Δεύτερο: Ο Άδωνις Γεωργιάδης, ως υπουργός (!) Υγείας (!!!) δήλωνε ότι
«σιχαίνεται τους κομμουνιστές»
και καλός φίλος του συνομιλητή της Χρυσής Αυγής, του Μπαλτάκου,
ο οποίος ως γραμματέας του υπουργικού συμβουλίου της συγκυβέρνησης ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δήλωνε ότι
«γεννήθηκε και θα πεθάνει αντικομμουνιστής».
Τρίτο: Ο «σιχαίνομαι τους κομμουνιστές» Γεωργιάδης, και αντιπρόεδρος του Μητσοτάκη,
είναι το ίδιο πρόσωπο που έχει πάρει τη σκυτάλη της διακίνησης της θεωρίας «όλοι μαζί τα φάγαμε».
Ίσως είναι κι αυτός ένας λόγος που ωθεί τον Πάγκαλο
– τον γνήσιο εκφραστή του «όλοι μαζί τα φάγαμε» –
να τάσσεται αναφανδόν υπέρ του Μητσοτάκη
(και του αντιπροέδρου του).
Τέταρτο: Ο Γεωργιάδης είναι το ίδιο πρόσωπο που δηλώνει «μνημονιακότερος» του Τόμσεν.
Που ενώ ψηφίζει μνημόνια που κόβουν μισθούς και συντάξεις ζητά να διαγραφούν τα χρέη της ΝΔ προς τράπεζες.
Που διατείνεται ότι για χρεοκοπημένο κράτος φταίει ο λαός και όχι αυτοί που το διαχειρίστηκαν.
Και που ισχυρίζεται, δείχνοντας τους κομμουνιστές, ότι «αυτή είναι η Ελλάδα, γι’ αυτό καταστραφήκαμε, εσείς μας καταστρέψατε»!
Προφανώς, δεν κυβερνά ο κ.Γεωργιάδης,
κυβερνούν οι… κομμουνιστές, και συνεπώς αυτοί φταίνε για το 1,5 εκατομμύριο άνεργους και για τα 600.000 υποσιτισμένα παιδιά στην Ελλάδα…
Πέμπτο: Ο «σιχαίνομαι τους κομμουνιστές» Γεωργιάδης προέβη σε νέα ανάλογη δήλωση καλώντας μας εμμέσως να ακολουθήσουμε το παράδειγμα που επικρατεί σε άλλα μέρη του κόσμου, αφού, όπως είπε,
«σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου και αν πας, όταν πεις ότι είσαι κομμουνιστής σε βάζουν φυλακή».
Παλιότερα είχε αποδώσει τα τρυφερά αισθήματά του απέναντι στους κομμουνιστές στο γεγονός ότι «σιχαίνεται τον ολοκληρωτισμό».
Κάτι μας λέει ότι
εκείνο που
– πραγματικά –
σιχαίνεται από τον «ολοκληρωτισμό του κομμουνισμού» ο Γεωργιάδης, είναι τούτο:
Η ολοκληρωτική και αδιαπραγμάτευτη εναντίωση των κομμουνιστών
απέναντι
στον μαύρο ολοκληρωτισμό τον οποίο ο κ.Γεωργιάδης εκπροσωπεί.
Ας δούμε, λοιπόν, τι ακριβώς «σιχαίνεται»
ο λάτρης των φασιστών τύπου Ορμπάν στην Ουγγαρία
και των ναζί στην Ουκρανία
(εκεί που όντως εφαρμόζεται το όνειρο του Γεωργιάδη να οδηγούνται οι κομμουνιστές σε διώξεις και φυλακές),
αλλά και με τι ακριβώς σαλιαρίζει ο Γεωργιάδης:
α) Ο εν λόγω πριν μεταπηδήσει στη ΝΔ ήταν επιφανές στέλεχος του ΛΑΟΣ.
Το 2006 στις περιφερειακές εκλογές ήταν υποψήφιος νομάρχης Αθήνας με το ΛΑΟΣ.
Όμως στις ίδιες ακριβώς εκλογές, το 2002, και στο ψηφοδέλτιο του (τότε) κόμματός του στο οποίο ηγείτο ο (τότε) αρχηγός του, ο Καρατζαφέρης,
φιγουράριζαν 4 ονόματα χρυσαυγιτών:
Οι Κολιός Βασίλειος, Παπαδημητρίου Μιχάλης,
Σκάντζος Νικόλαος και
Παναγιώταρος Ηλίας (ναι, ο γνωστός…).
