Οι μαθητές που τις τελευταίες μέρες έχουν μπει στο στόχαστρο φασιστοειδών και ναζιστικής προπαγάνδας ας ρίξουν μια ματιά στο παρακάτω μνημείο και ας δουν ποια ήταν η σχέση του ναζισμού με τα παιδιά και τη νεολαία
Ας δουν ποια ήταν η σχέση η οποία είναι καταγεγραμμένη στις λίστες των εκατομμυρίων νεκρών παιδιών και νεολαίων του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Ας ρίξουν μια ματιά σ' αυτό το μνημείο !
Ειναι ενα γλυπτό με 82 χάλκινα αγάλματα, 40 αγόρια και 42 κορίτσια ολα παιδιά του Λίντιτσε της Τσεχοσλοβακίας ! Από τις πρώτες «ηρωικές» πράξεις των ναζί μόλις μπήκαν στην Τσεχοσλοβακία ήταν το 1939 η εκτέλεση 120 παιδιών με την κατηγορία της...«αντιναζιστικής συνομωσίας». Ηταν στην ίδια χώρα, στην Τσεχοσλοβακία , που τα παιδιά ενός μικρού χωριού, του Λίντιτσε (Lidice), χρησιμοποιήθηκαν ως «πρώτη ύλη» για να εξελιχθούν ως μηχανισμοί εξόντωσης οι ναζιστικοί θάλαμοι αερίων... Στις 2 Ιουλίου του 1942 τα 105 παιδιά του χωριού συγκεντρώθηκαν στο σχολείο. Από εκεί τα πήγαν στην πόλη Kladno. Μεταξύ του ενήλικου πληθυσμού υπήρχαν και 4 έγκυες γυναίκες. Οι ναζί τις μετέφεραν στο νοσοκομείο όπου τους έγινε αφαίρεση των βρεφών από την κοιλιά τους... Από τα παιδιά που είχαν την ατυχία να γεννηθούν και να πέσουν στα χέρια των ναζί , τα 82 παραδόθηκαν στην Γκεστάπο.
Τα υπόλοιπα, όσα είχαν χαρακτηριστικά «άρειας φυλής» αρπάχτηκαν από τους ναζί για να... διαπλαθούν σύμφωνα με τα ναζιστικά ιδεώδη (σσ: σας θυμίζει κάτι;...). Τα 82 παιδιά μεταφέρθηκαν από την Γκεστάπο στο στρατόπεδο εξόντωσης Chelmno όπου δηλητηριάστηκαν με αέρια. Από τα 105 παιδιά του Λίντιστε, μόνο τα 17 παιδιά επέστρεψαν κάποια στιγμή στο χωριό τους. Το γλυπτό της Marie Uchytilov που στήθηκε στο Λίντιτσε, αποτελεί φόρο τιμής σε αυτά τα 82 παιδιά . Στα παιδιά που δολοφονήθηκαν από τους ναζί . Τα 82 χάλκινα αγάλματα στο Λίντιστε, 40 αγόρια και 42 κορίτσια, στέκονται εκεί για να συμβολίζουν τη «σχέση» του ναζισμού με τα παιδιά . Οι μαθητές πρέπει να σταθούν μακριά απο αυτούς που σπέρνουν χολή και μίσος ! Οι μαθητές πρέπει να σταθούν μακριά απο αυτούς που τους ετοιμάζουν για κιμά στα κανονιά των καπιταλιστών ! Οι μαθητές πρέπει να τους γυρίσουν την πλάτη και να σταθούν απέναντι με ένα σύνθημα !
