ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΠΟΙΟΙ ΜΙΛΑΝΕ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ -AΣ ΘΥΜΗΘΟYΜΕ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥΣ:

Ο ΣΑΜΑΡΑΣ, Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, Ο ΚΥΡΚΟΣ ΚΙ ... Ο ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΟΣ!ΜΙΛΑΕΙ Ο ΣΑΜΑΡΑΣ ΚΙ Ο ΚΟΥΛΗΣ ...

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, είναι γιός του Κωσταντίνου Μητσοτάκη, ο οποίος από το βήμα της Βουλής το 1993, αποκάλυψε ότι ο Αντώνης Σαμαράς σαν υπουργός εξωτερικών, στην κυβέρνησή του, όχι μόνο δεν κατάφερε να διεκδικήσει λύση στο όνομα των Σκοπίων σε αντάλλαγμα για τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας που ήθελαν οι Γερμανοί κι οι άλλοι, αλλά ήταν εκείνος που "στις 2 Δεκεμβρίου, στο ίδιο το συμβούλιο των υπουργών εξωτερικών, είχε δεχθεί κατά την συζήτηση του κανονισμού να αναφερθεί η δημοκρατία αυτή με σκέτο το όνομα Μακεδονία ! Κι είχε απλώς διατυπώσει επιφύλαξη, αλλά είχε δεχθεί να μπει στο κείμενο!".

Ήταν λοιπόν ο πρώτος που δέχτηκε την ονομασία "Μακεδονία" σκέτο, για το νέο τότε κράτος των Σκοπίων. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι αυτός που το ξεκίνησε. Αλλά σήμερα ο Σαμαράς παριστάνει τον πιό μεγάλο Μακεδονομάχο, μαζί με τον Κυριάκο.
Δείτε τα δύο βίντεο που υπάρχουν στο παρακάτω άρθρο :

http://www.candiadoc.gr/2019/01/21/i-apokalypsi-toy-kon-mitsotaki-otan-o-quot-makedonomachos-quot-samaras-dechtike-to-onoma-sketi-quot-makedonia-quot-vinteo/?fbclid=IwAR0eBc9bZhNqagKTzn9W-BMZmmE3o2n2dEZAQGvLuyhAtSHND9cdklvkTQc
Είναι τότε που όταν μιλούσε ο μπαμπάς του Κυριάκου σε πολιτικές συγκεντρώσεις, εκείνος μάλλον φώναζε με τους υπόλοιπους από κάτω "αλήτη, προδότη, Σαμαρά".

ΜΙΛΑΝΕ ΟΙ ΧΡΥΣΑΥΓΗΤΕΣ ΚΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ...

Υπήρξε εποχή που η Μακεδονία ήταν «μόνο μία», αλλά ήταν ... Βουλγάρικη.

 Ήταν τότε που οι πολιτικοί πρόγονοι της Χρυσής Αυγής και του Άδωνι, οι ταγματασφαλίτες κι οι κατοχικές κυβερνήσεις, συνεργάζονταν με τον Γερμανό, τον Ιταλό και τον Βούλγαρο κατακτητή, όταν παραδόθηκε η Μακεδονία στους Βούλγαρους, 

http://zanterevolucion.blogspot.com/2018/01/k_28.html

όταν πολεμούσαν ντυμένοι με βουλγαρικές στολές ενάντια στον ΕΛΑΣ που πάλευε να ελευθερώσει την Ελλάδα, όταν έκαναν τη σφαγή της Δράμας και του Δοξάτου, όταν αυτοί μαζί με το Γερμανικό στρατό σκότωσαν 23 Έλληνες πατριώτες στην Αθήνα, στη διαδήλωση του ΕΑΜ κι όλου του λαού ενάντια στη Βουλγαρική κατοχή. 

Ήταν τότε που οι Βούλγαροι φασίστες κυριάρχησαν στη Μακεδονία, με συνεργάτες τους φασίστες προγόνους αυτών των φασιστικών μιασμάτων που σήμερα ουρλιάζουν ότι «η Μακεδονία είναι μόνο μία και Ελληνική» !

 

Οι καλύτεροι μαθητές του Γκαίπμελς μιλάνε για … διαστρέβλωση και παραχάραξη.

ΜΙΛΑΝΕ ΚΙ ΟΙ ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ ...

Ήταν το 1992, όταν άρχισαν τα εθνικιστικά παπαδοσυλλαλητήρια για τη "Μακεδονία", που ο Λεωνίδας Κύρκος (παρών σε εκείνο το συλλαλητήριο), έλεγε :

 «Επρόκειτο για μια τεράστια λαϊκή εκδήλωση που τη χαρακτήριζε η έντονη ευαισθησία απέναντι σε οποιαδήποτε προσπάθεια αμφισβήτησης των συνόρων της ελληνικής Μακεδονίας, πλαστογράφησης της ιστορίας και υφαρπαγής της ιστορικής κληρονομίας» (Αυγή 15/2/1992). 

Κι αυτά τα έλεγε για τη «λαοσύναξη» όπου κυριάρχησε το σύνθημα «φωτιά, φωτιά στα Σκοπιανά σκυλιά». 

Αλλά εκείνος δεν είδε «τίποτα επιθετικό ή εξτρεμιστικό» όπως ο ίδιος είπε. 

Η δε ΑΥΓΗ στο ίδιο φύλο έγραφε : «Εντυπωσιακό το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης. ΠΑΛΜΟΣ ΜΕ ΩΡΙΜΟΤΗΤΑ». 

Και συνέχιζε : «Με ωριμότητα, που έπεισε και τους πλέον δύσπιστους, αλλά και πατριωτικό παλμό, εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες από όλη τη Μακεδονία εξέφρασαν χτες σε μια συγκέντρωση με ιδιαίτερη μαζικότητα και ενωτικό χαρακτήρα την εθνική ευαισθησία τους και την αποφασιστικότητά τους να προασπίσουν την ακεραιότητα, την ιστορία και την πολιτιστική κληρονομιά του ελληνισμού...» («Αυγή», 15/2/1992).

Κι εγκαλούσε μάλιστα το ΚΚΕ ο Κύρκος, γιατί σ’ αυτή την «εθνική προσπάθεια» πήραν μέρος όλοι τους, εκτός του ΚΚΕ. "Πλην Λακεδαιμονίων" έλεγε υποτιμητικά και επιτιμητικά. 

Μιλάνε λοιπόν τώρα αυτοί οι «μεντεσέδες», που οι θέσεις τους είναι ακριβής μετάφραση των εντολών του ΝΑΤΟ και του ΤΡΑΜΠ (βλέπε ολοκληρωμένη έκθεση ΥΠΕΞ ΗΠΑ ), χωρίς να λογαριάζουν τους κινδύνους για το λαό και τη χώρα.
Κι είναι σήμερα οι πολιτικοί αυτοί απόγονοί του Κύρκου, που επιχειρούν να εγκαλέσουν πάλι το ΚΚΕ, γιατί δήθεν συμμετέχει στα συλλαλητήρια των εθνικιστών. 

Και για να πείσουν, δεν διστάζουν με εργολαβίες τύπου Γκαίμπελς, να κατασκευάσουν υποτιθέμενα γεγονότα. Όπως κι ο ίδιος ο δάσκαλός τους ο Γκαίμπελς έλεγε :

 «αν πάνω σ’ ένα λευκό ύφασμα (λαϊκές συνειδήσεις) πέσει μελάνι (Γκαιμπελοσυριζαίικα ψέματα), όσο και να το καθαρίσεις μετά, μια σκιά θα μείνει». Κι αυτό φιλοδοξούν.

ΜΙΛΑΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΠΑΔΑΡΙΟ ...

Μιλάνε για τη Μακεδονία και την Αρχαία Ελλάδα και τον πολιτισμό της. 

Μιλάνε οι πνευματικοί απόγονοι του Θεοδόσιου, του Ιουστινιανού και των «τριών Ιεραρχών». Των Χριστιανών που έλεγαν (και το χειρότερο : τα έπρατταν κιόλας) :

«Διατάσσουμε όλα τα ιερά και οι ναοί των Ελλήνων, όσα βρίσκονται ακόμα άθικτα, να καταστραφούν με διαταγή των τοπικών αρχών και να εξαγνιστούν με την ύψωση του σημείου της σεβαστής χριστιανικής θρησκείας. Αν με επαρκείς αποδείξεις ενώπιον ικανού δικαστή εμφανιστεί κάποιος που έχει παραβλέψει αυτόν τον νόμο, θα τιμωρηθεί με την ποινή του θανάτου». (Αυτοκράτορας Θεοδόσιος).

«Να κλείσουν όλοι οι ναοί σε όλες τις πόλεις και σε όλους τους τόπους της οικουμένης. Αν κάποιος με οποιαδήποτε δύναμη παραβεί (αυτόν τον νόμο) θα τιμωρηθεί με αποκεφαλισμό» … «Τέτοιου είδους πράξεις (λατρεία των Ελλήνων θεών) αν εξακολουθούν να συμβαίνουν (η καταγγελθεί ότι συμβαίνουν) ακόμα και σε κάποιο λιβάδι ή σπίτι, το λιβάδι ή το σπίτι αυτό θα προσαρτηθεί στο ταμείο των ιεροτάτων ανδρών (δηλαδή των Ιερέων της Χριστιανικής Εκκλησίας) ενώ ο ιδιοκτήτης τους, που έδωσε τη συγκατάθεσή του να μιανθεί ο τόπος, θα αποπεμφθεί από το (οποιοδήποτε) αξίωμά του, θα χάσει την περιουσία του και αφού υποστεί βασανισμό με μεταλλικά όργανα, θα οδηγηθεί σε διαρκή εξορία». (Ιουστινιάνειος Κώδικας. 534 μ.Χ.).

Αυτοί λοιπόν έρχονται σήμερα να υπερασπιστούν την αρχαία Μακεδονία, την αρχαία Ελλάδα και την ιστορία της.

 Αυτοί που σε λίγες εβδομάδες θα βυσσοδομούν πάλι εναντίον της αρχαίας Ελλάδας στη λειτουργία των "τριών ιεραρχών", των διωκτών του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού (ο Αθανάσιος τους έλεγε «μιαρούς» Έλληνες, ο Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός έλεγε «κίβδηλον ποίησιν» τα συγγράμματα των αρχαίων Ελλήνων και ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος θεωρούσε πως Χριστιανισμός και Ελληνισμός είναι ασυμβίβαστοι). 

Και λίγο αργότερα θα παρακολουθήσουν με ευλάβεια τα ανθελληνικά αναθέματα της "Κυριακής της Ορθοδοξίας".

ΜΙΛΑΝΕ ΟΛΟΙ ΟΣΟΙ ΔΕΝ ΤΟΛΜΟΥΝ ΝΑ ΠΟΥΝ «ΤΟΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΝΟΧΟ ΚΙ ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΗ Η ΑΙΤΙΑ» …

Αυτοί που μιλάνε ώρες, αλλά δεν τολμούν να πουν τη λέξη ΝΑΤΟ. 

