Συνολικές προβολές σελίδας

Translate

06 Δεκεμβρίου, 2016

η Ευελιξία - Ελευθερία Τους κ ο Πραγματικός Τους Φόβος: Γι' αυτό βγάζουν αφρούς, γιατί ξέρουν

"Ευτυχώς, λένε: που νίκησε ο καπιταλισμός και έτσι συνεχίζουν οι εργαζόμενοι να μην ξέρουν τι θα τους ξημερώσει αύριο"

Ο «ελεύθερος κόσμος» τους...

Ακούγοντας τις προηγούμενες μέρες όλες αυτές τις κορόνες για τον «ελεύθερο κόσμο» και την επίθεση στο σοσιαλισμό και την επανάσταση με αφορμή το θάνατο του Φιντέλ Κάστρο, δεν μπορεί παρά να σκεφτεί κάποιος που έχει ζήσει όλη του τη ζωή όχι στην Κούβα, αλλά στο δικό τους «ελεύθερο κόσμο».
Να σκεφτεί ότι την περασμένη βδομάδα, τέτοια μέρα, ξεκινούσαμε την ανασκόπηση με την είδηση του θανάτου μιας γυναίκας και των τραυματισμών πολλών ακόμα προσφύγων στον καταυλισμό της Μόριας, από φωτιά που ξέσπασε σε σκηνή, ύστερα από έκρηξη φιάλης υγραερίου. Ηταν βράδυ Πέμπτης 24 Νοέμβρη.
Ακριβώς μια βδομάδα μετά, το πρωί της περασμένης Πέμπτης, μια 38χρονη λογίστρια έχανε τη ζωή της σε επιχείρηση εστίασης στο κέντρο της Αθήνας και πέντε ακόμα άτομα τραυματίζονταν από έκρηξη που έγινε στο υπόγειο του καταστήματος, στη διάρκεια εργασιών με χρήση φλόγας. 
Τραγική ειρωνεία; Οχι βέβαια. 
«Παράπλευρες απώλειες» στον «πόλεμο» για την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία του κεφαλαίου. Της «ελευθερίας» της ξέφρενης κούρσας του κεφαλαίου για το μέγιστο κέρδος.
Αυτήν την ελευθερία υπηρετούν πιστά οι αστικές κυβερνήσεις κάθε απόχρωσης. Πόσοι άραγε υποψιάζονται ότι πίσω από την ψήφιση δυο νόμων τη βδομάδα που μας πέρασε, για τη διευκόλυνση της επιχειρηματικής δράσης, κρύβονται νέοι κίνδυνοι για την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων και ότι προγράφονται τα επόμενα θύματα στους χώρους δουλειάς;
Κι όμως, αυτό συμβαίνει...
Με τους νόμους αυτούς, αίρονται στοιχειώδεις προϋποθέσεις για τη σύσταση και λειτουργία μιας επιχείρησης, στο όνομα του να απαλειφθεί η γραφειοκρατία που εμποδίζει την επιχειρηματικότητα. 
Ανάμεσα σε άλλα, καταργείται η πιστοποίηση της πυρασφάλειας, ενώ άλλες αρμοδιότητες περνάνε σε ιδιωτικές εταιρείες.
Οπως πριν από μερικά χρόνια, οι υπηρεσίες γιατρού εργασίας και τεχνικού ασφάλειας πέρασαν στις λεγόμενες ΕΞΥΠΠ (Εξωτερική Υπηρεσία Προστασίας - Πρόληψης), με αποτέλεσμα το κεφάλαιο να είναι ταυτόχρονα ελεγκτής και ελεγχόμενος.
Του ίδιου φυράματος, όμως, είναι και η τροπολογία με την οποία έκανε το ντεμπούτο της στη Βουλή η νέα υπουργός Εργασίας, απελευθερώνοντας πλήρως τη δράση των ιδιωτικών γραφείων ευρέσεως εργασίας, δηλαδή των σύγχρονων δουλεμπορικών. Ενα θέμα που μόνο ο «Ριζοσπάστης» ανέδειξε και μάλιστα από την πρώτη σελίδα. Αν μη τι άλλο, η συγκεκριμένη ρύθμιση δίνει ξεκάθαρο στίγμα για το πώς σκοπεύει η κυβέρνηση να κλείσει τη δεύτερη «αξιολόγηση» και ειδικά τα Εργασιακά.
Ελευθερία στην εξαπάτηση...
Στον «ελεύθερο κόσμο» τους μπορεί να ψηφίζεις όσα διαφορετικά κόμματα θέλεις, όμως είναι σίγουρο ότι όποια κυβέρνηση κι αν βγει, όποια κοινοβουλευτική πλειοψηφία κι αν διαμορφωθεί, αυτή θα υπηρετεί πιστά τη στρατηγική του κεφαλαίου. 
Είσαι ελεύθερος να ψηφίζεις και να αναδεικνύεις κυβερνήσεις, κόμματα που θα σε εξαπατήσουν, θα σε κοροϊδέψουν κατάμουτρα, θα παίξουν με τον πόνο και τις προσδοκίες σου, θα σε εκβιάσουν προκειμένου να αποδεχτείς την αντιλαϊκή πολιτική.
 Ετσι λοιπόν και η βδομάδα που πέρασε ήταν για την κυβέρνηση 
ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ βδομάδα προετοιμασίας, για να σερβίρει τα μέτρα 
που - όπως όλα δείχνουν - θα συμφωνήσει με το κουαρτέτο.
 Σε προηγούμενες φάσεις της διαπραγμάτευσης, ο εκβιασμός για να αποδεχτεί ο λαός τα μέτρα, στηριζόταν στη δόση από τα δάνεια, που αν δεν έρχονταν στην ώρα της, η χώρα κινδύνευε να χρεοκοπήσει, όπως φώναζαν τα επιτελεία.
Τώρα που οι χρηματοδοτικές ανάγκες δεν είναι άμεσες, η κυβέρνηση εξαντλεί την ευρηματικότητά της για να εμπνεύσει στο λαό τον ίδιο ενθουσιασμό που αισθάνεται το κεφάλαιο, για το γεγονός ότι η διαπραγμάτευση μπορεί και να τελειώσει στην ώρα της. 
Από τη μια χρησιμοποιεί απειλές ότι τυχόν καθυστερήσεις οδηγούν σε περιπέτειες και από την άλλη επιστρατεύει το δέλεαρ της ρύθμισης του χρέους και της «ποσοτικής χαλάρωσης», σαν να πρόκειται ο λαός να κερδίσει κάτι απ' όλα αυτά.
Ελευθερία στην καπιταλιστική εκμετάλλευση...
