Συνολικές προβολές σελίδας

Translate

17 Νοεμβρίου, 2024

"ΠΑΙΔΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" 51 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

 


Από Ερη Ριτσου:
Επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου σήμερα και το τρίπτυχο του συνθήματος "ΨΩΜΙ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" παραμένει ζητούμενο. Μη νομίζετε δε πως υπάρχουν εξαιρέσεις στον τόπο μας διότι με την ιδιωτικοποίηση και της ιδιωτικοποίησης έχει πάρει η μπάλα και τους "προνομιούχους"!
Κι αν το κομμάτι "ΨΩΜΙ" είναι λυμένο για τους γονείς που στέλνουν τα παιδιά τους στα Εκπαιδευτήρια Κωστέα Γείτονα και στη Σχολή Μωραϊτη, τα "ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" είναι προς αναζήτηση.
Υποθέτω πως εκστασιασμένοι οι γονείς θα πληροφορήθηκαν πως ο νέος ιδιοκτήτης των σχολείων που χρυσοπληρώνουν, θεωρεί τη χώρα μας τριτοκοσμική και τους καθηγητές που διδάσκουν εκεί σκλαβάκια στις βαμβακοφυτείες, χωρίς δικαίωμα λόγου και έκφρασης. Γιατί τί στο καλό θα διδάξει στα παιδιά, και τί πνεύμα ελευθερίας θα μεταφέρει στους μαθητές του ένας εκπαιδευτικός που φιμώνεται ακόμα και στην προσωπική του ζωή;
Διαβάζω λοιπόν πως το fund Inspired Education (πραγματικά "εμπνευσμένη εκπαίδευση") που αγόρασε τα παραπάνω σχολεία, απαγορεύει στους εκπαιδευτικούς να κάνουν αναρτήσεις στις προσωπικές τους σελίδες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για θέματα οικονομικά, θρησκευτικά, πολιτικά και να μοιράζονται ή να κάνουν λάικ σε παρόμοιες αναρτήσεις!
Ο Nadim Nsouli, ιδρυτής, επικεφαλής και CEO της Inspired Education, έστειλε ο ίδιος στους εκπαιδευτικούς μέιλ με τις σχετικές απαγορεύσεις στο οποίο, όπως αναφέρει η ΟΙΕΛΕ, περιλαμβάνεται ρήτρα που θίγει θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα των εκπαιδευτικών (ιδίως τα δικαιώματα της ελεύθερης έκφρασης και της μετάδοσης πληροφοριών και ιδεών) και παραβιάζει ευθέως, μεταξύ άλλων, το ελληνικό Σύνταγμα, τον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την Οικουμενική Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και το Διεθνές Σύμφωνο Ατομικών και Πολιτικών Δικαιωμάτων το οποίο έχει κυρωθεί στην Ελλάδα με τον Ν. 2462/1997.
Με δυο λόγια, ο λαμπρός αυτός επιχειρηματίας γράφει στα παπάρια του το ελληνικό Σύνταγμα και τους διεθνείς κανονισμούς που αφορούν την ελευθερία λόγου και έκφρασης των πολιτών. (Παλιότερα τη λογοκρισία την ασκούσε η Χούντα, Σήμερα στη χώρα μας την ασκούν οι επιχειρηματικές Δυνάμεις Κατοχής που πληρώνονται αδρά κι από πάνω!)
Για να μην σας κουράζω με λεπτομέρειες, βάζω το σχετικό άρθρο στο πρώτο σχόλιο για να ενημερωθούν πληρέστερα όσοι το επιθυμούν:




ΤΟ ΔΗΜ ΧΡΕΟΣ ΠΟΥ ΑΦΗΣΑΝ ΟΙ ΧΟΥΝΤΙΚΟΙ ΤΟ 1973




Νίκος Μπογιόπουλος
1 ημ. ·
Μέρες Πολυτεχνειου βγήκαν τα φασιστόμουτρα να μας πουν ξανά ότι "επι επαναστάσεως (κατά την παττακοειδή φρασελογία τους) παραδόθηκε μηδενικό δημόσιο χρέος".
1) Δεκέμβρης 1966 - Δημόσιο χρέος: 32,074 δισ.δρχ (πηγη: Μηνιαίο δελτίο Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας ΕΣΥΕ, Δεκέμβρης 1967, σελ. 66)
2) Δεκέμβρης 1973 - Δημόσιο χρέος: 94,086 δισ.δρχ (πηγη: Μηνιαίο δελτίο ΕΣΥΕ Δ'Τρίμηνο 1974, σελ. 72).
Τριπλασιασμός.
Φασιστόμουτρα.





#ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ & Για Το Νο8 της #Πανσπουδαστικής


Από
Manos Saridakis
Επειδή έχω λίγο χρόνο για διαδικτυακό πείραγμα πριν περάσω από το Πολυτεχνείο, ας πούμε το εξής: 
Μια από τις επιτυχίες του ΠΑΣΟΚ ήταν να υποβαθμίσει το ρόλο του ΚΚΕ στο Πολυτεχνείο. Για να δούμε τα πράγματα επιστημονικά λοιπόν, με βάση τα στοιχεία.

Από τα 33 μέλη της Συντονιστικής Επιτροπής της Κατάληψης του Πολυτεχνείου, τα 9 ήταν ΚΝΕ δηλαδή αντι-ΕΦΕΕ (Αλαβάνου, Ανδρουλάκης, Γρηγορόπουλος, Γ. Κοροβέσης, Κωστή, Λογοθέτης, Μωροπούλου, Νυσταζάκης, Φιλιππάκης), 
τα 8 ήταν ΚΚΕ-εσ Ρήγας Φεραίος (Ζουρνάς, Λαζαρίδης, Λάζος, Παπαβασιλόπουλος, Παππάς, Τσεμπέλης, Χατζησωκράτης, Ψαρράς), 
τα 2 Οργάνωση Σοσιαλιστική Επανάσταση (Αναστασίου, Λυγερός), 
1 ΠΠΣΠ (Κολλιτσίδας), 1 ΠΑΚ (Λαλιώτης), 1 άκρα Αριστερά Μπολσεβίκοι (Σιδέρης), 1 τροτσκιστής Εργατική Διεθνιστική Ένωση (Νικολαΐδης), 
και 10 ανένταχτοι αριστεροί (Αντώνογλου, Γεωργακάκης, Δαφέρμος, Κουρμουλάκης, Μαυρογένης, Σηφιανός, Σταυροπούλου, Τζουβάνος, Τσαντίλης, Τσαφαράκης).

Εκτός Συντονιστικής, η μεγάλη πλειονότητα ηγετικών μορφών της Εξέγερσης, εκφωνητές του σταθμού, διαπραγματευτές με την αστυνομία, υπεύθυνοι ιατρείου, σίτισης κλπ ήταν επίσης μέλη της ΚΝΕ (Αλαβάνος, Βαλαβάνη, Βούτσης, Δαμανάκη, Καρυστιάνη, Λαφαζάνης, Μπίστης, Παπαδήμας, κ.α.) .
Το δε πόρισμα της Χούντας του Ιωαννίδη κατέληξε ότι «κύριος υπεύθυνος για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου ήταν το Κ.Κ.Ε.», και με βάση αυτό το πόρισμα το Φλεβάρη του ‘74 έγινε το μεγάλο χτύπημα στο Κόμμα και στην ΚΝΕ, με εκατοντάδες συλλήψεις, εξορίες και βασανισμούς.
ΥΓ1: Από το '73 ως το '81 όλοι συμφωνούσαν ότι το ΚΚΕ είχε καθοριστικό ρόλο στα γεγονότα. Η άποψη ότι το ΚΚΕ δεν στήριξε και πολύ την Εξέγερση εμφανίστηκε με το που έγινε το ΠΑΣΟΚ κυβέρνηση, και οικοδομήθηκε τεχνηέντως, όπου δυστυχώς βρήκε ευήκοα ώτα σε τμήμα της άκρας αριστεράς.
ΥΓ2: Η ανακοίνωση του ΠΓ της ΚΕ του παράνομου ΚΚΕ στις 16 Νοεμβρη που καλεί του πάντές να πλαισιώσουν την εξέγερση.
#Άντε_γεια
#Φιλάκια_ρουφηχτά









