ΜΗΝ ΜΠΕΡΔΕΥΕΣΤΕ: "ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΗΤΤΕΣ"...ΕΝΝΟΟΥΣΕ

Αν Δεν μπέρδεψε το τόνο στην πρώτη λέξη... 

-Ο Άδωνις Γεωργιάδης παρέστη ως εκπρόσωπος της Ελλάδας στον τόπο του μαρτυρίου αμέτρητων Εβραίων Άουσβιτς, με αφορμή τις εκδηλώσεις για τη συμπλήρωση 75 χρόνων από την ημέρα που οι άνδρες του Κόκκινου Στρατού το απελευθέρωσαν.

Δεν νομίζω να ένιωσε το οτιδήποτε στο Άουσβιτς. 

Κι αν ένιωσε θα ήταν στεναχώρια που δεν έγιναν σαπούνια κι άλλοι ενώ από μέσα του έβριζε τον στρατό του Στάλιν που διέκοψε τις "εργασίες" του ναζισμού.

Τα "Ποτέ ξανά!" που έγραψε στο προσωπικό του λογαριασμό στο twitter δεν συνάδει με την δήλωσή του προ λίγων ημερών στην Βουλή για το ναυάγιο στους Παξούς με θύματα 12 μετανάστες: «Έχουμε θύματα ομαδικής προσπάθειας αλλοίωσης της χώρας.Φανταστείτε πόσο καλά προετοιμασμένοι είναι που γνώριζαν ότι λειτουργεί και το 112».

Εν κατακλείδι, ντροπή για την Ελλάδα που ένας καθ' ομολογία ναζιστής την εκπροσώπησε σε μια τόσο σημαντική ημέρα Μνήμης ενάντια στον ναζισμό. 

Επίσης ντροπή γιατί είναι ένας από τους πολιτικούς που τον κομμουνισμό τον βάζει στο ίδιο τσουβάλι με τον ναζισμό. 

Εκτός κι αν ο Κόκκινος Στρατός που απελευθέρωσε τους κρατούμενους του Άουσβιτς δεν ήταν κομμουνιστικός αλλά Γεωργιαδικός.

Από την Κατερίνα Γκαράνη

Δες Ακόμα:

ΠΙΣΩ ΑΠ' ΤΙΣ ΠΥΛΕΣ ΤΟΥ ΑΟΥΣΒΙΤΣ -ΦΩΤΟΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ

 Αλίευση - Παρουσίαση Τίτλου-Κειμένου: Viva La Revolucion 

ΟΤΑΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΗΓΑΙΝΑΝ ΣΤΗ ΡΩΜΗ..."ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ" !!

,, Ελληνική είναι φίλε μου όλη η Ρώμη πλέον,
Την άλωσαν οι Έλληνες, αυτή η παλιοφάρα
Κάθε γωνιά της έγινε για όλους εμάς κατάρα. ,, 

Dionisis Vitsos:
11 Ιανουαρίου στις 11:06 π.μ.

ΟΤΑΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΗΓΑΙΝΑΝ ΣΤΗ ΡΩΜΗ ...ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

.
«Αμ, τ΄ άλλο μου το πρόβλημα;
Μα πώς μπορώ να μείνω
Στη Ρώμη που κατέλαβε η ράτσα των Ελλήνων;
Ελληνική είναι φίλε μου όλη η Ρώμη πλέον,
Την άλωσαν οι Έλληνες, αυτή η παλιοφάρα
Κάθε γωνιά της έγινε για όλους εμάς κατάρα.
Σαμιώτες, απ’ τα Μέγαρα, Αθήνα, Μικρασιάτες
Εδώ μεταναστεύσανε κι αδειάσαν την Ελλάδα
Πιάσαν τις πάνω γειτονιές, μα και τις κάτω εξίσου
Ήλθαν, μας πήραν τις δουλειές μας κάναν αποικία
Και τώρα περιφέρονται σε κάθε συνοικία.
Φλύαροι, αετονύχηδες, ασυνεπείς και ψεύτες
Αναξιόπιστοι σοφοί, χωρίς καθόλου τσίπα
Κάθε δουλειά την ξέρουνε,
προφέσορες, γιατροί, δάσκαλοι κι αστρολόγοι,
Ηθοποιοί και μέντιουμ, ζωγράφοι γυρολόγοι
Πολυτεχνίτες γίνονται, αρκεί να μην πεινάνε
Ρώτα τους για τον ουρανό, τον ξέρουν θα σου πούνε
Κι αμέσως σου υπόσχονται πως στ’ άστρα θα σε πάνε
Ψευδολογούν ασύστολα, διαστρέφουν κάθε θέμα·
μόνο σε στόμα ελληνικό το ψέμα είναι ψέμα.
Παίζουνε θέατρο παντού, είναι κι εφεύρεσή τους,
Όλη η Ελλάδα ήτανε μια χώρα θεατρίνων.
Την πήρα την απόφαση και σχέδιο δεν αλλάζω
Εδώ άλλο δεν κάθομαι με τόσους μετανάστες·
Πλέον εγώ ο Ουμβρίκιος στη Ρώμη τι να κάνω;
[…]
Κι από αστυνόμευση σκατά! Μπουκάρει όποιος θέλει
Τη νύχτα μέσ' στα σπίτια μας, σε ξέφραγο αμπέλι
Και οι αμπάρες, τα κλειδιά, οι φράχτες, τα πατζούρια
Άχρηστα καταντήσανε , καθένας κάνει γιούρια.
Τα χάλια μας δεν τα μπορώ, στην πόλη των Καισάρων
Μισεύω και σε χαιρετώ, την κάνω άρον-άρον».

ΔΕΚΙΜΟΣ ΙΟΥΝΙΟΣ ΓΙΟΥΒΕΝΑΛΗΣ, το 120 μΧ, (μτφ. Διονύσης Βίτσος)

.
[ΔΕΚΙΜΟΣ ΙΟΥΝΙΟΣ ΓΙΟΥΒΕΝΑΛΗΣ (Decimus Iunius Iuvenalis) (55-135 μ.Χ.). Σπουδαίος σατιρικός Ρωμαίος ποιητής.
Μαζί με τον Πετρώνιο, τον Τάκιτο και τον Λουκιανό αποτελούν τους κύριους εκπροσώπους της περιόδου της ακμής της λογοτεχνίας στην αρχαία Ρώμη, που ονομάσθηκε Αργυρή εποχή.
Στα έργα του στιγμάτισε τα κακά στον ρωμαϊκό τρόπο ζωής, γελοιοποιώντας τα ελαττώματα και τις κακίες συγκεκριμένων ή μη ανθρώπων.]

Παρουσίαση Viva La Revolucion 

ΟΙ ΜΥΘΟΙ ΓΙΑ ΤΣΑΟΥΣΕΣΚΟΥ Και Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΡΟΥΜΑΝΙΑ !!

 Θυμίζουμε πως ο Τσαουσέσκου ήταν το αγαπημένο παιδί της καπιταλιστικής Δύσης, όσο αυτονομούνταν από τη σοσιαλιστική κοινότητα (οι έλληνες κομμουνιστές έχουμε πικρή πείρα με τα συμβάντα της 12ης ολομέλειας και την κατάληψη της «Φωνής της Αλήθειας» από τους Ρουμάνους προκειμένου να αβαντάρουν το αγαπημένο τους ΚΚΕσ…).

Τώρα με τις γιορτές ξαναβλέποντας και την ταινία «4 luni, 3 saptamâni si 2 zile – 4 Μήνες, 3 εβδομάδες και 2 μέρες (2007)», σκηνοθεσία-σενάριο του Ρουμάνου Cristian Mungiu – Χρυσός Φοίνικας στις Κάννες, ξαναγυρίσαμε σ’ εκείνες τις πολυτάραχες «μέρες του ’89»

Η ταινία, για όσους δεν την έχουν δει διαδραματίζεται στα τελευταία χρόνια της περιόδου Τσαουσέσκου με «πεζό» θέμα -μια νεαρή φοιτήτρια να βοηθάει τη φίλη της και συμφοιτήτριά της να κάνει παράνομη έκτρωση.

Με εξαιρετικό κινηματογραφικά τρόπο παρακολουθεί όλες τις μικρές «λεπτομέρειες» της «επιχείρησης»: τα δυο κορίτσια και τους φόβους τους, έναν σκοτεινό «γιατρό»…αλλά και το περιβάλλον, πέρα από τα πρόσωπα και πάνω από αυτά, αιωρούμενο ως δαμόκλειο σπάθη καφκικό, αόρατο και απειλητικό, νιώθεις να βρίσκεσαι σε μέγγενη που δεν είναι άλλη από την «κόλαση της δικτατορίας Ρουμανίας» με τις φήμες για τα τότε εκατομμύρια (αργότερα εκατοντάδες χιλιάδες και μετά χιλιάδες) νεκρών.

ΣΣ |>Ο Mungiu, που έχει κάνει και το Πίσω από τους λόφους -2012, την Αποφοίτηση – 2016 κά είναι γεννημένος το 1968

ℹ️ Οι νεκροί της «επανάστασης» οριστικοποιούνται από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης αρχικά στους 70.000, αλλά τελικά (από μετέπειτα έρευνα) αποδεικνύεται ότι πραγματικός αριθμός με ευθύνη της Σεκιουριτάτε ήταν μόλις 91! και συνολικά οι νεκροί από τις ένθεν και ένθεν μάχες 1.104 δηλαδή… 68.896 λιγότεροι!

▪️ Θυμίζουμε πως ο Τσαουσέσκου ήταν το αγαπημένο παιδί της καπιταλιστικής Δύσης, όσο αυτονομούνταν από τη σοσιαλιστική κοινότητα (οι έλληνες κομμουνιστές έχουμε πικρή πείρα με τα συμβάντα της 12ης ολομέλειας και την κατάληψη της «Φωνής της Αλήθειας» από τους Ρουμάνους προκειμένου να αβαντάρουν το αγαπημένο τους ΚΚΕσ…).
▪️ Όταν όμως το ΚΚΡουμανίας αντιστάθηκε στην αντεπανάσταση, έγινε «στυγνός δικτάτορας» και εκτελέστηκε με… συνοπτικές, «δημοκρατικές διαδικασίες»

|> Spiegel |> tvxs.gr |> «Αναμνήσεις από τη ματωμένη επανάσταση στη Ρουμανία» (με τα προεόρτια και την κινηματογραφική παρουσίαση της εκτέλεσης από τον Stanculescu).

▪️ Όσο η Ρουμανία ήταν απ’ τα «αγαπημένα παιδιά» της καπιταλιστικής Δύσης:

ενδεικτικά αναφέρουμε ότι το 1968 αρνήθηκε να πάρει μέρος στο πλευρό του Συμφώνου της Βαρσοβίας στην Τσεχοσλοβακία, το 1976 -επί Καραμανλή, η Έλενα Τσαουσέσκου ανακηρύχτηκε αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, το 1984 ήταν η μόνη σοσιαλιστική χώρα που δεν απείχε από τους Ολυμπιακούς του Λος Άτζελες, ενώ είχε ανοιχτό λογαριασμό με τις τράπεζες της δύσης (υπερχρεωμένη το 75-80, αλλά -ειρωνεία της τύχης δε χρωστούσε τίποτα με την αρχή του τέλους -το ΄89, όταν ξέσπασαν οι ανατροπές…)

Σε ό,τι μας αφορά θα πούμε παρακάτω τη γνώμη μας καθαρά και ξάστερα: όμως ότι και αν πιστεύει κάποιος για τη Ρουμανία και για το καθεστώς Τσαουσέσκου της εποχής εκείνης πρέπει πραγματικά να εθελοτυφλεί αν δε θέλει να δει το τέλειο πραξικόπημα, καλά οργανωμένο από μυστικές υπηρεσίες, ξένα κέντρα και ξεπουλημένα στελέχη του κόμματος, του στρατού και του κράτους, με στόχο την παλινόρθωση του καπιταλισμού κάτι που σε καμιά περίπτωση δεν υπήρξε «εξέγερση» από το λαό και για το λαό.

