Συνολικές προβολές σελίδας

Translate

08 Απριλίου, 2017

Στο ''Κολοσσαίο'' υπάρχει χώρος για διαπραγμάτευση ;;


,,Τα 35 χρόνια της παραγωγικής αποσάθρωσης, του πλιάτσικου, της κοινωνικής οπισθοδρόμησης και της πολιτικής απάτης από την ένταξη στην ΕΟΚ – ΕΕ, βοούν: Άλλη οδός για μια Ελλάδα κυρίαρχη και ένα λαό με προκοπή και με ολόκληρη αξιοπρέπεια δεν υπάρχει από την οδό της εξόδου από την ΕΕ. 
Όχι με όρους αστικού εθνικισμού και ακροδεξιού «ευρωσκεπτικισμού», αλλά με όρους ανατροπής όλου του συστήματος της κυριαρχίας των μονοπωλίων,,



Είναι σφαγΕΕίο – Αποδέσμευση!





Το 4ο Μνημόνιο ήρθε. Και θα είναι ολίγον… «στενάχωρο», όπως μας είπε ο κ.Τσακαλώτος. Αλλά αυτή τη φορά δεν το λένε Μνημόνιο. Το λένε «αξιολόγηση». Η δε Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα το λένε «πρόοδο».

Στο μεταξύ η εμπειρία του παρελθόντος αλλά και οι εξελίξεις του παρόντος «φωνάζουν» για το αυτονόητο. Επιβεβαιώνουν το προφανές:

Το θέμα για την Ελλάδα όσον αφορά την ΕΕ δεν είναι η διαπραγματευτική δεινότητα του εγχώριου «διαπραγματευτή», οι τσαχπινιές ή τα τσαλιμάκια στο πλαίσιο της «θεωρίας των παιγνίων». Το θέμα είναι αυτό καθ’ αυτό το «παίγνιο». Το θέμα είναι αυτή καθ’ αυτή η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Το θέμα είναι ότι: Η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Κομισιόν της, το Eurogroup της, η Τράπεζά της, οι χτεσινοί, οι νυν και οι αυριανοί Σόιμπλε της, δεν είναι το «κοινό ευρωπαϊκό μας σπίτι»,

Η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν, είναι και θα είναι το Διοικητήριο όπου στεγάζεται μια στυγνή «κομαντατούρ»της διεθνούς, της ευρωπαϊκής και της εγχώριας πλουτοκρατίας. Είναι μιαακρίδα που έχει επιπέσει επί της κεφαλής του ελληνικού και όλων των λαών της Ευρώπης.

Η ΕΕ είναι μια ζούγκλα που με ή χωρίς τρόικες, με ή χωρίς Μνημόνια, προωθεί πολιτικές που ισοδυναμούν με κοινωνικό ολοκαύτωμα. Που απαρτίζεται από γραβατωμένους κανίβαλους και χαμογελαστά πολιτικά παχύδερμα. Είναι το επιτελικό όργανο των πολυεθνικών που πυροδοτεί τα κρεματόρια των εργασιακών«Άουσβιτς» και χτίζει τα σκλαβοπάζαρα των κοινωνικών«Νταχάου».

Καμία διαπραγμάτευση εντός του «Άουσβιτς» δεν πρόκειται να αναιρέσει τους κανόνες λειτουργίας του «Άουσβιτς» – το «σύμφωνο του ευρώ», τους κανόνες «επιτήρησης και εποπτείας», το «σύμφωνο σταθερότητας» και λιτότητας, τα τετελεσμένα του Μάαστριχτ.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι η ένωση των καπιταλιστών, είναι η ένωση των ιμπεριαλιστών ενάντια στους λαούς της Ευρώπης που στο εσωτερικό της δεν βασιλεύει η «ισοτιμία» και η «κοινωνική δικαιοσύνη», αλλά η ανισομετρία και το «δίκαιο» του ισχυρού.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ευρωζώνη της και όλη η δομή του ευρωενωσιακού κατεστημένου αποτελεί ένα σφαγείο των εργαζομένων, κατάλυσης των λαϊκών δικαιωμάτων και ελευθεριών που στέκονται εμπόδιο στην«ανταγωνιστικότητα» των μονοπωλίων.

Πρόκειται για την «ανταγωνιστικότητα»η οποία κινεζοποιεί μισθούς και «αυτοκτονεί» ανθρώπους στην Ελλάδα. Η Ελλάδα της «ανάπτυξης» που έφερε την κρίση και η Ελλάδα της κρίσης που ξεπουλιέται για 99 χρόνια ώστε να έρθει η «ανάπτυξη», η Ελλάδα των πάμπλουτων εφοπλιστών, τραπεζιτών, βιομηχάνων και εργολάβων, από την μια και η Ελλάδα των Μνημονίων και των συσσιτίων, από την άλλη, είναι η Ελλάδα της ΕΕ.

Αυτό το θυσιαστήριο δικαιωμάτων, η ΕΕ, είναι καραμπινάτη απάτη να εμφανίζεται σαν «μονόδρομος» και πολύ περισσότερο σαν εν δυνάμει «απάνεμο λιμάνι» των λαών!

Αυτό το κολαστήριο είναι ασύγγνωστη αυταπάτη να λογίζεται σαν πεδίο «διαπραγμάτευσης», αρκεί να βρεθεί ένας καλός διαπραγματευτής με ιδιαίτερες επιδόσεις στις «κωλοτούμπες».

Είναι πρόδηλο: Στο Κολοσσαίο τα όρια της διαπραγμάτευσης δεν τα ορίζουν οι καλές προθέσεις του διαπραγματευτή. Τα ορίζουν οι τίγρεις του Κολοσσαίου.

