Αμαλία Παπασωτηρίου εν ενεργεία Αντισμήναρχος της Πολεμικής Αεροπορίας: «Δηλώνω αντίθετη στην υλοποίηση των εγκληματικών δραστηριοτήτων των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ»

Ντιάνα Λιάκου:

H Αμαλία Παπασωτηρίου εν ενεργεία Αντισμήναρχος της Πολεμικής Αεροπορίας, είναι στρατιωτικός και μας καθήλωσε με την ομιλία της χθες στο Σύνταγμα. (Να και κάποιοι που φορούν στολές(!) αλλά θαρρετά και με δύναμη ψυχής υπερασπίζονται την πατρίδα μας):

«Δηλώνω αντίθετη στην υλοποίηση των εγκληματικών δραστηριοτήτων των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ»
«Σήμερα βρίσκομαι ανάμεσά σας με βαθιά συγκίνηση, αλλά και αίσθημα ευθύνης, ως Ελληνίδα εν ενεργεία αξιωματικός της πολεμικής αεροπορίας. Αρκετά χρόνια πριν, έδωσα έναν όρκο στο λαό αυτής της χώρας: Να υπηρετώ και να υπερασπίζομαι την πατρίδα μου. Σ’ αυτή την πορεία βλέπω τους συναδέλφους μου να στέλνονται σε αποστολές που καμία σχέση δεν έχουν με την υπεράσπιση της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της πατρίδας μας. Ήρθε η ώρα να πω το “ως εδώ και μη παρέκει”!
Είναι άραγε πιο πατριωτικό να πολεμάμε με τα ελληνικά διακριτικά, κάτω από τη σημαία του ΝΑΤΟ και των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, εναντίον άλλων λαών με τους οποίους δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα, όπως έγινε στον πόλεμο κατά της Κορέας ή στον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας και αλλού ή να μη συμμετέχουμε σε αυτόν; Να πολεμάμε εκεί που επιλέγει το ΝΑΤΟ για τα συμφέροντα που εκπροσωπεί ή να μη συμμετέχουμε;
Σήμερα και από δω, δηλώνω ότι αρνούμαι να μπω κάτω από τις σημαίες τους. Πρέπει άφοβα να σπάσουμε τα δεσμά του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η συμμετοχή μας στους πολέμους τους δεν ταιριάζει ούτε σε μένα, ούτε στους συναδέλφους μου, ούτε σε κανέναν στρατευμένο νέο των ενόπλων δυνάμεων. Η ΝΑΤΟική σημαία είναι η σημαία των λύκων, που μπροστά στα συμφέροντα που εκπροσωπούν, τσαλαπατούν αδίστακτα την ανθρώπινη υπόσταση. Είναι βαμμένη με αίμα εκατομμυρίων αθώων αμάχων, γυναικών και παιδιών.
Εμείς έχουμε σημαία, είναι η ελληνική και είναι τιμημένη στους αγώνες του λαού μας, στον αγώνα για την αποτίναξη του γερμανικού ζυγού. Έναν αγώνα, όπου συμμετείχαν χιλιάδες στρατιωτικοί που συστρατεύθηκαν μαζί του στην εθνική αντίσταση.
Συντάσσομαι με τη θέληση του ελληνικού λαού και της νεολαίας, για υπεράσπιση της ακεραιότητας της πατρίδας μου με όποια θυσία και όποιο τίμημα αυτή η επιλογή μου απαιτεί.
Αρνούμαι να κάνω το ίδιο για τα συμφέροντα αυτών που σφαγιάζουν σήμερα το λαό της Παλαιστίνης και της Ουκρανίας, το λαό της Συρίας, του Ιράκ, της Γιουγκοσλαβίας, πριν κάποια χρόνια. Αυτές οι επεμβάσεις αποτέλεσμα είχαν εκατομμύρια θύματα, νεκρούς, τραυματίες, ξεριζωμένους, πολλά από τα οποία ήταν μικρά παιδιά και άμαχοι.
Κανείς από το λαό μας, τους αξιωματικούς και υπαξιωματικούς, άντρες και γυναίκες των ενόπλων δυνάμεων, τους στρατιώτες μας, δεν μπορεί να είναι περήφανος που συμμετέχει σε αυτά τα εγκλήματα.
Οι καθημερινές εξελίξεις δείχνουν ότι αυτός ο εφιάλτης δεν έχει τέλος, τα γεγονότα διαδέχονται το ένα το άλλο. Ήδη πέραν των μέχρι τώρα επικίνδυνων εμπλοκών της χώρας μας στον πόλεμο στην Ουκρανία, όλα δείχνουν ότι έχει ξεκινήσει η συζήτηση για αποστολή σε αυτό το μέτωπο ΝΑΤΟικών στρατευμάτων, άρα και ελληνικών.
Είναι μια εξέλιξη πολύ επικίνδυνη. Όλοι πρέπει να σταθούμε απέναντι σε αυτές τις ολέθριες επιλογές. Πριν λίγες ημέρες, απέπλευσε για το θερμό μέτωπο στην Ερυθρά Θάλασσα η φρεγάτα “Ύδρα”. Αναρωτιέμαι πόσοι από τους συναδέλφους μου, που επιβαίνουν σε αυτό το πλοίο, είναι αληθινά υπερήφανοι για τη συμμετοχή τους σε αυτή την αποστολή, για ποιων άραγε τα συμφέροντα όλοι αυτοί έχουν διαταχθεί να ταξιδεύουν στο χαμό.
Ως γυναίκα και μητέρα, κατανοώ απόλυτα τις μανάδες όλων αυτών των συναδέλφων. Εδώ και τώρα η φρεγάτα “Ύδρα” να επιστρέψει στα ελληνικά χωρικά ύδατα, κανένας στρατιωτικός έξω από τα σύνορα της χώρας.
Δηλώνω αντίθετη στην με οποιοδήποτε τρόπο συμμετοχή μου στην υλοποίηση, διευκόλυνση των εγκληματικών δραστηριοτήτων του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αρνούμαι να γίνω συνεργός στο αιματοκύλισμα των λαών, οπουδήποτε στον κόσμο σχεδιάζουν οι πραγματικοί τρομοκράτες, η κυβέρνηση των ΗΠΑ, τα επιτελεία του ΝΑΤΟ και τα διευθυντήρια της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Είμαι αντίθετη σε έναν τέτοιο πόλεμο. Δεν μου το επιτρέπει η συνείδησή μου να πορευτώ αλλιώς, δεν μου το επιτρέπει η συναίσθηση του χρέους μου απέναντι στην ίδια τη ζωή μου και τη ζωή των παιδιών μου, τις ρίζες μου που βρίσκονται άρρηκτα δεμένες με τα σπλάχνα αυτού του λαού, όπως και της συντριπτικής πλειοψηφίας των συναδέλφων μου. Αυτό από μόνο του με τοποθετεί στη σωστή πλευρά της ιστορίας. Βρίσκομαι στην ίδια πλευρά με χιλιάδες αγωνιστές που έδωσαν τη ζωή τους για να μην γίνει η χώρα μου πεδίο βολής φτηνό που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι.
Γι' αυτό σήμερα ο κάθε άνθρωπος ας αναρωτηθεί “κι εγώ τι έκανα για να εμποδίσω όλα αυτά τα πολεμοκάπηλα σχέδια που εξελίσσονται γύρω μας;” και αν πραγματικά ο καθένας μας επιλέξει τη θέση υπεράσπισης των συμφερόντων του λαού, αν όλοι οι τίμιοι άνθρωποι συνενωθούν, τότε θα διαφυλάξουμε την ειρήνη, θα υπερασπιστούμε την ευτυχία των παιδιών μας, την ευτυχία και την ευημερία των λαών. Σας ευχαριστώ».

ΤΟ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΑ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΕΜΟΥ ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΑΣ #ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ_ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ_ΔΡΑΣΗ #ΟΥΚΡΑΝΙΑ

 ,,Την ίδια ώρα που στις μάχες μακελεύονται χιλιάδες άνθρωποι, οι καπιταλιστές των δύο πλευρών του πολέμου εξακολουθούν να διατηρούν, έστω και περιορισμένη σε σχέση με πριν από τον Φλεβάρη του 2022, σταθερή συνεργασία.,,

ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ

Η παρέμβαση του ΚΚΕ στη διάσκεψη για τα δύο χρόνια από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία

Το Σάββατο 17/2 το ΚΚ Τουρκίας φιλοξένησε στην Κωνσταντινούπολη διάσκεψη των κομμάτων της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Δράσης με θέμα «Δύο χρόνια από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία. Συμπεράσματα και πείρα για τους κομμουνιστές».

Στη διάσκεψη έλαβε μέρος αντιπροσωπεία του ΚΚΕ, στην οποία συμμετείχαν ο Ελισαίος Βαγενάς, μέλος της ΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ, ο Κώστας Παπαδάκης, μέλος της ΚΕ και ευρωβουλευτής, και η Αθηνά Ζαρκάδα, συνεργάτιδα του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ.

Κατά τη διάρκεια της διάσκεψης συζητήθηκε και στη συνέχεια εκδόθηκε Κοινή Ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Δράσης, η οποία θα δημοσιευτεί σε επόμενη ανάρτηση.

Σήμερα, αναδημοσιεύουμε από τον «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου» την παρέμβαση του ΚΚΕ στη διάσκεψη:

Αγαπητοί σύντροφοι,

Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή ανέδειξε ότι η πολεμική σύγκρουση που ξέσπασε πριν από δύο χρόνια στην Ουκρανία, σκορπώντας μέχρι σήμερα τον θάνατο σε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους και τη δυστυχία σε πολλά άλλα εκατομμύρια, που υποφέρουν από αυτόν, ήταν μονάχα η τυπική έναρξη ενός πολέμου που προετοιμάστηκε από το εύφλεκτο υλικό που συσσωρεύτηκε σε βάθος χρόνου.

Μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού, τη διάλυση της ΕΣΣΔ και μέσα απ' αυτήν τη διαδικασία της αντεπανάστασης, διαμορφώθηκαν οι αστικές τάξεις, οι καπιταλιστές που αναδείχτηκαν στην πορεία της καπιταλιστικής παλινόρθωσης, κλέβοντας τον κόπο δεκαετιών του ενωμένου σοβιετικού λαού. Τέτοιους καπιταλιστές εκφράζουν οι κυβερνήσεις του Ζελένσκι στην Ουκρανία, που έχει τη στήριξη των ΗΠΑ, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, και του Πούτιν στη Ρωσία, που έχει τη στήριξη του υπό διαμόρφωση ευρασιατικoύ ιμπεριαλιστικού στρατοπέδου, με κορυφαία δύναμη την Κίνα.

Στο επίκεντρο της πολεμικής σύγκρουσης βρίσκεται το μοίρασμα του ορυκτού πλούτου, της Ενέργειας, εδαφών και εργατικού δυναμικού, αγωγών και δικτύων μεταφοράς εμπορευμάτων, γεωπολιτικών στηριγμάτων, μεριδίων των αγορών.

Στοιχείο αυτής της διαπάλης είναι το μοίρασμα αγορών και σφαιρών επιρροής, ανάμεσα σε ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ και τη στρατηγική της «ευρωατλαντικής διεύρυνσης», από τη μια πλευρά, και, από την άλλη, στη στρατηγική της καπιταλιστικής Ρωσικής Ομοσπονδίας για τα δικά της εκμεταλλευτικά σχέδια σε βάρος των λαών, για να ενισχύσει τον δικό της ιμπεριαλιστικό συνασπισμό (Ευρασιατική Οικονομική Ενωση, Οργανισμός Συμφώνου Συλλογικής Ασφάλειας) στην περιοχή της πρώην ΕΣΣΔ.

