,,Την ίδια ώρα που στις μάχες μακελεύονται χιλιάδες άνθρωποι, οι καπιταλιστές των δύο πλευρών του πολέμου εξακολουθούν να διατηρούν, έστω και περιορισμένη σε σχέση με πριν από τον Φλεβάρη του 2022, σταθερή συνεργασία.,,
ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ
Η παρέμβαση του ΚΚΕ στη διάσκεψη για τα δύο χρόνια από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία
Το Σάββατο 17/2 το ΚΚ Τουρκίας φιλοξένησε στην Κωνσταντινούπολη διάσκεψη των κομμάτων της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Δράσης με θέμα «Δύο χρόνια από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία. Συμπεράσματα και πείρα για τους κομμουνιστές».
Στη διάσκεψη έλαβε μέρος αντιπροσωπεία του ΚΚΕ, στην οποία συμμετείχαν ο Ελισαίος Βαγενάς, μέλος της ΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ, ο Κώστας Παπαδάκης, μέλος της ΚΕ και ευρωβουλευτής, και η Αθηνά Ζαρκάδα, συνεργάτιδα του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ.
Κατά τη διάρκεια της διάσκεψης συζητήθηκε και στη συνέχεια εκδόθηκε Κοινή Ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Δράσης, η οποία θα δημοσιευτεί σε επόμενη ανάρτηση.
Σήμερα, αναδημοσιεύουμε από τον «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου» την παρέμβαση του ΚΚΕ στη διάσκεψη:
Αγαπητοί σύντροφοι,
Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή ανέδειξε ότι η πολεμική σύγκρουση που ξέσπασε πριν από δύο χρόνια στην Ουκρανία, σκορπώντας μέχρι σήμερα τον θάνατο σε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους και τη δυστυχία σε πολλά άλλα εκατομμύρια, που υποφέρουν από αυτόν, ήταν μονάχα η τυπική έναρξη ενός πολέμου που προετοιμάστηκε από το εύφλεκτο υλικό που συσσωρεύτηκε σε βάθος χρόνου.
Μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού, τη διάλυση της ΕΣΣΔ και μέσα απ' αυτήν τη διαδικασία της αντεπανάστασης, διαμορφώθηκαν οι αστικές τάξεις, οι καπιταλιστές που αναδείχτηκαν στην πορεία της καπιταλιστικής παλινόρθωσης, κλέβοντας τον κόπο δεκαετιών του ενωμένου σοβιετικού λαού. Τέτοιους καπιταλιστές εκφράζουν οι κυβερνήσεις του Ζελένσκι στην Ουκρανία, που έχει τη στήριξη των ΗΠΑ, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, και του Πούτιν στη Ρωσία, που έχει τη στήριξη του υπό διαμόρφωση ευρασιατικoύ ιμπεριαλιστικού στρατοπέδου, με κορυφαία δύναμη την Κίνα.
Στο επίκεντρο της πολεμικής σύγκρουσης βρίσκεται το μοίρασμα του ορυκτού πλούτου, της Ενέργειας, εδαφών και εργατικού δυναμικού, αγωγών και δικτύων μεταφοράς εμπορευμάτων, γεωπολιτικών στηριγμάτων, μεριδίων των αγορών.
Στοιχείο αυτής της διαπάλης είναι το μοίρασμα αγορών και σφαιρών επιρροής, ανάμεσα σε ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ και τη στρατηγική της «ευρωατλαντικής διεύρυνσης», από τη μια πλευρά, και, από την άλλη, στη στρατηγική της καπιταλιστικής Ρωσικής Ομοσπονδίας για τα δικά της εκμεταλλευτικά σχέδια σε βάρος των λαών, για να ενισχύσει τον δικό της ιμπεριαλιστικό συνασπισμό (Ευρασιατική Οικονομική Ενωση, Οργανισμός Συμφώνου Συλλογικής Ασφάλειας) στην περιοχή της πρώην ΕΣΣΔ.
Το ΚΚΕ ανέδειξε αναλυτικά τις αιτίες αυτής της αιματοχυσίας, απορρίπτοντας τόσο τα προσχήματα του ευρωΝΑΤΟικού μπλοκ, περί «υπεράσπισης της κυριαρχίας της Ουκρανίας» ή της «ελεύθερης επιλογής συμμάχων» ή της «δημοκρατίας, έναντι του αυταρχισμού», όσο και τα προσχήματα που αξιοποίησε για την απαράδεκτη στρατιωτική εισβολή στην Ουκρανία η ηγεσία της Ρωσίας, περί «αντιφασιστικού πολέμου», ή της «προάσπισης των ρωσόφωνων», ή της «αποστρατιωτικοποίησης της Ουκρανίας».
Ορισμένα συμπεράσματα για το κομμουνιστικό κίνημα από τον πόλεμο
Η ιδεολογική - πολιτική και οργανωτική κρίση, που για δεκαετίες εκδηλώνεται στις γραμμές του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος, οξύνθηκε γύρω από το πολύ σημαντικό θέμα της στάσης των κομμουνιστών και των λαών απέναντι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.
