Κρίσιμοι Διάλογοι σε Κρίσιμες Εποχές #Στέργιος_Βασιλείου

Στέργιος Βασιλείου

Κρίσιμοι διάλογοι σε κρίσιμες εποχές
Σε μια ανάρτηση της Κανέλλας Μάλλη για τη μεγαλειώδη συγκέντρωση διαμαρτυρίας για το έγκλημα των Τεμπών, στις 26-1-2025,
Ξέρουμε ότι και παλιότερα είχαμε τεράστιες διαδηλώσεις αλλά το αποτέλεσμα δεν ήταν αυτό που ήθελε ο λαός. 

Ιδίως η πείρα από τις μάχες κατά των μνημονίων που κατέληγαν σε «θρίαμβο» του συστήματος μας κάνει προσεκτικούς στους ενθουσιασμούς ότι ο λαός μπορεί να νικήσει εύκολα. 

Εύκολα θα είναι μόνο όταν σύσσωμος ο λαός μπει σε μάχες ανατροπής του συστήματος, όχι σε μάχες διόρθωσης του συστήματος για την τήρηση των δικών του «αρχών» όπως πχ η δικαιοσύνη, η δημοκρατία, η ελευθερία. 

Το ακριβώς αντίθετο περιεχόμενο δίνουν τα αστικά κόμματα από τον λαό σε αυτές τις έννοιες. Δεν γίνεται όμως κατανοητό ή ο φόβος τις κάνει ανάστροφα κατανοητές.

Γιάννης Δαμίγος:
Ήταν πολύς ο κόσμος. Σημασία όμως έχει η ουσία, που πέρα από μπράβο κλπ, δεν έχει το αντίτιμο κάποιου αποτελέσματος! 

Δεν υπάρχει "διαχειριστής" του μηνύματος, καθώς δεν υπάρχει καν η στοιχειώδης αντιπολίτευση! Άρα κυβερνά μόνος χωρίς αντίπαλο και θα κυβερνά για πολύ καιρό προφανώς! Αυτά. Γεια χαρά.

Στέργιος Βασιλείου:
Ποιο μήνυμα και ποια πολιτική διαχείρισή του ρε Γιάννη σε ένα τοπίο που το 90% είναι αφοσιωμένο στην… «Ευρωπαϊκή Ιδέα», ζουν σε εποχή προετοιμασίας ιμπεριαλιστικού πολέμου και δεν κατάλαβαν τίποτα, κλείνουν τις «μάχες» τους, εκ του ασφαλούς, σε ένα περίκλειστο θέμα όπως τα Τέμπη, ελπίζουν ότι ένα κόμμα με αυτούς τους προσανατολισμούς της ΕΕ θα νικήσει τον Μητσοτάκη (!) και μετά θα έρθει η δικαιοσύνη, η δημοκρατία, η ευτυχία και η απαλλαγή από έναν κακό… αυταπάτες…
Μέχρι να αποδειχθεί και ο νικητής κακός…
Τα έχουμε δει ή διδαχθεί όλα από την αρχή της χιλιετίας, να μη πω και απ’ όλο τον 20ο αιώνα.
Ρίξε μια ματιά με τι ευκολία όλοι οι ευρωπαίοι πολιτικοί μιλάμε με λατρεία για τις αμυντικές δαπάνες δήθεν για την αυτονομία της Ευρώπης και τους αναλυτές - παπαγαλάκια να «κατανοούν» τον «καλό σκοπό» του Τραμ να καταβροχθίσει κράτη γιατί απειλείται ο… πολιτισμός της Δύσης από τη Ρωσία και την Κίνα, τους νέους παγκόσμιους θρήνους για την 7η Οκτωβρίου και τα θύματά του, την ώρα που χιλιάδες άταφοι νεκροί θα προστεθούν στις 50.000 νεκρών Παλαιστινίων, τις αγιοποιήσεις ισλαμιστών εγκληματιών, την ομαλή (εν πλήρη σιγή) καταβρόχθιση της άτυχης επαρχίας του ΝΑΤΟ που λέγεται Κύπρος … δες τον κόσμο γύρω και πες μου αυτοί που κατέβηκαν σήμερα τι ακριβώς καταλαβαίνουν;

Δεν είναι ώρα για ανάλυση του τι πρέπει να γίνει αλλά με τέτοια δεδομένα και με όνειρο να νικήσομε τον Μητσοτάκη στα Τέμπη πως να τους πεις ότι για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά (και αίμα) πολλή; 

Θα σου φύγουν πριν τελειώσεις τη φράση.
Ξαναγυρίζουμε σε εποχές «τρύπας». Άσε άλλοι να βγάλουν το φίδι από την τρύπα, εμείς να νικήσουμε τον Μητσοτάκη θέλουμε - και κρύβονται στην τρύπα τους μόλις φωνάξει κάποιος: «ΑΠΕΡΓΙΑ»! Τρόμος μπροστά στον αντίπαλο που λέγεται κεφάλαιο!!!
Δυστυχώς πάλι κάποιοι λίγοι και απείθαρχοι θα είναι αυτοί που αναζητάς. Το ξέρεις, το έζησες, το έμαθες από την οικογενειακή ιστορία σου…

