Τα Εγκλήματα για τη "άγια'' οικογένεια της Πλουτοκρατίας:

Βιετνάμ, 8-6-1972

«Το κεφάλαιο γεννιέται βουτηγμένο από την κορυφή ως τα νύχια στο αίμα και στη βρωμιά... στάζοντας αίμα απ' όλους τους πόρους... 

Με 10% κέρδος αισθάνεται τον εαυτό του σίγουρο... με 20% γίνεται ζωηρό, με 50% γίνεται θετικά παράτολμο, με 100% τσαλαπατάει όλους τους ανθρώπινους νόμους, με 300% δεν υπάρχει έγκλημα που να μη ριψοκινδυνέψει να το διαπράξει...».

(Κ. Μαρξ, «Το Κεφάλαιο», τ. 1, σελ. 785)

Πράγματι, πώς εδραιώθηκε και αναπτύχθηκε ο καπιταλισμός, από τα γεννοφάσκια του έως την αυγή του 20ού αιώνα;

-- Μέσα από τη βίαιη μετατροπή εκατομμυρίων αγροτών σε μισθωτούς εργάτες: 

«Ετσι, ο αγροτικός πληθυσμός, που με τη βία τον απαλλοτρίωσαν (...) υποτάχθηκε με τερατώδικους τρομοκρατικούς νόμους, με μαστιγώσεις, με στιγματισμούς και με βασανιστήρια σε μια πειθαρχία τέτοια που απαιτεί το σύστημα της μισθωτής εργασίας»1.

-- Μέσα από τη στυγνή εκμετάλλευση των εργατών, με εξοντωτικούς όρους εργασίας και μισθούς που μόλις επαρκούσαν - και πολύ συχνά δεν επαρκούσαν - για την επιβίωσή τους. 

Ενδεικτική των άθλιων όρων ζωής και εργασίας της νεαρής εργατικής τάξης είναι μια βρετανική Εκθεση για την Κατάσταση του Εργαζόμενου Πληθυσμού το 1842, 

που μεταξύ άλλων ανέφερε πως το μέσο προσδόκιμο ζωής για τους εργάτες στη βιομηχανική πόλη του Λίβερπουλ δεν ξεπερνούσε τα 15 χρόνια, 

ενώ στο Μάντσεστερ «σχεδόν το 54% των παιδιών των εργατών πεθαίνουν πριν τα πέμπτα τους γενέθλια»2.

Θεσσαλονίκη 2003, αντιπολεμική κινητοποίηση ενάντια στον πόλεμο στο Ιράκ

-- Μέσα από την εκτεταμένη εκμετάλλευση της παιδικής εργασίας (ανήλικων ακόμα και 5 - 6 χρόνων). 

Τα παιδιά ήταν πιο «υπάκουοι» εργάτες - υπό την απειλή και του ξύλου -, πιο φτηνοί και δεν συνδικαλίζονταν. 

Το 1900 στις ΗΠΑ εργάζονταν επίσημα στη βιομηχανία 2.000.000 παιδιά κάτω των 15 ετών (Federal Census, 1900).

Σε πόσα εκατομμύρια μετριούνται άραγε όλα τα παραπάνω θύματα του καπιταλισμού; 

Αγνωστο. 

Η εργατική ζωή είναι πολύ ασήμαντη, φτηνή και αναλώσιμη για να καταγραφεί η απώλειά της, τότε από τους αστούς ή σήμερα από την αστική ιστοριογραφία...

Αυτό που είναι δεδομένο, είναι βεβαίως η απάντηση των καπιταλιστών απέναντι στους εργάτες που τολμούσαν να σηκώσουν κεφάλι: 

Τρομοκρατία, φυλακή, εξορία ή ακόμα και θάνατος. 

Το 1877 - 1879 π.χ. στην Πενσιλβάνια των ΗΠΑ εκτελέστηκαν στην αγχόνη 20 απεργοί ανθρακωρύχοι που είχαν αντιδράσει στη μείωση των μισθών τους, ενώ μόνο τις 3 πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα δολοφονήθηκαν από τις επίσημες δυνάμεις καταστολής του αστικού κράτους (αστυνομία, στρατός), τους ιδιωτικούς στρατούς των εργοδοτών και διάφορες ακροδεξιές παρακρατικές ομάδες 682 εργάτες.

Χιλιάδες και χιλιάδες εργαζόμενοι (με πρωτοπόρους τους «εγκληματίες» κομμουνιστές) παγκοσμίως έδωσαν τη ζωή τους αγωνιζόμενοι γι' αυτά τα - έστω και πενιχρά - δικαιώματα και κατακτήσεις που γνωρίζουμε σήμερα (που και αυτά, σε περίοδο υποχώρησης του διεθνούς εργατικού - κομμουνιστικού κινήματος και καπιταλιστικής κρίσης, τα παίρνουν πίσω).

Αποικιοκρατία και δουλεμπόριο

Μόνο από το φονικό αμπάρι του αεράδικου πλοίου «FRIENDSHIPGAS » ανασύρθηκαν το 2008 8 νεκροί ναυτεργάτες

Ομως, ο καπιταλισμός δεν αρκέστηκε μόνο στη δολοφονική εκμετάλλευση του δικού του λαού. Τουναντίον,

 οι ενδογενείς ανάγκες και οι αδηφάγες ορέξεις του για περισσότερα κέρδη, φτηνό εργατικό δυναμικό, πρώτες ύλες και αγορές είχαν ως αποτέλεσμα ένα ακόμη μελανό κεφάλαιο στην ιστορία του: 

Αυτό της αποικιοκρατίας. Οταν η βίαιη κατάληψη και εκμετάλλευση εδαφών και λαών έφτασε στο αποκορύφωμά της το 1914, σχεδόν το 1/2 του πλανήτη και το 1/3 του πληθυσμού του τελούσαν υπό την αποικιακή εκμετάλλευση μόλις 6 καπιταλιστικών κρατών.

Αμέτρητες υπήρξαν οι πολεμικές επιχειρήσεις κατάκτησης ή καταστολής των εντόπιων λαών, που στις περισσότερες περιπτώσεις ήταν συντριπτικά άνισες και συχνά κατέληγαν σε σφαγές. 

Το διάστημα 1857 - 1867 οι Βρετανοί εξολόθρευσαν κοντά 10.000.000 Ινδούς στην προσπάθειά τους να τους καθυποτάξουν. 

Η αποικιακή εκμετάλλευση του Κονγκό από τους Βέλγους το 1885 - 1908 άφησε πίσω της

10 - 15.000.000 νεκρούς3. 

Η ομηρία μελών της οικογένειας των εργατών καθώς και η τιμωρία τους με ακρωτηριασμό υπήρξαν συνήθης πρακτική των εταιρειών εκμετάλλευσης καουτσούκ, κ.λπ. στο Κονγκό4. 

Ολόκληρα έθνη, όπως οι αυτόχθονες της Βόρειας, Κεντρικής και Νότιας Αμερικής, της Αυστραλίας, κ.ά., σχεδόν αφανίστηκαν. 

Ο ΟΗΕ υπολογίζει τα θύματα του δουλεμπορίου σε 17.000.000 (με άλλες εκτιμήσεις να κάνουν λόγο ακόμα και για 60.000.000)5. 

Τα υπερκέρδη από το εμπόριο και την εργασία των δούλων έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη του καπιταλισμού στις ΗΠΑ και όχι μόνο6.

Η αποδόμηση της αποικιοκρατίας θα συντελεστεί βασικά μόλις στις δεκαετίες του 1950 - 1970,

 υπό το βάρος και των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων που αναπτύχθηκαν στις εν λόγω χώρες (με τη σημαντική ηθική και υλική υποστήριξη της «εγκληματικής» ΕΣΣΔ), δίχως βέβαια αυτό να σημαίνει πως έπαψε ταυτόχρονα και η ποικιλόμορφη εκμετάλλευση των λαών από τους ντόπιους και διεθνείς καπιταλιστές.

Πόλεμος

Οι οξύτατοι ανταγωνισμοί μεταξύ των καπιταλιστών διαφόρων κρατών επέφεραν πολυάριθμες εθνοκαθάρσεις, τοπικές και περιφερειακές συγκρούσεις, καθώς και δύο παγκόσμιους πολέμους. Εκατομμύρια άνθρωποι του μόχθου αλληλοσφάχτηκαν στο βωμό της εξυπηρέτησης των συμφερόντων των ολιγαρχών του πλούτου (καλυπτόμενων πίσω από «πατριωτικούς» ή «θρησκευτικούς» μανδύες).

Σε 9.500.000 νεκρούς και 20.000.000 τραυματίες (εκ των οποίων 3.500.000 έμειναν ανάπηροι) υπολογίζονται τα θύματα της πρώτης παγκόσμιας αιματοβαμμένης αναδιανομής του κόσμου (1914 - 1918). 

Οι νεκροί του Β' Παγκοσμίου Πολέμου (1939 - 1945) ξεπέρασαν τα 50.000.0007. 

Σε 20.000.000 αποτιμά ο ΟΗΕ τους νεκρούς των 120 και πλέον πολεμικών συγκρούσεων που σημειώθηκαν την περίοδο 1945 - 1991 και 3.000.000 το 1991 - 2005. 

