Συνολικές προβολές σελίδας

Translate

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Αστική Τάξη. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Αστική Τάξη. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

07 Δεκεμβρίου, 2020

Προσβλέπουν σε επερχόμενη θύελλα και στήνουν ανάχωμα στον ερχομό της.

 Φασισμός και κοινωνική επανάσταση*

Το παρακάτω απόσπασμα είναι από μελέτη με θέμα: “Η κοινωνική επανασταθεροποίηση του καπιταλισμού”. Συντάχθηκε από την Ομοσπονδία Γερμανικών Βιομηχανιών (το αντίστοιχο του δικού μας ψωριάρη ΣΕΒ) και κυκλοφόρησαν εμπιστευτικά μέσω Deutsche Fuhrerbriefe (Επιστολές στους ηγέτες) τον Σεπτέμβρη του 1932.
Γράφτηκε την εποχή που ο κρατικομονοπωλιακός καπιταλισμός έκανε τα πρώτα του βήματα.
Είναι μέρος μιας αξιοπρόσεκτα ειλικρινούς, νηφάλιας και ψύχραιμης ανάλυσης σχετικά με την πραγματική υπόσταση του φασισμού και των μεθόδων του καπιταλισμού για να εξασφαλίζει την ύπαρξη και την κυριαρχία του, που την συνέταξαν οι πραγματικοί χρηματοδότες, διαχειριστές και υποστηρικτές του.
Αξίζει να σημειωθεί πως δεν αναφέρει και προφανώς δεν συμμερίζεται (η ανάλυση) καμιά από τις μυστικιστικές, εθνικές, φυλετικές, “συντεχνιακές”, σοβινιστικές ανοησίες τις οποίες ο φασισμός προβάλει για λαϊκή κατανάλωση, αλλά είναι εξολοκλήρου ορθολογική και ψυχρή.
Όλες αυτές οι ανοησίες είναι το εργαλείο των εντολοδόχων τους για να παγιδευτούν οι λαϊκές δυνάμεις.
«Η διαδικασία μετάβασης στην οποία βρισκόμαστε σήμερα, λόγω της αναγκαίας ακύρωσης αυτών των κατακτήσεων [αναφέρεται σε μισθούς και κοινωνικές παροχές] από την οικονομική κρίση, περνά το στάδιο του οξυμμένου κινδύνου, καθώς με την εξαφάνισή τους ο μηχανισμός διάσπασης της εργατικής τάξης ο οποίος βασίζεται σε αυτές θα πάψει να λειτουργεί, με αποτέλεσμα η εργατική τάξη να αρχίσει να στρέφεται στην κατεύθυνση του κομμουνισμού και η αστική κυριαρχία να βρεθεί αντιμέτωπη με την αναγκαιότητα της οργάνωσης ενός στρατιωτικού πραξικοπήματος. Αυτό το στάδιο θα σηματοδοτήσει την αρχική φάση της ανίατης ασθένειας της αστικής κυριαρχίας. Καθώς το παλιό τεχνητό φράγμα [εννοεί τη σοσιαλδημοκρατία] δεν μπορεί πλέον να αποκατασταθεί επαρκώς, η μόνη πιθανή σωτηρία της αστικής εξουσίας από την άβυσσο είναι να υλοποιήσει τη διάσπαση της εργατικής τάξης και να την προσδέσει στον κρατικό μηχανισμό, με άλλους πιο άμεσους τρόπους. Εδώ ακριβώς εδράζονται οι δυνατότητες και τα καθήκοντα του εθνικοσοσιαλισμού.»
Η κυριαρχία του κεφαλαίου πρέπει να διασφαλιστεί σε όλες τις περιπτώσεις. Είτε με εργαλείο τη σοσιαλδημοκρατία, είτε με μια μορφή φασισμού “«περιορισμένου” ή απροκάλυπτου.
Και το… επιμύθιο:
«…Ένα αστικό καθεστώς το οποίο καταστρέφει αυτές τις κατακτήσεις πρέπει να θυσιάσει τη σοσιαλδημοκρατία και τον κοινοβουλευτισμό, να δημιουργήσει ένα υποκατάστατό της και να μεταπηδήσει σε ένα “περιορισμένο” κοινωνικό σύνταγμα.»
Η διαχρονική λύση κατά τους καπιταλιστές ώστε να διατηρηθεί το σύστημά τους όταν οι κατακτήσεις παίρνονται πίσω και η σοσιαλδημοκρατία δεν μπορεί να αποτελέσει το ανάχωμα, είναι ο φασισμός ή ένα «περιορισμένο» καθεστώς.
Αυτό εφάρμοσαν εκείνη την εποχή σε πολλές χώρες της Ευρώπης και του κόσμου. Αλλού ξεκάθαρα φασιστικά καθεστώτα (Ιταλία, Γερμανία, Ισπανία) κι αλλού περιορισμένα (Αυστρία, Πολωνία, Ουγγαρία, αλλά και Βρετανία, Γαλλία…).
Πέρασαν σχεδόν εκατό χρόνια. Μπορεί να μην έχουμε τη διάταξη των καπιταλιστικών δυνάμεων της δεκαετίας του 1930, αλλά επαναλαμβάνονται οι οικονομικές τάσεις της καπιταλιστικής εξέλιξης.
Και σήμερα ο καπιταλισμός βρίσκεται σε φάση όξυνσης της μακρόχρονης και βαθιάς οικονομικής κρίσης που εντείνεται. Και τα “περιορισμένα” καθεστώτα “φυτρώνουν” γύρω μας. Επιλογή μιας από τις μεθοδολογικές τακτικές του χρηματιστικού κεφαλαίου.
Χθες η αστική δημοκρατία και οι σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις, σήμερα ο καλυμμένος φασισμός με τον περιορισμό κατ’ αρχήν των δημοκρατικών, συνδικαλιστικών και πολιτικών δικαιωμάτων.
Πρώτα υποσκάπτεται και απαξιώνεται η σημασία και η αναγκαιότητα της οργανωμένης συνδικαλιστικής και πολιτικής δράσης των εργαζόμενων κι όταν τα περιθώρια ελιγμών για το κεφάλαιο στενεύουν, επιβάλουν το τείχος του φασισμού ως ανάχωμα και προπύργιο εναντίον της κοινωνικής επανάστασης παρούσας (εξελισσόμενης) ή αναμενόμενης.
Γέμισε η Ευρώπη, στις μέρες μας τώρα πια, “περιορισμένα” καθεστώτα.
Προσβλέπουν σε επερχόμενη θύελλα και στήνουν ανάχωμα στον ερχομό της. Βαλτικές χώρες, Πολωνία, Ουκρανία, Ουγγαρία, Αυστρία, αλλά και Γαλλία, Ιταλία και στις υπόλοιπες καπιταλιστικές χώρες όπου σιγά-σιγά αφαιρούνται ή περιορίζονται τα δικαιώματα των εργαζομένων και παίρνονται πίσω οι δημοκρατικές, εργασιακές και πολιτικές κατακτήσεις χρόνων.
Το ζούμε κι εδώ καθημερινά όλο και με μεγαλύτερη ένταση. Είναι φανερό πως φοβούνται και παίρνουν τα μέτρα τους. Θα τους αφήσουν οι λαοί;
* Ο τίτλος και το υλικό είναι από την πολύ ενδιαφέρουσα και άκρως επίκαιρη έκδοση της Σ.Ε. «Φασισμός και κοινωνική επανάσταση», Ρ. Πάλμε Ντατ, απ’ όπου και η φωτογραφία του εξωφύλλου.
ATEXNOS.GR
Γράφει ο Στέλιος Κανάκης // Το παρακάτω απόσπασμα είναι από μελέτη με θέμα: “Η κοινωνική επανασταθεροποίηση του καπιταλισμού”. Συντάχθηκε από την Ομοσπονδία Γερμα...

03 Ιανουαρίου, 2020

ΤΟ Κ.Κ.ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΣΤΗ ΛΙΒΥΗ.




Από
Κατιούσα:

Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Τουρκίας (TKP) με ανακοίνωσή του σχετικά με την έγκριση από το Κοινοβούλιο του νομοσχεδίου για την αποστολή στρατευμάτων στη Λιβύη, ζητάει την ακύρωση του νομοσχεδίου και όσων αντίστοιχων έχουν προηγηθεί και απαιτεί να επιστρέψουν στη χώρα οι ένοπλες δυνάμεις της Τουρκίας που βρίσκονται στην επικράτεια άλλων χωρών.

«Το νομοσχέδιο που εξουσιοδοτεί τον Πρόεδρο να στείλει στρατεύματα στη Λιβύη εγκρίθηκε μέσω του Κοινοβουλίου. Αυτό το αποτέλεσμα δεν εκπλήσσει κανέναν, το τουρκικό κοινοβούλιο ενεργεί ήδη από καιρό ως συμβολαιογράφος και όχι ως όργανο λήψης αποφάσεων των εκπροσώπων του λαού.

Και τώρα, ακόμα μια φορά, εγκρίθηκε ένα νομοσχέδιο που στέλνει τους στρατιώτες μας στη Λιβύη, για τους οποίους οι ιμπεριαλιστές έχουν ορίσει την τιμή στα “23 σεντ”, αυτή τη φορά για να πολεμήσουν στο πλευρό των τζιχαντιστών.

Γιατί;

Ο λόγος για τον οποίο θα προσπαθήσει ο στρατός να εγκατασταθεί σε μία χώρα που έχει καταστραφεί, έχει μοιραστεί σε κομμάτια και έχει αλωθεί από τα αρπαχτικά, τους τζιχαντιστές και τους ιμπεριαλιστές, είναι προφανής: οι καπιταλιστές επιδιώκουν να αποκτήσουν νέους πόρους, η κυβέρνηση αναζητά νέα δυνατά διαπραγματευτικά χαρτιά στην περιοχή.

