Ποιος κερδίζει και ποιος χάνει από την ανάπτυξη στον Τουρισμό - Επισιτισμό. H πολιτική πρόταση του ΚΚΕ:

Εκδήλωση για τον Τουρισμό με ομιλητή τον Σ. Ζαριανόπουλο 

Σε εκδήλωση με θέμα «Ποιος κερδίζει και ποιος χάνει από την ανάπτυξη στον Τουρισμό - Επισιτισμό και η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ» μίλησε την Τετάρτη 12 Ιούλη ο Σωτήρης Ζαριανόπουλος, ευρωβουλευτής του Κόμματος. Την εκδήλωση διοργάνωσαν οι ΚΟΒ Τουρισμού - Επισιτισμού Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ και της ΚΝΕ.

Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε λίγες μέρες πριν την απεργία στο κλάδο στις 20 του Ιούλη. Μιας απεργιακής κινητοποίησης, που, όπως σημείωσε ξεκινώντας την ομιλία του ο Σωτήρης Ζαριανόπουλος, 

«πραγματοποιείται μέσα σε δύσκολες συνθήκες, στο φόρτε της δουλειάς, σε κλίμα εργοδοτικής τρομοκρατίας που -μην το αποκλείετε- μπορεί να συνοδευτεί και από καλλιέργεια από κυβέρνηση, άλλα αστικά κόμματα και ΜΜΕ ‘’κοινωνικού αυτοματισμού’’ ότι θίγεται ‘’η εθνική μας βιομηχανία, η ελπίδα μας για έξοδο από την κρίση, η ατμομηχανή της ανάπτυξης, ο τουρισμός'' τώρα που πάει να απογειωθεί και να συμβάλει σημαντικά στη λύση του προβλήματος της χώρας και μάλιστα μέσα σε κλίμα ανοικτής υπονόμευσης από τον εργοδοτικό συνδικαλισμό, παλιό και νέο.

Έχει ευρύτερη σημασία αυτή η κινητοποίηση. Μπορεί και πρέπει να αποτελέσει ισχυρό πλήγμα στο καλλιεργούμενο κλίμα ‘’τίποτα και κανένας’’ δεν κινείται. Μπορεί να γίνει η εργατική απάντηση, όχι μόνο το κλάδου, αλλά όλων των εργαζόμενων, όλων των κλάδων, που πρέπει να οργανώσουν την αλληλεγγύη τους στην απεργία, απάντηση στην άθλια δήλωση του Τσίπρα τον καιρό ψήφισης του 4ου μνημονίου ότι "οι εργαζόμενοι, δεν διαμαρτύρονται, δεν διαδηλώνουν. Αυτό σημαίνει ότι συμφωνούν ή τουλάχιστον ανέχονται τα νέα μέτρα"».

Ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ αναφέρθηκε και στο ζήτημα της εποχικότητας του κλάδου, επισημαίνοντας πωςδεν είναι από τη φύση του ο Τουρισμός και ο Επισιτισμός ένα εποχικό επάγγελμα, γι' αυτό και δεν πρέπει να είναι καταδικασμένοι οι εργαζόμενοι στην ευέλικτη απασχόληση εσαεί. Όπως είπε: «Η εποχικότητα είναι άμεσα δεμένη με τον προσανατολισμό που έχουν οι επιχειρήσεις του κλάδου. Το αποτέλεσμα των στόχων για προσέλκυση όλο και μεγαλύτερων τμημάτων τουριστών, με κριτήριο τον αριθμό των αφίξεων και το μέγεθος των εισπράξεων, είναι η συσσώρευση της τουριστικής κίνησης σε ένα σχετικά μικρό χρονικό διάστημα, στους καλοκαιρινούς μήνες του έτους. 

Από την άλλη πλευρά, λόγω της όλο και διευρυνόμενης και βαθύτερης λαϊκής φτώχειας και ανεργίας στην Ελλάδα, ο ντόπιος πληθυσμός βλέπει με το κιάλι τις διακοπές ή στην καλύτερη των περιπτώσεων έχει μικρύνει πολύ τη διάρκειά τους και την αντίστοιχη κατανάλωση σ’ αυτές.

Με βάση τον καπιταλιστικό τρόπο οργάνωσης της οικονομίας και στον τομέα του Τουρισμού, η υπόθεση της εποχικότητας δεν μπορεί να αλλάξει, ενδεχομένως να υπάρξει μια μικρή άμβλυνση.

Οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις δεν είναι ‘’φυσικό φαινόμενο’’ για τους εργαζόμενους στον Τουρισμό, όπως θέλουν να τις παρουσιάζουν.

 Απόδειξη για το παραπάνω είναι το γεγονός ότι η ευελιξία της απασχόλησης δεν αφορά μόνο τις εποχικές επιχειρήσεις, αλλά έχει επεκταθεί σήμερα και στα ξενοδοχεία που λειτουργούν 12 μήνες το χρόνο στην Αθήνα και τα αστικά κέντρα. Και εκεί οι εργαζόμενοι δουλεύουν με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, ως ‘’έξτρα’’ εργαζόμενοι, ως ‘’ενοικιαζόμενοι’’ με συμβάσεις μιας μέρας.

Με τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις οι εργοδότες προσαρμόζουν τις ανάγκες της αξιοποίησης της εργατικής δύναμης με βάση την πληρότητα των ξενοδοχείων τους. 

Μετατρέπουν σε λάστιχο την ίδια την εργατική τάξη, γιατί στο επίκεντρο δεν είναι πώς θα ικανοποιείται η ανάγκη για μόνιμη και σταθερή εργασία, αλλά πώς θα προσαρμόζεται η εργατική δύναμη στις ανάγκες των επιχειρήσεων. Αν πάμε με μια τέτοια λογική, δηλαδή στη λογική τι συμφέρει τους επιχειρηματικούς ομίλους στην οργάνωση της παραγωγής, τότε ακριβώς έχουμε χάσει το παιχνίδι».

Ο Σωτήρης Ζαριανόπουλος υπογράμμισε πως «στόχος του ΚΚΕ είναι η ικανοποίηση της ανάγκης της εργατικής τάξης για σταθερή δουλειά με σύγχρονα δικαιώματα.

Αυτό το μοντέλο ανάπτυξης με επίκεντρο και τον Τουρισμό (συν την Ενέργεια) όπου θυσιάζονται τεράστια κονδύλια κρατικής και ευρωενωσιακής ενίσχυσης (αυξάνοντας το χρέος που πληρώνει ο λαός χωρίς να το οφείλει, στερώντας την ικανοποίηση λαϊκών αναγκών), η λαμπερή εικόνα της "εθνικής μας βιομηχανίας" σε αντιπαράθεση με την εικόνα του εργασιακού κάτεργου πίσω από αυτήν, συντρίβει το βασικό επιχείρημα εργοδοσίας και κυβερνήσεων ότι όλοι έχουμε κοινό συμφέρον να μεγαλώσει η πίτα, να απορροφηθεί η ανεργία, να ανέβουν οι μισθοί. 

Η πίτα μεγάλωσε, αλλά όπως και η φτώχεια και ανασφάλεια των εργαζόμενων. Τίποτα από αυτά δεν συμβαίνει, όχι απλά γιατί δεν θέλουν οι καπιταλιστές, αλλά γιατί δεν μπορούν, θα χάσουν την ανταγωνιστικότητά τους, θα συνθλιβούν από τους αντιπάλους τους επιχειρηματίες, θα αυτοκτονήσουν.

Να, γιατί ο άμεσος στόχος πάλης, μόνιμη σταθερή εργασία με δικαιώματα που να καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες (όπως η μείωση του εργάσιμου χρόνου κλπ.) 

είναι στενά, αξεδιάλυτα δεμένος με την πάλη προοπτικής, το ξερίζωμα των συμφερόντων που επιβάλλουν τη σημερινή κατάσταση, των καπιταλιστών, της ιδιοκτησίας τους, του κράτους τους.

Η καθημερινή πάλη και για τα μικρά, καθημερινά, αλλά σε μια τέτοια κατεύθυνση μπορεί να απαντήσει στο κλίμα απογοήτευσης και του τίποτα δεν γίνεται. 

Μπορεί να ενεργοποιήσει νέες εργατικές δυνάμεις, να τους δώσει φτερά και συνείδηση της δύναμής τους. Μπορεί να πιέσει περισσότερο και να δώσει άμεση αποτελεσματικότητα σε κάποιους αγώνες και βέβαια αποτελεσματικότητα στον αγώνα για την οριστική λύση, την κατάργηση της εκμετάλλευσης, όλων όσων ζούμε σήμερα γιατί δεν έχει τίποτα άλλο να δώσει αυτό το σύστημα. Το κίνημα χρειάζεται να ανασυνταχθεί αγωνιστικά, ταξικά σ’ αυτή βάση».

Κλείνοντας την ομιλία του ο Σωτήρης Ζαριανόπουλος αναφέρθηκε και στο ρόλο του Τουρισμού στο σοσιαλιστικό σύστημα, που όπως είπε δεν θα εμπόρευμα απόμακρο για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, αλλά άλλο ένα κοινωνικό δικαίωμα εγγυημένο για όλο το λαό. 