Συνολικά οι νεκροί από πολέμους τον 20ό αιώνα άγγιξαν τα 110.000.000, καθιστώντας τον 5 φορές πιο φονικό από ό,τι ο 19ος και 3 φορές πιο φονικό από ό,τι οι 4 προηγούμενοι αιώνες μαζί8.

Από τα πολεμικά εγκλήματα του καπιταλισμού στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα θα μπορούσαμε να ξεχωρίσουμε ενδεικτικά τον πόλεμο της Κορέας (1950 - 1953) με 4.500.000 νεκρούς (τα 3/4 άμαχοι), καθώς και τον πόλεμο των Γάλλων στην Ινδοκίνα (1946 - 1955) και κατόπιν των Αμερικανών στο Βιετνάμ (1956 - 1975), που στοίχισε τη ζωή σε πάνω από 3.000.000 ανθρώπους, οι οποίοι πάλευαν για την ανεξαρτησία τους.

Να σημειώσουμε πως τα παραπάνω - όπως και συνολικά τα εγκλήματα του καπιταλισμού - διεκπεραιώθηκαν με τη βούλα κάθε είδους πολιτικού διαχειριστή της εξουσίας του κεφαλαίου: 

Ετσι, στη σφαγή του βιετναμικού λαού έβαλαν την υπογραφή τους τόσο ο «συντηρητικός» Ρ. Νίξον όσο και ο «προοδευτικός» Τζ. Κένεντι πρωτύτερα. 

Την αιματηρή καταστολή του αλγερινού λαού (καθώς και της Ινδοκίνας, του Μαρόκου, της Τυνησίας, κ.ά.) ξεκίνησε ο «σοσιαλιστής» Πρόεδρος της Γαλλίας Β. Οριόλ και συνέχισαν οι «δεξιοί» Ρ. Κοτί και Ντε Γκολ. Τη Γιουγκοσλαβία (πιο πρόσφατα, το 1999) αιματοκύλισαν από κοινού Αμερικανοί Δημοκρατικοί (Μπ. Κλίντον), Βρετανοί Εργατικοί (Τ. Μπλερ), Ιταλοί «νεοκομμουνιστές» (Μ. Ντ' Αλέμα), κ.ο.κ.

Δικτατορίες - φασισμός

Δεκάδες δικτατορικά καθεστώτα διαφόρων μορφών εγκαθιδρύθηκαν απ' άκρη σ' άκρη της υφηλίου στη διάρκεια του 20ού αιώνα, με την άμεση παρότρυνση και στήριξη του κεφαλαίου (και των διεθνών στηριγμάτων του, όπως ο αμερικανικός ή ο ευρωπαϊκός ιμπεριαλισμός),

 προκειμένου να ξεπεραστούν οι εσωτερικές δυσκολίες του, να καθυποταχθεί το λαϊκό κίνημα και γενικότερα να θωρακιστεί η εξουσία του. Ως συνέπεια, εκατομμύρια άνθρωποι φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν, «εξαφανίστηκαν» και δολοφονήθηκαν.

Ο φασισμός - ναζισμός, ως μορφή της δικτατορίας του κεφαλαίου, προκρίθηκε τις δεκαετίες του 1920 και του 1930 από τμήματα της αστικής τάξης σε μια σειρά από χώρες ως «λύση» εξόδου από την καπιταλιστική κρίση, αντιμετώπισης της ριζοσπαστικοποίησης πλατιών μαζών του εργαζόμενου πληθυσμού και προετοιμασίας για τον επερχόμενο ιμπεριαλιστικό πόλεμο. 

Ο Μπ. Μουσολίνι δεν θα μπορούσε να είχε καταλάβει την εξουσία στην Ιταλία δίχως τις «ευλογίες» των Ιταλών βιομηχάνων, του αστικού πολιτικού κόσμου και του Βατικανού, που κυριολεκτικά του παρέδωσαν την ηγεσία της χώρας στο πιάτο.

Αντίστοιχα, ο Χίτλερ δεν θα είχε ανέλθει στην εξουσία αν δεν είχε την αποφασιστική πολιτική και οικονομική στήριξη της συντριπτικής μερίδας των Γερμανών βιομηχάνων και τραπεζιτών (που χρηματοδότησαν το περιβόητο «Ταμείο του Χίτλερ»). 

Στη συνέχεια οι ίδιοι αποκόμισαν αμύθητα κέρδη από το καθεστώς του «γύψου» που επέβαλαν οι ναζί στη Γερμανία, από τον πόλεμο, αλλά και από την εκτεταμένη χρήση σκλάβων - εργατών από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Δεκάδες χιλιάδες εξ αυτών άφησαν την τελευταία τους πνοή δουλεύοντας υπό εξοντωτικές συνθήκες στα εργοστάσια μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων, όπως η «Krupp», η «I. G. Farben», η «Volkswagen», η «Heinkel», κ.ά. Μόνο από το Μαουτχάουζεν άντλησαν σκλάβους - εργάτες 45 εταιρείες. 

Οι δεσμοί αυτοί αίματος μεταξύ ναζισμού και μονοπωλίων καταγράφηκαν λεπτομερώς στις δίκες της Νυρεμβέργης, ωστόσο ελάχιστοι από τους κατηγορούμενους για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας καταδικάστηκαν (και αυτοί αμνηστεύτηκαν λίγο αργότερα για να μετάσχουν στη μεταπολεμική αντικομμουνιστική εκστρατεία), ενώ οι ευθύνες τους θάφτηκαν στη λήθη9.

Σημαντικό όμως ρόλο στην οικονομική και στρατιωτική ισχυροποίηση της Γερμανίας προπολεμικά έπαιξαν και τα μονοπώλια των «δημοκρατικών» καπιταλιστικών κρατών: Τόσο η «Ford», η «General Motors», η «General Electric», η «Standard Oil» (η σημερινή «ExxonMobil»), η IBM, η τράπεζα Chase Manhattan, κ.ά. έκαναν τεράστιες επενδύσεις στη ναζιστική Γερμανία, επωφελούμενες του «εξαιρετικού» επιχειρηματικού περιβάλλοντος που προσέφερε, αλλά και συμμεριζόμενες τον αντικομμουνιστικό προσανατολισμό της. 

Τόσο ο πρόεδρος της IBM, T. Watson, όσο και ο πρόεδρος της «Ford», H. Ford, τιμήθηκαν για τις υπηρεσίες τους στο Γ' Ράιχ παρασημοφορούμενοι από τον ίδιο τον Χίτλερ το 1937 και το 1938, αντίστοιχα.

Και όμως, το Ιδρυμα Φορντ (Ford Foundation) υπήρξε μεταπολεμικά ένας από τους βασικότερους χρηματοδότες παγκοσμίως στην «παραγωγή» και προώθηση της «μαύρης ιστορίας του κομμουνισμού» (σε συνεργασία με τη CIA),

 μέσα από πανεπιστημιακά ιδρύματα, εκδόσεις, δημοσιεύματα στον Τύπο, αλλά και «αντισταλινικές» αριστερές οργανώσεις, κ.λπ. 

Το ίδιο και το Ιδρυμα Ροκφέλερ, κ.ά.10.

Πάνω σε αυτές τις «έγκυρες» αναλύσεις «πατά» μέχρι τις μέρες μας η αντικομμουνιστική αναθεώρηση της Ιστορίας στη διαχρονική της προσπάθεια να διαστρεβλώσει τις συνειδήσεις των λαών.

Σε όλες ανεξαιρέτως τις υπό ναζιστική κατοχή χώρες υπήρξαν σημαντικά τμήματα της αστικής τάξης που έκαναν χρυσές δουλειές πάνω στην πείνα και το θάνατο των λαών των χωρών τους, χρηματοδότησαν τα ένοπλα αστικά σώματα που αντιμάχονταν τους αντάρτες (ως επί το πλείστον κομμουνιστές «εγκληματίες»), 

για να «αναβαπτιστούν» μετά τον πόλεμο σε «εθνικόφρονες» και «ευεργέτες», πρωτοπόροι στον αγώνα κατά του «κομμουνιστικού κινδύνου», πάντοτε όμως εκμεταλλευτές του ιδρώτα του εργαζόμενου λαού.

Εγκλήματα δίχως τέλος

Στα αναρίθμητα εγκλήματα του καπιταλισμού περιλαμβάνεται ακόμη 

η «λευκή» (αστική) τρομοκρατία στη Ρωσία το διάστημα 1917 - 1922 με 300.000 νεκρούς μεταξύ του άμαχου πληθυσμού,

στη Φινλανδία μετά την επανάσταση του 1918 με 22.500 εκτελεσθέντες και νεκρούς στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, 

στη Βουλγαρία από τη δικτατορία του Τσαγκόφ το 1923 με 30.000 νεκρούς,

στην Κίνα από τους αστούς εθνικιστές το 1927 - 1928 με 300.000 κομμουνιστές νεκρούς, 

στην Ισπανία από τις δυνάμεις του Φράνκο το 1936 και έπειτα με δεκάδες (κάποιες εκτιμήσεις κάνουν λόγο για εκατοντάδες) χιλιάδες νεκρούς και αγνοούμενους, 

στην Ινδονησία από τη δικτατορία του Σουχάρτο το 1965 - 1966 με εκατοντάδες χιλιάδες κομμουνιστές νεκρούς, κ.ο.κ.