Οι δυο τελευταίοι, μάλιστα, όπως διαφήμιζε το (τότε) κόμμα του Γεωργιάδη δεν ήταν «απλοί» χρυσαυγίτες.
Ήταν μέλη της ΚΕ της Χρυσής Αυγής.
Ουδέποτε αισθάνθηκε την ανάγκη (τότε) ο Γεωργιάδης να εκφράσει την «σιχασιά» του για τον ναζιστικό ολοκληρωτισμό που είχε βρει στέγη στο (τότε) κόμμα του…:
Τότε που η εφημερίδα της «Χρυσής Αυγής» (19/9/2002) διαφήμιζε τους υποψηφίους της για την υπερνομαρχία Αττικής, που είχαν βρει στέγη στο ψηφοδέλτιο του Καρατζαφέρη και του ΛΑΟΣ, κόμματος (τότε) του Άδωνι Γεωργιάδη…
(η φωτογραφία είναι από το «jungle-report.blogspot.gr»].
β) Στις τότε εκλογές, με αφορμή την συμμετοχή
των 4 ναζί στο ψηφοδέλτιο του ΛΑΟΣ,
ο (τότε) αρχηγός του Γεωργιάδη, ο Καρατζαφέρης,
δήλωνε στο δελτίο ειδήσεων του «Αλτερ»:
«Από πού προκύπτει ότι αυτοί οι 4 είναι ναζιστές (…);
Έχετε δει καμία δήλωση εξ’ αυτών που να λέει ζήτω ο Χίτλερ; Η Χρυσή Αυγή είναι πατριωτική.
Δεν έχει καμία σχέση με αυτά»
Δεν θυμόμαστε καμία αντίδραση του Γεωργιάδη για τα λεγόμενα του (τότε) αρχηγού του…
γ) Ο (προ Νέας Δημοκρατίας) Γεωργιάδης
ποτέ δεν έκρυψε τον θαυμασμό του για τον
αρχιφασίστα Κώστα Πλεύρη.
Η μόνιμη επωδός του κάθε φορά που συνευρίσκονταν σε τηλεοπτικά στούντιο ή αλλού ήταν:
«Θεωρώ μεγάλη μου τιμή» κλπ, κλπ.
O K.Πλεύρης, υποψήφιος με το ψηφοδέλτιο του ΛΑΟΣ στην Α’ Αθήνας στις βουλευτικές εκλογές του 2004,
είναι ο ιδρυτής της φασιστικής ομάδας
«Κόμμα 4ης Αυγούστου»,
σύμβουλος του Αρχηγείου Στρατού επί χούντας
και διευθυντής του γραφείου του
– αλήστου μνήμης – αρχιχουντικού Ι. Λαδά.
Ο "κύριος" αυτός έχει δηλώσει:
«Ουδέποτε έκρυψα την ιδεολογία μου και είναι τιμή μου που συνειργάσθην με το Στρατιωτικό Καθεστώς της 21ης Απριλίου».
Ο "κύριος" αυτός έχει γράψει:
Το να είναι κανείς Εβραίος σημαίνει: «Να ψεύδεται, να ψευδορκίζεται, να εξαπατά, να γίνη τοκογλύφος και όταν έρθει η ώρα δολοφόνος χριστιανών».
Οι Εβραίοι είναι «Απλυτοι, αξύριστοι, τοκογλύφοι, που πιστεύουν στην εξολόθρευση των εθνών…».
Οτι πρέπει να υπενθυμιστεί στους Εβραίους πως «Οι Ναζί άφησαν αρκετόν υπόλοιπον από σας» και «Αι απόψεις του Αδόλφου Χίτλερ διά τους Εβραίους ήσαν απολύτως ορθαί».
«Ο Στρατηγός Πινοσέτ ανέτρεψε το εβραιομαρξιστικό καθεστώς του Αλλιέντε κι επέβαλε Εθνικήν Τάξιν στην Χιλήν».
«Οι στρατιώται των SS επολέμησαν ηρωικώς αλλά τελικώς επεβλήθη η υλική υπεροχή των Συμμάχων. Στον πόλεμον ανδρών εναντίον μαζών, επεκράτησαν αι μάζαι».