ΥΓ. 1 Ένα τεράστιο σοκ έζησε όλη η Δύση όταν κατέρρευσε η χρόνια προπαγάνδα περί αγριότητας, βασανιστηρίων, βιασμών και απάνθρωπης συμπεριφοράς της Χαμάς στις κρατούμενες που απελευθέρωσαν. Λύσσαξαν που οι Παλαιστίνιοι δεν είχαν την εικόνα αγριότητας που φιλοτεχνούσαν δυτικοί με τους Ισραηλινούς και κάθε παπαγαλάκι… κατάπιαν τη γλώσσα τους… λύσσαξαν που τις είδαν σώες και αβλαβείς και μάλιστα ψέλλισαν εντίμως ότι ζούσαν με τα παιδιά και τις οικογένειες Παλαιστινίων, έκαναν μαθήματα, έμαθαν και τη γλώσσα, είχαν ραδιόφωνα και μάθαιναν τα πάντα…. Κάτι που ούτε κατά διάνοια είχαν την τύχη να γευθούν Παλαιστίνιοι κρατούμενοι που βασανίζονται αγρίως και επί χρόνια στις φυλακές του Ισραήλ…

Υ.Γ.2 Και στον Λίβανο και στη Δυτική όχθη σφάζουν ακόμη ασύστολα οι κληρονόμοι της Περιούσιας Φυλής!
Τα λέω σε εσένα που τουλάχιστον θα τα ακούσεις. Γιατί παραπέρα…

Υ.Γ.3 Αν κάποιος με πει απαισιόδοξο να το πάρει πίσω. Είμαι πάντα αισιόδοξος γιατί ξέρω ότι κάθε εποχή γεννάει νέες γενιές πρωτοπορίας του λαού, αυτούς τους λίγους τολμηρούς και ανυπότακτους στην εξουσία του κεφαλαίου που πάλι θα σηκώσουν τη σημαία του αγώνα, όπως τόσες φορές, και θα μπορούν εν δυνάμει να γίνουν οι οδηγοί και οργανωτές του λαού για ανατροπή του καπιταλισμού και πραγματική Ελευθερία, Δημοκρατία, Δικαιοσύνη του λαού.


                         <<<<<<<<<<<<<<<<<>>>>>>>>>>>>>>>>>
Οξυγόνο
Από https://sfyrodrepano.blogspot.com/ 


Η προχτεσινή ημέρα ήταν οξυγόνο. Οξυγόνο ενάντια στην μπόχα της εξουσίας, την καθημερινή ασφυξία, τις αγκυλώσεις του καναπέ. 

Οξυγόνο που μόνο ο δρόμος μπορεί να προσφέρει -και ας είναι από άσφαλτο. 

Η αντίσταση, η μαζικότητα, τα καθαρά βλέμματα -κι ας θολώνουν λίγο από τη συγκίνηση. Και το κινηματικό παράδοξο να ρουφάς μπόλικο οξυγόνο μες στο μέγα πλήθος, μες στον συνωστισμό, ακόμα και στα χημικά που μας κέρασαν τα ΜΑΤ για το έθιμο. Γιατί, αν δε ρίξεις στο ψαχνό μες στα παστωμένα μπλοκ, που είναι πρακτικά χωρίς διέξοδο διαφυγής, ακινητοποιημένα στην πολυκοσμία, πότε θα το κάνεις;



Η πλατεία ήταν γεμάτη, με το νόημα που ’χει κάτι, κι ας μην είναι άμεσα αντιληπτό απ’ όλους. Μα η συγκέντρωση ανάβει και όλα είναι συνειδητά, πλην του Νιόνιου, που έβαλε νιονιό τελικά, αγάπησε την εξουσία που δεν μπορούσε να πολεμήσει και κατέγραψε την αγάπη του και στο βιβλίο που έβγαλε τις προάλλες. Που ’σαι νιότη που έδειχνες πως ήμουν κάποιος άλλος.

Πώς μετράς όμως τον όγκο μιας διαδήλωσης, αν δεν μπορείς να κάνεις βόλτες στην πλατεία, ανάμεσα στις μάζες με την πυκνή διάταξη; Ε = mc2, όπου Ε το ζητούμενο (δηλαδή η επανάσταση), Μ τα ΜΜΕ και ο χρόνος που αφιέρωσε η ΕΡΤ στο θέμα και «C» -όπως λέμε Cops- η εκτίμηση της αστυνομίας στο τετράγωνο. Αλλά υπάρχουν και πιο απλοί τρόποι.

Κάποιοι πήραν γενικά πλάνα από αεροφωτογραφίες και έκαναν απλούς υπολογισμούς που μας δίνουν μετριοπαθώς πάνω από 100 χιλιάδες κόσμο. Άλλοι έκαναν κάτι αντίστοιχο ρωτώντας το chat gpt, που έδωσε αντίστοιχο αριθμό, αλλά είναι κατώτερο από το κινέζικο DeepSeek. Κι άλλοι παίρνουν τον επίσημο αριθμό της αστυνομίας αλλά με συντελεστή προσομοίωσης στην πραγματική ζωή -πχ Χ5.