Περιλαμβάνονται επίσης η αναίτια (από στρατιωτικής άποψης) χρήση ατομικών όπλων από τις ΗΠΑ στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι το 1945

 (που στοίχισε τη ζωή σε 200.000 και πλέον αμάχους), τα καθεστώτα φυλετικών διακρίσεων που ίσχυσαν σε μια σειρά από χώρες (απαρτχάιντ, Νότια Αφρική),

 η καταστροφή του περιβάλλοντος, και πολλά άλλα.

Οι συνέπειες της αντεπανάστασης

Το 1991 η «εγκληματική» ΕΣΣΔ έπαψε να υπάρχει. Τι επιπτώσεις είχε στους λαούς της το «βασίλειο της ελευθερίας» του καπιταλισμού; 

Φτώχεια, πείνα, θάνατο.

 

Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, μόνο την πρώτη δεκαετία από την παλινόρθωση του καπιταλισμού στη Ρωσία, πέθαναν πρόωρα 7.000.000 άνθρωποι, οι οποίοι ωστόσο θα ζούσαν, αν είχε διατηρηθεί το προηγούμενο (δηλαδή το σοβιετικό) προσδόκιμο ζωής. 

Αναφέρει σχετικά Εκθεση του 2005: 

«Δεδομένης της απουσίας πολέμων, λιμών ή επιδημιών, δεν έχει ξαναϋπάρξει ιστορικό προηγούμενο τέτοιας κλίμακας απωλειών» σε ανθρώπινες ζωές11.

Σύμφωνα με στοιχεία της UNICEF, 18 εκατομμύρια παιδιά στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες ζούσαν στα τέλη της δεκαετίας του 1990 σε συνθήκες «ακραίας φτώχειας».

 Στη Ρωσία και την Ουκρανία 1 στα 7 παιδιά υποσιτίζονταν, ενώ μέχρι πρότινος εξαλειφθείσες αρρώστιες θέριζαν (η Εσθονία π.χ. εμφάνιζε το 1999 το υψηλότερο ποσοστό φυματίωσης στον κόσμο). 

Το 2005 υπήρχαν επισήμως 150.000 άστεγα παιδιά στη Ρωσία (αριθμός που εκτιμάται από τη UNISEF ως πολύ χαμηλότερο του πραγματικού), ενώ 500.000 γυναίκες είχαν γίνει αντικείμενο αγοραπωλησίας12.

Και τα εγκλήματα του καπιταλισμού συνεχίζονται

Τις τελευταίες 2 δεκαετίες ο αριθμός των βίαια εκτοπισμένων ανθρώπων από τις εστίες τους (λόγω πολέμων, διωγμών, κ.λπ.) σχεδόν διπλασιάστηκε, από 33,9 σε 65,6 εκατομμύρια (εκ των οποίων 5,5 εκατ. αφορούσαν τη Συρία, 2,5 εκατ. το «απελευθερωμένο» από τους ιμπεριαλιστές Αφγανιστάν 

και 1,4 εκατ. το Νότιο Σουδάν, όπου μαίνονται οι συγκρούσεις για τον έλεγχο των πετρελαίων). 

Το 51% όλων αυτών είναι παιδιά (στοιχεία Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, 2016).

Σύμφωνα με στοιχεία του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας (ILO), σήμερα στον κόσμο,

κάθε 15 δευτερόλεπτα ένας εργάτης πεθαίνει και 153 τραυματίζονται από «ατύχημα» ή ασθένεια στο χώρο εργασίας. 

Ετήσια, οι αριθμοί αυτοί «μεταφράζονται» σε 2.300.000 εργάτες νεκρούς και 317.000.000 τραυματίες. 

Στην ηγέτιδα χώρα του καπιταλισμού, τις ΗΠΑ, το 2015 καταγράφηκαν 2.905.900 εργατικά ατυχήματα, ενώ την τελευταία δεκαετία έχουν χάσει τη ζωή τους κοντά 50.000 εργάτες (στοιχεία ILO και USBureau of LaborStatistics).

Ταυτόχρονα, τα παιδιά συνεχίζουν να αποτελούν αντικείμενο στυγνής εκμετάλλευσης. Το 2000 η παιδική εργασία αφορούσε 246.000.000 παιδιά, εκ των οποίων τα 171.000.000 απασχολούνταν σε βαριές και επικίνδυνες εργασίες (στοιχεία ILO).

Το 2014 οι άνθρωποι που ζούσαν και εργάζονταν υπό καθεστώς «δουλείας» ανέρχονταν σε 35,8 εκατομμύρια (Global Slavery Index, 2014).

Ο αριθμός των υποσιτιζόμενων ανθρώπων στην υφήλιο αυξήθηκε από 850.000.000 το 1980 σε 1.000.000.000 το 2010. 

Το 2009 πέθαναν από την πείνα 8.100.000 παιδιά κάτω των 5 ετών (22.000 κάθε μέρα)13.

Ενα από τα πλέον ειδεχθή εγκλήματα του καπιταλισμού σε βάρος της ανθρώπινης ζωής έχει βεβαίως να κάνει με την εμπορευματοποίηση της Υγείας. 

Η περίπτωση της απειλής της Νότιας Αφρικής με εμπορικές κυρώσεις από τις ΗΠΑ (1999) και η συνεπακόλουθη προσφυγή 40 κολοσσών της φαρμακοβιομηχανίας εναντίον της, επειδή προτίθετο να κατασκευάσει φτηνό φάρμακο για το ΕΪΤΖ, είναι πράγματι χαρακτηριστική του εγκληματικού τρόπου που ο καπιταλισμός θέτει στο ζύγι την ανθρώπινη ζωή, τον πόνο και το θάνατο.

 Αρκεί να αναφέρουμε πως το 2016 υπήρχαν 36,7 εκατομμύρια προσβεβλημένοι από τη νόσο (εκ των οποίων τα 1,8 εκατ. παιδιά), ενώ κατέληξαν εξαιτίας της 1 εκατομμύριο άνθρωποι. 

Στη ζυγαριά του καπιταλισμού όμως βαραίνουν σαφώς περισσότερο τα τεράστια κέρδη που βγάζει από αυτήν την υπόθεση (11,8 δισ. δολάρια μόνο από τις 7 βασικότερες χώρες - πελάτες)14.

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, κάθε χρόνο, περίπου 100.000.000 άνθρωποι εξωθούνται κάτω από τα όρια της φτώχειας προσπαθώντας να αντεπεξέλθουν στις ιατροφαρμακευτικές τους ανάγκες (WHO, FactSheet, no.323, December 2015).

 Συνολικά, σχεδόν το 1/3 του παγκόσμιου πληθυσμού δεν έχει τη δυνατότητα πρόσβασης σε φάρμακα απαραίτητα για την επιβίωσή του λόγω κόστους, ενώ κάθε χρόνο πάνω από 13.000.000 παιδιά πεθαίνουν από αρρώστιες, οι οποίες κατά τ' άλλα θα μπορούσαν να αποτραπούν ή να αντιμετωπιστούν από τη σύγχρονη ιατρική. Μελέτη του American Journal of Public Health (2009)

 έδειξε πως κάθε χρόνο κοντά 45.000 Αμερικανοί έχαναν τη ζωή τους μην έχοντας ιατροφαρμακευτική ασφαλιστική κάλυψη.

Ολα τα παραπάνω δεν αποτελούν «φυσικά φαινόμενα». 

Είναι το αποτέλεσμα ενός σάπιου συστήματος που στηρίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Το διάστημα 2000 - 2014 ο παγκόσμιος πλούτος υπερδιπλασιάστηκε (από 117 σε 263 τρισ. δολάρια). Ωστόσο, τον πλούτο αυτό δεν τον καρπώνονται αυτοί που τον παράγουν. 

Ετσι, το 0,7% του παγκόσμιου πληθυσμού που είναι εκατομμυριούχοι (δηλαδή οι αστικές τάξεις όλων των χωρών) έχουν στην κατοχή τους το 44% του παγκόσμιου πλούτου. 

Για να το θέσουμε αλλιώς, 35 εκατομμύρια αστών διαθέτουν τριπλάσια περιουσία απ' ό,τι 4,3 δισεκατομμύρια εργαζομένων. 

Το «χάσμα» μεταξύ πλούσιων και φτωχών αυξήθηκε παγκοσμίως από 11 προς 1 το 1911, σε 35 προς 1 το 1950, 72 προς 1 το 1992, φτάνοντας σήμερα το 100 προς 115.

Ως αποτέλεσμα της διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης του 2008, 43.000.000 άνθρωποι έμειναν άνεργοι και πάνω από 200.000.000 έπεσαν κάτω από τα όρια της φτώχειας (στοιχεία ΟΗΕ, ILO). 