Απ' τα Σχόλια 

Χατζηγεωργιου Λεων

Όπου να είναι θα σου πουν τη Πανσπουδαστικη Νο 8 και αργήσανε φετος
Θα βγει κσι μια όπως κάθε χρόνο και θα σου πει ο καθοδηγητης μου μου είπε να μην πάω αλλά εγώ πηγα


Είναι το νούμερο 8, την ξέρουν όλοι με αυτό – Μύθοι και αλήθειες γύρω από το διαβόητο φύλλο της “Πανσπουδαστικής” για το Πολυτεχνείο
17-11-2018


Μια καραμέλα που δε λιώνει ποτέ, κι ας περνάει από γενιά σε γενιά κι από στόμα σε στόμα κάθε αντι- ΚΚΕ που (δε) σέβεται τον εαυτό του.

Hμεταπολιτευτική συνήθεια που έγινε λατρεία είναι η αναφορά στο φύλλο της «Πανσπουδαστικής νο 8» το οποίο υποτίθεται πως «αποδεικνύει» ότι ΚΝΕ κατήγγειλε ως προβοκάτσια της ΚΥΠ και του Ρουφογάλη την κατάληψη του Πολυτεχνείου, για να συμμετάσχει αργότερα μόνο και μόνο νιώθοντας να χάνει τις εξελίξεις μέσα από τα χέρια της. Η συγκεκριμένη ιστορία σε διάφορες παραλλαγές, έχει κατά καιρούς υιοθετηθεί από αναρχικούς, εξωκοινοβούλιο, αστικές εφημερίδες, ακόμα και ακροδεξιά μέσα, όπως ο Στόχος, που κατά μια διαβολική σύμπτωση ασχολήθηκε με το ίδιο θέμα που πρόβαλε ως τρομερή τομή το απόλυτα φιλοκυβερνητικό Documento.

Είναι γεγονός πως κάποιες παράμετροι της πραγματικής ιστορίας παραμένουν αδιευκρίνιστες, τα όσα όμως ήδη γνωρίζουμε καθιστούν σαφές ότι πρόκειται – το λιγότερο – για «πολύ κακό για το τίποτα».

Η «Πανσπουδαστική» ΔΕΝ ήταν όργανο της ΚΝΕ, όπως τεχνηέντως υπονοείται στις εν λόγω αφηγήσεις, αλλά της Αντι – ΕΦΕΕ (που ονομάστηκε έτσι σε αντιπαράθεση προς τους εγκάθετους διορισμένους φοιτητές της χούντας στην επίσημη ΕΦΕΕ), η οποία σαφώς και είχε έντονη παρουσία της ΚΝΕ, σίγουρα όμως δεν ήταν απλό παρακλάδι της. Όσο για τη φοιτητική παράταξη της ΚΝΕ με το ίδιο όνομα, η γνωστή σε όλους ΠΚΣ, δεν υφίστατο καν στη δικτατορία.

Το όνομα, ο αριθμός και η πολιτική ένταξη των συντακτών της είναι άγνωστα μέχρι σήμερα, παρά τις εικασίες που έχουν κατά καιρούς διατυπωθεί.

Το τεύχος αυτό κυκλοφόρησε μετά τα γεγονότα, κι όχι πριν ή κατά τη διάρκειά τους όπως επίσης πολλές φορές υπονοείται. Συγκεκριμένα στις αρχές του 1974, στο φύλλο Γενάρη – Φλεβάρη

Το πρωτοσέλιδο του φύλλου, που είναι συνήθως αυτό που περιφέρεται ως «αποδεικτικό» της καταγγελίας, δεν ασχολείται καθόλου με το ζήτημα, αλλά μόνο με τα ίδια τα γεγονότα και την καταδίκη των δολοφονιών και της καταστολής από τη χούντα.


Η διαβόητη αναφορά στους προβοκάτορες βρίσκεται στη σελίδα 4, αλλά το εν λόγω κείμενο δημοσιεύεται «παρά τις επιφυλάξεις του περιοδικού και τις συμπληρώσεις που πιστεύει πως χρειάζεται».

