Μνμ Αλληλεγγύης απ΄το ΕΚ Μασσαλίας για την Απεργία 18/2 στην Ελλάδα.

Ο Olivier Mateu, ΓΓ του ΕΚ Μασσαλίας της CGT, στέλνει το δικό του μήνυμα αλληλεγγύης στο ΠΑΜΕ και την εργατική τάξη της Ελλάδας, εν όψει της αυριανής απεργίας:

Αγαπητοί σύντροφοι του ΠΑΜΕ, εργαζόμενοι της Ελλάδας Σας στέλνουμε τον αδελφικό χαιρετισμό μας από το ΕΚ της CGT στην ευρύτερη περιοχή της Μασσαλίας.
Σας ευχόμαστε καλή επιτυχία στην απεργία σας και τη διαδήλωση στις 18 Φλεβάρη, για να υπερασπιστείτε την Κοινωνική Ασφάλιση, τα δικαιώματά σας.
Αυτή η επίθεση είναι παρόμοια με αυτή στη Γαλλία. Είμαστε από τις 5 Δεκέμβρη σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις για να υπερασπιστούμε το συνταξιοδοτικό μας σύστημα.

Είτε είναι εδώ, είτε είναι στην Ελλάδα, η πολιτική που αντιμετωπίζουμε είναι η ίδια, το αντίπαλο στρατόπεδο έχει τους ίδιους στόχους: να διαλύσει ό,τι σχετίζεται με την αλληλεγγύη μεταξύ των γενεών και μεταξύ των εργαζομένων και να ιδιωτικοποιήσει τα πάντα.
Σας βεβαιώνουμε με αποφασιστικό τρόπο ότι δε θα αφήσουμε να περάσει αυτή η επίθεση.
Είμαστε ενάντιοι σε πολιτικές επιλογές δεκαετιών που έχουν στόχο να μας κλέψουν τον πλούτο που παράγουμε, και εδώ και στην Ελλάδα, επιτίθενται στο δικαίωμά μας να έχουμε σύνταξη, να γεράσουμε αξιοπρεπώς.
Καμία απαισιοδοξία, καμία μοιρολατρία! Το μόνο που έχουμε να κάνουμε όλοι και όλες είναι να δεσμευτούμε μαζί στον αγώνα. Μπορούμε όλοι μαζί να κερδίσουμε, γιατί έχουμε το δίκιο με το μέρος μας, γιατί διεκδικούμε κοινωνική δικαιοσύνη.
Κουράγιο σε όλους. Όλοι μαζί θα τους διαλύσουμε. Ζήτω οι εργαζόμενοι που αγωνίζονται. Ζήτω η CGT. Ζήτω το ΠΑΜΕ. Ζήτω η ΠΣΟ (Παγκόσμια Συνδικαλιστική Ομοσπονδία). Τα λέμε σύντομα.

Αλίευση από Π.Α.ΜΕ και κατιούσα Παρουσίαση: Viva La Revolucion

ΤΙ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ ΤΟ ΑντιΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΠΟΥ ΚΑΤΑΤΕΘΗΚΕ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ

ΦΑΚΕΛΟΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ

ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ: ΤΩΡΑ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ, ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ

Κατατέθηκε στη Βουλή, το απόγευμα της Δευτέρας 17 Φλεβάρη το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης, για το οποίο οι εργαζόμενοι σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα αντιδρώντας προχωρούν σε απεργία την Τρίτη 18 Φλεβάρη.

«Σε γενικές γραμμές η προτεινόμενη ασφαλιστική μεταρρύθμιση συνεπάγεται ένα νέο ψηφιακό ασφαλιστικό σύστημα, στο οποίο στις βασικές συνιστώσες αποτελούν η κατανομή ανάμεσα στη συλλογική και ατομική ευθύνη, η ελευθερία, η ευελιξία, η ανταποδοτικότητα, η αλληλεγγύη και η κοινωνική δικαιοσύνη». Με αυτές τις «εύηχες» αναφορές στην αιτιολογική έκθεση του επίμαχου νομοσχεδίου η κυβέρνηση επιχειρεί να αποκρύψει τον αντιασφαλιστικό του χαρακτήρα και περιεχόμενο, επιχειρώντας με την τακτική του «μαύρου - άσπρου» να πείσει για τον δήθεν φιλοασφαλιστικό του προσανατολισμό. (δείτε εδώ ολόκληρο το ν/σ).

Ωστόσο η αλήθεια είναι ότι με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο η ΝΔ όχι μόνο δεν καταργεί τον νόμο Κατρούγκαλου του ΣΥΡΙΖΑ, όπως διατεινόταν προεκλογικά, αλλά τον θωρακίζει από τα όποια «νομικά κενά», προκειμένου η λεπίδα της λαιμητόμου να ανεβοκατεβαίνει ανεμπόδιστα -σε σημείο που δικαιολογημένα πλέον μιλάμε για «νόμο Κατρούγκαλου - Βρούτση»- ενώ ταυτόχρονα προετοιμάζει το έδαφος για το επόμενο αντιασφαλιστικό χτύπημα που δρομολογεί εντός του έτους, δηλαδή την ιδιωτικοποίηση των συντάξεων, με πρώτο θύμα τις επικουρικές.

Αυτά που πραγματικά προβλέπει ο νόμος Κατρούγκαλου - Βρούτση είναι τα εξής:

• Παραμένουν σε ισχύ οι τεράστιες περικοπές από το 2010 σε κύριες και επικουρικές συντάξεις, στις αναπηρικές, στις συντάξεις χηρείας και στα μερίσματα των δημοσίων υπαλλήλων.
• Ενταφιάζονται οριστικά η 13η και η 14η σύνταξη, μαζί και το ΕΚΑΣ. Διατηρείται και η κατάργηση του οικογενειακού επιδόματος 10% για σύζυγο και 5% για κάθε παιδί μέχρι 18 ετών ή μέχρι 24 αν σπουδάζει, όπως ήδη έχει νομοθετηθεί. Δεν υπάρχει καμία στήριξη για τους χαμηλοσυνταξιούχους, ακόμα και η κουτσουρεμένη λεγόμενη 13η σύνταξη εξαφανίζεται... Διατηρείται η κατάργηση και των «κατώτατων ορίων» στις συντάξεις.
• H «εθνική σύνταξη» παραμένει στα 340 έως 384 ευρώ, με 15 και 20 χρόνια εργασίας αντίστοιχα, ενώ το κράτος εγγυάται μόνο αυτή. Όποιος λάμβανε πάνω από δύο συντάξεις θα λαμβάνει μόνο μία «εθνική». Ακόμα και αυτά τα μίζερα ποσά περικόπτονται για μεγάλο αριθμό αναπήρων (ανάλογα με το βαθμό αναπηρίας) και για άλλους ασφαλισμένους οι οποίοι δεν έχουν 40 χρόνια παραμονής στη χώρα.
• Όλες οι αυξήσεις στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης παραμένουν, όπως και το ανώτατο όριο στα 67 χρόνια, με προοπτική αύξησης ανάλογα με το «προσδόκιμο ζωής».
• Οι συντελεστές αναπλήρωσης για τη συντριπτική πλειοψηφία, δηλαδή για όσους έχουν από 4.500 έως 9.000 ένσημα, παραμένουν οι ίδιοι που προβλέπει ο νόμος Κατρούγκαλου. Σε συνδυασμό με τη μείωση του συντάξιμου μισθού (που πλέον υπολογίζεται ως ο μέσος όρος αποδοχών σε ολόκληρο τον εργάσιμο βίο) οδηγούν σε συντάξεις πείνας.
• Ακόμα όμως και γι' αυτούς τους ασφαλισμένους που καταφέρνουν να συμπληρώνουν πάνω από 9.000 ένσημα, η αύξηση των συντελεστών δεν οδηγεί σε ικανοποιητικές συντάξεις ούτε σε αναπλήρωση των τεράστιων περικοπών που επέφεραν ο νόμος Κατρούγκαλου και οι προηγούμενοι αντιασφαλιστικοί νόμοι.
• Παραμένει σε ισχύ για τους παλιούς συνταξιούχους η θανατηφόρα «προσωπική διαφορά» του νόμου Κατρούγκαλου. Οι παλιοί συνταξιούχοι που έχουν συνολικά μέχρι 30 χρόνια εργασίας και 9.000 ένσημα, οι οποίοι αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία, δεν θα πάρουν ούτε ευρώ αύξηση. Η σύνταξή τους παραμένει ίδια, όπως επανυπολογίστηκε με τα μειωμένα ποσοστά αναπλήρωσης του Ν. 4387/2016. Ακόμα και σε όσους συνταξιούχους με πάνω από 9.000 ένσημα προκύψει μια μικρή αύξηση, αυτή θα αποδοθεί σε βάθος πενταετίας...
• Απάτη αποδεικνύεται ο ισχυρισμός για «ελεύθερη επιλογή» εισφορών από τους αυτοαπασχολούμενους, τους επιστήμονες και τους αγρότες. Το νέο σύστημα οδηγεί σε αύξηση εισφορών (με την αυξημένη υποχρεωτική 1η κλάση) για το 80% των ασφαλισμένων αυτών των κλάδων (πρώην ΟΑΕΕ, ΕΤΑΑ, ΟΓΑ), ενώ οι μελλοντικές συντάξεις τους παραμένουν συντάξεις πτωχοκομείου.
• Για τις επικουρικές συντάξεις, σε όσους συνταξιούχους είχαν πρόσθετη μείωση από την απαράδεκτη περικοπή του νόμου Κατρούγκαλου, δηλαδή όταν το άθροισμα κύριας και επικουρικής σύνταξης ήταν πάνω από 1.300 ευρώ (περίπου 250.000 δικαιούχοι), τα ποσά που έχουν περικοπεί δεν θα δοθούν αναδρομικά, από το καλοκαίρι του 2016 που έγινε η περικοπή, αλλά από τον Οκτώβρη του 2019. Σε ισχύ παραμένουν όλες οι υπόλοιπες περικοπές στις επικουρικές και στα εφάπαξ από το 2010. Ο υπολογισμός τους για το χρόνο ασφάλισης μετά το 2014 γίνεται με τη λεγόμενη νοητή κεφαλαιοποίηση και οδηγεί σε μειώσεις. Ο χρόνος ασφάλισης πριν από το 2014 υπολογίζεται με συντελεστή μειωμένο κατά 50%. Οι επικουρικές και τα εφάπαξ θα συνεχίσουν να μειώνονται.
• Όλες οι συντάξεις παραμένουν παγωμένες τουλάχιστον μέχρι το 2022. Μετά το 2022, η ονομαστική τους αύξηση δεν θα ξεπερνά τον Δείκτη Τιμών Καταναλωτή (επίσημο πληθωρισμό).
• Για φέτος, η συνολική δαπάνη για τις συντάξεις μειώνεται κατά 221 εκατ. ευρώ. Επίσης, υπάρχει δέσμευση πως η συνολική δαπάνη ως ποσοστό του ΑΕΠ θα συνεχίσει να μειώνεται, από το 17,3% του ΑΕΠ το 2016, όταν ψηφίστηκε ο νόμος Κατρούγκαλου, στο 13% του ΑΕΠ το 2025 και στο 12,5% το 2030.
• Η ένταξη του ΕΤΕΑΕΠ στον ΕΦΚΑ ανοίγει το δρόμο στην παράδοση της Κοινωνικής Ασφάλισης στα νύχια των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών, αρχίζοντας από τις επικουρικές. Βάζουν στο χέρι και τα αποθεματικά του ΕΤΕΑΕΠ, περίπου 8 δισ. ευρώ.

