Συνολικές προβολές σελίδας

Translate

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ελευθερία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ελευθερία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

17 Νοεμβρίου, 2024

"ΠΑΙΔΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" 51 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

 


Από Ερη Ριτσου:
Επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου σήμερα και το τρίπτυχο του συνθήματος "ΨΩΜΙ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" παραμένει ζητούμενο. Μη νομίζετε δε πως υπάρχουν εξαιρέσεις στον τόπο μας διότι με την ιδιωτικοποίηση και της ιδιωτικοποίησης έχει πάρει η μπάλα και τους "προνομιούχους"!
Κι αν το κομμάτι "ΨΩΜΙ" είναι λυμένο για τους γονείς που στέλνουν τα παιδιά τους στα Εκπαιδευτήρια Κωστέα Γείτονα και στη Σχολή Μωραϊτη, τα "ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" είναι προς αναζήτηση.
Υποθέτω πως εκστασιασμένοι οι γονείς θα πληροφορήθηκαν πως ο νέος ιδιοκτήτης των σχολείων που χρυσοπληρώνουν, θεωρεί τη χώρα μας τριτοκοσμική και τους καθηγητές που διδάσκουν εκεί σκλαβάκια στις βαμβακοφυτείες, χωρίς δικαίωμα λόγου και έκφρασης. Γιατί τί στο καλό θα διδάξει στα παιδιά, και τί πνεύμα ελευθερίας θα μεταφέρει στους μαθητές του ένας εκπαιδευτικός που φιμώνεται ακόμα και στην προσωπική του ζωή;
Διαβάζω λοιπόν πως το fund Inspired Education (πραγματικά "εμπνευσμένη εκπαίδευση") που αγόρασε τα παραπάνω σχολεία, απαγορεύει στους εκπαιδευτικούς να κάνουν αναρτήσεις στις προσωπικές τους σελίδες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για θέματα οικονομικά, θρησκευτικά, πολιτικά και να μοιράζονται ή να κάνουν λάικ σε παρόμοιες αναρτήσεις!
Ο Nadim Nsouli, ιδρυτής, επικεφαλής και CEO της Inspired Education, έστειλε ο ίδιος στους εκπαιδευτικούς μέιλ με τις σχετικές απαγορεύσεις στο οποίο, όπως αναφέρει η ΟΙΕΛΕ, περιλαμβάνεται ρήτρα που θίγει θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα των εκπαιδευτικών (ιδίως τα δικαιώματα της ελεύθερης έκφρασης και της μετάδοσης πληροφοριών και ιδεών) και παραβιάζει ευθέως, μεταξύ άλλων, το ελληνικό Σύνταγμα, τον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την Οικουμενική Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και το Διεθνές Σύμφωνο Ατομικών και Πολιτικών Δικαιωμάτων το οποίο έχει κυρωθεί στην Ελλάδα με τον Ν. 2462/1997.
Με δυο λόγια, ο λαμπρός αυτός επιχειρηματίας γράφει στα παπάρια του το ελληνικό Σύνταγμα και τους διεθνείς κανονισμούς που αφορούν την ελευθερία λόγου και έκφρασης των πολιτών. (Παλιότερα τη λογοκρισία την ασκούσε η Χούντα, Σήμερα στη χώρα μας την ασκούν οι επιχειρηματικές Δυνάμεις Κατοχής που πληρώνονται αδρά κι από πάνω!)
Για να μην σας κουράζω με λεπτομέρειες, βάζω το σχετικό άρθρο στο πρώτο σχόλιο για να ενημερωθούν πληρέστερα όσοι το επιθυμούν:




13 Ιουνίου, 2018

ΣΤΗΝ "ΑΤΜΟΜΗΧΑΝΗ" ΤΗΣ Ε.Ε. ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΟΙ Δ.Υ. ΝΑ ΑΠΕΡΓΟΥΝ!!

Άντε και Εδώ;;
Είσαι στην Ευρωπαϊκή Ένωση ; Μάθε Τι συμβαίνει Δίπλα Σου:

