#ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ & Για Το Νο8 της #Πανσπουδαστικής

Από
Manos Saridakis
Επειδή έχω λίγο χρόνο για διαδικτυακό πείραγμα πριν περάσω από το Πολυτεχνείο, ας πούμε το εξής: 

Μια από τις επιτυχίες του ΠΑΣΟΚ ήταν να υποβαθμίσει το ρόλο του ΚΚΕ στο Πολυτεχνείο. Για να δούμε τα πράγματα επιστημονικά λοιπόν, με βάση τα στοιχεία.

Από τα 33 μέλη της Συντονιστικής Επιτροπής της Κατάληψης του Πολυτεχνείου, τα 9 ήταν ΚΝΕ δηλαδή αντι-ΕΦΕΕ (Αλαβάνου, Ανδρουλάκης, Γρηγορόπουλος, Γ. Κοροβέσης, Κωστή, Λογοθέτης, Μωροπούλου, Νυσταζάκης, Φιλιππάκης), 

τα 8 ήταν ΚΚΕ-εσ Ρήγας Φεραίος (Ζουρνάς, Λαζαρίδης, Λάζος, Παπαβασιλόπουλος, Παππάς, Τσεμπέλης, Χατζησωκράτης, Ψαρράς), 

τα 2 Οργάνωση Σοσιαλιστική Επανάσταση (Αναστασίου, Λυγερός), 

1 ΠΠΣΠ (Κολλιτσίδας), 1 ΠΑΚ (Λαλιώτης), 1 άκρα Αριστερά Μπολσεβίκοι (Σιδέρης), 1 τροτσκιστής Εργατική Διεθνιστική Ένωση (Νικολαΐδης), 

και 10 ανένταχτοι αριστεροί (Αντώνογλου, Γεωργακάκης, Δαφέρμος, Κουρμουλάκης, Μαυρογένης, Σηφιανός, Σταυροπούλου, Τζουβάνος, Τσαντίλης, Τσαφαράκης).

Εκτός Συντονιστικής, η μεγάλη πλειονότητα ηγετικών μορφών της Εξέγερσης, εκφωνητές του σταθμού, διαπραγματευτές με την αστυνομία, υπεύθυνοι ιατρείου, σίτισης κλπ ήταν επίσης μέλη της ΚΝΕ (Αλαβάνος, Βαλαβάνη, Βούτσης, Δαμανάκη, Καρυστιάνη, Λαφαζάνης, Μπίστης, Παπαδήμας, κ.α.) .
Το δε πόρισμα της Χούντας του Ιωαννίδη κατέληξε ότι «κύριος υπεύθυνος για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου ήταν το Κ.Κ.Ε.», και με βάση αυτό το πόρισμα το Φλεβάρη του ‘74 έγινε το μεγάλο χτύπημα στο Κόμμα και στην ΚΝΕ, με εκατοντάδες συλλήψεις, εξορίες και βασανισμούς.
ΥΓ1: Από το '73 ως το '81 όλοι συμφωνούσαν ότι το ΚΚΕ είχε καθοριστικό ρόλο στα γεγονότα. Η άποψη ότι το ΚΚΕ δεν στήριξε και πολύ την Εξέγερση εμφανίστηκε με το που έγινε το ΠΑΣΟΚ κυβέρνηση, και οικοδομήθηκε τεχνηέντως, όπου δυστυχώς βρήκε ευήκοα ώτα σε τμήμα της άκρας αριστεράς.
ΥΓ2: Η ανακοίνωση του ΠΓ της ΚΕ του παράνομου ΚΚΕ στις 16 Νοεμβρη που καλεί του πάντές να πλαισιώσουν την εξέγερση.
#Άντε_γεια
#Φιλάκια_ρουφηχτά

Απ' τα Σχόλια 

Χατζηγεωργιου Λεων

Όπου να είναι θα σου πουν τη Πανσπουδαστικη Νο 8 και αργήσανε φετος
Θα βγει κσι μια όπως κάθε χρόνο και θα σου πει ο καθοδηγητης μου μου είπε να μην πάω αλλά εγώ πηγα