Όπως πρόσθεσε: «Ένα τέτοιο σύστημα, το σοσιαλιστικό, όπως έχει δείξει η ιστορία του, κατάφερε να κάνει τον φθηνό, πολλές φορές δωρεάν εργασιακό τουρισμό και τις διακοπές παραγωγικό εργαλείο ψυχαγωγίας και γνώσης και όχι ξεσπάσματος (βλ. Ζάκυνθος και αλλού) για όλο τον εργαζόμενο λαό, σε συνδυασμό με τη μείωση του εργάσιμου χρόνου και τα μειωμένα όρια συνταξιοδότησης, σε συνθήκες οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές πολύ δυσκολότερες από τις σημερινές.

Μια τέτοια κοινωνία θα προστατέψει τη λαϊκή οικονομία από ανισορροπίες, θα ξαναβρεί τις ισορροπίες στην οικονομία που δεν μπορεί να βρει ο άναρχος καπιταλισμός, θα κατανείμει εργατικό δυναμικό και παραγωγικούς πόρους με κεντρικό σχεδιασμό, θα εξασφαλίσει έτσι τη μόνιμη σταθερή εργασία με δικαιώματα. Θα κάνει τον Τουρισμό κοινωνικό δικαίωμα για όλους».

θες να γίνουμε Ανταγωνιστικοί ;; Δες την Ryan Air:

Λατρεμένη μας ανταγωνιστικότητα

Δεν περνάει μέρα να μην ακούμε ότι η Ελλάδα δεν είναι ανταγωνιστική, ότι είμαστε ακριβοί, ότι εν τέλει δεν παράγουμε τίποτα.

 Οι Ευρωπαίοι επιμένουν να μας «διδάξουν» (όπως λέει η Καγκελάριος στο Βερολίνο) με μνημόνια πώς να γίνουμε ανταγωνιστικοί. Όσο για το χρέος μας, φταίει η φοροδιαφυγή, ο τυροπιτάς της γωνίας και ο υδραυλικός που δεν έδωσε απόδειξη.

Όμως, αλήθεια, πόσες τυρόπιτες πρέπει να πουληθούν χωρίς απόδειξη για να προκληθεί τρύπα δισεκατομμυρίων στα φορολογικά έσοδα; 

Πόσες βρύσες πρέπει να επιδιορθωθούν «στη μαύρη» για να δημιουργηθούν ελλείμματα δισεκατομμυρίων στα ασφαλιστικά ταμεία; 

Και πώς από την άλλη συνδυάζεται η έλλειψη ανταγωνιστικότητας με την επιβολή μνημονιακών όρων;

Ας πάρουμε το αντιπροσωπευτικό παράδειγμα της (σύμφωνα με καπιταλιστικούς όρους) καθόλα επιτυχημένης αεροπορικής εταιρείας Ryan Air με τα «φθηνά» ταξίδια σε όλη την Ευρώπη.

Σύμφωνα με πληθώρα πληροφοριών που έχουν δει το φως της δημοσιότητας στον διεθνή τύπο, οι πιλότοι και το λοιπό εναέριο προσωπικό είναι ωρομίσθιοι και μάλιστα ουσιαστικά ανασφάλιστοι.

Παρότι η εταιρεία πλέον αποκρύπτει τα ακριβή νούμερα, εικάζεται ότι πάνω απ’ το ήμισυ του εναέριου προσωπικού της προσλαμβάνεται με μπλοκάκι. 

Από τη στιγμή που κάποιος πιλότος ανταποκρίνεται σε αγγελία εργασίας της Ryan Air και περάσει τα διάφορα τεστ και τους ελέγχους που επιβάλλονται, μαθαίνει (ταυτόχρονα με την ευχάριστη είδηση της πρόσληψής του) ότι μπορεί να αναλάβει εργασία αφού ιδρύσει… στην Ιρλανδία (έδρα της εταιρείας) μία ατομική εταιρεία ενοικίασης προσωπικού, η οποία θα νοικιάσει τον μοναδικό (!?) υπάλληλό της και επίδοξο πιλότο σε μία θυγατρική της Ryan Air. 

Για να γίνει δεκτή η ατομική εταιρεία του πιλότου ως συμβαλλόμενος εταίρος της Ryan Air επιβάλλεται να συνεργαστεί με ένα από τα λογιστικά γραφεία που προτείνει η ίδια.

 Εφόσον γίνουν όλα αυτά η ατομική εταιρεία θα πληρώνεται πλέον για τον καθαρό χρόνο πτήσης του πιλότου συν το πολύ 25 λεπτά της ώρας για τον ανεφοδιασμό του αεροσκάφους.

Αυτό πρακτικά σημαίνει πως όταν γίνεται έλεγχος στο αεροσκάφος από τις αρχές του εκάστοτε αεροδρομίου, ο χρόνος του ελέγχου είναι εις βάρος του πιλότου (δωρεάν εργασία). 

Σαν να μη φτάνουν όλα αυτά, ο πιλότος δεν πληρώνεται σε περίπτωση ασθένειας ούτε καν για εργατικό ατύχημα. Απεναντίας θ’ ανακαλύψει ότι το λογιστικό γραφείο του παρακρατεί ασφάλεια ασθένειας που ισχύει μόνο για κατοίκους… Ιρλανδίας.

Ποιος όμως αναλαμβάνει μέριμνα για την επιβίωση ενός άρρωστου πιλότου ή αεροσυνοδού της Ryan Air; Μα φυσικά η κοινωνική πρόνοια του κράτους κατοικίας τους, δηλαδή όλοι εμείς!

Ακόμη κι αν δεν μας τρομάζει η πιθανότητα να πετάμε με άρρωστο πιλότο, πώς μας θα μας φαινόταν να γνωρίζουμε ότι υπάρχει ενδοεταιρικός διαγωνισμός για το ποιος πιλότος καταναλώνει τα περισσότερα και ποιος τα λιγότερα καύσιμα;

Ο εν λόγω διαγωνισμός οδήγησε στις 26 Ιουλίου του 2012 στο φαινόμενο να πετούν ταυτόχρονα τρία αεροσκάφη της Ryan Air πάνω από τον εναέριο χώρο της Βαλένθια, στην Ισπανία και να εκπέμπουν το διεθνές σήμα κινδύνου «Mayday». 

Τι είχε συμβεί;

Οι πιλότοι της εταιρείας, στην προσπάθειά τους να μειώσουν το βάρος του αεροσκάφους, μείωσαν την ποσότητα καυσίμων ρεζέρβας στο κατώτατο επιτρεπτό όριο κι έτσι όταν έκλεισε εκτάκτως το αεροδρόμιο της Μαδρίτης (ο αρχικός τους προορισμός) λόγω κακοκαιρίας, δεν είχαν αρκετά καύσιμα για να πραγματοποιήσουν κύκλους πάνω από την Βαλένθια (το εναλλακτικό αεροδρόμιο).

 Έτσι τα αεροσκάφη των άλλων εταιρειών αναγκάστηκαν να δώσουν προτεραιότητα στην Ryan Air.

Επειδή όμως καμία από τις άνω πρακτικές δεν αντίκειται στο ευρωπαϊκό κεκτημένο, το οποίο τόσο ποθούν οι λάτρεις της ΕΕ, οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές εταιρείες σκέφτηκαν το πιο «λογικό»: ας αντιγράψουμε την Ryan Air.

Λατρεμένη μας ανταγωνιστικότητα, λοιπόν, με πιλότους που σε μερικές εταιρείες αναγκάζονται πλέον να πληρώσουν χρήματα για να συμπληρώσουν τις απαραίτητες (για την διατήρηση της άδειας ικανότητάς τους) ώρες πτήσης.

Ευτυχώς, μένουμε Ευρώπη!

του Βασίλη Ασβεστόπουλου

στο katiousa.gr

Εμφυτεύματα μικροτσίπ σε εργάτες!! Εσύ Θέλεις να γίνεις μέρος Του «μέλλοντος»;;Δες:

Έτσι Τώρα Θα Μας Ελέγχουν,

Η Αποθέωση της Ελευθερίας του Καπιταλισμού!!

Η δυστοπία είναι εδώ: Εμφυτεύματα μικροτσίπ σε εργάτες!!

Η σύριγγα «κυλάει» μεταξύ του αντίχειρα και του δείκτη. Στη συνέχεια, με ένα κλικ, ένα μικροτσίπ εγχέεται στο χέρι του εργαζόμενου. 
Ένα ακόμη «cyborg» δημιουργήθηκε.

Με αυτόν τον ιδιαίτερα παραστατικό τρόπο ξεκινά το δημοσίευμα των «Los Angeles Times» για την πρακτική εμφυτευμάτων μικροτσιπ σε εργαζόμενους από εταιρείες.

Αυτό που θα μπορούσε να εκληφθεί ως δυστοπία στους χώρους εργασίας, είναι σχεδόν ρουτίνα για την σουηδική start-up, «Epicenter», η οποία δραστηριοποιείται ως «εργαστήριο» για άλλες νέες επιχειρήσεις.
 Η εταιρεία εμφυτεύει στους εργαζόμενούς της μικροτσίπ σε μέγεθος κόκκων ρυζιού που λειτουργούν ως κάρτες για να ανοίγουν πόρτες, να λειτουργούν εκτυπωτές ή για αγορές με μια κίνηση του χεριού.

«Το μεγαλύτερο όφελος, πιστεύω, είναι η ευκολία», δήλωσε ο Πάτρικ Mesterton, συνιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της «Epicenter».
 Ως απόδειξη, ξεκλειδώνει μια πόρτα απλώς κουνώντας το χέρι του κοντά της.
 «Αντικαθιστά ουσιαστικά πολλά πράγματα που έχετε, άλλες συσκευές επικοινωνίας, είτε πρόκειται για πιστωτικές κάρτες ή για κλειδιά.».