-Την απαγόρευση της απεργίας των δημοσίων υπαλλήλων επιβεβαίωσε χτες απόφαση του Ομοσπονδιακού Συνταγματικού Δικαστηρίου απορρίπτοντας τις προσφυγές τεσσάρων δασκάλων δημοσίων υπαλλήλων.
 Ως εκ τούτου, οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν επιτρέπεται γενικά να απεργούν για υψηλότερους μισθούς ή καλύτερες συνθήκες εργασίας. 
Οι κατηγορούμενοι από τα κρατίδια Κάτω Σαξονία, Βόρεια Ρηνανία - Βεστφαλία και Σλέσβιχ - Χόλσταϊν συμμετείχαν σε διαμαρτυρίες ή απεργίες και γι' αυτό τους είχαν επιβληθεί πειθαρχικές κυρώσεις. Οι δάσκαλοι προσέφυγαν στο Συνταγματικό Δικαστήριο το Γενάρη.
Το συνδικάτο «Εκπαίδευση και Επιστήμη» (GEW) και η Συνομοσπονδία Γερμανικών Συνδικάτων (DGB) ζητούν αλλαγή του νόμου περί απαγόρευσης της απεργίας των δημοσίων υπαλλήλων, όμως η γερμανική κυβέρνηση έχει αρνηθεί. 
Αυτή η απαγόρευση εξασφάλισε τη λειτουργία του κράτους ακόμη και σε δύσκολες καταστάσεις, υποστήριξε ο τότε χριστιανοδημοκράτης (CDU) υπουργός Εσωτερικών, Τόμας ντε Μεζιέρ
Οι δημόσιοι υπάλληλοι στη Γερμανία δεσμεύονται για διά βίου σχέση πίστης και αφοσίωσης με το κράτος. Μάλιστα, ενώ τυπικά αναγνωρίζεται το δικαίωμα των δημοσίων υπαλλήλων να συναθροίζονται, να ιδρύουν σωματεία και να συμμετέχουν σε αυτά, μπαίνει ο περιορισμός της «διατήρησης της τάξης» και της «μη παραβίασης της ελευθερίας του άλλου», για να δικαιολογηθεί νομικά η απαγόρευση της απεργίας.
Να σημειωθεί ότι η απαγόρευση της απεργίας δεν ισχύει για τους εργαζόμενους με συμβάσεις αορίστου ή ορισμένου χρόνου στο δημόσιο τομέα.
 Ετσι παρατηρείται το φαινόμενο στην ίδια υπηρεσία ορισμένοι εργαζόμενοι να έχουν «δικαίωμα» να απεργήσουν και οι συνάδελφοί τους δημόσιοι υπάλληλοι όχι.

24 Ιανουαρίου, 2018

οι "Ελευθερίες" -της μεταΚομ­μου­νι­στικής περιόδου- που Ζούμε




Πώς θα ονό­μα­ζε κα­νείς ένα σύ­στη­μα που μειώ­νει την ζωή των αν­θρώ­πων κατά 13 χρό­νια;
Κλαί­νε ακόμη με μαύρα δά­κρυα οι πα­πα­γά­λοι του κα­πι­τα­λι­σμού στις Σου­η­δι­κές εφη­με­ρί­δες για τα ”θύ­μα­τα του κομ­μου­νι­σμού” με αφορ­μή τα 100χρο­νια της Επα­νά­στα­σης. 
Κα­νέ­να όμως δάκρυ για τα θύ­μα­τα μετά την ανα­τρο­πή. 
Σαν να μην υπήρ­ξαν ούτε υπάρ­χουν ακόμη.