Όλοι αυτοί που ξέρουν την αιτία του προβλήματος, ξέρουν τα συμφέροντα που παίζονται, βλέπουν τις «εντολές», τις διεργασίες στο πολιτικό σκηνικό, τις προετοιμασίες, τις κινήσεις στρατευμάτων … Που ξέρουν όλα αυτά που το ΝΑΤΟ δεν κρύβει, αλλά αντίθετα φροντίζει να προβάλλει ολοκάθαρα (όπως η πρόσφατη «Ολοκληρωμένη Έκθεση («Integrated Country Strategy») του αμερικανικού Υπουργείου Εξωτερικών για την Ελλάδα»
https://www.rizospastis.gr/page.do…
https://www.imerodromos.gr/ekthesi-steit-dipartment-gia-ti…/). Αλλά δεν τολμούν να το ψελλίσουν, γιατί τότε θα κατέρρεε όλο το αφήγημά τους. 

Λες και μιλάνε και λένε τόσα πολλά, για να κρύψουν τον φίλο τους τον ένοχο : το ΝΑΤΟ.

Αντί λοιπόν να τους ακούς, έλα να μιλήσεις εσύ. Σήμερα Πέμπτη 24/1, στις 6:30 μ.μ. στο πάρκο ελευθερίας. Και να φωνάξεις όπως παλιά «ΝΑΤΟ ΝΑΤΟ ΠΑΝΑΘΕΜΑ ΤΟ».

Manos Doukas

ΓΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ: ΔΕΣ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ ΤΗΣ ΒΡΩΜΙΚΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ:

Τα περί ηγετικής θέσης της Ελλάδας στα Βαλκάνια, που αναμασά ο κ. Τσίπρας, δείχνουν μικρομεγαλισμό, εναρμόνιση με στοχεύσεις τμημάτων του κεφαλαίου, συνειδητή εξυπηρέτηση των σχεδίων της ιμπεριαλιστικής μηχανής, με τις πλάτες της οποίας «τολμά» ο πρωθυπουργός να θέτει τέτοια πολύ επικίνδυνα ζητήματα.

ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΡΕΣΠΩΝ

Γρανάζι των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών στα Βαλκάνια

Του Γιώργου ΜΑΡΙΝΟΥ*

Το ΚΚΕ, με κριτήριο τα συμφέροντα των εργαζομένων και την ανάπτυξη της κοινής πάλης των λαών, παρεμβαίνει σταθερά στις εξελίξεις στην περιοχή μας, αποκαλύπτει τον επικίνδυνο χαρακτήρα των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και στοχεύσεων, των επιδιώξεων της αστικής τάξης που βάζουν τη σφραγίδα τους στη Συμφωνία των Πρεσπών.

Τα μέλη και οι φίλοι του Κόμματος και της ΚΝΕ, αλλά και πρωτοπόροι εργαζόμενοι, νέοι και νέες, που ανησυχούν γι' αυτές τις επικίνδυνες εξελίξεις καλούνται να καταβάλουν ακόμα μεγαλύτερες προσπάθειες στη μάχη της ουσιαστικής ενημέρωσης και κινητοποίησης του λαού, κόντρα στη βιομηχανία του ψεύδους και της παραπληροφόρησης, στις συκοφαντίες κατά του ΚΚΕ.

Η ενημέρωση του λαού θα φωτίσει την πραγματική κατάσταση και θα δείξει ότι η στρατηγική σύμπλευση του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ, συνολικά των κομμάτων του κεφαλαίου, αποδεικνύεται μέσα από τη βασική τους γραμμή, την υπεράσπιση των συμφερόντων της πλουτοκρατίας, των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, παρά την παραπλανητική επιχειρηματολογία, τους ψευτοκαυγάδες, τις εθνικιστικές και κοσμοπολίτικες κραυγές.

Στόχος είναι να βγάλουν οι λαϊκές δυνάμεις συμπεράσματα και να τα αξιοποιήσουν στους αγώνες τους, να καταγραφεί στις συνειδήσεις των ανθρώπων του μόχθου η πραγματική διαφορά που κάνει η πολιτική του ΚΚΕ και πόσο σημαντικός παράγοντας είναι η ενίσχυσή του παντού, για να δυναμώσει ο λαϊκός αγώνας σε όλα τα μέτωπα. Να σταλεί το μήνυμα της αντεπίθεσης και να αποκρυσταλλωθεί στη σκέψη ότι η πάλη για να ζήσουν οι λαοί ειρηνικά, με δικαιώματα που ανταποκρίνονται στις ανάγκες τους συνδέεται άμεσα με την πάλη για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας που γεννάει το εθνικιστικό μίσος, τους ανταγωνισμούς και τον πόλεμο, τη φτώχεια και τη δυστυχία.

Το «ΝΑΙ» και το «ΟΧΙ» στη Συμφωνία των Πρεσπών όχι μόνο δεν είναι ασφαλές κριτήριο για να κρίνουν οι λαϊκές δυνάμεις τη στάση των πολιτικών κομμάτων, αλλά λειτουργούν ως παγίδες χειραγώγησης αν δεν εξεταστεί η πολιτική τοποθέτηση στο βασικό στόχο της Συμφωνίας, την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

Το «ΝΑΙ» του ΣΥΡΙΖΑ, των υπολειμμάτων των ΑΝΕΛ και του Ποταμιού ή άλλων προθύμων που συνυπολογίζει ο κ. Τσίπρας στο φιάσκο της κεντροαριστερής εξαπάτησης του λαού, εγκρίνει τη συμφωνία που διαμορφώθηκε με παρέμβαση των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ, ισχυρών ελληνικών επιχειρηματικών συμφερόντων στην περιοχή, διατηρώντας το σπέρμα του αλυτρωτισμού (εθνικότητα, μακεδονικός λαός και γλώσσα) που δεν μπορεί να ξεπεραστεί με ερμηνευτικές υποσημειώσεις που χωράνε διπλές και πολλαπλές αναγνώσεις.

Το «ΟΧΙ» της ΝΔ, του ΚΙΝΑΛ, του Καμμένου, του Λεβέντη και των φασιστών της Χρυσής Αυγής έχει τον ίδιο παρονομαστή με το «ΝΑΙ» του ΣΥΡΙΖΑ και των συμμάχων του για τη στήριξη των επιδιώξεων των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, των οικονομικών ομίλων στα Βαλκάνια. Το «ΟΧΙ» αυτό εκφράζει την αδιέξοδη λογική της ονοματολογίας ή ακόμα εκφράζει (ή ανέχεται) εθνικιστικές θέσεις που φτάνουν μέχρι του σημείου προβολής του αλυτρωτικού συνθήματος «η Μακεδονία είναι μία και ελληνική», το οποίο δεν έχει καμία ιστορική βάση και χρησιμοποιείται για τον εγκλωβισμό λαϊκών δυνάμεων.

Μόνο το ΚΚΕ με την πάλη του και την καταψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών εκφράζει την αντίθεσή του στο βασικό της στόχο, συνεχίζοντας με συνέπεια το διαχρονικό του αγώνα κατά των επικίνδυνων ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων στην περιοχή.Είναι η μόνη πολιτική δύναμη που αποκάλυψε από τις αρχές της δεκαετίας του '90 τον παραπλανητικό ρόλο της ονοματολογίας, διαχώρισε τη θέση του από τα εθνικιστικά συλλαλητήρια στα οποία συμμετείχαν τα αστικά κόμματα και οι δυνάμεις του οπορτουνισμού, του τότε Συνασπισμού, προγόνου του ΣΥΡΙΖΑ, που επιδόθηκε σε αντιΚΚΕ επιθέσεις.Είναι το μόνο κόμμα που μίλησε (από τότε) για σύνθετη ονομασία της ΠΓΔΜ με γεωγραφικό προσδιορισμό, καταδικάζοντας τον αλυτρωτισμό και τον εθνικισμό, αναδεικνύοντας ότι η Μακεδονία είναι μια ευρεία γεωγραφική περιφέρεια η οποία, μετά τους Βαλκανικούς πολέμους, με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου, το 1913, κατανεμήθηκε στην Ελλάδα, στη Βουλγαρία, στην τότε Σερβία και την Αλβανία και κανένα κράτος δεν έχει δικαίωμα στην αποκλειστικότητα.

Τι προηγήθηκε της Συμφωνίας των Πρεσπών;

Με πολλά στοιχεία αποδεικνύεται ότι το 2017-2018 εκδηλώθηκε μπαράζ παρεμβάσεων και εκβιασμών σε όλες τις φάσεις των διαπραγματεύσεων, πριν, κατά τη διάρκεια της υπογραφής της συμφωνίας, το δημοψήφισμα και την επικύρωση από τη Βουλή της ΠΓΔΜ, με τη συμμετοχή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

Ο ισχυρισμός των κυβερνητικών στελεχών ότι δεν υπήρξαν παρεμβάσεις από έξω είναι πέρα για πέρα ψευδής.

O Αμερικανός πρέσβης, Τζ. Πάιατ, δεν κρύβει τη χαρά του για τη «βρώμικη δουλειά» που κάνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και έχει μιλήσει πολλές φορές για το ρόλο του κ. Τσίπρα και του επιτελείου του. Σε συνέντευξή του στον τηλεοπτικό σταθμό «ΣΚΑΪ», το Φλεβάρη του 2018, ανέφερε σχετικά: «Ας συζητήσουμε λίγο πιο ανοικτά για τη γεωπολιτική θέση της Ελλάδας και των Δυτικών Βαλκανίων (...) Είχαμε τον πρωθυπουργό, κ. Τσίπρα, στην Ουάσιγκτον τον Οκτώβριο (του 2017). Είχαμε μια εξαιρετική συζήτηση με τον αντιπρόεδρο Πενς, που ήταν επικεντρωμένη σ' αυτό ακριβώς το θέμα. Οι θέσεις Ελλάδας και ΗΠΑ συγκλίνουν σημαντικά. Και οι δύο κυβερνήσεις μας πιστεύουν ότι οι χώρες των Δυτικών Βαλκανίων πρέπει να συνεχίσουν την πορεία τους για ένταξη στους ευρωατλαντικούς θεσμούς».

Ο γγ του ΝΑΤΟ, Γ. Στόλτενμπεργκ, σε δηλώσεις του στις 15 Φλεβάρη 2018 ξεκαθάρισε: «Επισκέφθηκα πρόσφατα τα Σκόπια και η νέα κυβέρνηση εκεί με τον πρωθυπουργό Ζόραν Ζάεφ δήλωσε σαφώς ότι θα ήθελαν να δείξουν κάποια ευελιξία, να προσπαθήσουν να βρουν λύση (...) Πρόσφατα μίλησα με τον πρωθυπουργό της Ελλάδας Τσίπρα (...) Ελπίζω πραγματικά ότι είναι δυνατή η εξεύρεση λύσης (...) και θα επιτρέψει στην ΠΓΔΜ να γίνει μέλος της Συμμαχίας. Συνεπώς τους παροτρύνω να είναι ευέλικτοι και να προσπαθήσουν να βρουν λύση».