Ενημέρωση 21/2/20:

Θωρακίζουν τη νέα τεράστια μείωση της συνταξιοδοτικής δαπάνης

Αποκαλυπτικά για όλα τα παραπάνω είναι τα στοιχεία της Αναλογιστικής Μελέτης της Εθνικής Αναλογιστικής Αρχής που συνοδεύει το κυβερνητικό νομοσχέδιο.

Μέσα από αυτά επιβεβαιώνεται ότι και με τον νόμο Κατρούγκαλου, όπως ισχύει μέχρι σήμερα, και με τον νόμο Βρούτση - Κατρούγκαλου που συζητείται τώρα στη Βουλή, οδηγούμαστε σε:

-- Παραπέρα μείωση των συντάξεων, η οποία στο πέρασμα του χρόνου μεγαλώνει.

-- Αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, τα οποία για τη νέα γενιά φτάνουν στο 70ό έτος.

-- Μείωση των ασφαλιστικών εισφορών προς όφελος των επιχειρήσεων.

-- Μείωση της κρατικής χρηματοδότησης που περιορίζεται στο ελάχιστο.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την Εθνική Αναλογιστική Αρχή, με τον νόμο Βρούτση η συνολική συνταξιοδοτική δαπάνη ως ποσοστό του ΑΕΠ μειώνεται φέτος στο 14,6%. Στη «βερσιόν» Κατρούγκαλου μειώνεται στο 14,8%, ενώ το 2016 που ψηφιζόταν ο νόμος, η συνταξιοδοτική δαπάνη ήταν στο 17,3% του ΑΕΠ. Αρα, στην περίπτωση του νόμου του ΣΥΡΙΖΑ, με έτος βάσης το 2016, οι απώλειες για τους συνταξιούχους φέτος ανέρχονται σε 2,5 μονάδες του ΑΕΠ, που σημαίνει κοντά στα 5 δισ. ευρώ. Στην περίπτωση του νόμου Βρούτση οι απώλειες φτάνουν σε 2,7 μονάδες του ΑΕΠ, ποσοστό που οδηγεί σε απώλειες περίπου 5,4 δισ. ευρώ (με βάση την εκτίμηση του φετινού ΑΕΠ).

Το 2030, μετά από δέκα χρόνια, στη «βερσιόν» Βρούτση η συνταξιοδοτική δαπάνη μειώνεται παραπέρα στο 12,9% του ΑΕΠ, ενώ στη «βερσιόν» Κατρούγκαλου επίσης μειώνεται στο 13,1% του ΑΕΠ.

Το 2070, ο νόμος της ΝΔ οδηγεί σε παραπέρα μείωση της συνταξιοδοτικής δαπάνης, που ως ποσοστό του ΑΕΠ φτάνει στο 11,9%, ενώ στην περίπτωση που ίσχυε ο νόμος Κατρούγκαλου, προβλεπόταν οι συνταξιούχοι να λάβουν το 11,6% του ΑΕΠ.

Κατά συνέπεια, και στις δύο εκδοχές η μείωση της συνολικής συνταξιοδοτικής δαπάνης και άρα των συντάξεων είναι τεράστια, ενώ οι διαφορές τους είναι πολύ μικρές.

Συνεχής η μείωση της κρατικής χρηματοδότησης

Αντίστοιχη είναι η εικόνα και στην κρατική χρηματοδότηση του συστήματος. Και στις δύο εκδοχές, παρά τον χαρτοπόλεμο μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, το κράτος «με ελαφρά πηδηματάκια» εγκαταλείπει τη στήριξη της δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης.

Σύμφωνα με τον νόμο Κατρούγκαλου, η κρατική επιχορήγηση το 2016 ανερχόταν στο 6,8% του ΑΕΠ, το 2018 μειώθηκε στο 5,5%, φέτος θα έπεφτε στο 5,3% του ΑΕΠ, το 2030 στο 5%, για να υποχωρήσει τελικά μόλις στο 3,5% του ΑΕΠ το 2070.

Αντίστοιχα στη «βερσιόν» Βρούτση, από το 5,5% το 2018, μειώνεται φέτος στο 5,1% του ΑΕΠ, στο 4,8% το 2030, για να φτάσει μόλις στο 3,3% του ΑΕΠ το 2070.

Αρα η συντριπτική μείωση της κρατικής χρηματοδότησης προς το σύστημα είναι κοινή πολιτική και στις δύο «βερσιόν» του ίδιου νόμου - λαιμητόμου. Οι μικρές διαφοροποιήσεις τους στην κλιμάκωση του παραπέρα πετσοκόμματος, για τις οποίες σηκώνουν κουρνιαχτό τα δύο κόμματα, οι οποίες μάλιστα είναι τόσο οριακές και αβέβαιες όταν μιλάμε για τάσεις σε βάθος 50 χρόνων, δεν μπορούν να συγκαλύψουν την κοινή στρατηγική τους.

Απάτη τα περί αυξήσεων και μη μείωσης των συντάξεων

Και βέβαια, η μελέτη της Εθνικής Αναλογιστικής Αρχής κάνει σκόνη τους κυβερνητικούς ισχυρισμούς περί αυξήσεων και μη μείωσης των συντάξεων.

Συγκεκριμένα, η συνολική δαπάνη για τις κύριες συντάξεις το 2020 μειώνεται κατά 1,037 δισ. ευρώ σε σύγκριση με πέρυσι (από 25,816 σε 24,779 δισ. ευρώ), και αυτό παρά την αύξηση των συντελεστών αναπλήρωσης για όσους έχουν πάνω από 30 χρόνια ασφάλισης.

Ο λογαριασμός για τους συνταξιούχους παραμένει αρνητικός, ακόμα κι αν συνυπολογίσουμε την κατάργηση των περικοπών σε επικουρικές συντάξεις σε όσους είχαν άθροισμα κύριας και επικουρικής πάνω από 1.300 ευρώ. Συγκεκριμένα, για τις επικουρικές φέτος η συνολική δαπάνη αυξάνεται κατά 361 εκατ. ευρώ (από 2,875 δισ. ευρώ το 2019 σε 3,236 δισ. φέτος).

Ετσι η συνολική απώλεια για φέτος ανέρχεται στα 676 εκατομμύρια ευρώ.

Αυξάνονται έως το 70ό έτος τα όρια ηλικίας για τους σημερινούς νέους

Επιπλέον, προκειμένου το σύστημα να υπηρετεί τη «βιωσιμότητα» για το κεφάλαιο, προβλέπεται «προσαρμογή» του στην αύξηση του προσδόκιμου ζωής.

Από το 2024, με σημείο αναφοράς την ηλικία των 65 ετών, επιβάλλεται σταδιακή αύξηση των ορίων ηλικίας κατά ένα ακέραιο έτος. Μετά το 2030 προβλέπεται αύξηση των ορίων ηλικίας πέραν του 67ου έτους που ισχύει σήμερα, έτσι ώστε μετά το 2059 αυτά να διαμορφώνονται στο 69ο έτος και το 2066 στο 70ό έτος!

Δηλαδή, η γενιά που αυτά τα χρόνια αρχίζει να μπαίνει στην παραγωγή και γεννήθηκε στις αρχές του αιώνα, θα συνταξιοδοτείται στο 70ό έτος της ηλικίας της!

Και εδώ, ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ έχουν προετοιμάσει από κοινού αυτήν την εφιαλτική προοπτική.

Αρχίζοντας από το 2010, με τον νόμο 3863 και τη διασύνδεση του προσδόκιμου ζωής με τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, και μάλιστα ως μιας βασικής αρχής της ΕΕ, περάσαμε στη σταδιακή αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης από τα 65 στα 67 έτη, με τον νόμο 4093 του 2012, και πάλι επί υπουργίας Βρούτση, για μεγάλες ομάδες ασφαλισμένων. Ομως με τον νόμο 4336/2015 (3ο μνημόνιο) ο ΣΥΡΙΖΑ επιβάλλει απότομη και μεγάλη αύξηση στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης και με μια μικρή μεταβατική περίοδο (έως το 2021) σε ορισμένους, «κλειδώνει» για όλους τους ασφαλισμένους το 67ο έτος ως καθολικό όριο ηλικίας συνταξιοδότησης. Το όριο αυτό επιβεβαιώνει χωρίς εξαιρέσεις και ο νόμος 4387 και το νέο νομοσχέδιο Βρούτση, βάζοντας ταυτόχρονα και τα δύο κόμματα τα θεμέλια για σύνταξη στα 70 χρόνια για τις νέες γενιές.

Και τέλος, αρχίζοντας φέτος με τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών κατά 0,9 μονάδες, το νομοσχέδιο προβλέπει την παραπέρα μείωση κατά 5 μονάδες την επόμενη τετραετία, γεγονός που ικανοποιώντας τις πάγιες αξιώσεις του κεφαλαίου θα οδηγήσει παράλληλα σε «πίεση» πάνω στα έσοδα του ΕΦΚΑ, που μπορεί να αποτελέσει και το πρόσχημα για νέες περικοπές στις συντάξεις τα επόμενα χρόνια, πέραν αυτών που έχουν ήδη δρομολογηθεί.

Για να Ξαναθυμηθούμε ΤΙ ΣΧΕΔΙΑΣΑΝ ΠΡΙΝ 20 ΧΡΟΝΙΑ -Από τη «Λευκή Βίβλο»

 Αλίευση από 902.gr

Παρουσίαση: Viva La Revolucion

ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΕΙΛΟΥΜΕ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ - 18 ΦΛΕΒΑΡΗ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ !!

Το μήνυμα αυτό θα ακουστεί πολύ πιο δυνατά στην 24ωρη απεργία σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα στις 18 Φλεβάρη, για την επιτυχία της οποίας ρίχνουν από σήμερα όλες τους τις δυνάμεις Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα και συνδικάτα σε όλη τη χώρα.
Στο επίκεντρο μπαίνουν οι πρωτοβουλίες ενημέρωσης και κινητοποίησης των εργαζομένων, 

για να γίνει η απεργιακή μάχη δική τους υπόθεση, απέναντι στην απατηλή κυβερνητική προπαγάνδα. Απέναντι όμως και στην ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ, που με μια ανακοίνωση - μνημείο απεργοσπασίας, βγαλμένη από τα γραφεία του υπουργείου Εργασίας, έσπευσε να βγει «λαγός» και στον αντιασφαλιστικό σχεδιασμό κυβέρνησης - κεφαλαίου.

Από τη νέα άθλια παρέμβαση της διορισμένης ηγετικής ομάδας της ΓΣΕΕ μπορούν να βγουν πολλά χρήσιμα συμπεράσματα για τους εργαζόμενους.

