ήρθε με "φιλολαϊκή" παντιέρα για να κάνει τη βρώμικη δουλειά του κεφαλαίου, όπως έκανε πάντα η σοσιαλδημοκρατία

Τον έπεισε:

«Εγώ ταλαντεύτηκα το καλοκαίρι, υπήρχε έντονο ρεπορτάζ γι' αυτό», ανέφερε προχτές, μιλώντας στον ΑΝΤ1, ο υπουργός Οικονομικών, Ευ. Τσακαλώτος, απαντώντας σε ερώτηση για το αν σκέφτηκε τότε να παραιτηθεί από την κυβέρνηση. 

Τελικά, όμως, έμεινε, γιατί, όπως μας λέει: «Με έπεισε ένας άνθρωπος που μου είπε: "Ευκλείδη, δεν σας χρειαζόμαστε όταν ο καπιταλισμός θα έχει 5% ανάπτυξη, αλλά τώρα που η ανεργία είναι στο 25%"».

Δεν μπορούμε να ξέρουμε, βέβαια, ποιος του είπε τα παραπάνω, το σίγουρο όμως είναι ότι θα μπορούσε να του τα πει ο κάθε ειλικρινής εγχώριος  -και όχι μόνο-  καπιταλιστής!

Γιατί πραγματικά... 

τι να τον κάνει τον ΣΥΡΙΖΑ το κεφάλαιο όταν η καπιταλιστική οικονομία έχει ρυθμούς ανάπτυξης 5% ; 

Για εκείνη την περίοδο μπορεί να υπολογίζει στα «παραδοσιακά» παιδιά του, όπως έκανε άλλωστε και στα χρόνια πριν από την κρίση, όταν είχε τέτοιους ρυθμούς καπιταλιστικής ανάκαμψης και κυβερνητικές εναλλαγές μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.

Τον ΣΥΡΙΖΑ το κεφάλαιο τον θέλει ακριβώς τώρα, στη φάση της κρίσης, της τεράστιας ανεργίας: Σε συνθήκες που τα «παραδοσιακά» αστικά κόμματα δεν «τραβάνε» και δυσκολεύονται να προωθήσουν παραπέρα τις αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ  -όπως έκανε πάντα η σοσιαλδημοκρατία- ήρθε με «φιλολαϊκή» παντιέρα για να κάνει τη «βρώμικη δουλειά» του κεφαλαίου, να φορτώσει κι άλλα βάρβαρα μόνιμα μέτρα στην πλάτη του λαού, για να διαμορφώσει προϋποθέσεις ανάκαμψης των κερδών των καπιταλιστών!

    

Αναίδεια και κοροϊδία

Μιλώντας τις προάλλες στο ραδιόφωνο, ο υπουργός Εργασίας, Γ. Κατρούγκαλος, αναφέρθηκε στη συμφωνία που υπέγραψε η κυβέρνηση τον περασμένο Ιούλη με τους εταίρους της, η οποία οδήγησε στη συνέχεια στο 3ο μνημόνιο. Οπως είπε: 

«μετά το πραξικόπημα του Ιουλίου είχαμε το δίλημμα "να παραδώσουμε την εξουσία ή να προχωρήσουμε στην προσπάθεια που κάνουμε". Σαν την Βάρκιζα, θα παραδίδαμε το όπλο μας, την κυβερνητική εξουσία;». 

Και μόνο το γεγονός ότι ένας υπουργός της κυβέρνησης κάνει τέτοιους παραλληλισμούς, είναι ικανός λόγος για να εξοργίζεται κανείς. 

Επειδή όμως έχει παραγίνει το κακό με την προσπάθεια της κυβέρνησης να κάνει το μαύρο άσπρο σε ό,τι αφορά την αντιλαϊκή της πολιτική, αερολογίες σαν αυτές του Γ. Κατρούγκαλου μόνο τυχαίες δεν είναι. 

Προσέξτε τώρα τι λέει: Οτι η κυβερνητική εξουσία ήταν το όπλο για να υπερασπιστούν το λαό, εφαρμόζοντας ως κυβέρνηση τα ...αντιλαϊκά μέτρα που συμφώνησαν με το 3ο μνημόνιο! 

Η αναίδεια και η κοροϊδία έχουν όρια και αυτά τα έχει ξεπεράσει προ πολλού η κυβέρνηση. 