Το κείμενο ανήκει στη Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα Πολυτεχνείου, η οποία σε καμία φάση των γεγονότων δεν μονοπωλούνταν από μέλη της ΚΝΕ, αλλά είχε σημαντική παρουσία άλλων δυνάμεων, κυρίως του Ρήγα Φεραίου, δηλαδή της νεολαίας του ΚΚΕ εσ. Όσο για την αρχική στάση του ίδιου του ΚΚΕ εσ., που ως γνωστόν είχε στηρίξει τη «φιλελευθεροποίηση» του Μαρκεζίνη, αρκεί κανείς να δει τι δήλωσε το ηγετικό στέλεχος του κόμματος Μπάμπης Δρακόπουλος, το βράδυ της 14ης Νοέμβρη: ‘Η εξέλιξη στον τόπο μας έχει περιέλθει σε λεπτό σημείο. Παράλληλα στο ευρύτατο δημοκρατικό ενωτικό κίνημα που αξιώνει την είσοδο στη δημοκρατική ομαλότητα, σκοτεινές δυνάμεις εργάζονται για να φράξουν το δρόμο προς την κατεύθυνση αυτή και οργανώνουν προκλήσεις για να δικαιολογήσουν την επιβολή στρατοκρατικών μέτρων…’ Περιέργως, έκτοτε η δήλωση αυτή χάθηκε στις υποσημειώσεις της ιστορίας.

Η αναφορά που προκαλεί όλο το θόρυβο ως σήμερα είναι η εξής: «…καταγγέλλουμε την προσχεδιασμένη εισβολή στον χώρο του Πολ/χνείου την Τετάρτη, 14 του Νοέμβρη, 350 περίπου οργανωμένων πρακτόρων της ΚΥΠ, …με σκοπό να προβάλουν με κάθε μέσο τραμπουκισμού και προβοκάτσιας γελοία αναρχικά συνθήματα και συνθήματα που δεν εκφράζανε την στιγμή και τις συγκεκριμένες δυνάμεις…»

Πουθενά δεν υπάρχει αναφορά στην κατάληψη αυτή καθεαυτή. Ανεξάρτητα από την όποια διστακτικότητα της ΚΝΕ στην αρχική επιλογή της κατάληψης ως μορφή πάλης εκείνες τις μέρες, ακόμα και αν θεωρούνταν επίσημο κείμενο της οργάνωσης – που δεν ήταν βάσει όσων αναφέραμε – δεν υπάρχει σε αυτό ουδεμία καταδίκη της κατάληψης.

Θα ήταν εξάλλου αστείο να υπάρξει μια τέτοια καταδίκη, από τη στιγμή που η οργάνωση συμμετείχε με πολλές δυνάμεις της στην κατάληψη, εκτός κι αν θεωρούμε ότι καταδίκασε τα μέλη της… ανωνύμως και μέσω ανώνυμης και ανεπίσημης πηγής, υψώνοντας τον παραλογισμό στο τετράγωνο.

Η καταγγελία των αναρχικών συνθημάτων ως προβοκατόρικων γινόταν γιατί θεωρούνταν πως εξυπηρετούσε τη χουντική προπαγάνδα: «Για να μπορέσουν να απομονώσουν το κίνημα μας. Για να μπορέσουν παραπέρα, κατασκευάζοντας (και με την βοήθεια των χουντικών μέσων ενημέρωσης) την εικόνα μιας μεμονωμένης εξτρεμιστικής επαναστατικοαναρχικής εξέγερσης που δεν έχει την συμπαράσταση του λαού…»

Το γεγονός πως υπήρχαν ασφαλίτες και προβοκάτορες στο Πολυτεχνείο, που κατά κύριο λόγο έριχαν μαξιμαλιστικά ή αναρχικοφανή συνθήματα τύπου “Κάτω το κράτος” κι ότι αυτά δεν είχαν απήχηση στους φοιτητές δεν είναι κάποια κομμουνιστική συνωμοσία, αλλά κάτι που ομολογείται από πολλούς συμμετέχοντες στα γεγονότα.

Λίγο πιο κάτω τα γεγονότα του Νοέμβρη του ’73 “‘έγινε σταθμός του λαϊκού μας κινήματος”. Ούτε προβοκάτσια, ούτε ενορχήστρωση της ΚΥΠ, ούτε κανένα άλλο ευφάνταστο σενάριο της αντι-ΚΚΕ μυθολογίας.