Για μια ακόμα φορά και με ακόμα πιο εμφατικό τρόπο, επιβεβαιώνεται ο ρόλος τους ως δεκανίκι της αντεργατικής επίθεσης του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του. Στην πιο κρίσιμη ώρα της μάχης για το Ασφαλιστικό, την ώρα που δεκάδες συνδικαλιστικές οργανώσεις παλεύουν για την επιτυχία της απεργίας, για να απαντήσουν στο προπαγανδιστικό μπαράζ της κυβέρνησης και άλλων επιτελείων, για να βγει μπροστά η απαίτηση για άμεση απόσυρση του νόμου Κατρούγκαλου - Βρούτση και η πάλη για δημόσια, υποχρεωτική Κοινωνική Ασφάλιση για όλους, η ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ ανακοινώνει ότι το νέο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο είναι... «πολύ κακό για το τίποτα»!

Κι όχι μόνο αυτό, αλλά επιπλέον ότι φέρνει και «ελαφρές βελτιώσεις» σε όσα ισχύουν σήμερα, παραπονιούνται ότι... «δεν προωθεί ουσιαστικά την κοινωνικοασφαλιστική μεταρρύθμιση», ενώ απέναντι στη μάχη της απεργίας αντιτάσσουν... τον «εξαντλητικό, σοβαρό και υπεύθυνο διάλογο» για το πώς θα προχωρήσει η νέα σφαγή!

Η τόσο απροκάλυπτη στήριξή τους στον αντιασφαλιστικό σχεδιασμό κυβέρνησης - κεφαλαίου επιβεβαιώνει ότι έχουν πάρει ανταλλάγματα στην προσπάθεια που κάνουν να επιβάλουν με τη βία και την καταστολή τις νοθείες τους και την απροκάλυπτη παρέμβαση της εργοδοσίας στα συνδικάτα. Δεν κρατούν πια ούτε τα προσχήματα... Οχι βέβαια ότι τους είχαν μείνει και πολλά για να κρατήσουν!

Για να αναφέρουμε ορισμένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα των τελευταίων χρόνων, από την άρνησή τους να κηρύξουν απεργία ακόμα και όταν η τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έφερνε στη Βουλή την απεργοκτόνα διάταξη Αχτσιόγλου, έως την ξεδιάντροπη απεργοσπαστική στάση τους κατά την ψήφιση του «αναπτυξιακού» νόμου της ΝΔ, και από τη νέα υπογραφή που έβαλαν στα μουλωχτά μαζί με τους εργοδότες για το πάγωμα του κατώτατου μισθού, έως το προχτεσινό μνημείο απεργοσπασίας για τη στήριξη της αντιασφαλιστικής επίθεσης, είναι προφανές ότι δεν υπάρχει απόσταση καμιά.

Επιβεβαιώνεται και με τον τρόπο αυτόν η τεράστια σημασία που έχει για τους εργαζόμενους η μάχη που με συνέπεια δίνουν όλο το προηγούμενο διάστημα τα ταξικά συνδικάτα ενάντια στα όργια νοθείας και την εργοδοτική παρέμβαση στο συνδικαλιστικό κίνημα. 

Επιβεβαιώνεται ότι είναι μάχη που αφορά κάθε εργαζόμενο, κάθε τίμιο συνδικαλιστή, καθώς η έκβασή της είναι καθοριστική για να μην επιβληθεί η σιγή νεκροταφείου που επιδιώκουν στο εργατικό κίνημα, για να μπορούν να κλιμακώνουν ανεμπόδιστα την αντιλαϊκή επίθεση.

Αποκαλύπτεται επίσης το τι εξυπηρετούσε όλο το αντι-ΠΑΜΕ μπαράζ δημοσιευμάτων σε μια σειρά αστικά ΜΜΕ όλες τις προηγούμενες μέρες, η προσπάθεια να παρουσιάζεται αυτή η κρίσιμη διαπάλη για το χαρακτήρα και την κατεύθυνση του συνδικαλιστικού κινήματος ως μια «κόντρα για τις καρέκλες». 

Με εφόδιο αυτήν την πείρα, που μπορεί να γίνει κτήμα πολύ περισσότερων εργαζομένων, συνεχίζουμε στη μάχη για την επιτυχία της απεργίας, με όλες τις δυνάμεις, απέναντι στα αντιασφαλιστικά σχέδια κεφαλαίου - κυβέρνησης και απέναντι στους «λαγούς» τους μέσα στα συνδικάτα!

Αλίευση από "Ρ" 

Δες Ακόμη:

-Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΟΥΣ: "ΝΟΜΙΜΗ Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ 13ης κ 14ης ΣΥΝΤΑΞΗΣ"

-Για να Ξαναθυμηθούμε ΤΙ ΣΧΕΔΙΑΣΑΝ ΠΡΙΝ 20 ΧΡΟΝΙΑ -Από τη «Λευκή Βίβλο»

Παρουσίαση Viva La Revolucion

ΓΙΑ ΤΗΝ "ΕΠΙΔΗΜΙΑ" ΤΩΝ ΔΑΣΚΑΛΩΝ ΣΤΙΣ ΗΠΑ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕ ΑΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ...

 Συνέντευξη με την Arlene Inouye

-Η απεργία των δασκάλων του Λος Άντζελες ήταν μεγάλη, ήταν ενωμένη και τώρα είναι νικηφόρα. 

Μετά την Απεργία του Λος Άντζελες, «Τίποτα δεν θα είναι το ίδιο»

Συνέντευξη με την Arlene Inouye | μετάφραση Γιώργος Βούρος | 
αναδημοσίευση από Jacobin

Η απεργία των δασκάλων του Λος Άντζελες ήταν μεγάλη, ήταν ενωμένη και τώρα είναι νικηφόρα. Συνέντευξη του Eric Blanc με την επικεφαλής της διαπραγματευτικής επιτροπής των UTLA (Ενωμένοι Εκπαιδευτικοί ΛΑ), Arlene Inouye για το πώς η απεργία ανέτρεψε τα σχέδια ιδιωτικοποίησης στο ΛΑ.
Μετά από μια ισχυ­ρή απερ­γία μιας εβδο­μά­δας, οι δά­σκα­λοι του Λος Άν­τζε­λες την Τρίτη το βράδυ ψή­φι­σαν με συ­ντρι­πτι­κή πλειο­ψη­φία την έγκρι­ση της νέας συμ­φω­νί­ας με την σχο­λι­κή Πε­ρι­φέ­ρεια του ΛΑ. Με την αποχή από την ερ­γα­σία τους και κερ­δί­ζο­ντας συ­ντρι­πτι­κή δη­μό­σια υπο­στή­ρι­ξη, οι απερ­γοί κα­τά­φε­ραν να απο­σπά­σουν ση­μα­ντι­κές πα­ρα­χω­ρή­σεις από έναν δι­σε­κα­τομ­μυ­ριού­χο διευ­θυ­ντή που είχε κα­θα­ρή πρό­θε­ση να ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σει τα σχο­λεία της Πε­ρι­φέ­ρειας.

Ορι­σμέ­νες από τις ση­μα­ντι­κό­τε­ρες κα­τα­κτή­σεις για τα δη­μό­σια σχο­λεία του ΛΑ πε­ρι­λαμ­βά­νουν: έναν νο­ση­λευ­τή πλή­ρους απα­σχό­λη­σης σε κάθε σχο­λείο, καθώς και πρό­σθε­τους συμ­βού­λους και βι­βλιο­θη­κο­νό­μους. Την κα­τάρ­γη­ση του άρ­θρου 1.5 της σύμ­βα­σης (που επέ­τρε­πε στην Πε­ρι­φέ­ρεια να κα­ταρ­γεί τα ανώ­τα­τα όρια με­γέ­θους τάξης). Μια στα­θε­ρή μεί­ω­ση του με­γέ­θους της τάξης σε όλα τα αντι­κεί­με­να. Αύ­ξη­ση 6% των μι­σθών χωρίς οι εκ­παι­δευ­τι­κοί να δί­νουν ως αντάλ­λαγ­μα πα­ρα­χω­ρή­σεις όσον αφορά την κά­λυ­ψη της υγειο­νο­μι­κής τους πε­ρί­θαλ­ψης. 

Αυ­ξη­μέ­νη συν­δι­κα­λι­στι­κή επο­πτεία όσον αφορά την συ­στέ­γα­ση «μη-κρα­τι­κών» σχο­λεί­ων (ΣτΜ: Και εδώ και στη συ­νέ­χεια, πρό­κει­ται για τα charter schools, που χρη­μα­το­δο­τού­νται από την κυ­βέρ­νη­ση και δεν έχουν δί­δα­κτρα, αλλά λει­τουρ­γούν «αυ­τό­νο­μα» από το δη­μό­σιο σύ­στη­μα παι­δεί­ας και τις ρυθ­μί­σεις του, δη­λα­δή ως ιδιω­τι­κά, με όρους «απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τας» και αγο­ράς) με δη­μό­σια. 

Πο­λι­τι­κή στή­ρι­ξη για ένα πλα­φόν στα «μη-κρα­τι­κά» σχο­λεία σ’ όλη την Κα­λι­φόρ­νια. Ση­μα­ντι­κή πρό­ο­δο σ’ ένα ευρύ φάσμα μέ­τρων που αφο­ρούν αι­τή­μα­τα γε­νι­κό­τε­ρων λαϊ­κών συμ­φε­ρό­ντων όπως η επέ­κτα­ση των κοι­νο­τι­κών σχο­λεί­ων, ο τερ­μα­τι­σμός της ρα­τσι­στι­κής σω­μα­τι­κής έρευ­νας μα­θη­τών από σε­κιού­ρι­τι στα σχο­λεία, η δη­μιουρ­γία χώρων πρα­σί­νου στα σχο­λεία και η ίδρυ­ση τα­μεί­ου υπε­ρά­σπι­σης με­τα­να­στών.

Αν και δυ­στυ­χώς η δια­δι­κα­σία της ψη­φο­φο­ρί­ας της Τρί­της δεν έδωσε αρ­κε­τό χρόνο για συ­ζή­τη­ση της συμ­φω­νί­ας, ωστό­σο η συ­ντρι­πτι­κή πλειο­ψη­φία των εκ­παι­δευ­τι­κών του Λος Άν­τζε­λες θε­ω­ρεί ότι αυτή είναι μια ιστο­ρι­κή νίκη για τη δη­μό­σια εκ­παί­δευ­ση στο Λος Άν­τζε­λες και για ολό­κλη­ρη τη χώρα. 

Μετά την τε­ρά­στια συ­γκέ­ντρω­ση νίκης την Τρίτη μπρο­στά στο Δη­μαρ­χείο του ΛΑ, ο Eric Blanc από το Jacobin συ­ζή­τη­σε με την Arlene Inouye, ηγε­τι­κό μέλος των UTLA(Ενω­μέ­νοι Εκ­παι­δευ­τι­κοί ΛΑ) για τη ση­μα­σία και τον αντί­κτυ­πο της απερ­γί­ας.

