Συνολικές προβολές σελίδας

Translate

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα «Λευκή Βίβλος». Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα «Λευκή Βίβλος». Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

23 Μαΐου, 2021

Για το 8ωρο: Μια αποκαλυπτική μαρτυρία από τη Γερμανία

 


Διάβασέ το για να μην λες δεν γνώριζα τι ερχόταν....

Μια αποκαλυπτική μαρτυρία από τη Γερμανία
Ζώντας τις ... «βέλτιστες εργασιακές πρακτικές της ΕΕ»
Οταν το 1994 ψηφίστηκε η Λευκή Βίβλος των Εργασιακών και στην Ελλάδα αντιμετωπιζόταν από τους εργαζόμενους ως κάτι που αφορούσε το μακρινό μέλλον, σε χώρες της ΕΕ άρχισε δυναμικά να εφαρμόζεται. Στη Γερμανία, όπου ζω και εργάζομαι τα τελευταία 7 χρόνια, στον κλάδο της βιομηχανίας επεξεργασμένων τροφίμων (βιομηχανίες αρτοποιίας), εργασιακά δικαιώματα, ελεύθερος προσωπικός χρόνος, οργάνωση εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας, εργοστασιακό σωματείο, με την έννοια που του δίνουμε στην Ελλάδα, αποτελούν μακρινές αναμνήσεις ορισμένων εργατών που σήμερα βρίσκονται ένα βήμα πριν τη σύνταξη.
Οι νεότερες γενιές ενηλικιώθηκαν με όρους όπως ευέλικτη εργασία, ατομικό συμβόλαιο, διασφάλιση 10ωρου, δηλαδή ο εργοδότης μπορεί να σε απασχολήσει έως 10 ώρες τη μέρα όταν υπάρχει ανάγκη, συνεχείς κρίσεις αποδοτικότητας, αφάνταστη πίεση για να «βγει» η καθημερινή παραγγελία και πάει λέγοντας.
* * *
Βασικός παράγοντας στρες είναι και το προσωπικό φακέλωμα της καθημερινής απόδοσης και της «συνεργασίας» με τον εκάστοτε επιστάτη βάρδιας. Υλικό που είναι φυσικά διαθέσιμο σε κάθε στέλεχος της εταιρείας που κάνει «ασκήσεις επί χάρτου» και μετράει το «επί τόσο, τόσο» παραβλέποντας τον ανθρώπινο παράγοντα. Τι σημαίνει 10ωρο; Ο εργοδότης έχει το δικαίωμα να σε απασχολήσει έως 10 ώρες τη μέρα όταν αυτό θεωρεί πως χρειάζεται. Τις περισσότερες φορές δεν είσαι από πριν ενημερωμένος, αλλά ισχύει το βλέποντας και κάνοντας. Αυτό σημαίνει πως πας στη δουλειά για 8ωρο και το τελευταίο τέταρτο σε ενημερώνουν ότι χρειάζεται να παραμείνεις στη θέση σου γιατί δεν βγήκε η παραγγελία ή γιατί η επόμενη βάρδια έχει ελλείψεις προσωπικού κ.λπ.
* * *
Εφαρμογή του ηλεκτρονικού χρόνου, ο οποίος μετράται σε εκατοστά της ώρας! Τι σημαίνει αυτό; Στο τέλος της βάρδιας χτυπώντας την κάρτα το τερματικό σε ενημερώνει πως «σήμερα είχες 0,12 υπερωρία». Δηλαδή εφόσον η ώρα έχει 60 λεπτά, εσύ σήμερα είχες 5 λεπτά υπερωρία. Αύριο μπορεί να είσαι 1 με 2 λεπτά μείον, μεθαύριο να είσαι συν και επί της ουσίας στο τέλος του μήνα να εμπιστεύεσαι αυτά που αναγράφει το τερματικό. Ωρες υπερωριών εξαφανίζονται από μήνα σε μήνα ως διά μαγείας και ο εργάτης να μην μπορεί να βρει πού έγινε το λάθος, μιας και τα ηλεκτρονικά συστήματα κατά την εργοδοσία δεν λανθάνουν!
Προσωπική εμπειρία: Στα τέλη του Δεκέμβρη του 2019 είχα 44 ώρες υπερωρίες, μου έδωσαν δύο ρεπό που σημαίνει υπόλοιπο υπερωριών 28 ώρες. Στις 7 Γενάρη του 2020 παίρνω μια μέρα άδεια χρωστούμενη από το προηγούμενο έτος. Την ίδια βδομάδα γράφω 3 ώρες υπερωρία. Την επόμενη βδομάδα βρίσκομαι να χρωστάω στην εταιρεία 12 ώρες, από εκεί που μου χρωστούσαν έπρεπε να δουλέψω δυο εξαήμερα. Να σημειώσω εδώ πως πολλές των περιπτώσεων οι υπερωρίες δεν δίνονται σε ρεπό ημέρας, αλλά σε σπασμένες ώρες ή μισάωρα. Εννοείται πως δεν πληρώνονται, αλλά δίνονται ως «ελεύθερος χρόνος».
* * *
Ατομικές συμβάσεις εργασίας. Σε προηγούμενη επιχείρηση όπου δούλευα, είχε παρατηρηθεί το φαινόμενο για το ίδιο πόστο, το ίδιο ωράριο οι εργάτες να έχουν εξωφρενική διαφορά στον μηνιαίο μισθό. Ο εργοδότης αποφασίζει και σου προσφέρει το συμβόλαιο που θα πάρεις χωρίς να τον δεσμεύει καμία Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Ο προσδιορισμός λήξης του εργάσιμου καθημερινού χρόνου ήταν καθόλα ρευστός, χωρίς καμία ανταπόδοση. Με άλλα λόγια, δεκάωρα χωρίς διάλειμμα, όταν αυτό απαιτούνταν, δωδεκάωρα και μετά από 8 ώρες πίσω στη δουλειά χωρίς ξεκούραση, χωρίς να προλάβεις να δεις τα παιδιά σου, να αναπνεύσεις.
Η πληρωμή σου για όλα αυτά ήταν ένα «θα». Θα σου δώσουμε τα ρεπό, θα τα πληρωθείς. Σε αυτή την επιχείρηση δεν υπήρχε η ηλεκτρονική κάρτα, ούτε και κάποιο υποτυπώδες έστω σωματείο, άρα και καμία επίσημη καταγραφή των υπερωριών όπως αυτή επιτάσσουν οι νόμοι. Απευθύνθηκα στο ανώτερο συνδικαλιστικό όργανο, η απάντηση ήταν «να καταγράφεις τις υπερωρίες σε τετράδιο, το ίδιο κάνει και ο εργοδότης, στο τέλος του χρόνου θα τα διεκδικήσεις». Το αφεντικό δεν κατέγραφε τίποτα. Δεν υπήρχαν αποδείξεις. Οι ώρες εργασίας χάθηκαν. Αποτέλεσμα αυτού στεγνό κέρδος για το αφεντικό και μαύρη απλήρωτη εργασία για εμάς.
* * *
Η πρώτη φορά που συμμετείχα στη συνέλευση των εργαζομένων για ζητήματα ενημέρωσης και συζήτησης ήταν μια τεράστια έκπληξη, μιας και στη συνέλευση ήταν παρόντα τόσο τα ανώτερα στελέχη της επιχείρησης όσο και ο ίδιος ο ιδιοκτήτης, επιβλέποντας, παρακολουθώντας αλλά και επεμβαίνοντας. Στις περισσότερες των περιπτώσεων το σωματείο παίζει τον ρόλο του διαμεσολαβητή υπέρ του εργοδότη, το οποίο υπογράφει ό,τι και όπως θέλει η εργοδοσία, εμφανίζοντάς το πολλές φορές και ως νίκη των εργαζομένων!
Παράδειγμα, τις μέρες αυτές που γράφεται το κείμενο, εξελίσσονται στην επιχείρηση απολύσεις και ανακατατάξεις που αφορούν δεκάδες εργαζομένων. Ενα σωματείο που σέβεται τον εαυτό του, θα έπρεπε να σηκώσει πόλεμο. Το δικό μας με τοιχοκολλημένη ανακοίνωση μας ενημερώνει πως δυστυχώς υπάρχει «πλεονάζον προσωπικό», τους συμπαραστέκεται στο στρες που υποβάλλονται και ενημερώνει εμάς τους υπόλοιπους πως δεν γνωρίζει τα ονόματα και πόσοι ακριβώς είναι και δυστυχώς δεν μπορεί να κάνει τίποτα.
* * *
Ολα αυτά που αναφέρω παραπάνω είναι απλά σταγόνες στη λίμνη των όσων πραγματικά συμβαίνουν. Μπορείτε όμως να πάρετε μια γεύση από το άμεσο μέλλον, στο οποίο αντί να προσφέρει την «ελευθερία», όπως ευαγγελίζεται και διατυμπανίζει η κυβέρνηση στην Ελλάδα, νομοθετεί πλέον το καθεστώς γαλέρας και επιτρέπει στον κάθε εργοδότη να μας φορέσει τις αλυσίδες στα πόδια. Αντί της ελευθερίας της επιλογής που ευαγγελίζονται, το εργασιακό στρες, η μόνιμη αβεβαιότητα και ο φόβος θα σε οδηγούν να λες πάντα ναι σε ό,τι και αν σου ζητήσουν. Αντί για το αεράκι της θάλασσας που θα νιώθεις όποτε θες στο πρόσωπο, όπως χαριτωμένα ακούγεται, θα έχεις την καυτή ανάσα του επιστάτη στο σβέρκο.
Η πείρα αυτή αποτελεί όμως απάντηση και σε όσους στην Ελλάδα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ κ.ά. προσπαθούν υποκριτικά να εμφανίσουν τις επιλογές της κυβέρνησης ως εμμονικές, νεοφιλελεύθερες, την ίδια ώρα που υμνούν τις «βέλτιστες πρακτικές στην ΕΕ»! Τις πρακτικές δηλαδή που ζούμε στο πετσί μας εδώ και χρόνια οι εργαζόμενοι σε χώρες της ΕΕ και μάλιστα στη ναυαρχίδα της...
Δεκάδες εργάτες θυσίασαν τις ζωές τους και αυτές των οικογενειών τους για το 8ωρο, τον ελεύθερο χρόνο, δίκαιες απολαβές, Κοινωνική Ασφάλιση για τα βασικά δικαιώματα που εμείς σήμερα βλέπουμε κομματάκι μετά το κομματάκι να μας τα στερούν. Θα τους αφήσουμε αναπάντητους; Θα τους αφήσουμε να μας στερήσουν και τα τελευταία ή θα οργανωθούμε μαζικά διεκδικώντας και όλα όσα μας στέρησαν;
To αλιεύσαμε από τον διαδικτυακό φίλο

