***
Σταθερή και συνεπής η θέση του ΚΚΕ 25 χρόνια τώρα
Υλικό από τα Αρχεία του Κόμματος και του «Ριζοσπάστη»
ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΕΛΛΑΔΑΣ - ΠΓΔΜ
Οι σχεδιασμοί ΝΑΤΟ - ΕΕ πίσω από την υπογραφή και την ταχεία υλοποίησή της
Το άρθρο 2 της συμφωνίας αποτελεί την ευρωΝΑΤΟική σφραγίδα στο περιεχόμενο και στο χρονοδιάγραμμά της
Από την υπογραφή της συμφωνίας στις Πρέσπες
|
Ατόφια η ΝΑΤΟική σφραγίδα
Πρόκειται για συμφωνία που φέρνει ατόφια τη σφραγίδα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και των σχεδίων τους στα Βαλκάνια, που περνάνε και μέσα από την ένταξη της ΠΓΔΜ στους δυο ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Αυτό άλλωστε δεν είναι ένας «γενικός στόχος» ή, όπως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ προσπαθεί να παρουσιάσει, «ζήτημα της ΠΓΔΜ» και τάχα άσχετο από τη συμφωνία για το ονοματολογικό.
Αντίθετα, οι «εγγυήσεις» από την πλευρά της Ελλάδας ότι θα στηρίξει την ένταξη της ΠΓΔΜ στους δύο ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, όπως και τα χρονοδιαγράμματα της ενταξιακής διαδικασίας, καταγράφονται αναλυτικά στο άρθρο 2 της συμφωνίας, που στην πραγματικότητα χαρακτηρίζει το συνολικό της περιεχόμενο.
Ανάμεσα σε άλλα στο άρθρο καταγράφεται:
«Το Πρώτο Μέρος (σ.σ. Ελλάδα) συμφωνεί να μην αντιταχθεί στην υποψηφιότητα ή την ένταξη του Δεύτερου Μέρους, υπό το όνομα και τις ορολογίες του Αρθρου 1 της παρούσας Συμφωνίας, σε διεθνείς, πολυμερείς και περιφερειακούς Οργανισμούς και θεσμούς, όπου το Πρώτο Μέρος είναι μέλος. (...)
Από τη θέση σε ισχύ της παρούσας Συμφωνίας κατ' εφαρμογή του Αρθρου 1 αυτής, το Πρώτο Μέρος θα κυρώσει οποιαδήποτε Συμφωνία εισδοχής του Δεύτερου Μέρους σε διεθνείς Οργανισμούς, στους οποίους το Πρώτο Μέρος είναι μέλος.
Ειδικότερα αναφορικά με τις διαδικασίες ενσωμάτωσης του Δεύτερου Μέρους στην ΕΕ και τον Οργανισμό Βορειοατλαντικού Συμφώνου (ΝΑΤΟ), τα ακόλουθα θα ισχύσουν:
α) Το Δεύτερο Μέρος θα επιδιώξει ένταξη στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ υπό το όνομα και τις ορολογίες του Αρθρου 1 της παρούσας Συμφωνίας. Η ένταξη στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ θα λάβει χώρα υπό το ίδιο όνομα και ορολογίες.
β) Με τη λήψη της γνωστοποίησης της κύρωσης της παρούσας Συμφωνίας από το Κοινοβούλιο του Δεύτερου Μέρους, το Πρώτο Μέρος χωρίς καθυστέρηση:
(i) θα γνωστοποιήσει στον Πρόεδρο του Συμβουλίου της ΕΕ ότι υποστηρίζει την έναρξη των ενταξιακών στην ΕΕ διαπραγματεύσεων του Δεύτερου Μέρους υπό το όνομα και τις ορολογίες του Αρθρου 1 της παρούσας Συμφωνίας,
(ii) θα γνωστοποιήσει στον Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ ότι υποστηρίζει να απευθυνθεί από το ΝΑΤΟ προς το Δεύτερο Μέρος πρόσκληση ένταξης...»,ενώ «με το νι και με το σίγμα» καταγράφεται και το υπόλοιπο χρονοδιάγραμμα για την ένταξη στο ΝΑΤΟ, που θα τεθεί σε ισχύ αφού - διαδοχικά - πραγματοποιηθεί δημοψήφισμα στη γείτονα (η έκβαση του οποίου θα είναι θετική), ολοκληρωθούν οι διαδικασίες για τη συνταγματική αναθεώρηση και η συμφωνία κυρωθεί από το ελληνικό Κοινοβούλιο.
Το ρυθμό δίνουν τα ευρωΝΑΤΟικά χρονοδιαγράμματα
Οπως φαίνεται και από τα παραπάνω, το περιεχόμενο αλλά και το ρυθμό για την υλοποίηση της συμφωνίας που «τρέχει», τα υπαγορεύουν τα σφιχτά χρονοδιαγράμματα ΝΑΤΟ - ΕΕ, ενόψει των Συνόδων τους 28 - 29 Ιούνη για την ΕΕ και 11 - 12 Ιούλη για το ΝΑΤΟ. Σε αυτό το πλαίσιο, την Τετάρτη η Βουλή της ΠΓΔΜ ενέκρινε κατά πλειοψηφία τη συμφωνία, δίνοντας τη σκυτάλη στην ελληνική κυβέρνηση για να στείλει τη σχετική επιστολή σε ΝΑΤΟ και ΕΕ.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το σχέδιο νόμου έφερε ως ένδειξη ένα «ευρωπαϊκό σημαιάκι», διακριτικό γνώρισμα των νομοσχεδίων που αφορούν την ευρωενωσιακή πορεία της χώρας και τα οποία δύναται να συζητηθούν με τη διαδικασία του «κατεπείγοντος», ενώ αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή για αυτά τα νομοσχέδια είναι η Επιτροπή Ευρωπαϊκών Υποθέσεων.
Ενδεικτική είναι και η αποφασιστικότητα της κυβέρνησης της ΠΓΔΜ να προχωρήσει τη συμφωνία, με τον Ζ. Ζάεφ να θέτει ζήτημα αποπομπής του Προέδρου της χώρας Γκ. Ιβάνοφ (πρόσκειται στο VMRO που αντιδρά στη συμφωνία) σε περίπτωση που δεν την επικυρώσει μετά και από την έγκρισή του στο δημοψήφισμα, προειδοποιώντας ότι «η πολιτική δυναμική είναι τέτοια που, αν δεν υπογράψει το νόμο σε τέτοιες συνθήκες, θα έχει καταπατήσει τρία πράγματα. Τη βούληση των πολιτών, την ένταξη στο ΝΑΤΟ και την ευρωπαϊκή προοπτική και αυτό είναι τρομερή ευθύνη».