Είναι ψευδαίσθηση ότι στο Κολοσσαίο υπάρχει χώρος για διαπραγμάτευση. Στο Κολοσσαίο το ερώτημα ποτέ δεν ήταν τι θα κερδίσεις αλλά το ποια κομμάτια από τη σάρκα σου θα περισώσεις.

Τα 35 χρόνια της παραγωγικής αποσάθρωσης, του πλιάτσικου, της κοινωνικής οπισθοδρόμησης και της πολιτικής απάτης από την ένταξη στην ΕΟΚ – ΕΕ, βοούν: Άλλη οδός για μια Ελλάδα κυρίαρχη και ένα λαό με προκοπή και με ολόκληρη αξιοπρέπεια δεν υπάρχει από την οδό της εξόδου από την ΕΕ. Όχι με όρους αστικού εθνικισμού και ακροδεξιού «ευρωσκεπτικισμού», αλλά με όρους ανατροπής όλου του συστήματος της κυριαρχίας των μονοπωλίων.

Όπως αποδεικνύει η έξοδος της Βρετανίας από την ΕΕ, όπως επιβεβαιώνουν οι επικλήσεις στο εθνικό νόμισμα από ναζί (τύπου Χρυσής Αυγής) και φασίστες (τύπου Λεπέν), τίποτα απ’ όσα ακολούθησαν την συνθήκη του Μάαστριχτ, την ΟΝΕ, τα Μνημόνια δεν θα αλλάξει για τον λαό, αν αλλάξει απλώς το νόμισμα ή αν το «μέσα –έξω» από την ΕΕ αποτελέσει ένα επεισόδιο στο πλαίσιο των ενδοιμπεριαλιστικών συσχετισμών και των ενδοαστικών ανταγωνισμών.

Το θέμα είναι να εκμηδενιστούν τα αίτια που προκαλούν φτώχεια και δυστυχία, σε όποιο νόμισμα κι αν μετριούνται. Το θέμα είναι να τσακιστούν οι δυνάμεις και οι μηχανισμοί της εκμετάλλευσης, σε όποιο ιμπεριαλιστικό κέντρο συμμετέχει ή δεν συμμετέχει η Ελλάδα, σε όποιο νόμισμα κι αν τα «ντόπια θεριά» – όπως έλεγε ο Βάρναλης – σφετερίζονται την υπεραξία που παράγει το αίμα, το μυαλό και ο ιδρώτας του εργαζόμενου λαού.

Κι ο μόνος τρόπος για να μην μετρούν τα ευρώ ή οι δραχμές την φτώχεια και τη δυστυχία των πολλών, είναι να αλλάξουν οι κάτοχοι του παραγόμενου πλούτου.

Ο μόνος τρόπος για να συμβεί αυτό, στην Ελλάδα των 570 υπερδισεκατομμυριούχων που ελέγχουν το 50% σχεδόν του ΑΕΠ της χώρας, ο μόνος τρόπος για να συμβεί αυτό σε ένα πλανήτη που 8 «Κροίσοι» κατέχουν τόσο πλούτο όσα τα υπάρχοντα του 50% του πληθυσμού της Γης, ο μόνος τρόπος για να αλλάξει αυτό σε μια ΕΕ των 100 εκατομμυρίων φτωχών και 30 εκατομμυρίων ανέργων, είναι ο παραγόμενος πλούτος να περάσει από τα χέρια αυτών που τον υπεξαιρούν στα χέρια αυτών που τον παράγουν.

Με μια κουβέντα: Κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας, εργατική εξουσία.

Αυτή είναι η ικανή συνθήκη για να ανατραπεί η μαυρίλα που έφεραν στην πατρίδα μας όσοι με την ΕΟΚ, με το Μάαστριχτ, με την ΟΝΕ, με το ευρώ, έταζαν «απάνεμα λιμάνια» και «χρυσά κουτάλια».

Η εμπειρία δεκαετιών από την παραμονή της χώρας σε αυτό τον «λάκκο των λεόντων», όπως από το 1957 αποκαλούσε το ΚΚΕ την τότε ΕΟΚ, επιβεβαιώνει περίτρανα τη θέση των κομμουνιστών: Η αποδέσμευση της Ελλάδας από την ΕΕ – θα το επαναλάβουμε: όχι με όρους αστικού «ευρωσκεπτικισμού» και αστικού εθνικισμού, αλλά με όρους λαϊκής αφύπνισης ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, με σχέδιο και πρόγραμμα ανατροπής της εξουσίας της χρηματιστικής ολιγαρχίας – καθίσταται αναγκαία συνθήκη για την επιβίωση του λαού και την αναδημιουργία του τόπου.


Η αποδέσμευση της χώρας από την ΕΕ (και όχι μόνο από το νόμισμά της), η έξοδος της χώρας από τον λάκκο των ευρωμνημονίων ή των δραχμομνημονίων, η απεμπλοκή της Ελλάδας από την ΕΕ της «λιτότητας» (χτες), των μνημονίων (σήμερα), των «προγραμμάτων» (αύριο) καθίσταται αγώνας άμεσος και επιτακτικός.
Ενας τέτοιος αγώνας για την αποδέσμευση της χώρας από την ΕΕ, αγώνας αλληλένδετος με την αποτίναξη του καπιταλιστικού ζυγού, ισοδυναμεί με αναγκαία παράμετρο για την υλοποίηση της ικανής συνθήκης: Για το πέρασμα, δηλαδή, της εξουσίας από τους κηφήνες στον εργαζόμενο λαό.