Οι μόνες δεσμεύσεις που είχε και έχει είναι απέναντι στο κεφάλαιο. Αυτό υπηρετεί με την πολιτική της. Το ίδιο έκανε και ο Γ. Κατρούγκαλος με το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο, γι' αυτό τον χειροκρότησαν ο ΣΕΒ και οι άλλες δυνάμεις του κεφαλαίου. Ολα τα άλλα είναι για λαϊκή κατανάλωση...

................................................................................................................................

    

«Καλές ειδήσεις»...

Δύο παράλληλες ειδήσεις: 

Από τη μία, το ρεκόρ που ετοιμάζεται να σπάσει ο ελληνικός τουρισμός, σύμφωνα με τα στοιχεία των αφίξεων που δημοσίευσε ο Σύνδεσμος Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων. 

Από την άλλη, οι 200 εργαζόμενοι του ξενοδοχείου «Athens Ledra», που είναι για μήνες απλήρωτοι και βρίσκονται σε κινητοποιήσεις διεκδικώντας τα δεδουλευμένα τους. 

Μάλιστα, οι συγκεκριμένοι εργαζόμενοι δεν αποτελούν εξαίρεση στον κλάδο, αφού είναι γενικευμένα η ελαστική εργασία, η απλήρωτη - ανασφάλιστη δουλειά, τα εξαντλητικά ωράρια, οι απολύσεις κ.λπ. 

Αυτή η κατάσταση δίνει και την καλύτερη απάντηση στους ισχυρισμούς της συγκυβέρνησης περί τέλους των δυσκολιών και θεμελίωσης της καπιταλιστικής ανάπτυξης, με τη στήριξη της «πραγματικής οικονομίας». 

Η... «πραγματική ζωή» των εργαζομένων σε κλάδους που δεν γνώρισαν κρίση, όπως στον Τουρισμό, δείχνει ποιοι είναι οι μόνιμα χαμένοι και ποιοι οι κερδισμένοι, είτε από την κρίση είτε από την ανάπτυξη.

.................................................................................................................. 

Το παραλήρημα Κυρίτση

Προς Γ. Κυρίτση: Παραθέτουμε παρακάτω πρόσωπα και μηχανισμούς που έδωσαν συγχαρητήρια το τελευταίο διάστημα στην κυβέρνησή του και τον ΣΥΡΙΖΑ για το έργο τους.

Β. Σόιμπλε, Α. Μέρκελ, Μπ. Ομπάμα, Γ. Ντάισελμπλουμ, Κρ. Λαγκάρντ, Ζ. Κλ. Γιούνκερ, Φρ. Ολάντ, Π. Μοσκοβισί, ΝΑΤΟ, ΣΕΒ, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Μ. Σάλλας, μεγάλα εκδοτικά συγκροτήματα στην Ελλάδα και το εξωτερικό, τραπεζίτες Ελληνες και ξένοι κ.λπ., κ.λπ.

Κατά συνέπεια, η αναφορά του ανωτέρω στο άρθρο του στην «Αυγή» ότι «η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ διεξάγει έναν ακήρυχτο ταξικό πόλεμο υπέρ των χαμηλότερων στρωμάτων και εις βάρος των ευπορότερων» θα πρέπει να εκληφθεί ως ένα ακόμα «αριστερό» παραλήρημα κάποιου κυβερνητικού στελέχους που έχει χάσει κάθε ίχνος τσίπας...

.................................................................

Δείτε και την Παρέμβαση  του Γιάννη Δελή  στην τηλεόραση του «Σκάι» σήμερα το πρωί Κυριακή 29 Μάη:

Κυριακή 29 Μάη 2016

Σελ. 1234567891011121314151617181920212223242526272829303132

Νόμπελ Ειρήνης ;; ,,,Δες Πως Aπονέμονται,,,

Η χώρα των διαρροών

ΑΠΟ ΣΦΥΡΟΔΡΕΠΑΝΟΣ 

Επιμέλεια Βασίλης Κρίτσας

Πριν από λίγες μέρες, η παγκόσμια κοινή γνώμη σοκαρίστηκε (;) από τις αποκαλύψεις εγγράφων που εμπλέκουν μια σειρά σημαίνοντα στελέχη και πολιτικούς ηγέτες χωρών με την κατοχή οφ-σορ εταιριών και διάφορων οικονομικών σκανδάλων. 