Οι νεο-οθωμανικοί ελιγμοί που επιχειρεί το AKP σε νέες περιοχές βάζουν σε κίνδυνο το λαό μας και τους άλλους λαούς της περιοχής.
 Με αυτό το νομοσχέδιο, η τουρκική κυβέρνηση κλιμακώνει την ένταση, προκειμένου να μετατρέψει τη Μεσόγειο μια περιοχή πολέμων και αναδιανομής των πόρων.

Το αποτέλεσμα της τυχοδιωκτικής και επιθετικής εξωτερικής πολιτικής θα είναι μεγαλύτερες απειλές, φτώχεια και ανθρώπινες απώλειες για το λαό μας. Η Συρία είναι το πιο πρόσφατο παράδειγμα αυτού. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να κάνει το λαό μας να βιώσει νέες σφαγές.

Αυτό το νομοσχέδιο και όλα τα αντίστοιχα αυτού που προηγήθηκαν πρέπει να ακυρωθούν αμέσως και οι ένοπλες δυνάμεις της Τουρκίας που βρίσκονται στην επικράτεια άλλων χωρών να επιστρέψουν στη χώρα.

Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας

Κεντρική Επιτροπή».

25 Φεβρουαρίου, 2019

ΓΙΑΤΙ ΤΟ "ΟΠΙΣΘΟΔΡΟΜΙΚΟ" ΚΚΕ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΔΕΙ ΤΟ ΛΑΜΠΡΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΣΗ ΧΩΡΑΣ ?!!



Διονύσης Μαλαπέτσας:

Ο Καπετάν-Γιώτης σημείωνε πριν περίπου 30 χρόνια: “Την ξαναθυμήθηκαν την πιπίλα: “Σε ξεπερασμένα δόγματα επιμένει το ΚΚΕ!”
Ποια είναι τα ‘ξεπερασμένα δόγματα”, άσπονδοι σύντροφοι και φίλοι; 
Την ίδια ερώτηση ακριβώς θα δανειστώ από τον Καπετάνιο και εγώ σήμερα και θα την απευθύνω σε όλους μας και όλους σας. Ποια είναι λοιπόν τα περί ων ο λόγος ξεπερασμένα δόγματα; 
Ακούω ξανά και ξανά το ίδιο κλισέ από τα χείλη είτε των φίλων είτε των εχθρών του ΚΚΕ. Η ίδια ατάκα από αριστερούς, κεντρώους και δεξιούς. Από προοδευτικούς, φιλελεύθερους και συντηρητικούς. 
Σε οποιοδήποτε ζήτημα και αν τεθεί, πριν καν ακούσουν τις θέσεις και το σκεπτικό του Κόμματος, απαντούν σχεδόν από εξαρτημένα αντανακλαστικά ή από ηλίθια συνήθεια, πως το ΚΚΕ είναι οπισθοδρομικό, πιστεύει σε ξεπερασμένες ιδέες και παρωχημένα δόγματα, σε τρύπιες σημαίες και ουτοπίες που δε θα βρουν ποτέ εφαρμογή. 
Ένα κλισέ που κοντεύει να ξεπεράσει σε γραφικότητα και ανοησία τα ανέκδοτα για τις ξανθιές, τους Πόντιους και τις γυναίκες οδηγούς. Ωστόσο νοιώθω την ανάγκη να ευχαριστήσω άπαντες, εχθρούς και φίλους, που αν μη τι άλλο μας πιστώνουν ομόφωνα την πολιτική συνέπεια των θέσεών μας. Α, όλα κι όλα, ασχέτως αν κάποιος διαφωνεί με τις απαρχαιωμένες μας θέσεις, μας αναγνωρίζει πως είμαστε δογματικά πιστοί και συνεπείς σε αυτές.

Τα τελευταία πέντε χρόνια μάλιστα, η ανοησία αυτή έλαβε νέα αξία, ένα άλλο ειδικό βάρος το οποίο αυξήθηκε από τη σύγκρουσή της με τον κομήτη του “ηθικού πλεονεκτήματος της αριστεράς” του ΣΥΡΙΖΑ, ακριβώς όπως συμβαίνει σε κάθε σύγκρουση ενός μεγάλου σώματος (η μεγάλη ανοησία) με ένα αρκετά μικρότερο (η μικρότητα του δήθεν ηθικού πλεονεκτήματος) στο σύμπαν που μας περιβάλλει. 
Έτσι λοιπόν, από τότε που η “αριστερά” έγινε εξουσία σε αυτή τη χώρα (συγκυβερνώντας με φασίστες), αποφάσισε για να παραπλανήσει τις λαϊκές μάζες από τις αντιλαϊκές επιθέσεις που θα εξαπέλυε, να προχωρά και σε κάποιες δήθεν προοδευτικές και σαφώς πιασάρικες μεταρρυθμίσεις, με σκοπό να πιπιλά και την καραμέλα του δήθεν προοδευτικού, του δίκαιου που εν τέλει έγινε πράξη.

Κάπως έτσι τα βασικότερα προβλήματα που βασάνιζαν αυτή τη χώρα και το λαό της για χρόνια λύθηκαν ως δια μαγείας.
 Επιτέλους, καταργήθηκε το βάναυσο μέτρο της πρωινής προσευχής στα σχολεία, ο τρόπος με τον οποίο προλαβαίναμε και εμείς να μπούμε στην τάξη χωρίς απουσία την πρώτη ώρα. Παραλίγο να γινόταν και ο περιβόητος διαχωρισμός κράτους και εκκλησίας, αλλά στις καθυστερήσεις έβγαλε γκολ το δεξί εξτρέμ του ιερατείου. 
Και αφού το Μαρξικό όπιο του λαού πήρε την πρόκριση, οι κυβερνητικοί έκαναν ντρίπλα και είπαν να ασχοληθούν με το καθ’ εαυτού όπιο. Και άνοιξαν διάπλατα τις πόρτες σε ουσίες και οινοπνεύματα. 
Από την κάνναβη που θα μπορείς κάποια στιγμή ν’ αγοράζεις πια από το περίπτερο, τα 24ωρα ΑΤΜ ή το ψιλικατζίδικο, μέχρι την ηρωίνη, τη μεθαδόνη και κάθε άλλου είδους πρέζα, καθώς πλέον θα μπορείς να πας να τρυπιέσαι άνετα σε ευχάριστα διαμορφωμένους και φιλόξενους χώρους, ελεγχόμενες λέσχες θανάτου που επισήμως ονομάστηκαν κέντρα ελεγχόμενης χρήσης (διεθνώς shooting rooms). Διότι το πρόβλημα ήταν η χρήση υπό επίβλεψη και νομική ανοχή.
 Και μέσα σε όλα τα άλλα λύσαμε επιτέλους και το νομικό πρόβλημα της συμβίωσης ομόφυλων ζευγαριών που πλέον μπορούν ελεύθερα να συζούν και να αναγνωρίζονται ως ζευγάρια, να υιοθετούν παιδιά και να χαίρονται δημοσίως και άφοβα τον έρωτά τους. 
Μπορεί να μην ασχολήθηκαν βέβαια με το να λύσουν γονιδιακά προβλήματα της κοινωνίας μας όπως ο ρατσισμός, ο φασισμός, ο σκοταδισμός, η άγνοια, η απάνθρωπη αντιμετώπιση των ανθρώπων αυτών (ομοφυλόφιλων, ναρκομανών, μεταναστών κλπ.) από τους δήθεν νοικοκύρηδες και καθώς πρέπει φιλήσυχους που τους βρίζουν, τους απομονώνουν, τους περιθωριοποιούν και τους ραντίζουν με αγιασμούς ξορκίζοντάς τους λες και είδαν τον αντίχριστο. 
Παρά ταύτα πλέον μπορούν κάλλιστα να περπατούν δημοσίως σε ζευγάρια, κρατώντας χέρι-χέρι το σύντροφό τους και το παιδί τους. Τώρα αν οι μικρόνοοι συμπολίτες τους (συνανθρώπους δεν τους λες, είναι μεγάλη λέξη ο άνθρωπος) τους χλευάσουν ή τους πετάξουν ντομάτες, αυτό είναι δικό τους πρόβλημα. Στο κάτω-κάτω της γραφής, ας ήταν straight…

Μέσα στα υπόλοιπα προοδευτικά νομοθετήματα της πρώτης φοράς αριστερά περιλαμβάνονται και αποκρατικοποιήσεις, πλειστηριασμοί κατοικιών, ιδιωτικοποιήσεις βασικών κοινωνικών αγαθών, νομιμοποίηση των ναρκωτικών, “αξιοποίηση” κρατικής περιουσίας (αεροδρόμια, λιμάνια, μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς, ενέργεια κλπ.) και όποιο άλλο μέτρο αντιλαϊκό μεν εκσυγχρονιστικό δε! 
Το οπισθοδρομικό ΚΚΕ τι λέει για όλα αυτά; Γιατί άραγε να καταψήφισε τέτοιες ριζικές μεταρρυθμίσεις που συνταράσσουν συθέμελα το κατεστημένο και ξεριζώνουν από τα σπλάχνα της κοινωνίας στερεότυπα αιώνων, οδηγώντας την στον εκσυγχρονισμό; Γιατί αρνείται να δει το λαμπρό μέλλον που έρχεται για τη χώρα και την οικονομία της όταν πλέον θα έχουμε επενδύσεις σε ναρκωτικά, καζίνο, ιδιωτικούς παρόχους ενέργειας, καρτέλ πετρελαϊκών που απομυζούν τον ορυκτό πλούτο της χώρας, ιδιωτική παιδεία, πολυεθνικές που προσφέρουν θέσεις σύγχρονης δουλείας με μισθούς των 500 ευρώ, πλήρως ιδιωτική ασφάλιση για υγεία και σύνταξη, hedge funds (δλδ. κοράκια) από τα οποία θα μπορούμε να νοικιάζουμε τα σπίτια μας που κάποτε αγοράσαμε, ξεπληρώναμε με αίμα για χρόνια και όταν πλέον μας έκοψαν μισθούς και αρχίσαν τις φοροεπιδρομές, τότε τα δάνειά μας κοκκίνησαν και για να μας σώσουν άλλη μια φορά τα ξεπούλησαν στα funds που δε γνωρίζουν σύνορα, όχι λόγω προλεταριακού διεθνισμού φυσικά, αλλά λόγω παγκοσμιοποιημένης οικονομίας.

