οι ερμηνείες των «μηνυμάτων» της επίσκεψης Ομπάμα k τα ιστορικά "ιδεώδη" τους

Το «μήνυμα»...

Μέσα 

στις διάφορες ερμηνείες των «μηνυμάτων» της επίσκεψης Ομπάμα,

 μια σειρά αστικά επιτελεία, με μπροστάρηδες Μέσα όπως η «Καθημερινή» και ο «ΣΚΑΪ», φαγώθηκαν 

να επαναλαμβάνουν ότι

 «το μήνυμα του Προέδρου Ομπάμα ήταν διττό και αδιαίρετο» και ότι «η κυβέρνηση δεν μπορεί να αγνοήσει» 

πως ο Αμερικανός Πρόεδρος, εκτός από το κρατικό χρέος, «υπογράμμισε ταυτόχρονα την ανάγκη να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις και να γίνει πραγματικά φιλική η χώρα για επενδύσεις».

Υπάρχει δηλαδή καμιά...

 εκτίμηση 

ότι η κυβέρνηση «αγνοεί» το μήνυμα; 

Εδώ δεν προλαβαίνει να μαζεύει συγχαρητήρια από φορείς του εγχώριου κεφαλαίου, από εκπροσώπους ιμπεριαλιστικών οργανισμών, από παράγοντες της ευρωενωσιακής σοσιαλδημοκρατίας (και όχι μόνο), για το γεγονός ότι μπορεί και προχωρά αντιλαϊκά μέτρα και «μεταρρυθμίσεις» που έχει ανάγκη το κεφάλαιο, εκεί που τα άλλα αστικά κόμματα... δεν τράβαγαν πια.

«Η νυν ελληνική κυβέρνηση φαίνεται να είναι πολύ δεσμευμένη (στο μνημόνιο) και εργάζεται πολύ πιο εποικοδομητικά απ' ό,τι προηγούμενες κυβερνήσεις», δήλωσε χαρακτηριστικά, μόλις προχτές, ο πρόεδρος του Γιούρογκρουπ, Γ. Ντάισελμπλουμ...

    

... είναι πως δεν υπάρχει πάτος!

Ακριβώς για τη διαμόρφωση «ευνοϊκού επενδυτικού περιβάλλοντος», για την οποία μίλησε ο Ομπάμα 

- όπως και όλοι μα όλοι οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου, εγχώριου ή ξένου - η κυβέρνηση διατηρεί όλο το αντεργατικό πλαίσιο που θέσπισαν οι προκάτοχοί της και προσθέτει συνεχώς νέα βάρη στο λαό και νέα προνόμια στο κεφάλαιο:

 Παραπέρα τσάκισμα του Ασφαλιστικού, νέα απογείωση της φοροληστείας σε βάρος του λαού και νέο ζεστό χρήμα, φορολογικά προνόμια και απαλλαγές στο κεφάλαιο, με τον «αναπτυξιακό νόμο», με κατάργηση φόρων στη βιομηχανία και άλλα εργαλεία, νέα χτυπήματα στα Εργασιακά κ.ο.κ.

Δεν τα ξέρουν όλα αυτά όσοι ζητούν από την κυβέρνηση να ακούσει τα «μηνύματα» και να τρέξει τις «μεταρρυθμίσεις»; 

Τα ξέρουν και τα παραξέρουν, αλλά κάνουν και τη δουλειά τους:

 Το κεφάλαιο ζητάει κι άλλα προνόμια για την ανάκαμψη των κερδών του, επιβεβαιώνοντας ταυτόχρονα ότι αυτή η πολιτική είναι για το λαό βαρέλι δίχως πάτο.

    

Η Ιστορία «αλά Ομπάμα»

«Τα ιδεώδη της αρχαίας Ελλάδας ενέπνευσαν τους πατέρες του αμερικανικού έθνους, καθώς μάχονταν για τη δημοκρατία, και με τη σειρά τους οι επαναστατικές μας ιδέες ενέπνευσαν τους Ελληνες, καθώς αγωνίζονταν για τη δική τους ελευθερία (...) 

Και με την έλευση του ψυχρού πολέμου ο Πρόεδρος Τρούμαν έταξε τις Ηνωμένες Πολιτείες στο πλευρό της Ελλάδας και είπε ότι "πιστεύω πως πρέπει να βοηθούμε τους ελεύθερους λαούς να χαράσσουν το πεπρωμένο τους, κατά τη δική τους ελεύθερη βούληση"»!!!

Κατά τον Μπ. Ομπάμα, που είπε τα παραπάνω, χρωστάμε και ευγνωμοσύνη στις ΗΠΑ και τον Τρούμαν γιατί μας ...βοήθησε να χαράξουμε το πεπρωμένο μας κατά τη δική μας ελεύθερη βούληση... 

Εδώ κι αν κακοποιείται η ιστορική αλήθεια! 

Γιατί ο Τρούμαν με το «Σχέδιο Μάρσαλ» και το «Δόγμα Τρούμαν» 

δεν έκανε τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο απ' το να συνεισφέρει στην εδραίωση της εξουσίας της αστικής τάξης στην Ελλάδα, 

χείρα βοηθείας στον αγώνα της ενάντια στον ΔΣΕ, 

άρα ενάντια στο λαό της Ελλάδας. 

Πάντα με το βλέμμα στραμμένο στη διεθνή αντιπαράθεση

 σοσιαλισμού - καπιταλισμού 

εκείνα τα χρόνια...

