθεί τότε θα πάμε σε άλλον κανόνα: Σε εκείνον που λέει πως οι εργαζόμενοι παράγουν τον πλούτο, άρα αυτοί πρέπει να είναι και οι ιδιοκτήτες του. 

Τότε, θα γίνει κατανοητό πως και η «υγιής επιχειρηματικότητα» δεν είναι κάτι παραπάνω από εκμετάλλευση σύμφωνα με ορισμένους κανόνες (εκμετάλλευσης) της «αγοράς». 

Τότε, λοιπόν, τα πράγματα θα γίνουν λίγο πιο …πολύπλοκα, θα φανεί όπως πραγματικά είναι η (κάθε) έκτακτη στρατηγική παροχών: Μια ελάχιστη επιστροφή της εκμετάλλευσης της ζωής μας, για να ενισχύσει η (κάθε) εταιρεία την εικόνα της και να εισπράξει με άλλους τρόπους, όπως η αύξηση της παραγωγικότητας, η εντατικοποίηση της δουλειάς (χωρίς ανάλογα μπόνους…) και πολλά άλλα.

Κοινή (;) εταιρική ευθύνη,κέρδη και εκμετάλλευση 

Η τακτική τέτοιου είδους παροχών δεν είναι καινούργια. 

Ειδικά σε καιρούς τέτοιας οικονομικής ανέχειας για τους εργαζόμενους τονώνει ακόμα περισσότερο την κοινή (;) εταιρική ευθύνη, δηλαδή την ευθύνη που – υποτίθεται – πως έχουν οι εργαζόμενοι μαζί με το αφεντικό για την πορεία της εταιρείας. 

Αυτό βοηθά σε μια κατασκευασμένη αίσθηση συμμετοχής του εργαζόμενου στα κέρδη της επιχείρησης. 

Είναι μια ψευδαίσθηση που βοηθά στην «οικειοθελή» αύξηση της παραγωγικότητας, χωρίς ανάλογη αύξηση στο μισθό. 

Οι αριθμοί δείχνουν πως καμία συμμετοχή δεν υπάρχει στα κέρδη της εταιρείας, ούτε για αστείο. 

Αυτό που γίνεται είναι να «μοιράζονται» ορισμένα έκτακτα χρηματικά ποσά.

Οι στρατηγικές διατήρησης της ψευδούς κοινής εταιρικής ευθύνης υπάρχουν 

και για να κατοχυρώνεται (ξανά και ξανά) η εκμετάλλευση ως αυτονόητη. 

Για να κατοχυρώνεται πως το αφεντικό «προσφέρει» δουλειά στον εργαζόμενο, 

άρα ο εργαζόμενος πρέπει να έχει και ευγνωμοσύνη για το αφεντικό.

Είναι η σχέση ισχύος που πρέπει να αναπαράγεται, για να συνεχίσει να υπάρχει η εκμετάλλευση.

Για την ανάπτυξη και τα αποτελέσματά της δες και Αυτό

το «αμερικάνικο όνειρο» των Ελλήνων Μεταναστών:

Από το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης, χιλιάδες νέοι έχουν φύγει μετανάστες, αναζητώντας δουλειά στο εξωτερικό. 

Γύρω τους στήνεται μια πολυκερδής επιχείρηση προπαγάνδας από το αστικό κράτος, που υπόσχεται τη «Γη της Επαγγελίας», με σταθερή δουλειά και υψηλούς μισθούς, προσφέροντας μια «επιλογή» για μια καλύτερη ζωή.

Όμως ο ξεριζωμός του εργάτη από τη γη που γεννήθηκε δεν είναι επιλογή του. Τον επιβάλλει το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, που δημιουργεί και συντηρεί την ανεργία και τη φτώχεια, ιδιαίτερα στην περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης, και από την άλλη στέλνει τους μετανάστες στις χώρες υποδοχής ως φτηνό εργατικό δυναμικό, χωρίς δικαιώματα, για να αυξάνουν τα μονοπώλια τα κέρδη τους και να ρίχνουν την τιμή της εργατικής δύναμης για όλη την εργατική τάξη.

