Συνολικές προβολές σελίδας

Translate

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Για ΚΚΕεδολόγους και Τρολ». Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Για ΚΚΕεδολόγους και Τρολ». Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

25 Φεβρουαρίου, 2019

ΓΙΑΤΙ ΤΟ "ΟΠΙΣΘΟΔΡΟΜΙΚΟ" ΚΚΕ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΔΕΙ ΤΟ ΛΑΜΠΡΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΣΗ ΧΩΡΑΣ ?!!



Διονύσης Μαλαπέτσας:

Ο Καπετάν-Γιώτης σημείωνε πριν περίπου 30 χρόνια: “Την ξαναθυμήθηκαν την πιπίλα: “Σε ξεπερασμένα δόγματα επιμένει το ΚΚΕ!”
Ποια είναι τα ‘ξεπερασμένα δόγματα”, άσπονδοι σύντροφοι και φίλοι; 
Την ίδια ερώτηση ακριβώς θα δανειστώ από τον Καπετάνιο και εγώ σήμερα και θα την απευθύνω σε όλους μας και όλους σας. Ποια είναι λοιπόν τα περί ων ο λόγος ξεπερασμένα δόγματα; 
Ακούω ξανά και ξανά το ίδιο κλισέ από τα χείλη είτε των φίλων είτε των εχθρών του ΚΚΕ. Η ίδια ατάκα από αριστερούς, κεντρώους και δεξιούς. Από προοδευτικούς, φιλελεύθερους και συντηρητικούς. 
Σε οποιοδήποτε ζήτημα και αν τεθεί, πριν καν ακούσουν τις θέσεις και το σκεπτικό του Κόμματος, απαντούν σχεδόν από εξαρτημένα αντανακλαστικά ή από ηλίθια συνήθεια, πως το ΚΚΕ είναι οπισθοδρομικό, πιστεύει σε ξεπερασμένες ιδέες και παρωχημένα δόγματα, σε τρύπιες σημαίες και ουτοπίες που δε θα βρουν ποτέ εφαρμογή. 
Ένα κλισέ που κοντεύει να ξεπεράσει σε γραφικότητα και ανοησία τα ανέκδοτα για τις ξανθιές, τους Πόντιους και τις γυναίκες οδηγούς. Ωστόσο νοιώθω την ανάγκη να ευχαριστήσω άπαντες, εχθρούς και φίλους, που αν μη τι άλλο μας πιστώνουν ομόφωνα την πολιτική συνέπεια των θέσεών μας. Α, όλα κι όλα, ασχέτως αν κάποιος διαφωνεί με τις απαρχαιωμένες μας θέσεις, μας αναγνωρίζει πως είμαστε δογματικά πιστοί και συνεπείς σε αυτές.

Τα τελευταία πέντε χρόνια μάλιστα, η ανοησία αυτή έλαβε νέα αξία, ένα άλλο ειδικό βάρος το οποίο αυξήθηκε από τη σύγκρουσή της με τον κομήτη του “ηθικού πλεονεκτήματος της αριστεράς” του ΣΥΡΙΖΑ, ακριβώς όπως συμβαίνει σε κάθε σύγκρουση ενός μεγάλου σώματος (η μεγάλη ανοησία) με ένα αρκετά μικρότερο (η μικρότητα του δήθεν ηθικού πλεονεκτήματος) στο σύμπαν που μας περιβάλλει. 
Έτσι λοιπόν, από τότε που η “αριστερά” έγινε εξουσία σε αυτή τη χώρα (συγκυβερνώντας με φασίστες), αποφάσισε για να παραπλανήσει τις λαϊκές μάζες από τις αντιλαϊκές επιθέσεις που θα εξαπέλυε, να προχωρά και σε κάποιες δήθεν προοδευτικές και σαφώς πιασάρικες μεταρρυθμίσεις, με σκοπό να πιπιλά και την καραμέλα του δήθεν προοδευτικού, του δίκαιου που εν τέλει έγινε πράξη.

Κάπως έτσι τα βασικότερα προβλήματα που βασάνιζαν αυτή τη χώρα και το λαό της για χρόνια λύθηκαν ως δια μαγείας.
 Επιτέλους, καταργήθηκε το βάναυσο μέτρο της πρωινής προσευχής στα σχολεία, ο τρόπος με τον οποίο προλαβαίναμε και εμείς να μπούμε στην τάξη χωρίς απουσία την πρώτη ώρα. Παραλίγο να γινόταν και ο περιβόητος διαχωρισμός κράτους και εκκλησίας, αλλά στις καθυστερήσεις έβγαλε γκολ το δεξί εξτρέμ του ιερατείου. 
Και αφού το Μαρξικό όπιο του λαού πήρε την πρόκριση, οι κυβερνητικοί έκαναν ντρίπλα και είπαν να ασχοληθούν με το καθ’ εαυτού όπιο. Και άνοιξαν διάπλατα τις πόρτες σε ουσίες και οινοπνεύματα. 
Από την κάνναβη που θα μπορείς κάποια στιγμή ν’ αγοράζεις πια από το περίπτερο, τα 24ωρα ΑΤΜ ή το ψιλικατζίδικο, μέχρι την ηρωίνη, τη μεθαδόνη και κάθε άλλου είδους πρέζα, καθώς πλέον θα μπορείς να πας να τρυπιέσαι άνετα σε ευχάριστα διαμορφωμένους και φιλόξενους χώρους, ελεγχόμενες λέσχες θανάτου που επισήμως ονομάστηκαν κέντρα ελεγχόμενης χρήσης (διεθνώς shooting rooms). Διότι το πρόβλημα ήταν η χρήση υπό επίβλεψη και νομική ανοχή.
 Και μέσα σε όλα τα άλλα λύσαμε επιτέλους και το νομικό πρόβλημα της συμβίωσης ομόφυλων ζευγαριών που πλέον μπορούν ελεύθερα να συζούν και να αναγνωρίζονται ως ζευγάρια, να υιοθετούν παιδιά και να χαίρονται δημοσίως και άφοβα τον έρωτά τους. 
Μπορεί να μην ασχολήθηκαν βέβαια με το να λύσουν γονιδιακά προβλήματα της κοινωνίας μας όπως ο ρατσισμός, ο φασισμός, ο σκοταδισμός, η άγνοια, η απάνθρωπη αντιμετώπιση των ανθρώπων αυτών (ομοφυλόφιλων, ναρκομανών, μεταναστών κλπ.) από τους δήθεν νοικοκύρηδες και καθώς πρέπει φιλήσυχους που τους βρίζουν, τους απομονώνουν, τους περιθωριοποιούν και τους ραντίζουν με αγιασμούς ξορκίζοντάς τους λες και είδαν τον αντίχριστο. 
Παρά ταύτα πλέον μπορούν κάλλιστα να περπατούν δημοσίως σε ζευγάρια, κρατώντας χέρι-χέρι το σύντροφό τους και το παιδί τους. Τώρα αν οι μικρόνοοι συμπολίτες τους (συνανθρώπους δεν τους λες, είναι μεγάλη λέξη ο άνθρωπος) τους χλευάσουν ή τους πετάξουν ντομάτες, αυτό είναι δικό τους πρόβλημα. Στο κάτω-κάτω της γραφής, ας ήταν straight…

Μέσα στα υπόλοιπα προοδευτικά νομοθετήματα της πρώτης φοράς αριστερά περιλαμβάνονται και αποκρατικοποιήσεις, πλειστηριασμοί κατοικιών, ιδιωτικοποιήσεις βασικών κοινωνικών αγαθών, νομιμοποίηση των ναρκωτικών, “αξιοποίηση” κρατικής περιουσίας (αεροδρόμια, λιμάνια, μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς, ενέργεια κλπ.) και όποιο άλλο μέτρο αντιλαϊκό μεν εκσυγχρονιστικό δε! 
Το οπισθοδρομικό ΚΚΕ τι λέει για όλα αυτά; Γιατί άραγε να καταψήφισε τέτοιες ριζικές μεταρρυθμίσεις που συνταράσσουν συθέμελα το κατεστημένο και ξεριζώνουν από τα σπλάχνα της κοινωνίας στερεότυπα αιώνων, οδηγώντας την στον εκσυγχρονισμό; Γιατί αρνείται να δει το λαμπρό μέλλον που έρχεται για τη χώρα και την οικονομία της όταν πλέον θα έχουμε επενδύσεις σε ναρκωτικά, καζίνο, ιδιωτικούς παρόχους ενέργειας, καρτέλ πετρελαϊκών που απομυζούν τον ορυκτό πλούτο της χώρας, ιδιωτική παιδεία, πολυεθνικές που προσφέρουν θέσεις σύγχρονης δουλείας με μισθούς των 500 ευρώ, πλήρως ιδιωτική ασφάλιση για υγεία και σύνταξη, hedge funds (δλδ. κοράκια) από τα οποία θα μπορούμε να νοικιάζουμε τα σπίτια μας που κάποτε αγοράσαμε, ξεπληρώναμε με αίμα για χρόνια και όταν πλέον μας έκοψαν μισθούς και αρχίσαν τις φοροεπιδρομές, τότε τα δάνειά μας κοκκίνησαν και για να μας σώσουν άλλη μια φορά τα ξεπούλησαν στα funds που δε γνωρίζουν σύνορα, όχι λόγω προλεταριακού διεθνισμού φυσικά, αλλά λόγω παγκοσμιοποιημένης οικονομίας.

Ποια είναι αυτά τα ξεπερασμένα δόγματα στα οποία πιστεύει το ΚΚΕ και αγωνίζεται με κάθε τρόπο αφενός να βελτιώσει όσο το δυνατό αυτή τη σάπια κοινωνία και αφετέρου να κάνει παρόν το πραγματικό μέλλον, “να πάρει ζβάρα τα πάντα, να κάψει κάθε παλιό, κάθε σάπιο και μαύρο, για να βγει από μέσα ο πιο όμορφος ανθός’! 
Να κάνει πραγματικότητα το όνειρο, το σοσιαλισμό-κομμουνισμό! Να κάνει πράξη τα αυτονόητα που 100 χρόνια πριν ήταν δεδομένα για 300.000.000 λαού! Με πυξίδα εκείνο τον Οχτώβρη του 1917, τότε που ‘ο πάγος έσπασε, τότε που ο δρόμος άνοιξε, τότε που ο δρόμος χαράχτηκε”! 
Αυτά είναι τα “ξεπερασμένα” δόγματα του ΚΚΕ σύντροφοι, φίλοι και διαφωνούντες. 
Αντέχετε να τα διαβάσετε; Αντέχετε να τα διανοηθείτε;

Ονειρευόμαστε, απαιτούμε και πολεμάμε για την κατάργηση ανθρώπου από άνθρωπο. Για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν για όλους υγεία, παιδεία και ασφάλιση. Τροφή, στέγη και δουλειά για όλους. Αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν συγκοινωνίες και τηλεπικοινωνίες. Καθολική δωρεάν πρόσβαση στον πολιτισμό, στον αθλητισμό, στην ψυχαγωγία. 
Και σαφώς ΟΧΙ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ, για να στήσουμε όπως έλεγε ο Νίκος Μπελογιάννης έναν κόσμο στο μπόι των ονείρων και των ανθρώπων, όχι έναν κόσμο “φτιαγμένο” στα μέτρα τους. 
Έναν κόσμο στον οποίο δε χωράει τίποτα σάπιο και παλιό όπως οι λέξεις ρατσισμός, φασισμός, ξενοφοβία, ομοφοβία, ναρκωτικά, πορνεία, εκμετάλλευση, κακοποίηση γυναικών, παιδιών, ζώων. Αυτά και άλλα αυτονόητα για την ανθρώπινη ύπαρξη είναι τα ξεπερασμένα δόγματα στα οποία πιστεύει το ΚΚΕ. 
Και θα συνεχίσει να πιστεύει και να μάχεται για αυτά, για πάντα μέχρι τη νίκη (Hasta la Victoria siempre!). Μόνο του στο αστικό πολιτικό σύστημα (πλην Λακεδαιμονίων), αλλά με όλους εμάς και όλους εσάς που ονειρεύεστε μια κοινωνία ανθρώπων για να ζήσετε και να γεννήσετε τα παιδιά σας, όλους εμάς που καλεί να παλέψουμε μαζί του μέσα στη συντροφική αγκαλιά του, την οποία σκεπάζουν οι κόκκινες σημαίες μας, “οι βαμμένες μεσ’ το αίμα του λαού”.