08 Φεβρουαρίου, 2020

"Κοι" ΥΠΟΥΡΓΟΙ-ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΙ ΤΟΥ ΣΕΒ.. ΝΑ ΣΑΣ ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΟΥΜΕ ΤΙ ΕΙΧΑΝ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ? !


Γράφει ο Νίκος Μόττας:
Κάθε φορά που έρχονται αντιμέτωποι με την «ξύλινη» γλώσσα των κομμουνιστών – δηλαδή τη γλώσσα της αλήθειας – οι αστοί πολιτικοί καταφεύγουν στην παλιά, δοκιμασμένη, γνώριμη τακτική τους: αυτήν του αντικομμουνισμού.
Σε αυτήν την τακτική κατέφυγε χθες, στη Βουλή, ο υπουργός εργασίας Γ. Βρούτσης όταν βρέθηκε «στριμωγμένος» από τις ερωτήσεις του βουλευτή του ΚΚΕ Χρ. Κατσώτη.
Αφού, λοιπόν, αναμάσησε τις – χρυσαυγίτικης κοπής- αθλιότητες σε βάρος των ταξικών συνδικάτων για τη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, αφού υπερασπίστηκε τις νοθείες του εκφυλισμένου, εργοδοτικού συνδικαλισμού της ηγεσίας της ΓΣΕΕ και αφού πασπάλισε το παραλήρημα του με ρατσιστικές αναφορές για τους αλλοδαπούς εργάτες Γης, προχώρησε ένα βήμα παραπέρα χύνοντας το αντικομμουνιστικό του δηλητήριο.«Αν επικρατούσε η άποψη σας, κύριε Κατσώτη, το μέλλον των εργαζομένων θα ήταν η εξαθλίωση», είπε μεταξύ άλλων κατηγορώντας το ΚΚΕ ότι «θέλει να επιβάλει δικτατορικά την άποψή του».
Κατανοούμε την πρεμούρα του υπουργού εργασίας να ανταποκριθεί όσο καλύτερα μπορεί στο ρόλο του εκπροσώπου του ΣΕΒ – των μεγαλοβιομηχάνων και της μεγαλοεργοδοσίας – μέσα στη Βουλή. 
Όπως επίσης κατανοούμε και την έμφυτη αποστροφή του για το εργατικό κίνημα, την αλλεργία του για τις διεκδικήσεις και τους αγώνες των εργαζόμενων.
Οφείλουμε, ωστόσο, να θυμίσουμε ορισμένες αλήθειες στον υπουργό της ΝΔ και στους ομοϊδεάτες του. 
Γι’ αυτό και σταχυολογούμε κάποια βασικά στοιχεία για τη ζωή των εργαζόμενων στην Σοβιετική Ένωση, τότε που ο εργάτης ήταν αφέντης του πλούτου που παρήγαγε και η εργατική δύναμη δεν ήταν εμπόρευμα-βορά για τα κέρδη των κεφαλαιοκρατών:
1. Ο ημερήσιος εργάσιμος χρόνος ήταν σταθερός, 7 ώρες – 5 μέρες/εβδομάδα.
2. Μειωμένη διάρκεια εργάσιμου χρόνου είχε καθιερωθεί για τους δασκάλους, τους γιατρούς και ορισμένες άλλες ειδικότητες. Κατά τη νυχτερινή εργασία, η διάρκεια της δουλειάς ήταν μειωμένη κατά μια ώρα.
3. Σε όλους τους εργαζόμενους εξασφαλίζονταν μέρες εβδομαδιαίας ανάπαυσης και ετήσιες άδειες με αποδοχές. Για την αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου είχαν δημιουργηθεί ανάλογες προϋποθέσεις/υποδομές, όπως κατοικίες ανάπαυσης, σανατόρια, κατασκηνώσεις, διαμονή σε υγειονομικά ιδρύματα, κλπ.
4. Η Κοινωνική Ασφάλιση στην ΕΣΣΔ κάλυπτε όλους τους εργαζόμενους και τα μέλη των οικογενειών τους, ήταν καθολική και χωρίς εισφορές από το μισθό των εργαζομένων. Οι εισφορές προέρχονταν από τα κονδύλια των (κρατικών) επιχειρήσεων, ιδρυμάτων και κολχόζ και τον κρατικό προϋπολογισμό. Το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης για τους άνδρες ήταν τα 60 χρόνια και για τις γυναίκες τα 55 έτη.
5. Οι εργάτες/υπάλληλοι σε βαριές και ανθυγιεινές εργασίες έπαιρναν σύνταξη στα 50 χρόνια οι άνδρες και στα 45 οι γυναίκες. Συμπληρωματικά ευεργετήματα παρέχονταν κατά την συνταξιοδότηση των γυναικών που γέννησαν πάνω από 5 παιδιά και τα μεγάλωσαν ως τα 8 τους χρόνια.
Τα παραπάνω είναι ενδεικτικά των πλεονεκτημάτων και της ανωτερότητας του Σοσιαλισμού για τους εργαζόμενους. 
Στον αντίποδα των σπουδαίων εργατικών και κοινωνικών κατακτήσεων της λαϊκής εξουσίας βρίσκεται η εκμετάλλευση, η μιζέρια και η σαπίλα του απάνθρωπου καπιταλιστικού συστήματος που υπηρετούν οι «Βρούτσηδες».
Αυτοί που τσακίζουν τα εργασιακά δικαιώματα, που καταργούν τις Συλλογικές Συμβάσεις, που προωθούν συστήματα τύπου «Πινοσέτ» στην Ασφάλιση, που κόβουν τη 13η και 14η σύνταξη, που αβαντάρουν τον εργοδοτικό συνδικαλισμό σε βάρος του εργατικού κινήματος, δεν τους παίρνει να κουνάνε επιδεικτικά το δάχτυλο στους κομμουνιστές.
Θα πάρουν, αργά ή γρήγορα, την απάντηση τους από τον ίδιο το λαό.


Αλίευση - Παρουσίαση: Viva La Revolucion

19 Νοεμβρίου, 2017

«ευρωπαϊκό κεκτημένο»: Την έννοια της εργάσιμης βδομάδας την καθορίζει ο καπιταλιστής.


ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΕΕ
«Νομιμοποίησε» τις 12 μέρες συνεχούς δουλειάς χωρίς ανάπαυση!
Καταργείται το δικαίωμα του εργαζόμενου να ξεκουράζεται για τουλάχιστον μία μέρα μετά από έξι μέρες εργασίας...

Το δρόμο για συνεχόμενη εργασία ακόμα και για 12 μέρες χωρίς ανάπαυση για τους εργαζόμενους που δουλεύουν 6 μέρες τη βδομάδα (ή αντίστοιχα για συνεχόμενη εργασία 10 ημερών χωρίς ανάπαυση για τους εργαζόμενους που δουλεύουν 5 μέρες τη βδομάδα) ανοίγει με σχετική του απόφαση το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, επιφέροντας ένα ακόμα καίριο πλήγμα στα δικαιώματα των εργαζομένων και λύνοντας παραπέρα τα χέρια του κεφαλαίου για την ένταση της εκμετάλλευσής του ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες του.
Οπως αναφέρει χαρακτηριστικά και ο τίτλος του σχετικού δελτίου Τύπου του Δικαστηρίου της ΕΕ για την απόφαση που εκδόθηκε στις 9 Νοέμβρη, «η εβδομαδιαία ανάπαυση εργαζομένων δεν πρέπει να χορηγείται υποχρεωτικά την ημέρα που έπεται έξι συνεχόμενων ημερών εργασίας»! 
Η απόφαση του Δικαστηρίου της ΕΕ αφορά την απάντηση σε ερωτήματα που έθεσε το πορτογαλικό εφετείο του Πόρτο - μετά από προσφυγή εργαζόμενου - σχετικά με την ερμηνεία της αντεργατικής Οδηγίας 2003/88 της ΕΕ για «την οργάνωση του χρόνου εργασίας».
Το βασικό ζήτημα που είχε τεθεί από το πορτογαλικό εφετείο συνοψίζεται ουσιαστικά στο ερώτημα αν ο εργοδότης είναι υποχρεωμένος να παρέχει στον εργαζόμενο μια μέρα ανάπαυσης (ρεπό) έπειτα από έξι συνεχόμενες μέρες δουλειάς, ή είναι ελεύθερος να καθορίζει αυτός πότε αρχίζει η βδομάδα και πότε θα δώσει ρεπό στους εργαζόμενους (στην αρχή ή στο τέλος της βδομάδας που καθορίζει).