Ετσι, από τη μια μεριά ξεχώρισαν εκείνα τα ΚΚ, που έδωσαν τη μάχη για τη διαφώτιση των λαών, για την οργάνωση της πάλης τους ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Σημαντικός σταθμός σε αυτήν την κατεύθυνση ήταν η Κοινή Ανακοίνωση, που εκδόθηκε με πρωτοβουλία των ΚΚΕ, ΚΚ Εργαζομένων Ισπανίας, ΚΚ Μεξικού και ΚΚ Τουρκίας, την οποία στήριξαν πάνω από 70 ΚΚ και ΚΝ απ' όλο τον κόσμο, στις 26/2/22 και στην οποία σωστά προσδιοριζόταν ο χαρακτήρας του ιμπεριαλιστικού πολέμου και τονιζόταν ότι απαιτείται «να ενισχυθεί το ταξικό κριτήριο στην ανάλυση των εξελίξεων, να χαράξουμε τον δικό μας αυτοτελή δρόμο ενάντια στα μονοπώλια, στις αστικές τάξεις, για την ανατροπή του καπιταλισμού, την ενίσχυση της ταξικής πάλης ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, για τον σοσιαλισμό, που παραμένει επίκαιρος και αναγκαίος όσο ποτέ».
Από την άλλη μεριά, πρέπει να σημειώσουμε ότι όχι όλα τα ΚΚ στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων. Λίγα πέρασαν στη γραμμή του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού, ψηφίζοντας π.χ. στο Ευρωκοινοβούλιο μέσα από την «αριστερή ευρωομάδα» GUE/NGL και με «αριστερά» κόμματα, όπως οι ΣΥΡΙΖΑ, PODEMOS, Die Linke κ.ά. την πολιτικο-οικονομική και στρατιωτική στήριξη της Ουκρανίας, ή άλλα ΚΚ στα λόγια τάχθηκαν ενάντια στον πόλεμο, αλλά στην πράξη συμμετείχαν σε κυβερνήσεις των χωρών του ΝΑΤΟ που τον στηρίζουν και συμμετέχουν σε αυτόν, όπως το ΚΚ Ισπανίας.
Κάποια άλλα αποδέχτηκαν τα προσχήματα της αστικής τάξης της Ρωσίας, που ισχυρίζεται ότι διεξάγει «αντιφασιστικό αγώνα». Σήμερα που τα βασικά αστικά κόμματα της Γερμανίας αντιγράφουν τα επιχειρήματα της ρωσικής ηγεσίας και πραγματοποιούν στη Γερμανία «αντιφασιστικές» διαδηλώσεις, βλέπουμε κόμματα να αντιδρούν και να αναδεικνύουν την υποκρισία των διοργανωτών αυτών των συγκεντρώσεων, κάτι, όμως, που για ορισμένα κόμματα παραμένει δυσδιάκριτο σε ό,τι αφορά τα «αντιφασιστικά» προσχήματα που αξιοποιούνται ως προκάλυμμα του ιμπεριαλιστικού πολέμου από την αστική Ρωσία.
Σε «αιχμή του δόρατος» σε βάρος της ταξικής προσέγγισης των διεθνών εξελίξεων, των ΚΚ που στηρίζονται στον μαρξισμό - λενινισμό αναδείχτηκε μια νέα διεθνής οργάνωση, με την υποκριτική ονομασία «Παγκόσμια Αντιιμπεριαλιστική Πλατφόρμα» (ΠΑΠ). Η ΠΑΠ, στην οποία ηγούνται σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις και κάποια ΚΚ ή ομάδες χωρίς ιδιαίτερη επιρροή στην εργατική τάξη των χωρών τους, πήρε ξεκάθαρα τη μια πλευρά των ιμπεριαλιστών «ληστών».
Σήμερα, ωστόσο, το κομμουνιστικό κίνημα είναι πιο έμπειρο και αρκετά είναι εκείνα τα ΚΚ που έχουν βγάλει συμπεράσματα από την Ιστορία και έχουν απορρίψει τη λογική των διαφόρων «αντιφασιστικών μετώπων» με αστικές δυνάμεις, αναδεικνύοντας ότι η πάλη με τον φασισμό πρέπει να είναι αναπόσπαστη από την πάλη ενάντια στην καπιταλιστική «μήτρα» που τον «γεννάει».
Στα πλαίσια της σφοδρής ιδεολογικοπολιτικής διαπάλης, που οξύνθηκε μετά την έναρξη του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία, πάγωσε η λειτουργία της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Πρωτοβουλίας (ΕΚΠ), που στην πορεία σταμάτησε οριστικά.