    

Το αποτύπωμα

Ο νέος υπουργός Οικονομίας, Δ. Παπαδημητρίου, είπε μεταξύ άλλων για τις προοπτικές ανάκαμψης της οικονομίας:

«Το νέο αναπτυξιακό πρότυπο περιορίζεται από το ασφυκτικό δημοσιονομικό πλαίσιο, όπως καθορίζεται από το μνημόνιο και το Δημοσιονομικό Σύμφωνο, που απαιτούν ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς. 

Η αυστηρή δημοσιονομική προσαρμογή απαιτεί υψηλούς φόρους που αποτρέπουν προσέλκυση επενδύσεων». 

Επομένως,

για να δημιουργηθεί επενδυτικό περιβάλλον, χρειάζεται να χαλαρώσουν οι δημοσιονομικοί στόχοι, ώστε με μεγαλύτερη ευχέρεια να παίρνονται μέτρα όπως η μείωση των φόρων για το κεφάλαιο.

 Σ' αυτήν την κατεύθυνση θέλουν να συμβάλουν η διευθέτηση του χρέους και η μείωση των στόχων για τα πρωτογενή πλεονάσματα. 

Τι σημαίνουν όμως αυτά για το λαό; 

Ολοκλήρωση της «αξιολόγησης» και νέα αντιλαϊκά μέτρα, για να μπορεί ο προϋπολογισμός να στηρίζει επενδύσεις και αυτές να αποδίδουν στο έδαφος των αντεργατικών - αντιλαϊκών ανατροπών. 

Μετά απ' αυτά, μόνο ως πρόκληση και κοροϊδία μπορεί να ακούγεται η δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου ότι στόχος της κυβέρνησης είναι «τα οφέλη από την ανάπτυξη να έχουν αποτύπωμα στην καθημερινότητα, στις συνθήκες ζωής και εργασίας της κοινωνικής πλειοψηφίας». Το μόνο 

αποτύπωμα 

είναι αυτό της φτώχειας και της δυστυχίας που διευρύνονται για τα λαϊκά στρώματα.

    

 1 787 Γεννιέται ο Γάλλος ζωγράφος και πρωτοπόρος της φωτογραφίας Λουί Νταγκέρ.

1830 Το Βέλγιο ανακηρύσσει την ανεξαρτησία του από το Ηνωμένο Βασίλειο των Κάτω Χωρών (Ολλανδία).

1907 Γεννιέται ο Κουβανός κιθαρίστας και συνθέτης Κομπάι Σεγκούντο (πραγματικό όνομα Φρανσίσκο Ρεπιλάδο).

1916 Λήγει η μάχη του Σομ (Βορειοδυτική Γαλλία), η φονικότερη μάχη του Α' Παγκοσμίου ιμπεριαλιστικού Πολέμου, μεταξύ Γάλλων - Βρετανών από τη μία και Γερμανών από την άλλη. Νίκησαν Γάλλοι - Βρετανοί. Οι απώλειες και από τις δύο πλευρές, πάνω από 1.000.000 νεκροί και τραυματίες.

1916 «Συμμαχικά» αγγλο-γαλλικά στρατεύματα αποβιβάζονται στο Φάληρο υπό το μαζικό βομβαρδισμό του στόλου, βοηθώντας την κυβέρνηση Βενιζέλου να ανατρέψει τον βασιλιά Κωνσταντίνο, προκειμένου η Ελλάδα να μπει στον Α' Παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό Πόλεμο στο πλευρό της Αντάντ.

1918 Με το τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, οι Βέλγοι ξαναπαίρνουν τις Βρυξέλλες, ύστερα από τέσσερα χρόνια κατοχής από τους Γερμανούς.

1922 Πεθαίνει ο Γάλλος συγγραφέας Μαρσέλ Προυστ.

1936 Η ναζιστική Γερμανία και η φασιστική Ιταλία αναγνωρίζουν την προσωρινή κυβέρνηση του στρατηγού Φράνκο στην Ισπανία.

1947 Ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας αντιμετωπίζει νικηφόρα τη χειμερινή εκστρατεία των κυβερνητικών στρατευμάτων στην περιοχή Νιτρούζι.

1948 Η ενδοαστική κρίση, που είχε ξεσπάσει μετά την επιτυχία του ΔΣΕ στο Μάλι Μάδι, επιλύεται προσωρινά με τη συγκρότηση νέας κυβέρνησης Φιλελευθέρων - Λαϊκών, με πρωθυπουργό και πάλι τον Θ. Σοφούλη.

1952 Πεθαίνει ο Γάλλος κομμουνιστής ποιητής Πωλ Ελυάρ. Επισκεπτόμενος την ελεύθερη Ελλάδα το καλοκαίρι του 1949, θα γράψει στους μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας: «Φεύγω και φυλάω στην καρδιά μου σαν διαμάντι την αξέχαστη θύμηση της σωματικής και ψυχικής σας υγείας, τον ενθουσιασμό σας, την αδελφοσύνη σας, την πίστη σας για τη νίκη. Το μέλλον είναι δικό σας...

Με σεβασμό σας χαιρετώ,

Πωλ Ελυάρ».

1957 Πεθαίνει ο καθηγητής Χαράλαμπος Θεοδωρίδης.