Μιλώντας για την ουσία, η επομένη της «αξιολόγησης» σε ό,τι αφορά τα Εργασιακά, περιγράφεται με δυο μόνο λέξεις: Περισσότερη ευελιξία. Και μάλιστα παντού. Περισσότερη ευελιξία για το κεφάλαιο να επιλέξει ποια σύμβαση εργασίας το βολεύει: Κλαδική, επιχειρησιακή, ατομική; 
Αλλά και ποιο ωράριο καλύπτει καλύτερα τις ανάγκες της κερδοφορίας του. Δηλαδή, ακόμα μεγαλύτερη ένταση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. 
Την ελευθερία των ιδιοκτητών μέσων παραγωγής, που αποτελούν τη μειοψηφία, να «κλέβουν» νόμιμα τη δουλειά της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας, την περιφρουρούν με κάθε μέσο οι αστικοί θεσμοί και ταυτόχρονα παίρνουν όλα τα πολιτικά μέτρα για να την ενισχύουν, για να νιώθει το κεφάλαιο ακόμα πιο ελεύθερο...
Ευελιξία στην εργοδοσία να επιλέξει αν θα κάνει ομαδικές απολύσεις, ή θα επιβάλει γενικευμένο καθεστώς υποαπασχόλησης, με τα έξοδα πληρωμένα από το κράτος, δηλαδή από τους ίδιους τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.
Ευελιξία όμως και στις επιλογές που δίνονται στον εργοδότη για να αντιμετωπίσει μια απεργία: 
Θα πάει στα δικαστήρια για να τη βγάλει με συνοπτικές διαδικασίες και για τυπικούς λόγους παράνομη και καταχρηστική;
 Θα απολύσει τους πρωτοπόρους συνδικαλιστές, κάνοντας χρήση της μειωμένης συνδικαλιστικής προστασίας, όπως συζητιέται στη διαπραγμάτευση με το κουαρτέτο; 
`Η θα κηρύξει έμμεσα «λοκ άουτ», αρνούμενος να πληρώσει όποιον εργαζόμενο δεν συμμετέχει στην απεργία, με την κάλυψη της (αστικής) Δικαιοσύνης;
Ελευθερία στον ανταγωνισμό μέχρι θανάτου...
Οι εξελίξεις στη γειτονιά μας, που μυρίζει μπαρούτι ιδιαίτερα στο Κυπριακό και στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, αποδεικνύουν ότι ο μέχρι θανάτου ανταγωνισμός των μονοπωλιακών ομίλων για μοίρασμα αγορών φέρνει κοντά επικίνδυνες για τους λαούς εξελίξεις. 
Τα αστικά κράτη οργανώνουν και συμμετέχουν σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους για να υπερασπίσουν την ελευθερία τους και τα δικαιώματά τους στο ξεζούμισμα των εργαζομένων.
Δεν πρόλαβε να ανακοινωθεί το «αδιέξοδο» στις συνομιλίες για το Κυπριακό στην Ελβετία και οι εκβιασμοί χτύπησαν «κόκκινο»:
 Αποδοχή του διχοτομικού σχεδίου ή ντε φάκτο διχοτόμηση.
 Αμεση επανέναρξη των συνομιλιών, αλλιώς θα «εκπυρσοκροτήσει» το Κυπριακό και το ωστικό του κύμα θα διασχίσει το Αιγαίο και θα φτάσει μέχρι τη Θράκη.
 Τουρκικές απειλές και αμερικανικές προειδοποιήσεις για «θερμά επεισόδια».
Και μέσα σε όλα αυτά, η «πολυδιάστατη» εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης, που επιδεικνύει τη «σταθερότητα» της χώρας ως το μεγάλο «αβαντάζ» για να διεκδικήσει αναβάθμιση στη γεωπολιτική σκακιέρα. 
Το πόσο εύθραυστη είναι αυτή η «σταθερότητα» και με ποιους όρους επιβάλλεται στο λαό, δεν είναι δύσκολο να το καταλάβει κανείς. 
Αρκεί να δει το ναρκοπέδιο που ανοίγεται μπροστά του από την ολοένα και μεγαλύτερη εμπλοκή της χώρας στα σχέδια του ευρωατλαντικού άξονα.
Τέτοιο ρόλο έχει αναλάβει η κυβέρνηση και στο Κυπριακό. 
Δεν είναι τυχαία τα «καλά λόγια» που είχε να πει για το έργο της ο Αμερικανός πρέσβης σε συνέντευξή του την περασμένη Κυριακή, αποκαλύπτοντας ότι στα ζητήματα που ενδιαφέρουν τις ΗΠΑ, υπάρχει πλήρης ταύτιση απόψεων με την κυβέρνηση.
 Οτι η βάση της Σούδας, που έχει μεγάλη σημασία για τη στρατιωτική δράση του ΝΑΤΟ στην περιοχή, σε συνδυασμό με το ρόλο που καλείται να παίξει η χώρα ως κόμβος στην «ενεργειακή διαφοροποίηση» της Ευρώπης, είναι τα «εχέγγυα» της σταθερότητας σε ένα περιβάλλον που μοιάζει με κινούμενη λάβα.
«Ευτυχώς που δεν γίναμε Κούβα!»
Κλείνουμε την ανασκόπηση με το γεγονός που διέτρεξε και σημάδεψε ολόκληρη τη βδομάδα και με το οποίο άλλωστε ξεκινήσαμε. 
Το θάνατο του ιστορικού ηγέτη της Κουβανικής Επανάστασης Φιντέλ Κάστρο, τον οποίο αποχαιρετάει σήμερα ο λαός της Κούβας και οι λαοί σε όλον τον κόσμο. 
Ο Φιντέλ Κάστρο άφησε το στίγμα του στην Ιστορία του παγκόσμιου κομμουνιστικού - επαναστατικού κινήματος όσο ζούσε, γι' αυτό ο θάνατός του απασχόλησε τόσο τους απολογητές του καπιταλισμού.
Οσα γράφτηκαν αυτές τις μέρες, για τον «τύραννο» και «δικτάτορα» Κάστρο, για το «ανελεύθερο» και «καταπιεστικό» καθεστώς της Κούβας, δεν δείχνουν μόνο το μίσος της αστικής τάξης για ένα λαό που χάραξε επαναστατικά το δικό του δρόμο με τη στήριξη της Σοβιετικής Ενωσης και των άλλων σοσιαλιστικών κρατών, 
αλλά κυρίως το φόβο τους ότι το τέλος της Ιστορίας που με σιγουριά διακήρυξαν μετά την αντεπανάσταση το 1990 - '91, μπορεί να μην ήταν τέτοιο.