Η ανα­τρο­πή του συ­στή­μα­τος στην Σ .Ένωση και στις άλλες χώρες είχε τέ­τοιες συ­νέ­πειες που μόνο με την επι­δη­μία AIDS στην Ν. Αφρι­κή μπο­ρεί να συ­γκρι­θεί γρά­φει ο κοι­νω­νιο­λό­γος κα­θη­γη­τής του Cambridge, Göran Therborn στο βι­βλίο του ” Η Ανι­σό­τη­τα σκο­τώ­νει ”.
Μυ­ριά­δες άν­θρω­ποι έχα­σαν όλα τα υπάρ­χο­ντα και την δου­λειά τους και βρέ­θη­καν στο δρόμο. 
40 εκα­τομ­μύ­ρια άν­θρω­ποι βρέ­θη­καν κάτω από το όριο της φτώ­χειας το 90. 
Η κοι­νω­νι­κή ασφά­λι­ση κα­τέρ­ρευ­σε και οι με­το­χές- κου­ρέ­λια του δη­μο­σί­ου που μοί­ρα­σε ο Γιέλ­τσιν αγο­ρά­στη­καν από τους νε­ό­πλου­τους κα­πι­τα­λι­στές για ένα μπου­κά­λι βότκα. 
Η ανερ­γία εκτο­ξεύ­τη­κε όταν έκλει­σαν σε μια μέρα οι βιο­μη­χα­νί­ες, όποιες δεν άφη­ναν κέρ­δος στους ολι­γάρ­χες. 
Η θνη­σι­μό­τη­τα αυ­ξή­θη­κε κατά 49% όταν οι ολι­γάρ­χες κα­τέ­λα­βαν όλη την δη­μό­σια πε­ριου­σία και απο­τε­λεί­ω­σαν την δη­μό­σια υγεία και πε­ρί­θαλ­ψη. Σε αριθ­μούς αυτό ση­μαί­νει πως πέ­θα­ναν πρό­ω­ρα 16 εκα­τομ­μύ­ρια (!) Ρώσοι από το 1991.
Από τον μέσο όρο ζωής τα 71,4 χρό­νια για τους άντρες έπεσε στα 58 χρό­νια το προσ­δό­κι­μο ζωής. Αυτό ση­μαί­νει πρα­κτι­κά ότι οι πε­ρισ­σό­τε­ροι Ρώσοι δεν προ­λα­βαί­νουν να δουν σύ­ντα­ξη και τα εγ­γό­νια να γνω­ρί­σουν παπ­πού­δες. 
Πώς θα ονό­μα­ζε κα­νείς ένα σύ­στη­μα που μειώ­νει την ζωή των αν­θρώ­πων κατά 13 χρό­νια; 
Πως θα ονό­μα­ζε η ιστο­ρία τους πο­λι­τι­κούς που θα έχτι­ζαν αυτό το σύ­στη­μα; 
Πως θα ονό­μα­ζε τους δη­μο­σιο­γρά­φους που αυτό το ονο­μά­ζουν ελευ­θε­ρία;
Ογδό­ντα, άν­θρω­ποι δο­λο­φο­νού­νταν κάθε μέρα στα χρό­νια μετά την ανα­τρο­πή, την δε­κα­ε­τία του 90, στις μάχες των μα­φιών γρά­φει ο Claes Eriksson στο βι­βλίο του « Ολι­γάρ­χες » 
Ακόμη και σή­με­ρα τα πο­σο­στά εγκλη­μα­τι­κό­τη­τας είναι από τα πιο ψηλά στον κόσμο. 
14.000 γυ­ναί­κες δο­λο­φο­νού­νται από τους άντρες τους κάθε χρόνο. 
Το αδί­κη­μα της οι­κια­κής βίας έχει απο­συρ­θεί από τον ποι­νι­κό Κώ­δι­κα γιατί δεν έχει νόημα, λένε στην Ρωσία. 
Αλ­κο­ο­λι­σμός 500.000 νε­κροί τον χρόνο, AIDS, αυ­το­κτο­νί­ες, κα­τα­κό­ρυ­φη άνοδο του συ­ντε­λε­στή ανι­σό­τη­τας από 0.27 σε 0,46 ανά­με­σα σε άντρες και γυ­ναί­κες γρά­φει η δη­μο­σιο­γρά­φος Kaisa Ekis Ekman.
Οι βι­βλιο­θή­κες έκλει­σαν και ένας λαός μορ­φω­μέ­νος και με­γα­λω­μέ­νος στο διά­βα­σμα τις είδε μπρο­στά του να γί­νο­νται κα­ζί­νο και πορ­νο­μά­γα­ζα.

Να πούμε στα από­νε­ρα για τους 135.000 νε­κρούς όταν το ΝΑΤΟ βρήκε την ευ­και­ρία να δια­λύ­σει την Γιου­γκο­σλα­βία. 
Τις εκα­το­ντά­δες χι­λιά­δες στην Τσε­τσε­νία, στην Τραν­σι­βι­ρία στο Τα­τζι­κι­στάν, στην Ου­κρα­νία και αλλού.

Για τα εκα­τομ­μύ­ρια χι­λιά­δων νέων που έχα­σαν τον προ­σα­να­το­λι­σμό τους και σε όλες τις άλλες χώρες και έγι­ναν μα­φιό­ζοι, προ­α­γω­γοί, πόρ­νες εγκλη­μα­τί­ες. 
Τους Ρομά και τις άλλες μειο­ψη­φί­ες που πέσαν θύ­μα­τα ρα­τσι­σμού και διώ­ξε­ων. 
Την εξά­πλω­ση του φα­σι­σμού, απόρ­ροια της φτώ­χειας, της δυ­στυ­χί­ας, της από­γνω­σης και της ιδε­ο­λο­γι­κής απο­χαύ­νω­σης σε όλη την Ανα­το­λι­κή Ευ­ρώ­πη με τις πα­ραι­νέ­σεις και ευ­λο­γί­ες της ΕΕ. 
Να προ­σθέ­σου­με και τα εκα­τομ­μύ­ρια νε­κρών της μάχης κατά «της τρο­μο­κρα­τί­ας» που ο ιμπε­ρια­λι­σμός βρήκε την ευ­και­ρία να ξε­κι­νή­σει μη έχο­ντας αντί­πα­λο. 
Τα πρα­ξι­κό­πη­μα­τα και τους εμ­φύ­λιους στην Αφρι­κή και τις επεμ­βά­σεις στην Λα­τι­νι­κή Αμε­ρι­κή. 
Την επί­θε­ση ενά­ντια σε όλα τα ερ­γα­τι­κά δι­καιώ­μα­τα που η αστι­κή τάξη παίρ­νει πίσω, ακόμη και στις πλού­σιες χώρες, χωρίς να φο­βά­ται όπως πριν την ανα­τρο­πή. 
Την απο­γο­ή­τευ­ση και την ευ­κο­λό­τε­ρη επι­κρά­τη­ση των ρε­φορ­μι­στών και οπορ­του­νι­στών στο ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα που έχασε τον τα­ξι­κό του προ­σα­να­το­λι­σμό. 
Ούτε ένα δάκρυ δεν πε­ρισ­σεύ­ει από τα «θύ­μα­τα του κομ­μου­νι­σμού» να πέσει για τα θύ­μα­τα της ανα­τρο­πής και της νίκης του κα­πι­τα­λι­σμού, της πιο απί­στευ­της και βί­αι­ης κα­τα­στρο­φής που είδε ο κό­σμος τα τε­λευ­ταία 30 χρό­νια.
 Ένας ακόμη λόγος να βρει το κί­νη­μα τα πα­τή­μα­τα του για να τε­λειώ­νει με τον κα­πι­τα­λι­σμό.
Απο: herko 
Τίτλος-Παρουσίαση
 κειμένου:
Viva La Revolucion

