5 Ιούλη 2015.
Η στάση του ΚΚΕ πολύτιμη παρακαταθήκη
Άρθρο του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα δημοσιεύεται στα «Νέα Σαββατοκύριακο».
Παρατίθεται το άρθρο:
«Το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015 και τα όσα ακολούθησαν, με το Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών της επόμενης ημέρας και τελικά με την υπογραφή του 3ου μνημονίου από ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΑΝΕΛ – Ποτάμι, ήταν το τελικό επεισόδιο στο σίριαλ της περιβόητης διαπραγμάτευσης του πρώτου εξαμήνου της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Επρόκειτο, βεβαίως, για ένα σίριαλ χωρίς μεγάλη αγωνία για το “φινάλε”, παρά τις μεγάλες προσδοκίες που είχαν καλλιεργηθεί.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αναδείχθηκε στην διακυβέρνηση της χώρας με την υπόσχεση της κατάργησης των μνημονίων, χωρίς ρήξη με την ΕΕ και την εξουσία του κεφαλαίου, που επέβαλαν αυτή την πολιτική, προκειμένου η καπιταλιστική κρίση να φορτωθεί στον λαό και το κεφάλαιο να έχει τις λιγότερες δυνατές απώλειες. Απέδωσε την κρίση κυρίως σε ζητήματα διαφθοράς του παλιού πολιτικού προσωπικού, του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, και στις λανθασμένες συνταγές της τρόικας. Καλλιέργησε τελικά συστηματικά την ψευδαίσθηση ότι αρκεί απλώς και μόνο μια κυβερνητική εναλλαγή, με την ανάδειξη ενός πιο “ικανού διαπραγματευτή” για να αλλάξει η κατάσταση προς όφελος του λαού.
Οι ψευδαισθήσεις άρχισαν να κλονίζονται ήδη απ’ τις πρώτες ημέρες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, με μια σειρά κινήσεις όπως η επέκταση της δανειακής σύμβασης και η εγκατάλειψη των υποσχέσεων από το λεγόμενο “Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης”, που κι αυτό απείχε “έτη φωτός” απ’ την κατάργηση των μνημονίων.
Τελικά, το επιστέγασμα αυτής της προδιαγεγραμμένης πορείας επιχειρήθηκε να φορτωθεί στον λαό μ’ ένα δημοψήφισμα – δίκοπο μαχαίρι, όπου με μαθηματική ακρίβεια και το ΟΧΙ και το ΝΑΙ κατέληγαν σ’ ένα τρίτο μνημόνιο.
Ήταν ιστορικής σημασίας η στάση που κρατήσαμε ως Κόμμα. Το ΚΚΕ πήγε από την πρώτη στιγμή κόντρα στο ρεύμα των αυταπατών, ενώ στην περίπτωση του δημοψηφίσματος αποκάλυψε τον κάλπικο χαρακτήρα του, διαχωρίζοντας φυσικά τις μεθοδεύσεις της κυβέρνησης από την στάση που κράτησε η πλειοψηφία του λαού.
Η κατάληξη του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν η “προδοσία” της μιας βραδιάς (αυτής του δημοψηφίσματος), όπως προσπαθούν να πείσουν εκ των υστέρων διάφορες δυνάμεις που στη συνέχεια αποσπάστηκαν απ’ αυτόν (Πλεύση Ελευθερίας της Κωνσταντοπούλου, Μέρα25, ΛΑΕ κλπ) για να κρύψουν τις δικές τους ευθύνες στην εξαπάτηση του λαού. Είναι η φυσική κατάληξη κάθε δύναμης που υπόσχεται δήθεν εύκολες λύσεις προς όφελος του λαού, χωρίς σύγκρουση – το ακριβώς αντίθετο – με τους δυνάστες κι εκμεταλλευτές του.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε τη “βρώμικη δουλειά” που δεν μπορούσαν κάτω απ’ τη λαϊκή κατακραυγή να κάνουν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Αυτό άλλωστε αναγνωρίζεται κι από βασικούς πρωταγωνιστές εκείνης της περιόδου, όπως η πρώην Καγκελάριος της Γερμανίας, Α. Μέρκελ.
Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έσπευσαν να αναπληρώσουν τις κοινοβουλευτικές απώλειες του ΣΥΡΙΖΑ στην ψήφιση του 3ου μνημονίου, βλέποντας στον ΣΥΡΙΖΑ τον συνεχιστή της δικής τους πολιτικής και προτάσσοντας το ταξικό συμφέρον του συστήματος που υπηρετούν κι όχι το “εθνικό”, όπως συνηθίζουν να λένε. Άλλωστε δεν υπάρχει “εθνικό”, κοινό συμφέρον σε μια κοινωνία χωρισμένη σε τάξεις.
Αυτή η κοινή τους στάση αποτυπώθηκε και στο Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών της 6ης Ιουλίου, όπου τόσο οι υποστηρικτές του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα (ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ) όσο και οι υποστηρικτές του ΝΑΙ (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-Ποτάμι) ερμήνευσαν τη στάση του λαού ως “εντολή” για ένα νέο μνημόνιο. Αυτό θα προέκυπτε αν δημοσιοποιούνταν τα πρακτικά εκείνου του Συμβουλίου, κάτι που το ΚΚΕ είχε ζητήσει από την πρώτη στιγμή.
Προκύπτει, βεβαίως, το ερώτημα γιατί κάποιοι θυμήθηκαν τώρα αυτά τα πρακτικά και δεν ζήτησαν τη δημοσιοποίησή τους με την ιδιότητα του πρωθυπουργού, την οποία είχαν και μάλιστα για 4 συνεχή χρόνια μετά από εκείνη την σύσκεψη. Προφανώς το rebranding που κάνουν σήμερα για να πλασαριστούν ως “υπεύθυνη” δύναμη διαχείρισης του συστήματος “κολλάει” πλέον περισσότερο με τη στάση που κράτησαν σε εκείνο το Συμβούλιο.
Το ΚΚΕ σ’ όλη εκείνη την περίοδο αντιτάχθηκε στα διάφορα σχέδια που επιχειρούσαν να φορτώσουν την κρίση στην πλάτη του λαού, είτε αυτά είχαν την μορφή του τρίτου μνημονίου είτε μιας χρεοκοπίας με έξοδο από το ευρώ, όπως το “σχέδιο Σόιμπλε”. Αναδείξαμε ότι η έξοδος απ’ την κρίση προς όφελος του λαού απαιτεί μια γνήσια εργατική-λαϊκή εξουσία που θα επιβάλλει την κοινωνικοποίηση του πλούτου, την αποδέσμευση απ’ την ΕΕ, τη μονομερή διαγραφή του χρέους, με ένα κεντρικά επεξεργασμένο επιστημονικό σχέδιο για την οικονομία και την κοινωνία.
Σήμερα, που τα σύννεφα μιας νέας – ίσως πιο βαθιάς – κρίσης πυκνώνουν, που οι ανταγωνισμοί οξύνονται πυροδοτώντας πολεμικές συγκρούσεις στην γειτονιά μας, με την εμπλοκή της χώρας μας, η συνολικά υπεύθυνη, έντιμη και αγωνιστική στάση του ΚΚΕ αποτελεί πολιτική παρακαταθήκη για το λαό».
https://www.902.gr/eidisi/politiki/397488/i-stasi-toy-kke-polytimi-parakatathiki