Οι πιο υποψιασμένοι αναρωτήθηκαν για ποιο λόγο τα βέλη των αποκαλύψεων είχαν συγκεκριμένες κατευθύνσεις, αφήνοντας όλως τυχαίως στο απυρόβλητο την αφρόκρεμα των οικονομικών και πολιτικών στελεχών των Ηνωμένων Πολιτειών. Σαν να λείπει ο Μάης από τη Σαρακοστή…! 

Το παρακάτω απόσπασμα, παρμένο από το πολύ ενδιαφέρον και αξιόλογο βιβλίο του Κώστα Λουλουδάκη – Ιουλιανού “Άσπρα Μαντίλια στην Plaza de Mayo” (που αποτελεί μια, γλαφυρή συναρπαστική περιγραφή-επισκόπηση της ιμπεριαλιστικής επέμβασης των ΗΠΑ σε όλα τα πλάτη και τα μήκη της αμερικάνικης ηπείρου) ίσως δίνει κάποιες απαντήσεις για το τυχαίο του πράγματος και τα συμφέροντα που κρύβονται πίσω του.

Η Κολομβία ήταν η χώρα που θα ένωνε τον Ατλαντικό με τον Ειρηνικό Ωκεανό. Το έργο το ανέλαβαν οι Γάλλοι υπό την επίβλεψη του Γάλλου διπλωμάτη και επιχειρηματία Φερντινάν ντε Λεσέψ (Ferdinand de Lesseps). 

Ο Λεσέψ με το Γάλλο ναύαρχο Ντε λα Ρονσιέρ-Λε Νουρί (De la Ronciere-Le Noury) δημιούργησαν την εταιρεία Panama Canal Company και άρχισαν να ψάχνουν επενδυτές σε Γαλλία, Βρετανία και ΗΠΑ. Το αρχικό κεφάλαιο βρέθηκε και τα έργα κατασκευής της διώρυγας ξεκίνησαν το 1881, αλλά ως το 1889 πέθαναν από εργατικά ατυχήματα, την πείνα και την κούραση, κίτρινο πυρετό ή ελονοσία 22.000 άνθρωποι. Επιπροσθέτως, ο κακός προγραμματισμός, τα τεχνικά προβλήματα, η ελλιπής μελέτη, η μικρή χρηματοδότηση και τα σκάνδαλα διαφθοράς οδήγησαν το 1890 στη διακοπή των εργασιών.

Τα δικαιώματα κατασκευής της διώρυγας τα αγόρασαν οι ΗΠΑ από την Panama Canal Company και άσκησαν αμέσως πιέσεις στην Κολομβία απαιτώντας ιδιοκτησιακά δικαιώματα στο έργο. Η κυβέρνηση της Κολομβίας αντέδρασε. Τότε ο πρόεδρος Τίοντορ Ρούζβελτ (Thoedore Roosevelt) χρηματοδότησε το 1903 μια “εξέγερση”, που με την αμέριστη συμπαράσταση του αμερικανικού στόλου και των πεζοναυτών ήταν επιτυχής. Έτσι μια λωρίδα γης 75.650 τ.χλμ. από την επαρχία της Κολομβίας μετατράπηκε σε χώρα.

Ο γιατρός Μανουέλ Αμαντόρ Γκερέρο (Manuel Amador Guerrero) διορίστηκε πρόεδρος, οι ΗΠΑ αναγνώρισαν τη χώρα του και αυτός αναγνώρισε τη διώρυγα ως αμερικανικό έδαφος. Μάλιστα ο Γκερέρο το 1904 δημιούργησε το πρώτο σύνταγμα της νεοσύστατης δημοκρατίας του Παναμά. Το άρθρο 36 του συντάγματος αυτού ανέφερε: “Η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει το δικαίωμα να επεμβαίνει σε ολόκληρο το έδαφος του Παναμά για το συμφέρον της ησυχίας και της τάξης.

Καθαρές δουλειές!