Υπάρχουν κι οι έμμεσες ενδείξεις. Τα μεγάφωνα δεν έφτασαν να καλύψουν όλο το μήκος της συγκέντρωσης. Τα κινητά είχαν μέτριο ως ανύπαρκτο σήμα, για να μπουν στο live streaming ή να τσεκάρει την παρουσία τους η ασφάλεια -για αυτό έπεσε τόσο έξω η υπηρεσία. Ενώ φεύγοντας, πήγαινες σημειωτόν κάνα 10λεπτο μέχρι να βρεις ξέφωτο, στο οποίο προλάβαινες: να απαντήσεις κατόπιν εορτής στα μηνύματα «πού είστε;» που έφταναν μια ώρα μετά. Να εκτιμήσεις αναδρομικά τους σφους που έχουν μάθει να διαλύονται συγκροτημένα -ενότητα και πάλη των αντιθέτων. Και προπαντός να χωνέψεις όσα είδες και έμοιαζαν κάπως με συμπυκνωμένη ιστορία. Που δεν την γράφουν οι παρέες (Νιόνιο), αλλά οργανωμένες συλλογικές (αντι)δράσεις.

Ακούς πως στη Σαλούγκα γέμισε όλη η Εγνατία και νιώθεις άπιστος Θωμάς που δεν πιστεύει αν δε/μέχρι να δει το σχετικό βίντεο που ξεπερνά κάθε προσδοκία. Λίγο πιο βόρεια ο Γουγου έκανε δηλώσεις μες στο σπιτάκι του Καραμάν Αλή και των ψηφομισθοφόρων του με τα ματωμένα χέρια, σε μια πόλη που έδειξε πως έχει και άλλη όψη, τη σωστή πλευρά της ιστορίας, και όχι μόνο τη σήψη που σατιρίζει ο Καπουτζίδης στη σειρά του.

Οξυγόνο από παντού, από νησιά και ορεινά, από κάθε γωνιά της χώρας και το εξωτερικό, σαν ηφαίστειο που ξυπνά και θα τους κάψει όλους -και οι καύσεις χρειάζονται μπόλικο οξυγόνο, εκτός από αγνώστου ταυτότητας υλικά στην αμαξοστοιχία.

Πρέπει να είχε λίγο κόσμο, ε; Συμφωνεί ακόμα και η ΕΛ.ΑΣ., αλλά με αυτήν ακριβώς τη διατύπωση: είχε λίγο κόσμο, ούτε 30 χιλιάδες, λιγότερους κι από το ντέρμπι στο Καραϊσκάκη, που βασικά έπρεπε να παίξει πιο ψηλά στις ειδήσεις της ΕΡΤ και να μπουν οι συγκεντρώσεις για τα Τέμπη μετά τα αθλητικά, τον κακό τους τον καιρό (του Τετράδη) και την ιερόδουλη μάνα τους που θα ιδιωτικοποιήσουν, αλλά με δικαιωματική αυτοδιάθεση του σώματός της.

Κάποια μέρα -δε θα αργήσει-, σε αυτούς τους (σιδηρο)δρόμους (της φωτιάς), σε μια άλλη κοινωνία, χωρίς τάξεις, κράτος και Μπαλούρδους, όπου θα ζούμε 200 χρόνια και θα ψάχνουμε πώς να αυξήσουμε το μέσο προσδόκιμο, θα τα θυμόμαστε όλα αυτά και θα γελάμε, και οι ανακοινώσεις της ΕΛ.ΑΣ. θα είναι πηγή γέλιου και μακροζωίας. Μέχρι τότε μόνο δάκρυα οργής, σφιγμένες γροθιές και ρυθμικές ιαχές: Δο-λο-φό-νοι, δο-λο-φό-νοι...

Το ενδιαφέρον είναι πως για το επιτελικό - κατασταλτικό κράτος ήταν απλώς μια μέρα στη δουλειά, όσο διακριτική -σαν κουκουλοφόρος- παρουσία και αν προσπάθησε πήρε εντολή να έχει. Κι οι συνήθεις ύποπτοι διαδηλωτές είναι υποψιασμένοι για αυτά, το ξύλο και την προπαγάνδα, το καρότο και το μαστίγιο, τη μαύρη ομερτά στις ειδήσεις, τις προβοκάτσιες των μαύρων, τον μαύρο καπνό (habemus Χρυσοχοΐδη), τα χημικά, τις απρόκλητες επιθέσεις για να διαλύσουν μια συγκέντρωση, τις επιθέσεις σε φωτορεπόρτερ και άμαχο πληθυσμό, τις γελοίες εκτιμήσεις της ΕΛΑΣ και όσους κάνουν το άσπρο - μαύρο. Τώρα όμως το είδαν κι άλλοι, άπειροι και νεοφώτιστοι, που βίωσαν πρώτη φορά πώς λειτουργεί το σύστημα σε τέτοιες περιπτώσεις.

Μέχρι και κάποια κανάλια είδαν το φως το αληθινό! Να βλέπεις στο MEGA τον Ευαγγελάτο στα κάγκελα με την κυβέρνηση και τη στάση της αστυνομίας... -αξία ανεκτίμητη! Άντε και ολόγραμμα με μολότοφ και κοντόξυλο, να ευχηθούμε Νίκο μου. Όλα έχουν όμως εξήγηση, αρκεί να ακολουθήσεις το χέρι που ταΐζει τα σκυλιά του, για να γαβγίζουν ή να κουνάν δουλικά την ουρά τους.