1962 Πεθαίνει ο Δανός φυσικός Νιλς Μπορ (βραβείο Νόμπελ Φυσικής, 1922).

1968 Με ανακοίνωσή του, το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ καταγγέλλει την καταδίκη σε θάνατο του Α. Παναγούλη από τη δικτατορία.

1973 Διαδηλώσεις και συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας για το ματοκύλισμα του Πολυτεχνείου. Σε ανακοίνωση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ τονιζόταν: «Το μαχητικό λαϊκό ξέσπασμα αυτών των ημερών έδειξε πόσο γυμνή από λαϊκό έρεισμα παραμένει η δικτατορία. Πόσο αβυσσαλέο μίσος για τους τυράννους και πόσος πόθος για τη λευτεριά, για την απαλλαγή από την αμερικανοκρατία, για την εθνική ανεξαρτησία, συμπυκνώθηκε στην ψυχή του λαού».

1985 Σε συμφωνία για την κατασκευή μόνιμης σύνδεσης μεταξύ των δύο ακτών της Μάγχης καταλήγουν, στο Λονδίνο, η Βρετανίδα πρωθυπουργός Μάργκαρετ Θάτσερ και ο Γάλλος Πρόεδρος Φρανσουά Μιτεράν.

1985 Πεθαίνει ο ρεμπέτης Δημήτρης Γκόγκος ή Μπαγιαντέρας.

*Αλλάζουμε τον τρόπο δουλειάς μας*

*«- Τι λέει η απόφαση του Οργανωτικού Γραφείου;

- Αλλάζουμε τον τρόπο δουλειάς μας.

- Δηλαδή;

- Οι βασικές οργανωτικές μονάδες του Κόμματος, οι πυρήνες δηλαδή, θα πρέπει να βρίσκονται και να εργάζονται μέσα σε μια συγκεντρωμένη μάζα εργαζομένων. Κυρίως στον τόπο της εργασίας τους, συγκροτώντας πυρήνες εργοστασίων και δευτερευόντως στον τόπο της κατοικίας τους.

- Δηλαδή, εγώ με την Ελένη θα πρέπει να κάνουμε πυρήνα;

- Δεν αρκεί. Πρέπει να είστε τρεις. Ομως, πρέπει να προσπαθήσουμε να τον συγκροτήσουμε. Είναι το πρώτιστο καθήκον μας. Και όχι μόνο στο δικό σας εργοστάσιο. Σε κάθε επιχείρηση πρέπει να προσπαθήσουμε να συγκροτήσουμε πυρήνα.

- Μα με ποιους;

- Πρέπει να στρατολογήσουμε.

- Και ποιον θα στρατολογήσουμε, ρε συ; Τον Μανώλη τον Βενιζελικό;

- Φυσικά και τον Μανώλη. Καλός εργάτης. Τι κι αν ψήφιζε Βενιζέλο. Ποτέ δεν έπαιξε βρώμικο ρόλο στη δουλειά ή στο σωματείο. Όμως δεν αρκεί να συμφωνεί μαζί μας στα του σωματείου ή στους οικονομικούς αγώνες μόνο. Πρέπει να είναι διατεθειμένος να αλλάξει τον κόσμο μαζί μας...».

ένα μικρό δείγμα αυτής της δουλειάς μέσα από τα κείμενα της παράστασης:*

ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

Πολιτική - πολιτιστική εκδήλωση για τα 98 χρόνια από την ίδρυση του ΚΚΕ το Σάββατο 26 Νοέμβρη

 
• 
 
• 
 
• 

Πολιτική - πολιτιστική εκδήλωση για τα 98 χρόνια από την ίδρυση του ΚΚΕ διοργανώνει η ΚΕ του Κόμματος το Σάββατο 26 Νοέμβρη στις 7 μ.μ. στην έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ (Λ. Ηρακλείου 145, Περισσός).

Θα μιλήσει ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας.

Θα ακολουθήσει μουσικοθεατρική παράσταση με τίτλο «Ο δρόμος μας ξεκινάει από τα εργοστάσια».

Η είσοδος θα γίνεται με προσκλήσεις.

Η μουσικοθεατρική παράσταση δημιουργήθηκε και στηρίζεται σε υλικό από το Αρχείο του ΚΚΕ. Υλικό που δείχνει ότι το Κόμμα μας, από τα πρώτα χρόνια της ίδρυσής του, είχε σταθερό προσανατολισμό της ολόπλευρης δράσης του, με βασικό όπλο τον «Ριζοσπάστη», στην εργατική τάξη και πρώτ' απ' όλα στα εργοστάσια, εκεί όπου συντελείται η εκμετάλλευση, εκεί που οι εργάτες και οι εργάτριες μαζί με τη δουλειά τους από την οποία βγαίνουν τα κέρδη, έρχονται άμεσα σε διαπάλη - σύγκρουση με τους εκμεταλλευτές, τ' αφεντικά.

902.gr 

Για το Πολυτεχνείο:

Το Πολυτεχνείο, αδικαίωτο και ζωντανό,

σε πείσμα όσων πέρασαν από το 

«εδώ Πολυτεχνείο»

στο …«εδώ Πεντάγωνο» – «εδώ τρόικα» –

«εδώ Μνημόνιο»,

μια μόνιμη Ερινύα για όσους πέρασαν από την όχθη των «ελεύθερων

πολιορκημένων Ελλήνων» 

στην αντίπερα όχθη, 

των πολιορκητών και των «ελεύθερων σκοπευτών», 

θα συνεχίζει να ενσαρκώνει τις μνήμες του μέλλοντός μας.