ό.

________________________________________________________________________________________________
Πάνος Αλεπλιώτης Δημοτικός σύμβουλος Πυλαίας Θεσσαλονίκης 87/90 και 99/2002. Αντιδήμαρχος Πυλαίας από το 1987 έως και το 1990 και από το 1999 έως και το 2000. Δούλεψα σαν γεωλόγος, περιβαλλοντολόγος και χωροτάκτης. Από το 2011 μένω στην Σουηδία στην πόλη Σβεγκ και δουλεύω στον δήμο της Χεργιεντάλεν σαν διευθυντής τεχνικών και κοινωνικής υποδομής.
 

05 Φεβρουαρίου, 2017

,,Έχετε τόση λεφτεριά, όσο να κάνετε τη φυσική σας ανάγκη στη ρεματιά, όταν δε σας βλέπει χωροφύλακας,,

Ξυλόγλυπτο του Τάσσου
Από:

«Θα πήγαινα, που λέτε
στους λαϊκούς μαχαλάδες της Αθήνας στα βρωμοχώρια της Αττικής από τις Κάβο Κολόνες ίσαμε τα Κούντουρα κι από την Κούλουρη ίσαμε το Καπαντρίτι. 
Θα κατέβαινα στα σκοτεινά χαμόσπιτα, γεμάτα κοριούς και χτίκιασμα, θα μπαινα στα μικρομάγαζα της φτωχολογιάς, στα καρβουνιάρικα του λιμανιού, γιομάτα λέρα και βόχα. 
Και θα λεγα: Λέφτεροι πολίτες:
 Αφτός ο τόπος, κι αν ακόμα βρισκόταν στη Σκυθία, όπου σπάνια ξεμυτίζει ο γήλιος ανάμεσ’ από μάβρα σύνεφα και πάνου σ’ άλιωτα χιόνια, πάλι θα τανε ο καλύτερος απ’ όλους, γιατί το θέλ’ η καρδιά σας. 
Είναι η πατρίδα. 
Δικιά σας η πατρίδα, μα τίποτα δικό σας μέσα σ’ αφτήνε: χωράφια και παλάτια, καράβια και χρήμα, Θεοί κι εξουσία, σκέψη και θέληση –
 όλα ξένα! 
Λιγοστοί σας έχετε τόσο μέρος, όσο να τρυπώνετε ζωντανοί και να θάβεστε πεθαμένοι
 και τόση λεφτεριά, όσο να κάνετε τη φυσική σας ανάγκη στη ρεματιά, όταν δε σας βλέπει χωροφύλακας…
Κι όταν βυθίζεται το μάτι σας πέρα στο γαλάζιο πέλαγος, όπου πάνε κι έρχονται καΐκια και φρεγάδες κουβαλώντας από το στόμα του Νείλου κι απ’ τον Κιμμέριο Βόσπορο κι απ’ τις Ηράκλειες στήλες σιτάρι, χάλκωμα, μετάξι και γυναίκες, περηφανέβεστε, πως είναι δικά σας, γιατί ναι «εθνικά»! 
Και κανένας δε συλλογάται, 
πως όλα τ’ αγαθά μαζέβονται σε λίγα χέρια. Ατζέμηδες, Μοραΐτες, Θηβαίοι και Κορθιώτες 
σας σκοτώνουνε μια φορά μα τα χέρια τ’ αδερφικά σας 
σφίγγουνε το καρύδι του λαρυγγιού σ’ όλη σας τη ζωή 
και σας δολοφονούνε κάθε μέρα. 
Όχι μονάχα τίποτα δικό σας γύρα,
 μα κι όλος ο εαφτός σας κι η ψυχή σας είναι δικά τους»
Κ. Βάρναλης, η αληθινή απολογία του Σωκράτη