Με τον ίδιο περίπου τρόπο που τα ζήσαμε και στις άλλες πρώην σοσιαλιστικές χώρες

Χιλιάδες διαδικτυακές εικόνες να μιλάνε (στις λεζάντες) για στρατό δολοφόνων των Τσαουσέσκου που -όμως, δεν φαίνεται πουθενά και εκατοντάδες βίντεο «ακουστικού» τύπου [κατά το γνωστό άσμα «είναι μαύρο, είναι νύχτα και δε φαίνεται»], με σχόλια για την «εξέγερση των ρουμάνων, τα οδοφράγματα, τις οδομαχίες που οδήγησαν στην πτώση και στην εκτέλεση του Τσαουσέσκου» και πολλά άλλα, που μάταια ψάχνει ο θεατής (όπως πχ. το παρακάτω).

Δείτε σε αντιδιαστολή τα επόμενα (αγγλικοί & ελληνικοί υπότιτλοι) 🔻🔻

Πρόκειται για μια χώρα και κυρίως έναν λαό που -από κάθε άποψη, πολιτική, οικονομική και κοινωνική, σ’ αυτά τα 30 χρόνια, έχασε τα πάντα (από τα όσα έστω «λίγα» είχε) και δεν κέρδισε απολύτως τίποτα εξόν από φτώχεια και πείνα.

ΣΣ |> Κάποια στοιχεία ακόμη:▪️ To λεγόμενο «Εθνικό Μέτωπο» (Frontul Salvării Naționale FSN) είχε συγκροτηθεί ένα χρόνο πριν τη δολοφονία των Τσαουσέσκου, σαν κράτος και παρακράτος και οργάνωνε το πραξικόπημα μεθοδικά έχοντας εξασφαλίσει με πακτωλό χρημάτων δεκάδες -πιθανά εκατοντάδες στελεχών του κόμματος. Αμέσως μετά το 1990 έγινε κυβέρνηση με 66.31% και ο Iliescu πρόεδρος με 85.07%, για να «εξαφανιστεί» δυο χρόνια μετά (στις προεδρικές του 1992 πήρε 4.7%!). Ακολούθησαν οβιδιακές μεταμορφώσεις το 1993, γίνεται «Parti démocrate-Front de salut national» και ανεβάζει ποσοστά όπως και στη συνέχεια: … Partidul Democrat, προεδρία Traian Băsescu (2001-2004), μετά πότε κεντρο-αριστερό, πότε κεντρο-δεξιό, το 2014 συγχωνεύεται … δείτε |>APartyForAllSeasons

Η στημένη δίκη

▪️ Στις 25-Δεκ-1989 ο νέος (αυτοανακηρυχθείς) υπουργός Άμυνας Viktor Stankulesku οργάνωσε μια «δίκη» σε βάρος του ζεύγους, με τις κατηγορίες της γενοκτονίας 60.000 στην Τιμισσοάρα (βλ. παρακάτω) και πλήγματος στην οικονομία, με καταθέσεις στο εξωτερικό, ύψους ενός δις.
▪️ Οι κατηγορούμενοι αρνήθηκαν τις κατηγορίες και την «αρμοδιότητα» αυτού του δικαστηρίου, όπως και τη «διάγνωση» ότι είναι ψυχικά άρρωστοι.
▪️ Μετά από μια 3ωρη «δίκη» –παρωδία, καταδικάστηκαν σε θάνατο.
▪️ Τους δόθηκε ένα 10ήμερο, για ν΄ ασκήσουν έφεση, Ωστόσο, την ίδια ώρα, ο Stankulesku έφερε τους τρεις αλεξιπτωτιστές, που εκτέλεσαν επί τόπου το ζευγάρι με 30 βολές και με τα χέρια δεμένα.
▪️ Σύντομα, η «ειδική επιτροπή» διαπίστωσε ότι καμία κατάθεση δεν υπήρχε στο εξωτερικό και οι «νεκροί» στην Τιμισσοάρα ήταν το πιο κρυστάλλινο ψέμα (σαν τα χημικά του μακαρίτη Σαντάμ).
▪️ Την ίδια περίοδο, έγινε γνωστό ότι η εντολή, για την κρατική καταστολή στην Τιμισσοάρα δεν δόθηκε από τον Τσαουσέσκου, αλλά από τον «αντάρτη» στρατηγό και κατόπιν υπουργό άμυνας, που το 2008 «καταδικάστηκε» (τυπικά και αφέθηκε ελεύθερος, λόγω «στιγμιαίου», παραγραφών κλπ).
▪️ Χάθηκαν (σβήστηκαν) από τα πρακτικά τα ονόματα των δικαστών της δίκης και εκτέλεσης Τσαουσέσκου
▪️ Ο Dan Voinea (εισαγγελέας της δίκης) εμφανίστηκε επανειλημμένα χρόνια αργότερα (και πάλι πριν λίγες μέρες) για να καταγγείλει την απόπειρα δολοφονίας του για να μην αποκαλυφθεί τι συνέβη.
▪️ Ο δικαστής Gică Popa που είχει την ευθύνη της δίκης αυτοκτόνησε δύο χρόνια αργότερα (κατά την οικογένειά του «επηρεασμένος από την δίκη»).

24-Δεκ-1989 – Ελεύθεροι σκοπευτές και άρματα μάχης στηρίζουν την “ειρηνική λαϊκή εξέγερση” – Βουκουρέστι κέντρο (φωτο Joel Robine/AFP via Getty)

✔️ Οικονομικά επιτεύγματα
Στον οικονομικό τομέα, η Ρουμανία των κομμουνιστών γνώρισε τεράστια ανάπτυξη με αποτελεσματική εκβιομηχάνιση.
▪️ Στην προηγούμενη κατάσταση και στην προσπάθεια ανάπτυξης της υλικοτεχνικής βάσης του σοσιαλισμού, η Ρουμανία είχε να επιδείξει το πρόσωπο μιας βιομηχανικοαγροτικής χώρας με ολόπλευρα αναπτυγμένη βιομηχανία.

▪️ Μεταξύ 1944-1974 η βιομηχανική παραγωγή αυξήθηκε κατά 100 φορές και το ΑΕΠ της χώρας κατά 15 φορές.

▪️ Βαριά βιομηχανία κατασκευής εργαλειομηχανών, αυτοκινήτων και τρακτέρ. Ναυπήγησης πλοίων μεγάλης χωρητικότητας.▪️ Κατασκευή σιδηροδρομικών ηλεκτραμαξών και ντιζελαμαξών. Τεχνολογικός εξοπλισμός για την πετρελαιοβιομηχανία, την ενεργειακή και χημική βιομηχανία.▪️ Στήθηκαν μεγάλοι υδροηλεκτρικοί σταθμοί. Τέθηκαν και λειτούργησαν οι υποδομές για την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου, που εντοπίζονται κύρια στην προ των Καρπαθίων περιοχή.Των κοιτασμάτων γαιανθράκων, σιδηρομεταλλεύματος και βωξιτών, χαλκού, χρυσού και ορυκτού άλατος.▪️ Ανάπτυξη της κτηνοτροφίας.▪️ Περίπου το μισό του εδάφους καλλιεργήθηκε, με αγρούς, οπωρώνες και αμπέλια.

ℹ️ Τιμισοάρα και προβοκάτσια
Το 1989 μια Ουγγρική μειονότητα στην Τιμισσοάρα, υπό τον Καλβινιστή πάστορα Λάζλο Τακέσι άρχισε να διασπείρει φήμες, για διοικητικές μεταρρυθμίσεις του κράτους σε βάρος της μειονότητας.

Οι ταραχές μετατράπηκαν σε συγκρούσεις με την αστυνομία και πολλοί σκοτώθηκαν και από τις δύο πλευρές.Στο κάλεσμα του Τσαουσέσκου, για οργάνωση αυτοάμυνας των υποστηριχτών του ανταποκρίθηκαν πάνω από 100.000 πολίτες και συγκεντρώθηκαν, έξω απ΄το κτίριο της Κεντρικής Επιτροπής, για να τον ακούσουν.Τότε, προβοκάτορες άρχισαν να φωνάζουν προσβλητικά συνθήματα και κάποιος πέταξε μια φωτοβολίδα στο πλήθος, προκαλώντας πανικό. Ο Τσαουσέσκου αποχώρησε και η συγκέντρωση διαλύθηκε.Η διαστρέβλωση των δυτικών ΜΜΕΕκείνο το διάστημα τα Δυτικά ΜΜΕ άρχισαν να διασπείρουν “ειδήσεις”, για δήθεν ομαδικούς τάφους 60.000 νεκρών στην Τιμισσοάρα και για καταθέσεις εκατομμυρίων σε ξένες Τράπεζες του ζεύγους Τσαουσέσκου.Στις 22 Δεκεμβρίου σκοτώθηκε ο υπουργός Αμυνας Βασίλε Μιλέα.

Οι Ρουμάνοι είχαν ένα «δαίμονα». 

Τον μεσαιωνικό Vlad Țepeș τον Ανασκολοπιστή, οι αιματηρές συνήθειες του οποίου στον αγώνα του κατά των Οθωμανών, οι λαϊκές δοξασίες και η φαντασία Δυτικών συγγραφέων και σκηνοθετών τον έκαναν ως «Δράκουλα» μεγάλη τουριστική ατραξιόν και μέσο κέρδους για τους κατοίκους των Καρπαθίων.