Το ΚΚΕ ανέδειξε αναλυτικά τις αιτίες αυτής της αιματοχυσίας, απορρίπτοντας τόσο τα προσχήματα του ευρωΝΑΤΟικού μπλοκ, περί «υπεράσπισης της κυριαρχίας της Ουκρανίας» ή της «ελεύθερης επιλογής συμμάχων» ή της «δημοκρατίας, έναντι του αυταρχισμού», όσο και τα προσχήματα που αξιοποίησε για την απαράδεκτη στρατιωτική εισβολή στην Ουκρανία η ηγεσία της Ρωσίας, περί «αντιφασιστικού πολέμου», ή της «προάσπισης των ρωσόφωνων», ή της «αποστρατιωτικοποίησης της Ουκρανίας».
Ορισμένα συμπεράσματα για το κομμουνιστικό κίνημα από τον πόλεμο

Η ιδεολογική - πολιτική και οργανωτική κρίση, που για δεκαετίες εκδηλώνεται στις γραμμές του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος, οξύνθηκε γύρω από το πολύ σημαντικό θέμα της στάσης των κομμουνιστών και των λαών απέναντι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

Ετσι, από τη μια μεριά ξεχώρισαν εκείνα τα ΚΚ, που έδωσαν τη μάχη για τη διαφώτιση των λαών, για την οργάνωση της πάλης τους ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Σημαντικός σταθμός σε αυτήν την κατεύθυνση ήταν η Κοινή Ανακοίνωση, που εκδόθηκε με πρωτοβουλία των ΚΚΕ, ΚΚ Εργαζομένων Ισπανίας, ΚΚ Μεξικού και ΚΚ Τουρκίας, την οποία στήριξαν πάνω από 70 ΚΚ και ΚΝ απ' όλο τον κόσμο, στις 26/2/22 και στην οποία σωστά προσδιοριζόταν ο χαρακτήρας του ιμπεριαλιστικού πολέμου και τονιζόταν ότι απαιτείται «να ενισχυθεί το ταξικό κριτήριο στην ανάλυση των εξελίξεων, να χαράξουμε τον δικό μας αυτοτελή δρόμο ενάντια στα μονοπώλια, στις αστικές τάξεις, για την ανατροπή του καπιταλισμού, την ενίσχυση της ταξικής πάλης ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, για τον σοσιαλισμό, που παραμένει επίκαιρος και αναγκαίος όσο ποτέ».

Από την άλλη μεριά, πρέπει να σημειώσουμε ότι όχι όλα τα ΚΚ στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων. Λίγα πέρασαν στη γραμμή του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού, ψηφίζοντας π.χ. στο Ευρωκοινοβούλιο μέσα από την «αριστερή ευρωομάδα» GUE/NGL και με «αριστερά» κόμματα, όπως οι ΣΥΡΙΖΑ, PODEMOS, Die Linke κ.ά. την πολιτικο-οικονομική και στρατιωτική στήριξη της Ουκρανίας, ή άλλα ΚΚ στα λόγια τάχθηκαν ενάντια στον πόλεμο, αλλά στην πράξη συμμετείχαν σε κυβερνήσεις των χωρών του ΝΑΤΟ που τον στηρίζουν και συμμετέχουν σε αυτόν, όπως το ΚΚ Ισπανίας.

Κάποια άλλα αποδέχτηκαν τα προσχήματα της αστικής τάξης της Ρωσίας, που ισχυρίζεται ότι διεξάγει «αντιφασιστικό αγώνα». Σήμερα που τα βασικά αστικά κόμματα της Γερμανίας αντιγράφουν τα επιχειρήματα της ρωσικής ηγεσίας και πραγματοποιούν στη Γερμανία «αντιφασιστικές» διαδηλώσεις, βλέπουμε κόμματα να αντιδρούν και να αναδεικνύουν την υποκρισία των διοργανωτών αυτών των συγκεντρώσεων, κάτι, όμως, που για ορισμένα κόμματα παραμένει δυσδιάκριτο σε ό,τι αφορά τα «αντιφασιστικά» προσχήματα που αξιοποιούνται ως προκάλυμμα του ιμπεριαλιστικού πολέμου από την αστική Ρωσία.

Σε «αιχμή του δόρατος» σε βάρος της ταξικής προσέγγισης των διεθνών εξελίξεων, των ΚΚ που στηρίζονται στον μαρξισμό - λενινισμό αναδείχτηκε μια νέα διεθνής οργάνωση, με την υποκριτική ονομασία «Παγκόσμια Αντιιμπεριαλιστική Πλατφόρμα» (ΠΑΠ). Η ΠΑΠ, στην οποία ηγούνται σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις και κάποια ΚΚ ή ομάδες χωρίς ιδιαίτερη επιρροή στην εργατική τάξη των χωρών τους, πήρε ξεκάθαρα τη μια πλευρά των ιμπεριαλιστών «ληστών».

Σήμερα, ωστόσο, το κομμουνιστικό κίνημα είναι πιο έμπειρο και αρκετά είναι εκείνα τα ΚΚ που έχουν βγάλει συμπεράσματα από την Ιστορία και έχουν απορρίψει τη λογική των διαφόρων «αντιφασιστικών μετώπων» με αστικές δυνάμεις, αναδεικνύοντας ότι η πάλη με τον φασισμό πρέπει να είναι αναπόσπαστη από την πάλη ενάντια στην καπιταλιστική «μήτρα» που τον «γεννάει».

Στα πλαίσια της σφοδρής ιδεολογικοπολιτικής διαπάλης, που οξύνθηκε μετά την έναρξη του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία, πάγωσε η λειτουργία της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Πρωτοβουλίας (ΕΚΠ), που στην πορεία σταμάτησε οριστικά.

Στη θέση της συγκροτήθηκε μια νέα περιφερειακή μορφή συνεργασίας, η Ευρωπαϊκή Κομμουνιστική Δράση (ΕΚΔ) και το ελπιδοφόρο είναι πως η ΕΚΔ, από τη μια, λαμβάνει υπόψη της τη θετική και αρνητική εμπειρία της ΕΚΠ, από την άλλη στηρίζεται σε ένα πιο πλήρες και συνεκτικό ιδεολογικό και πολιτικό πλαίσιο. Διαψεύστηκαν, έτσι, όλοι εκείνοι που εκτιμούσαν ότι τα Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα της Ευρώπης δεν θα μπορούσαν έγκαιρα να έχουν μια νέα μορφή συνεργασίας, ακολουθώντας τον διαλυτικό και προδοτικό δρόμο της Β' Διεθνούς κατά τη διάρκεια του Α' Παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού Πολέμου, που απέβη σε βάρος των συμφερόντων των εργαζομένων.
Τα ΚΚ που στηρίζονται στον μαρξισμό - λενινισμό και στον προλεταριακό διεθνισμό δυνάμωσαν την αντιιμπεριαλιστική πάλη

Διαψεύστηκαν εκείνες οι δυνάμεις που ισχυρίζονταν ότι η ταξική προσέγγιση των ΚΚ που δεν επέλεξαν τη μια πλευρά του ιμπεριαλιστικού πολέμου θα τα οδηγήσει στο να υποστείλουν την πάλη τους ενάντια στην άλλη, δηλαδή ενάντια σε ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ. Συνέβη ακριβώς το ανάποδο!

Κι αυτό μπορούμε πολύ χαρακτηριστικά να το περιγράψουμε στην περίπτωση της Ελλάδας:

Σε αυτά τα δύο χρόνια του ιμπεριαλιστικού πολέμου το ΚΚΕ πρωτοστάτησε στην Ελλάδα στην πάλη ενάντια στο ευρωατλαντικό ιμπεριαλιστικό μπλοκ. Οργάνωσε σημαντικές κινητοποιήσεις ενάντια στον πόλεμο, έξω από τις αμερικανικές βάσεις στην Αλεξανδρούπολη, στη Σούδα, στη Λάρισα, στο Στεφανοβίκειο κ.α. Στήριξε την ανάλογη δράση των συνδικάτων και των μαζικών οργανώσεων της χώρας, του αντιπολεμικού - αντιιμπεριαλιστικού κινήματος. Μπλόκαρε δρόμους και σιδηροδρόμους, λιμάνια που χρησιμοποίησαν ΝΑΤΟικές δυνάμεις.

Οι κομμουνιστές ήταν πρωτοπόροι στην αντιιμπεριαλιστική πάλη και γι' αυτόν τον λόγο δέχτηκαν την επίθεση των κατασταλτικών μηχανισμών του αστικού κράτους σε κάποιες περιπτώσεις, όπως έγινε π.χ. στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης στις 6 Απρίλη 2023, όταν τα ΜΑΤ χτύπησαν την απεργιακή διαδήλωση, συλλαμβάνοντας και σέρνοντας στα δικαστήρια μέλη της ΚΕ του ΚΚΕ, του ΚΣ της ΚΝΕ, δημοσιογράφο του «Ριζοσπάστη» και συνδικαλιστές.

Το ΚΚΕ ήταν το μόνο πολιτικό κόμμα που δεν έλαβε μέρος στη συνεδρίαση της ελληνικής Βουλής κατά την ομιλία του Ζελένσκι και του ελληνικής καταγωγής νεοναζί του Τάγματος Αζόφ. Στη Βουλή καταψήφισε τη συμφωνία για τη γιγάντωση των αμερικανικών βάσεων, τις στρατιωτικές δαπάνες για το ΝΑΤΟ. Στο Ευρωκοινοβούλιο, όταν ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, και ακροδεξιοί από κοινού με κόμματα της ευρωπαϊκής «αριστεράς», στήριξαν το πολεμικό παραλήρημα των Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών, που καλούσε σε μαζική αύξηση της πολεμικής στήριξης στην αντιδραστική κυβέρνηση του Ζελένσκι, το ΚΚΕ καταψήφισε και κατήγγειλε στον λαό το γεγονός. Το ΚΚΕ αντιτάχθηκε και καταδίκασε τόσο την αποστολή πολεμικού υλικού των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στην Ουκρανία, όσο και την εκπαίδευση Ουκρανών στρατιωτικών.

Ταυτόχρονα, τους τελευταίους μήνες, το ΚΚΕ πρωτοστατεί και στις μεγάλες λαϊκές εκδηλώσεις αλληλεγγύης προς τον αγωνιζόμενο λαό της Παλαιστίνης ενάντια στη γενοκτονία του από το κατοχικό κράτος του Ισραήλ. Ενάντια στην εμπλοκή της χώρας στους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς για την αποστολή ναυτικής δύναμης των ΗΠΑ στην Ερυθρά Θάλασσα όσο και στην αντίστοιχη της ΕΕ, για την οποία μάλιστα η ελληνική κυβέρνηση προσφέρθηκε να παραχωρήσει το στρατηγείο της Λάρισας στην Κεντρική Ελλάδα.

Στην περιοχή οξύνονται οι ανταγωνισμοί, έχει συγκεντρωθεί μεγάλη δύναμη πυρός, οι ευρωατλαντικές επιχειρήσεις και οι πυραυλικές επιθέσεις στην Υεμένη στο όνομα της αντιμετώπισης των Χούθι και της προστασίας της ναυσιπλοΐας κλιμακώνουν την ένταση και πολλαπλασιάζεται ο κίνδυνος πολεμικής ανάφλεξης. Τώρα γίνεται ακόμα πιο επιτακτική η ανάγκη να τερματιστούν η σφαγή στη Γάζα και η ισραηλινή κατοχή στα παλαιστινιακά εδάφη και ως παράγοντας για την αποκλιμάκωση της έντασης στην περιοχή.
Για τον συσχετισμό στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα

Αγαπητοί σύντροφοι, επιτρέψτε μας ακόμη ορισμένες σύντομες επισημάνσεις:

Φτάνοντας στη 2η επέτειο έναρξης του πολέμου βλέπουμε ότι, παρά τη ΝΑΤΟική στήριξη, η ουκρανική αντεπίθεση δεν έφερε ουσιαστικά αποτελέσματα, στο μέτωπο διεξάγεται πόλεμος χαρακωμάτων και φθοράς και δοκιμάζονται σύγχρονα οπλικά συστήματα. 