06 Δεκεμβρίου, 2016

η Ευελιξία - Ελευθερία Τους κ ο Πραγματικός Τους Φόβος: Γι' αυτό βγάζουν αφρούς, γιατί ξέρουν

"Ευτυχώς, λένε: που νίκησε ο καπιταλισμός και έτσι συνεχίζουν οι εργαζόμενοι να μην ξέρουν τι θα τους ξημερώσει αύριο"

Ο «ελεύθερος κόσμος» τους...

Ακούγοντας τις προηγούμενες μέρες όλες αυτές τις κορόνες για τον «ελεύθερο κόσμο» και την επίθεση στο σοσιαλισμό και την επανάσταση με αφορμή το θάνατο του Φιντέλ Κάστρο, δεν μπορεί παρά να σκεφτεί κάποιος που έχει ζήσει όλη του τη ζωή όχι στην Κούβα, αλλά στο δικό τους «ελεύθερο κόσμο».
Να σκεφτεί ότι την περασμένη βδομάδα, τέτοια μέρα, ξεκινούσαμε την ανασκόπηση με την είδηση του θανάτου μιας γυναίκας και των τραυματισμών πολλών ακόμα προσφύγων στον καταυλισμό της Μόριας, από φωτιά που ξέσπασε σε σκηνή, ύστερα από έκρηξη φιάλης υγραερίου. Ηταν βράδυ Πέμπτης 24 Νοέμβρη.
Ακριβώς μια βδομάδα μετά, το πρωί της περασμένης Πέμπτης, μια 38χρονη λογίστρια έχανε τη ζωή της σε επιχείρηση εστίασης στο κέντρο της Αθήνας και πέντε ακόμα άτομα τραυματίζονταν από έκρηξη που έγινε στο υπόγειο του καταστήματος, στη διάρκεια εργασιών με χρήση φλόγας. 
Τραγική ειρωνεία; Οχι βέβαια. 
«Παράπλευρες απώλειες» στον «πόλεμο» για την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία του κεφαλαίου. Της «ελευθερίας» της ξέφρενης κούρσας του κεφαλαίου για το μέγιστο κέρδος.
Αυτήν την ελευθερία υπηρετούν πιστά οι αστικές κυβερνήσεις κάθε απόχρωσης. Πόσοι άραγε υποψιάζονται ότι πίσω από την ψήφιση δυο νόμων τη βδομάδα που μας πέρασε, για τη διευκόλυνση της επιχειρηματικής δράσης, κρύβονται νέοι κίνδυνοι για την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων και ότι προγράφονται τα επόμενα θύματα στους χώρους δουλειάς;
Κι όμως, αυτό συμβαίνει...
Με τους νόμους αυτούς, αίρονται στοιχειώδεις προϋποθέσεις για τη σύσταση και λειτουργία μιας επιχείρησης, στο όνομα του να απαλειφθεί η γραφειοκρατία που εμποδίζει την επιχειρηματικότητα. 
Ανάμεσα σε άλλα, καταργείται η πιστοποίηση της πυρασφάλειας, ενώ άλλες αρμοδιότητες περνάνε σε ιδιωτικές εταιρείες.
Οπως πριν από μερικά χρόνια, οι υπηρεσίες γιατρού εργασίας και τεχνικού ασφάλειας πέρασαν στις λεγόμενες ΕΞΥΠΠ (Εξωτερική Υπηρεσία Προστασίας - Πρόληψης), με αποτέλεσμα το κεφάλαιο να είναι ταυτόχρονα ελεγκτής και ελεγχόμενος.
Του ίδιου φυράματος, όμως, είναι και η τροπολογία με την οποία έκανε το ντεμπούτο της στη Βουλή η νέα υπουργός Εργασίας, απελευθερώνοντας πλήρως τη δράση των ιδιωτικών γραφείων ευρέσεως εργασίας, δηλαδή των σύγχρονων δουλεμπορικών. Ενα θέμα που μόνο ο «Ριζοσπάστης» ανέδειξε και μάλιστα από την πρώτη σελίδα. Αν μη τι άλλο, η συγκεκριμένη ρύθμιση δίνει ξεκάθαρο στίγμα για το πώς σκοπεύει η κυβέρνηση να κλείσει τη δεύτερη «αξιολόγηση» και ειδικά τα Εργασιακά.
Ελευθερία στην εξαπάτηση...
Στον «ελεύθερο κόσμο» τους μπορεί να ψηφίζεις όσα διαφορετικά κόμματα θέλεις, όμως είναι σίγουρο ότι όποια κυβέρνηση κι αν βγει, όποια κοινοβουλευτική πλειοψηφία κι αν διαμορφωθεί, αυτή θα υπηρετεί πιστά τη στρατηγική του κεφαλαίου. 
Είσαι ελεύθερος να ψηφίζεις και να αναδεικνύεις κυβερνήσεις, κόμματα που θα σε εξαπατήσουν, θα σε κοροϊδέψουν κατάμουτρα, θα παίξουν με τον πόνο και τις προσδοκίες σου, θα σε εκβιάσουν προκειμένου να αποδεχτείς την αντιλαϊκή πολιτική.
 Ετσι λοιπόν και η βδομάδα που πέρασε ήταν για την κυβέρνηση 
ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ βδομάδα προετοιμασίας, για να σερβίρει τα μέτρα 
που - όπως όλα δείχνουν - θα συμφωνήσει με το κουαρτέτο.
 Σε προηγούμενες φάσεις της διαπραγμάτευσης, ο εκβιασμός για να αποδεχτεί ο λαός τα μέτρα, στηριζόταν στη δόση από τα δάνεια, που αν δεν έρχονταν στην ώρα της, η χώρα κινδύνευε να χρεοκοπήσει, όπως φώναζαν τα επιτελεία.
Τώρα που οι χρηματοδοτικές ανάγκες δεν είναι άμεσες, η κυβέρνηση εξαντλεί την ευρηματικότητά της για να εμπνεύσει στο λαό τον ίδιο ενθουσιασμό που αισθάνεται το κεφάλαιο, για το γεγονός ότι η διαπραγμάτευση μπορεί και να τελειώσει στην ώρα της. 
Από τη μια χρησιμοποιεί απειλές ότι τυχόν καθυστερήσεις οδηγούν σε περιπέτειες και από την άλλη επιστρατεύει το δέλεαρ της ρύθμισης του χρέους και της «ποσοτικής χαλάρωσης», σαν να πρόκειται ο λαός να κερδίσει κάτι απ' όλα αυτά.
Ελευθερία στην καπιταλιστική εκμετάλλευση...