Ευτυχώς που δεν γίναμε Κούβα! 
Ευτυχώς, λένε, που νίκησε ο καπιταλισμός και έτσι συνεχίζουν οι εργαζόμενοι να μην ξέρουν τι θα τους ξημερώσει αύριο,
να παίζουν ακόμα και τη ζωή τους κορόνα - γράμματα στα νέα εργασιακά κάτεργα,
 να ζουν με πετσοκομμένες ανάγκες, να στερούνται βασικά δικαιώματα, οι νέοι να μην μπορούν να σχεδιάσουν το μέλλον τους, 
να κινδυνεύουν να δώσουν το αίμα τους για τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς.
Φανερώνουν έτσι πιο καθαρά τον ταξικό χαρακτήρα που δίνουν οι ίδιοι στις έννοιες ελευθερία και δημοκρατία. 
Ελευθερία και δημοκρατία είναι γι' αυτούς τους καπιταλιστές ό,τι υπερασπίζεται το δικαίωμά τους στην εκμετάλλευση, ό,τι υπερασπίζεται την καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής.
 Ομως, η απελευθέρωση των εργαζομένων προϋποθέτει το τέλος της εκμετάλλευσης και της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, τη στέρηση λοιπόν της ελευθερίας τους. 
Γι' αυτό βγάζουν αφρούς, γιατί ξέρουν 
ότι μπορεί να ζούμε σε περίοδο αντεπανάστασης,
 μπορεί οι παλιές γενιές των επαναστατών να φεύγουν, όμως η ζωή θα φέρει μπροστά νέες εξελίξεις, θα φέρει στην ημερήσια διάταξη την αναγκαιότητα και τη δυνατότητα οι λαοί, οι εργαζόμενοι να παλέψουν για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό.
Την Πέμπτη έχουμε απεργία
Η βδομάδα που έρχεται, είναι βδομάδα πανεργατικής πανελλαδικής απεργίας. 
Οι μέρες που απομένουν μέχρι την Πέμπτη, είναι κρίσιμες για την επιτυχία της. 
Οι εξελίξεις βοηθούν να ανοίξει πιο θαρρετά η συζήτηση στους χώρους δουλειάς για το ποια διέξοδος και ποια προοπτική χρειάζεται να ανοίγει μέσα από κάθε μικρή και μεγάλη μάχη. 
Στην επόμενη στροφή παραμονεύουν κίνδυνοι που απαιτούν ετοιμότητα, επαγρύπνηση και
 εγρήγορση από το λαό και το κίνημα. 
Οχι μόνο για να δοθεί απάντηση στην επίθεση του κεφαλαίου που μεγαλώνει,
 αλλά και για να μη χύσει ο λαός το αίμα του για τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα.
εδώ οι "πατριώτες" Όλοι Μαζί (!!)

το κείμενο   

05 Δεκεμβρίου, 2016

Μία αγκαλιά 9 βουλευτές: του ΣΥΡΙΖΑ, των Ανεξάρτητων Ελλήνων, της Χρυσής Αυγής, της Ένωσης Κεντρώων:


ΚΚΕ 
Σχόλιο για τη μετάβαση βουλευτών 
των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ - Χρυσής Αυγής 
στο Καστελόριζο 


Σε σχόλιό του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σχετικά με τη μετάβαση βουλευτών των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ - Χρυσής Αυγής στο Καστελόριζο αναφέρει:

«Η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ απ’ την πρώτη στιγμή δήλωσε ότι δεν πρόκειται να συμμετάσχει στις "παράτες" και τους ψευτολεονταρισμούς του υπ. Άμυνας, Π. Καμμένου, 
την ίδια στιγμή που αυτός και η κυβέρνησή του στηρίζουν, με όλους τους τρόπους, την παρουσία του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, 
η οποία αποτελεί παράγοντα αμφισβήτησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων και υπόθαλψης της τουρκικής επιθετικότητας.
Η σύνθεση τελικά της αποστολής, με τους κυβερνητικούς βουλευτές των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, αγκαλιά με τους φασίστες της Χρυσής Αυγής,
 δείχνει ότι τέτοιες ενέργειες ανοίγουν επικίνδυνους δρόμους».

Σημειώνεται ότι το πρωί, τις νησίδες Ρω και Στρογγύλη επισκέφθηκε ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, Πάνος Καμμένος, ο αναπληρωτής υπουργός, Δημήτρης Βίτσας και 9 βουλευτές, του ΣΥΡΙΖΑ, των Ανεξάρτητων Ελλήνων, της Χρυσής Αυγής, της Ένωσης Κεντρώων, μέλη της επιτροπής Εξωτερικών και Άμυνας της Βουλής, συνοδευόμενοι από τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ και τον αρχηγό ΓΕΣ. Στη συνέχεια θα μεταβούν στο Καστελόριζο.


