Απ την Ιστορία: ο Στάλιν απαντά στον εγγλέζο Μόρισον:

1951: παρουσιάζουμε σήμερα την απάντηση του Ι. Β. Στάλιν για τις δηλώσεις του Άγγλου υπουργού των Εξωτερικών Μόρισον, δηλώσεις επιθετικές, 
τόσο ενάντια στην εσωτερική πολιτική της ΕΣΣΔ, όσο και ενάντια στην εξωτερική, στην εφημερίδα «Πράβντα».
Την περίοδο που ο Ι. Β. Στάλιν απαντά στην «Πράβντα» στις δηλώσεις του Βρετανού υπουργού Εξωτερικών της κυβέρνησης του Εργατικού Κόμματος, οι διεθνείς εξελίξεις χαρακτηρίζονται ήδη απ' αυτό που ονομάστηκε εποχή του ψυχρού πολέμου.

Με αφορμή τη δήλωση του κυρίου Μόρισον

Ο κύριος Μόρισον θέτει στη δήλωσή του δυο ομάδες ζητημάτων: ζητήματα εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής.

1. Εσωτερική πολιτική

Ο κύριος Μόρισον ισχυρίζεται ότι στη Σοβιετική Ενωση δεν υπάρχει ελευθερία του λόγου, ελευθερία του Τύπου, ελευθερία του ατόμου.

Ο κ. Μόρισον κάνει μεγάλο λάθος. Σε καμιά χώρα δεν υπάρχει τόση ελευθερία του λόγου, του Τύπου, του ατόμου, των οργανώσεων για τους εργάτες, τους αγρότες, για τη διανόηση, όση στη Σοβιετική Ενωση. Πουθενά δεν υπάρχουν τόσες εργατικές και αγροτικές λέσχες, τόσες εργατικές και αγροτικές εφημερίδες, όσες στη Σοβιετική Ενωση. Δεν είναι για κανέναν μυστικό ότι ολόκληρη η εργατική τάξη, κυριολεκτικά όλοι οι εργάτες της ΕΣΣΔ είναι οργανωμένοι στα συνδικάτα, όπως και όλοι οι αγρότες είναι οργανωμένοι σε συνεταιρισμούς.

Το γνωρίζει άραγε αυτό ο κ. Μόρισον; Είναι ολοφάνερο ότι δεν το γνωρίζει. Κάτι περισσότερο, προφανώς ούτε θέλει να το γνωρίζει, προτιμάει να αντλεί υλικό από παράπονα εκπροσώπων των Ρώσων καπιταλιστών και τσιφλικάδων που εκδιώχθηκαν από την ΕΣΣΔ με τη θέληση του σοβιετικού λαού.

Στην ΕΣΣΔ δεν υπάρχει ελευθερία του λόγου, του Τύπου, των οργανώσεων για τους εχθρούς του λαού, για τους τσιφλικάδες και τους καπιταλιστές που ανέτρεψε η επανάσταση. Δεν υπάρχει ελευθερία επίσης για τους αδιόρθωτους κλέφτες, για τους σταλμένους από την εξωτερική κατασκοπία δολιοφθορείς, τρομοκράτες, δολοφόνους, για εκείνους τους εγκληματίες που πυροβόλησαν τον Λένιν, σκότωσαν τους Βολοντάρσκι, Ουρίτσκι, Κίροφ, δηλητηρίασαν τον Μαξίμ Γκόρκι, τον Κούιμπισεφ. Ολοι αυτοί οι εγκληματίες, ξεκινώντας από τους τσιφλικάδες και τους καπιταλιστές έως τους τρομοκράτες, τους κλέφτες, τους φονιάδες και τους υπονομευτές, επιδιώκουν να επαναφέρουν στην ΕΣΣΔ τον καπιταλισμό, να επαναφέρουν την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και να πλημμυρίσουν τη χώρα με το αίμα των εργατών και των αγροτών. Οι φυλακές και τα στρατόπεδα εργασίας υπάρχουν μόνο γι' αυτούς τους κυρίους και μόνο γι' αυτούς.

Αντεπανάσταση ενάντια στην ΕΣΣΔ. Με τη λήξη του Παγκόσμιου Πολέμου, οι χώρες της Αντάντ δυνάμωσαν την επέμβασή τους εναντίον της Σοβιετικής Δημοκρατίας. Η φωτογραφία είναι από την απόβαση των ιαπωνικών στρατευμάτων στο Βλαδιβοστόκ το 1918 

Μήπως γι' αυτούς τους κυρίους επιδιώκει ο κ. Μόρισον την ελευθερία του λόγου, του Τύπου, του ατόμου; Μήπως ο κ. Μόρισον νομίζει ότι οι λαοί της ΕΣΣΔ θα συμφωνήσουν να δώσουν σ' αυτούς τους κυρίους την ελευθερία του λόγου, του Τύπου, του ατόμου, άρα και την ελευθερία εκμετάλλευσης των εργαζομένων;

Ο κ. Μόρισον αποσιωπά τις άλλες ελευθερίες, που έχουν βαθύτερη σημασία από την ελευθερία του λόγου, του Τύπου κλπ., δηλαδή δε λέει τίποτα για την ελευθερία από την εκμετάλλευση, για την ελευθερία από τις οικονομικές κρίσεις, από την ανεργία, από τη φτώχεια. Ισως, ο κ. Μόρισον δε γνωρίζει ότι όλες αυτές οι ελευθερίες από καιρό ήδη υπάρχουν στη Σοβιετική Ενωση; Διότι αυτές ακριβώς οι ελευθερίες αποτελούν τη βάση όλων των άλλων ελευθεριών. Μήπως ο κ. Μόρισον αποσιωπά ντροπαλά αυτές τις βασικές ελευθερίες, γιατί αυτές οι ελευθερίες, δυστυχώς, δεν υπάρχουν στην Αγγλία και οι Αγγλοι εργάτες εξακολουθούν ακόμα να βρίσκονται υπό το ζυγό της εκμετάλλευσης από τους καπιταλιστές, παρότι στην Αγγλία ήδη έξι χρόνια βρίσκεται στην εξουσία το κόμμα των εργατικών;

Ο κ. Μόρισον ισχυρίζεται ότι η κυβέρνηση των εργατικών είναι σοσιαλιστική κυβέρνηση, ότι οι ραδιοφωνικές εκπομπές, που οργανώνονται υπό τον έλεγχο μιας τέτοιας κυβέρνησης δεν πρέπει να συναντούν εμπόδια από μέρους των Σοβιέτ.

Ιωσήφ Στάλιν

Δυστυχώς, δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε με τον κ. Μόρισον. Τον πρώτο καιρό μετά τον ερχομό στην εξουσία των εργατικών μπορούσε κανείς να νομίσει ότι η κυβέρνησή τους θα ακολουθήσει το δρόμο του σοσιαλισμού. Ωστόσο, αργότερα αποδείχτηκε πως η κυβέρνηση των εργατικών πολύ λίγο διαφέρει από οποιαδήποτε αστική κυβέρνηση, που προσπαθεί να διατηρήσει το καπιταλιστικό σύστημα και να εξασφαλίσει για τους καπιταλιστές εντυπωσιακά κέρδη.

Πράγματι, στην Αγγλία τα κέρδη των καπιταλιστών αυξάνουν χρόνο με χρόνο, ενώ ο μισθός των εργατών παραμένει παγωμένος και, μάλιστα, η κυβέρνηση των εργατικών υποστηρίζει αυτό το αντεργατικό, εκμεταλλευτικό καθεστώς με όλα τα μέτρα μέχρι και τη δίωξη και τη σύλληψη εργατών. Μπορούμε μήπως να ονομάσουμε σοσιαλιστική μια παρόμοια κυβέρνηση;

Θα μπορεί κανείς να σκεφτεί ότι με τον ερχομό στην εξουσία των εργατικών θα καταργηθεί η καπιταλιστική εκμετάλλευση, θα ληφθούν μέτρα για τη συστηματική μείωση των τιμών στα εμπορεύματα μαζικής κατανάλωσης, θα βελτιωθεί ριζικά η υλική κατάσταση των εργαζομένων. Αντ' αυτού έχουμε στην Αγγλία την αύξηση των κερδών των καπιταλιστών, το πάγωμα των μισθών των εργατών, αύξηση των τιμών στα εμπορεύματα μαζικής κατανάλωσης κλπ. Οχι, δεν μπορούμε να ονομάσουμε σοσιαλιστική μια τέτοια πολιτική.

Σε ό,τι αφορά τις ραδιοφωνικές εκπομπές για τη Σοβιετική Ενωση (Μπι-Μπι-Σι), αυτές, όπως είναι γνωστό, στις περισσότερες περιπτώσεις αποβλέπουν στο να ενθαρρύνουν τους εχθρούς του σοβιετικού λαού στην επιδίωξή τους για την επαναφορά της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Εννοείται ότι τα Σοβιέτ δεν μπορούν να υποστηρίξουν μια τέτοια αντιλαϊκή προπαγάνδα που επιπλέον αποτελεί ανάμειξη στις εσωτερικές υποθέσεις της ΕΣΣΔ.

Ο κ. Μόρισον ισχυρίζεται πως η σοβιετική εξουσία στην ΕΣΣΔ είναι μονοπωλιακή εξουσία, επειδή αντιπροσωπεύει την εξουσία ενός κόμματος, του κόμματος των κομμουνιστών. Αν σκέφτεται κανείς έτσι, τότε και η κυβέρνηση των εργατικών είναι επίσης μονοπωλιακή κυβέρνηση, μιας και αντιπροσωπεύει την εξουσία ενός κόμματος, του κόμματος των εργατικών.

Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος -Απελεύθερωση Πράγα - Ο Κόκκινος Στρατός στην Πράγα

Το ζήτημα, ωστόσο, δεν έγκειται σ' αυτό. Το ζήτημα είναι ότι οι κομμουνιστές στην ΕΣΣΔ, πρώτο, δε δρουν μεμονωμένα, αλλά σε συνασπισμό με εξωκομματικούς, και, δεύτερο, στην ιστορική ανέλιξη της ΕΣΣΔ το κόμμα των κομμουνιστών αποδείχτηκε το μοναδικό αντικαπιταλιστικό, λαϊκό κόμμα.