Τα περί “ένοχης σιωπής”, “αμηχανίας” του ΚΚΕ και της ΚΝΕ είναι επίσης μυθεύματα. Τόσο πολύ “ντρέπεται” η ΚΝΕ για τη συμβολή της στο τεύχος, που αποφάσισε να το προβάλει στο κεντρικό της ταμπλώ κατά τον εορτασμό της επετείου το 2004, προκαλώντας τότε “αγανακτισμένες” αντιδράσεις για τα “νέα ήθη” που υποτίθεται πως εισήγαγε η οργάνωση στη διαχείριση της μνήμης της επετείου.

Σε κάθε περίπτωση, την επόμενη φορά που θα σας ρωτήσουν “και τι έχεις να πεις για την Πανσπουδαστική νο 8”, απαντήστε τους: “Πες μας εσύ που τη διάβασες” και βγάλτε ποπ – κορν. Ή ακόμα καλύτερα, φύλλο κρούστας, που θα ‘λεγε και το Λαϊκό Στρώμα:



Με πληροφορίες από γλόμπινγκ

________________________________________________



Manos Saridakis
3 ώρ. ·

Ένα άλλο Πολυτεχνείο, πολύ πιο αιματηρό. 5 Δεκέμβρη 1944.
Το απόγευμα της ίδιας μέρας, ακροβολισμένοι και τοίχο – τοίχο, ο ένας πίσω από τον άλλο κατεβήκαμε στην πλατεία Εξαρχείων κι από κει κατηφορίσαμε τη Στουρνάρα προς το Πολυτεχνείο. Ολόκληρος ο δρόμος βαλλότανε από τη Γενική Ασφάλεια που βρισκόταν στη γωνία Πατησίων και Στουρνάρα. Μπήκαμε στο Πολυτεχνείο από τα παράθυρα της λέσχης και σκορπίσαμε ώστε να καταλάβουμε όλα τα κτίρια του.
Ξαφνικά, ένα εγγλέζικο τανκς έπεσε πάνω στη σιδερένια πόρτα της οδού Πατησίων, την άνοιξε διάπλατα και στάθηκε εκεί με την κάνη του να κοιτάει προς το χτίριο της Αρχιτεκτονικής. Εγγλέζοι στρατιώτες μπαίνανε πάνοπλοι, με προφυλάξεις και ακροβολίζονταν δεξιά κι αριστερά με πρόθεση να κυκλώσουνε τα χτίρια.
Είδα κάποιον ΕΛΑΣίτη να βγαίνει από το κτίριο της Αρχιτεκτονικής και να προχωράει προς το εγγλέζικο τανκς. Τον γνώρισα από το ντύσιμο και το περπάτημα του. Ήταν ο συνάδελφος μου στο Πολυτεχνείο Νίνος Χρυσόπουλος. Επειδή ήξερα καλά εγγλέζικα, κατάλαβα ότι τον είχε στείλει ο Γρηγόρης Φαράκος, ο καπετάνιος του λόχου, να μιλήσει με τους Εγγλέζους.
Σε λίγο ακούστηκε η φωνή του να απευθύνεται προς αυτούς που ήτανε κλεισμένοι στην
Αρχιτεκτονική: «Συναγωνιστές. Όπως είχαμε συνεννοηθεί, τους είπα ότι εμείς δεν έχουμε σκοπό να πολεμήσουμε εναντίον τους, αν αυτοί δεν μας χτυπήσουν. Η διένεξη μας με την κυβέρνηση Παπανδρέου είναι μια υπόθεση που αφορά μόνο τον Ελληνικό λαό. Η επέμβασή τους θα αποτελούσε παραβίαση της συμφωνίας των τριών μεγάλων δυνάμεων. Έστω και τώρα τους παρακαλούμε να φύγουνε και να μας αφήσουνε ήσυχους, να περιμαζέψουμε τους τραυματίες και τους νεκρούς μας. Η απάντησή του ήτανε ότι μας θεωρούνε επαναστάτες και αναρχικά στοιχεία και ότι αν σε δέκα λεπτά δεν παραδοθούμε, θα επιτεθούνε με όλες τους τις δυνάμεις και θα μας εξοντώσουνε όλους».