Για μια Ελλάδα με ψωμί για το λαό της, με μόρφωση για τα παιδιά της, με εθνική ανεξαρτησία και λευτεριά.

Εδώ Πολυτεχνείο!

  Τι είναι το Πολυτεχνείο; 

Σίγουρα δεν είναι για όλους το ίδιο…

Από τη μια μεριά υπάρχουν αυτοί που εμφανίζονται να το «τιμούν». 

Που το αξιοποίησαν σαν ένα πολύ καλό «διαβατήριο», το οποίο, αν και ληγμένο, το επιδεικνύουν χρόνια τώρα για να ανανεώνουν τη σκοροφαγωμένη καρτέλα με τα αγωνιστικά τους «ένσημα». 

Θεωρούν ότι έτσι αντιπαρέρχονται το παρόν τους, προτάσσοντας το παρελθόν τους αφού πρώτα το «έφτυσαν»…

Είναι οι ίδιοι που κατά καιρούς πρωτοστάτησαν στη φιλολογία περί «απομυθοποίησης» του Πολυτεχνείου. 

Που επιχείρησαν να εξαγνίσουν το δικό τους «βόλεμα» με τις θεωρίες για «τη γενιά που κουράστηκε», με τα κηρύγματα για το «πάλιωμα» των συνθημάτων του Πολυτεχνείου.

Είναι αυτοί που, αφού εξαργύρωσαν τη νιότη τους στα διάφορα πόστα του κράτους, 

τώρα ατενίζουν το τανκ που έριξε την πύλη, στρογγυλοκαθισμένοι στις καρέκλες των …«θινκ τανκς» της εξουσίας. 

Μιας εξουσίας, που το πρώτο «φιλολαϊκό» της προσωπείο το έβαλε ο Γκιζίκης, 

και που εδώ και τέσσερεις δεκαετίες, το υπηρετούν οι ίδιοι, αλλάζοντας τις μάσκες…

Αφίσα από το δυσεύρετο λεύκωμα του εικαστικού Γιώργου Φαρσακίδη για τον Νοέμβρη του ‘73

Σ’ αυτή την ίδια πλευρά ανήκουν και εκείνοι που, αφού δεν καταφέρνουν να αποσιωπήσουν το Πολυτεχνείο, το συκοφαντούν και το διαστρεβλώνουν. 

Το θέλουν «αλλιώτικο» απ’ ό,τι ήταν.

 «Συρρικνωμένο», «άχρωμο» και «άοσμο».

Ένα Πολυτεχνείο άλλοτε «εκσυγχρονισμένο», άλλοτε «επανιδρυμένο» και εσχάτως «μνημονιοποιημένο» (!), απαλλαγμένο, φυσικά, από τα βασικά του συνθήματα, τους στόχους του, την αναφορά στα αίτια που το γέννησαν.

Θέλουν ένα Πολυτεχνείο στην προκρούστεια κλίνη των δικών τους συμβιβασμών. 

Υποταγμένο στα δικά τους μέτρα. 

Μια «μουσειακή εκδήλωση».Μια τυπική γιορτή επειδή «μερικά καλά παιδιά – οι φοιτητές – αγωνίστηκαν για την ελευθερία, και οι κακοί – οι στρατιωτικοί – τα σκότωσαν στο Πολυτεχνείο». Πέραν τούτου ουδέν. 

Ούτε ΝΑΤΟ, ούτε ΗΠΑ, ούτε αμερικανοκίνητη δικτατορία, τίποτα…

Εδώ, στην όχθη των καπήλων και των καταχραστών θα βρείτε και τους υβριστές. 

Εκείνους που το πέρασμά τους από το Πολυτεχνείο το έκαναν καριέρα! 

Που είδαν στις κρατικές και υπουργικές Μερσεντές – που απέκτησαν προϊόντος του χρόνου – «το Πολυτεχνείο τώρα (να) δικαιώνεται»!!! 

Και που για να περισώσουν τη δική τους ξεφτίλα, 

πάσχισαν για δεκαετίες να ξεφτίσουν το Πολυτεχνείο, επιστρατεύοντας 

«αναρχικούς», «κλέφτες και αστυνόμους», «αγανακτισμένους πολίτες», κουκουλοφόρους, χαφιέδες, προβοκάτορες 

και στήνοντας για φόντο του Πολυτεχνείου μια κατασκευασμένη εικόνα «επεισοδίων», αστυνομοκρατίας και δακρυγόνων.

Μεταξύ των οδηγών των ερπυστριοφόρων που ποδοπατούν τη μνήμη του Πολυτεχνείου δεν θα μπορούσε, φυσικά, να λείπει η μαυρίλα του χρυσαυγιτισμού. 

Αυτά τα θρασίμια του

«δεν υπήρξε νεκρός στο Πολυτεχνείο»:http://zanterevolucion.blogspot.gr/2016/11/blog-post_76.html!

Από την άλλη πλευρά είναι όσοι δεν εννοούν να «σοφαντίσουν» τη μνήμη τους και να σβήσουν εκείνο το «Έξω οι ΗΠΑ – Έξω το ΝΑΤΟ» της πύλης κάτω από τις ερπύστριες. 

Που δε συμμορφώθηκαν ούτε με τα «ανήκομεν εις την Δύσιν»,ούτε με τα «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ». 