Η «ευρωατλαντική ολοκλήρωση» αποτελεί βασικό στόχο της αποκαλούμενης Στρατηγικής της ΕΕ για τη διεύρυνση στα Δ. Βαλκάνια που εγκρίθηκε στην Κομισιόν στις 6/2/18. Η αρμόδια επίτροπος για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Ασφάλειας, Φ. Μογκερίνι, δήλωσε ότι «τα Βαλκάνια είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα αγορά για την ΕΕ (...) Αρκεί να δει κανείς τα οικονομικά στοιχεία για να αντιληφθεί ότι ως ΕΕ έχουμε τις περισσότερες Αμεσες Ξένες Επενδύσεις στην περιοχή και τι προοπτικές και δυνατότητες θα υπάρξουν για όλους μας, αν ενσωματώσουμε αυτήν την αγορά των 80 εκατ. ατόμων»!

Ο πρωθυπουργός, Αλ. Τσίπρας, μετά την υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών έθεσε στον γγ του ΝΑΤΟ τη θέση για την ολοκλήρωση των διαδικασιών ένταξης, ενώ μέσα στον Ιούλη επιδόθηκε από τον γγ του ΝΑΤΟ στον πρωθυπουργό Ζάεφ η πρόσκληση για έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με τη ΝΑΤΟική λυκοσυμμαχία.

Ο Τραμπ, η Μέρκελ, σύσσωμο το ιμπεριαλιστικό επιτελείο χαρακτηρίζει τη Συμφωνία των Πρεσπών ιστορική ευκαιρία (!) και συγχαίρει τον Τσίπρα και τον Ζάεφ.

Αυτά και άλλα (πολλά) στοιχεία, που έχει δημοσιεύσει ο «Ριζοσπάστης», δείχνουν καθαρά τι κρίθηκε όλη αυτήν την περίοδο και τι μέσα χρησιμοποιήθηκαν για να επιτευχθεί ο στόχος της ένταξης της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ με «προξενητή» την ελληνική κυβέρνηση.

Η προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να είναι κυνική, αλλά έχει κοντά ποδάρια, είναι αδιέξοδη. Κάθε προσπάθεια που κάνει να σηκώσει τον αντιδεξιό τόνο στο πλαίσιο του διπολικού παιχνιδιού με τη ΝΔ και να εμφανιστεί ως προοδευτική δύναμη, πέφτει πάνω στη συγκυβέρνηση με τον Καμμένο και το ακροδεξιό κόμμα των ΑΝΕΛ, δεν μπορεί να κρύψει τις σχέσεις του με τον Τραμπ, την Μέρκελ, τον γγ του ΝΑΤΟ Στόλτενμπεργκ και άλλους αστέρες της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Επιβεβαιώνει διαρκώς το ρόλο του συνηγόρου των εγκλημάτων του αμερικανοΝΑΤΟικού ιμπεριαλισμού και της ΕΕ, των ιμπεριαλιστικών πολέμων και επεμβάσεων.

Κάθε φορά που επιχειρεί να παρουσιάσει τη Συμφωνία των Πρεσπών «ως καταλύτη συμπόρευσης των προοδευτικών δυνάμεων», βλέπει τη φάτσα του στον καθρέφτη των μνημονίων και των μνημονιακών νόμων, διαπιστώνει ότι οι νέοι συνεταίροι του είναι κραγμένες περιπτώσεις εθνικιστών που στηρίζουν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ και άλλες φιγούρες που έχουν πρωταγωνιστήσει στην εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής που βασάνισε και βασανίζει το λαό μας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει τη βρώμικη δουλειά

Τα περί «ευθύνης και τόλμης» που δήθεν επέδειξε ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξέλιξη των διαπραγματεύσεων ή ότι η συγκυρία έφερε τους «καλούς» (σοσιαλδημοκράτες) Τσίπρα και Ζάεφ στη διακυβέρνηση και διαμόρφωσε θετικές συνθήκες για τη Συμφωνία δεν μπορούν να κρύψουν την αλήθεια.

Η βάση πάνω στην οποία οικοδομείται η Συμφωνία των Πρεσπών φαίνεται καθαρά στο άρθρο 2, που προβλέπει την ένταξη - ενσωμάτωση της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, καθορίζοντας (ακόμα και) τη διαδικασία, τα καθήκοντα και τις κινήσεις που αναλαμβάνουν να προωθήσουν οι κυβερνήσεις της Ελλάδας και της γειτονικής χώρας στις λυκοσυμμαχίες.

Οι κυβερνητικοί απολογητές αναρωτιούνται «πονηρά»: «Μα γιατί το ΚΚΕ αντιδρά έντονα; Με την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ διαμορφώνονται συνθήκες σταθερότητας και ασφάλειας στην περιοχή»!

Το πάθος με το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ επιδίδεται στο «ξέπλυμα» του αμερικανοΝΑΤΟικού και ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού είναι χαρακτηριστικό στοιχείο ενός οπορτουνιστικού κόμματος που, διά μέσου της σοσιαλδημοκρατικής μετάλλαξης και της στήριξης τμημάτων της αστικής τάξης, βουτάει στο βάλτο της καπιταλιστικής διαχείρισης και γίνεται συνεχώς πιο αδίστακτος.

Μέρος αυτής της πορείας είναι η ανάληψη του ρόλου του σημαιοφόρου των ευρωατλαντικών σχεδίων, η δημιουργία στρατιωτικών βάσεων σε δεκάδες περιοχές της χώρας, η συμμετοχή σε ΝΑΤΟικές αποστολές και ασκήσεις, η μετατροπή της χώρας σε ιμπεριαλιστικό ορμητήριο, γεγονότα που επιβάλλεται να ταρακουνήσουν εργαζόμενους που ακολουθούν ακόμα αυτό το κόμμα, όσους αισθάνονται αριστεροί.

Η ιστορική και σύγχρονη πείρα έχει αποδείξει ότι οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ έχουν βασανίσει τα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή. Ευθύνονται για την τουρκική κατοχή της Κύπρου και τη διατήρησή της για 45 χρόνια, τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας τη δεκαετία του '90, την αλλαγή συνόρων, τους αιματηρούς πολέμους σε Σερβία, Κροατία, Βοσνία - Ερζεγοβίνη, Κόσσοβο, τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας το 1999, τους πολέμους σε Ιράκ, Συρία και Λιβύη.

Η ευρωατλαντική διείσδυση έχει προκαλέσει οδυνηρές συνέπειες στους λαούς των Βαλκανίων, τους έχουν μπλέξει σε μεγάλες περιπέτειες. Μεθοδικά, χρόνο το χρόνο, δημιουργείται ένα πολύ επικίνδυνο τόξο στρατιωτικών βάσεων και υποδομών, στο Κόσσοβο, στην ΠΓΔΜ, στην Αλβανία, στη Βουλγαρία, στη Ρουμανία κ.α., σ' έναν αδυσώπητο ανταγωνισμό με τη Ρωσία, που διατηρεί ακόμα ισχυρές προσβάσεις στην περιοχή, και την Κίνα, που επεκτείνει τα συμφέροντά της μέσω του «Νέου Δρόμου του Μεταξιού».

Σ' αυτό το έδαφος αναζωπυρώνονται οι «διαπραγματεύσεις» και αντιπαραθέσεις για νέες αλλαγές των συνόρων ανάμεσα στη Σερβία και το προτεκτοράτο του Κοσσόβου, το οποίο δημιουργεί το δικό του στρατό, «δένεται» πολύμορφα με την Αλβανία, με την οποία έχει πλέον κοινά σύνορα, ενώ στην Αλβανία, μέλος του ΝΑΤΟ από το 2009, η αστική τάξη προβάλλει επίμονα το στόχο για τη «Μεγάλη Αλβανία».

Δεν υπάρχει περιθώριο για αυταπάτες. Η Τουρκία εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ μαζί με την Ελλάδα το 1952, είναι «σύμμαχοι» για δεκαετίες, αλλά συνεχίζεται και κλιμακώνεται η αμφισβήτηση των συνόρων στο Αιγαίο, είναι καθημερινές οι παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου και θαλάσσιου χώρου, εκδηλώνονται επεισόδια που προειδοποιούν για συγκρούσεις.

Στις εξελίξεις αυτές δεν μετράνε μόνο τα μεγέθη της κάθε χώρας, όπως ισχυρίζονται στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ (π.χ. για την ΠΓΔΜ) για να καλλιεργήσουν τον εφησυχασμό και να ενοχοποιήσουν τη βάσιμη λαϊκή ανησυχία. Μετράνε οι αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις και στρατιωτικές δυνάμεις στα Βαλκάνια, οι παρεμβάσεις της Τουρκίας στην περιοχή, οι ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, που είναι μαθημένες σε πολεμικές επιχειρήσεις σε στιγμές όξυνσης της κατάστασης.

Κανείς εργαζόμενος να μην «τσιμπήσει» στο δόλωμα της γεωστρατηγικής αναβάθμισης που προβάλλουν ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστικά κόμματα στην Ελλάδα. Τον ίδιο στόχο βάζουν οι αστικές τάξεις και τα κόμματά τους στις άλλες χώρες, έτσι ετοιμάζεται το «μενού» των ανταγωνισμών και των συγκρούσεων. Τα περί ηγετικής θέσης της Ελλάδας στα Βαλκάνια, που αναμασά ο κ. Τσίπρας, δείχνουν μικρομεγαλισμό, εναρμόνιση με στοχεύσεις τμημάτων του κεφαλαίου, συνειδητή εξυπηρέτηση των σχεδίων της ιμπεριαλιστικής μηχανής, με τις πλάτες της οποίας «τολμά» ο πρωθυπουργός να θέτει τέτοια πολύ επικίνδυνα ζητήματα.

Κανείς εργαζόμενος να μην υποτιμήσει τα «κομπλιμέντα» του Αμερικανού πρέσβη, Πάιατ, που χαρακτηρίζει την ελληνική κυβέρνηση «γεωπολιτικό μεντεσέ» γιατί αυτά βρωμάνε μπαρούτι και ισοδυναμούν με βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις, είναι κίνδυνος - θάνατος για τους εργαζόμενους στην Ελλάδα και την περιοχή.

Οι κίνδυνοι αυτοί φαίνονται καθαρά στην πρόσφατη έκθεση του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών για την Ελλάδα (Αύγουστος 2018) που αναφέρει: «Η γεωγραφική θέση της Ελλάδας την καθιστά έναν από τους βασικούς "παίχτες" στην προσπάθεια των ΗΠΑ και της ΕΕ για τη διαφοροποίηση των πηγών φυσικού αερίου στις βορειοευρωπαϊκές χώρες, οι οποίες στηρίζονται κυρίως σε ρωσικό φυσικό αέριο» και μιλάει για την «...ανάγκη στήριξης της Ελλάδας, ώστε να διατηρήσει τον ηγετικό της ρόλο στην ενσωμάτωση των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ...»,θέτοντας αυτά που αντιγράφει ο κ. Τσίπρας.