«Οι άντρες των SS (είχαν) αγωνιστικόν ήθος. Ιδεολογικά πιστεύω. Παράστασιν και τρόπο ζωής (…) αυτοί οι άνδρες υπηρέτησαν την πατρίδα των και την Ευρώπην με ηρωισμό (…) είχαν υψηλόν φρόνημα και την αίσθησιν τιμής (…) απετέλουν διά την εποχήν τους το καύχημα της Λευκής Φυλής».
Όλα τα προηγούμενα περιέχονται στο εμετικό πόνημα του Πλεύρη με τίτλο «Οι Εβραίοι».
Αυτός είναι ο Κ. Πλεύρης.
Ο φασίστας Πλεύρης, στο πόνημα που προαναφέραμε, σε αυτόν το ρατσιστικό, ναζιστικό και φασιστικό οχετό, εκτός από τον Χίτλερ και τα «Ες-Ες», εκφράζει τη συμπάθειά του και για ένα ακόμα πρόσωπο.
Για την ακρίβεια:
Πρόκειται για το μοναδικό πρόσωπο προς το οποίο απευθύνει δημοσίως ευχαριστίες.
Γράφει συγκεκριμένα ο φασίστας Πλεύρης στον πρόλογο του οχετού του:
«Ευχαριστώ τον Άδωνι Γεωργιάδη, που είχε το θάρρος να παρουσιάση το βιβλίον στην τηλεόρασιν»…
Ναι.
Ο Άδωνις Γεωργιάδης, ο υφυπουργός (με τις ψήφους του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ) της κυβέρνησης «εθνικής σωτηρίας» του Παπαδήμου,
ο υπουργός Υγείας της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου,
o σημερινός αντιπρόεδρος της Ν.Δ. σήμερα,
είναι το ίδιο πρόσωπο που διαφήμιζε από τηλεοράσεως
τα «ιδεολογικά πιστεύω» του αρχιφασίστα Πλεύρη,
του συνεργάτη της χούντας των συνταγματαρχών,
περί το «υψηλόν φρόνημα» των… SS
και περί της… «ορθότητος» των απόψεων του Χίτλερ…
Αυτός, ο «διαφημιστής» του φασίστα Πλεύρη,
ο Αδωνις Γεωργιάδης, είναι
που «σιχαίνεται τους κομμουνιστές».
Γεωργιάδης προς Πλεύρη: «Θεωρώ μεγάλη μου τιμή…» (https://www.youtube.com/watch?v=nPUVLAUoWpE)
Σημείωση: Επειδή τέτοιοι τύποι είναι και «παλικάρια», προσέξτε τις τακτικές τους:
Ενώ ο Γεωργιάδης διαφήμιζε και πουλούσε το
βιβλίο – ναζιστικό οχετό του Πλεύρη
από την εκπομπή τηλεοπτικών πωλήσεων βιβλίων «Ελλήνων Εγερσις» που μεταδιδόταν από τον τηλεοπτικό σταθμό «Τηλεάστυ»,
έλεγε
«πρώτη φορά, σε όλη μου τη σταδιοδρομία, που έχω ένα βιβλίο που θεωρώ σημαντικό»,
ενώ καλούσε τους τηλεθεατές «ως οικοδεσπότης στο περίπτερο των εκδόσεων Γεωργιάδη (που) θα βρίσκεται και ο συγγραφεύς, ο κ. Πλεύρης, με το νέο του βιβλίο»
(εκπομπή 26/5/2006),
ενώ εκθείαζε «αυτό το περίφημο βιβλίο» (εκπομπή 29/5/2006), ενώ μιλούσε για ένα βιβλίο «ωραία στοιχειοθετημένο, με αποφάσεις, με πράματα-θάματα, τρομερό»
(εκπομπή 30/5/2006),
ενώ το αποκαλούσε «το αγαπημένο μου βιβλίο» (εκπομπή 18/7/2006),
εντούτοις τι έκανε;
Διαφήμιζε το βιβλίο… χωρίς να παρουσιάζει το εξώφυλλο και χωρίς να λέει τον τίτλο του, διότι όπως ανέφερε
– κρατώντας πισινή –
«δεν μπορώ να σας πω ότι συμφωνώ με όλα όσα γράφει», «δεν μπορώ να αφήσω κάποιον να πει, άρα δέχεσαι αυτά που γράφει το βιβλίο. Όχι δεν τα δέχομαι. Το ξεκαθαρίζω».