Οι πολιτικές και οικονομικές ανατροπές απαιτούσαν από την πρώτη στιγμή αναζήτηση σύγχρονων δαιμόνων, που συμπυκνώθηκε -τουριστικά και όχι μόνο στον εξής έναν: «για όλα φταίει ο Τσαουσέσκου» (για ό,τι έκανε ή θα μπορούσε να κάνει και δεν έκανε).
Και όπως λέει ο λαός μας «το πολύ κύριε ελέησον το βαρέθηκε κι ο θεός».
Φυσικά, κριτική και μπορεί και χρειάζεται να γίνεται, αλλά η γκεμπελική υπερβολή χάνει την επιχειρούμενη «γραφικότητα».
Διαβάσαμε κιόλας σε ταξιδιωτικό οδηγό μέχρι και για «γυάλινη οροφή που ανοίγει, ακριβώς όπως στις ταινίες περιπέτειας, για να μπορεί να προσγειωθεί ελικόπτερο –προνοητικός ο καχύποπτος δικτάτορας» …στην πραγματικότητα η οροφή ήταν κατασκεύασμα των «γενικώς» επόμενων -έγινε το 91-92 (αυτό το παραδέχεται και η wiki)

Το «φαραωνικό Παλάτι του δράκουλα Τσαουσέσκου»

Χιλιάδες τα παρόμοια λήμματα αφιερωμένα googlάροντας [Βουλή / Βουκουρέστι / ταξίδι Ρουμανία] κλπ. με ιστορίες πιασάρικες (για τον Τσάρλι Τσάπλιν και τη Μαντόνα στη Ρουμανία του 1989), αλλά και θλιβερές (για τον Μπρους Λι που «ζει» στους υπονόμους του Βουκουρεστίου ως αρχηγός των χιλιάδων χωμένων εκεί απόκληρων στο έλεος ναρκωτικών, AIDS, φυματίωσης…)

Τραγική εικόνα της Ρουμανίας του σήμερα:

πλήρης οικονομική καταστροφή τη 10ετία του ΄90, μέλος του ΝΑΤΟ από το 2004 και της ΕΕ το 2007, πάνω από 40% των κατοίκων εγκατέλειψαν τη χώρα ως μετανάστες με κατά κεφαλή εισόδημα αναιμικής ανάκαμψης 9.465€ -λιγότερο από το 1/3 της Ελλάδας σε περίοδο κρίσης και το 56% των Ρουμάνων εύχονται την επιστροφή του σοσιαλισμού.

Το σίγουρο (για να πάμε και σε κάτι ευτράπελο) είναι πως ο «δράκουλας Τσαουσέσκου» 

δεν πρόλαβε να απευθυνθεί στα λαό από το κυβερνείο που έχτισε στο κέντρο του Βουκουρεστίου (που σήμερα φιλοξενεί τις ανάγκες της ρουμανικής Βουλής και νοικιάζονται οι χώροι του για εκδηλώσεις, συνέδρια και πανηγύρια, αναζητώντας το χρήμα).

Ήταν ο Μάικλ Τζάκσον εκείνος που πρώτος χαιρέτισε από εκεί (1-Οκτ-1992, κατά τη διάρκεια του Dangerous World Tour), τους κατοίκους της πόλης:

Η κυβέρνηση τον υποδέχθηκε με τιμές αρχηγού κράτους …επιθεώρησε μάλιστα ως βασιλιάς (της ποπ) και παρατεταγμένα αγήματα του στρατού και της αστυνομίας!

Βγαίνοντας στο κεντρικό μπαλκόνι σήκωσε τα χέρια και φώναξε «γεια σου Βουδαπέστη».

Η Ρουμανία είχε φορέσει τα καλά της για να υποδεχθεί έναν άνθρωπο που δεν γνώριζε ότι η Βουδαπέστη είναι η πρωτεύουσα της Ουγγαρίας και αυτός βρίσκεται σε άλλη χώρα…

Μύθος και πραγματικότητα

Η πάντα «αντικειμενική Wiki -εμφανίζουσα μόνιμα το λαϊκό παράγοντα ως «θύμα», μας ενημερώνει ότι το «παλάτι του λαού», είναι το 2ο σε μέγεθος κτήριο στον κόσμο μετά το Πεντάγωνο και ότι «προκειμένου να χτιστεί το κολοσσιαίο αυτό μέγαρο, ισοπεδώθηκε το 20% του ιστορικού κέντρου της ρουμανικής πρωτεύουσας, ιστορικά μνημεία κατεδαφίστηκαν, 12 έξοχης αρχιτεκτονικής εκκλησίες +2 συναγωγές, καθώς και 7.000 περίπου σπίτια, απελευθερώνοντας μια έκταση πέντε τετραγωνικών χιλιομέτρων…» και μετά την αναλυτική περιγραφή των υλικών μάρμαρο, κρύσταλλο ξύλο κλπ καταλήγει στο ότι «το κόστος της οικοδόμησής του ανήλθε στο 30% του ΑΕΠ».

✔️ Φράσεις που στη νιοστή επαναλαμβάνουν οι τουρίστες που πάνε εκεί -απτό δείγμα λειτουργίας του συστήματος.

Πέρα από αρκετές ανακρίβειες στα παραπάνω, αποσιωπάται ένα πραγματικό και κομβικό γεγονός: πως το κτήριο έχει να κάνει με την ανοικοδόμηση μετά το σεισμό του 1977, έντασης 7,2 Ρίχτερ, που άφησε πίσω του 33.000 γκρεμισμένα κτίρια, 34.000 άστεγες οικογένειες, ~1.600 νεκρούς & 11.300 τραυματίες.

ℹ️ Να θυμίσουμε με την ευκαιρία πως -παρότι η τεχνογνωσία εκείνης της εποχής ήταν στα σπάργανα ξεκίνησαν αμέσως την αποκατάσταση και όλοι οι άστεγοι τακτοποιήθηκαν σε διαμερίσματα σε μια εβδομάδα, αποτέλεσμα της πολιτικής λαϊκής στέγης που εφαρμοζόταν.

Σχετικά με τα μεγέθη, τις διαστάσεις κλπ διαβάσαμε τα πάντα:

Ισοπέδωσαν μια έκταση όση η Βενετία …χιλιάδες …χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα το κτήριο, γκρέμισαν όλη την παλιά πόλη κλπ

ℹ️ Παρεμπιπτόντως η Old Town (Orașul vechi București) στέκει εκεί, πληγωμένη από τα 30 χρόνια εγκατάλειψης (αρκεί μια απλή ματιά στους χάρτες google για να δει κανείς που και πως είναι). Όπως παντού πλέον: με τις τεράστιες πινακίδες σε οροφές και προσόψεις με τις διαφημίσεις απορρυπαντικών, αναψυκτικών εταιριών κινητής τηλεφωνίας και κάπου ανάμεσα χαμένα και ετοιμόρροπα, παρά τα εξωτερικά φτιασίδια κάποια εναπομείναντα κοσμήματα του παρελθόντος

Και επειδή είναι αλήθεια πως «παλάτι των Τσαουσέσκου» φαίνεται και από το διάστημα -αλλά όχι λόγω μεγέθους ρίξαμε και εμείς μια ματιά που την παρουσιάζουμε παρακάτω (ΣΣ|> κατά τους ειδικούς οι δορυφόροι του διαστήματος, βλέπουν καθαρά τι μάρκα είναι ένα πακέτο τσιγάρα στο έδαφος, όπως πχ. «Syriana).

Αλλά πρώτα κάποια απλά μαθηματικά.

ℹ️ Η Βενετία έχει έκταση 414,6km² ενώ το υπόψη κτήριο (μήκους 270m & πλάτους 240m) μόνο 64.800m² δηλ 6,48 km² (δηλ. 1/64=[μόνο]~1,56%).ℹ️ Όλο μαζί το «παλάτι» (12 όροφοι +8 υπόγεια) έχει επιφάνεια 359.0006m² (=35,96km²) δηλ ΜΟ 1,798km² 

ℹ️ Για να κάνουμε μια σύγκριση η δική μας Βουλή (περίγραμμα χωρίς το μνημείο του άγνωστου στρατιώτη) είναι ~60mΧ85m=5100m² δηλ 12,7 φορές μικρότερο (ή 2,84 από τον ΜΟ)

Επί τον τύπον των ήλων

Ταξιδέψτε στη Ρουμανία! 

Το καλύτερο απ’ όλα για να πάρετε μια εικόνα από τη χώρα, -ειδικά σήμερα και από το πραγματικό «παλάτι των Τσαουσέσκου» αλλά και -κυρίως, γιατί αυτό πρέπει να είναι το ζητούμενο, από τη ζωή της λαϊκής οικογένειας

Βέβαια η εικόνα έχει να κάνει με την ικανότητα και τη θέληση, να ψάξεις κάτι παραπάνω απ’ τους τυφλοσούρτες των πάλαι ποτέ «μπλε» οδηγών κλπ σύγχρονων, στοιχειωδώς με τον τρόπο που ο Paul Bowles στο βιβλίο «Sheltering Sky» –«Ο προστάτης ουρανός» (πάνω στο οποίο βασίστηκε η ταινία του Μπερτολούτσι «Τσάι στη Σαχάρα), προσπαθεί να διαχωρίσει τις έννοιες τουρίστας – ταξιδιώτης.

To Boυκουρέστι έτσι κι αλλιώς συναρπάζει με το ετερόκλητο μείγμα αρχιτεκτονικών όγκων τεσσάρων και παραπάνω αιώνων, με την αίσθηση της υδάτινης παρουσίας (ποτάμια Ντιμπόβιτσα και Γκαλαντίνα), τα δάση, τις λίμνες, τα 29διάσπαρτα πάρκα και τους πανέμορφους κήπους, τα μουσεία, τους ναούς και τα εκκλησάκια, με πληθώρα μικροσκοπικών μουσικών σκηνών, με ψαγμένα μαγαζιά για φαγητό (καπνιστό χοιρινό, mititei, σούπες, zacusca, mamaliga, magiun, μπύρα στην Caru’ cu bere) κτλ.

Συναρπάζει με όλα!

Από την άποψη αυτή το υπερθέαμα στο Παλάτι της Βουλής μπαίνει σε δεύτερη μοίρα -αλλά να το επισκεφτείτε (ξενάγηση με οδηγό), μπείτε στο υπόγειο, ρίξτε και μια ματιά στα γύρω από ψηλά (κόστος min 7,50- max18,00€) -μη ξεχνώντας το Εθνικό Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης (MNAC) και τις περιοδικές εκθέσεις που γίνονται στο εσωτερικό του.

Και μια που το έφερε η κουβέντα -έχουμε τη γνώμη πως, λόγω και του εξοργιστικού πλούτου που κρύβει στο εσωτερικό του αποτέλεσε έργο άκρως δυσανάλογο με το μέγεθος της χώρας.

Όσο για την αρχιτεκτονική του -παρά τα όσα υποστηρίζονται (περί νεοκλασικού ρυθμού κλπ) διακρίνεται μόνο για τον γιγαντισμό και τίποτε περισσότερο.