Που το ιδεολογικό πρόσημο που απορρέει από το «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία – Εθνική Ανεξαρτησία» δεν το απαρνήθηκαν για κανένα πόστο. 

Δεν το μαγάρισαν αναζητώντας θώκους. 

Δεν το στέγνωσαν στον ιδεολογικό «αποχυμωτή». 

Δεν το μετέτρεψαν σε ενέχυρο των παρακλήσεών τους για τη θεσούλα μιας προεδρίας κάποιου κρατικού οργανισμού ή μιας καρέκλας στα Επιτροπάτα του

«ανήκομεν εις την τρόικαν»…

Το Πολυτεχνείο και η 17η του Νοέμβρη, για τους περισσότερους, για τις γενιές τις παλιότερες αλλά και τις γενιές που δεν έζησαν το «γύψο», 

είναι το ορόσημο. 

Εκείνο το βράδυ, εκείνες τις τρεις μέρες, εκείνες τις στιγμές, ο πρωτοκαπετάνιος Άρης κι ο Κολοκοτρώνης μαζί, ο ΕΛΑΣίτης και ο μαχητής της ΕΠΟΝ, η Ηλέκτρα με τη Λέλα Καραγιάννη και το κορίτσι της πύλης χέρι – χέρι με τον κλέφτη, τον αρματολό και της γυναίκες της Πίνδου,

παρέδωσαν τη σκυτάλη των ανεκπλήρωτων ονείρων, των αδικαίωτων οραμάτων, των αιματοβαμμένων αγώνων 

σε κείνους που θα συνεχίζουν να κρατάνε τις σημαίες ψηλά.

Το Πολυτεχνείο είναι η ελπίδα και ο όρκος, ο πόθος και η υπόσχεση: 

Σ’ αυτόν τον τόπο, κόντρα στα εμπόδια, ενάντια στους «ΔουΝουΤοτσολιάδες» του ιμπεριαλισμού, κόντρα στους ντόπιους και ξένους «συνταγματάρχες» των «hedge funds», παρά τα «τάγματα εφόδου» της «νέας τάξης», όσες υποκλίσεις κι αν κάνουν όλοι όσοι φέρονται ή δηλώνουν ότι «είναι Αμερικανοί» ή ότι «είναι Γερμανοί» και πάντα… «φιλέλληνες», ό,τι κι αν κάνουν οι υποτακτικοί του «ευλογημένου μνημονίου», τελικά, 

σ’ αυτόν τον τόπο «θα κάνει ξαστεριά»!

Το Πολυτεχνείο, αδικαίωτο και ζωντανό, 

σε πείσμα όσων πέρασαν από το «εδώ Πολυτεχνείο» στο …«εδώ Πεντάγωνο» – «εδώ τρόικα» – «εδώ Μνημόνιο», μια μόνιμη Ερινύα για όσους πέρασαν από την όχθη των «ελεύθερων πολιορκημένων Ελλήνων» στην αντίπερα όχθη, των πολιορκητών και των «ελεύθερων σκοπευτών», θα συνεχίζει να ενσαρκώνει τις μνήμες του μέλλοντός μας.

Για μια Ελλάδα με ψωμί για το λαό της, με μόρφωση για τα παιδιά της, με εθνική ανεξαρτησία και λευτεριά.

Συνεχίζουμε:

στις Συγκεντρώσεις για το Πολυτεχνείο σήμερα στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις

Παρουσίαση Κειμένου - φωτο: Viva La Revolucion

Απαλλοτριωμένο υλικό από εδώ και  εδώ 

Δες ακόμα: 

και

Το Πολυτεχνείο δεν είναι πια επίκαιρο

Για το «μύθο» των νεκρών του Πολυτεχνείου

Από: https://atexnos.gr/αυτοί-είναι-οι-24-ταυτοποιημένοι-νεκρο/?utm_campaign=shareaholic&utm_medium=facebook&utm_source=socialnetwork&fbclid=IwAR0ROiw-LMbN4U_Vp00km5fdcfLpaC1R1711BGfxj70SxojMd3d0MraTeZo

Οι “ανύπαρκτοι” νεκροί του Πολυτεχνείου…

του Νίκου Μπογιόπουλου 

Τα θρασίμια έδρασαν και χτες. Ένας διαδικτυακός εσμός απαρτιζόμενος από ναζί, φασίστες, χουντόφρονες, κουκουλοφόρους, χρυσαυγιτοειδή με πολιτικά και «Μπαλτακοειδή» που κοσμούν ακόμα και κόμματα του «συνταγματικού τόξου», επανήλθαν: «Ανύπαρκτοι οι νεκροί του Πολυτεχνείου», γαυριούν. «Προπαγάνδα αριστερών δογμάτων ο μύθος του Πολυτεχνείο», κραυγάζουν...

    Η ιστορική παραχάραξη στην υπηρεσία της πολιτικής αφασίας. Το ψέμα στην υπηρεσία της πολιτικής μαυρίλας. Η ιστορική παραμόρφωση στην υπηρεσία του «πες – πες κάτι θα μείνει».