Ευχαριστημένος ο πρόεδρος Ρούζβελτ στις 6 Δεκεμβρίου 1904, ύστερα δηλαδή από την επιχείρηση στον Παναμά, δήλωσε: “Οποιαδήποτε χώρα που ο λαός της συμπεριφέρεται φρόνιμα μπορεί να υπολογίζει στην εγκάρδια φιλία μας. Αν ένα έθνος αποδείξει ότι ξέρει να φέρεται λογικά, αποδοτικά και μυαλωμένα στις κοινωνικές και πολιτικές υποθέσεις, αν διατηρεί την τάξη και εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του, δεν πρέπει να φοβάται καμία ανάμειξη από τη μεριά των Ηνωμένων Πολιτειών. Μόνιμη κακή συμπεριφορά ή ανικανότητα που θα οδηγούσαν στη χαλάρωση των υποχρεώσεων που έχει κάθε πολιτισμένη κοινωνία μπορεί στην Αμερική, όπως και οπουδήποτε αλλού, να οδηγήσουν τελικά στην επέμβαση ενός πολιτισμένου έθνους…”

Μετά ο πρόεδρος άρχισε να κόβει τιμολόγια, να υπολογίζει έξοδα μεταφοράς και προμήθειες και να μετράει τα κέρδη της διώρυγας, επιβάλλοντας “πολιτισμό” με ανοιχτή βία εκεί όπου οι λαοί δεν ζούσαν λογικά, αποδοτικά και μυαλωμένα…

Το 1906 στον Ρούζβελτ απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης.

Μνμ για τα ΧρυσΑυγουλα της Κύπρου κ Γενικώς θρησκευόμενα φασιστοειδή

Ανοιχτή Επιστολή στον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου 

Του:Δρ. Ζήνωνας Τζιάρρας

Αξιότιμε κ. Αρχιεπίσκοπε,

Με τις (ενίοτε αμφιλεγόμενες) δηλώσεις σας έχετε κατά καιρούς απασχολήσει το δημόσιο διάλογο αλλά και την ίδια την πολιτική σκηνή της χώρας μας. Εδώ όμως θα ήθελα να ασχοληθώ συγκεκριμένα με πρόσφατη σας δήλωση που αφορούσε τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών. Όταν σας ζητήθηκε σε τηλεοπτική συνέντευξη να σχολιάσετε την είσοδο του ΕΛΑΜ στη βουλή είπατε αυτολεξεί, «Δεν επίστευα ότι θα μπουν μέσα αλλά μπορώ να πω ότι ικανοποιήθηκα. Να ακούγονται και οι άλλες φωνές. Πολλές φορές χρειάζονται και οι ακραίοι ούτως ώστε οι άλλοι να είναι προσεκτικοί…»  *

Δεν μπορώ να γνωρίζω επακριβώς τι είχατε στο μυαλό σας όταν εκφράσατε αυτή την άποψη, ούτε θα ήθελα να σας καταλογίσω περισσότερα από αυτά που είπατε. Όπως επίσης δεν ενδιαφέρομαι να σας προσβάλω καθ’ οποιονδήποτε τρόπο (Ρωμαίους 13:1, Τίτον 3:1). Οι δηλώσεις σας όμως έχουν δημιουργήσει, δικαιολογημένα, σκάνδαλο και έντονες αντιδράσεις και πιστεύω ότι τίθεται ζήτημα το οποίο πρέπει να συζητηθεί ανοικτά (Τιμόθεον Α’ 5:17) καθότι ο ρόλος σας είναι πράγματι σημαντικός και με επιρροή σε πολλά επίπεδα. Εξ άλλου η Αγία Γραφή ξεκαθαρίζει πως οι πρεσβύτεροι πρέπει να γίνονται «…τύποι του ποιμνίου» (Πέτρου Α’ 5:3). Που συνεπάγεται ότι πρέπει να είναι σύμφωνοι με τον Λόγο του Θεού.

O ίδιος ο Χριστός άσκησε ειλικρινή και οξεία κριτική στους τότε πρεσβύτερους που είχαν παρεκκλίνει από το θέλημα του Θεού και διαστρεβλώσει τις γραφές. Τους αποκάλεσε υποκριτές και γεννήματα οχιάς (Ματθαίον κεφ. 23). Οι δε τρείς παίδες (Δανιήλ κεφ. 3) και ο Δανιήλ (Δανιήλ κεφ. 6) δεν δέχτηκαν να συμβιβάσουν την αλήθεια του Θεού με τη στρέβλωση της εξουσίας. Την ίδια ευθύνη έχει και ο κάθε Χριστιανός σήμερα μέσω της εξουσίας που του δίνει η αλήθεια της Αγίας Γραφής.