Για λίγα λεπτά ακολούθησε μια νεκρική σιγή.
Μετά ξεχώρισα τη φωνή του Φαράκου, από την Αρχιτεκτονική: « Να τους πεις ότι είμαστε φοιτητές που υπερασπιζόμαστε την Εθνική μας Ανεξαρτησία και αυτή τη στιγμή, το ίδιο το σχολείο μας. Δε θέλουμε πόλεμο μαζί τους, αλλά αν μας επιτεθούνε θα πολεμήσουμε. Δεν πρόκειται να παραδοθούμε».
Σε λίγο η φωνή του Χρυσόπουλου: « Συναγωνιστές, η απάντησή τους είναι ότι σε τρία λεπτά επιτίθενται».
Πράγματι, πριν περάσουνε τρία λεπτά, να μια κόλαση φωτιάς απ’ όλες τις μεριές εναντίον των κλεισμένων στην Αρχιτεκτονική Σχολή. Τα τανκς που είχανε περικυκλώσει το Πολυτεχνείο ρίχνανε απ’ όλες τις μεριές, από τους γύρω δρόμους. Κάθε λεπτό, χιλιάδες σφαίρες πέφτανε πάνω στους «Ελεύθερους Πολιορκημένους». Οι εγγλέζικες σφαίρες που προοριζόταν για τους Γερμανούς, μαζί με τις γερμανικές από την Ασφάλεια, πέφτανε πάνω σε Έλληνες αγωνιστές, στους εφεδροελασίτες φοιτητές.
Η υπεροχή των Εγγλέζων σε οπλισμό ήτανε συντριπτική , όμως ηρωικά οι σύντροφοι κρατούσανε τις θέσεις τους και δεν τους αφήνανε να πλησιάσουνε, ούτε στην Αρχιτεκτονική, ούτε στο κτίριο Γκίνη. Γρήγορα οι Εγγλέζοι καταλάβανε ότι τα πράγματα δεν ήτανε τόσο εύκολα, όσο νομίζανε.
Είχε νυχτώσει η 5η Δεκέμβρη για καλά όταν σταμάτησε η μάχη. Οι δικοί μας σταματήσανε να αντιστέκονται. Όσοι δεν είχανε τραυματιστεί ή σκοτωθεί και όσοι δεν είχανε πιαστεί αιχμάλωτοι, υποχωρήσανε προς τα Εξάρχεια που ήταν το αρχηγείο του λόχου. Όλα τα κτίρια του Πολυτεχνείου, όλες οι αυλές του είχαν περιέλθει στα χέρια των Εγγλέζων.
Όλοι εμείς οι τραυματισμένοι, που ώρες ατέλειωτες αισθανόμαστε το αίμα μας να φεύγει μαζί με τη ζωή μας, βρισκόμαστε στο έλεος των καινούργιων κατακτητών, που όπως φαίνεται είχανε σκοπό να μας αφήσουνε εκεί σα χτυπημένους σκύλους, ώσπου να μη μείνει σταγόνα από αίμα μέσα μας. Ώσπου να πεθάνει και ο τελευταίος από μας…»
Φοίβος Τσέκερης, ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ. Από τους αγώνες με τη Σπουδάζουσα, Εκδόσεις Εντός, Αθήνα 2007







17 ΝΟΕΜΒΡΗ 1918 - 2024 106 χρόνια από την ίδρυση του ΚΚΕ


 

Την Κυριακή 17 Νοέμβρη το Κόμμα προσθέτει άλλο έναν χρόνο στην υπερεκατοντάχρονη πορεία του. Συμπληρώνει 106 χρόνια ζωής και ηρωικής δράσης, στην εμπροσθοφυλακή της εργατικής τάξης και του λαού.

Το Α' Πανελλαδικό Σοσιαλιστικό Συνέδριο, Ιδρυτικό του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδας (ΣΕΚΕ), που το 1924 μετονομάστηκε σε ΚΚΕ, έγινε από 17 μέχρι 23 Νοέμβρη στον Πειραιά, στα γραφεία του Συνδέσμου Μηχανικών Ατμόπλοιων.