Υιοθετώντας την εισήγηση του Γενικού Εισαγγελέα (την οποία είχε αποκαλύψει ο «Ριζοσπάστης» τον Ιούλη του 2017), το ΔΕΕ παραπέμπει στην Οδηγία 2003/88/ΕΚ και αποφαίνεται ότι τα άρθρα της 
«έχουν την έννοια ότι δεν επιβάλλουν να χορηγείται η ελάχιστη περίοδος εβδομαδιαίας συνεχούς αναπαύσεως εικοσιτεσσάρων ωρών, την οποία δικαιούται ο εργαζόμενος, το αργότερο την ημέρα που έπεται μιας περιόδου έξι συνεχόμενων ημερών εργασίας, αλλά ότι επιβάλλουν να χορηγείται αυτή εντός κάθε περιόδου επτά ημερών».
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ο εργοδότης έχει τη δυνατότητα να υποχρεώσει τους εργαζόμενους μέχρι και σε 12 συνεχόμενες μέρες δουλειάς χωρίς ρεπό, αρκεί να τους δώσει ένα ρεπό στην αρχή της «περιόδου 7 ημερών» που ορίζει ο ίδιος και άλλο ένα ρεπό στο τέλος της επόμενης τέτοιας περιόδου. Μπορεί π.χ. να δώσει ένα ρεπό τη Δευτέρα της πρώτης βδομάδας και ένα ρεπό την Κυριακή της επόμενης βδομάδας!
Μάλιστα, για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις για το πώς μπορεί να ερμηνευτεί η έννοια της «περιόδου των επτά ημερών», το Δικαστήριο της ΕΕ ξεκαθαρίζει ότι αυτή «ουδόλως παραπέμπει στο εθνικό Δίκαιο των κρατών - μελών και ότι, συνεπώς, συνιστά αυτοτελή έννοια του Δικαίου της Ενωσης, η οποία πρέπει να ερμηνεύεται καθ' ομοιόμορφο τρόπο».
Επιπλέον, γίνεται υπόμνηση ότι η απόφαση του ΔΕΕ «δεσμεύει κατά τον ίδιο τρόπο τα άλλα εθνικά δικαστήρια που επιλαμβάνονται παρόμοιου προβλήματος».
Καταστροφικές συνέπειες για τους εργαζόμενους
Οι συνέπειες από την απόφαση του Δικαστηρίου της ΕΕ, σε συνέχεια των ευρωενωσιακών Οδηγιών, είναι καταστροφικές για τους εργαζόμενους.
Καταρχήν καταργείται κάθε έννοια σταθερού χρόνου δουλειάς στο πλαίσιο της βδομάδας, καθώς καταργείται όχι μόνο η σταθερή μέρα ανάπαυσης μέσα στη βδομάδα, αλλά και το ίδιο το δικαίωμα του εργαζόμενου να έχει τουλάχιστον μία μέρα ανάπαυσης μετά από 6 μέρες δουλειάς!
Η εργάσιμη βδομάδα δεν ταυτίζεται πλέον με την ημερολογιακή βδομάδα. Για τον εργαζόμενο δεν υπάρχει η βδομάδα που ξεκινά τη Δευτέρα και τελειώνει την Κυριακή. Την έννοια της βδομάδας την καθορίζει ο καπιταλιστής. Αυτός ορίζει πότε ξεκινάει και πότε τελειώνει, ανάλογα με τα συμφέροντά του. Διαλύεται έτσι κάθε οικογενειακός προγραμματισμός, η κοινωνική και προσωπική ζωή του κάθε εργαζόμενου.
Επιπλέον, η επέκταση της συνεχούς εργασίας μέχρι και 12 μέρες χωρίς να μεσολαβεί μία τουλάχιστον μέρα ανάπαυσης μέσα σε κάθε βδομάδα, συνιστά βραδυφλεγή βόμβα για την υγεία των εργαζομένων, καθώς και για την ασφάλεια στους χώρους εργασίας. Αντίστροφα, εξασφαλίζει στην εργοδοσία φτηνότερους εργάτες, αφού επιτρέπει τη συνεχόμενη 12ήμερη εργασία χωρίς καμία προσαύξηση στις αμοιβές.
Η εν λόγω απόφαση έρχεται να συμπληρώσει τη σχετική Οδηγία της ΕΕ για τη «διευθέτηση», που ως προς το σκέλος του ημερήσιου και εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας δίνει τη δυνατότητα στους καπιταλιστές να επεκτείνουν το ωράριο μέχρι τις 13 ώρες ημερησίως και μέχρι τις 60 ώρες εργασίας τη βδομάδα, με μόνη προϋπόθεση το 48ωρο ως μέσο όρο ωρών εργασίας στην περίοδο αναφοράς.
Αυτό είναι το «ευρωπαϊκό κεκτημένο» το οποίο αναμάσησε και χτες από το Γκέτεμποργκ ο πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας, 
αυτή είναι η ενιαία αντεργατική στρατηγική του κεφαλαίου που υλοποιεί και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ,
προωθώντας αντίστοιχα αντεργατικά χτυπήματα όπως η ουσιαστική κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, η «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας των νοσοκομειακών γιατρών κ.ά.

05 Σεπτεμβρίου, 2017

Γαλλία-Ελλάδα δες Τι σχεδιάζουν για Σένα Εργαζόμενε k Πράξε:



Χτύπημα σε εργατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα, παρέα με μείωση φορολογίας στο κεφάλαιο προωθεί η κυβέρνηση Μακρόν στη Γαλλία, διά στόματος του πρωθυπουργού Εντουάρντ Φιλίπ.
απ το Ατέχνως
Την ώρα που οι εργοδότες αποτιμούν θετικά τη μεταρρύθμιση του Εργατικού Δικαίου, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις αντιδρούν χλιαρά παρά το γεγονός ότι η πλειοψηφία (58%) των Γάλλων τάσσεται κατά της μεταρρύθμισης του εργατικού κώδικα, σύμφωνα με δημοσκόπηση που δόθηκε χθες στη δημοσιότητα.

Μέχρι στιγμής μόνο το CGT ανακοίνωσε κινητοποιήσεις για τις 12 Σεπτεμβρίου. «Επιβεβαιώθηκαν οι χειρότεροι φόβοι μας», δηλώνει χαρακτηριστικά ο επικεφαλής του γαλλικού συνδικάτου.
Τα νέα πακέτα μέτρων αφορούν μεταξύ άλλων:
Την περαιτέρω διευκόλυνση των απολύσεων, μέσα από μείωση των αποζημιώσεων με καθορισμό πλαφόν, αλλά και νέες διαστάσεις στη συζήτηση και τις διακρίσεις περί «δίκαιων» και «άδικων» απολύσεων.
Το ακόμα πιο αποφασιστικό χτύπημα των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας (ΣΣΕ), υπονομεύοντας τις κλαδικές ΣΣΕ μέσα από πριμοδότηση των διαπραγματεύσεων και των συμφωνιών σε επίπεδο επιχείρησης, με στόχο τη δυνατότητα πιο «ευέλικτων» συνομιλιών και την καλύτερη «προσαρμογή» στις «ανάγκες της αγοράς».
Ξεχωρίζει η σημασία που το μεγάλο κεφάλαιο δίνει και στην παραπέρα υπονόμευση της συνδικαλιστικής δράσης και οργάνωσης των εργαζομένων, αφού ανοίγει ο δρόμος για διαπραγματεύσεις της εργοδοσίας όχι με εκλεγμένους εκπροσώπους συνδικάτων, αλλά και «εργαζόμενους που δεν θα ανήκουν σε κάποιο συνδικάτο». 

