-τα ΠΙΑΝΑΝΕ;; --ΔΕΣ τα «ΔΟΥΝΑΙ και ΛΑΒΕΙΝ» k ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΤΟ ΣΚΆΝΔΑΛΟ:

    

NOVARTIS και θεάματα:

Τα πιάνανε πολιτικοί για να διευκολύνουν τις δουλειές της NOVARTIS; Δεν το ξέρουμε. Αυτή την… λεπτομέρεια ας την απαντήσει η καθαρτήρια Βουλή και η εξίσου καθαρτήρια Δικαιοσύνη. 

Πάμε σε αυτά που ξέρουμε.

    Πρώτον: Στην Ελλάδα (και στον καπιταλιστικό κόσμο) το φάρμακο είναι εμπόρευμα, πουλιέται και αγοράζεται, που σημαίνει ότι θεωρείται νόμιμο και ηθικό κάποιοι να βγάζουν κέρδη από την αρρώστια, από τον πόνο των ανθρώπων.

    Δεύτερον: Στην Ελλάδα, στο πλαίσιο αυτής της κερδοφορίας πάνω στον ανθρώπινο πόνο, οι φαρμακευτικές εταιρείες μόνο την πενταετία 1997-2001 σημείωσαν αύξηση κερδών ύψους 2.842%!!! (ΙΟΒΕ – Ριζοσπάστης 23/7/2004)

    Τρίτον: Την δεκαετία του ’90 η μεσοσταθμική φαρμακευτική δαπάνη αύξανε στην Ελλάδα με ρυθμούς 27%-30% κατ’ έτος ενώ την δεκαετία του 2000 η φαρμακευτική δαπάνη αύξανε με ρυθμούς άνω του 20% κατ’ έτος (ο.π). 

    Τέταρτον: Ενώ το 2000 η δημόσια φαρμακευτική δαπάνη ήταν 1,278 δισ. ευρώ και ως ποσοστό του ΑΕΠ ήταν 0,90%, το 2009 υπερδιπλασιαστηκε και εκτινάχτηκε στα 5,090 δισ. ευρώ και στο 2,2% του ΑΕΠ παραμένοντας σε υψηλότατα επίπεδα (1,5% – 3,215 δις. ευρώ) ακόμα και το 2012, δηλαδή επί Μνημονίων (Ετήσια Εκθεση αγοράς φαρμάκων ΙΟΒΕ 2012, σελ. 30) – σύμφωνα με τα συνδυαστικά στοιχεία ΙΟΒΕ, ΕΟΠΥΥ, ΕΣΔΥ η δημόσια δαπάνη κυμάνθηκε ως εξής: 

2009: 5,108 δις, 

2010: 4,522 δις, 

2011: 3,750 δις,

 2012: 2,845 δις, 

2013: 2,371 δις, 

2014: 2,019 δις, 

2015: 2 δις, 

2016-2018: 1,945 δις κατ’ έτος)  

    Πέμπτον:  Παρά τα όσα λένε οι φίλοι της τρόικας περί μείωσης της δημόσιας φαρμακευτικής δαπάνης ένεκα των Μνημονίων, η αλήθεια είναι πως ό,τι κόπηκε ως δαπάνη από το δημόσιο ταμείο, με τις αποφάσεις των μνημονιακών σωτήρων μεταφέρθηκε απευθείας στις τσέπες του λαού ως ιδιωτική φαρμακευτική δαπάνη.

 Ετσι ενώ το 2009 η ιδιωτική φαρμακευτική δαπάνη ήταν το 19,2% της συνολικής, το 2015 είχε εκτιναχθεί στο 33,7%. 

Με άλλα λόγια το 2015 οι συνολικές πωλήσεις φαρμάκων ανήλθαν στα 4,2 δις. ευρώ που σημαίνει ότι τα περίπου 2,5 δις. ευρώ που κόπηκαν από την δημόσια δαπάνη μετακυλήθηκαν στην ιδιωτική δαπάνη (έκθεση ΙΟΒΕ 2016).

    Εκτον: Ένα ακόμα στοιχείο της «θεραπευτικής» ιδιότητας των Μνημονίων είναι ότι το 2009 η φαρμακευτική δαπάνη ως ποσοστό της δαπάνης υγείας ήταν στην Ελλάδα 28,3% ενώ στον ΟΟΣΑ 16,9%. 

Το 2013 – μετά από 3 χρόνια Μνημονίων – η δαπάνη στην Ελλάδα είχε αυξηθεί στο 30,5% της δαπάνης υγείας όταν στον ΟΟΣΑ είχε πέσει στο 15,9% (Πηγή: ΟΟΣΑ Health Statistics 2014 – «Φαρμακευτική πολιτική: Η υφιστάμενη κατάσταση και οι προτεραιότητες» Γιάννης Μπασκόζος, ΓΓ. Δημόσιας Υγείας, Υπουργείο Υγείας)         

    Εβδομον: Η κατά κεφαλήν δημόσια φαρμακευτική δαπάνη στην Ελλάδα το 2009 ήταν 460 ευρώ όταν στην ΕΕ ήταν 291 ευρώ ενώ ακόμα και το 2012 η σχέση ήταν Ελλάδα: 272 ευρώ – ΕΕ: 260 ευρώ. 

Το 2014 η ιδιωτική φαρμακευτική δαπάνη στην Ελλάδα ήταν 166 ευρώ  ενώ στην ΕΕ ήταν 131 ευρώ (Εκθεση ΣΦΕΕ 2015-2016).

    Επαναλαμβάνουμε: Τα πιάνανε πολιτικοί για να γίνονται αυτές οι υπέρ φαρμακοβιομηχανιών «δουλίτσες» στην Ελλάδα; Επαναλαμβάνουμε: Δεν το ξέρουμε. 

Πάμε σε αυτά που ξέρουμε.