Εντάξει με την ποσότητα -τον όγκο, τον παλμό κτλ. Τι γίνεται όμως με την ποιότητα του κοινού; Ακολούθησε διαλεκτικά ή μήπως ήταν αντιστρόφως ανάλογα μεγέθη;

Η κοσμογεωγραφία θύμισε σε κάποιους τις πλατείες των Αγανακτισμένων -με την ειδοποιό διαφορά του ΠΑΜΕ. Άλλοι μπέρδεψαν τις εικόνες με τα συλλαλητήρια για τη Μακονία, ενώ άλλοι ξαναζούσαν νοερά περασμένα μεγαλεία του πρόσφατου παρελθόντος και τις αντιμνημονιακές δόξες της περασμένης δεκαετίας -δέκα χρόνια μετά την ΠΦΑ. Κάποιοι άλλοι έμειναν στην αμήχανη σιωπή του πλήθους, που έμοιαζε με βουβό πένθος, συγκίνηση και φόρος τιμής, όλα άκρως υποβλητικά και φορτισμένα, αλλά κάπως αναντίστοιχα με την περίσταση και τις απαιτήσεις.

Η αλήθεια είναι ότι μπορούσες να δεις κάθε καρυδιάς καρύδι. Από ανθυποσελέμπριτιζ κι influencers της κακιάς ώρας, που είδαν φως και μπήκαν για τα στόριζ και το ΟΑΚΑ experience, και από ανθρώπους που είχαν κατέβει στον δρόμο μόνο μετά από κάποιον τίτλο της ομάδας τους, μέχρι σωματεία, οργανώσεις και γνωστές φατσούλες, με διακριτικά ή απλή διακριτική παρουσία. Και από χύμα κόσμο, μέχρι ανώνυμους οργανωμένους, μπλοκ με κομματικά σημαιάκια, σταγονίδια του ΕΠΑΜ και το πανό της νεολαίας της «Νίκης»! (Πολλά έχουν δει τα μάτια μας, μα αυτό σου φέρνει τρόμο...)

Η αλήθεια είναι επίσης πως τα πιο δυνατά μηνύματα δε δίνονται πάντα με φωνές και συνθήματα. Το μυριόστομο «δολοφόνοι» δόνησε πολλές φορές το Σύνταγμα και τη Βουλή (στην μπασταρδοκρατία αυτή) αλλά οι πιο δυνατές στιγμές ήταν οι ομιλίες που τις άκουγαν όλοι ευλαβικά. Η έφηβη μαθήτρια που είπε πως δε χρειάζεται να είσαι συγγενής για να νιώσεις οργή και πόνο. Ο πατέρας που ευχήθηκε να γίνει το παιδί του και τα άλλα θύματα η σπίθα για να αλλάξει ο κόσμος, όπως τα παιδιά του Πολυτεχνείου πριν 50 χρόνια. Το θάρρος που βρήκε η κοπέλα που επέζησε από το δεύτερο βαγόνι, να βγει δυο χρόνια μετά το έγκλημα και να μιλήσει στα ελληνικά, τη νοηματική και τις ψυχές όλων, μες σε αναφιλητά -δικά της και όσων την άκουγαν. Μια πλατεία ολόκληρη να δακρύζει ή να ρουφά τη μύτη της (άτιμο συνάχι) ή να βγάζει ένα σκουπιδάκι απ’ το μάτι και να λυγίζει νοερά στα δύο, σαν κυπαρίσσια που υποκλίνονται. Μην καρτεράτε να ξεχάσουμε...
Ναι, πολλές ιστορικές στιγμές έχει βιώσει αυτή η πλατεία, αλλά αυτή μπαίνει δικαίως δίπλα στις μεγαλύτερες -και δεν το γράφω πάνω στη φόρτιση της στιγμής, λόγω της ημέρας.

Όσο για τα κενά, την ελλιπή οργάνωση και ό,τι άλλο μπορεί να ξενίζει κάποιους μυημένους, είναι λάθος να βλέπουμε μόνο τη μία όψη του νομίσματος. Και ό,τι θεωρούν κάποιοι μπαρουτοκαπνισμένοι κατάρα, μπορεί να είναι ευλογία, γιατί σημαίνει ότι δεν ήμασταν οι ίδιοι μεταξύ μας, ότι ο πολύς κόσμος ήρθε μάλλον πρώτη φορά, αφυπνισμένος (αλλά όχι woke) αλλά... «χωρίς καφέ» και με εμφανή τα σημάδια της χρόνιας νάρκης του. Και κάθε τι καινούριο, έχει εξ ορισμού και κάτι δροσερό, όσο αντιφατικό και αν είναι. Μπορεί να είναι άμαθοι, να μην ξέρουν τι είναι ο δρόμος και τα έθιμά του, τι κάνουμε, πότε φωνάζουμε, πότε φτιάχνουμε αλυσίδες, αλλά θα τα μάθει στην πορεία και στις πορείες, αρκεί να ξανάρθει -αυτό είναι το ζητούμενο.