Σε ό,τι αφορά τις υποχρεώσεις της ελληνικής κυβέρνησης στην υλοποίηση της συμφωνίας, ο ΥΠΕΞ Ν. Κοτζιάς, με δηλώσεις του στο τέλος της Διάσκεψης της Ρόδου, σημείωσε ότι εφόσον το πρώτο βήμα έγινε (επικύρωση της συμφωνίας στη Βουλή της ΠΓΔΜ), έχει ετοιμάσει δύο επιστολές (όπως προβλέπονται από τη συμφωνία, στο άρθρο 2, ενώ έχει ήδη αποστείλει ήδη μια), τις οποίες θα υπογράψει την Κυριακή 24/6 και θα αποστείλει τη Δευτέρα σε ΝΑΤΟ και ΕΕ. Σ' αυτές ενημερώνει ότι η ελληνική κυβέρνηση συναινεί να προχωρήσουν το μεν ΝΑΤΟ στην πρόσκληση για συμμετοχή της ΠΓΔΜ στη λυκοσυμμαχία, η δε ΕΕ στην έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την ΠΓΔΜ.
Σχετικά με το σκέλος της ΕΕ, για να παρθεί σχετική απόφαση στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στο τέλος της επόμενης βδομάδας, ο Ν. Κοτζιάς είπε ότι χρειάζεται πρώτα συμφωνία και θετική εισήγηση του Συμβουλίου Γενικών Υποθέσεων της ΕΕ, που συνεδριάζει την Τρίτη (βλ. και σελ. 10) με πρώτο θέμα της ημερήσιας διάταξης την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με ΠΓΔΜ και Αλβανία.
Ο ΥΠΕΞ αναφέρθηκε ακόμα στη διαπραγμάτευση με την Αλβανία, για τις θαλάσσιες ζώνες. Οπως είπε στη διμερή συνάντηση με τον Αλβανό ομόλογό του, στο περιθώριο της Διάσκεψης της Ρόδου, συζήτησαν πώς η ελληνική κυβέρνηση θα στηρίξει τις αλβανικές θέσεις στην ΕΕ, γιατί, όπως επανέλαβε, υπάρχουν αντιρρήσεις από κράτη - μέλη στο να ανοίξει ενταξιακή διαπραγμάτευση με Σκόπια και Τίρανα. Τη Δευτέρα, εξάλλου, στο Συμβούλιο των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ, γίνεται «πρωινό εργασίας» για την Αλβανία.
Προαναγγέλλεται κλιμάκωση των ανταγωνισμών
Ενδεικτικά για το περιεχόμενο και τους στόχους της συμφωνίας είναι και τα συγχαρητήρια που έσπευσαν να δώσουν στις κυβερνήσεις των δύο κρατών εκπρόσωποι της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, ο Αμερικανός πρέσβης κ.ά., επισημαίνοντας ότι τώρα οι σχεδιασμοί για ένταξη της ΠΓΔΜ σε ΝΑΤΟ και ΕΕ περνάνε στην επόμενη φάση και μπροστά βρίσκεται η «σκληρή δουλειά» που πρέπει να γίνει.
Αλλά και οι Τζορτζ και Αλεξάντερ Σόρος, με άρθρο τους στην εφημερίδα «New York Times», χαρακτηρίζουν «μια ιστορική ευκαιρία» τη διευθέτηση του ονοματολογικού της ΠΓΔΜ, καλώντας τους ηγέτες ΕΕ και ΗΠΑ να στηρίξουν ένα σενάριο ευρωατλαντικής ενσωμάτωσης της Δυτικοβαλκανικής με πρότερο ένα ενδιάμεσο στάδιο μεταξύ τους οικονομικής ένωσης, ώστε, όπως λένε, να κάνουν τα κράτη των Βαλκανίων «λιγότερο ευάλωτα στις οικονομικές, διπλωματικές ή στρατιωτικές επιρροές του Πεκίνου, της Αγκυρας ή της Μόσχας».
Είναι ακριβώς αυτοί οι σχεδιασμοί που κονιορτοποιούν τα μεγάλα λόγια στα οποία αναλώθηκαν οι δύο πρωθυπουργοί στις Πρέσπες, υποστηρίζοντας ότι πρόκειται για συμφωνία «ειρήνης» και «σταθερότητας» και τάχα απάντησης στο «σοβινισμό, τις αλλαγές συνόρων, την κυριαρχία του φόβου».
Κρύβουν ότι τα ευρωατλαντικά σχέδια και η συνακόλουθη κλιμάκωση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών αποτελούν το γόνιμο έδαφος όπου αναφύονται αλυτρωτισμοί και εθνικισμοί, αμφισβητήσεις συνόρων, διενέξεις και πολεμικές συγκρούσεις, κι ενώ η συμφωνία διατηρεί το «σπέρμα» του αλυτρωτισμού με τις αναφορές σε «μακεδονική» ιθαγένεια και γλώσσα.
Διεργασίες στο πολιτικό σκηνικό
Η συμφωνία αποτέλεσε και την αφετηρία για έναν νέο κύκλο διεργασιών σε όλο το φάσμα του αστικού πολιτικού συστήματος, με μοχλό την ονοματολογία και «σιγή ασυρμάτου» για το ευρωατλαντικό περιεχόμενο της συμφωνίας, στο οποίο άλλωστε συγκλίνουν όλα τα αστικά κόμματα παρ' όλες τις επιμέρους διαφοροποιήσεις τους.
Στο Κίνημα Αλλαγής, μετά την επιλογή του Ποταμιού να στηρίξει τη συμφωνία, συζητιέται έντονα το ενδεχόμενο αποχώρησής του, με τις αποφάσεις να παραπέμπονται για την 1η Ιούλη.
Στους ΑΝΕΛ κυριάρχησαν οι αποχωρήσεις στελεχών, ενώ η ανακοίνωση του προέδρου τους Π. Καμμένου ότι θα καταψηφίσουν τη συμφωνία όταν αυτή έρθει στη Βουλή, ώθησε τον κυβερνητικό εκπρόσωπο να δηλώσει ότι σ' αυτήν την περίπτωση θα ζητηθεί ψήφος εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση.
Την ίδια ώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ σταθερά προσπαθεί να εμφανίσει τη ΝΑΤΟικής κοπής συμφωνία ως τάχα διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στις «προοδευτικές» και τις «αντιδραστικές» και «εθνικιστικές» δυνάμεις, όπου εντάσσει τη ΝΔ, επιχειρώντας να τραβήξει κι ένα μέρος της υπόλοιπης σοσιαλδημοκρατίας, αλλά και της λεγόμενης «κεντροδεξιάς» με το μέρος του.
Ενώ στη ΝΔ εμφανής είναι η προσπάθεια να «αμβλυνθούν» οι υψηλοί τόνοι για τη συμφωνία, με τα στελέχη της να σπεύδουν μέσα στη βδομάδα να μιλήσουν για τα «τετελεσμένα» που δημιουργεί η συμφωνία, διαβεβαιώνοντας εμμέσως πλην σαφώς ότι «το κράτος έχει συνέχεια» και σε ό,τι αφορά τα ευρωατλαντικά σχέδια.
Την ίδια ώρα, συνεχίζονταν και οι διεργασίες «δεξιά» της ΝΔ, με στελέχη όπως ο Μπαλτάκος να προαναγγέλλουν δημιουργία νέου κόμματος.