Αυτό το σύστημα είναι που στέλνει τους Έλληνες εργαζόμενους, εξαιτίας της κρίσης του, σε μακρινούς προορισμούς, όπως η Νέα Υόρκη στις ΗΠΑ.

Σε τι συνθήκες όμως ζουν και εργάζονται οι μετανάστες στη λεγόμενη «Γη της Επαγγελίας»;

Στη Νέα Υόρκη, οι μετανάστες μπορούν όντως να βρουν δουλειά, κυρίως στις κατασκευές. 

Εργάζονται στην οικοδομή χωρίς προστατευτικά μέσα, χωρίς συγκεκριμένο ωράριο, το οποίο παρατείνεται κατά πολλές ώρες λόγω της αυξημένης κίνησης. 

Οι υπερωρίες, ακόμα και η δουλειά σε γιορτές και αργίες, δεν πληρώνονται, ενώ το χειμώνα οι οικοδόμοι μπορεί να κάνουν μέρες να δουν μεροκάματο, λόγω των βαριών καιρικών συνθηκών.

Το μεροκάματο είναι 100-120 δολάρια, χρήματα που ακούγονται αλλά δεν είναι ικανοποιητικά. 

Γιατί το νοίκι για ένα δωμάτιο ή για ένα υπόγειο αρχίζει από τα 1000-1200 δολάρια – τουλάχιστον 10 μέρες δουλειάς – ενώ ένα διαμέρισμα κοστίζει τουλάχιστον 1500-2000 δολάρια το μήνα. 

Το κόστος διαβίωσης αυξάνεται κατά πολύ αν συνυπολογίσουμε λογαριασμούς, τηλέφωνο, ρούχα, εισιτήρια, φαγητό, πολύ περισσότερο μια έξοδο.

 Όσο για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ουσιαστικά εύχονται να μην χρειαστούν γιατρό ή φάρμακα, γιατί είναι πανάκριβα παρά τα μεγάλα λόγια που ακούστηκαν και στην Αθήνα πρόσφατα με τον ερχομό του Ομπάμα για το λεγόμενο Obamacare.

Η πάλη για να διεκδικήσουν οι εργαζόμενοι καλύτερα ωράρια ή μεροκάματα, γενικότερα καλύτερες συνθήκες ζωής, μέσα από σωματεία ή συνδικαλιστικές οργανώσεις περνά μέσα από μεγάλα εμπόδια μιας άσχημης κατάστασης που έχουν επιβάλει η καπιταλιστική εργοδοσία στις ΗΠΑ με την κυριαρχία του εργοδοτικού συνδικαλισμού.

Πέρα από την εκμετάλλευση από τους εργοδότες, ιδιαίτερα όσοι είναι χωρίς χαρτιά, ζουν με το φόβο μην τους συλλάβουν για κάποια μικροπαράβαση ή μην τους σταματήσουν στο λεωφορείο ή στο μετρό, γιατί αυτό αυτόματα σημαίνει απέλαση. Άλλωστε επί Ομπάμα, τον οποίο υποδέχτηκε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ πρόσφατα μετά βαΐων και κλάδων, έγιναν 2 εκατ. απελάσεις και τώρα επί Τραμπ θα δοθεί ανάλογη συνέχεια...

Για τους μετανάστες στη Νέα Υόρκη και αλλού, μία είναι η προοπτική: Να οργανώσουν την πάλη τους μέσα από τις επιτροπές αγώνα μεταναστών για καλύτερες συνθήκες δουλειάς και ζωής στις χώρες υποδοχής, αλλά και στην Ελλάδα, να παλέψουν στο πλάι της αμερικάνικης εργατικής τάξης απέναντι στον ίδιο αντίπαλο τους εκμεταλλευτές και την τάξη τους.

Η Λέσχη Φίλων του ΚΚΕ στη Νέα Υόρκη αγωνίζεται σταθερά για πλήρη δικαιώματα στην αμοιβή, την υγεία – πρόνοια, για μόνιμη και σταθερή δουλειά για τους μετανάστες από την πρώτη μέρα παραμονής τους, για νομιμοποίηση τους με πλήρη δικαιώματα. 