Μιλώντας για την ουσία, η επομένη της «αξιολόγησης» σε ό,τι αφορά τα Εργασιακά, περιγράφεται με δυο μόνο λέξεις: Περισσότερη ευελιξία. Και μάλιστα παντού. Περισσότερη ευελιξία για το κεφάλαιο να επιλέξει ποια σύμβαση εργασίας το βολεύει: Κλαδική, επιχειρησιακή, ατομική; 
Αλλά και ποιο ωράριο καλύπτει καλύτερα τις ανάγκες της κερδοφορίας του. Δηλαδή, ακόμα μεγαλύτερη ένταση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. 
Την ελευθερία των ιδιοκτητών μέσων παραγωγής, που αποτελούν τη μειοψηφία, να «κλέβουν» νόμιμα τη δουλειά της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας, την περιφρουρούν με κάθε μέσο οι αστικοί θεσμοί και ταυτόχρονα παίρνουν όλα τα πολιτικά μέτρα για να την ενισχύουν, για να νιώθει το κεφάλαιο ακόμα πιο ελεύθερο...
Ευελιξία στην εργοδοσία να επιλέξει αν θα κάνει ομαδικές απολύσεις, ή θα επιβάλει γενικευμένο καθεστώς υποαπασχόλησης, με τα έξοδα πληρωμένα από το κράτος, δηλαδή από τους ίδιους τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.
Ευελιξία όμως και στις επιλογές που δίνονται στον εργοδότη για να αντιμετωπίσει μια απεργία: 
Θα πάει στα δικαστήρια για να τη βγάλει με συνοπτικές διαδικασίες και για τυπικούς λόγους παράνομη και καταχρηστική;
 Θα απολύσει τους πρωτοπόρους συνδικαλιστές, κάνοντας χρήση της μειωμένης συνδικαλιστικής προστασίας, όπως συζητιέται στη διαπραγμάτευση με το κουαρτέτο; 
`Η θα κηρύξει έμμεσα «λοκ άουτ», αρνούμενος να πληρώσει όποιον εργαζόμενο δεν συμμετέχει στην απεργία, με την κάλυψη της (αστικής) Δικαιοσύνης;
Ελευθερία στον ανταγωνισμό μέχρι θανάτου...
Οι εξελίξεις στη γειτονιά μας, που μυρίζει μπαρούτι ιδιαίτερα στο Κυπριακό και στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, αποδεικνύουν ότι ο μέχρι θανάτου ανταγωνισμός των μονοπωλιακών ομίλων για μοίρασμα αγορών φέρνει κοντά επικίνδυνες για τους λαούς εξελίξεις. 
Τα αστικά κράτη οργανώνουν και συμμετέχουν σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους για να υπερασπίσουν την ελευθερία τους και τα δικαιώματά τους στο ξεζούμισμα των εργαζομένων.
Δεν πρόλαβε να ανακοινωθεί το «αδιέξοδο» στις συνομιλίες για το Κυπριακό στην Ελβετία και οι εκβιασμοί χτύπησαν «κόκκινο»:
 Αποδοχή του διχοτομικού σχεδίου ή ντε φάκτο διχοτόμηση.
 Αμεση επανέναρξη των συνομιλιών, αλλιώς θα «εκπυρσοκροτήσει» το Κυπριακό και το ωστικό του κύμα θα διασχίσει το Αιγαίο και θα φτάσει μέχρι τη Θράκη.
 Τουρκικές απειλές και αμερικανικές προειδοποιήσεις για «θερμά επεισόδια».
Και μέσα σε όλα αυτά, η «πολυδιάστατη» εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης, που επιδεικνύει τη «σταθερότητα» της χώρας ως το μεγάλο «αβαντάζ» για να διεκδικήσει αναβάθμιση στη γεωπολιτική σκακιέρα. 
Το πόσο εύθραυστη είναι αυτή η «σταθερότητα» και με ποιους όρους επιβάλλεται στο λαό, δεν είναι δύσκολο να το καταλάβει κανείς. 
Αρκεί να δει το ναρκοπέδιο που ανοίγεται μπροστά του από την ολοένα και μεγαλύτερη εμπλοκή της χώρας στα σχέδια του ευρωατλαντικού άξονα.
Τέτοιο ρόλο έχει αναλάβει η κυβέρνηση και στο Κυπριακό. 
Δεν είναι τυχαία τα «καλά λόγια» που είχε να πει για το έργο της ο Αμερικανός πρέσβης σε συνέντευξή του την περασμένη Κυριακή, αποκαλύπτοντας ότι στα ζητήματα που ενδιαφέρουν τις ΗΠΑ, υπάρχει πλήρης ταύτιση απόψεων με την κυβέρνηση.
 Οτι η βάση της Σούδας, που έχει μεγάλη σημασία για τη στρατιωτική δράση του ΝΑΤΟ στην περιοχή, σε συνδυασμό με το ρόλο που καλείται να παίξει η χώρα ως κόμβος στην «ενεργειακή διαφοροποίηση» της Ευρώπης, είναι τα «εχέγγυα» της σταθερότητας σε ένα περιβάλλον που μοιάζει με κινούμενη λάβα.
«Ευτυχώς που δεν γίναμε Κούβα!»
Κλείνουμε την ανασκόπηση με το γεγονός που διέτρεξε και σημάδεψε ολόκληρη τη βδομάδα και με το οποίο άλλωστε ξεκινήσαμε. 
Το θάνατο του ιστορικού ηγέτη της Κουβανικής Επανάστασης Φιντέλ Κάστρο, τον οποίο αποχαιρετάει σήμερα ο λαός της Κούβας και οι λαοί σε όλον τον κόσμο. 
Ο Φιντέλ Κάστρο άφησε το στίγμα του στην Ιστορία του παγκόσμιου κομμουνιστικού - επαναστατικού κινήματος όσο ζούσε, γι' αυτό ο θάνατός του απασχόλησε τόσο τους απολογητές του καπιταλισμού.
Οσα γράφτηκαν αυτές τις μέρες, για τον «τύραννο» και «δικτάτορα» Κάστρο, για το «ανελεύθερο» και «καταπιεστικό» καθεστώς της Κούβας, δεν δείχνουν μόνο το μίσος της αστικής τάξης για ένα λαό που χάραξε επαναστατικά το δικό του δρόμο με τη στήριξη της Σοβιετικής Ενωσης και των άλλων σοσιαλιστικών κρατών, 
αλλά κυρίως το φόβο τους ότι το τέλος της Ιστορίας που με σιγουριά διακήρυξαν μετά την αντεπανάσταση το 1990 - '91, μπορεί να μην ήταν τέτοιο.