    Απέναντι στην χυδαιότητα των μελανοχιτώνων που ακόμα και σήμερα τα Μακρονήσια τα εμφανίζουν σαν «Νέους Παρθενώνες», τους Αι-Στράτηδες σαν «τόπους παραθερισμού», τη χούντα του ΕΑΤ – ΕΣΑ και της προδοσίας της Κύπρου σαν «εθνοσωτήριον επανάστασιν» και το Πολυτεχνείο σαν «μύθο», η μόνη απάντηση ήταν, είναι και θα είναι η αλήθεια.

    Η στήλη σήμερα αναδημοσιεύει ένα κείμενο που φιλοξενήθηκε από το «enikos.gr» εδώ στην ίδια θέση, πέρσι, στις 15/11/2013. Είναι – δυστυχώς – εξίσου επίκαιρο και φέτος

***

Υπήρχαν νεκροί στο Πολυτεχνείο;

Ο υποφυρερίσκος της Χρυσής Αυγής, ο Παπάς, με τη σημαία του…

Κάποτε ρώτησαν τον Γκέμπελς αν υπήρχαν κρεματόρια κι αν οι ναζί είχαν επιδοθεί στην εξολόθρευση των Εβραίων. 

Κι εκείνος απάντησε: «Αδύνατον, αν συνέβαινε κάτι τέτοιο θα το γνώριζα»! 

Η ιστορία του γκεμπελισμού είναι επομένως παλιότερη των αποβρασμάτων που την υπηρετούν. 

Η διαφορά πλέον είναι ότι ο γκεμπελισμός πέραν των παλιών μεθόδων, αξιοποιεί και νέες μορφές διάχυσής του, όπως για παράδειγμα αυτός ο παράλληλος και συχνά ανεξέλεγκτος κόσμος του διαδικτύου. 

Όποιος επιχειρήσει να σερφάρει τούτες τις μέρες της επετείου του Πολυτεχνείου στο διαδίκτυο θα διαπιστώσει ότι είναι αδύνατον να μείνει ανέγγιχτος από τα βρομόνερα του γκεμπελισμού. 

Η προσφιλής ενασχόληση των διαδικτυακών «ΕΣΑτζήδων» είναι  η διακίνηση της θεωρίας πως «δεν υπήρξαν νεκροί στο Πολυτεχνείο» και πως «οι νεκροί  του Πολυτεχνείου είναι μύθος»…

Πηγή αυτής της προβοκατόρικης παραχάραξης της Ιστορίας και της αλήθειας είναι η ναζιστική Χρυσή Αυγή και η συναφής με αυτήν χορωδία του εθνικισμού, που εξυμνεί τη χούντα των συνταγματαρχών. 

Μάλιστα τα ηγετικά κλιμάκια της Χρυσής Αυγής είχαν φροντίσει  ήδη από πέρσι να δώσουν και μια διάσταση «ντοκουμενταρισμένης» άρνησης της δολοφονίας πολιτών από τη χούντα στο Πολυτεχνείο, γεμίζοντας την Αθήνα με τρικάκια στα οποία έγραφαν: «Πολυτεχνείο – Ζητούνται νεκροί – Ο ευρών αμοιφθήσεται» και «Όχι στο παραμύθι του Πολυτεχνείου – Όχι στους ψεύτικους νεκρούς»….   

 Μη δίνετε σημασία στην ορθογραφία των χρυσαυγιτών, λάθη συμβαίνουν, πόσο μάλλον όταν είσαι «ούγκανος» της συνομοταξίας του «εγέρθητου». Η ουσία, εν προκειμένω, βρίσκεται στο τι λένε και όχι στο πώς το γράφουν…

Θα πει κανείς ότι το να απαντάς σε τέτοιες αθλιότητες είναι σαν να χαραμίζεις χρόνο για να υποστηρίξεις ότι «η Γη γυρίζει». 

Εντούτοις υπάρχουν ιστορικές περίοδοι που πρέπει να μάχεσαι ακόμα και για το αυτονόητο. 

Ειδάλλως με την ίδια ευκολία που οι άνθρωποι μαθαίνουν ότι 2+2 κάνει 4 μπορεί να διαπιστώσεις ότι κάποιοι τους έχουν πείσει πως δεν κάνει 4, αλλά 5. Τέτοια στιγμή είναι όταν ο φασισμός επιδιώκει να φυλακίσει στο βάλτο του τη «Γη» για να μην γυρίζει, την Ιστορία για να μην διδάσκει και το μυαλό των ανθρώπων για να μην σκέφτεται.

Υπήρχαν, λοιπόν νεκροί στο Πολυτεχνείο;

Τα στοιχεία που θα παρουσιάσουμε δεν είναι άγνωστα (είχε γίνει ανάλογη μνεία στον «Ριζοσπάστη» στις 15/11/2012), περιλαμβάνονται στο κομμάτι της ιστορικής έρευνας του «Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών» με τίτλο «Τεκμηριώνοντας τα γεγονότα του Νοεμβρίου 1973» που αφορά στους νεκρούς του Πολυτεχνείου κατά τη διάρκεια της εξέγερσης και αμέσως μετά την καταστολή της.

 Εκ τω προτέρων σημειώνουμε ότι δεν θα αναφερθούμε και στους 88  εκ των δολοφονημένων από τη χούντα που μνημονεύονται στην επέτειο του Πολυτεχνείου, ούτε σε προσωπικές μαρτυρίες (πλην αυτής που αφορά στον δολοφόνο Ντερτιλή), ούτε στους (πιστοποιημένα) 1.103 τραυματίες των γεγονότων του Πολυτεχνείου.