Η ίδρυση του ΣΕΚΕ δεν ήταν τυχαίο γεγονός. Ήταν συνέπεια μιας μακρόχρονης πορείας που ακολούθησαν το εργατικό και το σοσιαλιστικό κίνημα στη χώρα μας. Ήταν το νομοτελειακό αποτέλεσμα της κοινωνικής εξέλιξης, ο ώριμος καρπός της ανάπτυξης του εργατικού κινήματος και της συνένωσής του με τις ιδέες του σοσιαλισμού. Έναν χρόνο πριν, η Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση είχε συνταράξει και φωτίσει τον κόσμο, με την ακτινοβολία να φτάνει φυσικά και στην Ελλάδα.

Το Συνέδριο ενέκρινε με πλειοψηφία το Ιδρυτικό Ψήφισμα του ΣΕΚΕ, τις Αρχές και το Πρόγραμμά του, υπόμνημα για τα εξωτερικά ζητήματα, ψήφισμα για την ίδρυση Βαλκανικής Δημοκρατικής Ομοσπονδίας, το Καταστατικό του Κόμματος, ενώ εκδόθηκαν χαιρετιστήριο ψήφισμα προς τη νεαρή Σοβιετική Ρωσία, αλλά και «διαμαρτυρία διά την μελετωμένην επέμβασιν των συμμάχων κατά της νεαράς Σοβιετικής Δημοκρατίας». Εξέλεξε δε 5μελή Κεντρική Επιτροπή.

Στο Ιδρυτικό Ψήφισμα σημειώνεται ότι το Κόμμα βασίζεται πάνω σε δύο θεμελιώδεις αρχές: Στην «πολιτική και οικονομική οργάνωση του προλεταριάτου σε ξεχωριστό κόμμα τάξεως διά την κατάκτησιν της πολιτικής εξουσίας και την δημοσιοποίησιν των μέσων της παραγωγής και ανταλλαγής, δηλ. την μεταβολήν της κεφαλαιοκρατικής κοινωνίας εις κοινωνίαν κολλεχτιβικήν ή κομμουνιστικήν». Επίσης, στη «διεθνή συνεννόηση και δράση των εργατών».

Στις Αρχές και στο Πρόγραμμα του Κόμματος τονίζεται η αναγκαιότητα της κοινωνικής επανάστασης για «την απελευθέρωσιν όχι μόνο των προλεταρίων αλλά και ολοκλήρου της ανθρωπότητος που υποφέρει σήμερον».

Προστίθεται δε ότι ο αγώνας της εργατικής τάξης «είναι αναγκαστικώς και πολιτικός αγών (επειδή) δεν δύναται να πραγματοποιήση την ιστορικήν της αποστολήν χωρίς να γίνη κάτοχος της πολιτικής εξουσίας, όπερ δύναται να κατορθώση μόνον δι' ενιαίας επαναστατικής δράσεως της παγκοσμίου εργατιάς, οργανωμένης σε ξεχωριστό εργατικό κόμμα».

«Εις το ξενοδοχείον "Πειραιεύς", εις την αίθουσαν του σωματείου των μηχανικών ατμοπλοίων... (λογοκρισία 3 γραμμών) συνήλθε χτες εις την πρώτην συνεδρίασίν του το πρώτον σοσιαλιστικόν συνέδριον της Ελλάδος, με κύριον σκοπόν την συνένωσιν όλων των εν Ελλάδι σοσιαλιστικών ομάδων εις ένα ενιαίον κόμμα διοικούμενον ενιαίως και αντιπροσωπευόμενον εις την Διεθνή. Η έναρξις εγένετο εις τας 10 π.μ...».

Έτσι άρχιζε ο «Ριζοσπάστης» [φ. 5 (18) Νοέμβρη 1918] το ρεπορτάζ από την πρώτη μέρα των εργασιών του ιδρυτικού Συνεδρίου, με την εφημερίδα να καλύπτει το σύνολο των εργασιών.

Φωτίζοντας τη μόνη ρεαλιστική διέξοδο, αυτή τον Σοσιαλισμό

Στο Κάλεσμα της ΚΕ του ΚΚΕ τον περασμένο Οκτώβρη προς την εργατική τάξη, τον λαό, τη νεολαία, σημειώνεται μεταξύ άλλων:

«H κυβέρνηση και η αστική τάξη έχουν στρατηγικό αντίπαλο σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο το ΚΚΕ.