Στη θέση της συγκροτήθηκε μια νέα περιφερειακή μορφή συνεργασίας, η Ευρωπαϊκή Κομμουνιστική Δράση (ΕΚΔ) και το ελπιδοφόρο είναι πως η ΕΚΔ, από τη μια, λαμβάνει υπόψη της τη θετική και αρνητική εμπειρία της ΕΚΠ, από την άλλη στηρίζεται σε ένα πιο πλήρες και συνεκτικό ιδεολογικό και πολιτικό πλαίσιο. Διαψεύστηκαν, έτσι, όλοι εκείνοι που εκτιμούσαν ότι τα Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα της Ευρώπης δεν θα μπορούσαν έγκαιρα να έχουν μια νέα μορφή συνεργασίας, ακολουθώντας τον διαλυτικό και προδοτικό δρόμο της Β' Διεθνούς κατά τη διάρκεια του Α' Παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού Πολέμου, που απέβη σε βάρος των συμφερόντων των εργαζομένων.
Τα ΚΚ που στηρίζονται στον μαρξισμό - λενινισμό και στον προλεταριακό διεθνισμό δυνάμωσαν την αντιιμπεριαλιστική πάλη
Διαψεύστηκαν εκείνες οι δυνάμεις που ισχυρίζονταν ότι η ταξική προσέγγιση των ΚΚ που δεν επέλεξαν τη μια πλευρά του ιμπεριαλιστικού πολέμου θα τα οδηγήσει στο να υποστείλουν την πάλη τους ενάντια στην άλλη, δηλαδή ενάντια σε ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ. Συνέβη ακριβώς το ανάποδο!
Κι αυτό μπορούμε πολύ χαρακτηριστικά να το περιγράψουμε στην περίπτωση της Ελλάδας:
Σε αυτά τα δύο χρόνια του ιμπεριαλιστικού πολέμου το ΚΚΕ πρωτοστάτησε στην Ελλάδα στην πάλη ενάντια στο ευρωατλαντικό ιμπεριαλιστικό μπλοκ. Οργάνωσε σημαντικές κινητοποιήσεις ενάντια στον πόλεμο, έξω από τις αμερικανικές βάσεις στην Αλεξανδρούπολη, στη Σούδα, στη Λάρισα, στο Στεφανοβίκειο κ.α. Στήριξε την ανάλογη δράση των συνδικάτων και των μαζικών οργανώσεων της χώρας, του αντιπολεμικού - αντιιμπεριαλιστικού κινήματος. Μπλόκαρε δρόμους και σιδηροδρόμους, λιμάνια που χρησιμοποίησαν ΝΑΤΟικές δυνάμεις.
Οι κομμουνιστές ήταν πρωτοπόροι στην αντιιμπεριαλιστική πάλη και γι' αυτόν τον λόγο δέχτηκαν την επίθεση των κατασταλτικών μηχανισμών του αστικού κράτους σε κάποιες περιπτώσεις, όπως έγινε π.χ. στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης στις 6 Απρίλη 2023, όταν τα ΜΑΤ χτύπησαν την απεργιακή διαδήλωση, συλλαμβάνοντας και σέρνοντας στα δικαστήρια μέλη της ΚΕ του ΚΚΕ, του ΚΣ της ΚΝΕ, δημοσιογράφο του «Ριζοσπάστη» και συνδικαλιστές.
Το ΚΚΕ ήταν το μόνο πολιτικό κόμμα που δεν έλαβε μέρος στη συνεδρίαση της ελληνικής Βουλής κατά την ομιλία του Ζελένσκι και του ελληνικής καταγωγής νεοναζί του Τάγματος Αζόφ. Στη Βουλή καταψήφισε τη συμφωνία για τη γιγάντωση των αμερικανικών βάσεων, τις στρατιωτικές δαπάνες για το ΝΑΤΟ. Στο Ευρωκοινοβούλιο, όταν ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, και ακροδεξιοί από κοινού με κόμματα της ευρωπαϊκής «αριστεράς», στήριξαν το πολεμικό παραλήρημα των Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών, που καλούσε σε μαζική αύξηση της πολεμικής στήριξης στην αντιδραστική κυβέρνηση του Ζελένσκι, το ΚΚΕ καταψήφισε και κατήγγειλε στον λαό το γεγονός. Το ΚΚΕ αντιτάχθηκε και καταδίκασε τόσο την αποστολή πολεμικού υλικού των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στην Ουκρανία, όσο και την εκπαίδευση Ουκρανών στρατιωτικών.
Ταυτόχρονα, τους τελευταίους μήνες, το ΚΚΕ πρωτοστατεί και στις μεγάλες λαϊκές εκδηλώσεις αλληλεγγύης προς τον αγωνιζόμενο λαό της Παλαιστίνης ενάντια στη γενοκτονία του από το κατοχικό κράτος του Ισραήλ. Ενάντια στην εμπλοκή της χώρας στους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς για την αποστολή ναυτικής δύναμης των ΗΠΑ στην Ερυθρά Θάλασσα όσο και στην αντίστοιχη της ΕΕ, για την οποία μάλιστα η ελληνική κυβέρνηση προσφέρθηκε να παραχωρήσει το στρατηγείο της Λάρισας στην Κεντρική Ελλάδα.