Η Ρωσία εξακολουθεί να κατέχει από πέρσι το 20% των εδαφών της Ουκρανίας, η οποία έχει ήδη χάσει περισσότερο από το 40% του εθνικού βιομηχανικού δυναμικού της και περίπου το 15% του προπολεμικού ΑΕΠ της και τώρα δεν έχει πρόσβαση σε πρώτες ύλες αξίας άνω των 12 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, συμπεριλαμβανομένων του 63% των κοιτασμάτων άνθρακα και του 42% των μετάλλων της, με βάση εκτιμήσεις της ρωσικής πλευράς.

Στις συνθήκες αυτές εκφράζεται προβληματισμός στα ευρωατλαντικά επιτελεία για την πορεία του πολέμου, παρουσιάζονται προβλήματα στη συνέχιση της οικονομικής βοήθειας των ΗΠΑ στην Ουκρανία, ενώ ακούγονται φωνές για την ανάγκη έναρξης συνομιλιών με τη Ρωσία για «παραχώρηση ουκρανικών εδαφών», πράγμα που προς το παρόν αρνείται η κυβέρνηση Ζελένσκι. 

Δεν αποκλείεται σενάριο ανατροπών στο πολιτικό σκηνικό της Ουκρανίας.

Αντίθετα, η ρωσική αστική πλευρά, αφού προς το παρόν τουλάχιστον, κατέστειλε μια εσωτερική «ανταρσία» στους κόλπους της, όπως ήταν το «ζήτημα Πριγκόζιν» και του μισθοφορικού στρατού του, έχει εξασφαλίσει στο πολεμικό μέτωπο σχετικό προβάδισμα στις χερσαίες και αεροπορικές επιχειρήσεις των Ενόπλων Δυνάμεών της, όπως και ικανό απόθεμα οπλισμού, ενώ και οικονομικά στα χρόνια του πολέμου, παρά τις κυρώσεις, ξεπέρασε τη Γερμανία σε μερίδιο στο πραγματικό παγκόσμιο ΑΕΠ, κι από την 6η θέση σκαρφάλωσε στην 5η.

Οι εξελίξεις καταρρίπτουν τους ισχυρισμούς ορισμένων δυνάμεων, που υποστήριζαν ότι η Ρωσία είναι «αδύναμο», «εξαρτημένο» καπιταλιστικό κράτος, ένα «παγκόσμιο βενζινάδικο» κάπου στην «περιφέρεια» του καπιταλισμού, κι επιβεβαιώνουν την εκτίμηση του ΚΚΕ ότι η Ρωσία καταλαμβάνει μια από τις σημαντικότερες θέσεις στη σύγχρονη ιμπεριαλιστική «πυραμίδα» της ανισότιμης αλληλεξάρτησης των καπιταλιστικών κρατών, ως συνάρτηση όλων των σημαντικών δυνατοτήτων της (οικονομικών, πολιτικών και στρατιωτικών).

Ο πόλεμος δυσχεραίνει, μα δεν αποκλείει την οικονομική συνεργασία των ιμπεριαλιστών

Μια δεύτερη επισήμανση είναι πως μιλάμε για έναν ακόμα «παράξενο» πόλεμο. Την ίδια ώρα που στις μάχες μακελεύονται χιλιάδες άνθρωποι, οι καπιταλιστές των δύο πλευρών του πολέμου εξακολουθούν να διατηρούν, έστω και περιορισμένη σε σχέση με πριν από τον Φλεβάρη του 2022, σταθερή συνεργασία.

Ετσι, για παράδειγμα, η Ρωσία εξακολουθεί να πουλά στις ΗΠΑ και στη Γαλλία εμπλουτισμένο ουράνιο για τις πυρηνικές τους εγκαταστάσεις. Καλύπτει μεγάλο μέρος των αναγκών που έχουν οι 92 πυρηνικοί αντιδραστήρες των ΗΠΑ, μάλιστα διπλασιάζοντας το 2023 τις ποσότητες σε σχέση με το 2022.

Οι ΗΠΑ συνεργάζονται με τη Ρωσία για το διαστημικό πρόγραμμα της NASA, ενώ και η ρωσική «Gazprom» εξακολουθεί να στέλνει φυσικό αέριο στην ΕΕ μέσω των αγωγών της εμπόλεμης Ουκρανίας, προς τέρψιν των μετόχων καπιταλιστών της. Από τη μεριά της, η αμερικανική «Chevron» εξακολουθεί να φορτώνει από το ρωσικό λιμάνι του Νοβοροσίσκ της Μαύρης Θάλασσας το πετρέλαιο που εξορύσσει στο Καζακστάν και το οποίο φτάνει εκεί διατρέχοντας έναν αγωγό 1.500 χιλιομέτρων από τα εδάφη του Καζακστάν και της Ρωσίας. Από τον αγωγό αυτό «ρίχνονται» στην παγκόσμια αγορά τα 2/3 του πετρελαίου που εξορύσσεται στο Καζακστάν.

Επιπλέον, οι ρωσικές πρώτες ύλες και άλλα εμπορεύματα εξακολουθούν να κατευθύνονται μέσω «τρίτων» προς τη λεγόμενη «συλλογική Δύση», όπως είναι η ορολογία που χρησιμοποιεί η Ρωσία για να χαρακτηρίσει τις χώρες που εφαρμόζουν το εμπορικό εμπάργκο εναντίον της.

Και, από την άλλη, προϊόντα που φτιάχνονται στη «συλλογική Δύση» πουλιούνται στη Ρωσία μέσω του λεγόμενου «παγκόσμιου Νότου», όπως πλέον χαρακτηρίζονται οι χώρες που δεν τηρούν το αντιρωσικό εμπάργκο, ανάμεσά τους η Κίνα, η Ινδία, η Τουρκία και άλλες χώρες, που, βέβαια, δεν βρίσκονται στο νότιο ημισφαίριο της Γης.

Δεν λείπουν και τα ευτράπελα στο εμπόριο των δύο πλευρών. Ετσι, τον περασμένο Γενάρη, οι ρωσικές τελωνειακές αρχές ανακάλυψαν και έστειλαν πίσω στην Κίνα τρένο με κοντέινερ φορτωμένα με στολές του ουκρανικού στρατού, που μέσω της Ρωσίας κατευθύνονταν στην Πολωνία. Ολοι, όμως, παραδέχονται πως με τον ίδιο τρόπο διάφορα φορτία μπορεί να πέρασαν ή να περάσουν μέσω των εδαφών της Ρωσίας για τις ανάγκες της άλλης εμπόλεμης πλευράς. Ανάλογες περιπτώσεις υπάρχουν κι από την άλλη μεριά του πολέμου.

Κι ενώ ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος θερίζει χιλιάδες ζωές, κυρίως νέων ανθρώπων της Ουκρανίας και της Ρωσίας, βλέπουμε από τα παραπάνω ότι εξακολουθούν την ίδια ώρα να αυγαταίνουν τα κέρδη των λίγων, που κι από τις δύο πλευρές του πολέμου πλουτίζουν...
Ενώ υποφέρουν οι λαοί, οι καπιταλιστές μοιράζουν την «πίτα» τους

Μια τρίτη επισήμανση έχει να κάνει με το γεγονός πως ενώ ακόμη η Ουκρανία φλέγεται μέσα στη δίνη του πολέμου, έχει ήδη αρχίσει η «ανοικοδόμηση» και από τις δύο πλευρές του μετώπου.

Από τη μεριά της Ουκρανίας, οι μονοπωλιακές επιχειρήσεις των ισχυρότερων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, όπως η Γερμανία, αναλαμβάνουν το «έργο» του «συντονισμού» της διαδικασίας επενδύσεων κεφαλαίων για την «ανοικοδόμηση». Μέσα από διάφορες χρηματιστικές δομές, όπως η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕπ), χρηματοδοτούν έργα δισεκατομμυρίων ευρώ στην Ουκρανία σε υποδομές μεταφορών, Ενέργειας, υδροδότησης, σχολεία, νοσοκομεία, κ.ο.κ. Ο λογαριασμός της «ανασυγκρότησης» της Ουκρανίας θα είναι τεράστιος και τα ευρωπαϊκά μονοπώλια απαιτούν «εγγυήσεις» από την ουκρανική πλευρά.

Ανάλογα, στα εδάφη που έχει καταλάβει η ρωσική πλευρά και που δεν είναι καθόλου αμελητέα, μιας και σε αυτά ζούνε 11 εκατομμύρια άνθρωποι (2,2 στο Λουγκάνσκ, 4 στο Ντονιέτσκ, 1,5 στη Ζαπορίζια, 1 στη Χερσώνα, 2,5 στην Κριμαία), υπάρχουν εκατοντάδες βιομηχανικές μονάδες, τεράστιος ορυκτός πλούτος και εύφορα εδάφη. Κι εκεί η «ανοικοδόμηση» πηγαίνει χέρι χέρι με τη μοιρασιά των εργοστασίων και των άλλων βιομηχανικών και παραγωγικών μονάδων ανάμεσα στους καπιταλιστές. Τη θέση των Ουκρανών καπιταλιστών αναλαμβάνουν οι Ρώσοι καπιταλιστές, ενώ οι εργάτες, όσοι δεν έχουν επιστρατευθεί και δεν βρίσκονται στο μέτωπο, θα συνεχίσουν να βγάζουν με τον ιδρώτα τους τα κέρδη των αφεντικών.

Από τα παραπάνω αποδεικνύεται ότι στον συγκεκριμένο πόλεμο «δεν σέρνεται η ΕΕ από τις ΗΠΑ», ότι οι ευρωπαϊκές ηγεσίες δεν είναι «υποχείρια» των ΗΠΑ, όπως ισχυρίζεται η ρωσική ηγεσία. Υπάρχουν συγκεκριμένα συμφέροντα των ευρωπαϊκών καπιταλιστικών ομίλων, που προωθούνται ιδιαίτερα ικανοποιητικά στις συνθήκες του πολέμου, όπως είναι τα κέρδη των «πράσινων» μονοπωλίων, ή των Ελλήνων εφοπλιστών κ.ά.

Ούτε, βέβαια, ο στόχος της απαράδεκτης ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία είναι ένας «δίκαιος, πολυπολικός κόσμος», όπως ισχυρίζονται διάφοροι οπορτουνιστικοί κύκλοι.

Ο μεγάλος Ελληνας κομμουνιστής ποιητής Κώστας Βάρναλης γράφει σε ένα ποίημά του αλληγορικά, παραλληλίζοντας έναν γάιδαρο με τον σκλαβωμένο άνθρωπο, τον αδιαμαρτύρητο, τον υπομονετικό, που μεταξύ άλλων μονολογεί πως «στον πόλεμο κουβαλούσα πολυβόλα να σκοτώνονται οι λαοί για τ' αφέντη το φαΐ». Αυτή είναι και η πραγματική ουσία του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία.