Αυτό προβλέπεται να ξεκινήσει σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις (που βέβαια στη δεύτερη οικονομική δύναμη της Ευρώπης έχουν άλλα μεγέθη), ωστόσο είναι τροχιοδεικτικό για τη συνέχεια δράσεων στην ίδια κατεύθυνση.

Να θυμίσουμε ότι ο Γάλλος πρόεδρος αναμένεται στη χώρα μας στις επόμενες μέρες, γεγονός το οποίο η ελληνική κυβέρνηση εμφανίζει ως «ψήφο εμπιστοσύνης» στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και την πολιτική που ακολουθεί. 
Διαβάζοντας κανείς τις μεταρρυθμίσεις υπέρ του κεφαλαίου και της ανταγωνιστικότητάς του, που προωθεί η γαλλική κυβέρνηση
 -και όλες οι κυβερνήσεις των κρατών της ΕΕ στο πλαίσιο της στρατηγικής υπέρ του κεφαλαίου- αντιλαμβάνεται πολύ καλά ότι πράγματι η γαλλική κυβέρνηση παρέχει «ψήφο εμπιστοσύνης» στην ελληνική 
και τούμπαλιν για την -ενιαία- πολιτική τους που συντρίβει εργατικά και λαϊκά δικαιώματα και κατακτήσεις.
περισσότερα για Γαλλία 
δες Εδώ
και Εδώ 

Για τη Χώρα μας: 

Κυβέρνηση - ΣΕΒ – ΕΕ - ΔΝΤ στρώνουν το έδαφος της επόμενης λεηλασίας!
Καμιά συναίνεση στη συνέχιση της σφαγής των δικαιωμάτων μας!
Κανένας συμβιβασμός με τη φτώχεια, τη μίζερη ζωή!