Ποια είναι αυτά τα ξεπερασμένα δόγματα στα οποία πιστεύει το ΚΚΕ και αγωνίζεται με κάθε τρόπο αφενός να βελτιώσει όσο το δυνατό αυτή τη σάπια κοινωνία και αφετέρου να κάνει παρόν το πραγματικό μέλλον, “να πάρει ζβάρα τα πάντα, να κάψει κάθε παλιό, κάθε σάπιο και μαύρο, για να βγει από μέσα ο πιο όμορφος ανθός’! 
Να κάνει πραγματικότητα το όνειρο, το σοσιαλισμό-κομμουνισμό! Να κάνει πράξη τα αυτονόητα που 100 χρόνια πριν ήταν δεδομένα για 300.000.000 λαού! Με πυξίδα εκείνο τον Οχτώβρη του 1917, τότε που ‘ο πάγος έσπασε, τότε που ο δρόμος άνοιξε, τότε που ο δρόμος χαράχτηκε”! 
Αυτά είναι τα “ξεπερασμένα” δόγματα του ΚΚΕ σύντροφοι, φίλοι και διαφωνούντες. 
Αντέχετε να τα διαβάσετε; Αντέχετε να τα διανοηθείτε;

Ονειρευόμαστε, απαιτούμε και πολεμάμε για την κατάργηση ανθρώπου από άνθρωπο. Για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν για όλους υγεία, παιδεία και ασφάλιση. Τροφή, στέγη και δουλειά για όλους. Αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν συγκοινωνίες και τηλεπικοινωνίες. Καθολική δωρεάν πρόσβαση στον πολιτισμό, στον αθλητισμό, στην ψυχαγωγία. 
Και σαφώς ΟΧΙ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ, για να στήσουμε όπως έλεγε ο Νίκος Μπελογιάννης έναν κόσμο στο μπόι των ονείρων και των ανθρώπων, όχι έναν κόσμο “φτιαγμένο” στα μέτρα τους. 
Έναν κόσμο στον οποίο δε χωράει τίποτα σάπιο και παλιό όπως οι λέξεις ρατσισμός, φασισμός, ξενοφοβία, ομοφοβία, ναρκωτικά, πορνεία, εκμετάλλευση, κακοποίηση γυναικών, παιδιών, ζώων. Αυτά και άλλα αυτονόητα για την ανθρώπινη ύπαρξη είναι τα ξεπερασμένα δόγματα στα οποία πιστεύει το ΚΚΕ. 
Και θα συνεχίσει να πιστεύει και να μάχεται για αυτά, για πάντα μέχρι τη νίκη (Hasta la Victoria siempre!). Μόνο του στο αστικό πολιτικό σύστημα (πλην Λακεδαιμονίων), αλλά με όλους εμάς και όλους εσάς που ονειρεύεστε μια κοινωνία ανθρώπων για να ζήσετε και να γεννήσετε τα παιδιά σας, όλους εμάς που καλεί να παλέψουμε μαζί του μέσα στη συντροφική αγκαλιά του, την οποία σκεπάζουν οι κόκκινες σημαίες μας, “οι βαμμένες μεσ’ το αίμα του λαού”.

Και για να κλείσουμε όπως αρχίσαμε, ο Χαρίλαος σημείωνε πως “Πολλά μπορούν να αλλάξουν στο ιστορικό προτσές. Ένα μόνο δεν μπορεί να αλλάξει: Η ανάγκη για το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας… ” Το ΚΚΕ σου απλώνει το χέρι, θα σηκωθείς; Θα έρθεις;

ΜΑΛΑΠΕΤΣΑΣ ΔΙΟΝΥΣΗΣ
 Απο Κατιούσα !!


20 Ιανουαρίου, 2019

ΣΤΑ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ ΤΩΝ "ΘΕΟΣΤΑΛΤΩΝ ΗΓΕΤΩΝ" -ΕΝΑ ΝΕΟ ΑΝΑΧΩΜΑ ΓΕΝΙΕΤΑΙ?!!


ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ ... ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ ΚΑΙ "ΜέΡΑ25".
"ΑΡΧΗ ΑΝΔΡΑ ΔΕΙΚΝΥΣΙ" … ΑΛΛΑ ΚΑΙ "ΑΡΧΗ ΤΟ ΗΜΙΣΥ ΤΟΥ ΠΑΝΤΟΣ" ...
ΕΝΑ ΝΕΟ ΑΝΑΧΩΜΑ ΓΕΝΙΕΤΑΙ, ΣΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ.
Πάντα το σύστημα, παραμονές των εκλογών, κάνει τους λογαριασμούς του. Με βάση τα δεδομένα των δημοσκοπήσεων, δεν τους βγαίνει. Καμένοι, Λεβέντηδες, Θεοδωράκηδες, και λοιπές επίδοξες κυβερνητικές τσόντες ... πάπαλα. Γι’ αυτό κι οι πολλές μεταπηδήσεις βουλευτών. Και το πρώην ΠΑΣΟΚ καθόλου σίγουρο δεν είναι.
Άρα ; Δυσκολίες. Και τα σενάρια ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ ή ΝΔ - Χρυσή Αυγή δεν θέλουν να τα κάψουν ακόμα. Κι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει κανένα ενδεχόμενο συνεταίρο. Οπότε τους χρειάζεται μια νέα τσόντα. Μια νέα "ζήτηση" συμμετοχής σε κυβέρνηση. Η "προσφορά" θα προκύψει από το αποτέλεσμα. Από αυτές τις τσόντες της μιας χρήσης Όπως ΛΑΟΣ, ΔΗΜΑΡ, ΑΝΕΛ, κοκ.
Βγαίνει λοιπόν ξανά σαν "θεόσταλτος ηγέτης" ο Γιάνης, σαν γνώστης και θεραπευτής «πάσης νόσου και πάσης μαλακίας», (εκτός από τη δική του). Και μη πείτε ότι βρίζω. Από το ευαγγέλιο είναι. (Κυριακή Ζ Ματθαίου). Έρχεται σαν ηγέτης ομάδας αρμοδίων καθηγητών αυθεντιών στα οικονομικά (ίδιο ακριβώς έργο με το 2014 - 15) και φτιάχνει κόμμα, βγάζει λόγους, έχει και θέσεις ... για την οικονομία και πρόγραμμα. Ποιός ;

 Ο Γιαννάκης που τον είχε για πετ ο Ντάισελμπουμ. Κι έρχεται με μια φρασεολογία ίδια κι απαράλαχτη μ’ αυτή που χρησιμοποιούσε "το όλον ΣΥΡΙΖΑ", τότε που ήταν όλοι τους ερωτευμένοι με τον Τσίπρα.
Επειδή λοιπόν είστε ξεχασιάρηδες και βλέπεται τις φρεσκοβαμμένες σακαράκες σαν ολοκαίνουριες μερσεντές, λέω να σας θυμίσω εγώ ποιος είναι ο Γιάνης με το ένα "ν" κι η παρέα του.
Ήταν τότε ένας "Θεόσταλτος ηγέτης" - ψώνιο (δε λέω "νούμερο" από αυτοσυγκράτηση), έτοιμος να μας σώσει, τότε με το κίνημα των "κάτω αγανακτισμένων". Ήταν και αντιφασίστας λέει, γι’ αυτό δεν πήγαινε στους "πάνω αγανακτισμένους".
Ήταν ένας που εμπιστεύτηκε από την αρχή, στήριξε με πάθος, ακολούθησε τον Τσίπρα κι έβαλε αέρα στα πανιά του.
Ήταν ένας από αυτούς που συγκρότησαν κυβέρνησης μαζί με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ και με πληθώρα ΠΑΣΟΚΩΝ και ΝΕΟΔΗΜΟΚΡΑΤΩΝ, στη βάση της πολιτικής της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και του κεφαλαίου, όπως αποδείχτηκε.
Ήταν υπουργός οικονομικών, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ, αθέτησε όλες τις οικονομικές προεκλογικές υποσχέσεις του για "σκίσιμο μνημονίων μ’ ένα άρθρο κι ένα νόμο", για μισθό 751, για κατάργηση ΕΝΦΙΑ, για το "πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης" κλπ κλπ κλπ.
Ήταν υπουργός οικονομικών όταν η κυβέρνηση (δηλαδή εκείνος) πήγε να "διαπραγματευτεί" με το λύκο - ΕΕ τις συνθήκες ζωής του πρόβατου - λαού. Που έδινε εξ’ αρχής όρκους πίστης στην ΕΕ και στο Ευρώ, προκαθορίζοντας έτσι το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης, που νομοτελειακά ήρθε.
Ήταν αυτός που έβαλε στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης τους μισθούς, τις συντάξεις, τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, τη λαϊκή κατοικία, το αφορολόγητο, τις εργασιακές σχέσεις, τα ωράρια, τις αργίες, τις λαϊκές καταθέσεις, τις ιδιωτικοποιήσεις, τον ΕΝΦΙΑ κλπ. Κι όταν άρχισε να συζητάει για το τι θα χάσει ο λαός, είναι σα να δήλωσε διατεθειμένος ... να τα χάσει (ο λαός).
Ήταν ένας από αυτούς που μας φλόμωσαν με τα φούμαρα και τις αυταπάτες τύπου "αλλάζουμε την Ευρώπη", "βάζουμε κόκκινες γραμμές", "επώδυνη αλλά έντιμη συμφωνία", "σεβασμό στο σύμφωνο σταθερότητας", "ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί", "δημοσιονομική πειθαρχία", "ήπια λιτότητα", "πρωτογενή πλεονάσματα", "ρήτρα μηδενικού ελλείμματος", "αυτόματος κόφτης". Για το μνημόνιο που ήταν "70% καλό και 30% κακό". Για την "εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ". Και για δισ. Πολλά δισ. Που φυσικά έπρεπε να δοθούν στις τράπεζες.