Και για να κλείσουμε όπως αρχίσαμε, ο Χαρίλαος σημείωνε πως “Πολλά μπορούν να αλλάξουν στο ιστορικό προτσές. Ένα μόνο δεν μπορεί να αλλάξει: Η ανάγκη για το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας… ” Το ΚΚΕ σου απλώνει το χέρι, θα σηκωθείς; Θα έρθεις;

ΜΑΛΑΠΕΤΣΑΣ ΔΙΟΝΥΣΗΣ
 Απο Κατιούσα !!


23 Ιανουαρίου, 2019

ΓΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ: ΔΕΣ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ ΤΗΣ ΒΡΩΜΙΚΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ:

Τα περί ηγετικής θέσης της Ελλάδας στα Βαλκάνια, που αναμασά ο κ. Τσίπρας, δείχνουν μικρομεγαλισμό, εναρμόνιση με στοχεύσεις τμημάτων του κεφαλαίου, συνειδητή εξυπηρέτηση των σχεδίων της ιμπεριαλιστικής μηχανής, με τις πλάτες της οποίας «τολμά» ο πρωθυπουργός να θέτει τέτοια πολύ επικίνδυνα ζητήματα.


ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΡΕΣΠΩΝ

Γρανάζι των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών στα Βαλκάνια



Του Γιώργου ΜΑΡΙΝΟΥ*
Το ΚΚΕ, με κριτήριο τα συμφέροντα των εργαζομένων και την ανάπτυξη της κοινής πάλης των λαών, παρεμβαίνει σταθερά στις εξελίξεις στην περιοχή μας, αποκαλύπτει τον επικίνδυνο χαρακτήρα των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και στοχεύσεων, των επιδιώξεων της αστικής τάξης που βάζουν τη σφραγίδα τους στη Συμφωνία των Πρεσπών.
Τα μέλη και οι φίλοι του Κόμματος και της ΚΝΕ, αλλά και πρωτοπόροι εργαζόμενοι, νέοι και νέες, που ανησυχούν γι' αυτές τις επικίνδυνες εξελίξεις καλούνται να καταβάλουν ακόμα μεγαλύτερες προσπάθειες στη μάχη της ουσιαστικής ενημέρωσης και κινητοποίησης του λαού, κόντρα στη βιομηχανία του ψεύδους και της παραπληροφόρησης, στις συκοφαντίες κατά του ΚΚΕ.
Η ενημέρωση του λαού θα φωτίσει την πραγματική κατάσταση και θα δείξει ότι η στρατηγική σύμπλευση του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ, συνολικά των κομμάτων του κεφαλαίου, αποδεικνύεται μέσα από τη βασική τους γραμμή, την υπεράσπιση των συμφερόντων της πλουτοκρατίας, των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, παρά την παραπλανητική επιχειρηματολογία, τους ψευτοκαυγάδες, τις εθνικιστικές και κοσμοπολίτικες κραυγές.
Στόχος είναι να βγάλουν οι λαϊκές δυνάμεις συμπεράσματα και να τα αξιοποιήσουν στους αγώνες τους, να καταγραφεί στις συνειδήσεις των ανθρώπων του μόχθου η πραγματική διαφορά που κάνει η πολιτική του ΚΚΕ και πόσο σημαντικός παράγοντας είναι η ενίσχυσή του παντού, για να δυναμώσει ο λαϊκός αγώνας σε όλα τα μέτωπα. Να σταλεί το μήνυμα της αντεπίθεσης και να αποκρυσταλλωθεί στη σκέψη ότι η πάλη για να ζήσουν οι λαοί ειρηνικά, με δικαιώματα που ανταποκρίνονται στις ανάγκες τους συνδέεται άμεσα με την πάλη για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας που γεννάει το εθνικιστικό μίσος, τους ανταγωνισμούς και τον πόλεμο, τη φτώχεια και τη δυστυχία.
Το «ΝΑΙ» και το «ΟΧΙ» στη Συμφωνία των Πρεσπών όχι μόνο δεν είναι ασφαλές κριτήριο για να κρίνουν οι λαϊκές δυνάμεις τη στάση των πολιτικών κομμάτων, αλλά λειτουργούν ως παγίδες χειραγώγησης αν δεν εξεταστεί η πολιτική τοποθέτηση στο βασικό στόχο της Συμφωνίας, την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ.
Το «ΝΑΙ» του ΣΥΡΙΖΑ, των υπολειμμάτων των ΑΝΕΛ και του Ποταμιού ή άλλων προθύμων που συνυπολογίζει ο κ. Τσίπρας στο φιάσκο της κεντροαριστερής εξαπάτησης του λαού, εγκρίνει τη συμφωνία που διαμορφώθηκε με παρέμβαση των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ, ισχυρών ελληνικών επιχειρηματικών συμφερόντων στην περιοχή, διατηρώντας το σπέρμα του αλυτρωτισμού (εθνικότητα, μακεδονικός λαός και γλώσσα) που δεν μπορεί να ξεπεραστεί με ερμηνευτικές υποσημειώσεις που χωράνε διπλές και πολλαπλές αναγνώσεις.
Το «ΟΧΙ» της ΝΔ, του ΚΙΝΑΛ, του Καμμένου, του Λεβέντη και των φασιστών της Χρυσής Αυγής έχει τον ίδιο παρονομαστή με το «ΝΑΙ» του ΣΥΡΙΖΑ και των συμμάχων του για τη στήριξη των επιδιώξεων των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, των οικονομικών ομίλων στα Βαλκάνια. Το «ΟΧΙ» αυτό εκφράζει την αδιέξοδη λογική της ονοματολογίας ή ακόμα εκφράζει (ή ανέχεται) εθνικιστικές θέσεις που φτάνουν μέχρι του σημείου προβολής του αλυτρωτικού συνθήματος «η Μακεδονία είναι μία και ελληνική», το οποίο δεν έχει καμία ιστορική βάση και χρησιμοποιείται για τον εγκλωβισμό λαϊκών δυνάμεων.
Μόνο το ΚΚΕ με την πάλη του και την καταψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών εκφράζει την αντίθεσή του στο βασικό της στόχο, συνεχίζοντας με συνέπεια το διαχρονικό του αγώνα κατά των επικίνδυνων ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων στην περιοχή.Είναι η μόνη πολιτική δύναμη που αποκάλυψε από τις αρχές της δεκαετίας του '90 τον παραπλανητικό ρόλο της ονοματολογίας, διαχώρισε τη θέση του από τα εθνικιστικά συλλαλητήρια στα οποία συμμετείχαν τα αστικά κόμματα και οι δυνάμεις του οπορτουνισμού, του τότε Συνασπισμού, προγόνου του ΣΥΡΙΖΑ, που επιδόθηκε σε αντιΚΚΕ επιθέσεις.Είναι το μόνο κόμμα που μίλησε (από τότε) για σύνθετη ονομασία της ΠΓΔΜ με γεωγραφικό προσδιορισμό, καταδικάζοντας τον αλυτρωτισμό και τον εθνικισμό, αναδεικνύοντας ότι η Μακεδονία είναι μια ευρεία γεωγραφική περιφέρεια η οποία, μετά τους Βαλκανικούς πολέμους, με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου, το 1913, κατανεμήθηκε στην Ελλάδα, στη Βουλγαρία, στην τότε Σερβία και την Αλβανία και κανένα κράτος δεν έχει δικαίωμα στην αποκλειστικότητα.

Τι προηγήθηκε της Συμφωνίας των Πρεσπών;

Με πολλά στοιχεία αποδεικνύεται ότι το 2017-2018 εκδηλώθηκε μπαράζ παρεμβάσεων και εκβιασμών σε όλες τις φάσεις των διαπραγματεύσεων, πριν, κατά τη διάρκεια της υπογραφής της συμφωνίας, το δημοψήφισμα και την επικύρωση από τη Βουλή της ΠΓΔΜ, με τη συμμετοχή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.
Ο ισχυρισμός των κυβερνητικών στελεχών ότι δεν υπήρξαν παρεμβάσεις από έξω είναι πέρα για πέρα ψευδής.
O Αμερικανός πρέσβης, Τζ. Πάιατ, δεν κρύβει τη χαρά του για τη «βρώμικη δουλειά» που κάνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και έχει μιλήσει πολλές φορές για το ρόλο του κ. Τσίπρα και του επιτελείου του. Σε συνέντευξή του στον τηλεοπτικό σταθμό «ΣΚΑΪ», το Φλεβάρη του 2018, ανέφερε σχετικά: «Ας συζητήσουμε λίγο πιο ανοικτά για τη γεωπολιτική θέση της Ελλάδας και των Δυτικών Βαλκανίων (...) Είχαμε τον πρωθυπουργό, κ. Τσίπρα, στην Ουάσιγκτον τον Οκτώβριο (του 2017). Είχαμε μια εξαιρετική συζήτηση με τον αντιπρόεδρο Πενς, που ήταν επικεντρωμένη σ' αυτό ακριβώς το θέμα. Οι θέσεις Ελλάδας και ΗΠΑ συγκλίνουν σημαντικά. Και οι δύο κυβερνήσεις μας πιστεύουν ότι οι χώρες των Δυτικών Βαλκανίων πρέπει να συνεχίσουν την πορεία τους για ένταξη στους ευρωατλαντικούς θεσμούς».
Ο γγ του ΝΑΤΟ, Γ. Στόλτενμπεργκ, σε δηλώσεις του στις 15 Φλεβάρη 2018 ξεκαθάρισε: «Επισκέφθηκα πρόσφατα τα Σκόπια και η νέα κυβέρνηση εκεί με τον πρωθυπουργό Ζόραν Ζάεφ δήλωσε σαφώς ότι θα ήθελαν να δείξουν κάποια ευελιξία, να προσπαθήσουν να βρουν λύση (...) Πρόσφατα μίλησα με τον πρωθυπουργό της Ελλάδας Τσίπρα (...) Ελπίζω πραγματικά ότι είναι δυνατή η εξεύρεση λύσης (...) και θα επιτρέψει στην ΠΓΔΜ να γίνει μέλος της Συμμαχίας. Συνεπώς τους παροτρύνω να είναι ευέλικτοι και να προσπαθήσουν να βρουν λύση».
Η «ευρωατλαντική ολοκλήρωση» αποτελεί βασικό στόχο της αποκαλούμενης Στρατηγικής της ΕΕ για τη διεύρυνση στα Δ. Βαλκάνια που εγκρίθηκε στην Κομισιόν στις 6/2/18. Η αρμόδια επίτροπος για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Ασφάλειας, Φ. Μογκερίνι, δήλωσε ότι «τα Βαλκάνια είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα αγορά για την ΕΕ (...) Αρκεί να δει κανείς τα οικονομικά στοιχεία για να αντιληφθεί ότι ως ΕΕ έχουμε τις περισσότερες Αμεσες Ξένες Επενδύσεις στην περιοχή και τι προοπτικές και δυνατότητες θα υπάρξουν για όλους μας, αν ενσωματώσουμε αυτήν την αγορά των 80 εκατ. ατόμων»!
Ο πρωθυπουργός, Αλ. Τσίπρας, μετά την υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών έθεσε στον γγ του ΝΑΤΟ τη θέση για την ολοκλήρωση των διαδικασιών ένταξης, ενώ μέσα στον Ιούλη επιδόθηκε από τον γγ του ΝΑΤΟ στον πρωθυπουργό Ζάεφ η πρόσκληση για έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με τη ΝΑΤΟική λυκοσυμμαχία.
Ο Τραμπ, η Μέρκελ, σύσσωμο το ιμπεριαλιστικό επιτελείο χαρακτηρίζει τη Συμφωνία των Πρεσπών ιστορική ευκαιρία (!) και συγχαίρει τον Τσίπρα και τον Ζάεφ.
Αυτά και άλλα (πολλά) στοιχεία, που έχει δημοσιεύσει ο «Ριζοσπάστης», δείχνουν καθαρά τι κρίθηκε όλη αυτήν την περίοδο και τι μέσα χρησιμοποιήθηκαν για να επιτευχθεί ο στόχος της ένταξης της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ με «προξενητή» την ελληνική κυβέρνηση.
Η προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να είναι κυνική, αλλά έχει κοντά ποδάρια, είναι αδιέξοδη. Κάθε προσπάθεια που κάνει να σηκώσει τον αντιδεξιό τόνο στο πλαίσιο του διπολικού παιχνιδιού με τη ΝΔ και να εμφανιστεί ως προοδευτική δύναμη, πέφτει πάνω στη συγκυβέρνηση με τον Καμμένο και το ακροδεξιό κόμμα των ΑΝΕΛ, δεν μπορεί να κρύψει τις σχέσεις του με τον Τραμπ, την Μέρκελ, τον γγ του ΝΑΤΟ Στόλτενμπεργκ και άλλους αστέρες της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Επιβεβαιώνει διαρκώς το ρόλο του συνηγόρου των εγκλημάτων του αμερικανοΝΑΤΟικού ιμπεριαλισμού και της ΕΕ, των ιμπεριαλιστικών πολέμων και επεμβάσεων.
Κάθε φορά που επιχειρεί να παρουσιάσει τη Συμφωνία των Πρεσπών «ως καταλύτη συμπόρευσης των προοδευτικών δυνάμεων», βλέπει τη φάτσα του στον καθρέφτη των μνημονίων και των μνημονιακών νόμων, διαπιστώνει ότι οι νέοι συνεταίροι του είναι κραγμένες περιπτώσεις εθνικιστών που στηρίζουν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ και άλλες φιγούρες που έχουν πρωταγωνιστήσει στην εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής που βασάνισε και βασανίζει το λαό μας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει τη βρώμικη δουλειά

