ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ ... ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ ΚΑΙ "ΜέΡΑ25".
"ΑΡΧΗ ΑΝΔΡΑ ΔΕΙΚΝΥΣΙ" … ΑΛΛΑ ΚΑΙ "ΑΡΧΗ ΤΟ ΗΜΙΣΥ ΤΟΥ ΠΑΝΤΟΣ" ...
ΕΝΑ ΝΕΟ ΑΝΑΧΩΜΑ ΓΕΝΙΕΤΑΙ, ΣΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ.
Πάντα το σύστημα, παραμονές των εκλογών, κάνει τους λογαριασμούς του. Με βάση τα δεδομένα των δημοσκοπήσεων, δεν τους βγαίνει. Καμένοι, Λεβέντηδες, Θεοδωράκηδες, και λοιπές επίδοξες κυβερνητικές τσόντες ... πάπαλα. Γι’ αυτό κι οι πολλές μεταπηδήσεις βουλευτών. Και το πρώην ΠΑΣΟΚ καθόλου σίγουρο δεν είναι.
Άρα ; Δυσκολίες. Και τα σενάρια ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ ή ΝΔ - Χρυσή Αυγή δεν θέλουν να τα κάψουν ακόμα. Κι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει κανένα ενδεχόμενο συνεταίρο. Οπότε τους χρειάζεται μια νέα τσόντα. Μια νέα "ζήτηση" συμμετοχής σε κυβέρνηση. Η "προσφορά" θα προκύψει από το αποτέλεσμα. Από αυτές τις τσόντες της μιας χρήσης Όπως ΛΑΟΣ, ΔΗΜΑΡ, ΑΝΕΛ, κοκ.
Βγαίνει λοιπόν ξανά σαν "θεόσταλτος ηγέτης" ο Γιάνης, σαν γνώστης και θεραπευτής «πάσης νόσου και πάσης μαλακίας», (εκτός από τη δική του). Και μη πείτε ότι βρίζω. Από το ευαγγέλιο είναι. (Κυριακή Ζ Ματθαίου). Έρχεται σαν ηγέτης ομάδας αρμοδίων καθηγητών αυθεντιών στα οικονομικά (ίδιο ακριβώς έργο με το 2014 - 15) και φτιάχνει κόμμα, βγάζει λόγους, έχει και θέσεις ... για την οικονομία και πρόγραμμα. Ποιός ;
Ο Γιαννάκης που τον είχε για πετ ο Ντάισελμπουμ. Κι έρχεται με μια φρασεολογία ίδια κι απαράλαχτη μ’ αυτή που χρησιμοποιούσε "το όλον ΣΥΡΙΖΑ", τότε που ήταν όλοι τους ερωτευμένοι με τον Τσίπρα.
Επειδή λοιπόν είστε ξεχασιάρηδες και βλέπεται τις φρεσκοβαμμένες σακαράκες σαν ολοκαίνουριες μερσεντές, λέω να σας θυμίσω εγώ ποιος είναι ο Γιάνης με το ένα "ν" κι η παρέα του.
Ήταν τότε ένας "Θεόσταλτος ηγέτης" - ψώνιο (δε λέω "νούμερο" από αυτοσυγκράτηση), έτοιμος να μας σώσει, τότε με το κίνημα των "κάτω αγανακτισμένων". Ήταν και αντιφασίστας λέει, γι’ αυτό δεν πήγαινε στους "πάνω αγανακτισμένους".
Ήταν ένας που εμπιστεύτηκε από την αρχή, στήριξε με πάθος, ακολούθησε τον Τσίπρα κι έβαλε αέρα στα πανιά του.
Ήταν ένας από αυτούς που συγκρότησαν κυβέρνησης μαζί με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ και με πληθώρα ΠΑΣΟΚΩΝ και ΝΕΟΔΗΜΟΚΡΑΤΩΝ, στη βάση της πολιτικής της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και του κεφαλαίου, όπως αποδείχτηκε.
Ήταν ένας από αυτούς που συγκρότησαν κυβέρνησης μαζί με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ και με πληθώρα ΠΑΣΟΚΩΝ και ΝΕΟΔΗΜΟΚΡΑΤΩΝ, στη βάση της πολιτικής της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και του κεφαλαίου, όπως αποδείχτηκε.
Ήταν υπουργός οικονομικών, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ, αθέτησε όλες τις οικονομικές προεκλογικές υποσχέσεις του για "σκίσιμο μνημονίων μ’ ένα άρθρο κι ένα νόμο", για μισθό 751, για κατάργηση ΕΝΦΙΑ, για το "πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης" κλπ κλπ κλπ.
Ήταν υπουργός οικονομικών όταν η κυβέρνηση (δηλαδή εκείνος) πήγε να "διαπραγματευτεί" με το λύκο - ΕΕ τις συνθήκες ζωής του πρόβατου - λαού. Που έδινε εξ’ αρχής όρκους πίστης στην ΕΕ και στο Ευρώ, προκαθορίζοντας έτσι το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης, που νομοτελειακά ήρθε.