Η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, με πρωτοπορία τα Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα πρέπει να εντείνουν τις προσπάθειές τους ενάντια στην εμπλοκή των χωρών στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους. Να «δέσουν» αυτήν τους την πάλη με την πάλη για τα σύγχρονα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, αμφισβητώντας την κυριαρχία του καπιταλισμού, για να καταγράφουν ρήξεις στο σύστημα, που θα οδηγήσουν στην ανατροπή του και στην οικοδόμηση της νέας σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας, η οποία θα βάλει τέλος στην εκμετάλλευση και στους πολέμους. Η ΕΚΔ, τα κόμματα που την συγκροτούν, καλούνται να παίξουν πρωτοπόρο ρόλο σε αυτήν την αναγκαιότητα.

https://www.902.gr/eidisi/politiki/356789/i-paremvasi-toy-kke-sti-diaskepsi-gia-ta-dyo-hronia-apo-ton-imperialistiko

ΔΕΣ ΑΚΟΜΗ:

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

Για τα δύο χρόνια του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία

ΦΙΛΕ ΣΥΡΙΖΑίΕ ΠΩΣ ΑΝΤΕΧΕΙΣ ΝΑ ΠΟΔΟΠΑΤΟΥΝ ΤΗΝ -πάλαι ποτέ- ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ ;;

Τι λέει ο ΣΥΡΙΖΑ -και οι Συριζαίοι- για τη Συμφωνία για τις Βάσεις;

Τι να λέει; 

Καταρχήν είναι που εκείνοι την έφτιαξαν αυτή τη συμφωνία. Άρα καμαρώνουν και… νοιώθουν ότι δικαιώνονται. 

Την έφτιαξαν τότε που περιόδευε ο Πάιατ και έβαζε το Στεφανοβίκειο, τη Λάρισα, τον Αστακό, τη Σούδα, την Κάρπαθο, την Αλεξανδρούπολη, το Καστέλι, την Κάλυμνο, τη Σύρο, το Άκτιο, τον Άραξο, την Ανδραβίδα στο «κτηματολόγιο» της πρεσβείας των ΗΠΑ. Ποιος ετοίμασε το… «Ε9» που χρησιμοποιεί σήμερα η κυβέρνηση των ΗΠΑ κι η κυβέρνηση Μητσοτάκη;

Όπως καμαρώνουν άλλωστε και για το ομόφωνο των αστικών δυνάμεων τρίτο μνημόνιο της πρώτης φοράς «αριστερά» (βάλτε όσο περισσότερα εισαγωγικά θέλετε), 

τη συμφωνία των Πρεσπών που την εφαρμόζει τώρα η ΝΔ, 

τις συμφωνίες για το μεταναστευτικό που βοηθούν τη δεξιά να σπέρνει εθνικισμό και μίσος,

 την αμυντική συμφωνία Ελλάδας – ΗΠΑ που κοκορευόταν ότι την έφτιαξε ο Καμμένος.

Αν ρωτήσεις κάποιους ψηφοφόρους τους ή και χαμηλόβαθμα στελέχη, όταν δεν είναι μπροστά η τηλεόραση ή κάποιο ακροατήριο, τι λένε τώρα για τη συμφωνία για τις βάσεις θα σου πουν ούτε λίγο ούτε πολύ

1. Καλά έκανε και την άρχισε. Είναι αναγκαία.

2. Υπάρχει η απειλή των Τούρκων και η παρουσία των Αμερικάνων μας προστατεύει.

3. Οι Αμερικάνοι κάνουν τη δουλειά τους κι έχουν τα συμφέροντά τους. Κι εμείς πλασαριζόμαστε στο στρατόπεδό τους, όπου έτσι κι αλλιώς ανήκουμε, θέλουμε δεν θέλουμε.

4. Αν δεν τα κάνουμε αυτά μας τρώει ο λύκος.

5. Δεν υπάρχει εναλλακτική. Εσείς τι προτείνετε;

6. Αλλά ο Μητσοτάκης δεν την προωθεί καλά όπως ο Τσίπρας.

Όλα αυτά στην ουσία τους. Με τη μια ή την άλλη διατύπωση. Δοκιμάστε το. Κι αν βρείτε κι άλλο επιχείρημα, εδώ είμαστε. 

Για το αίτημα π.χ. «να φύγουν οι βάσεις», έστω και… στη δευτέρα παρουσία, ούτε λόγος. Τώρα πια αυτό το σύνθημα δεν περιέχεται ούτε στην προπαγάνδα τους (όπως έκανε π.χ. ο Ανδρέας που… έδιωχνε δημόσια τις βάσεις, την ώρα που υπέγραφε τη συμφωνία για την παραμονή τους).

Δεν έχω σκοπό να απαντήσω στα «ερωτήματα» αυτά. Μπορείτε άλλωστε να ανατρέξετε εύκολα στα αρχεία όλων των παλιότερων εφημερίδων να δείτε πώς απαντούσαν στα επιχειρήματα αυτά της υποτέλειας και της μοιρολατρίας, ο Άρης και ο ΕΛΑΣ, ο Ηλιού κι η προδικτατορική ΕΔΑ, ο Τσε κι ο Κάστρο, ο Φλωράκης ή η Παπαρήγα και το ΚΚΕ, σε διάφορες παρόμοιες περιπτώσεις.

Γιατί ακριβώς αυτό συμβαίνει. 

Όλα αυτά τα επιχειρήματα είναι που λένε χρόνια όλοι οι «ανήκομεν εις την δύσιν».

 Από το Γεώργιο Παπανδρέου παππού, μέχρι τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον Ευάγγελο Αβέρωφ. 

Από όλες τις μετεμφυλιακές κυβερνήσεις, μέχρι το Σημίτη και το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα. 

Κι από τον αείμνηστο «εθνάρχη» Ελευθέριο Βενιζέλο, μέχρι το σύγχρονο «εθνάρχη» (συ είπας) Αλέξιο Τσίπρα ή τον Κυριάκο. Γιατί ακριβώς ίδια είναι τα αποτελέσματα αυτών των επιχειρημάτων, αυτής της λογικής, αυτής της πουτανιάρικης νοοτροπίας και εθελούσιας υποταγής στο μεγάλο νταβατζή.

Πώς το αντέχεις αυτό ρε φίλε ΣΥΡΙΖΑΙΕ; 

Πες μου, αν δε συμφωνείς, ένα (αριθμός: 1) μόνο επιχείρημά σας σχετικό με τις αμυντικές συμφωνίες και τις συμφωνίες για τις βάσεις που δεν το έχει πει πρώτος ένας δεξιός πρωθυπουργός ή υπουργός (από αυτούς που «ο λαός δε ξεχνά τι σημαίνει» η λογική του κι ο ίδιος, δηλαδή η επάρατος δεξιά).

Πως το αντέχεις ρε φίλε; 

Πως μπορείς να βλέπεις την αφίσα μας για το συλλαλητήριο ενάντια στις βάσεις και να μη χτυπά η κρυμμένη μικρή κι αθώα αριστεροσύνη της λογικής και της καρδιάς σου;

Πώς αντέχεις να επιβεβαιώνεις κάθε μέρα τον μεγαλοεπιχειρηματία Ανιέλι, 

ότι αν δεν είχε προηγηθεί η «χρήσιμη αριστερά» να κάνει τα σχέδια, δε θα μπορούσε σήμερα ο Μητσοτάκης κι ο συρφετός του να πάρουν την εργολαβία της συμφωνίας για δημιουργία νέων βάσεων και επέκταση των παλιών;

Πως νοιώθεις να ξέρεις ότι το σύστημα επέλεξε τότε τον Τσίπρα, 

όχι μόνο για να διώξει εσένα από τον δρόμο και να σε κλείσει σπίτι σου, 

αλλά και να σε κάνει να υπερασπίζεσαι την πολιτική των Αμερικάνων και της δεξιάς σαν τουλάχιστον ή απλώς «ρεαλισμό» ή στη χειρότερη περίπτωση «σοφή και μοντέρνα αριστερή πολιτική»;

Άλλες συνθήκες ίσως πεις; 

Φυσικά. 

Πάντα είναι «άλλες οι συνθήκες». 

Και πάντα θάναι όχι μόνο «άλλες» αλλά και συνεχώς χειρότερες αν υποχωρούμε πάντα στις συνθήκες και στις δυσκολίες. Ίδια είναι (και πρέπει να είναι) μόνο η αξία της ισότητας, της ανεξαρτησίας και του αγώνα. 

Η λογική «αν δεν τους κάτσουμε, τότε αυτοί θα μας πηδήξουν», μοιάζει σα να λες «Αριστερός θα είμαι μόνο όταν μου το επιτρέπει ή το ανέχεται ο εχθρός». 

Τότε όμως που κάνεις όλα τα χατίρια του εχθρού και προλαβαίνεις τις επιθυμίες του, όχι μόνο δεν καταγράφεσαι στις συνειδήσεις (ακόμα και στη δική σου) σαν αριστερός (ούτε καν σαν αριστερούλης), αλλά καταγράφεσαι σαν Δεξιός, από αυτούς που ο λαός δεν ξεχνά τα έργα και τις ημέρες τους.

«Δεν είναι έτσι» θα πεις. «Ο Τσίπρας δε θα ψηφίσει τη συμφωνία». 

Το άκουσα κι εγώ.

 Γιατί όμως δικέ μου; 

Το είπε για να μπορείς εσύ να βρεις ένα «ναι μεν αλλά». 

Είπε όμως γιατί θα ψηφίσει «όχι» ή «παρών»; Ναι. Είπε κάτι για το Μητσοτάκη που είναι ανίκανος σε σχέση μ’ εκείνον, κάτι για τη Μέση Ανατολή και κυρίως διαφωνεί για τα ανταλλάγματα που δίνουν οι ΗΠΑ. 

Σα να λέει «Πουλήσου πιο ακριβά. Εγώ ήμουν πιο ακριβή πόρνη του Τραμπ». 

Η συμφωνία για τις βάσεις όμως είναι η βάση της συζήτησης και της υποτιθέμενης διαπραγμάτευσης («σου κάθομαι, αλλά μη με πονέσεις πολύ») !

Για την εξάρτηση; 

Για την ακόμα πιο βαθιά εμπλοκή στα πολεμικά σχέδια των ΗΠΑ;

 Για τη στοχοποίηση της χώρας από τους «εχθρούς» των «φίλων» μας;

 Για τις αρχές της ειρήνης και της φιλίας μ’ όλους τους λαούς; 

Για τη δημιουργία διαρκώς νέων εστιών έντασης και νέων μεταναστευτικών ροών; 

Αυτά είναι… «ξύλινη γλώσσα».

«Αυτά είναι λόγια» θα μου πεις… 

Κι ότι η πραγματική ζωή είναι πάντα κάτι άλλο κάπου αλλού (που μόνο εσύ το ξέρεις).

Άκου φίλε. 

Η πραγματική ζωή είναι αυτό που ζούμε. 

Και κάθε μέρα από τότε που γεννήθηκες σου βάζει ένα δίλημμα: 

Αντίσταση κι ανατροπή ή ενσωμάτωση και στοίχιση με τα στρατεύματα του ιμπεριαλισμού; Αριστερός λέγεσαι αν διαλέγεις το πρώτο πάντα και παντού. Από τότε που ήσουν μικρός στην ηλικία της ψυχής σου, μέχρι τώρα που είσαι γέρος στη ψυχή και δε σε νοιάζει το μέλλον του κόσμου.

Υ.Γ. Μόνο εσείς οι άλλοι, μη ρωτήσετε γιατί δεν έρχονται οι ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ στη διαδήλωση. 

ή γιατί δεν κάνουν κάποια δική τους διαδήλωση. 

Θα ήσασταν αδιάβαστοι αν ρωτούσατε. 

Γιατί απλώς τώρα είναι πια πρώην αριστεροί μεταλλαγμένοι σε τελείως δεξιούς που δεν είναι στη λογική τους πια η διαδήλωση. 

Είναι μόνο η διαπραγμάτευση του φωτισμένου ηγέτη μέχρι να βγάλει έρπη από τις υποχωρήσεις. 

«Δε γινόταν αλλιώς» άλλωστε. Του το είπε κι ο Καραμανλής όταν τον πήρε τηλέφωνο.

Μάνος Δούκας

Αλίευση - Παρουσίαση Κειμένου Viva La Revolucion

Οι βαστάζοι των Ιμπεριαλιστών Είναι Επικίνδυνοι: *** ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ !!