Ως τότε το βασικό είναι να (ξανα)κατέβει στον δρόμο. Ελάτε όπως είστε, που έλεγε και μια μελετηρή ψυχή. Με όσα πιστεύετε και έχετε στο μυαλό σας. Κι αν κάποια από αυτά βρωμάνε την κυρίαρχη προπαγάνδα ή θεωρίες συνωμοσίας, ο μόνος τρόπος να τα αποβάλετε είναι στον δρόμο, όχι στον καναπέ μπροστά από μια οθόνη. Και δεν πρόκειται κανείς να κλείσει τη μύτη του με αποστροφή ή να σας κοιτάξει στα δόντια ή τάχα στα μάτια (σαν τον Μητσοτάκη). Μονάχα στο πρόσωπο, για να σας πει: μπράβο και να (μας) ξανάρθετε.

Αν πχ η Καρυστιανού έκανε παλιότερα μυστήριες αναρτήσεις, που τις έκαναν σημαία τα κυβερνητικά τρολ, ή αν είπε στο Σύνταγμα για την ελληνική ψυχή σε κάποια αποστροφή της, δε θα την κρίνουμε αυστηρά, ούτε από αυτό. Γιατί έχει απέναντι μια συμμορία καθάρματα, που βάζει μπροστά ένα σωρό τρολ και αποβράσματα, σαν τον Ψαριανό (μακάρι όλα τα μακάρι, Γρηγόρη), για να την στοχοποιήσουν δια αντιπροσώπων και να προχωρήσουν σε (μία ακόμα) δολοφονία χαρακτήρα. Αλλά αυτή πεισμώνει, επιμένει, βγαίνει μπροστά, ζητά δικαίωση, δικαιοσύνη, ενώ άλλοι στη θέση της θα είχαν λουφάξει, θα είχαν βουλιάξει στον πόνο τους, θα είχαν δειλιάσει μπροστά σε μεθόδους μαφίας.



Η ουσία είναι να δίνεις τρόπο στην οργή, αυτή είναι η πρώτη ύλη για την ελπίδα. Όλα τα άλλα θα τα βρούμε στον δρόμο, μαζί με το οξυγόνο που μας λείπει. Όλα είναι δρόμος...

Υγ: Ποια θα είναι αυτή η πορεία, η επόμενη ημέρα; Ίσως το δούμε σε επόμενη ανάρτηση, αλλά δεν παίρνω και όρκο.

ο 90χρονος Φιντέλ Κάστρο για τον Καπιταλισμό !!!

Φιντέλ Κάστρο: «Που είναι η επιτυχία του Καπιταλισμού;»

Γράφει ο Νίκος Μόττας //

Με αφορμή την συμπλήρωση 90 χρόνων από τη γέννηση (13 Αυγούστου) του σπουδαίου κουβανού επαναστάτη και ηγέτη, Φιντέλ Κάστρο, παραθέτουμε αποσπάσματα λόγων του ίδιου για τον Καπιταλισμό. 

Έναν Καπιταλισμό που τον έχει περιγράψει συνοπτικά ως«απεχθή, πρόστυχο και βρώμικο». 

Η συντριπτική πλειοψηφία των παρακάτω αποσπασμάτων είναι από την- εξαιρετικά δύσκολη για την Κούβα- περίοδο των αρχών της δεκαετίας του ’90, κατά τη διάρκεια των αντεπαναστατικών ανατροπών στην ΕΣΣΔ και την Ανατολική Ευρώπη και ως εκ τούτου αποκτούν ιδιαίτερη σημασία.

“Οδηγούμαστε από τις αρχές του Μαρξισμού-Λενινισμού. Ο Καπιταλισμός και η πολιτική του ιδεολογία, οι μεγαλογαιοκτήμονες και η αστική τάξη οδηγούνται απ’ τον ιδεαλισμό και την προσωπική ιδιοτέλεια, από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, από εθνική ιδιοτέλεια, από αισθήματα μίσους και από ίντριγκα- αυτός είναι ο λόγος που οι αστοί, οι καπιταλιστές και οι ιμπεριαλιστές προσπαθούν μόνιμα να κρατούν τον κόσμο σε μια κατάσταση πολέμου”.

• Ομιλία στο ανατολικό Βερολίνο, 1972.

* * *

“Ο εργάτης στο σοσιαλιστικό σύστημα γνωρίζει για ποιο λόγο δουλεύει. Δεν εργάζεται μόνο για τον εαυτό του. Εργάζεται για την πατρίδα, την κοινωνία, για όλο το λαό, για τα παιδιά του, για τους ανθρώπους που αγαπά, τους γονείς του. […] 

Ο εργάτης στο καπιταλιστικό σύστημα δεν έχει καμία εναλλακτική παρά μόνο να δουλεύει για το χρήμα.

Ο Σοσιαλισμός μπορεί και πρέπει να λειτουργεί καλύτερα απ’ τον Καπιταλισμό. Δείτε τον αριθμό των προβλημάτων που υπάρχουν στις καπιταλιστικές κοινωνίες. Υπάρχει ανεργία, ναρκωτικά, άλλα ελαττώματα. Τι μπορούν να κάνουν; Ο κάθε ένας έχει αφεθεί στη μοίρα του. Ο Καπιταλισμός δε μπορεί να παρέχει στον άνθρωπο κανενός άλλου είδους πεπρωμένο”.

– Ομιλία στην επέτειο των δύο χρόνων απ’ το θάνατο του Blas Roca Calderio,κουβανού πολιτικού και προέδρου της Λαϊκής Εθνοσυνέλευσης, 3 Οκτωβρίου 1989.