Σπύρος Σούρλας
Εχει πολύ ενδιαφέρον πως ξαμολύθηκαν οικόσιτα των ξεπλένηδων των Ναζί,των ΑΝΕΛΛΣΥΡΙΖΑ,που τοσο καιρό τόχουν βουλώσει,γιά την ηθική,πολιτική και κοινωνικη εξόντωση των υποτελών τάξεων και κουνάνε τα δακτυλάκι,γιά την δήθεν 'έκτακτη εισφορά-ψίχουλο' σε συνταξιούχους.
Εχει πολυ ενδιαφέρον επίσης πως τα οικόσιτα,που τόχουν βουλώσει τόσο καιρό,για την εγκληματικη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών,γιά τις μεγάλες περικοπες επικουρικών συντάξεων (και όχι μόνο),γιά την αύξηση του ΦΠΑ (που φυσικά συνιστά άθλια ταξικη φορολόγηση,),γιά τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας,για την μεγάλη πτωχοποίηση περαιτέρω σημαντικου μέρους της κοινωνίας,γιά το ασφαλιστικό,που ειναι ότι πιό κατάπτυστο και δεν το τόλμησε ούτε ο Σαμαράς και τσακίζει συντάξεις,όρια συνταξιοδότησης και προνοιακά επιδόματα ,βγήκαν σήμερα στην ρούγα για να κουνήσουν το δακτυλάκι.
Εχει πολυ ενδιαφέρον που τα οικόσιτα,τα οποία τόσο καιρό,δεν εχουν βγάλει κιχ,γιά την τρομακτικη αύξηση της κατάθλιψης,των καρδιαγγειακών και των ,εγκεφαλικών κουνάνε το δακτυλακι.και έχουν και το θράσος να λένε πως έτσι δεν θα πεθάνουν άνθρωποι με την 'έκτακτη εισφορά ψίχουλο'.
Εχει πολυ ενδιαφέρον που τα οικοσιτα τοσο καιρό στηρίζουν ολο τον φασιστικό και αυριανιστικο εσμό φυλλαδων και blogs της κλικας Μαξίμου,αλλά και εθνικια ,σεξιστές υπουργους που ψυχιατρικοποιούν αποθρασυμένοι παρέα με λουμπεναριά καθε αντιφρονούντα.
Ακόμα περισσότερο ενδιαφέρον έχει που αυτά τα γελοία νούμερα,επαναφέρουν όλη την αντιπολιτική παπαρολογία περί 'κακού Σόϊμπλε΄,όπως ακριβώς ειχε κανει τον Ιούλιο του 15 όλο το Αυριανιστικό (άρα φασιστικό) σύστημα των ΑΝΕΛΛΣΥΡΙΖΑ,,είτε γιά οσους ειχαν αποχωρήσει από το Μουσσολινικό μόρφωμα,ειτε για αριστερούς και κομμουνιστές,που δεν είχαν ποτέ σχεση με αυτό..
Ξεχνουν τα αντιπολιτικα παπαγαλάκια,πως ο Σόϊμπλε αποτελεί ένα πρόσωπο ,-μέλος της Γερμανικης κυβέρνησης ,που είναι πλήρως εναρμονισμένο ,με το σύνολο της πολιτικης της ,γεγονός που αποδεικνύεται από το ότι στο συνέδριο της Χριστιανοδημοκρατίας η αρχηγός του κόμματος Μέρκελ αποθέωσε 'ΕΙΔΙΚΑ αυτόν
Ξεχνούν τα αντιπολιτικά παπαγαλάκια της πλάκας,πως ενωμένοι Χριστιανοδημοκράτες και σοσιαλδημοκράτες σε αγαστή συνεργασια με την εδώ αστικη τάξη και τον ΣΕΒ,αλλά και τα σφουγκαρόπανά της δηλαδή τους ΑΝΕΛΛΣΥΡΙΖΑ εφαρμόζουν μια ταξικά εγκληματικη πολιτική...άγριας λιτότητας και περικοπών,που οδηγεί όλο και περισσότερους ανθρώπους στην εξόντωση και στην απελπισία.
Ο Γκαιμπελισμός του πιό λούμπεν μορφώματος αστικης διαχειρισης ,δεν εχει προηγούμενο στην Μεταπολιτευση και πλέον το ψέμμα δεν έχει απλά 'κοντά ποδάρια',αλλά γυρίζει στα μούτρα τους.......
Σύντομα θα έρθει η ώρα,που δεν θα τολμάνε να ξεμυτίσουν από τα λαγούμιά τους,οι ξεπλένηδες των Ναζί στο Καστελόριζο.

04 Δεκεμβρίου, 2016

Για Δεκέμβρη 44: ακόμη παλεύουν να Μάς ενσωματώσουν στο σύστημά Τους:


Αστικές και οπορτουνιστικές ερμηνείες για το Δεκέμβρη του 1944
Το εξώφυλλο της έκδοσης από τη «Σύγχονη Εποχή»
Το εξώφυλλο της έκδοσης από τη «Σύγχονη Εποχή»
Στις 3 Δεκέμβρη 1944, έγινε μεγάλο συλλαλητήριο με απόφαση του ΚΚΕ και του ΕΑΜ στην Πλατεία Συντάγματος, κόντρα στην απόφαση κυβέρνησης Παπανδρέου και Αγγλων για διάλυση του ΕΛΑΣ, της Εθνικής Πολιτοφυλακής όχι όμως και της Ορεινής Ταξιαρχίας και του Ιερού Λόχου (ένοπλα αστικά τμήματα). 
Είχαν αποφασίσει επίσης γενική απεργία τη Δευτέρα 4 Δεκέμβρη. 

Το συλλαλητήριο χτυπήθηκε με τα όπλα αφήνοντας 21 νεκρούς και 140 τραυματίες. 
Στις 4 Δεκέμβρη μια τεράστια διαδήλωση συνοδεύει τα θύματα της ένοπλης αστικής βίας στην «τελευταία τους κατοικία». 