***
ΟΝΟΜΑΤΟΛΟΓΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΠΓΔΜ
ΟΝΟΜΑΤΟΛΟΓΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΠΓΔΜ
Σταθερή και συνεπής η θέση του ΚΚΕ 25 χρόνια τώρα
Υλικό από τα Αρχεία του Κόμματος και του «Ριζοσπάστη»
Με αφορμή την προσπάθεια που κάνουν στελέχη της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ να απαντήσουν στην κριτική του ΚΚΕ για τη συμφωνία με την ΠΓΔΜ, κατηγορώντας το Κόμμα ότι άλλαξε τάχα θέση και διαστρεβλώνοντας τις απόψεις του για το θέμα ότι άλλη είναι η θέση της σημερινής ηγεσίας του Κόμματος και άλλη προηγούμενων, αναζητήσαμε και δημοσιεύουμε από τα Αρχεία του ΚΚΕ και του «Ριζοσπάστη» ορισμένες χαρακτηριστικές τοποθετήσεις.
Στις 5 Μάη 1998, ο Επίτιμος Πρόεδρος του ΚΚΕ, Χαρίλαος Φλωράκης, επισκέφτηκε τα Σκόπια, επικεφαλής αντιπροσωπείας του Κόμματος, και συναντήθηκε μεταξύ άλλων με τον τότε Πρόεδρο της χώρας, Κίρο Γκλιγκόροφ. Στο Αρχείο του Κόμματος υπάρχει ο διάλογος ανάμεσα στους δύο.
Συζητώντας για τις εξελίξεις στα Βαλκάνια και τις σχέσεις ανάμεσα στις δύο χώρες, όπως διαμορφώθηκαν από το 1991 και έπειτα, με σταθμό την ενδιάμεση συμφωνία του 1995, ο Χ. Φλωράκης λέει χαρακτηριστικά: «Σήμερα σκοπός της επίσκεψής μου είναι να υπογραμμίσω τη βούληση του ΚΚΕ να συμβάλει στο μέτρο του δυνατού στην οικοδόμηση καλών σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών. Το ΚΚΕ είναι το μόνο από τα ελληνικά κόμματα για το οποίο το θέμα της ονομασίας δεν είναι το πιο σημαντικό. Το κύριο για μας είναι η αμοιβαία διακήρυξη αποδοχής των συνόρων, η στήριξη της εδαφικής ακεραιότητας, της εθνικής ανεξαρτησίας και η ανάπτυξη πολιτιστικών και εμπορικών σχέσεων.
Αν όμως εσείς θέλετε να λέγεστε "Μακεδονία", εμείς πώς θα ονομάσουμε τη δική μας Μακεδονία; Στην Ελλάδα είναι το 50,5% και εδώ το 39,5%. Υπάρχουν άνθρωποι που εκμεταλλεύονται την κατάσταση σε βάρος των δύο γειτονικών χωρών και δεν αφήνουν να αναπτυχθούν οι διμερείς σχέσεις. Πρέπει να βρεθεί μία λύση, ας πούμε "Σλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας", όπως λέμε Ελληνική Δημοκρατία. Το κόμμα μας είναι το μόνο που δεν έχει συμμετάσχει σε όλες αυτές τις διαδηλώσεις που έγιναν τα τελευταία χρόνια (...)».
Στη συνέχεια της συζήτησης, ο Χ. Φλωράκης βάζει τη γεωπολιτική διάσταση των εξελίξεων στα Βαλκάνια και στη γύρω περιοχή, τους κινδύνους που προκύπτουν για τους λαούς από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ. Αναφέρει συγκεκριμένα στον Κ. Γκλιγκόροφ ότι «οι Αμερικανοί θέλουν να ελέγχουν το πετρέλαιο στο Αιγαίο και το δρόμο προς τη Δύση. Ποτέ δεν ήταν τόσο αναγκαία όσο σήμερα η ανάπτυξη φιλικών σχέσεων μεταξύ των βαλκανικών χωρών».
****
Τις θέσεις αυτές του Κόμματος είχε διατυπώσει και η Αλέκα Παπαρήγα,τότε ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, και στη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών που έγινε στις 13 Απρίλη 1992 (είχε προηγηθεί άλλη μία), αρνούμενη να υπογράψει το κοινό ανακοινωθέν της Προεδρίας της Δημοκρατίας, το οποίο συνυπέγραψαν όλα τα άλλα κόμματα (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Συνασπισμός).
Αμέσως μετά τη σύσκεψη, η Αλέκα Παπαρήγα είχε δηλώσει: «Διαπιστώσαμε για άλλη μια φορά ότι η πολιτική που ακολουθείται - η πολιτική την οποία υποστήριξαν, απ' ό,τι κατάλαβα και τα άλλα κόμματα στην ουσία της - δε διασφαλίζει την ασφάλεια της Ελλάδας και της ίδιας της ελληνικής Μακεδονίας. Δε διασφαλίζει ακόμα την ειρήνευση στα Βαλκάνια από την οποία εξαρτάται η θέση της Ελλάδας και οι σχέσεις της όχι μόνο με τα Σκόπια αλλά και με όλες τις γειτονικές χώρες (...)
Γι' αυτό δε συμφωνούμε που περιορίζεται το όλο πρόβλημα στη συζήτηση γύρω από το όνομα. Είτε απαλειφθεί το όνομα είτε δεν απαλειφθεί είτε υπάρξει παραλλαγή του, τα προβλήματα για την Ελλάδα αλλά και για τους λαούς των Βαλκανίων θα υπάρχουν, θα γίνονται όλο και πιο έντονα, εφόσον συνεχίζεται επέμβαση ξένων δυνάμεων στα Βαλκάνια, ηγετικών χωρών της ΕΟΚ και των ΗΠΑ. Εφόσον συνεχιστεί η πολιτική του "διαίρει και βασίλευε". Εφόσον χρησιμοποιούνται υπαρκτές αλλά και ανύπαρκτες μειονότητες ως μέσο επεμβάσεων και υποκίνησης εμφυλίου πολέμου, μέσω του οποίου δίνεται η δυνατότητα για τις μεγάλες δυνάμεις να κατακερματίζουν τα Βαλκάνια. Αυτή είναι η βασική αφετηριακή διαφωνία την οποία θέλαμε να την υπογραμμίσουμε για άλλη μια φορά και στη σημερινή σύσκεψη αλλά και δημόσια στον ελληνικό λαό».
Το Φλεβάρη του 2008, η Αλ. Παπαρήγα, συνοδευόμενη από τον Δ. Κουτσούμπα, μέλος τότε του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, συναντιέται με την Ντ. Μπακογιάννη, ΥΠΕΞ της κυβέρνησης της ΝΔ, η οποία την ενημέρωσε για το θέμα της ΠΓΔΜ. Εκεί η τότε ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνει:
«Για άλλη μια φορά είπαμε στην κα Μπακογιάννη ότι παραμένουμε σταθεροί στη θέση που είχαμε διατυπώσει το 1992 για τις προϋποθέσεις που θα πρέπει να εκπληροί το όνομα της γειτονικής χώρας (...) Σήμερα μας απειλεί ενδεχομένως καινούρια φωτιά με τη δημιουργία αμερικανικών προτεκτοράτων στα Βαλκάνια. Ενα απ' αυτά είναι και το Κοσσυφοπέδιο που ανεξαρτητοποιείται, αλλά και η ΠΓΔΜ. Κι αυτό που μας ανησυχεί, πάνω απ' όλα κι ανεξάρτητα από το ποιο θα είναι το όνομα, είναι το γεγονός ότι οι λαοί των Βαλκανίων έχουν γίνει κλοτσοσκούφι στη διαπάλη, που γίνεται στην περιοχή, ηγετικών μεγάλων δυνάμεων, της ΕΕ, των ΗΠΑ και της Ρωσίας που μπήκε πρόσφατα με το ενεργειακό. Και σ' αυτό το κλοτσοσκούφι είναι μπλεγμένη και η Ελλάδα, η οποία λόγω των δεσμεύσεών της έχει και τα λιγότερα εργαλεία για να αντιμετωπίσει τα όποια περίπλοκα προβλήματα υπάρχουν».