Το ΚΚΕ στηρίζει με όλες του τις δυνάμεις αυτούς τους αγώνες, κάνει τα πάντα για να δυναμώσουν και να μαζικοποιηθούν περισσότερο, να δυναμώσει ο αντικαπιταλιστικός και αντιμονοπωλιακός προσανατολισμός τους, να βάλουν στο στόχαστρο πιο αποφασιστικά την πολιτική και τελικά την εξουσία που θυσιάζει τις ανάγκες των εργαζομένων για τα καπιταλιστικά κέρδη των λίγων.

Το ΚΚΕ δίνει τη μάχη για να συγκροτηθεί ένα τέτοιο μεγάλο πανελλαδικό κίνημα που θα εκφράζει τη συμμαχία των εργαζομένων, των αυτοαπασχολουμένων και αγροτών, ριζωμένο σε κάθε χώρο δουλειάς, στις γειτονιές, στα χωριά και τις πόλεις. Για να αλλάξουν οι συσχετισμοί στην κατεύθυνση της ανατροπής του συστήματος. Το ΚΚΕ φωτίζει τη μόνη ρεαλιστική διέξοδο για τον λαό, αυτή του σοσιαλισμού (...)

Οι εργαζόμενοι δεν έχουν κανένα λόγο να κάνουν δικές τους τις αγωνίες του συστήματος για σταθερή και ανεμπόδιστη εφαρμογή της κυρίαρχης πολιτικής με σιωπητήριο στην ταξική πάλη. Αντίθετα, έχουν κάθε λόγο να το στριμώχνουν ακόμα περισσότερο, για να βελτιώνουν τη δική τους θέση, για να γίνουν οι "ρωγμές" του συστήματος μεγάλα "ρήγματα" μέχρι τη συνολική ανατροπή.

Η ελπίδα βρίσκεται στην ενίσχυση του ρεύματος αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής, των κατευθύνσεων της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, του ίδιου του στόχου της καπιταλιστικής κερδοφορίας, των αντιλαϊκών νόμων, συνολικά αυτού του εχθρικού, σάπιου και διεφθαρμένου κράτους του κεφαλαίου. Βρίσκεται στη συμπόρευση με το ΚΚΕ σε όλες τις μάχες που έχουμε μπροστά μας.

Το ΚΚΕ παλεύει για μια νέα σοσιαλιστική Ελλάδα που θα διαμορφώνει τις σχέσεις της στα Βαλκάνια, τη Μεσόγειο, την Ευρώπη, με κριτήριο το αμοιβαίο όφελος των λαών, την αλληλεγγύη και όχι τους ανταγωνισμούς, τις σφαίρες επιρροής, το "διαίρει και βασίλευε" των καπιταλιστών, των κρατών και των συμμαχιών τους. Ο αρνητικός συσχετισμός μπορεί και πρέπει να αλλάξει. Τα πράγματα δεν μένουν στατικά, οι λαοί αφυπνίζονται, μπορούν να δείξουν τη δύναμή τους.

Μόνο έτσι θα εκλείψει το μεγάλο χάσμα - που συνεχώς διευρύνεται και βαθαίνει - ανάμεσα στα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας και τις δυνατότητες που παρέχουν για τη συνολική βελτίωση της ζωής των ανθρώπων τον 21ο αιώνα. Γιατί σήμερα η αξιοποίησή τους υπό το καθεστώς της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας οδηγεί σε διεύρυνση των ανισοτήτων, στην επιδείνωση της σχετικής και απόλυτης φτώχειας, γίνονται όργανα έντασης της εκμετάλλευσης και υπερεντατικοποίησης της εργασίας.

Tο ΚΚΕ έχει συναίσθηση των ευθυνών του. Μαζί με τον λαό, και θέλει και μπορεί να το πάει "μέχρι τέλους": Μέχρι την επαναστατική ανατροπή του εκμεταλλευτικού, καπιταλιστικού συστήματος, την εγκαθίδρυση μιας πραγματικής εργατικής - λαϊκής εξουσίας και διακυβέρνησης, που θα ηγηθεί στην οικοδόμηση μιας νέας κοινωνίας στην Ελλάδα, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, του σοσιαλισμού - κομμουνισμού».