Ήταν υπουργός οικονομικών όταν έγινε η συμφωνία της 20 Φλεβάρη που άνοιξε το δρόμο για όσα ακολούθησαν, η παράταση του 2ου μνημονίου, καθιερώθηκε ο ενιαίος συντελεστής ΦΠΑ, κουρεύτηκαν τα αποθεματικά. Αλλά κυρίως όταν γινόταν η τελική διαμόρφωση της συμφωνίας που ονομάστηκε αργότερα 3ο μνημόνιο.
Ήταν υπουργός οικονομικών όταν αντί για "αποκατάσταση", έκαναν υποχρεωτική δέσμευση και κούρεμα των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων, των νοσοκομείων, πανεπιστημίων, σχολείων, περιφερειών, ΟΑΕΔ, ΟΠΕΚΕΠΕ κλπ, με κείνη την πράξη νομοθετικού περιεχομένου. Και μετά ... συνέχισαν την πίεση στο λαό, στο όνομα των "άδειων ταμείων" και της αδυναμίας πληρωμής των συντάξεων.
Ήταν στην κυβέρνηση και στα υπουργεία, όταν άρχισε η συζήτηση για νέες διευκολύνσεις των Αμερικάνων στο Αιγαίο. Τότε ξεκίνησε η συζήτηση για νέα βάση στην Κάρπαθο και επέκταση της βάσης της Σούδας. Ή οι κοινές ασκήσεις με το Ισραήλ (π.χ. Ηνίοχος 15).
Ήταν επίσης ο υπουργός οικονομικών, που απέρριπτε σωρηδόν τις προτάσεις νόμου ή τις τροπολογίες που κατέθετε το ΚΚΕ, για κατάργηση του μνημονίου, αναπλήρωση των απωλειών των εργαζόμενων και των συνταξιούχων, κατάργηση όλων των εφαρμοστικών νόμων των μνημονίων, επαναφορά μισθών και συντάξεων, ΣΣΕ και βασικός μισθός 751, κατάργηση ΕΝΦΙΑ, μέτρα διάσωσης υπερχρεωμένων νοικοκυριών, μέτρα ενάντια στους πλειστηριασμούς, μέτρα για δωρεάν περίθαλψη, προστασία των αποθεματικών των ταμείων, κλπ.
Ήταν υπουργός οικονομικών όταν η κυβέρνηση κατέθεσε την «αντιπρόταση» - "ΥΠΟΜΝΗΜΑ 47+8 ΣΕΛΙΔΩΝ", που ήταν παραλλαγή των απαιτήσεων της Τρόικας κι αποτελούσε ολοκάθαρα τρίτο μνημόνιο με ελαφρές μόνο διαφορές από το μνημόνιο που ήθελε η τρόικα. 
Δείτε στη φωτογραφία τον πίνακα σύγκρισης των δυο αυτών προτάσεων συμφωνίας. 
Και διαβάστε σε τι είχε συμφωνήσει κι αυτός (κι όλοι τους) πριν αποχωρήσει από την κυβέρνηση και πριν γίνει το δημοψήφισμα.

Έτσι ακριβώς πήγε στο δημοψήφισμα κι αυτός και η κυβέρνησή τους : Με ένα ΟΧΙ που ήταν προδιαγεγραμμένο ΝΑΙ. Τι ΝΑΙ δηλαδή. Μάλιστα ήτανε. Πώς μπορούσαν να πουν άλλωστε "ΟΧΙ" στα μέτρα που είχαν ήδη συμφωνήσει, στην "διαπραγμάτευση" ; Πως μπορούσαν να μη συμφωνήσουν σ’ αυτά που είχαν οι ίδιοι προτείνει ;

Για το Γιάνη λοιπόν ισχύει ακέραιο το «ΑΡΧΗ ΑΝΔΡΑ ΔΕΙΚΝΥΣΙ». Κι ακόμα κι αν θεωρήσουμε ότι από κει και πέρα δεν έχει ευθύνη για την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, ισχύει το «ΑΡΧΗ ΤΟ ΗΜΙΣΥ ΤΟΥ ΠΑΝΤΟΣ».

28 Σεπτεμβρίου, 2018

Το ΟΡΑΜΑ Του ηγέτη Σας ΤΣΙΠΡΑ

''Η Ελλάδα πρέπει να είναι ηγέτιδα δύναμη στα Βαλκάνια και ο ιστορικός της ρόλος είναι να αναλάβει δράση...αυτό είναι το όραμά μας'' Α.Τσίπρας στο «Concordia» των ΗΠΑ ! 
Μετάφραση: «Όραμά» του για ηγετικό ρόλο της Ελληνικής αστικής τάξης στα Βαλκάνια με την μεγαλύτερη εμπλοκή της χώρας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στην περιοχή !
Τι άλλο βλέπουμε σ' αυτό το ''όραμα'' ;
Το πως παντρεύεται ο κοσμοπολιτισμός και η δήθεν προοδευτικότητα με τον εθνικισμό τον οποίον κατά τα άλλα διατρανώνουν πως έχουν αντίπαλο !
Και για να εμπεδώσουμε το εθνικιστικό χρώμα στο ''όραμα'' του ΣΥΡΙΖΑ ας έρθουμε στην θέση ενός Ρουμάνου , ενός Βούλγαρου , ενός Σέρβου για να καταλάβουμε πως αισθάνεται όταν ακούει τον πρωθυπουργό της Ελλάδας να λέει πως η θέση της Ελλάδας είναι να γίνει ηγέτης στα Βαλκάνια και πως πρέπει ν' αναλάβει δράση !
Ας σκεφτούμε αυτό αν το έλεγε ο Βούλγαρος πρωθυπουργός τα συναισθήματα ενός Ελληνα ! Αν δεν είναι αυτό καραμπινάτος εθνικισμός τότε τι είναι ; 
Το συμπέρασμα είναι καθαρό ! Δεν υπάρχει αστική τάξη χώρας στον κόσμο που να μην σκέφτεται επιθετικά για γειτονικές χώρες είτε αυτό εκφράζεται με τον κοσμοπολιτισμό και τον προοδευτικό μανδύα είτε με τον εθνικισμό και την πατριδοκαπηλεία !
Δεν υπάρχει αστική τάξη χώρας που πάνω απ όλα να μην βάζει τα κέρδη της και σε δεύτερη μοίρα την ασφάλεια και τη ζωή του λαού της χώρας της ! 
Το ίδιο πράττει και η αστική τάξη της Ελλάδας που ονειρεύεται δουλειές με φούντες και κέρδη στα Βαλκάνια ! 
Βολεύεται άψογα με την μεγαλύτερη εμπλοκή της χώρας στα ΝΑΤΟικα σχέδια από θέση σημαιοφόρου στην περιοχή για να επιχειρήσει την δική της κυριαρχία όπως λέει ο Τσιπρας στα Βαλκάνια !
Ενα είναι το σίγουρο ! Μ' αυτό το μπλέξιμο η χώρα θα βγει με τα πλευρά σπασμένα ! Ο λαός είναι ο μόνος που μπορεί και έχει τον τρόπο να τους χαλάσει τα σχέδια !
Η απόφαση δική του !

05 Αυγούστου, 2018

ΠΟΙΟΙ ΣΤΥΛΙΩΣΑΝΕ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΟΝ Γέρο ΜΕΤΑΞΑ ? και Γιατι ? !!


ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ 4ης ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1936
Με την άμεση συμμετοχή της αστικής τάξης και τις ευλογίες του αστικού πολιτικού κόσμου
-Ας σημειωθεί ότι τη Βουλή την διέλυσε αφού προηγουμένως είχε πάρει με την ψήφο του συνόλου των αστικών κομμάτων την έγκριση να σχηματίσει κυβέρνηση.
Ο Μεταξάς με υποστηρικτές της κυβέρνησής του
Ο Μεταξάς με υποστηρικτές της κυβέρνησής του
Το βράδυ της 4ης Αυγούστου 1936, δημοσιεύτηκε σε έκτακτο φύλλο της «Εφημερίδας της Κυβερνήσεως» διάγγελμα του Ιωάννη Μεταξά - που τοιχοκολλήθηκε και σε κεντρικά σημεία της Αθήνας και του Πειραιά. Το διάγγελμα ανέφερε πως «η Κυβέρνησις (...) προέβη, τη εγκρίσει της Αυτού Μεγαλειότητος του Βασιλέως εις την κήρυξιν του Στρατιωτικού Νόμου καθ' άπασαν την χώραν, και την διάλυσιν της Βουλής». Ας σημειωθεί ότι τη Βουλή την διέλυσε αφού προηγουμένως είχε πάρει με την ψήφο του συνόλου των αστικών κομμάτων την έγκριση να σχηματίσει κυβέρνηση.
Παράλληλα, δημοσιεύτηκαν τα πρώτα διατάγματα της δικτατορικής κυβέρνησης, που προέβλεπαν: Την αναστολή των διατάξεων 8 άρθρων του Συντάγματος σε όλο το κράτος, τη διάλυση της Βουλής και την επιστράτευση των εργαζομένων σε υπηρεσίες «δημοσίας ωφελείας» (σιδηροδρομικοί, τροχιοδρομικοί κ.ά.).
Το απόγευμα της 4ης Αυγούστου προηγήθηκε συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου, στην οποία οι αστυνομικές και στρατιωτικές αρχές υποστήριξαν ότι υπήρχαν «υπεύθυνοι πληροφορίαι κατά τας οποίας η κηρυχθησομένη γενική απεργία θα μετεβάλλετο εις στασιαστικήν εκδήλωσιν με αντικειμενικόν σκοπόν την ανατροπήν του νόμιμου πολιτικού και κοινωνικού καθεστώτος της χώρας». Αυτό ήταν και το πρόσχημα για την απόφαση της συγκέντρωσης όλων των εξουσιών στα χέρια της κυβέρνησης.
«Ριζοσπάστης» 6-3-1936. Το ΚΚΕ δεν είχε ψευδαισθήσεις για το ρόλο του Μεταξά
«Ριζοσπάστης» 6-3-1936. Το ΚΚΕ δεν είχε ψευδαισθήσεις για το ρόλο του Μεταξά
Οι ενέργειες του Μεταξά, ο οποίος άλλωστε προετοιμαζόταν από καιρό για την κήρυξη της δικτατορίας, έγιναν σε συνεργασία με τον Γεώργιο Β' και τη σύμφωνη γνώμη και στήριξη της Μεγάλης Βρετανίας.
Το «κλίμα» υπέρ μιας δικτατορικής λύσης ευνοούσαν ο προετοιμαζόμενος παγκόσμιος πόλεμος σε συνδυασμό με την άνοδο του φασισμού και του ναζισμού στην Ιταλία και στη Γερμανία, καθώς και ο γενικότερος αντικομμουνισμός που οργίαζε.
Ταυτόχρονα, υπήρχε και ο φόβος του εργατικού - λαϊκού κινήματος. 
Ο κίνδυνος για την αστική εξουσία μπορεί να μην ήταν άμεσος, όπως επικαλούνταν η προπαγάνδα της 4ης Αυγούστου, έπρεπε όμως να ενταθούν τα κατασταλτικά μέτρα αποτροπής αυτού του κινδύνου, να χτυπηθεί και να αντιμετωπιστεί το ΚΚΕ αποφασιστικά.
Η δικτατορία του Μεταξά ήρθε να ολοκληρώσει το χτύπημα σε ό,τι δεν είχε προλάβει να χτυπήσει η αστική δημοκρατία τους.
Χαρακτηριστικά είναι όσα έγραψε η εφημερίδα «Τύπος» για τα αντικομμουνιστικά μέτρα της δικτατορίας: «Τα μέτρα (σ.σ. εναντίον του ΚΚΕ), τα οποία η νέα κατάστασις υπόσχεται να λάβη, άγουν τους πολίτας εις την σκέψιν: "Αλήθεια, όλα αυτά γιατί δεν τάκανε έως τώρα το κράτος, παρά τους άφηνε έτσι;"» («Τύπος», 6-8-1936).
Η παρατεταμένη αστάθεια του αστικού πολιτικού συστήματος, με τελευταίο «επεισόδιο» την αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης που επικαλέστηκε και ο Μεταξάς, έκανε αδύνατη τη συνέχιση της λειτουργίας του με την ίδια (την κοινοβουλευτική) μορφή.
 Ειδικά σε συνθήκες προετοιμασίας και διεξαγωγής του πολέμου, που απαιτούσαν πιο συγκεντρωτική άσκηση της κρατικής εξουσίας και ταχύτατη λήψη αποφάσεων, οι δημοκρατικές διαδικασίες, μπλεγμένες μάλιστα στη διελκυστίνδα των ενδοαστικών αντιθέσεων, αποτελούσαν για την αστική τάξη μια επικίνδυνη πολυτέλεια.
Δεν είναι τυχαίο ότι η ΕΟΝ της 4ης Αυγούστου 1936 έκλεψε τον τίτλο «Η ΝΕΟΛΑΙΑ», που κατείχε το δημοσιογραφικό όργανο της ΟΚΝΕ και είχε κυκλοφορήσει για πρώτη φορά την 1-8-1922. Οπως ακριβώς έγινε τα χρόνια εκείνα με το «Νέο Ριζοσπάστη», που εκδόθηκε από την Ειδική Ασφάλεια για να δημιουργήσει με προβοκατόρικα δημοσιεύματα σύγχυση στον ελληνικό λαό
Δεν είναι τυχαίο ότι η ΕΟΝ της 4ης Αυγούστου 1936 έκλεψε τον τίτλο «Η ΝΕΟΛΑΙΑ», που κατείχε το δημοσιογραφικό όργανο της ΟΚΝΕ και είχε κυκλοφορήσει για πρώτη φορά την 1-8-1922. Οπως ακριβώς έγινε τα χρόνια εκείνα με το «Νέο Ριζοσπάστη», που εκδόθηκε από την Ειδική Ασφάλεια για να δημιουργήσει με προβοκατόρικα δημοσιεύματα σύγχυση στον ελληνικό λαό
Εγραψε χαρακτηριστικά η εφημερίδα «Ακρόπολις», ως προς τη δυνατότητα του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου να προωθήσει απρόσκοπτα τα συμφέροντα της αστικής τάξης: «Το κύριον χαρακτηριστικόν του (σ.σ. του καθεστώτος) είναι η απόλυτος και απεριόριστος εξουσία. Καμμιά αντίδραση, κανένα πρόσκομμα, κανένα εμπόδιον, τυπικόν ή ουσιαστικόν, δεν περιορίζει την εξουσίαν αυτήν και δεν αντιτάσσεται εις αυτήν (...) Ημπορεί να εργασθή απερίσπαστος, ανενόχλητος, με όλας της τας δυνάμεις»(«Ακρόπολις», 6-8-1936).
Τις διεθνείς συνθήκες που επικρατούσαν την περίοδο εγκαθίδρυσης της 4ης Αυγούστου και σημαδεύονταν από τις προετοιμασίες για την επερχόμενη πολεμική σύρραξη αποτυπώνουν μια σειρά από γεγονότα. 
Από τα πιο χαρακτηριστικά ήταν η δημιουργία του «Αξονα Ρώμης - Βερολίνου» (25 Οκτώβρη 1936) και ακόμα περισσότερο το γεγονός ότι στις 25 Νοέμβρη 1936 η Γερμανία με την Ιαπωνία υπέγραψαν το Σύμφωνο ενάντια στην Κομμουνιστική Διεθνή, γνωστό ως «Αντικομιντέρν», που αφορούσε τον κοινό αγώνα ενάντια στον «μπολσεβικισμό» και ανάμεσα σ' άλλα προέβλεπε τη λήψη των απαραίτητων μέτρων «εναντίον εκείνων που μέσα ή έξω από τη χώρα, άμεσα ή έμμεσα, δρουν υπέρ της Κομμουνιστικής Διεθνούς». Στο Σύμφωνο περιλαμβανόταν και μυστικό παράρτημα, το οποίο αναφερόταν στην ανάγκη κοινού αγώνα εναντίον της ΕΣΣΔ.
Ο Τζόζεφ Γκέμπελς μετά την υπογραφή του Συμφώνου δήλωσε:
«Ο κόσμος δεν θέλει ακόμη να παραδεχθή το μέγεθος του μπολσεβικικού κινδύνου. Εάν ημείς καλούμεν από τόσο καιρού ήδη τα έθνη της Ευρώπης να λάβωσι σοβαρά μέτρα αμύνης κατά των υπονομεύσεων του κομμουνισμού, το πράττομεν προς το συμφέρον του κοινού ευρωπαϊκού πολιτισμού μας» («Ακρόπολις», 7/12/1938, σελ. 6).
Αμεση συμμετοχή της αστικής τάξης στη δικτατορία