Την επόμενη μέρα (21/02/2008) ο «Ριζοσπάστης» κυκλοφορεί με τίτλο: «Απειλητικές για τους λαούς οι εξελίξεις στα Βαλκάνια. ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΦΩΤΙΑ με τη δημιουργία προτεκτοράτων από τους ιμπεριαλιστές». Στο κύριο θέμα διαβάζουμε: «Οσο για την ονομασία της ΠΓΔΜ, εάν και εφόσον περιέχει τον όρο Μακεδονία πρέπει να είναι απαρέγκλιτα ονομασία γεωγραφικού προσδιορισμού. Διότι αν δε θεωρηθεί γεωγραφικός, από κει και πέρα μπορεί να εγείρεται ζήτημα αλλαγής συνόρων, μακεδονικής εθνότητας, μειονότητας στην Ελλάδα».
***
Το 2006, σε δήλωσή του ο Δ. Κουτσούμπας, μέλος τότε του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, για το ζήτημα της ονομασίας του αεροδρομίου των Σκοπίων, έλεγε: «Το παιχνίδι με την Ιστορία για την εξυπηρέτηση σύγχρονων πολιτικών σχεδίων έχει αποκτήσει πλέον γενικευμένο και επικίνδυνο χαρακτήρα. Η λύση για τους λαούς της Ελλάδας, της ΠΓΔΜ, όλης της περιοχής βρίσκεται μόνο στη φιλία, στη συνεργασία και την αλληλεγγύη, βρίσκεται μακριά από την ιμπεριαλιστική πολιτική του "διαίρει και βασίλευε", βρίσκεται μακριά και έξω από τις ευρωατλαντικές δομές».
Το ΚΚΕ είχε εκφράσει τις ανησυχίες του για τις εξελίξεις στα Βαλκάνια και την παρέμβαση ΝΑΤΟ - ΕΕ από πολύ νωρίς. Σε άρθρο στον «Ριζοσπάστη» στις 22 Σεπτέμβρη 1991, που υπέγραφε ο Δ. Κουτσούμπας, μέλος τότε της ΚΕ του Κόμματος, με τίτλο «ΚΚΕ: Στάση ευθύνης για τα εθνικά θέματα», αναφέρεται: «Το ΚΚΕ θεωρεί ότι πρέπει να αποκλειστεί στα Βαλκάνια κάθε επέμβαση από ξένη μη βαλκανική χώρα. Κι αυτό για τον εμφανή λόγο ότι τα Βαλκάνια αποτελούν πεδίο ανταγωνισμού βασικά της Γερμανίας και των ΗΠΑ. Οι χώρες αυτές υποθάλπουν και ενθαρρύνουν αποσχιστικές τάσεις (...) Δεν πρέπει να επιτρέψουμε οποιαδήποτε αμφισβήτηση συνόρων ιδιαίτερα μετά τις εξελίξεις στη γειτονική Γιουγκοσλαβία. Η θέση του ΚΚΕ είναι δεδομένη ότι δεν υπάρχει "μακεδονικό ζήτημα"».
Δηλαδή σε όλους τους τόνους, με όλους τους τρόπους, σε όλη αυτή την 25ετία, με ανακοινώσεις, αποφάσεις, δηλώσεις, ομιλίες στελεχών του, από το ΚΚΕ διατυμπανιζόταν η ίδια θέση, όπως την διατύπωσε και ο ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, Δ. Κουτσούμπας, στη Βουλή την προηγούμενη βδομάδα: «(...) όποια συμφωνία, μακριά από ΝΑΤΟ και ΕΕ και το "διαίρει και βασίλευε" των ιμπεριαλιστών. Σύνθετη ονομασία, με αυστηρά γεωγραφικό προσδιορισμό, έναντι όλων, εξάλειψη όλων των αλυτρωτισμών από το Σύνταγμα της γειτονικής χώρας, όχι αποδοχή ανιστόρητων εννοιών περί μακεδονικού έθνους ή γλώσσας κ.λπ. Κι όλα αυτά βέβαια ενιαία ως πακέτο».
Ας αφήσουν, λοιπόν, τα σάπια και την προσπάθεια να καλύψουν πίσω από αισχρά ψέματα τις ευθύνες τους για την υλοποίηση των σχεδίων ΝΑΤΟποίησης όλων των Βαλκανίων.
*****
ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΕΛΛΑΔΑΣ - FYROM
ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΕΛΛΑΔΑΣ - FYROM
Οταν ο κοσμοπολιτισμός συναντιέται με τον εθνικισμό...
Associated Press
|
Αποστολή του ΝΑΤΟ στα Σκόπια, το 2001
|
Η συμφωνία που υπογράφτηκε ανάμεσα στις κυβερνήσεις Ελλάδας και FYROM, υπό την αιγίδα των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, έχει πυροδοτήσει μια αποπροσανατολιστική πολιτική αντιπαράθεση, η οποία αφενός κρύβει τους βασικούς ευρωατλαντικούς στόχους αυτής της συμφωνίας, αφετέρου χρησιμοποιείται ως εργαλείο για μελλοντικές πολιτικές εξελίξεις.
Απ' τη μια μεριά είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, που προσπαθεί να παρουσιάσει τη συμφωνία Ελλάδας - FYROM ως μια προοδευτική εξέλιξη, που είναι προς το συμφέρον των δύο λαών. Προφανώς στις προοδευτικές δυνάμεις, σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ, συγκαταλέγονται το ΝΑΤΟ, η ΕΕ, η κυβέρνηση των ΗΠΑ, ο Σόρος, το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, η Σοσιαλιστική Διεθνής του Γ. Παπανδρέου και πολλοί άλλοι που έσπευσαν να χαιρετίσουν τη συγκεκριμένη συμφωνία... Δυνάμεις που - η καθεμιά με τον τρόπο της - έχουν πρωτοστατήσει στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και τις επεμβάσεις, στην υποδαύλιση του αλυτρωτισμού και την αλλαγή συνόρων, στο αιματοκύλισμα των λαών.
Προσπαθεί, επίσης, με τον κοσμοπολίτικο μανδύα του, να εμφανιστεί ως αντίπαλος εθνικιστικών δυνάμεων, που για τους δικούς τους λόγους αντιδρούν στη συμφωνία, παραβλέποντας ότι ο ίδιος συγκυβερνά με μία τέτοια δύναμη.