Η κυβερνητική προπαγάνδα επιστρατεύει ξανά το κάλπικο αφήγημα της “εξόδου από τα μνημόνια” της  «δίκαιης ανάπτυξης» για «δόλωμα» στη «φάκα» εγκλωβισμού του λαού στους στόχους του κεφαλαίου.
Επιδιώκουν να εξασφαλίσουν τη λαϊκή συναίνεση προκειμένου να μαζευτεί και να διοχετευθεί χρήμα στο μεγάλο κεφάλαιο για τη συνέχιση και την αύξηση της κερδοφορίας του.
 Υπόσχονται ευέλικτες θέσεις εργασίας - δουλειά λάστιχο,
χωρίς συλλογικές συμβάσεις εργασίας, με μισθούς πείνας.
Από την εφαρμογή του νέου «αναπτυξιακού» νόμου, μέχρι το τέλος του 2022 αναμένεται να δοθούν σε πρώτη φάση στους επιχειρηματικούς ομίλους περί τα 3,6 δισ. ευρώ που προέρχονται τόσο από την άμεση διοχέτευση κρατικού χρήματος (κονδύλια ΕΣΠΑ και Προγράμματα Δημοσίων Επενδύσεων), όσο και από τις φορολογικές απαλλαγές και ελαφρύνσεις που παρέχονται απλόχερα, με στόχο την προσέλκυση κερδοφόρων επενδύσεων.
Τη «δίκαιη ανάπτυξη» τη βιώνουν καθημερινά οι εκατοντάδες εργαζόμενοι στον Καρυπίδη που παραμένουν για 15 μήνες απλήρωτοι, οι εργαζόμενοι στις κλινικές του ομίλου EUROMEDICA που είναι 4 – 10 μήνες απλήρωτοι. 
Την έζησαν - μέχρι τέλους - οι δεκάδες νεκροί και αυτό το καλοκαίρι στα εργοδοτικά κάτεργα και εξακολουθούν να τη ζουν χωρίς επίδομα οι χιλιάδες άνεργοι στην περιοχή μας, οι συνταξιούχοι που κάθε μέρα είναι στον αυτόματο κόφτη, την καταλαβαίνουν στο πετσί τους οι εργαζόμενοι στο εμπόριο που πλέον δεν έχουν δικαίωμα για ξεκούραση ούτε τις Κυριακές, οι εργαζόμενοι στον τουρισμό που δεν τους επιτρέπεται ούτε μια μέρα άδεια.
 «Δίκαιη ανάπτυξη» είναι η ανασφάλεια που βιώνουν οι εργαζόμενοι στην ΕΛΒΟ και τη Βιομηχανία Ζάχαρης ενόψει κλεισίματος ή ιδιωτικοποίησης, οι εργαζόμενοι σε ολόκληρους κλάδους που οι επιχειρήσεις δε θα αντέξουν στον διεθνή ανταγωνισμό. 
Σ’ αυτή τους την ανάπτυξη πανηγυρίζουν για την αύξηση των διανυκτερεύσεων στην Χαλκιδική και Θεσσαλονίκη ενώ χιλιάδες εργαζόμενοι του κλάδου μετράνε κάθε χρόνο καινούργιες απώλειες, εντατικοποίηση της δουλειάς, χειρότερες συνθήκες, μεγαλύτερους κινδύνους για την υγεία και την ασφάλεια στην εργασία. 
Αντίστοιχα οι εργαζόμενοι στη ΣΙΔΕΝΟΡ που είδαν τους μισθούς να  μειώνονται στο ξεκίνημα της κρίσης,  σήμερα παρά την αυξημένη κερδοφορία, η εργοδοσία αρνείται οποιαδήποτε συζήτηση για ανάκτηση ακόμη και μέρους των απωλειών των εργαζόμενων.
            Και έπεται συνέχεια, αφού οι εργαζόμενοι το αμέσως επόμενο διάστημα θα βρεθούν αντιμέτωποι με τον «πλούτο» των ευέλικτων μορφών εργασίας, της εντατικοποίησης, της απόλυσης σε στρατηγικούς κλάδους και επιχειρήσεις που ιδιωτικοποιούνται (όπως το λιμάνι - κατά τα πρότυπα του Αερολιμένα).
 «Δίκαιη ανάπτυξη» παρατηρούμε στο Δημόσιο που συρρικνώνεται και λειτουργεί όλο και πιο βαθιά με ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια, με τους εργαζόμενους εκεί να «απολαμβάνουν» μείωση μισθών, «αξιολόγηση» και κινητικότητα, περιστολή δικαιωμάτων - όπως άλλωστε και το σύνολο του λαού μας με τις αυξήσεις φωτιά σε ΔΕΗ, ΕΥΑΘ, φορολογία. 
Αυτή την «ανάπτυξη» θα προβάλει η κυβέρνηση στη μεγάλη φιέστα της ΔΕΘ, που θα στηθεί στις πλάτες των εργαζομένων στον ΟΑΣΘ από τους οποίους αφαιρούνται δικαιώματα, στις πλάτες του Θεσσαλονικιώτικου λαού που θα δέχεται υποβαθμισμένες υπηρεσίες παρόλο που θα πληρώνει ακριβότερο εισιτήριο.
Το πραγματικό δίλημμα που έχει μπροστά του ο λαός είναι ένα: Ανάπτυξη για ποιον; 
Για την κερδοφορία των μονοπωλίων, την οικειοποίηση του πλούτου από τους λίγους, 
ή
 για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών της συντριπτικής λαϊκής πλειοψηφίας, όπως είναι σήμερα εφικτό να συμβεί, παίρνοντας υπόψη τη μεγάλη πρόοδο της τεχνολογίας και της επιστήμης, την τεράστια άνοδο της παραγωγικότητας;
 Η επίθεση αυτή αφορά κάθε εργαζόμενο, αυτοαπασχολούμενο, φτωχό αγρότη. Πρόκειται για ξετσίπωτο ψέμα πως δεν θα έρθουν νέα αντιλαϊκά μέτρα.
 Το ΠΑΜΕ απευθύνει στους εργαζόμενους ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, στους αυτοαπασχολούμενους, στους μικρούς αγρότες, στις γυναίκες και τους νέους κάλεσμα συμπόρευσης και ενίσχυσης των αγώνων, για αγωνιστική απάντηση και αντεπίθεση!
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ όχι μόνο δεν κατάργησε ούτε ένα αντεργατικό νόμο των προηγούμενων κυβερνήσεων, αλλά ψήφισε την κατάργηση της Κυριακής αργίας, επέκτεινε τις ρυθμίσεις της ΝΔ, ΠΑΣΟΚ για τις ΣΣΕ στηρίζοντας στην πράξη τις επιχειρησιακές συμβάσεις και τις ενώσεις προσώπων με τις οποίες οι εργοδότες όλων των κλάδων γενικεύουν την μείωση των μισθών στα 586 και 511€ αντίστοιχα για τους νέους, μία διάκριση την οποία διατηρεί, αλλά και επεκτείνει μέσα από τα κάθε είδους προγράμματα που διασφαλίζουν φτηνό και ευέλικτο εργατικό δυναμικό στους επιχειρηματικούς ομίλους.
 Διευκόλυνε τις ομαδικέςαπολύσεις με την ψήφιση του 4ου μνημονίου. 
Αφαίρεσε άλλα 250.000.000€ από τους συνταξιούχους ανεβάζοντας τις Συριζαίϊκες περικοπές πάνω από τα 16 δις €, οι οποίες προστέθηκαν πάνω στις περικοπές των προηγούμενων κυβερνήσεων. 