Μπροστά δέσποζε το πανό που έγραφε: «Οταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας, διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα». 
Οι αστοί ξαναχτυπούν με όπλα. Ετσι άρχισε η ένοπλη σύγκρουση του ηρωικού Δεκέμβρη που κράτησε 33 μέρες.
Σήμερα παρουσιάζουμε ένα μέρος της εισαγωγής από την έκδοση της «Σύγχρονης Εποχής» «Δεκέμβρης του '44 κρίσιμη ταξική σύγκρουση» που επιμελήθηκε το Τμήμα Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ.
***
Η ιδεολογικοπολιτική διαπάλη, για τον ηρωικό ένοπλο αγώνα του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ, το Δεκέμβρη του 1944, εναντίον του βρετανικού στρατού στην Ελλάδα και των εγχώριων συμμάχων του, 
υπήρξε σκληρή και συνεχίζεται αμείωτη, παρά το γεγονός ότι μας χωρίζουν εβδομήντα χρόνια από εκείνα τα γεγονότα. Μάλιστα, ανάλογα και με την κάθε φορά πολιτική συγκυρία, η διαπάλη αποκτά πιο οξυμένο χαρακτήρα. 
Δείχνει και αυτό με τον δικό του τρόπο, πόσο επίκαιρα είναι μια σειρά βασικά συμπεράσματα που προκύπτουν από εκείνον τον μεγάλο λαϊκό αγώνα.
Κατά τον Γεώργιο Παπανδρέου, πρωθυπουργό στην κυβέρνηση «εθνικής ενότητας» από τον Απρίλη του 1944 έως τις αρχές Γενάρη 1945, ο Δεκέμβρης ήταν «Στάσις και έγκλημα»1 του ΚΚΕ και του ΕΑΜ, μιας ένοπλης μειοψηφίας, όπως έλεγε. 
Τον ίδιο χαρακτηρισμό έχουν δώσει για τον Δεκέμβρη σειρά αστών πολιτικών εκείνης της περιόδου και μεταγενέστεροι, όπως ο Θεμιστοκλής Τσάτσος.2 
Δεν αναφερόμαστε στους χαρακτηρισμούς που έχει δώσει στον Δεκέμβρη η προπαγάνδα της φασιστικής εκδοχής,
 γιατί βασικά καλύπτεται από τους προηγούμενους αστούς πολιτικούς.


Σύμφωνα με άλλους του σοσιαλδημοκρατικού τόξου, όπως ο δικηγόρος Σταύρος Κανελλόπουλος, στέλεχος του ΕΑΜ και της Ενωσης Λαϊκής Δημοκρατίας (ΕΛΔ), ο Δεκέμβρης ήταν μια «πεπονόφλουδα της αγγλικής πολιτικής».
3 Πρόκειται για ευρύτατα διαδεδομένη άποψη, ιδιαίτερα στις άμεσες μετά τον Δεκέμβρη δεκαετίες, που με διάφορες παραλλαγές έχουν υιοθετήσει μια σειρά ιστορικών
Για παράδειγμα, ο Περικλής Ροδάκης έγραψε: «Το Δεκέμβρη 1944 τον επέβαλαν οι Αγγλοι (...) Το ΚΚΕ και ΕΑΜ (...) σύρθηκε στη σύγκρουση. Μπορούσε να αποφύγει αυτήν την σύγκρουση, όπως έκαναν κι όλα τα ΚΚ της Δ. Ευρώπης».4

Στο χώρο της λαθολογίας κινήθηκε και ο Λεωνίδας Κύρκος, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι ο Δεκέμβρης «...από πολιτική πλευρά υπήρξε τραγικό λάθος».5
Οι εκτιμήσεις αυτές, δεν είναι απλώς λαθεμένες,
αλλά επιπλέον συμβάλλουν στην καταπολέμηση του επαναστατικού κινήματος και στην ενσωμάτωσή του στο σύστημα. 
Και γράφονταν αυτά, ενώ ένας λαός είχε πάρει τα όπλα και έδινε απλόχερα ακόμα και τη ζωή του.
Από τους νεότερους της αστικής ιστοριογραφίας, ο Μαρκ Μαζάουερ, θέτει τα ερωτήματα: «Επρόκειτο για την αρχή της κατάληψης της εξουσίας από τους κομμουνιστές ή για μια αυθόρμητη αντίδραση της Αριστεράς ενάντια στη βία και τις προκλήσεις της Δεξιάς;».6 
θεωρώντας ότι αυτό το ερώτημα ακόμα δεν έχει απαντηθεί, ενώ κάνει λόγο για τη «Δεξιά» μόνο, παρακάμπτοντας επιτήδεια το ρόλο των «Κεντρώων» κομμάτων. 
Ισχυρίζεται, επιπλέον, πως η ηγεσία της Σοβιετικής Ενωσης «είχε κάνει ξεκάθαρο στην ηγεσία του ελληνικού Κομμουνιστικού Κινήματος ότι δεν επικροτούσε την κατάληψη της εξουσίας διά της βίας», επειδή «οι διαπραγματεύσεις του Τσώρτσιλ με τον Στάλιν είχαν καταλήξει σε μια συμφωνία που η Ελλάδα τότε αγνοούσε και η οποία παρέδιδε ρητά τη χώρα στη βρετανική σφαίρα επιρροής».7


Ηταν αντίθετη η σοβιετική πλευρά με τον ένοπλο αγώνα του Δεκέμβρη; 
Δεν έχουν βρεθεί αρχειακά ντοκουμέντα που να επιβεβαιώνουν την απάντηση θετικά ή αρνητικά. 
Ομως, έχει αναφερθεί μαρτυρία για θετική θέση του συνταγματάρχη Γκριγκόρι Ποπόφ,8 επικεφαλής της σοβιετικής στρατιωτικής αποστολής που βρισκόταν τότε στην Ελλάδα, ενώ στις 15 - 26 Δεκέμβρη 1944, ο Τρ. Κοστόφ έστειλε ραδιοτηλεγράφημα προς τον Γ. Σιάντο, σχετικά με τη γνώμη του Γκεόργκι Ντιμιτρόφ, όπου αναφερόταν: «Ο παππούς συμβουλεύει ο αγώνας να συνεχιστεί. Εμείς κάνουμε καθετί το δυνατό».9