Είναι το νούμερο 8, την ξέρουν όλοι με αυτό – Μύθοι και αλήθειες γύρω από το διαβόητο φύλλο της “Πανσπουδαστικής” για το Πολυτεχνείο

17-11-2018

Μια καραμέλα που δε λιώνει ποτέ, κι ας περνάει από γενιά σε γενιά κι από στόμα σε στόμα κάθε αντι- ΚΚΕ που (δε) σέβεται τον εαυτό του.

Από Κατιούσα

Hμεταπολιτευτική συνήθεια που έγινε λατρεία είναι η αναφορά στο φύλλο της «Πανσπουδαστικής νο 8» το οποίο υποτίθεται πως «αποδεικνύει» ότι ΚΝΕ κατήγγειλε ως προβοκάτσια της ΚΥΠ και του Ρουφογάλη την κατάληψη του Πολυτεχνείου, για να συμμετάσχει αργότερα μόνο και μόνο νιώθοντας να χάνει τις εξελίξεις μέσα από τα χέρια της. Η συγκεκριμένη ιστορία σε διάφορες παραλλαγές, έχει κατά καιρούς υιοθετηθεί από αναρχικούς, εξωκοινοβούλιο, αστικές εφημερίδες, ακόμα και ακροδεξιά μέσα, όπως ο Στόχος, που κατά μια διαβολική σύμπτωση ασχολήθηκε με το ίδιο θέμα που πρόβαλε ως τρομερή τομή το απόλυτα φιλοκυβερνητικό Documento.

Είναι γεγονός πως κάποιες παράμετροι της πραγματικής ιστορίας παραμένουν αδιευκρίνιστες, τα όσα όμως ήδη γνωρίζουμε καθιστούν σαφές ότι πρόκειται – το λιγότερο – για «πολύ κακό για το τίποτα».

Η «Πανσπουδαστική» ΔΕΝ ήταν όργανο της ΚΝΕ, όπως τεχνηέντως υπονοείται στις εν λόγω αφηγήσεις, αλλά της Αντι – ΕΦΕΕ (που ονομάστηκε έτσι σε αντιπαράθεση προς τους εγκάθετους διορισμένους φοιτητές της χούντας στην επίσημη ΕΦΕΕ), η οποία σαφώς και είχε έντονη παρουσία της ΚΝΕ, σίγουρα όμως δεν ήταν απλό παρακλάδι της. Όσο για τη φοιτητική παράταξη της ΚΝΕ με το ίδιο όνομα, η γνωστή σε όλους ΠΚΣ, δεν υφίστατο καν στη δικτατορία.

Το όνομα, ο αριθμός και η πολιτική ένταξη των συντακτών της είναι άγνωστα μέχρι σήμερα, παρά τις εικασίες που έχουν κατά καιρούς διατυπωθεί.

Το τεύχος αυτό κυκλοφόρησε μετά τα γεγονότα, κι όχι πριν ή κατά τη διάρκειά τους όπως επίσης πολλές φορές υπονοείται. Συγκεκριμένα στις αρχές του 1974, στο φύλλο Γενάρη – Φλεβάρη

Το πρωτοσέλιδο του φύλλου, που είναι συνήθως αυτό που περιφέρεται ως «αποδεικτικό» της καταγγελίας, δεν ασχολείται καθόλου με το ζήτημα, αλλά μόνο με τα ίδια τα γεγονότα και την καταδίκη των δολοφονιών και της καταστολής από τη χούντα.

Η διαβόητη αναφορά στους προβοκάτορες βρίσκεται στη σελίδα 4, αλλά το εν λόγω κείμενο δημοσιεύεται «παρά τις επιφυλάξεις του περιοδικού και τις συμπληρώσεις που πιστεύει πως χρειάζεται».