Στην περιοχή οξύνονται οι ανταγωνισμοί, έχει συγκεντρωθεί μεγάλη δύναμη πυρός, οι ευρωατλαντικές επιχειρήσεις και οι πυραυλικές επιθέσεις στην Υεμένη στο όνομα της αντιμετώπισης των Χούθι και της προστασίας της ναυσιπλοΐας κλιμακώνουν την ένταση και πολλαπλασιάζεται ο κίνδυνος πολεμικής ανάφλεξης. Τώρα γίνεται ακόμα πιο επιτακτική η ανάγκη να τερματιστούν η σφαγή στη Γάζα και η ισραηλινή κατοχή στα παλαιστινιακά εδάφη και ως παράγοντας για την αποκλιμάκωση της έντασης στην περιοχή.
Για τον συσχετισμό στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα
Αγαπητοί σύντροφοι, επιτρέψτε μας ακόμη ορισμένες σύντομες επισημάνσεις:
Φτάνοντας στη 2η επέτειο έναρξης του πολέμου βλέπουμε ότι, παρά τη ΝΑΤΟική στήριξη, η ουκρανική αντεπίθεση δεν έφερε ουσιαστικά αποτελέσματα, στο μέτωπο διεξάγεται πόλεμος χαρακωμάτων και φθοράς και δοκιμάζονται σύγχρονα οπλικά συστήματα.
Η Ρωσία εξακολουθεί να κατέχει από πέρσι το 20% των εδαφών της Ουκρανίας, η οποία έχει ήδη χάσει περισσότερο από το 40% του εθνικού βιομηχανικού δυναμικού της και περίπου το 15% του προπολεμικού ΑΕΠ της και τώρα δεν έχει πρόσβαση σε πρώτες ύλες αξίας άνω των 12 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, συμπεριλαμβανομένων του 63% των κοιτασμάτων άνθρακα και του 42% των μετάλλων της, με βάση εκτιμήσεις της ρωσικής πλευράς.
Στις συνθήκες αυτές εκφράζεται προβληματισμός στα ευρωατλαντικά επιτελεία για την πορεία του πολέμου, παρουσιάζονται προβλήματα στη συνέχιση της οικονομικής βοήθειας των ΗΠΑ στην Ουκρανία, ενώ ακούγονται φωνές για την ανάγκη έναρξης συνομιλιών με τη Ρωσία για «παραχώρηση ουκρανικών εδαφών», πράγμα που προς το παρόν αρνείται η κυβέρνηση Ζελένσκι.
Στις συνθήκες αυτές εκφράζεται προβληματισμός στα ευρωατλαντικά επιτελεία για την πορεία του πολέμου, παρουσιάζονται προβλήματα στη συνέχιση της οικονομικής βοήθειας των ΗΠΑ στην Ουκρανία, ενώ ακούγονται φωνές για την ανάγκη έναρξης συνομιλιών με τη Ρωσία για «παραχώρηση ουκρανικών εδαφών», πράγμα που προς το παρόν αρνείται η κυβέρνηση Ζελένσκι.
Δεν αποκλείεται σενάριο ανατροπών στο πολιτικό σκηνικό της Ουκρανίας.
Αντίθετα, η ρωσική αστική πλευρά, αφού προς το παρόν τουλάχιστον, κατέστειλε μια εσωτερική «ανταρσία» στους κόλπους της, όπως ήταν το «ζήτημα Πριγκόζιν» και του μισθοφορικού στρατού του, έχει εξασφαλίσει στο πολεμικό μέτωπο σχετικό προβάδισμα στις χερσαίες και αεροπορικές επιχειρήσεις των Ενόπλων Δυνάμεών της, όπως και ικανό απόθεμα οπλισμού, ενώ και οικονομικά στα χρόνια του πολέμου, παρά τις κυρώσεις, ξεπέρασε τη Γερμανία σε μερίδιο στο πραγματικό παγκόσμιο ΑΕΠ, κι από την 6η θέση σκαρφάλωσε στην 5η.
Οι εξελίξεις καταρρίπτουν τους ισχυρισμούς ορισμένων δυνάμεων, που υποστήριζαν ότι η Ρωσία είναι «αδύναμο», «εξαρτημένο» καπιταλιστικό κράτος, ένα «παγκόσμιο βενζινάδικο» κάπου στην «περιφέρεια» του καπιταλισμού, κι επιβεβαιώνουν την εκτίμηση του ΚΚΕ ότι η Ρωσία καταλαμβάνει μια από τις σημαντικότερες θέσεις στη σύγχρονη ιμπεριαλιστική «πυραμίδα» της ανισότιμης αλληλεξάρτησης των καπιταλιστικών κρατών, ως συνάρτηση όλων των σημαντικών δυνατοτήτων της (οικονομικών, πολιτικών και στρατιωτικών).