Μοιάζει σαν εκείνη την ύπουλη μόλυνση που υπάρχει στον αέρα και το νερό που δεν μπορούμε να δούμε. Φθείρει συνειδήσεις, λερώνει τη ματιά και την κρίση μας. Εξαπλώνεται με απίστευτη ταχύτητα, μπορεί μέσα σε λίγα λεπτά να μετατρέψει Γάλλους φοιτητές σε αδίστακτους Αλβανούς που κατεβάζουν τη σημαία μας, παιδάκια χωρίς πατρίδα σε εχθρούς του έθνους, να «εξαφανίσει» τους νεκρούς του Πολυτεχνείου. Φτιασιδώνεται για να πιάσει στασίδι στην τηλεόραση, αγριεύει έξω από τα σχολεία όπου φοιτούν προσφυγόπουλα, συγκινείται για να κατασκευάσει κάποιους δήθεν ήρωες. Διαστρεβλώνει, διαστρέφει, παραχαράσσει με απίστευτη ευκολία και με την ίδια ευκολία δεν απαντάει όταν αποκαλύπτονται τα ψέματα που κατασκευάζει. Ο λόγος δεν γίνεται για τη «μόλυνση» που μεταδίδουν οι δηλωμένοι φασίστες, αλλά για τους άλλους, τους αυτοπροσδιοριζόμενους εκπροσώπους του λεγόμενου αστικού δημοκρατικού τόξου. Αυτούς που περιφέρουν και αναπαράγουν μια σειρά από ρατσιστικά και ξενοφοβικά στερεότυπα. Αυτούς τους δήθεν σοβαρούς, Δημάρχους, δημοσιογράφους, πολιτικούς, ΜΜΕ που αμέσως μετά τις δολοφονικές κλοτσιές στον Ζακ Κωστόπουλο, που όλοι είδαμε, συνέχισαν να κλοτσάνε τη μνήμη του και την υπόληψή του χαρακτηρίζοντας τον κλέφτη, πρεζόνι , κτλ. Αυτούς που προβάλλουν την αυτοδικία: μπήκες στο μαγαζί μου σε δικάζω και σε σκοτώνω και μετά κάνουν δημοσκοπήσεις για να δουν τι λέει η κοινή γνώμη. Με την ιδιά λογική δικάζουν και οι φασίστες, δολοφονούν, μαχαιρώνουν προπηλακίζουν υπερασπίζοντας δήθεν την πατρίδα. Αυτούς ξεπλένουν! Και η φασιστική μόλυνση που μεταδίδουν όλοι αυτοί είναι πιο επικίνδυνη ακόμα και από τους ιδίους τους φασίστες γιατί είναι ύπουλη και μπορεί να διαφθείρει υποσυνείδητα. Μπορεί να καλλιεργήσει αυτό το επικίνδυνο «ΟΜΩΣ»!!
"Εγώ δεν είμαι ρατσιστής όμως, οι προσφυγές, οι γύφτοι, οι μετανάστες, οι ομοφυλόφιλοι…"
Πόσο πιο συχνά ακούγεται αυτό το «όμως»; Και πόσο βολικό είναι αφού για όλα αυτά που συμβαίνουν δεν αναζητείται ο πραγματικός ένοχος. Θα χρησιμοποιήσω μια αδόκιμη έκφραση αλλά έχω την αίσθηση ότι παράγουν «κουλτούρα» φασισμού» για να πλασάρουν τον φασισμό ως λύση, γιατί στην Ελλάδα τα ποσοστά των φασιστών είναι ακόμα μικρά! Το ίδιο κάνουν και σε όλη την Ευρώπη, μεγαλύτερος πλασιέ από την ΕΕ δεν υπάρχει. Οι ρατσιστικές και ξενοφοβικές κυβερνήσεις μια χαρά τους βολεύουν και ας κάνουν ότι ενοχλούνται. Δικά τους δημιουργήματα είναι. Και δεν σταματάνε μόνο στο να προβάλλουν και να αναπαράγουν όλα αυτά τα φασιστικά στερεότυπα αλλά εχθρεύονται και συκοφαντούν τους συλλογικούς αγώνες και την ταξική αλληλεγγύη, που αμφισβητούν τις πολιτικές τους.
ΟΜΩΣ εμείς δεν ξεχνάμε ότι η μάχη απέναντι στον φασισμό είναι κυρίως μάχη στο σύστημα που τον γεννάει!!!
,,Ιδρυτής της ήταν ο ναζί Πολ Σέφερ, πρώην αξιωματικός της Βέρμαχτ ο οπoίος κατάφερε να διαφύγει από τη Γερμανία για να αποφύγει τις κατηγορίες για κακοποίηση αγοριών σε “ορφανοτροφείο” που είχε ιδρύσει στη Βόννη.,,
«Η αποικία της αξιοπρέπειας»
Η ιστορία της Αποικίας της «Αξιοπρέπειας», φέρει μέσα της όλο τον τρόμο και τη θηριωδία του ναζιστικού καθεστώτος. Ιδρυτής της ήταν ο ναζί Πολ Σέφερ, πρώην αξιωματικός της Βέρμαχτ ο οπoίος κατάφερε να διαφύγει από τη Γερμανία για να αποφύγει τις κατηγορίες για κακοποίηση αγοριών σε “ορφανοτροφείο” που είχε ιδρύσει στη Βόννη. Τα εγκληματικά του σχέδια όμως δεν έλαβαν τέλος στην Βόννη. Πουλώντας στο γερμανικό δημόσιο το “ορφανοτροφείο” που είχε στην κατοχή του διαφεύγει στην Χιλή, δημιουργώντας ένα νέο “παράδεισο τεράτων”. Ένα κολαστήριο ψυχών από αυτά που αρέσκονταν να δημιουργούν οι Ναζί κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η αρρώστια της ναζιστικής ιδεολογίας είχε πλέον περάσει στη Χιλή η οποία θα βίωνε τα διεστραμμένα σχέδια του Σέφερ και των ανθρώπων του που τον ακολούθησαν ως υποστηρικτές του ναζιστικού καθεστώτοColonia Dignidadς. Η Colonia Dignidad («Η αποικία της αξιοπρέπειας») όπως ονομάστηκε ήταν ένα μικρό “κρατίδιο” 130 τετρ. χιλ. περιφραγμένο με ηλεκτροφόρα καλώδια και συνεχή φρούρηση που κατάφερε να διαμορφώσει ο Σέφερ σε ένα νότιο κομμάτι της Χιλής το 1961.