▪️ Υπάρχει -στον αντίποδα, το φημισμένο Athenaeum (το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα της νεοκλασικής κομψότητας) που χτίστηκε το 1886-88 που στεγάζει τη φημισμένη Φιλαρμονική Ορχήστρα Γκεόργκε Ενέσκου και στα φουαγιέ του οι κάθε λογής μουσικές και φεστιβάλ δίνουν και παίρνουν. Ο περίτεχνα διακοσμημένα τρούλος του αποτελεί το τεχνικό μυστικό της εξαιρετικής του ακουστικής
▪️ Το πάρκο Herăstrău, με την ομώνυμη λίμνη στο μεγαλύτερο μέρος του είναι για γερούς περιπατητές (υπάρχει πάντα και το ποδήλατο, όταν το επιτρέπει ο καιρός). Στο εσωτερικό του θα βρείτε «το νησάκι με τα τριαντάφυλλα», το υπαίθριο μουσείο Muzeul Satului και πολλά εστιατόρια. Πολύ πράσινο οι Βοτανικοί Κήποι (με ~10.000 είδη φυτών) και το Parcul Carol, καθώς επίσης οι (παλαιότεροι -19ος αιώνας) δημόσιοι κήποι στο Cișmigiu, με όμορφη λίμνη για βαρκάδα (το χειμώνα παγώνει και είναι κατάλληλη για πατινάζ) και το αναγεννησιακό παλάτι – κομψοτέχνημα Crețulescu.
▪️ Απέναντι απ’ το Herăstrău, βλέπουμε την Arcul de Triumf, το γρανιτένιο νεοκλασικό μνημείο- αντίγραφο της Αψίδας Θριάμβου του Παρισιού (αλλά εδώ συνήθως η πρόσβαση προς τα πάνω είναι κλειστή)
▪️ Σε ρυθμό «Brâncovenesc» ο Μητροπολιτικός Ναός του 1658 στο λόφο Dealul Mitropoliei, με μοναδικές βυζαντινού στυλ τοιχογραφίες και εικονοστάσια στο εσωτερικό του είναι μοναδικά. Ο πύργος από κόκκινο τούβλο χτίστηκε το 1698, δίπλα το νεοκλασικό Palatul Patriarhiei, (κλειστό για το κοινό)
▪️ Και ακόμη η Piața Unirii (μια από τις κεντρικές πλατείες), η πολύβουη τη νύχτα Piaţa Universităţii, η λεωφόρος Bulevardul Unirii (όπως τα Ηλύσια Πεδία του Παρισιού), η Curtea Veche (Παλιό Πριγκιπικό Δικαστήριο) το παλιό καραβάν σαράι -Manuc’s Inn, το Lipscani, τα δρομάκια της παλιάς πόλης, το βιβλιοπωλείο Cărturești Carusel, η ιστορική στοά Pasajul Macca-Vilacrosse, η Calea Victoriei με το Εθνικό Μουσείο της Ιστορίας της Ρουμανίας, το Εθνικό Μουσείο Τέχνης και το Εθνικό Μουσείο Contronceni (στα πρώην Βασιλικά Ανάκτορα), το Μουσείο Συλλογών Τέχνης και το Μουσείο Γκεόργκε Ενέσκου στο Cantacuzino, το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Grigore Antipa, το μουσείο τέχνης Frederic & Cecilia Cuțescu-Storck και το 42μετρο Foișorul de Foc (Πύργος της Φωτιάς πρ. παρατηρητήριο των πυροσβεστών) -μέχρι και μουσείο Κιτς υπάρχει
▪️ Αλλά και έξω από το Βουκουρέστι υπάρχουν 10άδες προορισμοί για όλα τα γούστα. Μεταξύ αυτών το μοναδικό διεθνώς διάσημο θέρετρο Poiana Brasov με διαδρομές σκι, σε διάφορα επίπεδα δυσκολίας, πίστες slalom, γιγαντιαίας κατάβασης, σχολή σκι κλπ. όλα με πολύ χαμηλές τιμές. Είναι και κοντά στο κάστρο του Κόμη Δράκουλα στην Τρανσυλβανία

Με τον τίτλο «Δολοφονία τα Χριστούγεννα του 1989» ο Δυτικογερμανός βετεράνος του εργατικού κινήματος Ρολφ Βελάι αναφέρεται στην ανατροπή και εκτέλεση του ζεύγους Τσαουσέσκου

Το άρθρο του δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Οφενζιφ» [«2μηνιαίο περιοδικό σοσιαλιστικού περιεχομένου»] της Οργάνωσης του ΚΟΔΗΣΟ του Αννόβερου στο τεύχος Γενάρης-Φλεβάρης 2000.

Το κείμενο, με μικρές συντομεύσεις, έχει ως εξής:
…
Στις 25-Δεκ-1989 η Έλενα και ο Νικολάι Τσαουσέσκου εκτελέστηκαν από ένα απόσπασμα στο στρατώνα του Ταργκοβίστε, βόρεια του Βουκουρεστίου. Πέθαναν όρθιοι σαν κομμουνιστές- στο δρόμο για την εκτέλεση τραγουδούσαν τη «Διεθνή». Ετσι ανέφερε ο επικεφαλής του εκτελεστικού αποσπάσματος αυτές τις μέρες σε εκπομπή του (γερμανικού ραδιοσταθμού) «Ντόιτσλαντ Φουνκ», αφιερωμένη στα γεγονότα εκείνα.

«Θέλουμε να πεθάνουμε μαζί, δε ζητάμε χάρη», δήλωσε η Ελενα Τσαουσέσκου, σύμφωνα με τα λόγια ενός λοχαγού που δημοσίευσε η FAZ (Frankfurter Allgemeine Zeitung) στις 27.12.1989.

Με τις ανταποκρίσεις για την αντεπαναστατική ανατροπή στη σοσιαλιστική Λαϊκή Δημοκρατία της Ρουμανίας το Δεκέμβρη του ’89 πλημμύρισε την παγκόσμια κοινή γνώμη μια αληθινή μάχη λασπολογίας με αιμοσταγείς ειδήσεις τρόμου.

Η αρχή έγινε με τις ψεύτικες εικόνες της TV, για το νεκροταφείο στην Τιμισοάρα. Έδειξαν πτώματα ατροφικών ανθρώπων, που οι σεναριογράφοι του τρόμου τα είχαν ξεθάψει από νεκροταφείο, είχαν τοποθετήσει ένα νεκρό μωρό στην ανοιγμένη κοιλιά μας γυναίκας-δήθεν θύμα του χωρίς προηγούμενο σαδισμού της «σεκιουριτάτε», της ρουμανικής ασφάλειας.

Αυτό ήταν η αρχή, ώστε όταν στο Βουκουρέστι λίγο πριν τα Χριστούγεννα έγιναν ταραχές και στις 22 Δεκέμβρη ακολούθησε η έφοδος στο Προεδρικό Μέγαρο, οι εκεί αντιπρόσωποι των διεθνών ΜΜΕ πέρασαν σε μια αληθινή υστερία με αιματόβρεχτες ειδήσεις, που συναγωνιζόταν η μία την άλλη. Ετσι διάβαζε κανείς στη «σοβαρή» FAZ στις 27. 12.1989 στην 1η σελίδα:
«Οι μάχες λέγεται πως στοίχισαν 70.000 ως 80.000 ανθρώπινες ζωές».

Στα τέλη του Γενάρη ο τότε υπουργός Εσωτερικών της Ρουμανίας μείωσε τον πιθανολογούμενο αριθμό των νεκρών σε 10.000 και την Άνοιξη αναγγέλθηκε επίσημα ο αριθμός των περίπου 700 νεκρών. Τώρα, στις 24.12.1999 η FAZ αναγγέλλει ότι ο ανώτατος εισαγγελέας του στρατού, ταξίαρχος Βοινέα, τερματίζοντας τις ανακρίσεις των τότε γεγονότων καταλήγει στο συμπέρασμα ότι συνολικά σκοτώθηκαν 1.104 άνθρωποι.
Στο σημείο αυτό ο Ρ.Β. υπογραμμίζει ότι η τεράστια διαφορά του αριθμού των θυμάτων μεταξύ 70.000-80.000 και 1.104 είχε το λόγο της. Επρεπε τότε να παρουσιαστούν ψεύτικα οι χιλιάδες νεκροί, ώστε να δικαιολογηθεί η πολιτική δίκη – σόου και η εκτέλεση. Επρεπε ο κόσμος να πιστέψει ότι γι’ αυτούς τους «αιμοβόρους» δεν υπήρχε άλλη λύση από την εκτέλεση.

Ο «Τσαουσέσκου, συνεχίζει ο συγγραφέας, είναι μία παραδειγματική περίπτωση για το πώς μανιπουλάρεται από τα ΜΜΕ η εικόνα ενός πολιτικού, σύμφωνα με τα κριτήρια της πολιτικής καιροσκοπίας.

Οταν το 1968 η Ρουμανία δεν πήρε μέρος στην επέμβαση των στρατών του Συμφώνου της Βαρσοβίας στην Τσεχοσλοβακία, ο Τσαουσέσκου ήταν για τη Δύση μέσα σε μια νύχτα ένα πολύ καλό παιδί, το καλύτερο μέσα στο κακό ανατολικό μπλοκ. Όταν η Ρουμανία το 1984 δεν αρνήθηκε να μετάσχει στην Ολυμπιάδα του Λος Αντζελες -όπως έκαναν οι άλλες σοσιαλιστικές χώρες της Ευρώπης- ο Τσαουσέσκου υμνήθηκε σε όλους τους τόνους για την “ανυπακοή του απέναντι στη Μόσχα”- τότε δε γινόταν λόγος, όπως αργότερα, για “κυριαρχία τρόμου της Σεκιουριτάτε”.

Αυτά άλλαξαν όταν μετά την άνοδο στην εξουσία του Γκορμπατσόφ, ο Τσαουσέσκου άφησε να διαφανεί αποστασιοποίηση από την πορεία του (του Γκορμπατσόφ) της συνθηκολόγησης μπροστά στη Δύση. Στα γρήγορα ο Τσαουσέσκου μετατράπηκε στην κατευθυνόμενη από τα μίντια δυτική κοινή γνώμη σε «δράκουλα» του ρουμανικού λαού- με αντίστοιχη δαιμονοποίηση της γυναίκας του Έλενας.
(Ακολουθεί από τον συγγραφέα σύντομη αναφορά στην ανάληψη πιστώσεων της Ρουμανίας από τη Δύση, αλλά και η απότομη στροφή της ολοκληρωτικής εξόφλησής τους, όταν ο Τσαουσέσκου είδε τον κίνδυνο της εξάρτησης από τους δανειοδότες).

«Το 1989 η Ρουμανία ήταν η μόνη σοσιαλιστική χώρα- ας αφήσουμε κατά μέρος την Αλβανία- που δεν είχε χρέη στη Δύση!». Και μόνο αυτό- ότι ο ρουμανικός λαός κάτω από μεγάλες θυσίες έγινε ανεξάρτητος από τον ιμπεριαλισμό- αυτό ήταν το έγκλημα, του Τσαουσέσκου, γι’ αυτό έπρεπε να τιμωρηθεί, γι’ αυτό εκτελέστηκε! 
Η κυριαρχία τρόμου της ΣΕΚΙΟΥΡΙΤΑΤΕ- τίποτα άλλο από προϊόν φαντασίας των ανθρώπων των μίντια, που θα μπορούσαν το ίδιο καλά να γράψουν σενάρια για φιλμ τρόμου του Χόλιγουντ, δημιουργήθηκε και καλλιεργήθηκε σε συνεργασία με πράκτορες των δυτικών μυστικών υπηρεσιών και ντόπιων αντεπαναστατών.

Η πραγματικότητα; Για παράδειγμα η «Διεθνής Αμνηστία» στην έκθεσή της του 1989 για τη Ρουμανία αναφέρει ότι υπήρχαν Είκοσι εφτά (27) μη βίαιοι πολιτικοί κρατούμενοι και ότι ένας πολιτικός κρατούμενος αναφέρεται ότι πέθανε από κακομεταχείριση. Τίποτα περισσότερο δεν αναφέρει η «Διεθνής Αμνηστία» για την «Κυριαρχία του τρόμου της Σεκιουριτάτε».