Οι εθνικισμοί δεν έχουν μόνο ιστορική αναφορά, είναι σε δράση, όπλο στα χέρια των αστικών τάξεων, πραγματικός κίνδυνος για τους λαούς. Η ιμπεριαλιστική στρατηγική εκμεταλλεύεται υπαρκτές ή ανύπαρκτες μειονότητες, χρησιμοποιεί την επικίνδυνη θεωρία του λεγόμενου αυτοπροσδιορισμού, που αναπαράγουν το επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ και δυνάμεις του οπορτουνισμού, ανοίγοντας νέες πληγές, ρίχνοντας νερό στο μύλο των σχεδίων αλλαγής των συνόρων, σε αναδιατάξεις που περνούν μέσα από πολεμικές συγκρούσεις.

Σ' αυτές τις συνθήκες ο εφησυχασμός που καλλιεργείται με τη «ρηματική διακοίνωση» και διάφορες αναφορές στα περί «φιλίας των λαών», είναι για ξεκάρφωμα, ένα «μπαλόνι στον άνεμο». Οι εθνικισμοί και αλυτρωτισμοί και από τις δύο πλευρές, μέσα στο γενικότερο περιβάλλον της περιοχής και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, θα αλληλοτροφοδοτούνται και θα αλληλοσυμπληρώνονται. Νέες συμμαχίες και αναδιατάξεις, νέοι συσχετισμοί πολιτικών δυνάμεων θα θέτουν τις δικές τους προτεραιότητες και τα ευχολόγια θα ακυρώνονται στην πράξη. Έτσι λειτουργούν το ιμπεριαλιστικό σύστημα και η κάθε αστική εξουσία. Κινούνται με βάση τα δικά τους συμφέροντα και πάντα κατά των λαών.

Το παράδειγμα του ΚΚΕ είναι φωτεινό

Οι γελοίοι ισχυρισμοί στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ «περί εθνικισμού του ΚΚΕ», οι παρεμβάσεις διαφόρων «παπαγάλων», εμπαθών αντικομμουνιστών που είναι σε αποστολή και μιλούν «πονηρά» περί αλλαγής θέσης του ΚΚΕ για την ΠΓΔΜ, είναι συνειδητή ψευδολογία, ενταγμένη στο σχεδιασμό στήριξης της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ και της Συμφωνίας των Πρεσπών. 

Η πράξη του Κόμματος όλα αυτά τα χρόνια δίνει απάντηση:

• Μέσα στις δύσκολες συνθήκες της αντεπανάστασης, το ΚΚΕ καταδίκασε την ιμπεριαλιστική επέμβαση για τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας που στήριξαν αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις.

• Μίλησε καθαρά για τον αποπροσανατολιστικό ρόλο της ονοματολογίας, στο ζήτημα της ΠΓΔΜ άνοιξε μέτωπο στον εθνικισμό και τον αλυτρωτισμό.

• Αντιπάλεψε τους πολέμους που διεξάχθηκαν στο έδαφος της πρώην Γιουγκοσλαβίας μέχρι το 1998, σε αντίθεση με τις αστικές δυνάμεις και τον οπορτουνισμό που χαιρέτισαν την αλλαγή συνόρων στα Βαλκάνια.

• Με συνέπεια καταψήφισε στη Βουλή και αντιπάλεψε τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΕ.
• Αντιτάχθηκε στην ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, των Σλοβενίας, Βουλγαρίας, Ρουμανίας, Κροατίας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, της Αλβανίας και του Μαυροβουνίου στο ΝΑΤΟ. Συνέχεια αυτής της συνεπούς πορείας είναι η στάση του ΚΚΕ ενάντια στην ένταξη της ΠΓΔΜ στις λυκοσυμμαχίες και στη Συμφωνία των Πρεσπών.
• Με δεκάδες κινητοποιήσεις σε όλη τη χώρα καταδικάζει τον αμερικανοΝΑΤΟικό ιμπεριαλισμό, συσπειρώνει λαϊκές δυνάμεις στο στόχο της αποδέσμευσης από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

Σε κάθε φάση των εξελίξεων το νήμα που διαπερνάει την πολιτική του ΚΚΕ είναι η πίστη στο δίκιο των εργαζομένων και η προσπάθεια να δυναμώσουν η κοινή πάλη των λαών, η φιλία τους, οι σχέσεις αμοιβαίου οφέλους.

Με αυτόν το στόχο το ΚΚΕ πρωταγωνιστεί στην ταξική πάλη και συνεργάζεται με τα ΚΚ των βαλκανικών χωρών, συμπεριλαμβανομένου του ΚΚ Μακεδονίας, το οποίο έχει αντιταχθεί στην ένταξη στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ και απείχε από το δημοψήφισμα.

Με αυτόν το στόχο το ΚΚΕ πρωταγωνιστεί στην οργάνωση τακτικών συναντήσεων των ΚΚ στα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή για το συντονισμό της πάλης κατά των αστικών τάξεων, των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και για το κλείσιμο των αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων.

Με αυτόν το στόχο έχει αναλάβει αμέτρητες πρωτοβουλίες στο κομμουνιστικό κίνημα, κοπιάζει για το συντονισμό της δράσης στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, για την ενίσχυση των διεθνών αντιιμπεριαλιστικών οργανώσεων, με φάρο την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, την αναγκαιότητα και επικαιρότητα του σοσιαλισμού.

*Ο Γιώργος Μαρίνος είναι μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ

• Το άρθρο αναδημοσιεύεται από το φύλλο του «Ριζοσπάστη», Τετάρτη 23 Γενάρη 2019. 

Οι εμφάσεις στο κείμενο του blog 

ΒΟΥΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΣΤΙΣ ΠΡΕΣΠΕΣ: -ΑΠΟΨΕΙΣ

«Σαν θα’ρθει η ώρα της πορείας Πολλοί δεν ξέρουν Πως επικεφαλής βαδίζει ο εχθρός τους Η φωνή που διαταγές τους δίνει Είναι του εχθρού τους η φωνή Εκείνος που για τον εχθρό μιλάει Είναι ο ίδιος τους ο εχθρός» ΜΠΡΕΧΤ

Άλλο ένα συλλαλητήριο θα πραγματοποιηθεί για το λεγόμενο Σκοπιανό. Οι διοργανωτές είναι εθνικιστές και ακροδεξιοί που βρίσκουν ευκαιρία να χύσουν το δηλητήριό τους. Μαζί τους η ΝΔ ,ΚΙΝΑΛ ΑΝΕΛ κτλ. που δεν διστάζουν να ρίχνουν «νερό στο μύλο της ακροδεξιάς» αλλάζοντας στάση για να εξυπηρετήσουν τα προεκλογικά τους συμφέροντα.
Από την άλλη μεριά η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που θεωρεί «προοδευτική» τη συμφωνία των Πρεσπών που της υπέδειξαν οι ΗΠΑ και η ΕΕ.
Είναι υποκριτικά τα όσα αναφέρει ο Τσίπρας ότι «Πατριωτης δεν είναι όποιος αγαπά μόνο την πατρίδα του αλλά όποιος αγαπά και τις πατρίδες των άλλων» Αλήθεια πώς αγαπάνε την πατρίδα των Παλαιστίνιων κάνοντας κοινά στρατιωτικά γυμνάσια με το Ισραήλ; Πώς αγαπάνε την πατρίδα των Σύριων δίνοντας τις βάσεις για να τους βομβαρδίζουν;
Επικαιροποιώ, λοιπόν, ένα παλαιότερο κείμενό μου για να απευθυνθώ σε όλους όσους ανησυχούν, προβληματίζονται και δεν έχουν σχέση με τους εθνικιστές και τους δήθεν «νατοϊκούς προοδευτικούς».

Ένας παλιός αγωνιστής πριν πολλά χρόνια μου είχε πει:Αγόρι μου, για να οργανώσεις ή να συμμετέχεις σε έναν αγώνα θα πρέπει αυτόματα να απαντάς σε τρία ερωτήματα: Πως; Με ποιους; Και γιατί;

Σε αυτά τα ερωτήματα θα προσπαθήσω να απαντήσω!

ΠΩΣ?

Αυτό το ερώτημα στη συγκεκριμένη κινητοποίηση ίσως έχει τη μικρότερη σημασία, αν και πολλές φορές έχει άμεση σχέση με το περιεχόμενο μιας κινητοποίησης. Οι εθνικιστές, οι ακροδεξιοί η ΝΔ, οι ΑΝΕΛ, το ΚΙΝΑΛ κτλ. θα διαδηλώσουν στο Σύνταγμα με αναφορές μόνο στο όνομα. Όσοι θέλουν να αναδείξουν την ουσία της συμφωνίας, τα συμφέροντα που εξυπηρετεί θα πάνε στην Αμερικανική πρεσβεία, στα γραφεία του ΝΑΤΟ.

ΜΕ ΠΟΙΟΥΣ?