Η ίδια η τεχνολογία δεν είναι νέα: Αυτά τα τσιπ χρησιμοποιούνται ως εικονική κολάρα για τα κατοικίδια ζώα, και οι εταιρείες τα χρησιμοποιούν για να παρακολουθούν τις διανομές. 
Αλλά ποτέ πριν δεν είχε χρησιμοποιηθεί για να εντοπίζονται εργαζόμενοι σε ευρεία κλίμακα. 
Η «Epicenter» και μερικές ακόμη εταιρείες θα είναι οι πρώτες που θα κάνουν τα εμφυτεύματα τσιπ ευρέως διαθέσιμα.

Και όπως συμβαίνει με τις περισσότερες νέες τεχνολογίες, τίθενται ζητήματα της ασφάλειας και της προστασίας της ιδιωτικής ζωής. 
Παρά το γεγονός ότι τα τσιπ είναι βιολογικά ασφαλή, τα δεδομένα που παράγουν μπορούν να δείχνουν πόσο συχνά έρχονται στην δουλειά τους οι εργαζόμενοι ή κάθε τι που αγοράζουν. 
Σε αντίθεση με τις πιστωτικές κάρτες και τα smartphones από τα οποία μπορούν να συλλεχθούν τα ίδια στοιχεία, ο άνθρωπος που θα έχει εμφυτευμένο ένα τέτοιο τσιπ δεν θα μπορεί να το αποχωριστεί.

Υπερασπιζόμενος αυτήν την τεχνολογία, ο Mesterton λέει ότι είναι όντως μεγάλο βήμα να βάλεις κάτι μέσα στο σώμα σου και ότι και ο ίδιος είχε τις αμφιβολίες του αρχικά, ωστόσο, λέει ότι ήδη ο κόσμος έχει εμφυτευμένες συσκευές όπως οι βηματοδότες, δηλαδή κάτι πολύ σοβαρότερο από ένα μικρό τσιπ που «απλώς» θα επικοινωνεί με συσκευές.

Η «Epicenter» φιλοξενεί πάνω από 100 εταιρείες και περίπου 2.000 εργαζομένους και άρχισε την εμφύτευση των τσιπ στους εργαζόμενους τον Ιανουάριο του 2015. 

Το βρήκαμε Εδώ

Συμπέρασμα: 

Άλλο ένα δείγμα του «ευρωπαϊκού κεκτημένου», για τη σωτηρία του οποίου ...δίνει μάχη η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Και παράλληλα, μια ακόμα επιβεβαίωση ότι η επίθεση στα εργασιακά και τα λαϊκά δικαιώματα είναι βαρέλι δίχως πάτο, και ότι τα τεχνολογικά επιτεύγματα στα χέρια του κεφαλαίου λειτουργούν ως όπλο κοινωνικού ελέγχου και καταστολής.

Στην υγειά των εργολάβων:

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=1/4/2017&id=16598&pageNo=2

Την ώρα που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ προσπαθεί με άθλια προπαγανδιστικά τεχνάσματα να πείσει ότι «μάχεται για να ανακουφίσει τα λαϊκά στρώματα», 

με αφορμή τις διαπραγματεύσεις για το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης, 

φέρνει και ψηφίζει τροπολογία στη Βουλή με την οποία προβλέπεται η αποζημίωση πολλών εκατομμυρίων ευρώ της κοινοπραξίας που έχει αναλάβει την κατασκευή του οδικού άξονα Κόρινθος - Τρίπολη - Καλαμάτα! 

Ακριβώς αυτό έγινε το βράδυ της Τετάρτης στη Βουλή, όταν κατατέθηκε και ψηφίστηκε τροπολογία που υπογράφεται από τους Χρ. Σπίρτζη και Ευ. Τσακαλώτο και η οποία προβλέπει πως το ελληνικό Δημόσιο, από την τσέπη των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων,

 θα αποζημιώσει την κοινοπραξία στην περίπτωση που τα έσοδα από τα διόδια είναι χαμηλότερα από τα προϋπολογιζόμενα στη σχετική σύμβαση παραχώρησης! Θυμίζουμε ότι η σύμβαση παραχώρησης που είχαν συνάψει με νόμο προηγούμενες κυβερνήσεις, έχει τέτοια πρόβλεψη. 

Κι επειδή το ...«κράτος έχει συνέχεια», ήρθε τώρα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να την ενεργοποιήσει. 

Και να σκεφτεί κανείς ότι λίγες ώρες πριν, τσακώνονταν στη Βουλή «περί όνου σκιάς», για τα σκάνδαλα και τις εξεταστικές επιτροπές...

Από Μέρα σε Μέρα

του Ριζοσπάστη.

Για τους «φιλάνθρωπους» επιχειρηματίες:

ΕΤΑΙΡΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ

Ενα «πολυεργαλείο» για τα συμφέροντα του κεφαλαίου

Οι δράσεις ΕΚΕ στον τομέα της Υγείας προσφέρονται για να καλλιεργούν οι επιχειρηματικοί όμιλοι προφίλ... «κοινωνικής ευαισθησίας»

Τα τελευταία χρόνια προωθείται ολοένα και περισσότερο η Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη (ΕΚΕ) μέσω της θεσμοθέτησής της, έχοντας γίνει πλέον αναπόσπαστο κομμάτι της δράσης του συνόλου σχεδόν των μεγάλων καπιταλιστικών επιχειρήσεων.

Την ίδια ώρα που το κεφάλαιο εντείνει όλο και περισσότερο την εκμετάλλευση των εργαζομένων, δεν παύει να έχει ανάγκη από τη διατήρηση της εργατικής δύναμης σε ένα ελάχιστο επίπεδο σωματικής και ψυχικής υγείας, ακριβώς ώστε να μπορεί να τίθεται προς εκμετάλλευση στη διαδικασία της καπιταλιστικής παραγωγής και η ΕΚΕ μερικώς συμβάλλει σ' αυτό.

Από αυτή τη σκοπιά, την ίδια ώρα που η αντιλαϊκή πολιτική που ακολουθείται για λογαριασμό των κερδών του κεφαλαίου επιφέρει τραγικές συνέπειες στη ζωή των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων, τα μονοπώλια υπολογίζουν την επίδραση αυτών των συνεπειών, προσπαθούν να τη διαχειριστούν, ακριβώς γιατί παίζει ρόλο στην παραγωγικότητα των εργαζομένων, στην ίδια την καπιταλιστική ανάπτυξη.

Ετσι, μονοπωλιακοί όμιλοι αναλαμβάνουν πολύμορφες δράσεις και πρωτοβουλίες για την παροχή ενός πολύ μικρού μέρους των υπηρεσιών και παροχών σε διάφορους τομείς, όπως π.χ. η Υγεία - Πρόνοια, που προηγουμένως παρέχονταν από το κράτος ή και τα ασφαλιστικά ταμεία και τώρα έχουν περικοπεί.

Ταυτόχρονα, μέσω αυτών των δράσεων - οι οποίες στηρίζονται από το αστικό κράτος και τα ΜΜΕ - επιχειρείται η προβολή ενός δήθεν κοινωνικού προφίλ των καπιταλιστικών επιχειρήσεων, προκειμένου να συγκαλύψουν το σκοπό τους, που είναι η ταξική συμφιλίωση των εργαζομένων με τους εκμεταλλευτές τους, ώστε να αναπαράγεται η εκμετάλλευση και καταπίεση με τις λιγότερες δυνατές λαϊκές αντιδράσεις.

Παρά το γεγονός ότι η εφαρμογή τέτοιων δράσεων δεν είναι υποχρεωτική, δεν επιβάλλεται από το νόμο, ωστόσο παίρνει μια πιο συστηματική και οργανωμένη μορφή από την πλειοψηφία των μονοπωλιακών ομίλων, σύμφωνα με τις κατευθύνσεις της ΕΕ και των κυβερνήσεων, έτσι ώστε να ανταποκρίνεται πιο αποτελεσματικά στις κάθε φορά ανάγκες, προτεραιότητες και στόχους του κεφαλαίου.

Η στρατηγική της ΕΕ και οι βασικές κατευθύνσεις για την ΕΚΕ

Η ΕΚΕ αποτελεί βασική στρατηγική κατεύθυνση της ΕΕ και των κυβερνήσεων των κρατών - μελών της, διατυπωμένη σε μία σειρά κείμενων τους.

Σε ένα βασικό κείμενο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής το 2001, για την «Προώθηση ενός ευρωπαϊκού πλαισίου για την εταιρική κοινωνική ευθύνη» [COΜ (2001) 366 Τελικό], η ΕΚΕ ορίζεται ως «η ευθύνη των επιχειρήσεων για τον αντίκτυπό τους στην κοινωνία» και χωρίζεται σε δύο κατηγορίες:

«1) Την εξωτερική που περιλαμβάνει τις δραστηριότητες μιας επιχείρησης που αφορούν και απευθύνονται ευρύτερα στην κοινωνία. (Προσφορά χρημάτων/προϊόντων/υπηρεσιών για κάποιο κοινωνικό σκοπό, χορηγία, χρηματοδότηση διαφόρων πρωτοβουλιών φιλανθρωπικών οργανισμών κ.ά.).