Μάλιστα, ο κ. Τσίπρας σε πρόσφατη συνέντευξή του παρουσίασε τον Καμμένο ως «συνεπή» δύναμη. Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο. Και την ίδια στιγμή βέβαια στοχεύει να προσεταιριστεί συνιστώσες του Κινήματος Αλλαγής, το οποίο φάσκει και αντιφάσκει.
Κοινός παρονομαστής και των δύο η στήριξη στα επικίνδυνα σχέδια των ιμπεριαλιστών στην περιοχή, αναπόσπαστο μέρος των οποίων είναι η ένταξη των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ.
Καθόλου περίεργο ότι δύο - φαινομενικά - αντίθετα ρεύματα, ο κοσμοπολιτισμός και ο εθνικισμός, συναντιούνται στο βασικό στρατηγικό στόχο. Αλλωστε, και ο κοσμοπολιτισμός έχει μέσα του στοιχεία εθνικισμού, και οι δύο συναντιούνται στην επιδίωξη της αστικής τάξης να αναβαθμίσει το διεθνή της ρόλο.
Είναι χαρακτηριστικό αυτό που τονίζουν κάθε τόσο κυβερνητικά στελέχη ότι αυτή η συμφωνία ανοίγει το δρόμο για να παίξει η Ελλάδα (η άρχουσα τάξη) ηγετικό ρόλο στα Βαλκάνια. Αλλά και ο εθνικισμός δεν αμφισβητεί στο ελάχιστο την ανάγκη διεθνοποίησης της δράσης του κεφαλαίου, μέσα από την ενίσχυση των διεθνών ιμπεριαλιστικών οργανισμών.
Οι δύο αυτοί πόλοι λοιπόν όχι μόνο συναντιούνται, αλλά και αλληλοσυμπληρώνονται.
Αυτό κάνουν και όταν στρέφουν τα πυρά τους στο κομμουνιστικό κίνημα, το ΚΚΕ, με μπόλικη διαστρέβλωση, συκοφαντία, πρωτόγονο, ραφιναρισμένο μέχρι και γελοίο αντικομμουνισμό.
Eurokinissi
|
Από την υπογραφή της συμφωνίας αναμεσα στις κυβερνήσεις Ελλάδας - FYROM
|
Φτάσανε στο σημείο μάλιστα βουλευτές της να ρίχνουν τις ευθύνες για τη δημιουργία του προβλήματος στον Στάλιν, κρύβοντας έτσι το βρώμικο ρόλο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, όλα αυτά τα χρόνια, στα Βαλκάνια.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, από την άλλη, συνεπικουρούμενος από διάφορες εφημερίδες, ΚΚΕεδολόγους και τρολ του διαδικτύου, πιάνει την πάσα και επιτίθεται στο ΚΚΕ, ότι δήθεν έχει αλλάξει θέση για το ζήτημα, ότι έχει ξεχάσει την «αυτοδιάθεση των λαών» κ.λπ.
Μια επίθεση αναμενόμενη, γιατί το ΚΚΕ είναι η μόνη πολιτική δύναμη που αποκαλύπτει τους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών στην περιοχή, προβάλλει την ουσία της συμφωνίας και κυρίως αποκαλύπτει ότι τόσο το εθνικιστικό όσο και το κοσμοπολίτικο ρεύμα συναντιούνται στην υποστήριξη αυτών των σχεδιασμών.
Ας δούμε λοιπόν τα βασικά επιχειρήματά τους:
1) «Το ΚΚΕ άλλαξε θέση για το ζήτημα των σχέσεων με τη FYROM».
Η θέση του ΚΚΕ είναι ίδια και αναλλοίωτη εδώ και 25 χρόνια και έχει διατυπωθεί πολλές φορές από το 1992 (τότε που οι του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ συμμετείχαν στα εθνικιστικά συλλαλητήρια), μέχρι σήμερα και με διάφορες αφορμές. Ενδεικτικά αναφέρουμε:
Αλέκα Παπαρήγα, μετά από σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας (1992): «(...) Είτε απαλειφθεί το όνομα είτε δεν απαλειφθεί είτε υπάρξει παραλλαγή του, τα προβλήματα για την Ελλάδα, αλλά και για τους λαούς των Βαλκανίων θα υπάρχουν, θα γίνονται όλο και πιο έντονα, εφόσον συνεχίζεται επέμβαση ξένων δυνάμεων στα Βαλκάνια, ηγετικών χωρών της ΕΟΚ και των ΗΠΑ. Εφόσον συνεχιστεί η πολιτική του "διαίρει και βασίλευε"».
Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ, λίγο πριν από τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ (2008):«Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ επίσης αποκρύπτουν ότι το ΝΑΤΟ βρίσκεται ήδη στη FYROM με τη δική τους συμφωνία και ότι το νέο κράτος - προτεκτοράτο που δημιουργείται, το Κοσσυφοπέδιο, δημιουργείται με τη συμμετοχή ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων και με την αποστολή στρατού της ΕΕ. Ο ελληνικός λαός δεν πρέπει να αποπροσανατολιστεί. Πρέπει με την πάλη του να βάλει βέτο σε ΝΑΤΟ, ΗΠΑ και ΕΕ».
Απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ για τις διεθνείς εξελίξεις (2011):«Τις εξελίξεις στην περιοχή σφραγίζει η διεύρυνση της ΕΕ και του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια. Η στρατηγική ένταξης των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, η πιο άμεση εμπλοκή τους στα ιμπεριαλιστικά σχέδια σηματοδοτεί γενικότερα αρνητικές εξελίξεις για τους λαούς της περιοχής (...) Συνεχίζονται οι διπλωματικές κινήσεις της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ στο θέμα της ΠΓΔΜ για την αναζήτηση μιας συμβιβαστικής λύσης στο θέμα της ονομασίας, ώστε να δικαιολογηθεί η ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ που απαιτούν οι ΗΠΑ, καθώς και το άνοιγμα του δρόμου για τη σύνδεσή της με την ΕΕ (...) Ταυτόχρονα κι ενώ οι ελληνικές κυβερνήσεις διακηρύσσουν πως συζητούν μόνον το όνομα της γειτονικής χώρας, στην πραγματικότητα η αστική τάξη της ΠΓΔΜ θέτει με κάθε ευκαιρία ζήτημα αναγνώρισης "μακεδονικής" ταυτότητας και γλώσσας καθώς και ανάλογης "μειονότητας" στις βαλκανικές χώρες».
Διαψεύδονται πανηγυρικά, επομένως, οι αιτιάσεις για αλλαγή θέσης του ΚΚΕ, οι οποίες μοναδικό στόχο έχουν να κρύψουν την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ στην εξυπηρέτηση των πιο επικίνδυνων ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών και να συκοφαντήσουν το ΚΚΕ, επειδή αποκαλύπτει το ρόλο τους και την προσπάθειά τους να ντύσουν αυτόν το ρόλο με «προοδευτικό» και «αριστερό» περιτύλιγμα.
Το ΚΚΕ, σε αντίθεση με όλους όσοι ασχολούνταν με την ονοματολογία, προέβαλλε την ανάγκη να μπουν εμπόδια στα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και να απαλειφθούν οι αλυτρωτισμοί, που εμπεριέχονται στην αναγνώριση «μακεδονικής» ταυτότητας και γλώσσας. Το ίδιο έκανε και τώρα.