Μένουμε στην έρευνα του «Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών» και καταγράφουμε μερικές χαρακτηριστικές περιπτώσεις:

• Διομήδης Κομνηνός του Ιωάννη, 17 ετών, μαθητής, κάτοικος Λευκάδος 7, Αθήνα. Στις 16/11/1973, μεταξύ 21.30 και 21.45, στη διασταύρωση των οδών Αβέρωφ και Μάρνη τραυματίστηκε θανάσιμα στην καρδιά από πυρά της φρουράς του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε νεκρός στο «Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών».
• Toril Margrethe Engeland του Per Reidar, 22 ετών, φοιτήτρια από το Molde της Νορβηγίας. Στις 16/11/1973, γύρω στις 23.30, τραυματίστηκε θανάσιμα στο στήθος από πυρά της φρουράς του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε από διαδηλωτές στο ξενοδοχείο «Ακροπόλ» και αργότερα, νεκρή ήδη, στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του ΙΚΑ.
• Βασίλειος Φάμελλος του Παναγιώτη, 26 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος, από τον Πύργο Ηλείας, κάτοικος Κάσου 1, Κυψέλη, Αθήνα. Στις 16/11/1973, γύρω στις 23.30, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά της φρουράς του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε νεκρός στο «Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών».
• Γεώργιος Σαμούρης του Ανδρέα, 22 ετών, φοιτητής Παντείου, από την Πάτρα, κάτοικος πλατείας Κουντουριώτου 7, Κουκάκι. Στις 16.11.1973 γύρω στις 24.00, ενώ βρισκόταν στην ευρύτερη περιοχή του Πολυτεχνείου (Καλλιδρομίου και Ζωσιμάδων), τραυματίστηκε θανάσιμα στον τράχηλο από πυρά της αστυνομίας. Μεταφέρθηκε νεκρός στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του ΙΚΑ.
• Δημήτριος Κυριακόπουλος του Αντωνίου, 35 ετών, οικοδόμος, από τα Καλάβρυτα, κάτοικος Περιστερίου Αττικής. Κατά τις βραδινές ώρες της 16/11/1973, ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, χτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, συνεπεία των οποίων πέθανε, από οξεία ρήξη αορτής, ενώ μεταφερόταν στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ερυθρού Σταυρού.
• Σπύρος Μαρίνος του Διονυσίου, 31 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος, από την Εξωχώρα Ζακύνθου. Στις 16/11/1973, ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, κτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους και υπέστη κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις. Μεταφέρθηκε στο Θεραπευτήριο Πεντέλης, όπου πέθανε τη Δευτέρα 19/11/1973, από οξύ αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο.
• Νικόλαος Μαρκούλης του Πέτρου, 24 ετών, από το Παρθένι Θεσσαλονίκης, κάτοικος Χρηστομάνου 67, Σεπόλια, Αθήνα, εργάτης. Στις 17/11/1973, στην πλατεία Βάθη, τραυματίστηκε στην κοιλιά από ριπή στρατιωτικής περιπόλου. Μεταφέρθηκε στο «Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών», όπου πέθανε τη Δευτέρα 19/11/1973.
• Στυλιανός Καραγεώργης του Αγαμέμνονος, 19 ετών, οικοδόμος, κάτοικος Μιαούλη 38, Νέο Ηράκλειο Αττικής. Στις 10.15 το πρωί της 17/11/1973, ενώ βρισκόταν μαζί με άλλους διαδηλωτές στην οδό Πατησίων, μεταξύ των κινηματογράφων «ΑΕΛΩ» και «ΕΛΛΗΝΙΣ», τραυματίστηκε από ριπή πολυβόλου που έριξε εναντίον τους περίπολος πεζοναυτών που επέβαινε τεθωρακισμένου οχήματος. Μεταφέρθηκε στο ΚΑΤ, όπου εξέπνευσε στις 30/11/1973.
• Μάρκος Καραμανής του Δημητρίου, 23 ετών, ηλεκτρολόγος, από τον Πειραιά, κάτοικος Χίου 35, Αιγάλεω. Στις 17/11/1973, επί της πλατείας Αιγύπτου, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του ΟΤΕ. Στην κλινική «Παντάνασσα» (πλατεία Βικτορίας) διαπιστώθηκε ο θάνατός του.
• Αλέξανδρος Σπαρτίδης του Ευστρατίου, 16 ετών, μαθητής, από τον Πειραιά, κάτοικος Αγίας Λαύρας 80, Αθήνα. Στις 10.30 με 11.00 περίπου το πρωί της 17/11/1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Κότσικα, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του ΟΤΕ. Με διαμπερές τραύμα μεταφέρθηκε στο Κ.Α.Τ., όπου τον βρήκε νεκρό ο πατέρας του.
• Αλέξανδρος - Βασίλειος (Μπασρί) Καράκας, 43 ετών, Αφγανός τουρκικής υπηκοότητας, κάτοικος Μύρων 10, Αγιος Παντελεήμονας, Αθήνα. Στις 13.00, της 17/11/1973, ενώ βάδιζε με τον 13χρονο γιο του στη διασταύρωση των οδών Χέιδεν και Αχαρνών, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από ριπή μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος. Μεταφέρθηκε απευθείας στο νεκροτομείο, όπου πιστοποιήθηκε ο θάνατος του.
• Ανδρέας Κούμπος του Στέργιου, 63 ετών, βιοτέχνης, από την Καρδίτσα, κάτοικος Αμαλιάδος 12, Κολωνός. Γύρω στις 11.00 με 12.00 της 18/11/1973, στη διασταύρωση των οδών Γ' Σεπτεμβρίου και Καποδιστρίου, τραυματίστηκε στη λεκάνη από πυρά μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος. Εξέπνευσε στο ΚΑΤ στις 30/1/1974.
• Μιχαήλ Μυρογιάννης του Δημητρίου, 20 ετών, ηλεκτρολόγος, από τη Μυτιλήνη, κάτοικος Ασημάκη Φωτήλα 8, Αθήνα. Στις 12.00 το μεσημέρι της 18/11/1973, στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Στουρνάρη, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά περιστρόφου αξιωματικού του Στρατού (αυτουργός ο συνταγματάρχης Νικόλαος Ντερτιλής). Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. σε κωματώδη κατάσταση και κατόπιν στο «Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών», όπου πέθανε αυθημερόν.