Μια δεύτερη επισήμανση είναι πως μιλάμε για έναν ακόμα «παράξενο» πόλεμο. Την ίδια ώρα που στις μάχες μακελεύονται χιλιάδες άνθρωποι, οι καπιταλιστές των δύο πλευρών του πολέμου εξακολουθούν να διατηρούν, έστω και περιορισμένη σε σχέση με πριν από τον Φλεβάρη του 2022, σταθερή συνεργασία.
Ετσι, για παράδειγμα, η Ρωσία εξακολουθεί να πουλά στις ΗΠΑ και στη Γαλλία εμπλουτισμένο ουράνιο για τις πυρηνικές τους εγκαταστάσεις. Καλύπτει μεγάλο μέρος των αναγκών που έχουν οι 92 πυρηνικοί αντιδραστήρες των ΗΠΑ, μάλιστα διπλασιάζοντας το 2023 τις ποσότητες σε σχέση με το 2022.
Οι ΗΠΑ συνεργάζονται με τη Ρωσία για το διαστημικό πρόγραμμα της NASA, ενώ και η ρωσική «Gazprom» εξακολουθεί να στέλνει φυσικό αέριο στην ΕΕ μέσω των αγωγών της εμπόλεμης Ουκρανίας, προς τέρψιν των μετόχων καπιταλιστών της. Από τη μεριά της, η αμερικανική «Chevron» εξακολουθεί να φορτώνει από το ρωσικό λιμάνι του Νοβοροσίσκ της Μαύρης Θάλασσας το πετρέλαιο που εξορύσσει στο Καζακστάν και το οποίο φτάνει εκεί διατρέχοντας έναν αγωγό 1.500 χιλιομέτρων από τα εδάφη του Καζακστάν και της Ρωσίας. Από τον αγωγό αυτό «ρίχνονται» στην παγκόσμια αγορά τα 2/3 του πετρελαίου που εξορύσσεται στο Καζακστάν.
Επιπλέον, οι ρωσικές πρώτες ύλες και άλλα εμπορεύματα εξακολουθούν να κατευθύνονται μέσω «τρίτων» προς τη λεγόμενη «συλλογική Δύση», όπως είναι η ορολογία που χρησιμοποιεί η Ρωσία για να χαρακτηρίσει τις χώρες που εφαρμόζουν το εμπορικό εμπάργκο εναντίον της.
Και, από την άλλη, προϊόντα που φτιάχνονται στη «συλλογική Δύση» πουλιούνται στη Ρωσία μέσω του λεγόμενου «παγκόσμιου Νότου», όπως πλέον χαρακτηρίζονται οι χώρες που δεν τηρούν το αντιρωσικό εμπάργκο, ανάμεσά τους η Κίνα, η Ινδία, η Τουρκία και άλλες χώρες, που, βέβαια, δεν βρίσκονται στο νότιο ημισφαίριο της Γης.
Δεν λείπουν και τα ευτράπελα στο εμπόριο των δύο πλευρών. Ετσι, τον περασμένο Γενάρη, οι ρωσικές τελωνειακές αρχές ανακάλυψαν και έστειλαν πίσω στην Κίνα τρένο με κοντέινερ φορτωμένα με στολές του ουκρανικού στρατού, που μέσω της Ρωσίας κατευθύνονταν στην Πολωνία. Ολοι, όμως, παραδέχονται πως με τον ίδιο τρόπο διάφορα φορτία μπορεί να πέρασαν ή να περάσουν μέσω των εδαφών της Ρωσίας για τις ανάγκες της άλλης εμπόλεμης πλευράς. Ανάλογες περιπτώσεις υπάρχουν κι από την άλλη μεριά του πολέμου.
Κι ενώ ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος θερίζει χιλιάδες ζωές, κυρίως νέων ανθρώπων της Ουκρανίας και της Ρωσίας, βλέπουμε από τα παραπάνω ότι εξακολουθούν την ίδια ώρα να αυγαταίνουν τα κέρδη των λίγων, που κι από τις δύο πλευρές του πολέμου πλουτίζουν...
Ενώ υποφέρουν οι λαοί, οι καπιταλιστές μοιράζουν την «πίτα» τους
Μια τρίτη επισήμανση έχει να κάνει με το γεγονός πως ενώ ακόμη η Ουκρανία φλέγεται μέσα στη δίνη του πολέμου, έχει ήδη αρχίσει η «ανοικοδόμηση» και από τις δύο πλευρές του μετώπου.