2) Την εσωτερική που περιλαμβάνει δραστηριότητες που απευθύνονται στους ίδιους τους εργαζόμενους της εταιρείας. (Μέτρα υγιεινής και ασφάλειας, κατάρτιση και εκπαίδευση, παροχή προγραμμάτων προληπτικού ελέγχου υγείας των εργαζομένων κ.ά.)».

Οι βασικές ευρωενωσιακές κατευθύνσεις για την ΕΚΕ κωδικοποιούνται στο προαναφερόμενο κείμενο ως εξής:

«(...) Συνένωση δυνάμεων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα για την προαγωγή και καθιέρωση του υπεύθυνου επιχειρείν, έτσι ώστε να αυξηθεί ο θετικός αντίκτυπος της λειτουργίας των επιχειρήσεων προς την κοινωνία, συμβάλλοντας στο χτίσιμο σχέσεων εμπιστοσύνης μεταξύ κοινωνίας και επιχειρήσεων(...)».

Επίσης, το κείμενο «Ευρωπαϊκή Σύμπραξη για την ΕΚΕ» (Μάρτης 2006) αναφέρει ότι «η ΕΚΕ αποτελεί βασική προτεραιότητα στην ΕΕ για αύξηση της ανταγωνιστικότητας» και ότι αυτή «διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση νέων προτύπων επιχειρηματικής λειτουργίας και ανάπτυξης (...) με τα οποία κερδίζει και η επιχείρηση και το κοινωνικό σύνολο», καθώς αποτελούν «εργαλείο επίλυσης μιας σειράς κοινωνικών προβλημάτων και διατήρησης της κοινωνικής συνοχής».

Η ΕΚΕ χαρακτηρίζεται από τους ίδιους τους επιχειρηματικούς ομίλους ως «ένα νέο είδος δημόσιων σχέσεων και marketing, ζωτικής σημασίας για την επιβίωση των επιχειρήσεων σε ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον (...) πρόκειται για μακροπρόθεσμη επένδυση και όχι περιττή πολυτέλεια (...)». Δηλαδή, εξασφαλίζεται η διαφήμιση της επιχείρησης, η παρουσίαση και προβολή ενός «πιο φιλολαϊκού προφίλ» της, που αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη βελτίωση της θέσης της σε σχέση με τους ανταγωνιστές της, την προσέλκυση πελατών και κατά συνέπεια την αύξηση του τζίρου και της κερδοφορίας.

Ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Εταιρικής Ευθύνης παρουσιάζει στο Περιοδικό «ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΣ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΝ» (Οκτώβρης 2015) την ΕΚΕ ως εργαλείο «που βελτιώνει την οικονομική απόδοση των επιχειρήσεων» και λέει ότι «ακόμα και στις περιπτώσεις που η υιοθέτησή της μπορεί να σηματοδοτεί απώλειες για τον προϋπολογισμό μιας επιχείρησης, αυτές είναι βραχυπρόθεσμες και τελικά η επιχείρηση έχει μακροπρόθεσμα οφέλη, λόγω της βελτίωσης της θέσης της στην κοινωνία, που αποτυπώνονται στα οικονομικά δεδομένα της και στα αποτελέσματα χρήσης (...) Είναι λοιπόν αναπόσπαστο κομμάτι της επιχείρησης για να εδραιωθεί η φήμη της και να αυξηθούν τα κέρδη της».

Από τα παραπάνω αποδεικνύεται ότι η ΕΚΕ αποτελεί μια μορφή επιχειρηματικής λειτουργίας που ενισχύει την καπιταλιστική κερδοφορία και ανταγωνιστικότητα, βοηθάει στην αποδοχή της ταξικής εκμετάλλευσης και στην ενσωμάτωση του λαού στην αντιλαϊκή πολιτική.

Ομολογείται ακόμα και από τους ίδιους τους καπιταλιστές ότι αυτού του είδους οι δράσεις δεν γίνονται «αφιλοκερδώς», ούτε καθοδηγούνται από τα «φιλάνθρωπα και αλληλέγγυα» αισθήματά τους. Κάθε ευρώ που καταβάλλουν οι επιχειρηματίες σε κάποια δωρεά ή χορηγία, τους επιστρέφεται πολλαπλάσιο από το αστικό κράτος, μέσω των φοροαπαλλαγών που τους παρέχει.

Η αστική πολιτική για την ΕΚΕ και η παρουσίαση των καπιταλιστών ως «ευεργετών» του λαού

Προκειμένου η ΕΚΕ να προωθείται ολοένα και πιο συστηματικά και αποτελεσματικά, έχουν ιδρυθεί οργανισμοί και ινστιτούτα σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο, όπως το Ευρωπαϊκό Δίκτυο ΕΚΕ, Global Compact (Παγκόσμιο Δίκτυο Επιχειρήσεων και Οργανισμών για την ΕΚΕ), που έχουν ως αυτοτελές αντικείμενο τη συμβουλευτική στις επιχειρήσεις για την ανάπτυξη τέτοιας επιχειρηματικής λειτουργίας, τη μελέτη και παρακολούθηση της εξέλιξης της ΕΚΕ, την αξιολόγηση των επιχειρήσεων σε αυτόν τον τομέα.

Στην Ελλάδα βασικό ρόλο για την προώθηση της ΕΚΕ διαδραματίζει το Ελληνικό Δίκτυο για την ΕΚΕ, ιδρυτικό μέλος του οποίου είναι ο Σύνδεσμος Ελληνικών Βιομηχανιών (ΣΕΒ).

Επίσης, πολλοί όμιλοι έχουν ιδρύσει και αυτοτελή ιδρύματα /οργανισμούς που έχουν ως αποκλειστικό αντικείμενο τη διαχείριση των πόρων και κεφαλαίων τους σε δράσεις ΕΚΕ (π.χ. Ιδρυμα Νιάρχου, Ωνάση, Πολιτιστικό Ιδρυμα ομίλου Πειραιώς κ.ά.).

Η ανάπτυξη δράσεων ΕΚΕ έχει ιδιαίτερη προβολή από τους καπιταλιστές και απ' όλα τα αστικά κόμματα. Δεν είναι, μάλιστα, λίγες οι φορές που τα αστικά κόμματα συνοδεύουν την προβολή τέτοιων δράσεων με διθυραμβικά λόγια και ευχαριστίες, ως αναγνώριση της προσφοράς των «φιλάνθρωπων» επιχειρηματιών που δήθεν «αντιλαμβάνονται την ευθύνη τους απέναντι στην κοινωνία και δείχνουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους», παρουσιάζουν τους καπιταλιστές ως ευεργέτες των εργαζομένων και του λαού.

Επιχειρούν και μέσω αυτού του τρόπου να δημιουργήσουν θετικό αντίκτυπο τόσο στους ίδιους τους εργαζόμενους αυτών των επιχειρήσεων, όσο και στα λαϊκά στρώματα γενικότερα, έτσι ώστε να αποδέχονται ως χρήσιμη και αναγκαία την ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και τη λειτουργία των επιχειρήσεων με εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης για το κέρδος.

Συσκοτίζουν την ταξική εκμετάλλευση, προσπαθούν να περάσουν την αντίληψη ότι μπορεί ο καπιταλιστής να είναι «ανθρώπινος», ο καπιταλισμός να έχει «υγιή επιχειρηματικότητα και ανταγωνιστικότητα», συμβάλλοντας έτσι στην ενσωμάτωση και στο συμβιβασμό των εργαζομένων.

Ομως, ο ίδιος ο πρωταρχικός σκοπός της παραγωγής στον καπιταλισμό, που είναι το κέρδος και όχι η ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, καθορίζει ότι δεν μπορεί να υπάρχει «καπιταλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο», ούτε επιχειρήσεις «με κοινωνικές ευαισθησίες».

Ολα αυτά στοχεύουν στο να αποκρύψουν, να καμουφλάρουν ότι κάθε καπιταλιστική επιχείρηση λειτουργεί με σκοπό το μέγιστο κέρδος, το οποίο είναι η υπεραξία που παράγεται από τους εργαζόμενους και την ιδιοποιείται ο καπιταλιστής.

Παραδείγματα από τον τομέα της Υγείας - Πρόνοιας

Σύμφωνα με στοιχεία της ICAP (Αύγουστος 2015) για το χρονικό διάστημα Μάρτης - Μάης 2015, το 30% του προϋπολογισμού των εταιρειών για δράσεις ΕΚΕ κατευθύνεται στον τομέα της Υγείας και Πρόνοιας, κυρίως με τη μορφή χορηγιών ή δωρεών τόσο σε είδος όσο και σε χρήμα (π.χ. συλλογή φαρμάκων, πραγματοποίηση δωρεάν εξετάσεων, εμβολιασμών κ.ά., συλλογή τροφίμων, ειδών ένδυσης και υπόδησης, παροχή γευμάτων σε σχολεία κ.ά.), τη χρηματοδότηση κρατικών δομών Υγείας (π.χ. νοσοκομεία) ή άλλων δομών για παροχή κοινωνικών υπηρεσιών, κυρίως ΜΚΟ.

Επίσης, τα στοιχεία του Συνδέσμου Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδας (ΣΦΕΕ) για το έτος 2012 δείχνουν ότι από τα τεράστια κέρδη που είχαν οι φαρμακοβιομήχανοι και φαρμακέμποροι ακόμα και μέσα στην οικονομική κρίση, από το συνολικό ποσό που δαπανήθηκε από τις επιχειρήσεις τους για κοινωνικά προγράμματα, κατευθύνθηκε: Το 55,1% σε νοσηλευτικά ιδρύματα, το 11,6% σε συλλόγους ασθενών, το 33,4% σε ΜΚΟ.