Διεύρυνε τη φοροληστεία που τσακίζει μισθωτούς συνταξιούχους και ξεκληρίζει αγρότες και αυτοαπασχολούμενους της πόλης και της υπαίθρου. Προώθησε το ξεπούλημα των δημόσιων υποδομών και του δημόσιου πλούτου, την παραπέρα ιδιωτικοποίηση σε παιδεία, υγεία.
Και αφού αξιολόγησε ότι οι πλάτες των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων αντέχουν τα μέτρα ετοιμάζει και νέα μέτρα και νέες αξιολογήσεις.
Επιδιώκει το χτύπημα των συνδικάτων, της συλλογική δράσης με τις ανατροπές που φέρνει στο νόμο που αφορά τα συνδικάτα. Με την απαγόρευση των απεργιών και τον περιορισμό της συνδικαλιστικής δράσης στους χώρους δουλειάς και μαζί κατακρεούργηση των προνοιακών επιδομάτων σε λαϊκά νοικοκυριά, ανώτατο όριο στις συμβάσεις ορισμένου χρόνου στο δημόσιο τομέα, «επανυπολογισμό» δηλαδή νέα μείωση των συντάξεων, πλήρη εφαρμογή του συστήματος των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών για τα «κόκκινα» δάνεια, «απελευθέρωση» επαγγελμάτων, εξίσωση των αντικειμενικών με τις εμπορικές τιμές των ακινήτων, τη μείωση του αφορολόγητου.
 Εφαρμόζει μια μια τις εντολές του μεγάλου εγχώριου και ξένου κεφαλαίου. Όπως αυτές εκφράζονται από τις ενώσεις του την Ε.Ε, το ΔΝΤ, τον ΣΕΒ. Από τον ΣΕΒ μέχρι τους εκπροσώπους των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών, αποθεώνουν το ΣΥΡΙΖΑ και την προσφορά του. Τον αποθεώνουν γιατί βλέπουν πως είναι αποτελεσματικός στο να τσακίζει το λαό για να ικανοποιούνται οι απαιτήσεις και οι ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου και ταυτόχρονα να κάνει τη βρώμικη δουλειά με τις λιγότερες αντιδράσεις από τη λαϊκή δυσαρέσκεια.
H E.E, ο ιμπεριαλιστικός σχηματισμός στον οποίο συμμετέχει η χώρα μας για να πατήσει πόδι σε ζώνες που ενδιαφέρουν τα μονοπώλιά της, κατασκευάζει τα επόμενα προσχήματα για «δημοκρατικές» στρατιωτικές επεμβάσεις. Η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, για λογαριασμό των συμφερόντων των ελληνικών μονοπωλίων, συμμετέχει πρόθυμα και ενεργά σε όλους τους επικίνδυνους σχεδιασμούς των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ στην περιοχή. Έχει νομιμοποιήσει την παρουσία του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, προχωράει σε επέκταση των ΝΑΤΟικών βάσεων στην Ελλάδα, συμμετέχει ενεργά σε στρατιωτικές και ναυτικές ασκήσεις στο πλαίσιο του ανταγωνισμού, ιδιαίτερα με τη Ρωσία, συμμετέχει σε ενέργειες που μπορούν να προκαλέσουν πραγματικό ολοκαύτωμα στους λαούς της Ευρώπης και γενικότερα.
 Ο λαός ΔΕ δοκίμασε ακόμα τη δύναμη του.
Μεγάλοι και δυνατοί θα μοιάζουν όσο είμαστε γονατισμένοι
Οι αγώνες των εργαζομένων σε μια σειρά κλάδους και χώρους δουλειάς τους προηγούμενους μήνες όπως και οι κινητοποιήσεις των ελευθεροεπαγγελματιών, των αγροτών, των εργαζομένων στον ΚΑΡΥΠΙΔΗ, στους ΟΤΑ, έδειξαν και δείχνουν ότι το εργατικό-λαϊκό κίνημα είναι όρθιο, ζωντανό, υπάρχουν μαχητικές δυνάμεις. Ότι μπορεί να γίνει δύναμη ανατροπής, μπορεί να ανασυνταχθεί, να γίνει πιο μαχητικό και ρωμαλέο,  αμφισβητώντας την κυριαρχία των εκμεταλλευτών, των επιχειρηματικών ομίλων.
Ετοιμαζόμαστε για νέους πιο μαζικούς αγώνες. Δε δίνουμε σε κανέναν το δικαίωμα να λέει ότι ο σφαγιασμός των δικαιωμάτων μας έχει την έγκρισή μας. Δυναμώνουμε τις εστίες αντίστασης και διεκδίκησης σε κάθε κλάδο και κάθε χώρο δουλειάς.
Απαιτούμε αυξήσεις σε μισθούς, συντάξεις, κοινωνικές παροχές. Κατάργηση όλων των αντεργατικών αντιλαϊκών νόμων και των 4ων μνημονίων. Επαναφορά των ΣΣΕ. Συμβάσεις κλαδικές με αυξήσεις που να καλύπτουν τις απώλειες μας να επιτρέπουν να ζούμε με βάση τις σύγχρονες ανάγκες μας. Κανένας εργαζόμενος ανασφάλιστος.
Δε χωρά απογοήτευση. Απαντάμε με οργάνωση και αγώνα σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε κλάδο, στις γειτονιές. Δυναμώνουμε τα συνδικάτα, τις επιτροπές αγώνα, τις λαϊκές επιτροπές.
Με μαζικά συνδικάτα, με συλλογική λειτουργία και δράση για όλα τα προβλήματα της λαϊκής οικογένειας.
Με γερή οργάνωση στους χώρους δουλειάς – σχέδιο – συντονισμό – αποφασιστικότητα στη πάλη.
Αλλάζουμε την κατάσταση στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Γυρνάμε την πλάτη στις προδοτικές συνδικαλιστικές ηγεσίες της ΓΣΕΕ- ΑΔΕΔΥ. 
Τραβάμε μπροστά για να δημιουργήσουμε ένα εργατικό -συνδικαλιστικό κίνημα, μαζικό, δημοκρατικό, με τη συμμετοχή των εργαζομένων, τέτοιο που να μπορεί να αντιμετωπίζει αποφασιστικά τους επιχειρηματικούς ομίλους, τα κόμματά τους, και τις ιμπεριαλιστικές τους συμμαχίες.
ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ.
 Η ανοχή και η σιωπή δεν ωφέλησαν.
  Δυναμώνουμε το ΠΑΜΕ.
 Τέρμα στις κάλπικες ελπίδες για ανάπτυξη που έρχεται.
Αυτή, αν κι όταν θα έρθει, θα μας έχει και πάλι στη φτώχεια.
 Η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου ΔΕΝ είναι σύνθημα μας. Την πληρώνουμε με θυσίες δίχως τέλος
 Όσο η οικονομία είναι σχεδιασμένη να υπηρετεί τα κέρδη και όχι την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, ο λαός δεν πρόκειται να δει χαΐρι και προκοπή, όποια κυβέρνηση και αν είναι στο τιμόνι είτε κεντροδεξιά είτε κεντροαριστερά.
  