* * *

Αναφερόμενος στο υποτιθέμενα «πλουραλιστικό-πολυκομματικό» σύστημα του καπιταλισμού και πιο συγκεκριμένα των ΗΠΑ- εξ ου και η αναφορά στο γάιδαρο (Δημοκρατικοί) και στον ελέφαντα (Ρεπουμπλικάνοι):

“Τι σπουδαίο πράγμα είναι για τον Ιμπεριαλισμό, ο οποίος έχει ένα μόνο κόμμα, παρ’ ότι μπορεί να κρύβεται πίσω απ’ το σύμβολο ενός γαϊδάρου ή ενός ελέφαντα και άλλων κομμάτων με άλλα σύμβολα. Είναι ειδικοί σε αυτό- θα πρέπει να το γνωρίζετε. 

Αλλά, είναι πραγματικά το κόμμα του καπιταλισμού, το κόμμα του ιμπεριαλισμού, το κόμμα των μονοπωλίων, το κόμμα των πολυεθνικών στο οποίο αντικατοπτρίζονται οι πολιτικές των διαφόρων κομμάτων που είναι σχεδόν δυσδιάκριτες, ακριβώς επειδή τα μεγάλα εγκλήματα υποστηρίζονται από κοινού απ’ τα λεγόμενα “κόμματα”. 

Η εισβολή στη Γρανάδα επικροτήθηκε και απ’ τα δύο κόμματα. Ο εγκληματικός πόλεμος στον Παναμά επικροτήθηκε και απ’ τα δύο κόμματα, απ’ τα δύο υποτιθέμενα κόμματα. 

Ο Ψυχρός Πόλεμος, η κούρσα των εξοπλισμών και όλα τα εγκλήματα που διέπραξαν οι ιμπεριαλιστές για μεγάλο διάστημα έχουν πάντα την στήριξη του ενός και μοναδικού κόμματος του ιμπεριαλισμού και του καπιταλισμού”.

• Ομιλία στο κλείσιμο των εργασιών του 16ου Συνεδρίου της Ομοσπονδίας Εργατών Κούβας, 29 Ιανουαρίου 1990.

* * *

“Μπορώ να σας πω ότι ο Καπιταλισμός που υπήρχε στην Κούβα λίγο περισσότερο από 30 χρόνια πριν, όσο σκληρός κι’ αν ήταν, δεν ήταν τόσο καταστρεπτικός όσο ο Καπιταλισμός που δεκάδες εκατομμύρια, δισεκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο ζουν σήμερα. 

Αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι χειρότερο απ’ ότι συνέβαινε στην Κούβα και η κατάσταση επιδεινώνεται ραγδαία. Τώρα μας προσφέρουν το νεοφιλελευθερισμό, ζητώντας απ’ τους ανθρώπους να πληρώσουν μέχρι και το τελευταίο σεντ του χρέους τους. Τα πάντα ιδιωτικοποιούνται. Τα πάντα, ασφαλώς, δίνονται στις πολυεθνικές. […] Πρώτα ήταν η αποικιοκρατία, αργότερα η νεοαποικιοκρατία και μετά ο Ιμπεριαλισμός. Ανακεφαλαιώνοντας, αυτό είναι το αποτέλεσμα αιώνων καπιταλιστικής κυριαρχίας.

– Ομιλία για την συμπλήρωση 30 χρόνων απ’ τη νίκη στον Κόλπο των Χοίρων, 20 Απριλίου 1991.

* * *

“Γίνεται λόγος για την αποτυχία του Σοσιαλισμού, αλλά που είναι η επιτυχία του Καπιταλισμού στην Αφρική, την Ασία, τη Λατινική Αμερική; [..] Ο Καπιταλισμός έχει αποτύχει σε περισσότερες από 100 χώρες οι οποίες βρίσκονται σε μια πραγματικά απελπιστική κατάσταση. 

Δεν αντιλαμβάνομαι γιατί αυτό δεν αναφέρεται, την στιγμή που υπάρχει τόση συζήτηση για την αποτυχία του σοσιαλισμού με αφορμή τα γεγονότα στην ανατολική Ευρώπη. […] 

Ο Καπιταλισμός έχει καταστρέψει τον κόσμο- έχει δηλητηριάσει τα ποτάμια, τις θάλασσες, την ατμόσφαιρα, καταστρέφει το περιβάλλον και προκαλεί μη ανατρέψιμη αλλαγή του κλίματος παγκοσμίως”.

“Αυτό το εγωιστικό και ανηλεές καθεστώς- ο καπιταλισμός- είναι προορισμένο να εξαφανιστεί. Πραγματικά το πιστεύω αυτό διότι έχω πίστη στην ανθρωπότητα και πιστεύω στο ανθρώπινο είδος και στην δυνατότητα του να παλέψει για δικαιοσύνη και ελευθερία”.

• Συνέντευξη στο μεξικάνικο περιοδικό SIEMPRE, 30 Μαϊου 1991.

TORONTO, ON: Fidel Castro. Photo taken by Boris Spremo/Toronto Star Feb. 1, 1976. (Boris Spremo/Toronto Star via Getty Images)

* * *

“Βρίσκω τον Καπιταλισμό απεχθή. Είναι πρόστυχος, βρώμικος, αποξενωτικός… διότι δημιουργεί πόλεμο, υποκρισία και ανταγωνισμό”.