Arlene, ήσουν σε απερ­γία για πάνω από μία εβδο­μά­δα, βρέ­θη­κες σε ολο­νύ­χτιες δια­πραγ­μα­τεύ­σεις και μόλις πριν από λίγα λεπτά ανα­κοί­νω­σες μια προ­σω­ρι­νή συμ­φω­νία μπρο­στά σε μια τε­ρά­στια συ­γκέ­ντρω­ση δε­κά­δων χι­λιά­δων εκ­παι­δευ­τι­κών. Θα μπο­ρού­σες να μας πε­ρι­γρά­ψεις πώς αι­σθά­νε­σαι τώρα;
Ξέρω ότι είμαι κου­ρα­σμέ­νη -το νιώθω σε όλο μου το σώμα. Αλλά θέλω να σου πω ότι θα μου λεί­ψει όλο αυτό. Είναι απλώς ένα εκ­πλη­κτι­κό συ­ναί­σθη­μα να βλέ­πεις μια κόκ­κι­νη θά­λασ­σα εκ­παι­δευ­τι­κών που νοιώ­θουν τόσο ευ­τυ­χι­σμέ­νοι, τόσο γε­μά­τοι απ’ τη δύ­να­μη τους. Μετά από χρό­νια ήττας, οι εκ­παι­δευ­τι­κοί του LA εί­μα­στε πλέον σε θέση να νιώ­θου­με πε­ρή­φα­νες/οι για το ποιες/οι εί­μα­στε και τι κά­νου­με. Δεν υπάρ­χουν πραγ­μα­τι­κά λέ­ξεις για τα συ­ναι­σθή­μα­τά μου αυτή την ώρα -ίσως αγαλ­λί­α­ση; Είναι πολύ, πολύ ξε­χω­ρι­στό το να μπο­ρείς να ζή­σεις αυτήν την εμπει­ρία. Είναι όμορ­φο.

Γιατί νο­μί­ζεις ότι η Πε­ρι­φέ­ρεια τε­λι­κά κα­τέ­λη­ξε να απο­δε­χτεί αυτά τα τε­λευ­ταία αι­τή­μα­τά σας μέσα στο Σαβ­βα­το­κύ­ρια­κο; Είναι αρ­κε­τά πε­ρί­ερ­γο, καθώς για μήνες σας αντι­με­τω­πί­ζουν με ιδιαί­τε­ρη σκλη­ρό­τη­τα.

Το ένα είναι ότι έχου­με μια σκλη­ρή δια­πραγ­μα­τευ­τι­κή ομάδα -και εί­χα­με κάνει σαφές στην Πε­ρι­φέ­ρεια ότι υπήρ­χαν κά­ποια βα­σι­κά αι­τή­μα­τα που ήταν εκ των ων ουκ άνευ. Πα­ρα­μεί­να­με στα­θε­ρές/οι στις αρχές μας.

Αλλά αυτό που πραγ­μα­τι­κά έγει­ρε την πλά­στιγ­γα ήταν το γε­γο­νός ότι εί­χα­με 32.000 μέλη μας στις απερ­για­κές φρου­ρές έξω απο κάθε σχο­λείο, μαζί με 15.000 γο­νείς και μέλη της κοι­νό­τη­τας. Και εί­χα­με 50.000 μέλη και υπο­στη­ρι­κτές μας στις συ­γκε­ντρώ­σεις μας σχε­δόν κάθε μέρα. Αυτό είναι πραγ­μα­τι­κή δύ­να­μη. Γνώ­ρι­ζαν λοι­πόν ότι αν δεν αντα­πο­κρί­νο­νταν στα αι­τή­μα­τά μας, θα συ­νε­χί­ζα­με την απερ­γία –κι αυτό δεν το ήθε­λαν. Εί­χα­με τε­ρά­στιο πλε­ο­νέ­κτη­μα και γι’ αυτό κα­τα­φέ­ρα­με να πά­ρου­με όλα όσα θε­ω­ρού­σα­με κρί­σι­μα –αλλά και πολλά άλλα.

Το Λος Άν­τζε­λες έχει την αρ­νη­τι­κή φήμη μιας δύ­σκο­λης πόλης, από ορ­γα­νω­τι­κής πλευ­ράς, λόγω του με­γέ­θους και της γε­ω­γρα­φι­κής δια­σπο­ράς του. Η ορ­γα­νω­τι­κή προ­σπά­θεια της νέας ηγε­σί­ας των UTLA από την εκλο­γή σας το 2014, απο­τε­λεί μια από τις πιο εντυ­πω­σια­κές κα­μπά­νιες του συν­δι­κα­λι­στι­κού κι­νή­μα­τος εδώ και δε­κα­ε­τί­ες. Η ανά­πτυ­ξη και η με­τα­μόρ­φω­ση της Σω­μα­τεί­ου σας ήταν απί­στευ­τη. Η απερ­γία [των εκ­παι­δευ­τι­κών]του Σι­κά­γου το 2012 ήταν κα­τα­πλη­κτι­κή, αλλά αυτή μου φαί­νε­ται πάει ακόμα παρα πέρα.

Έχου­με πραγ­μα­τι­κά κάνει ση­μα­ντι­κά πράγ­μα­τα τα τε­λευ­ταία χρό­νια. Έμαθα ότι δεν υπάρ­χει τί­πο­τα που να μπο­ρεί να μας στα­μα­τή­σει όταν εί­μα­στε καλά ορ­γα­νω­μέ­νοι, όταν έχου­με τις δομές, τις εσω­τε­ρι­κές δια­δι­κα­σί­ες, τη συμ­με­το­χή των μελών απο τα κάτω, το στε­λε­χι­κό δυ­να­μι­κό, και όταν δου­λεύ­ου­με όλοι μαζί για μια κοινή ατζέ­ντα. Είμαι ακόμα γε­μά­τη έκ­πλη­ξη για το τι κα­τορ­θώ­σα­με να επι­τύ­χου­με ως σω­μα­τείο, όλοι μαζί.

Κα­τα­φέ­ρα­με να εμπνεύ­σου­με τα μέλη μας και να τους οδη­γή­σου­με βήμα το βήμα να ξε­πε­ρά­σουν τους πραγ­μα­τι­κούς φό­βους και τις αμ­φι­βο­λί­ες τους. Κα­τα­φέ­ρα­με να τους βοη­θή­σου­με να ανα­λά­βουν ένα με­γά­λο ρίσκο. Υπε­ρα­σπι­στή­κα­με με συ­νέ­πεια τα αι­τή­μα­τα όλων των μελών μας, όχι μόνο των εκ­παι­δευ­τι­κών μας. Αυτή η συ­μπε­ρί­λη­ψη όλων έφερε την ενό­τη­τα. Πε­τύ­χα­με να βρε­θού­με ενω­μέ­νοι/ες όλοι και όλες μαζί.

Οι εκ­παι­δευ­τι­κοί σε ολό­κλη­ρη την πόλη φαί­νε­ται ότι έχουν με­τα­μορ­φω­θεί…

Ακρι­βώς. Η απο­μό­νω­ση και τα εμπό­δια που αι­σθά­νο­νται πολ­λοί εκ­παι­δευ­τι­κοί στην κα­θη­με­ρι­νό­τη­τα τους -όλα αυτά τα έσπα­σε η απερ­γία. Μια κα­ται­γί­δα αγά­πης, αυτό ένιω­σα κατά τη διάρ­κεια αυτής της απερ­γί­ας. Υπήρ­ξε μια πραγ­μα­τι­κή αί­σθη­ση της κοι­νό­τη­τας, της αγά­πης για τον άλλον.

Φυ­σι­κά, είναι δύ­σκο­λο να κα­τέ­βεις σε απερ­γία -αλλά μόλις κά­νεις αυτό το βήμα, είναι συ­ναρ­πα­στι­κό. Ει­λι­κρι­νά δεν είχα ιδέα πόση δύ­να­μη θα έδινε στα μέλη μας, πραγ­μα­τι­κά άλ­λα­ξε συ­νο­λι­κά την ει­κό­να σε όλα σ’αυ­τή την πόλη.

Η απερ­γία ήταν επί­σης μια πράξη επι­βε­βαί­ω­σης για όλα τα μέλη μας. Νο­μί­ζω ότι κα­θέ­νας και κα­θε­μιά από αυ­τούς σή­με­ρα νιώ­θει ότι «εγώ κέρ­δι­σα αυτή τη μάχη, εμείς την κερ­δί­σα­με όλοι μαζί. Εμείς έχου­με πραγ­μα­τι­κά συλ­λο­γι­κή δύ­να­μη. Δεν μπο­ρού­με να τα κα­τα­φέ­ρου­με ο κα­θέ­νας μόνος του, αλλά μπο­ρού­με να τα κα­τα­φέ­ρου­με όλοι μαζί». Αυτό που με κα­τέ­πλη­ξε, οδη­γώ­ντας από σχο­λείο σε σχο­λείο, ήταν να βλέπω όλα τα μέλη μας μπρο­στά στις απερ­για­κές φρου­ρές να χο­ρεύ­ουν μες τη βροχή.

Τί­πο­τα δεν θα ’ναι το ίδιο μετά από αυτό. Τώρα πρέ­πει να δούμε όλοι μαζί σαν Σω­μα­τείο, πώς μπο­ρού­με να εκ­με­ταλ­λευ­τού­με όλη αυτή την ενέρ­γεια -και να εντά­ξου­με όλους τους νέους ηγέ­τες που ανα­δεί­χθη­καν στον αγώ­να- για τους αγώ­νες που έπο­νται. Νο­μί­ζω ότι οι δυ­να­τό­τη­τές μας δεν έχουν τα­βά­νι. Ελ­πί­ζω ότι κι άλλα συν­δι­κά­τα πραγ­μα­τι­κά θα πά­ρουν θάρ­ρος κι έμπνευ­ση, και αυτό πι­στεύω ότι συμ­βαί­νει, επει­δή έχω ήδη λάβει τό­νους μη­νυ­μά­των από όλη τη χώρα.

Εμείς πή­ρα­με έμπνευ­ση από το Σι­κά­γο, πή­ρα­με έμπνευ­ση από τις Κόκ­κι­νες Πο­λι­τεί­ες (ΣτΜ: Πο­λι­τεί­ες που υπο­στη­ρί­ζουν τους Ρε­που­μπλι­κά­νους, οι οποί­ες έζη­σαν ένα απερ­για­κό κύμα στην εκ­παί­δευ­ση το προη­γού­με­νο διά­στη­μα). Οι δρά­σεις μας εν­θαρ­ρύ­νουν ο ένας τον άλλο -και αυτό το κί­νη­μα πρό­κει­ται να ανα­πτυ­χθεί. Είμαι τόσο υπε­ρή­φα­νη που συμ­με­τέ­χω σε αυτόν τον αγώνα για την δη­μό­σια εκ­παί­δευ­ση, για κοι­νω­νι­κή δι­καιο­σύ­νη, για τις γυ­ναί­κες, για φυ­λε­τι­κή δι­καιο­σύ­νη, για όλους τους ερ­γα­ζό­με­νους. Και τα συν­δι­κά­τα μας είναι το μέρος όπου έχου­με πραγ­μα­τι­κά την δύ­να­μη να τα ενώ­σου­με ολα αυτά μαζί.

Έχω μεί­νει έκ­πλη­κτος από το επί­πε­δο στή­ρι­ξης των γο­νιών και των μα­θη­τών στις απερ­για­κές φρου­ρές και στις τε­ρά­στιες συ­γκε­ντρώ­σεις, όπως η ση­με­ρι­νή. Πώς εξη­γεί­τε αυτό το επί­πε­δο στή­ρι­ξης;

Έχουν πε­ρά­σει χρό­νια προ­ε­τοι­μα­σί­ας, δου­λειάς με τους γο­νείς και τις κοι­νό­τη­τες. Όμως, τα πράγ­μα­τα τις τε­λευ­ταί­ες εβδο­μά­δες απλώς προ­έ­κυ­πταν φυ­σιο­λο­γι­κά.