Το ΚΚΕ, σε αντίθεση με όλους όσοι ασχολούνταν με την ονοματολογία, προέβαλλε την ανάγκη να μπουν εμπόδια στα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και να απαλειφθούν οι αλυτρωτισμοί, που εμπεριέχονται στην αναγνώριση «μακεδονικής» ταυτότητας και γλώσσας. Το ίδιο έκανε και τώρα.
2) «Η συμφωνία με τη FYROM δεν έχει καμία σχέση με την ένταξη στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ που αποτελεί επιθυμία του γειτονικού λαού».
Στις διάφορες ενημερώσεις της κυβέρνησης προς τα κόμματα και τους πολιτικούς αρχηγούς και ειδικά προς το ΚΚΕ, τόσο ο πρωθυπουργός όσο και ο υπουργός Εξωτερικών διαβεβαίωναν ότι η συμφωνία δε θα συμπεριλαμβάνει όρους για την ένταξη της γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ και ότι είναι μια συμφωνία άσχετη με το στόχο της «ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης».
Κι όλα αυτά παρά το ότι είχαν τεθεί ως χρονικός ορίζοντας για την επίτευξη συμφωνίας οι επόμενες Σύνοδοι του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και του ΝΑΤΟ, στις 28 - 29 Ιούνη και στις 11 - 12 Ιούλη, αντίστοιχα. Και παρά το ότι οι κυβερνώντες της γειτονικής χώρας και ειδικά ο Ζάεφ, σε όλους τους τόνους, επισήμαιναν αυτόν το στόχο.
Κι όλα αυτά παρά το ότι είχαν τεθεί ως χρονικός ορίζοντας για την επίτευξη συμφωνίας οι επόμενες Σύνοδοι του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και του ΝΑΤΟ, στις 28 - 29 Ιούνη και στις 11 - 12 Ιούλη, αντίστοιχα. Και παρά το ότι οι κυβερνώντες της γειτονικής χώρας και ειδικά ο Ζάεφ, σε όλους τους τόνους, επισήμαιναν αυτόν το στόχο.
Η δημοσίευση της συμφωνίας απέδειξε πόσο «σοβαρές» είναι οι - κατά καιρούς - ΣΥΡΙΖΑίικες διαβεβαιώσεις.
Μόλις στο άρθρο 2 της συμφωνίαςπεριλαμβάνονται οι «εγγυήσεις» από την πλευρά της Ελλάδας ότι θα στηρίξει την ένταξη της ΠΓΔΜ στους δύο ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, όπως και τα χρονοδιαγράμματα της ενταξιακής διαδικασίας.
Μάλιστα, από τα πρώτα μέτρα είναι η αποστολή επιστολής από την ελληνική κυβέρνηση προς το ΝΑΤΟ ότι αποδέχεται να ξεκινήσει η διαδικασία ένταξης της ΠΓΔΜ στον ιμπεριαλιστικό οργανισμό με το νέο όνομα «Βόρεια Μακεδονία».
Μόλις στο άρθρο 2 της συμφωνίαςπεριλαμβάνονται οι «εγγυήσεις» από την πλευρά της Ελλάδας ότι θα στηρίξει την ένταξη της ΠΓΔΜ στους δύο ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, όπως και τα χρονοδιαγράμματα της ενταξιακής διαδικασίας.
Μάλιστα, από τα πρώτα μέτρα είναι η αποστολή επιστολής από την ελληνική κυβέρνηση προς το ΝΑΤΟ ότι αποδέχεται να ξεκινήσει η διαδικασία ένταξης της ΠΓΔΜ στον ιμπεριαλιστικό οργανισμό με το νέο όνομα «Βόρεια Μακεδονία».
Οσο για το ότι αυτή η ένταξη είναι προϊόν της θέλησης του λαού της FYROM, εδώ η γελοιότητα βγάζει μάτι. Πίσω από τη «θέληση» του λαού έχουν άπειρες φορές κρυφτεί αντιδραστικές και αντιλαϊκές επιλογές. Πολύ περισσότερο που η θέληση ενός λαού δε διαμορφώνεται αυθόρμητα ούτε ελεύθερα, αλλά μέσα από πολύμορφες παρεμβάσεις, πιέσεις, εκβιασμούς, αυταπάτες και μάλιστα σε συνθήκες που το εργατικό, το κομμουνιστικό κίνημα είναι σε μεγάλη υποχώρηση.
Εχουμε γνωρίσει πολύ καλά τι συμβαίνει, όταν η θέληση ενός λαού δεν συμβαδίζει με τα τρέχοντα συμφέροντα της άρχουσας τάξης... Να θυμίσουμε πόσες φορές επαναλήφθηκαν δημοψηφίσματα σε κράτη της ΕΕ, προκειμένου να «πεισθεί» «ελεύθερα» ο λαός, που για διάφορους λόγους διαφωνούσε με την ένταξη ή με άλλες επιλογές (π.χ. «Ευρωσύνταγμα»);
Εχουμε γνωρίσει πολύ καλά τι συμβαίνει, όταν η θέληση ενός λαού δεν συμβαδίζει με τα τρέχοντα συμφέροντα της άρχουσας τάξης... Να θυμίσουμε πόσες φορές επαναλήφθηκαν δημοψηφίσματα σε κράτη της ΕΕ, προκειμένου να «πεισθεί» «ελεύθερα» ο λαός, που για διάφορους λόγους διαφωνούσε με την ένταξη ή με άλλες επιλογές (π.χ. «Ευρωσύνταγμα»);
Στο λαό της FYROM λέγεται ό,τι λεγόταν και στον ελληνικό λαό από τις εδώ κυβερνήσεις, πως δήθεν η ένταξη στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ θα φέρει χρήμα και δουλειές, σταθερότητα και ασφάλεια.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, φτάνει σε τέτοιο σημείο τυχοδιωκτισμού που, για να δικαιολογήσει τη βρώμικη αποστολή του, επικαλείται ως επιχείρημα το γεγονός ότι ο γειτονικός λαός καλείται - με το πιστόλι στον κρόταφο - να στηρίξει την πορεία της χώρας του στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ!
Ο ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, φτάνει σε τέτοιο σημείο τυχοδιωκτισμού που, για να δικαιολογήσει τη βρώμικη αποστολή του, επικαλείται ως επιχείρημα το γεγονός ότι ο γειτονικός λαός καλείται - με το πιστόλι στον κρόταφο - να στηρίξει την πορεία της χώρας του στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ!
3) «Το ΚΚΕ δεν αναγνωρίζει την πάγια μαρξιστική θέση περί εθνικής αυτοδιάθεσης και αυτοπροσδιορισμού».
Ο πρωθυπουργός και διάφορα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να στηρίξουν τη συμφωνία που υπέγραψαν, προσπάθησαν να κάνουν μαθήματα μαρξισμού - λενινισμού στο ΚΚΕ, γύρω από το ζήτημα της αυτοδιάθεσης των λαών, κατηγορώντας το ΚΚΕ ότι δήθεν την απεμπολεί.