Συναγερμός!

Χωρίς πάτο είναι η κατρακύλα της εμπλοκής της χώρας και του λαού μας στα πολεμικά σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στην περιοχή. Την ώρα μάλιστα που όλα «φωνάζουν» ότι οι εξελίξεις στην περιοχή έχουν μπει σε ένα πολύ επικίνδυνο και επιταχυνόμενο «σπιράλ», η εμπλοκή αυτή παίρνει συνεχώς όλο και πιο «χειροπιαστά» χαρακτηριστικά.

Τελευταίος κρίκος στη μακρά αλυσίδα η χτεσινή ανακοίνωση - διαμέσου του γαλλικού ΥΠΕΞ - ότι η κυβέρνηση είναι έτοιμη να συνεισφέρει και με στρατιωτικές δυνάμεις στη νέα ιμπεριαλιστική αποστολή στα Στενά του Ορμούζ, στην μπούκα του κανονιού δηλαδή των ευρωατλαντικών σχεδίων ενάντια στο Ιράν, που δείχνει μέχρι πού είναι διατεθειμένοι να φτάσουν η κυβέρνηση και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα την επικίνδυνη εμπλοκή για τα συμφέροντα της αστικής τάξης.

Είχε προηγηθεί η ανακοίνωση ότι η κυβέρνηση της ΝΔ στέλνει φρεγάτα που θα ενταχθεί στη δύναμη υποστήριξης του γαλλικού αεροπλανοφόρου «Σαρλ Ντε Γκολ», που θα βρίσκεται σε αποστολή τους επόμενους μήνες στην Κεντρική και Ανατολική Μεσόγειο, για να περάσει στη συνέχεια το Σουέζ και την Ερυθρά Θάλασσα.

Αλλά και η δήλωση του ΥΠΕΞ την Παρασκευή, μετά από τη συνάντησή του με τον Λίβυο στρατάρχη Χάφταρ, ότι η Ελλάδα σκοπεύει να στείλει (ένοπλες) δυνάμεις στη Λιβύη, στο πλαίσιο όποιου «μηχανισμού εκεχειρίας» στήσουν οι Ευρωατλαντικοί, για να μοιράσουν τα ιμάτια της χώρας, αφού πρώτα τη διέλυσαν στα εξ ων συνετέθη.

Ολα αυτά, την ίδια ώρα που σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, μόνο οι λεπτομέρειες μένουν για να σταλεί συστοιχία πυραύλων «Patriot» στη Σαουδική Αραβία, ως μέρος της πυραυλικής ασπίδας αλλά και συνολικά ως κομμάτι των στρατιωτικών δυνάμεων και υποδομών που περικυκλώνουν το Ιράν και αποτελούν στηρίγματα των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στα σχέδιά τους απέναντι στους λαούς της περιοχής.

Και την ίδια ώρα που η «κορωνίδα» της εμπλοκής στα ευρωατλαντικά σχέδια, η «ανανεωμένη» Συμφωνία με τις ΗΠΑ για τις βάσεις, βρίσκεται από σήμερα προς συζήτηση στις Επιτροπές της Βουλής, μετατρέποντας ολόκληρη τη χώρα σε ένα ξέφραγο αμερικανοΝΑΤΟικό ορμητήριο και το λαό μας ξεκάθαρα σε στόχο των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.

Η κυβέρνηση αναλαμβάνει τεράστιες ευθύνες. Η εμπλοκή στρατιωτικών δυνάμεων σε εκτός συνόρων αποστολές, η μετατροπή της χώρας σε ορμητήριο των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, η βαθύτερη συμμετοχή στους επικίνδυνους σχεδιασμούς τους σημαίνουν μόνο νέα δεινά για το λαό μας και τους λαούς της περιοχής.

Καμία σχέση δεν έχει με την υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, της ασφάλειας και της σταθερότητας, όπως προκλητικά λένε. 

Το ακριβώς αντίθετο: Η εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια είναι ο λόγος της ανασφάλειας για το λαό, η πηγή των κινδύνων για την ειρήνη αλλά και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.

Τεράστιες ευθύνες έχουν και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα που κάνουν πλάτες στο σχεδιασμό αυτόν, με πρώτο πρώτο τον ΣΥΡΙΖΑ. 

Που όχι μόνο ως κυβέρνηση πήγε «σε άλλο επίπεδο» την εμπλοκή στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, προετοίμασε την επικίνδυνη Συμφωνία με τις ΗΠΑ, αλλά και που επιχειρεί και ως αντιπολίτευση ξανά, με τάχα «προοδευτικό» και «αριστερό» μανδύα, να δώσει άλλοθι στην πολιτική της εμπλοκής που υπηρετεί τα συμφέροντα της αστικής τάξης.

Χαρακτηριστικό είναι το πώς υποδέχτηκαν τα στελέχη του τις ειδήσεις για βαθύτερη εμπλοκή, όπως π.χ. για την αποστολή «Patriot», «διαμαρτυρόμενοι» γιατί τάχα η εμπλοκή αυτή δεν θα είναι νομιμοποιημένη με την «ομπρέλα» της ΕΕ, του ΝΑΤΟ ή του ΟΗΕ (!) κ.ο.κ. Αν η εμπλοκή βαφτιστεί «ειρηνευτική αποστολή», οι ΣΥΡΙΖΑίοι δεν έχουν πρόβλημα. Αλήθεια, οι αποστολές με την «ομπρέλα» ΕΕ και ΝΑΤΟ, όπου συμμετείχαν επί ημερών τους οι Ενοπλες Δυνάμεις, πού διασφάλισαν την ειρήνη και τη σταθερότητα; Στην Κεντρική Μεσόγειο όπου επιτηρούσαν τη διάλυση της Λιβύης; Μήπως στις συνεκπαιδεύσεις με το Ισραήλ; Μήπως στη ΝΑΤΟική αποστολή που οι ίδιοι κάλεσαν στο Αιγαίο για να ελέγχει τον ρου των ρωσικών πλοίων με πρόσχημα το Προσφυγικό;

Τα μυθεύματα των αστικών κομμάτων που καταρρέουν ξανά, η εμπλοκή στα επικίνδυνα σχέδια που «φωνάζει» μεγάλους κινδύνους, πρέπει να πάρουν αποφασιστική απάντηση από τους εργαζόμενους, όλο το λαό, να σημάνουν συναγερμό!

Στα συλλαλητήρια ενάντια στη Συμφωνία ΗΠΑ - Ελλάδας να ακουστεί από χιλιάδες: Καμιά εμπλοκή, καμιά συμμετοχή! 

Να ξεκουμπιστούν οι βάσεις ΗΠΑ - ΝΑΤΟ! Αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, με το λαό νοικοκύρη στον τόπο του.

Ριζοσπάστης  

Αλίευση - Παρουσίαση Τίτλου- Φωτο - Κειμένου: Viva La Revolucion

ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΑΣ

Από
Κατιούσα
Άρθρο του Γιώργου Μαρίνου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, δημοσιεύεται σήμερα στην «Εφημερίδα των Συντακτών». 

Παρατίθεται το άρθρο:

«Οι πόλεμοι στη Συρία, τη Λιβύη, την Υεμένη, η όξυνση της κατάστασης στον Περσικό Κόλπο, στα Βαλκάνια, στο Αιγαίο και την Αν. Μεσόγειο είναι μέρος των επικίνδυνων αντιθέσεων και ανταγωνισμών των αστικών τάξεων και των ιμπεριαλιστικών ενώσεων που γεννάει το καπιταλιστικό εκμεταλλευτικό σύστημα.

Χαρακτηριστικό στοιχείο είναι η ενίσχυση της αμερικανοΝΑΤΟικής επέμβασης στην περιοχή και η όξυνση των ανταγωνισμών με τη Ρωσία και την Κίνα. Πρόκειται για αδυσώπητη αντιπαράθεση για τον έλεγχο των υδρογονανθράκων, αγωγών και αγορών.

 Δίπλα στους μεγάλους “παίχτες” κινούνται οι αστικές τάξεις πολλών κρατών για τη δική τους γεωστρατηγική αναβάθμιση. Σ’ αυτόν το φαύλο κύκλο εκδηλώνεται ο ανταγωνισμός ανάμεσα στην ελληνική και την τουρκική αστική τάξη, που κλιμακώνει την επιθετικότητα αξιοποιώντας την οικονομική, στρατιωτική της δύναμη. Η ΝΑΤΟική Τουρκία διατηρεί την κατοχή στην Κύπρο, εισβάλλει στη Συρία, εμπλέκεται στρατιωτικά στη Λιβύη, διεκδικεί αλλαγή συνόρων στο Αιγαίο.

Η ελληνική αστική τάξη και τα κόμματά της δεν είναι “αθώες περιστερές”. 

Έχουν εμπλέξει τη χώρα στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ στην περιοχή, χρησιμοποιώντας τη βάση της Σούδας και τις άλλες στρατιωτικές βάσεις. Επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, μέσα από το “στρατηγικό διάλογο” με τις ΗΠΑ, δημιουργήθηκαν νέες στρατιωτικές βάσεις σε Λάρισα, Στεφανοβίκειο και Αλεξανδρούπολη, τις οποίες συμπεριέλαβε η κυβέρνηση της ΝΔ στην κατάπτυστη “Ελληνοαμερικανική Συμφωνία”, που τη φέρνει θρασύτατα για επικύρωση στη Βουλή και το λαϊκό κίνημα θα δώσει αποφασιστική απάντηση.

Όμως, όσο η χώρα βυθίζεται στο βάλτο της εμπλοκής, η κατάσταση χειροτερεύει και μεγαλώνουν οι κίνδυνοι για το λαό. 

Τα περί στήριξης των “ισχυρών συμμάχων” έναντι της τουρκικής επιθετικότητας είναι αβάσιμα. 

Οι υποκριτικές αναφορές στο “διεθνές δίκαιο” ακυρώνονται με την προώθηση των στρατηγικής σημασίας σχέσεων του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και των ΗΠΑ με την Τουρκία, τα ανταλλάγματα που δίνουν για να την αποσπάσουν από την επιρροή της Ρωσίας. Το ίδιο ισχύει για τις συμμαχίες με το Ισραήλ και την Αίγυπτο που εμπλέκουν την Ελλάδα σε νέο κύκλο αντιπαραθέσεων. Κι αυτό αφορά π.χ. τον αγωγό East Med που δεν υπηρετεί τους λαούς αλλά μονοπωλιακά συμφέροντα.

Οι “λύσεις” που θέτει η αστική πολιτική στο τραπέζι οδηγούν από τη “Σκύλλα στη Χάρυβδη”, είναι αντιλαϊκές. 

Η συνεκμετάλλευση του Αιγαίου – Αν. Μεσογείου είναι θέση του αμερικανοΝΑΤΟικού ιμπεριαλισμού, για τη δημιουργία ενιαίου επιχειρηματικού και στρατιωτικού χώρου για να αναπτύσσονται οι δραστηριότητες των ενεργειακών κολοσσών και να κινούνται οι ΝΑΤΟικές δυνάμεις στον ανταγωνισμό με τη Ρωσία και το Ιράν. Η “συνεκμετάλλευση” στρώνει το έδαφος σε απαράδεκτες “μοιρασιές” των θαλάσσιων ζωνών, που θα φέρουν νέες τουρκικές διεκδικήσεις και πιο κοντά το ενδεχόμενο σύγκρουσης.

Σ’ αυτό το φόντο προβάλλεται η προσφυγή στο Δικαστήριο της Χάγης, αλλά οι υποστηρικτές του δεν δίνουν απάντηση σε στοιχειώδη ερωτήματα.