Φυσικά δεν αγνοούμε ότι μετά από δεκαετίες πλύσης εγκεφάλου οι προπαγανδιστές του «ευρωμονόδρομου» επικαλούνται τα ίδια τα αποτελέσματα της προπαγάνδας τους για να μας αντιτάξουν: «Η πλειοψηφία των Ελλήνων θέλει την ΕΕ». Μάλιστα. Γνωρίζουμε τους συσχετισμούς, τις πλειοψηφίες (και τους τρόπους αυτές δημιουργούνται). Αλλά αυτό δεν αποτελεί τεκμήριο μη ορθότητας της άποψης ότι ο λαός μας μόνο ζημιές θα μετράει όσο βρίσκεται σε «συμμαχία», σε «εταιρική» σχέση εξάρτησης και αλληλεξάρτησης με μια ένωση εγχώριων και ξένων λύκων που του πίνουν το αίμα. Όπως δεν αποτέλεσε τεκμήριο ορθότητας για την παραμονή στην εξουσία της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ το γεγονός ότι ο λαός – πλειοψηφικά – επί 40 χρόνια τους ανεχόταν.

Ο ελληνικός λαός αξίζει να οικοδομήσει τις προς το συμφέρον του πλειοψηφίες – και να τις υπερασπιστεί απέναντι στους «δημοκράτες» που επικαλούνται τις πλειοψηφίες μόνο όταν τους βολεύουν.

Αξίζει να πεισθεί ότι η Ελλάδα δεν είναι μια «μικρή» χώρα που «δεν μπορεί» να αντιταχθεί – εφ’ όλης της ύλης – στους ισχυρούς.

Αξίζει να πεισθεί ότι αυτός ο δύσκολος δρόμος είναι απείρως ευκολότερος από τον αδιάβατο δρόμο της διαρκούς αποδοχής των μικρότερων ή μεγαλύτερων εκβιασμών. Αξίζει να ακολουθήσει τη δική του σημαία. Να μην συμβιβαστεί με το «ολίγον έγκυος» ή με μια «θηλιά» που οι «Σόιμπλε» θα τη σφίγγουν ή θα την χαλαρώνουν κατά το δοκούν.

Ο λαός μας αξίζει να γίνει αυτοπροσώπως «διαπραγματευτής» πρωτοστατώντας για μια αληθινή Ευρώπη των λαών όπου ο καθένας χωριστά και όλοι οι λαοί μαζί δεν θα περιμένουν σαν «Δευτέρα Παρουσία» την «ανατροπή των συσχετισμών» από τα πάνω αφού θα έχουν ανατρέψει την ίδια την βαρβαρότητα από τα κάτω.

Αξίζει να απειθαρχήσει και να ορθώσει το πατριωτικό, το διεθνιστικό και ανυπάκουο ανάστημά του απέναντι στην ένωση των σύγχρονων «Μέττερνιχ» μιας και δεν οφείλει να διαπραγματεύεται μαζί τους τίποτα απ’ όσα δικαιούται.

Η δυσκολία αυτού του δρόμου, ευθέως ανάλογη της αναγκαιότητάς του, υπογραμμίζει διπλά το χρέος όσων ποτέ δεν παραιτήθηκαν από το «θέλουμε λεύτερη εμείς πατρίδα και πανανθρώπινη τη λευτεριά»: Να επιμείνουν και να εμπνεύσουν, να ηγηθούν και να ενώσουν το λαό σε αυτή την προσπάθεια.

Πηγή: enikos.gr

06 Απριλίου, 2017

Τι κάνουμε «σε μια πολύ χειρότερη μέρα που ξημερώνει»:


Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να αγωνιούν για το πότε θα κλείσει η αξιολόγηση γιατί δεν έχουν  να περιμένουν τίποτα θετικό από αυτό, υπογράμμισε ο Μάκης Παπαδόπουλος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, μιλώντας στον «ΣΚΑΪ»  την Πέμπτη.
Πρόσθεσε ότι για το μόνο που πρέπει να αγωνιούν είναι πώς θα οργανωθεί η αντίσταση και η αντεπίθεσή τους «σε μια πολύ χειρότερη μέρα που ξημερώνει», όπως είπε χαρακτηριστικά. Χαρακτήρισε τα περί αντίστασης της κυβέρνησης στις απαιτήσεις των δανειστών σαν το πιο σύντομο πολιτικό ανέκδοτο στην πολιτική ιστορία της χώρας. «Θα μείνουν μόνο για εκπομπές ψυχαγωγικού περιεχομένου», είπε χαρακτηριστικά.
Τόνισε ότι η κυβέρνηση έχει αποδεχτεί όλα τα βάρη που φόρτωσαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις και πρόσθεσε νέα, ενώ για τα περίφημα «αντισταθμιστικά μέτρα» σημείωσε ότι πρόκειται για ορισμένα ψίχουλα προς τις ομάδες που ζουν σε ακραία φτώχεια τα οποία θα αφαιρεθούν πάλι από τους μισθωτούς και τους αυτοαπασχολούμενους.
Χαρακτηριστικά σημείωσε ότι τα λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να εγκλωβιστούν στη λογική τού ποιος είναι λιγότερο επώδυνος τρόπος σφαγής και απηύθυνε κάλεσμα συμμετοχής στα συλλαλητήρια που διοργανώνει το ΠΑΜΕ την Παρασκευή 7 Απρίλη.
Με αφορμή τη συνάντηση του Δ. Κουτσούμπα με τον Κ. Μητσοτάκη, σημείωσε ότι η ΝΔ συμφωνεί στις βασικές κατευθύνσεις των πολιτικών που υλοποιεί η κυβέρνηση, ενώ όπως είπε το ΚΚΕ μιλάει για ριζικά διαφορετική κατεύθυνση.
Αναφερόμενος στο νέο κρούσμα συνακροάσεων που κατήγγειλε το ΚΚΕ είπε ότι τα πράγματα είναι σοβαρά, ενώ την ίδια στιγμή η κυβέρνηση «μας έχει χορτάσει αγωνία και σχέδια», όπως ανέφερε χαρακτηριστικά. Σημείωσε ότι δεν έχει δοθεί καμία σαφής απάντηση, ενώ χαρακτήρισε απαράδεκτη τη στάση του υπουργείου. Τόνισε επίσης ότι όσο θα δυναμώνει η αντιλαϊκή επίθεση θα αίρονται και τα τελευταία πέπλα των τυπικών δικαιωμάτων που υπάρχουν στην αστική δημοκρατία

04 Απριλίου, 2017

Απάντηση Συνταξιούχων στην βαρβαρότητα κυβέρνησης- ΕΕ-κεφαλαίου:


Μαζικό και μαχητικό το παναττικό συλλαλητήριο (VIDEO - ΦΩΤΟ)

Μαζικό και μαχητικό ήταν το παναττικό πανσυνταξιουχικό συλλαλητήριο που πραγματοποίησαν το πρωί της Τρίτης 4 Απρίλη οι Συνεργαζόμενες Συνταξιουχικές Οργανώσεις.
Στο πλαίσιο του συλλαλητηρίου έγινε συγκέντρωση στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης, στο Δημαρχείο Αθήνας και μετά πορεία στο υπουργείο Εργασίας, όπου αντιπροσωπεία της ΣΕΑ συναντήθηκε με τον υφυπουργό Εργασίας, Τάσο Πετρόπουλο.  
Κρατώντας πανό που ανέγραφε «Κάθε "αξιολόγηση" = Λεηλασία του λαού» και φωνάζοντας συνθήματα όπως «Για τους συνταξιούχους δεν υπάρχει μια, λεφτά υπάρχουν μόνο για την πλουτοκρατία», «Με φιλοδωρήματα δεν μας ξεγελάτε, ντροπή σε εσάς που τώρα κυβερνάτε», «Με ψίχουλα και ψέματα δεν θα συμβιβαστούμε, όλα τα κλεμμένα εμείς τα διεκδικούμε» έδωσαν καθ' όλη τη διάρκεια του συλλαλητηρίου το αγωνιστικό στίγμα των διαθέσεών τους για κλιμάκωση και οργάνωση της πάλης για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους.
Αμέσως μετά τη συνάντηση με τον υφυπουργό Εργασίας, ενημερώνοντας τους συνταξιούχους, ο Δήμος Κουμπούρης, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Συνταξιούχων του ΙΚΑ, σημείωσε ότι οι συνταξιούχοι δεν κάνουν πίσω. Όχι μόνο δεν αποδέχονται καμία νέα μείωση στις συντάξεις, αλλά διεκδικούν να δοθούν πίσω τα χρήματα από τις συντάξεις που τους έχουν μέχρι τώρα περικοπεί. Συνεχίζοντας, ο Δήμος Κουμπούρης πρόσθεσε ότι ο Τάσος Πετρόπουλος ανέφερε ότι η κυβέρνηση επαναδιαπραγματεύεται με τους θεσμούς το θέμα με τη λεγόμενη προσωπική διαφορά στις συντάξεις με βάση το νόμο Κατρούγκαλο, που σηματοδοτεί νέες μειώσεις στις συντάξεις, όταν στις 20 Δεκέμβρη ο πρωθυπουργός διαβεβαίωνε τους συνταξιούχους ότι δεν θα γίνει καμία νέα περικοπή. (Δείτε εδώ βίντεο)
Με την ολοκλήρωση της κινητοποίησης οι Συνεργαζόμενες Συνταξιουχικές Οργανώσεις κάλεσαν τους συνταξιούχους να συμμετάσχουν μαζικά στο συλλαλητήριο των συνδικάτων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ στην Ομόνοια, την Παρασκευή 7 Απρίλη, στις 6.30 μ.μ.

Η συγκέντρωση

Νωρίτερα το πρωί οι συνταξιούχοι συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης στο Δημαρχείο Αθήνας. Εκεί χαιρετισμούς απηύθυναν οι εκπρόσωποι της ΣΕΑ. Συγκεκριμένα χαιρέτισαν ο Παναγιώτης Βαβουγιός, απερχόμενος της Ομοσπονδίας Συνταξιούχων Πολιτικών Υπαλλήλων Δημοσίου, ο Παντελής Τάτσης, πρόεδρος του ΟΑΕΕ, ο Γιάννης Γουσέτης, που χαιρέτισε για πρώτη φορά σε συγκέντρωση της ΣΕΑ, εκ μέρους του Πανελλήνιου Συλλόγου Συνταξιούχων Νομικών, ο Χρήστος Μπουρδούκος, νέος πρόεδρος της Ομοσπονδίας Συνταξιούχων Πολιτικών Υπαλλήλων Δημοσίου και ο Τάσος Γεωργιάδης, πρόεδρος του Πανελλήνιου Συλλόγου Συνταξιούχων ΕΛΤΑ. (Δείτε εδώ βίντεο από τους χαιρετισμούς)
Κεντρικός ομιλητής στη συγκέντρωση ήταν ο Δήμος Κουμπούρης, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Συνταξιούχων του ΙΚΑ.
Σε ανακοίνωσή της η ΣΕΑ, των Συνεργαζόμενων Συνταξιουχικών Οργανώσεων, «χαιρετίζει τους χιλιάδες συνταξιούχους της Αττικής, που πήραν μέρος στη μαζική, μαχητική, συγκέντρωση της Αθήνας και την πορεία προς το υπουργείο εργασίας και κοινωνικών ασφαλίσεων. Που για μια ακόμα φορά διατράνωσαν την αντίθεση τους στην επερχόμενη θανατηφόρα συμφωνία που ετοιμάζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ».
Όπως αναφέρει η ΣΕΑ, στη συνάντηση που πραγματοποιήθηκε με τον υφυπουργό Εργασίας Αναστάσιο Πετρόπουλο, εκείνο που για μια ακόμη φορά έγινε καθαρό είναι, ότι «έρχονται νέα θανατηφόρα αντισυνταξιουχικά και όχι μόνο μέτρα που θα σφαγιάσουν για μια ακόμη φορά τις συντάξεις, την υγεία, και ότι με σκληρούς αγώνες πληρώσαμε με τον κόπο μιας ζωής».
Η ΣΕΑ, αφού επισημαίνει ότι από την πλευρά της «έγινε καθαρό ότι είμαστε σε πλήρη αντίθεση με τις πολιτικές που υπηρετούν τα κέρδη του κεφαλαίου και θυσιάζουν τα δικαιώματα μας στο βωμό της καπιταλιστικής τους ανάπτυξης», υπογραμμίζει:
«Καλούμε όλους τους συνταξιούχους σε αγωνιστική επαγρύπνηση και δράση, για την συνέχιση των αγώνων μας και την μαζική συμμετοχή τους στους αγώνες του ταξικού κινήματος των εργαζομένων και τις συγκεντρώσεις που θα πραγματοποιηθούν σε όλη την χώρα και την Αθήνα την Παρασκευή 7 Απρίλη. Στην βαρβαρότητα των μέτρων απαντάμε με οργάνωση, αγώνα, μαζική δράση». 
1 / 14

03 Απριλίου, 2017

Με λίγα λόγια το 20ο Συνέδριο απ τον σφυροδρέπανο:



Σήμερα (χτες) ολοκληρώνονται αισίως οι εργασίες του 20ού Συνεδρίου του ΚΚΕ. 
Όλοι όσοι αντιμετώπισαν το προηγούμενο -19ο- προγραμματικό του συνέδριο κάπως σαν το 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ (παρά ένα δεν τους έκατσε η σημειολογία), έδωσαν ρέστα "πολιτικής κριτικής" τις τελευταίες μέρες.

Ιδίως την πρώτη μέρα του συνεδρίου, όπου αξιολόγησαν ως πιο σημαντικό γεγονός την παρουσία του Πέτρου Κόκκαλη στο πρώτο ανοιχτό μέρος του συνεδρίου, αν και ο Π.Κ. 
α) ήρθε -και πέρασε βασικά απαρατήρητος- ως δημοτικός σύμβουλος Πειραιά κι όχι με ειδική προσωπική πρόσκληση β) δεν του πήρε δηλώσεις ο 902 γ) έχει δεδομένη κοινωνική θέση, αλλά είναι μάλλον σεμνός και με ειλικρινή σεβασμό στα ζητήματα που άπτονται με το κόμμα και την ιστορία του συνονόματου παππού του (που ήταν υπουργός στην κυβέρνηση του βουνού).

Την πρώτη μέρα έσπασε και το "άβατο" της έδρας της ΚΕ στον Περισσό για τους Συριζαίους, με την παρουσία του Βούτση -ως προέδρου της Βουλής- που ανακοινώθηκε από το προεδρείο για να ακολουθήσει... πώς λέμε "θυελλώδικα χειροκροτήματα"; Καμία σχέση.
Είχαμε και μερικές εκπλήξεις, όπως ο Δρογώσης κι ο Αριστείδης Καμάρας, παλαίμαχος του ΠΑΟ, που ομολογώ πως δεν του το 'χα, μάλλον γιατί τον είχα συνδέσει λανθασμένα με το Ουέμπλεϊ, τη χούντα κι όλα τα συμπαρομαρτούντα.

Η πιο συγκινητική στιγμή ήταν αναμφισβήτητα η ανακοίνωση των ονομάτων των μελών της ΚΕ, κομματικών στελεχών κι αγωνιστών, που έφυγαν από τη ζωή στο μεσοδιάστημα από το προηγούμενο συνέδριο: Τσίγκας, Κολοζόφ, Χουρμουζιάδης, Λιαπάτης και πολλοί άλλοι -δεν τους αναφέρω όλους, τα ονόματα είναι απλώς ενδεικτικά.

Το ζουμί πάντως βρισκόταν στην εισήγηση της απερχόμενης ΚΕ, που είχε ουσιαστικές παρατηρήσεις και πολλά ενδιαφέροντα σημεία, από τα οποία ξεχωρίζω και μεταφέρω τα εξής:

-τα πολύ υψηλά ποσοστά συμφωνίας με τις θέσεις (πάνω από 99%) στο κόμμα και την ΚΝΕ. Τη σημείωση πως το κριτήριο της συμφωνίας δεν είναι γενικό κι αόριστο. Τη βελτίωση της ταξικής, κοινωνικής σύνθεσης των οργανωμένων μελών -περισσότερα μέλη από την εργατική τάξη- και την αύξηση του αριθμού των γυναικών.

-ότι οι θέσεις έφτασαν σε 80 χιλιάδες κόσμου -με τη διακίνηση των φύλλων του Ριζοσπάστη- ενώ στις διάφορες συσκέψεις και παρουσιάσεις των θέσεων συμμετείχαν πάνω από 20 χιλιάδες φίλοι και μέλη.

-το βασικό τρίπτυχο α) η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και η κοινωνική συμμαχία β) η πάλη ενάντια στον πόλεμο και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς γ) ο στρατηγικός στόχος της εξουσίας
που περιγράφει κι ιεραρχεί εύστοχα τα καθήκοντα του κόμματος.

-ότι χρειάζεται να ερμηνεύουμε καλύτερα τις τρέχουσες εξελίξεις, τη συγκυρία. Ότι η ριζοσπαστικοποίηση των αγώνων και των συνειδήσεων δεν έρχεται αυτόματα, όταν προσθέτουμε το στόχο της εξουσίας -που μπαίνει ως άμεσο σύνθημα μόνο σε επαναστατική περίοδο. Κι ότι αυτό το καθήκον δεν πρέπει να κατανοείται απλουστευμένα και συνθηματολογικά, πρέπει να εξειδικεύουμε τις θέσεις μας και να μη χρησιμοποιούμε γενικά κι αφηρημένα συνθήματα.

-ότι βλέπουμε τη συμμαχία από τη σκοπιά της στρατηγικής με σκοπό την απόσπαση μαζών από το ρεφορμισμό και τις γραφειοκρατικές, συνδικαλιστικές ηγεσίες. Ότι η οικοδόμηση της κοινωνικής συμμαχίας συναρτάται από/με την ευθύνη και την πολιτική ευαισθησία του κόμματος. Ότι δεν πρέπει να περιορίζουμε τη συμμαχία και τον τρόπο που την κατανοούμε στις ήδη υπάρχουσες κοινωνικές συσπειρώσεις, όπου δρουν οι κομμουνιστές, που είναι απλώς το πρόπλασμά της. Ότι οι Λαϊκές Επιτροπές δεν πρέπει να λειτουργούν ως απλές κινήσεις πολιτών, χωρίς να συνδέονται οργανικά με τα σωματεία και το εργατικό κίνημα.

-Ότι χρειάζεται επικαιροποίηση του διεκδικητικού πλαισίου πάλης μέσα από ειδικό σώμα για την κοινωνική συμμαχία και αντίστοιχες διαδικασίες για τους ΕΒΕ και τους αγρότες. Ότι πρέπει να ολοκληρωθεί η μελέτη για την ταξική σύνθεση της ελληνικής κοινωνίας -η οποία νομίζω πως δεν είναι μια δουλειά που γίνεται μια κι έξω, αλλά καθήκον διαρκείας, καθώς καταπιάνεται με μεγέθη που μεταβάλλονται στο χρόνο.

-Ότι τα στελέχη δεν πρέπει να βλέπουν με καχυποψία και να μην αξιοποιούν τους συντρόφους με τους οποίους έχουν κάποιες διαφωνίες. Ότι οι τομεακές επιτροπές είναι κρίσιμος κρίκος ακριβώς για την εξειδίκευση των θέσεων σε κάθε τομέα, χωρίς αυτό να απαλλάσσει τα ανώτερα καθοδηγητικά όργανα από τις ευθύνες τους.

-ότι οι κομμουνιστές πρέπει να οξύνουν τα διάφορα μέτωπα πάλης και να οξύνουν τα όποια ρήγματα.
-ότι χρειάζεται ένταση της αντιπολεμικής πάλης, της πάλης για αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, από όλους τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.
-ότι πρέπει να βάλουμε στην προμετωπίδα το σύνθημα της αποδέσμευσης από την ΕΕ, τονίζοντας παράλληλα ποιος πρέπει να έχει τα κλειδιά της οικονομίας σε αυτήν την περίπτωση.
-ότι μια απλή αλλαγή νομίσματος, χωρίς ριζικές αλλαγές σε επίπεδο εξουσίας, θα χτυπήσει το λαϊκό εισόδημα, κι είναι συνεπώς κοροϊδία να προβάλλεται ως κρίκος.

αναφορά στη μεγαλύτερη εμπλοκή της ελληνικής αστικής τάξης στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, τη "γεωστρατηγική αναβάθμιση" της Ελλάδας, τη συμμετοχή της σε επιχειρήσεις για τη μοιρασιά της λείας των αγορών, τις ΑΞΕ από την Ελλάδα στο εξωτερικό.

-Ότι η παγκόσμια οικονομική κρίση είναι σχεδόν συγχρονισμένη, αγγίζει όμως και οικονομίες, όπως η κινέζικη, που δεν έχει αρνητικούς ρυθμούς ανάπτυξης, αλλά είδε το αντίστοιχο ποσοστό της να έχει σαφώς πτωτική τάση.

αναφορά στις παρακαταθήκες της κουβανικής επανάστασης που κρατάμε ζωντανές στη μνήμη μας (εννοώντας πιθανότατα ότι δεν είναι ζωντανές, υπαρκτές στη σύγχρονη πραγματικότητα).
αναφορά στην οικογενειοκρατία και τον Κιμιλσουνγκισμό-Κιμγιονγκ-υλισμό της Κορέας -που δεν έχει σχέση με το διαλεκτικό υλισμό και το σοσιαλιστικό όραμα.

απάντηση στο αστικό ιδεολόγημα της προβολής των κατακτήσεων του περασμένου αιώνα ως υπερβολικών, τη στιγμή που σήμερα έχουμε τεχνικά τις δυνατότητες να πετύχουμε πολύ περισσότερα

Ίσως κάποια σημεία χάνουν στη μεταφορά, συνεπώς ενδείκνυται -και βασικά επιβάλλεται- ο αναγνώστης να διαβάσει το πρωτότυπο, για να βγάλει ολοκληρωμένα συμπεράσματα. Ακόμα κι έτσι όμως γίνεται φανερή η γενική κατεύθυνση, που είναι καθαρή και δεν επιδέχεται διαστρεβλώσεων -από αυτές που ευδοκιμούν στο μαγικό υπόκοσμο του διαδικτύου.

Όσο για τους πανομοιότυπους πρωτοσέλιδους τίτλους του Ρίζου για το συνέδριο τις τελευταίες μέρες (αύριο ξεκινά, σήμερα ξεκινά, χτες ξεκίνησε), αφενός είναι πολύ προτιμότεροι από τους 'εμπορικούς' τίτλους και τις κριτικές, που προεξοφλούν το συμπέρασμα για ένα συνέδριο, προτού καν διαβάσουν τις επεξεργασίες του και δουν τι θα γίνει. Αφετέρου όμως αναδεικνύουν ένα σημαντικό ζήτημα: ότι η αύξηση της κυκλοφορίας του Ριζοσπάστη και τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν για αυτή, δεν μπορεί να συζητιούνται ξεκομμένα από την ανάγκη ριζικής βελτίωσης του περιεχομένου -ή έστω της μορφής που παίρνει το τελευταίο.

Στον επίλογο της ανάρτησης, μπορείτε να δείτε εδώ τη σύνθεση της νέας ΚΕ και ΚΕΟΕ που εκλέχτηκε στο συνέδριο, κι εδώ τη σύνθεση των αντίστοιχων οργάνων στο προηγούμενο συνέδριο, για να γίνουν οι απαραίτητες συγκρίσεις.
Η νέα ΚΕ έχει έξι μέλη περισσότερα, μερική ανανέωση με νέα στελέχη -αρκετά από αυτά γνωστά από το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα- και κάποιες επιστροφές, όπως πχ του Μεντρέκα, που δεν ήταν στην προηγούμενη ΚΕ.

Αναμένουμε με ενδιαφέρον η ανακοίνωση και για τη σύνθεση του νέου ΠΓ.

02 Απριλίου, 2017

«Κουκουές και μπροστάρης. Αυτό τα λέει όλα»:

«Τον Μπελογιάννη, όπως και τους χιλιάδες ήρωες που γέννησε το ΚΚΕ, τους τιμάμε διαδηλώνοντας ότι συνεχίζουμε, ακλόνητοι από το χρέος που έχουμε, να κάνουμε ό,τι μπόρούμε για να ξημερώσουν και στη χώρα μας καλύτερες μέρες.
 Τους τιμάμε στην πράξη, ακλόνητοι από τον επανατατικό σκοπό μας, μέσα από τους αγώνες μας, στις ανηφόρες και στις κατηφόρες, με την ακούραστη δουλειά μας άνθρωπο τον άνθρωπο, με την απαίτηση από τον εαυτό μας να γίνουμε πιο ικανοί.»



ΓΟΥΔΗ

Εκδήλωση τιμής για τα 65 χρόνια από την εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη (VIDEO - ΦΩΤΟ)


«Κουκουές και μπροστάρης. Αυτό τα λέει όλα»: Με τα λόγια αυτά που έγραψε ο ιστορικός ηγέτης του ΚΚΕ Ν.Ζαχαριάδης για τον ήρωα κομμουνιστή Νίκο Μπελογιάννη, ολοκλήρωσε την ομιλία του στη σημερινή εκδήλωση τιμής για τα 65 χρόνια από την εκτέλεσή του, ο Θοδωρής Χιώνης, μέλος της ΚΕ του Κόμματος.
Η εκδήλωση αυτή, στο σημείο που εκτελέστηκε από το αστικό κράτος ο Ν.Μπελογιάννης, μαζί με τους Ηλία ΑργυριάδηΝίκο Καλούμενο και Δημήτρη Μπάτση διοργανώθηκε από τις Οργανώσεις Α’ Αθήνας - Γαλατσίου και Ανατολικών Συνοικιών της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ και από την ΟΠ Αττικής της ΚΝΕ.
Το «παρών» έδωσαν μέλη και φίλοι του Κόμματος και της ΚΝΕ καθώς και πολυμελής αντιπροσωπία της ΚΕ του ΚΚΕ, που εκλέχτηκε χθες από το 20ό Συνέδριό του.
Ανάμεσα στους συγκεντρωμένους βρέθηκαν και τα παιδιά του Νίκου ΚαλούμενουΜαργαρίτα και Πέτρος, που εισέπραξαν ένα ζεστό χειροκρότημα από τους παρεβρισκόμενους. Επίσης, στην εκδήλωση συμμετείχε ο κομμουνιστής Δήμαρχος Καισαριανής, Ηλίας Σταμέλος.
1 / 29
Μετά την ομιλία του Θοδωρή Χιώνη ακολούθησε καλλιτεχνικό αφιέρωμα που επιμελήθηκαν η Σύλβια Καπερνάρου, η Αριάδνη Μιχαηλάρη, ο Χρήστος Μπαλτάς και ο Μανώλης Ανδρουλιδάκης. Οι καλλιτέχνες διάβασαν απόσπασμα από το βιογραφικό του Ν. Μπελογιάννη, που συνέταξε ο ίδιος το 1947, λίγο μετά την άφιξή του στην έδρα του Γενικού Αρχηγείου του ΔΣΕ. Στη συνέχεια απήγγειλαν τα ποιήματα για τον ήρωα του ΚΚΕ των Ν. Χικμέτ, Γ. Ρίτσου και Κ. Βάρναλη και τραγούδησαν μαζί με τους συγκεντρωμένους τιμώντας τον και αποδεικνύοντας ότι ο Μπελογιάννης ζει και εξακολουθεί να εμπνέει τους εργατικούς - λαϊκούς αγώνες. 
Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με την κατάθεση στεφάνων από το ΚΚΕ και την ΚΝΕ στο μνημείο που έχει στήσει το Κόμμα στο σημείο της εκτέλεσης.