Νο­μί­ζω ότι οι γο­νείς είδαν ότι αγω­νι­ζό­μα­στε για τους μα­θη­τές. Το μη­νύ­μά μας ήταν σαφές: αυτή η απερ­γία δεν αφο­ρού­σε μόνο τους μι­σθούς μας. Ανα­λά­βα­με δράση επει­δή μας εν­δια­φέ­ρουν οι μα­θη­τές μας και επει­δή οι συν­θή­κες των σχο­λεί­ων μας πρέ­πει να αλ­λά­ξουν. Πι­στεύω λοι­πόν ότι οι γο­νείς ένιω­σαν την ει­λι­κρί­νειά μας.

Ήταν πραγ­μα­τι­κά συ­γκι­νη­τι­κό να βλέ­πεις όλη τη γεν­ναιο­δω­ρία των γο­νιών και της κοι­νό­τη­τας. Για πα­ρά­δειγ­μα, είδα μια μη­τέ­ρα που ζούσε απέ­να­ντι από ένα δη­μο­τι­κό σχο­λείο να ανοί­γει το σπίτι της σε όλους τους απερ­γούς. Μπο­ρού­σες να πας στο μπά­νιο της, φυ­σι­κά -αλλά είχε επί­σης και φρο­ντί­δα για παι­διά, ζεστό φα­γη­τό, και σούπα για όλους.

Οι κα­θη­γη­τές με τους οποί­ους έχω μι­λή­σει τις τε­λευ­ταί­ες μέρες έχουν νιώ­σει αυτήν την διά­χυ­τη υπο­στή­ρι­ξη. Πολ­λοί από αυ­τούς μου έχουν πει ότι σ’αυ­τή την απερ­γία ήταν η πρώτη φορά που πραγ­μα­τι­κά γο­νείς και κοι­νό­τη­τες τους ευ­χα­ρι­στού­σαν που είναι εκ­παι­δευ­τι­κοί. Το να ακούω τέ­τοιες ιστο­ρί­ες, ση­μαί­νει τα πάντα για μένα. Γιατί αυτό είναι το πραγ­μα­τι­κό νόημα.

Οι εκ­παι­δευ­τι­κοί σε ολό­κλη­ρη τη χώρα αντι­με­τω­πί­ζουν τις ίδιες πο­λι­τι­κές ιδιω­τι­κο­ποί­η­σης και πε­ρι­κο­πών του προ­ϋ­πο­λο­γι­σμού, που επι­βάλ­λο­νται τόσο από τους Δη­μο­κρα­τι­κούς όσο και από τους Ρε­που­μπλι­κά­νους. Πι­στεύ­ε­τε ότι το πα­ρά­δειγ­μα του Λος Άν­τζε­λες πρό­κει­ται να εν­θαρ­ρύ­νει πε­ρισ­σό­τε­ρους εκ­παι­δευ­τι­κούς και πε­ρισ­σό­τε­ρα σω­μα­τεία να ανα­λά­βουν πα­ρό­μοιες ενέρ­γειες;

Πι­στεύω ότι η εμπει­ρία που μόλις ζή­σα­με εμείς θα αλ­λά­ξει την ει­κό­να όχι μόνο στο LA αλλά και σ’ άλλες Πο­λι­τεί­ες σε όλη τη χώρα -και ίσως και στο εξω­τε­ρι­κό. Πρό­κει­ται για έναν πα­γκό­σμιο αλλά και πα­νε­θνι­κό αγώνα για τη διά­σω­ση της δη­μό­σιας εκ­παί­δευ­σης απέ­να­ντι στη προ­σπά­θεια ιδιω­τι­κο­ποί­η­σής της.

Το πνεύ­μα, η χαρά, η επι­βε­βαί­ω­ση, δεν μπο­ρείς να τα ξα­να­κλεί­σεις σ’ ένα μπου­κά­λι όλα αυτά, θα δια­χυ­θούν εκεί έξω. Είναι τόσο με­τα­δο­τι­κό, είναι σαν επι­δη­μία, αυτό το κί­νη­μα θα συ­νε­χί­σει να ανα­πτύσ­σε­ται. Είναι ανά­γκη να συ­νε­χί­σει να ανα­πτύσ­σε­ται.

Αι­σθά­νο­μαι ότι σή­με­ρα είναι μια με­γά­λη νίκη -αλλά ο αγώ­νας για την υπε­ρά­σπι­ση και τη βελ­τί­ω­ση της δη­μό­σιας εκ­παί­δευ­σης στο Λος Άν­τζε­λες και στην Κα­λι­φόρ­νια δεν έχει τε­λειώ­σει, έτσι δεν είναι;

Ναι σί­γου­ρα αφορά πε­ρισ­σό­τε­ρα. Έχου­με ξε­κι­νή­σει μια με­γά­λη νο­μο­θε­τι­κή μάχη για να κερ­δί­σου­με χρη­μα­το­δό­τη­ση για την δη­μό­σια εκ­παί­δευ­ση της Κα­λι­φόρ­νια μέσω της κα­μπά­νιας Schools and Communities First Act. Θα μπει προς ψή­φι­ση στις εκλο­γές του 2020 (στις ΗΠΑ κατά τις εκλο­γι­κές ανα­με­τρή­σεις μπο­ρούν να στη­θούν κάλ­πες και για νο­μο­θε­τι­κές πρω­το­βου­λί­ες) και θα απο­κα­τα­στή­σει 11 δι­σε­κα­τομ­μύ­ρια δο­λά­ρια για την εκ­παί­δευ­ση, τα οποία θα βρε­θούν βά­ζο­ντας τέλος στη φο­ρο­α­παλ­λα­γή των εμπο­ρι­κών ακι­νή­των που εξα­σφα­λί­ζει η [τρο­πο­λο­γία του Συ­ντάγ­μα­τος της Κα­λι­φόρ­νια] Prop 13.

Εδώ και χρό­νια, συμ­με­τέ­χου­με σε έναν πραγ­μα­τι­κά ευρύ συ­να­σπι­σμό γύρω από αυτό το θέμα, της φο­ρο­λό­γη­σης των εται­ρειών. Αυτό είναι το είδος της εκλο­γι­κής πρω­το­βου­λί­ας που με εν­θου­σιά­ζει. Ορι­σμέ­νες δυ­νά­μεις από τα πάνω συ­νε­χί­ζουν να φέρ­νουν προ­τά­σεις όπως για ένα φόρο κατά οι­κό­πε­δο, αλλά αυτός είναι ένας άδι­κος φόρος. Νο­μί­ζω ότι οι ερ­γα­ζό­με­νοι ήδη πλη­ρώ­νουν αρ­κε­τά σε φό­ρους -εί­ναι οι πλού­σιοι που πρέ­πει να πλη­ρώ­σουν το με­ρί­διο που τους ανα­λο­γεί. Συ­νε­πώς, θα συ­νε­χί­σου­με να αγω­νι­ζό­μα­στε σε αυτό το φο­ρο­λο­γι­κό ζή­τη­μα, θα έχου­με μια με­γά­λη μάχη το 2020.

Όσον αφορά το θέμα της ιδιω­τι­κο­ποί­η­σης, χρεια­ζό­μα­στε ένα πλα­φόν στα «μη-κρα­τι­κά» σχο­λεία σε πο­λι­τεια­κό επί­πε­δο. Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα μόλις τώρα κα­τα­φέ­ρα­με να κά­νου­με την Διεύ­θυν­ση της Πε­ρι­φέ­ρειας να συμ­φω­νή­σει να πε­ρά­σει ένα ψή­φι­σμα για πλα­φόν στα μη-κρα­τι­κά σχο­λεία στην Κα­λι­φόρ­νια. Δεν υπήρ­χε πε­ρί­πτω­ση κάτι τέ­τοιο να συ­νέ­βαι­νε πριν απ’την απερ­γία.

Αλλά τώρα, μέσω της απερ­γί­ας, το ζή­τη­μα έχει απο­κτή­σει πολλή πε­ρισ­σό­τε­ρη δη­μο­σιό­τη­τα και επί­γνω­ση ​​με­τα­ξύ του κοι­νού σχε­τι­κά με τα ιδιω­τι­κο­ποιού­με­να σχο­λεία και τα 600 εκα­τομ­μύ­ρια δο­λά­ρια που απο­ρο­φούν από τα σχο­λεία του ΛΑ, την οι­κο­νο­μι­κή τους κα­κο­δια­χεί­ρι­ση και ούτω κα­θε­ξής.

Κά­νου­με έναν σκλη­ρό αγώνα ενά­ντια στις ιδιω­τι­κο­ποί­η­σεις στο Λος Άν­τζε­λες -νο­μί­ζω ότι πραγ­μα­τι­κά έχου­με φέρει αυτό το ζή­τη­μα στο επί­κε­ντρο σε ολό­κλη­ρη την Πο­λι­τεία. Οι ερ­γα­ζό­με­νοι στο Λος Άν­τζε­λες κα­τα­λα­βαί­νουν πλέον ότι έχου­με δι­σε­κα­τομ­μυ­ριού­χους να ελέγ­χουν το σχο­λι­κό μας Συμ­βού­λιο και ότι έχου­με έναν Διευ­θυ­ντή που είναι τρα­πε­ζί­της της Wall Street. Οι γο­νείς των μα­θη­τών μας γνω­ρί­ζουν τη δια­φο­ρά με­τα­ξύ του δα­σκά­λου των παι­διών τους και των χρη­μα­τι­κών συμ­φε­ρό­ντων που ελέγ­χουν επί του πα­ρό­ντος τη σχο­λι­κή Πε­ρι­φέ­ρεια μας.

Μέσα από αυτό το κί­νη­μα και αυτήν την απερ­γία έχου­με δεί­ξει τη δύ­να­μη και την ομορ­φιά της δη­μό­σιας εκ­παί­δευ­σης -και γιατί πρέ­πει να τη δια­τη­ρή­σου­με. Κα­τα­φέ­ρα­με να είναι αυτή πλέον η νέα κυ­ρί­αρ­χη αφή­γη­ση.

Μέσα από αγώ­νες σαν κι αυ­τούς, τα πράγ­μα­τα αρ­χί­ζουν να με­τα­στρέ­φο­νται και η κοινή γνώμη για τα «μη-κρα­τι­κά» να αλ­λά­ζει. Και έτσι θα συ­νερ­γα­στού­με με τον Tony Thurmond, τον νέο επι­κε­φα­λής της δη­μό­σιας εκ­παί­δευ­σης της Κα­λι­φόρ­νιας, για να μπει ένα πλα­φόν στα μη κρα­τι­κά σχο­λεία σε όλη την Πο­λι­τεία.