Η εμπλοκή στην πολιτική και η εκφορά απόψεων δεν είναι εξ ορισμού αθέμιτη για κανένα. Ως γνωστό ο Χριστός δεν μας κάλεσε να είμαστε αμέτοχοι στον κόσμο που ζούμε. Μας κάλεσε να ζούμε στον κόσμο αλλά να μην είμαστε από τον κόσμο (Κατά Ιωάννην 17:14-19). Καλούμαστε να είμαστε ελεήμονες, ειρηνοποιοί, να είμαστε το φως, το αλάτι, αυτό που θα προσδώσει στον κόσμο ουσία, τη χριστιανική ουσία του καλού (Κατά Ματθαίον κεφ. 5). Και όλα αυτά να τα κάνουμε με σοφία Θεού, που δεν περιέχει φιλονικία ή φθόνο αλλά είναι «ειρηνική, επιεικής, ευπειθής, πλήρης από έλεος και καλούς καρπούς, αμερόληπτη και ανυπόκριτη» (Ιακώβου 5:14-18).

Από κάποιον με τη δική σας θέση, η οποία εκτός από θρησκευτική είναι και κοινωνική, κάθε πολιτική ή κοινωνική εμπλοκή έχει αντίκτυπο. Όταν ο αντίκτυπος και το περιεχόμενο της εκπεφρασμένης σας θέσης δεν συνάδουν με αυτό που πρεσβεύετε, τα οποία θα έπρεπε να συμπεριλαμβάνουν και τα προαναφερθέντα, σημαίνει ταυτόχρονα ότι το υποσκάπτουν. Είμαι βέβαιος ότι γνωρίζετε τις επίσημες διασυνδέσεις του ΕΛΑΜ με την ελληνική Χρυσή Αυγή. Όπως είμαι βέβαιος ότι γνωρίζετε τη σχέση της τελευταίας με τον ναζισμό και αριθμό βίαιων επεισοδίων. Αντιπαρέρχομαι τις κατά καιρούς αναφορές που σας θέλουν να έχετε δεσμούς με το ΕΛΑΜ, δεν μπορώ όμως παρά να ρωτήσω: δεν σας απασχολεί ότι αυτές οι οργανώσεις φλερτάρουν (για να το θέσω ήπια) με τον ναζισμό; Ή, για να το θέσω ακόμα πιο ήπια, δεν σας προβληματίζει που προκρίνουν έναν άκρατο εθνικισμό; Έναν εθνοκεντρικό εθνικισμό. Δηλαδή, έναν εθνικισμό που αποκλείει και συχνά στρέφεται ενάντια σε οτιδήποτε (εθνικά) διαφορετικό. Συνάδει μήπως με την πίστη σας;

Τι σχέση έχει μια τέτοια στάση με το «δεν υπάρχει πλέον Ιουδαίος ούτε Έλληνας… επειδή όλοι εσείς είστε ένας στον Ιησού Χριστό» (Γαλάτες 3:28); Πώς δικαιολογείται το «Δεν θα αδικήσεις μισθωτό, φτωχό και ενδεή από τους αδελφούς σου ή τους ξένους σου…» (Δευτερονόμιο, 24:14), ή το «Και τον ξένον ακόμα… να ενεργήσεις σύμφωνα με τα όσα ο ξένος επικαλεστεί» (Α’ Βασιλέων 8:41-43); 

Αν ικανοποιηθήκατε που απέκτησαν θεσμική ισχύ κάποιοι που έρχονται ενάντια στις γραφές, τις οποίες ευαγγελίζεστε, δεν θεωρείτε ότι εγείρονται ερωτήματα;

Επίσης, πώς δικαιολογείτε την άποψη ότι «χρειάζονται και οι ακραίοι ούτως ώστε οι άλλοι να είναι προσεκτικοί»; Μήπως αυτοί που σταύρωσαν τον Χριστό δεν ήταν ακραίοι; 

Μήπως ο Χίτλερ ήταν κάποιος που χρειαζόταν η ανθρωπότητα για να είμαστε οι υπόλοιποι προσεκτικοί; Μήπως χρειαζόμαστε το ακραίο «Ισλαμικό Κράτος»; Τα βιβλικά, ιστορικά και σύγχρονα παραδείγματα είναι ατέλειωτα. Σύμφωνα με τα όσα έχω ήδη σημειώσει, δεν χωρεί αμφιβολία στο δικό μου μυαλό ότι οι ακραίοι δεν χρειάζονται. Και πιστεύω ότι περί του ιδίου δεν πρέπει να χωρεί αμφιβολία ούτε στο δικό σας μυαλό. Η περί αντιθέτου άποψη είναι, θεωρώ, αντι-βιβλική.