• ΦΙΝΤΕΛ ΚΑΣΤΡΟ ΡΟΥΖ.

“Μας επέβαλαν τον Καπιταλισμό για σχεδόν 60 χρόνια. Τι μας άφησε ο Καπιταλισμός; Τι κληρονομήσαμε από τη νεοαποικιοκρατία των γιάνκηδων έπειτα από σχεδόν 60 χρόνια; 

Κληρονομήσαμε 100 χιλιάδες σε ένα πληθυσμό 6.5 εκατομμυρίων, 600 χιλιάδες ανέργους, εκατομμύρια αναλφάβητους, δεκάδες χιλιάδες παιδιά που πέθαιναν κάθε χρόνο λόγω έλλειψης ιατρικής φροντίδας και νοσοκομείων. Ολική εγκατάλειψη από κάθε άποψη. Ένας παράδεισος για την πλειοψηφία της αστικής τάξης και των μεγαλοκτηματιών. Τι μας άφησαν όλοι αυτοί;

Ούτε 10% των γυναικών δεν είχαν δουλειά, ούτε καν ήταν μέρος του εργατικού δυναμικού. 

Η κατάσταση που παρατηρούμε σήμερα εδώ, στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, όπου η πλειοψηφία των αντιπροσώπων είναι κορίτσια, θα ήταν αδύνατη επειδή οι γυναίκες της αριστοκρατίας και της αστικής τάξης, οι κόρες της αριστοκρατίας και των αστών, εκπαιδεύονταν με μοναδικό σκοπό το γάμο. 

Οι υπόλοιπες γυναίκες, οι κόρες του προλεταριάτου και των χωρικών, προετοιμάζονταν για μια ζωή πείνας, οι περισσότερες εξ’ αυτών, ή αλλιώς προετοιμάζονταν να βγούν στην πορνεία, να δουλέψουν σε μπαρ και καμπαρέ ή ως υπηρέτριες. 

Αυτές ήταν οι δουλειές για τις γυναίκες της χώρας μας. Αυτά κληρονομήσαμε έπειτα από 60 χρόνια καπιταλισμού, όλα αυτά τα κοινωνικά προβλήματα και τις φαυλότητες που η Επανάσταση εξάλειψε σε 30 χρόνια”.

– Ομιλία στην Ομοσπονδία Μαθητών Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης της Κούβας, 13 Δεκεμβρίου 1991.

* * *

“Ο νεοφιλελευθερισμός είναι στη μόδα σήμερα. Πείτε μου: Πως ζουν τα 2/3 της ανθρωπότητας; 

Να υποθέσω ότι οι Αφρικανοί ζουν όπως οι άνθρωποι στο Βέλγιο, το Λουξεμβούργο, τη Γαλλία, την Ιταλία; 

Ποιος ευθύνεται για το λιμό στην Αφρική, ο σοσιαλισμός ή ο καπιταλισμός; 

Για την εξαθλίωση, την φτώχεια, τον αναλφαβητισμό στις χώρες της Λατινικής Αμερικής; Ποιός δημιούργησε την αποικιοκρατία; Ποιος δημιούργησε τη νεοαποικιοκρατία; Ποιος σκλάβωσε τους λαούς του λεγόμενου Τρίτου Κόσμου; 

Ποιος δηλητηριάζει το περιβάλλον και καταστρέφει τον πλανήτη; Στις ίδιες τις καπιταλιστικές χώρες υπάρχει κρίση, ή όχι;”.

– Συνέντευξη στην Corriere della Sera, 5 Δεκεμβρίου 1992.

* * *

“Ο Καπιταλισμός είναι αδύνατο να δημιουργήσει μια κοινωνία λογικής. Δημιουργεί μια κοινωνία γεμάτη αντιθέσεις και παραλογισμούς, γεμάτη παράδοξα. Έχει δημιουργήσει μια κοινωνία η οποία εξαντλεί τα πάντα- φυσικές πηγές και ειδικότερα ανθρώπινο δυναμικό, μια κοινωνία που αποξενώνει τα πάντα” .

– Ομιλία στην τελετή λήξης της συνδιάσκεψης για την παιδεία, 5 Φεβρουαρίου 1993.

* * *

ΒΙΝΤΕΟ: ΦΙΝΤΕΛ ΚΑΣΤΡΟ, Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ

 ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

Γιώργος Ζωγράφος – Μία από τις μορφές του νέου κύματος

http://atexnos.gr/author/sfyrodrepanos/

Νόμπελ Ειρήνης ;; ,,,Δες Πως Aπονέμονται,,,

Η χώρα των διαρροών

ΑΠΟ ΣΦΥΡΟΔΡΕΠΑΝΟΣ 

Επιμέλεια Βασίλης Κρίτσας

Πριν από λίγες μέρες, η παγκόσμια κοινή γνώμη σοκαρίστηκε (;) από τις αποκαλύψεις εγγράφων που εμπλέκουν μια σειρά σημαίνοντα στελέχη και πολιτικούς ηγέτες χωρών με την κατοχή οφ-σορ εταιριών και διάφορων οικονομικών σκανδάλων. 