Την ίδια στιγμή, το διάστημα 2008 - 2014, οι εκατομμυριούχοι παγκοσμίως αυξήθηκαν κατά 54%, ενώ οι δισεκατομμυριούχοι διπλασιάστηκαν (στοιχεία Credit Suisse).

 Στην Ευρωπαϊκή Ενωση των 28, το 2012, το 16,9% του πληθυσμού βρισκόταν στα όρια της φτώχειας και το 9,9% τα είχε ξεπεράσει, ενώ 26.200.000 ήταν άνεργοι. 

Οι άστεγοι υπολογίζονταν σε 4.100.000 (στοιχεία Eurostat, Commission).

 Και όμως, το 2008 - 2013, οι εκατομμυριούχοι στην ΕΕ (πλην Βρετανίας) αυξήθηκαν κατά 850.000! (Credit Suisse).

Το 1997, ο ΟΗΕ (και όχι κάποια «κομμουνιστική προπαγανδιστική μηχανή») είχε τονίσει:

 «Πολλοί πιστεύουν ότι η εξάλειψη της φτώχειας δεν είναι οικονομικά εφικτή. Σε μια παγκόσμια οικονομία της τάξης των 25 τρισ. δολαρίων, αυτός ο ισχυρισμός είναι εξόφθαλμα λανθασμένος». 

Ακολούθως, υπολόγισε πως για την εξάλειψη της παγκόσμιας φτώχειας (βασική εκπαίδευση για όλους, στοιχειώδη σίτιση και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, κ.λπ.) θα απαιτούνταν τότε περίπου 80 δισ. δολάρια, «δηλαδή λιγότερο από το 0,5% του παγκόσμιου εισοδήματος και λιγότερο από την περιουσία των 7 πλουσιότερων ανθρώπων στον κόσμο», καταλήγοντας: «Ελλειψη πολιτικής βούλησης και όχι οικονομικών πόρων, είναι το πραγματικό εμπόδιο στην εξάλειψη της φτώχειας»16. Για να δώσουμε ένα ακόμη μέγεθος: Το 2016 ξοδεύτηκαν σε εξοπλισμούς 1,686 τρισ. δολάρια.

Βεβαίως, είναι ουτοπικό να αναζητεί κανείς στον καπιταλισμό την «πολιτική βούληση» να εξαλειφθούν τα δεινά που ο ίδιος γεννά.

Συμπέρασμα

Το βασικό συμπέρασμα από όλα τα παραπάνω είναι ένα. 

Εσύ άνθρωπε του μόχθου, εσύ που παράγεις όλο αυτόν τον απίστευτο πλούτο που προαναφέραμε: 

Υπάρχει λόγος που σήμερα ζεις στην εργασιακή ανασφάλεια, χωρίς δικαιώματα, που με το ζόρι συντηρείς την οικογένειά σου. 

Υπάρχει λόγος που κάποιοι λίγοι γίνονται πλουσιότεροι ενώ οι περισσότεροι οριακά τα βγάζουν πέρα.

 Υπάρχει λόγος που παντού μαίνονται εστίες πολέμων, που αλληλοσφάζονται οι λαοί, που ξεριζώνονται από τις εστίες τους, που πεθαίνουν από την πείνα, που δεν έχουν πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, στην Εκπαίδευση, στα βασικά αγαθά που μπορεί και παράγει σήμερα ο ανθρώπινος πολιτισμός και η τεχνολογία. 

Και αυτός ο λόγος έχει όνομα: Είναι ο εγκληματικός καπιταλισμός, που ζει και αναπτύσσεται πάνω στη δική σου εκμετάλλευση, στη φτώχεια, στη δυστυχία και το θάνατο. 

Γιατί όλος αυτός ο πλούτος δεν παράγεται για να καλύψει τις δικές σου ανάγκες, τις ανάγκες των ανθρώπων, αλλά για να αυγαταίνουν τα κέρδη των καπιταλιστών.

Οταν λοιπόν όλα αυτά που προαναφέραμε συμβαίνουν γύρω σου, τη στιγμή που οι άρχουσες τάξεις εγκληματούν σε βάρος σου με χίλιους τρόπους, 

αυτοί φωνάζουν για τον «εγκληματικό κομμουνισμό» και τον Στάλιν.

Ναι, ο κομμουνισμός είναι «εγκληματικός» όσον αφορά τον καπιταλισμό. 

Γιατί σκοπός του είναι η κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. 

Ο καπιταλισμός νικήθηκε για ένα μικρό διάστημα σε ένα τμήμα του πλανήτη και απέδειξε, παρά τα όποια προβλήματα και αδυναμίες, πως μια άλλη, ανώτερη μορφή οργάνωσης της κοινωνίας είναι εφικτή. 

Ο κομμουνισμός ενέπνευσε επί έναν αιώνα κάθε αγώνα, κάθε διεκδίκηση των εκμεταλλευομένων και καταπιεσμένων απανταχού της Γης. Και θα συνεχίζει να τους εμπνέει, μέχρι την τελική νίκη! 

Αυτό το γνωρίζουν οι αστοί, που πασχίζουν να καλύψουν τη σαπίλα του συστήματός τους πίσω από τη δυσωδία του αντικομμουνισμού...

Παραπομπές:

1. Κ. Μαρξ, «Το Κεφάλαιο», τ. 1, σελ. 761-762

2. F. Engels, The Condition of the Working Class in England, σελ.121.

3. Guardian, 24/8/2007, 18/7/2002

4. D. Renton, D. Seddon & L. Zeilig, The Congo: Plunder and Resistance, εκδ. Zed Books, Λονδίνο, 2007, σελ. 30-31.

5. http://www.worldfuturefund.org/Reports/Slavedeathtoll/slaverydeathtoll.html#2

6. Huffinghton Post, 24/2/2014, The Nation, 1/5/2015, Forbes, 3/5/2017.

7. Οι εκτιμήσεις ως προς τους ακριβείς αριθμούς ποικίλλουν. Τα στοιχεία είναι από τη Μεγάλη Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια, τ. 26, σελ. 411 και 430.

8. Human Development Report, 1991 και 2005, σελ. 82 και 153-155 αντίστοιχα.

9. Βλ. «Μονοπώλια και φασισμός: Δεσμοί αίματος που δεν παραγράφονται», στον «Ριζοσπάστη», 23/8/2009.

10. F. S. Saunders, Who paid the piper? The CIA and the Cultural Cold War, εκδ. Granta Books, 2000.

11. Human Development Report, 2005, σελ. 23.

12. K. Ondrias, Crimes of Democracy versus Crimes of Communism, εκδ. Trafford Publishing, Oxford, 2007, σελ. 144-145.

13. Human Development Report, 2010, σελ. 35, UNISEF, Press Release, 17/9/2010.

14 Guardian, 5/8/1999, Independent, 1/12/2010.

15 Credit Suisse, Global Wealth Report, 2014, Human Development Report, 1999, Oxfam International Report, 2014.

16. Human Development Report, 1997, σελ. 112.

Του Αναστάση ΓΚΙΚΑ

-H ΜΥΣΤΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ μεταξύ ΒΡΕΤΑΝΩΝ και Γερμανών ΝΑΖΙ..-Το ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ του Χορτιάτη:

-Τον Αύγουστο του 1944, 

κατά μαρτυρία ανώτατων Γερμανών αξιωματούχων, όπως του Γκέμπελς, (που μετείχε κι ο ίδιος) του Φον Όβεν, του Γιόντλ και του Σπέερ, κλείστηκε μεταξύ Βρετανών και Γερμανών μια μυστική «Συμφωνία Κυρίων» 

Στο «Ολοκαύτωμα του Χορτιάτη», χαρακτικό του Γιώργου Φαρσακίδη

2 Σεπτέμβρη 1944: Το Ολοκαύτωμα του Χορτιάτη – Ο ρόλος του διαβόητου ναζί εγκληματία Φριτς Σούμπερτ (Πέτρου Κωνσταντινίδη)

02-09-2017

Κατιούσα

Στις 2 του Σεπτέμβρη 1944 δυο δεκαοχτάχρονοι μαχητές του ΕΛΑΣ, ο Γιώργος Φαρσακίδης και ο Σταύρος Δήμου (Σταύρακας), κατόπιν εντολής του καπετάν Χορτιάτη, στήνουν ενέδρα στο Ρωμαϊκό Υδραγωγείο του Χορτιάτη και χτυπάνε ένα γερμανικό αυτοκίνητο.

Ο ανταρτοεπονίτης μαχητής του ΕΛΑΣ Γιώργος Φαρσακίδης

Ο οδηγός του αυτοκινήτου τραυματίζεται βαριά, όμως οι άλλοι δύο Γερμανοί, ύστερα από ανταλλαγή πυρών, καταφέρνουν να διαφύγουν. Τα δυο ανατρτόπουλα στέλνουν τον τραυματία για περίθαλψη και καίνε το αυτοκίνητο.