Τι θα περιέχει το “συνυποσχετικό” που θα καταθέσουν οι δύο πλευρές; 

       Η Τουρκία δεν περιορίζεται στη διαφορά για την υφαλοκρηπίδα στο Αιγαίο. Οι εξελίξεις είναι πιο σύνθετες από τα προηγούμενα χρόνια. Υπεισέρχεται ο παράγοντας των θαλάσσιων ζωνών στην Αν. Μεσόγειο. 

     Τι θα γίνει αν το τουρκικό κράτος θα θέσει ζητήματα “γκρίζων ζωνών” και αμφισβήτηση συνόρων ή δικαιωμάτων των νησιών σε υφαλοκρηπίδα και Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ); 

      Ποιες περιοχές της υφαλοκρηπίδας θα θέσει η κυβέρνηση προς οριοθέτηση γενικά ή με συγκεκριμένες συντεταγμένες;

Με ποια κριτήρια θα κρίνει το δικαστήριο, το οποίο εκπληρώνει το δικό του ρόλο στο ιμπεριαλιστικό σύστημα και αντικειμενικά δεν μπορεί να απαλλαγεί από γεωστρατηγικές στοχεύσεις; 

Άλλωστε αυτό το δικαστήριο δεν νομιμοποίησε τα αποτελέσματα του ευρωατλαντικού πολέμου στη Γιουγκοσλαβία και αναγνώρισε την ανεξαρτησία του προτεκτοράτου του Κοσσόβου; Επιπλέον, καλό είναι να ανοίξει η συζήτηση για την προσφυγή της Ελλάδας στη Χάγη την περίοδο 1976-1978 και το “Πρακτικό της Βέρνης” που ακολούθησε, τα οποία δίνουν διδακτική πείρα.

Το ΚΚΕ υποστηρίζει τη θέση για μη αλλαγή των συνόρων, τήρηση της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας, σχέσεις καλής γειτονίας με την Τουρκία και όλες τις χώρες. 

Ενίσχυση του αγώνα κατά της Ελληνοαμερικανικής Συμφωνίας για τις βάσεις, το ξήλωμά τους και την αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. 

Ο λαός μας έχει το λόγο και με την πάλη του μπορεί να διαμορφώσει τους όρους για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, για να πάρει στα χέρια του το τιμόνι της εξουσίας και να ανοίξει το δρόμο για διεθνείς σχέσεις βασισμένες στο αμοιβαίο όφελος».

902.γρ

Παρουσίαση κειμένου: Viva La Revolucion

70 ΧΡΟΝΙΑ ΝΑΤΟ -ΚΑΛΕ Μου - ΕΙΔΕΣ ΚΑΝΑ ΚΑΛΟ ?

Στα «καλά» του ΝΑΤΟ θα πρέπει, μεταξύ άλλων, να προστεθούν και οι σφαγές των Ελλήνων στην Κωνσταντινούπολη το 1955 όπου και πάλι το ΝΑΤΟ δηλώνει «παρών» με τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Τζ. Ντάλες, να στέλνει επιστολή στην Αθήνα καλώντας την να μην αντιδράσει και να επιδείξει πνεύμα καλής θέλησης «χωρίς χρονοτριβή (για) την ενότητα της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, που κλονίστηκε με την επιδείνωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων».    Οσο για τα Ιμια και τις «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο, αυτά, μετά τα γεγονότα του 1996, ήρθαν να επικυρωθούν με τη ΝΑΤΟική συμφωνία της Μαδρίτης, το 1997.

***

«Ελλάς-Ελλήνων-ΝΑΤΟτσολιάδων»…

 ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ 

               70 χρόνια από την ίδρυση του ΝΑΤΟ   

   Σήμερα έχουμε… «γιορτή». Είναι η επέτειος των 70 χρόνων του ΝΑΤΟ. Το έναυσμα για το… «γλέντι» το έδωσε πριν από λίγες μέρες, από την φιλόξενη σε αυτές τις περιπτώσεις «Καθημερινή», ο Τζέφρι (ένας είναι ο Τζέφρι).

    Ο κύριος πρέσβης (ένας είναι ο πρέσβης), αυτός που πριν μας έρθει εδώ είχε δώσει τα δημοκρατικά του διαπιστευτήρια στην Ουκρανία ως προς τις μεθόδους που μπορούν να ακολουθηθούν για να πέσει μια χώρα στα χέρια των ναζιστοσυμμοριών, έγραψε (http://www.kathimerini.gr/1017113/article/epikairothta/politikh/tzefrei-paiat-gia-thn-70h-epeteio-toy-nato):

«Ο Οργανισμός του Βορειοατλαντικού Συμφώνου (ΝΑΤΟ) είναι η πιο επιτυχημένη συμμαχία στην Ιστορία. Τα τελευταία 70 χρόνια, το ΝΑΤΟ συνέβαλε στη δημιουργία της πιο ασφαλούς, σταθερής και ευημερούσας περιόδου στην ευρωπαϊκή ιστορία».   

    Ο Τζέφρι (ένας είναι ο Τζέφρι) μας εξήγησε, επίσης, γιατί πρέπει να υπάρχει ΝΑΤΟ και μετά τον Ψυχρό Πόλεμο:

«Ο Ψυχρός Πόλεμος έχει τελειώσει, αλλά το ΝΑΤΟ εξακολουθεί να είναι τόσο σημαντικό σήμερα, όσο ήταν το 1949, καθώς οι νέες προκλήσεις συνδυάζονται με τις παλιές για να δημιουργηθεί ένα όλο και περισσότερο ανταγωνιστικό και αβέβαιο γεωπολιτικό περιβάλλον».

    Για όποιον είναι μπουμπούνας, ο κύριος πρέσβης (ένας είναι ο πρέσβης) υπήρξε αρκούντως κατατοπιστικός:

«Η Ρωσία – γράφει – παραμένει η μεγαλύτερη απειλή για την κυριαρχία και την ανεξαρτησία ευρωπαϊκών εθνών-κρατών και για τις κοινές αξίες που ενώνουν τη Δύση»αλλά και «η Κίνα επιδιώκει να οικοδομήσει οικονομική και πολιτική επιρροή στην Ευρώπη(…)»

    Ως εκ τούτου, στο πλαίσιο των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών των Αμερικάνων και των συμμάχων τους με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, εμείς ως Ελλάδα θα πρέπει να είμαστε «καλά παιδιά». Ιδού πόσο ωραία το έθεσε ο Τζέφρι (ένας είναι ο Τζέφρι):

«Δεσμευτήκαμε να δαπανήσουμε τουλάχιστον το 2% του ΑΕΠ για την άμυνα και να επενδύσουμε τουλάχιστον το 20% αυτών των δαπανών σε σημαντικά εξοπλιστικά προγράμματα έως το 2024. Μετά την ένταξη στο ΝΑΤΟ το 1952, η Ελλάδα αντιμετώπισε αυτές τις προκλήσεις μαζί με εμάς, και η αυξανόμενη σημασία της ως πυλώνα της περιφερειακής σταθερότητας σημαίνει ότι θα είναι ο καλύτερος εταίρος της Βόρειας Μακεδονίας στην ένταξη της χώρας αυτής ως ο 30ός Σύμμαχος του ΝΑΤΟ. Νωρίτερα αυτόν τον μήνα, τιμήσαμε την 20ή επέτειο της ένταξης της Τσεχίας, της Ουγγαρίας και της Πολωνίας ως Συμμάχων στο Κέντρο Επιχειρήσεων ΝΑΤΟ της Κρήτης, μια εξαιρετική μονάδα που συμβάλλει στην ασφάλεια και στη δια-λειτουργικότητα. Η Ελλάδα έχει αυξήσει τις δεσμεύσεις της έναντι του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν, στις αποστολές μας για την αστυνόμευση της Βαλτικής, με την κοινή διοίκηση στο Κέντρο Ταχείας Ανάπτυξης του ΝΑΤΟ στη Θεσσαλονίκη και μέσω του αυξημένου ρόλου της στις ετήσιες ασκήσεις μας. Διατηρεί σταθερά το 2% του ΑΕΠ σε αμυντικές δαπάνες όπως έχει ορίσει το ΝΑΤΟ και οι Αμερικανοί στρατιώτες μου λένε συνεχώς πόσο επαγγελματίες και φιλόξενοι είναι οι Ελληνες ομόλογοί τους. Είμαστε πολύ ευγνώμονες για τις συνεργασίες μας με την Ελλάδα, διμερώς και στο ΝΑΤΟ».

    Σημείωση 1η: Ολα αυτά τα «συχαρίκια» για το ρόλο της στο θέμα της ΝΑΤΟποίησης της Βόρειας Μακεδονίας, για την σταθερή παροχή του 2% του ΑΕΠ της σε αμυντικές δαπάνες, για την ΝΑΤΟική «αναβάθμιση» της Θεσσαλονίκης, για την «εξαιρετική μονάδα» της Σούδας, για την αύξηση των δεσμεύσεών της έναντι του ΝΑΤΟ από βαλτική μέχρι Αφγανιστάν, η Ελλάδα τα εισπράττει από τον πρέσβη (ένας είναι ο πρέσβης) επί… «αριστερής» κυβερνήσεως.  

  Σημείωση 2η: Λογικό κάποιος σαν τον κύριο πρέσβη, με τέτοια συμβολή στην ναζιστοποίηση της Ουκρανίας, να λατρεύει έναν οργανισμό σαν το ΝΑΤΟ, που μόλις το 2017 απέδιδε τιμές στους συνεργάτες των ναζί στις χώρες της Βαλτικής (https://info-war.gr/vinteo-tou-nato-tima-tous-synergates-ton-nazi/) και που από τα γεννοφάσκια του συνδέθηκε με ναζισταράδες όπως ο στρατάρχης της Βέρμαχτ, ο Έριχ φον Μάνσταϊν, κατοπινός σύμβουλος Εθνικής Αμυνας επί Αντενάουερ με αρμοδιότητα την οργάνωση του γερμανικού στρατού μετά την ένταξή του στο ΝΑΤΟ…

Πόλεμοι – Χούντες – Τρομοκρατία

    Το τι είναι, βέβαια, το ΝΑΤΟ, και γενικώς αλλά και ως προς την Ελλάδα ειδικώς, καταλληλότεροι να μας το περιγράψουν από τον Αμερικανό πρέσβη Πάιατ είναι η Ιστορία αλλά και η τρέχουσα πολιτική πραγματικότητα.  

    Ο κατάλογος της 70χρονης «ανθρωπιστικής» δράσης του ΝΑΤΟ και των κρατών μελών του είναι μακρύς:

Κορέα, Βιετνάμ, Χιλή, Γιουγκοσλαβία, Ιρακ, Αφγανιστάν, Παναμάς, Κούβα, Κύπρος, Παλαιστίνη, Γρανάδα, Λιβύη, Συρία, Νικαράγουα, Σαλβαδόρ, Ινδοκίνα, Λίβανος, Φιλιππίνες, Σομαλία, Δομινικανή Δημοκρατία,

     είναι μερικά μόνο από τα σημεία του κόσμου που γνώρισαν και γνωρίζουν  την θηριωδία του.

    Αυτός ο αιμοσταγής οργανισμός που σαν σήμερα, στις 4 Απριλίου 1949,υπογραφόταν η συνθήκη του Βορειοατλαντικού Συμφώνου για την δημιουργία του στην Ουάσιγκτον από ΗΠΑ, Βέλγιο, Γαλλία, Δανία, Λουξεμβούργο, Ιταλία, Καναδάς, Νορβηγία, Ολλανδία, Πορτογαλία, Μεγάλη Βρετανία, Ιρλανδία, είχε ξεκάθαρο στόχο και ρόλο από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας του: Το ΝΑΤΟ ήταν η βασική επιθετική κίνηση που οργάνωσαν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις κατά της Σοβιετικής Ένωσης μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

     Ηταν στα 50 χρόνια μετά την ίδρυσή του, πάλι στην Ουάσιγκτον, στις 23 Απριλίου 1999, όταν απούσας πια της ΕΣΣΔ, οι ηγέτες των κρατών – μελών του ΝΑΤΟ (την ίδια ώρα που βομβάρδιζαν τη Γιουγκλοσλαβία), υπέγραφαν τη λεγόμενη συμφωνία για το νέο δόγμα του,  διατηρώντας κι επεκτείνοντας τα βασικά του χαρακτηριστικά: 

Μια δολοφονική συμμαχία, ένας παγκόσμιος χωροφύλακας, που υπερασπίζεται συγκεκριμένα συμφέροντα οικονομικά και γεωπολιτικά, μια συμμαχία – δολοφόνος των λαών. 