Την ίδια στιγμή, για τους εργαζόμενους αυξήθηκαν οι πληρωμές για την αγορά φαρμάκων. 

Μ' άλλα λόγια, οι επιχειρηματίες του Φαρμάκου κάνουν «κοινωνική πολιτική με ξένα κόλλυβα», για να διαφημιστούν ως «φιλάνθρωποι».

Εκτός από τις φαρμακοβιομηχανίες και η «Vodafone» πλήρωνε μισθούς για όσους εργαζόμενους ήθελαν να εργαστούν σε ΜΚΟ και η «Wind» από το 2010 χρηματοδοτεί σταθερά γύρω στις 50 ΜΚΟ που ασχολούνται με δράσεις για παιδιά.

Αυτά αναδεικνύουν πόσο σημαντικός για το κεφάλαιο είναι ο θεσμός των ΜΚΟ, η ανάπτυξη της δράσης τους σε τομείς που «αποσύρονται» το αστικό κράτος και τα ασφαλιστικά ταμεία από την παροχή βασικών κοινωνικών υπηρεσιών προς το λαό, όπως η Υγεία - Πρόνοια, προκειμένου να στηρίζεται η δράση του κεφαλαίου πολλαπλάσια, άμεσα ή έμμεσα.

Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα για το σκοπό της ανάπτυξης ΕΚΕ είναι ότι μεγάλο ιδιωτικό νοσοκομείο απέσυρε την προσφορά για δωρεάν εξετάσεις σε δήμο της Αττικής όταν η δημοτική αρχή πρότεινε κλειστό χώρο για την εγκατάσταση της κινητής μονάδας και όχι στην κεντρική πλατεία που ζητούσε η επιχείρηση προκειμένου να εξασφαλίσει διαφήμιση. Το νοσοκομείο - επιχείρηση αδιαφορούσε για το γεγονός ότι οι ασθενείς δεν πρέπει να αποτελούν «δημόσια θέα» με αντάλλαγμα μια δωρεάν εξέταση. Αυτό που ενδιέφερε είναι η διαφήμιση και η αύξηση της πελατείας από αυτούς για τους οποίους μετά την εξέταση θα προέκυπτε ανάγκη επιπλέον εξετάσεων ή επεμβάσεων κ.λπ., τις οποίες θα αναλάμβανε το ίδιο νοσοκομείο με αδρή πληρωμή από τους ασθενείς.

Οι πολλαπλές στοχεύσεις των «εσωτερικών δράσεων» της ΕΚΕ

Οι επιχειρήσεις, εκτός από τις προαναφερόμενες εξωτερικές, αναπτύσσουν και εσωτερικές δράσεις για την ΕΚΕ. 

Αυτές σχετίζονται με παροχές σε είδος ή χρήμα στους εργαζόμενούς τους, όπως εκπαιδευτικά προγράμματα, προγράμματα ιδιωτικής ασφάλισης υγείας ή για τα παιδιά των εργαζομένων, όπως κατασκηνώσεις, επιδόματα για την πληρωμή διδάκτρων - τροφείων σε παιδικούς σταθμούς, επιδόματα για εκπαίδευση (ξένες γλώσσες, μεταπτυχιακά), άλλες παροχές όπως ταξίδια, γυμναστήρια, δωροεπιταγές για σούπερ μάρκετ, ρούχα, παπούτσια, εκδηλώσεις ψυχαγωγικού και πολιτιστικού περιεχομένου (σινεμά, θέατρο, επισκέψεις σε μουσεία).

Μέσω αυτών των παροχών, επιτυγχάνονται πολλαπλές στοχεύσεις:

Καλλιεργείται στους εργαζόμενους συνείδηση «ταξικής συνεργασίας», συστράτευση με τους στόχους και τα συμφέροντα της «δικής τους καλής επιχείρησης», του «δικού τους καλού εργοδότη», και γενικότερα ότι «χωρίς τους επιχειρηματίες δεν υπάρχει δουλειά, δεν υπάρχει εξέλιξη». Αντίληψη πολύ βολική τόσο για τον μεμονωμένο καπιταλιστή, όσο και για τον καπιταλιστικό σύστημα γενικότερα, αφού κάτι τέτοιο συμβάλλει στην υποταγή των εργαζομένων, στο συμβιβασμό, στο χτύπημα της ταξικής ενότητας, αφού οι διαφοροποιημένες παροχές ανάμεσα σε τμήματα εργαζομένων αποτελούν την υλική βάση που αναπαράγει τη διάσπασή τους.

Εξασφαλίζονται πεδία κερδοφορίας και για άλλους μονοπωλιακούς ομίλους. Για παράδειγμα, τα προγράμματα ιδιωτικής ασφάλισης υγείας που κάνουν μια σειρά από εταιρείες για τους εργαζόμενούς τους. Από τη μια παρέχουν ένα επίπεδο ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης των εργαζομένων τους, προκειμένου να είναι ικανοί προς εργασία, παραγωγικοί για την εταιρεία. Από την άλλη εξασφαλίζουν «πελατεία», επομένως και αύξηση του τζίρου και της κερδοφορίας και σε άλλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις, όπως οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες και μεγάλα ιδιωτικά νοσοκομεία. Επίσης, οι διάφορες παροχές με τη μορφή κουπονιών ή δωροεπιταγών για αγορές σε συγκεκριμένα σούπερ μάρκετ, καταστήματα εστίασης, εμπορικά πολυκαταστήματα.

Οι εργαζόμενοι να διεκδικήσουν όλο τον πλούτο που οι ίδιοι παράγουν

Η ΕΚΕ, λοιπόν, αποτελεί εργαλείο ιδεολογικής χειραγώγησης, που οι εργαζόμενοι και ο λαός πρέπει να απορρίψουν στη συνείδησή τους. Γιατί ακόμα κι αυτές οι παροχές δεν είναι «χάρισμα» του δήθεν «καλού εργοδότη». Αποτελούν ένα ελάχιστο μέρος από τον τεράστιο πλούτο που παράγουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, ένα μικρό μέρος από την υπερκερδοφορία της καπιταλιστικής επιχείρησης, η οποία έχει προέλθει από την εκμετάλλευση των εργαζομένων.

Την ώρα που τα μονοπώλια μασκαρεύονται με το προσωπείο της «κοινωνικής ευαισθησίας» και συλλέγουν τρόφιμα, βασικά είδη επιβίωσης κ.ά. για φτωχούς, άπορους, ανέργους, αποκρύπτεται ότι είναι ακριβώς η κυριαρχία και η δράση τους στην οικονομία που γεννά φτωχούς και πεινασμένους, που δημιουργεί και αναπαράγει τις συνθήκες για την επιδείνωση συνολικά των όρων ζωής του λαού.

Από τη δουλειά των εργαζομένων παράγεται τεράστιος πλούτος - ακόμα και μέσα στις συνθήκες της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης - που όμως οι εργαζόμενοι εμποδίζονται να τον αξιοποιήσουν για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους, εξαιτίας της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής. Αυτόν τον πλούτο τον καρπώνονται οι καπιταλιστές, κι ένα μέρος αυτού, πέρα από τους μισθούς, το διαθέτουν με τη μορφή των προαναφερόμενων «παροχών» σε τμήματα των εργαζομένων, προκειμένου να εξυπηρετήσουν και με αυτόν τον τρόπο πάλι τα δικά τους συμφέροντα. Γι' αυτό, όσο και αν αναπτυχθούν οι δράσεις της ΕΚΕ, δεν πρόκειται να λύσουν τα οξυμένα λαϊκά προβλήματα, πολύ περισσότερο να ικανοποιήσουν τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.

Μια επιχείρηση ή μια ομάδα επιχειρήσεων μπορεί να διαμορφώνει παροχές προς ορισμένους εργαζόμενους, με σκοπό την εξασφάλιση ικανού εργατικού δυναμικού, «εργασιακής ειρήνης», στράτευση στους στόχους της επιχείρησης, στήριξης γενικότερα της επιχειρηματικότητας, της αντίληψης ότι χωρίς τους επιχειρηματίες δεν μπορεί να υπάρξει εξέλιξη της οικονομίας και της κοινωνίας. Ομως το γεγονός αυτό δεν αλλάζει τη συνολική τάση επιδείνωσης που κυριαρχεί σήμερα στο σύνολο των όρων της ζωής της εργατικής τάξης, με αφαίρεση κατακτήσεων και δικαιωμάτων, για να στηρίζεται ποικιλοτρόπως η δράση των επιχειρηματικών ομίλων.

Γι' αυτό η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα πρέπει να απορρίψουν στη συνείδησή τους τα περί «υγιούς επιχειρηματικότητας» και επιχειρηματιών που δήθεν «νοιάζονται για τα προβλήματα των εργαζομένων». 

Να διεκδικήσουν όλο τον πλούτο που οι ίδιοι παράγουν, για να ικανοποιήσουν το σύνολο των σύγχρονων λαϊκών αναγκών τους.

Χριστίνα ΜΑΤΣΙΑΚΑ

τα διαχρονικά hoaxes: σε νουμερα !!!

από Fanis Lampros:

11/1/17 

Μεγαλυτερο ψεμα απο την αναπτυξη με λιτοτητα, και την καταπολεμηση της ανεργιας με απολυσεις δεν υπαρχει.

Κι ουτε θα υπαρξει.

Τα 600 δις του Σωρρα μια λογιστικη εγγραφη ειναι, κι ενα χρυσο δοντι να εχει μπορει οταν διαλυθει το ευρω να αξιζει 1 τρις ECU, αλλα τα φαιοφιλελευθερα hoaxes ειναι ο ορισμος της απατεωνιας.

Εκει πατησαν ολοι. 

Ο Σωρρας κανει 

οτι εκανε ο Σημιτης με το Χρηματιστηριο, 

ο Παπαδημος με το PSI , ο Στουρναρας με την ΤτΕ , 

ο Μπερνακι με την FED, o Σοιμπλε με τα ταμεια του CDU, 

ο Χριστοδουλακης με την μειωση του ΑΕΠ της Αργεντινης (οπου μετεφραζε την μειωση του ρυθμου αναπτυξης σε υφεση γιατι ετσι επειδη ), 

ο Γιουνκερ με τα φορολογικα του Λουξεμβουργου κλπ με τη διαφορα οτι ο Σωρρας δεν εχει βυσμα και τον κυνηγανε γιατι χαλαει την πιατσα.

Αν ο Βενιζελος μειωσε το χρεος 1.33 τρις κι η διαπραγματευση Βαρουφακη κοστισε 100 δις δεν καταλαβαινω γιατι ο Σωρρας να μην εχει 600 δις για μια ωρα αναγκης

Σε αυτα μπορουμε να προσθεσουμε και τις 400.000 μαιμου συνταξιουχους που ηταν γυρω στα 50 ατομα τελικα,

 τα 3 εκ ΔΥ που τελικα ηταν 700.000, 

τις 800.000 προσληψεις του Παυλοπουλου στο Δημοσιο οπου ενας που δουλευε δεκα χρονια με εξαμηνες συμβασεις υπολογιζοταν σαν 20 προσληψεις, τους 4 εκ 18αρηδες συνταξιουχους, 

τον τζιρο των επιχειρησεων που μειωνεται 90% τον χρονο ΚΑΘΕ χρονο εδω και 40 χρονια ,

 την χουντα που αφησε μηδεν χρεος και ολα τα ψεματα των μνημονιακων ολα αυτα τα χρονια.

Θελετε να πουμε τα νουμερα που εβγαζε ο Αδωνις απο την κοιλια του για το ποσοστο των γενοσημων στην Γερμανια; 

Να θυμισω οτι ο Αδωνις ειναι αντιπροεδρος στην ΝΔ του Κυριακου Μητσοτακη. 

Γιατι οχι κι οΣωρρας;

Μηπως να πουμε για το BBC που δουλευει με 22 δημοσιογραφους οταν η ΕΡΤ απασχολει 286.000 με 3,5 εκ μισθο την εβδομαδα;

Μπορουμε επισης να μιλησουμε για τον τεμπελη Ελληνα που καθεται ολη μερα αραχτος στο καγιεν του διπλα στην πισινα του, 

οπως και για την εργαλειοθηκη του ΟΟΣΑ με το φρεσκο γαλα 50 ημερων 

και την προταση για την αντιμετωπιση της καπιταλιστικης κρισης με την πωληση του ψωμιου σε φετες αντι για φρατζολες.
....................................................

για Συνέχεια Εδώ:

ο καπιταλιστικός Ευρωμονόδρομος για το 2017, k η Είδηση απ' τον ΣΕΒ:

«Αν διαιωνιστεί η σημερινή κατάσταση επιτροπείας από ξένους τεχνοκράτες, η συμμετοχή της χώρας στην Ενωμένη Ευρώπη είτε θα παραμείνει στα χαρτιά (...) είτε θα λυθεί κάποια στιγμή μέσω της αποχώρησης της Ελλάδας από την ΕΕ».

Εναν καταιγισμό αναδιαρθρώσεων προς όφελος του κεφαλαίου και με στόχο την ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας περιγράφουν οι 10 προτεραιότητες της «Επιτροπής Γιούνκερ» και της Κομισιόν

Σειρά νέων διαρθρωτικών παρεμβάσεων, με κεντρικό άξονα την ανάκαμψη της ανταγωνιστικότητας των ευρωπαϊκών μονοπωλίων και την αναβάθμιση του ρόλου και της θέσης της ΕΕ, στο πλαίσιο των γεωπολιτικών ανταγωνισμών και των οξυμένων ενδοκαπιταλιστικών αντιθέσεων,

 περιλαμβάνει το «πρόγραμμα εργασίας» της Κομισιόν για το 2017, με το οποίο επικυρώνονται οι 10 προτεραιότητες της «Επιτροπής Γιούνκερ», που είχαν παρουσιαστεί τον Οκτώβρη του 2016.

Μόνιμο ζήτημα στην αντιλαϊκή ατζέντα αποτελεί η κατεδάφιση των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων, ταυτόχρονα και σε συνδυασμό με τις πολύμορφες κρατικές ενισχύσεις για τα τμήματα του ευρωπαϊκού κεφαλαίου. Τα παραπάνω έρχονται να «κουμπώσουν» με την «έκθεση των 5 προέδρων», η οποία σηματοδοτεί τις διεργασίες για την περαιτέρω εμβάθυνση της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης (ΟΝΕ), προκρίνοντας την ενίσχυση των μέτρων δημοσιονομικής εποπτείας και των μνημονίων διαρκείας που επιβάλλονται σε όλους τους ευρωπαϊκούς λαούς, ανεξάρτητα από δανειακές συμβάσεις και μηχανισμούς στήριξης.

Πτυχές αυτής της διεργασίας, όπως, για παράδειγμα, η «ανολοκλήρωτη» «τραπεζική ένωση», αποτελούν αντικείμενο ενδοαστικής διαπάλης στο εσωτερικό της ΕΕ, 

με φόντο, βέβαια, τους ανταγωνισμούς για τον επιμερισμό της χασούρας ανάμεσα σε κράτη και τις κυβερνήσεις για λογαριασμό των τμημάτων του κεφαλαίου, που καθένα από αυτά στηρίζει και εκπροσωπεί.

Την ίδια ώρα, ο Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων (ΣΕΒ) ανεβάζει την αντιλαϊκή ατζέντα με τις προτεραιότητες για το 2017, διεκδικώντας την αναβάθμιση του εγχώριου κεφαλαίου στην ΕΕ και στις συντελούμενες διεργασίες, «χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς στη χρηματοδότηση των ελληνικών επιχειρήσεων», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει σε χτεσινή παρέμβασή του.

Αποκαλυπτικές είναι οι 10 προτεραιότητες της Κομισιόν για το 2017:

1)«Για την ενίσχυση της απασχόλησης, της ανάπτυξης και των επενδύσεων θα προτείνουμε πρωτοβουλία για τους νέους, σχέδιο δράσης για την εφαρμογή της κυκλικής οικονομίας και νέο πολυετές δημοσιονομικό πλαίσιο».

Σύμφωνα με πρόσφατα έγγραφα της Κομισιόν, ως ενδεικτικές παρεμβάσεις αναφέρονται, μεταξύ άλλων, η μείωση του μη μισθολογικού κόστους εργασίας (δηλαδή, των ασφαλιστικών εισφορών που καταβάλλει η εργοδοσία), «στοχοθετημένες και σωστά σχεδιασμένες επιδοτήσεις μισθών και προσλήψεων» («ζεστό» κρατικό χρήμα στους εργοδότες), οι οποίες θα συνδυάζονται με τα «προγράμματα πρακτικής άσκησης και μαθητείας», «μέτρα κινητικότητας για τη σύνδεση δεξιοτήτων και θέσεων εργασίας» κ.ά.

2)«Θα εκπονήσουμε ενδιάμεση επανεξέταση για την ψηφιακή ενιαία αγορά».

Σε αυτό το πλαίσιο, η ΕΕ σχεδιάζει ριζικές μεταρρυθμίσεις, αρχίζοντας από νέο πλαίσιο για την πνευματική ιδιοκτησία και φθάνοντας έως την παράδοση δεμάτων και τις τηλεπικοινωνίες. 

Η «ψηφιακή ατζέντα» είναι ενταγμένη στο λεγόμενο «επενδυτικό πακέτο Γιούνκερ», που δίνει προτεραιότητα στην «άρση των φραγμών που εξακολουθούν να υπάρχουν σε όλους τους βασικούς τομείς υποδομών, όπως η Ενέργεια, οι τηλεπικοινωνίες, τα ψηφιακά μέσα και οι μεταφορές, καθώς και των φραγμών στις αγορές προϊόντων και υπηρεσιών». Μάλιστα, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις τους, η ενιαία ψηφιακή αγορά θα μπορούσε να εισφέρει 415 δισ. ευρώ το χρόνο...

3)«Θα υλοποιήσουμε τη στρατηγική για την ενεργειακή ένωση, συνεχίζοντας τις προσπάθειες για τα οχήματα με χαμηλές εκπομπές και την κινητικότητα».

Ουσιαστικά, πρόκειται για τη διασφάλιση φτηνής Ενέργειας για τα ευρωπαϊκά μονοπώλια, ζήτημα που με τη σειρά του συνδέεται με τις διελεύσεις των αγωγών, τη λεγόμενη «ενεργειακή ασφάλεια» της ΕΕ κ.ά. Η στρατηγική της Κομισιόν για την «ενεργειακή ένωση» βασίζεται στους τρεις μακροχρόνιους στόχους της ενεργειακής πολιτικής της ΕΕ και συγκεκριμένα στην ασφάλεια εφοδιασμού, στην ανταγωνιστικότητα και τη βιωσιμότητα.