Καλεί τους Έλληνες μετανάστες να οργανωθούν να συμβάλουν ώστε να δυναμώσει αποφασιστικά η ταξική ενότητα Ελλήνων και Αμερικάνων εργαζομένων, να δυναμώσει η πάλη στους χώρους δουλειάς. 

Να παλέψουν για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου που γεννά τη φτώχεια, την ανεργία, τον ξεριζωμό των εργατών.

Του Γιάννη Πάνου

περί "πληροφόρησης": Είδες ο ...καλός καπιταλισμός ;

το είδαμε στην Ελενη Μαρκακη:

Τέτοια αξιόπιστη πληροφόρηση!!!

''Κατάργησε το 8ωρο η Σουηδία - 6ωρο για όλους τους εργαζόμενους''

Είδες ο ...καλός καπιταλισμός;

 (..) ένα πιλοτικό πρόγραμμα που αφορά 500 εργαζόμενους πάνω-κάτω, άντε και 1000 - για να είμαστε και πολύ ''large''- 

και μάλιστα επιδοτούμενο από τον αντίστοιχο ΟΑΕΔ 

(από χρήματα των εργαζομένων δηλαδή), 

αφού αφορά μόλις 10 μόλις εργασιακούς χώρους, βαπτίζεται ''κατάργηση του 8ωρου και καθολική εφαρμογή του 6ωρου χωρίς αντίστοιχη μείωση των αποδοχών''...

Ας αναλογιστούμε λοιπόν τι είδους ''ενημέρωση'' μας παρέχουν αυτά τα ΜΜΕ όταν για ένα τέτοιο ζήτημα που είναι τόσο εύκολα αποδεικτέο μας λένε τέτοια ασύστολα ψευδή... Ας σκεφτούμε με αφορμή αυτό το γεγονός με τι είδους ''πληροφόρηση'' βομβαρδιζόμαστε καθημερινά...

Δείτε εδώ: https://www.google.gr/…

...''Παρά την προπαγάνδα που σηκώνεται παγκόσμια, και στη χώρα μας, ότι το 6ωρο έχει εφαρμοστεί στη Σουηδία, το ζήτημα του 6ωρου/30ωρου χωρίς μειωμένες αποδοχές εφαρμόζεται κύρια πιλοτικά, σε 10 μόλις εργασιακούς χώρους. 

Συγκεκριμένα:

1- Στην εταιρεία συμβούλων «Brath» στην κωμόπολη της βόρειας Σουηδίας Οrnskοldsvik από το 2012. 18 άτομα στην επιχείρηση με 4 απ' αυτούς στη διοίκηση. 3 ώρες δουλειά, 1 ώρα γεύμα και 3 ώρες δουλειά.

2- Διαφημιστικό γραφείο «Oss» στο Visby του νησιού Γκόντλαντ από το Μάρτη του 2016. Αφορά 5 άτομα και κάθε δύο μήνες κάνουν αξιολόγηση της κατάστασης.

3- Ενα από τα συνεργεία της «Toyota center» στο Molndal (στην περιοχή του Γκέτεμποργκ) από το 2002. Το εφάρμοσε η εταιρεία όταν είχαν μειωμένες παραγγελίες, αλλά το 6ωρο εφαρμόζεται στο τμήμα τεχνικών (μηχανικοί αυτοκινήτων) με περίπου 35 άτομα.

4- Εταιρεία κατασκευής παιδικών ηλεκτρονικών παιχνιδιών «Filimundus» από το 2015, για 7 εργαζόμενους (το 2013 ήταν 9 εργαζόμενοι, δηλαδή έγινε μείωση προσωπικού).

5- Διαφημιστική εταιρεία «Background» στη μικρή πόλη της βόρειας Σουηδίας Falun. Από το 2015 με αξιολόγηση κάθε τρεις μήνες και αφορά 8 εργαζόμενους.