Τα περί «ευθύνης και τόλμης» που δήθεν επέδειξε ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξέλιξη των διαπραγματεύσεων ή ότι η συγκυρία έφερε τους «καλούς» (σοσιαλδημοκράτες) Τσίπρα και Ζάεφ στη διακυβέρνηση και διαμόρφωσε θετικές συνθήκες για τη Συμφωνία δεν μπορούν να κρύψουν την αλήθεια.
Η βάση πάνω στην οποία οικοδομείται η Συμφωνία των Πρεσπών φαίνεται καθαρά στο άρθρο 2, που προβλέπει την ένταξη - ενσωμάτωση της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, καθορίζοντας (ακόμα και) τη διαδικασία, τα καθήκοντα και τις κινήσεις που αναλαμβάνουν να προωθήσουν οι κυβερνήσεις της Ελλάδας και της γειτονικής χώρας στις λυκοσυμμαχίες.
Οι κυβερνητικοί απολογητές αναρωτιούνται «πονηρά»: «Μα γιατί το ΚΚΕ αντιδρά έντονα; Με την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ διαμορφώνονται συνθήκες σταθερότητας και ασφάλειας στην περιοχή»!
Το πάθος με το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ επιδίδεται στο «ξέπλυμα» του αμερικανοΝΑΤΟικού και ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού είναι χαρακτηριστικό στοιχείο ενός οπορτουνιστικού κόμματος που, διά μέσου της σοσιαλδημοκρατικής μετάλλαξης και της στήριξης τμημάτων της αστικής τάξης, βουτάει στο βάλτο της καπιταλιστικής διαχείρισης και γίνεται συνεχώς πιο αδίστακτος.
Μέρος αυτής της πορείας είναι η ανάληψη του ρόλου του σημαιοφόρου των ευρωατλαντικών σχεδίων, η δημιουργία στρατιωτικών βάσεων σε δεκάδες περιοχές της χώρας, η συμμετοχή σε ΝΑΤΟικές αποστολές και ασκήσεις, η μετατροπή της χώρας σε ιμπεριαλιστικό ορμητήριο, γεγονότα που επιβάλλεται να ταρακουνήσουν εργαζόμενους που ακολουθούν ακόμα αυτό το κόμμα, όσους αισθάνονται αριστεροί.
Η ιστορική και σύγχρονη πείρα έχει αποδείξει ότι οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ έχουν βασανίσει τα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή. Ευθύνονται για την τουρκική κατοχή της Κύπρου και τη διατήρησή της για 45 χρόνια, τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας τη δεκαετία του '90, την αλλαγή συνόρων, τους αιματηρούς πολέμους σε Σερβία, Κροατία, Βοσνία - Ερζεγοβίνη, Κόσσοβο, τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας το 1999, τους πολέμους σε Ιράκ, Συρία και Λιβύη.
Η ευρωατλαντική διείσδυση έχει προκαλέσει οδυνηρές συνέπειες στους λαούς των Βαλκανίων, τους έχουν μπλέξει σε μεγάλες περιπέτειες. Μεθοδικά, χρόνο το χρόνο, δημιουργείται ένα πολύ επικίνδυνο τόξο στρατιωτικών βάσεων και υποδομών, στο Κόσσοβο, στην ΠΓΔΜ, στην Αλβανία, στη Βουλγαρία, στη Ρουμανία κ.α., σ' έναν αδυσώπητο ανταγωνισμό με τη Ρωσία, που διατηρεί ακόμα ισχυρές προσβάσεις στην περιοχή, και την Κίνα, που επεκτείνει τα συμφέροντά της μέσω του «Νέου Δρόμου του Μεταξιού».
Σ' αυτό το έδαφος αναζωπυρώνονται οι «διαπραγματεύσεις» και αντιπαραθέσεις για νέες αλλαγές των συνόρων ανάμεσα στη Σερβία και το προτεκτοράτο του Κοσσόβου, το οποίο δημιουργεί το δικό του στρατό, «δένεται» πολύμορφα με την Αλβανία, με την οποία έχει πλέον κοινά σύνορα, ενώ στην Αλβανία, μέλος του ΝΑΤΟ από το 2009, η αστική τάξη προβάλλει επίμονα το στόχο για τη «Μεγάλη Αλβανία».
Δεν υπάρχει περιθώριο για αυταπάτες. Η Τουρκία εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ μαζί με την Ελλάδα το 1952, είναι «σύμμαχοι» για δεκαετίες, αλλά συνεχίζεται και κλιμακώνεται η αμφισβήτηση των συνόρων στο Αιγαίο, είναι καθημερινές οι παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου και θαλάσσιου χώρου, εκδηλώνονται επεισόδια που προειδοποιούν για συγκρούσεις.
Στις εξελίξεις αυτές δεν μετράνε μόνο τα μεγέθη της κάθε χώρας, όπως ισχυρίζονται στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ (π.χ. για την ΠΓΔΜ) για να καλλιεργήσουν τον εφησυχασμό και να ενοχοποιήσουν τη βάσιμη λαϊκή ανησυχία. Μετράνε οι αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις και στρατιωτικές δυνάμεις στα Βαλκάνια, οι παρεμβάσεις της Τουρκίας στην περιοχή, οι ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, που είναι μαθημένες σε πολεμικές επιχειρήσεις σε στιγμές όξυνσης της κατάστασης.
Κανείς εργαζόμενος να μην «τσιμπήσει» στο δόλωμα της γεωστρατηγικής αναβάθμισης που προβάλλουν ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστικά κόμματα στην Ελλάδα. Τον ίδιο στόχο βάζουν οι αστικές τάξεις και τα κόμματά τους στις άλλες χώρες, έτσι ετοιμάζεται το «μενού» των ανταγωνισμών και των συγκρούσεων. Τα περί ηγετικής θέσης της Ελλάδας στα Βαλκάνια, που αναμασά ο κ. Τσίπρας, δείχνουν μικρομεγαλισμό, εναρμόνιση με στοχεύσεις τμημάτων του κεφαλαίου, συνειδητή εξυπηρέτηση των σχεδίων της ιμπεριαλιστικής μηχανής, με τις πλάτες της οποίας «τολμά» ο πρωθυπουργός να θέτει τέτοια πολύ επικίνδυνα ζητήματα.
Κανείς εργαζόμενος να μην υποτιμήσει τα «κομπλιμέντα» του Αμερικανού πρέσβη, Πάιατ, που χαρακτηρίζει την ελληνική κυβέρνηση «γεωπολιτικό μεντεσέ» γιατί αυτά βρωμάνε μπαρούτι και ισοδυναμούν με βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις, είναι κίνδυνος - θάνατος για τους εργαζόμενους στην Ελλάδα και την περιοχή.
Οι κίνδυνοι αυτοί φαίνονται καθαρά στην πρόσφατη έκθεση του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών για την Ελλάδα (Αύγουστος 2018) που αναφέρει: «Η γεωγραφική θέση της Ελλάδας την καθιστά έναν από τους βασικούς "παίχτες" στην προσπάθεια των ΗΠΑ και της ΕΕ για τη διαφοροποίηση των πηγών φυσικού αερίου στις βορειοευρωπαϊκές χώρες, οι οποίες στηρίζονται κυρίως σε ρωσικό φυσικό αέριο» και μιλάει για την «...ανάγκη στήριξης της Ελλάδας, ώστε να διατηρήσει τον ηγετικό της ρόλο στην ενσωμάτωση των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ...»,θέτοντας αυτά που αντιγράφει ο κ. Τσίπρας.
Οι εθνικισμοί δεν έχουν μόνο ιστορική αναφορά, είναι σε δράση, όπλο στα χέρια των αστικών τάξεων, πραγματικός κίνδυνος για τους λαούς. Η ιμπεριαλιστική στρατηγική εκμεταλλεύεται υπαρκτές ή ανύπαρκτες μειονότητες, χρησιμοποιεί την επικίνδυνη θεωρία του λεγόμενου αυτοπροσδιορισμού, που αναπαράγουν το επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ και δυνάμεις του οπορτουνισμού, ανοίγοντας νέες πληγές, ρίχνοντας νερό στο μύλο των σχεδίων αλλαγής των συνόρων, σε αναδιατάξεις που περνούν μέσα από πολεμικές συγκρούσεις.
Σ' αυτές τις συνθήκες ο εφησυχασμός που καλλιεργείται με τη «ρηματική διακοίνωση» και διάφορες αναφορές στα περί «φιλίας των λαών», είναι για ξεκάρφωμα, ένα «μπαλόνι στον άνεμο». Οι εθνικισμοί και αλυτρωτισμοί και από τις δύο πλευρές, μέσα στο γενικότερο περιβάλλον της περιοχής και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, θα αλληλοτροφοδοτούνται και θα αλληλοσυμπληρώνονται. Νέες συμμαχίες και αναδιατάξεις, νέοι συσχετισμοί πολιτικών δυνάμεων θα θέτουν τις δικές τους προτεραιότητες και τα ευχολόγια θα ακυρώνονται στην πράξη. Έτσι λειτουργούν το ιμπεριαλιστικό σύστημα και η κάθε αστική εξουσία. Κινούνται με βάση τα δικά τους συμφέροντα και πάντα κατά των λαών.

Το παράδειγμα του ΚΚΕ είναι φωτεινό

Οι γελοίοι ισχυρισμοί στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ «περί εθνικισμού του ΚΚΕ», οι παρεμβάσεις διαφόρων «παπαγάλων», εμπαθών αντικομμουνιστών που είναι σε αποστολή και μιλούν «πονηρά» περί αλλαγής θέσης του ΚΚΕ για την ΠΓΔΜ, είναι συνειδητή ψευδολογία, ενταγμένη στο σχεδιασμό στήριξης της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ και της Συμφωνίας των Πρεσπών. 
Η πράξη του Κόμματος όλα αυτά τα χρόνια δίνει απάντηση:
  • Μέσα στις δύσκολες συνθήκες της αντεπανάστασης, το ΚΚΕ καταδίκασε την ιμπεριαλιστική επέμβαση για τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας που στήριξαν αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις.
  • Μίλησε καθαρά για τον αποπροσανατολιστικό ρόλο της ονοματολογίας, στο ζήτημα της ΠΓΔΜ άνοιξε μέτωπο στον εθνικισμό και τον αλυτρωτισμό.
  • Αντιπάλεψε τους πολέμους που διεξάχθηκαν στο έδαφος της πρώην Γιουγκοσλαβίας μέχρι το 1998, σε αντίθεση με τις αστικές δυνάμεις και τον οπορτουνισμό που χαιρέτισαν την αλλαγή συνόρων στα Βαλκάνια.
  • Με συνέπεια καταψήφισε στη Βουλή και αντιπάλεψε τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΕ.
  • Αντιτάχθηκε στην ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, των Σλοβενίας, Βουλγαρίας, Ρουμανίας, Κροατίας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, της Αλβανίας και του Μαυροβουνίου στο ΝΑΤΟ. Συνέχεια αυτής της συνεπούς πορείας είναι η στάση του ΚΚΕ ενάντια στην ένταξη της ΠΓΔΜ στις λυκοσυμμαχίες και στη Συμφωνία των Πρεσπών.
  • Με δεκάδες κινητοποιήσεις σε όλη τη χώρα καταδικάζει τον αμερικανοΝΑΤΟικό ιμπεριαλισμό, συσπειρώνει λαϊκές δυνάμεις στο στόχο της αποδέσμευσης από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.
Σε κάθε φάση των εξελίξεων το νήμα που διαπερνάει την πολιτική του ΚΚΕ είναι η πίστη στο δίκιο των εργαζομένων και η προσπάθεια να δυναμώσουν η κοινή πάλη των λαών, η φιλία τους, οι σχέσεις αμοιβαίου οφέλους.
Με αυτόν το στόχο το ΚΚΕ πρωταγωνιστεί στην ταξική πάλη και συνεργάζεται με τα ΚΚ των βαλκανικών χωρών, συμπεριλαμβανομένου του ΚΚ Μακεδονίας, το οποίο έχει αντιταχθεί στην ένταξη στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ και απείχε από το δημοψήφισμα.
Με αυτόν το στόχο το ΚΚΕ πρωταγωνιστεί στην οργάνωση τακτικών συναντήσεων των ΚΚ στα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή για το συντονισμό της πάλης κατά των αστικών τάξεων, των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και για το κλείσιμο των αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων.
Με αυτόν το στόχο έχει αναλάβει αμέτρητες πρωτοβουλίες στο κομμουνιστικό κίνημα, κοπιάζει για το συντονισμό της δράσης στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, για την ενίσχυση των διεθνών αντιιμπεριαλιστικών οργανώσεων, με φάρο την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, την αναγκαιότητα και επικαιρότητα του σοσιαλισμού.
*Ο Γιώργος Μαρίνος είναι μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ
Οι εμφάσεις στο κείμενο του blog 

10 Αυγούστου, 2018

ΕΓΓΡΑΦΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΕΚΘΕΤΕΙ ΤΟΥΣ ΘΡΑΣΥΔΕΙΛΟΥΣ ΣΥΚΟΦΑΝΤΕΣ ΤΟΥ ΠΕΛΕΤΙΔΗ !!