Όλοι στο Συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ στην Πλατεία Αριστοτέλους, 
Σάββατο 9 Σεπτέμβρη στις 6:30μ.μ.

19 Σεπτεμβρίου, 2016

η κατάθεση ψυχής k προβληματισμού ενός Δασκάλου συνδικαλιστή Απ' την Πάτρα στους Συναδέλφους Του:

Αποτέλεσμα εικόνας για φωτο με σχολεία
ΤΟ ΚΑΚΟ ΜΕ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ( που φτιάχνουν οι άλλοι για εμάς) ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΕΡΧΕΤΑΙ !!!!!!!!!!!

Ασχολούμαι πολλά χρόνια με τα κοινά στο χώρο των εκπαιδευτικών ,όμως φέτος αυτό που συμβαίνει είναι πρωτόγνωρο.
Απόγνωση ,κλάματα ,αγωνία , συνάδελφοι που βλέπουν τον οικογενειακό τους προγραμματισμό να διαλύεται, άλλοι που ήρθαν με απόσπαση στο νομό από την Μανωλαδα (40 λεπτά) από την Πάτρα, και θα βρεθούν στο Παος Καλάβρυτων 2.30 ώρες μακριά από το σπίτι τους.

Κάθε φορά που κλείνω το τηλέφωνο σφίγγεται η καρδιά μου, πρέπει να πω στην δασκάλα συναδέλφισά μου ότι δεν θα πάρει απόσπαση, και να απαντήσω στην ερώτηση «Στέλιο πως θα πάω στα Καλάβρυτα με δυο παιδιά?»

Εδώ και μέρες «πικραίνω» συναδελφους-σες δάσκαλους όχι γιατί έχω μαντικές ικανότητες η κάποια μυστική ενημέρωση, αλλά γιατί έκανα απλές μαθηματικές πράξεις.

Οι θέσεις στη Πάτρα είναι 14 και μπορεί να γίνουν 20 με κάποιες άδειες τις τελευταίας στιγμής, όσοι ζητούν απόσπαση από την περιφέρεια για Πάτρα είναι εκατοντάδες, ενώ στο νομό έχουν έρθει 38 αποσπασμένοι από αλλά ΠΥΣΠΕ , οι 25 έχουν πάνω από 35 μόρια απόσπασης αρα για να πιάσει κάποιος μια από αυτές τις 20 θέσεις πρέπει να έχει κάτι λιγότερο η περισσότερο από 35 μόρια!!!!!!!!!!!

Όταν συνάδελφε μου έφτιαχναν το μέλλον που ήρθε (την άνοιξη) επισκεφτήκαμε εκπροσωπώντας το ΠΑΜΕ, και το ΔΣ πολλά σχολεία προσπαθώντας να ενημερώσουμε ,και να προειδοποιήσουμε, για αυτά που έρχονται.
Μάλλον δεν τα καταφέραμε καλά ,δεν πείσαμε την πλειοψηφία των συνάδελφων να το παλέψουμε.
Η μεγάλη εκλογική άνοδο του Π.Α.ΜΕ δεν μου λέει τίποτα όταν δεν συνοδεύεται από κόσμο που κινητοποιείτε
Ίσως κάτι κάνουμε λάθος ίσως δεν τα εξηγούμε καλά, ίσως ίσως…….

Όμως και εσύ ρε συναδελφισά μου ακούς προβληματίζεσαι από αυτά που άκουσες?»
Και αν όλα αυτά σου φάνταζαν σαν κινδυνολογία τώρα που τα ζεις τι θα κάνεις?
Που σε οδήγησε η ατομική λύση –βόλεμα ?

Όταν σου είπα πέρυσι να κάνεις απεργία μου είπες «τι να χάσω 60 ευρώ?» τώρα που θα χαλάς 200 το μηνά για να πας στο Αίγιο θα κάνεις απεργία για να γίνουν διορισμοί, να έρθουν αναπληρωτές ……..
ή θα κάτσεις για τα επόμενα χρόνια εκεί?

Ρε συνάδελφε που είσαι με ένα τηλέφωνο στο χέρι, και μιλάς με αυτόν που θα σου «κανονίσει» την απόσπαση σε τι ελπίζεις ότι θα σου δώσει κάποιο αόρατο κενό που δεν θα το δουν εκατοντάδες άλλοι? 
14 κενά είναι!!!!
Φιλενάδα όταν πέρυσι μου έλεγες ότι εσύ έχεις τριάντα χρόνια προϋπηρεσία ,έχεις την θεσούλα σου και δεν σε κουνάει κανένας, φέτος που βγήκες υπεράριθμη (και οριακά δεν είχαμε μετακινήσεις από Πάτρα σε περιφέρεια) μήπως να αναθεωρήσεις λίγο το σκεπτικό σου?
Και εσύ που δεν σε «ακούμπησε» κάτι από όλα αυτά είσαι σίγουρος ότι του χρόνου θα είναι έτσι. Ως άλλη Κασσάνδρα σου λέω ότι θα είναι χειροτέρα 

Δεν ξέρω μπορεί να μετανιώσω που γίνομε τόσο πολιτικά σκληρός, όμως ίσως με αυτό τον τρόπο βοηθήσω κάποιους να καταλάβουν 

Συναισθηματικά μπορώ να καταλάβω τον καθένα ξεχωριστά και το λέω με μεγάλη ειλικρινά, ο λαός μας λέει ότι ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται δεν θέλω να «μαλώσω» ούτε να νουθετήσω μόνο να προβληματίσω και να βρούμε μαζί τον τρόπο αντίδρασης.
Πρέπει όλοι να κατανοήσουμε ότι αυτό που γίνεται φέτος δεν είναι μια εξαίρεση στον κανόνα, κακός σχεδιασμός, ανικανότητα κάποιων.
Είναι η στρατηγική της ΕΕ και εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ και είναι ενσωματωμένα στο τρίτο μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ.

ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΛΑΙΚΗΣ , ΑΝΤΙΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ που ψήφισαν σύριζα ανελ ΠΑΣΟΚ ΝΔ Ποτάμι στο τρίτο μνημόνιο,
 αν δείτε τι έρχεται θα χάσετε τον ύπνο σας
Για παράδειγμα αναφέρω το νομό περί αξιολόγησης στο δημόσιο που ψηφίστηκε το καλοκαίρι και προβλέπει απολύσεις όσων αξιολογηθούν κάτω από 24 μόρια και μάλιστα χωρίς ποσόστωση!!!
Ας καταλάβουμε όλοι ότι σε περίοδο καπιταλιστικής κρίσης αυτό που ονομάζουν ανάπτυξη προϋποθέτει την εξαθλίωση των εργαζομένων ,και την κατάργηση δικαιωμάτων .
Ωραία ρε Στέλιο καλά τα λες (σκέφτηκες σίγουρα) αλλά τώρα τι κάνουμε?
Συμμετέχουμε σε αυτές τις «παράξενες» απεργίες της ΔΟΕ ?
 Δεν πάμε να ψηφίσουμε η πρέπει να γίνουμε όλοι ΠΑΜΕ ?
Κανένας «Φωστήρας» και βάζω και τον εαυτό μου μέσα δεν μπορεί να πει τι πρέπει να κάνουμε. Αυτό πρέπει να το αποφασίσουμε όλοι μαζί ,να βρεθούμε να γίνουμε συλλογικότητα στο σωματείο, στο σύλλογο διδασκόντων, στην κοινωνία.
Αν αποφασίσουμε όλοι μαζί η απεργία θα είναι απεργία ,η διαμαρτυρία θα είναι διαμαρτυρία η αντίσταση θα είναι αντίσταση.
Αν αποφασίσουμε όλοι μαζί θα σκεφτούμε τον άνεργο αδελφό μας ,τον συνταξιούχο πατερά μας ,τον αδιόριστο συνάδελφο τότε θα απαλλαγούμε από τον συντεχνιασμο θα γίνουμε κομμάτι του λαϊκού κινήματος , θα διεκδικήσουμε με καλυτέρους ορούς ,θα γίνουμε πιο αποτελεσματικοί θα βρούμε τους πραγματικούς ενόχους ,θα κερδίσουμε
Δεν ξέρω αν υπάρχει άλλος τρόπος και αν υπάρχει να μου τον πείτε, αυτό που ξέρω είναι ότι όταν πήγαμε στον περιφερειακό είμαστε 40 άτομα τι πίεση να σκίσουμε για να φέρει αναπληρωτές για να κατέβεις από τα Καλάβρυτα? 
Εδώ ο υπουργός είπε ότι η μικρή συμμετοχή δείχνει ότι ο εκπαιδευτικός κόσμος στηρίζει την κυβέρνηση!!!!!!!!!!!

Αν είμασταν 500 θα ήταν το ίδιο?

ΤΑ ΛΕΩ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΦΤΙΑΧΝΟΥΝ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΠΟΥ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΣΥΝΤΟΜΑ……


(ο κακός για σήμερα) ΣΤΕΛΙΟΣ ΠΑΛΑΡΜΑΣ

η φωτό από Δω