Στη διάρκεια των τελευταίων πενήντα χρόνων οι λαοί της Σοβιετικής Ενωσης δοκίμασαν στην πράξη όλα τα κύρια κόμματα που υπήρχαν στη Ρωσία: το κόμμα των τσιφλικάδων (μαυροεκατοντάρχες), το κόμμα των καπιταλιστών (καντέτοι), το κόμμα των μενσιβίκων (δεξιοί «σοσιαλιστές»), το κόμμα των σοσιαλεπαναστατών (προστάτες των κουλάκων), το κόμμα των κομμουνιστών. 

Οι λαοί της χώρας μας κατά την εξέλιξη των επαναστατικών γεγονότων στην ΕΣΣΔ πέταξαν στην άκρη όλα τα αστικά κόμματα κι έκαναν την επιλογή υπέρ του κόμματος των κομμουνιστών, θεωρώντας ότι αυτό το κόμμα είναι το μοναδικό αντιτσιφλικάδικο και αντικαπιταλιστικό κόμμα. Είναι ιστορικό γεγονός. Είναι ευνόητο ότι οι λαοί της ΕΣΣΔ υποστηρίζουν εξ ολοκλήρου το δοκιμασμένο στις μάχες κομμουνιστικό κόμμα.

Τι μπορεί να αντιπαραθέσει σ' αυτό το ιστορικό γεγονός ο κ. Μόρισον; Δε νομίζει άραγε ο κ. Μόρισον ότι για χάρη ενός αμφιβόλου παιχνιδιού αντιπολίτευσης θα έπρεπε να πισωγυρίσει ο τροχός της ιστορίας και να αναστηθούν αυτά τα από καιρό νεκρά κόμματα;

2. Εξωτερική πολιτική

Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος - ΕΣΣΔ. Σύνορα. Τα κρατικά σύνορα της ΕΣΣΔ αποκαταστάθηκαν. Ο δρόμος για το Βερολίνο άνοιξε... 

Ο κ. Μόρισον ισχυρίζεται ότι η κυβέρνηση των εργατικών τάσσεται υπέρ της διαφύλαξης της ειρήνης, ότι αυτή δεν απειλεί με τίποτα τη Σοβιετική Ενωση, ότι το Βορειοατλαντικό Σύμφωνο είναι αμυντικό σύμφωνο και όχι επιθετικό, ότι αν η Αγγλία μπήκε στο δρόμο του κυνηγητού των εξοπλισμών, είναι γιατί αναγκάζεται να το κάνει αυτό, επειδή μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η Σοβιετική Ενωση δεν αποστράτευσε επαρκώς το στρατό της.

Σε όλους τους ισχυρισμούς του κ. Μόρισον δεν υπάρχει ούτε μια στάλα αλήθειας.

Αν η κυβέρνηση των εργατικών πράγματι είναι υπέρ της διαφύλαξης της ειρήνης, τότε γιατί απορρίπτει το Σύμφωνο Ειρήνης ανάμεσα στις πέντε δυνάμεις,1 γιατί τάσσεται κατά της μείωσης του εξοπλισμού όλων των μεγάλων δυνάμεων, γιατί τάσσεται κατά της απαγόρευσης των ατομικών όπλων, γιατί καταδιώκει τους ανθρώπους που υπερασπίζονται την υπόθεση της ειρήνης, γιατί δεν απαγορεύει την προπαγάνδα του πολέμου στην Αγγλία;

Ο κ. Μόρισον επιθυμεί να τον πιστέψουν στα λόγια. Ομως οι Σοβιετικοί άνθρωποι δεν μπορούν να πιστέψουν οποιονδήποτε στα λόγια, απαιτούν έργα και όχι διακηρύξεις.

Ανυπόστατοι είναι επίσης οι ισχυρισμοί του κ. Μόρισον ότι η ΕΣΣΔ μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο δεν αποστράτευσε επαρκώς το στρατό της. Η σοβιετική κυβέρνηση έχει ήδη επίσημα δηλώσει ότι αποστράτευσε 32 ηλικίες, ότι ο στρατός της είναι σήμερα περίπου ο ίδιος ως προς το μέγεθός του, όπως και στη διάρκεια της ειρηνικής περιόδου πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ότι οι στρατοί των Αγγλων και των Αμερικανών ως προς τα μεγέθη τους, αντίθετα, είναι κατά δυο φορές μεγαλύτεροι απ' ό,τι πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ωστόσο, σ' αυτά τα ακαταμάχητα γεγονότα εξακολουθούν να αντιπαραθέτουν αβάσιμους ισχυρισμούς.

Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος - Νίκη -Σοβιετικός στρατός στο Βερολίνο

Μήπως, ο κ. Μόρισον θα ήθελε η ΕΣΣΔ να μην έχει στρατό, αρκετό για την άμυνά της; Ο στρατός γενικά αποτελεί μεγάλο βάρος για τον κρατικό προϋπολογισμό και οι Σοβιετικοί άνθρωποι πρόθυμα θα προχωρούσαν στην κατάργηση του τακτικού στρατού, αν δεν υπήρχε η απειλή απ' έξω. Η εμπειρία όμως του 1918-1920, όταν οι Αγγλοι, οι Αμερικανοί, οι Γάλλοι (από κοινού με τους Ιάπωνες) επιτέθηκαν κατά της Σοβιετικής Ενωσης, προσπάθησαν να αποσπάσουν από την ΕΣΣΔ την Ουκρανία, τον Καύκασο, την Κεντρική Ασία, την Απω Ανατολή, την περιοχή Αρχάγκελσκ και καταδυνάστευαν επί τρία χρόνια τη χώρα μας, αυτή η εμπειρία μας διδάσκει ότι η ΕΣΣΔ πρέπει να έχει έναν ορισμένο ελάχιστα αναγκαίο τακτικό στρατό, ώστε να υπερασπιστεί την ανεξαρτησία της από τους ιμπεριαλιστές κατακτητές. Δεν υπήρξε μια τέτοια περίπτωση στην ιστορία που οι Ρώσοι να έχουν επιτεθεί στο έδαφος της Αγγλίας, αλλά η ιστορία γνωρίζει μια σειρά περιπτώσεων, όταν οι Αγγλοι έχουν επιτεθεί στο έδαφος των Ρώσων και το κατέλαβαν.

Ο κ. Μόρισον ισχυρίζεται ότι οι Ρώσοι αρνήθηκαν τη συνεργασία με την Αγγλία στο γερμανικό ζήτημα,2 στο ζήτημα της ανόρθωσης της Ευρώπης. Πρόκειται για σκέτη αναλήθεια. Είναι ζήτημα αν ο κ. Μόρισον πιστεύει στη δήλωσή του. Στην πραγματικότητα, όπως είναι γνωστό, δεν αρνήθηκαν τη συνεργασία οι Ρώσοι, αλλά οι Αγγλοι και οι Αμερικανοί, μιας και γνώριζαν ότι οι Ρώσοι δε θα συναινέσουν στην αποκατάσταση του φασισμού στη Γερμανία, στη μετατροπή της Δυτικής Γερμανίας σε βάση για επίθεση.

Σε ό,τι αφορά τη συνεργασία για την οικονομική ανόρθωση της Ευρώπης, η ΕΣΣΔ όχι μόνο δεν αρνήθηκε μια τέτοια συνεργασία, αλλά, αντίθετα, η ίδια πρότεινε να πραγματοποιηθεί πάνω στις αρχές της ισοτιμίας και της τήρησης της κυριαρχίας των ευρωπαϊκών χωρών χωρίς οποιαδήποτε επιβολή απ' έξω, χωρίς την επιβολή των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, χωρίς την υποδούλωση των χωρών της Ευρώπης από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.

Διαδήλωση εργατών υπέρ της σοβιετικής εξουσίας στη Γεωργία

Επίσης ανυπόστατοι είναι οι ισχυρισμοί του κ. Μόρισον ότι οι κομμουνιστές ήρθαν στην εξουσία στις λαϊκοδημοκρατικές χώρες με τη βία, ότι η Κομινφόρμ3 ασχολείται με την προπαγάνδα βίαιων ενεργειών. Μόνο άνθρωποι, που βάζουν για σκοπό τους να συκοφαντήσουν τους κομμουνιστές, μπορούν να επιτρέπουν στον εαυτό τους τέτοιους ισχυρισμούς.

Στην πραγματικότητα, όπως είναι γνωστό, οι κομμουνιστές ήρθαν στην εξουσία στις λαϊκοδημοκρατικές χώρες με γενικές εκλογές. Φυσικά, οι λαοί αυτών των χωρών πέταξαν έξω τους εκμεταλλευτές και κάθε λογής πράκτορες της ξένης κατασκοπίας. Αλλά αυτή είναι ήδη η βούληση του λαού. Φωνή λαού - φωνή θεού.

Σε ό,τι αφορά την Κομινφόρμ, μόνο άνθρωποι που έχασαν κάθε συναίσθηση του μέτρου, μπορούν να ισχυρίζονται ότι ασχολείται με την προπαγάνδα βίαιων ενεργειών. Η φιλολογία της Κομινφόρμ έχει δημοσιευτεί και δημοσιεύεται. Είναι γνωστή σε όλους. Αυτή διαψεύδει πλήρως τις συκοφαντικές επινοήσεις κατά των κομμουνιστών.

Πρέπει να πούμε γενικά ότι η μέθοδος της βίας και των βίαιων ενεργειών δεν είναι μέθοδος των κομμουνιστών. Αντίθετα, η ιστορία λέει ότι ακριβώς οι εχθροί του κομμουνισμού και κάθε είδους πράκτορες των ξένων κατασκοπιών χρησιμοποιούν τη μέθοδο της βίας και των βίαιων ενεργειών. Δε χρειάζεται να πάμε μακριά για παραδείγματα. Μόλις πρόσφατα, σε σύντομο διάστημα, δολοφόνησαν τον πρωθυπουργό του Ιράν, τον πρωθυπουργό του Λιβάνου, τον βασιλιά της Υπεριορδανίας. Ολες αυτές οι δολοφονίες διαπράχθηκαν με σκοπό τη βίαια αλλαγή του καθεστώτος σ' αυτές τις χώρες. 