Ως συνέπεια, είναι ανεδαφική η άποψη του Μαζάουερ, ο οποίος απλώς επαναφέρει το γνωστό και χιλιοειπωμένο έως και σήμερα «μοίρασμα του κόσμου» από τις «Μεγάλες Δυνάμεις», που χυδαιοποιεί τα όρια της διαπάλης σοσιαλισμού - καπιταλισμού 
και συσκοτίζει το γεγονός ότι αυτά τα όρια καθορίζονταν από τον διεθνή συσχετισμό δυνάμεων και όχι από κάποιες υπόγειες συμφωνίες.
Τα ίδια, δηλαδή για συμφωνία Τσόρτσιλ - Στάλιν τον Οκτώβρη του 1944 στη Μόσχα, που οι βάσεις της είχαν τεθεί από το Μάη, έγραψε και ο Βάσος Μαθιόπουλος: «...στις αρχές Μαΐου του 1944 κρινόταν στην πραγματικότητα η μετα-πολεμική μοίρα της Ελλάδας, τουλάχιστον για τριάντα χρόνια». Πρόσθεσε επίσης ότι «... στην πραγματικότητα ανεξάρτητη έγινε η χώρα από τις 24 Ιουλίου 1974, ημέρα που κατέρρευσε η δικτατορία των συνταγματαρχών».10 
Είναι φανερή η προσπάθεια του συγγραφέα να συγκαλύψει τη συμμαχία ανάμεσα στις ξένες και ελληνικές αστικές δυνάμεις και την απροκάλυπτα δολοφονική στάση τους απέναντι στο ΕΑΜικό κίνημα. 
Δεν εξηγεί επιπλέον, τι άλλαξε επί της ουσίας μετά το 1974 στις διασυμμαχικές αστικές σχέσεις και γενικά στο ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο, όσον αφορά την ταξική τους στόχευση απέναντι στο ΚΚΕ και στο εργατικό - λαϊκό κίνημα.
Ομως, τα αστικά συμφέροντα, όπως και τα εργατικά, είναι παγκοσμίως ενιαία για κάθε πλευρά και δεν διαχωρίζονται με βάση την εθνική κυριαρχία. 
Ετσι, μόνο ως προπαγανδιστικό πυροτέχνημα μπορεί να εκληφθεί ο ισχυρισμός του ίδιου: «...Αν οι παράγοντες - κυβέρνηση και ΕΑΜ - συμφωνούσαν πραγματικά, ότι η υπόθεση του τόπου ήταν αποκλειστικά και κυρίαρχα δική τους κι όχι του στρατηγού Σκόμπι και του διπλωματικού συμβούλου Ρέτζιναλντ Λήπερ, ίσως ο Δεκέμβρης να είχε αποφευχθεί...»!11