Από τη μεριά της Ουκρανίας, οι μονοπωλιακές επιχειρήσεις των ισχυρότερων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, όπως η Γερμανία, αναλαμβάνουν το «έργο» του «συντονισμού» της διαδικασίας επενδύσεων κεφαλαίων για την «ανοικοδόμηση». Μέσα από διάφορες χρηματιστικές δομές, όπως η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕπ), χρηματοδοτούν έργα δισεκατομμυρίων ευρώ στην Ουκρανία σε υποδομές μεταφορών, Ενέργειας, υδροδότησης, σχολεία, νοσοκομεία, κ.ο.κ. Ο λογαριασμός της «ανασυγκρότησης» της Ουκρανίας θα είναι τεράστιος και τα ευρωπαϊκά μονοπώλια απαιτούν «εγγυήσεις» από την ουκρανική πλευρά.
Ανάλογα, στα εδάφη που έχει καταλάβει η ρωσική πλευρά και που δεν είναι καθόλου αμελητέα, μιας και σε αυτά ζούνε 11 εκατομμύρια άνθρωποι (2,2 στο Λουγκάνσκ, 4 στο Ντονιέτσκ, 1,5 στη Ζαπορίζια, 1 στη Χερσώνα, 2,5 στην Κριμαία), υπάρχουν εκατοντάδες βιομηχανικές μονάδες, τεράστιος ορυκτός πλούτος και εύφορα εδάφη. Κι εκεί η «ανοικοδόμηση» πηγαίνει χέρι χέρι με τη μοιρασιά των εργοστασίων και των άλλων βιομηχανικών και παραγωγικών μονάδων ανάμεσα στους καπιταλιστές. Τη θέση των Ουκρανών καπιταλιστών αναλαμβάνουν οι Ρώσοι καπιταλιστές, ενώ οι εργάτες, όσοι δεν έχουν επιστρατευθεί και δεν βρίσκονται στο μέτωπο, θα συνεχίσουν να βγάζουν με τον ιδρώτα τους τα κέρδη των αφεντικών.
Από τα παραπάνω αποδεικνύεται ότι στον συγκεκριμένο πόλεμο «δεν σέρνεται η ΕΕ από τις ΗΠΑ», ότι οι ευρωπαϊκές ηγεσίες δεν είναι «υποχείρια» των ΗΠΑ, όπως ισχυρίζεται η ρωσική ηγεσία. Υπάρχουν συγκεκριμένα συμφέροντα των ευρωπαϊκών καπιταλιστικών ομίλων, που προωθούνται ιδιαίτερα ικανοποιητικά στις συνθήκες του πολέμου, όπως είναι τα κέρδη των «πράσινων» μονοπωλίων, ή των Ελλήνων εφοπλιστών κ.ά.
Ούτε, βέβαια, ο στόχος της απαράδεκτης ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία είναι ένας «δίκαιος, πολυπολικός κόσμος», όπως ισχυρίζονται διάφοροι οπορτουνιστικοί κύκλοι.
Ο μεγάλος Ελληνας κομμουνιστής ποιητής Κώστας Βάρναλης γράφει σε ένα ποίημά του αλληγορικά, παραλληλίζοντας έναν γάιδαρο με τον σκλαβωμένο άνθρωπο, τον αδιαμαρτύρητο, τον υπομονετικό, που μεταξύ άλλων μονολογεί πως «στον πόλεμο κουβαλούσα πολυβόλα να σκοτώνονται οι λαοί για τ' αφέντη το φαΐ». Αυτή είναι και η πραγματική ουσία του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία.
Η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, με πρωτοπορία τα Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα πρέπει να εντείνουν τις προσπάθειές τους ενάντια στην εμπλοκή των χωρών στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους. Να «δέσουν» αυτήν τους την πάλη με την πάλη για τα σύγχρονα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, αμφισβητώντας την κυριαρχία του καπιταλισμού, για να καταγράφουν ρήξεις στο σύστημα, που θα οδηγήσουν στην ανατροπή του και στην οικοδόμηση της νέας σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας, η οποία θα βάλει τέλος στην εκμετάλλευση και στους πολέμους. Η ΕΚΔ, τα κόμματα που την συγκροτούν, καλούνται να παίξουν πρωτοπόρο ρόλο σε αυτήν την αναγκαιότητα.
Αντίθετα, η ρωσική αστική πλευρά, αφού προς το παρόν τουλάχιστον, κατέστειλε μια εσωτερική «ανταρσία» στους κόλπους της, όπως ήταν το «ζήτημα Πριγκόζιν» και του μισθοφορικού στρατού του, έχει εξασφαλίσει στο πολεμικό μέτωπο σχετικό προβάδισμα στις χερσαίες και αεροπορικές επιχειρήσεις των Ενόπλων Δυνάμεών της, όπως και ικανό απόθεμα οπλισμού, ενώ και οικονομικά στα χρόνια του πολέμου, παρά τις κυρώσεις, ξεπέρασε τη Γερμανία σε μερίδιο στο πραγματικό παγκόσμιο ΑΕΠ, κι από την 6η θέση σκαρφάλωσε στην 5η.