Απαντώντας σε αυτό το ερώτημα αρχίζουμε και μπαίνουμε στην ουσία.
Γιατί όταν τέθηκε το ερώτημα με ποιους η ΝΔ , οι ΑΝΕΛ, ο Λεβέντης, οι Δήμαρχοι, οι παπάδες αλλά και άλλα πολιτικά στελέχη από την πλειοψηφία των αστικών κομμάτων δήλωσαν ότι δεν έχουν κανένα πρόβλημα να είναι μαζί με τους φασίστες, τους παραστρατιωτικούς, με σκοταδιστικές παραθρησκευτικές οργανώσεις κτλ.
Δικαιολογούν τη στάση τους αναφέροντας ότι πάμε γιατί δεν θα χαρίσουμε τον κόσμο που συμμετέχει στους φασίστες.
Ψήφους δεν θέλουν να χαρίσουν, έτσι βλέπουν όσους συμμετέχουν, άλλα έλεγαν πριν δυο χρόνια για το όνομα των Σκοπίων, άλλα έκαναν όταν κυβερνούσαν, πατρίδα τους είναι οι καρέκλες της εξουσίας και τα συμφέροντα των αφεντικών τους.
Κανένα πρόβλημα δεν έχουν να συνεισφέρουν στη διαμόρφωση εθνικιστικών και ρατσιστικών αντιλήψεων αρκεί να κρατήσουν τον λαό στο «μαντρί» τους.
Όλοι αυτοί όταν τους καλείς να συμμετάσχουν σε συγκέντρωση για την ειρήνη ενάντια στους πολέμους που κατά καιρούς κάνει το ΝΑΤΟ λένε όχι γιατί είναι κομματικές, ενώ η ΧΑ είναι πολιτιστικός σύλλογος.
Με ποιους; Αυτούς που καμώνονται τους ανεξάρτητους τους ακομμάτιστους και είναι στελέχη της ΝΔ, των ΑΝΕΛ, της ΧΑ κά.; Των λεγόμενων μακεδονικών σωματείων του εξωτερικού που ήταν υπέρ του πολέμου στην Γιουγκοσλαβία, που τα περισσότερα λειτουργούν στις εκλογές ως πολιτικές οργανώσεις της ΝΔ;
Όταν ακούς για ακομμάτιστους για ανεξάρτητους το πρώτο πράγμα που πρέπει να σκεφτείς είναι ποιους κομματικούς στόχους εξυπηρετούν όλοι αυτοί.
Με ποιους; Τους εθνικιστές; Πότε οι εθνικιστές- φασίστες υπερασπίστηκαν την πατρίδα;
Στην κατοχή ως συνεργάτες των Γερμανών; Στη χούντα ως βασανιστές; Στην εισβολή στην Κύπρο ως προδότες;
Οι εθνικιστές είτε είναι Σκοπιανοί και παρουσιάζουν χάρτες με τα Σκόπια μέχρι την Θεσσαλονίκη και Μέγα Αλέξανδρους, είτε βρίσκονται στην Τουρκία και θέλουν τα ελληνικά νησιά και την Δυτ. Θράκη. Είναι το ίδιο με τους δικούς μας, αυτούς που θέλουν να πάρουμε την Πόλη, τη Μικρά Ασία και τα μισά βαλκάνια.
Είναι αυτοί που κάνουν πως δεν ξέρουν ή δεν αναγνωρίζουν τη συνθήκη του Βουκουρεστίου το 1913 που προσδιόριζε την γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας και σε ποιες χώρες ανήκει δίνοντας έτσι πάτημα στον Ερντογαν να αμφισβητεί με τη σειρά του τη συνθήκη της Λοζάνης με ό,τι σημαίνει αυτό. Αυτοί είναι οι εθνικιστές «το ένα χέρι νίβει το άλλο…».
Όλους αυτούς τους γεννάει η ίδια μήτρα, εξυπηρετούν τα ίδια συμφέροντα, είναι τσιράκια των Αμερικάνων, των Ρώσων και όσων θέλουν να ευεργετήσουν τα συμφέροντά τους στην περιοχή.
ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΚΑΘΕ ΛΑΪΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΜΑΖΙ.

«Σαν θα’ρθει η ώρα της πορείας Πολλοί δεν ξέρουν Πως επικεφαλής βαδίζει ο εχθρός τους Η φωνή που διαταγές τους δίνει Είναι του εχθρού τους η φωνή Εκείνος που για τον εχθρό μιλάει Είναι ο ίδιος τους ο εχθρός» ΜΠΡΕΧΤ

ΓΙΑΤΙ?

Το γιατί αφορά το περιεχόμενο ενός αγώνα, τι διεκδικούμε.
Τι διεκδικούν οι διοργανωτές του συλλαλητηρίου; Να μην υπάρχει το Μακεδονία με καμία μορφή στο όνομα των Σκοπίων.
Όμως η ουσία της συνθήκης των Πρεσπών δεν είναι αυτό, οι 150 χώρες αναγνωρίζουν τα Σκόπια ως «Μακεδονία» ενώ και εμείς το αναγνωρίζουμε αφού υπάρχει στο ΠΓΔΜ.
Σήμερα το διακύβευμα με ποιο όνομα θα δεχτεί η Ελλάδα να μπουν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ.
Αυτό το κρύβουν οι διοργανωτές των συλλαλητηρίων, κουβέντα δεν λένε η μάλλον λένε να μπουν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ άλλα με άλλο όνομα.
Και εγώ απευθύνω την εξής ερώτηση: Τα Σκόπια ακόμα και με το όνομα «Νότια Σουηδία» ενταγμένα στο ΝΑΤΟ και στους γεωπολιτικούς σχεδιασμούς του, προτεκτοράτο των Αμερικάνων στους ανταγωνισμούς τους με τους Ρώσους και τους Τούρκους δεν θα είναι ένας διαρκείς κίνδυνος για την περιοχή;
Αλλά για όλα αυτά κουβέντα δεν γίνεται από τους διοργανωτές.
Όμως εσύ οφείλεις να έχεις βγάλει τα συμπεράσματά σου από τον πόλεμο στην Γιουγκοσλαβία, στη Συρία, στη Λιβύη και αλλού.
Είμαι από τους «τυχερούς» που έζησα το κλίμα στο συλλαλητήριο το 1992 στην Θεσσαλονίκη. Εκεί που όποιος είχε άλλη άποψη και προσπαθούσε να την πει δημόσια κινδύνευε με λιντσάρισμα. Κλειστήκαμε στα σπίτια μας γιατί έξω αλώνιζαν οι φασίστες.
Ανήκω στους «Λακεδαιμονίους» όπως τους χαρακτήρισε ο Κύρκος που όχι μόνο δεν συμμετείχε άλλα είχε και άλλη άποψη.
Και τα γραφώ αυτά απευθυνόμενος σε συναγωνιστές που καταθέτουν την απογοήτευσή τους για την ευκολία που ο λαός ακολουθεί «ξένες σημαίες».
Τότε ήταν πραγματικά δύσκολα!!
Τότε το 95% του λαού ακολουθούσε όλους αυτούς, τώρα ένα σημαντικό κομμάτι του λαού είναι υποψιασμένο και δεν τους ακολουθεί.
Γι’ αυτό καλές οι «εικονομαχίες» στο φέισμπουκ, καλή και η πλάκα με τις γραφικές φιγούρες που θα παρελάσουν, άλλα υπάρχει κόσμος που ακόμα και αν συμφωνεί με τα συλλαλητήρια, ακόμα και αν συμμετέχει πρέπει να τον βρούμε να του μιλήσουμε.
Και αυτό πρέπει να γίνει στα σωματεία, στους χώρους δουλείας, στην γειτονιά, στον σύλλογο παντού.
Εκεί πρέπει να εξηγήσουμε το δικό μας ΠΩΣ? ΜΕ ΠΟΙΟΥΣ? ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ?
Αυτό που θα εξασφαλίσει την ειρήνη μεταξύ των λαών και θα βάλει φρένο στα σχέδια των ιμπεριαλιστών.

Σ.Π.

Βουλιάζοντας στις Πρέσπες: γιατί η “λύση” είναι πρόβλημα

Με την επικείμενη ψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών στην ελληνική βουλή, τα social media πλημμύρισαν και πάλι από λογιών λογιών αυθαίρετες βλακείες. Από την μία εθνικιστές “πατριδέμποροι” βρίσκονται σε παράκρουση εκτοξεύοντας ύβρεις, απειλές και μεγαλοιδεατισμούς. Από την άλλη, μια σειρά ψευδο-διεθνιστών “μοντερνέμποροι” αμολούν ανιστόρητες απιθανότητες και ρεβιζιονισμούς. Ελάχιστοι έχουν την ψυχραιμία να αναλύσουν τόσο τις ιστορικές βάσεις όσο και την ουσία της παρούσης Συμφωνίας και των συνεπειών της στις πραγματικές – και καθόλου ασήμαντες – διαστάσεις της. Ας κάνουμε λοιπόν μια συνοπτική ανάλυση, ελπίζοντας πως όσοι την διαβάσουν θα δουν επιτέλους λίγο πιο καθαρά τα πράγματα.

1. Αυτό που προκύπτει από τις αστικού τύπου επαναστάσεις που δημιούργησαν στα Βαλκάνια κράτη αποσχισμένα από την οθωμανική αυτοκρατορία είναι η έννοια του κράτους - έθνους, όχι η συνειδητοποίηση του έθνους του ιδίου που προϋπήρχε. Η συνύφανση δηλαδή του πολιτισμικού - ιστορικού “egen group” με μια λειτουργική αυτόνομη οντότητα και όχι ο ορισμός του “egen group” του ίδιου. Οι έλληνες π.χ. αναγνώριζαν εαυτούς ως τέτοιους από την αρχαιότητα και ας σφαζόντουσαν μεταξύ τους για τα αντικρουόμενα συμφέροντα των πόλεων-κρατών που ανήκαν μιας και η έννοια μιας ενιαίας κρατικής οντότητας ως μέρος της εθνικής ταυτότητας δεν υπήρχε. Ο πελοποννησιακός πόλεμος δεν εμπεριείχε την “ντροπή” του εμφύλιου, γιατί πολύ απλά η εθνική ταυτότητα δεν είχε καμία σύνδεση με την έννοια του κράτους.

2. Οι σλαβόφωνοι από αιώνες κάτοικοι της Μακεδονίας, ομιλούν ένα συγκεκριμένο ιδίωμα, έχουν μια συγκεκριμένη πολιτιστική κληρονομιά και ορίζουν ένα δικό τους εθνικό “egen group” ξεχωριστό από τους γείτονές τους. Αυτή η ομάδα ανθρώπων ζούσε διάσπαρτα σε αυτόν τον γεωγραφικό χώρο ανάμεσα σε άλλες εθνοτικές ομάδες (έλληνες, τούρκοι, αλβανοί, βούλγαροι, σέρβοι) καθότι σύνορα που να εμποδίζουν την μετακίνηση πληθυσμών εντός του χώρου αυτού είχαν πάψει να υπάρχουν εδώ και πλέον των χιλίων χρόνων. Στο μωσαϊκό αυτό υπήρχε φυσικά ένα σχετικό clustering αλλά παρέμενε, ακριβώς, μωσαϊκό. Ξεκινώντας από τους βαλκανικούς πολέμους και φτάνοντας μέχρι και τον ελληνικό εμφύλιο, η περιοχή υπέστη λιγότερο ή περισσότερο βίαιες ανακατανομές πληθυσμών – μην ξεχνάμε μάλιστα πως για μεγάλο διάστημα αυτή η “ανταλλαγή πληθυσμών” θεωρείτω προοδευτικό μέτρο αφού επέτρεπε μεγαλύτερη ομοιογένεια στα νεοσύστατα αστικά κράτη-έθνη.

3. Το συγκεκριμένο egen group βρέθηκε να δέχεται ισχυρότατες πιέσεις τόσο από την Σερβία όσο και από την Βουλγαρία και την Ελλάδα. Δεν είναι λοιπόν καθόλου τυχαία η ανεύρεση πλήθους ιστορικών ντοκουμέντων υπέρ της χειραφέτησής του. Με την δημιουργία της ομόσπονδης Γιουγκοσλαβίας του Τίτο στο τέλος του Β’ΠΠ, αυτή η χειραφέτηση παρέχεται ως “Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας”. Κάπου εκεί ξεκινά και η περιπέτεια της ιστοροκαπηλείας ως μεθόδου ενίσχυσης της ταυτότητας του egen group πάνω σε μύθους και κάλπικα αφηγήματα. Για λόγους διπλωματικούς, στα πλαίσια του ψυχρού πολέμου και κάτω από τις ισχυρές πιέσεις των δυτικών συμμάχων της, η Ελλάδα δεν σήκωσε το ζήτημα απέναντι στην Γιουγκοσλαβία με αποτέλεσμα την παγίωσή του.