Και τώρα ο αριθμός των 1.104 νεκρών κατά τα γεγονότα του τέλους του 1989. Περνάνε όλοι στο λογαριασμό του Τσαουσέσκου; 
Η «Φραγκφούρτερ Αλγκεμάινε Τσάιτουνγκ» γράφει στις 24.12.1999 σε μια ανασκόπηση με τίτλο: «Το αίνιγμα της δεύτερης διαταγής πυρός» ανάμεσα σε άλλα:«Το τι όμως συνέβη στις αξιομνημόνευτες ημέρες από τις 16 ως τις 26 Δεκέμβρη στη Ρουμανία, ακόμα και μετά από δέκα χρόνια δεν έχει διαλευκανθεί ολοκληρωτικά. Πιθανώς μερικά αινίγματα δε λύνονται ποτέ». Αυτό εύκολα το αντιλαμβάνεται κανείς, πριν από όλα για το λόγο ότι πιθανά ορισμένοι υποκινητές στη Δύση και ίσως και στη Μόσχα να μην έχουν το ελάχιστο ενδιαφέρον γι’ αυτό!

Αλλά ας συνεχίσουμε για τους 1.104 νεκρούς. Η FAZ γράφει: «Αποφασιστικό είναι ότι οι 942 απ’ αυτούς σκοτώθηκαν μετά τις 22 Δεκέμβρη – δηλαδή όταν ο Τσαουσέσκου είχε αποπειραθεί να διαφύγει με το ελικόπτερο από τη στέγη του οικήματος της Κεντρικής Επιτροπής και την ίδια μέρα πιάστηκε από το στρατό. Από το βράδυ της 22 Δεκέμβρη ως την εκτέλεση των Τσαουσέσκου στις 25 Δεκέμβρη το ζεύγος ήταν κρατούμενοι του στρατού στο στρατώνα βόρεια του Βουκουρεστίου, όπου μετά τη δίκη σκοπιμότητας εκτελέστηκε την πρώτη μέρα των Χριστουγέννων. Σήμερα θεωρείται βέβαιο ότι η θανατική καταδίκη εκδόθηκε ήδη ανεπίσημα στις 22 Δεκέμβρη από τους στρατηγούς και τους πρωταγωνιστές του «Μετώπου Εθνικής Σωτηρίας» γύρω από τον Ιλιέσκου.

Ο αρθρογράφος της Φραγκφούρτερ Αλγκεμάινε Τσάιτουνγκ περιγράφει κατόπιν ότι με τις ειδήσεις για άνδρες της Σεκιουριτάτε που πυροβολούσαν από τις στέγες σπιτιών δημιουργήθηκαν συνθήκες εμφυλιοπολεμικές, και μόνο μετά τις 22 Δεκέμβρη έπεσαν θύματά τους 543 άνθρωποι. 

Το άρθρο της εφημερίδας καταλήγει: «Ολα μιλάνε για το ότι το χάος των Χριστουγέννων, από το οποίο, μετά την εκτέλεση του Τσαουσέσκου αναδείχτηκαν ο κατοπινός Πρόεδρος Ιλιέσκου και η μεταβατική κυβέρνησή του στις δυνάμεις της “νέας τάξης πραγμάτων”, δημιουργήθηκε συνειδητά!» 
Ποιον ωφελεί αυτό; Ισως διαφαίνεται από το γεγονός, με ποια ταχύτητα η (γερμανική) Ομοσπονδιακή κυβέρνηση μέσα στο δημιουργηθέν χάος προσανατολίστηκε με στοχοπροσήλωση, αναγνωρίζοντας τη νέα κυβέρνηση, όπως έγραψε η FAZ στις 27 Δεκέμβρη.

Ο Ρολφ Βελάι αντιγράφει από τη Φραγκφούρτερ Αλγκεμάινε Τσάιτουνγκ και τα εξής: «Ο εισαγγελέας Βαϊνέα, που στη δίκη σκοπιμότητας των Τσαουσέσκου ήταν διορισμένος συνήγορός τους, μιλάει σήμερα για το “ψεύδος περί τρομοκρατών”. 
Δεν υπήρξαν ούτε φονιάδες της Σεκιουριτάτε, ούτε τέτοιοι από αραβικά κράτη. Ως σήμερα δεν έχει διαλευκανθεί ποιος σε ποιους στρατιώτες έδωσε τη δεύτερη διαταγή πυρός. Ποιος, πότε έδωσε όπλα σε διαδηλωτές για να πολεμήσουν κατά των τρομοκρατών. 
Σε κάθε περίπτωση εννέα από τους δέκα νεκρούς άφησαν τη ζωή τους όχι για την ελευθερία του ρουμανικού λαού, αλλά για τους κυρίους του σύντομου χάους γύρω από τα Χριστούγεννα του 1989 και της μετακομμουνιστικής τάξης πραγμάτων που κράτησε έξι χρόνια».
Σήμερα ο λαός πληρώνει το λογαριασμό για τη δολοφονία του Τσαουσέσκου. 

Για την κατάσταση των ανθρώπων η FAZ γράφει απλά: «Πολλοί είναι φτωχοί σαν επαίτες, φτωχότεροι από πριν το 1989 – λίγοι έγιναν εντελώς ξεδιάντροπα πλούσιοι». Ανεξάρτητα από το πώς θα κριθούν αντικειμενικά μεμονωμένες απόψεις της πολιτικής του Τσαουσέσκου για την πραγματοποίηση του σοσιαλισμού… γεγονός είναι ότι η Έλενα και ο Νικόλαε Τσαουσέσκου και μπροστά στο σίγουρο θάνατο έμειναν πιστοί στην υπόθεσή τους- στην υπόθεσή μας… Αυτό τους κάνει να ξεχωρίζουν τιμητικά από μερικές ηγετικές φιγούρες του σοσιαλιστικού στρατοπέδου, που σύρθηκαν μπροστά στον ιμπεριαλισμό ή μάλιστα αυτομόλησαν στο στρατόπεδο του ταξικού εχθρού».

Τίτλοι τέλους
Οι «μέρες του 89» πέρασαν στην ιστορία -κατά μια έννοια σαν τις «μέρες του ’36» του Αγγελόπουλου (θυμίζουμε την τελευταία σκηνή «αποκατάστασης της τάξης» που κλείνει την ταινία).

Πολιτικά, τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο από αυτό που επιφύλαξαν οι ανατροπές σ’ όλους τους λαούς των πρώην σοσιαλιστικών χωρών, με διεύρυνση στο έπακρο της κοινωνικής ανισότητας και της φτώχειας.

Στους 28 της ΕΕ, βρίσκεται

κυριολεκτικά στον πάτο σ’ ότι αφορά την ποιότητα ζωής (με μέτρηση των τιμών βασικών αγαθών και υπηρεσιών κάθε χώρας σε σχέση με το εισόδημα, χρησιμοποιώντας τη «μονάδα αγοραστικής δύναμης» [ΜΑΔ]).Η σύγκριση του κατά κεφαλή ΑΕΠ σε ΜΑΔ παρέχει μια εικόνα του βιοτικού επιπέδου σε όλη την ΕΕ.

Γιάννης Π - Ομάδα ¡H.lV.S! Απ το Ατεχνως 

Επιμέλεια - Παρουσίαση εδώ: Viva La Revolucion 

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΠΑΝΑΝΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ..."ΜΠΑΝΑΝΙΑ" !!

Από
Praxis Review:

"Η United Fruit επάνω σε πεσμένα πτώματα, έστησε μια οπερέτα: Κατάργησε την αυτοδιάθεση, απελευθέρωσε το φθόνο, δημιούργησε δικτατορίες" (Πάμπλο Νερούδα)

 Σαν σήμερα, 9/1/1912, ο στρατός των ΗΠΑ εισβάλλει στην Ονδούρα για να βοηθήσει τους "επενδυτές" της United Fruit Company (και άλλες εταιρείες). 

Στο διάστημα 1903-1927 οι ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ εισέβαλλαν 7 φορές στην χώρα, για να τσακίσουν κάθε αντίσταση στις εταιρείες που είχαν αρπάξει την γη, τις συγκοινωνίες, την παραγωγή: (1903, 1907, 1911, 1912, 1919, 1924, 1925): 

Μαζί με τις φυτείες της μπανάνας
οι "επενδυτές" της United Fruit είχαν τον έλεγχο των σιδηροδρόμων, των μεταφορών προϊόντων και -κυρίως- των κυβερνήσεων. 

Μέσω κυβερνήσεων-μαριονετών που τοποθετούσαν οι ίδιοι, εξασφάλιζαν προνόμια, όπως παραχώρηση τεράστιων γεωργικών εκτάσεων, μηδενική φορολογία, εκμετάλλευση λιμανιών και σιδηροδρόμων και οικονομικό μονοπώλιο.
Στην ουσία είχαν τον οικονομικό και πολιτικό έλεγχο ολόκληρης της Κεντρικής Αμερικής. 

Χαρακτηριστική είναι η φράση :

"Στην Ονδούρα είναι φθηνότερο να εξαγοράσεις βουλευτή από ένα μουλάρι". 

Η Ονδούρα ήταν και η έμπνευση για τον όρο "μπανανία" (Banana Republic). 

Η Ονδούρα, η Κολομβία, η Γουατεμάλα, ο Παναμάς, η Κούβα, η Νικαράγουα και άλλες χώρες υπέφεραν από την πολιτική της εταιρείας, την αγριότητα των δικτατοριών και τους μισθούς πείνας. 

Παρά την καταστολή απο τον στρατό των ΗΠΑ και τους μπράβους των εταιρειών, οι εξεγέρσεις και οι απεργίες των εργατών στα κάτεργα της United Fruit συνεχίστηκαν για πολλά χρόνια. 

Το 1959 ο Φιντέλ Κάστρο απαλλοτρίωσε τις φυτείες της United Fruit Company στην Κούβα. 

Η εταιρεία άλλαξε ονομασία και έμβλημα την δεκαετία του 80 (Chiquita) και για να ξεπλύνει την μαύρη ιστορία της. 

Και με το νέο όνομα χρηματοδότησε και χρησιμοποίησε για "προστασία" ακροδεξιές παραστρατιωτικές οργανώσεις στην Κολομβία, που δολοφονούσαν πολίτες και τρομοκρατούσαν τους εργάτες. 

Οι "επενδύσεις" στον καπιταλιστικό κόσμο συνεχίζονται μέχρι σήμερα.

«Κατά τη διαδρομή μου είχα την ευκαιρία να περάσω απ’ την «επικράτεια» της United Fruit Co, πείθοντας με ακόμη μια φορά πόσο απαίσια είναι αυτά τα καπιταλιστικά χταπόδια. Ορκίστηκα μπροστά σε μια φωτογραφία του παλαιού και θρηνημένου συντρόφου Στάλιν ότι δεν θα ησυχάσω μέχρι να δω τον αφανισμό αυτών των χταποδιών». (Πηγή: Jon Lee Anderson, Che Guevara: A revolutionary life, 1997). che

Παρουσίαση Viva La Revolucion  

ΑΝΗΜΕΡΑ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ '44: ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΕΓΓΛΕΖΩΝ-ΦΑΣΙΣΤΩΝ ΣΤΗ ΔΡΑΜΑ.