Αυτό που στην πραγματικότητα κάνουν, είναι να εμφανίζουν μια καρικατούρα του Λένιν, συγχέοντας το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση με το σημερινό ιδεολόγημα του αυτοπροσδιορισμού, που δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα αντιδραστικό εργαλείο για την αλλαγή συνόρων, ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων. Εκτός των άλλων, ο Λένιν μιλούσε για το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης σε μια εποχή που δεν είχε ακόμη ολοκληρωθεί ο σχηματισμός των εθνικών κρατών, μεγάλα έθνη βρίσκονταν ακόμα υπό το ζυγό ισχυρών αυτοκρατοριών και αποικιοκρατικών κρατών.
«Γι' αυτό η τάση (η επιδίωξη) κάθε εθνικού κινήματος είναι ο σχηματισμός εθνικών κρατών, που ικανοποιούν καλύτερα αυτές τις ανάγκες του σύγχρονου καπιταλισμού. Προς το σχηματισμό αυτό σπρώχνουν οι πιο βαθιοί οικονομικοί παράγοντες και, για το λόγο αυτό, για όλη τη Δυτική Ευρώπη - κάτι παραπάνω: για όλο τον πολιτισμένο κόσμο - χαρακτηριστικό φυσιολογικό φαινόμενο για την κεφαλαιοκρατική περίοδο είναι τα εθνικά κράτη (...) Με την έννοια αυτοδιάθεση των εθνών εννοούμε τον κρατικό χωρισμό τους από ξένα εθνικά σύνολα, εννοούμε το σχηματισμό αυτοτελούς εθνικού κράτους» (Β. Ι. Λένιν: «Για το Δικαίωμα Αυτοδιάθεσης των Εθνών», «Απαντα», τ. 25, σελ. 261.)
Επίσης, αντιμετώπιζε αυτό το ζήτημα σε συνάρτηση με το βασικό καθήκον της ανατροπής του καπιταλισμού.
«Οι διάφορες διεκδικήσεις της δημοκρατίας, μαζί και η αυτοδιάθεση, δεν είναι κάτι απόλυτο, αλλά ένα "μέρος" του πανδημοκρατικού (σήμερα: πανσοσιαλιστικού) "παγκόσμιου" κινήματος. Μπορεί σε ορισμένες συγκεκριμένες περιπτώσεις το μέρος να έρχεται σε αντίθεση με το όλο και τότε πρέπει να απορρίπτεται» (Β. Ι. Λένιν, «Τα αποτελέσματα της συζήτησης για την αυτοδιάθεση». «Απαντα», τ. 30, σελ. 39).
Ο Λένιν επισήμανε: «Το άρθρο του προγράμματός μας για την αυτοδιάθεση των εθνών δεν μπορεί να ερμηνευτεί αλλιώς παρά μόνο με την έννοια της πολιτικής αυτοδιάθεσης, δηλαδή του δικαιώματος αποχωρισμού και σχηματισμού ανεξάρτητου κράτους» (Β. Ι. Λένιν, «Θέσεις πάνω στο Εθνικό Ζήτημα», «Απαντα», τ. 23, σελ. 315).
Ταυτόχρονα, συμπλήρωνε:
«Η αναγνώριση (...) του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης όλων των εθνοτήτων δε σημαίνει καθόλου πως οι σοσιαλδημοκράτες (κομμουνιστές) παραιτούνται από το να δώσουν δική τους εκτίμηση όσον αφορά τη σκοπιμότητα του κρατικού αποχωρισμού του ενός ή του άλλου έθνους σε κάθε ξεχωριστή περίπτωση. Αντίθετα οι σοδιαλδημοκράτες πρέπει να δίνουν ίσα - ίσα δική τους εκτίμηση, παίρνοντας υπόψη τόσο τις συνθήκες εξέλιξης του καπιταλισμού και της καταπίεσης των προλετάριων των διαφόρων εθνών από την ενωμένη αστική τάξη όλων των εθνοτήτων, όσο και τα γενικότερα καθήκοντα της δημοκρατίας και στην πρώτη σειρά και πάνω απ' όλα τα συμφέροντα της ταξικής πάλης του προλετάριου για το σοσιαλισμό» (Β. Ι. Λένιν, «Θέσεις πάνω στο Εθνικό Ζήτημα», «Απαντα», τ. 23, σελ. 316).
Τι σχέση έχουν όλα τα παραπάνω με τις θεωρητικές αρλούμπες των ΣΥΡΙΖΑίων;
Ισα - ίσα αποδεικνύουν μόνο την ορθότητα και τη σωστή αφετηρία της τοποθέτησης του ΚΚΕ για τη συμφωνία Τσίπρα - Ζάεφ, για την ένταξη στις ιμπεριαλιστικές λυκοσυμμαχίες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και με την επιβίωση των σπερμάτων του αλυτρωτισμού.
Ισα - ίσα αποδεικνύουν μόνο την ορθότητα και τη σωστή αφετηρία της τοποθέτησης του ΚΚΕ για τη συμφωνία Τσίπρα - Ζάεφ, για την ένταξη στις ιμπεριαλιστικές λυκοσυμμαχίες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και με την επιβίωση των σπερμάτων του αλυτρωτισμού.
Στις σημερινές συνθήκες η λεγόμενη «αυτοδιάθεση», πολύ περισσότερο ο «συλλογικός αυτοπροσδιορισμός», έχει αξιοποιηθεί για υποδαύλιση εθνικισμών, αλυτρωτισμών, για ιμπεριαλιστικούς πολέμους και αλλαγές συνόρων, με πρωτεργάτες στα παραπάνω τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η απόσχιση του Κοσσόβου από τη σερβική επικράτεια και η μετεξέλιξή του σε «ανεξάρτητο» κράτος, στην πραγματικότητα σε αμερικανοΝΑΤΟικό προτεκτοράτο.
Αλλο παράδειγμα είναι το πώς αξιοποιείται από τον ιμπεριαλισμό το Κουρδικό.
Η αστική τάξη εκεί έχει τα δικά της συμφέροντα. Μπλέκεται στους ανταγωνισμούς κι ενώ τα συμφέροντα των λαϊκών δυνάμεων επιβάλλουν τη ρήξη με τον ιμπεριαλισμό, τα κουρδικά επιτελεία, με τη στήριξη των ΗΠΑ, χρησιμοποιούνται για το διαμελισμό του Ιράκ και της Συρίας.
Η αστική τάξη εκεί έχει τα δικά της συμφέροντα. Μπλέκεται στους ανταγωνισμούς κι ενώ τα συμφέροντα των λαϊκών δυνάμεων επιβάλλουν τη ρήξη με τον ιμπεριαλισμό, τα κουρδικά επιτελεία, με τη στήριξη των ΗΠΑ, χρησιμοποιούνται για το διαμελισμό του Ιράκ και της Συρίας.
Ο αυτοπροσδιορισμός καμία σχέση δεν έχει με τη μαρξιστική έννοια της αυτοδιάθεσης των εθνών και είναι καθαρός υποκειμενισμός, δηλαδή λίγο - πολύ «είσαι ό,τι θες να είσαι ή ό,τι δηλώνεις πως είσαι»...
Πολύ βολικό επιχείρημα για όσους θέλουν να μπαρουτιάσουν περιοχές, στις οποίες συνυπάρχουν εθνότητες (με διαφορετικές γλώσσες, έθιμα, ακόμα και θρησκεία), όπως συνέβη στα Βαλκάνια.