Αφού δηλαδή το διαφήμιζε και το εκθείαζε σε σημείο που ακόμα και ο Πλεύρης τον ευχαρίστησε δημοσίως
«που είχε το θάρρος να παρουσιάση το βιβλίον στην τηλεόρασιν»,
κατόπιν τσίριζε «προς κάθε κακοήθη ότι δεν συμφωνούμε ιδεολογικά σ’ αυτό το βιβλίο», «δεν είναι ένα βιβλίο με το οποίο εγώ συμφωνώ, ιδεολογικά τουλάχιστον, όχι επί των στοιχείων που έχει».
Τέτοια… «λεβεντιά»: Πάρτε το «αγαπημένο μου βιβλίο», με του οποίου τη ναζιστική ιδεολογία διαφωνώ, αλλά που με τα ναζιστικά του «στοιχεία», συμφωνώ…
Αυτός είναι ο Γεωργιάδης που «σιχαίνεται τους κομμουνιστές».
δ) Η φωτογραφία που ακολουθεί είναι τραβηγμένη την 21η Απρίλη του 2002.
Έτσι είχε «τιμήσει» τότε το κανάλι του Καρατζαφέρη, το «ΤηλεΑστυ», την «επέτειο» της «Εθνοσωτηρίου».
Με καλεσμένο τον Παττακό.
Ήταν μια πολύ «ωραία» κουβέντα. Ο ένας «έκοβε» και ο άλλος «έραβε».
Ο ένας που «έκοβε», αυτός στα δεξιά, είναι ο Παττακός, ο χουντικός, ο αρχιπραξικοπηματίας.
Ο άλλος, που «έραβε», αυτός στα αριστερά (της φωτογραφίας) είναι ο Καρατζαφέρης. Ο (τότε) αρχηγός του Γεωργιάδη.
Ο «σιχαίνομαι τους κομμουνιστές» Γεωργιάδης ποτέ δεν διαμαρτυρήθηκε για τις επαφές και τα σαλιαρίσματα του αρχηγού του (τότε) κόμματός του με τους φασίστες αρχιπραξικοπηματίες.
21/4/2002: Ανήμερα του πραξικοπήματος, στο κανάλι του ΛΑΟΣ, ο Παττακός εξηγεί τα της «Επαναστάσεως και ο (τότε) αρχηγός του Γεωργιάδη, επαυξάνει…
ε) Ο Γεωργιάδης ήταν επιφανές στέλεχος του ΛΑΟΣ.
Από την άλλη ο ΛΑΟΣ είναι το κόμμα που διά του αρχηγού του, του Καρατζαφέρη,
καλούσε τις κάμερες ανήμερα της 28ης Οκτώβρη του 2011 να τον απαθανατίσουν κατά την επίσκεψή του στο σπίτι του φασίστα δικτάτορα Μεταξά, όπου απέδιδε τιμές στον μεγάλο… «πατριώτη».
Στον ίδιο «πατριώτη» προς τον οποίο αποδίδει τιμές
η «Χρυσή Αυγή».
Επίσης το ΛΑΟΣ είναι το κόμμα που, εν χορδαίς και οργάνοις, σε αίθουσα των γραφείων του, προς τιμήν του αρχιφασίστα αρχηγού των «Χιτών», είχε δώσει την ονομασία «Γρίβας».
Όταν το ΛΑΟΣ «τιμούσε» δια του Γρίβα
τους «Χίτες»,
δηλαδή τους προδότες, τους δοσίλογους, τους δολοφόνους φασίστες και συνεργάτες των Γερμανών επί Κατοχής,
ο «σιχαίνομαι τους κομμουνιστές»
Γεωργιάδης ήταν εκπρόσωπος Τύπου του ΛΑΟΣ…
*
Κατόπιν όλων αυτών είναι προφανή τρία πράγματα:
Πρώτον, ότι ο Γεωργιάδης, ως πωλητής … «ιστορικών» βιβλίων, δεν συμφιλιώθηκε ποτέ με το ιστορικό γεγονός ότι οι κομμουνιστές τέθηκαν επικεφαλής του μετώπου που τσάκισε τον μαύρο ολοκληρωτισμό με τον οποίο ο ίδιος σαλιαρίζει.