Η ματωμένη Πρωτοχρονιά του 1944 

στο Τσαλ Νταγ της Δράμας

Την Πρωτοχρονιά του 1944, διαπράχθηκε στα βουνά της Δράμας ένα αποτρόπαιο ομαδικό έγκλημα από συμμορίες ακροδεξιών, υπό τις διαταγές ενός βρετανού ταγματάρχη, του Μίλερ, ο οποίος μάλιστα ήταν και σύνδεσμος στην Ελλάδα του Συμμαχικού Στρατηγείου Μέσης Ανατολής. Ήταν η σφαγή σε μία χαράδρα του Τσαλ-Νταγ των ανταρτών του τμήματος «Ρήγας Φεραίος» του ΕΛΑΣ.

Πρόκειται για ένα ύπουλο κι απάνθρωπο έγκλημα, μία πραγματική παγίδα θανάτου, που σχεδιάστηκε και εκτελέστηκε από τις εθνικιστικές ομάδες του Αντώνη Φωστηρίδη (Αντών Τσαούς), σε συνεργασία με τους Άγγλους, που έγινε με τον ερχομό του 1944, την 1η Ιανουαρίου στα βουνά της Λεκάνης (Τσαλ-Νταγ) και στην οποία έχασαν με φριχτό τρόπο τη ζωή τους 17 ηρωϊκοί ΕΛΑΣίτες αντάρτες.

Στο βουνό Τσαλ-Νταγ, δρούσε το τμήμα «Ρήγας Φεραίος» του ΕΛΑΣ, πολεμώντας τους Βούλγαρους φασίστες κατακτητές. Για την αποτελεσματικότερη πάλη κατά των ξένων επιδρομέων, ο ΕΛΑΣ πρότεινε συνεργασία στο ένοπλο τμήμα του Τσαούς Αντών που δρούσε στην ίδια περιοχή. Μετά από συζητήσεις ανάμεσα στα δύο μέρη, αποφασίστηκε οι άνδρες των δύο τμημάτων να γιορτάσουν με κοινό τραπέζι την Πρωτοχρονιά του 1944, προκειμένου να γνωριστούν μεταξύ τους για να υπάρξει κοινή δράση κατά των κατακτητών.
Για τις προδοτικές αυτές "υπηρεσίες" του, ο Φωστερίδης έγινε αργότερα βουλευτής του ελληνικού κοινοβουλίου (βουλευτής Δράμας με τον «Ελληνικό Συναγερμό.» )

Οι δύο διαφορετικές αντιστασιακές οργανώσεις δρούσαν διάσπαρτα σε δικιές τους περιοχές (λημέρια) στα όρη Παγγαίο, Φαλακρό, Μενοίκιο και Λεκάνη και στα δάση της Ελατιάς (Καρά -Ντερέ) και του Κοτζά - Ορμάν και είχαν συνεργαστεί περιστασιακά μέχρι τα τέλη του 1943.

Στόχος των Άγγλων να εμποδίσουν ανάπτυξη του ΕΛΑΣ

Ο ΕΛΑΣ από το Σεπτέμβριο του 1943 άρχισε να οργανώνεται και να αναπτύσσεται στην περιοχή ως 26ο Σύνταγμα επιζητώντας την ένταξη όλων των αντιστασιακών ομάδων στη δύναμή του. 

Οι Άγγλοι, ενώ στην αρχή εφοδίαζαν με όπλα και χρήματα όλες τις αντιστασιακές οργανώσεις, την περίοδο 1943-44 όταν ο πόλεμος άρχισε να γέρνει υπέρ των συμμάχων, ενίσχυαν με κάθε μέσο μόνο τις εθνικιστικές ομάδες, με σκοπό να εξουδετερώσουν τον ΕΛΑΣ και να εμποδίσουν μετά τη λήξη του πολέμου το ρεύμα προς τα αριστερά. 

Στο πλαίσιο αυτό, ο Άγγλος ταγματάρχης Μίλερ, 1 που ήταν σύνδεσμος του στρατηγείου της Μέσης Ανατολής με τον ΕΛΑΣ Ανατολικής Μακεδονίας, το Δεκέμβριο του 1943 μετεπήδησε στο τμήμα του Αντών Τσαούς.

Σύμφωνα με τον Βαγγέλη Κωστούδη, καπετάνιο του 19ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ που δρούσε στην περιοχή των Σερρών, οι Άγγλοι για να ενισχύσουν τα αντικομμουνιστικά στοιχεία που δρούσαν στην Ανατολική Μακεδονία και να φρενάρουν την διαρκώς συνεχιζόμενη ανάπτυξη των δυνάμεων του ΕΛΑΣ, έστειλαν τον ταγματάρχη Μίλερ στις γραμμές του Αντών Τσαούς, για να συντονίζει τη δράση τους ενάντια στον ΕΛΑΣ. 

Όπως σημείωσε:

Ο Μίλερ, ερχόμενος από το Γενικό Αρχηγείο, πέρασε από τα δικά μας τμήματα για να πάει στο Παγγαίο. Είχαμε αυστηρή διαταγή να τον προστατέψουμε για να περάσει με ασφάλεια. Κάποια στιγμή ο Ραφτούδης μου λέει: «Θα του ζητήσω να μας κάνει ρίψεις οπλισμού και αν αρνηθεί θα τον απειλήσω». Η αλήθεια είναι ότι δικαιούμασταν μια τέτοια ρίψη με πολεμικό υλικό. Όμως εκβιασμός δεν χωρούσε. 2

-

Αντών Τσαούς

Η χαράδρα του θανάτου

Το ραντεβού μεταξύ των δύο αντάρτικων τμημάτων κλείστηκε σε μία χαράδρα μεταξύ της Μπόεβας (Καστανωτού) και Όβαβτζικ (Δρυμότοπου) Δράμας όπου είχαν το λημέρι τους οι αντάρτες του «Ρήγα Φεραίου» και όπου περίμεναν τους επισκέπτες τους κάνοντας τις ανάλογες προετοιμασίες.

Τα χαράματα της Πρωτοχρονιάς, ο ΕΛΑΣίτης σκοπός του λημεριού, διέκρινε αυτούς που περίμενε: 

Τους άνδρες του Αντών Τσαούς αρκετούς πολίτες από τα γύρω χωριά που κατευθύνονταν προς το λημέρι σε πανηγυρική πορεία. Κι ενώ αυτός τους καλωσόριζε, οι επισκέπτες ρίχτηκαν επάνω του και τον έσφαξαν. Ενώ αμέσως μετά κύκλωσαν τις καλύβες των ΕΛΑΣιτών και τους εξόντωσαν όλους, συνολικά 17 άντρες στον ύπνο τους. Από τγη σφαγή, γλύτωσε μόνο ο μάγειρας του «Ρήγα Φεραίου» που εκείνη τη στιγμή έλειπε από το λημέρι.

Το αποτρόπαιο έγκλημα, που έγινε με την προτροπή του Άγγλου ταγματάρχη Μίλερ, βρήκε την επιβράβευσή τους και από τους κατακτητές. 

Οι άνδρες του Αντών Τσαούς παρουσίασαν τα κεφάλια των τραγικά δολοφονημένων ανταρτών του ΕΛΑΣ στον Βούλγαρο πρόεδρο της κοινότητας Πλατανιάς κι αυτός, για ανταμοιβή, τους χάρισε δύο μικρά αυτόματα όπλα και το υπέρογκο για την εποχή εκείνη ποσό των 700.0000 λέβα. 3 

Παραθέτουμε αυτές τις δυο εικόνες, αντί άλλων βιογραφικών του στοιχείων ή δικών μας χαρακτηρισμών.

«Η συμμορία του “ήρωα της εθνικοφροσύνης” Αντών-Τσαούς με τους Βούλγαρους συμμάχους τους. 

Από αριστερά Ουζούνης, Γεώργιος Σκαρλατάκης, Νικόλαος Τεζόπουλος. Στη μέση και την άκρη με τα μαύρα Βούλγαροι στρατιώτες.

 Στα πόδια τους σφαγμένοι, οι αντιστασιακοί και μέλη του ΕΑΜ: Ηλίας Νταγνιτζής, Μιχάλης Πορφίδης, Γιουμουρτζής, Δ. Παπαδόπουλος, Τσότσογλου και Καραγιαννίδης.» Πηγή φωτογραφίας: Κόκκινος φάκελος

Όπως έγραψε ο ιστορικός Τάσος Χατζηαναστασίου, οι πόντιοι οπλαρχηγοί στα όρη της Λεκάνης (Τσαλ-Νταγ) εκτιμώντας ότι ο ΕΛΑΣ θα επιχειρούσε να επεκτείνει την επιρροή του και στην περιοχή τους, όπως είχε γίνει νωρίτερα στο Παγγαίο, έδρασαν άμεσα και αποφασιστικά. 

«Έτσι ξεγέλασαν τους ανενημέρωτους για τα γεγονότα στο Παγγαίο αντάρτες του «Ρήγα Φεραίου» και τους επιτέθηκαν αιφνιδιαστικά, ενώ οι τελευταίοι τους περίμεναν για να συνεορτάσουν την Πρωτοχρονιά του 1944». Οι άνδρες του Φωστερίδη σκότωσαν 16-19 αντάρτες του «Ρήγα Φεραίου» και αιχμαλώτισαν άλλους δύο. Έτσι οι Πόντιοι οπλαρχηγοί εκδίωξαν ουσιαστικά από την περιοχή τους τον ΕΛΑΣ και μόνο ένα μικρό τμήμα παρέμεινε στην περιοχή του Κοτζά-Ορμάν, υπό τον Νίκο Χατζηνικολάου (Καπετάν-Μαύρος). 4

Οι δολοφονημένοι ΕΛΑΣίτες

Τα ονόματα των δολοφονημένων ΕΛΑΣιτών που έγινε δυνατό να εξακριβωθούν τα επόμενα χρόνια, ήταν:
1. Μιχάλης Γεωργιάδης ή Παπέκης του Χαράλαμπου (ψευδώνυμο «Γέρο Σπάρτακος»), 62 ετών, κάτοικος Νικηφόρου Δράμας, μέλος του ΚΚΕ, εξόριστος από τη δικτατορία Μεταξά, από τους πρωτεργάτες της εξέγερσης της Δράμας το Σεπτέμβριο του 1941.
2. Δημήτριος Κατσακούλης, από το ΦΩτολείβος Δράμας.
3. Κώστας Μαυρίδης, τσαγκάρης από την Καβάλα.
4. Καπετάν Διάκος (αγνώστων λοιπών στοιχείων)
5. Νίκος Ράτσιος ή Ρόμπτσιος (ψευδώνυμο «Νταβέλης»), παλιίο στέλεχος του ΚΚΕ, υπάλληλος της Ένωσης Γεωργικών Συνεταιριμών Καβάλας
6. Δράκος (αγνώστων λοιπών στοιχείων)
7. Τάσος (αγνώστων λοιπών στοιχείων)
8. Καρατσόλης (αγνώστων λοιπών στοιχείων)
9. Νίκος Τερζής-Τσελέγκας, 24 χρόνων από το Ροδολίβος Σερρών, μέλος του ΚΚΕ, εθελοντής στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940-41
10. Φίλιππος Κινάζης, τσαγκάρης από την Καβάλα
11. Πρόδρομος Μπαχτετζής («Γεροβοριάς») από την Καβάλα
12. Φλώρος (αγνώστων λοιπών στοιχείων)
13. Παστουρματζής (αγνώστων λοιπών στοιχείων), παλιός αγωνιστής και πρωτοπόρος αντάρτης από το 1941
14. ΕΠΟΝίτης, έφηβος (αγνώστων λοιπών στοιχείων)
15. Ευσέβιος Μηλάς, 35 ετών, κάτοικος Νιγρίτας Σερρών, εξόριστος στον Άη-Στράτη από όπου δραπέτευσε με τη βοήθεια του ΕΛΑΝ στις 17-6-1943
16. Σάββας Ελίδης από την Καβάλα, καπνεργάτης, μέλος της ΟΚΝΕ, είχε φυλακιστεί στο Ιτζεδίν από τη δικτατορία της 4ης Αυγούστου. 5

Η μπαμπεσιά

Την μπαμπεσιά του βρετανού ταγματάρχη και των ανδρών του Αντών Τσαούς, περιέγραψε ο καπετάν-Μαύρος, επικεφαλής ενός από τα τέσσερα καπετανάτα του ΕΛΑΣ στο Τσάλ-Νταγ:

Ήταν 5 το πρωί της Πρωτοχρονιάς όταν η ληστοσυμμορία του Τσαούς Αντών και χωρικοί της Μπόεβας και Όβατζικ, ήρθαν στα λημέρια. Ο σκοπός τους γνώρισε και με το χαμόγελο στα χείλη τους ευχήθηκε για το καλό του χρόνου. Που να φανταστεί ο καϋμένος ότι έρχονταν με αυτό το σκοπό.