Στο φως υπηρεσιακό έγγραφο του αρμόδιου αντιδήμαρχου Χρ.Κορδά, (17/07/2018) που Δίνει εντολή στη Διεύθυνση Πολεοδομίας "να δοθεί ιδιαίτερο βάρος στις πιο πυκνοκατοικημένες ζώνες από Αραχωβίτικα μέχρι Ρίο" για την ελεύθερη πρόσβαση στις παραλίες...


Θα κρυφτούν στα λαγούμια τους τώρα οι θρασύδειλοι συκοφάντες
Γνωστοί πολιτικοί τυχοδιώκτες, αλλά και κοινοί συκοφάντες που είναι σε διατεταγμένη υπηρεσία, επιχειρούν μέρες τώρα, να πλήξουν τον δήμαρχο Πατρέων, Κώστα Πελετίδη, με ασύστολα ψεύδη και αθλιότητες εναντίον του.
Τον κατηγορούν ξεδιάντροπα ότι ως δήμαρχος δεν έχει αναλάβει καμία πρωτοβουλία για την ελεύθερη πρόσβαση των πολιτών στη θάλασσα, ειδικά στην παραλιακή των Αραχωβιτίκων, όπου έχει και το δικό του σπίτι, το οποίο, όπως λένε, πιθανόν να εμποδίζει την πρόσβαση στην παραλία γι αυτό και αποφεύγει την οποιαδήποτε παρέμβαση.
Οι καταγγελίες τους, καταρρέουν σαν χάρτινος πύργος !
Από το παρακάτω υπηρεσιακό έγγραφο, αποδεικνύεται ότι, η Δημοτική Αρχή και ο Δήμαρχος Πατρέων πριν ακόμα συμβεί η τραγωδία στο Μάτι Αττικής ( όταν κανείς δε μιλούσε για αυθαίρετες δομήσεις, ελεύθερη πρόσβαση στην παραλία και για κινδύνους από εκδήλωση πυρκαγιάς) είχαν λάβει αποφάσεις, που αφορούσαν το σύνολο του παραλιακού μετώπου του δήμου, μήκους 40 χιλιομέτρων.
Η τραγωδία στο Μάτι Αττικής έγινε στις 23 Ιουλίου. Οι αποφάσεις της Δημοτικής Αρχής της Πάτρας, για ελεύθερη πρόσβαση των πολιτών στη θάλασσα, μέσω κάθετων δρόμων, ελήφθη μία εβδομάδα πριν την τραγωδία στο Μάτι και συγκεκριμένα στις 17 Ιουλίου 2018.
Το υπηρεσιακό έγγραφο εστάλη από τον αρμόδιο αντιδήμαρχο Χρ.Κορδά, την ίδια ημέρα (17/07/2018) στη Διεύθυνση Πολεοδομίας και κοινοποιήθηκε ακόμη στις Διευθύνσεις των Έργων Υποδομής και του Αρχιτεκτονικού Έργου του δήμου.Είναι χαρακτηριστικό ότι, μεταξύ άλλων, η απόφαση –εντολή προς τις παραπάνω υπηρεσίες έλεγε ΄΄να δοθεί ιδιαίτερο βάρος στις πιο πυκνοκατοικημένες ζώνες από Αραχωβίτικα μέχρι Ρίο΄΄ (τόσο πολύ φοβόταν ο Πελετίδης για το σπίτι του στα Αραχωβίτικα, όπου έδωσε εντολή ο έλεγχος των υπηρεσιών να ξεκινήσει από εκεί και οι υπηρεσίες να δείξουν ιδιαίτερη προσοχή!).
Αναρωτιέμαι, μετά από αυτή την αποκάλυψη, όλοι αυτοί που κανιβαλίζουν μέρες τώρα, έχουν μούτρα να κυκλοφορούν στην πόλη παριστάνοντας τους παράγοντες ;
***
Επίσης:


Στο χορό της βρώμικης συκοφαντικής δυσφήμισης του Δημάρχου Πατρέων, Κώστα Πελετίδη, «μπήκε» και ο βουλευτής Ν. Νικολόπουλος.
Ανακάλυψε όψιμα ότι το συγκεκριμένο σπίτι συνολικού πλάτους 15 μέτρων όσο και το οικόπεδό του, που είχε κατασκευαστεί πριν 38 χρόνια, εμποδίζει την πρόσβαση στην θάλασσα.
Επαναλαμβάνουμε λοιπόν και στον κ. Νικολόπουλο και σε όσους συμμετέχουν στην βρώμικη εκστρατεία ότι ο πατραϊκός λαός γνωρίζει, έχει πείρα και κρίση.
Γνωρίζει ποιος ψηφίζει τους νόμους, ποιος στηρίζει τις πολιτικές που παραδίδουν τις παραλίες και τις ακτές στους επιχειρηματίες. Ποιοι εμποδίζουν τις λαϊκές οικογένειες να έχουν πρόσβαση στην θάλασσα. Ποιοι τους στερούν το δικαίωμα στις διακοπές και στην ξεκούραση.
Γνωρίζει επίσης ποιος αγωνίζεται με συνέπεια για τα λαϊκά συμφέροντα. Ποιος ανάπλασε και παρέδωσε στο λαό την παραλία στην πλαζ του ΕΟΤ. Ποιος διαμόρφωσε στον ίδιο χώρο Παιδικές Κατασκηνώσεις για να απολαμβάνουν δωρεάν τα πατρινόπουλα τις καλοκαιρινές διακοπές τους.
Ποιος διαμορφώνει πάρκα δεκάδων στρεμμάτων στην παραλιακή ζώνη της πόλης. Ποιος αγωνίζεται να έχει ο λαός ελεύθερη και δωρεάν πρόσβαση στις ακτές και στις παραλίες.

Όσο για τους συντάκτες που συνειδητά γράφουν ψεύδη θα κληθούν σύντομα από τις αρμόδιες δικαστικές αρχές να δώσουν εξηγήσεις.


Δες Ακόμη:

25 Ιουνίου, 2018

ΓΙΑ "ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ":-ΤΙ ΣΥΜΦΩΝΗΣΕ Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ;; -ΠΟΙΑ Η ΘΕΣΗ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΤΟΥ ΚΚΕ ;; -Απαντήσεις σε:«ΚΚΕεδολόγους και Τρολ»!!