4)«Θα οικοδομήσουμε βαθύτερη και δικαιότερη εσωτερική αγορά με την εφαρμογή της στρατηγικής για την ενιαία αγορά, της στρατηγικής της Ευρώπης για το διάστημα και του σχεδίου δράσης για την ένωση κεφαλαιαγορών, καθώς και την υποβολή προτάσεων για τη δικαιότερη φορολογία των εταιρειών».

Πρόκειται για μέτρα που αφορούν στη διοχέτευση φτηνών κεφαλαίων στους επιχειρηματικούς ομίλους μέσω των κεφαλαιαγορών, σε συνδυασμό με νέες φοροελαφρύνσεις. Μάλιστα, το συγκεκριμένο σχέδιο εξειδικεύεται και σε πρόταση της Κομισιόν, που δημοσιοποιήθηκε προχτές.

Μεταξύ άλλων προβλέπονται:

-- Θα δίνονται κίνητρα σε δραστηριότητες που ευνοούν την καπιταλιστική ανάπτυξη, όπως οι επενδύσεις σε έρευνα και ανάπτυξη, στηρίζοντας έτσι τους «ευρύτερους στόχους της τόνωσης της ανάπτυξης, της απασχόλησης και των επενδύσεων». 

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις τους, από τη στιγμή που θα τεθεί πλήρως σε εφαρμογή το σχέδιο, οι συνολικές επενδύσεις στην ΕΕ θα αυξηθούν κατά 3,4%. 

Σε αυτό το πλαίσιο, θα ενθαρρύνει τις εταιρείες να χρηματοδοτούν τις δραστηριότητές τους με ίδια κεφάλαια και να αξιοποιούν τις αγορές αντί να προσφεύγουν στο δανεισμό. 

Θα παρέχονται δε φοροελαφρύνσεις για την έκδοση νέων μετοχών.

 Οπως αναφέρεται, «ένα καθορισμένο ποσοστό του νέου μετοχικού κεφαλαίου των εταιρειών (...) θα εκπίπτει ετησίως από τη φορολογία», ενώ υπό τις «παρούσες συνθήκες» το ποσοστό αυτό φτάνει στο 2,7%. Σύμφωνα με την Κομισιόν, «με τον τρόπο αυτό, θα ενθαρρυνθούν οι εταιρείες να αναζητούν πιο σταθερές πηγές χρηματοδότησης και να αξιοποιούν τις κεφαλαιαγορές, σύμφωνα με τους στόχους της Ενωσης Κεφαλαιαγορών».

-- Οι εταιρείες θα μπορούν να αντισταθμίζουν τα κέρδη που πραγματοποιούν σε ένα κράτος - μέλος με τις «ζημίες» που υφίστανται σε άλλο.

5)«Θα παρουσιάσουμε ιδέες για τη μεταρρύθμιση της ΕΕ των 27 και την ενίσχυση της ΟΝΕ και θα προτείνουμε ευρωπαϊκό πυλώνα κοινωνικών δικαιωμάτων».

Σύμφωνα με προηγούμενη πρόταση της Κομισιόν (Μάρτης 2016), «είναι σαφές ότι η μελλοντική επιτυχία της ζώνης του ευρώ εξαρτάται, σε μεγάλο βαθμό, από την αποτελεσματικότητα των εθνικών αγορών εργασίας και των συστημάτων Κοινωνικής Πρόνοιας και από την ικανότητα της οικονομίας να απορροφά τους κλυδωνισμούς και να προσαρμόζεται».

Επιπλέον, τονίζεται χαρακτηριστικά ότι «η ταχύτητα και η έκταση των αλλαγών που συντελούνται επί του παρόντος στον κόσμο της εργασίας, σε συνδυασμό με τις δημογραφικές τάσεις, μεταβάλλουν περαιτέρω τους όρους εργασίας», σκιαγραφώντας δηλαδή το βάθεμα της εκμετάλλευσης.

6)«Θα υλοποιήσουμε τη στρατηγική "Εμπόριο για όλους" και θα συνεχίσουμε τις εμπορικές διαπραγματεύσεις με τους εταίρους μας, ενισχύοντας παράλληλα τα μέσα εμπορικής άμυνας».

Το ζήτημα αφορά στις διακρατικές εμπορικές συμφωνίες, αλλά και τους οξυμένους ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνισμούς που εκδηλώνονται εντός και εκτός ΕΕ.

7) «Θα συνεχίσουμε τις εργασίες για την Ενωση Ασφάλειας για τον αγώνα κατά της τρομοκρατίας και θα εναρμονίσουμε τους κανόνες για την προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και της ιδιωτικής ζωής».

8)«Θα υλοποιήσουμε το ευρωπαϊκό θεματολόγιο για τη μετανάστευση».

9)«Για την ενίσχυση του ρόλου της Ευρώπης ως παγκόσμιου παράγοντα, θα παρουσιάσουμε σχέδιο δράσης ευρωπαϊκής άμυνας, περιλαμβανομένου ενός ευρωπαϊκού ταμείου άμυνας, και η Επιτροπή και η Υπατη Εκπρόσωπος θα εγκρίνουν τη στρατηγική της ΕΕ για τη Συρία και θα εφαρμόσουν τη συνολική στρατηγική της ΕΕ και την εταιρική σχέση Αφρικής - ΕΕ».

10) Τέλος, αναφέρεται η «προσαρμογή» της ισχύουσας νομοθεσίας αναφορικά με τη λεγόμενη «δημοκρατική νομιμότητα», όπως με την έγκριση των αποφάσεων από τα διάφορα όργανα της ΕΕ. Η έμφαση φαίνεται να δίνεται στις διαδικασίες και στο ρόλο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ως οργάνου «νομιμοποίησης» και επιβολής του μείγματος της αντιλαϊκής πολιτικής.

«Ευέλικτη» εργασία στην υπηρεσία του κεφαλαίου

Την ίδια ώρα, η Κομισιόν προδιαγράφει και τα επόμενα χτυπήματα στα Εργασιακά, με βάση και τις περιβόητες «βέλτιστες πρακτικές» της ΕΕ. Οπως τονίζεται στην πρόσφατη έκθεση για το «Ευρωπαϊκό Εξάμηνο 2017», «εξακολουθούν να υπάρχουν σημαντικές διαφορές μεταξύ των κρατών - μελών όσον αφορά την απασχόληση και τα κοινωνικά αποτελέσματα». Ταυτόχρονα, σύμφωνα με την Κομισιόν, τα «υψηλά επίπεδα ανισότητας μειώνουν τα οικονομικά αποτελέσματα, καθώς και το δυναμικό για βιώσιμη ανάπτυξη».

Σε συνοδευτικό παράρτημα της έκθεσης αναφέρονται σε αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, όπως:

- Αλλαγές στη νομοθεσία «για την προστασία της απασχόλησης με στόχο αξιόπιστες ρυθμίσεις», που προωθούν την περιβόητη «ευελφάλεια» για λογαριασμό των καπιταλιστών.

«Σύγχρονα και κατάλληλα συστήματα κοινωνικής προστασίας, που υποστηρίζουν αυτούς που έχουν ανάγκη». Πίσω από τα λόγια αυτά κρύβεται η συρρίκνωση των προνοιακών επιδομάτων και η πολύπλευρη αξιοποίησή τους ως μέσου διαχείρισης της κοινωνικής δυσαρέσκειας στα χέρια του αστικού κράτους, ζήτημα που συζητείται και στο πλαίσιο των συνεννοήσεων συγκυβέρνησης - κουαρτέτου.

Δείχνοντας στην κατεύθυνση μείωσης των ασφαλιστικών εισφορών της εργοδοσίας, επισημαίνεται πως η μετατόπιση της φορολογίας από την εργασία, ιδίως για τα άτομα με χαμηλά εισοδήματα, και η διασφάλιση δίκαιων φορολογικών συστημάτων μπορούν να βελτιώσουν τα αποτελέσματα της αγοράς εργασίας...

«ΠΑΚΕΤΟ ΓΙΟΥΝΚΕΡ»

«Ζεστό» κρατικό χρήμα για την ανάκαμψη κερδοφόρων επενδύσεων

Την ίδια ώρα, το «Ευρωπαϊκό Ταμείο Στρατηγικών Επενδύσεων» (ΕΤΣΕ - το λεγόμενο «πακέτο Γιούνκερ») αποτελεί ένα από τα βασικά εργαλεία για τη διοχέτευση «ζεστού» κρατικού χρήματος προς τα τμήματα του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, με στόχο την ανάκαμψη της αναιμικής μάζας των νέων κερδοφόρων επενδύσεων.

Κάνοντας τον απολογισμό των δράσεων, η Κομισιόν επισημαίνει ότι «το 2016 έκλεισε με συμφωνίες και στα 28 κράτη - μέλη». Από την πλευρά του, ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν, Γ. Κατάινεν, δήλωσε: «Το ΕΤΣΕ έχει ήδη αποδείξει ότι αποτελεί ένα σημαντικό πρώτο βήμα προς την επιστροφή των επιπέδων των επενδύσεων σε μια μακροπρόθεσμα βιώσιμη τροχιά. Από κοινού με την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕπ), πρέπει τώρα να εντείνουμε τις προσπάθειές μας για να αξιοποιήσουμε περαιτέρω την μέχρι τώρα επιτυχία του ΕΤΣΕ στους τομείς της απασχόλησης και της ανάπτυξης».