Τον πλησίασαν, τον αφόπλισαν, τον φίμωσαν, τον έδεσαν στην οξιά και όρμησαν σαν θηρία κυκλώνοντας τα καλύβια μας. ΟΙ αντάρτες μας όλοι κοιμούνταν ήσυχοι. Ο Τσαούς Αντών αφού κύκλωσε τα καλύβια, έδωσε το σύνθημα και τα αυτόματα άρχισαν να βάλουν ενάντια στους κοιμισμένους αντάρτες μας και πολλοί από αυτούς δεν ξύπνησαν ξανά. 6

Ο αντάρτης Κώστας Τσιατμάς που έφθασε λίγο αργότερα στον τόπο της τραγωδίας με την ομάδα του αναφέρει : 

«Ω ! Θεέ μου, τι να δούμε; Οι δεκαέξι σύντροφοί μας σκοτωμένοι από τους εγκληματίες του Αντών Τσαούς. Όπως διαπιστώσαμε αμέσως μετά . . . ξεγέλασαν το σκοπό, τον πλησίασαν με κόλπο, τον αφόπλισαν, τον φίμωσαν για να μη φωνάξει και τον έδεσαν σε μια οξιά. Σε συνέχεια σκότωσαν εν ψυχρώ τα δεκάξι παλικάρια. Την ώρα εκείνη ο γερο-Σπάρτακος τράβηξε το μπιστόλι και έριξε νεκρό έναν από τους εγκληματίες, αλλά κι ο ίδιος έπεσε νεκρός με μια σφαίρα στην καρδιά. Νεκροί ήταν ο Νταβέλης, ο καπετάν Διάκος, ο Δράκος, ο Τάσος, ο Καρατσόλης, ο Τσελέγκας, ο Φλώρος, ο μικρός επονίτης των άλλων δεν θυμάμαι τα ονόματα»

Την μπαμπέσικη δολοφονία των ανταρτών του ΕΛΑΣ ακολούθησαν οι –συνηθισμένες για τέτοιους δολοφόνους- φρικαλεότητες που περιγράφονται σε τοπικό τραγούδι που γράφτηκε για το λόγο αυτό και διέσωσε ο αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης Ηλίας Ε. Σαπρανίδης· το τραγουδούσαν στο χωριό του.

Πρωτοχρονιά
Την πρώτη μέρα της χρονιάς
Θέλησαν οι εχθροί μας
Με κόλπο να διαλύσουνε
Τη λαϊκή ορμή μας.
Μας είπανε πως θέλουνε
Μαζί μας να γιορτάσουν,
Μα ο σκοπός τους ήτανε
τ’ αδέλφια μας να σφάξουν.
Πιστοί στη συνεννόηση
Επήγαν δίχως όπλα
«ψηλά τα χέρια» ακούσανε
προτείνοντας τα όπλα.
Αφού τους εσκοτώσανε
Με κοφτερούς μπαλντάδες
Στα δέντρα τα κεφάλια τους
Κρεμάσαν οι φονιάδες.
Τσιγάρο τους εβάλανε
Στο στόμα για να πιούνε
Τραγούδια επαναστατικά
Τους λέγανε να πούνε.
Το αίμα συναγωνιστών
Που το πατούν οι ψεύτες
Εκδίκηση, εκδίκηση
Και θάνατος στους κλέφτες.

Νέα παγίδα

Μετά το αποτρόπαιο έγκλημα, ο Μίλερ μαζί με τις ομάδες του Αντών Τσαούς πέρασαν στο Μποζ-Νταγ. Από εκεί, έστειλε σημείωμα στον έφεδρο ανθυπολοχαγό του ΕΛΑΣ, Άγη (Ζαχαρίας Χαρτοματζίδης από την Ευκαρπία Κιλκίς) και τον καλούσε να πάει κοντά του για να «συνεννοηθούν» σχετικά με τα σημεία που θα γίνονταν οι ρίψεις οπλισμού από τα συμμαχικά αεροπλάνα.

Ο Άγης, που δεν είχε πληροφορηθεί τη δολοφονία μαχητών του «Ρήγα Φεραίου» στο Τσαλ-Νταγ, πήγε στη συνάντηση με δέκα ΕΛΑΣίτες. Ο Μίλερ αφού παρέσυρε τον Άγη και τους συντρόφους του στα ακατοίκητα χωριά Πεπελές και Ζιρνοββίτσα, προσπάθησε να τον πείσει να γίνει όργανό του. Και όταν ο Άγης αρνήθηκε την πρόταση, τότε ο Μίλερ με τους ενόπλους του Αντών Τσαούς Παντελή, Μικρόπουλο, Πετράκη και Αναστάς-Αγά, τον συνέλαβαν, μαζί με οκτώ από τους δέκα αντάρτες της ακολουθίας του, καθώς δύο κατόρθωσαν να διαφύγουν. Και αφού τους τυράννησαν φριχτά, στη συνέχεια τους εκτέλεσαν.

Ο ένας από τους δύο αντάρτες του ΕΛΑΣ που ξέφυγαν από την παγίδα, ο Νίκος Τόλιος (ψευδώνυμο «Θείος») διηγήθηκε αργότερα στο στέλεχος της ΕΠΟΝ Γιάννη Σαμαρά (Ορέστη) το πώς έγινε το μακελειό στην ομάδα του Άγη:

Όταν φτάσαμε στο λημέρι, ήταν νύχτα. Μας σταμάτησαν σε μία στροφή και μας είπαν να προχωρήσουμε ένας-ένας, για να μη μας αντιληφθούν δήθεν οι Βούλγαροι. Πρώτος πήγε ο Άγης. Εγώ ήμουνα τελευταίος. Ο προηγούμενος από μένα προχώρησε και χάθηκε στη στροφή. Άκουσα μια σπαραχτική πνιγμένη κραυγή. Φοβήθηκα και το έβαλα στα πόδια και γλίτωσα. Μόλις περνούσαν ένας-ένας τη στροφή, τους έσφαζαν σαν αρνιά. Έτσι εξοντώθηκε όλο το τμήμα του Άγη. 7

Ημέρα φρίκης η ημέρα αγάπης

«Από την προηγούμενη μέρα», όπως γράφει ο Τάσος Ακοκκαλίδης που πήρε μέρος στα γεγονότα, 

«ανύποπτοι όλοι οι άνδρες, είχαμε ετοιμάσει διάφορα φαγώσιμα και μερικά ποτά. Κοιμηθήκαμε το βράδυ ήσυχα αφού είχαμε καθορίσει πως θα περιποιούμασταν όσο μπορούσαμε καλύτερα τους επισκέπτες μας. . . Οι άνδρες του Αντών Τσαούς, παρακινούμενοι από τον ξένο δαίμονα, όρμησαν στο λημέρι μας και με απανωτές ριπές πολυβόλου εξόντωσαν όλη την ομάδα μας. Η μέρα της αγάπης, μεταβλήθηκε σε μέρα φρίκης. . .»

Όπως ανέφερε ο Καβαλιώτης αντιστασιακός Γιώργος Πέγιος, 

«τις παραμονές, της γιορτής της αγάπης και της ειρήνης, ο αρχηγός των εθνικών ανταρτικών δυνάμεων Φωστερίδης, έστειλε μήνυμα στον αρχηγό των ανταρτικών δυνάμεων του ΕΛΑΣ, τον Καπετάν Τζαβέλα (Ρόμτσος), ότι ο ίδιος και πολλοί άνδρες τους επιθυμούσαν τον κοινό γιορτασμό των Χριστουγέννων. Το μήνυμα έλεγε, πως η κοινή γιορτή θα γιορτάζονταν στα λημέρια των ελασιτών». 8

Μετά την παγίδα θανάτου και τη σφαγή των ανταρτών του «Ρήγα Φεραίου» και του Άγη, στις αρχές Ιανουαρίου 1944, επέρχεται ο οριστικός διαχωρισμός των ένοπλων ομάδων σε τμήματα του ΕΛΑΣ, και σε ακροδεξιούς «εθνικιστές» αντάρτες υπό τοπικούς οπλαρχηγούς, οι οποίοι στις αρχές Φεβρουαρίου 1944 με την ενίσχυση των Βρετανών, συγκροτούνται σε ενιαία αντιστασιακή οργάνωση με την επωνυμία «Εθνικαί Ανταρτικαί Ομάδες» (ΕΑΟ). 9

Είναι η απαρχή των σκληρών εμφύλιων συγκρούσεων στην περιοχή, με την υποκίνηση των Άγγλων «συμμάχων», κατά τις οποίες θα ρεύσουν ποταμοί αίματος και φρικαλεότητες που θα μείνουν στην ιστορία.

Η εξόντωση των ΕΛΑΣίτικων τμημάτων του «Ρήγα Φεραίου» και του Άγη, έδωσε την ευκαιρία στους Βούλγαρους φασίστες κατακτητές να οργανώσουν λίγο αργότερα, στις 11 Φεβρουαρίου 1944, μεγάλη εκκαθαριστική επιχείρηση στα ίδια βουνά, πιστεύοντας ότι θα εξοντώσουν τα υπολείμματα των ανταρτών. 

Το τάγμα του ΕΛΑΣ, που είχε διοικητή τον έφεδρο αξιωματικό Καραϊσκάκη, ο οποίος είχε μεγάλη αντάρτικη πείρα και ήταν πολύ ριψοκίνδυνος, διέταξε τη σύμπτυξη των τμημάτων, όταν οι Βούλγαροι ανέβηκαν στο βουνό, για να αποφύγουν περικύκλωσή τους.

Όμως, η διμοιρία των ΕΠΟΝιτών του Τάγματος, παρέμεινε στη θέση της και πολέμησε με το νεανικό ενθουσιασμό των μελών της, καθηλώνοντας με τα πυρά της τους κατακτητές επί πολλή ώρα. Ύστερα από αυτό, αναγκάστηκαν και τα άλλα τμήματα να σταματήσουν τη σύμπτυξη και να υποστηρίξουν με τα πολυβόλα τους νέους για να μη κυκλωθούν. 