    Η NOVARTIS εμπλέκεται σε υποθέσεις διαφθοράς από ΗΠΑ και Ιαπωνία μέχρι Κορέα, Κίνα και Ιταλία. Αλλά είναι μόνο η NOVARTIS;

    Ας δούμε πως δουλεύει το «συστηματάκι»: Οι φαρμακευτικές λαδώνουν, κερδίζουν με αυτό τον τρόπο δισεκατομμύρια επί δισεκατομμυρίων, μετά έρχονται οι αρχές, τους επιβάλουν ένα πρόστιμο που κινείται συνήθως στο 10% των όσων κέρδισαν δια του λαδώματος, οι φαρμακευτικές το πληρώνουν και η «δουλίτσα» συνεχίζεται μέχρι το επόμενο λάδωμα που θα φέρει τα επόμενα υπερκέρδη που θα κουκουλωθούν με το επόμενο πρόστιμο κοκ.

    

Χαρακτηριστικά στοιχεία ότι αυτή η τακτική ακολουθείται με την μορφή «σκοινί – κορδόνι» και ότι κάθε άλλο παρά «κάθαρση» συνιστούν τα πρόστιμα και οι «καθάρσεις» (αντίθετα λειτουργούν σαν διαδικαστική κολυμπήθρα ώστε να επαναλαμβάνεται το ίδιο έργο) είναι τα στοιχεία που προέρχονται από τις ΗΠΑ.

    Στις ΗΠΑ ο κατάλογος των προστίμων προς φαρμακευτικές είναι μακρύς. Αλλά αυτό ουδέποτε σταμάτησε το λάδωμα και την κομπίνα που αποφέρουν τεράστια κέρδη.

    Ενδεικτικά:

2001 – εταιρεία TAP- 875 εκατ.δολάρια

2002 – εταιρεία Schering- 500 εκατ.δολάρια

2003 – εταιρεία AstraZeneca – 365 εκατ.δολάρια

2004 – εταιρεία Schering- 345 εκατ.δολάρια

2004 – εταιρεία Pfizer – 430  εκατ.δολάρια

2005 – εταιρεία Serono – 704 εκατ.δολάρια

2006 – εταιρεία Mylan –  465 εκατ.δολάρια

2006 –  εταιρεία Schering – 435 εκατ.δολάρια

2007 – εταιρεία Pharma –  601 εκατ.δολάρια

2007 – εταιρεία Bristol – 515 εκατ.δολάρια

2008 – εταιρεία Merc – 650 εκατ.δολάρια

2008 – εταιρεία Cephalon – 425 εκατ.δολάρια

2009 – εταιρεία Pfizer –  2,3 δισ. δολάρια

2009 – εταιρεία Eli Lilly – 1,4 δισ. δολάρια

2010 – εταιρεία GlaxoSmithKline –  750 εκατ.δολάρια

2010 – εταιρεία Allergan –  600 εκατ.δολάρια

2010 – εταιρεία AstraZeneca –  520 εκατ.δολάρια

2012 – εταιρεία Amgen –   762 εκατ.δολάρια

2012 – εταιρεία Abbott – 1,5 δισ. δολάρια

2012 – εταιρεία GlaxoSmithKlin – 3 δισ. δολάρια

2013 – εταιρεία Johnson & Johnson – 2,2 δισ. δολάρια

    Αυτά στην Αμερική. Τα πρόστιμα – πρόστιμα, η «κάθαρση» – «κάθαρση» και η λοβιτούρα – λοβιτούρα!

    Αλλά πως το λέει εκείνη η φράση που αποδίδεται στον Ρούσβελτ; Α, ναι: «Οταν παίρνονται παρουσίες στη Βουλή, είναι πολλοί βουλευτές που δεν ξέρουν τι πρέπει να απαντήσουν: «Παρών» ή «αθώος»…» .

    Υπογραμμίζουμε ότι πρόκειται για φράση που αποδίδεται στον Ρούσβελτ. Όχι σε Έλληνα αξιωματούχο. Συνεπώς τη δράση της πολιτικής «βιομηχανίας» που λειτουργεί με όρους προσωπικής ιδιοτέλειας ή υπό την κατεύθυνση ισχυρών ταξικών συμφερόντων, που προωθεί διατάξεις εξυπηρέτησης «φίλων» και «ημετέρων», θα πρέπει να την αναζητήσουμε αλλού. Στην Αμερική ενδεχομένως. Στην Ελλάδα, όχι…
    

Στην Ελλάδα,  από την άλλη, δεν χρειάζεται να το έχει πει ο Ρούσβελτ. Το λέει ο θυμόσοφος λαός: «Η  ψείρα έχει βγει στο γιακά». Όποια πέτρα κι αν σηκώσεις από κάτω κρύβεται μια προστυχιά, μια λαμογιά. 

Όσο πιο δυσώδης είναι η εκάστοτε υπόθεση, τόσο πιο βαθιά το πολιτικό κατεστημένο φέρεται βουτηγμένο σ’ αυτήν.

    Ουδείς, πλέον, εκπλήσσεται: Τσοχατζόπουλοι, Μαντέληδες, «κότερα», χρηματιστηριακές φούσκες, δομημένα ομόλογα, Βαβύληδες, Βατοπέδια, υποβρύχια που γέρνουν, γερμανικές εταιρείες που «λαδώνουν» κατά το δοκούν, εξοπλιστικά, «λίστες Λαγκάρντ», λεηλασία του δημόσιου χρήματος.

    Ένα απίστευτο φαγοπότι. Μαζί με εκείνη τη διαρκή αίσθηση ότι «έκανε ένα δωράκι στον εαυτό του». Που εξελίσσεται πάνω στην πλάτη του ελληνικού λαού. Κι όμως κάθε φορά που η μπόχα ξεχειλίζει δεν χάνουν ευκαιρία να δώσουν το «παρών» κι εκείνοι οι πρόθυμοι κλόουν, οι έτοιμοι να υποδυθούν ότι… «πέφτουν από τα σύννεφα».