Το χτύπημα του αναγνωριστικού αυτοκινήτου αποδείχτηκε σωτήριο για εκατοντάδες κατοίκους του Χορτιάτη οι οποίοι, υπακούοντας στις προτροπές της οργάνωσης, κατάφεραν να διαφύγουν. Τα πάνω από 145 άτομα, κυρίως γυναικόπαιδα, δίνοντας πίστη στα λόγια του ιερέα και του προέδρου του χωριού, που διατηρούσαν «καλές σχέσεις» με τους Γερμανούς, σφαγιάστηκαν η κάηκαν ζωντανά.

Ο διαβόητος ναζί εγκληματίας Φριτς Σούμπερτ* έχει επιστρέψει από την Κρήτη στο Ασβεστοχώρι Θεσσαλονίκης στις 31 του Αυγούστου, για να πρωτοστατήσει στις 2 του Σεπτέμβρη στις σφαγές του Χορτιάτη. 
Εκτός από τους 80 περίπου ‘Ελληνες εθελοντές «Σουμπερταίους», που θα κάνουν τις εκτελέσεις, σαν φρουρά θα συμμετάσχουν περίπου και 400 Γερμανοί. 
Τη μέρα εκείνη, 145 γυναικόπαιδα, από δυόμισι μηνών μωρά μέχρι 81 ετών, κάηκαν ζωντανά, πυροβολήθηκαν, σφαγιάστηκαν, διαμελίστηκαν. Κοντά 300 σπίτια λεηλατήθηκαν και μετά πυρπολήθηκαν.

Το χωριό περικυκλώθηκε και όλοι οι κάτοικοι διατάχθηκαν να συγκεντρωθούν στην κεντρική πλατεία και στο καφενείο του προέδρου X. Μπαμπάτσιου, που προσπαθούσε να εξηγήσει στους Γερμανούς ότι «…το χωριό του είχε προσφέρει βοήθεια στο παρελθόν και στους Γερμανούς και στα ελληνικά τάγματα…»

Περισσότερα από 80 γυναικόπαιδα, την ώρα που οδηγούνταν από το καφενείο στον φούρνο του Στ. Γκουραμάνη για να καούν ζωντανά, μαζί με την εξαμελή οικογένεια του ιδιοκτήτη του φούρνου, τα «ψυχαγωγούσε» ένας «Σουμπερταίος» παίζοντας στο βιολί του έναν εύθυμο σκοπό. 

Ο Σούμπερτ ουρλιάζοντας διέταξε τους φρουρούς να πυροβολούν όποιον θα τόλμαγε να ξεφύγει. Ένας ταγματασφαλίτης άρπαξε το μωρό της Δ. Γιαννούδη, το κομμάτιασε χτυπώντας το πάνω στον βράχο και στη συνέχεια σκότωσε τη μάνα. «Βιασμούς μετά φόνων» διέπραξαν και άλλοι στο σώμα του Σούμπερτ.

Μετά το ολοκαύτωμα…

Ο ίδιος ο Σούμπερτ «ηνάγκασε εις ασέλγειαν την Μαρίαν Γιαννακούδη, μεταχειριζόμενος σωματικήν βίαν κατ’ αυτής και μετά την εφόνευσε…»

Η Ελληνική Επίσημη Ιστοριογραφία ελάχιστα έχει ασχοληθεί με την πυρπόληση του Χορτιάτη. 
Και το βολικό παραμύθι για τους «κακούς αντάρτες» και τα γερμανικά αντίποινα για τον φόνο ενός ανύπαρκτου Γερμανού γιατρού(!), είχε για χρόνια παραπληροφορήσει τον κόσμο.

Το ολοκαύτωμα, σαν συμβάν, απουσιάζει παντελώς τόσο από τα, κατά τα άλλα σχολαστικά στην καταγραφή, γερμανικά, όσο και τα βρετανικά αρχεία. Κι αναρωτιέται κανείς, συγκαλύπτοντας άραγε ποιους μεγαλόσχημους συνεργούς εγκλημάτων πολέμου, ποιες πολιτικές ατιμίες και προδοσίες, έχει διαγραφεί αυτή η σελίδα;

Τον Αύγουστο του 1944, 

κατά μαρτυρία ανώτατων Γερμανών αξιωματούχων, όπως του Γκέμπελς, (που μετείχε κι ο ίδιος) του Φον Όβεν, του Γιόντλ και του Σπέερ, κλείστηκε μεταξύ Βρετανών και Γερμανών μια μυστική «Συμφωνία Κυρίων» που προέβλεπε την ανενόχλητη, από τους Βρετανούς, αποχώρηση από την Ελλάδα των Γερμανικών στρατευμάτων. 

Σε αντάλλαγμα οι Γερμανοί, με την βοήθεια των γερμανοεξοπλισμένων Ταγμάτων Ασφαλείας, εξουδετερώνοντας το Εαμικό Κίνημα, θα παραχωρούσαν τη Θεσσαλονίκη στους Άγγλους.

Μετά το τέλος του πολέμου η Επαίσχυντη Συμφωνία, που πρόδιδε τον κοινό Συμμαχικό αγώνα, δημοσιοποιήθηκε από τους Γερμανούς, αλλά όπως ήταν επόμενο, σαν πράξη πολιτικής ατιμίας, παραμένει από τους Βρετανούς μέχρι σήμερα «εν κρυπτώ».

Ο ναζί εγκληματίας, ανθρωπόμορφο τέρας Φριτς Σούμπερτ

* Ο Φρίτς Σούμπερτ (ή Πέτρος Κωνσταντινίδης), τον Σεπτέμβριο του 1943, στην Κρήτη, συγκροτεί (κυρίως από επιλεγμένα από τις φυλακές εγκληματικά στοιχεία) απόσπασμα. 

Οι «Σσυμπερταίοι» φορούν γερμανικές στολές και στο ενεργητικό τους, μόνον από τον Αύγουστο μέχρι το Σεπτέμβρη του ίδιου χρόνου, καταγράφονται 200 εκτελέσεις αμάχων. Το δυνάμωμα του ΕΑΜικού απελευθερωτικού κινήματος είχε οδηγήσει τους Γερμανούς στην αποδοχή οποιασδήποτε βοήθειας των εξοπλισμένων τμημάτων, των οποίων η φήμη δεν οφειλόταν στη στρατιωτική τους αξιοσύνη, αλλά στις ικανότητες του σφαγέα.
(Κείμενο από και βασισμένο στο βιβλίο του Γιώργου Φαρσακίδη “Μια επαίσχυντη συμφωνία και το ολοκαύτωμα του Χορτιάτη”, Θεσσαλονίκη, 2011)
Συμπεράσματα και διαπιστώσεις

Πάνω από μισό αιώνα μετά το Ολοκαύτωμα, με βάση και τα καινούργια στοιχεία, μπορούμε να συμπεράνουμε με αρκετή σιγουριά αυτά που συνέβησαν.

Τα βαθύτερα αίτια που οδήγησαν στο έγκλημα του ολοκαυτώματος δεν θα μπορούσαν να γίνουν κατανοητά, όσο έπρεπε, αν δεν υπήρχε ένας συσχετισμός με τα κοσμοϊστορικά γεγονότα εκείνης της περιόδου.

Μετά την αποκάλυψη της Αγγλογερμανικής Συμφωνίας για την εξουδετέρωση της ΕΑΜικής παρουσίας και την μεταβίβαση της Γερμανικής Κατοχικής εξουσίας στους Βρετανούς, γίνεται φανερός ο λόγος για τον οποίον ο πρωτομάχος Χορτιάτης έπρεπε να πάψει να αποτελεί απειλή.

 Με τη δημοσιοποίηση της «Συμφωνίας Κυριών» των Άγγλων με τους Ναζί, γίνονται φανερά και τα κίνητρα της όλης προσπάθειας να συσκοτισθούν και να αποσιωπηθούν οι πραγματικοί λόγοι που οδήγησαν στο Ολοκαύτωμα, αλλά και να μην αποκαλυφθούν οι υψηλά ιστάμενοι δωσίλογοι αυτουργοί του εγκλήματος.

Από τα γερμανικά αρχεία έχουν γίνει γνωστά τα στοιχεία της προειλημμένης απόφασης για την καταστροφή του χωριού. Έχει γίνει γνωστή και η διαφοροποίηση, μέσα στον Αύγουστο 1944, της μορφής των αντίποινων που οδήγησαν στη γενίκευση της σφαγής (Κάτι που φυσικά δεν το γνώριζαν ο ιερέας και ο πρόεδρος του Χορτιάτη).

Σήμερα ξέρουμε ότι η φρουρά των 400 Γερμανών που συμμετείχαν, μεταφέρθηκε από τη Θεσσαλονίκη στο Ασβεστοχώρι από την προηγούμενη μέρα ή το πρωινό της ίδιας ημέρας. Πως το γερμανικό αυτοκίνητο που χτυπήσαμε μια ώρα περίπου προτού κινήσει η φάλαγγα, δεν ήταν παρά το αναγνωριστικό-προπομπός όπως γίνεται πάντα.

Το Μνημείο για το Ολοκαύτωμα του Χορτιάτη

Όσο για τους δυο Γερμανούς πιθανόν τραυματίες που είχαν ξεφύγει, κρίνοντας την απόσταση των εφτά χιλιομέτρων, δεν θα είχαν καν προλάβει να φτάσουν στο Ασβεστοχώρι, προτού αρχίσει να κατεβαίνει η φάλαγγα των αυτοκινήτων.