4. Φτάνοντας στην σύγχρονη εποχή, το “ονοματολογικό” είναι μια απύθμενη ηλιθιότητα, ένας τζάμπα καυγάς, αφού αμφισβητεί τον μοναδικό (γεωγραφικό) όρο βάσει του οποίου αυτό το εθνικό egen group μπορεί να προσδιορίσει τον εαυτό του. Από την άλλη, καθόλου τζάμπα δεν είναι η κατάρριψη της ιστοροκαπηλείας που ωστόσο ουδέποτε κατάφερε να αποκτήσει δυναμική στους διεθνείς μελετητές και ιστορικούς ή έστω στην κοινή γνώμη πέραν των στενών συνόρων του κράτους της ΠΓΔΜ. Αντί λοιπόν η ελληνική διπλωματία να επικεντρωθεί σε αυτή την όχι μόνο δίκαιη αλλά και εύκολη μάχη, συνέδεσε τα πάντα με το ονοματολογικό σε ένα εθνικιστικό ντελίριο (“Η μακεδονία είναι μία και ελληνική”) που από την μία ήταν αδύνατο να κερδίσει και από την άλλη ενίσχυε αντανακλαστικά τον απέναντι ιστοροκάπηλο εθνικισμό, δίνοντας πάτημα σε αλυτρωτισμούς που δυναμιτίζουν την όποια διάθεση συνεννόησης – τέτοια αυτοεκπληρούμενη προφητεία, τέτοιος αυτοπυροβολισμός στο πόδι!

Ερώτημα: Η Συμφωνία των Πρεσπών λύνει αυτόν τον κόμπο, γλιτώνει την ελληνική διπλωματία από την σχεδόν 30ετή αυτοτρικλοποδιά της, γιατί δεν συμφωνείς;

Απάντηση: Γιατί για να συμφωνήσεις πρέπει να μην έχεις α) καταλάβει το γεωπολιτικό context μέσα στο οποίο διατυπώθηκε, προωθήθηκε και σχεδόν επιβλήθηκε στους ενδιαφερόμενους β) διαβάσει το ίδιο το κείμενο αναγνωρίζοντας τα σημεία στα οποία, βάσει του (α), δημιουργεί τις “ευκαιρίες” για μελλοντικά προβλήματα αντί για λύσεις.

5. Η Συμφωνία των Πρεσπών δεν είναι αποτέλεσμα μιας διμερούς διπλωματικής συνεργασίας που κατέληξε σε μια κοινά αποδεκτή λύση. Είναι μια πρόχειρη περίδεση τραυμάτων αμφοτερόπλευρα προκειμένω να αρθούν τάχιστα αντιρρήσεις και αναστολές για την ένταξη της ΠΓΔΜ/Βόρειας Μακεδονίας στο ευρωατλαντικό ασκέρι, την ώρα που οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί εντείνονται και η ανάγκη δημιουργίας ενός ενιαίου οικονομικο-πολιτικού τείχους από τις χώρες της Βαλτικής μέχρι το Σουέζ γίνεται επιτακτική για τους σχεδιαστές του.

6. Μετά την κατάρρευση του “ανατολικού μπλοκ” και μια αρχική ευφορία περί του “Τέλους της Ιστορίας” με ζωνιαίες αναφλέξεις και παρεμβάσεις, οι ατλαντικοί αναλυτές γεωστρατηγικής κατέληξαν σε ένα μακρόπνοο σχέδιο εξασφάλισης ενεργειακού και εμπορικού δρόμου από την Ασία στην Ευρώπη υπό την δική τους αποκλειστική επιρροή. Δεν πρόκειται για άλλο από το Project for the New American Century, όπως διατυπώθηκε επισήμως το 1997 και η υλοποίηση του οποίου, παρά τις όποιες καθυστερήσεις και “αναποδιές”, συνεχίζεται μέχρι και σήμερα, ανατινάζοντας χώρες σε ένα φαρδύ τόξο από όπισθεν του Καυκάσου μέχρι τα ανατολικά παράλια της Μεσογείου.

7. Ενόσω υλοποιείται το PNAC, κι ενώ κατά την σύλληψή του αποτελούσε μια χώρα σχεδόν ξοφλημένη με την υπαγωγή στο ΔΝΤ, το ρωσικό αποτύπωμα στην αγορά ενέργειας αυξάνει δραματικά ενώ ανοίγει μια χαλαρή μεν αλλά εν δυνάμει πανίσχυρη συνέργεια στους εμπορικούς δρόμους με την Κίνα. Οι γεωστρατηγικοί ανταγωνισμοί για τους δρόμους της ενέργειας και του εμπορίου οξύνονται. Ο Trump και οι λεονταρισμοί του είναι μόλις η λαϊκίστικη κορυφή σε ένα παγόβουνο που έχει σχηματιστεί αρκετά χρόνια νωρίτερα. Οι ατλαντικοί σχεδιαστές λοιπόν πέραν και παράλληλα του PNAC καθεαυτού θα πρέπει να ανακόψουν τον Σινορωσικό κριό. Μέσα σε πολύ λίγα χρόνια, ξεκινώντας από τις χώρες της Βαλτικής που “ανακαλύπτουν” έναν ιστορικό αναθεωρητισμό τιμώντας τάγματα των Ες Ες ως ήρωες προστάτες από τον “κόκκινο κατακτητή” και έτσι σηκώνοντας τεράστια πολιτισμικά φράγματα ιστορικού μίσους, περνώντας στο πραξικόπημα της Ουκρανίας και την ανοιχτή σύγκρουση με την Ρωσία – όπου κεντρικό ρόλο έπαιξαν οι διάφοροι σύμβουλοι της αμερικανικής πρεσβείας μέχρι και με φυσική παρουσία στις διαδηλώσεις μοιράζοντας φιλικά πιροσκί – φτάνοντας στα Βαλκάνια και καταλήγοντας στην μεσόγεια παράκτια απόληξη του PNAC στην Μέση Ανατολή.
8. Και πού βρίσκεται ο “πιροσκοφόρος” πρέσβης πλέον; Και πώς συμπεριφέρεται στην καινούρια του χώρα αποστολής; Αλεξανδρούπολη, Άραξος, Κάρπαθος, Βόλος... omg. Αν δεν άρχισαν να ιδρώνουν λίγο οι παλάμες σας, δεν ξέρω αν πρέπει να σας συγχαρώ για την ψυχραιμία σας ή να σας επιπλήξω για την αμυαλιά! Επιστρέφοντας δε στο κείμενο της Συμφωνίας των Πρεσπών, αναγνωρίζει κανείς πολλαπλά “λεπτά σημεία” όπου θα μπορούσαν στο κοντινότερο ή απώτερο μέλλον να εγερθούν τριβές, κυρίως σε ότι αφορά μια υποτιθέμενη σλαβομακεδονική μειονότητα εντός των συνόρων μας η οποία ωστόσο το αργότερο μέχρι το τέλος του ελληνικού εμφυλίου έχει ουσιαστικά εκλείψει από τον ελλαδικό χώρο. Δίκαια ή άδικα (άδικα), καλώς ή κακώς (κακώς), στα Βαλκάνια έλαβαν χώρα εκτεταμένες και αμφίδρομες ανταλλαγές πληθυσμών, εθνοκαθάρσεις, μετοικήσεις, πολιτισμικοί εξαναγκασμοί και πλείστα άλλα που “έλυσαν” το μειονοτικό ζήτημα πριν αυτό καν αναγνωριστεί.

9. Δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς την δημιουργία, με αυτές τις ψευδο-αιτιάσεις, σημαντικών προστριβών ανάμεσα σε πολλαπλά βαλκανικά κράτη και την “ειρηνοποιό” παρέμβαση των γεωστρατηγικών εγγυητών – αφεντικών μας. Κάποιοι προσπαθούν να γελοιοποιήσουν την ανησυχία συγκρίνοντας στρατιωτικές δυνάμεις, ξεχνώντας όμως από την εξίσωση τόσο τον καθ’ έξιν πολεμοχαρή μας γείτονα όσο και το big boss που φροντίζει να ενισχύσει a priori την παρουσία του. Ναι, δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς μια βαλκανική “Αποστρατιωτικοποιημένη Ζώνη” χάριν τάχα μου της ειρηνικής συνύπαρξης των λαών όπου το big boss θα έχει λόγο αυθαίρετο και στις οικονομικές σχέσεις. Ναι, δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς μια DMZ-ΕΟΖ, μια zona franca που σαν τόξο θα διασχίζει την βαλκανική χερσόνησο, εξασφαλίζοντας τόσο γεωπολιτική όσο και οικονομική πλήρη δικαιοδοσία στα γεωστρατηγικά αφεντικά μας – ένα δευτερογενές conveyor belt που θα συνδέει την μεσογειακή απόληξη του PNAC με την καρδιά της Ευρώπης. Όπως λέει μια ξύπνια φίλη μου σαλονικιά, “Θεσσαλονίκη, πρωτεύουσα των Βαλκανίων!”, κλείνοντας με πικρία το μάτι πονηρά.

10. Να γιατί διαφωνώ με την Συμφωνία των Πρεσπών και γιατί όλη αυτή η μπουρδολογία με το ονοματολογικό και τις περικεφαλαίες και τις αηδίες απλά αποπροσανατολίζει από το πραγματικό πρόβλημα και τον πραγματικό κίνδυνο. Να γιατί συμφωνώ με τους ελάχιστους που αναγνωρίζουν το ζήτημα στις πραγματικές του διαστάσεις παρότι λοιδορούνται συστηματικά και σαφώς οργανωμένα τσουβαλιάζοντας τους με το εθνικιστικό παραλήρημα. Ιστορικά, όποτε προσδεθήκαμε τυφλά και στο 100% με τα “αφεντικά” μας, μεγάλο κακό μας βρήκε.

Θυμηθείτε,Κανένας σκακιστής δεν έκλαψε ποτέ τα πιόνια του!

Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΡΕΣΠΩΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑΤΟική ΚΑΙ ΤΟ ΦΩΝΑΖΕΙ:

Η συμφωνία των Πρεσπών αποτελείται από το προοίμιο και 20 άρθρα, που ρυθμίζουν έστω και σε επίπεδο διακηρύξεων πολλές ειδικές πλευρές στις σχέσεις των δύο κρατών.

Αδιαμφισβήτητα, όμως, αυτό που ξεχωρίζει είναι το άρθρο 2 της συμφωνίας, όπου καταγράφονται αναλυτικά οι «εγγυήσεις» από την πλευρά της Ελλάδας ότι θα στηρίξει την ένταξη της ΠΓΔΜ στους δύο ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, όπως και τα χρονοδιαγράμματα της ενταξιακής διαδικασίας.