Το κείμενο ανήκει στη Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα Πολυτεχνείου, η οποία σε καμία φάση των γεγονότων δεν μονοπωλούνταν από μέλη της ΚΝΕ, αλλά είχε σημαντική παρουσία άλλων δυνάμεων, κυρίως του Ρήγα Φεραίου, δηλαδή της νεολαίας του ΚΚΕ εσ. Όσο για την αρχική στάση του ίδιου του ΚΚΕ εσ., που ως γνωστόν είχε στηρίξει τη «φιλελευθεροποίηση» του Μαρκεζίνη, αρκεί κανείς να δει τι δήλωσε το ηγετικό στέλεχος του κόμματος Μπάμπης Δρακόπουλος, το βράδυ της 14ης Νοέμβρη: ‘Η εξέλιξη στον τόπο μας έχει περιέλθει σε λεπτό σημείο. Παράλληλα στο ευρύτατο δημοκρατικό ενωτικό κίνημα που αξιώνει την είσοδο στη δημοκρατική ομαλότητα, σκοτεινές δυνάμεις εργάζονται για να φράξουν το δρόμο προς την κατεύθυνση αυτή και οργανώνουν προκλήσεις για να δικαιολογήσουν την επιβολή στρατοκρατικών μέτρων…’ Περιέργως, έκτοτε η δήλωση αυτή χάθηκε στις υποσημειώσεις της ιστορίας.

Η αναφορά που προκαλεί όλο το θόρυβο ως σήμερα είναι η εξής: «…καταγγέλλουμε την προσχεδιασμένη εισβολή στον χώρο του Πολ/χνείου την Τετάρτη, 14 του Νοέμβρη, 350 περίπου οργανωμένων πρακτόρων της ΚΥΠ, …με σκοπό να προβάλουν με κάθε μέσο τραμπουκισμού και προβοκάτσιας γελοία αναρχικά συνθήματα και συνθήματα που δεν εκφράζανε την στιγμή και τις συγκεκριμένες δυνάμεις…»

Πουθενά δεν υπάρχει αναφορά στην κατάληψη αυτή καθεαυτή. Ανεξάρτητα από την όποια διστακτικότητα της ΚΝΕ στην αρχική επιλογή της κατάληψης ως μορφή πάλης εκείνες τις μέρες, ακόμα και αν θεωρούνταν επίσημο κείμενο της οργάνωσης – που δεν ήταν βάσει όσων αναφέραμε – δεν υπάρχει σε αυτό ουδεμία καταδίκη της κατάληψης.

Θα ήταν εξάλλου αστείο να υπάρξει μια τέτοια καταδίκη, από τη στιγμή που η οργάνωση συμμετείχε με πολλές δυνάμεις της στην κατάληψη, εκτός κι αν θεωρούμε ότι καταδίκασε τα μέλη της… ανωνύμως και μέσω ανώνυμης και ανεπίσημης πηγής, υψώνοντας τον παραλογισμό στο τετράγωνο.

Η καταγγελία των αναρχικών συνθημάτων ως προβοκατόρικων γινόταν γιατί θεωρούνταν πως εξυπηρετούσε τη χουντική προπαγάνδα: «Για να μπορέσουν να απομονώσουν το κίνημα μας. Για να μπορέσουν παραπέρα, κατασκευάζοντας (και με την βοήθεια των χουντικών μέσων ενημέρωσης) την εικόνα μιας μεμονωμένης εξτρεμιστικής επαναστατικοαναρχικής εξέγερσης που δεν έχει την συμπαράσταση του λαού…»

Το γεγονός πως υπήρχαν ασφαλίτες και προβοκάτορες στο Πολυτεχνείο, που κατά κύριο λόγο έριχαν μαξιμαλιστικά ή αναρχικοφανή συνθήματα τύπου “Κάτω το κράτος” κι ότι αυτά δεν είχαν απήχηση στους φοιτητές δεν είναι κάποια κομμουνιστική συνωμοσία, αλλά κάτι που ομολογείται από πολλούς συμμετέχοντες στα γεγονότα.