Το κεφάλαιο στήριξε άμεσα τη δικτατορία και με τη συμμετοχή εκπροσώπων του στις κυβερνήσεις της δικτατορίας. Ο Ανδρέας Χατζηκυριάκος, ιδιοκτήτης της τσιμεντοβιομηχανίας «ΑΓΕΤ Ηρακλής» και πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχάνων και Βιοτεχνών Ελλάδας, που είχε πρωτοστατήσει στη σφαγή των εργατών στο Πασαλιμάνι το 1923, ανέλαβε το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας στην πρώτη δικτατορική κυβέρνηση. Η Εθνική Τράπεζα εκπροσωπήθηκε επίσης με υψηλόβαθμα υπηρετούντα και πρώην στελέχη της στις κυβερνήσεις της 4ης Αυγούστου (Αλέξανδρος Κορυζής, Ιωάννης Αρβανίτης, Α. Αποστολίδης, Δ. Μάξιμος).
Εχει υπολογιστεί, με βάση τα στοιχεία για 38 υπουργούς και στελέχη της δικτατορίας, πως το 10% ήταν τραπεζικά στελέχη και το 6% βιομήχανοι ή άλλοι επιχειρηματίες. 
Ο Αμερικανός πρεσβευτής Lincoln MacVeagh θεωρούσε πως στην ομάδα «γύρω και πίσω» από τον Μεταξά βρίσκονταν ο διοικητής της Εθνικής Τράπεζας, Ιωάννης Δροσόπουλος, ο Αλέξανδρος Κανελλόπουλος, διευθύνων σύμβουλος της Ανωνύμου Ελληνικής Εταιρείας Χημικών Προϊόντων και Λιπασμάτων, και ο Πρόδρομος (Μποδοσάκης) Αθανασιάδης. Σημαντική στήριξη στη δικτατορία προσέφεραν και οι βιομήχανοι Επαμεινώνδας Χαρίλαος, Ν. Κανελλόπουλος, οι Λαναράς - Κύρτσης, οι αδελφοί Ηλιάσκοι, ο Γ. Πεσματζόγλου, η εταιρεία «Πάουερ» κ.ά. Επίσης, τα εκδοτικά συγκροτήματα Δ. Λαμπράκη («Ελεύθερον Βήμα»), Γ. Α. Βλάχου («Καθημερινή»), Αχ. Κύρου («Εστία») κ.ά.
Η ιδεολογία της 4ης Αυγούστου
Το καθεστώς της 4ης Αυγούστου ήταν αστική δικτατορία, που ενσωμάτωσε στην ιδεολογία και στην πρακτική της «δάνεια» και επιρροές από το φασισμό - ναζισμό (ναζιστικός χαιρετισμός, ίδρυση της ΕΟΝ - Eθνική Oργάνωσις Nέων - με στρατιωτικοποιημένη δομή, «σωματειακή» οργάνωση της κοινωνίας). Η 4η Αυγούστου ξεπέρασε τις προκατόχους της κυβερνήσεις, όσον αφορά τον αντικομμουνισμό και τη θηριωδία ενάντια στο ΚΚΕ και στο εργατικό - λαϊκό κίνημα.
Το ιδεολογικό πλαίσιο της 4ης Αυγούστου δεν αποτέλεσε κάποια ριζική «τομή» στην αστική ιδεολογία. Ο Ι. Μεταξάς έγραψε: «Η Ελλάς έγινε από της 4ης Αυγούστου κράτος αντικομμουνιστικό». Λες και πριν δεν ήταν...
Ο αντικομμουνισμός και η αντίθεση στον κοινοβουλευτισμό - λιμπεραλισμό ή «κομματισμό» υπήρξαν βασικές «σταθερές» της ιδεολογίας της 4ης Αυγούστου. Η προσπάθεια, επίσης, να παρουσιάζεται το καθεστώς ως «λαϊκό» και «προστάτης» των λαϊκών μαζών ήταν συνεχής, χωρίς βέβαια να έχει ουσιαστικό περιεχόμενο.
Μια από τις χαρακτηριστικότερες εκδηλώσεις του αντικομμουνιστικού μένους της 4ης Αυγούστου ήταν το κάψιμο «κομμουνιστικών εντύπων» σε δημόσιους χώρους.
Η 4η Αυγούστου θεωρούσε ότι μέσω του αρχηγού και του καθεστώτος εκφράζεται η θέληση «ολόκληρου του λαού κατά τρόπον ενιαίον και αδιαίρετον». 
Η κυβέρνηση, επομένως, ήταν «εθνική» και ανήκε εξίσου «και στον φτωχό και στον πλούσιο και στον δυνατόν και στον αδύνατο». Τα παραπάνω, πέρα από την εμφανή συγκάλυψη των ταξικών αντιθέσεων και τη δημαγωγία, εξέφραζαν μια διαρκή προσπάθεια του καθεστώτος να καλλιεργήσει την ταξική συνεργασία και συμφιλίωση.
Βασικός, ταξικός αντίπαλος το ΚΚΕ
Το ΚΚΕ υπήρξε ο βασικός, ο ταξικός αντίπαλος της 4ης Αυγούστου, που διακηρυγμένος της στόχος ήταν η καταπολέμηση του κομμουνισμού. Με ιδιαίτερη μανία η δικτατορική κυβέρνηση και τα κρατικά όργανα επιτέθηκαν στο ΚΚΕ και στην ΟΚΝΕ, με στόχο την πολιτική και ηθική τους εξόντωση, μαζί και σε ορισμένους συνεργαζόμενους με το ΚΚΕ.
Από την πρώτη μέρα - για την ακρίβεια νύχτα - της δικτατορίας, η Γενική Ασφάλεια Αθηνών και η Ειδική Ασφάλεια έθεσαν σε εφαρμογή, όπως είχαν διαταχθεί, σχέδια σύλληψης στελεχών του ΚΚΕ, τα οποία όμως δεν είχαν τα επιθυμητά αποτελέσματα. Στο «Μυστικόν Αρχείον» του Κ. Μανιαδάκη αναφέρεται χαρακτηριστικά:
«...το ΚΚΕ είχε και αυτό τας πληροφορίας του περί των προθέσεων του αειμνήστου Μεταξά. Ολίγας ημέρας προ της μεταβολής είχεν αρχίσει να θέτει εις ενέργειαν τον παράνομόν του μηχανισμόν. Ως εκ τούτου αι διαταχθείσαι συλλήψεις την νύκτα της 4ης Αυγούστου δεν είχον την προσδοκωμένην επιτυχίαν. Τα σπουδαιότερα στελέχη του ΚΚΕ είχον εξαφανισθή. Από αυτά συνελήφθησαν μόνον οι Σ[ι]άντος και Θέος που ενεφάνιζον τότε την "νόμιμον" πλευράν του ΚΚΕ και οι οποίοι αργότερα εδραπέτευσαν (...) διά να ξανασυλληφθούν» («Το Μυστικόν Αρχείον της περιόδου 1936 - 1941» δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Εθνικός Κήρυξ» από τις 9 Οκτώβρη 1949 έως την 1η Απρίλη 1950. Σύμφωνα με την εφημερίδα, ήταν «ελεγμένο προσωπικά» από τον Κωνσταντίνο Μανιαδάκη).
Την ίδια μέρα, σύμφωνα με τον «Ριζοσπάστη» (5/8/1936), η απεργία που είχε προκηρυχθεί πριν από την κήρυξη της δικτατορίας σημείωσε επιτυχία. 
Παρά τον στρατιωτικό νόμο και την επιστράτευση μιας σειράς κλάδων, μόνο στην Αθήνα πήραν μέρος 40 χιλιάδες εργάτες. 
Στο Αγρίνιο έγινε παγκαπνεργατική απεργία ενάντια στη δικτατορία («Ριζοσπάστης», 28-8-1936). Από το πρωί της 4ης Αυγούστου, επίσης, βρισκόταν σε εξέλιξη απεργία των καπνεργατών της Καβάλας. Η απεργία επεκτάθηκε και στη Δράμα, στο Πράβι (Ελευθερούπολη Καβάλας), στις Σέρρες και τη Θράκη. Κράτησε περίπου δύο βδομάδες και αντιμετωπίστηκε με άγρια τρομοκρατία.
Αμέσως μετά την επιβολή της, η δικτατορία προχώρησε στη θέσπιση αντικομμουνιστικού νομικού πλαισίου. Στις 12 Αυγούστου 1936, συγκροτήθηκε το υφυπουργείο της Δημόσιας Ασφάλειας. Δύο μέρες μετά, στη θέση του υφυπουργού διορίστηκε ο Κωνσταντίνος Μανιαδάκης, ο οποίος αποτέλεσε την «ψυχή» της αντικομμουνιστικής δράσης. Μια σειρά Αναγκαστικοί Νόμοι συμπλήρωσαν το οπλοστάσιο «προς καταπολέμησιν του κομμουνισμού». Παράλληλα, για να προληφθεί η «εισχώρησις κομμουνιστών» στις Δημόσιες Υπηρεσίες εφαρμόστηκε το Πιστοποιητικό Κοινωνικών Φρονημάτων.
Επικηρύξεις, φυλακές, εξορίες
Η δικτατορία προχώρησε σε μαζικές συλλήψεις, φυλακίσεις και εκτοπίσεις σε ξερονήσια. Επίσης, επικήρυξε στελέχη του Κόμματος. Για παράδειγμα, ο Νίκος Ζαχαριάδης είχε επικηρυχθεί για 100.000 δραχμές, ο Βασίλης Νεφελούδης για 75.000 δραχμές και ο Γιώργος Σιάντος για 50.000 δραχμές.
Οι συλληφθέντες κομμουνιστές και άλλοι αγωνιστές υποβάλλονταν σε σκληρά βασανιστήρια: Ρετσινόλαδο, πάγος, φάλαγγα, ξερίζωμα νυχιών κ.ά.