Ήταν αυτός που έβαλε στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης τους μισθούς, τις συντάξεις, τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, τη λαϊκή κατοικία, το αφορολόγητο, τις εργασιακές σχέσεις, τα ωράρια, τις αργίες, τις λαϊκές καταθέσεις, τις ιδιωτικοποιήσεις, τον ΕΝΦΙΑ κλπ. Κι όταν άρχισε να συζητάει για το τι θα χάσει ο λαός, είναι σα να δήλωσε διατεθειμένος ... να τα χάσει (ο λαός).
Ήταν ένας από αυτούς που μας φλόμωσαν με τα φούμαρα και τις αυταπάτες τύπου "αλλάζουμε την Ευρώπη", "βάζουμε κόκκινες γραμμές", "επώδυνη αλλά έντιμη συμφωνία", "σεβασμό στο σύμφωνο σταθερότητας", "ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί", "δημοσιονομική πειθαρχία", "ήπια λιτότητα", "πρωτογενή πλεονάσματα", "ρήτρα μηδενικού ελλείμματος", "αυτόματος κόφτης". Για το μνημόνιο που ήταν "70% καλό και 30% κακό". Για την "εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ". Και για δισ. Πολλά δισ. Που φυσικά έπρεπε να δοθούν στις τράπεζες.
Ήταν υπουργός οικονομικών όταν έγινε η συμφωνία της 20 Φλεβάρη που άνοιξε το δρόμο για όσα ακολούθησαν, η παράταση του 2ου μνημονίου, καθιερώθηκε ο ενιαίος συντελεστής ΦΠΑ, κουρεύτηκαν τα αποθεματικά. Αλλά κυρίως όταν γινόταν η τελική διαμόρφωση της συμφωνίας που ονομάστηκε αργότερα 3ο μνημόνιο.
Ήταν υπουργός οικονομικών όταν αντί για "αποκατάσταση", έκαναν υποχρεωτική δέσμευση και κούρεμα των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων, των νοσοκομείων, πανεπιστημίων, σχολείων, περιφερειών, ΟΑΕΔ, ΟΠΕΚΕΠΕ κλπ, με κείνη την πράξη νομοθετικού περιεχομένου. Και μετά ... συνέχισαν την πίεση στο λαό, στο όνομα των "άδειων ταμείων" και της αδυναμίας πληρωμής των συντάξεων.
Ήταν στην κυβέρνηση και στα υπουργεία, όταν άρχισε η συζήτηση για νέες διευκολύνσεις των Αμερικάνων στο Αιγαίο. Τότε ξεκίνησε η συζήτηση για νέα βάση στην Κάρπαθο και επέκταση της βάσης της Σούδας. Ή οι κοινές ασκήσεις με το Ισραήλ (π.χ. Ηνίοχος 15).
Ήταν επίσης ο υπουργός οικονομικών, που απέρριπτε σωρηδόν τις προτάσεις νόμου ή τις τροπολογίες που κατέθετε το ΚΚΕ, για κατάργηση του μνημονίου, αναπλήρωση των απωλειών των εργαζόμενων και των συνταξιούχων, κατάργηση όλων των εφαρμοστικών νόμων των μνημονίων, επαναφορά μισθών και συντάξεων, ΣΣΕ και βασικός μισθός 751, κατάργηση ΕΝΦΙΑ, μέτρα διάσωσης υπερχρεωμένων νοικοκυριών, μέτρα ενάντια στους πλειστηριασμούς, μέτρα για δωρεάν περίθαλψη, προστασία των αποθεματικών των ταμείων, κλπ.
Ήταν υπουργός οικονομικών όταν η κυβέρνηση κατέθεσε την «αντιπρόταση» - "ΥΠΟΜΝΗΜΑ 47+8 ΣΕΛΙΔΩΝ", που ήταν παραλλαγή των απαιτήσεων της Τρόικας κι αποτελούσε ολοκάθαρα τρίτο μνημόνιο με ελαφρές μόνο διαφορές από το μνημόνιο που ήθελε η τρόικα.
Δείτε στη φωτογραφία τον πίνακα σύγκρισης των δυο αυτών προτάσεων συμφωνίας.
Και διαβάστε σε τι είχε συμφωνήσει κι αυτός (κι όλοι τους) πριν αποχωρήσει από την κυβέρνηση και πριν γίνει το δημοψήφισμα.
Δείτε στη φωτογραφία τον πίνακα σύγκρισης των δυο αυτών προτάσεων συμφωνίας.
Έτσι ακριβώς πήγε στο δημοψήφισμα κι αυτός και η κυβέρνησή τους : Με ένα ΟΧΙ που ήταν προδιαγεγραμμένο ΝΑΙ. Τι ΝΑΙ δηλαδή. Μάλιστα ήτανε. Πώς μπορούσαν να πουν άλλωστε "ΟΧΙ" στα μέτρα που είχαν ήδη συμφωνήσει, στην "διαπραγμάτευση" ; Πως μπορούσαν να μη συμφωνήσουν σ’ αυτά που είχαν οι ίδιοι προτείνει ;