Οι εξελίξεις καταρρίπτουν τους ισχυρισμούς ορισμένων δυνάμεων, που υποστήριζαν ότι η Ρωσία είναι «αδύναμο», «εξαρτημένο» καπιταλιστικό κράτος, ένα «παγκόσμιο βενζινάδικο» κάπου στην «περιφέρεια» του καπιταλισμού, κι επιβεβαιώνουν την εκτίμηση του ΚΚΕ ότι η Ρωσία καταλαμβάνει μια από τις σημαντικότερες θέσεις στη σύγχρονη ιμπεριαλιστική «πυραμίδα» της ανισότιμης αλληλεξάρτησης των καπιταλιστικών κρατών, ως συνάρτηση όλων των σημαντικών δυνατοτήτων της (οικονομικών, πολιτικών και στρατιωτικών).
Ο πόλεμος δυσχεραίνει, μα δεν αποκλείει την οικονομική συνεργασία των ιμπεριαλιστών
Μια δεύτερη επισήμανση είναι πως μιλάμε για έναν ακόμα «παράξενο» πόλεμο. Την ίδια ώρα που στις μάχες μακελεύονται χιλιάδες άνθρωποι, οι καπιταλιστές των δύο πλευρών του πολέμου εξακολουθούν να διατηρούν, έστω και περιορισμένη σε σχέση με πριν από τον Φλεβάρη του 2022, σταθερή συνεργασία.
Ετσι, για παράδειγμα, η Ρωσία εξακολουθεί να πουλά στις ΗΠΑ και στη Γαλλία εμπλουτισμένο ουράνιο για τις πυρηνικές τους εγκαταστάσεις. Καλύπτει μεγάλο μέρος των αναγκών που έχουν οι 92 πυρηνικοί αντιδραστήρες των ΗΠΑ, μάλιστα διπλασιάζοντας το 2023 τις ποσότητες σε σχέση με το 2022.
Οι ΗΠΑ συνεργάζονται με τη Ρωσία για το διαστημικό πρόγραμμα της NASA, ενώ και η ρωσική «Gazprom» εξακολουθεί να στέλνει φυσικό αέριο στην ΕΕ μέσω των αγωγών της εμπόλεμης Ουκρανίας, προς τέρψιν των μετόχων καπιταλιστών της. Από τη μεριά της, η αμερικανική «Chevron» εξακολουθεί να φορτώνει από το ρωσικό λιμάνι του Νοβοροσίσκ της Μαύρης Θάλασσας το πετρέλαιο που εξορύσσει στο Καζακστάν και το οποίο φτάνει εκεί διατρέχοντας έναν αγωγό 1.500 χιλιομέτρων από τα εδάφη του Καζακστάν και της Ρωσίας. Από τον αγωγό αυτό «ρίχνονται» στην παγκόσμια αγορά τα 2/3 του πετρελαίου που εξορύσσεται στο Καζακστάν.
Επιπλέον, οι ρωσικές πρώτες ύλες και άλλα εμπορεύματα εξακολουθούν να κατευθύνονται μέσω «τρίτων» προς τη λεγόμενη «συλλογική Δύση», όπως είναι η ορολογία που χρησιμοποιεί η Ρωσία για να χαρακτηρίσει τις χώρες που εφαρμόζουν το εμπορικό εμπάργκο εναντίον της.
Και, από την άλλη, προϊόντα που φτιάχνονται στη «συλλογική Δύση» πουλιούνται στη Ρωσία μέσω του λεγόμενου «παγκόσμιου Νότου», όπως πλέον χαρακτηρίζονται οι χώρες που δεν τηρούν το αντιρωσικό εμπάργκο, ανάμεσά τους η Κίνα, η Ινδία, η Τουρκία και άλλες χώρες, που, βέβαια, δεν βρίσκονται στο νότιο ημισφαίριο της Γης.
Δεν λείπουν και τα ευτράπελα στο εμπόριο των δύο πλευρών. Ετσι, τον περασμένο Γενάρη, οι ρωσικές τελωνειακές αρχές ανακάλυψαν και έστειλαν πίσω στην Κίνα τρένο με κοντέινερ φορτωμένα με στολές του ουκρανικού στρατού, που μέσω της Ρωσίας κατευθύνονταν στην Πολωνία. Ολοι, όμως, παραδέχονται πως με τον ίδιο τρόπο διάφορα φορτία μπορεί να πέρασαν ή να περάσουν μέσω των εδαφών της Ρωσίας για τις ανάγκες της άλλης εμπόλεμης πλευράς. Ανάλογες περιπτώσεις υπάρχουν κι από την άλλη μεριά του πολέμου.
Κι ενώ ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος θερίζει χιλιάδες ζωές, κυρίως νέων ανθρώπων της Ουκρανίας και της Ρωσίας, βλέπουμε από τα παραπάνω ότι εξακολουθούν την ίδια ώρα να αυγαταίνουν τα κέρδη των λίγων, που κι από τις δύο πλευρές του πολέμου πλουτίζουν...