Δεύτερον, ο Άδωνις Γεωργιάδης, λέει ότι είναι δικαίωμά του να είναι αντικομμουνιστής.
Συμφωνούμε:
Το δικαίωμά του να είναι αντικομμουνιστής και να το δηλώνει, αυτός και οι όμοιοί του, το έχουν κατοχυρώσει από πολύ παλιά στο σύστημα που υπηρετούν:
Από την εποχή που οι πολιτικοί τους «Πυγμαλίωνες» ασκούσαν το αντίστοιχο δικό τους «δικαίωμα» μέχρι του σημείου των εκτελέσεων, των στρατοδικείων και των ξερονησιών!
Τρίτον, ως πολιτικός που θαυμάζει προγενέστερους «Διγενήδες»,
σαν αυτούς που επιτέλεσαν το «δημοκρατικό» τους έργο κατά του «κομμουνιστικού ολοκληρωτισμού»
βάζοντας τα δέντρα να ψηφίζουν,
ο Γεωργιάδης και οι συν αυτώ δεν έχουν απλώς το δικαίωμα να λένε ότι «σιχαίνονται τους κομμουνιστές» και να τους θέλουν «στη φυλακή».
Στην περίπτωσή τους,
ως συνεχιστές του καθεστώτος που παλιότερα έχτιζε «Παρθενώνες στη Μακρόνησο»
και τώρα αποδεκατίζει το λαό λέγοντας ότι τον «σώζει» (!), το να είναι κανείς χυδαίος αντικομμουνιστής και να το δηλώνει, είναι υποχρέωση. Είναι καθήκον!
Τέταρτον, ως αντικομμουνιστής ο Γεωργιάδης είναι και θρασύδειλος.
Ενώ επιτίθεται στους κομμουνιστές το κάνει μιλώντας για τον ΣΥΡΙΖΑ (!), στον οποίο αποδίδει… κομμουνιστικές ιδιότητες!!
Βλέπετε οι αντικομμουνιστές την «υπεροχή» τους απέναντι στους κομμουνιστές, μόνο βάζοντας απέναντί τους
την «μαϊμού Αριστερά»
μπορούν να την επιδιώξουν.
Είναι κι αυτή μια προσφορά εκ μέρους της
«μαϊμού Αριστεράς» στο υπόλοιπο αστικό «δημοκρατικό τόξο» που συναπαρτίζει με τους Γεωργιάδηδες και τα κόμματά τους.
Αλλά, ταυτόχρονα, η περίπτωση Γεωργιάδη είναι και προσφορά.
Για να μαθαίνουν οι νεότεροι και να θυμούνται οι παλιότεροι τι πραγματικά σημαίνει «αντικομμουνισμός».
Πόση μαυρίλα,
πόση παραχάραξη, πόση πλαστογραφία,
πόσο θράσος και πόσος ολοκληρωτισμός κρύβεται από πίσω του.
Γιατί – και εν κατακλείδι:
Ο αντικομμουνισμός καμία σχέση δεν έχει με την έννοια της πολιτικής διαπάλης.
Ισοδυναμεί με προανάκρουσμα «αστυνόμευσης» της πολιτικής ζωής και ποινικοποίησης της διεκδίκησης του λαϊκού δίκιου.
Ιστορικά, δε, έχει αποδειχτεί και μάλιστα περίτρανα:
Ο αντικομμουνισμός ισοδυναμεί όχι απλώς με καμπανάκι, αλλά με συναγερμό για την υπεράσπιση των δημοκρατικών και πολιτικών ελευθεριών σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο.
Η φαλκίδευσή τους, την οποία προωθούν οι αντικομμουνιστές, ο αυταρχισμός, ιδεολογικός και κατασταλτικός, που πηγαίνει πάντα χέρι – χέρι με την ένταση των μέτρων λαϊκού εξανδραποδισμού, ποτέ δεν αφορούσε μόνο στους κομμουνιστές.
Στόχευε και στοχεύει, πάντα, ολόκληρη την κοινωνία.
Απαλλοτριωμένο εν μέρει (και διαμορφωμένο από Viva la Revolucion) από:
Συνέχεια στην Ελληνοφρένεια Εδώ