Δυστυχώς μου φαίνεται ότι ο Χριστιανισμός μας έμεινε χωρίς Χριστό. Χωρίς Χριστό είμαστε χωρίς αγάπη, χωρίς ζωή. Δηλαδή, «κύμβαλα αλαλάζοντα» (Κορινθίους Α’ κεφ. 13), ζωντανοί νεκροί (Αποκάλυψη 3:1-4). Έχουμε βάλει ανθρώπινες απόψεις, ταυτότητες, δόγματα, κουλτούρες, κάθε λογής είδωλα και ματαιότητες πάνω από το Ευαγγέλιο. Αν αυτά σπέρνουμε, τι θα θερίσουμε άραγε (Γαλάτες 6:7);

Παρατηρώντας τα πιο πάνω με θλίψη και γνωρίζοντας τον ρόλο και τη μεγάλη ευθύνη που έχετε για την πορεία της Εκκλησίας και την πνευματική κατάσταση του τόπου, σας παροτρύνω με κάθε σεβασμό να αναθεωρήσετε και να ενσκήψετε στις αλήθειες που και οι ίδιοι οι άνθρωποι έχουν ανάγκη να ακούσουν. 

Για το καλό όλων μας και του τι αντιπροσωπεύετε.

Με εκτίμηση και σεβασμό,

Δρ. Ζήνωνας Τζιάρρας

27/05/2016
*επισημάνσεις, μορφή κ τίτλος κειμένου με τα μάτια του: Viva La Revolucion 

Για ''Τα πλουμίδια και τα στολίδια μιας έξαλλης τάξης" Οι γενίτσαροι του ΚΚΕ

Από: ΑΡΗΣ ΣΚΙΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Mε τίτλο:

Οι…πατροκτόνοι του ΚΚΕ

«Ο Θεός να με φυλάει από τους φίλους μου.

Τους εχθρούς  μου τους ξέρω»

Είναι γνωστοί εκείνοι που ανοιχτά και τίμια καταθέσανε την άποψη τους κι αποστασιοποιήθηκαν, δίχως ποτέ τους να καταγγείλουν το Κόμμα. Άνθρωποι, ας πούμε, σαν τον Κάππο. Που αρνήθηκε δόξες και τιμές και παραιτήθηκε, δίχως καμία ιδιοτέλεια. Πάντα όμως, μέχρι το τέλος, ο Κάππος τιμούσε το Κόμμα. Ασκώντας την κριτική του, με θάρρος, αλλά και σεβασμό.

Κι είναι κι εκείνοι. 

Που χρησιμοποίησαν το Κόμμα σαν εφαλτήριο ανάδειξης, ώσπου κάποια στιγμή θεώρησαν ο,τι το μπόι τους ξεπερνά ακόμα και το ίδιο τους το Κόμμα. Έκαναν μια, έτσι, λοξοκοιτάζοντας από την εξώθυρα του Περισσού και η λαγνεία των σειρήνων τους τρέλανε. 

Τα πλουμίδια και τα στολίδια μιας έξαλλης και πολλά υποσχόμενης τάξης. 

Εκεί πέφτανε οι προβολείς της κατανάλωσης, εκεί το χρήμα έρεε, εκεί κάποιες πόρτες τους περίμεναν ορθάνοιχτες, αρκεί να ρίχνανε την «καταγγελία» τους, και να την «κάνουν» κανονικά. 

Η άλλη κατηγορία ήταν και είναι εκείνοι που χρησιμοποίησαν, ή χρησιμοποιούν το Κόμμα για να κάνουν τις δουλειές τους.

Σ αυτές τις κατηγορίες, ευδοκιμούν όλα τα φρούτα. Γιατροί, δικηγόροι, δημοσιογράφοι, εργολάβοι και λοιποί…κοινωνικοί και άλλοι «λειτουργοί». 

Πολλοί απ αυτούς, πριν φύγουν από το Κόμμα, συνήθιζαν να κατηγορούν ως καριερίστες όσους ξεχώριζαν μέσα στο δεδομένο ταξικό περιβάλλον. 