«…Τα δε γερμανικά τμήματα μετά την επιδρομή», όπως μας πληροφορούν τα αρχεία, «επέστρεψαν στη Θεσσαλονίκη…»

Μετά τη δημοσίευση των αρχείων του καπετάν Χορτιάτη, έγινε μπορετό να εντοπιστεί, σε σημαντικό βαθμό, η πηγή της παραπληροφόρησης για τον κατά φαντασία «Γερμανό γιατρό», τα αντίποινα και το μπέρδεμα ανάμεσα στις δύο διαφορετικές ενέδρες, που στήθηκαν με διαφορά μιας ώρας στο ίδιο σημείο.

Η τραγωδία του Χορτιάτη υπήρξε ένα από τα επακόλουθα μιας Επαίσχυντης Συμφωνίας. Υπόλογοι του εγκλήματος είναι τόσο οι Γερμανοί, όσο και οι Βρετανοί και ο «ανθός της εθνικοφροσύνης», οι «έντιμοι» συμπολίτες μας, που χρηματοδότησαν εκκολάψανε και καθοδήγησαν τα Τάγματα Ασφαλείας.

(Γιώργος Φαρσακίδης, “Μια επαίσχυντη συμφωνία και το ολοκαύτωμα του Χορτιάτη”, Θεσσαλονίκη, 2011)

Τραβώντας για την Ικαρία με τον ...Παναγιώτη

Λοιπόν, Παναγιώτη...

Για ,,,Όλους αυτούς, 

που η ζωή, με τα χαρούμενα ταμπούρλα της και τις εκκωφαντικές φωνές της, 

με τα "σωστά" της και τα "λάθη" της, με τα "δίκαια" και τα "άδικα", περνάει δίπλα τους και αυτοί αρνούνται να περπατήσουν στα μεγάλα συλλαλητήρια μαζί της.,,, 

Του Νίκου ΑΝΤΩΝΑΚΟΥ

Τραβώντας για την Ικαρία - ανάμεσα στ' άλλα - στο νου σου έρχεται και ο Επίκουρος. 

Και η πρώτη απόπειρα για κομμουνιστική κοινωνία. Και οι εξορίες. 

Και οι εξόριστοι. Και τελευταία, φυσικά, και οι "διακοπές". 

Πάντως, αυτό το νησί σε "φορτίζει". 

Εχει μια σχέση "διαφορετική" με την ιστορία. Και όταν είναι η πρώτη φορά, που τραβάς για εκεί, τα νεύρα σου - και οι κεραίες σου - έτσι και αλλιώς, είναι "τεντωμένα". 

Και σου "τυχαίνει", χωρίς καμιά προειδοποίηση - για να σου τονώσει, λες το ενδιαφέρον - και ο Παναγιώτης... Ενας γλυκός άνθρωπος, γεμάτος, σκόπιμα - και ψεύτικα - ερωτηματικά, όμως!

Λοιπόν, Παναγιώτη, με την ιστορία, δε φτάνει να "ξέρεις" τα "λάθη". Να βγάζεις το τεφτέρι σου και να διαβάζεις "περιπτώσεις", που αποδόθηκαν μονόπλευρα και - άκρως - υποκειμενικιά. 

"Περιπτώσεις" που "έφεραν στο φως" άνθρωποι, που δεν έλαβαν μέρος στην "ιστορία" ή που έλαβαν, αλλά από το άλλο στρατόπεδο. 

Οι "περιπτώσεις", που "διηγούνται αγωνιστές" που έλαβαν και οι ίδιοι μέρος στα "λάθη", 

και αφού, στο "μεταξύ άλλαξαν πίστη" τώρα παριστάνουν τους αλάνθαστους και τους πονεμένους. ή, τέλος, "περιπτώσεις", που έρχονται στην "επικαιρότητα", κάθε φορά που μπαίνει το απλό - και καθοριστικό - ερώτημα: Παναγιώτη με ποιους είσαι και τι κάνουμε;

 Και αντί να πεις "συγνώμη, είμαι με το ΠΑΣΟΚ, τώρα", λες διάφορες ιστορίες για "λάθη" και "προδοσίες"...

Λοιπόν, Παναγιώτη... Δε φτάνει να αραδιάζεις ονόματα: Ζαχαριάδης, Μπελογιάννης, Πλουμπίδης , Αρης και τέλος - για να γίνεις πιο πειστικός - να καταλήγεις με τα περίφημα "γιουβαρλάκια". 

Ολα ετούτα - χρόνια τώρα - 

τα βράζουνε στην αντικουκουέ χύτρα μάγειροι και μάγειροι και φαϊ δεν κάνουν. 

Πάνω σε αυτά τα ονόματα πλέχτηκαν του κόσμου τα γαϊτανάκια. Χύθηκαν τόνοι χολής...

Λοιπόν, Παναγιώτη, κάθε μια "περίπτωση" από αυτές, είναι από μόνη της, ένα καταπληκτικό ιστορικό γεγονός, που δε χωράει μέσα στη "μικρούλα" - για μια τόσο πολύπλοκη υπόθεση - λέξη "λάθος".

 Κάθε μια "περίπτωση" από αυτές είναι μια μοναδική ιστορική στιγμή και για τον τόπο μας και για το ΚΚΕ, που δεν τελειώνεις μαζί της εύκολα, λέγοντας - απερίσκεπτα - "προδοσία".

 Αν κάποιος, πραγματικά, θέλει να βγάλει σωστά συμπεράσματα - και να καταλήξει σε σωστές κρίσεις - πρέπει να κρίνει με σεβασμό και δίκαια κάθε "περίπτωση" ξεχωριστά και να την εντάξει μέσα στο χρόνο και στο χώρο που "συνέβη". 

Και σε καμία περίπτωση, βέβαια, δεν πρέπει να αναφέρεται σε αυτές τις "περιπτώσεις" σε... αντιδιαστολή. 

Να τις χρησιμοποιεί, δηλαδή, σαν άλλοθι, για την "ένταξή" του, σήμερα, σε ένα κόμμα, που δεν έχει καμία σχέση με το σοσιαλισμό και την κοινωνία, που λες ότι ονειρεύεσαι!

Λοιπόν, Παναγιώτη... Κανένας δεν ισχυρίζεται πως δεν έγιναν λάθη. Μόνον οι πεθαμένοι δε λαθεύουν. 

Και οι "ζωντανοί", που ζούνε, όμως μέσα στην ακινησία και στο τίποτα. Δηλαδή, όλα τα "πτώματα" της ιστορίας. 

Ολοι αυτοί οι "οργανισμοί" που επιβιώνουν παρασιτικά, κλεπτοτσιμπώντας από κλαρί σε κλαρί. 

Ολοι αυτοί, 

που η ζωή, με τα χαρούμενα ταμπούρλα της και τις εκκωφαντικές φωνές της, με τα "σωστά" της και τα "λάθη" της, με τα "δίκαια" και τα "άδικα", περνάει δίπλα τους και αυτοί αρνούνται να περπατήσουν στα μεγάλα συλλαλητήρια μαζί της. 

Και εκ των υστέρων - και εκ του ασφαλούς - βέβαια, παριστάνουν τους κριτές. 

Και "ντύνουν", αυτή την απουσία, από τη δράση και τον πόλεμο, από τη δημιουργία, με κατηγορίες για "λάθη" και "προδοσίες" των άλλων. 

Αυτών που χτυπήθηκαν και με την άγνοια και με τη συγκυρία και - κυρίως - με τον οργανωμένο αντίπαλο. 

Που νίκησαν και νικήθηκαν. Που και σωστά έπραξαν και λαθεμένα έπραξαν. 

Που διδάχτηκαν από την ιστορία και οι ίδιοι, όμως, δίδαξαν την ιστορία...

Λοιπόν, Παναγιώτη... Κανένας δεν απαλλάσσεται από τις υποχρεώσεις του, μόνο και μόνο γιατί "είναι κοντοχωριανός του Αρη". Γιατί "πάντα ήταν - και είναι όπως λες - κρυφοκουκουέ"! 

Κανένας δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από τις "κακές στιγμές της ιστορίας" για να χτυπήσει την ίδια την ιστορία. 

Η "περίπτωση" του Πλουμπίδη , για παράδειγμα, δε σε οδηγεί σε "κακά συμπεράσματα", αν σωστά θέλεις να κρίνεις. Σε οδηγεί σε μεγαλείο! 

Σε περιοχές, που, εκεί μόνο, συναντάς τις μεγάλες στιγμές του ανθρώπου. Στις ανεπανάληπτες "απολογίες του Μπελογιάννη. 

Στα δικαιωμένα ιστορικά γράμματα του Ζαχαριάδη. Σε εκείνα τα τεράστια ευγενικά άλματα στο μέλλον του Βελουχιώτη!

 Σε οδηγούνε - πρέπει να σε οδηγούνε - πέρα και πάνω από μικρότητες. 

Δεν "καταλήγεις" - γκρινιάρικα και δυστυχισμένα - στο γνωστό και πάμφτωχο: τόσα λάθη! 