Ποιος τους δολοφόνησε; Μήπως οι κομμουνιστές, οπαδοί της Κομινφόρμ; 

Μα την αλήθεια, δεν είναι αστείο να μπαίνει ένα τέτοιο ερώτημα; 

Μήπως ο κ. Μόρισον, ως πιο ενήμερος, θα μας βοηθήσει να ξεκαθαρίσουμε αυτή την υπόθεση;

Ο κ. Μόρισον ισχυρίζεται ότι το Βορειοατλαντικό Σύμφωνο είναι αμυντικό σύμφωνο, ότι δεν έχει επιθετικούς σκοπούς, ότι, αντίθετα, στρέφεται κατά της επίθεσης.

Αν αυτό είναι σωστό, γιατί οι πρωταγωνιστές αυτού του συμφώνου δεν πρότειναν στην ΕΣΣΔ να συμμετάσχει σ' αυτό το σύμφωνο; Γιατί περιχαρακώθηκαν από τη Σοβιετική Ενωση; Γιατί το σύναψαν πίσω από τις πλάτες της ΕΣΣΔ; Μήπως η ΕΣΣΔ δεν απέδειξε ότι ξέρει και επιθυμεί να αγωνιστεί ενάντια στην επίθεση, για παράδειγμα, ενάντια στη χιτλερική και ιαπωνική επίθεση; 

Μήπως η ΕΣΣΔ πάλεψε χειρότερα ενάντια στην επίθεση, απ' ό,τι, ας πούμε, η Νορβηγία, που είναι μέλος του Συμφώνου; Πώς να εξηγηθεί αυτή η καταπληκτική ανακολουθία, για να μην πούμε κάτι περισσότερο;

Αν το Βορειοατλαντικό Σύμφωνο είναι αμυντικό σύμφωνο, γιατί οι Αγγλοι και οι Αμερικανοί δε συμφώνησαν με την πρόταση της σοβιετικής κυβέρνησης να συζητηθεί στο Συμβούλιο Υπουργών Εξωτερικών ο χαρακτήρας αυτού του Συμφώνου; Οπως είναι γνωστό, η σοβιετική κυβέρνηση πρότεινε να εξεταστούν στο Συμβούλιο Υπουργών Εξωτερικών όλα τα σύμφωνα που έχουν συνάψει αυτοί με άλλες χώρες. 

Γιατί οι Αγγλοι και οι Αμερικανοί φοβούνται να πουν την αλήθεια για το σύμφωνο αυτό και αρνήθηκαν να συζητηθεί το Βορειοατλαντικό Σύμφωνο; 

Μήπως γιατί το Βορειοατλαντικό Σύμφωνο περιέχει θέσεις για επίθεση κατά της ΕΣΣΔ και ότι οι πρωτοστάτες του Συμφώνου αναγκάζονται να το κρύψουν αυτό από την κοινή γνώμη; Μήπως γι' αυτό δε συμφώνησε η κυβέρνηση των εργατικών να μετατρέψει την Αγγλία σε στρατιωτική - αεροπορική βάση των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής για επίθεση κατά της Σοβιετικής Ενωσης;

Να, γιατί οι Σοβιετικοί άνθρωποι θεωρούν το Βορειοατλαντικό Σύμφωνο ως επιθετικό σύμφωνο που στρέφεται κατά της ΕΣΣΔ.

Αυτό φαίνεται ιδιαίτερα ξεκάθαρα από τις επιθετικές ενέργειες των αγγλοαμερικανικών κυρίαρχων κύκλων στην Κορέα. Πέρασε ήδη περισσότερο από ένας χρόνος που τα αγγλοαμερικανικά στρατεύματα βασανίζουν τον ελευθερόφιλο και ειρηνικό λαό της Κορέας, καταστρέφουν τα κορεάτικα χωριά και πόλεις, σκοτώνουν γυναίκες, παιδιά και γέρους. Μπορούν άραγε αυτές οι αιματηρές πράξεις των αγγλοαμερικανικών στρατευμάτων να ονομαστούν άμυνα; 

Ο στρατηγός Βαν Φλιτ, διοικητής στρατιάς στον πόλεμο της Κορέας. Προηγουμένως είχε διατελέσει«αρχιστράτηγος» του μοναρχοφασισμού στον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο

Ποιος μπορεί να υποστηρίξει ότι τα αγγλικά στρατεύματα στην Κορέα προασπίζουν την Αγγλία από τον κορεάτικο λαό; Δε θα ήταν άραγε εντιμότερο να αποκαλεστούν αυτές οι ενέργειες στρατιωτική επίθεση;

Ας αναφέρει ο κ. Μόρισον έστω κι έναν Σοβιετικό στρατιώτη που θα άδειαζε το όπλο του ενάντια σε κάποιον ειρηνικό λαό. Δεν υπάρχει τέτοιος στρατιώτης! Ας μας εξηγήσει όμως καθαρά ο κ. Μόρισον, γιατί οι Αγγλοι στρατιώτες σκοτώνουν στην Κορέα τους ειρηνικούς κατοίκους; Γιατί και ο ίδιος ο Αγγλος στρατιώτης πεθαίνει μακριά από την πατρίδα του σε ξένο τόπο;

Να, γιατί οι Σοβιετικοί άνθρωποι θεωρούν τους σημερινούς Αγγλοαμερικανούς πολιτικούς ως υποκινητές νέου παγκόσμιου πολέμου.

«Πράβντα» Νο 213, 1 Αυγούστου 1951

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
1. Οι πέντε δυνάμεις που αναφέρει ο Ι. Β. Στάλιν ήταν η Σοβιετική Ενωση, η Αγγλία, οι ΗΠΑ, η Κίνα και η Γαλλία.
2. Το μεταπολεμικό μέλλον της Γερμανίας συμφωνήθηκε από τις Δυνάμεις του αντιχιτλερικού συνασπισμού (ΕΣΣΔ, ΗΠΑ, Αγγλία, Γαλλία), στη Διάσκεψη του Πότσνταμ. Προβλεπόταν η κατοχή της ηττημένης Γερμανίας απ' αυτές τις Δυνάμεις, με σκοπό τη δημιουργία ενός ενιαίου γερμανικού κράτους, αποστρατιωτικοποιημένου, αποναζιστικοποιημένου, δημοκρατικά οργανωμένου και απ' αυτή την άποψη ο γερμανικός λαός, θύμα και αυτός του χιτλερισμού και του πολέμου, να καθοδηγηθεί στη δράση για τη συγκρότηση αυτού του κράτους.Η συμφωνία παραβιάστηκε από τις ΗΠΑ, Αγγλία και Γαλλία που ήλεγχαν το δυτικό τμήμα της Γερμανίας. Τα ναζιστικά στρατεύματα δε διαλύονταν, το χιτλερικό κράτος έμενε ανέπαφο, οι εγκληματίες πολέμου προστατεύονταν.
Αλλά οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις προχώρησαν παραπέρα στη διάσπαση της Γερμανίας. Ετσι το 1947 ενώθηκαν η αμερικανική και η βρετανική ζώνη κατοχής στη διζωνία. Το Μάρτη 1948 συνεδρίασε για τελευταία φορά το Συμμαχικό Συμβούλιο Ελέγχου, που ήταν το αρμόδιο όργανο εξουσίας στη Γερμανία ως την πλήρη εφαρμογή της Συμφωνίας του Πότσνταμ και τη δημιουργία του νέου γερμανικού κράτους. Τον Ιούνη του 1948 ΗΠΑ, Αγγλία και Γαλλία προχωρούν στο δυτικό μέρος της Γερμανίας στην εισαγωγή του προσανατολισμένου στο δολάριο μάρκου-Γ. Η διαχωριστική γραμμή προς τη σοβιετική ζώνη κατοχής έγινε νομισματικό, και πρακτικά κρατικό, σύνορο. Τον ίδιο μήνα οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις με τις «Συστάσεις του Λονδίνου» ανήγγειλαν το σχηματισμό ενός δυτικογερμανικού κράτους και έδωσαν ανάλογες οδηγίες σε πολιτικούς των δυτικών ζωνών. Το Σεπτέμβρη του 1948 συγκροτήθηκε σε σώμα στη Βόννη το Κοινοβουλευτικό Συμβούλιο του δυτικού μέρους. Αυτό ψήφισε το Μάη του 1949 ένα Σύνταγμα, το βασικό νόμο για την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας. Με τη συνεδρίαση του Μπούντεσταγκ στη Βόννη και το σχηματισμό κυβέρνησης με τον χριστιανοδημοκράτη Κόνραντ Αντενάουερ σαν καγκελάριο το Σεπτέμβρη του 1949 είχε συντελεστεί η διάσπαση της Γερμανίας.
3. Κομινφόρμ: Διεθνές Γραφείο Πληροφοριών που συγκροτήθηκε στα 1947 μετά από Διάσκεψη με συμμετοχή του Κομμουνιστικού Κόμματος της Γιουγκοσλαβίας, του Βουλγαρικού Εργατικού Κόμματος (Κομμουνιστικού), του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ρουμανίας, του Ουγγρικού Κομμουνιστικού Κόμματος, του Πολωνικού Εργατικού Κόμματος, του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ενωσης (Μπολσεβίκων), του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος, του Κομμουνιστικού Κόμματος της Τσεχοσλοβακίας και του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ιταλίας, για την οργάνωση της ανταλλαγής της πείρας και σε περίπτωση ανάγκης της συντονισμένης δράσης των Κομμουνιστικών Κομμάτων με βάση την ελεύθερη συγκατάθεση. Η διάσκεψη συγκλήθηκε λόγω επιδείνωσης των διεθνών σχέσεων, ύστερα από την ένταση της αμερικανικής ιμπεριαλιστικής επίθεσης στην Ευρώπη με το Σχέδιο Μάρσαλ, το Δόγμα Τρούμαν και την κήρυξη του «ψυχρού πολέμου».

Επιμέλεια:Στέφανος ΚΡΗΤΙΚΟΣ

η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας δεν αφορά μόνο το εμπόριο, αφού ανοίγει το δρόμο για δουλειά επτά μέρες τη βδομάδα και σε άλλους κλάδους, κυρίως στις τράπεζες και σε άλλες υπηρεσίες.