Έτσι γενικεύθηκε η μάχη και οι Βούλγαροι καθηλώθηκαν παντού. Ενώ με τη βοήθεια και των όλμων τμήματος του έφεδρου αξιωματικού Π.Παντελίδη που χτυπούσαν με επιτυχία τις θέσεις του εχθρού, βοήθησαν τους νέους να απαγκιστρωθούν, ενώ οι κατακτητές είχαν πάρει ένα σκληρό μάθημα. 10

Στοιχεία και μαρτυρίες για τον Μίλερ

«Ο διοικητής της Βρετανικής Στρατιωτικής Αποστολής», ταγματάρχης Γκάϊ Μάϊκλθγαίητ (Μίλερ), έπεισε τον διοικητή του ΕΛΑΣ Στέφανο Χαρτοματζίδη (Άγη), να πάνε στο Μυρσίνερο για συνεννοήσεις, όπου ο μεν πρώτος «απήχθη» οικειοθελώς από τους άντρες του Τσακιρίδη, ο δε δεύτερος εκτελέστηκε. 

Τελικά, οι άντρες του Τσακιρίδη επέστρεψαν στα λημέρια του Φωστερίδη, έχοντας μαζί τους και τη ΒΣΑ». 11

Ήταν τέτοιο το αντικομμουνιστικό μένος του Μίλερ κατά του ΕΛΑΣ και του ΕΑΜ, ώστε έφτασε στο σημείο, χωρίς καμία συνεννόηση με τους ανωτέρους του, να μεταβεί το δεύτερο δεκαήμερο του Σεπτέμβρη 1944 στη Σόφια για να διαπραγματευθεί την είσοδο των αντρών του Αντών Τσαούς στις ελληνικές πόλεις της Ανατολικής Μακεδονίας, αποκλείοντας από αυτές το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ.

 Για το θέμα αυτό, ο Χατζηαναστασίου, με βάση έγγραφα του Φόρεϊν Όφις, 12 σημείωσε:

«Οι πρωτοβουλίες αυτές του Μάϊκλθγαίητ (Μίλερ) αποδοκιμάστηκαν από τη Βρετανική κυβέρνηση, αλλά έδωσαν την ευκαιρία στον Διοικητή του 2ου βουλγαρικού Σώματος Στρατού, στρατηγό Ασέν Σιράκοφ, που έδρευε στη Δράμα, να διατάξει στις 18 Σεπτεμβρίου 1944 τον αποκλεισμό των μονάδων του ΕΛΑΣ που είχαν εισέλθει στην πόλη στις 16 του μηνός, στο Ινστιτούτο Καπνού». 13

Ο συνταγματάρχης Κώστας Κωνσταντάρας που εκείνη την εποχή ήταν στρατιωτικός διοικητής του 26ου Συντάγματος Ανατολικής Μακεδονίας του ΕΛΑΣ, έχοντας προσωπική εμπειρία για τις ραδιουργίες του πανούργου και δολοπλόκου Βρετανού ταγματάρχη, έγραψε αργότερα:

«Μέσα στην όλη πυρετώδη προετοιμασία της, η ηγεσία του ΕΑΜ Ανατολικής Μακεδονίας, έφερε από την Ελεύθερη Ελλάδα τον Αύγουστο του 1943 και τον Άγγλο ταγματάρχη Μίλερ. Πήγε και τον πήρε η γυναίκα του Πέτρου (Γιώργη Ερυθριάδη), η Έλληον έφεραν στο Παγγαίο για σύνδεσμο το Στρατηγείο Μέσης Ανατολής. Να κάνει στους αντάρτες ρίψεις οπλισμού και να φέρνει εντολές για σαμποτάζ καθώς και ειδικές αποστολές που θα εξυπηρετούσαν τα συμμαχικά σχέδια επιχειρήσεων.

Μα αυτός μισούσε τον ΕΛΑΣ και αποδείχθηκε γνήσιος εκπρόσωπος της πολιτικής του «διαίρει και βασίλευε».

Δεν άργησε να πληροφορηθεί ότι στα απέναντι βουνά της Δράμας και του Τσαλ-Νταγ υπήρχαν χωριά χωρίς ΕΑΜική επιρροή και Καπεταναίοι με αντικομμουνιστική διάθεση, εξ αιτίας των γεγονότων του 1941, τους οποίους όμως είχε αρχίσει να προσελκύει η δύναμη και η αίγλη του ΕΛΑΣ. 

Καθώς ήταν αδίστακτος, έβαλε αμέσως σε ενέργεια τα αντιεαμικά σχέδιά του. Πράκτορές του ρίχτηκαν με αλεξίπτωτα στην περιοχή των εθνικιστών, οι οποίοι και έσπρωξαν τον Αντών Τσαούς στο στυγερό έγκλημα της Πρωτοχρονιάς του 1944 […]

Δέκα μέρες αργότερα, ο Μίλερ παρέσυρε στα βουνά της Δράμας τον αξιωματικό του ΕΛΑΣ, Άγη, διοικητή του τάγματος του Μποζ-Νταγ Σερρών και τον παρέδωσε μαζί με τη μικρή συνοδεία του στα ίδια δολοφονικά χέρια…». 14

Και ο Στέργιος Βαλιούλης περιέγραψε ως εξής με τη γλαφυρή του πέννα την ομαδική σφαγή:

«Τα Αντωντσαουσικά καπετανάτα, με καθοδηγητή τον μεγάλο … φιλέλληνα Μίλερ, το θαρρούσαν για βιλαέτι τους (το Τσάλ Νταγ) και πότε με μπαμπεσιές, πότε με λυσσασμένες επιθέσεις δεν άφηναν τους δικούς μας σε χλωρό κλαρί. Χαρακτηριστικό αλλά και τραγικό στις συνέπειές του, ήταν το απάνθρωπο, το ειδεχθές έγκλημα της Πρωτοχρονιάς του 1944. Η ιστορία είναι απλή. Οι Αντωντσαούσηδες βασίστηκαν στη φλογερή πεθυμιά των ΕΛΑΣιτών να συνεργαστούν όλοι οι Έλληνες για να χτυπήσουν μαζί τους κατακτητές της πατρίδας». 15

Τα τελευταία χρόνια στα πλαίσια του «κλίματος» των «ίσων αποστάσεων», της «αμφισβήτησης» και του «ξαναγραψίματος» της ιστορίας… χωρίς τις «παρωπίδες» και τις «στρεβλώσεις» της «ιδεολογικής ηγεμονίας της αριστεράς» εντείνεται η προσπάθεια να προβάλλονται άτομα της ποιότητας του Φωστερίδη ως αντιστασιακοί που πολέμησαν τους καταχτητές. 

Το παρελθόν τους, όμως, έμεινε ανεξίτηλα γραμμένο στις μνήμες όσων επέζησαν και δεν θα σβήσει όσες γενιές και να περάσουν.

 Όσο για το παρόν, οι τοπικές οργανώσεις της Χρυσής Αυγής δίνουν κάθε χρόνο… «δυναμικό» στις τελετές προς τιμή του Αντών Τσαούς και των ομοίων του.


ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1. Ο Βρετανός ταγματάρχης Γκάϊ Μάϊκλθγαίητ, με το ψευδώνυμο «Μίλερ», ήταν ο διοικητής της Βρετανικής Στρατιωτικής Αποστολής (ΒΣΑ) στην Ελλάδα και φυσικά δεν έκανε του κεφαλιού του αλλά προφανώς ενεργούσε καθ’ υπόδειξη του Λονδίνου!
2. Βαγγέλης Κωστούδης, Η ΕΑΜική αντίσταση και ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας στην περιοχή των Σερρών 1940-1949, Αθήνα 2010, Σύγχρονη Εποχή, σ.73
3. Στέργιος Βαλιούλης, Πολίτης Β΄ κατηγορίας, Αθήνα 1975, Gutenberg, σ. 268 και Κώστας Κωνσταντάρας, Αγώνες και διωγμοί, Αθήνα 1964, χ.ε., σ.116
4. Τάσος Χατζηαναστασίου, «Η Εθνική Αντίσταση κατά της Βουλγαρικής Κατοχής», στο Η Βουλγαρική Κατοχή στην Ανατολική Μακεδονία και τη Θράκη 1941-1944, επιμέλεια Ξανθίππης Κοτζαγεώργη-Ζυμάρη, Θεσσαλονίκη 2002, Παρατηρητής, σ.214
5. Έπεσαν για τη ζωή, έκδοση της Κ.Ε. του ΚΚΕ, τ. 4ος Α΄, Αθήνα 2001, σ.21-22
6. Κώστας Κωνσταντάρας, Αγώνες και διωγμοί, Αθήνα 1964, χ.ε., σ.116
7. Βαγγέλης Κωστούδης, Η ΕΑΜική αντίσταση και ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας στην περιοχή των Σερρών 1940-1949, Αθήνα 2010, Σύγχρονη Εποχή, σ.73
8. Γιώργος Πέγιος, Κατοχή – Αφελληνισμός – Εθνική Αντίσταση (1941 – 1944, (προσωπική μαρτυρία γεγονότων στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη
9. Τάσος Χατζηαναστασίου, ό.π., σ.217
10. Κώστας Κωνσταντάρας, ό.π., σ.116
11. Τάσος Χατζηαναστασίου, «Η Εθνική Αντίσταση κατά της Βουλγαρικής κατοχής», στο Η Βουλγαρική κατοχή στην Ανατολική Μακεδονία και τη Θράκη 1941-1944, Θεσσαλονίκη 2002, Παρατηρητής, σ.215)
12. FO 371/43610, R 14913, ΕGB/GR/7883, 19 September 1944, Box-shall to Laskey.
13. Τάσος Χατζηαναστασίου, στο ίδιο, σ. 231
14. Κώστας Κωνσταντάρας, Αγώνες και Διωγμοί, Αθήνα 1964, χ.ε., σ.123-124
15. Στέργιος Βαλιούλης, Πολίτης Β΄ κατηγορίας, Αθήνα 1975, Gutenberg, σ. 268

* Τα Όρη Λεκάνης ή Τσαλ Νταγ είναι οροσειρά της Ανατολικής Μακεδονίας. Καταλαμβάνει το βόρειο τμήμα του νομού Καβάλας και εισχωρεί επίσης στο νοτιοανατολικό τμήμα του νομού Δράμας. Η ψηλότερη κορυφή της έχει υψόμετρο 1.298 μέτρα και βρίσκεται περίπου στα όρια του νομού Καβάλας με τον νομό Δράμας, δυτικότερα του χωριού Λεκάνη.

** Όρος Φαλακρό ή Μποζ Νταγ (τούρκικη λέξη που σημαίνει γκρι βουνό) του νομού Δράμας με υψόμετρο 2.232 μέτρα. Είναι το ψηλότερο βουνό της ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης.
​
[Ιστορικά στοιχεία αντλήθηκαν κυρίως από τον Ριζοσπάστη. Οι στίχοι του τραγουδιού «Πρωτοχρονιά» δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό της ΠΕΑΕΑ – ΔΣΕ «Εθνική Αντίσταση».]

Από:


Εθνική Αντίσταση ΔΣΕ 

Παρουσίαση κειμένου: Viva La Revolucion