Ανάμεσα σε άλλα, εκεί καταγράφεται:

«Το Πρώτο Μέρος (σ.σ. Ελλάδα) συμφωνεί να μην αντιταχθεί στην υποψηφιότητα ή την ένταξη του Δεύτερου Μέρους, υπό το όνομα και τις ορολογίες του Αρθρου 1 της παρούσας Συμφωνίας, σε διεθνείς, πολυμερείς και περιφερειακούς Οργανισμούς και θεσμούς, όπου το Πρώτο Μέρος είναι μέλος (...)

Από τη θέση σε ισχύ της παρούσας Συμφωνίας κατ' εφαρμογή του Αρθρου 1 αυτής, το Πρώτο Μέρος θα κυρώσει οποιαδήποτε Συμφωνία εισδοχής του Δεύτερου Μέρους σε διεθνείς Οργανισμούς, στους οποίους το Πρώτο Μέρος είναι μέλος.

Ειδικότερα αναφορικά με τις διαδικασίες ενσωμάτωσης του Δεύτερου Μέρους στην ΕΕ και τον Οργανισμό Βορειοατλαντικού Συμφώνου (ΝΑΤΟ), τα ακόλουθα θα ισχύσουν:

α) Το Δεύτερο Μέρος θα επιδιώξει ένταξη στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ υπό το όνομα και τις ορολογίες του Αρθρου 1 της παρούσας Συμφωνίας. Η ένταξη στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ θα λάβει χώρα υπό το ίδιο όνομα και ορολογίες.

β) Με τη λήψη της γνωστοποίησης της κύρωσης της παρούσας Συμφωνίας από το Κοινοβούλιο του Δεύτερου Μέρους, το Πρώτο Μέρος χωρίς καθυστέρηση:

(i) θα γνωστοποιήσει στον Πρόεδρο του Συμβουλίου της ΕΕ ότι υποστηρίζει την έναρξη των ενταξιακών στην ΕΕ διαπραγματεύσεων του Δεύτερου Μέρους υπό το όνομα και τις ορολογίες του Αρθρου 1 της παρούσας Συμφωνίας,

(ii) θα γνωστοποιήσει στον Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ ότι υποστηρίζει να απευθυνθεί από το ΝΑΤΟ προς το Δεύτερο Μέρος πρόσκληση ένταξης...».

«Με το νι και με το σίγμα» καταγράφεται και το υπόλοιπο χρονοδιάγραμμα για την ένταξη στο ΝΑΤΟ. Θυμίζουμε ότι οι σχετικές επιστολές από την πλευρά της κυβέρνησης επιδόθηκαν από την πρώτη στιγμή στο ΝΑΤΟ, που στη Σύνοδό του τον περασμένο Ιούλη προχώρησε και επισήμως στην πρόσκληση έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων προς την ΠΓΔΜ.

Ολοι πλήρως ευθυγραμμισμένοι

Γι' αυτό το κραυγαλέο άρθρο της συμφωνίας δεν αρθρώνουν λέξη ούτε η κυβέρνηση ούτε κανένα από τα άλλα κόμματα που υποτίθεται ότι διαφωνούν και λένε ότι θα την καταψηφίσουν. Κοσμοπολίτες και εθνικιστές, κανείς τους δεν αμφισβητεί το στόχο της «ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης» που υπηρετεί η συμφωνία.

Η κυβέρνηση, από την πλευρά της, προσπαθεί να υποβαθμίσει το συγκεκριμένο άρθρο. Σε δηλώσεις τους, μάλιστα, υπουργοί και στελέχη της ισχυρίζονται ότι το άρθρο αυτό απλά ικανοποιεί τη θέληση του λαού της ΠΓΔΜ να γίνει η χώρα τους μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, πράγμα που η Ελλάδα δεν έχει κανέναν λόγο να εμποδίσει.

Με τέτοιες σοφιστείες και μπαγαποντιές προσπαθούν να κρύψουν ότι έχουν αναλάβει βρώμικο ρόλο και αποστολή από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ να σπρώξουν μπροστά τον ευρωατλαντικό σχεδιασμό στα Βαλκάνια, με την ένταξη και της ΠΓΔΜ στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις. Με την υλοποίηση αυτού του σχεδιασμού, η αστική τάξη στην Ελλάδα, το παλιότερο κράτος - μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στην περιοχή, συναρτά την αναβάθμισή της στην περιοχή.

--

Εδαφος για να φυτρώνει ο αλυτρωτισμός...

Οι αναφορές σε «μακεδονική» ιθαγένεια και γλώσσα αφήνουν περιθώρια για μελλοντικές αμφισβητήσεις και τροφοδοτούν τον εθνικισμό στα δύο κράτη

Η συμφωνία - σε αντίθεση με όσα ισχυρίζεται η κυβέρνηση - διατηρεί ολοζώντανο το «σπέρμα» του αλυτρωτισμού, κυρίως στα σημεία εκείνα όπου κατοχυρώνονται όροι όπως «μακεδονική ιθαγένεια» («nationality» στο πρωτότυπο αγγλικό κείμενο της συμφωνίας) και «μακεδονική γλώσσα».

Συγκεκριμένα, πέρα από την αλλαγή του ονόματος της γείτονος σε «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας», που θα ισχύει «erga omnes», το άρθρο 1 της συμφωνίας ορίζει ότι η ιθαγένεια (nationality) του δεύτερου μέρους θα είναι «Μακεδονική/πολίτης της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας» και έτσι θα εγγράφεται σε όλα τα ταξιδιωτικά έγγραφα, ενώ η επίσημη γλώσσα θα είναι η «μακεδονική» γλώσσα.

Στη συνέχεια, γίνεται προσπάθεια να διασκεδαστούν οι εντυπώσεις από την αναγνώριση «μακεδονικής» ιθαγένειας και γλώσσας, με διαχωρισμό από την αρχαία ιστορία της Μακεδονίας. Να σημειωθεί εδώ ότι η κυβέρνηση υπερασπίζεται τα στοιχεία αυτά της συμφωνίας με το αντιδραστικό ιδεολόγημα του «αυτοπροσδιορισμού», που ανοίγει την πόρτα για κάθε λογής επικίνδυνα σχέδια. Το ίδιο πρόβλημα γεννάνε και οι αναφορές στον «μακεδονικό λαό».

Αυτό το πρόβλημα δεν αλλάζει ούτε από τη ρηματική διακοίνωση που απέστειλε την περασμένη Τετάρτη στην Ελλάδα το υπουργείο Εξωτερικών της γειτονικής χώρας, για να ενημερώσει ότι ολοκληρώθηκαν οι διαδικασίες της συνταγματικής αναθεώρησης.

Το κείμενο αυτό κατέθεσε ο Ελληνας πρωθυπουργός στα πρακτικά της Βουλής, στην αντιπαράθεσή του με τη ΝΔ, παρουσιάζοντάς το ως δήθεν τεκμήριο ότι τελειώνει το ζήτημα της «εθνικότητας» ή της «γλώσσας».

Σύμφωνα με το κείμενο: «Το ΥΠΕΞ της Δημοκρατίας της Μακεδονίας σύμφωνα με το γράμμα και το πνεύμα της Συμφωνίας (σ.σ. των Πρεσπών) δηλώνει ότι ο όρος "εθνικότητα" (nationality) του δεύτερου μέρους (σ.σ. της ΠΓΔΜ) όπως ορίζεται από άρθρο 1 (3)(β) της Συμφωνίας ως "Μακεδόνας/πολίτης της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας" αναφέρεται αποκλειστικά σε ιθαγένεια (citizenship) και δεν καθορίζει ούτε προδικάζει εθνική ένταξη/εθνότητα (ethnicity), όπως διατυπώνεται στο άρθρο 2(2) του Συνταγματικού νόμου για την υιοθέτηση των συνταγματικών τροποποιήσεων 34, 35, 36, 37 στο Σύνταγμα της Δημοκρατίας της Μακεδονίας.

Το υπουργείο επίσης σημειώνει ότι όπως αναφέρεται στο άρθρο 1 (3), άρθρο (7) και ειδικότερα στο άρθρο 7 (3) και (4) με την "μακεδονική γλώσσα" γίνεται αναφορά στην επίσημη γλώσσα του δεύτερου μέρους όπως έχει αναγνωρισθεί στην 3η Διάσκεψη του ΟΗΕ για τον Προσδιορισμό Γεωγραφικών Ονομάτων που έγινε το 1977 στην Αθήνα, που είναι μέσα στην ομάδα των νοτιοσλαβικών γλωσσών».

Μεγάλα ερωτήματα και ανησυχίες

Τα ερωτήματα που προκύπτουν από την επιλογή αυτών των όρων στη συμφωνία είναι πολλά, καθώς στη μεν ΠΓΔΜ αξιοποιούνται από την κυβέρνηση Ζάεφ για να πιστοποιήσουν την αναγνώριση της «μακεδονικής» ταυτότητας και γλώσσας, στη δε Ελλάδα αξιοποιούνται από εθνικιστικές κυρίως δυνάμεις, για να αποδείξουν ότι προσβάλλεται η «ελληνικότητα της μίας και μοναδικής Μακεδονίας».

Μακεδονικό έθνος δεν υπήρξε ποτέ στη Βαλκανική, ούτε βέβαια μακεδονική γλώσσα. Και μόνο το γεγονός ότι ο όρος «Μακεδόνας» συνεχίζει να υπάρχει για τον προσδιορισμό των κατοίκων της συγκεκριμένης χώρας, έστω και με τον «μανδύα» της ιθαγένειας, γεννάει πολλά ερωτήματα και ανησυχίες για το πώς μπορεί να αξιοποιηθεί στο μέλλον. Το ίδιο και οι αναφορές σε «μακεδονική» γλώσσα.

Το βέβαιο είναι ότι η χρήση αυτών των όρων κρατάει ζωντανή τη συζήτηση περί «μακεδονικού» έθνους και επομένως μπορεί μελλοντικά να αξιοποιηθεί για διεκδικήσεις και αμφισβητήσεις σε βάρος γειτονικών κρατών. Ετσι, από τη μια μπορούν να σηκωθούν ζητήματα αναζήτησης «ομογενών Μακεδόνων» σε γειτονικά κράτη, ενώ από την άλλη π.χ. στην Ελλάδα να σηκωθούν εθνικιστικές κορόνες με το εξίσου ανιστόρητο «η Μακεδονία είναι μία και ελληνική».

Το έργο το έχουν δει πολλές φορές στο παρελθόν οι λαοί των Βαλκανίων, που έγιναν θύματα στις μυλόπετρες του ανταγωνισμού των αστικών τάξεων και των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών, με το «διαίρει και βασίλευε» που βασίζεται στην υποδαύλιση εθνικισμών και αλυτρωτισμών, με την αξιοποίηση υπαρκτών ή μη μειονοτικών ζητημάτων.