Ενα από τα βασικά μέσα που χρησιμοποίησε η 4η Αυγούστου ενάντια στο ΚΚΕ και την ΟΚΝΕ ήταν η «δήλωση μετανοίας», ο εξαναγκασμός δηλαδή των πολιτικών κρατουμένων να αποκηρύξουν ενυπόγραφα τις ιδέες και το Κόμμα τους. Οι δηλώσεις μετανοίας δημοσιεύονταν στον Τύπο. Χιλιάδες πέρασαν από φριχτά βασανιστήρια, προκειμένου να υπογράψουν δήλωση μετανοίας.
Αρκετοί δεν υποχώρησαν. Εγραφε η «Νεολαία», τον Ιούνη του 1937: «(...) Ο φοιτητής σ. Π. Πασχαλίδης δέρνονταν μέχρις αιμοπτυσίας στην Ειδική Ασφάλεια, η οικογένειά του τον πίεζε να κάνει δήλωση κι αυτός απαντούσε: "Ημουνα, είμαι και θα είμαι κομμουνιστής". Τον νέο σ. Παπαγιώργη τον πέταξαν απ' την ταράτσα της Ασφάλειας, του σπάσαν τα κόκκαλα, πλευρά, χέρι και πόδι και κράτησε ηρωική στάση. Υπέροχη στάση κράτησαν και οι φοιτητές Σίμος, Χατζηγιάννης και Παπαϊωάννου που πιάστηκαν στην υποδοχή του Ζ. Ζαι. (...) Τον σ. Χατζηγιάννη του ξερίζωσαν τ' αυτιά γιατί στην υπόσχεσή τους ότι αν κάνει δήλωση θα τον δικάσουν τρεις μήνες, απάντησε θαρραλέα: "Μα σε τρεις μήνες δεν θα υπάρχετε"» («Νεολαία», 24/6/1937).
Οι περισσότεροι δεν άντεξαν. Η πλειοψηφία τους όμως παρέμεινε δίπλα στο ΚΚΕ και αργότερα δραστηριοποιήθηκαν μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ, ενώ πολλοί από αυτούς έδωσαν και τη ζωή τους. Από όσους υπέγραψαν «δήλωση μετανοίας», ελάχιστοι, μετρημένοι στα δάχτυλα, πέρασαν στην υπηρεσία του αστικού κράτους.
Το πρώτο μεγάλο χτύπημα
Το πρώτο μεγάλο χτύπημα στον παράνομο μηχανισμό του δέχτηκε το ΚΚΕ το Σεπτέμβρη του 1936, όταν συνελήφθη ο ΓΓ της ΚΕ, Νίκος Ζαχαριάδης. 
Παραπέμφθηκε σε δίκη για παράβαση των νόμων «περί προστασίας του κοινωνικού καθεστώτος», καταδικάστηκε σε φυλάκιση 4,5 ετών και σε εκτόπιση 2 ετών. 
Σε αυτήν τη δίκη, ο Νίκος Ζαχαριάδης είπε στους δικαστές του: «Αναλαμβάνω όλες τις ευθύνες για τις πράξεις του ΚΚΕ γιατί ό,τι έκανε μέχρι τώρα το Κομμουνιστικό Κόμμα είταν για το καλό του λαού» («Νεολαία», 11/11/1936).
Το επόμενο σημαντικό χτύπημα στο ΚΚΕ πραγματοποιήθηκε το Νοέμβρη του 1936. Η Ασφάλεια συνέλαβε, σε ένα σπίτι της οδού Αλεξανδρείας 2, τον Τηλέμαχο Μύτλα, υπεύθυνο της Τεχνικής Γραμματείας του ΠΓ. Στο υπόγειο αυτού του σπιτιού βρισκόταν και το Αρχείο του ΠΓ, το οποίο έπεσε στα χέρια της Ασφάλειας. Πολλά από τα έγγραφα ήταν κωδικοποιημένα, όμως ο Τ. Μύτλας πρόδωσε και συνεργάστηκε με την Ασφάλεια για την αποκωδικοποίησή τους.
Παίρνοντας το Αρχείο του ΠΓ, η Ασφάλεια απέκτησε ακόμη μεγαλύτερες δυνατότητες να εντείνει τη χαφιεδοφοβία στο Κόμμα. Εχοντας, για παράδειγμα, γνώση των καθοδηγητικών και των καθοδηγούμενων στελεχών, μπορούσε να υποστηρίζει στους ανακρινόμενους ότι τους πρόδωσαν οι τάδε ή οι δείνα, δίχως αυτό να ισχύει στην πραγματικότητα. Και βέβαια, μέσω του Αρχείου, η Ασφάλεια έμαθε ποιοι έφεραν τα ψευδώνυμα, διευθύνσεις, κομματικές χρεώσεις, τρόπους επαφής και άλλα.
Το ίδιο περίπου διάστημα, η Ασφάλεια συνέλαβε και άλλα στελέχη της ΚΟΑ. Οι συλληφθέντες μεταφέρθηκαν στην Ασφάλεια, όπου και δολοφονήθηκε ο Μήτσος Μαρουκάκης, τον οποίο εκπαραθύρωσαν από το κτίριο της Γενικής Ασφάλειας, λέγοντας ότι αυτοκτόνησε. Ηταν ο πρώτος νεκρός του ΚΚΕ επί 4ης Αυγούστου. Ακολούθησαν τους επόμενους μήνες αρκετές ακόμα συλλήψεις στελεχών του ΚΚΕ.
Δουλειά σε συνθήκες παρανομίας
Μετά τα πρώτα χτυπήματα, το ΠΓ σε Απόφασή του, που δημοσίευσε ο «Ριζοσπάστης» στις 10 του Νοέμβρη, σημείωνε ότι «εξ αιτίας της παραβίασης συνωμοτικών κανόνων από αρκετά στελέχη, κυρίως της Αθήνας, ο ταξικός εχθρός κατόρθωσε να δώσει σημαντικά χτυπήματα που μπορούσαν ν' αποφευχθούν».
Παράλληλα, καθόριζε ως εξής τα καθήκοντα των Οργανώσεων Αθήνας και Πειραιά:
«α) Προφύλαξη των οργανώσεων απ' τα χτυπήματα της δικτατορίας. Διεξαγωγή πλατειάς καμπάνιας ανάμεσα στα μέλη τους για τη συνωμοτική τους διαπαιδαγώγηση. Διαρκής αναπροσαρμογή του μηχανισμού τους, ώστε να εξουδετερώνονται οι προσπάθειες της δικτατορίας, χτυπήματος και αποσύνθεσης των οργανώσεων. Ακατάπαυτη πάλη ενάντια στο χαφιεδισμό, τις προβοκάτσιες και μπολσεβίκικη επαγρύπνηση και αυστηρότητα σ' όλα τα ζητήματα που έχουν σχέση με τη διαφύλαξη των οργανώσεων.
β) Επανεξέταση της προέλευσης και της δουλειάς των στελεχών τους και τοποθέτηση στις καθοδηγητικές θέσεις αφοσιωμένων και αποφασιστικών κομμουνιστών.
γ) Ανάπτυξη της πρωτοβουλίας των κατωτέρων οργανώσεων και όλων των μελών του Κόμματος.
δ) Εξασφάλιση της έκδοσης άφθονου έντυπου υλικού και από μιας τουλάχιστο εφημερίδας από κάθε Αχτιδική Οργάνωση».
Από την πρώτη στιγμή οι Κομματικές Οργανώσεις καλούνταν να αναπροσαρμόσουν τη δουλειά τους στις νέες συνθήκες της σκληρής παρανομίας. 
Στον πρώτο μήνα, έγιναν ορισμένες μικρές συγκεντρώσεις και συσκέψεις ενάντια στη δικτατορία. Σύμφωνα με δημοσίευμα του «Ριζοσπάστη», σε 15 χωριά των Σερρών, το δεύτερο δεκαήμερο του Αυγούστου, έγιναν ένοπλα αγροτικά συλλαλητήρια τα οποία χτυπήθηκαν από τις αστυνομικές δυνάμεις.
Παρά το γεγονός ότι η δικτατορία κατάφερε να συλλάβει σε σύντομο χρόνο στελέχη της καθοδήγησης του Κόμματος και τον ίδιο τον Γενικό Γραμματέα της ΚΕ, το ΚΚΕ έδρασε άμεσα ενάντια στη δικτατορία, ενώ ταυτόχρονα διατηρούνταν και λειτουργούσαν πολλές Οργανώσεις του και τα καθοδηγητικά τους όργανα.
Η δράση του ΚΚΕ αυτό το διάστημα καταγράφεται και σε εκθέσεις του Foreign Office, όπου αναφέρεται μεταξύ άλλων: «Το μόνο που έχουν πετύχει τα μέτρα αυτά (σ.σ.: ενάντια στο ΚΚΕ) είναι να υποχρεώσουν τους κομμουνιστές να δουλεύουν παράνομα. Οι αρχηγοί που πιάστηκαν έχουν αντικατασταθεί από τις εφεδρείες και δεν υπάρχει αμφιβολία πως συντελείται σημαντική δραστηριότητα. Παρ' όλες τις προσπάθειες να κλειστεί, η κομμουνιστική εφημερίδα "Ριζοσπάστης" κυκλοφορεί τακτικά και διανέμεται στους συνδρομητές με πληρωμή (...) Το γεγονός πως το ΚΚΕ και η Κομμουνιστική Νεολαία λειτουργούν ακόμα (...) φανερώνει πως τα μέτρα που πήρε το ΚΚΕ για ν' αντιμετωπίσει μια τέτοια κατάσταση ήταν επαρκή και πως οι εφεδρικές δυνάμεις έχουν κινητοποιηθεί ικανοποιητικά» (Εκθεση του Foreign Office «Ελλάδα: Κομμουνισμός» (Β΄ εξάμηνο 1936), όπως παρατίθεται στο Κ. Αλεξάνδρου, «Από την πάλη του ΚΚΕ κατά της δικτατορίας της 4ης Αυγούστου (Μερικά νέα στοιχεία)» («Κομμουνιστική Επιθεώρηση», τεύχος 7-8/1980, σελ. 96). Επίσης καταγράφεται ότι «ένας σημαντικός αριθμός προπαγανδιστικού υλικού κυκλοφορεί μέσα στις ένοπλες δυνάμεις».