Στις εγκαταστάσεις της κοινότητας σύντομα θα λάμβαναν χώρα βασανιστήρια, αποτρόπαια εγκλήματα, εξαφανίσεις Χιλιανών, σεξουαλικές κακοποιήσεις παιδιών, και ότι πιο διαταραγμένο μπορεί να σκεφτεί ο ανθρώπινος νους
Και όλα αυτά με την πλήρη συνεργασία και κάλυψη του χιλιανού Δικτάτορα Πίνοσετ.
Το YouTube συνεχίζει να βάζει εμπόδια στα βίντεό μας, ώστε να μην μαθαίνει τα εγκλήματα του φασισμού η νέα γενιά !! Δες την απάντησή του για βίντεό μας:
Μάχη της Κρήτης: Ήρωες οι ναζί εισβολείς, αφελείς και εκτελεστές αιχμαλώτων οι Κρητικοί
Άλλο ένα δείγμα της θρασυδειλίας των ναζιστών της εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή είναι η προσχηματική διαγραφή του βουλευτή τους Μπαρμπαρούση, ο οποίος μιλώντας στη Βουλή κάλεσε την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων να προχωρήσει σε πραξικόπημα.
Πρώτα τον χειροκρότησαν, αποδεικνύοντας έτσι τη συμφωνία με όσα είπε και μετά -και αφού είχε περάσει μια ώρα- ο Μιχαλολιάκος τον διέγραψε από την κοινοβουλευτική τους ομάδα -όχι και από την οργάνωσή τους-, γιατί αυτά που είπε «ήταν εκτός γραμμής» και γιατί «με την δήλωση του αυτή έδωσε μια βαθιά επικοινωνιακή ανάσα στο ΣΥΡΙΖΑ».
Αυτοί οι «λεβέντες». Που, δρώντας στο σκοτάδι παρουσιάζουν το πραγματικό ναζιστικό πρόσωπό τους και όταν βρίσκουν λίγο τα σκούρα, δεν διστάζουν να αποκηρύξουν τον πραγματικό τους εαυτό.
Αυτοί οι «πατριώτες». Που τιμούν, τάχα, τη Μάχη της Κρήτης, αλλά στην πραγματικότητα πανηγυρίζουν για τη νίκη των ναζιστικών ορδών του Χίτλερ.
«Εκεί κοντά στο Μάλεμε, υπάρχει η τελευταία κατοικία, εκείνων που αψήφισαν τις εξωτερικές πραγματικότητες και νίκησαν. Αναγνωρίζοντας την πραγματική εικόνα και σημασία των γεγονότων της εποχής εκείνης, τους απευθύνουμε έναν ακόμη Χαιρετισμό», αναφέρει έγγραφο που βρέθηκε στα αρχεία τους και περιλαμβάνεται στη δικογραφία, στη δίκη που διεξάγεται εναντίον τους. Ενώ, τους Κρητικούς που αντιστάθηκαν υπερασπιζόμενοι την πατρίδα και την ελευθερία τους, τους χαρακτηρίζουν στο ίδιο έγγραφο, «αφελείς» και «θύματα στον δούρειο ίππο του αντιγερμανισμού», αλλά και «οπλαρχηγούς» και «εκ του ασφαλούς πάντοτε πολέμαρχους μαχαιροβγάλτες» που εκτελούσαν «αιχμάλωτους Γερμανούς αλεξιπτωτιστές».
Να τι γράφουν σε αυτό το έγγραφο, που τιτλοφορούν «Η μάχη της Κρήτης» οι απόγονοι των Γερμανοτσολιάδων και του Τσολάκογλου, «η σπορά των ηττημένων του '45», όπως λέει ο Μιχαλολιάκος :
«1987 1941: Σαρανταέξι Χρόνια από τις φονικότατες μάχες στο νησί που δίκαια χαροκτηρίστηκε σαν το "κλειστό σταυροδρόμι" της Μεσογείου, τον τόπο δηλαδή, που πολλά "εισέρχονται" και τίποτα δεν "βγαίνει", ή τουλάχιστον "βγαίνει" όταν δεν είναι η ώρα του.