***
Σταθερή και συνεπής η θέση του ΚΚΕ 25 χρόνια τώρα
Υλικό από τα Αρχεία του Κόμματος και του «Ριζοσπάστη»
ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΕΛΛΑΔΑΣ - ΠΓΔΜ
Οι σχεδιασμοί ΝΑΤΟ - ΕΕ πίσω από την υπογραφή και την ταχεία υλοποίησή της
Το άρθρο 2 της συμφωνίας αποτελεί την ευρωΝΑΤΟική σφραγίδα στο περιεχόμενο και στο χρονοδιάγραμμά της
Από την υπογραφή της συμφωνίας στις Πρέσπες
Από την υπογραφή της συμφωνίας στις Πρέσπες
Το μεσημέρι της προηγούμενης Κυριακής υπογράφτηκε απ' τους υπουργούς Εξωτερικών Ελλάδας και ΠΓΔΜ, στις Πρέσπες, η ευρωατλαντικής κοπής συμφωνία για την ονομασία των Σκοπίων, παρουσία της αρμόδιας για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Αμυνας της ΕΕ, Φ. Μογκερίνι, του επιτρόπου Διεύρυνσης Γ. Χαν, του ειδικού διαμεσολαβητή του ΟΗΕ Μ. Νίμιτς και των πρωθυπουργών Αλ. Τσίπρα και Ζ. Ζάεφ.
Ατόφια η ΝΑΤΟική σφραγίδα
Πρόκειται για συμφωνία που φέρνει ατόφια τη σφραγίδα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και των σχεδίων τους στα Βαλκάνια, που περνάνε και μέσα από την ένταξη της ΠΓΔΜ στους δυο ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Αυτό άλλωστε δεν είναι ένας «γενικός στόχος» ή, όπως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ προσπαθεί να παρουσιάσει, «ζήτημα της ΠΓΔΜ» και τάχα άσχετο από τη συμφωνία για το ονοματολογικό.
Αντίθετα, οι «εγγυήσεις» από την πλευρά της Ελλάδας ότι θα στηρίξει την ένταξη της ΠΓΔΜ στους δύο ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, όπως και τα χρονοδιαγράμματα της ενταξιακής διαδικασίας, καταγράφονται αναλυτικά στο άρθρο 2 της συμφωνίας, που στην πραγματικότητα χαρακτηρίζει το συνολικό της περιεχόμενο.
Ανάμεσα σε άλλα στο άρθρο καταγράφεται:
«Το Πρώτο Μέρος (σ.σ. Ελλάδα) συμφωνεί να μην αντιταχθεί στην υποψηφιότητα ή την ένταξη του Δεύτερου Μέρους, υπό το όνομα και τις ορολογίες του Αρθρου 1 της παρούσας Συμφωνίας, σε διεθνείς, πολυμερείς και περιφερειακούς Οργανισμούς και θεσμούς, όπου το Πρώτο Μέρος είναι μέλος. (...)
Από τη θέση σε ισχύ της παρούσας Συμφωνίας κατ' εφαρμογή του Αρθρου 1 αυτής, το Πρώτο Μέρος θα κυρώσει οποιαδήποτε Συμφωνία εισδοχής του Δεύτερου Μέρους σε διεθνείς Οργανισμούς, στους οποίους το Πρώτο Μέρος είναι μέλος.
Ειδικότερα αναφορικά με τις διαδικασίες ενσωμάτωσης του Δεύτερου Μέρους στην ΕΕ και τον Οργανισμό Βορειοατλαντικού Συμφώνου (ΝΑΤΟ), τα ακόλουθα θα ισχύσουν:
α) Το Δεύτερο Μέρος θα επιδιώξει ένταξη στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ υπό το όνομα και τις ορολογίες του Αρθρου 1 της παρούσας Συμφωνίας. Η ένταξη στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ θα λάβει χώρα υπό το ίδιο όνομα και ορολογίες.
β) Με τη λήψη της γνωστοποίησης της κύρωσης της παρούσας Συμφωνίας από το Κοινοβούλιο του Δεύτερου Μέρους, το Πρώτο Μέρος χωρίς καθυστέρηση:
(i) θα γνωστοποιήσει στον Πρόεδρο του Συμβουλίου της ΕΕ ότι υποστηρίζει την έναρξη των ενταξιακών στην ΕΕ διαπραγματεύσεων του Δεύτερου Μέρους υπό το όνομα και τις ορολογίες του Αρθρου 1 της παρούσας Συμφωνίας,
(ii) θα γνωστοποιήσει στον Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ ότι υποστηρίζει να απευθυνθεί από το ΝΑΤΟ προς το Δεύτερο Μέρος πρόσκληση ένταξης...»,ενώ «με το νι και με το σίγμα» καταγράφεται και το υπόλοιπο χρονοδιάγραμμα για την ένταξη στο ΝΑΤΟ, που θα τεθεί σε ισχύ αφού - διαδοχικά - πραγματοποιηθεί δημοψήφισμα στη γείτονα (η έκβαση του οποίου θα είναι θετική), ολοκληρωθούν οι διαδικασίες για τη συνταγματική αναθεώρηση και η συμφωνία κυρωθεί από το ελληνικό Κοινοβούλιο.
Το ρυθμό δίνουν τα ευρωΝΑΤΟικά χρονοδιαγράμματα
Οπως φαίνεται και από τα παραπάνω, το περιεχόμενο αλλά και το ρυθμό για την υλοποίηση της συμφωνίας που «τρέχει», τα υπαγορεύουν τα σφιχτά χρονοδιαγράμματα ΝΑΤΟ - ΕΕ, ενόψει των Συνόδων τους 28 - 29 Ιούνη για την ΕΕ και 11 - 12 Ιούλη για το ΝΑΤΟ. Σε αυτό το πλαίσιο, την Τετάρτη η Βουλή της ΠΓΔΜ ενέκρινε κατά πλειοψηφία τη συμφωνία, δίνοντας τη σκυτάλη στην ελληνική κυβέρνηση για να στείλει τη σχετική επιστολή σε ΝΑΤΟ και ΕΕ.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το σχέδιο νόμου έφερε ως ένδειξη ένα «ευρωπαϊκό σημαιάκι», διακριτικό γνώρισμα των νομοσχεδίων που αφορούν την ευρωενωσιακή πορεία της χώρας και τα οποία δύναται να συζητηθούν με τη διαδικασία του «κατεπείγοντος», ενώ αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή για αυτά τα νομοσχέδια είναι η Επιτροπή Ευρωπαϊκών Υποθέσεων.
Ενδεικτική είναι και η αποφασιστικότητα της κυβέρνησης της ΠΓΔΜ να προχωρήσει τη συμφωνία, με τον Ζ. Ζάεφ να θέτει ζήτημα αποπομπής του Προέδρου της χώρας Γκ. Ιβάνοφ (πρόσκειται στο VMRO που αντιδρά στη συμφωνία) σε περίπτωση που δεν την επικυρώσει μετά και από την έγκρισή του στο δημοψήφισμα, προειδοποιώντας ότι «η πολιτική δυναμική είναι τέτοια που, αν δεν υπογράψει το νόμο σε τέτοιες συνθήκες, θα έχει καταπατήσει τρία πράγματα. Τη βούληση των πολιτών, την ένταξη στο ΝΑΤΟ και την ευρωπαϊκή προοπτική και αυτό είναι τρομερή ευθύνη».
Σε ό,τι αφορά τις υποχρεώσεις της ελληνικής κυβέρνησης στην υλοποίηση της συμφωνίας, ο ΥΠΕΞ Ν. Κοτζιάς, με δηλώσεις του στο τέλος της Διάσκεψης της Ρόδου, σημείωσε ότι εφόσον το πρώτο βήμα έγινε (επικύρωση της συμφωνίας στη Βουλή της ΠΓΔΜ), έχει ετοιμάσει δύο επιστολές (όπως προβλέπονται από τη συμφωνία, στο άρθρο 2, ενώ έχει ήδη αποστείλει ήδη μια), τις οποίες θα υπογράψει την Κυριακή 24/6 και θα αποστείλει τη Δευτέρα σε ΝΑΤΟ και ΕΕ. Σ' αυτές ενημερώνει ότι η ελληνική κυβέρνηση συναινεί να προχωρήσουν το μεν ΝΑΤΟ στην πρόσκληση για συμμετοχή της ΠΓΔΜ στη λυκοσυμμαχία, η δε ΕΕ στην έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την ΠΓΔΜ.
Σχετικά με το σκέλος της ΕΕ, για να παρθεί σχετική απόφαση στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στο τέλος της επόμενης βδομάδας, ο Ν. Κοτζιάς είπε ότι χρειάζεται πρώτα συμφωνία και θετική εισήγηση του Συμβουλίου Γενικών Υποθέσεων της ΕΕ, που συνεδριάζει την Τρίτη (βλ. και σελ. 10) με πρώτο θέμα της ημερήσιας διάταξης την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με ΠΓΔΜ και Αλβανία.
Ο ΥΠΕΞ αναφέρθηκε ακόμα στη διαπραγμάτευση με την Αλβανία, για τις θαλάσσιες ζώνες. Οπως είπε στη διμερή συνάντηση με τον Αλβανό ομόλογό του, στο περιθώριο της Διάσκεψης της Ρόδου, συζήτησαν πώς η ελληνική κυβέρνηση θα στηρίξει τις αλβανικές θέσεις στην ΕΕ, γιατί, όπως επανέλαβε, υπάρχουν αντιρρήσεις από κράτη - μέλη στο να ανοίξει ενταξιακή διαπραγμάτευση με Σκόπια και Τίρανα. Τη Δευτέρα, εξάλλου, στο Συμβούλιο των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ, γίνεται «πρωινό εργασίας» για την Αλβανία.
Προαναγγέλλεται κλιμάκωση των ανταγωνισμών
Ενδεικτικά για το περιεχόμενο και τους στόχους της συμφωνίας είναι και τα συγχαρητήρια που έσπευσαν να δώσουν στις κυβερνήσεις των δύο κρατών εκπρόσωποι της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, ο Αμερικανός πρέσβης κ.ά., επισημαίνοντας ότι τώρα οι σχεδιασμοί για ένταξη της ΠΓΔΜ σε ΝΑΤΟ και ΕΕ περνάνε στην επόμενη φάση και μπροστά βρίσκεται η «σκληρή δουλειά» που πρέπει να γίνει.
Αλλά και οι Τζορτζ και Αλεξάντερ Σόρος, με άρθρο τους στην εφημερίδα «New York Times», χαρακτηρίζουν «μια ιστορική ευκαιρία» τη διευθέτηση του ονοματολογικού της ΠΓΔΜ, καλώντας τους ηγέτες ΕΕ και ΗΠΑ να στηρίξουν ένα σενάριο ευρωατλαντικής ενσωμάτωσης της Δυτικοβαλκανικής με πρότερο ένα ενδιάμεσο στάδιο μεταξύ τους οικονομικής ένωσης, ώστε, όπως λένε, να κάνουν τα κράτη των Βαλκανίων «λιγότερο ευάλωτα στις οικονομικές, διπλωματικές ή στρατιωτικές επιρροές του Πεκίνου, της Αγκυρας ή της Μόσχας».
Είναι ακριβώς αυτοί οι σχεδιασμοί που κονιορτοποιούν τα μεγάλα λόγια στα οποία αναλώθηκαν οι δύο πρωθυπουργοί στις Πρέσπες, υποστηρίζοντας ότι πρόκειται για συμφωνία «ειρήνης» και «σταθερότητας» και τάχα απάντησης στο «σοβινισμό, τις αλλαγές συνόρων, την κυριαρχία του φόβου».
 Κρύβουν ότι τα ευρωατλαντικά σχέδια και η συνακόλουθη κλιμάκωση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών αποτελούν το γόνιμο έδαφος όπου αναφύονται αλυτρωτισμοί και εθνικισμοί, αμφισβητήσεις συνόρων, διενέξεις και πολεμικές συγκρούσεις, κι ενώ η συμφωνία διατηρεί το «σπέρμα» του αλυτρωτισμού με τις αναφορές σε «μακεδονική» ιθαγένεια και γλώσσα.
Διεργασίες στο πολιτικό σκηνικό
Η συμφωνία αποτέλεσε και την αφετηρία για έναν νέο κύκλο διεργασιών σε όλο το φάσμα του αστικού πολιτικού συστήματος, με μοχλό την ονοματολογία και «σιγή ασυρμάτου» για το ευρωατλαντικό περιεχόμενο της συμφωνίας, στο οποίο άλλωστε συγκλίνουν όλα τα αστικά κόμματα παρ' όλες τις επιμέρους διαφοροποιήσεις τους.
Στο Κίνημα Αλλαγής, μετά την επιλογή του Ποταμιού να στηρίξει τη συμφωνία, συζητιέται έντονα το ενδεχόμενο αποχώρησής του, με τις αποφάσεις να παραπέμπονται για την 1η Ιούλη. 
Στους ΑΝΕΛ κυριάρχησαν οι αποχωρήσεις στελεχών, ενώ η ανακοίνωση του προέδρου τους Π. Καμμένου ότι θα καταψηφίσουν τη συμφωνία όταν αυτή έρθει στη Βουλή, ώθησε τον κυβερνητικό εκπρόσωπο να δηλώσει ότι σ' αυτήν την περίπτωση θα ζητηθεί ψήφος εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση.
Την ίδια ώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ σταθερά προσπαθεί να εμφανίσει τη ΝΑΤΟικής κοπής συμφωνία ως τάχα διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στις «προοδευτικές» και τις «αντιδραστικές» και «εθνικιστικές» δυνάμεις, όπου εντάσσει τη ΝΔ, επιχειρώντας να τραβήξει κι ένα μέρος της υπόλοιπης σοσιαλδημοκρατίας, αλλά και της λεγόμενης «κεντροδεξιάς» με το μέρος του.
Ενώ στη ΝΔ εμφανής είναι η προσπάθεια να «αμβλυνθούν» οι υψηλοί τόνοι για τη συμφωνία, με τα στελέχη της να σπεύδουν μέσα στη βδομάδα να μιλήσουν για τα «τετελεσμένα» που δημιουργεί η συμφωνία, διαβεβαιώνοντας εμμέσως πλην σαφώς ότι «το κράτος έχει συνέχεια» και σε ό,τι αφορά τα ευρωατλαντικά σχέδια.
 Την ίδια ώρα, συνεχίζονταν και οι διεργασίες «δεξιά» της ΝΔ, με στελέχη όπως ο Μπαλτάκος να προαναγγέλλουν δημιουργία νέου κόμματος.