Στις αρχές του 1938 παρέμεναν ασύλληπτα σχεδόν τα μισά μέλη της ΚΕ του Κόμματος. Ακόμα και οι διώκτες του ΚΚΕ παραδέχονται ότι το Κόμμα, στις αρχές του 1938, διατηρούσε αρκετές δυνάμεις και ότι η οργάνωση της «άμυνάς» του «έναντι των ενεργειών του υπουργείου Ασφαλείας» ήταν «πρωτοφανής»
Είναι χαρακτηριστικά όσα είπε ο αστυνόμος Ν. Χαραλαμπίδης, από τους επικεφαλής της Υπηρεσίας Διώξεως του Κομμουνισμού, σε σύσκεψη αξιωματικών της Υπηρεσίας με θέμα την αντιμετώπιση του ΚΚΕ, εκείνη την περίοδο: «Το ΚΚΕ, παρά τα αλλεπάλληλα πλήγματα και τα λαμβανόμενα εναντίον του μέτρα, διατηρεί ακμαίον το ηθικόν του. Επιπροσθέτως, ο παράνομος μηχανισμός του έχει ακόμη την δυνατότητα να αντιμετωπίζη επαρκώς τα κτυπήματα, και μέσα σε μικρά χρονικά διαστήματα να συμπληρώνη τα κενά των καθοδηγήσεων των διαφόρων οργανώσεών του. Ο παράνομος τεχνικός του μηχανισμός λειτουργεί κανονικώς και έτσι τροφοδοτεί τα μέλη και τους οπαδούς του με έντυπον υλικόν (...) Οι σύνδεσμοί του, οι "γιάφκες" του και τα οικονομικά του ευρίσκονται ακόμη εις καλήν κατάστασιν, και αυτά όλα του δίνουν την ελπίδα ότι θα αντιμετωπίση τα κτυπήματά μας και θα περάση γρήγορα στην αντεπίθεσι» (δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Εθνικός Κήρυξ» την 1/12/1949).
Το ΚΚΕ στάθηκε όρθιο
Παρά τα σοβαρά χτυπήματα που πέτυχε η Ασφάλεια στο Κόμμα την περίοδο 1938 - 1939 και την επίδρασή τους στην οργάνωση των λαϊκών αγώνων, το ΚΚΕ στάθηκε όρθιο.
Βασικά καθοδηγητικά όργανα και Οργανώσεις διατηρούνταν,παρά την ένταση των διώξεων και στα 1939, μετά από 3 περίπου χρόνια άτεγκτης αντικομμουνιστικής δράσης της 4ης Αυγούστου. 
Συνεχιζόταν, επίσης, αν και περιορισμένη, η εκδοτική και προπαγανδιστική δραστηριότητα. Χαρακτηριστικό είναι ότι δημοσιεύτηκαν στον «Ριζοσπάστη» στις 2 Φλεβάρη 1939 αποφάσεις των καθοδηγητικών οργάνων της ΕΠ της ΚΟΑ, του Γραφείου της ΚΕ της ΟΚΝΕ, της ΕΠ της ΚΟΠ, της ΑΕ Υπαλλήλων, της ΙΙ και ΙΙΙ Αχτίδας της ΚΟΑ και των ΠΕ ΚΝ Αθήνας και Πειραιά. Επίσης, στον έρανο που είχε προκηρύξει η ΚΕ από το Μάη του 1938, στο «κλείσιμο» που δημοσίευσε ο «Ριζοσπάστης» στις 15 Δεκέμβρη 1938, προσφορές είχαν συγκεντρωθεί από την Καβάλα, τη Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις της Περιφέρειας Θεσσαλονίκης, τις Σέρρες, τη Δράμα, τη Δυτική Μακεδονία, την Ξάνθη, την Πάτρα, την Ηπειρο, Ελληνες της Αμερικής κ.ά.
Σε Απόφαση της ΚΕ, που δημοσιεύτηκε στον «Ριζοσπάστη», το Φλεβάρη του 1938, αναφέρεται ότι οι εργαζόμενες μάζες αύξαναν τη δραστηριοποίησή τους για τα ζωτικά τους συμφέροντα (καπνεργάτες Θεσσαλονίκης, εργάτες ΒΙΟ, εργάτες αποξηραντικών έργων Ιωαννίνων κ.λπ.).
Το ίδιο διάστημα, ο «Ριζοσπάστης» κατέγραφε διάφορες ακόμα εργατικές κινητοποιήσεις. 
Στην Καβάλα, καπνεργάτες έκαναν απεργία λίγων ωρών ενάντια στην αναγκαστική εισφορά για το 8ο «Συνέδριο» της ελεγχόμενης από τη δικτατορία ΓΣΕΕ. 
Στην Καλαμάτα οι λιμενεργάτες έκαναν μισής ώρας απεργία ενάντια στην παραβίαση του κανονισμού εργασίας. 
Στον Πειραιά 40 εργάτες του σπορελαιουργείου Στάθη και Αριστούλη έκαναν δύο φορές λιγόωρη στάση με αίτημα να πληρωθούν οι υπερωρίες, η μια ώρα να υπολογίζεται μιάμιση. 
Στα Φιλιατρά 300 εργατοαγρότες έκαναν διαδήλωση στη δημαρχία για επιδόματα. Διάφοροι κλάδοι επίσης υπέβαλαν υπομνήματα με τα αιτήματά τους («Ριζοσπάστης», 25/2/1938).
Σε Απόφαση της ΚΕ (Μάης 1938) διαβάζουμε επίσης:
«Οι λεβητοποιοί του Πειραιά κέρδισαν τις απαιτήσεις τους ύστερα από γενική απεργία του κλάδου τους. Οι καπνεργάτες της Θεσσαλονίκης με αλλεπάλληλες μαχητικές κινητοποιήσεις και απεργίες ανάγκασαν τη δικτατορία να υποχωρήσει σε μια σειρά απ' τις απαιτήσεις τους. Οι σταφιδοπαραγωγοί αρνούνται την εφαρμογή του νόμου για το ξερίζωμα των σταφιδαμπέλων. Οι καπνοπαραγωγοί ξεσηκώνονται και απαιτούν την αγορά των απούλητων καπνών τους».
Τέλος, στην Απόφαση της 5ης Ολομέλειας (Φλεβάρης 1939) αναφερόταν πως σημειώθηκαν: «Αλλεπάλληλες απεργίες και ομαδικές αντιστάσεις εργατών πολλών και διαφόρων επιχειρήσεων», τρίωρη στάση στο πολεμικό εργοστάσιο του Μαλτσινιώτη ενάντια στις ομαδικές απολύσεις, ομαδική στάση στο κεντρικό εργοστάσιο των κρατικών σιδηροδρόμων και ομαδικές κάθοδοι των πεινασμένων αγροτών Δράμας και Μυτιλήνης.
Οι κομμουνιστές κράτησαν ζεστή τη φλόγα του αγώνα
Κατά την τετράχρονη μεταξική δικτατορία, χιλιάδες κομμουνιστές και κομμουνίστριες πέρασαν από τις φυλακές και τις εξορίες.
Μάλιστα, στο ξεκίνημα του Ιταλο-ελληνικού πολέμου οι κρατούμενοι και εξόριστοι κομμουνιστές ανέρχονταν σε περίπου 2.000 άντρες και γυναίκες, που κρατούνταν στην Ακροναυπλία, στην Ανάφη, στον Αη Στράτη, στην Κέρκυρα, στην Αίγινα, στη Φολέγανδρο, στην Κίμωλο, στη Γαύδο, στη Σίκινο, στην Τρίπολη και σε άλλες φυλακές, στο Ασβεστοχώρι, στην Ιο, στην Αμοργό, στην Πύλο κ.α.
Ολη αυτήν την περίοδο οι χιλιάδες που δεν λύγισαν, που αντιμετώπισαν παλικαρίσια τους δεσμοφύλακες και τα βασανιστήρια, οργάνωσαν στις φυλακές και τις εξορίες τη ζωή τους, ιδρύοντας Ομάδες Συμβίωσης. Στις φυλακές και τις εξορίες δημιουργήθηκαν επίσης Κομματικές Επιτροπές ή Ομάδες για την καθοδήγηση των μελών του Κόμματος. Επίσης, πραγματοποιήθηκαν και ορισμένες αποδράσεις (από τον Αη Στράτη, τη Φολέγανδρο, την Ανάφη).
Ολοι αυτοί οι αγωνιστές κράτησαν ζεστή τη φλόγα του αγώνα. «Στους φυλακισμένους στην Ακροναυπλία πρόσβλεπαν οι αγωνιστές που δεν είχαν ακόμα πιαστεί, όταν το Κόμμα έφτανε στα όρια της διάλυσης από τα χτυπήματα του μεταξικού καθεστώτος. Τους φυλακισμένους και τους εξόριστους περίμεναν, για να στηθεί ξανά στα πόδια του το Κόμμα. Κι έτσι έγινε. 
Από τις πρώτες μέρες της Κατοχής, με τις αποδράσεις από τις εξορίες και τις φυλακές το Κόμμα στήθηκε ξανά στα πόδια του, μπήκε μπροστά (...) Χωρίς το Κόμμα όρθιο, τίποτα δεν μπορούσε να γίνει (...) 
Με έναν ηρωισμό που χτίστηκε μέρα τη μέρα, ώρα την ώρα, στις παράνομες Οργανώσεις, μέσα στους χώρους δουλειάς, πριν συναντήσει τον βούρδουλα του ασφαλίτη, την μπότα του κατακτητή. 
Εναν ηρωισμό που μόνο η πάλη για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης μπορεί να εμπνεύσει. Μόνο το Κόμμα της, το ΚΚΕ, μπορεί να οργανώσει» (από την ομιλία του Γενικού Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπα, στη φετινή εκδήλωση για τους 200 της Καισαριανής, που δημοσιεύθηκε στον «Ριζοσπάστη» την Τετάρτη 2 Μάη 2018).

Δες περισσότερα Εδώ