6-Εταιρεία τηλεπικοινωνιών «Qall Telecom» με 70 εργαζόμενους. Εφαρμόζεται στο τμήμα πωλήσεων από το Φλεβάρη του 2016 δοκιμαστικά και δηλώνεται ότι θα εκτιμηθεί αν θα το μονιμοποιήσει.

7- Δημοτικό γηροκομείο Aldreboendet Sjojungfrun. Δοκιμή μέχρι τέλος του 2016.

8- Δημοτικό γηροκομείο Svartedalens Aldrecentrum. Εφαρμόζεται πειραματικά μέχρι τέλος του 2016 για 50 εργαζόμενους, μόνο το βοηθητικό προσωπικό (όχι νοσοκόμες, φυσιοθεραπευτές κ.λπ.).

9- Ορθοπεδική κλινική στο νοσοκομείο του Molndal (στην περιοχή του Γκέτεμποργκ). Γύρω στους 100 νοσηλευτές (όχι ιατρικό προσωπικό). 32 ώρες/βδομάδα, εφαρμόζεται δοκιμαστικά 2015 - 2017.

10- Πανεπιστημιακό νοσοκομείο της βόρειας Σουηδίας σε δύο πτέρυγες, εφαρμόζεται πειραματικά για νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό.

(...)

Ολα αυτά τα πειράματα την ώρα που και στη Σουηδία διευρύνεται η ελαστική απασχόληση, τα συμβόλαια με την ώρα, που κάνουν τον εργαζόμενο «λάστιχο» για να βγάλει ένα ικανοποιητικό εισόδημα. Ταυτόχρονα, στη βόρεια Σουηδία, οι ανθρακωρύχοι σε τρία ορυχεία, στην κρατική εταιρεία LKAB, βρίσκονται αντιμέτωποι με την αύξηση των ωρών εργασίας, με μείωση των ημερών άδειας, με τη συναίνεση και των σοσιαλδημοκρατικών ηγεσιών των συνδικάτων, που συμφώνησαν να αλλάξουν οι όροι της σύμβασης προκειμένου να αυξηθεί η κερδοφορία της εταιρείας''....

http://www.rizospastis.gr/story.do?id=9057043:

όλο το άρθρο:

ΔΑΝΙΑ - ΣΟΥΗΔΙΑ

Η αστική στατιστική κρύβει την επιδείνωση της ζωής των εργαζομένων

Με συγκεκριμένη στόχευση, το τελευταίο διάστημα εμφανίζονται στον εγχώριο και το διεθνή αστικό Τύπο δημοσιεύματα που εκθειάζουν το λεγόμενο«σκανδιναβικό μοντέλο» (Δανία, Σουηδία, Νορβηγία και ενίοτε και Φινλανδία), του οποίου η αίγλη, όσο υπήρχε το αντίπαλο δέος του σοσιαλισμού στην Ευρώπη, ήταν υψηλή. Μετά την αντεπανάσταση και την καπιταλιστική παλινόρθωση στην ΕΣΣΔ και τις άλλες χώρες, η κατάσταση έχει αλλάξει κατά πολύ, με τις διάφορες κυβερνήσεις, νεοφιλελεύθερες και σοσιαλδημοκρατικές, να παίρνουν πίσω ό,τι δικαιώματα έχουν απομείνει. Ωστόσο, αυτό που παρουσιάζουν η αστική στατιστική και η προπαγάνδα του κεφαλαίου ως «ατού» είναι η ...μικρή ανεργία και υποτίθεται οι καλύτερες εργασιακές σχέσεις και συνθήκες ζωής. Και στον ελληνικό Τύπο εμφανίστηκαν ρεπορτάζ, όπως αυτό για τη Δανία που «έχει μηδενίσει την ανεργία της» στο 4,5% ή για τη Σουηδία που προχωράει σε μερική εφαρμογή της 6ωρης εργασίας χωρίς μείωση αποδοχών, ζήτημα που εφαρμόζεται πιλοτικά. Οπως θα δείξουμε με συγκεκριμένα στοιχεία, πρόκειται για μύθο που «χτίζεται» με παραπλανητικά στοιχεία και κρύβει την πραγματικότητα της γενίκευσης της μερικής απασχόλησης χωρίς δικαιώματα και της επιδείνωσης των όρων ζωής των λαϊκών στρωμάτων.