Λίγο πιο κάτω τα γεγονότα του Νοέμβρη του ’73 “‘έγινε σταθμός του λαϊκού μας κινήματος”. Ούτε προβοκάτσια, ούτε ενορχήστρωση της ΚΥΠ, ούτε κανένα άλλο ευφάνταστο σενάριο της αντι-ΚΚΕ μυθολογίας.

Τα περί “ένοχης σιωπής”, “αμηχανίας” του ΚΚΕ και της ΚΝΕ είναι επίσης μυθεύματα. Τόσο πολύ “ντρέπεται” η ΚΝΕ για τη συμβολή της στο τεύχος, που αποφάσισε να το προβάλει στο κεντρικό της ταμπλώ κατά τον εορτασμό της επετείου το 2004, προκαλώντας τότε “αγανακτισμένες” αντιδράσεις για τα “νέα ήθη” που υποτίθεται πως εισήγαγε η οργάνωση στη διαχείριση της μνήμης της επετείου.

Σε κάθε περίπτωση, την επόμενη φορά που θα σας ρωτήσουν “και τι έχεις να πεις για την Πανσπουδαστική νο 8”, απαντήστε τους: “Πες μας εσύ που τη διάβασες” και βγάλτε ποπ – κορν. Ή ακόμα καλύτερα, φύλλο κρούστας, που θα ‘λεγε και το Λαϊκό Στρώμα:

Με πληροφορίες από γλόμπινγκ

________________________________________________

Manos Saridakis
3 ώρ. ·
Ένα άλλο Πολυτεχνείο, πολύ πιο αιματηρό. 5 Δεκέμβρη 1944.
Το απόγευμα της ίδιας μέρας, ακροβολισμένοι και τοίχο – τοίχο, ο ένας πίσω από τον άλλο κατεβήκαμε στην πλατεία Εξαρχείων κι από κει κατηφορίσαμε τη Στουρνάρα προς το Πολυτεχνείο. Ολόκληρος ο δρόμος βαλλότανε από τη Γενική Ασφάλεια που βρισκόταν στη γωνία Πατησίων και Στουρνάρα. Μπήκαμε στο Πολυτεχνείο από τα παράθυρα της λέσχης και σκορπίσαμε ώστε να καταλάβουμε όλα τα κτίρια του.
Ξαφνικά, ένα εγγλέζικο τανκς έπεσε πάνω στη σιδερένια πόρτα της οδού Πατησίων, την άνοιξε διάπλατα και στάθηκε εκεί με την κάνη του να κοιτάει προς το χτίριο της Αρχιτεκτονικής. Εγγλέζοι στρατιώτες μπαίνανε πάνοπλοι, με προφυλάξεις και ακροβολίζονταν δεξιά κι αριστερά με πρόθεση να κυκλώσουνε τα χτίρια.
Είδα κάποιον ΕΛΑΣίτη να βγαίνει από το κτίριο της Αρχιτεκτονικής και να προχωράει προς το εγγλέζικο τανκς. Τον γνώρισα από το ντύσιμο και το περπάτημα του. Ήταν ο συνάδελφος μου στο Πολυτεχνείο Νίνος Χρυσόπουλος. Επειδή ήξερα καλά εγγλέζικα, κατάλαβα ότι τον είχε στείλει ο Γρηγόρης Φαράκος, ο καπετάνιος του λόχου, να μιλήσει με τους Εγγλέζους.
Σε λίγο ακούστηκε η φωνή του να απευθύνεται προς αυτούς που ήτανε κλεισμένοι στην
Αρχιτεκτονική: «Συναγωνιστές. Όπως είχαμε συνεννοηθεί, τους είπα ότι εμείς δεν έχουμε σκοπό να πολεμήσουμε εναντίον τους, αν αυτοί δεν μας χτυπήσουν. Η διένεξη μας με την κυβέρνηση Παπανδρέου είναι μια υπόθεση που αφορά μόνο τον Ελληνικό λαό. Η επέμβασή τους θα αποτελούσε παραβίαση της συμφωνίας των τριών μεγάλων δυνάμεων. Έστω και τώρα τους παρακαλούμε να φύγουνε και να μας αφήσουνε ήσυχους, να περιμαζέψουμε τους τραυματίες και τους νεκρούς μας. Η απάντησή του ήτανε ότι μας θεωρούνε επαναστάτες και αναρχικά στοιχεία και ότι αν σε δέκα λεπτά δεν παραδοθούμε, θα επιτεθούνε με όλες τους τις δυνάμεις και θα μας εξοντώσουνε όλους».
Για λίγα λεπτά ακολούθησε μια νεκρική σιγή.
Μετά ξεχώρισα τη φωνή του Φαράκου, από την Αρχιτεκτονική: « Να τους πεις ότι είμαστε φοιτητές που υπερασπιζόμαστε την Εθνική μας Ανεξαρτησία και αυτή τη στιγμή, το ίδιο το σχολείο μας. Δε θέλουμε πόλεμο μαζί τους, αλλά αν μας επιτεθούνε θα πολεμήσουμε. Δεν πρόκειται να παραδοθούμε».
Σε λίγο η φωνή του Χρυσόπουλου: « Συναγωνιστές, η απάντησή τους είναι ότι σε τρία λεπτά επιτίθενται».
Πράγματι, πριν περάσουνε τρία λεπτά, να μια κόλαση φωτιάς απ’ όλες τις μεριές εναντίον των κλεισμένων στην Αρχιτεκτονική Σχολή. Τα τανκς που είχανε περικυκλώσει το Πολυτεχνείο ρίχνανε απ’ όλες τις μεριές, από τους γύρω δρόμους. Κάθε λεπτό, χιλιάδες σφαίρες πέφτανε πάνω στους «Ελεύθερους Πολιορκημένους». Οι εγγλέζικες σφαίρες που προοριζόταν για τους Γερμανούς, μαζί με τις γερμανικές από την Ασφάλεια, πέφτανε πάνω σε Έλληνες αγωνιστές, στους εφεδροελασίτες φοιτητές.
Η υπεροχή των Εγγλέζων σε οπλισμό ήτανε συντριπτική , όμως ηρωικά οι σύντροφοι κρατούσανε τις θέσεις τους και δεν τους αφήνανε να πλησιάσουνε, ούτε στην Αρχιτεκτονική, ούτε στο κτίριο Γκίνη. Γρήγορα οι Εγγλέζοι καταλάβανε ότι τα πράγματα δεν ήτανε τόσο εύκολα, όσο νομίζανε.
Είχε νυχτώσει η 5η Δεκέμβρη για καλά όταν σταμάτησε η μάχη. Οι δικοί μας σταματήσανε να αντιστέκονται. Όσοι δεν είχανε τραυματιστεί ή σκοτωθεί και όσοι δεν είχανε πιαστεί αιχμάλωτοι, υποχωρήσανε προς τα Εξάρχεια που ήταν το αρχηγείο του λόχου. Όλα τα κτίρια του Πολυτεχνείου, όλες οι αυλές του είχαν περιέλθει στα χέρια των Εγγλέζων.
Όλοι εμείς οι τραυματισμένοι, που ώρες ατέλειωτες αισθανόμαστε το αίμα μας να φεύγει μαζί με τη ζωή μας, βρισκόμαστε στο έλεος των καινούργιων κατακτητών, που όπως φαίνεται είχανε σκοπό να μας αφήσουνε εκεί σα χτυπημένους σκύλους, ώσπου να μη μείνει σταγόνα από αίμα μέσα μας. Ώσπου να πεθάνει και ο τελευταίος από μας…»
Φοίβος Τσέκερης, ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ. Από τους αγώνες με τη Σπουδάζουσα, Εκδόσεις Εντός, Αθήνα 2007