Οι πιο υποψιασμένοι αναρωτήθηκαν για ποιο λόγο τα βέλη των αποκαλύψεων είχαν συγκεκριμένες κατευθύνσεις, αφήνοντας όλως τυχαίως στο απυρόβλητο την αφρόκρεμα των οικονομικών και πολιτικών στελεχών των Ηνωμένων Πολιτειών. Σαν να λείπει ο Μάης από τη Σαρακοστή…! 

Το παρακάτω απόσπασμα, παρμένο από το πολύ ενδιαφέρον και αξιόλογο βιβλίο του Κώστα Λουλουδάκη – Ιουλιανού “Άσπρα Μαντίλια στην Plaza de Mayo” (που αποτελεί μια, γλαφυρή συναρπαστική περιγραφή-επισκόπηση της ιμπεριαλιστικής επέμβασης των ΗΠΑ σε όλα τα πλάτη και τα μήκη της αμερικάνικης ηπείρου) ίσως δίνει κάποιες απαντήσεις για το τυχαίο του πράγματος και τα συμφέροντα που κρύβονται πίσω του.

Η Κολομβία ήταν η χώρα που θα ένωνε τον Ατλαντικό με τον Ειρηνικό Ωκεανό. Το έργο το ανέλαβαν οι Γάλλοι υπό την επίβλεψη του Γάλλου διπλωμάτη και επιχειρηματία Φερντινάν ντε Λεσέψ (Ferdinand de Lesseps). 

Ο Λεσέψ με το Γάλλο ναύαρχο Ντε λα Ρονσιέρ-Λε Νουρί (De la Ronciere-Le Noury) δημιούργησαν την εταιρεία Panama Canal Company και άρχισαν να ψάχνουν επενδυτές σε Γαλλία, Βρετανία και ΗΠΑ. Το αρχικό κεφάλαιο βρέθηκε και τα έργα κατασκευής της διώρυγας ξεκίνησαν το 1881, αλλά ως το 1889 πέθαναν από εργατικά ατυχήματα, την πείνα και την κούραση, κίτρινο πυρετό ή ελονοσία 22.000 άνθρωποι. Επιπροσθέτως, ο κακός προγραμματισμός, τα τεχνικά προβλήματα, η ελλιπής μελέτη, η μικρή χρηματοδότηση και τα σκάνδαλα διαφθοράς οδήγησαν το 1890 στη διακοπή των εργασιών.

Τα δικαιώματα κατασκευής της διώρυγας τα αγόρασαν οι ΗΠΑ από την Panama Canal Company και άσκησαν αμέσως πιέσεις στην Κολομβία απαιτώντας ιδιοκτησιακά δικαιώματα στο έργο. Η κυβέρνηση της Κολομβίας αντέδρασε. Τότε ο πρόεδρος Τίοντορ Ρούζβελτ (Thoedore Roosevelt) χρηματοδότησε το 1903 μια “εξέγερση”, που με την αμέριστη συμπαράσταση του αμερικανικού στόλου και των πεζοναυτών ήταν επιτυχής. Έτσι μια λωρίδα γης 75.650 τ.χλμ. από την επαρχία της Κολομβίας μετατράπηκε σε χώρα.

Ο γιατρός Μανουέλ Αμαντόρ Γκερέρο (Manuel Amador Guerrero) διορίστηκε πρόεδρος, οι ΗΠΑ αναγνώρισαν τη χώρα του και αυτός αναγνώρισε τη διώρυγα ως αμερικανικό έδαφος. Μάλιστα ο Γκερέρο το 1904 δημιούργησε το πρώτο σύνταγμα της νεοσύστατης δημοκρατίας του Παναμά. Το άρθρο 36 του συντάγματος αυτού ανέφερε: “Η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει το δικαίωμα να επεμβαίνει σε ολόκληρο το έδαφος του Παναμά για το συμφέρον της ησυχίας και της τάξης.

Καθαρές δουλειές!

Ευχαριστημένος ο πρόεδρος Ρούζβελτ στις 6 Δεκεμβρίου 1904, ύστερα δηλαδή από την επιχείρηση στον Παναμά, δήλωσε: “Οποιαδήποτε χώρα που ο λαός της συμπεριφέρεται φρόνιμα μπορεί να υπολογίζει στην εγκάρδια φιλία μας. Αν ένα έθνος αποδείξει ότι ξέρει να φέρεται λογικά, αποδοτικά και μυαλωμένα στις κοινωνικές και πολιτικές υποθέσεις, αν διατηρεί την τάξη και εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του, δεν πρέπει να φοβάται καμία ανάμειξη από τη μεριά των Ηνωμένων Πολιτειών. Μόνιμη κακή συμπεριφορά ή ανικανότητα που θα οδηγούσαν στη χαλάρωση των υποχρεώσεων που έχει κάθε πολιτισμένη κοινωνία μπορεί στην Αμερική, όπως και οπουδήποτε αλλού, να οδηγήσουν τελικά στην επέμβαση ενός πολιτισμένου έθνους…”

Μετά ο πρόεδρος άρχισε να κόβει τιμολόγια, να υπολογίζει έξοδα μεταφοράς και προμήθειες και να μετράει τα κέρδη της διώρυγας, επιβάλλοντας “πολιτισμό” με ανοιχτή βία εκεί όπου οι λαοί δεν ζούσαν λογικά, αποδοτικά και μυαλωμένα…

Το 1906 στον Ρούζβελτ απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης.