ΠΡΟΣ: «Ναι...Ναίδες» και «ΟΥΓΚαυγίτες» "ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΥΣ" ΜΑΣ !!

Λοιπόν ; Όλοι αυτοί που σήμερα τολμούν να μιλούν για το προσφυγικό, τι έλεγαν τότε ; 

Ποιός από όλους είπε ένα «ΟΧΙ» ; Ποιος είπε έστω ένα «ΜΑ …» ; 

Όλοι οι «Ναιναίδες» κι οι «ΕΕδες» είπαν στα αφεντικά τους αυτό που ξέρουν να λένε πάντα «YES SER» και μάλιστα στη στάση που έχουν συνηθίσει : στα γόνατα. Και πανηγύριζαν κιόλας.

TΟ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ ΚΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΚΑΘΕΝΟΣ.

ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΠΑΛΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ.

Από το 1985 και μέχρι το καλοκαίρι του 1987 ήμουν φαντάρος στην Πέτρα της Λέσβου. Από τότε ακόμα ερχόταν κάποιοι πρόσφυγες στις ακτές της Βόρειας Λέσβου. Τότε, που δεν υπήρχαν FRONTEX, ΜΚΟ κλπ, την περισυλλογή των προσφύγων την έκανε ο Στρατός. Κι ο συγχωρεμένος ο Βενιζέλος, που είχε το μαντρί του δίπλα στη θάλασσα και τους έβρισκε πρώτος τα χαράματα. Περιπολούσαμε τα χαράματα από την Εφταλού μέχρι τις "δυο πέτρες". Σχεδόν πάντα στην περίπολο αυτή, ήμασταν στρατιώτες από τα γύρω χωριά. Εγώ, ο Αχιλλέας, ο Στέλιος, ο Στρατής, ο Αλέκος κλπ. Τους πρόσφυγες τους μαζεύαμε, τους βάζαμε σ’ ένα "REO" και δεν ξανακούγαμε τίποτα πια γι’ αυτούς. Που τους πήγαιναν ;

Λίγα χρόνια μετά, κάποιο Πάσχα, καθώς κοιμόμουν πρωί στο δωμάτιό μου στο Μόλυβο, πάνω ακριβώς από το φούρνο του χωριού, ένα σούσουρο σήκωσε τη γειτονιά. Ξεχώριζα κάποιες "λέξεις κλειδιά" : "Ήρταν πάλι, "ψουμί τσι γάλα", "είνι πουλά μουρέλια". Οι γυναίκες του "Κόπανου", της προσφυγικής γειτονιάς μας έτρεξαν να κάνουν αυτό που ξέρουν καλά : να τους περιθάλψουν. Ήταν καμιά τριανταριά, έξω από την αστυνομία. Νέοι και οικογένειες νέων με μικρά παιδιά. Συζήτησα μαζί τους. Άλλος πήγαινε στην Αυστρία πούχε αδερφή. Άλλος ήθελε να πάει στον Καναδά πούχε θείο. Όλοι κάπου συγκεκριμένα. Ήρθε μια κλούβα της αστυνομίας. Τους πήρε. Έφυγαν. Δεν τους ξαναείδε κανείς Μυτιληνιός.

ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ ΤΗ ΦΕΡΝΕΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ.
ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΠΟΙΟΣ ΤΟΝ ΦΕΡΝΕΙ ;

Ύστερα ήρθε η καταραμένη δεκαετία του ‘90. Οι σύμμαχοι και εταίροι μας, απελευθερώθηκαν από τη βαριά σκιά της "κόκκινης αρκούδας" κι άρχισαν να ετοιμάζουν ανεμπόδιστοι τους πολέμους τους για τα πετρέλαια και τις άλλες πλουτοπαραγωγικές πηγές. Μαζί με τους πολέμους τους, σχεδίασαν και τα "Δουβλίνα" τους, αλλά και τις ΜΚΟ τους.

Στην αρχή στο Μόλυβο όταν μάθαιναν για ένα πόλεμο π.χ. στο Ιράκ, ήξεραν ότι "περιμένουμε Ιρακινούς". Πρώτο φυσικά το λιμενικό. Με τα χρόνια έγιναν όλοι πιό διορατικοί. Μόλις πει κάποιος πρόεδρος των ΗΠΑ ότι π.χ. "ο Καντάφι έκλασε" ή "η Συρία δεν έχει δημοκρατία", ξέρουν όλοι οι Μολυβιάτες κι οι Σκαμιώτες : "περιμένουμε Σύριους ή Λύβιους".

ΜΙΑ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΠΑΛΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ... ΜΕ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥΣ.

Πήραν λοιπόν κι οι ΕΕδες του ΝΑΤΟ τα μέτρα τους. Είπαν απλά : "Οι πρόσφυγες που έρχονται στη χώρα, μένουν εκεί". Αργότερα το προσδιόρισαν πιό αυστηρά. “Οι πρόσφυγες δεν μένουν γενικά στη χώρα που βγήκαν, αλλά μένουν στο νησί που βγήκαν". Με λίγα λόγια δημιούργησαν το πρόβλημα, με τη συμφωνία των Ελληνικών κυβερνήσεων και μας είπαν "τώρα διαχειριστείτε το". Δηλαδή "κόψτε τον κώλο σας". Κι οι Ελληνικές κυβερνήσεις λένε "ΟΚ" και κόβουν τους κώλους των προσφύγων και των κατοίκων των νησιών.
Δουβλίνο Ι (1990 - Κωσταντίνος Μητσοτάκης - Α. Σαμαράς),
Δουβλίνο ΙΙ (2003 - Κώστας Σημίτης),
Δουβλίνο ΙΙΙ (2008 - Κώστας Καραμανλής),
Συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας (2016 - Αλέξης Τσίπρας).

ΚΟΙΤΑ ΠΟΙΟΙ ΤΟΛΜΑΝ ΝΑ ΜΙΛΑΝΕ.

Λοιπόν ; Όλοι αυτοί που σήμερα τολμούν να μιλούν για το προσφυγικό, τι έλεγαν τότε ; Ποιός από όλους είπε ένα «ΟΧΙ» ; Ποιος είπε έστω ένα «ΜΑ …» ; Όλοι οι «Ναιναίδες» κι οι «ΕΕδες» είπαν στα αφεντικά τους αυτό που ξέρουν να λένε πάντα «YES SER» και μάλιστα στη στάση που έχουν συνηθίσει : στα γόνατα. Και πανηγύριζαν κιόλας.

ΚΚΕ : "ΔΩΣΤΕ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΑ ΕΓΓΡΑΦΑ".

Ο μόνος που μιλούσε τότε ενάντια σ’ αυτές τις συμφωνίες ήταν το ΚΚΕ. Ο μόνος που έλεγε από την πρώτη στιγμή «δώστε στους πρόσφυγες ταξιδιωτικά έγραφα να πάνε όπου θέλουν κι όπου σκοπεύουν» ήταν το ΚΚΕ. Οι άλλοι ταυτίστηκαν με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ και στους πολέμους και στην αισχρή κι απάνθρωπη διαχείριση του προσφυγικού. Ακόμα και τώρα μας καλούν να διαχειριστούμε την κρίση. Έκλεισαν όλο το νησί μέσα στη γυάλα με τους χιλιάδες πρόσφυγες και λένε "κανονίστε". Τι να έλεγαν άλλωστε. Η όποια λύση προϋποθέτει σύγκρουση με την πολιτική της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ. Κι όλοι αυτοί δεν είναι για τέτοια.

"ΤΟΤΕ ΗΤΑΝ ΛΙΓΟΙ ΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ".

Σωστά. Τώρα είναι πάρα πολλοί σε σχέση με το 1987. Κι είναι πάρα πολλοί για να τους αντέξει η Μόρια κι η Χίος κι η Σάμος. Ψάξτε λοιπόν, ποιος φταίει. Κι απευθύνετέ σ’ όλους τους φωστήρες δυο ερωτήματα :

1. Γιατί έπαψαν να είναι "ελάχιστοι" οι πρόσφυγες κι έγιναν πολλοί ; Ποιός κάνει τον πόλεμο που τους διώχνει από το σπίτι τους ; Ποιός στραγγίζει τις χώρες τους από κάθε ίχνος πλούτου ( π.χ. η Νιγηρία είναι η πρώτη χώρα σε πετρέλαιο στην Αφρική κι η πιό φτωχή χώρα του κόσμου). Ποιοί Έλληνες έδωσαν γη και ύδωρ σ’ αυτούς τους στρατούς που προκαλούν τον πόλεμο ;

2. Ποιός απαγορεύει την έξοδο των προσφύγων από το νησί μας και τη χώρα μας ; Ποιός Έλληνας ψήφισε και υπέγραψε αυτές τις συμφωνίες που τους εγκλωβίζουν ; Και ποιος υποστήριζε χρόνια τώρα αυτά τα σκυμμένα δουλικά των ΕΕ και ΝΑΤΟ, που τα λέγανε κυβερνήσεις ; Με ποιο δικαίωμα τολμούν σήμερα ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και λοιπές ΕΥΡΩΝΑΤΟΙΚΕΣ δυνάμεις να μιλάνε για "προσφυγικό" και να υψώνουν και τους τόνους ;

ΜΙΛΑΝΕ ΟΛΟΙ, ΜΙΛΑΝΕ ΚΙ ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ.

Και οι απαντήσεις βέβαια σ’ αυτά τα ερωτήματα, δεν βολεύονται, ούτε και με χρυσαυγήτικες κραυγές. Γιατί, για ένα καλοπροαίρετο άνθρωπο, που δεν είναι ουγκαυγίτης, δεν υπάρχει απάντηση χωρίς κατάρα στον πόλεμο, που αυτοί (οι φασίστες) τον επιδιώκουν κι ο εθνικισμός του στρώνει το δρόμο.

Δεν υπάρχει απάντηση χωρίς εχθρότητα στο ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, που οι φασίστες τους γλύφουν τα παπούτσια τους, από τότε ακόμα που "καθάρισαν" για λογαριασμό τους τον εμφύλιο με τις ναπάλμ.

Δεν υπάρχει απάντηση που σταματά την αναζήτηση ενόχων στα παιδάκια που πνίγονται μαζί με τον μπαμπά του ή σ’ αυτά που θα ήθελαν πολύ να πήγαιναν σχολείο.

Δεν είναι απάντηση σε κανένα θέμα να τα βάζουν με τον αδύναμο γιατί κιοτεύουν να τα βάλουν μ’ αυτόν που φταίει, δηλαδή με το αφεντικό τους.

Δεν είναι ούτε απάντηση, ούτε λύση, να επιτίθεσαι στο θύμα για να καλύψεις τον θύτη.

ΚΑΙ ΤΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΤΩΡΑ ... ΤΙ ΛΕΕΙ ΤΟ ΚΚΕ ΚΙ Η ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ.

Θα πείτε … “Σωστά όλα αυτά, αλλά τώρα τι γίνεται”. Να το πείτε όμως πρώτα το … “Σωστά όλα αυτά”. Κι εμείς σας λέμε “τώρα τι να γίνει”. Δε μπορεί συνέχεια στο όνομα του “άμεσου” να ξεχνάμε τι έκαναν όλοι αυτοί που δημιούργησαν το πρόβλημα.

Αλλά δεν ήταν στις προθέσεις μου να καλύψω από όλες τις πλευρές το θέμα και να γράψω τόμο. Ούτε να αναφερθώ στο μεγάλο θέμα της διαχείρισης της κρίσης (ΜΚΟ, λεφτά, σκάνδαλα, ΗΟΤ SPOT, κατάσταση στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, κλπ). Ίσως την επόμενη φορά. Μια πλευρά ήθελα να θίξω, την πλευρά της πολιτικής ευθύνης. Πάντως σας παραθέτω δυο links όπου μπορείτε να δείτε αναλυτικά :

1. Τις αναλυτικές προτάσεις του ΚΚΕ, όπως αυτές κατατέθηκαν από τον Δημήτρη Κουτσούμπα στη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών για το προσφυγικό, κάπου το 2016. https://www.rizospastis.gr/story.do?id=8807449

2. Τις πρόσφατες προτάσεις των εργατικών κέντρων Σάμου και Λέσβου για το θέμα της σημερινής διαχείρισης της κρίσης, με βάση τις οποίες έγιναν και οι σχετικές κινητοποιήσεις στα νησιά, που εκφράζουν και τη Λαϊκή Συσπείρωση.
https://www.samos24.gr/η-θέση-της-λαϊκής-συσπείρωσης-για-τ…/

+4

Manos Doukas

ΌΤΑΝ ΣΤΗΝ Ε.Ε. ΜΙΛΑΝΕ ΓΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ..ΑΠΑΝΤΑΜΕ:

ΕΥΡΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΚΚΕ

-Απάντηση στον αντικομμουνισμό και την παραχάραξη της Ιστορίας από το Ευρωκοινοβούλιο (VIDEO)

Σε ένα όργιο αντικομμουνισμού και παραχάραξης της Ιστορίας εξελίχθηκε η συζήτηση στο Ευρωκοινοβούλιο με θέμα την «Ολοκληρωμένη ευρωπαϊκή εκπαίδευση, έρευνα και διατήρηση της μνήμης του ολοκληρωτικού παρελθόντος», που στόχο είχε την απαράδεκτη εξίσωση του κομμουνισμού με το τέρας του φασισμού. Απάντηση στον αντικομμουνισμό έδωσε η παρέμβαση της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ.

Ο ευρωβουλευτής του Κόμματος Κώστας Παπαδάκης στην τοποθέτησή του σημείωσε συγκεκριμένα τα παρακάτω:

«Μιλάτε περί ολοκληρωτισμού... ο στόχος σας προφανής, να εξισώσετε  τον κομμουνισμό με το τέρας του φασισμού, του  γνήσιου παιδιού της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, αυτής που όλοι σας υπερασπίζεστε. 

H ιστορική αλήθεια, η κόκκινη σημαία στο Ράιχσταγκ αποτελούν άσβεστο μάρτυρα για το ποιος εξολόθρευσε το ναζισμό. Το ποιος θρέφει και σήμερα την ακροδεξιά, τον εθνικισμό, τους φασίστες το μαρτυρά το τι γίνεται σήμερα στην Πολωνία, στην Ουγγαρία, στις Βαλτικές χώρες με τις διώξεις και απαγορεύσεις ΚΚ την ίδια ώρα που απονέμονται τιμές σε συνεργάτες των ναζί με τη στήριξη της ΕΕ.

Όσα ιδρύματα, ψέματα στα σχολικά βιβλία και ακριβοπληρωμένες καμπάνιες κι αν χρηματοδοτήσετε, την Ιστορία την γράψανε και τη γράφουν οι λαοί με την πάλη τους ενάντια στο σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα. Είναι ιστορικές οι κατακτήσεις του σοσιαλισμού στην Παιδεία, στην Υγεία, στην εξάλειψη της ανεργίας, στην κατοχύρωση εργασιακών δικαιωμάτων.

Η ΕΕ και o καπιταλισμός δεν είναι μονόδρομος. Οι λαοί μπορούν με τη δική τους εξουσία στις χώρες τους να παλέψουν για την Ευρώπη του Σοσιαλισμού».

902.gr

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ, ΤΟ ΘΕΡΙΟ Και Η ΑΠΑΤΗ

Πολλή συζήτηση γίνεται - και δικαίως - γύρω από τις εξελίξεις στην Ιταλία και τη σύγκρουση ανάμεσα στην ιταλική κυβέρνηση και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, με επίκεντρο - σε αυτήν τη φάση - την κατάθεση του προσχεδίου του ιταλικού προϋπολογισμού.

Οι «ανησυχίες» στους κύκλους της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αλλά και η «νευρικότητα» στις αγορές, κάθε άλλο παρά χωρίς βάση είναι δεδομένου ότι μιλάμε για την τρίτη σε μέγεθος καπιταλιστική οικονομία της ΕΕ, χώρα στον «σκληρό πυρήνα» της Ευρωζώνης και μέλος των «G20».

Τα ζόρια της ιταλικής καπιταλιστικής οικονομίας, που αντανακλώνται μεταξύ άλλων στα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει η «καρδιά» του τραπεζικού τομέα, το χαμένο έδαφος και το άνοιγμα της «ψαλίδας» με τα υπόλοιπα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη - κατά βάση τη Γερμανία - στα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης, η θωράκιση των συμφερόντων των ιταλικών επιχειρηματικών ομίλων ενόψει και των επικείμενων νέων «αναταράξεων», αποτελούν το πραγματικό υπόβαθρο της σύγκρουσης.

Αποτελούν άλλωστε και το υπόβαθρο για την ανάδειξη της συγκεκριμένης κυβέρνησης στην Ιταλία, με τα εθνικιστικά και ευρωσκεπτικιστικά κόμματα που πήραν το «χρίσμα» από την αστική τάξη για να εκφράσουν τα συμφέροντά της.

Να θέσουν δηλαδή μέσα στην ΕΕ πιο ευδιάκριτα τις «κόκκινες γραμμές» του ιταλικού κεφαλαίου. Μεταξύ άλλων και με την αμφισβήτηση προηγούμενων συμφωνιών, π.χ. για το ύψος των πλεονασμάτων, συμφωνίες που τώρα θεωρούνται «βραχνάς» για τη στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων, με μια πιο επιθετική «επεκτατική» πολιτική από το αστικό κράτος και με μέτρα «προστατευτισμού» και σχετικής ανάσχεσης της έκθεσης της καπιταλιστικής οικονομίας της Ιταλίας στη «δράση» άλλων καπιταλιστικών κρατών και επιχειρηματικών ομίλων.

Από αυτή την άποψη, άλλωστε, οι εξελίξεις στην Ιταλία, όπως και συνολικά η ενίσχυση αντίστοιχων πολιτικών δυνάμεων σε όλη την ΕΕ και παγκόσμια (π.χ. ΗΠΑ, Βραζιλία), αποτελούν έναν ακόμα «δείκτη» της όξυνσης των ανταγωνισμών τόσο στο εσωτερικό της Ευρωζώνης όσο και συνολικά στην παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία, με φόντο την «αναιμική» ανάκαμψή της, το τεράστιο υπερσυσσωρευμένο κεφάλαιο, τις δυσκολίες να βρεθεί ιμπεριαλιστικό κέντρο που να παίξει το ρόλο «ατμομηχανής», στοιχεία που συνθέτουν τον κίνδυνο εκδήλωσης ακόμα και μιας νέας διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης, όπως ανοιχτά παραδέχονται τα αστικά επιτελεία.

Επιβεβαιώνουν μεταξύ άλλων ότι καμία ιμπεριαλιστική ένωση, όπως είναι η ΕΕ, δεν είναι «αιώνια», ακριβώς επειδή οι όποιοι συμβιβασμοί «για το κοινό συμφέρον» τους είναι πρόσκαιροι, ενώ οι αντιθέσεις ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη και τους επιχειρηματικούς ομίλους μόνιμες.

Σε αυτό το πλαίσιο, η προσπάθεια που κάνει η κυβέρνηση να παρουσιάσει τις αντιθέσεις αυτές ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη και τμήματα του κεφαλαίου ως «σύγκρουση προοδευτικών και ακροδεξιών δυνάμεων», μεταξύ άλλων για να τονώσει τα κάλπικα δίπολα και τις διαχωριστικές γραμμές με τη ΝΔ, να ασκήσει πιέσεις στις υπόλοιπες δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας, θα ήταν αστεία αν δεν ήταν επικίνδυνη.

Αν δεν επιχειρούσε δηλαδή να εγκλωβίσει το λαό με τη σημαία της «προοδευτικότητας» και του «μη χείρον βέλτιστον» σε σχήματα διαχείρισης - στήριξης του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος, που «σάρκα από τη σάρκα» του είναι και οι ακροδεξιές πολιτικές δυνάμεις, να ξεπλύνει την ΕΕ, που ως ένωση του κεφαλαίου μόνο προς το αντιδραστικότερο μπορεί να πορεύεται, όπως δείχνει και όλη η έως τώρα πείρα.

Η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα έχουν να δώσουν τις δικές τους μάχες, όχι με τις ξένες σημαίες του κεφαλαίου, αλλά με αυτή των δικών τους σύγχρονων αναγκών, σε σύγκρουση με το κεφάλαιο, την εξουσία του, τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις και όλες τις πολιτικές δυνάμεις που το υπηρετούν.

https://www.rizospastis.gr/

ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ ΤΣΙΠΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ Ε.Ε.

Τη σαφή «διαβεβαίωση» της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ότι οι αντιλαϊκές «μεταρρυθμίσεις» θα συνεχιστούν παρά το «τέλος των προγραμμάτων», έδωσε ο Αλ. Τσίπρας, από το βήμα του Ευρωκοινοβουλίου. Η ομιλία του πρωθυπουργού αφορούσε «το μέλλον της ΕΕ» και ήταν έκδηλη η αγωνία του να καταθέσει προτάσεις για την αναβάπτιση αυτής της λυκοσυμμαχίας του κεφαλαίου.

Επιμένοντας να διαφημίζει το ΣΥΡΙΖΑίικο success story του «τέλους των μνημονίων» -που στήθηκε πάνω στα τσακισμένα λαϊκά δικαιώματα και προϋποθέτει τη διατήρηση των εκατοντάδων μνημονιακών νόμων- καυχήθηκε ότι η κυβέρνησή του εξυγίανε τα δημόσια οικονομικά, προχώρησε σε «βαθιές τομές και μεταρρυθμίσεις που έπρεπε να είχαν γίνει δεκαετίες πριν», πέτυχε πρωτογενή πλεονάσματα «που τρία χρόνια πριν κανείς δεν θα μπορούσε να πετύχει» κλπ. Παράλληλα, ως γνήσιος «αριστερός πρωθυπουργός»... προσπάθησε να παρουσιάσει ορισμένα μέτρα διαχείρισης της φτώχειας που εφάρμοσε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ όπως το Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης ως απόδειξη ότι «υπάρχει ο δρόμος να βγαίνεις από την κρίση χωρίς να διαλύεις τον κοινωνικό ιστό».

Ωστόσο, όσα περιτυλίγματα και αν χρησιμοποίησε για να συγκαλύψει τη μνημονιακή βαρβαρότητα, ήταν ιδιαίτερα σαφής όταν ξεκαθάρισε πως δεν θα επιτρέψει να αμφισβητηθούν τα μνημονιακά «κεκτημένα» του κεφαλαίου. «Είμαστε αποφασισμένοι να μην επαναλάβουμε τα λάθη και τις συμπεριφορές που συνέβαλαν στην κρίση. Το τέλος των μνημονίων δεν συνιστά επαναφορά στο παρελθόν, αλλά ιστορική τομή με το παρελθόν», είπε, αφήνοντας να εννοηθεί πως δεν πρόκειται να επιστρέψουν δικαιώματα και κατακτήσεις στα προμνημονιακά επίπεδα. Αντιθέτως, τόνισε πως θα συνεχιστεί η «μεταρρυθμιστική προσπάθεια» και η πορεία της δημοσιονομικής ισορροπίας. Ωστόσο, επειδή όπως είπαμε είναι «αριστερός πρωθυπουργός»... συνόδεψε αυτή τη δέσμευση προς τους εταίρους και το κεφάλαιο με το παραμύθι της «δίκαιης ανάπτυξης».

Ερωτηθείς εάν θα εφαρμοστεί η περικοπή των συντάξεων, παρέπεμψε στις επαφές με τα κλιμάκια των θεσμών. «Από κοινού θα πάρουμε τις ορθές αποφάσεις για να ενισχύσουμε την αναπτυξιακή δυναμική» της Ελλάδας, «στο βαθμό που αυτό θα μας επιτρέπει να πιάνουμε τους δημοσιονομικούς στόχους», ανέφερε. Με αφορμή τις θέσεις της ΝΔ για το Ασφαλιστικό, αποκάλεσε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης «θαυμαστή του δικτάτορα Πινοσέτ», θεωρώντας ότι οι «ακραία» αντιασφαλιστικές θέσεις της μπορούν να καθαγιάσουν το νόμο Κατρούγκαλου που δεν άφησε τίποτα όρθιο στην Κοινωνική Ασφάλιση. 

Ο Αλ. Τσίπρας δεν παρέλειψε να καυχηθεί ότι η κυβέρνησή του ξεκλειδώνει την «ευρωπαϊκή προοπτική» των Δ. Βαλκανίων «με κορωνίδα τη Συμφωνία των Πρεσπών», καθώς και για τη μετατροπή της χώρας «σε πυλώνα σταθερότητας», όπως βαφτίζει την ενεργότερη εμπλοκή της χώρας στους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς. Στη δευτερολογία του χαρακτήρισε τη στάση της ΝΔ έναντι της Συμφωνίας των Πρεσπών ως τον «ορισμό του λαϊκισμού και του καιροσκοπισμού».

Μεγάλο μέρος της ομιλίας του το αφιέρωσε στην προσπάθεια να καταδείξει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αναλάβει ηγετικό ρόλο στην ευρωενωσιακή σοσιαλδημοκρατία, πνέοντας μένεα κατά της «νεοφιλελεύθερης διαχείρισης» της κρίσης στην ΕΕ και δίνοντας όρκους πίστης στις «ιδρυτικές αξίες» της ΕΕ. «Ο ρατσισμός και η ξενοφοβία γίνεται ηγεμονικός πολιτικός λόγος σε παραδοσιακές συντηρητικές δυνάμεις και όχι μόνο», εκτίμησε. Επίσης, έθεσε ως κεντρικό στόχο των επερχόμενων ευρωεκλογών «την ήττα του ακραίου νεοφιλελευθερισμού και του ακροδεξιού λαϊκισμού που απειλούν την Ευρώπη, για την αναβάπτιση της ευρωπαϊκής ιδέας, την ενίσχυση της ενότητας και της αλληλεγγύης των ευρωπαϊκών λαών».

Ως προς τη συζήτηση για «το μέλλον της ΕΕ», εξέφρασε τη στήριξή του σε προτάσεις που θωρακίζουν την υλοποίηση των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων, όπως η δημιουργία κοινού υπουργού Οικονομικών, ο οποίος θα πρέπει να συνοδευτεί από έναν υπουργό «Κοινωνικής Συνοχής». Επιπλέον, τάχθηκε κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης των «πολλών ταχυτήτων».

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

Σχόλιο για την ομιλία Τσίπρα στο Ευρωκοινοβούλιο

Σε σχολιό του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ για την ομιλία Τσίπρα στο Ευρωκοινοβούλιο αναφέρει: 

«Ο κ. Τσίπρας πήγε στο Ευρωκοινοβούλιο για να διαβεβαιώσει ότι, παρά τους ενδοιασμούς ορισμένων που νόμιζαν ότι ήταν "αριστερός" και "ριζοσπάστης", έφερε σε πέρας το αντιλαϊκό έργο που ανέλαβε, εμφανίζοντας μάλιστα αυτή τη βάρβαρη πολιτική ως "νίκη του ελληνικού λαού" και ως "αλληλεγγύη της ΕΕ"! Διαβεβαίωσε, επίσης, ότι η Ελλάδα θα τηρήσει τις συμφωνίες και δεν θα επανέλθει στο παρελθόν, πράγμα που σημαίνει ότι ο λαός θα πρέπει να ξεχάσει όλα όσα έχασε.

Από κει και πέρα η ομιλία του ήταν ένα ακόμη μνημείο αθώωσης της ΕΕ.

Όμως, η ΕΕ δεν ήταν, δεν είναι και δεν θα γίνει ποτέ Ευρώπη των λαών και όσοι καλλιεργούν αυτήν την άποψη, ενοχοποιώντας μάλιστα συλλήβδην κάθε φωνή εναντίωσης στην ΕΕ, προσφέρουν ισχυρά όπλα σε αντιδραστικές δυνάμεις για να εγκλωβίζουν τη λαϊκή οργή και δυσαρέσκεια.

Η ΕΕ είναι μια συμμαχία των αστικών τάξεων της Ευρώπης, που όσο περισσότερο αυξάνουν τα αδιέξοδα του συστήματος, τόσο περισσότερο σπαράσσεται από αντιθέσεις, τόσο περισσότερο γίνεται πιο επιθετική ενάντια στους λαούς εντός και εκτός Ευρώπης.

Αυτήν την αλήθεια όχι μόνο την κρύβει ο κ. Τσίπρας, αλλά αναδεικνύεται σε στυλοβάτη αυτού του σάπιου και αντιδραστικού οικοδομήματος».

902.gr

ΠΟΙΟΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΕΙ & ΠΟΙΟΣ ΤΕΛΙΚΑ ΚΑΡΠΩΝΕΤΑΙ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΤΗΣ Ε.Ε.?!!

Τα αστικά κόμματα αυτές τις μέρες, στο πλαίσιο της κάλπικης αντιπαράθεσής τους, καταφεύγουν μεταξύ άλλων και στην «καραμέλα» ότι «υπάρχουν διαθέσιμα κονδύλια της ΕΕ για την αντιπυρική και αντιπλημμυρική προστασία αλλά η κυβέρνηση δεν τα εκμεταλλεύεται».

Πρόκειται για μια συζήτηση - «παγίδα», που διευκολύνει τον αποπροσανατολισμό του λαού με το γνωστό τσακωμό ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, ΚΙΝΑΛ περί «ικανών» και «ανίκανων» βγάζοντας λάδι τη στρατηγική σύμπλευσή τους στην πολιτική που εξυπηρετεί την κερδοφορία του κεφαλαίου και τσακίζει το δικαίωμα του λαού στην προστασία της ζωής, της ασφάλειάς του, στον ολοκληρωμένο σχεδιασμό δασοπροστασίας, πυρόσβεσης, αντιπλημμυρικών, αντισεισμικών έργων.

Την ίδια ώρα, αυτές οι δυνάμεις επιχειρούν να εξωραΐσουν την ΕΕ, πολύ περισσότερο να την βγάλουν «λάδι» από τις δικές της εγκληματικές ευθύνες, όπως και των κυβερνήσεών της. Γιατί αυτό που επιμελώς αποφεύγουν να πουν και να μπουν σε λεπτομέρειες είναι ο προσανατολισμός της ευρωενωσιακής πολιτικής αλλά και των κονδυλίων της, οι στοχεύσεις τους, οι όροι και οι προϋποθέσεις που αυτά δίνονται. Κι εδώ πλέον υπάρχει πείρα που δεν μπορεί να πάει χαμένη.

Για τη γύμνια του κρατικού μηχανισμού, την έλλειψη κονδυλίων, την υποστελέχωση η ΕΕ έχει συμπράξει με τις αστικές κυβερνήσεις διαχρονικά και όλες οι στρατηγικές κατευθύνσεις που ακολουθήθηκαν φέρνουν φαρδιά - πλατιά την υπογραφή της. 

Ο πρωθυπουργός στις εξαγγελίες του για την πολιτική προστασία εξωράισε την ευρωπαϊκή και διεθνή εμπειρία. Αλήθεια, τι άλλη εμπειρία πέρα από μεγάλες τραγωδίες έχουν ζήσει μέχρι σήμερα οι λαοί απ' άκρη σ' άκρη σε όλη την Ευρώπη; Από τις τεράστιες κι επανειλημμένες πυρκαγιές σε Ισπανία (από την οποία μάλιστα «ξεσηκώνει» σχέδια πολιτικής προστασίας η κυβέρνηση), Πορτογαλία, Ιταλία, με νεκρούς και μεγάλες καταστροφές, τους πολύνεκρους σεισμούς στην Ιταλία, τις φονικές και καταστροφικές πλημμύρες σε πολλά κράτη (Γερμανία, Γαλλία, Ρουμανία κ.α.) και μεγαλουπόλεις της ΕΕ.

Οι κατευθύνσεις της ΕΕ όμως και στην Ελλάδα, με μνημόνια ή χωρίς, υλοποιήθηκαν στο ακέραιο. Αποτελούσαν άλλωστε συμφέρον της αστικής τάξης προκειμένου ακόμα κι όσες ελάχιστες χρηματοδοτήσεις δίνονταν για στοιχειώδεις λαϊκές ανάγκες να ανακατευθυνθούν προς τους επιχειρηματικούς ομίλους. Αυτήν την πολιτική προωθούν τόσο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ όσο και οι υπόλοιποι.

Τα κονδύλια... «της ΕΕ»

Καταρχάς, τα κονδύλια «της ΕΕ» δεν είναι καν... δικά της. 

Είναι ιδρώτας των εργαζομένων που η ΕΕ και οι αστικές τάξεις κάθε χώρας για το συλλογικό τους συμφέρον «αρμέγουν» ετήσια με βάση το ακαθάριστο εθνικό εισόδημα κάθε κράτους - μέλους αλλά και μεταξύ άλλων με ενιαίο ποσοστό 0,30% επί της εναρμονισμένης βάσης ΦΠΑ κάθε κράτους - μέλους. Τώρα μάλιστα μεθοδεύεται η ενίσχυση της εισπραξιμότητας του ΦΠΑ προκειμένου μεγαλύτερο ποσοστό από τα έσοδά του να κατευθύνεται στα ευρωενωσιακά ταμεία με θέσπιση νέων φόρων (στις χρηματοπιστωτικές και ψηφιακές συναλλαγές, με «περιβαλλοντικούς» φόρους κ.ά.) και εισφορών (π.χ. στη χρήση πλαστικών). 

Προσπαθούν μάλιστα απατηλά να εμφανίσουν τους φόρους αυτούς ως φορολόγηση δήθεν των επιχειρήσεων. Ομως, στην ουσία πρόκειται για μορφές νέων έμμεσων φόρων, οι οποίοι, όπως και ο ΦΠΑ, μέσα από τη λειτουργία της καπιταλιστικής αγοράς, μετακυλίονται επιβαρύνοντας τελικά και πάλι τους εργαζόμενους και τα λαϊκά νοικοκυριά. Αυτά λοιπόν είναι τα κονδύλια που η ΕΕ έχει το θράσος να αποκαλεί «ίδιους πόρους».

Η «μαγιά» για το φούσκωμα των κερδών

Η ΕΕ ως ένωση του κεφαλαίου επιδιώκει τα κονδύλια αυτά να κατευθύνονται με τη μέγιστη δυνατή ακρίβεια στις εκάστοτε ανάγκες του κεφαλαίου αποτελώντας την αναγκαία «μαγιά» για να φουσκώνουν τα κέρδη της καπιταλιστικής κερδοφορίας. 

Η κατεύθυνσή της λοιπόν είναι σαφής: Στόχος δεν είναι άλλος από το να πριμοδοτούν «προστιθέμενη αξία» και «νέες πηγές εσόδων». Εχουν στόχο δηλαδή να λειτουργήσουν ανταποδοτικά, στη βάση του «κόστους - οφέλους», προκειμένου να πολλαπλασιάσουν την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, όπως απέδειξαν και οι αποκαλύψεις του «Ριζοσπάστη» τη βδομάδα που μας πέρασε.

 Με απλά λόγια, αν τα έργα μετά την ολοκλήρωσή τους δεν εξασφαλίζουν πεδίο για να δραστηριοποιηθούν κερδοφόρα επιχειρήσεις, αν π.χ. δεν έχουν διόδια, εισιτήρια, πελάτες «με το κεφάλι» και πωλήσεις «με το κομμάτι» δεν προτιμώνται, δεν ιεραρχούνται, δεν θεωρούνται άμεσα επιλέξιμα, καθυστερούν, βαλτώνουν. Γι' αυτό όλως τυχαίως τα αντιπλημμυρικά έργα, τα έργα αντιπυρικής προστασίας, οι αντισεισμικές υποδομές «κολλάνε στα γρανάζια της γραφειοκρατίας», αναβάλλονται επ' αόριστο για δεκαετίες, την ώρα που οι εργοστασιακές μονάδες, τα ξενοδοχεία «πάνω στο κύμα», τα πολυκαταστήματα τύπου mall, οι μαρίνες αδειοδοτούνται, χρηματοδοτούνται και κατασκευάζονται με fast - track διαδικασίες στο όνομα της «ανάπτυξης», του «φιλικού περιβάλλοντος στην επιχειρηματικότητα».

Για παράδειγμα, σε Εκθεση του Ευρωκοινοβουλίου σχετικά με «την εφαρμογή ειδικών μέτρων για την Ελλάδα» αναφέρεται το πού κατευθύνονται τα Ευρωπαϊκά Διαρθρωτικά και Επενδυτικά Ταμεία (ΕΔΕΤ): 

«Το 63% του συνόλου των πληρωμών (...) αφορούσε ενισχύσεις για επιχειρήσεις και επιχειρηματικά σχέδια, συμβάλλοντας άμεσα στην κερδοφορία των επιχειρήσεων και τη μείωση του επιχειρηματικού κινδύνου (...) το δε 37% αφορούσε δράσεις κρατικών ενισχύσεων για έργα υποδομών», που - συμπληρώνουμε εμείς - έχουν ανάγκη και πάλι οι μεγάλοι όμιλοι για τη διευκόλυνση της δράσης και της κερδοφορίας τους. Δηλαδή, μονά - ζυγά δικά τους και να σημειώσουμε ότι αυτά τα κονδύλια αποτελούν τον πολιορκητικό κριό και για το τσάκισμα των εργατικών δικαιωμάτων.