Η τροπολογία 36

Στην τροπολογία 36, που ψηφίστηκε στη Βουλή της ΠΓΔΜ, γίνεται αναφορά στην προστασία, εγγύηση και καλλιέργεια των «ιδιαιτεροτήτων» και της ιστορικής και πολιτιστικής κληρονομιάς του «μακεδονικού λαού». Γίνεται επίσης αναφορά στην «προστασία των συμφερόντων των υπηκόων που ζουν ή διαμένουν στο εξωτερικό».

Παρακάτω καταγράφεται πως η Πολιτεία «μεριμνά για τη διασπορά του μακεδονικού λαού και για μέρος του αλβανικού λαού, του τουρκικού λαού, του βλάχικου λαού, του σερβικού λαού, του λαού των Ρομά, του βοσνιακού λαού και των άλλων και καλλιεργεί και προωθεί τους δεσμούς με την πατρίδα».

Το σημείο αυτό βεβαίως υποτίθεται ότι ανταποκρίνεται στον «πολυεθνικό» χαρακτήρα του κράτους, όμως δημιουργεί πολλά εύλογα ερωτήματα για πιθανές ερμηνείες της στο μέλλον, με δεδομένο ότι εμφανίζεται το κράτος της ΠΓΔΜ να «μεριμνά» για έθνη και εθνότητες που βρίσκονται σε όλο τον βαλκανικό χώρο.

Αν και διαβεβαιώνεται ότι το κράτος στην ΠΓΔΜ «δεν θα αναμειγνύεται στα κυριαρχικά δικαιώματα άλλων κρατών και στις εσωτερικές τους υποθέσεις».

--

Αναθεώρηση του Συντάγματος και αμφισβητούμενες ερμηνείες

Οι τέσσερις βασικές συνταγματικές τροποποιήσεις που ψηφίστηκαν στις 11/1/2019 από 81 βουλευτές του 120μελούς Κοινοβουλίου της ΠΓΔΜ ήταν αποτέλεσμα σκληρών παζαριών, τόσο με τους οκτώ βουλευτές που διαφοροποιήθηκαν από την αξιωματική αντιπολίτευση του εθνικιστικού VMRO - DPMNE, όσο και με μικρότερα αντιπολιτευόμενα κόμματα της αλβανόφωνης μειονότητας (BESA, AA).

Ταυτόχρονα, τα παζάρια της τελευταίας στιγμής, κυρίως ανάμεσα στον σοσιαλδημοκράτη πρωθυπουργό Ζόραν Ζάεφ και το BESA, ανέδειξαν την πολυεθνοτική φύση του κράτους, που μπορεί μελλοντικά να αξιοποιηθεί από ιμπεριαλιστικές δυνάμεις ως εργαλείο για το γνωστό «διαίρει και βασίλευε».

Πάντως, στον συνοδευτικό συνταγματικό νόμο - που ουσιαστικά δίνει νομική ισχύ στις τροποποιήσεις - δεν θα μπορούσε να διατυπωθεί πιο ξεκάθαρα το ουσιαστικό: Οτι βασικός στόχος της συμφωνίας ΠΓΔΜ - Ελλάδας είναι η ένταξη της πρώτης στο ΝΑΤΟ.

Σημειώνεται επί λέξει: «Οι τροπολογίες αυτές (33, 34, 35, 36) αποτελούν συστατικό μέρος του Συντάγματος της Δημοκρατίας της Μακεδονίας και τίθενται σε ισχύ με τη θέση σε ισχύ της Τελικής Συμφωνίας για την επίλυση των διαφορών που περιγράφονται στις Αποφάσεις 817 (1993) και 845 (1993) του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, για την παύση της ισχύος της Ενδιάμεσης Συμφωνίας του 1995 και για την εγκαθίδρυση στρατηγικής εταιρικής σχέσης μεταξύ των μερών και την κύρωση του Πρωτοκόλλου ένταξης στο ΝΑΤΟ από το Πρώτο Μέρος της Τελικής Συμφωνίας».

Συνταγματικές αλλαγές και τροπολογίες

Ειδικότερα, μεταξύ των αλλαγών που δρομολόγησε στο Σύνταγμα της γειτονικής χώρας η συμφωνία των Πρεσπών, ξεχωρίζουν:

• Η μετονομασία της χώρας σε «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας»και η αντικατάσταση της λέξης «Μακεδονία» από τις λέξεις «Βόρεια Μακεδονία» εκτός από το άρθρο 36 του Συντάγματος (αλλαγή με την τροπολογία 33).
• Στην τροπολογία 35 επισημαίνεται πως «η Πολιτεία σέβεται την κυριαρχία, την εδαφική ακεραιότητα και την πολιτική ανεξαρτησία των γειτονικών κρατών».

Στον συνοδευτικό συνταγματικό εφαρμοστικό νόμο που συνοδεύει τις τροποποιήσεις ξεχωρίζουν:

• Η αναφορά σε «μακεδονική ιθαγένεια»και στον καθορισμό του «πολίτη της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας».Ωστόσο, διευκρινίζεται πως στα προσωπικά έγγραφα και ταξιδιωτικά έγγραφα των (Σλαβομακεδόνων) πολιτών θα αναγράφεται στη «μακεδονική γλώσσα» και στην κυριλλική της γραφή. Στα προσωπικά και ταξιδιωτικά έγγραφα των πολιτών «που μιλούν επίσημη γλώσσα διαφορετική από τη μακεδονική γλώσσα και την κυριλλική της γραφή, θα αναγράφεται στη μακεδονική γλώσσα και την κυριλλική της γραφή και σε αυτήν τη γλώσσα και τη γραφή της, και το ίδιο θα ισχύει σε αυτήν τη γλώσσα σε όλους τους νόμους που πρέπει να εφαρμοστεί». Π.χ. για Αλβανούς της ΠΓΔΜ θα αναγράφεται η υπηκοότητα και στην κυριλλική και στη λατινική γραφή. Σημειώνεται επίσης ότι η «εναρμόνιση» των υφιστάμενων επίσημων εγγραφών στη νέα ονομασία της χώρας θα ολοκληρωθεί έως το 2024.
• Στις αλλαγές της τελευταίας στιγμής συγκαταλέγεται και η αναφορά στην «κυριαρχία, την εδαφική ακεραιότητα και την πολιτική ανεξαρτησία των γειτονικών χωρών: Δημοκρατία της Αλβανίας, Δημοκρατία της Βουλγαρίας, Ελληνική Δημοκρατία, Δημοκρατία του Κοσσόβου και Δημοκρατία της Σερβίας».

Με τον τρόπο αυτό - και μάλιστα σε αναφορά που υποτίθεται ότι αφορά την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας γειτονικών κρατών - καταγράφεται στο Σύνταγμα η αναγνώριση του προτεκτοράτου του Κοσσυφοπεδίου, ώστε να αποφευχθούν «απρόβλεπτες εμπλοκές» μελλοντικά στην ένταξη της χώρας στους ευρωατλαντικούς θεσμούς (ΝΑΤΟ - ΕΕ), την οποία επιθυμούν όλα τα αστικά κόμματα, και ο Πρόεδρος της χώρας Γκιόργκι Ιβάνοφ, παρ' όλη τη διαφωνία του στη συμφωνία.

Οι πρόσφατες ρωσικές αμφισβητήσεις της νομιμότητας των συνταγματικών τροπολογιών στη γειτονική χώρα και οι απειλές ότι θα θέσει το ζήτημα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, αν μη τι άλλο, επιβεβαιώνουν το γεγονός της επικίνδυνης ενδοϊμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης που θα κλιμακωθεί.

--

Αλλα σημαντικά άρθρα της συμφωνίας

Με βάση τη συμφωνία, η συζήτηση μιας σειράς ζητημάτων που άπτονται των αλυτρωτισμών παραπέμπεται σε μεταγενέστερο στάδιο. Π.χ. στο άρθρο 8σημειώνεται ότι «εντός ενός μηνός από τη θέση σε ισχύ της παρούσης Συμφωνίας, τα μέρη θα συγκροτήσουν (...) μία Κοινή Διεπιστημονική Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων σε ιστορικά, αρχαιολογικά και εκπαιδευτικά θέματα, για να εξετάσει την αντικειμενική, επιστημονική ερμηνεία των ιστορικών γεγονότων (...) Θα εξετάσει και, εφόσον θεωρήσει κατάλληλο, θα αναθεωρήσει οιαδήποτε σχολικά εγχειρίδια και βοηθητικό σχολικό υλικό, όπως χάρτες, ιστορικούς άτλαντες, οδηγούς διδασκαλίας που χρησιμοποιούνται σε έκαστο από τα μέρη» κ.ά.

Την «τιμητική» τους στη συμφωνία έχουν και τα επιχειρηματικά σχέδια με έμφαση στη «διασυνδεσιμότητα» υποδομών και δικτύων της περιοχής, στην Ενέργεια και τις Μεταφορές, όπου η αστική τάξη της Ελλάδας βλέπει «πεδίον δόξης λαμπρόν» για τα συμφέροντά της, μέσα και από την προώθηση των αντίστοιχων σχεδίων των ΗΠΑ και την «ολοκλήρωση» της ευρωενωσιακής αγοράς.

Χαρακτηριστικά είναι όσα καταγράφονται στο άρθρο 14 της συμφωνίας: «Τα Συμβαλλόμενα Μέρη (...) θα αναπτύξουν και θα ενισχύσουν τη συνεργασία τους όσον αφορά στην Ενέργεια, ιδίως διά της κατασκευής, συντήρησης και χρήσης διασυνδεόμενων αγωγών φυσικού αερίου και πετρελαίου (υφιστάμενων, υπό κατασκευή και σχεδιαζόμενων) και όσον αφορά στις ΑΠΕ, περιλαμβανομένων των φωτοβολταϊκών, της αιολικής και της υδροηλεκτρικής ενέργειας. Πιθανά εκκρεμή ζητήματα θα αντιμετωπιστούν χωρίς καθυστέρηση, με τη σύναψη αμοιβαίως επωφελών διακανονισμών λαμβάνοντας σοβαρά υπόψιν την Ευρωπαϊκή Ενεργειακή Πολιτική και το ευρωπαϊκό κεκτημένο (...) θα βελτιώνουν συνέργειες στους τομείς των υποδομών και των μεταφορών, καθώς και, στη βάση της αμοιβαιότητας, στους τομείς των οδικών, σιδηροδρομικών, θαλάσσιων, αεροπορικών και επικοινωνιακών διασυνδέσεων, αξιοποιώντας τις καλύτερες διαθέσιμες τεχνολογίες και πρακτικές. Θα διευκολύνουν, επίσης, τη μεταξύ τους διαμετακόμιση αγαθών, φορτίων και προϊόντων μέσω των υποδομών, περιλαμβανομένων των λιμένων και των αερολιμένων στο έδαφος καθενός εκ των μερών».

Πηγή