Κά­ποια τε­λευ­ταία λόγια που θα ήθε­λες να πεις σε εκ­παι­δευ­τι­κούς και ορ­γα­νω­τές ακτι­βι­στές που κοι­τά­ζουν στο Λος Άν­τζε­λες για έμπνευ­ση;

Η απερ­γία μας είναι ένα μά­θη­μα για τα συν­δι­κά­τα σε ολό­κλη­ρη τη χώρα: το status quo δεν είναι εντά­ξει. Ήρθε η ώρα να ανα­ση­κω­θού­με, να δεί­ξου­με θάρ­ρος, να βγού­με έξω στη πρώτη γραμ­μή γιατί οι ερ­γα­ζό­με­νοι δεν μπο­ρούν να συ­νε­χί­σουν με την τρέ­χου­σα κα­τά­στα­ση της οι­κο­νο­μι­κής ανι­σό­τη­τας και των διαι­ρέ­σε­ων μέσα στις κοι­νό­τη­τές μας - είναι και­ρός να ξε­ση­κω­θού­με.

Ο κό­σμος βλέ­πει τώρα ότι έχου­με πραγ­μα­τι­κή δύ­να­μη, ότι μπο­ρού­με να νι­κή­σου­με. Τώρα είναι η μέρα μας. Να λάμ­ψου­με και να συ­νε­χί­σου­με τον αγώνα.

ΑΠΕΡΓΙΑ: -ΤΙ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ

ΣΥΣΚΕΨΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΩΝ - ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΚΕΝΤΡΩΝ - ΣΥΝΔΙΚΑΤΩΝ

Ενιαίο, μαζικό απεργιακό μέτωπο με πλαίσιο που θέτει μπροστά τις δικές μας ανάγκες  (VIDEO - ΦΩΤΟ)

Στην εισηγητική ομιλία στη σύσκεψη ο Γιάννης Τασιούλας, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Οικοδόμων Ελλάδας, ανέφερε τα εξής:

«Συνάδελφοι,

Εκτιμήσαμε πως είναι ανάγκη να πραγματοποιήσουμε τη σημερινή μας σύσκεψη ώστε να συζητήσουμε ολοκληρωμένα το ζήτημα της ενιαίας απεργιακής απάντησης, που εδώ και πολύ καιρό έχουμε θέσει και προετοιμάζουμε με πολύ συγκεκριμένο σχέδιο και παρεμβάσεις. Καλέσαμε όλα τα Συνδικάτα, χωρίς αποκλεισμούς, τα οποία πήραν απόφαση για απεργία 14/11 και διαμορφώσαμε αυτό το μεγάλο μπλοκ απεργιακών αποφάσεων που ανάγκασε την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ σε μία συνεδρίαση "μνημείο εργατοπατερισμού". Την ανάγκασε να ρίξει και το τελευταίο φύλλο συκής, αν της είχε μείνει και τέτοιο.

Έχουμε ανταλλάξει ορισμένες σκέψεις με Ομοσπονδίες, Συνδικάτα, ώστε να υπάρχει πιο συνολική εικόνα για το πώς θα προχωρήσουμε.

Στο πώς θα προχωρήσουμε παίρνουμε υπόψη την απόφαση που πήρε, κάτω από τη δική μας πίεση, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ για κήρυξη γενικής απεργίας στις 28 Νοέμβρη. Μια απόφαση που δεν υποδηλώνει προσπάθεια να οργανωθεί ενιαίο απεργιακό ρεύμα απέναντι στη μεγαλοεργοδοσία, την κυβέρνηση και τις δυνάμεις που τη στηρίζουν, αλλά ακριβώς να υπονομεύσει αυτό που είναι ζητούμενο: Ενιαίο απεργιακό μέτωπο με πλαίσιο πάλης που θέτει μπροστά τις δικές μας ανάγκες.

Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, σε συνεννόηση με την εργοδοσία, τον ΣΕΒ, την κυβέρνηση, ακριβώς, αυτό το ενιαίο απεργιακό μέτωπο θέλει να εμποδίσει να εκφραστεί. Την ίδια στόχευση είχε και όταν απέρριπτε την πρότασή μας στη συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής της, την ίδια στόχευση έχει και τώρα, με την απόφαση που πήραν λίγες μέρες μετά τη συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής στην Ολομέλεια της διοίκησης που υποχρεώθηκαν να αναπροσαρμόσουν το υπονομευτικό σχέδιο κηρύσσοντας γενική απεργία για τις 28 Νοέμβρη.

Το πώς ξεδίπλωσαν αυτό το σχεδιασμό τους, το πώς έστησαν το όλο σκηνικό είναι η ζωντανή απόδειξη της αγωνίας τους να βγάλουν εις πέρας την αποστολή τους. Παίζοντας το γνωστό παιχνίδι με τις ημερομηνίες που παραπέμπει σε «κωμωδία» και μάλιστα κακοπαιγμένη σε τέτοιο βαθμό που να διαμαρτύρονται και οι δικοί τους, όπως ο πρόεδρος του ΕΚΘ, που έλεγε την ώρα της συνεδρίασης "Όχι, ρε παιδιά, στις 28 Νοέμβρη και στις 5 Δεκέμβρη, πώς θα κάνουμε δύο απεργίες μαζί;".

Ο αρχικός τους σχεδιασμός (που ήταν μάλλον 5 Δεκέμβρη) στην πορεία αναπροσαρμόστηκε και έγινε ακόμα πιο στοχευμένος (28 Νοέμβρη) πάντα με στόχο να αδυνατίσει "το γενικό απεργιακό μέτωπο", να μπουν εμπόδια στη δική μας επαφή με όσο το δυνατόν περισσότερα Συνδικάτα, Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα, με απλούς εργαζόμενους.

Τη βρώμικη δουλειά με τις ημερομηνίες ανέλαβε να διεκπεραιώσει ο Βασιλόπουλος του ΣΥΡΙΖΑ, που στη συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής έλεγε ότι "οι απεργίες δεν χρειάζονται γιατί δεν έχουν συμμετοχή, ότι πρέπει να βρούμε άλλους τρόπους", αυτά δηλαδή που λένε και οι παρατάξεις ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ και μετά έθεσε το ζήτημα της απεργίας για 28 Νοέμβρη.

Με παραλλαγές εκτυλίχτηκε το παιχνίδι των ημερομηνιών και στο ΕΚΑ, που τελικά κήρυξε προχθές απεργία για 28 Νοέμβρη. Εδώ, ο ελιγμός ήταν να κηρυχτεί απεργία στις 14 και όχι στις 8 Νοέμβρη, που πρότειναν οι Ομοσπονδίες. Παρ' όλα αυτά και έχοντας ως βασικό να διευρυνθεί το απεργιακό μέτωπο εμείς στηρίξαμε την πρόταση για απεργία στις 14 Νοέμβρη.

Ρόλο στην υπονόμευση του ενιαίου απεργιακού μετώπου έχει και η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ. Εδώ οι ημερομηνίες πάνε και έρχονται. Παρά τις τυπικές κοκορομαχίες που έχουν με την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και οι δύο παίζουν μία χαρά το παιχνίδι της υπονόμευσης, μια χαρά έχουν το ίδιο πλαίσιο και γραμμή πάλης. Δεν έχει σημασία αν παίρνουν τη μια ή την άλλη απόφαση, αν επιλέγουν τη μια ή την άλλη ημερομηνία. Σημασία έχει ότι υπηρετούν την ίδια γραμμή πάλης και διασπούν την προσπάθεια να γενικευτεί το απεργιακό μέτωπο με διάφορους τρόπους.

Θέλουμε, επίσης, να σημειώσουμε πάνω σε όλα αυτά το πώς αντιμετωπίστηκε η απόφαση για απεργία 27 δευτεροβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων, 19 ΕΚ, 8 Ομοσπονδιών της δύναμης της ΓΣΕΕ, ανάμεσα σε αυτά των μεγαλύτερων, όπως ΕΚΑ, ΕΚΠ, αλλά και 237 πρωτοβάθμιων Συνδικάτων από την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ με την υπογραφή ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - Βασιλόπουλου, μέχρι τη τελευταία στιγμή, αλλά και τώρα συνεχίζουν το ίδιο βιολί. Εκδώσανε δελτίο Τύπου, χρυσαυγίτικης φρασεολογίας και περιεχομένου, που στρέφονται εναντίον συνδικαλιστικών οργανώσεων, λέγοντας ότι ακολουθούν κομματικό σχέδιο. Ο αντικομμουνισμός δεν έλειπε ούτε από το δελτίο Τύπου ούτε από τις συνεδριάσεις τόσο της Εκτελεστικής όσο και της Ολομέλειας. Όλα αυτά γιατί; Γιατί δεν θέλουν απεργία. Θέλουν να μπλοκάρουν τη δημιουργία διεκδικητικού κινήματος με το συγκροτημένο πλαίσιο για το οποίο παλεύουμε και θέλουμε τον αγώνα.

Εκ των πραγμάτων, ο ρόλος, η στάση, η τακτική της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ συμφέρει και την εργοδοσία και την κυβέρνηση που επιδιώκουν "σιγήν ιχθύος". Είναι στρατηγική η συμφωνία τους στην καθήλωση των μισθών, στη μείωση του μέσου μισθού. Είναι κρίσιμο για το κεφάλαιο να μη σηκωθεί κίνημα διεκδικητικό για αυξήσεις στους μισθούς. 

Είναι κρίσιμο να κατοχυρωθεί ο νόμος που καταργεί τις διαπραγματεύσεις για τον κατώτερο μισθό, να τον ορίζει η κυβέρνηση στα σημερινά επίπεδα, το πολύ με ένα 30ευρω πιο πάνω για προπαγάνδα και να συνεχίζει να λειτουργεί ως επιταχυντής της μείωσης του μέσου μισθού, όπως τα προηγούμενα χρόνια. Δεν είναι τυχαίο ότι η ΓΣΕΕ μιλάει για απεργία γενικά για τον προϋπολογισμό και αναφέρει και κάτι για τις ΣΣΕ για τα μάτια του κόσμου. Τη γραμμή τη δίνει ο ΣΕΒ που συνεχώς, κάθε βδομάδα σχεδόν, επισημαίνει τον κίνδυνο η "δικαιολογημένη προεκλογική παροχολογία" να δημιουργήσει προσδοκίες για αυξήσεις στους μισθούς. Έτσι εναντιώνεται και στις "επεκτάσεις" λίγων κλαδικών συμβάσεων που έχουν γίνει και βάζει σε φρένο νέες.

Κυβέρνηση και εργοδοσία, που φροντίζουν όχι μόνο στα λόγια να καλούν σε ηρεμία, αλλά παίρνουν και μέτρα ενάντια στους αγώνες και τις απεργίες. Δε θέλουν να σηκώνει κεφάλι κανείς. Αν είναι δυνατόν να μην αγωνίζεται κανείς σε κανέναν εργασιακό χώρο και πολύ περισσότερο οι αγώνες στους κλάδους να μην τροφοδοτούν πανελλαδικούς, πανεργατικούς αγώνες και απεργίες. 

Παίρνουν μέτρα για να χτυπήσουν τους αγώνες. Επιστρατεύονται μηχανισμοί προπαγάνδας, λάσπης, αποπροσανατολισμού. Επιστρατεύονται μπράβοι να τρομοκρατήσουν, όπως στην "COSCO", αστυνομικές δυνάμεις και διευθυντές να απειλήσουν με εισαγγελείς για "να επέλθει η τάξη", όπως έγινε στο εργοτάξιο του γηπέδου της ΑΕΚ.

Καλούνται οι δυνάμεις καταστολής από τους ίδιους τους εργατοπατέρες ενάντια σε αγωνιστές συνδικαλιστές, μηχανισμοί και δικαστήρια για να εξασφαλίσει ο κυβερνητικός, εργοδοτικός συνδικαλισμός τις καρέκλες του, για να μπορεί να μπλοκάρει από τα πάνω το όποιο απεργιακό ρεύμα διαμορφώνεται από τα κάτω. Ξεπέρασαν τα όρια.

Ακούστε για να φρίξετε το δελτίο Τύπου μετά τη συνάντηση που είχαν με την πολιτική ηγεσία της Αστυνομίας: "…Για τη Συνομοσπονδία, η αναγκαιότητα διασφάλισης της δημοκρατικής νομιμότητας είναι αυτονόητη και είναι υποχρέωση της κυβέρνησης και του αρμόδιου υπουργείου…". Και συνεχίζει παρακάτω: "Η ΓΣΕΕ δεν υποκύπτει στους εκβιασμούς και τις προβοκάτσιες ότι δήθεν θέλει την «αστυνομοκρατία» μέσα στα συνδικάτα, αλλά και δεν θα αφήσει έρμαια τους δημοκράτες, εργαζόμενους σε πράξεις βίας και φίμωσης του εκλογικού τους δικαιώματος".

Δεν κρύβουν ότι κάλεσαν τα ΜΑΤ και το Συνδικαλιστικό της Ασφάλειας να εγγυηθεί τη νοθεία, καμαρώνουν κιόλας ότι θέλουν ξανά να φέρουν το χωροφύλακα στα Συνδικάτα.

Συνάδελφοι,

Όλη αυτή την κατάσταση, που είναι σύνθετη και δύσκολη, εμείς πρέπει να την αντιμετωπίσουμε και να την αξιοποιήσουμε από τη σκοπιά των συμφερόντων συνολικά των εργαζομένων. 

Κριτήριό μας δεν είναι οι ημερομηνίες, αλλά να φτιάξουμε προϋποθέσεις ώστε να εκφράζεται και να διευρύνεται ένα ενιαίο απεργιακό μέτωπο που φιλοδοξούμε και παλεύουμε σταθερά να συσπειρώνεται στη γραμμή πάλης, στο πλαίσιο αιτημάτων που προωθούμε μέσα στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, στους αγώνες των εργαζομένων.

Για μας η "σταθερά" είναι η κινητοποίηση δυνάμεων, το δυνάμωμα του αγώνα και της προοπτικής, με σχέδιο πάλης, κλιμάκωση, ενεργή συμμετοχή των εργαζομένων στη λήψη των αποφάσεων, να πάρουν τελικά οι ίδιοι οι εργαζόμενοι την υπόθεση της υπεράσπισης των δικαιωμάτων τους, της ζωής τους στα δικά τους χέρια. Να μπορεί η εργατική τάξη μέσα από την πάλη της να κατακτά καλύτερες προϋποθέσεις, να αξιοποιεί δυνατότητες και να βγει νικήτρια στον πόλεμο με το κεφάλαιο, τις κυβερνήσεις και τις δυνάμεις που το στηρίζουν.

Με βάση τα παραπάνω καταλήγουμε στην εξής πρόταση:

• Να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις να εκφραστεί ενιαίο, μαζικό απεργιακό μέτωπο στις 28 Νοέμβρη στη γενική απεργία, κάτω από τις σημαίες, τα πανό, τα συνθήματα και τη γραμμή πάλης Ομοσπονδιών, Εργατικών Κέντρων και Συνδικάτων που συσπειρώνονται στο πλαίσιο πάλης για κατάργηση του νόμου Βρούτση - Αχτσιόγλου, που συσπειρώνονται στο σωστό σύνθημα "Μπροστά οι δικές μας ανάγκες - όχι τα κέρδη των λίγων".

Διεκδικούμε:

• Κατάργηση του νόμου Αχτσιόγλου - Βρούτση που καταργεί τις συλλογικές διαπραγματεύσεις. Επαναφορά των ΣΣΕ και του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ για όλους.
• Αυξήσεις στους μισθούς, στις συντάξεις και στις κοινωνικές παροχές.
• Κατάργηση του νόμου Κατρούγκαλου και όλων των αντιασφαλιστικών νόμων.
• Δημόσια καθολική υποχρεωτική Κοινωνική Ασφάλιση. Κατώτερη σύνταξη 600 ευρώ, στο 80% του κατώτερου μισθού.
• Κανένας πλειστηριασμός πρώτης κατοικίας. Να σταματήσουν όλες οι διώξεις!
• Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, των χαρατσιών, της φοροληστείας.
• Απαιτούμε υποδομές εδώ και τώρα αντισεισμικής, αντιπλημμυρικής και αντιπυρικής θωράκισης για να μην πνιγόμαστε με την πρώτη βροχή, να μην καιγόμαστε το καλοκαίρι.
• Καμιά εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Δεν ανεχόμαστε να γίνει η χώρα μας αεροπλανοφόρο για επεμβάσεις. Δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα με τους γείτονες λαούς. Έχουμε τα ίδια προβλήματα, τις ίδιες ανησυχίες, τις ίδιες ανάγκες.

• Η προετοιμασία της γενικής απεργίας να συμβάλει ακόμη παραπέρα στην αποκάλυψη του ρόλου και της γραμμής του κυβερνητικού, εργοδοτικού συνδικαλισμού. Η καλύτερη αποκάλυψη είναι η ίδια η επιτυχία της γενικής απεργίας και των απεργιακών συγκεντρώσεων των ταξικών δυνάμεων. Ξανακάνουμε κάλεσμα, στις 28 Νοέμβρη όλοι στην απεργία, ούτε ένας εργαζόμενος στις θλιβερές κουστωδίες των εργατοπατέρων. Να βλέπουν χιλιάδες στο δρόμο ούτε ένα να μη βρίσκουν να κρατήσει το ιλουστρασιόν πανοδάκι τους.
• Από τη συζήτηση προκύπτει ότι υπάρχουν προϋποθέσεις σε ορισμένους κλάδους, όπως οι Οικοδόμοι, γενικότερα οι Κατασκευές, για πραγματοποίηση πανελλαδικής κλαδικής απεργίας στις 14 Νοέμβρη. Εκτιμάμε ότι μπορεί η κλαδική αυτή απεργιακή κινητοποίηση να βοηθήσει και να συμβάλει και στην επιτυχία της γενικής απεργίας στις 28 Νοέμβρη.
• Καλούμε σε στήριξη και όποιον κλάδο, Σωματείο κρίνει ότι μπορεί να κάνει απεργία και στις 14 Νοέμβρη. Να δυναμώσουμε την αλληλεγγύη, την έμπρακτη στήριξη και βοήθεια. Στο χώρο του Δημοσίου δουλεύουμε για την επιτυχία της πανυπαλληλικής απεργίας στις 14 Νοέμβρη. Η ηγεσία της ΑΔΕΔΥ, με μοιρασμένους ρόλους και συνεννόηση με την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, όχι μόνο έχει ευθύνη για τη διάσπαση του ενιαίου απεργιακού μετώπου, αλλά, όπως ήταν αναμενόμενο, δεν κάνει τίποτα απολύτως για την απεργία που έχει προκηρύξει.

Συνάδελφοι,

• Εξυπηρετεί αυτός ο σχεδιασμός μας τους στόχους που έχουμε θέσει; Τους εξυπηρετεί. Όλοι στη μάχη για την επιτυχία των απεργιών στις 14/11 και 28/11.
• Έχουμε καλύτερες προϋποθέσεις να φθάσουμε το μήνυμα της γενικής απεργίας, του πλαισίου πάλης και αιτημάτων σε περισσότερους εργασιακούς χώρους και κλάδους; Έχουμε καλύτερες προϋποθέσεις, να χτίσουμε ένα μεγάλο μέτωπο κόντρα σε κυβέρνηση - εργοδοσία, παρά τη βρώμικη προσπάθεια των ανθρώπων τους μέσα στο εργατικό - συνδικαλιστικό κίνημα.
• Έχουμε όπλα στη φαρέτρα μας να ξεμπροστιάσουμε τον κυβερνητικό, εργοδοτικό συνδικαλισμό, τους κάθε λογής εργατοπατέρες ακόμη περισσότερο!
• Αδυνατίζουμε τον υπονομευτικό ρόλο του κυβερνητικού, εργοδοτικού συνδικαλισμού να αποπροσανατολίζει, να προσπαθεί να περιχαρακώσει τους εργαζόμενους, τα συνδικάτα που επηρεάζει προβοκάροντας τους αγώνες με διάφορες χρυσαυγίτικες ανοησίες που ξαναζεσταίνονται γιατί είναι στριμωγμένοι! Οι εργατοπατέρες, διαχρονικά, τα ίδια έλεγαν όταν στόχευαν στη διαίρεση των εργαζομένων, ανακάλυπταν "κομμουνιστικό δάχτυλο" για να κρύβουν τις αιτίες των προβλημάτων, να αθωώσουν την εργοδοσία.

Συνάδελφοι,

Χρειάζεται να ρίξουμε όλες τις δυνάμεις, να αξιοποιήσουμε δυνατότητες να φτάσει το μήνυμα και το πλαίσιο πάλης παντού.

Να συζητηθεί και να φωτιστεί ο σχεδιασμός μας στα ΔΣ των Συνδικάτων, των Ομοσπονδιών, των Εργατικών Κέντρων με ουσιαστικό τρόπο, εξηγώντας τους στόχους μας. Ούτε μια μέρα χαμένη. Με απόφαση και σχέδιο στους χώρους δουλειάς.

Να παρθούν πρωτοβουλίες στους κλάδους για την προετοιμασία και την επιτυχία της απεργίας στις 28 Νοέμβρη.

Να αποδείξουμε ότι το σχεδιασμό κυβέρνησης - εργοδοσίας - κυβερνητικού, εργοδοτικού συνδικαλισμού να μη γίνει γενική απεργία, να μην κατέβουν χιλιάδες εργαζόμενοι στους δρόμους, θα τον τσαλακώσουμε στην πράξη. Και οι εργαζόμενοι θα απεργήσουν και οι συγκεντρώσεις των Συνδικάτων, Ομοσπονδιών, Εργατικών Κέντρων θα είναι μαζικές και οι εργατοπατέρες θα ξεβρακωθούν, μόνοι τους και ανυπόληπτοι, απαξιωμένοι στις γνωστές συναθροίσεις τους, μακριά από τις απεργιακές μας συγκεντρώσεις.

Η δικαιολογημένη οργή κάθε τίμιου συνδικαλιστή, ανεξάρτητα από τη μέχρι σήμερα επιλογή του, να γίνει δράση για να δυναμώσει ο αγώνας, να μαζικοποιηθούν τα Συνδικάτα για να αλλάξουν οι συσχετισμοί, να απαλλαγούν οι οργανώσεις μας, οι οργανώσεις των εργατών από τις βδέλλες που όλα αυτά τα χρόνια βλέπουν τους εργαζόμενους να φτωχαίνουν και αυτοί καλοπληρώνονται για το βρώμικο ρόλο τους. Να απαλλαγούν τα Συνδικάτα από τον εργατοπατερισμό. Να απαλλαγούν από το θανάσιμο εναγκαλισμό με την εργοδοσία και το κράτος.

Έξω οι εργοδότες από τα Συνδικάτα.

Συνδικάτα εργατών, όχι των εργοδοτών.

Όλοι στον απεργιακό αγώνα».

ΣΥΣΚΕΨΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΩΝ - ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΚΕΝΤΡΩΝ - ΣΥΝΔΙΚΑΤΩΝ

Ενιαίο, μαζικό απεργιακό μέτωπο με πλαίσιο που θέτει μπροστά τις δικές μας ανάγκες στις 28 Νοέμβρη (VIDEO - ΦΩΤΟ)

• 
 
• 
 
• 
 
• 
 
• 
 
• 

Στη μάχη για να δώσει η επιτυχία της πανελλαδικής πανεργατικής απεργίας στις 28 Νοέμβρη, με τη μαζικότητά της και το περιεχόμενό της, απάντηση στην αντιλαϊκή επίθεση κυβέρνησης και εργοδοσίας αλλά και στην υπονομευτική τακτική του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, ρίχνονται εκατοντάδες συνδικαλιστικές οργανώσεις σε όλη τη χώρα.

«Ολοι στον απεργιακό αγώνα», με σύνθημα «Μπροστά οι δικές μας ανάγκες - Οχι τα κέρδη των λίγων», ήταν η κατακλείδα της μαζικής σύσκεψης που έγινε το απόγευμα της Τετάρτης 7 Νοέμβρη στα γραφεία του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας, με τη συμμετοχή Ομοσπονδιών, Εργατικών Κέντρων και Σωματείων που έχουν πάρει αποφάσεις για απεργιακή κινητοποίηση.

Η σύσκεψη πραγματοποιήθηκε για να συζητηθεί η οργάνωση της απεργίας, την οποία αναγκάστηκε να κηρύξει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ για τις 28 Νοέμβρη, αφού είχαν ήδη παρθεί απεργιακές αποφάσεις από 27 δευτεροβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις και 237 πρωτοβάθμια σωματεία.

Μαζί με την ανάγκη να μπουν ακόμα περισσότερες δυνάμεις στη μάχη, να αποκαλυφθεί πλατιά ο υπονομευτικός ρόλος του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, στη χτεσινή σύσκεψη τονίστηκε επίσης η ανάγκη να ενταθούν αντίστοιχα οι προσπάθειες για την επιτυχία της απεργίας των εργαζομένων στο Δημόσιο στις 14 Νοέμβρη.

Υπογραμμίστηκε επίσης ότι την ίδια μέρα, στις 14 Νοέμβρη, σε κλάδους όπου υπάρχουν προϋποθέσεις, όπως προκύπτει μέχρι τώρα για τις Κατασκευές, θα οργανωθούν κλαδικές απεργιακές κινητοποιήσεις, ως βήμα που θα συμβάλει στην επιτυχία και της πανελλαδικής απεργίας στις 28 Νοέμβρη.

Η σημερινή σύσκεψη οργανώθηκε με πρωτοβουλία των Ομοσπονδιών Οικοδόμων, Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών, Φαρμάκου - Καλλυντικού, Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού - Δέρματος, Τύπου και Χάρτου καιΛογιστών.

Την εισηγητική ομιλία έκανε ο Γιάννης Τασιούλας, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Οικοδόμων και μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ (διαβάστε παρακάτω ολόκληρη την ομιλία). Ακολούθησαν τοποθετήσεις από Ομοσπονδίες και σωματεία.

Στις απολύσεις συμβασιούχων, στην επέκταση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων και των ολιγόμηνων κακοπληρωμένων προγραμμάτων στους δήμους αναφέρθηκε ο Γεράσιμος Τσελέντης, αντιπρόεδρος του Συνδικάτου ΟΤΑ Αττικής και πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Κορυδαλλού. «Η πραγματικότητα είναι πολύ σκληρή για να μην ανοίγει τα μάτια», τόνισε και υπενθύμισε ότι το Συνδικάτο προχωρά την Πέμπτη 8 Νοέμβρη σε κινητοποίηση για το δικαίωμα όλων των εργαζομένων στη δουλειά.     

Την εικόνα των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι σε έναν κερδοφόρο κλάδο μετέφερε ο Γιάννης Σχοινάς, πρόεδρος του Συνδικάτου Γάλακτος, Τροφίμων και Ποτών Αττικής. Αναφερόμενος στο ρόλο των εργοδοτικών - κυβερνητικών συνδικαλιστών, υπενθύμισε το ρόλο τους στην κλαδική απεργία, τον περασμένο Μάρτη, που χαρακτήριζαν «κομματική» την κινητοποίηση που είχε αιχμή το αίτημα για υπογραφή κλαδικών ΣΣΕ. Στην κατεύθυνση της προετοιμασίας της απεργίας υπογράμμισε τη δουλειά που σχεδιάζει το Συνδικάτο σε μετανάστες εργάτες γης, αλλά και με παρεμβάσεις σε χώρους δουλειάς.

Για την πραγματοποίηση απεργίας στον κλάδο στις 14 Νοέμβρη κόντρα στις άσχημες συνθήκες δουλειάς και αμοιβής, μίλησε ο Δημήτρης Αλεξόπουλος, πρόεδρος του Συνδικάτου Εργαζομένων στην Ιδιωτική Υγεία. Όπως εξήγησε, η επιτυχία της κλαδικής απεργίας μπορεί να γίνει βήμα κλιμάκωσης για την πανεργατική απεργία στις 28 Νοέμβρη.

Την απόφαση για απεργία στις 14 Νοέμβρη μετέφερε ο Δημήτρης Πετρόπουλος, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Μηχανικών του Δημοσίου (ΠΟΕΜΥΔΑΣ). (Δείτε εδώ το video).

Τη στοίχιση της πλειοψηφίας του Εργατικού Κέντρου Αθήνας πίσω από τη ΓΣΕΕ στηλίτευσε ο Νίκος Μαυροκέφαλος, μέλος της Εκτελεστικής του Επιτροπής με την ΔΑΣ. Δεν εξαρτώνται όλα από εμάς, αλλά εξαρτώνται πολλά από εμάς, είπε, υπενθυμίζοντας το πλατύ άνοιγμα και τη συζήτηση με την οποία προέκυψαν αποφάσεις Σωματείων για την πραγματοποίηση απεργίας, μέσα από μαζικές διαδικασίες στις οποίες στην Αττική πήραν μέρος 6.000 εργαζόμενοι. «Αυτή είναι μια πραγματική δουλειά από τα κάτω», τόνισε και σημείωσε πως δείχνει το δρόμο για τη συνέχεια. (Δείτε εδώ το video).

Για το δυναμικό «παρών» των συνταξιούχων στις απεργιακές κινητοποιήσεις διαβεβαίωσε ο Δήμος Κουμπούρης, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Συνταξιούχων ΙΚΑ. Υπενθύμισε ότι οι Συνεργαζόμενες Συνταξιουχικές Οργανώσεις βρίσκονται σε ρυθμούς προετοιμασίας μεγάλων περιφερειακών και μιας πανελλαδικής συγκέντρωσης. Σχολιάζοντας την προσπάθεια αποπροσανατολισμού των συνταξιούχων, σημείωσε πως αν όλοι όσοι σπεύδουν να καταθέσουν αιτήσεις έπαιρναν τη θέση τους στον αγώνα, δεν θα χρειαζόταν καμία αίτηση, αγωγή, μακρόχρονη και με αβέβαιο αποτέλεσμα δικαστική διαδικασία.

Απέναντί μας δεν έχουμε μόνο τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό, αλλά και την εργοδοσία, σημείωσε ο Τάσος Τσιαπλές, πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Λάρισας. Το Εργατικό Κέντρο έχει προγραμματίσει για την Πέμπτη 8 Νοέμβρη διευρυμένη συνεδρίαση, με θέμα την ουσιαστική προετοιμασία ώστε να μετρήσει περισσότερες δυνάμεις στο δρόμο στην επικείμενη απεργία. (Δείτε εδώ το video).

Την καθημερινή ακούραστη δουλειά που οδήγησε σήμερα σε μια γενική συνέλευση στην οποία πήραν μέρος 850 εργαζόμενοι στην Περιφέρεια Αττικής μετέφερε η Βέτα Πανουτσάκου, πρόεδρος της ΟΣΥΑΠΕ. Ξεκαθάρισε πως οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο δεν μπορούν να μένουν με τα χέρια σταυρωμένα όταν βλέπουν τα παιδιά τους να δουλεύουν για 400 ευρώ και τους συναδέλφους τους που δουλεύουν με προγράμματα «κοινωφελούς εργασίας» να πολλαπλασιάζονται. Στηλίτευσε το υπονομευτικό παιχνίδι ΑΔΕΔΥ και ΓΣΕΕ το οποίο πρέπει να συναντήσει την πιο πλατιά καταδίκη από τους εργαζόμενους. (Δείτε εδώ το video).

Το μήνυμα της επιτυχίας της απεργίας πρέπει να φτάσει στους χώρους δουλειάς, σημείωσε ο Παναγιώτης Κατάρας, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Τύπου και Βιομηχανίας Χάρτου. Επισήμανε ότι η Ομοσπονδία δεν ξεκινά από το μηδέν αφού έχει ήδη διοργανώσει εβδομάδα δράσης για τις ΣΣΕ.

Στα «επιχειρήματα» με τα οποία οι δυνάμεις του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού στον κλάδο αποθεώνουν τον «κοινωνικό διάλογο» ενώ ξορκίζουν, υπονομεύουν και συκοφαντούν  τον αγώνα και τη σύγκρουση, αναφέρθηκε ο  Γιώργος Στεφανάκης, πρόεδρος του Συνδικάτου Επισιτισμού, Τουρισμού και Ξενοδοχείων Αττικής. Επισήμανε την ανάγκη να ανοίγει γύρω απο αυτά η συζήτηση με τους εργαζόμενους.

Την άρνηση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ να εγγράψει στη δύναμή της το Εργατικό Κέντρο Λαμίας, την ίδια στιγμή που έχει ανοίξει την αγκαλιά της στους συνδικαλιστές που διέλυσαν το προϋπάρχον δευτεροβάθμιο όργανο όταν αποκαλύφθηκε το φαγοπότι που είχαν στήσει με τα προγράμματα κατάρτισης υπενθύμισε ο Αλέξης Αλεξόπουλος, πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου, στην παρέμβασή του.

Απεργία στις 28 Νοέμβρη προετοιμάζει και το Εργατικό Κέντρο Βορείου Συγκροτήματος Δωδεκανήσου, όπως μετέφερε ο Γιώργος Μαμάκας, μέλος της διοίκησής του. 

Με παρακαταθήκη τη δράση που έχει σχεδιάσει και υλοποιεί για τη διεκδίκηση Κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης, το Συνδικάτο Φαρμάκου Αττικής προετοιμάζει την απεργία. τόνισε ο πρόεδρός του, Στάθης Σταθουλόπουλος.

1 / 5