Αντιγράφοντας ουσιαστικά τους Παπανδρέου και Τσάτσο, ο Στάθης Καλύβας, του πανεπιστημίου Γέιλ, έγραψε ότι «Τα Δεκεμβριανά ήταν στρατιωτικό κίνημα...».12
Προσπερνά έτσι και κρύβει, διά της διαστρέβλωσης, την πραγματικότητα ότι στις 33 μέρες του Δεκέμβρη συμμετείχε στον αγώνα ένας τεράστιος όγκος λαϊκών μαζών και όχι κάποιοι πραξικοπηματίες που καιροφυλακτούσαν στο σκοτάδι. 
Η θέση των τελευταίων βρίσκεται στην τάξη που υπερασπίζει ο Καλύβας, ο οποίος επίσης υποστήριξε: «Τα Δεκεμβριανά αποτέλεσαν την κολυμβήθρα του Σιλωάμ, όπου αναβαπτίστηκαν ως εθνικόφρονες και αντικομμουνιστές κάθε λογής δοσίλογοι».
«Ξεχνά» ότι την πρώτη κυβέρνηση των δοσιλόγων (Γεωργίου Τσολάκογλου) είχε χαιρετίσει το 1941 σχεδόν το σύνολο του αστικού πολιτικού κόσμου (Γ. Παπανδρέου, Π. Κανελλόπουλος, Δημ. Μάξιμος, Κ. Τσαλδάρης, Στέφ. Στεφανόπουλος, Πέτρος Ράλλης, Θεόδ. Πάγκαλος, Στυλ. Γονατάς, Θεόδ. Τουρκοβασίλης και πλειάδα άλλων).13 
Επιπλέον: Η ίδρυση των Ταγμάτων Ασφαλείας, ανεξάρτητα από το ότι συγκροτήθηκαν τελικά το 1943, είχε προταθεί στους Γερμανούς από την κυβέρνηση Τσολάκογλου το 1941, την κυβέρνηση που συνεχάρη ο αστικός πολιτικός κόσμος. Δηλαδή, τότε που όχι μόνο δεν είχε υπάρξει ο Δεκέμβρης, αλλά δεν υπήρχαν ούτε το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ, ενώ το ΚΚΕ αριθμούσε μερικές εκατοντάδες μέλη.
Ο ίδιος θεωρεί ως «σημαντικό άρθρο»14 κείμενο του Γρηγόρη Φαράκου (1996), στο οποίο ο τελευταίος υποστήριξε:
«...το σύνδρομο της κατάληψης της εξουσίας με σταλινικό τρόπο υπήρχε στην ηγεσία του ΚΚΕ. Η ηγεσία του κόμματος δεν είχε, ουσιαστικά, απομακρυνθεί από τη σταλινική αντίληψη: τη βίαιη, δηλαδή, κατάληψη της εξουσίας. Βέβαια, το ΚΚΕ ήθελε και διακήρυσσε την πολιτική της εθνικής ενότητας, κυρίως όμως στον βαθμό που η πολιτική αυτή θα του άνοιγε την προοπτική της εξουσίας».
Θα ήταν τελείως παράδοξο αν το ΚΚΕ, ακολουθώντας την πολιτική της «εθνικής ενότητας» (ανεξάρτητα από το ότι αυτή ήταν λαθεμένη), παραμέριζε από τον ορίζοντά του την προοπτική της εξουσίας. 
Ομως, ο συγγραφέας δεν πήρε καν υπόψη του ότι το ΚΚΕ ακολούθησε τον κοινοβουλευτικό δρόμο συμμετέχοντας στην κυβέρνηση «εθνικής ενότητας» μετά από το Λίβανο,
 και πίστευε ότι θα επέβαλλε τη διεξαγωγή αδιάβλητων εκλογών, τις οποίες εκτιμούσε ότι θα κέρδιζε το ΕΑΜ. 
Αρα τα περί βίαιης κατάληψης της εξουσίας ήταν ανύπαρκτα.
Αλλά υπάρχει και το εξής ερώτημα: Γιατί είναι θεμιτή η χρήση της αστικής βίας, 
ενώ είναι αθέμιτη (τάχα σταλινικής αντίληψης...) η χρήση της λαϊκής βίας ενάντια σε μια μειοψηφία - δυνάστη της πλειοψηφίας του πληθυσμού; 
Και γιατί δεν είναι δημοκρατική κάθε μορφή πάλης (και η ένοπλη), όταν ένας λαός έτσι θα αποφασίσει να κάνει;
Αντί επιλόγου
Ο Δεκέμβρης του 1944 ήταν συνέχεια της πάλης του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ στην Κατοχή, του απελευθερωτικού κινήματος, στο οποίο ηγήθηκε το ΚΚΕ. 
Ηταν το προοίμιο της τρίχρονης εποποιίας του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ), 
της κορυφαίας ταξικής σύγκρουσης στην Ελλάδα κατά τον 20ό αιώνα.
Η αντίθεση κεφαλαίου - εργασίας, που, εξ αντικειμένου, διαπερνούσε την ελληνική κοινωνία και τα προηγούμενα χρόνια, τον Δεκέμβρη πρόβαλε με μεγαλύτερη οξύτητα, καθώς είχε φύγει από τη μέση ο παράγοντας της ξένης Κατοχής.
Στις μάχες των 33 ημερών, πρωταρχικά αναδείχτηκαν η μαζική - λαϊκή οργάνωση και αυτενέργεια, η συλλογικότητα, η αλληλεγγύη και η πολιτική επαγρύπνηση, μαζί με την αυτοθυσία σ' έναν αγώνα που δόθηκε με πρωταγωνιστές την εργατική τάξη και το κόμμα της, το ΚΚΕ.
Παραπομπές:
1. Γεωργίου Παπανδρέου, «Ο Δεκέμβριος 1944», «Καθημερινή», 2 Μάρτη 1948.
2. Θ. Δ. Τσάτσου, «Ο Δεκέμβριος 1944», Αθήναι, 1945, Βιβλιοθήκη του Δημοκρατικού Σοσιαλιστικού Κόμματος.
3. Ιωάννα Παπαθανασίου, «"Διαμάντι της Αντίστασης" ή "Πεπονόφλουδα της αγγλικής πολιτικής"», στο Συλλογικό, «Δεκέμβρης 1944, Μύθοι και Πραγματικότητες», σελ. 55, έκδ. «Η Αυγή», 8 Δεκέμβρη 2013.
4. Περικλή Ροδάκη, «Δεκέμβρης 1944», σελ. 215, εκδ. «Επικαιρότητα», Αθήνα, 1984.
5. Λεωνίδας Κύρκος, «Ανατρεπτικά», σελ. 129, εκδ. «Προσκήνιο», Αθήνα, 1995.
6. Mark Mazower, «Πρόλογος» στο Συλλογικό, «Μετά τον Πόλεμο», σελ. 14, εκδ. «Αλεξάνδρεια», Αθήνα, 2004.
7. Ο.π.
8. Σύμφωνα με μία μαρτυρία που αφορά τη σοβιετική στρατιωτική αποστολή: «Ηταν σύμβουλοι διαπιστευμένοι. Δεν εκδηλώνονταν παρά μονάχα σε έναν άνθρωπο, τον καθοδηγητή του Κόμματος. Δεν ήταν άνθρωποι που φλυαρούσαν. Πάντως, γεγονός αναμφισβήτητο είναι ότι εκεί που έπρεπε να πάρουν θέση για θέματα καθοριστικά, παίρνανε. Οχι οι ίδιοι, έπαιρνε η Σοβιετική Ενωση. Φυσικά, ήταν ενημερωμένοι, έπαιρναν μέρος σε συσκέψεις με την ηγεσία του ΚΚΕ, αλλά είχαν και ξεχωριστές συναντήσεις. Στις παραμονές της σύγκρουσης του Δεκέμβρη, ο Ποπώφ γνωρίζει και συστήνει όχι συνθηκολόγηση, αλλά στάση ενεργητική». (Φοίβος Ο. Οικονομίδης, «Το σύνδρομο του Οδυσσέα», σελ. 37, εκδ. «Ορφέας», Αθήνα, 1999. Ο συγγραφέας αναφέρεται σε μαγνητοφωνημένη συνομιλία του με τον Βάσο Γεωργίου (27 Νοέμβρη 1997), προσωπικό γραμματέα του Γ. Σιάντου).
9. Κεντρικά Κομματικά Αρχεία ΚΚ Βουλγαρίας, όπως παρατίθεται στο «Φοίβος Οικονομίδης, Ο Δεκέμβρης του '44 και η διεθνής σημασία του», σελ. 67, εκδ. «Ορφέας», Αθήνα, 2005.
10. Βάσος Π. Μαθιόπουλος, «Ο Δεκέμβριος του 1944», σελ. 90, εκδ. «Νέα Σύνορα - Α. Α. Λιβάνη», Αθήνα, 1994.
11. Ο.π., σελ. 357.
12. Stathis Kalyvas@Skalyvas
13. Γεωργίου Κ. Σ. Τσολάκογλου, «Απομνημονεύματα», σελ. 165, έκδ. «Ακροπόλεως», Αθήναι, 1959.
14. Στάθης Καλύβας, «Η επιλογή της βίαιης ρήξης», «Το Βήμα», 5 Δεκεμβρίου 2004.