Καταλήγεις, στο επίσης γνωστό 

- που όμως "ξεχνιέται" - 

τόσος αγώνας, τόση αγάπη, τόσο αίμα. Τόση ελπίδα που σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αφήσουμε να πάει χαμένη.

 Η Ικαρία μας περιμένει. Η Ικαρία της εξορίας. Η Ικαρία των αγώνων! Η Ικαρία της πρώτης απόπειρας....

Ριζοσπάστης, 4 Αυγούστου 1996

το βρήκαμε στη Σελίδα 

του ΘΑΝΑΣΗ ΒΡΑΧΟΡΙΤΗ

4/8/2017

Η φωτογραφία απο Βικιπαίδεια

O Ν. Καραθανασόπουλος στην Ζάκυνθο για τις Φωτιές:

Τα αίτια των πυρκαγιών είναι η αλλαγή χρήσης γης, η εμπορευματοποίησή της και η συγκέντρωση όλο και μεγαλύτερων εκτάσεων σε λίγα χέρια. Αυτό επισήμανε μεταξύ άλλων ο Νίκος Καραθανασόπουλος στη συνέντευξη Τύπου που έδωσε στη Ζάκυνθο, στο πλαίσιο διήμερης περιοδείας στο νησί από χθες και την επίσκεψή του στα καμένα χωριά και τις εκτάσεις. Όπως πρόσθεσε, τα συμφέροντα που υπάρχουν, αλλά και η σύγκρουση μεταξύ τους οπλίζουν τα χέρια των εμπρηστών.

Κάτοικοι και εργαζόμενοι να διεκδικήσουν αποζημιώσεις, αντιπλημμυρικά και αντιπυρικά έργα:

Ο Ν. Καραθανασόπουλος επισήμανε την ανάγκη δημιουργίας ενός ενιαίου φορέα δασοπυρόσβεσης για την αντιμετώπιση της πυρκαγιάς όταν εκδηλώνεται, αλλά και για τη λήψη μέτρων πρόληψης και πυροπροστασίας, όπως ζώνες πυροπροστασίας, παρατηρητήρια κλπ.

Ειδικά για τον κλάδο της Πυροσβεστικής επισήμανε ότι τα τελευταία χρόνια καταγράφεται μία απαξίωση και υποχρηματοδότηση της υπηρεσίας με τεράστια συρρίκνωση του προσωπικού της ακόμη και μετακίνηση των υπαλλήλων, αποδυναμώνοντας τη δασοπυρόσβεση, όπως αποκαλύπτει και σχετικό δημοσίευμα του «Ριζοσπάστη» σήμερα. 

Επίσης, υπογράμμισε ότι είναι επιτακτική ανάγκη οι κάτοικοι και οι εργαζόμενοι μέσα από Επιτροπές Αγώνα και φορείς να διεκδικήσουν την άμεση καταγραφή των ζημιών (σε σπίτια, αυτοκίνητα, καλλιέργειες, κτηνοτροφία), την πλήρη αποζημίωση 100% αυτών των ζημιών, τη στήριξη του εισοδήματος των κατοίκων που επλήγησαν καθώς και την άμεση κατασκευή αντιπλημμυρικών έργων με επαρκή χρηματοδότηση γιατί οι πυρκαγιές του καλοκαιριού προκαλούν σοβαρά προβλήματα το χειμώνα. 

Νωρίτερα, ο Νίκος Καραθανασόπουλος επισκέφθηκε την Πυροσβεστική Υπηρεσία της Ζακύνθου, όπου ενημερώθηκε για την κατάσταση της υπηρεσίας που μετρά μείωση προσωπικού και μέσων. 

Στη συνέχεια περιόδευσε στις καμένες περιοχές της Αναφωνήτριας, όπου εκτός της φυσικής καταστροφής διαπιστώθηκε και η οικονομική καταστροφή αφού κάηκαν στάβλοι, ζώα, καλλιέργειες και αυτοκίνητα. Στη συζήτηση με τους κατοίκους και παράγοντες της Τοπικής Διοίκησης θίχτηκε και πάλι το θέμα της έλλειψης αντιπυρικών έργων και οργανωμένου σχεδίου αντιμετώπισης τέτοιων φαινομένων.

1 / 7

Απ' την περιοδεία του Ν. Καραθανασόπουλου 

Ο Ν.Καραθανασόπουλος μιλά με πυροσβέστες στις Μαριές χθες το απόγευμα

Επισκέφθηκε το χωριό Μαριές που ήταν ένα από τα δύο μεγάλα μέτωπα της φωτιάς και ενημερώθηκε για την πορεία των προσπαθειών κατάσβεσης της φωτιάς από τον επικεφαλής της Πυροσβεστικής αλλά και από πυροσβέστες. Στη συνέχεια, το κλιμάκιο του ΚΚΕ συναντήθηκε με τον δήμαρχο του νησιού Παύλο Κολοκωτσά και ενημερώθηκε συνολικά για την κατάσταση.

Σε δήλωσή του ο Ν. Καραθανασόπουλος μετά την επίσκεψη στις Μαριές δήλωσε ανάμεσα σε άλλα: «Εχουμε μια πρώτη εικόνα της καταστροφής και θα πρέπει να αναδειχτεί για μια ακόμα φορά ότι η αλλαγή χρήσης γης και η εμπορευματοποίησή της είναι αιτία που οπλίζει το χέρι των εμπρηστών. Αλλωστε και στην περιοχή αυτή υπάρχουν συγκεκριμένα σχέδια και συμφέροντα. Επίσης, θα πρέπει να αναδειχτεί και το γεγονός ότι ο περιορισμός των ζημιών θα μπορούσε να ήταν μεγαλύτερος εάν υπήρχαν συγκεκριμένα σχέδια πρόληψης και επάρκεια σε προσωπικό και μέσα πυρόσβεσης» 

Υπενθυμίζεται πως η Ζάκυνθος, υπέστη φέτος το καλοκαίρι, μεγάλη καταστροφή από τις αλλεπάλληλες πυρκαγιές που ξεσπούν στο νησί. Είναι χαρακτηριστικό ότι από την αρχή της αντιπυρικής περιόδου, στο νησί έχουν ξεσπάσει περίπου 80 δασικές πυρκαγιές. Μάλιστα, σε μία μόνο μέρα του Ιούλη, από το σύνολο των πυρκαγιών, οι 22 είχαν ξεσπάσει στη Ζάκυνθο και 15 άλλη μέρα του ίδιου μήνα ενώ μόνο τις τελευταίες τέσσερις μέρες, από την πυρκαγιά, υπολογίζεται πως κάηκαν πάνω από 10.000 στρέμματα.
***************************

Stigma-Radio Zakynthos

Είπαν στον ΣΤΙΓΜΑ (30/8/17)

Νίκος Καραθανασόπουλος (Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος ΚΚΕ, Βουλευτής Αχαΐας)

«Έχουμε ξανακούσει στο παρελθόν σενάρια συνομωσίας σε ότι αφορά τις πυρκαγιές, αλλά δεν κρύβονται οι εγκληματικές ευθύνες της κυβέρνησης.

Διαχρονικά οι κυβερνήσεις υποβαθμίζουν τις ευθύνες τους, σε ότι αφορά τα μέτρα πρόληψης που όφειλαν να είχαν πάρει.

Στη Ζάκυνθο όπου και βρέθηκα, διαπίστωσα ότι δεν συντονίζονται οι συναρμόδιες υπηρεσίες για τις πυρκαγιές. Δασική Υπηρεσία, Πυροσβεστική, Δήμος και Περιφέρεια, δεν μπορούν να συντονιστούν, δεν έχουν ένα ενιαίο σχέδιο πρόληψης. Αν αφήνεις ελεύθερο το πεδίο σε εμπρηστές, αυτοί θα δράσουν ανεξέλεγκτα. Τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα οπλίζουν το χέρι ενός εμπρηστή.

Σήμερα δύνονται 120 εκατομμύρια ευρώ λιγότερα στην Πυροσβεστική Υπηρεσία, απ ότι μία δεκαετία πριν. Υπάρχει τεράστια έλλειψη αναλώσιμων υλικών για τα επίγεια μέσα, έλλειψη προσωπικού και μεταφορά σημαντικού αριθμού πυροσβεστών σε ποσοστό 25% στη φύλαξη αεροδρομίων, όπως γίνεται και στη Ζάκυνθο. Μέσα σε όλα αυτά, έχουμε και έναν πεπαλαιωμένο στόλο εναέριων μέσων κατάσβεσης.

Οι δασικοί χάρτες είναι ένα εργαλείο, αρκεί να χρησιμοποιηθεί σωστά. Μόνο έτσι θα σταματήσουμε το φαινόμενο της εκμετάλλευσης των δασών από τα επιχειρηματικά συμφέροντα.

Ως ανέκδοτο ακούγεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αντιστάθηκε στην Ευρώπη, επειδή δεν μετείχαμε στη σύνοδο της Εσθονίας για τα δήθεν εγκλήματα των κομμουνιστικών καθεστώτων. Πέρυσι η κυβέρνηση συμμετείχε σε ανάλογα συνέδρια. Άλλωστε είναι απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ότι δεν υπάρχει συσχετισμός μεταξύ Ναζισμού και Κομμουνισμού, επομένως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έκανε κάποια επανάσταση. Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να συκοφαντήσει τον σοσιαλισμό και βάζει προσχώματα ανάμεσα στα λαϊκά στρώματα και το ΚΚΕ.