Όταν όμως βρέθηκαν εκτός του Κόμματος, τότε…«αξιοποίησαν» με κάθε τρόπο, όποια πολιτική κουλτούρα είχαν αποκτήσει εκεί, στον Περισσό, μαζί με το απαιτούμενο κύρος, για να διακριθούν πλέον στους πιο αδίστακτους καριερίστες. Και ως σωστοί γενίτσαροι, υπηρέτησαν με απόλυτη συνέπεια τ αφεντικά τους, αφού πρώτα προσαρμόστηκαν, με μεγάλη προθυμία, στους κανόνες του συστήματος.

Συνήθως, μάλιστα, ως εντολοδόχοι των αφεντικών, η συμπεριφορά τους ξεπερνούσε σε ιταμότητα ακόμα και τα ίδια τα αφεντικά. 

Κατάντησαν οι απόλυτες ξεφτίλες, υποπροϊόντα πολιτικών απορριμματοφόρων. Με λεφτά όμως…

Γιατί το σύστημα έξω έχει τον τρόπο του να πληρώνει καλά όσους πέρασαν από το λαϊκό Πανεπιστήμιο του Περισσού (με τις όποιες αδυναμίες του, να το ομολογήσουμε). 

Κάποιοι, μάλιστα, απ αυτούς είχαν φιλοδοξίες…Γραμματέα, ενώ στο τέλος αποδείχτηκαν εξαιρετικοί λακέδες. Γνωστοί και μη εξαιρετέοι.

Εκείνοι όμως που ξεπέρασαν τα όρια, είναι όσοι ξεχώρισαν στον επιχειρηματικό τομέα. 

Εκεί πια κάποιοι δώσανε τα… ρέστα τους. Τύφλα νάχει ο αλήστου μνήμης Μποδοσάκης. Μάλιστα, ορισμένοι απ αυτούς, είχαν ετοιμάσει…«χώρους υποδοχής» για όσους γενίτσαρους θα ακολουθούσαν. 

Υπήρχαν γραφεία έτοιμα που τους περίμεναν, ακόμα και υποψηφιότητες σοβαρές. Οι θέσεις ήταν εξασφαλισμένες. Είχαν καθαρίσει για αυτούς, οι πρώην κομμουνιστές, νυν εργολαβικό κατεστημένο. 

Ορισμένοι απ αυτούς τους εργολάβους, αφού ωφελήθηκαν τα μάλα από το Κόμμα, μπήκαν στό σύστημα, πατώντας τα πόδια σε δυο βάρκες. Συνήθιζαν μάλιστα να λένε στό περιβάλλον τους: «Εγώ, βοηθάω προεκλογικά το Κόμμα»…

Θυμάμαι κάποτε, στον Περισσό. Ήταν σ ένα τραπέζι. Καθόμουν με τον αείμνηστο Βασίλη Ραφαηλίδη, απέναντί μας ήταν η Αλέκα. 
Της είπα ότι κάποιος συγκεκριμένος εργολάβος μου είχε πει ότι είχε καταθέσει ένα σπουδαίο ποσόν υπέρ του Κόμματος. 
Η Αλέκα έσκασε στα γέλια. 
Ήταν τόσο αυθόρμητα, ώστε μου ήταν αδύνατον να πιστέψω ότι υποκρίνεται. 
Άλλωστε, από τη συμπεριφορά κάποιων απ αυτούς, τους εργολάβους, στη συνέχεια, κατάλαβα πόσο εύκολο είχαν το ψέμα. 
Το ζήτημα, όμως, είναι ότι οι κύριοι αυτοί χρησιμοποίησαν το Κόμμα για να εξελιχθούν. 
Και τα κατάφεραν να φτάσουν σε επικίνδυνα επίπεδα διαπλοκής. Τώρα μάλιστα ΠΑΙΖΟΥΝ ρόλο. 
Επιδιώκουν να γίνουν τα «νέα τζάκια», απ ο,τι μαθαίνω, του ΣΥΡΙΖΑ. Η αλήθεια είναι πως και αυτοί έχουν τον ΤΡΟΠΟ τους και ο ΣΥΡΙΖΑ διαθέτει νέους…φιλόδοξους. 
Μόνο που έχουν γνώση οι φύλακες! (Άσε που κάποιοι έχουν φροντίσει να τηρήσουν φακέλλους απ όσο ξέρω). 