Να σημειωθεί ότι το 2016, αποφασίστηκε η χρονική επέκταση της αρχικής τριετούς περιόδου (2015 - 2018) έως και το 2020, ενώ και ο αρχικός στόχος με τα 315 δισ. ευρώ ανεβαίνει σε τουλάχιστον 500 δισ. ευρώ. Πρόκειται για «μοχλεύσεις» ανάμεσα σε κρατικά και ιδιωτικά κεφάλαια, με στόχο την αύξηση των επενδύσεων.

Την ίδια ώρα, παρά τη διοχέτευση πακτωλού κεφαλαίων μέσω των προγραμμάτων «νομισματικής χαλάρωσης» από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, τις ενισχύσεις από το λεγόμενο «επενδυτικό πακέτο Γιούνκερ» και τους άλλους μηχανισμούς ενίσχυσης των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, 

οι νέες επενδύσεις σε επίπεδο ΕΕ παραμένουν ακόμη και σήμερα σε επίπεδα χαμηλότερα από αυτά που εμφανίζονταν πριν από την εκδήλωση της καπιταλιστικής κρίσης. Με βάση την επεξεργασία από την Τράπεζα της Ελλάδας, που δημοσιεύεται στην «ενδιάμεση έκθεση για τη νομισματική πολιτική», οι επενδύσεις παγίου κεφαλαίου στην ΕΕ διαμορφώθηκαν το 2015 στο 19,2% του ΑΕΠ, σχεδόν 3 ποσοστιαίες μονάδες χαμηλότερα σε σχέση με το έτος 2007, ενώ σε ορισμένα κράτη η κατρακύλα των επενδύσεων ήταν ακόμη εντονότερη.

Ενδοκαπιταλιστική διαπάλη για τη νομισματική πολιτική

Στο 1,1% αυξήθηκε ο ετήσιος πληθωρισμός στην Ευρωζώνη το Δεκέμβρη του 2016, από 0,6% το Νοέμβρη και 0,2% το Δεκέμβρη του 2015, σύμφωνα με προσωρινά στοιχεία, που ανακοίνωσε χτες η Γιούροστατ.

Η εν λόγω εξέλιξη πυροδοτεί την ενδοαστική διαπάλη γύρω από το μείγμα της νομισματικής πολιτικής - «χαλάρωσης» που εφαρμόζει η ΕΚΤ. Σε προχτεσινές δηλώσεις του, ο επικεφαλής του γερμανικού ινστιτούτου ΙFO, Κλ. Φούεστ, προδικάζοντας την ανοδική τάση του επίσημου πληθωρισμού, τόνισε: «Αυτό το άλμα του πληθωρισμού αποτελεί ένα μήνυμα για έξοδο από την επεκτατική νομισματική πολιτική της ΕΚΤ». Σε αντίστοιχες επισημάνσεις προχώρησε χτες και ο επικεφαλής του Κέντρου Προγνώσεων του Ινστιτούτου Παγκόσμιας Οικονομίας (IfW) του Κιέλου, ζητώντας από την ΕΚΤ την «εγκατάλειψη της ακραίας επεκτατικής νομισματικής πολιτικής», διότι «κανείς δεν βλέπει καμιά αναγκαιότητά της».

ΣΕΒ

Ανάκαμψη για το κεφάλαιο με προϋπόθεση την αντιλαϊκή πολιτική

«Η μετάπτωση της Ελλάδας στις τακτικές διαδικασίες του Ευρωπαϊκού Εξαμήνου από τη μνημονιακή εξαίρεση θα συμβεί ως μια απολύτως φυσιολογική αντανάκλαση της πολύ πιο λειτουργικής πλέον διασύνδεσης της ελληνικής δημόσιας διοίκησης με τους μηχανισμούς της Ενωμένης Ευρώπης».

Αυτό τονίζει, μεταξύ άλλων, ο ΣΕΒ στο εβδομαδιαίο δελτίο του, θέτοντας τους άξονες με τις προτεραιότητες της αντιλαϊκής πολιτικής για το 2017 και περιγράφοντας τα «μνημόνια διαρκείας» της ΕΕ ως «φυσιολογική» συνέπεια της επιχείρησης καπιταλιστικής ανάκαμψης.

Σε αυτό το πλαίσιο, διεκδικώντας την αναβάθμιση της θέσης του εγχώριου κεφαλαίου στα παζάρια, στις διεργασίες και τις αναδιαρθρώσεις που συντελούνται στην ΕΕ, ο ΣΕΒ επισημαίνει πως «η μεγαλύτερη μεταρρύθμιση που θα μπορούσε να γίνει εντός του 2017 είναι να ξεκινήσει η πολιτική ηγεσία, και κατά προέκταση η ελληνική διοίκηση, να συμμετέχει πιο ενεργά σε όλες τις διεργασίες της ΕΕ, σε όλα τα επίπεδα».

Την ίδια ώρα, οι προτεραιότητες του ΣΕΒ παραπέμπουν άμεσα σε αυτές που προωθεί και η πλευρά της Κομισιόν, στη βάση της ενιαίας στρατηγικής για την ανάκαμψη του κεφαλαίου και στο έδαφος της αντιλαϊκής πολιτικής.

Ειδικότερα:

-- Στο όνομα της «αποκατάστασης της εθνικής κυριαρχίας» (όπως «βαφτίζουν» την αναβάθμιση του εγχώριου κεφαλαίου στο πλαίσιο της ΕΕ), εστιάζουν στην άσκηση των «κατάλληλων δημοσιονομικών και αναπτυξιακών πολιτικών» που θα δημιουργήσουν τις συνθήκες για ανάπτυξη της παραγωγής και της αποταμίευσης «εντός της ΕΕ», και βέβαια «χωρίς αποκλεισμούς και στη χρηματοδότηση των ελληνικών επιχειρήσεων και περιορισμούς στην κίνηση κεφαλαίων».

-- «Κυρίαρχο ζητούμενο» παραμένει η αλλαγή στο μείγμα της δημοσιονομικής διαχείρισης, με κατεύθυνση, βέβαια, τις φορολογικές ελαφρύνσεις προς το εγχώριο κεφάλαιο, με τη «μείωση της υπερφορολόγησης των συνεπών φορολογουμένων και των οργανωμένων επιχειρήσεων». Για την επίτευξη του στόχου τους, οι εγχώριοι βιομήχανοι προτάσσουν τη «διεύρυνση της φορολογικής βάσης» (όπως δηλαδή με την περαιτέρω καρατόμηση του αφορολόγητου ορίου μισθωτών - συνταξιούχων) καθώς και τη «μείωση των λειτουργικών δαπανών» στο Δημόσιο.

-- «Απαιτείται η στοχευμένη μετεξέλιξη του ασφαλιστικού και προνοιακού συστήματος προς ένα πιο ανταποδοτικό σύστημα εισφορών και συντάξεων». Πρόκειται, δηλαδή, για τις παρεμβάσεις που αφορούν στο ύψος των σημερινών συντάξεων αλλά και την περαιτέρω διάλυση των προνοιακών επιδομάτων σε λαϊκές οικογένειες, με φόντο «ένα αποτελεσματικό σύστημα καταπολέμησης της φτώχειας», δηλαδή με κατεύθυνση τη διαχείριση των ακραίων φαινομένων της επίσημης φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού.

-- Το προηγούμενο συνδυάζεται με το «πλαίσιο μιας σύγχρονης, ευέλικτης και ευνομούμενης αγοράς εργασίας» και, μάλιστα, όπως αυτό διαμορφώνεται από τις «τεχνολογικές εξελίξεις και τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας». Τα παραπάνω έρχονται να «δέσουν» με τις «βέλτιστες πρακτικές» της ΕΕ, την εργασιακή ζούγκλα δηλαδή για λογαριασμό της κερδοφορίας του κεφαλαίου, και βέβαια με τις νέες αντιλαϊκές παρεμβάσεις που προωθούνται στα παζάρια της συγκυβέρνησης με το κουαρτέτο.

Σε αυτό το πλαίσιο, ο ΣΕΒ αναφέρεται σε «εθνική στρατηγική που ενσωματώνει τις καλές πρακτικές» σε άλλες χώρες. Επιπλέον, δείχνοντας τα «ελλείμματα ανταγωνιστικότητας» του εγχώριου κεφαλαίου, χαρακτηριστικά τονίζουν: «Η απελευθέρωση του ρυθμιστικού περιβάλλοντος της αγοράς εργασίας στις αναπτυγμένες - πλην Ελλάδας - χώρες του ΟΟΣΑ είχε ήδη πραγματοποιηθεί, πολύ πριν την ελληνική κρίση και τη διάσωση με κεφάλαια των Ευρωπαίων εταίρων και του ΔΝΤ».

-- Με στρατηγικής σημασίας ζήτημα την αποκατάσταση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, ο ΣΕΒ εντοπίζει και τον «κίνδυνο» για Grexit, τονίζοντας: «Αν διαιωνιστεί η σημερινή κατάσταση επιτροπείας από ξένους τεχνοκράτες, η συμμετοχή της χώρας στην Ενωμένη Ευρώπη είτε θα παραμείνει στα χαρτιά (...) είτε θα λυθεί κάποια στιγμή μέσω της αποχώρησης της Ελλάδας από την ΕΕ».

Ριζοσπάστης