η Επικηρυγμένη απ' τη Χρυση Αυγη Δασκάλα μιλάει και ρωτά:

Αυτό το κείμενο, όπως και όλα τα άλλα, αναρτήθηκε στην ανοικτή, δημόσια και ελεύθερη σελίδα μου σε αυτόν εδώ το χώρο, με πολύ θάρρος και παρρησία. Την τελευταία φορά που έγραψα για την εκπαίδευση των παιδιών των προσφύγων δέχθηκα “προειδοποιήσεις”. Είμαι επικηρυγμένη βλέπετε στις σελίδες της Χρυσής Αυγής και στις σελίδες της “σοβαρής” Χρυσής Αυγής. Αλλά δυστυχώς δεν φοβάμαι. Δυστυχώς. Για αυτό θα συνεχίσω να μιλάω. Ξέρω. Δεν επιτρέπεται αυτήν την εποχή. Ιδιαίτερα σε γυναίκες. Όμως θα το κάνω.

Δεν μπορώ να μην το κάνω. Γιατί θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου και η ψυχή μου θα με ρωτήσει: “Μίλησες; Υπερασπίστηκες τον αδύναμο;”

Σήμερα ήμουν μάρτυρας σε μια από τις πιο θλιβερές εικόνες της ζωή μου. Προπηλακισμοί. Χαστούκια. Μπουνιές. Βρισιές. Ουρλιαχτά. Υστερίες. Τεντωμένα πρόσωπα. Υψωμένες γροθιές.

Μέσα και έξω από τον ιερό χώρο ενός σχολείου.

Γιατί;

Για να μην έρθουν στην απογευματινή βάρδια ενός δημόσιου ελληνικού σχολείου κάπου 20-25 παιδιά του πολέμου. Παιδιά που έχουν επιβιώσει από οβίδες, από μισαλλοδοξία, από φανατισμό, από πείνα, από δίψα, από το κρύο, από τη θάλασσα. Παιδιά τραυματισμένα στη ψυχή και στο σώμα. 

Παιδιά. Παιδιά. Παιδιά γαμώτο. Παιδιά.

Δεν θα πω πολλά όμως για τον Υπόδικο. Παρά μόνο πως ούτε επιθετικότητα ήταν αυτο που έκανε. Ούτε καν βία. Ήταν ένα χορευτικό. Μια περφόρμανς. Ένα σκετς. Αγανακτισμένος έσπρωχνε την πόρτα του σχολείου για να μπει τελικά μέσα, να κάνει μια στροφή σα να χόρευε ζεϊμπέκικο και στη συνέχεια να αποχωρήσει. Το ξύλο στις δασκάλες και στους δασκάλους το έριξαν οι συνοδοί του.

Ολα αυτά που σας περιγράφω έγιναν μπροστά στα μάτια κάποιων παιδιών που δεν είχαν προλάβει να αποχωρήσουν από το σχολείο. Έκλαιγαν αυτά τα παιδιά. Είδαν τον Κύριο και την Κυρία τους, τους δασκάλους τους, να τρώνε σφαλιάρες και σπρωξίματα.

Γιατί;

Πως θα παρηγορήσουμε αυτά τα παιδιά.;

Ποιος θα τους εξηγήσει; Τι να τους εξηγήσει;

Για αυτά τα παιδιά δεν γίνεται όλο αυτο; Για να τα προστατεύσουμε;.

Γιατί έπρεπε να γίνει όλο αυτο;

Το υπόλοιπο μήνυμά μου αφορά στους γονείς του σχολείου. Και κάθε σχολείου. Ιδιαίτερα εκείνους που ήμασταν μαζί στη συζήτηση. 

Ξέρω πως το σχόλιό μου θα φτάσει στα χέρια τους. Θέλω να τους πω πως δεν έχω θυμό γι αυτους. Έχω θυμό μόνο σε όσους εκμεταλλεύονται τα συναισθήματά τους.

Γιατί τα ξέρω τα συναισθήματά τους. 

Ήμουν κοντά τους τα τελευταία 19 χρόνια. Ήμουν κοντά τους όταν έχασαν τη δουλειά τους. Όταν μαζί με τους άλλους συναδέρφους μαζέψαμε λίγα χρήματα για να τους πληρώσουμε το κομμένο ρεύμα. 

Ήμουν εκεί κοντά στην μητέρα που κακοποιήθηκε από έναν βάναυσο σύζυγο και με άφησε να της κρατήσω το χέρι. Ήμουν κοντά τους στην αγωνία τους για τον μέλλον το δικό τους και των παιδιών τους. Δεν θα τους κατηγορήσω. Γιατί τους κατανοώ. Ξέρω. 

Ειλικρινά ξέρω τις δυσκολίες , τις αγωνίες και τον πόνο της ψυχής τους. Και το λέω χωρίς ίχνος ειρωνείας. Ξέρω το βάρος του να μεγαλώνεις παιδιά σε αυτές τις δύσκολες εποχές της χολέρας. Της φτώχειας. Της ψυχικής ανέχειας. Ξέρω. Ήμουν εκεί όταν εκμυστηρεύτηκαν τις αγωνίες τους. Πήρα τα παιδιά τους αγκαλιά όταν μάτωναν τα γόνατά τους στο προαύλιο και ζητούσαν τη μαμά. Μέχρι να έρθει η μαμά, ήμουν εγώ εκεί για εκείνα. Χωρίς φόβο τα πήρα αγκαλιά όταν έβραζαν από πυρετό. Πολλές φορές κόλλησα τις ασθένειές τους. Τις γρίπες τους. Τα δερματικά τους. Τα παράσιτά τους. Ναι . Τα Ελληνάκια έχουν από ολα αυτα. Αλλά δεν σταμάτησα ούτε στιγμή να είμαι εκεί σαν δεύτερη Μητέρα για αυτά  Τα αγαπάω τα παιδιά τους. Μάλιστα τα πιο μικρά, μερικές φορές μπερδεύονται και με φώναζαν μαμά. Αλήθεια. Το κάνουν αυτο οι πολύ μικροί μαθητές.

Και θα συνεχίσω να τα αγαπάω και να διαθέτω την αγκαλιά μου και την ψυχή μου για αυτά. Γιατί έχω επιλέξει να είμαι Δασκάλα. Είναι δύσκολο να είσαι δάσκαλος. Γιατί βλέπεις να κυλάει η ιστορία μπροστά σου και πολλές φορές είναι πέρα από τις δυνάμεις σου να αλλάξεις το ελάχιστο.Όμως αυτό δεν είναι αλήθεια. Έτσι νόμιζα. Έτσι ήθελαν να με κάνουν να νομίζω . Ότι είμαι θύμα. Ότι δεν μπορώ να αλλάξω πολλά. Είναι ψέμα όμως. Μπορώ να αλλάξω τη μοίρα μου. 

Μπορώ να αλλάξω τη μοίρα των μαθητών μου. Μπορώ να συμβάλω λίγο. Ένα μικρο βηματάκι προς μια πιο ανθρώπινη ζωή. 

Πιο ανθρώπινη ζωή. 

Και γι αυτόν τον λόγο θα συνεχίζω να αγκαλιάζω τα παιδιά τους όταν έχουν πυρετό και να βρίσκομαι δίπλα στις μητέρες αυτές όταν θα θέλουν υποστήριξη. Θα το κάνω..Με όλη μου την καρδιά.

Θα το κάνω όμως και για τα παιδιά των προσφύγων . 

Δεν υπάρχει ούτε μια περίπτωση να μην το κάνω και για τα παιδιά των προσφύγων.

Ξέρετε γιατί; 

Για ένα μόνο λόγο.

Για να αλλάξω τον κόσμο. Αυτό με ενδιαφέρει μόνο.

Δυστυχώς αυτο με ενδιαφέρει μόνο.

Γιατί ο Δαρβίνος είπε, πως τα είδη που δείχνουν Συμπόνοια στα αδύναμα μέλη της αγέλης, είναι τα είδη που επιβιώνουν. Είναι τα είδη που κατακτούν το κόσμο. Τα δυνατά είδη. Αυτά τα είδη στο βασίλειο της φύσης επιβιώνουν. Όχι τα βίαια. Όχι εκείνα που αφήνουν πίσω στο πέρασμά τους και έξω από την αγέλη τον αδύναμο. 

Αλλά αυτά που κάνουν χώρο.

Χώρο.

Θα ήθελα να είμαστε μαζί σε αυτό το Μεγάλο και Ιερό σκοπό. Μια αγκαλιά. Για να αλλάξουμε τον κόσμο. Για να γίνουμε λίγο πιο δυνατοί και λίγο πιο θωρακισμένοι και προετοιμασμένοι για τα επόμενα δύσκολα χρόνια που έρχονται. Σε αυτές τις φήμες πολέμου και σε αυτο το χωνευτήρι ψυχών που έχει καταντήσει ο κόσμος θέλω ειλικρινά να είμαστε μαζί και να αγκαλιάσουμε τους αδύναμους. 

Για να αλλάξουμε τον κόσμο.

Θα έρθετε;

Ελένη Καραγιάννη 

Εκπαιδευτικός εικαστικής αγωγής

Συντονίστρια Εκπαίδευσης Σχιστό

το είδαμε εδώ

Ένας Μαθητής Ανταποκρίθηκε:

Δείτε περισσότερα Εδώ

και Εδώ:Καλωσορίζουμε τα προσφυγόπουλα στα σχολεία του Περιστερίου

και Εδώ:Προσφυγόπουλα στα θρανία. Μαθήματα ανθρωπιάς και φιλοξενίας στο 5ο Δημοτικό Χαϊδαρίου

Επειδή σαν blog 
δεν κρύβουμε τίποτα

 αναρτούμε και την καταγγελία φίλης στο f/b:

21/1/2017

τα "ούγκανα" και οι αρρώστιες τους

Τα χρυσαύγουλα, αλλιώς "ούγκανα", πάσχουν από μια ασθένεια που πλήττει το ανθρώπινο είδος και το μετατρέπει σε ασπόνδυλο παράσιτο. 

Οι επιστήμονες 

συνιστούν προσοχή κι αποφυγή καπιταλιστικών πολιτικών, που είναι η πηγή της ασθένειας, καθώς ο φασισμός είναι θανατηφόρος για όσους φτωχούς είναι κοντά στο φορέα.

Οι πλούσιοι, εν τούτοις, δεν κινδυνεύουν, καθώς το χρυσαύγουλο δεν κάνει κακό σε άλλα παράσιτα, όπως το σκυλί δεν τρώει το χέρι που το ταϊζει.

Με αφορμή την πρόσφατη επέλαση τάγματος εφόδου υπόδικων δολοφόνων της χρυσής αυγής σε Σχολείο του Περάματος και την επίθεσή τους σε γονείς, δασκάλους και μικρούς μαθητές για να μη φοιτήσουν 25 προσφυγόπουλα, 

εκείνα που τα αφεντικά τους οι Καπιταλιστές ξεσπίτωσαν κατά χιλιάδες και τα μάντρωσαν στα ελληνικά νησιά, 

στην αυλή της «δημοκρατικής Ευρώπης», των «ευρωπαϊκών κεκτημένων», των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων», 

των κλειστών συνόρων, της ξενοφοβίας, της μισανθρωπίας, της εξαπλούμενης πανούκλας του φασισμού και του ναζισμού,

 μια απευθείας συζήτηση ενός κανονικού ανθρώπου με το σκυλολόϊ αυτών των ναζήδων, 

θα μπορούσε να εξελιχθεί κάπως έτσι:

Είμαστε έτοιμοι; Να αρχίσουμε;

- Ουγκ, ουγκ, ουγκ...

- Επειδή θα φανεί κάπως μονότονη η ομιλία, στο εξής θα κάνουμε απευθείας τη μετάφραση.
- Δεν θέλουμε μετανάστες, θέλουμε πόλεμο με όλους τους άλλους, αίμα - τιμή - χρυσή αυγή...
- Ήμουν σίγουρος. Ας πούμε όμως για το τελευταίο περιστατικό. Γιατί δεν θέλετε τα παιδιά των μεταναστών στα σχολεία;
- Είναι παιδιά μεταναστών.
- Ναι είναι. Αυτό γιατί σας πειράζει;
- Έρχονται και μας παίρνουν τις δουλειές;
- Τα παιδιά;
- Θα μεγαλώσουν, θα τελειώσουν το σχολείο και θα μας πάρουν τις δουλειές.
- Η ανεργία είναι αποτέλεσμα πολιτικών...
- Όχι, θα μας πάρουν τις δουλειές!
- Από περιέργεια, εσείς τι δουλειές κάνετε;
- Δολοφονίες, ξυλοκόπημα, καταστροφές, εκβιασμούς, μπράβοι της νύχτας, κλοπές άμα λάχει...
- Μην ανησυχείτε, τέτοια αποκλείεται να κάνουν. Αυτές οι "θέσεις" είναι αγκαζαρισμένες, αποκλειστικά δικές σας...
- Ναι αλλά αυτοί είναι μετανάστες. Οι γονείς τους είναι "λαθραίοι".
- Μίλησαν οι "γνήσιοι". Καλά το λέει η φράση: Άνθρωπος γεννιέσαι, φασίστας καταντάς. Τι να κάνουμε, δεν έχουμε όλοι τα "προσόντα", του Καιάδα, του Λαγού, του Κ(λ)ασιδιάρη... Υπάρχουν άνθρωποι, ξέρετε, άλλου χρώματος, άλλης θρησκείας, ιδεολογίας….
- Που είναι να τους σκίσω!
- Κακώς κάνουμε τη συζήτηση. Θα μου αφήσει κουσούρι... Πείτε μας, τι έγινε στο σχολείο;
- Τα παιδιά μας κορόιδευαν. Δεν ξέραμε ορθογραφία κι ανάγνωση. Ούτε ιστορία, ούτε μαθηματικά, κανένα μάθημα, είμαστε "μπουμπούνες". Γι’ αυτό κι εμείς όπου βρούμε βιβλία, τα καίμε. Σε λίγο θα κάψουμε τους δασκάλους. Έπειτα τους μαθητές. Σειρά μετά έχουν οι γονείς...
- Θα γλιτώσει κανένας;
- Οι πλούσιοι! Τους αγαπάμε, μας ταΐζουν, μας βγάζουν βόλτα, μας κάνουν όλα τα χατίρια.
- Μάλιστα... Στο θέμα μας όμως. Τι είπε ο βουλευτής σας στο σχολείο;
- Είπε ότι τα παιδιά των ξένων έπρεπε να κάνουν εμβόλιο.
- Α, σ' αυτό συμφωνώ κι εγώ. Άμα πλησιάζεις ναζί χωρίς αντιλυσσικό κινδυνεύεις. Αν σε δαγκώσει τι γίνεται μετά;
- Έπειτα είναι και το άλλο: Δεν ειδοποίησαν κανένα γονιό ότι θα έρθουν παιδιά μεταναστών.
- Κι εγώ όταν πήγα σχολείο δεν ειδοποίησα κανένα, εκεί βρήκα άλλα παιδάκια, συνομιλήσαμε σαν άνθρωπος προς άνθρωπο, γίναμε φίλοι...
- Κακώς, έπρεπε να το πουν.
- Γιατί;

- Για να τα εμποδίσουμε φυσικά!

-Κι αν τα εμβολιάσουν όπως πρέπει όλα τα παιδάκια, γιατί να μην μπορούν να σπουδάσουν ;

-Δεν τα πιάνει το εμβόλιο, δεν είμαστε σίγουροι…Εχουν μελαμψό δέρμα, άλλο αίμα, άλλη θρησκεία… Θα μας μολύνουν, εμάς τους καθαρούς, τους γνήσιους…

- Δεν αντέχω άλλο. Τέλειωσαν και τα χάπια για τον εμετό. 

Σας σιχαίνομαι. 

Στα τσακίδια υπάνθρωποι...

Η μάθηση είναι δικαίωμα. 

Κατανοώ τις μαθησιακές δυσκολίες των δολοφόνων των ταγμάτων εφόδου των ναζήδων, ρατσιστών και μισανθρώπων, αλλά "όποιος πειράξει παιδί να δέσει θηλιά στο λαιμό του να βουλιάξει στη θάλασσα". 

Δεν το λέω εγώ, ο Ιησούς Χριστός το είπε. 

Για το φασίστες προτείνω ΒΟΘΡΟ, το φυσικό τους περιβάλλον. 

Σπύρος Καλογερίας 

Δικηγόρος 

Πρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου Ζακύνθου