Όταν οικοδομήθηκε ο Σοσιαλισμός στα πρώτα χρόνια εποχής της Σοβιετικής Ένωσης, υπήρξαν πιέσεις ιμπεριαλιστικών συμφερόντων για να πετύχουν την ανατροπή. Όταν δέχεσαι τέτοιες πιέσεις, θα προστατεύσεις με κάθε μέσο τις λαϊκές τάξεις. Διαχρονικά, όλες οι επαναστάσεις βάφτηκαν με αίμα.»

Τι κρύβεται πίσω απ' τις Φωτιές ;;

ΣΩΤΗΡΗΣ ΖΑΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ

Υποβαθμίζεται συνειδητά η δασοπυρόσβεση για να περάσει σταδιακά σε ιδιωτικά συμφέροντα:

Για συνειδητή πολιτική υποβάθμισης της δασοπυρόσβεσης με σκοπό σταδιακά να περάσει σε ιδιωτικά συμφέροντα έκανε λόγο ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, Σωτήρης Ζαριανόπουλος μιλώντας το πρωί της Πέμπτης στο ραδιόφωνο «Κανάλι ένα».

Σημείωσε πως ήδη η ιδιωτικοποίηση συμβαίνει στη δασοπυρόσβεση με ενοικίαση αεροσκαφών και ελικοπτέρων και υπενθύμισε ότι περίπου 700 πυροσβέστες δεν συμμετείχαν στο έργο της κατάσβεσης των πυρκαγιών διότι έχουν διατεθεί για πυρασφάλεια στα 14 αεροδρόμιο της Fraport και των Εθνικών Οδών που τις εκμεταλλεύονται ιδιωτικές εταιρείες.

Ανέφερε ότι αυτή την κατεύθυνση υπηρέτησαν όλες οι κυβερνήσεις και πρόσθεσε ότι υπάρχουν ψηφισμένοι νόμοι που προετοιμάζουν αυτή τη διαδικασία.

Τόνισε ότι απαιτείται σύγκρουση με την πολιτική που κόβει από το λαό και τις ανάγκες τους για να δώσει περισσότερα στους επιχειρηματικούς ομίλους. Σε ερώτηση για κονδύλια της ΕΕ που μπορούν να διατεθούν για τις πυρκαγιές σημείωσε ότι η ΕΕ στις απαντήσεις που έχει δώσει στην ευρωκοινοβουλευτική ομάδα του ΚΚΕ ξεκαθαρίζει ότι δεν αποζημιώνονται λαϊκές κατοικίες και περιουσίες αλλά από τα ελάχιστα που δίνει είναι μόνο για υποδομές.

Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου για τις πυρκαγιές [16/8/2017]

Οι μεγάλες ευθύνες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, αλλά και των προηγούμενων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, για τις καταστροφικές πυρκαγιές στη Βορειοανατολική Αττική, τη Ζάκυνθο και το νομό Ηλείας, δεν μπορούν να κρυφτούν πίσω από τις ευχαριστίες στους πυροσβέστες για τις υπεράνθρωπες προσπάθειες που κατέβαλαν οι ίδιοι, αλλά και οι κάτοικοι των περιοχών όλες αυτές τις μέρες, για να αντιμετωπίσουν τις πυρκαγιές. 

Η έμπρακτη αναγνώριση του έργου των πυροσβεστών σημαίνει την αναγνώριση του επαγγέλματός τους ως βαρύ, επικίνδυνο και ανθυγιεινό, σημαίνει προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, μονιμοποίηση όλων των πενταετών και των εποχικών πυροσβεστών.

Το ματωμένο πλεόνασμα για το οποίο καμαρώνει κάθε τόσο η κυβέρνηση διαμορφώνεται εκτός όλων των άλλων περικοπών και από τις τραγικές ελλείψεις στον τομέα της δασοπροστασίας και δασοπυρόσβεσης τόσο στο κομμάτι του εξοπλισμού όσο και σε αυτό των εργασιακών δικαιωμάτων των πυροσβεστών, που με αυτοθυσία δίνουν τη μάχη σε αντίξοες συνθήκες. 

Στο όνομα της δημοσιονομικής προσαρμογής μειώνονται χρόνο με το χρόνο τα κονδύλια για την πρόληψη και αντιμετώπιση πυρκαγιών, διατηρούνται και αυξάνονται οι τραγικές ελλείψεις σε προσωπικό και μέσα, αφήνοντας ουσιαστικά απροστάτευτα δάση, υποδομές, λαϊκές κατοικίες και περιουσίες, θέτοντας σε κίνδυνο ακόμη και ανθρώπινες ζωές. Χαρακτηριστική είναι η έλλειψη ζωνών πυροπροστασίας, οι κακοσυντηρημένοι δασικοί και αγροτικοί δρόμοι, αλλά και η συνολική έλλειψη σε μέσα πυρόσβεσης, που γίνεται πιο αισθητή όταν υπάρχουν ταυτόχρονα πολλές πυρκαγιές στη χώρα.

Η κυβέρνηση, έστω και τώρα, να πάρει όλα τα απαραίτητα μέτρα, να εξασφαλίσει τα αναγκαία εναέρια και επίγεια μέσα για να αποτρέψει την εκδήλωση νέων πυρκαγιών το επόμενο διάστημα.

Οι Κομματικές Οργανώσεις, τα μέλη και οι φίλοι του Κόμματος και της ΚΝΕ, που βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή για την κατάσβεση των πυρκαγιών στις πληγείσες περιοχές, αλλά και σε όλη τη χώρα, χρειάζεται να βρίσκονται σε επαγρύπνηση και ετοιμότητα και τις επόμενες ημέρες μπροστά στον κίνδυνο νέων πυρκαγιών.

**************************

ΕΝΩΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΩΝ

Διαχρονικές οι ευθύνες των πολιτικών που αποσάθρωσαν την πυροπροστασία της χώρας

Από τις φωτιές στη Ζάκυνθο

Τις διαχρονικές ευθύνες των πολιτικών που αποσάθρωσαν την πυροπροστασία της χώρας στηλιτεύει σε ανακοίνωσή της η Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση Πυροσβεστών.

«Δυστυχώς για την κυβέρνηση και όλους τους προκατόχους της, η πραγματικότητα για τις τεράστιες διαχρονικές ευθύνες που έχουν, στη σχεδιασμένη προσπάθεια αποσάθρωσης του ενιαίου χαρακτήρα της πυροπροστασίας της χώρας, καταγράφεται μέσα από την αμείλικτη γλώσσα των αριθμών και τα ίδια τ΄ αποτελέσματα των πολιτικών που εφάρμοσαν σε βάθος 20ετίας, έτσι όπως καταγράφηκαν για ακόμη μία φορά μέσα από τις πρόσφατες καταστροφικές πυρκαγιές στην Αττική, την Ζάκυνθο, την Κεφαλονιά και την Ηλεία», τονίζει η ΕΑΚΠ. (Διαβάστε όλη την ανακοίνωση ΕΔΩ)

Επισημαίνει ότι «κάθε νέα αντιπυρική περίοδο η ΕΑΚΠ έδινε την μάχη για να προλάβει τα χειρότερα και παρενέβαινε ανελλιπώς σε όλες τις κυβερνήσεις. Έγκαιρα είχε προειδοποιήσει και την τότε κυβέρνηση της ΝΔ το 2005, το 2006, το 2007, αλλά και το 2009 με παραστάσεις διαμαρτυρίας, με έγγραφες παρεμβάσεις και ψηφίσματα προς την εκάστοτε πολιτική ηγεσία, για το τι θα μπορούσε να επακολουθήσει αν επικρατούσαν ευνοϊκές συνθήκες για την εκδήλωση πυρκαγιών. Δυστυχώς όμως η ΕΑΚΠ επιβεβαιώθηκε από τις ίδιες τις εξελίξεις τόσο το 2007 όσο και το 2009 με τον ποιο τραγικό τρόπο.

Όπως επιβεβαιώθηκαν οι φόβοι που είχαμε εκφράσει προς την κυβέρνηση από τον φετινό Μάιο για την περιοχή της Λακωνίας με τις μεγάλες καταστροφικές πυρκαγιές σε Μάνη και Κύθηρα, έτσι επιβεβαιώθηκαν δυστυχώς και οι κραυγές αγωνίας που εκπέμψαμε από τις αρχές του χρόνου για την Ζάκυνθο και την Κεφαλονιά».

Μόνη διέξοδος, τονίζει η Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση Πυροσβεστών, είναι το μαζικό λαϊκό κίνημα να απαιτήσει την σύσταση δημόσιου ενιαίου φορέα δασοπροστασίας και την κατάργηση όλων των αντιδασικών νόμων.

Δες για την Ζάκυνθο περισσότερα Εδώ:http://zanterevolucion.blogspot.gr/2017/08/o.html