Ευρωμηχανισμοί που διαιωνίζουν ελλείψεις και περικοπές

«Τελευταία λέξη» στις κατευθύνσεις της ΕΕ περί πολιτικής προστασίας αποτελεί ο νέος ευρωπαϊκός μηχανισμός πολιτικής προστασίας (RescEU) που ψηφίστηκε στο Ευρωκοινοβούλιο τον περασμένο Μάη. 

Κινείται στο πλαίσιο των δραστικών περικοπών των προϋπολογισμών και στοχεύει να τις νομιμοποιήσει και να τις διαιωνίσει. Συγκροτείται με δέσμευση ενός μέρους από τον ελάχιστο στόλο αεροσκαφών και μέσων πυρόσβεσης που διαθέτουν ακόμα τα κράτη - μέλη, για την αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών ανά την Ευρώπη.

 Η απόφαση δε για το πού και πότε θα διατεθούν αυτά τα δεσμευμένα μέσα θα ανήκει στην ΕΕ, την ώρα που όλο και πιο συχνά εκδηλώνονται ταυτόχρονες πυρκαγιές ανά την Ευρώπη, ενώ αυτά τα μέσα θα διατίθενται με την ευνόητη χρονοκαθυστέρηση για την αντιμετώπιση φυσικών φαινομένων, που όπως έχει αποδειχθεί η τραγική έκβασή τους πολλές φορές κρίνεται σε μόλις μερικές ώρες.

Πολιτική προστασία με ...προδιαγραφές ΕΕ

Η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι η νέα «Εθνική Υπηρεσία Διαχείρισης Εκτακτων Αναγκών» θα χρηματοδοτηθεί με 500 εκατ. ευρώ μεταξύ άλλων και κονδύλια από ΕΣΠΑ και ΕΤΕΠ καθώς και δημόσιες επενδύσεις. 

Αν αναλογιστεί κανείς ότι μόλις την τελευταία δεκαετία πάνω από 1 δισ. περικόπηκαν από νευραλγικές υπηρεσίες όπως η Πυροσβεστική, η Δασική Υπηρεσία, το ΕΚΑΒ, τότε αυτά τα 500 εκατ. μπορεί να καταλάβει τι ακριβώς αντιπροσωπεύουν. 

Υπάρχει πείρα από το τι εννοούν τα αστικά κόμματα μιλώντας για τη στελέχωση και την επάνδρωση υπηρεσιών, υποδομών και σωμάτων: Είναι γνωστό ότι με την ευρωενωσιακή χρηματοδότηση απαγορεύεται «διά ροπάλου» η πρόσληψη μόνιμου προσωπικού, ενώ προσλαμβάνονται το πολύ συμβασιούχοι ολίγων μηνών κατά το πρότυπο «ράβε - ξήλωνε».

Μάλιστα, στις εξαγγελίες της η κυβέρνηση προχώρησε ακόμα περισσότερο. Καθόλου τυχαία δεν είπε το παραμικρό για προσλήψεις προσωπικού. Αντίθετα, δημιουργούν ερωτήματα τόσο η εμπλοκή δανεικών μέσων και προσωπικού από τις Ενοπλες Δυνάμεις με βάση τα ΝΑΤΟικά προτάγματα όσο και η εκτενής αναφορά στους εθελοντές. 

Οπως τόνισε ο πρωθυπουργός στις εξαγγελίες του με νόημα, «η νέα υπηρεσία θα ενσωματώσει στην πολιτική προστασία και τον εθελοντισμό που υπακούει σε κανόνες και συγκεκριμένη λειτουργική βοήθεια». Οι εθελοντές, δηλαδή, που σε κάθε περίπτωση θα μπορούσαν να συμβάλουν επικουρικά και συμπληρωματικά, με τις κυβερνητικές εξαγγελίες αναλαμβάνουν ρόλο πρώτης γραμμής, «μπαλώνοντας» τρύπες ολόκληρες του απογυμνωμένου σχετικά με τις λαϊκές ανάγκες κρατικού μηχανισμού, που αποδείχθηκε κι αυτές τις μέρες πόσο ζωτική σημασία έχουν.

Είναι επίσης γνωστή η αλήθεια για τον σύγχρονο τεχνολογικό εξοπλισμό που αγοράζεται κατά καιρούς και με ευρωενωσιακά κονδύλια, εν μέσω μάλιστα σφοδρών ανταγωνισμών ανάμεσα στους ομίλους των νέων τεχνολογιών, οι οποίοι είναι και οι πραγματικά ωφελημένοι. Γιατί για το λαό η κατάληξη αυτού του τεχνολογικού εξοπλισμού είναι γνωστή: Ταχύτατη απαξίωση, μη ουσιαστική αξιοποίησή του αφού όλη η συγκρότηση των κρατικών δομών χαρακτηρίζεται από έλλειψη σχεδιασμού, υποστελέχωση ή ανακυκλούμενο προσωπικό, ενώ η συντήρηση τέτοιου εξοπλισμού καθώς και τα λειτουργικά έξοδά του καλύπτονται σπάνια από το κράτος ή όποτε «ευαρεστηθεί» κάποιος επιχειρηματικός όμιλος να αυτοπροβληθεί κάνοντας κάποια χορηγία...

Οι λαθροχειρίες...

Συχνά τα αστικά κόμματα επικαλούνται τη διάθεση ενός μέρους του Ευρωπαϊκού Ταμείου Περιφερειακής Ανάπτυξης (ΕΤΠΑ) εμφανίζοντας ψευδώς ότι αυτό αφορά αποκλειστικά αντιπλημμυρικά και αντιπυρικά έργα ή ακόμα και ότι διατίθεται μέχρι και για... αποζημιώσεις πληγέντων. Ομως, ένα ελάχιστο κομμάτι από αυτά τα κονδύλια τελικά διατίθεται για την αντιπλημμυρική, αντιπυρική και αντισεισμική προστασία, επιβεβαιώνοντας το ΚΚΕ ότι τέτοια έργα δεν αποτελούν προτεραιότητα για κυβερνήσεις, τοπικές διοικήσεις και ΕΕ που τα συγχρηματοδοτούν. Είναι ενδεικτικό ότι στα εγκεκριμένα έργα του ΕΣΠΑ 2014 - 2020 για την περιφέρεια Αττικής τέτοιου είδους έργα, συμπεριλαμβάνοντας και τα αποχετευτικά, δεν ξεπερνούν τα 30 στα συνολικά 311... Ενώ όπως έχουν επανειλημμένα καταγγείλει οι κομμουνιστές περιφερειακοί σύμβουλοι, κι από αυτά τα έργα που εξαγγέλλονται ελάχιστα υλοποιούνται...