***
ΟΝΟΜΑΤΟΛΟΓΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΠΓΔΜ
Σταθερή και συνεπής η θέση του ΚΚΕ 25 χρόνια τώρα
Υλικό από τα Αρχεία του Κόμματος και του «Ριζοσπάστη»
Με αφορμή την προσπάθεια που κάνουν στελέχη της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ να απαντήσουν στην κριτική του ΚΚΕ για τη συμφωνία με την ΠΓΔΜ, κατηγορώντας το Κόμμα ότι άλλαξε τάχα θέση και διαστρεβλώνοντας τις απόψεις του για το θέμα ότι άλλη είναι η θέση της σημερινής ηγεσίας του Κόμματος και άλλη προηγούμενων, αναζητήσαμε και δημοσιεύουμε από τα Αρχεία του ΚΚΕ και του «Ριζοσπάστη» ορισμένες χαρακτηριστικές τοποθετήσεις.
Στις 5 Μάη 1998, ο Επίτιμος Πρόεδρος του ΚΚΕ, Χαρίλαος Φλωράκης, επισκέφτηκε τα Σκόπια, επικεφαλής αντιπροσωπείας του Κόμματος, και συναντήθηκε μεταξύ άλλων με τον τότε Πρόεδρο της χώρας, Κίρο Γκλιγκόροφ. Στο Αρχείο του Κόμματος υπάρχει ο διάλογος ανάμεσα στους δύο.
Συζητώντας για τις εξελίξεις στα Βαλκάνια και τις σχέσεις ανάμεσα στις δύο χώρες, όπως διαμορφώθηκαν από το 1991 και έπειτα, με σταθμό την ενδιάμεση συμφωνία του 1995, ο Χ. Φλωράκης λέει χαρακτηριστικά: «Σήμερα σκοπός της επίσκεψής μου είναι να υπογραμμίσω τη βούληση του ΚΚΕ να συμβάλει στο μέτρο του δυνατού στην οικοδόμηση καλών σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών. Το ΚΚΕ είναι το μόνο από τα ελληνικά κόμματα για το οποίο το θέμα της ονομασίας δεν είναι το πιο σημαντικό. Το κύριο για μας είναι η αμοιβαία διακήρυξη αποδοχής των συνόρων, η στήριξη της εδαφικής ακεραιότητας, της εθνικής ανεξαρτησίας και η ανάπτυξη πολιτιστικών και εμπορικών σχέσεων.
Αν όμως εσείς θέλετε να λέγεστε "Μακεδονία", εμείς πώς θα ονομάσουμε τη δική μας Μακεδονία; Στην Ελλάδα είναι το 50,5% και εδώ το 39,5%. Υπάρχουν άνθρωποι που εκμεταλλεύονται την κατάσταση σε βάρος των δύο γειτονικών χωρών και δεν αφήνουν να αναπτυχθούν οι διμερείς σχέσεις. Πρέπει να βρεθεί μία λύση, ας πούμε "Σλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας", όπως λέμε Ελληνική Δημοκρατία. Το κόμμα μας είναι το μόνο που δεν έχει συμμετάσχει σε όλες αυτές τις διαδηλώσεις που έγιναν τα τελευταία χρόνια (...)».
Στη συνέχεια της συζήτησης, ο Χ. Φλωράκης βάζει τη γεωπολιτική διάσταση των εξελίξεων στα Βαλκάνια και στη γύρω περιοχή, τους κινδύνους που προκύπτουν για τους λαούς από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ. Αναφέρει συγκεκριμένα στον Κ. Γκλιγκόροφ ότι «οι Αμερικανοί θέλουν να ελέγχουν το πετρέλαιο στο Αιγαίο και το δρόμο προς τη Δύση. Ποτέ δεν ήταν τόσο αναγκαία όσο σήμερα η ανάπτυξη φιλικών σχέσεων μεταξύ των βαλκανικών χωρών».
****
Τις θέσεις αυτές του Κόμματος είχε διατυπώσει και η Αλέκα Παπαρήγα,τότε ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, και στη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών που έγινε στις 13 Απρίλη 1992 (είχε προηγηθεί άλλη μία), αρνούμενη να υπογράψει το κοινό ανακοινωθέν της Προεδρίας της Δημοκρατίας, το οποίο συνυπέγραψαν όλα τα άλλα κόμματα (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Συνασπισμός).
Αμέσως μετά τη σύσκεψη, η Αλέκα Παπαρήγα είχε δηλώσει: «Διαπιστώσαμε για άλλη μια φορά ότι η πολιτική που ακολουθείται - η πολιτική την οποία υποστήριξαν, απ' ό,τι κατάλαβα και τα άλλα κόμματα στην ουσία της - δε διασφαλίζει την ασφάλεια της Ελλάδας και της ίδιας της ελληνικής Μακεδονίας. Δε διασφαλίζει ακόμα την ειρήνευση στα Βαλκάνια από την οποία εξαρτάται η θέση της Ελλάδας και οι σχέσεις της όχι μόνο με τα Σκόπια αλλά και με όλες τις γειτονικές χώρες (...)
Γι' αυτό δε συμφωνούμε που περιορίζεται το όλο πρόβλημα στη συζήτηση γύρω από το όνομα. Είτε απαλειφθεί το όνομα είτε δεν απαλειφθεί είτε υπάρξει παραλλαγή του, τα προβλήματα για την Ελλάδα αλλά και για τους λαούς των Βαλκανίων θα υπάρχουν, θα γίνονται όλο και πιο έντονα, εφόσον συνεχίζεται επέμβαση ξένων δυνάμεων στα Βαλκάνια, ηγετικών χωρών της ΕΟΚ και των ΗΠΑ. Εφόσον συνεχιστεί η πολιτική του "διαίρει και βασίλευε". Εφόσον χρησιμοποιούνται υπαρκτές αλλά και ανύπαρκτες μειονότητες ως μέσο επεμβάσεων και υποκίνησης εμφυλίου πολέμου, μέσω του οποίου δίνεται η δυνατότητα για τις μεγάλες δυνάμεις να κατακερματίζουν τα Βαλκάνια. Αυτή είναι η βασική αφετηριακή διαφωνία την οποία θέλαμε να την υπογραμμίσουμε για άλλη μια φορά και στη σημερινή σύσκεψη αλλά και δημόσια στον ελληνικό λαό».
Το Φλεβάρη του 2008, η Αλ. Παπαρήγα, συνοδευόμενη από τον Δ. Κουτσούμπα, μέλος τότε του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, συναντιέται με την Ντ. Μπακογιάννη, ΥΠΕΞ της κυβέρνησης της ΝΔ, η οποία την ενημέρωσε για το θέμα της ΠΓΔΜ. Εκεί η τότε ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνει:
«Για άλλη μια φορά είπαμε στην κα Μπακογιάννη ότι παραμένουμε σταθεροί στη θέση που είχαμε διατυπώσει το 1992 για τις προϋποθέσεις που θα πρέπει να εκπληροί το όνομα της γειτονικής χώρας (...) Σήμερα μας απειλεί ενδεχομένως καινούρια φωτιά με τη δημιουργία αμερικανικών προτεκτοράτων στα Βαλκάνια. Ενα απ' αυτά είναι και το Κοσσυφοπέδιο που ανεξαρτητοποιείται, αλλά και η ΠΓΔΜ. Κι αυτό που μας ανησυχεί, πάνω απ' όλα κι ανεξάρτητα από το ποιο θα είναι το όνομα, είναι το γεγονός ότι οι λαοί των Βαλκανίων έχουν γίνει κλοτσοσκούφι στη διαπάλη, που γίνεται στην περιοχή, ηγετικών μεγάλων δυνάμεων, της ΕΕ, των ΗΠΑ και της Ρωσίας που μπήκε πρόσφατα με το ενεργειακό. Και σ' αυτό το κλοτσοσκούφι είναι μπλεγμένη και η Ελλάδα, η οποία λόγω των δεσμεύσεών της έχει και τα λιγότερα εργαλεία για να αντιμετωπίσει τα όποια περίπλοκα προβλήματα υπάρχουν».
Την επόμενη μέρα (21/02/2008) ο «Ριζοσπάστης» κυκλοφορεί με τίτλο: «Απειλητικές για τους λαούς οι εξελίξεις στα Βαλκάνια. ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΦΩΤΙΑ με τη δημιουργία προτεκτοράτων από τους ιμπεριαλιστές». Στο κύριο θέμα διαβάζουμε: «Οσο για την ονομασία της ΠΓΔΜ, εάν και εφόσον περιέχει τον όρο Μακεδονία πρέπει να είναι απαρέγκλιτα ονομασία γεωγραφικού προσδιορισμού. Διότι αν δε θεωρηθεί γεωγραφικός, από κει και πέρα μπορεί να εγείρεται ζήτημα αλλαγής συνόρων, μακεδονικής εθνότητας, μειονότητας στην Ελλάδα».
***
Το 2006, σε δήλωσή του ο Δ. Κουτσούμπας, μέλος τότε του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, για το ζήτημα της ονομασίας του αεροδρομίου των Σκοπίων, έλεγε: «Το παιχνίδι με την Ιστορία για την εξυπηρέτηση σύγχρονων πολιτικών σχεδίων έχει αποκτήσει πλέον γενικευμένο και επικίνδυνο χαρακτήρα. Η λύση για τους λαούς της Ελλάδας, της ΠΓΔΜ, όλης της περιοχής βρίσκεται μόνο στη φιλία, στη συνεργασία και την αλληλεγγύη, βρίσκεται μακριά από την ιμπεριαλιστική πολιτική του "διαίρει και βασίλευε", βρίσκεται μακριά και έξω από τις ευρωατλαντικές δομές».
Το ΚΚΕ είχε εκφράσει τις ανησυχίες του για τις εξελίξεις στα Βαλκάνια και την παρέμβαση ΝΑΤΟ - ΕΕ από πολύ νωρίς. Σε άρθρο στον «Ριζοσπάστη» στις 22 Σεπτέμβρη 1991, που υπέγραφε ο Δ. Κουτσούμπας, μέλος τότε της ΚΕ του Κόμματος, με τίτλο «ΚΚΕ: Στάση ευθύνης για τα εθνικά θέματα», αναφέρεται: «Το ΚΚΕ θεωρεί ότι πρέπει να αποκλειστεί στα Βαλκάνια κάθε επέμβαση από ξένη μη βαλκανική χώρα. Κι αυτό για τον εμφανή λόγο ότι τα Βαλκάνια αποτελούν πεδίο ανταγωνισμού βασικά της Γερμανίας και των ΗΠΑ. Οι χώρες αυτές υποθάλπουν και ενθαρρύνουν αποσχιστικές τάσεις (...) Δεν πρέπει να επιτρέψουμε οποιαδήποτε αμφισβήτηση συνόρων ιδιαίτερα μετά τις εξελίξεις στη γειτονική Γιουγκοσλαβία. Η θέση του ΚΚΕ είναι δεδομένη ότι δεν υπάρχει "μακεδονικό ζήτημα"».
Δηλαδή σε όλους τους τόνους, με όλους τους τρόπους, σε όλη αυτή την 25ετία, με ανακοινώσεις, αποφάσεις, δηλώσεις, ομιλίες στελεχών του, από το ΚΚΕ διατυμπανιζόταν η ίδια θέση, όπως την διατύπωσε και ο ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, Δ. Κουτσούμπας, στη Βουλή την προηγούμενη βδομάδα: «(...) όποια συμφωνία, μακριά από ΝΑΤΟ και ΕΕ και το "διαίρει και βασίλευε" των ιμπεριαλιστών. Σύνθετη ονομασία, με αυστηρά γεωγραφικό προσδιορισμό, έναντι όλων, εξάλειψη όλων των αλυτρωτισμών από το Σύνταγμα της γειτονικής χώρας, όχι αποδοχή ανιστόρητων εννοιών περί μακεδονικού έθνους ή γλώσσας κ.λπ. Κι όλα αυτά βέβαια ενιαία ως πακέτο».
Ας αφήσουν, λοιπόν, τα σάπια και την προσπάθεια να καλύψουν πίσω από αισχρά ψέματα τις ευθύνες τους για την υλοποίηση των σχεδίων ΝΑΤΟποίησης όλων των Βαλκανίων.  ριζοσπάστης  

*****
ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΕΛΛΑΔΑΣ - FYROM
Οταν ο κοσμοπολιτισμός συναντιέται με τον εθνικισμό...
Αποστολή του ΝΑΤΟ στα Σκόπια, το 2001
Associated Press
Αποστολή του ΝΑΤΟ στα Σκόπια, το 2001
Η συμφωνία που υπογράφτηκε ανάμεσα στις κυβερνήσεις Ελλάδας και FYROM, υπό την αιγίδα των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, έχει πυροδοτήσει μια αποπροσανατολιστική πολιτική αντιπαράθεση, η οποία αφενός κρύβει τους βασικούς ευρωατλαντικούς στόχους αυτής της συμφωνίας, αφετέρου χρησιμοποιείται ως εργαλείο για μελλοντικές πολιτικές εξελίξεις.
Απ' τη μια μεριά είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, που προσπαθεί να παρουσιάσει τη συμφωνία Ελλάδας - FYROM ως μια προοδευτική εξέλιξη, που είναι προς το συμφέρον των δύο λαών. Προφανώς στις προοδευτικές δυνάμεις, σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ, συγκαταλέγονται το ΝΑΤΟ, η ΕΕ, η κυβέρνηση των ΗΠΑ, ο Σόρος, το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, η Σοσιαλιστική Διεθνής του Γ. Παπανδρέου και πολλοί άλλοι που έσπευσαν να χαιρετίσουν τη συγκεκριμένη συμφωνία... Δυνάμεις που - η καθεμιά με τον τρόπο της - έχουν πρωτοστατήσει στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και τις επεμβάσεις, στην υποδαύλιση του αλυτρωτισμού και την αλλαγή συνόρων, στο αιματοκύλισμα των λαών.
Προσπαθεί, επίσης, με τον κοσμοπολίτικο μανδύα του, να εμφανιστεί ως αντίπαλος εθνικιστικών δυνάμεων, που για τους δικούς τους λόγους αντιδρούν στη συμφωνία, παραβλέποντας ότι ο ίδιος συγκυβερνά με μία τέτοια δύναμη. 
Μάλιστα, ο κ. Τσίπρας σε πρόσφατη συνέντευξή του παρουσίασε τον Καμμένο ως «συνεπή» δύναμη. Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο. Και την ίδια στιγμή βέβαια στοχεύει να προσεταιριστεί συνιστώσες του Κινήματος Αλλαγής, το οποίο φάσκει και αντιφάσκει.