Άντε..καλές δουλειές.

....................................................................

23/10/2016 για περισσότερα δες  Εδώ και  Εδώ 

ΕΜΕΙΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ 

ΕΔΩ ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ:

Δήλωση του Δ. Κουτσούμπα για τις πολιτικές εξελίξεις:

.....................................................................................................

Από σχόλιο στο φ/β Του:

Μιχαήλ Μαρμαράς:

Το αποτελεσματικότερο στρατιωτικό σώμα των Τούρκων εναντίων των Ελλήνων ήταν αυτό που στελέχωναν οι γενίτσαροι. 

Αλλά και γενικότερα ο πλέον επικίνδυνος αντίπαλος του αγωνιστή (εκείνου που συνεχίζει να αγωνίζεται), είναι ο ήδη προσκυνημένος πρώην αγωνιστής. 

Αυτός έχει μεγαλύτερη ανάγκη να κάμψει το φρόνιμα του αγωνιστή, παρά ο ταξικός του αντίπαλος. 

Έχει βλέπετε να δικαιολογήσει την δική του λιποταξία και μικροψυχία και γι’ αυτό έχει ανάγκη από πολλούς λιποτάκτες γύρω του για να αντλήσει κουράγιο από την δειλία των άλλων ώστε να δικαιολογήσει τη δική του... 

Τους ξέρουμε και δεν τσιμπάμε. 

Αν αυτοί “εξέλιξαν” και “προσάρμοσαν” τα πιστεύω τους και τη γλώσσα (φρασεολογία) τους στην “σύγχρονη” εποχή, εμείς παραμένουμε “παραδοσιακοί” όχι μόνο στα πιστεύω μας, αλλά και στη γλώσσα μας: “ξύλινα” μιλάγαμε και “ξύλινα” θα συνεχίσουμε να μιλάμε παραμένοντας σταθεροί στο ξύλινο τσιτάτο μας:

= ΤΑ ΜΕΣΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΩΝ ΤΑΞΕΩΝ =

Η μία και μοναδική λύση για όλα τα προβλήματα της παλιάς, της σημερινής και της αυριανής κοινωνίας. 

Και αυτό το στόχο και γι’ αυτόν τον σκοπό μόνο το ΚΚΕ αγωνίζεται.

Όλα τα άλλα (όπως η ψευδαίσθηση περί “κτυπήματος του συστήματος από μέσα”) είναι απλώς διαχείριση του καπιταλισμού, στην αρχή ίσως υποφερτή για το λαό, αλλά με τελική κατάληξη την κατάλυση όλων των θεμελιωδών λαϊκών δικαιωμάτων.

Οι λαϊκοί αγώνες όπου και αν δόθηκαν, μόνο με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές ήταν αποτελεσματικοί και είχαν διάρκεια. 

Χωρίς το απαραίτητο και αναγκαίο ιδεολογικό υπόβαθρο, ακόμα και το πιο μαζικό κίνημα ξεφουσκώνει ή ξεστρατεύει τόσο γρήγορα όσο φούσκωσε και χάνοντας την αποτελεσματικότητά του και την αρχική του στόχευση καταλήγει σε σημείο χειρότερο από την αφετηρία του.

Το ξέρουμε καλά, η διαδρομή είναι δύσκολη γεμάτη εμπόδια και παγίδες, όσο δε θα προχωράμε όλο και θα λιγοστεύουν αυτοί που στέκονται στο χαράκωμα δίπλα μας. 

Οι ήττες μας θα είναι πολλές και θα μας πονάνε όλο και περισσότερο, μέχρι να φτάσουμε (εμείς ή κάποιοι άλλοι μετά από εμάς ή κάποιοι άλλοι μετά από αυτούς) στο τέλος της διαδρομής. 

Κι εγώ που τα γράφω αυτά δεν ξέρω αν θα καταφέρω μέχρι το τέλος να βρίσκομαι στη σωστή πλευρά.

Ο Νίκος Πλουμπίδης όμως μας έδειξε το δρόμο: τι πρέπει να κάνουμε και πια στάση πρέπει να κρατήσουμε σε κάθε περίπτωση. 

Ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον να τον ακολουθήσουμε.

*επισημάνσεις, μορφή κ τίτλος κειμένου με τα μάτια του: Viva La Revolucion