Ευτυχώς που δεν γίναμε Κούβα! 
Ευτυχώς, λένε, που νίκησε ο καπιταλισμός και έτσι συνεχίζουν οι εργαζόμενοι να μην ξέρουν τι θα τους ξημερώσει αύριο,
να παίζουν ακόμα και τη ζωή τους κορόνα - γράμματα στα νέα εργασιακά κάτεργα,
 να ζουν με πετσοκομμένες ανάγκες, να στερούνται βασικά δικαιώματα, οι νέοι να μην μπορούν να σχεδιάσουν το μέλλον τους, 
να κινδυνεύουν να δώσουν το αίμα τους για τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς.
Φανερώνουν έτσι πιο καθαρά τον ταξικό χαρακτήρα που δίνουν οι ίδιοι στις έννοιες ελευθερία και δημοκρατία. 
Ελευθερία και δημοκρατία είναι γι' αυτούς τους καπιταλιστές ό,τι υπερασπίζεται το δικαίωμά τους στην εκμετάλλευση, ό,τι υπερασπίζεται την καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής.
 Ομως, η απελευθέρωση των εργαζομένων προϋποθέτει το τέλος της εκμετάλλευσης και της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, τη στέρηση λοιπόν της ελευθερίας τους. 
Γι' αυτό βγάζουν αφρούς, γιατί ξέρουν 
ότι μπορεί να ζούμε σε περίοδο αντεπανάστασης,
 μπορεί οι παλιές γενιές των επαναστατών να φεύγουν, όμως η ζωή θα φέρει μπροστά νέες εξελίξεις, θα φέρει στην ημερήσια διάταξη την αναγκαιότητα και τη δυνατότητα οι λαοί, οι εργαζόμενοι να παλέψουν για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό.
Την Πέμπτη έχουμε απεργία
Η βδομάδα που έρχεται, είναι βδομάδα πανεργατικής πανελλαδικής απεργίας. 
Οι μέρες που απομένουν μέχρι την Πέμπτη, είναι κρίσιμες για την επιτυχία της. 
Οι εξελίξεις βοηθούν να ανοίξει πιο θαρρετά η συζήτηση στους χώρους δουλειάς για το ποια διέξοδος και ποια προοπτική χρειάζεται να ανοίγει μέσα από κάθε μικρή και μεγάλη μάχη. 
Στην επόμενη στροφή παραμονεύουν κίνδυνοι που απαιτούν ετοιμότητα, επαγρύπνηση και
 εγρήγορση από το λαό και το κίνημα. 
Οχι μόνο για να δοθεί απάντηση στην επίθεση του κεφαλαίου που μεγαλώνει,
 αλλά και για να μη χύσει ο λαός το αίμα του για τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα.
εδώ οι "πατριώτες" Όλοι Μαζί (!!)