Φαίνεται πως ο "μύθος" του Μίνωα και του Μινώταυρου έχει οριοθετήσει την μοίρα του νησιού, τόσο στον τύπο, όσο και στην ουσία, τόσο στο "ένδυμα" όσο και στην "ψυχή" του. Μονάδες του Ελληνικού στρατού, βρέθηκαν στο πλευρό των Αγγλων της ιντέλλιτζενς και του Ουίνστον Τσόρτσιλ. Πολεμούσαν, πιστεύοντας πως, κατά βάθος, έρχονταν πίσω τους η ατέλειωτη Βρετανική αυτοκρατορία. Πόσο ενάντιοι ήσαν οι Ελληνες τότε στο Γ Ράιχ;
Αντιπαρερχόμενοι τις πρόσφατες τότε ιστορικές συγκυρίες, παρατηρούμε τα εξής: Πρώτον, τον παρέλκυσμα τμημάτων των Ελληνικών ενόπλων δυνάμεων από τις Βρετανικές μυστικές υπηρεσίες. Στο σημείο αυτό, πρωτεύοντα ρόλο έπαιξαν οι άνθρωποι ταυ παλατιού, οι οποίοι, χειροπάδαρα δεμένοι στο Βρετανικό άρμα εξετέλεσαν κατά γράμμα τις εντολές των πατρόνων τους. Η άσκοπη θυσία πολλών νεαρών Ελλήνων, που από αφέλεια τους ακολούθησαν, φυσικά δεν τους ενδιέφερε. Εκείνο που προείχε, ήταν να ικανοποιηθούν οι ισχυροί προστάτες, οι οποίοι, κάποτε θα τους αντάμειβαν.
Δεύτερον, την μακρόχρονη και σαφή δράση των πρακτόρων και πρακτορίσκων των δυτικών συμμάχων στο "κλειστό αυτό σταυροδρόμι". Εκμεταλλευόμεναι την de φάκτο αγγλόφιλη και συνάμα αντιγερμανική τοποθέτηση και παράδοση του νησιού αυτού κυρίως λόγω Βενιζέλου, είχαν προετοιμάσει τέλεια τα έδαφος για ολόπλευρη και συνεχή αντίδραση κατά των Γερμανών. Οι αφελείς Κρήτες, εύκολα έπεσαν θύματα στον Δούρειο ίππο του αντιγερμανισμού. 'Ηδη, από τις πρώτες ώρες των επιχειρήσεων, αναφέρονται περιστατικά εκτελέσεως αιχμαλώτων Γερμανών αλεξιπτωτιστών από τους "οπλαρχηγούς" και τους εκ του ασφαλούς πάντοτε, πολέμαρχους μαχαιροβγάλτες.
Πόσο εύκολη επιχείρηση ήταν η κατάληψη της Κρήτης; Είναι γεγονός αναμφισβήτητο, πως οι αμυνόμενοι, ήσαν πολλαπλάσιοι, πλέον του ότι ευνοούνταν από τον περιβάλλοντα χώρο. Είναι εξ ίσου αναμφισβήτητο, το ότι με τα δεδομένα τεχνικής υποστηρίξεως των πρώτων ημερών του πολέμου, η από του αέρος κατάληψις ενός τέτοιου στόχου, άγγιζε τα όρια του εξωπραγματικού. Οι επιτιθέμενοι όμως, τα κατάφεραν. Εις πείσμα των περιστάσεων, των μακρόχρονα στημένων σκηνικών, και των σάπιων συμφερόντων της Βρετανικής τότε υπερδυνάμεως, ο αγκυλωτός σταυρός, υψώθηκε εκεί που δεν τον ήθελαν... Και ο Βρετανικός στόλος και ο Βρετανικός στρατός, που από τον Αύγουστο του 1940 παραθέριζαν στα Κρητικά παράλια, πήραν το δρόμο του γυρισμού, για πάντα. Τίμημά τους ο αργός θάνατος, ο θάνατος εκείνου που ακολουθεί χωρίς να βλέπει τον "Αγνωστο αφέντη".
Εκεί κοντά στο Μάλεμε, υπάρχει η τελευταία κατοικία, εκείνων που αψήφισαν τις εξωτερικές πραγματικότητες και νίκησαν. Αναγνωρίζοντας την πραγματική εικόνα και σημασία των γεγονότων της εποχής εκείνης, τους απευθύνουμε έναν ακόμη Χαιρετισμό.
Ο εθνικοσοσιαλισμός είναι ο "εξτρεμισμός" της Χρυσής τομής».
Απ' την συνομιλία του στελέχους των χρυσαυγουλων Δεβελέκου με την Μάνα του, για τον αδελφό της και θείο του.. Τέτοιους Ανθρώπους φτιάχνει η Χρυσή Αυγή και η ιδεολογία της, παρακολουθήστε την:
Στο 5:35' :
Το Facebook αποφάσισε “δημοκρατικά” να κατεβάζει τα βίντεο με τους διαλόγους των χρυσαυγιτών που είχε δημοσιεύσει το OmniaTv στο YouTube και πόσταραν διαφοροι χρήστες, με το αήττητο επιχείρημα πως ήταν ρητορική μίσους. Αλλά η γενική κατακραυγή κι η μαζική αναπαραγωγή του επίμαχου βίντεο από τη 241η μέρα της δίκης των νεοναζί, νίκησε το εμπόδιο της λογοκρισίας και έδωσε μεγαλύτερη δημοσιότητα στο ζήτημα.