    Πρόκειται για έναν εγκληματικό οργανισμό που σύμφωνα με το αναθεωρηθέν «Στρατηγικό Δόγμα» του στις αποστολές του ΝΑΤΟ εντάσσονται οι λεγόμενες «ειρηνευτικές επιχειρήσεις», η δήθεν αντιμετώπιση της διασποράς όπλων μαζικής καταστροφής και η «διεθνής τρομοκρατία».

    Πρακτικά, δηλαδή, έχει και τυπικά θεσμοθετηθεί η χωρίς όρια δράση του σε ολόκληρο τον πλανήτη, αποτελεί παγκόσμιο κατασταλτικό μηχανισμό που έχει και τυπικά πια πάψει να αυτοπροσδιορίζεται σαν δήθεν «αμυντικός» οργανισμός και που δεν κρύβει αυτό που ήταν πάντα: Ο στρατιωτικός βραχίονας των πολυεθνικών του ευρωατλαντισμού που υπηρετεί με  στρατιωτικούς όρους τα «ζωτικά τους συμφέροντα».

«Ελλάς – Ελλήνων – ΝΑΤΟικών»…

    Τρία χρόνια μετά την ίδρυση του ΝΑΤΟ, ως συνέχεια του «Στρατηγέ μου, ιδού ο στρατός σας», στις 18 Φεβρουαρίου 1952, η ελληνική Βουλή επικύρωσε τη συμφωνία ένταξης της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ. H ένταξη στο ΝΑΤΟ επικυρώθηκε επί κυβέρνησης Ν. Πλαστήρα. Αρνητικά ψήφισαν μόνο οι βουλευτές της ΕΔΑ και ο ανεξάρτητος βουλευτής Μιχ. Κύρκος.

    Από τα 70 χρόνια ύπαρξης του ΝΑΤΟ, λοιπόν, τα 67 χρόνια η Ελλάδα αποτελεί μέλος του. Ο χρόνος είναι αρκετός για έναν απολογισμό…

Κορέα

    Η επέμβαση του ΝΑΤΟ στην Κορέα τη δεκαετία του ’50 βάφτηκε και με ελληνικό αίμα.Ο ελληνικός λαός, από την πρώτη στιγμή ένταξης της χώρας στο ΝΑΤΟ, γνώρισε τις συνέπειες της εμπλοκής του τόπου στον ιμπεριαλιστικό οργανισμό. Τα θύματα Ελλήνων, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, ήταν από τον Στρατό 183 νεκροί και 610 τραυματίες και οι απώλειες της Αεροπορίας 12 νεκροί και 4 χαμένα αεροσκάφη.

Κύπρος

    Το έγκλημα της Κύπρου, το 1974, έχει τη σφραγίδα του ΝΑΤΟ .

Αντί οποιασδήποτε άλλης αναφοράς, θα περιοριστούμε στα στοιχεία που προέκυψαν από την ανάκριση που διεξήχθη στη Βουλή το 1987, για το «φάκελο της Κύπρου», και καταγράφτηκαν στο βιβλίο «Έγκλημα εναντίον της Κύπρου», του τότε βουλευτή του ΚΚΕ, Κώστα Κάππου.

    Το ΝΑΤΟ λοιπόν και οι Αμερικάνοι:

• Ηταν αυτοί, που σχεδίασαν το πραξικόπημα κατά του Μακάριου – όπως ομολόγησε ο επικεφαλής του πραξικοπήματος στην Κύπρο, ο Γεωργίτσης – και οι συνταγματάρχες το εκτέλεσαν ώστε να δοθεί το πρόσχημα για την τουρκική επέμβαση στο νησί.
• Ηταν αυτοί, που ασκούσαν «φορτική πίεση» – όπως ομολόγησε ο «πρωθυπουργός» Κόλλιας – για την αποχώρηση των ελληνικών στρατευμάτων κατά τη διάρκεια της προέλασης των τουρκικών δυνάμεων.
• Ηταν αυτοί, που μέσω του 6ου Αμερικανικού Στόλου, της βρετανικής αεροπορίας και των βρετανικών ναυτικών δυνάμεων, έπαιξαν ρόλο προγεφυρώματος – όπως ομολόγησε ο τότε αρχηγός ΓΕΑ Παπανικολάου – για την εισβολή των τουρκικών δυνάμεων στο νησί και την αναχαίτιση των ελληνικών δυνάμεων σε περίπτωση που αυτές «εκινούντο».
• Ηταν αυτοί, που – όπως ανέφερε ο αντιστράτηγος του ΑΕΔ Μπίτος – σε τηλεφωνικές επικοινωνίες του Κίσινγκερ με τον Ετσεβίτ, του έδωσαν την «άδεια» να βυθίσει το ελληνικό αρματαγωγό που βρέθηκε στην περιοχή.

Γιουγκοσλαβία

    Η Ελλάδα αποτέλεσε το 1999 το προκεχωρημένο φυλάκιο του ΝΑΤΟ κατά τη διάρκεια της θηριωδίας ενάντια στη Γιουγκοσλαβία: Στρατιωτικές βάσεις, λιμάνια, αεροδρόμια, ολόκληρο το ελληνικό έδαφος παραδόθηκε στη ΝΑΤΟική συμμορία για να φέρει σε πέρας το έγκλημα.

    Παρότι η τότε κυβέρνηση ισχυριζόταν ότι «δεν συμμετείχε» στους βομβαρδισμούς και τη στρατιωτική περικύκλωση της Γιουγκοσλαβίας, τα επίσημα στοιχεία αναφέρουν ότι μόνο από τη Θεσσαλονίκη με κατεύθυνση το Κοσσυφοπέδιο πέρασε η ακόλουθη ΝΑΤΟική δύναμη πυρός:

• 1000 αεροσκάφη,
• 420 πλοία,
• 510 σιδηροδρομικοί συρμοί,
• 400 φάλαγγες οχημάτων διαφόρων τύπων,
• 40.000 οχήματα και
• 60. 000 στρατιώτες…

Ιράκ

    Παρούσα η Ελλάδα και στο επόμενο έγκλημα του ΝΑΤΟ. Αυτή τη φορά ενάντια στο Ιράκ. Οι αριθμοί το αποδεικνύουν: Κατά το κρίσιμο διάστημα της επίθεσης στο Ιράκ (20 Μάρτη – 30 Απρίλη),

• 270 αεροσκάφη του ΝΑΤΟ με κατεύθυνση το Ιράκ προσγειώθηκαν ή περνώντας από τον εθνικό εναέριο χώρο μας, έδωσαν αναφορά πορείας στη Σούδα! Ανάμεσά τους 3.963 μεταφορικά και 307 μαχητικά.
• Επίσης σταθερά κάθε μέρα απογειώνονταν ή προσγειώνονταν από τη Σούδα πάνω από 20 κατασκοπευτικά ηλεκτρονικού πολέμου, ιπτάμενα ραντάρ, ανθυποβρυχιακά και άλλα αεροσκάφη.

Σε ό,τι αφορά στο ναυτικό σκέλος της βάσης, από την αρχή του 2003 που άρχισε η προετοιμασία μέχρι το τέλος των επιχειρήσεων, έδεσαν στη Σούδα και υποστηρίχτηκαν (με πυρομαχικά, καύσιμα, τρόφιμα, συντήρηση κλπ)

• 196 πλοία – ανάμεσά τους
• 2 αεροπλανοφόρα,
• 16 υποβρύχια (και πυρηνοκίνητα),
• 56 φρεγάτες
• Αν, δε, πάμε πιο πίσω, στην αφετηρία της αμερικάνικης αντιτρομοκρατικής εκστρατείας (11/9/2001), τα πλοία ξεπερνούν τα 750…

    Οι αριθμοί αυτοί οδήγησαν ακόμα και τον Μπους, σε ειδική τελετή που έγινε στις ΗΠΑ να ανακηρύξει την Ελλάδα τέταρτη σε σημασία σύμμαχο χώρα των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ, από την άποψη της συνεισφοράς της στην εισβολή στο Ιράκ…

«Κόκκινη προβιά»

    Το ΝΑΤΟ έχει τη δική του συμβολή και στην εμπέδωση της «δημοκρατίας» στην Ελλάδα. Χαρακτηριστική η υπόθεση της «Κόκκινης προβιάς».

    Η υπόθεση ξεκινά τη δεκαετία του ’50, όταν η CΙΑ στήνει σε πανευρωπαϊκό επίπεδο μιαν απίστευτη τρομοκρατική – παρακρατική επιχείρηση, στο όνομα της αντιμετώπισης του «κομμουνιστικού κινδύνου». Η επιχείρηση γίνεται γνωστή στην Ιταλία με τον κωδικό «Γκλάντιο». Στην Ελλάδα, το παράρτημα της «Γκλάντιο» ονομάζεται «Κόκκινη προβιά».

     Σύμφωνα με το γερμανικό περιοδικό «Σπίγκελ», που το Νοέμβρη του 1990 αποκάλυψε την υπόθεση, ο παρακρατικός μηχανισμός του ΝΑΤΟ συμπεριλάμβανε κρύπτες με χιλιάδες όπλα που είχαν τοποθετηθεί κάτω από δημόσια κτίρια ή ακόμα και εκκλησίες, και έναν αριθμό «εκπαιδευμένων» να αναλάβουν δράση εφόσον το απαιτούσε η εσωτερική κατάσταση στην Ελλάδα.

    Η συμφωνία της «Κόκκινης προβιάς» υπογράφηκε στις 25 Μάρτη του 1955 από τον πρωθυπουργό Παπάγο και το στρατηγό της CΙΑ Τράσκοτ. Πρόσχημα, βέβαια, ο «κομμουνιστικός κίνδυνος». Η παρακρατική ομάδα στην Ελλάδα αποτελούσε, σύμφωνα με το «Σπίγκελ», «μια από τις πιο σκληρές ομάδες μάχης του ΝΑΤΟ».

    Ας σημειωθεί ακόμα: Ενας από τους αξιωματικούς των μυστικών υπηρεσιών, που γνώριζαν ακριβώς τα καθήκοντα και το δυναμικό των κρυφών μονάδων της ΝΑΤΟικής «Κόκκινης προβιάς», ήταν ο συνταγματάρχης Γεώργιος Παπαδόπουλος…

Χούντα

    Η δικτατορία των συνταγματαρχών ήταν ένα από τα «εξαιρετικά» δημιουργήματα του ΝΑΤΟ και των Αμερικανών. Το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ ήταν αυτοί που σχεδίασαν και οργάνωσαν το πραξικόπημα. Το πλήθος των παραστρατιωτικών οργανώσεων που είχαν διαβρώσει το στρατό και δρούσαν στη χώρα, όπως ο περιβόητος ΙΔΕΑ, που κορυφαίο του στέλεχος ήταν ο Γ. Παπαδόπουλος, ήταν δικά τους δημιουργήματα.