Θυσία που πήγαζε από τον πιο όμορφο στόχο της ανθρωπότητας

Ο Θ. Χιώνης μιλώντας στους συγκεντρωμένους ανέφερε μεταξύ άλλων:
«Τον Μπελογιάννη, όπως και τους χιλιάδες ήρωες που γέννησε το ΚΚΕ, τους τιμάμε διαδηλώνοντας ότι συνεχίζουμε, ακλόνητοι από το χρέος που έχουμε, να κάνουμε ό,τι μπόρούμε για να ξημερώσουν και στη χώρα μας καλύτερες μέρες. Τους τιμάμε στην πράξη, ακλόνητοι από τον επανατατικό σκοπό μας, μέσα από τους αγώνες μας, στις ανηφόρες και στις κατηφόρες, με την ακούραστη δουλειά μας άνθρωπο τον άνθρωπο, με την απαίτηση από τον εαυτό μας να γίνουμε πιο ικανοί.»
Στη συνέχεια, αφού αναφέρθηκε στην ολοκλήρωση του 20ού Συνεδρίου του ΚΚΕ και στις αποφάσεις του σημείωσε: «Στεκόμαστε μπροστά στο μνημείο του Μπελογιάννη με μεγάλο αίσθημα αυθύνης, ότι θα ανταποκριθούμε κάτω από όλες τις συνθήκες, με την πεποίθηση ότι συνεχίζουμε στις σημερινές συνθήκες τον αγώνα για τον οποίο εκείνος θυσιάστηκε. Αλλωστε η θυσία του πήγαζε και υπηρετούσε τον πιο όμορφο στόχο που έβαλε η ανθρώπινη ιστορία, αυτόν της κατάργησης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο...»
Αναφερόμενος στη ζωή του Ν. Μπελογιάννη, ο Θ. Χιώνης κατέληξε σημειώνοντας ότι δολοφονήθηκε γιατί ήταν στέλεχος του ΚΚΕ, γιατί δεν πρόδωσε το λαό, δεν κρύφτηκε, δεν έφυγε τα χρόνια της κατοχής, όπως έκαναν τα διαλεχτά παιδιά της αστικής τάξης.
Η συγκίνηση κορυφώθηκε στην εκδήλωση όταν ο ομιλητής μετέφερε τα λόγια του ίδιου του εκτελεσμένου μέλους της ΚΕ του Κόμματος, του Ν. Μπελογιάννη στο στρατοδικείο, που δείχνουν το μεγαλείο του αλύγιστου της ταξικής πάλης: «Αν έκανα δήλωση αποκήρυξης θα αθωωνόμουν, κατά πάσα πιθανότητα, μετά μεγάλων τιμών... Αλλά η ζωή μου συνδέεται με το ΚΚΕ και τη δράση του. Δεκάδες φορές μπήκε μπροστά μου το δίλημμα να ζω προδίδοντας τις πεποιθήσεις μου, την ιδεολογία μου, είτε να πεθάνω παραμένοντας πιστός σε αυτές. Πάντοτε προτίμησα το δεύτερο δρόμο και σήμερα τον ξαναδιαλέγω...»
Ο ομλητής αναφέρθηκε επίσης στα όσα εξακολουθεί ακόμα και σήμερα να συμβολίζει ο Ν.Μπελογιάννης, αλλά και στην προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ και άλλων δυνάμεων να καπηλευτούν τέτοιες ηρωικές μορφές του κομμουνιστικού κινήματος, την ίδια την ιστορία του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ, αποκόβοντας αυτούς τους αγώνες από το πραγματικό, ριζοσπαστικό περιεχόμενό τους. Δεν παρέλειψε επίσης να αναφερθεί στην επίθεση της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ στα εργατικά-λαϊκά δικαιώματα που κλιμακώνεται με τη διαπραγμάτευση για την αξιολόγηση του μνημονίου, αλλά και γενικότερα στις εξελίξεις, οπως στους ανταγωνισμούς ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη, τις αντιθέσεις στο εσωτερικό της ΕΕ κλπ, αναλύοντας την πολιτική απάντηση που δίνει η σύγχρονη επαναστατική στρατηγική του ΚΚΕ σε όλα αυτά.
«Ο Μπελογιάννης με τη ζωή του δίδαξε, ότι η ιδεολογική σταθερότητα, απαιτεί κατάκτηση της γνώσης για να γίνεται καλύτερη η δράση. Δοκιμασία της θεωρίας στην πράξη και βελτίωση της επαναστατικής δράσης με την αφομοίωση της θεωρίας και της νέας γνώσης. Έτσι δυναμώνουν η αισιοδοξία, η θέληση, το πείσμα, η ικανότητα δράσης, Σ’αυτά δοκιμαζόμαστε κι εμείς σήμερα, για να γίνουημε πιο ικανοί στην οικοδόμηση του Κόμματος και της ΚΝΕ, στην οργάνωση της ταξικής πάλης, για την εργατική εξουσία», ανέφερε μεταξύ άλλων ολοκληρώνοντας την ομιλία του ο Θοδωρης Χιώνης.