4/12/16 rizospastis

ο πρώην Δήμαρχος της Ζακύνθου Mποζίκης:

Μας στείλανε σε Αυτοκόλλητο την Άποψη του  πρώην Δημάρχου της  Ζακύνθου και Σας την παρουσιάζουμε:

η Άμεση Απάντηση ☺ από ψηφοφόρο Του: 

τρέξτε να Του κάνετε λάικ 
του έμειναν Για Συμπαράσταση 
μόνο οι ΧρυσΑυγίτες !!


Tania  Ευχαριστούμε !!

τα Παιδιά Μας με χρώματα και μουσικές Ενώνουν τις φωνές Τους: 23 Δεκέμβρη-18:30 στο 7ο Γυμνάσιο Νέας Ιωνίας

School Art Festival: 

,,θέλουμε να εκφραστούμε μέσα από τη μουσική, το θέατρο, το σκίτσο, τις νέες τεχνολογίες – video, την ποίηση και όλα τα είδη τέχνης,,
,,θέλουμε να δημιουργήσουμε, αλλά συναντάμε αμέτρητα εμπόδια για να το κάνουμε. Από το ασφυκτικό καθημερινό πρόγραμμα, από το σπίτι στο σχολείο και μετά στο φροντιστήριο, μέχρι τις ελλείψεις υποδομών στα σχολεία και τις γειτονιές μας,,

School Art Festival: 

23 Δεκέμβρη από τις 18:30 στην Πολυγωνική αίθουσα του 7ου Γυμνασίου Ν.Ιωνίας (Εμμ. Παππά 6 & Φιλελλήνων)

ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΜΕ, ΤΡΑΓΟΥΔΑΜΕ… ΓΙΑ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ!
Από την αρχή της χρονιάς οι μαθητές αποδείξαμε πως δεν εγκαταλείπουμε τα όνειρα και τις ανάγκες μας για μόρφωση και ζωή με δικαιώματα. Σε κάθε σχολείο και κάθε γειτονιά συζητήσαμε, ανταλλάξαμε τις σκέψεις και τους προβληματισμούς μας, οργανώσαμε τον αγώνα μας, πλημμυρίσαμε τους δρόμους με τα πανό, τα συνθήματά μας…
Δεν σταματήσαμε, δεν σταματάμε…
ο αγώνας μας συνεχίζεται γιατί όλα όσα κάνουν το σχολείο και τη ζωή μας χειρότερη παραμένουν, είναι εδώ…
Εδώ όμως είμαστε και εμείς! Ακόμα πιο αποφασισμένοι να συνεχίσουμε! …
Kαι στους δρόμους να ξαναβγούμε, αλλά και μέσα από την πολιτιστική μαθητική δημιουργία να προβάλουμε τις ανάγκες μας για ένα σχολείο που δε θα μας εξοντώνει αλλά θα μας μορφώνει πραγματικά, για ένα σχολείο που θα δίνει βήμα στην ανάγκη μας για δημιουργία, στην ουσιαστική επαφή μας με τις τέχνες, τον πολιτισμό και τον αθλητισμό. Να διεκδικήσουμε χώρους και υποδομές για τις πολιτιστικές και αθλητικές σχολικές ομάδες.
23 Δεκέμβρη από τις 18:30 στο 7ο Γυμνάσιο Νέας Ιωνίας με χρώματα και μουσικές ενώνουμε τις φωνές μας, 
εκφράζουμε τις ανησυχίες, τα όνειρα και τις διεκδικήσεις μας για όσα μας ανήκουν και μας στερούν οι κυβερνήσεις και οι συνεργάτες τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση και αλλού…
Δεν τους χαρίζουμε τα όνειρά μας!
Συνεχίζουμε τον αγώνα μας με πολλές μορφές και τρόπους!
Σε κάθε σχολείο συζητάμε και οργανώνουμε τη συμμετοχή μας στο μεγαλύτερο μαθητικό πολιτιστικό φεστιβάλ πριν κλείσει η χρονιά!
Θα είμαστε εκεί όλοι οι μαθητές και οι πολιτιστικές μαθητικές ομάδες:
  • που δεν εγκαταλείπουμε τα όνειρα και τις ανάγκες μας για μόρφωση και ζωή με δικαιώματα
  • που θέλουμε να εκφραστούμε μέσα από τη μουσική, το θέατρο, το σκίτσο, τις νέες τεχνολογίες – video, την ποίηση και όλα τα είδη τέχνης.
  • που θέλουμε να δημιουργήσουμε, αλλά συναντάμε αμέτρητα εμπόδια για να το κάνουμε. Από το ασφυκτικό καθημερινό πρόγραμμα, από το σπίτι στο σχολείο και μετά στο φροντιστήριο, μέχρι τις ελλείψεις υποδομών στα σχολεία και τις γειτονιές μας, αλλά και το γεγονός πως για να ασχοληθούμε με τα ενδιαφέροντά μας πρέπει οι οικογένειες μας να δώσουν ένα σκασμό λεφτά.
  • που θέλουμε μέσα από τις μελωδίες μας, αλλά και κάθε είδος τέχνης να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας στα χιλιάδες προσφυγόπουλα που είναι εγκλωβισμένα χωρίς τη θέλησή τους στη χώρα μας και παράλληλα να υψώσουμε τείχος στους φασίστες και το ναζιστικό τους δηλητήριο, να δημιουργήσουμε και να αγωνιστούμε ενάντια στον πόλεμο.
23 Δεκέμβρη οργανώνουμε τη δική μας γιορτή δημιουργίας, προβάλλουμε το καλλιτεχνικό μας έργο και αποδεικνύουμε και μ’ αυτό τον τρόπο ότι οι μαθητές δρούμε συλλογικά, στον αγώνα, στο μάθημα, στο τραγούδι, στη ζωή!
ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ!!!
Δηλώσεις συμμετοχής σχολείων, ομάδων, μαθητών:
e-mail: mathitesgr1@gmail.com
fb: mathites.gr
Τηλέφωνο: 6979363230, 6986191801
Δηλώσεις συμμετοχής μέχρι 15/12.
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΜΑΘΗΤΩΝ ΑΘΗΝΑΣ
Από εδώ μπορείτε να κατεβάσετε την ανακοίνωση