«Ξηλώνουν» την κυριακάτικη αργία

Τη «χαριστική βολή» στην κυριακάτικη αργία ετοιμάζεται να δώσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, συμπεριλαμβάνοντας στη δέσμη των αντιλαϊκών μέτρων με τα οποία κλείνει τη δεύτερη «αξιολόγηση», την «απελευθερωμένη» λειτουργία των εμπορικών καταστημάτων για 30 ή 32 Κυριακές το χρόνο, σε περιοχές που χαρακτηρίζονται «τουριστικές».

Όποιες κι αν είναι οι «λεπτομέρειες» της ρύθμισης που θα φέρει τελικά η κυβέρνηση στην κατεύθυνση της πλήρους κατάργησης της αργίας της Κυριακής, το «πουλόβερ» έχει αρχίσει να ξηλώνεται εδώ και χρόνια: Εκπτώσεις και ενδιάμεσες εκπτώσεις, εορταστικό ωράριο, τουριστικές περίοδοι και περιοχές, όλα αξιοποιούνται για να μετατραπεί η Κυριακή από αργία σε εργάσιμη μέρα.

Ο στόχος που προωθήθηκε με συνέπεια από όλες τις κυβερνήσεις, υπηρετεί τη διαχρονική απαίτηση των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων του εμπορίου και όχι μόνο, για απελευθερωμένο ωράριο λειτουργίας των καταστημάτων, που πάει «πακέτο» με τη διεύρυνση της «ευελιξίας» στις εργασιακές σχέσεις, με την παραπέρα ελαστικοποίηση του εργάσιμου χρόνου, που τεντώνει και αναδιπλώνεται ανάλογα με τις ανάγκες της κερδοφορίας τους.

Οι εμποροϋπάλληλοι έχουν πείρα από τις επιπτώσεις που φέρνουν τα παραπάνω στη ζωή τους. Σήμερα, οι ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, τα ακανόνιστα ωράρια, οι υπερωρίες που δεν πληρώνονται, τα ρεπό που δεν δίνονται, οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου, ακόμα και μιας μέρας, τα κακοπληρωμένα ωρομίσθια, μετατρέπουν το μεροκάματο σε καθημερινό Γολγοθά, οδηγούν σε αποδιοργάνωση την κοινωνική, προσωπική και οικογενειακή τους ζωή.

Κάνουν δρόμο μετ' εμποδίων τη μητρότητα, σε έναν κλάδο που το εργατικό δυναμικό αποτελείται στο μεγαλύτερο ποσοστό του από γυναίκες. Υψώνουν πρόσθετα εμπόδια στη συνδικαλιστική οργάνωση και δράση. Δεν είναι σπάνιο φαινόμενο μια συνεδρίαση, μια πρωτοβουλία ενός σωματείου του κλάδου να περνά από σαράντα κύματα για να πραγματοποιηθεί, αφού σκοντάφτει στα εμπόδια των εργασιακών σχέσεων και των ωραρίων. Το ίδιο και η συμμετοχή των εργαζομένων στις συλλογικές διαδικασίες των σωματείων τους.

Επιπρόσθετα, η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας δεν αφορά μόνο το εμπόριο, αφού ανοίγει το δρόμο για δουλειά επτά μέρες τη βδομάδα και σε άλλους κλάδους, κυρίως στις τράπεζες και σε άλλες υπηρεσίες. Με τον ίδιο τρόπο, αντεργατικές ανατροπές όπως η διεύρυνση της μερικής απασχόλησης, οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου, ξεκίνησαν από το εμπόριο για να επεκταθούν στη συνέχεια σε άλλους κλάδους και χώρους δουλειάς.

Το ωράριο των πολυεθνικών βάζει στο στόχαστρο και τους αυτοαπασχολούμενους. Δίπλα στη φορολεηλασία, τις κατασχέσεις και τους πλειστηριασμούς, απειλεί να τους οδηγήσει μια ώρα αρχύτερα στην εξόντωση και το λουκέτο.

Τα μονοπώλια του εμπορίου κάνουν χρήση της αντεργατικής νομοθεσίας που τους παρέχεται για να αυξάνουν το βαθμό εκμετάλλευσης των χιλιάδων εργαζομένων, ενώ ο αυτοαπασχολούμενος θα γονατίσει από την πλήρη «απελευθέρωση» του ωραρίου, που συνεπάγεται και η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας. Έτσι, αργά ή γρήγορα, ο ανταγωνισμός θα τον πετάξει εκτός, και μ' αυτόν τον τρόπο επιταχύνεται η συγκέντρωση και στον κλάδο του εμπορίου.

Επομένως, η εναντίωση σε κάθε προσπάθεια απελευθέρωσης του ωραρίου, με αίτημα τη νομοθετική κατοχύρωση της κυριακάτικης αργίας, αφορά εξίσου τους εργαζόμενους στο εμπόριο και τους αυτοαπασχολούμενους ΕΒΕ. Μ' αυτό το αίτημα αιχμής, διεκδικώντας παράλληλα ανάκτηση των απωλειών και παλεύοντας για τις σύγχρονες ανάγκες τους, τα ταξικά σωματεία των εμποροϋπαλλήλων και οι Ενώσεις των ΕΒΕ που παλεύουν σε αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, συμμετέχουν στην απεργία την Κυριακή 7 Μάη.

Το άρθρο αναδημοσιεύεται από την στήλη «Η Άποψή μας» του «Ριζοσπάστη» της Παρασκευής 5 Μάη 2017.

Στα Βαλκάνια μυρίζει και πάλι μπαρούτι:

Απ΄την 1η Σελίδα του Ριζοσπάστη και την στήλη Η Άποψή μας:

Μπαρουταποθήκη πριν από την έκρηξη θυμίζουν τα Βαλκάνια, που ήταν ανέκαθεν πεδίο σφοδρών ανταγωνισμών ανάμεσα σε ισχυρά ιμπεριαλιστικά κέντρα, αρκεί να θυμηθούμε παλιότερα γεγονότα στην Ιστορία αλλά και πιο πρόσφατα, με τη διάλυση της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας στις αρχές της δεκαετίας του 1990 και την ιμπεριαλιστική επέμβαση του ΝΑΤΟ το 1999. 

Στο επίκεντρο των εξελίξεων βρίσκεται η ΠΓΔΜ, όπου εξελίσσεται έντονη ενδοαστική αντιπαράθεση ανάμεσα στους σοσιαλδημοκράτες και τα 3 μεγαλύτερα αλβανικά κόμματα, που έχουν την ανοιχτή στήριξη των ΗΠΑ, της ΕΕ, και στο εθνικιστικό VMRO, που φαίνεται να στηρίζεται από τη Ρωσία, τη Σερβία και τη Βουλγαρία.

Οι εξελίξεις στην ΠΓΔΜ είναι μέρος του συνολικού «βαλκανικού παζλ», όπου «συναντιούνται» σημαντικά ανταγωνιστικά σχέδια σε μια σειρά τομείς, όπως η Ενέργεια και οι αγωγοί μεταφοράς της (π.χ. ανταγωνιστικά σχέδια Ρωσίας και ΗΠΑ), οι δρόμοι μεταφοράς εμπορευμάτων (π.χ. νέος κινεζικός «δρόμος του μεταξιού») κ.ά. 

Επίσης, διασταυρώνονται αντιτιθέμενες επιδιώξεις αστικών τάξεων, όπως της τουρκικής και της ελληνικής, επιδιώκοντας αναβαθμισμένο ρόλο στην περιοχή.

Η ελληνική αστική τάξη έπαιζε και παίζει ιδιαίτερο ρόλο στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς της περιοχής. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, όταν πρωτοστάτησε στην ανατροπή της σοσιαλιστικής εξουσίας στις βαλκανικές χώρες και στήριξε τα σχέδια διάλυσης της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, το 1999 όταν διευκόλυνε τη ΝΑΤΟική στρατιωτική επέμβαση, μέχρι σήμερα. 

Αλλωστε, στην περιοχή υπάρχουν ζωτικά συμφέροντα για τα ελληνικά μονοπώλια, επενδύσεις κ.λπ. 

Η ελληνική αστική τάξη και οι κυβερνήσεις της στηρίζουν τα σχέδια των ΗΠΑ, ΕΕ και ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια. 

Θυμίζουμε ότι μία από τις πρώτες κινήσεις της σημερινής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ήταν στην κατεύθυνση αναγνώρισης του Κοσσυφοπεδίου ως κράτους, καθώς επίσης και οι διάφορες πρωτοβουλίες για τα Δυτικά Βαλκάνια. 

Τις επικίνδυνες εξελίξεις στα Βαλκάνια για άλλη μια φορά, όπως και στο παρελθόν, η ελληνική αστική τάξη τις βλέπει ως ευκαιρία. 

Οχι τυχαία, το τελευταίο διάστημα πυκνώνουν οι αναφορές και οι παροτρύνσεις σε αστικά ΜΜΕ η Ελλάδα (δηλαδή η αστική τάξη) να μπει δυναμικά στη διεκδίκηση ρόλου στο ξαναμοίραμα της «πίτας» στην περιοχή. 

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ορισμένες κινήσεις γεννούν αντικειμενικά ερωτήματα και ανησυχία. 

Για παράδειγμα, οι σχεδιαζόμενες επαφές της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με τον αναπληρωτή βοηθό ΥΠΕΞ των ΗΠΑ, Μπράιαν Γι, που έσπευσε αμέσως στα Σκόπια για να στηρίξει τη «δημοκρατική διαδικασία», με την εκλογή του προέδρου της Βουλής, Ταλάτ Τζαφέρι, και να απαιτήσει σχηματισμό κυβέρνησης από τους Σοσιαλδημοκράτες, που είναι πιο κοντά στις ΗΠΑ. 

Επίσης, το αντικείμενο των συζητήσεων στην πρωτοβουλία της για τη «Σύνοδο για την Ασφάλεια» στη Μεσόγειο, στις 21 - 22 Μάη στη Ρόδο. 

Ούτε να περάσει απαρατήρητη η κινητικότητα υπηρεσιών και υπουργείων σε συνεργασία με μηχανισμούς της ΕΕ και άλλων κρατών της περιοχής, με πρόσχημα την ασφάλεια και τη θωράκιση των συνόρων.

Αυτό που πρέπει να είναι καθαρό είναι ότι κάθε διαδικασία αλλαγής συνόρων στα Βαλκάνια θα σημάνει ντόμινο εξελίξεων στην περιοχή, θα προκαλέσει μια δίνη ιμπεριαλιστικών αντιπαραθέσεων, που θα πληρώσουν πολύ ακριβά οι λαοί. 

Οι στόχοι της ελληνικής αστικής τάξης για γεωστρατηγική αναβάθμισή της στην περιοχή, η ανάδειξη της χώρας σε βασικό πυλώνα του ΝΑΤΟ και των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών, είναι επικίνδυνα για το λαό και τους λαούς της περιοχής. 

Δεν προλαβαίνει η κυβέρνηση να δέχεται τα συχαρίκια από τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ για το ρόλο της στη στήριξη των πολεμικών τους σχεδίων. 

Στις σημερινές συνθήκες, λοιπόν, είναι απαραίτητο να δυναμώσει η εργατική - λαϊκή πάλη ενάντια στα ιμπεριαλιστικά πολεμικά σχέδια, στα σενάρια αλλαγής συνόρων, σε κάθε εμπλοκή της χώρας σε αυτά τα σχέδια. 

Τα βήματα που έγιναν το προηγούμενο διάστημα, η δραστηριότητα που αναπτύχθηκε, προετοιμάζοντας τον εορτασμό της Πρωτομαγιάς, πρέπει να συνεχιστούν και να δυναμώσουν, βάζοντας στο στόχαστρο συνολικά το σύστημα που γεννά τους πολέμους, την εκμετάλλευση και την προσφυγιά.

ο Χάρτης απ΄την wikipedia

Τα αντιλαϊκά μέτρα για 2018 - 2019 και 2020:

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΔΝΤ - ΕΕ

Τα αντιλαϊκά μέτρα για 2018 - 2019 και 2020 της τεχνικής συμφωνίας

Πρόσθετα μέτρα από το 2018 προβλέπει η τεχνική συμφωνία που έκλεισε τα ξημερώματα της Τρίτης μεταξύ της κυβέρνησης και των τεχνικών κλιμακίων ΕΕ, ΔΝΤ, ESM και ΕΚΤ και με τη μορφή νομοσχεδίων φτάνει σε λίγες μέρες στη Βουλή.

Συγκεκριμένα:

- Το 2018 νέο «μαχαίρι» στα κοινωνικά επιδόματα. Θα εφαρμοστούν μέτρα ύψους 447 εκατ. ευρώ με μείωση των επιδομάτων ανεργίας, τέκνων, φτώχειας και φυσικών καταστροφών, στήριξης οικογενειών. Κατά 58 εκατ. ευρώ θα μειωθεί το επίδομα θέρμανσης και θα καταργηθεί η έκπτωση φόρου για ιατρικές δαπάνες με σοβαρή φορολογική επιβάρυνση που ξεπερνά τα 120 εκατ. ευρώ.

- Από 1.1.2019 θα περικοπεί η προσωπική διαφορά και η μείωση στις συντάξεις θα είναι έως και 18%. Θα πληγούν περισσότεροι από 900.000 συνταξιούχοι με απώλειες που σε ορισμένες περιπτώσεις θα φτάσουν τα 300 ευρώ το μήνα. Η μέση μείωση της κύριας σύνταξης θα είναι 9%.

- Από 1.1.2020 θα μειωθεί το αφορολόγητο όριο στα 5.861 ευρώ από 8.636 ευρώ που είναι σήμερα και ο φορολογούμενος που δεν πλήρωνε φόρο λόγω αφορολόγητου θα πληρώσει πλέον πάνω από 600 ευρώ φόρο. Η μείωση του αφορολόγητου θα πλήξει και τους χαμηλοσυνταξιούχους με μηνιαίες συντάξιμες αποδοχές πάνω από 490 ευρώ. 

Συνταξιούχος με 655 ευρώ το μήνα, που σήμερα καλύπτεται από το αφορολόγητο όριο, θα πληρώσει σχεδόν 450 ευρώ φόρο.

Εργασιακά: Διατηρούνται όλες οι νομοθετικές προβλέψεις των μνημονίων τουλάχιστον μέχρι το 2018 που σημαίνει ότι κυριαρχούν οι ατομικές και επιχειρησιακές συμβάσεις με απαγόρευση της επεκτασιμότητας των κλαδικών συμβάσεων εργασίας.

Ομαδικές απολύσεις: Διευκολύνεται η μαζική απόλυση εργαζομένων με την κατάργηση της υποχρεωτικής Υπουργικής Απόφασης για την έγκρισή τους.

Συμβασιούχοι: Νέα μείωση του αριθμού των εργαζομένων με σύμβαση ορισμένου χρόνου για να φτάσει από 49.448 το 2016 σε 49.104 το 2017 και σε 48.420 το 2019.

ΔΕΗ: Πώληση του 40% των λιγνιτικών μονάδων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και του 17% της εταιρείας μέσω του ΤΑΙΠΕΔ.

Κυριακάτικη αργία: Άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές για πέντε από τέσσερις μήνες και ένταξη της Αττικής στις τουριστικές περιοχές.

Μη συνταγογραφούμενα φάρμακα: Η συμφωνία προβλέπει ότι τα ΜΗΣΥΦΑ θα πωλούνται και εκτός φαρμακείων.

Φοροελαφρύνσεις στις επιχειρήσεις τα αντίμετρα

Τα αποκαλούμενα αντίμετρα θα εφαρμοστούν από το 2019 εφόσον έχει ξεπεραστεί κατά 0,2% ο στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα. 

Δηλαδή με στόχο 3,5% του ΑΕΠ να επιτευχθεί 3,7% του ΑΕΠ.

Σε αυτή την περίπτωση θα προκύψουν σημαντικές φοροελαφρύνσεις στις επιχειρήσεις καθώς ο φορολογικός συντελεστής από 29% θα πέσει στο 26% το 2019.

Το κενό στα φορολογικά έσοδα θα κληθεί να πληρώσει ο λαός. Επιπλέον στις επιχειρήσεις θα μοιραστούν φτηνά και επιδοτούμενα χέρια εργασίας με προγράμματα «ενεργητικών πολιτικών» ύψους έως και 260 εκατ. ευρώ.

Για το χαμηλό φορολογικό συντελεστή φυσικών προσώπων προβλέπεται μείωση από το 22% στο 20%, που ωστόσο δεν έχει πρακτική αξία αφού θα έχει μειωθεί δραστικά το αφορολόγητο όριο. 

Π.χ. ο μισθωτός που είχε ετήσιο εισόδημα 8.600 ευρώ και δεν πλήρωνε φόρο αφού τόσο είναι και το αφορολόγητο, με τη μείωση του ορίου στα 5.600 θα πληρώσει φόρο για 3.000 ευρώ δηλαδή 600 ευρώ φόρο με συντελεστή 20%!

Για τον ΕΝΦΙΑ προβλέπεται ο επανασχεδιασμός του χαρατσιού, που ωστόσο θα πρέπει να αποφέρει στα δημόσια ταμεία τουλάχιστον 2,4 δισ. ευρώ από 2,6 δισ. ευρώ που προβλέπει ο κρατικός προϋπολογισμός του 2017.

Στα αντίμετρα η κυβέρνηση εντάσσει τα κοινωνικά επιδόματα που αφού μειώσει τους δικαιούχους θα τα αυξήσει κάπως και εφόσον δεν έχουν ενσωματωθεί στο Κοινωνικό Επίδομα Αλληλεγγύης. Επίσης προβλέπονται σχολικά γεύματα και μείωση της συμμετοχής στα φάρμακα. 

Πηγή 

Την Πρωτομαγιά του '44, οι 200 της Καισαριανής σήκωσαν την Ελλάδα ένα μπόι ψηλότερα. !!

Δεν ήρθαν μελλοθάνατοι με κλάμα και λαχτάρα,

μόν’ ήρθανε μελλόγαμπροι με χορό και τραγούδι.

Και πρώτος άρχος του χορού, δυο μπόγια πάνου απ’ όλους

κι από το Χάρο τρεις φορές πιο πάνου ο Ναπολέος.

Κ’ είναι από τότες Μάης εδώ, φως όλα μέσα κ’ έξω.

Κόλλα τ’ αφτί και την καρδιά στο ματωμένο χώμα.

Στον Κάτου Κόσμο τραγουδάνε πάντα και χορεύουν

κι αν κάπου ανάκουστος καημός θολώνει τη λαλιά τους,

δεν είναι που τη μάνα τους τη μάβρη ανανογιούνται

παρά που τους προδώσαν απορίματα δικά μας.

Κι αν πέσανε για το λαό, νικήσαν οι προδότες,

που τώρα εδώ κατάχρυσοι περνούν και μαγαρίζουν,

και τώρα πιο τους μάχονται και τους ξανασκοτώνουν!

Σιχαίνεσαι τους ζωντανούς; Μην κλαις τους σκοτωμένους!

Απ’ τα ιερά τους κόκκαλα, πρώτη του Μάη και πάλι,

θα ξεπηδήσει ο καθαρμός κ’ η λεφτεριά του ανθρώπου.

Κ’ είναι χιλιάδες στην Ελλάδα όμοιοι Πανάγιοι Τάφοι.

Του Κώστα Βάρναλη

Οι 200 της Πρωτομαγιάς

Η διαταγή των Γερμανών ναζί κατακτητών δημοσιεύτηκε στις 30 Απρίλη 1944:

«…Την 27.4.44 κομμουνιστικαί συμμορίαι παρά τους Μολάους κατόπιν μιας ενέδρας επιθέσεως εδολοφόνησαν ανάνδρως έναν Γερμανόν στρατηγόν και τρεις συνοδούς του (…) Ως αντίποινα θα εκτελεστούν: 1) Ο τυφεκισμός 200 κομμουνιστών την 1.5.1944. 2) Ο τυφεκισμός όλων των ανδρών τους οποίους θα συναντήσουν τα γερμανικά στρατεύματα επί της οδού Μολάων προς Σπάρτην…».

«Ανανδρία» - στη γλώσσα των κατακτητών (και των συνεργατών τους) - ήταν ο ηρωικός αγώνας ενάντια στην Κατοχή.

Στη γλώσσα των ναζί (και των ντόπιων ομοϊδεατών και επιγόνων τους) «δολοφονία» ήταν η ένοπλη αναμέτρηση του λαού με τις ορδές και τους γκαουλάιτερ του Χίτλερ.

Την επομένη, μέρα Δευτέρα, ξημέρωνε Πρωτομαγιά. Η Πρωτομαγιά του '44. Το προσκλητήριο του θανάτου είχε ήδη γίνει από τα χαράματα, στο Χαϊδάρι. Κι από κει στο Σκοπευτήριο. Στην Καισαριανή.

Στη διαδρομή από το Χαϊδάρι στην Καισαριανή, οι μελλοθάνατοι αποτυπώνουν τις στερνές τους σκέψεις στο χαρτί. Πετούν στο δρόμο τα στερνά τους σημειώματα.

Όσα απ' αυτά διασώθηκαν δημοσιεύτηκαν για πρώτη φορά το '45 στην επιθεώρηση «Σήμερα».

Ανάμεσά τους ο Ναπολέων Σουκατζίδης.

 Ο κομμουνιστής που αρνήθηκε να εξαιρεθεί από τον κατάλογο των μελλοθάνατων. Που αρνήθηκε να πάρει τη δική του θέση άλλος συγκρατούμενός του. Στο δρόμο προς το εκτελεστικό απόσπασμα, γράφει στον πατέρα του: «Πατερούλη, πάω για εκτέλεση, να 'σαι περήφανος για τον μονάκριβο γιο σου».

Ο Νίκος Μαριακάκης στο δικό του σημείωμα έγραψε: «Καλύτερα να πεθαίνει κανείς στον αγώνα για τη λευτεριά παρά να ζει σκλάβος».

Ο Δημήτρης Σόφης: «Χαίρετε φίλοι. Εκδίκηση. Μάνα μη λυπάσαι. Χαίρε μάνα».

Ο Μήτσος Ρεμπούτσικας: «...Οταν ο άνθρωπος δίνει τη ζωή του για ανώτερα ιδανικά, δεν πεθαίνει ποτέ...».

Οι 200 της Καισαριανής έδωσαν τη ζωή τους για εκείνα τα ανώτερα ιδανικά που δίνουν περιεχόμενο στην έννοια «άνθρωπος». Και δεν πέθαναν ποτέ.

Εκείνη την Πρωτομαγιά, την Πρωτομαγιά του '44, την έγραψαν με το αίμα τους σε ένα κεφάλαιο της Ιστορίας που δε θα σβήσει ποτέ.

Οι 200 αντιφασίστες πατριώτες κομμουνιστές έγιναν θρύλος. 

Οι κομμουνιστές δεσμώτες, που η ελληνική πλουτοκρατία, η κυβέρνηση του Τσουδερού και το καθεστώς του Μεταξά κρατούσαν έγκλειστους στην Ακροναυπλία και την Ανάφη, 

οι κομμουνιστές που με την είσοδο των χιτλερικών στην Ελλάδα το καθεστώς του Μεταξά και οι δωσίλογοι τους παρέδωσαν στους ναζί, μετέτρεψαν με το αίμα τους το Σκοπευτήριο σε θυσιαστήριο της λευτεριάς.

Την Πρωτομαγιά του '44, οι 200 της Καισαριανής σήκωσαν την Ελλάδα ένα μπόι ψηλότερα. 

Οι πάνω από 750 συνολικά εκτελεσμένοι πατριώτες στο θυσιαστήριο της Καισαριανής σήκωσαν την Ελλάδα ψηλότερα με εκείνο τον τρόπο που ξέρουν να το κάνουν οι κομμουνιστές. 

Τον τρόπο που περιέγραψε λίγα χρόνια αργότερα ο Μπελογιάννης: «Με την καρδιά μας και με το αίμα μας».

Του Νίκου Μπογιόπουλου 

,,Είχαμε πάρει τη μεγάλη απόφαση να φτάσουμε Εδώ Πάνω, στη Λεύτερη Ελλάδα,,

,,Η συμβολή της γυναίκας στον ΔΣΕ αποτελεί ένα από τα σπουδαιότερα κεφάλαια της ένοπλης ταξικής πάλης στη χώρα μας κατά τον 20ό αιώνα. Στον ΔΣΕ η γυναίκα συμμετείχε ισότιμα με τον άντρα ως μαχήτρια στην πρώτη γραμμή της μάχης, στο πυροβολικό, στην ανίχνευση και στη ναρκοθέτηση, ως τηλεφωνήτρια στις διαβιβάσεις, ως σαμποτέρ, ως τραυματιοφορέας και ως νοσοκόμα στις υγειονομικές υπηρεσίες του ΔΣΕ, στην επιμελητεία, στο μεταγωγικό, στους σταθμούς διοίκησης, ως αξιωματικός, στην οργάνωση και στην εκτέλεση επιχειρήσεων. 

Ακόμα, πολλές γυναίκες αναδείχτηκαν στις ομάδες των Πολιτικών Επιτρόπων Πόλεων και Υπαίθρου. Χιλιάδες άλλες γυναίκες στήριξαν την πάλη του ΔΣΕ στα μετόπισθεν, όπως, για παράδειγμα, στην κατασκευή οχυρωματικών έργων. 

Υπολογίζεται ότι οι μαχήτριες του ΔΣΕ ανέρχονταν στο 1/4 της συνολικής δύναμής του. Ανάμεσα στους μαχητές του ΔΣΕ, ο μέσος όρος ηλικίας των γυναικών ήταν μικρότερος από τον αντίστοιχο των αντρών.,,

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

Αναφορά στην Α' Πανελλαδική Συνδιάσκεψη της ΠΔΕΓ στον Πυξό της Πρέσπας με αφορμή την εκδήλωση που διοργανώνει το ΚΚΕ την Κυριακή 7 Μάη

Στο αμπρί που έγινε η Συνδιάσκεψη, στο βήμα η Ρούλα Κουκούλου

Με αποκάλυψη μνημείου στον Πυξό της Πρέσπας θα τιμήσει το ΚΚΕ τις γυναίκες μαχήτριες του ΔΣΕ. Η αποκάλυψη του μνημείου θα γίνει την Κυριακή 7 Μάη από τον Γενικό Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπα, ενώ την ομιλία θα κάνει η Ελ. Μπέλλου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Ο Πυξός επιλέχθηκε για την ανέγερση του μνημείου καθώς εκεί έγινε η Α' Πανελλαδική Συνδιάσκεψη της ΠΔΕΓ (Πανελλαδική Δημοκρατική Ενωση Γυναικών) το Μάρτη του 1949.

Η συμβολή της γυναίκας στον ΔΣΕ αποτελεί ένα από τα σπουδαιότερα κεφάλαια της ένοπλης ταξικής πάλης στη χώρα μας κατά τον 20ό αιώνα. Στον ΔΣΕ η γυναίκα συμμετείχε ισότιμα με τον άντρα ως μαχήτρια στην πρώτη γραμμή της μάχης, στο πυροβολικό, στην ανίχνευση και στη ναρκοθέτηση, ως τηλεφωνήτρια στις διαβιβάσεις, ως σαμποτέρ, ως τραυματιοφορέας και ως νοσοκόμα στις υγειονομικές υπηρεσίες του ΔΣΕ, στην επιμελητεία, στο μεταγωγικό, στους σταθμούς διοίκησης, ως αξιωματικός, στην οργάνωση και στην εκτέλεση επιχειρήσεων. 

Ακόμα, πολλές γυναίκες αναδείχτηκαν στις ομάδες των Πολιτικών Επιτρόπων Πόλεων και Υπαίθρου. Χιλιάδες άλλες γυναίκες στήριξαν την πάλη του ΔΣΕ στα μετόπισθεν, όπως, για παράδειγμα, στην κατασκευή οχυρωματικών έργων. 

Υπολογίζεται ότι οι μαχήτριες του ΔΣΕ ανέρχονταν στο 1/4 της συνολικής δύναμής του. Ανάμεσα στους μαχητές του ΔΣΕ, ο μέσος όρος ηλικίας των γυναικών ήταν μικρότερος από τον αντίστοιχο των αντρών.

Σ' ένα διάλειμμα

Η ιδρυτική σύσκεψη της ΠΔΕΓ έγινε στις 25 Οκτώβρη του 1948. Αποστολή της ήταν να ενώσει, να κατευθύνει, να οργανώσει τον αγώνα των γυναικών όλης της χώρας, των μαχητριών του ΔΣΕ, των γυναικών στις ελεύθερες περιοχές, αλλά και στην υπόλοιπη Ελλάδα και να συνδέσει το ελληνικό με το παγκόσμιο γυναικείο κίνημα. 

Μέλη της ήταν γυναίκες από το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (ΚΚΕ), τον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας (ΔΣΕ), το Αγροτικό Κόμμα Ελλάδας (ΑΚΕ), το Αντιφασιστικό Μέτωπο των Σλαβομακεδόνων (ΝΟΦ) και τη Δημοκρατική Νεολαία Ελλάδας (ΔΝΕ).

«Είναι η οργάνωση όλων των γυναικών, που παλεύει για τα συμφέροντά τους, για τα δικαιώματά τους, για την προστασία των παιδιών τους (...)

 που κάτω από τη σημαία της θα βαδίσουμε στην απελευθέρωση και τη Νίκη (...) 

την καινούρια ισότιμη ευτυχισμένη ζωή μας στην Ελλάδα» (από την Εισήγηση στην Α' Πανελλαδική Συνδιάσκεψη της ΠΔΕΓ, 1-3 Μάρτη 1949, εκδ. ΠΔΕΓ - Λεύτερη Ελλάδα).

Στην εισήγηση για την Α' Πανελλαδική Συνδιάσκεψη, σχετικά με τη δουλειά της ΠΔΕΓ στις μαχήτριες του ΔΣΕ, σημειώνονται τα εξής:

 «Η ΠΔΕΓ δεν είναι στρατιωτική οργάνωση. Τον πόλεμο τον κάνει ο στρατός. Αυτός κάνει και την ειδική πολεμική δουλειά στις μαχήτριες. Γι' αυτό η ΠΔΕΓ δε θα έχει οργανώσεις της μέσα στα τμήματα του ΔΣ. Θα 'χει μέλη της όσες μαχήτριες θέλουν ν' ανήκουν στις γραμμές της και θα προσπαθήσει να αγκαλιάσει όλες τις μαχήτριες».

Η επιδίωξή της ήταν να βοηθήσει τα μέλη της να υπερνικήσουν τις δυσκολίες του πολέμου, να τις εμψυχώσει, να τους δώσει βαθύτερη συνείδηση της μεγάλης τους αποστολής, βοηθώντας έτσι το έργο του ΔΣΕ.

Ξεχωριστή σημασία είχε η δουλειά στα ελεύθερα χωριά και συγκεκριμένα η συμβολή της ΠΔΕΓ στη συμμετοχή των γυναικών στους λαϊκούς θεσμούς: 

«Στις συνελεύσεις των χωριών πολλές φορές γίνονται κοινές, κρύες, τυπικές εισηγήσεις, με γενικολογίες και αρχίζουν κατεβατά τα καθήκοντα. 

Χρειάζεται με καλή δουλειά να διαφωτίζουμε τις γυναίκες, να τους εξηγούμε την ανάγκη της θυσίας, να τις ανεβάζουμε πολιτικά, να τις συγκινούμε, να τις ενθουσιάζουμε», αναφέρονταν στην εισήγηση.

Επιπλέον, η ΠΔΕΓ έριξε ιδιαίτερο βάρος στην οργάνωση του αγώνα των γυναικών στις περιοχές που δεν είχε τον έλεγχο ο ΔΣΕ. 

Βασικό καθήκον της ήταν:

«...Να ξεσηκώσει, να κινητοποιήσει, ενώνοντας στην πάλη όλες αυτές τις λαϊκές γυναικείες μάζες, να τις κάνει εφεδρείες του αγώνα και του ΔΣ... Δεν πρέπει να απαιτούμε την ίδια προσφορά και την ίδια δύναμη πάλης απ' όλες τις γυναίκες. 

Εμείς πρέπει να κινούμε κάθε μέρα όλο και περισσότερες γυναικείες μάζες να παίρνουν θέση στον αγώνα.

 Αλλη τη θέση αυτή θα την πάρει μ' ένα δεματάκι για τον αγωνιστή, άλλη με το να κερδίσει στην προσπάθεια της συμφιλίωσης τη γυναίκα του ΜΑΥ και να τον πείσει ν' αφήσει το όπλο της καταστροφής του, άλλη με το κατέβασμα στην απεργία κι άλλη με το όπλο. 

Ολες όμως μαζί, άλλη με το βόλι κι άλλη με πετραδάκι, θα χτυπούν τον εχθρό... 

Μια αγωνίστρια έκανε θαυμάσια δουλειά, πηγαίνοντας να γαζώσει με πρόφαση πως δεν έχει μηχανή στο απέναντι από το σπίτι της στρατιωτικό ραφείο που σύχναζαν φαντάροι...» (εφημερίδα «Μαχήτρια», αρ. φυλ. 5, 16 Νοέμβρη 1948).

Η ιδρυτική σύσκεψη

Μαχήτριες του ΔΣΕ από τη Νότια Ελλάδα στη Συνδιάσκεψη

Στην ιδρυτική σύσκεψη συμμετείχαν 42 αντιπρόσωποι που είχαν εκλεγεί από συνελεύσεις, όμως την ΠΔΕΓ: «Την φτιάχνει το αίμα από τις εκατοντάδες συντρόφισσές μας που 'πεσαν για τη λευτεριά. Την δημιουργούν οι χιλιάδες μαχήτριες που αυτήν την ώρα στο χαράκωμα χτυπάνε τον εχθρό. 

Αυτές που σκάβουν το οχυρό και τρέχουν με τη ζαλίγκα. 

Αυτές που μέσα στη φριχτή τρομοκρατία της πόλης τοιχοκολλούν τον Τύπο της λευτεριάς, παλεύουν και τραγουδώντας αντικρίζουν το εκτελεστικό απόσπασμα», είχε τονίσει η Βέρα Βρανά στην ομιλία της.

Η Ηρώ Μπαρτζώτα, αντιπρόσωπος του ΚΚΕ, ανέδειξε στην ομιλία της: 

«Η γυναίκα έχει παράδοση στον πόλεμο. Ατομικά, όμως, και μεμονωμένα. Μόνο τώρα η γυναίκα παίρνει μαζικά μέρος στον πόλεμο και παλεύει δίπλα στον άντρα μαχητή. Εκτιμιέται απ' όλους, γίνεται αξιωματικός, Πολιτικός Επίτροπος, ανδραγαθεί στη μάχη. 

Θα πρέπει να είμαστε αισιόδοξες για το μέλλον, γιατί ξέρουμε πώς ξεκινήσαμε, πού φτάσαμε με την πάλη μας και πώς τώρα με τη δουλειά μας, με την Ενωσή μας θα συμβάλλουμε πιο αποφασιστικά για να 'ρθει γρήγορα η νίκη».

Η σύσκεψη εξέλεξε Επιτροπή της Ενωσης, που αποτελούταν από 15 γυναίκες, και αντιπροσωπεία για το Β' Διεθνές Συνέδριο της ΠΔΟΓ.

 Οι γυναίκες που συμμετείχαν στην Επιτροπή ήταν οι: Χρύσα Χατζηβασιλείου, Ρούλα Κουκούλου, Βέρα Νικολεύσκο, Βάγιω Βουρλά, Ηρώ Μπαρτζιώτα, Ρίτα Λαζαρίδου, Μαρία Νάκου, Ουρανία Περοβίτου, Καίτη Νικολέτου, Αφροδίτη Πιάκου, Καίτη Χαλυβοπούλου, Σουμέλα Σιδηροπούλου, Μαρίκα Κακαβά.

Η Α' Πανελλαδική Συνδιάσκεψη της ΠΔΕΓ

Στις 1-3 Μάρτη 1949 πραγματοποιήθηκε η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη της ΠΔΕΓ. Η Συνδιάσκεψη έγινε μέσα στη φωτιά της μάχης, σ' ένα πολεμικό αμπρί στο Βίτσι.

Ιδιαίτερη σημασία είχε η προετοιμασία της Συνδιάσκεψης, η εκλογή των αντιπροσώπων, αλλά και οι δύσκολες συνθήκες που αντιμετώπισαν οι γυναίκες μέχρι να φτάσουν στο Βίτσι:

«Τα χιόνια λιώσανε και πάνω στην πλαγιά του Ρότο το παχύ φύλλωμα του δάσους έφτιαξε ένα μαλακό στρώμα, λες και η μάνα γη έστρωσε τα βουνίσια βελούδα της για τα μπαρουτοκαπνισμένα παιδιά της. Εδώ πριν λίγες μέρες μαζεύτηκαν οι μαχήτριες του 3ου Τάγματος της 108ης Ταξιαρχίας μας.

 Στην πανηγυρική αυτή συγκέντρωση άρχισαν τις προετοιμασίες τους για να γιορτάσουν τη Διεθνή Μέρα της Γυναίκας στις 8 Μάρτη.

Εβγαλαν τους αντιπροσώπους που θα στείλουν στη συνδιάσκεψη γυναικών. Μίλησαν για τη ζωή, για τον πόλεμο, για τα ζητήματά τους. Πόσο θα συγχυζόταν η μαντάμ Εφοπλιστίδου, η κυρία Τραπεζιτοπούλου αν από κάπου μπορούσε να δει αυτά τα ατίθασα ανυπότακτα κορίτσια της Ελλάδας. Τα κορίτσια αυτά, τις καλύτερες θυγατέρες του λαού της Ελλάδας, που με το ντουφέκι στο χέρι διεκδικούν και κερδίζουν τη ζωή τους...» (ραδιοφωνικός σταθμός «Ελεύθερη Ελλάδα»: «Οι μαχήτριες εκλέγουν τις αντιπροσώπους για την Α' Συνδιάσκεψη της ΠΔΕΓ», 2.3.1949).

Μεγάλη ήταν η σημασία της προετοιμασίας της Α' Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης της ΠΔΕΓ από τις γυναίκες. Τους έδωσε ώθηση στο να κινητοποιηθούν, ν' ανεβάσουν τη μαχητικότητά τους, τον ενθουσιασμό τους.

Μπροστά στη Συνδιάσκεψη, οι μαχήτριες του ΔΣΕ έβαλαν άμιλλα σ' όλους τους τομείς της δράσης τους. Το κάθε στέλεχος, η κάθε μαχήτρια προσπάθησε να βρει και να πετύχει κάτι καινούργιο, κάτι μεγαλύτερο. Βγήκαν εκατοντάδες σκοπεύτριες, καινούργιες σαμποτέρ, ολμίστριες, ανιχνεύτριες.

 Στη Σχολή Αξιωματικών, στα έμπεδα, στα συνεργεία, στους σχηματισμούς, στις μεταφορές, παντού, με ανέβασμα της απόδοσης προετοιμάστηκε η Συνδιάσκεψη.

Γινόταν μεγάλη καμπάνια εκλαΐκευσης προς τιμή της Συνδιάσκεψης. Είχαν βγει χιλιάδες τρικ και προκηρύξεις, 175.000 έβγαλε η Επιτροπή της ΠΔΕΓ και χωριστά τα δικά της κάθε περιοχή και ταξιαρχία. Μόνο η 107η Ταξιαρχία έβγαλε 9.500 έντυπα τρικ, 2.500 χειρόγραφα και πολυγραφημένη εφημερίδα. Τοιχοκολλούνταν παντού αφίσες, γράφονταν συνθήματα, μιλούσαν οι τηλεβόες.

Παράλληλα γινόταν οργανωτική δουλειά. Συσκέψεις στελεχών σ' όλες τις περιοχές για την καλύτερη προετοιμασία και συμβολή τους στη Συνδιάσκεψη. Συνελεύσεις που καθόριζαν το πλάνο της άμιλλας. Με την ίδια ένταση και ενθουσιασμό δούλευαν όλα τα τμήματα.

Με τον ίδιο ενθουσιώδη τρόπο προετοιμάζονταν για τη Συνδιάσκεψη και οι γυναίκες στις απελευθερωμένες από τον ΔΣΕ περιοχές, στα χωριά. Μόνο τα μέλη της ΑΦΖ στα χωριά Φλώρινας και Καστοριάς δούλεψαν με άμιλλα για τη Συνδιάσκεψη και προσέφεραν στον ΔΣ 425 ζεύγη κάλτσες, 373 οκ. μαλλί, έβγαλαν 45 αντάρτισσες απ' τα κατεχόμενα και ενίσχυαν με τρόφιμα τα νοσοκομεία. 

Οι αγρότισσες απ' τα μισοελεύθερα χωριά Βεντζίων - Γρεβενών έπλεξαν σε δυο βδομάδες 2.000 ζεύγη κάλτσες, 500 φανέλες... 

Εγιναν κινητοποιήσεις για γάλα των παιδιών σε 6 χωριά, για το άνοιγμα των σχολείων σε 4, για την ειρήνευση σε 1. Μπήκαν βάσεις της Ενωσης σε 6 καινούρια χωριά και δημιουργήθηκε επαφή με μια πόλη.

Η Γιάννα Τρικαλινού αφηγείται σχετικά με την πορεία των αντιπροσώπων για τη συμμετοχή τους στη Συνδιάσκεψη: 

«...Πήρα μέρος βέβαια και στη Συνδιάσκεψη στο Βίτσι, έγινε το Μάρτη του 1949. Ξεκινήσαμε 12 κοπέλες από το Καρπενήσι, τη μάχη του Καρπενησίου και στην πορεία γίναμε 17, ήρθανε κι άλλες μαζί μας. Είχαμε 15 μέρες πορεία, αξιολύπητες, ταλαιπωρημένες πολύ (...) Στο Βίτσι ξεχωρίζαμε από την ταλαιπωρία. Τις περισσότερες μας έπιανε ο ύπνος μέσα στη Συνδιάσκεψη, δεν είχε ξεπεραστεί η ταλαιπωρία. Τη νύχτα περπατούσαμε, τη μέρα σταματούσαμε. 

Μας άφησαν μετά από τη Συνδιάσκεψη. 

Ηταν πραγματικά καταπληκτική Συνδιάσκεψη, ήταν αντιπρόσωποι από τη Νότια Ελλάδα, μίλησα βέβαια και στη Συνδιάσκεψη. Είχαν έρθει κι από 6 σοσιαλιστικές χώρες κι από τη Γαλλία αντιπροσωπίες ξένες. 

Μετά, όταν τέλειωσε η Συνδιάσκεψη, μας έβαλαν σ' ένα μέρος εκεί να ξεκουραστούμε, να συνέλθουμε και να συνεχίσουμε και πάλι την πορεία. 

Ημαστε στην Πρέσπα, εκεί πήγαμε να φυλαχτούμε, ευτυχώς που ήμαστε στην πλαγιά γιατί οι σφαίρες πέφτανε από τα αεροπλάνα, αφού μιας συντρόφισσας της τρύπησαν τη χλαίνη. Ευτυχώς δεν έπαθε καμία μας τίποτα γιατί προλάβαμε και πέσαμε στην πλαγιά, μας εντόπισαν τα αεροπλάνα και κατέβαιναν χαμηλά».

Οι αντιπρόσωποι αντιμετώπισαν πολλά εμπόδια και δυσκολίες για να φτάσουν, χαρακτηριστική είναι η παρακάτω περιγραφή των αντιπροσώπων γυναικών από τη Νότια Ελλάδα:

«Δεκαοχτώ κοπέλες φτάσαμε στο χώρο της Συνδιάσκεψης σαν αντιπρόσωποι των μαχητριών του Κλιμακίου και των γυναικών της Νότιας Ελλάδας. Φτάσαμε ύστερα από 26 ολόκληρες μέρες πορεία, μέσα στα χιόνια και στις παγωνιές, αντιμετωπίζοντας θαρραλέα τους εχθρικούς κλοιούς και τις ενέδρες και παρακάμπτοντας τα ναρκοπέδια.

 Ξεκινήσαμε από το Καρπενήσι. Από την πρώτη κιόλας μέρα, στον αυχένα του Καρπενησιού, μας έπιασε χιονοθύελλα. 

Εμείς, όμως, είχαμε πάρει τη μεγάλη απόφαση να φτάσουμε εδώ πάνω, στη Λεύτερη Ελλάδα, στην καθορισμένη ημερομηνία και γι' αυτό αψηφούμε κάθε κίνδυνο. 

Με τα όπλα μας και φορτωμένες τους γυλιούς με τις σφαίρες και τις χειροβομβίδες, ανεβαίνουμε τις ανηφοριές και κατεβαίνουμε τις απότομες κατηφοριές. Το χιονόνερο που πέφτει πάνω μας σε λίγα λεπτά φαίνεται σωστό κρύσταλλο. 

Τα μάτια δεν φαίνονται από τα παγωμένα στρώματα που 'χαν στοιβαχτεί το ένα πάνω στ' άλλο, γύρω στις κόγχες. 

Τα μαλλιά μας είναι σκεπασμένα με κρύσταλλα. Ολόκληρες είχαμε μετατραπεί σε κινούμενα παγωμένα φαντάσματα».

Η Βάγια Παπακόγκου είχε τοποθετηθεί στο Επιτελείο της Ι Μεραρχίας Θεσσαλίας ως βοηθός του Πολιτικού Επιτρόπου και στη συνέχεια της απονεμήθηκε ο βαθμός της υπολοχαγού Πολιτικού Επιτρόπου. 

Ως υπεύθυνη των μαχητριών της 1ης Μεραρχίας, περιέγραφε την πορεία προς τη Συνδιάσκεψη:

«Και δεν ήταν απλό να πάνε οι γυναίκες αντιπρόσωποι σ' αυτό το συνέδριο, μέσα στη φωτιά του πολέμου. Διακινδύνευαν τη ζωή τους και πέρασαν χίλιες-μύριες κακουχίες.

 Ξεκίνησαν και έφτασαν ένα μήνα περίπου μετά στον τόπο προορισμού τους. Στην πορεία, αλλά και στην επιστροφή, τα πόδια δεν έβρισκαν πουθενά ίσιο τόπο να πατήσουν... 

Τις πλαγιές διαδέχονταν οι γκρεμοί και τους γκρεμούς δασωμένες ζώνες, που τα δέντρα μας εμπόδιζαν να βλέπουμε προς τα πού λοξοπήγαν οι μπροστινοί μας κι αν εκείνοι που μας ακολουθούν βρίσκονται πίσω μας... Ολες τις προμεσημεριάτικες ώρες ο "Γαλατάς" έψαχνε τις πλαγιές της ρεματιάς σε απόσταση περί το μισό περίπου χιλιόμετρο μπροστά μας, εκεί που υπολόγιζαν οι μοναρχοφασίστες πως θα βγαίναμε».

Τελικά, στην Α' Πανελλαδική Συνδιάσκεψη της ΠΔΕΓ πήραν μέρος 325 γυναίκες - αντιπρόσωποι απ' όλες τις μεριές της χώρας (πλην της Πελοποννήσου), ώστε να ενώσουν την προσπάθειά τους, να διδαχτούν από την πείρα, να κάνουν αποφασιστικότερη την πάλη τους, κινώντας στον αγώνα κι άλλες γυναίκες.

Η συμμετοχή των γυναικών στη Συνδιάσκεψη χαρακτηρίστηκε από αγωνιστικότητα, ωριμότητα και αποφασιστικότητα για τη συνέχιση του δίκαιου αγώνα τους.

Στη Συνδιάσκεψη δεν φάνηκε μόνο ο απαράμιλλος ηρωισμός, μα και η ωριμότητα και το πολιτικό ανέβασμα της γυναίκας. Μίλησαν για τα προβλήματα. Στάθηκαν στις δυσκολίες και στις αδυναμίες που ακόμα υπάρχουν, υπόδειξαν τρόπους για να καλυτερέψει η ειδική πολιτική δουλειά στις γυναίκες του ΔΣΕ. Στη Συνδιάσκεψη ακούστηκε με τις αντιπροσώπους της η γυναίκα της κατεχόμενης Ελλάδας. 

Τόνισαν όλες την αγάπη της σκλαβωμένης πατριώτισσας για τον ΔΣ και την αντίστασή της, πώς κρύβει τους ελεύθερους σκοπευτές, πώς μοιράζει τον Τύπο της λευτεριάς και τι μπορεί να πετύχουν οι γυναίκες με τη μαζική πάλη τους. 

Οι γυναίκες στην Ιερισσό πήραν τα όπλα από τους άντρες τους, τα πέταξαν στην αστυνομία, λέγοντας: «Αν θέλετε φρουρά γράψτε στον Τσαλδάρη να σας στείλει, οι άντρες μας έχουν οικογένεια, δεν μπορούν να κρατάν όπλα για ξένα συμφέροντα».

Μέσα από το καμίνι της πάλης αναπλάθεται, μεταμορφώνεται, βγαίνει ο καινούριος τύπος της λαϊκής αγωνίστριας που κέρδισε το θαυμασμό και το σεβασμό του λαού.

Η Συνδιάσκεψη, μελετώντας τις αδυναμίες και την πλούσια πείρα που συγκεντρώθηκε, έβγαλε συμπεράσματα και χάραξε καθήκοντα.

Η ΠΔΕΓ ήταν μέλος της Παγκόσμιας Δημοκρατικής Ομοσπονδίας Γυναικών (ΠΔΟΓ). 

Μάλιστα, συμμετείχε στο Β' Συνέδριό της στη Βουδαπέστη, το 1948, με αντιπροσωπεία της, που επικεφαλής της ήταν η Χρύσα Χατζηβασιλείου, καθώς και στο Συμβούλιο της ΠΔΟΓ, που συγκλήθηκε στη Μόσχα το Νοέμβρη του 1949. 

Η ΠΔΕΓ συμμετείχε και τον Απρίλη του 1949 στο Παγκόσμιο Συνέδριο για την Ειρήνη, οι εργασίες του οποίου διεξάγονταν ταυτόχρονα στην Πράγα και στο Παρίσι.

Σημείωση: Το κείμενο προέρχεται από το αντίστοιχο κεφάλαιο της έκδοσης «Η συμμετοχή των γυναικών στο Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας (1946-1949)», που είναι μια συλλογική εργασία του Τμήματος της ΚΕ του ΚΚΕ για την Ισοτιμία των Γυναικών και εκδόθηκε προς τιμή των 70 χρόνων από την έναρξη του αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, από τη «Σύγχρονη Εποχή».

Πηγή:Ριζοσπάστης