    Αναφορικά με τη στάση της Ουάσιγκτον και του ΝΑΤΟ στη χούντα των συνταγματαρχών, αποκαλυπτικό είναι το τηλεγράφημα της 13ης Γενάρη 1968 του Στέιτ Ντιπάρτμεντ προς τον τότε Αμερικανό πρέσβη στην Αθήνα:

«1. Αποφασίσαμε να κινηθούμε βραχυπρόθεσμα προς μία σχέση συνεργασίας με το καθεστώς της Αθήνας. Το σχέδιό μας είναι πρώτον να συμβουλευτούμε εντός της βδομάδας στην Ουάσιγκτον με τους εκπροσώπους του ΝΑΤΟ και έπειτα να σας εξουσιοδοτήσουμε να κάνετε επίσημο τηλεφώνημα στον Πιπινέλι. Η τυπική επαφή με τους υπουργούς της χούντας δε θα πρέπει να εξουσιοδοτηθεί για την ώρα αλλά είναι ορατή ως το επόμενο βήμα (…)».

Από «Σεπτεμβριανά» μέχρι Ίμια και Μαδρίτη

     Στα «καλά» του ΝΑΤΟ θα πρέπει, μεταξύ άλλων, να προστεθούν και οι σφαγές των Ελλήνων στην Κωνσταντινούπολη το 1955 όπου και πάλι το ΝΑΤΟ δηλώνει «παρών» με τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Τζ. Ντάλες, να στέλνει επιστολή στην Αθήνα καλώντας την να μην αντιδράσει και να επιδείξει πνεύμα καλής θέλησης «χωρίς χρονοτριβή (για) την ενότητα της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, που κλονίστηκε με την επιδείνωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων».

    Οσο για τα Ιμια και τις «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο, αυτά, μετά τα γεγονότα του 1996, ήρθαν να επικυρωθούν με τη ΝΑΤΟική συμφωνία της Μαδρίτης, το 1997.

«Γεωστρατηγικός μεντεσές»!

    Αν θα ήθελε λοιπόν κάποιος να περικλείσει σε μια φράση την εμπειρία της Ελλάδας από τη συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ, είναι ότι δεν υπάρχει στιγμή της ελληνικής ιστορίας από την είσοδο της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ που ο ιμπεριαλιστικός οργανισμός να μην έχει παίξει το ρόλο

    – αφενός του υπονομευτή της δημοκρατίας στο εσωτερικό της χώρας (από τους Πιουριφόι και την εκτέλεση Μπελογιάννη μέχρι την χούντα των συνταγματαρχών) και

    – αφετέρου της έκθεσης του τόπου στους κινδύνους που συνεπάγεται η εμπλοκή στην ιμπεριαλιστική λυκοσυμμαχία.

    Μια εμπλοκή που πριν οι κυβερνήσεις του παλιού δικομματισμού και τώρα του ΣΥΡΙΖΑ υπηρετούν και αναβαθμίζουν,

• προσφέροντας την ελληνική επικράτεια ως μια απέραντη αμερικανοΝΑΤΟική βάση,
• καλώντας το ΝΑΤΟ σε ρόλο τάχα «ναυαγοσώστη» προσφύγων στο Αιγαίο,
• λειτουργώντας σαν «γεωστρατηγικός μεντεσές» (κατά την ορολογία Πάιατ) του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στην περιοχή,
• μετατρέποντας την χώρα σε ταχυδρόμο του ΝΑΤΟ στην Βόρεια Μακεδονία και
• διατηρώντας ελληνική στρατιωτική παρουσία υπό τις διαταγές του ΝΑΤΟσε Κοσσυφοπέδιο, Μαυροβούνιο, Αφγανιστάν και τώρα στα Σκόπια.

    Ολα αυτά, βεβαίως, έγιναν και γίνονται επειδή αυτή είναι η θέληση της άρχουσας τάξης της Ελλάδας, άλλοτε με πρόσχημα τον «κομμουνιστικό κίνδυνο» και άλλοτε με πρόσχημα τη «συλλογική ασφάλεια». Η ουσία είναι ότι η άρχουσα τάξη και τα κόμματά της ενσωμάτωσαν και διατηρούν την Ελλάδα στη λυκοσυμμαχία, για να ενισχύουν μλέσω των διεθνών συμμαχιών τους την εξουσία τους εξασφαλίζοντας, ταυτόχρονα, μοχλούς καταστολής του λαϊκού κινήματος.

«Ανταλλάγματα»…

    Για το ρόλο του ΝΑΤΟ και των κρατών – μελών του μια ματιά στα συντρίμμια στη γειτονιά μας αρκεί. Για το ρόλο του ΝΑΤΟ στην Ελλάδα μια ματιά στην Ιστορία και στα πεπραγμένα της τρέχουσας πολιτικής συγκυρίας, επίσης αρκεί. Ωστόσο κάθε μέρα δεν λείπουν οι αναφορές από εκείνους τους ΝΑΤΟτσολιάδες που σπεύδουν να μας επισείσουν τον «πατριωτικό» και τον «αριστερό» (ενίοτε) «ρεαλισμό» τους.

    Τον ίδιο «ρεαλισμό» που τους κάνει συνεταίρους του Ισραήλ, συμμάχους της δικτατορίας του Σίσι στην Αίγυπτο και επίδοξους πωλητές ελληνικού στρατιωτικού υλικού στη… Σαουδική Αραβία.

    Παρακάμπτοντας την αηδία μας για τους παραπάνω (και τους «αριστερούς» ιδιαίτερα από δαύτους) απευθυνόμενοι στους κανονικούς ανθρώπους σημειώνουμε τα εξής:   

   Έχουμε στη γειτονιά μας μια διαρκή και όλο αναζωπυρούμενη ένταση. Έχουμε τους Αμερικάνους να απειλούν τους Ρώσους, τους Ρώσους να απειλούν τους φιλοαμερικάνους, τους Αμερικάνους να απειλούν τη Βόρεια Κορέα, τη Βόρεια Κορέα τους Αμερικάνους, το Ιράν τους Αμερικάνους και όλοι μαζί ολόκληρο τον κόσμο. Πολιτικά και ιστορικά, αλλά και από τα πραγματολογικά δεδομένα της φρίκης που συντελείται στη γειτονιά μας, η πατρίδα μας δεν έχει κανένα λόγο να εμπλέκεται σε όλο αυτό το κουβάρι της έντασης και της φωτιάς.

   Σε ό,τι αφορά, δε, ειδικά στην θεωρία των «ανταλλαγμάτων» που δήθεν παίρνει η χώρα μας από την συμμετοχή – συνενοχή των κυβερνήσεων της σε μηχανισμούς πολέμου και σε εντάσεις, μια θεωρία που οι φορείς της την μηρυκάζουν με το ίδιο πάντα συφοριασμένο ύφος του τύπου «μα τι να κάνουμε», «η Ελλάδα είναι μικρή χώρα», «ο διεθνής συσχετισμός δυνάμεων είναι συγκεκριμένος», «τουλάχιστον κάτι να κερδίσουμε» κι άλλα τέτοια… λεβέντικα, η πραγματικότητα είναι η εξής:

• Από τη δεκαετία του 1950 που η Ελλάδα έφτασε μέχρι την Κορέα τι πήρε για ««ανταλλάγματα»;  Χούντες και Αττίλες με τις ΝΑΤΟϊκές πλάτες.
• Από τη δεκαετία του ’80 που η χώρα επανήλθε και στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, τι πήρε η Ελλάδα σαν «αντάλλαγμα»: Την «οριστικοποίηση» – όπως έλεγε ο Α.Παπανδρέου και ομολογούσε ο Ράλλης – του περιορισμού του ελληνικού εθνικού εναέριου χώρου από τα 10 στα 6 μίλια, όπως αυτό προβλέπεται στο ΝΑΤΟ ήδη από τη δεκαετία του ’60…
• Τη δεκαετία του 1990 όταν η Ελλάδα συμμετείχε στο σφαγιασμό του Ιράκ το αντάλλαγμα» που πήρε αργότερα ήταν τα Ίμια και η συμφωνία της Μαδρίτης.
• Το 1999 όταν η χώρα έγινε προκεχωρημένο φυλάκιο του ΝΑΤΟ για τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας τα «ανταλλάγματα» ήταν οι σύμμαχοι να αποκαλούν «Μακεδονία» τα Σκόπια και παράλληλα να ενισχύουν τον αλβανικό εθνικισμό.
• Το 2001 όταν η Ελλάδα συμμετείχε (και συμμετέχει ακόμα) στην υπόθεση που λέγεται Αφγανιστάν το «αντάλλαγμα» ήταν το σχέδιο Ανάν.
• Το 2003 όταν η χώρα ενεπλάκη ξανά στο δεύτερο βομβαρδισμό και στη δεύτερη επιχείρηση του Κόλπου αυτό που πήρε ήταν ΝΑΤΟϊκά Γκουαντανάμο να περνάνε πάνω από το ελληνικό έδαφος και ένα Αιγαίο σουρωτήρι, όπως είναι και σήμερα, με το ΝΑΤΟ να παρακολουθεί και να παριστάνει τον «ναυαγοσώστη» προσφύγων στις θάλασσές μας. 
• Οσο για το σήμερα; Μα τώρα είναι που ο Αμερικανός πρέσβης έφτασε να το πανηγυρίζει κιόλας – χωρίς να επιδείξουν ούτε στάλα «αριστερής» τσίπας οι κυβερνώντες για τα λεγόμενά του – ότι «το 2018 είναι το έτος της Αμερικής στην Ελλάδα» (!), τώρα, σήμερα, είναι που η έκθεση του Στέητ Ντηπάρτμεντ, αυτό το σοκαριστικό και κατάπτυστο κείμενο (https://www.imerodromos.gr/ekthesi-steit-dipartment-gia-tin-ellada-sok-aristeris-kataischynis-kai-amerikanofrosynis/) μιλάει για ια «Ελλάδα (που) είναι ένας αφοσιωμένος εταίρος στην προώθηση των αμερικανικών συμφερόντων εντός και εκτός Ελλάδας…»(!), κι όμως παρά τις τόσες αμερικανοΝΑΤΟικές υποκύψεις των «αριστερών» μας όταν πριν μερικούς μήνες η τουρκική ακταιωρός εμβόλιζε το ελληνικό πλοίο στα Ιμια, οι ΗΠΑ και ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ μας κάλεσαν να λύσουμε με την Τουρκία τις… διμερείς διαφορές μας.

    Αυτά είναι «ανταλλάγματα» της ΝΑΤΟφροσύνης. Αυτά ήταν πάντα, μετά αλλά και… προ ΝΑΤΟ, από την εποχή που η Ελλάδα των Βαλκανικών Πολέμων και του εσωτερικού διχασμού έφτανε το 1919 μέχρι την Ουκρανία για να πολεμάει Μπολσεβίκους. Τι «ανταλλάγματα» πήρε; Μικρασιατική Καταστροφή, Χούντες και Μεταξάδες.

   Επομένως, ακόμα κι αν παραβλέπαμε τη γλίτσα που κουβαλάει η θεωρία των «ανταλλαγμάτων», βλέπουμε ότι το αντίκρισμα που κρύβεται πίσω από την… «πατριωτική» ιδιοτέλεια των «ρεαλιστών» μας, όταν δεν είναι νέα δεινά για την Ελλάδα, είναι φύκια για μεταξωτές κορδέλες.     

   Τους αφήνουμε, λοιπόν, στη γλίτσα τους που φτάνει μέχρι του σημείου να γίνονται σημαιοφόροι της συμμετοχής – συνενοχής στα εγκλήματα με κριτήριο εάν είναι καλό το… αντάλλαγμα. Και επ’ ευκαιρία της σημερινής… γιορτής τους, το επαναλαμβάνουμε: Η προστασία των συμφερόντων της πατρίδας και του ελληνικού λαού είναι συνώνυμη της εξόδου της χώρας από το ΝΑΤΟ της προδοσίας και του εγκλήματος.