Ανάμεσα στους διαλόγους, ξεχωρίζει η συγκλονιστική, χωρίς υπερβολή, αντίδραση της μάνας του Σ. Δεβελέκου, που αποκαλεί τη φασιστική συμμορία “αλήτες και καθάρματα”, αρνείται τα “τελεσίγραφα” του γιου της και τον βάζει στη θέση του χωρίς να υπολογίζει πως είναι δικό της παιδί.
Η χυδαία απάντηση του γιου της είναι ότι θα «χέζει στο τάφο του αδελφού της» και ότι οι φασίστες «θα με ταΐζουν μέχρι να πεθάνω».
Ο «Ημεροδρόμος» επεξεργάστηκε και παρουσιάζει ένα βίντεο – ντοκουμέντο.
Τα αποκαλυπτικά οπτικοακουστικά στοιχεία δεν αφήνουν καμία αμφιβολία. Οι χρυσαυγίτες είναι χιτλεροειδή. Η Χρυσή Αυγή είναι ναζιστική, εγκληματική συμμορία.
Στόχος μας είναι το βίντεο – ντοκουμέντο να φτάσει παντού.
Το έγκλημα πρέπει να γίνει όσο περισσότερο γίνεται ατιμωτικό και ο μόνος τρόπος είναι η δημοσιοποίηση του.
Κανείς – πλέον – δεν μπορεί να παριστάνει ότι «δεν ξέρει».
Ο Αλέξανδρος Πλωμαρίτης – Καρέμπελας είναι χρυσαυγίτης, ήταν υποψήφιος βουλευτής με τη ναζιστική Χρυσή Αυγή και μπροστά στην κάμερα δεν είχε πρόβλημα να μιλήσει για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες με αυτόν τον τρόπο:
«είναι πρωτόγονοι, είναι μιάσματα, είναι υπάνθρωποι… γιατί είμαστε έτοιμοι να ανοίξουμε τους φούρνους. Σαπούνια γιατί είναι και ωραίο, ξέρεις όχι για ανθρώπους. Γιατί είναι και χημικοί αυτοί, μπορεί να πάθουμε κανά… να βγάλουμε κανένα καντήλα, κανά τέτοιο… Θα τα χουμε σαπούνια για τα αμάξια, σαπούνια για τα πεζοδρόμια… Θα φτιάχνουμε κτίρια, κάνα λαμπατέρ να φτιάξουμε με το δέρμα τους…”, “τα δόντια να πάρουμε…».
(Από το ντοκιμαντέρ Cleaners του σκηνοθετη Κ. Γεωργούση – Ολόκληρο το βίντεο απ’ όπου είναι το συγκεκριμένο απόσπασμα δημοσιοποίησε το JailGoldenDawn (εδώ). Το βίντεο προβλήθηκε στο βρετανικό κανάλι Channel 4)
Την Παρασκευή 11 Μαΐου κρίθηκε τελεσίδικα ένοχος για παραβίαση του άρθρου 1 παρ. 1 του αντιρατσιστικού νόμου 979/1979 (προτροπή σε ενέργειες δυνάμενες να προκαλέσουν μίσος, βία και διακρίσεις με βάση την εθνικότητα) από το Γ’ Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών . Το δικαστήριο, μετά από πρόταση του εισαγγελέα, διατήρησε την πρωτόδικη ποινή φυλάκισης 12 μηνών με αναστολή. Υπενθυμίζεται τέλεσε το αδίκημα μιλώντας μπροστά στην κάμερα του κινηματογραφιστή Κωνσταντίνου Γεωργούση, στο καφενείο “Hobby” (Πιπίνου 111) της περιοχής του Αγίου Παντελεήμονα τον Μάιο του 2012.
Τα παραπάνω καταγράφονται σε ρεπορτάζ του jailgoldendawn.com, όπου παρουσιάζονται και εξής:
«Ο δικηγόρος υπεράσπισης του Πλωμαρίτη Γιάννης Ζωγράφος αμφισβήτησε τη νομιμότητα της λήψης του βιντεοσκοπημένου υλικού, όμως – κατόπιν διακοπής – ο κληθείς μάρτυρας Κωνσταντίνος Γεωργούσης προσκόμισε την εισαγγελική πράξη αρχειοθέτησης της μήνυσης που είχε καταθέσει ο Πλωμαρίτης σε βάρος του για παράνομη βιντεοσκόπηση. Σύμφωνα με την εισαγγελική διάταξη, που κατά το δικαστήριο έχει παράξει “οιονεί δεδικασμένο”, η βιντεοσκόπηση του Πλωμαρίτη έγινε εν γνώσει του και κατόπιν έγκρισής του. Συνεπώς, το δικαστήριο προχώρησε κανονικά στην εκδίκαση της υπόθεσης.