Το παράδειγμα του «μαγειρέματος» στοιχείων στη Δανία

Στη Δανία, συμβαίνει ακριβώς αυτό που ορίζει και η ευρωενωσιακή στατιστική σχετικά με το ποιος θεωρείται άνεργος, ώστε να συγκαλύπτεται η ραγδαία εξάπλωση της ελαστικής απασχόλησης, των συμβολαίων - «σκουπιδιών» που συναντάμε και σε άλλες χώρες, όπως τα «zero contracts» (μηδενικά συμβόλαια), δηλαδή: όταν χρειάζεται τον εργαζόμενο ο εργοδότης, με ελάχιστα ή και καθόλου δικαιώματα, αφού συνήθως το διαμεσολαβητή κάνουν τα λεγόμενα «γραφεία επινοικίασης εργασίας», δηλαδή τα δουλεμπορικά γραφεία που διευρύνονται.

Στη Δανία, άνεργοι θεωρούνται μόνο όσοι δικαιούνται επίδομα ανεργίας, για το οποίο οι όροι έχουν γίνει πολύ αυστηροί. Το 2011 αναθεωρήθηκε ριζικά το σύστημα επιδότησης της ανεργίας, με συμφωνία όλων των κομμάτων, πλην τυπικά των σοσιαλδημοκρατών της «κοκκινοπράσινης συμμαχίας», οι οποίοι όμως στήριζαν την κυβέρνηση, που το πέρασε. Η διάρκεια δικαιώματος στο επίδομα μειώθηκε κατά 50% (από 4 σε 2 χρόνια), με αποτέλεσμα μέχρι την 24η Φλεβάρη του 2016 να έχουν πεταχθεί 70.000 άτομα εκτός επιδόματος και αυτοί να μη θεωρούνται άνεργοι. Υπολογίζεται, δε, ότι το λιγότερο 10.000 το χρόνο θα έχουν από 'δω και πέρα την ίδια κατάληξη.

Υπάρχει συγκεκριμένο σχέδιο που δυσκολεύει ακόμα περισσότερο τη ζωή των ανέργων. Την πρώτη μέρα που δηλώνεται κανείς άνεργος, αντιμετωπίζει ένα κυνηγητό από τις αρχές: πρέπει να δηλώνει τακτικά παρών, να υποβάλει κάθε βδομάδα το λιγότερο δύο αιτήσεις για δουλειά, να παρακολουθεί κάποια συχνά ανούσια σεμινάρια που πολλοί τα εγκαταλείπουν ως προσβολή στην αξιοπρέπειά τους. Χιλιάδες νέοι που ψάχνουν εργασία και δεν έχουν ακόμα συμπληρώσει τις ώρες δουλειάς που χρειάζεται το δικαίωμα στο επίδομα, δεν θεωρούνται άνεργοι.

Τα δουλεμπορικά οργιάζουν

Από τους επίσημα καταγεγραμμένους 2.762.000 εργαζόμενους στη Δανία (σε συνολικό πληθυσμό 5,7 εκατομμύρια), μόνο οι 2.025.000 εργάζονται με πλήρες ωράριο. Οι υπόλοιποι από κάποιες ώρες τη βδομάδα.

Τα δουλεμπορικά γραφεία οργιάζουν, όπου θύματα πέφτουν και πολλοί Ελληνες μετανάστες, και τα συμβόλαια που υπογράφονται προβλέπουν ότι είσαι στη διάθεσή τους όποτε σε χρειάζονται. Μπορεί για μια ώρα δουλειά τη μέρα, μπορεί και για 10, ή για 3 μέρες τη βδομάδα ή και λιγότερο. Οι εργοδότες όπου επινοικιάζονται οι εργάτες, ουσιαστικά δεν έχουν καμία δέσμευση και μπορούν με νοικιασμένους εργάτες να διεκπεραιώνουν ένα τμήμα της παραγωγής τους. Ολο και πιο συχνό είναι το φαινόμενο να απολύονται εργαζόμενοι με συγκροτημένα δικαιώματα και στο δημόσιο τομέα και στη θέση τους να προσλαμβάνουν προσωρινούς, χωρίς πολλές φορές τα απαραίτητα προσόντα και με πολύ χαμηλότερο μισθό (όπως συμβαίνει σε σχολεία, παιδικούς σταθμούς, έργα συντήρησης). Ειδικά σε τμήματα στο Δημόσιο, εργασίες συντήρησης και καθαριότητας, απολύουν τους εργαζόμενους και οι δουλειές δίνονται με πλειστηριασμό σε ιδιωτικές εταιρείες, οι οποίες προσλαμβάνουν τους απολυμένους ή επινοικιαζόμενους, φυσικά με πολύ χαμηλότερους μισθούς και λιγότερα δικαιώματα.

Οι απολύσεις εργαζομένων πολλαπλασιάζονται

Μόνο την τρέχουσα έως τώρα χρονιά, έχουν γίνει οι εξής απολύσεις:

Η μεγάλη φαρμακοβιομηχανία «NovoNordisk», με συνολικό τζίρο 54,7 δισ. κορόνες (7,3 δισ. ευρώ) το πρώτο εξάμηνο του 2016 και καθαρό κέρδος 19,4 δισ. κορόνες (2,6 δισ. ευρώ), με δικαιολογητικό ότι τα κέρδη δεν ήταν τα αναμενόμενα, ανακοίνωσε στις 29/9 ότι θα απολυθούν 1.000 εργαζόμενοι σε πρώτη φάση, εκ των οποίων οι 500 στη Δανία.

Την προηγούμενη βδομάδα, το Δανέζικο Ταχυδρομείο ανακοίνωσε ότι θα απολυθούν 770 εργαζόμενοι. Στη μεγαλύτερη τράπεζα, DanskeBank, απολύθηκαν 47 εργαζόμενοι από το τμήμα προγραμματισμού.

Στα νοσοκομεία της περιφέρειας της πρωτεύουσας, με βάση τον προϋπολογισμό που υπογράφηκε πρόσφατα, αναμένονται πάνω από 900 απολύσεις.

Στα πανεπιστήμια απολύθηκαν πάνω από 1.000 εργαζόμενοι (καθηγητές και διοικητικό προσωπικό) και πριν δυο βδομάδες το Πανεπιστήμιο Κοπεγχάγης ανακοίνωσε άλλες 100 απολύσεις.

Η εταιρεία παραγωγής ακουστικών βαρηκοΐας «Oticon» προέβη σε 210 απολύσεις, η «Maersk Supply Service» σε 400. Η αμερικανική «Ιντελ» έκλεισε και άφησε στο δρόμο 250 εργαζόμενους, η «Τelenor» 79, η κρεατοβιομηχανία «Tican» 80 εργαζόμενους.

Η δικαιολογία για τις περισσότερες απολύσεις είναι ότι οι μέτοχοι δεν έμειναν ικανοποιημένοι από το επίπεδο των κερδών που παρουσίασε η εταιρεία και η τιμή των μετοχών.

Επίσης, ιδιαίτερα προβάλλεται στη Δανία και άλλες χώρες της Βόρειας Ευρώπης το λεγόμενο ...ισχυρό κοινωνικό κράτος. Ανεξάρτητα από τις διαφορές που υπάρχουν με την Ελλάδα, λόγω της ανισόμετρης καπιταλιστικής ανάπτυξης, το γεγονός είναι ένα, ότι τα τελευταία χρόνια, ανεξαρτήτως κυβέρνησης διαχείρισης, τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα έχουν υποστεί πολλαπλά πλήγματα. Τώρα η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση, πατώντας στα μέτρα που πήραν οι προηγούμενες σοσιαλδημοκρατικές, ετοιμάζει πρόταση για αύξησης της ηλικίας συνταξιοδότησης από τα 65 στα 67,5 και 68 χρόνια.

Στοιχείο, επίσης, που δεν πολυπροβάλλει η αστική στατιστική είναι η αύξηση της κοινωνικής ανισότητας και της φτώχειας, που παρατηρείται και στη Δανία. Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμη και τα συμβιβασμένα συνδικάτα, κάτω από την πίεση και την αγανάκτηση των εργαζομένων και τη δράση ταξικών αγωνιστικών δυνάμεων, έχουν εξαγγείλει διαδήλωση ενάντια στη φτώχεια για τις 4 Οκτώβρη, έξω από τη Βουλή, με την επανέναρξη των εργασιών της.

Σχετικά με την προπαγάνδα για το 6ωρο στη Σουηδία

Παρά την προπαγάνδα που σηκώνεται παγκόσμια, και στη χώρα μας, ότι το 6ωρο έχει εφαρμοστεί στη Σουηδία, το ζήτημα του 6ωρου/30ωρου χωρίς μειωμένες αποδοχές εφαρμόζεται κύρια πιλοτικά, σε 10 μόλις εργασιακούς χώρους. Συγκεκριμένα:

Στην εταιρεία συμβούλων «Brath» στην κωμόπολη της βόρειας Σουηδίας Οrnskοldsvik από το 2012. 18 άτομα στην επιχείρηση με 4 απ' αυτούς στη διοίκηση. 3 ώρες δουλειά, 1 ώρα γεύμα και 3 ώρες δουλειά.

Διαφημιστικό γραφείο «Oss» στο Visby του νησιού Γκόντλαντ από το Μάρτη του 2016. Αφορά 5 άτομα και κάθε δύο μήνες κάνουν αξιολόγηση της κατάστασης.

Ενα από τα συνεργεία της «Toyota center» στο Molndal (στην περιοχή του Γκέτεμποργκ) από το 2002. Το εφάρμοσε η εταιρεία όταν είχαν μειωμένες παραγγελίες, αλλά το 6ωρο εφαρμόζεται στο τμήμα τεχνικών (μηχανικοί αυτοκινήτων) με περίπου 35 άτομα.

Εταιρεία κατασκευής παιδικών ηλεκτρονικών παιχνιδιών «Filimundus» από το 2015, για 7 εργαζόμενους (το 2013 ήταν 9 εργαζόμενοι, δηλαδή έγινε μείωση προσωπικού).

Διαφημιστική εταιρεία «Background» στη μικρή πόλη της βόρειας Σουηδίας Falun. Από το 2015 με αξιολόγηση κάθε τρεις μήνες και αφορά 8 εργαζόμενους.

Εταιρεία τηλεπικοινωνιών «Qall Telecom» με 70 εργαζόμενους. Εφαρμόζεται στο τμήμα πωλήσεων από το Φλεβάρη του 2016 δοκιμαστικά και δηλώνεται ότι θα εκτιμηθεί αν θα το μονιμοποιήσει.

Δημοτικό γηροκομείο Aldreboendet Sjojungfrun. Δοκιμή μέχρι τέλος του 2016.

Δημοτικό γηροκομείο Svartedalens Aldrecentrum. Εφαρμόζεται πειραματικά μέχρι τέλος του 2016 για 50 εργαζόμενους, μόνο το βοηθητικό προσωπικό (όχι νοσοκόμες, φυσιοθεραπευτές κ.λπ.).

Ορθοπεδική κλινική στο νοσοκομείο του Molndal (στην περιοχή του Γκέτεμποργκ). Γύρω στους 100 νοσηλευτές (όχι ιατρικό προσωπικό). 32 ώρες/βδομάδα, εφαρμόζεται δοκιμαστικά 2015 - 2017.

Πανεπιστημιακό νοσοκομείο της βόρειας Σουηδίαςσε δύο πτέρυγες, εφαρμόζεται πειραματικά για νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό.

Το ωράριο στη Σουηδία βασικά είναι 5θήμερο, 8ωρο, 40ωρο. Υπάρχουν, βέβαια, συλλογικές συμβάσεις με μικρότερο ωράριο του 40ωρου σε μερικούς κλάδους. 

Οι εργαζόμενοι, όμως, εκτός εξαιρέσεων ή κάτι άλλο που ορίζει η συλλογική σύμβαση, δουλεύουν 8 ώρες τη μέρα, συν μία ώρα το γεύμα.

Ουσιαστικά, πίσω από τα «πειράματα» αυτά στο δημόσιο τομέα, σε κάποια τμήματα νοσοκομείων και τον ιδιωτικό τομέα, σε εταιρείες νέων τεχνολογιών και διαφημιστικών εταιρειών, που στηρίζουν και διάφοροι σοσιαλδημοκράτες και αριστεροί, υπάρχει η προσπάθεια εξωραϊσμού της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, η δημιουργία αυταπατών για κοινά συμφέροντα των εργατών και καπιταλιστών. 

Στο δημόσιο τομέα χρησιμοποιείται το επιχείρημα της ...βελτίωσης του εργασιακού περιβάλλοντος, 

ενώ στον ιδιωτικό τομέα η δήθεν φροντίδα για τους εργαζόμενους για να μην έχουν εξοντωτικά ωράρια και η αύξηση της παραγωγικότητας και των κερδών.

Ολα αυτά τα πειράματα την ώρα που και στη Σουηδία διευρύνεται η ελαστική απασχόληση, τα συμβόλαια με την ώρα, που κάνουν τον εργαζόμενο «λάστιχο» για να βγάλει ένα ικανοποιητικό εισόδημα. 

Ταυτόχρονα, στη βόρεια Σουηδία, οι ανθρακωρύχοι σε τρία ορυχεία, στην κρατική εταιρεία LKAB, βρίσκονται αντιμέτωποι με την αύξηση των ωρών εργασίας, με μείωση των ημερών άδειας, με τη συναίνεση και των σοσιαλδημοκρατικών ηγεσιών των συνδικάτων, που συμφώνησαν να αλλάξουν οι όροι της σύμβασης προκειμένου να αυξηθεί η κερδοφορία της εταιρείας.

Μονόδρομος η εργατική - λαϊκή εξουσία

Το ζήτημα, βέβαια, δεν είναι η μείωση των ωρών δουλειάς, αλλά αν αυτή η μείωση είναι σε όφελος των εργαζομένων και συνολικά της εργατικής τάξης ή του κεφαλαίου. 

Στον καπιταλισμό, παρά τα διάφορα «πειράματα», στόχος είναι η αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει. 

Οι εργαζόμενοι, μέσα από την πείρα τους και την παρέμβαση των ταξικών, αγωνιστικών δυνάμεων, με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές, 

μπορούν να συνειδητοποιήσουν ότι η ανεργία, δηλαδή η καταστροφή της πρώτης παραγωγικής δύναμης, της εργατικής τάξης 

- κάτι που οξύνεται την περίοδο της κρίσης - 

είναι σύμφυτη με τον καπιταλιστικό εκμεταλλευτικό τρόπο παραγωγής.

 Επίσης, μπορούν να συνειδητοποιήσουν ότι η υπαρκτή δυνατότητα της μείωσης του εργάσιμου χρόνου, λόγω της ραγδαίας ανάπτυξης της επιστήμης και της τεχνολογίας, για να αποβεί ουσιαστικά υπέρ των παραγωγών του κοινωνικού πλούτου, 

απαιτείται ριζική αλλαγή στις σχέσεις παραγωγής, 

ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου 

και σχεδιοποιημένη επιστημονική παραγωγή με εργατικό έλεγχο, δηλαδή εργατική - λαϊκή εξουσία.

Π. Α - Δ. Κ

    

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

Αλλαγή σκυτάλης στην ίδια αντιλαϊκή ρότα(16/9/2014)

Οταν χρεοκοπούν τα «πρότυπα» του καπιταλισμού (16/3/2014)

Παράσταση διαμαρτυρίας ενάντια στα βάρβαρα μέτρα (21/1/2011)

Καλεί σε ενιαίο ταξικό αγώνα (8/12/2010)

Μοντέλο κατάργησης των συντάξεων (8/10/2006)

ΑΤΙΤΛΟ (16/4/2006)