Πολύ βολικό επιχείρημα για όσους θέλουν να μπαρουτιάσουν περιοχές, στις οποίες συνυπάρχουν εθνότητες (με διαφορετικές γλώσσες, έθιμα, ακόμα και θρησκεία), όπως συνέβη στα Βαλκάνια.
Το δήθεν δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού στρώνει το έδαφος σε όσους επιδιώκουν να αναγνωριστεί η μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης ως «τουρκική» στην Ελλάδα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, για την αμφισβήτηση των συνόρων (π.χ. της Συνθήκης της Λοζάνης) και του εδαφικού status στην περιοχή, κάτι άλλωστε που δεν το κρύβουν εθνικιστικοί κύκλοι στην Τουρκία.
Να λοιπόν ο αντικειμενικά επικίνδυνος ρόλος που παίζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στο πλαίσιο των ιμπεριαλιστικών επιδιώξεων.
4) «Η συμφωνία υλοποιεί τις πάγιες θέσεις του κομμουνιστικού κινήματος για το Μακεδονικό και τους Σλαβομακεδόνες».
Εκεί βέβαια που τόσο η μια όσο και η άλλη πλευρά δίνουν ρεσιτάλ υποκρισίας και αντιΚΚΕ μένους, είναι το ζήτημα των Σλαβομακεδόνων.
Ο μεν ΣΥΡΙΖΑ, με δημοσιεύματα στην «Αυγή» και δηλώσεις στελεχών του, κατηγορεί το ΚΚΕ ότι πρόδωσε όσους σλαβόφωνους αγωνίστηκαν μέσα απ' τις γραμμές του ΔΣΕ. Αποτελεί θράσος, φυσικά, να μιλάει εξ ονόματος αυτών των αγωνιστών μια πολιτική δύναμη που υπερασπίστηκε με ιδιαίτερο ζήλο και καταστολή το άγαλμα του Προέδρου των ΗΠΑ Τρούμαν, ο οποίος τους αιματοκύλισε με τη στρατιωτική επέμβαση την περίοδο 1946 - 1949.
Η δε ΝΔ, απ' την άλλη μεριά, αναφέρεται, ως πηγή της σημερινής κατάστασης, στη θέση περί Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας και την απόφαση της 5ης Ολομέλειας του ΚΚΕ.
Η αλήθεια είναι φυσικά τελείως διαφορετική. Οι όποιες αποφάσεις του ΚΚΕ - ανεξάρτητα από λαθεμένες εκτιμήσεις που έγιναν και που, όμως, διορθώθηκαν στην πορεία - είχαν ως βασικό κριτήριο, στην τακτική τους, το τράβηγμα αυτών των πληθυσμών στην πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό, να μη γίνουν ουρά των αστικών τάξεων και όχι φυσικά την ενσωμάτωσή τους σε ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς τύπου ΝΑΤΟ και ΕΕ. Το κριτήριο ήταν βαθιά ταξικό. Ετσι, για παράδειγμα, οι Σλαβομακεδόνες πήραν μέρος στο ΕΑΜ, στον ΕΛΑΣ, πάλεψαν ενάντια στη γερμανική και βουλγαρική κατοχή και στη συνέχεια στον αγώνα του ΔΣΕ.
Οπως, αντίστοιχα, βαθιά ταξικό ήταν και το κριτήριο της ελληνικής αστικής τάξης. Και τότε που τους ονόμαζε ΕΑΜοβούλγαρους και τους έστηνε στο εκτελεστικό απόσπασμα, αλλά και τότε που προσπαθούσε να τους προσεταιριστεί, στο πλαίσιο των συμφωνιών με τον Τίτο, υλοποιώντας τον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό για όξυνση των αντιθέσεων ανάμεσα σε Γιουγκοσλαβία και ΕΣΣΔ.
Την πολιτική του Τίτο, να χαρακτηρίσει τους κατοίκους του γεωγραφικού χώρου της Γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας χωριστή «μακεδονική» εθνότητα, κάτι που θα της έδινε το δικαίωμα να διεκδικήσει στο μέλλον ανεξάρτητη εθνική υπόσταση, την ανέχτηκαν οι μετεμφυλιακές ελληνικές κυβερνήσεις και την υπέθαλψαν οι ιμπεριαλιστές, γιατί, μετά τη σύγκρουση με τη Σοβιετική Ενωση, μια τέτοια πολιτική εξυπηρετούσε τα σχέδιά τους.
Είναι χαρακτηριστικό το απόσπασμα από το άρθρο του βουλευτή της ΝΔ Κ. Τασούλα, στην «Καθημερινή», στις 18.6.2018. «Ηταν σημαντικό βήμα (σ.σ. οι συμφωνίες με τον Τίτο) στην ελληνογιουγκοσλαβική προσέγγιση, μια προσέγγιση που επέβαλαν ο ψυχρός πόλεμος και ιδιαίτερα η αποκοπή του Τίτο από τον σοβιετικό συνασπισμό. Μιας προσέγγισης που έκανε το κράτος που είχε διεκδικήσει τη δεκαετία του '40 την ελληνική Μακεδονία να γίνει, παρά ταύτα, περιφερειακός εταίρος της χώρας μας, γιατί και για το ΝΑΤΟ και για μας η Γιουγκοσλαβία έπρεπε να διατηρηθεί εκτός σοβιετικής επιρροής...».
Ωστόσο, παρά τα όποια προβλήματα, χωρίς την ιμπεριαλιστική επέμβαση στην περιοχή και το διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, μετά το 1991, δεν ήταν δυνατόν από μόνα τους να αναβιώσουν το παλιό Μακεδονικό ζήτημα, το οποίο, ως ζήτημα εδαφικών διεκδικήσεων, είχε πάψει να υπάρχει.
Αρα λοιπόν η καλύτερη τιμή σε αυτούς τους σλαβόφωνους μαχητές, που έδωσαν τη ζωή τους μέσα απ' τις γραμμές του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, του ΔΣΕ, είναι η συνέχιση της πάλης ενάντια στην πολιτική του ιμπεριαλισμού, όπως αυτή υλοποιείται σήμερα απ' την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και τις άλλες αστικές πολιτικές δυνάμεις.
Είναι δεδομένο, λοιπόν, ότι όσο ο ΣΥΡΙΖΑ θα ενσωματώνεται περισσότερο στην πολιτική του ιμπεριαλισμού, όσο θα συγκλίνει στρατηγικά με αντιδραστικές εθνικιστικές δυνάμεις, τόσο θα καταφεύγει σε ακόμη μεγαλύτερες γελοιότητες, προκειμένου να αναζητήσει αριστερό άλλοθι και να διαμορφώσει κάλπικες διαχωριστικές γραμμές. Αυτό βέβαια καθόλου δε μειώνει τον επικίνδυνο ρόλο στην αθώωση του ιμπεριαλισμού και στην επίθεση στο ΚΚΕ, που πρέπει να βρει απάντηση από αριστερούς, ριζοσπάστες, προοδευτικούς ανθρώπους, από το εργατικό - λαϊκό κίνημα συνολικά.