Μετά το πέρας της αποδεικτικής διαδικασίας, όπου ξεχώρισε η δήλωση συμπάθειας του Πλωμαρίτη “στους αλλοδαπούς συνανθρώπους μου τους οποίους βοηθάω”, ο κύριος εισαγγελέας πρότεινε την ενοχή του για “τις εκφράσεις ρατσιστικού λεκτικού μίσους”, κρίνοντας αναξιόπιστους τους ισχυρισμούς των μαρτύρων του κατηγορουμένου για “ιδιωτική συζήτηση καφενείου” και για “αστεϊσμό”.
Ο συνήγορος υπεράσπισης Γιάννης Ζωγράφος (συνήγορος του κατηγορούμενου Νίκου Μίχου στη δίκη της εγκληματικής οργάνωσης) μετέτρεψε την υπόθεση σε δίκη της Χρυσής Αυγής, αναφερόμενος στις “γνωστές πολιτικές διώξεις του 2013 χωρίς άρσεις βουλευτικής ασυλίας” και απέδωσε το σχηματισμό της δικογραφίας στο ότι “την κρίσιμη περίοδο, το 2013, κάποιοι ήθελαν να καταδικάσουν υποψήφιο της Χρυσής Αυγής για ρητορική μίσους”. Θυμίζουμε ότι στη δίκη της Χρυσής Αυγής, η υπεράσπιση είχε πάρει αποστάσεις από τον Πλωμαρίτη αποκαλώντας τον “αγράμματο” και “ανισόρροπο”.
Τελικά, το δικαστήριο συντάχθηκε με την εισαγγελική πρόταση. Όπως είχε εξάλλου κρίνει και το πρωτόδικο δικαστήριο (65738/2014 του Η’ Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών):
“Οι δε φράσεις που χρησιμοποιήθηκαν από τον ίδιο κατά τη διάρκεια της συζήτησης στο καφενείο επί της οδού Πιπίνου, έστω και αν περιείχαν υπερβολή, καταδεικνύουν τις απόψεις του, κυρίως στην πρόσκληση δημόσια σε διάφορους άλλους να προβαίνουν στον ξυλοδαρμό, να απειλούν, να εξυβρίζουν, να τραυματίζουν με πρόκληση σοβαρών σωματικών βλαβών διάφορους αλλοδαπούς, προκειμένου οι υπόλοιποι να πείθονται κατά τον τρόπο αυτό να εγκαταλείπουν το έδαφος της Ελληνικής Επικράτειας, ήταν δε ικανές οι φράσεις του και οι λέξεις του να προκαλέσουν διακρίσεις, αφού κατά τα λεγόμενά του κατηγορούμενου αυτοί φέρονται ως όντα κατώτερα, μίσος, διότι φέρονται ότι καταλαμβάνουν ζωτικό χώρο των Ελλήνων, και βία κυρίως κατά ομάδων και προσώπων με συγκεκριμένα φυλετικά χαρακτηριστικά που προσιδιάζουν σε διάφορες εθνοτικές ομάδες προερχόμενες από τις περιοχές της νότιας και νοτιοδυτικής Ασίας. Πρέπει δε να σημειωθεί ότι έστω και αν αυτό δεν απαιτείται για την πλήρωση της ειδικής υπόστασης της κρινόμενης πράξης του άρθρου 1 παρ. 1 του Ν 927/1979, οι διακρίσεις, το μίσος και η βία εκφράστηκαν ιδιαιτέρως, με έκνομες και ακραίες συμπεριφορές, συνιστάμενες σε ξυλοδαρμούς και ανθρωποκτονίες αλλοδαπών, που ερευνώνται ήδη από την Ελληνική Δικαιοσύνη»».
******
10 Μάη 1933 – το κάψιμο των βιβλίων από τους ναζιστές στο Βερολίνο
Η ναζιστική προπαγάνδα και λογοκρισία
Αφού έδωσαν τέλος στη δημοκρατία και μετέτρεψαν τη Γερμανία σε μονοκομματική δικτατορία, οι Ναζί ενορχήστρωσαν μια πελώρια εκστρατεία προπαγάνδας για να εξασφαλίσουν την αφοσίωση και τη συνεργασία του γερμανικού λαού. Το Υπουργείο Προπαγάνδας των Ναζί, υπό τη διεύθυνση του Γιόζεφ Γκέμπελς, ασκούσε έλεγχο πάνω σε κάθε μέσο μαζικής επικοινωνίας στη Γερμανία: εφημερίδες, περιοδικά, βιβλία, δημόσιες συγκεντρώσεις και συναθροίσεις, τέχνες, μουσική, κινηματογράφος και ραδιόφωνο.
Οι απόψεις που θα μπορούσαν με οποιονδήποτε τρόπο να απειλήσουν τις ναζιστικές πεποιθήσεις ή το καθεστώς υπόκειντο σε λογοκρισία ή εξαλείφονταν απ’ όλα τα μέσα.