    Τι υποκρισία! Αλήθεια, δεν τους έχει ενημερώσει κανείς ότι ζουν στη χώρα που η κυβέρνηση έκανε εξωδικαστικό συμβιβασμό με τη «Ζήμενς»; 

Εξωδικαστικό συμβιβασμό σύμφωνα με τον οποίο η «Ζήμενς έχει αναλάβει να χρηματοδοτήσει πρόγραμμα υπέρ της… διαφάνειας. Η «Ζήμενς»!  (σσ: αλήθεια με εκείνο το πόρισμα του ΣΔΟΕ από το 2012 για αθέμιτες πρακτικές της Bayer στην Ελλάδα, τι γίνεται;)…   

    Λέξεις καθημερινής χρήσης και έννοιες αειθαλείς: «Λάδωμα», μίζα, ρουσφέτι. διαφθορά, διαπλοκή, ο «γνωστός», η αδιαφάνεια, η συναλλαγή, η κομπίνα, η διασπάθιση του δημόσιου χρήματος, η αξιοποίηση της πολιτικής εξουσίας ως εφαλτήριο ατομικού πλουτισμού.

    Αλλά: Όλα αυτά είναι «φυσικά φαινόμενα»; 

Αν ήταν έτσι, τότε θα έπρεπε να ασχολούνται μαζί τους οι …μετεωρολόγοι.

 Όλα αυτά είναι προϊόν της «κακής ανθρώπινης φύσης»; Τότε δεν θα ζητούσαμε τα ρέστα από την πολιτική εξουσία, μα από τους ψυχολόγους, άντε και από μερικούς …ψυχιάτρους.

    Προφανώς η σαπίλα που περιβάλλει το δημόσιο βίο συνιστά ένα εξόχως πολιτικό ζήτημα. Που μετά από τόσες απόπειρες… κάθαρσης, η βρωμιά της αποδεικνύεται απείρως ανθεκτικότερη από όλες μαζί τις διακηρύξεις περί «εξυγίανσης».

    Πού οφείλεται, επομένως, αυτή η διαχρονικότητα του προβλήματος αν όχι στο γεγονός ότι η ρίζα του προβλήματος (άρα και της λύσης του) ξεκινάει από τα σπάργανα του πολιτικο-οικονομικού συστήματος, των δομών του, της λειτουργίας του;

    Ο φαύλος κύκλος της διαφθοράς – ό,τι κι αν λένε οι «αντιδογματικοί» και «ανοιχτόμυαλοι» εξορκιστές τέτοιων αναλύσεων – έχει ένα βασικό προστάτη, τροφοδότη, «νονό»: 

Είναι η ταξική διάρθρωση του συστήματος της «ελεύθερης αγοράς». 

Εκεί γεννιέται και αναπαράγεται ο φαύλος κύκλος της διαφθοράς. Μιας και, τελικά, η πολιτική διαφθορά, η πολιτική της διαφθοράς, και η διαφθορά της πολιτικής, δεν αποτελούν παρά έκφραση (και αποτέλεσμα) της καταχρηστικής άσκησης εξουσίας εκ μέρους του ισχυρού εις βάρος του αδύναμου.

    Θεμέλιος λίθος αυτού του συστήματος, που οι διαχειριστές του έχουν καθίσει πάνω στο σβέρκο της κοινωνίας, είναι η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. 

Από κει ξεκινάνε όλα τα υπόλοιπα, τα απόβλητα, τα παράγωγα: «Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», το «δούναι και λαβείν», το «κλέψε για να έχεις», ο «μπάρμπας στην Κορώνη», το «μέσο», οι «άκρες» στους «υψηλά ιστάμενους». Αυτά είναι τα «δόγματα» της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής λειτουργίας του συστήματός τους.

    Στο διεφθαρμένο τους σύστημα δεν έπαψε ποτέ «το ψάρι (να) βρωμάει από το κεφάλι». Αλλά φυσικά, όσο πιο διεφθαρμένος είσαι, τόσο περισσότερο έχεις ανάγκη για «συνενόχους» και «συνυπεύθυνους». Όσο περισσότερο αφήνεις νηστικούς τους πολλούς, τόσο περισσότερο διατείνεσαι ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε»…

    Ως εκ τούτου προσπαθείς να «λαδώνεις» το σύστημα μέχρι το τελευταίο του γρανάζι και να «νομιμοποιήσεις» την αθλιότητά σου με την κλασική συνταγή: Διαχέοντας σε όλη την κοινωνία το φαινόμενο της διαφθοράς. 

Ταξικά πάντα: Στα «ανώτερα κλιμάκια», η διαφθορά (όταν δεν είναι θεσμοθετημένη με νόμους και χοτζέτια) περιγράφεται με μαύρες συναλλαγές κάτω από τραπέζια στρωμένα με χαβιάρια. Στο επίπεδο του «κοσμάκη» εκδηλώνεται με το «φακελάκι».

    Ισχύουν αυτά στην υπόθεση της NOVARTIS; Δεν το ξέρουμε. Πάμε σε αυτό που ξέρουμε.

    Ξέρουμε, δεδομένου ότι η διαφθορά δεν μπορεί να κρυφτεί οι εναλλασσόμενοι στον κυβερνητικό θώκο ήταν ανέκαθεν αναγκασμένοι να την ομολογούν, αλλά, ταυτόχρονα, να αγκομαχούν να την ερμηνεύσουν με βολικό, για την ιδεολογία, την κοσμοθεωρία και, εν τέλει, το πολιτικό τους σύστημα, τρόπο: Δεν φταίει το κοινωνικο-πολιτικό μας σύστημα, λένε. Φταίνε οι άλλοι, φταίει η «αδυναμία» του κράτους, η κομματοκρατία, οι ελεγκτικοί μηχανισμοί…

    Πέραν του ότι όλα τα παραπάνω είναι πλευρές εκείνου ακριβώς που προσπαθούν να αθωώσουν, δηλαδή, του κοινωνικο-πολιτικού τους συστήματος, είναι και αστείο να καμώνονται ότι μέρος της «δουλειάς» τους είναι η πάταξη της διαφθοράς. 

Η «δουλειά» τους είναι άλλη:

• Να δίνουν «θαλασσοδάνεια» στους κεφαλαιοκράτες.
• Να ξεπουλάνε τη δημόσια περιουσία.
• Να κάνουν πλάτες στη φοροδιαφυγή και στην αισχροκέρδεια.
• Να «μοιράζουν» έργα.
• Να κατανέμουν την «πίτα».
• Να κάνουν «κολεγιές» με τους ισχυρούς και να διαμορφώνουν, αντικειμενικά, το εύφορο έδαφος για τα κάθε λογής «μπουμπούκια» και «λαμόγια».

    Έτσι «δουλεύει» το σύστημα. Ανεξαρτήτως ποιος ταγός το υπηρετεί, ανεξάρτητα ποιο κόμμα το διαχειρίζεται. Κι όταν, από καιρό σε καιρό, μέσα στο «γενικό χαμό» σπάσει κανένα απόστημα, αρχίζει το πανηγύρι! Με εναλλασσόμενους ρόλους:

    Όταν κυβερνούσαν οι Βένετοι και οι Πράσινοι κατηγορούνταν αναμετάξυ τους για τις «ακαθαρσίες» εναλλάσσοντας τους ρόλους «τιμωρών» και «εισαγγελέων». Τώρα, στο ίδιο έργο έχει ενταχθεί και ο ΣΥΡΙΖΑ.

    Το έργο παίζεται συνήθως προεκλογικά και κρατάει από  βδομάδες μέχρι μήνες. Κατά τη διάρκειά του, όλοι οι εμπλεκόμενοι στην παράσταση, διώκτες και διωκόμενοι, κυβερνώντες και πρώην κυβερνώντες, εμφανίζονται να δηλώνουν: «Το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκαλο»!

    Βέβαια, το μόνο μαχαίρι που βλέπει ο λαός είναι εκείνο της ρήσης που λέει: «Όποιος έχει μαχαίρι, τρώει πεπόνι»! 

Και τι μένει από όλη αυτή τη λάσπη; 

Μα ο βούρκος! 

Διότι ο βούρκος είναι δεδομένος. Αδιαμφισβήτητος. Μιλάμε για τον βούρκο ενός πολιτικού και οικονομικού συστήματος που είτε με λαδώματα είτε χωρίς λαδώματα, κουμάντο κάνουν οι «NOVARTIS».

     Και αυτό είναι το μέγα σκάνδαλο, είτε κάποιοι τα πιάσανε, είτε δεν τα πιάσανε. Γιατί, τελικά, η ηθική στην πολιτική δεν ήταν και δεν θα είναι ποτέ μέγεθος ανεξάρτητο από την πολιτική ηθική που το βασικό προσδιοριστικό της στοιχείο είναι τούτο: Το είδος των συμφερόντων που η εκάστοτε πολιτική υπηρετεί.

    Άλλη ηθική παράγεται από την πολιτική που υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού κι άλλη ηθική από την πολιτική που υπηρετεί τα συμφέροντα εκείνων που κερδοσκοπούν (νομίμως) πάνω στις στοιχειώδεις ανθρώπινες ανάγκες για φάρμακο, για στέγη, για παιδεία, για δουλειά.

    Λέτε αυτή η κερδοσκοπία που περιγράφηκε παραπάνω να διευκολύνεται προς όφελος των μονοπωλίων και δια του λαδώματος πολιτικών; Τι να σας πούμε κι εμείς… Δεν ξέρουμε. Εκείνο που ξέρουμε είναι ότι αν το φάρμακο δεν ήταν εμπόρευμα, αντικείμενο κέρδους δηλαδή για κάποιους, τότε κανείς δεν θα είχε λόγο να λαδώνει κανέναν για την προώθησή του.  

    Αυτό, φυσικά, ότι δηλαδή το σκάνδαλο είναι τελικά σύμφυτο με το καπιταλιστικό σύστημα, δεν απαλλάσσει τα τρωκτικά και τα λαμόγια όταν είναι τρωκτικά και λαμόγια. Ούτε τους λασπητζήδες των πολιτικών αντιπάλων τους, όταν είναι λασπητζήδες.

    Όμως: Το εύλογο και απολύτως δικαιολογηµένο αίτηµα της αμείλικτης τιµωρίας των αποδεδειγμένα ενόχων για σκάνδαλα ή της καταισχύνης των αποδεδειγμένα συκοφαντών, δεν πρέπει να συσκοτίζει και να θολώνει την κριτική ικανότητα εντοπισµού της πηγής των σκανδάλων ή της σκανδαλολογίας.

    Και η πηγή των σκανδάλων ή της αξιοποίησης «σκανδάλων» σαν πολιτικό αντιπερισπασμό, θα εντοπίζεται και θα διεξάγεται πάντα στο έδαφος του υπαρκτού βούρκου, θα ξεκινάει από τη βάση, από την ταξική και εκμεταλλευτική φύση ενός συστήματος που – μιας και μιλάμε για το φάρμακο – «κερδοσκοπεί (και) πάνω στην ασθένεια».

Από:

Μπογιόπουλος Νίκος

Η εξεταζόμενη περίοδος της υπόθεσης #NOVARTIS αφορά το διάστημα 2000-2015. Πολύ σωστά. Διότι η περίοδος 1997-2001, όταν οι φαρμακευτικές είχαν -μέσα σε μια μόλις πενταετία- αύξηση κερδών 2.842% (!!!) δεν ήταν σκάνδαλο. 

Ήταν "ελεύθερη αγορά". (α, ναι: όλοι μαζί τα φάγαμε)...

 ΥΠΟΘΕΣΗ «NOVARTIS»

Δες και Τι λέει ο Θ. Παφίλης: 

Σάπισε Τόσο ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ, που ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ στον ΔΟΥΛΟΚΤΗΤΙΣΜΟ

Πυροτεχνικά πλάνα των Αφρικανών που πωλούνται σε ανοικτούς σκλάβους αγορές στη Λιβύη

Είναι το 2018 και έχουν αναδυθεί φρικιαστικά βίντεο από ανθρώπους της Αφρικής που πωλούνται σε δημοπρασίες σε υπαίθριες αγορές της Λιβύης. Δεκάδες χιλιάδες ανυπεράσπιστοι Αφρικανοί μετανάστες και πρόσφυγες διακινδυνεύουν τα πάντα για να φτάσουν στην ακτή της Λιβύης και στη συνέχεια κατά μήκος της Μεσογείου στην Ευρώπη - η οποία θεωρείται η πιο επικίνδυνη διαδρομή στη Γη. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, οι μετανάστες που καταλήγουν σε κέντρα κράτησης επιχειρήσεων πωλούνται σαν αγαθά.

Η Λιβύη έχει γίνει μια σύγχρονη αγορά σκλάβων, κρατώντας τους μετανάστες στο έλεος ενός σύνθετου ιστού για την εμπορία ανθρώπων που είναι ανεκτό από τις πολλές πολιτοφυλακές της χώρας, ένα ζήτημα που αγνοείται σε μεγάλο βαθμό από τον κόσμο, δήλωσε σήμερα ο φωτογράφος που κέρδισε το βραβείο Pulitzer. Ο Νάρκισσο Κοντρέρας, ο οποίος μίλησε στους μετανάστες που κρατούσαν ως σκλάβοι κατά τη διάρκεια ενός έργου φωτογραφικής φωτογραφίας στη Λιβύη, δήλωσε ότι η παγκόσμια προσοχή εστιάζεται στη χώρα της Βορείου Αφρικής ως πύλη για τους μετανάστες που προσπαθούν να φτάσουν στην Ευρώπη δια θαλάσσης.

Όπως λέει ο Leonard Doyle από τη Διεθνή Οργάνωση Μετανάστευσης για τον υπολογισμό του κόστους:  «Όπως είναι συγκλονιστικό όπως φαίνεται, είναι πράγματι αλήθεια. Ο λόγος για τον οποίο δουλεύει το δουλεμπόριο είναι ότι δεν υπάρχει κανένας κανόνας δικαίου σε μεγάλο μέρος της Λιβύης. Η Λιβύη είναι μια χώρα τόσο μεγάλη όσο η Γαλλία, με πολύ χώρο εκεί. Οι μετανάστες έρχονται εκεί ... βλέπουν την υπόσχεση μιας νέας ζωής όταν πηγαίνουν στην τροφή τους στο Facebook και πιστεύουν ότι κάτι υπέροχο τους περιμένει στην Ευρώπη, επειδή ένας λαθρέμπορος έχει καταχραστεί το σύστημα και έχει πουλήσει αυτά που βρίσκονται.

Ο Doyle εξηγεί ότι όταν φτάνουν οι άνθρωποι στη Λιβύη,  «κατεβαίνουν από το λεωφορείο και γρήγορα μπαίνουν σε ένα είδος μηχανής δολοφονίας, μηχανή εκβιασμού. Αποκλείονται από τα υπάρχοντά τους, καλούνται οι οικογένειές τους. Αναγκάζονται, βασανίζονται, δίνουν χρήματα. Και τότε πωλούνται. Απίστευτο, αλλά πωλούνται σε ανοικτούς δημόσιους διαγωνισμούς: 400 δολάρια για έναν εργαζόμενο, ίσως λίγο περισσότερο για μια γυναίκα που μπορεί να τεθεί στο εμπόριο σεξ. Και αυτό συμβαίνει σε ολόκληρη τη χώρα. "

Υπογραμμίζει επίσης ότι αυτό το θέμα καταδεικνύει ότι η διεθνής κοινότητα πρέπει να δώσει μεγαλύτερη προσοχή στη μετα-Καντάφι Λιβύη. 

Προσθέτει:  "Η σύγχρονη δουλεία είναι διαδεδομένη σε όλο τον κόσμο και η Λιβύη δεν είναι καθόλου μοναδική. Αυτό συμβαίνει στις ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου καθώς και στις υποανάπτυκτες χώρες. Αλλά αυτό που είναι ιδιαίτερα συγκλονιστικό είναι ότι αυτό συμβαίνει αποτελεσματικά στο ύπαιθρο, όπου οι άνθρωποι μπορούν να πάνε σε μια αγροικία, να υποβάλουν προσφορά και να καταλάβουν "έναν άνθρωπο". 

Το βίντεο δείχνει πως η 21χρονη νίκη που έφυγε από την κατάσταση της Νέας Νέας Ζηλανδίας πωλήθηκε σε δημοπρασία σκλάβων. Ο νεαρός μιλά για τις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης, την έλλειψη φαγητού και την κακομεταχείριση που έπρεπε να υποφέρει στα χέρια των κατακτητών του.

Πηγή: observerink.com

Ο κόσμος του «έμπορα» Νovartis:475.000 $ για να Σωθεί το Παιδί

Αν η ερώτηση είναι «το παιδί σου ή 475.000$», η απάντηση ποια είναι;

Νovartis: Πουλάει θεραπεία για τη λευχαιμία 475.000 δολάρια. ΤΑ ΕΧΕΙΣ ??… 

Γράφει η Σοφία Χουδαλάκη !!

Όταν αρρωσταίνει ένα παιδί, αρρωσταίνει το αύριο του κόσμου. Όταν αυτό το παιδί το έχεις κρατήσει αγκαλιά, ξέρεις ότι στην ερώτηση «το παιδί σου ή τη ζωή σου» η απάντηση είναι αυθόρμητη «τη ζωή μου, αλλά μη μου αγγίξεις το παιδί».

 Αν η ερώτηση είναι «το παιδί σου ή 475.000$», η απάντηση ποια είναι;

Ένας ψίθυρος μόνο μπορεί να είναι η απάντηση, ένα βουβό μέτρημα. 

Αν είσαι από τους τυχερούς που ακόμα βγάζουν ένα χιλιάρικο τον μήνα, χρειάζεσαι 475 μήνες για να αποταμιεύσεις αυτό το ποσό. Οι 475 μήνες μεταφράζονται σε 39 χρόνια και 6 μήνες δουλειάς, χωρίς ούτε 1 ευρώ έξοδα. Χωρίς φαί, χωρίς νερό, χωρίς εφορία, χωρίς ζωή. Τα 39 χρόνια και 6 μήνες είναι ολόκληρος ο εργασιακός βίος ενός ανθρώπου, από την αρχή μέχρι τη σύνταξη. Το παιδί, όμως, έχει μόνο λίγους μήνες ζωής. Τα 39 χρόνια και οι 6 μήνες δεν υπάρχουν…

475.000 ευρώ κοστολογεί η γνωστή μας πολυεθνική φαρμακευτική Novartis τη θεραπεία για τη λευχαιμία με το όνομα KYMRIAH. 

Τετρακόσιες εβδομήντα πέντε χιλιάδες ευρώ – ακόμα και για να γράψεις τον αριθμό χρειάζεσαι χώρο – για να σωθεί το παιδί, αφού ο τύπος λευχαιμίας που αντιμετωπίζει το συγκεκριμένο φάρμακο, η B κυτταρική οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία εμφανίζεται, κυρίως, σε παιδιά ή νέους έως 25 ετών. 

Η πρώτη έγκριση από τον FDA (Αμερικάνικος Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων) για χορήγηση του φαρμάκου δόθηκε στα τέλη Αυγούστου του 2017. Μετά τη σχετική ανακοίνωση ακολούθησαν, στον διεθνή και ελληνικό τύπο, πανηγυρικά δημοσιεύματα που εξήραν το κατόρθωμα της Novartis.

Είναι όντως κατόρθωμα, και μάλιστα δεν είναι ένα μόνο κατόρθωμα αλλά είναι δύο. 

Το ένα είναι το επιστημονικό κατόρθωμα και το άλλο είναι το καπιταλιστικό κατόρθωμα.

 Επιστημονικό, καθώς φαίνεται ότι με μια και μοναδική δόση ενός φαρμάκου, άνθρωποι που έχουν φτάσει στα όρια της ζωής, κερδίζουν μια δεύτερη ευκαιρία. Μια ευκαιρία που δεν την δίνει καμία άλλη θεραπεία, μια ευκαιρία που είναι μονόδρομος και όχι επιλογή. 

Κατόρθωμα καπιταλιστικό, όχι μόνο γιατί αναίσχυντα μπαίνει στη ζυγαριά από τη μια μεριά η παιδική ζωή και από την άλλη το χρήμα, αλλά και γιατί η Novartis κερδίζει δισεκατομμύρια ιδιοποιούμενη τον κόπο και την έρευνα των άλλων.

Επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας που ανακάλυψε το νέο φάρμακο είναι ο καθηγητής Dr. Carl June (φωτό), του πανεπιστημίου της Pennsylvania. Στο πλαίσιο αυτού του πανεπιστημίου έγιναν οι έρευνες που κατέληξαν στη δημιουργία του KYMRIAH. 

 Σε αρκετές συνεντεύξεις του σε μέσα ενημέρωσης, ο καθηγητής επισημαίνει:

«Δεν μπορούσαμε να λάβουμε χρηματοδότηση από το Εθνικό Ινστιτούτο για τον Καρκίνο. Πάνω από 15 χρόνια λαμβάνουμε χρήματα από τον φορέα LLS (Leukemia & Lymphoma Society), εισφορές των απλών ανθρώπων που ενισχύουν τον συγκεκριμένο φορέα για να χρηματοδοτήσει την έρευνα. Δεν υπήρξε καμία οικονομική υποστήριξη από τη φαρμακευτική βιομηχανία».

 Σύμφωνα με τον καθηγητή, η Novartis πλήρωσε για να έχει το δικαίωμα της εμπορικής εκμετάλλευσης της πατέντας, αλλά δεν επένδυσε στην έρευνα που προηγήθηκε αυτά τα 20 χρόνια.

 Τους ισχυρισμούς του καθηγητή επιβεβαιώνει και ο David Mitchell, ιδρυτής μιας ομάδας ασθενών (Patients for Affordable Drugs)

που προωθεί το αίτημα για μείωση του κόστους θεραπειών και φαρμακευτικών αγωγών για πλήθος ασθενειών. Σε άρθρο του MIT Technology Review στις 30 Αυγούστου 2017, ο Davide Mitchell φέρεται να υποστηρίζει, ότι το ερευνητικό κόστος για το KYMRIAH, καλύφθηκε σε ένα μέρος του και από κρατικές επιχορηγήσεις που άγγιξαν τα τελευταία χρόνια τα 200 εκατομμύρια δολάρια.

 Δηλαδή, η έρευνα χρηματοδοτήθηκε εν μέρει από την τακτική φορολογία των πολιτών και εν μέρει από φιλανθρωπικές οργανώσεις όπως η LLS. 

Άρα, αυτοί που χρηματοδότησαν την έρευνα, είναι οι ίδιοι που θα κληθούν να πληρώσουν τα 475.000$ εάν παραστεί η ανάγκη.

Ένα από τα πρώτα παιδιά που σώθηκαν, κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, ήταν η πεντάχρονη (2012) Emily Whitehead (φωτό). 

Η μικρή έχοντας φτάσει λίγα εικοσιτετράωρα πριν το θάνατο, εντάχθηκε στην πειραματική δοκιμασία της πρωτοπόρας θεραπείας. 

Ο ίδιος καθηγητής, ο Dr. Carl June, ως υπεύθυνος του πειράματος για την περίπτωση της Emily επισημαίνει:

«Το κόστος της θεραπείας δεν υπερέβη τα 20.000 δολάρια και αυτό το ποσό ήταν τόσο υψηλό επειδή εκείνη την εποχή το φάρμακο ήταν ακόμα σε πειραματικό στάδιο. Όταν ένα φάρμακο βγαίνει στην αγορά, οι όροι παραγωγής και εμπορευματοποίησης αλλάζουν με αποτέλεσμα το κόστος της παραγωγής του να πέφτει πολύ χαμηλότερα»

Ωστόσο, στην περίπτωση του KYMRIAH το κόστος παραγωγής μπορεί να μειώθηκε, αλλά η τιμή της πώλησής του αυξήθηκε κατά 455.000 δολάρια, δηλαδή αυξήθηκε κατά 24 φορές. 

Άρα, με τα χρήματα που κοστολογεί η Novartis μια μοναδική δόση του φαρμάκου, θα μπορούσαν να σωθούν τουλάχιστον εικοσιτέσσερις άνθρωποι, τουλάχιστον εικοσιτέσσερα παιδιά.

Πόσο το μετράει αυτό η πολυεθνική που ανέλαβε την εμπορική προώθηση και εκμετάλλευση της πατέντας; 

Το μετράει τόσο, όσο το μέτρησε το 2006, όταν αρνήθηκε στην Ινδία το δικαίωμα παραγωγής γενόσημου ενός άλλου αντικαρκινικού φαρμάκου που έσωζε ζωές, του Glivec.

Η Novartis ξεκίνησε τη δικαστική διαμάχη με την Ινδία, γιατί θέλησε να παρατείνει τη διάρκεια της πατέντας του Glivec. 

Η Ινδία είναι μια χώρα με 1,2 δις πληθυσμό, με τεράστια ποσοστά φτώχειας, με ανθρώπους που επιβιώνουν οριακά. 

Συγχρόνως, η Ινδία είναι η πατρίδα των γενόσημων φαρμάκων για ολόκληρο τον κόσμο, των φαρμάκων που όταν παρέρχεται η περίοδος προστασίας της πατέντας τους μπορούν να διατίθενται στους ασθενείς σε πολύ χαμηλότερη τιμή από την αρχική. 

Σύμφωνα με την πρόεδρο των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, Dr. Joanne Liu, «η Ινδία είναι το φαρμακείο του αναπτυσσόμενου κόσμου». 

Περισσότερο από το 80% των φαρμάκων που χρησιμοποιούν οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα για να περιθάλψουν πάνω από 200.000 ανθρώπους που ζουν με τον ιό HIV, είναι γενόσημα φάρμακα που παράγονται στην Ινδία. 

Το ίδιο ισχύει για τη θεραπεία κι άλλων ασθενειών, όπως είναι η φυματίωση και η ελονοσία. 

 Το φάρμακο Glivec η Novartis το χρέωνε 4.000 δολάρια ανά μήνα θεραπείας, ενώ το αντίστοιχο γενόσημο κόστιζε 73 δολάρια. 

Με αυτή την τιμή, μπορούσαν, τόσο οι ίδιοι οι ασθενείς, όσο και διεθνείς οργανώσεις να βοηθούν όσους το έχουν ανάγκη. Σε αυτή την ανάγκη η Novartis αντέταξε τα κέρδη της. Κάνοντας ελάχιστες τροποποιήσεις στη σύνθεση του φαρμάκου, επιδίωξε να παρατείνει την πατέντα για να μην έχουν δικαίωμα να παράγουν το γενόσημο. Τη δίκη την έχασε, αλλά υψηλόβαθμο στέλεχος της εταιρίας έκανε δηλώσεις εκείνον τον καιρό στα μέσα μαζικής ενημέρωσης απειλώντας ότι τα προϊόντας της Novartis θα πάψουν να κυκλοφορούν στη συγκεκριμένη χώρα.

Αυτή είναι η στάση που επέλεξε τότε η πολυεθνική, την ίδια φαίνεται να επιλέγει και τώρα.

 Ένα άλλο από τα υψηλόβαθμα στελέχη της, όταν ερωτήθηκε για το υψηλό κόστος του KYMRIAH, απάντησε: «Άλλες θεραπείες για καρκίνους του αίματος, όπως η μεταμόσχευση του μυελού των οστών, κοστίζουν από 500.000 έως 800.000 δολάρια. Άρα, τα 475.000 δολάρια που χρεώνουμε εμείς είναι μια καλή τιμή».

Κανένας δεν αρνείται ότι τα 475.000 δολάρια είναι λιγότερα από τα 500.000 δολάρια, αλλά τι κόσμος είναι αυτός που κοστολογεί τη ζωή των παιδιών μας;

Τι κόσμος είναι αυτός, που βάζει στο ζύγι την ύπαρξή μας σε σύγκριση με τα κέρδη μιας εταιρείας;

Τι κόσμος είναι αυτός που αντέχει να βλέπει το παιδί να πεθαίνει, όταν η επιστήμη έχει ανακαλύψει το φάρμακο;
Είναι ο κόσμος του «έμπορα», εκείνου που μετράει ακόμα και τις ανάσες μας με το χρήμα.
Είναι ο κόσμος που θέλει να κάνει τη ζωή, το νερό, τη γη, τον ήλιο, τη θάλασσα κι ό,τι άλλο υπάρχει, να τα κάνει όλα εμπόρευμα.

Είναι ο κόσμος που σου λέει ότι η υγεία και ζωή δεν είναι δικαίωμα που το έχουμε όλοι όσοι έχουμε γεννηθεί, αλλά το έχουν μόνο όσοι μπορούν να το πληρώσουν. Αυτός είναι ο κόσμος των πολυεθνικών.

ΣΟΦΙΑ ΧΟΥΔΑΛΑΚΗ ΚΑΡΟΥΖΕΛ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ • 8 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2018

*******

ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΑΣΣΟΣ

Η «Novartis» είναι το δέντρο και το δάσος ένα σάπιο σύστημα:

https://www.rizospastis.gr/adjacent.do?publDate=9/2/2018&id=16980&direction=-1

Δες πως αντιμετωπίζει την θεραπεία του καρκίνου η Κούβα 

«το σκάνδαλο των σκανδάλων»,«θα ταράξει συθέμελα το πολιτικό σύστημα»

Με τίτλους όπως «το σκάνδαλο των σκανδάλων», που «θα ταράξει συθέμελα το πολιτικό σύστημα», εγκαινιάζει η κυβέρνηση έναν ακόμη γύρο σκανδαλολογίας, αυτήν τη φορά με την υπόθεση της φαρμακοβιομηχανίας «Novartis» που πάει στη Βουλή. 