Από την άλλη μεριά είναι η ΝΔ, που προσπαθεί να ψαρέψει στο χώρο του εθνικισμού (ΑΝΕΛ, Χρυσή Αυγή) - αυτό επιχείρησε να κάνει και με την πρόσφατη πρόταση μομφής - και κατηγορεί την κυβέρνηση για υποχωρήσεις στο ζήτημα της συμφωνίας, χωρίς να αμφισβητεί όλους όσοι έσπρωξαν σε αυτήν.
Κοινός παρονομαστής και των δύο η στήριξη στα επικίνδυνα σχέδια των ιμπεριαλιστών στην περιοχή, αναπόσπαστο μέρος των οποίων είναι η ένταξη των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ.
 Καθόλου περίεργο ότι δύο - φαινομενικά - αντίθετα ρεύματα, ο κοσμοπολιτισμός και ο εθνικισμός, συναντιούνται στο βασικό στρατηγικό στόχο. Αλλωστε, και ο κοσμοπολιτισμός έχει μέσα του στοιχεία εθνικισμού, και οι δύο συναντιούνται στην επιδίωξη της αστικής τάξης να αναβαθμίσει το διεθνή της ρόλο. 
Είναι χαρακτηριστικό αυτό που τονίζουν κάθε τόσο κυβερνητικά στελέχη ότι αυτή η συμφωνία ανοίγει το δρόμο για να παίξει η Ελλάδα (η άρχουσα τάξη) ηγετικό ρόλο στα Βαλκάνια. Αλλά και ο εθνικισμός δεν αμφισβητεί στο ελάχιστο την ανάγκη διεθνοποίησης της δράσης του κεφαλαίου, μέσα από την ενίσχυση των διεθνών ιμπεριαλιστικών οργανισμών.
Οι δύο αυτοί πόλοι λοιπόν όχι μόνο συναντιούνται, αλλά και αλληλοσυμπληρώνονται. 
Αυτό κάνουν και όταν στρέφουν τα πυρά τους στο κομμουνιστικό κίνημα, το ΚΚΕ, με μπόλικη διαστρέβλωση, συκοφαντία, πρωτόγονο, ραφιναρισμένο μέχρι και γελοίο αντικομμουνισμό.
Από την υπογραφή της συμφωνίας αναμεσα στις κυβερνήσεις Ελλάδας - FYROM
Eurokinissi
Από την υπογραφή της συμφωνίας αναμεσα στις κυβερνήσεις Ελλάδας - FYROM
Τμήματα της ΝΔ, μαζί με διάφορες φυλλάδες τύπου «Μακελειού» και δημοσιογράφους τύπου Πορτοσάλτε, τη Χρυσή Αυγή, φτάνουν στο σημείο να εμφανίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ ως μία περίπου «κομμουνιστική» δύναμη, που μάλιστα κάνει πράξη τη γραμμή της Κομμουνιστικής Διεθνούς, τη δεκαετία του 1920. 
Φτάσανε στο σημείο μάλιστα βουλευτές της να ρίχνουν τις ευθύνες για τη δημιουργία του προβλήματος στον Στάλιν, κρύβοντας έτσι το βρώμικο ρόλο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, όλα αυτά τα χρόνια, στα Βαλκάνια.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, από την άλλη, συνεπικουρούμενος από διάφορες εφημερίδες, ΚΚΕεδολόγους και τρολ του διαδικτύου, πιάνει την πάσα και επιτίθεται στο ΚΚΕ, ότι δήθεν έχει αλλάξει θέση για το ζήτημα, ότι έχει ξεχάσει την «αυτοδιάθεση των λαών» κ.λπ. 
Μια επίθεση αναμενόμενη, γιατί το ΚΚΕ είναι η μόνη πολιτική δύναμη που αποκαλύπτει τους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών στην περιοχή, προβάλλει την ουσία της συμφωνίας και κυρίως αποκαλύπτει ότι τόσο το εθνικιστικό όσο και το κοσμοπολίτικο ρεύμα συναντιούνται στην υποστήριξη αυτών των σχεδιασμών.
Ας δούμε λοιπόν τα βασικά επιχειρήματά τους:
1) «Το ΚΚΕ άλλαξε θέση για το ζήτημα των σχέσεων με τη FYROM».
Η θέση του ΚΚΕ είναι ίδια και αναλλοίωτη εδώ και 25 χρόνια και έχει διατυπωθεί πολλές φορές από το 1992 (τότε που οι του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ συμμετείχαν στα εθνικιστικά συλλαλητήρια), μέχρι σήμερα και με διάφορες αφορμές. Ενδεικτικά αναφέρουμε:
Αλέκα Παπαρήγα, μετά από σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας (1992): «(...) Είτε απαλειφθεί το όνομα είτε δεν απαλειφθεί είτε υπάρξει παραλλαγή του, τα προβλήματα για την Ελλάδα, αλλά και για τους λαούς των Βαλκανίων θα υπάρχουν, θα γίνονται όλο και πιο έντονα, εφόσον συνεχίζεται επέμβαση ξένων δυνάμεων στα Βαλκάνια, ηγετικών χωρών της ΕΟΚ και των ΗΠΑ. Εφόσον συνεχιστεί η πολιτική του "διαίρει και βασίλευε"».
Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ, λίγο πριν από τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ (2008):«Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ επίσης αποκρύπτουν ότι το ΝΑΤΟ βρίσκεται ήδη στη FYROM με τη δική τους συμφωνία και ότι το νέο κράτος - προτεκτοράτο που δημιουργείται, το Κοσσυφοπέδιο, δημιουργείται με τη συμμετοχή ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων και με την αποστολή στρατού της ΕΕ. Ο ελληνικός λαός δεν πρέπει να αποπροσανατολιστεί. Πρέπει με την πάλη του να βάλει βέτο σε ΝΑΤΟ, ΗΠΑ και ΕΕ».
Απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ για τις διεθνείς εξελίξεις (2011):«Τις εξελίξεις στην περιοχή σφραγίζει η διεύρυνση της ΕΕ και του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια. Η στρατηγική ένταξης των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, η πιο άμεση εμπλοκή τους στα ιμπεριαλιστικά σχέδια σηματοδοτεί γενικότερα αρνητικές εξελίξεις για τους λαούς της περιοχής (...) Συνεχίζονται οι διπλωματικές κινήσεις της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ στο θέμα της ΠΓΔΜ για την αναζήτηση μιας συμβιβαστικής λύσης στο θέμα της ονομασίας, ώστε να δικαιολογηθεί η ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ που απαιτούν οι ΗΠΑ, καθώς και το άνοιγμα του δρόμου για τη σύνδεσή της με την ΕΕ (...) Ταυτόχρονα κι ενώ οι ελληνικές κυβερνήσεις διακηρύσσουν πως συζητούν μόνον το όνομα της γειτονικής χώρας, στην πραγματικότητα η αστική τάξη της ΠΓΔΜ θέτει με κάθε ευκαιρία ζήτημα αναγνώρισης "μακεδονικής" ταυτότητας και γλώσσας καθώς και ανάλογης "μειονότητας" στις βαλκανικές χώρες».
Διαψεύδονται πανηγυρικά, επομένως, οι αιτιάσεις για αλλαγή θέσης του ΚΚΕ, οι οποίες μοναδικό στόχο έχουν να κρύψουν την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ στην εξυπηρέτηση των πιο επικίνδυνων ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών και να συκοφαντήσουν το ΚΚΕ, επειδή αποκαλύπτει το ρόλο τους και την προσπάθειά τους να ντύσουν αυτόν το ρόλο με «προοδευτικό» και «αριστερό» περιτύλιγμα. 
Το ΚΚΕ, σε αντίθεση με όλους όσοι ασχολούνταν με την ονοματολογία, προέβαλλε την ανάγκη να μπουν εμπόδια στα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και να απαλειφθούν οι αλυτρωτισμοί, που εμπεριέχονται στην αναγνώριση «μακεδονικής» ταυτότητας και γλώσσας. Το ίδιο έκανε και τώρα.
2) «Η συμφωνία με τη FYROM δεν έχει καμία σχέση με την ένταξη στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ που αποτελεί επιθυμία του γειτονικού λαού».
Στις διάφορες ενημερώσεις της κυβέρνησης προς τα κόμματα και τους πολιτικούς αρχηγούς και ειδικά προς το ΚΚΕ, τόσο ο πρωθυπουργός όσο και ο υπουργός Εξωτερικών διαβεβαίωναν ότι η συμφωνία δε θα συμπεριλαμβάνει όρους για την ένταξη της γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ και ότι είναι μια συμφωνία άσχετη με το στόχο της «ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης». 
Κι όλα αυτά παρά το ότι είχαν τεθεί ως χρονικός ορίζοντας για την επίτευξη συμφωνίας οι επόμενες Σύνοδοι του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και του ΝΑΤΟ, στις 28 - 29 Ιούνη και στις 11 - 12 Ιούλη, αντίστοιχα. Και παρά το ότι οι κυβερνώντες της γειτονικής χώρας και ειδικά ο Ζάεφ, σε όλους τους τόνους, επισήμαιναν αυτόν το στόχο.
Η δημοσίευση της συμφωνίας απέδειξε πόσο «σοβαρές» είναι οι - κατά καιρούς - ΣΥΡΙΖΑίικες διαβεβαιώσεις. 
Μόλις στο άρθρο 2 της συμφωνίαςπεριλαμβάνονται οι «εγγυήσεις» από την πλευρά της Ελλάδας ότι θα στηρίξει την ένταξη της ΠΓΔΜ στους δύο ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, όπως και τα χρονοδιαγράμματα της ενταξιακής διαδικασίας. 
Μάλιστα, από τα πρώτα μέτρα είναι η αποστολή επιστολής από την ελληνική κυβέρνηση προς το ΝΑΤΟ ότι αποδέχεται να ξεκινήσει η διαδικασία ένταξης της ΠΓΔΜ στον ιμπεριαλιστικό οργανισμό με το νέο όνομα «Βόρεια Μακεδονία».
Οσο για το ότι αυτή η ένταξη είναι προϊόν της θέλησης του λαού της FYROM, εδώ η γελοιότητα βγάζει μάτι. Πίσω από τη «θέληση» του λαού έχουν άπειρες φορές κρυφτεί αντιδραστικές και αντιλαϊκές επιλογές. Πολύ περισσότερο που η θέληση ενός λαού δε διαμορφώνεται αυθόρμητα ούτε ελεύθερα, αλλά μέσα από πολύμορφες παρεμβάσεις, πιέσεις, εκβιασμούς, αυταπάτες και μάλιστα σε συνθήκες που το εργατικό, το κομμουνιστικό κίνημα είναι σε μεγάλη υποχώρηση. 
Εχουμε γνωρίσει πολύ καλά τι συμβαίνει, όταν η θέληση ενός λαού δεν συμβαδίζει με τα τρέχοντα συμφέροντα της άρχουσας τάξης... Να θυμίσουμε πόσες φορές επαναλήφθηκαν δημοψηφίσματα σε κράτη της ΕΕ, προκειμένου να «πεισθεί» «ελεύθερα» ο λαός, που για διάφορους λόγους διαφωνούσε με την ένταξη ή με άλλες επιλογές (π.χ. «Ευρωσύνταγμα»);
Στο λαό της FYROM λέγεται ό,τι λεγόταν και στον ελληνικό λαό από τις εδώ κυβερνήσεις, πως δήθεν η ένταξη στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ θα φέρει χρήμα και δουλειές, σταθερότητα και ασφάλεια. 
Ο ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, φτάνει σε τέτοιο σημείο τυχοδιωκτισμού που, για να δικαιολογήσει τη βρώμικη αποστολή του, επικαλείται ως επιχείρημα το γεγονός ότι ο γειτονικός λαός καλείται - με το πιστόλι στον κρόταφο - να στηρίξει την πορεία της χώρας του στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ!
3) «Το ΚΚΕ δεν αναγνωρίζει την πάγια μαρξιστική θέση περί εθνικής αυτοδιάθεσης και αυτοπροσδιορισμού».
Ο πρωθυπουργός και διάφορα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να στηρίξουν τη συμφωνία που υπέγραψαν, προσπάθησαν να κάνουν μαθήματα μαρξισμού - λενινισμού στο ΚΚΕ, γύρω από το ζήτημα της αυτοδιάθεσης των λαών, κατηγορώντας το ΚΚΕ ότι δήθεν την απεμπολεί.