το κείμενο   

18 Ιουνίου, 2016

περί Ελευθερίας





Ένα από τα βασικά επιχειρήματα των εχθρών του σοσιαλισμού (επί υπαρκτού), ήταν «ναι, εντάξει αυτό, όμως σε αυτές τις χώρες δεν υπάρχει ελευθερία του λόγου. Οι πολίτες δεν μπορούν να πουν αυτό που θέλουν».
Αποδόθηκε αυτό έξοχα στον κινηματογράφο από τον Ν. Περάκη στο «Λούφα και παραλλαγή»:
Για πες μου ρε Καραμαζώφ
Μπορεί να βγει κάποιος στην Ερυθρά Πλατεία στη Μόσχα και να πει ότι ο σύντροφος Μπρέζνιεφ είναι μαλάκας;

Και άντε εσύ τώρα να εξηγήσεις στον καλόπιστο ότι άλλο πράγμα η δημοκρατία στο σοσιαλισμό και άλλο πράγμα στον καπιταλισμό όπου μόνο επίφαση δημοκρατίας υπάρχει. Η ελευθερία στον καπιταλισμό φτάνει μέχρι εκεί που δε θίγονται τα συμφέροντα του αφεντικού, της κυρίαρχης τάξης.
Αυτή την αστική ελευθερία την είχε περιγράψει ο Βολταίρος η ελευθερία του ενός τελειώνει εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου. 
Και επειδή στον καπιταλισμό δεν έχουμε όλοι της ίδιας έκτασης ελευθερία, η ελευθερία του εργάτη σταματά εκεί που αρχίζει η ελευθερία (ασυδοσία) του καπιταλιστή.
Κι αυτό που τόσοι και τόσοι υποστηρικτές του σοσιαλισμού, δεν μπορούσαν να καταρρίψουν αυτό το προβοκατόρικο, ψευδές και παραπλανητικό επιχείρημα, ήρθε να το γκρεμίσει άθελά του ο Παπανώτας!!! Η ελευθερία του σταμάτησε εκεί  που θίχτηκε το συμφέρον του αφεντικού του.
Όχι που τόλμησε να έχει και άποψη…
Αυτή είναι η αστική δημοκρατία. 
Όσο για τη δημοκρατία και την ελευθερία έκφρασης στις σοσιαλιστικές χώρες, ας το ξαναδούμε από την αρχή.
.......................................................

Ας έχουμε και κατά Νου Αυτό που είχε γράψει και ο γέρος μουσάτος πριν περίπου 150 χρόνια με λίγες λέξεις ότι Ελευθερία Είναι: η Γνώση της Αναγκαιότητας.