Με δεδομένο ότι στη δικογραφία εμπλέκονται μια σειρά από κορυφαία στελέχη των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, είναι βέβαιο ότι ο καβγάς με τον ΣΥΡΙΖΑ, στο πλαίσιο του μεταξύ τους ανταγωνισμού για το ποιος υπηρετεί καλύτερα την «κάθαρση» και τη «διαφάνεια», θα λειτουργήσει εντελώς αποπροσανατολιστικά για το λαό τους επόμενους μήνες. 

Γι' αυτό χρειάζεται, πίσω από τις κραυγές και τους κάλπικους διαχωρισμούς, να αναδειχτεί το πραγματικό σκάνδαλο. 

Κι αυτό δεν είναι άλλο από το γεγονός ότι μια χούφτα μονοπώλια κρατάνε στα χέρια τους και χρησιμοποιούν με στόχο το κέρδος την έρευνα, την παραγωγή και διακίνηση φαρμάκων από τα οποία εξαρτάται η υγεία, ακόμα και η ζωή εκατομμυρίων ασθενών. 

Οτι σ' αυτό το σάπιο σύστημα το φάρμακο είναι κερδοφόρο εμπόρευμα και στη βάση αυτή αναπτύσσεται ο ανταγωνισμός ανάμεσα σε μονοπώλια, για την επικράτηση στην αγορά, την απόσπαση του μεγαλύτερου δυνατού κέρδους. 

Οτι συνήθως τέτοιες αποκαλύψεις για χρηματισμούς και «αθέμιτες πρακτικές» στον ανταγωνισμό είναι αποτέλεσμα του επιχειρηματικού πολέμου, όπου ο ένας ανταγωνιστής βγάζει τα άπλυτα του άλλου στη φόρα, που τον περιμένει στη γωνία για να κάνει το ίδιο. 

Και τέλος ότι 

το αστικό κράτος, ανεξάρτητα από κυβέρνηση και «νόμους για τη διαφάνεια», είναι «νύχι - κρέας» με τα μονοπώλια και στη βάση αυτή αναπτύσσονται με νόμιμα και λιγότερο νόμιμα μέσα η διαπλοκή, η διαφθορά και πάει λέγοντας.

Από Μέρα σε Μέρα 

«Δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε μονοπώλια να δωροδοκούν για να αυξήσουν την κεροδοφορία τους. Το πραγματικό σκάνδαλο για το ΚΚΕ είναι ότι το φάρμακο και γενικά οι υπηρεσίες είναι εμπόρευμα, αντί να είναι κοινωνικό αγαθό με βάση τα επιτεύγματα της τεχνολογίας και τις δυνατότητες που υπάρχουν». Αυτό επισήμανε μεταξύ άλλων, ο Ελισσαίος Βαγενάς μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ μιλώντας στο ραδιόφωνο του «Alpha 9,89», το πρωί της Τρίτης 6 Φλεβάρη, ερωτηθείς να σχολιάσει το σκάνδαλο της «Novartis». Πρόσθεσε ότι υπάρχουν κι άλλες πτυχές που έχουν να κάνουν με τον εμπορικό πόλεμο που εξελίσσεται ανάμεσα σε μεγάλα μονοπώλια όπου εμπλέκονται ισχυρές χώρες όπως ΗΠΑ, Γερμανία κ.λπ., σε διάφορους τομείς. 

Όσον αφορά στις εξελίξεις για την ΠΓΔΜ υπογράμμισε ότι «το όλο θέμα έχει ορίζοντα τον Ιούλιο, και αυτό δεν είναι τυχαίο γιατί τότε θα γίνει η Σύνοδος του ΝΑΤΟ. Πίσω από την ονοματολογία κρύβονται τα πραγματικά ζητήματα και αυτά είναι η προσπάθεια να ενταχθούν τα δυτικά Βαλκάνια στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ και σε αυτό το πλαίσιο επιχειρείται να δοθεί μία λύση, να βρεθεί μια συμφωνία που όμως δεν θα είναι πραγματική λύση υπέρ των λαών, γύρω από το όνομα των Σκοπίων».

Στην πραγματικότητα, συνέχισε ο Ελ. Βαγενάς «κουκουλώνονται τα πραγματικά ζητήματα που έχουν να κάνουν με τον αλυτρωτισμό που εκδηλώνεται και από τις δύο πλευρές, και αυτό το είδαμε και στο πρόσφατο συλλαλητήριο με τα συνθήματα και τις ομιλίες που δεν αμφισβήτησαν στο παραμικρό τους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και της ελληνικής κυβέρνησης για την ένταξη των δυτικών Βαλκανίων σε αυτούς τους οργανισμούς. Είδαμε να φουντώνει ο αλυτρωτισμός με το σύνθημα "η Μακεδονία είναι Ελλάδα", σύνθημα που ισχύει αλλά μέχρι τα σύνορα, γιατί πέρα από τα σύνορα είναι μια ευρύτερη γεωγραφική περιφέρεια που με τους βαλκανικούς πολέμους μοιράστηκε». 

   

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

«Μητρώο διαφάνειας» της ΕΕ για τα «λόμπι»: Πώς γίνονται «νόμος» τα συμφέροντα του κεφαλαίου (16/10/2016)

Η συζήτηση περί «διαφθοράς» ως «πλυντήριο» της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης (3/4/2016)

Ενα βήμα μπρος τα επιχειρηματικά συμφέροντα, πολλά βήματα πίσω οι λαϊκές ανάγκες (1/11/2009)

Προσχηματικές και επικίνδυνες προτάσεις (11/7/2008)

ΑΤΙΤΛΟ (11/11/2003)

Καταδικασμένη στη σήψη (3/7/1999)