Αυτό που στην πραγματικότητα κάνουν, είναι να εμφανίζουν μια καρικατούρα του Λένιν, συγχέοντας το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση με το σημερινό ιδεολόγημα του αυτοπροσδιορισμού, που δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα αντιδραστικό εργαλείο για την αλλαγή συνόρων, ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων. Εκτός των άλλων, ο Λένιν μιλούσε για το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης σε μια εποχή που δεν είχε ακόμη ολοκληρωθεί ο σχηματισμός των εθνικών κρατών, μεγάλα έθνη βρίσκονταν ακόμα υπό το ζυγό ισχυρών αυτοκρατοριών και αποικιοκρατικών κρατών.
«Γι' αυτό η τάση (η επιδίωξη) κάθε εθνικού κινήματος είναι ο σχηματισμός εθνικών κρατών, που ικανοποιούν καλύτερα αυτές τις ανάγκες του σύγχρονου καπιταλισμού. Προς το σχηματισμό αυτό σπρώχνουν οι πιο βαθιοί οικονομικοί παράγοντες και, για το λόγο αυτό, για όλη τη Δυτική Ευρώπη - κάτι παραπάνω: για όλο τον πολιτισμένο κόσμο - χαρακτηριστικό φυσιολογικό φαινόμενο για την κεφαλαιοκρατική περίοδο είναι τα εθνικά κράτη (...) Με την έννοια αυτοδιάθεση των εθνών εννοούμε τον κρατικό χωρισμό τους από ξένα εθνικά σύνολα, εννοούμε το σχηματισμό αυτοτελούς εθνικού κράτους» (Β. Ι. Λένιν: «Για το Δικαίωμα Αυτοδιάθεσης των Εθνών», «Απαντα», τ. 25, σελ. 261.)
Επίσης, αντιμετώπιζε αυτό το ζήτημα σε συνάρτηση με το βασικό καθήκον της ανατροπής του καπιταλισμού.
«Οι διάφορες διεκδικήσεις της δημοκρατίας, μαζί και η αυτοδιάθεση, δεν είναι κάτι απόλυτο, αλλά ένα "μέρος" του πανδημοκρατικού (σήμερα: πανσοσιαλιστικού) "παγκόσμιου" κινήματος. Μπορεί σε ορισμένες συγκεκριμένες περιπτώσεις το μέρος να έρχεται σε αντίθεση με το όλο και τότε πρέπει να απορρίπτεται» (Β. Ι. Λένιν, «Τα αποτελέσματα της συζήτησης για την αυτοδιάθεση». «Απαντα», τ. 30, σελ. 39).
Ο Λένιν επισήμανε: «Το άρθρο του προγράμματός μας για την αυτοδιάθεση των εθνών δεν μπορεί να ερμηνευτεί αλλιώς παρά μόνο με την έννοια της πολιτικής αυτοδιάθεσης, δηλαδή του δικαιώματος αποχωρισμού και σχηματισμού ανεξάρτητου κράτους» (Β. Ι. Λένιν, «Θέσεις πάνω στο Εθνικό Ζήτημα», «Απαντα», τ. 23, σελ. 315).
Ταυτόχρονα, συμπλήρωνε:
«Η αναγνώριση (...) του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης όλων των εθνοτήτων δε σημαίνει καθόλου πως οι σοσιαλδημοκράτες (κομμουνιστές) παραιτούνται από το να δώσουν δική τους εκτίμηση όσον αφορά τη σκοπιμότητα του κρατικού αποχωρισμού του ενός ή του άλλου έθνους σε κάθε ξεχωριστή περίπτωση. Αντίθετα οι σοδιαλδημοκράτες πρέπει να δίνουν ίσα - ίσα δική τους εκτίμηση, παίρνοντας υπόψη τόσο τις συνθήκες εξέλιξης του καπιταλισμού και της καταπίεσης των προλετάριων των διαφόρων εθνών από την ενωμένη αστική τάξη όλων των εθνοτήτων, όσο και τα γενικότερα καθήκοντα της δημοκρατίας και στην πρώτη σειρά και πάνω απ' όλα τα συμφέροντα της ταξικής πάλης του προλετάριου για το σοσιαλισμό» (Β. Ι. Λένιν, «Θέσεις πάνω στο Εθνικό Ζήτημα», «Απαντα», τ. 23, σελ. 316).
Τι σχέση έχουν όλα τα παραπάνω με τις θεωρητικές αρλούμπες των ΣΥΡΙΖΑίων;
 Ισα - ίσα αποδεικνύουν μόνο την ορθότητα και τη σωστή αφετηρία της τοποθέτησης του ΚΚΕ για τη συμφωνία Τσίπρα - Ζάεφ, για την ένταξη στις ιμπεριαλιστικές λυκοσυμμαχίες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και με την επιβίωση των σπερμάτων του αλυτρωτισμού.
Στις σημερινές συνθήκες η λεγόμενη «αυτοδιάθεση», πολύ περισσότερο ο «συλλογικός αυτοπροσδιορισμός», έχει αξιοποιηθεί για υποδαύλιση εθνικισμών, αλυτρωτισμών, για ιμπεριαλιστικούς πολέμους και αλλαγές συνόρων, με πρωτεργάτες στα παραπάνω τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η απόσχιση του Κοσσόβου από τη σερβική επικράτεια και η μετεξέλιξή του σε «ανεξάρτητο» κράτος, στην πραγματικότητα σε αμερικανοΝΑΤΟικό προτεκτοράτο.
Αλλο παράδειγμα είναι το πώς αξιοποιείται από τον ιμπεριαλισμό το Κουρδικό. 
Η αστική τάξη εκεί έχει τα δικά της συμφέροντα. Μπλέκεται στους ανταγωνισμούς κι ενώ τα συμφέροντα των λαϊκών δυνάμεων επιβάλλουν τη ρήξη με τον ιμπεριαλισμό, τα κουρδικά επιτελεία, με τη στήριξη των ΗΠΑ, χρησιμοποιούνται για το διαμελισμό του Ιράκ και της Συρίας.
Ο αυτοπροσδιορισμός καμία σχέση δεν έχει με τη μαρξιστική έννοια της αυτοδιάθεσης των εθνών και είναι καθαρός υποκειμενισμός, δηλαδή λίγο - πολύ «είσαι ό,τι θες να είσαι ή ό,τι δηλώνεις πως είσαι»... 
Πολύ βολικό επιχείρημα για όσους θέλουν να μπαρουτιάσουν περιοχές, στις οποίες συνυπάρχουν εθνότητες (με διαφορετικές γλώσσες, έθιμα, ακόμα και θρησκεία), όπως συνέβη στα Βαλκάνια.
Το δήθεν δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού στρώνει το έδαφος σε όσους επιδιώκουν να αναγνωριστεί η μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης ως «τουρκική» στην Ελλάδα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, για την αμφισβήτηση των συνόρων (π.χ. της Συνθήκης της Λοζάνης) και του εδαφικού status στην περιοχή, κάτι άλλωστε που δεν το κρύβουν εθνικιστικοί κύκλοι στην Τουρκία.
Να λοιπόν ο αντικειμενικά επικίνδυνος ρόλος που παίζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στο πλαίσιο των ιμπεριαλιστικών επιδιώξεων.
4) «Η συμφωνία υλοποιεί τις πάγιες θέσεις του κομμουνιστικού κινήματος για το Μακεδονικό και τους Σλαβομακεδόνες».
Εκεί βέβαια που τόσο η μια όσο και η άλλη πλευρά δίνουν ρεσιτάλ υποκρισίας και αντιΚΚΕ μένους, είναι το ζήτημα των Σλαβομακεδόνων.
Ο μεν ΣΥΡΙΖΑ, με δημοσιεύματα στην «Αυγή» και δηλώσεις στελεχών του, κατηγορεί το ΚΚΕ ότι πρόδωσε όσους σλαβόφωνους αγωνίστηκαν μέσα απ' τις γραμμές του ΔΣΕ. Αποτελεί θράσος, φυσικά, να μιλάει εξ ονόματος αυτών των αγωνιστών μια πολιτική δύναμη που υπερασπίστηκε με ιδιαίτερο ζήλο και καταστολή το άγαλμα του Προέδρου των ΗΠΑ Τρούμαν, ο οποίος τους αιματοκύλισε με τη στρατιωτική επέμβαση την περίοδο 1946 - 1949.
Η δε ΝΔ, απ' την άλλη μεριά, αναφέρεται, ως πηγή της σημερινής κατάστασης, στη θέση περί Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας και την απόφαση της 5ης Ολομέλειας του ΚΚΕ.
Η αλήθεια είναι φυσικά τελείως διαφορετική. Οι όποιες αποφάσεις του ΚΚΕ - ανεξάρτητα από λαθεμένες εκτιμήσεις που έγιναν και που, όμως, διορθώθηκαν στην πορεία - είχαν ως βασικό κριτήριο, στην τακτική τους, το τράβηγμα αυτών των πληθυσμών στην πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό, να μη γίνουν ουρά των αστικών τάξεων και όχι φυσικά την ενσωμάτωσή τους σε ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς τύπου ΝΑΤΟ και ΕΕ. Το κριτήριο ήταν βαθιά ταξικό. Ετσι, για παράδειγμα, οι Σλαβομακεδόνες πήραν μέρος στο ΕΑΜ, στον ΕΛΑΣ, πάλεψαν ενάντια στη γερμανική και βουλγαρική κατοχή και στη συνέχεια στον αγώνα του ΔΣΕ.
Οπως, αντίστοιχα, βαθιά ταξικό ήταν και το κριτήριο της ελληνικής αστικής τάξης. Και τότε που τους ονόμαζε ΕΑΜοβούλγαρους και τους έστηνε στο εκτελεστικό απόσπασμα, αλλά και τότε που προσπαθούσε να τους προσεταιριστεί, στο πλαίσιο των συμφωνιών με τον Τίτο, υλοποιώντας τον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό για όξυνση των αντιθέσεων ανάμεσα σε Γιουγκοσλαβία και ΕΣΣΔ.
Την πολιτική του Τίτο, να χαρακτηρίσει τους κατοίκους του γεωγραφικού χώρου της Γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας χωριστή «μακεδονική» εθνότητα, κάτι που θα της έδινε το δικαίωμα να διεκδικήσει στο μέλλον ανεξάρτητη εθνική υπόσταση, την ανέχτηκαν οι μετεμφυλιακές ελληνικές κυβερνήσεις και την υπέθαλψαν οι ιμπεριαλιστές, γιατί, μετά τη σύγκρουση με τη Σοβιετική Ενωση, μια τέτοια πολιτική εξυπηρετούσε τα σχέδιά τους.
Είναι χαρακτηριστικό το απόσπασμα από το άρθρο του βουλευτή της ΝΔ Κ. Τασούλα, στην «Καθημερινή», στις 18.6.2018. «Ηταν σημαντικό βήμα (σ.σ. οι συμφωνίες με τον Τίτο) στην ελληνογιουγκοσλαβική προσέγγιση, μια προσέγγιση που επέβαλαν ο ψυχρός πόλεμος και ιδιαίτερα η αποκοπή του Τίτο από τον σοβιετικό συνασπισμό. Μιας προσέγγισης που έκανε το κράτος που είχε διεκδικήσει τη δεκαετία του '40 την ελληνική Μακεδονία να γίνει, παρά ταύτα, περιφερειακός εταίρος της χώρας μας, γιατί και για το ΝΑΤΟ και για μας η Γιουγκοσλαβία έπρεπε να διατηρηθεί εκτός σοβιετικής επιρροής...».
Ωστόσο, παρά τα όποια προβλήματα, χωρίς την ιμπεριαλιστική επέμβαση στην περιοχή και το διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, μετά το 1991, δεν ήταν δυνατόν από μόνα τους να αναβιώσουν το παλιό Μακεδονικό ζήτημα, το οποίο, ως ζήτημα εδαφικών διεκδικήσεων, είχε πάψει να υπάρχει.
Αρα λοιπόν η καλύτερη τιμή σε αυτούς τους σλαβόφωνους μαχητές, που έδωσαν τη ζωή τους μέσα απ' τις γραμμές του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, του ΔΣΕ, είναι η συνέχιση της πάλης ενάντια στην πολιτική του ιμπεριαλισμού, όπως αυτή υλοποιείται σήμερα απ' την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και τις άλλες αστικές πολιτικές δυνάμεις.
Είναι δεδομένο, λοιπόν, ότι όσο ο ΣΥΡΙΖΑ θα ενσωματώνεται περισσότερο στην πολιτική του ιμπεριαλισμού, όσο θα συγκλίνει στρατηγικά με αντιδραστικές εθνικιστικές δυνάμεις, τόσο θα καταφεύγει σε ακόμη μεγαλύτερες γελοιότητες, προκειμένου να αναζητήσει αριστερό άλλοθι και να διαμορφώσει κάλπικες διαχωριστικές γραμμές. Αυτό βέβαια καθόλου δε μειώνει τον επικίνδυνο ρόλο στην αθώωση του ιμπεριαλισμού και στην επίθεση στο ΚΚΕ, που πρέπει να βρει απάντηση από αριστερούς, ριζοσπάστες, προοδευτικούς ανθρώπους, από το εργατικό - λαϊκό κίνημα συνολικά.