Ενώ υποφέρουν οι λαοί, οι καπιταλιστές μοιράζουν την «πίτα» τους
Μια τρίτη επισήμανση έχει να κάνει με το γεγονός πως ενώ ακόμη η Ουκρανία φλέγεται μέσα στη δίνη του πολέμου, έχει ήδη αρχίσει η «ανοικοδόμηση» και από τις δύο πλευρές του μετώπου.
Από τη μεριά της Ουκρανίας, οι μονοπωλιακές επιχειρήσεις των ισχυρότερων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, όπως η Γερμανία, αναλαμβάνουν το «έργο» του «συντονισμού» της διαδικασίας επενδύσεων κεφαλαίων για την «ανοικοδόμηση». Μέσα από διάφορες χρηματιστικές δομές, όπως η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕπ), χρηματοδοτούν έργα δισεκατομμυρίων ευρώ στην Ουκρανία σε υποδομές μεταφορών, Ενέργειας, υδροδότησης, σχολεία, νοσοκομεία, κ.ο.κ. Ο λογαριασμός της «ανασυγκρότησης» της Ουκρανίας θα είναι τεράστιος και τα ευρωπαϊκά μονοπώλια απαιτούν «εγγυήσεις» από την ουκρανική πλευρά.
Ανάλογα, στα εδάφη που έχει καταλάβει η ρωσική πλευρά και που δεν είναι καθόλου αμελητέα, μιας και σε αυτά ζούνε 11 εκατομμύρια άνθρωποι (2,2 στο Λουγκάνσκ, 4 στο Ντονιέτσκ, 1,5 στη Ζαπορίζια, 1 στη Χερσώνα, 2,5 στην Κριμαία), υπάρχουν εκατοντάδες βιομηχανικές μονάδες, τεράστιος ορυκτός πλούτος και εύφορα εδάφη. Κι εκεί η «ανοικοδόμηση» πηγαίνει χέρι χέρι με τη μοιρασιά των εργοστασίων και των άλλων βιομηχανικών και παραγωγικών μονάδων ανάμεσα στους καπιταλιστές. Τη θέση των Ουκρανών καπιταλιστών αναλαμβάνουν οι Ρώσοι καπιταλιστές, ενώ οι εργάτες, όσοι δεν έχουν επιστρατευθεί και δεν βρίσκονται στο μέτωπο, θα συνεχίσουν να βγάζουν με τον ιδρώτα τους τα κέρδη των αφεντικών.
Από τα παραπάνω αποδεικνύεται ότι στον συγκεκριμένο πόλεμο «δεν σέρνεται η ΕΕ από τις ΗΠΑ», ότι οι ευρωπαϊκές ηγεσίες δεν είναι «υποχείρια» των ΗΠΑ, όπως ισχυρίζεται η ρωσική ηγεσία. Υπάρχουν συγκεκριμένα συμφέροντα των ευρωπαϊκών καπιταλιστικών ομίλων, που προωθούνται ιδιαίτερα ικανοποιητικά στις συνθήκες του πολέμου, όπως είναι τα κέρδη των «πράσινων» μονοπωλίων, ή των Ελλήνων εφοπλιστών κ.ά.
Ούτε, βέβαια, ο στόχος της απαράδεκτης ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία είναι ένας «δίκαιος, πολυπολικός κόσμος», όπως ισχυρίζονται διάφοροι οπορτουνιστικοί κύκλοι.
Ο μεγάλος Ελληνας κομμουνιστής ποιητής Κώστας Βάρναλης γράφει σε ένα ποίημά του αλληγορικά, παραλληλίζοντας έναν γάιδαρο με τον σκλαβωμένο άνθρωπο, τον αδιαμαρτύρητο, τον υπομονετικό, που μεταξύ άλλων μονολογεί πως «στον πόλεμο κουβαλούσα πολυβόλα να σκοτώνονται οι λαοί για τ' αφέντη το φαΐ». Αυτή είναι και η πραγματική ουσία του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία.
Η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, με πρωτοπορία τα Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα πρέπει να εντείνουν τις προσπάθειές τους ενάντια στην εμπλοκή των χωρών στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους. Να «δέσουν» αυτήν τους την πάλη με την πάλη για τα σύγχρονα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, αμφισβητώντας την κυριαρχία του καπιταλισμού, για να καταγράφουν ρήξεις στο σύστημα, που θα οδηγήσουν στην ανατροπή του και στην οικοδόμηση της νέας σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας, η οποία θα βάλει τέλος στην εκμετάλλευση και στους πολέμους. Η ΕΚΔ, τα κόμματα που την συγκροτούν, καλούνται να παίξουν πρωτοπόρο ρόλο σε αυτήν την αναγκαιότητα.
Αμερικανός αλεξιπτωτιστής συμμετέχει στην τουρκική άσκηση κατάληψης νησιού