Ο κατάλογος που προηγήθηκε είναι ενδεικτικός. Στα θύματα που περιλαμβάνει πολλά από αυτά δολοφονήθηκαν στην ευρύτερη περιοχή της Αθήνας, την πέραν του Πολυτεχνείου, κατά τη διάρκεια του γενικευμένου πογκρόμ καταστολής που είχε εξαπολύσει η χούντα.

Τέτοιες ήταν, για παράδειγμα, οι δολοφονίες

• του Κυριάκου Παντελεάκη, εκτελεσμένου στις 18/11/1973 από πυρά άρματος μάχης στην Πατησίων,
• του Ευστάθιου Κολινιάτη που κτυπήθηκε στις 18/11/1973 από αστυνομικούς,
• του Σπυρίδωνα Κοντομάρη (πρώην βουλευτής Κερκύρας) που χτυπήθηκε από την Αστυνομία,
• του Σωκράτη Μιχαήλ που τον χτύπησαν στην οδό Μπουμπουλίνας στις 16/11/1973,
• του Δημήτρη Θεοδώρα που γαζώθηκε στις 17/11/1973 από πυρά στρατιωτικής περιπόλου,
• του Αλέξανδρου Παπαθανασίου που εκτελέστηκε από τα πυρά των αστυνομικών του ΙΣΤ' Αστυνομικού Τμήματος Αθήνας...

Τα θρασίμια του ναζισμού, απέναντι στα προηγούμενα έχουν το εξής «επιχείρημα»: «Αυτοί – λένε - δεν είναι νεκροί  του Πολυτεχνείου, γιατί δεν ήταν μέσα,  ήταν "έξω" από το Πολυτεχνείο»!

Από μια άποψη… πάλι καλά. 

Γιατί αυτοί – οι ναζί – είναι ικανοί να ισχυριστούν ακόμα και αυτό: Οτι οι «έξω» από το Πολυτεχνείο δεν δολοφονήθηκαν, επειδή ήταν «έξω»!. 

Ότι επειδή ήταν «έξω» δεν εκτελέστηκαν από τη χούντα στο πλαίσιο της καταστολής της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. 

Κατά τους ναζί μπορεί, ενδεχομένως, να «σκόνταψαν» και να «χτύπησαν μόνοι τους»...

Ντερτιλής – Μιχαλολιάκος, Δεκέμβρης 2012…

Ας πάρουμε, όμως, ένα δείγμα, για το τι πραγματικά συνέβη με τους «έξω» από το Πολυτεχνείο:

 To μεσημέρι της 18ης Νοέμβρη 1973, ο ταγματάρχης Ντερτιλής (αυτός με τον οποίο φωτογραφιζόταν πριν μερικούς μήνες ο Μιχαλολιάκος κρατώντας του σεβάσμια το χέρι) βρισκόταν με το υπηρεσιακό του τζιπ έξω από την κατεστραμμένη πύλη του Πολυτεχνείου. 

Απέναντι, Πατησίων και Στουρνάρη, οι αστυφύλακες χτυπούσαν ένα νεαρό, που προς στιγμήν τους ξέφυγε. Όχι όμως κι από τον Ντερτιλή. 

Ο Ντερτιλής έβγαλε από το μπουφάν το περίστροφο και πυροβόλησε. «Ο νεαρός έπεσε σαν κοτόπουλο», περιγράφει στην κατάθεσή του ένα χρόνο αργότερα ο οδηγός του Ντερτιλή - ο 21 ετών τότε Αντώνης Αγριτέλης - 

και συνεχίζει: «Μετά το φόνο ο Ντερτιλής σαν να μη συνέβαινε τίποτα μπήκε στο τζιπ και χτυπώντας με στην πλάτη μου είπε: 

"Με παραδέχεσαι, ρε; Σαράντα πέντε χρονών άνθρωπος και με τη μία στο κεφάλι!"»...

Αυτός είναι ο «μύθος» των νεκρών του Πολυτεχνείου. Αυτή ήταν η χούντα των «Ντερτιλήδων». Αυτά είναι και τα ναζιστοειδή της Χρυσής Αυγής που την εκπροσωπούν σήμερα.

Ο Ντερτιλής επί τω έργω, αλλά «έξω» από το Πολυτεχνείο …

*******************
δες τα φωτοντοκουμέντα απ τη Εξέγερση:   

Και την διέξοδο για το Σήμερα εδώ