Την άνοιξη του 1933, ναζιστικές φοιτητικές οργανώσεις με τη βοήθεια καθηγητών και βιβλιοθηκάριων συνέταξαν μεγάλες λίστες με βιβλία που, κατά την άποψή τους, δεν θα έπρεπε να διαβάζονται από Γερμανούς.
Κατόπιν, το βράδυ της 10 Μαΐου 1933, οι Ναζί έκαναν επιδρομή στις βιβλιοθήκες και τα βιβλιοπωλεία απ’ άκρη σ’ άκρη της Γερμανίας. Κρατώντας πυρσούς πραγματοποίησαν βραδινές πορείες και τραγουδώντας ύμνους πέταξαν βιβλία σε μεγάλες πυρές. Τη νύχτα εκείνη κάηκαν περισσότερα από 25.000 βιβλία. Ορισμένα ήταν έργα Εβραίων συγγραφέων, όπως του Άλμπερτ Αϊνστάιν και του Σίγκμουντ Φρόιντ. Τα περισσότερα βιβλία ήταν γραμμένα από μη-Εβραίους συγγραφείς, μεταξύ των οποίοι ορισμένοιδιάσημοι Αμερικανοί όπως ο Τζακ Λόντον, ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ και ο Σίνκλερ Λιούις, οι ιδέες των οποίων απέκλιναν από αυτές των Ναζί και ως εκ τούτου δεν έπρεπε να διαβάζονται τα έργα τους.
Ο Γιόζεφ Γκέμπελς, Γερμανός Υπουργός Προπαγάνδας, εκφωνεί ομιλία κατά τη νύχτα της καύσης των βιβλίων. Βερολίνο, 10 Μαΐου 1933.
Οι λογοκριτές των Ναζί έκαψαν επίσης τα βιβλία της Έλεν Κέλερ, η οποία είχε καταφέρει να γίνει καταξιωμένη συγγραφέας παρά το γεγονός ότι ήταν κωφή και τυφλή.
Όταν την πληροφόρησαν για το κάψιμο των βιβλίων απάντησε ως εξής: «Η τυραννία δεν μπορεί να νικήσει τη δύναμη των ιδεών». Εκατοντάδες χιλιάδες άτομα στις Ηνωμένες Πολιτείες διαμαρτυρήθηκαν κατά του καψίματος των βιβλίων, πράξη που αποτελούσε ξεκάθαρη παραβίαση της ελευθερίας του λόγου. Συγκεντρώσεις πραγματοποιήθηκαν στη Νέα Υόρκη, τη Φιλαδέλφεια, το Σικάγο και το Σεντ Λιούις.
Τα σχολεία διαδραμάτισαν επίσης σημαντικό ρόλο στην εξάπλωση των ναζιστικών ιδεών.
Ενώ οι λογοκριτές κατάργησαν μερικά βιβλία από τα σχολεία, συντάχθηκαν νέα εγχειρίδια για τη διδασκαλία της τυφλής πειθαρχίας στο κόμμα, της αγάπης για τον Χίτλερ και του αντισημιτισμού. Μετά το σχολείο, σε συναντήσεις της Χιτλερικής Νεολαίας και του Συνδέσμου Γερμανίδων Κορασίδων τα παιδιά διδάσκονταν αφοσίωση στο ναζιστικό κόμμα. Εντός και εκτός σχολείου, η νεολαία συμμετείχε σε εκδηλώσεις με αφορμή π.χ. τα γενέθλια του Αδόλφου Χίτλερ ή την επέτειο της ανόδου του στην εξουσία.
Φοιτητές και μέλη των SA ξεφορτώνουν βιβλία που θεωρούνται «αντι-γερμανικά» κατά τη διάρκεια της καύσης βιβλίων στο Βερολίνο. Στο πανό αναγράφεται: «Οι Γερμανοί φοιτητές διαμαρτύρονται για το αντι-γερμανικό πνεύμα», Βερολίνο, 10 Μαΐου 1933.
Σαράντα χιλιάδες άτομα συγκεντρώθηκαν για να ακούσουν την ομιλία του Γερμανού υπουργού προπαγάνδας Γιόζεφ Γκέμπελς στην Πλατεία Όπεραςτου Βερολίνου. Ο Γκέμπελς καταδίκασε τα έργα που είχαν γραφτεί απόΕβραίους, φιλελευθέρους, αριστεριστές, ειρηνιστές, αλλοδαπούς και άλλους ως «αντιγερμανικά». Ναζιστές φοιτητές ξεκίνησαν να καίνε βιβλία. Οι βιβλιοθήκες όλης της Γερμανίας εκκαθαρίστηκαν από τα «λογοκριμένα» βιβλία. Ο Γκέμπελς διακήρυξε την «κάθαρση του γερμανικού πνεύματος».
«To Ολοκαύτωμα των βιβλίων»
Το 1933 η ναζιστική Γερμανία έζησε το δικό της πνευματικό μεσαίωνα. Κυρίως φοιτητές έκαψαν βιβλία επιφανών γερμανών συγγραφέων. Ήταν το προοίμιο όσων θα ακολουθούσαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Το βράδυ της 10ης Μαΐου του 1933, 70.000 άνθρωποι μαζεύτηκαν στην πλατεία της Όπερας του Βερολίνου. Μπροστά στα έκπληκτα μάτια τους, φοιτητές με κάρα και φορτηγά κουβαλούσαν χιλιάδες βιβλία, μεταξύ αυτών έργα επιφανών γερμανών συγγραφέων, ποιητών και φιλοσόφων για να τα κάψουν. Ο ναζιστής φοιτητής Χέρμπερτ Γκούτγιαρ, μόλις 23 χρονών, έβγαλε μια σύντομη ομιλία γεμάτη μίσος. «Παραδίδω στη πυρά ότι είναι αντιγερμανικό» είπε καταχειροκροτούμενος.
Μπροστάρηδες οι φοιτητές
Το κάψιμο των βιβλίων οργανώθηκε από το ναζιστικό καθεστώς που ήθελε να «καθαρίσει» την πνευματική ζωή της ναζιστικής Γερμανίας από την «αντεθνική» ιδεολογία. 20.000 βιβλία συγγραφέων, όπως ο Χάινριχ Μαν, ο Έριχ Μαρία Ρεμάρκ ή ο Γιόαχιμ Τίνγκελνατς παραδόθηκαν στην πυρά. Η ίδια εικόνα επαναλήφθηκε και σε άλλες γερμανικές πόλεις, κυρίως σε πόλεις με πανεπιστήμια. Εκεί οι φοιτητές είχαν «καθαρίσει» από καιρό τις δημόσιες βιβλιοθήκες από βιβλία συγγραφέων και δημοσιογράφων με «εχθρική» προς το εθνικοσοσιαλιστικό καθεστώς ιδεολογία. Ανάμεσά τους ειρηνιστές, σοσιαλιστές και εβραίοι συγγραφείς. Οι εργαζόμενοι στις βιβλιοθήκες, οι καθηγητές αλλά και ο φοιτητικός κόσμος δεν αντέδρασαν, ακόμη κι αν δεν συμμετείχαν ενεργά, σε αυτό που ο ξένος τύπος ονόμασε «Ολοκαύτωμα των Βιβλίων».
Από την πυρά δεν γλύτωσαν ούτε τα βιβλία για παιδιά του Έριχ Κέστνερ, ο οποίος μάλιστα ήταν και αυτόπτης μάρτυρας της πυράς εκείνο το βράδυ στην πλατεία της Όπερας.
«Βρισκόμουν μπροστά από το Πανεπιστήμιο, ανάμεσα σε φοιτητές, το άνθος του έθνους μας, με ναζιστικές στολές, και έβλεπα τα βιβλία μας να γίνονται παρανάλωμα του πυρός» έγραφε αργότερα.
Έξοδος ή «γύψος»
Οι αντιδράσεις στο εξωτερικό ήταν έντονες. Ο συγγραφέας Χάινριχ Χάινε, βιβλία του οποίου κάηκαν, έγραφε αργότερα κάτι που αποδείχθηκε προφητικό: «Όπου καίνε βιβλία, στο τέλος θα κάψουν και ανθρώπους». Οι άνθρωποι του πνεύματος δεν μπορούσαν να μείνουν άλλο στη χώρα και έτσι άρχισε η έξοδος. Ο Τόμας Μαν, ο Έριχ Μαρία Ρεμάρκ και ο Λίον Φοϊχτβάνκερ γύρισαν τα νώτα τους στη ναζιστική Γερμανία. Στις χώρες της νέας εγκατάστασής τους άρχισαν να πολεμούν τους εθνικοσοσιαλιστές. Από το 1940 ο Τόμας Μαν, κάτοχος του βραβείου Νόμπελ, κατήγγειλε το ναζιστικό καθεστώς από το BBC.«Είναι μια φωνή προειδοποίησης. Το να σας προειδοποιώ είναι μια μοναδική αποστολή που μπορεί να αναλάβει απέναντί σας ένας Γερμανός» είπε από τις συχνότητες του βρετανικού σταθμού.
Όποιος δεν μπόρεσε να φύγει, όπως ο Έριχ Κέστνερ, μπήκε στο γύψο. Λογοκρισία και απαγόρευση έκδοσης των έργων του.
Η πλειοψηφία των Γερμανών, ανθρώπων του πνεύματος και καθηγητών αποδέχθηκε σιωπηλά χωρίς καμιά αντίδραση την πυρά των βιβλίων, ορισμένοι μάλιστα την επιδοκίμασαν. Το πιο πικρό ήταν ότι στο κάψιμο της γερμανικής πνευματικής προσφοράς στην ανθρωπότητα συνέβαλαν με μεγάλο ενθουσιασμό φοιτητές.