Οσο για τις αποζημιώσεις, αυτές εναπόκεινται στο γνωστό «Ταμείο Αλληλεγγύης» από το οποίο οι περισσότερες φυσικές καταστροφές, με τα απαγορευτικά όρια που επιβάλλει η ΕΕ με βάση το ΑΕΠ της κάθε περιοχής, θεωρούνται «ψιλοπράγματα» και δεν χρηματοδοτούνται οι πληγέντες ή αν χρηματοδοτηθούν ανάγονται σε κονδύλια... συμβολικού χαρακτήρα αφού δεν έχουν καμιά σχέση με τις πραγματικές διαστάσεις των καταστροφών. Ενδεικτικό είναι το ότι στη Λέσβο για τον περσινό σεισμό τελικά δόθηκαν μετά από ένα χρόνο μόλις 1,3 εκατ. ευρώ για 54 εκατ. ζημιές...

Δεν χρειάζεται άλλη απόδειξη για το ποιος τελικά ωφελείται από τα ευρωενωσιακά κονδύλια. Είναι αποκαλυπτική η ίδια η πραγματικότητα για το ρόλο τους καθώς οι χρονιές με τα μεγαλύτερα ρεκόρ απορροφητικότητάς τους, για τα οποία επαίρεται η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ήταν αυτές που σημαδεύτηκαν από την ακόμα μεγαλύτερη ένταση της αντεργατικής επίθεσης και μεγάλες απώλειες σε μισθούς, συντάξεις, εργατικά δικαιώματα. Ηταν τα ίδια ακριβώς χρόνια που π.χ. ο προϋπολογισμός της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας τσεκουρωνόταν κατά 120 εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο συγκριτικά με το 2009.

Ο μύθος με τα χρυσά κουτάλια που θα κρατούσε ο λαός για να απολαύσει τα ευρωκονδύλια χρεοκόπησε κι αποκαλύφθηκε ότι απέκρυπτε την αλήθεια για την κερδοφορία με τα... φτυάρια για το μεγάλο κεφάλαιο, που πρόθυμα ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ τσακώνονται για το ποιος είναι πιο ικανός να τα κρατήσει καλύτερα για λογαριασμό του.

Εργατική εξουσία και αποδέσμευση από την ΕΕ η διέξοδος

Το ΚΚΕ στηρίζει σταθερά τις διεκδικήσεις του εργατικού και λαϊκού κινήματος, που απαιτεί να διατεθούν για τις λαϊκές ανάγκες τα κονδύλια από τον κρατικό προϋπολογισμό, το ΕΣΠΑ, τα ΕΔΕΤ, τα πακέτα Γιούνκερ κ.λπ. - χρήματα που έτσι κι αλλιώς προέρχονται από τη σκληρή φορολογία του λαού. Είναι ωστόσο ξεκάθαρο ότι η ΕΕ δεν μπορεί να γίνει φιλολαϊκή ούτε διορθώνεται, μόνο χειρότερη γίνεται. Για να εξασφαλίσει ο λαός πως ό,τι πλούτο παράγει θα τον καρπώνεται ο ίδιος χρειάζεται να κοινωνικοποιηθούν τα μονοπώλια με εργατική εξουσία, με μια κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία, αποδεσμευμένη από την ΕΕ και κάθε διακρατική ένωση του κεφαλαίου. Αλλος δρόμος προς το συμφέρον του, όπως μπορεί να διαπιστώσει καθένας μας αυτές τις μέρες, δεν υπάρχει...

Του Κώστα ΠΑΠΑΔΑΚΗ
μέλος της ΚΕ και ευρωβουλευτής του ΚΚΕ

Ντοκουμέντο του «Ρ» Επιβεβαιώνει τις Εγκληματικές Ευθύνες Κυβέρνησης - ΕΕ

• Τις πραγματικές αιτίες των πολύνεκρων καταστροφών από πλημμύρες και πυρκαγιές, όπως αυτές στη Μάνδρα και στην Ανατ. Αττική, αλλά και τις εγκληματικές ευθύνες της ΕΕ και των κυβερνήσεων στα κράτη - μέλη επιβεβαιώνει το έγγραφο οργανισμού που χρηματοδοτεί η Γενική Διεύθυνση Ανθρωπιστικής Βοήθειας και Πολιτικής Προστασίας της ΕΕ.
• Στο έγγραφο αναφέρεται κυνικά ότι το κριτήριο του «κόστους - οφέλους» για το κεφάλαιο είναι το μοναδικό στο σχεδιασμό έργων υποδομής για την αντιπλημμυρική προστασία και κατ' επέκταση για όλες τις υποδομές που αφορούν τις ανάγκες του λαού.

Τρίτη 7 Αυγούστου 2018

 Σελ. 1234567891011121314151617181920/20 

ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΚΥΝΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ

Με κριτήρια «κόστους - οφέλους» για το κεφάλαιο η αντιπλημμυρική προστασία του λαού

Ντοκουμέντο που επιβεβαιώνει τις εγκληματικές ευθύνες κυβέρνησης - ΕΕ φέρνει σήμερα στη δημοσιότητα ο «Ριζοσπάστης». Αφορά τις μελέτες κόστους - οφέλους για την κατασκευή αντιπλημμυρικών έργων

Ενα ντοκουμέντο που συμβάλλει στην αποκάλυψη των πραγματικών αιτιών για τις απώλειες περιουσιών και ανθρώπινων ζωών μετά από κάθε πυρκαγιά, βροχή ή σεισμό, αλλά και του μεγέθους των εγκληματικών ευθυνών των αστικών κυβερνήσεων και της Ευρωπαϊκής Ενωσης για αυτές τις καταστροφές, δημοσιεύει σήμερα ο «Ριζοσπάστης».

Το κείμενο που αποκαλύπτουμε έχει τίτλο «Οδηγός ανάλυσης Κόστους - Οφέλους» για τα έργα αντιπλημμυρικής προστασίας. Συγγραφέας του είναι το «Flood CBA», μία επίσημη «πλατφόρμα» που χρηματοδοτείται από την ΕΕ και μάλιστα από τη Γενική Διεύθυνση Ανθρωπιστικής Βοήθειας και Πολιτικής Προστασίας της ΕΕ, προκειμένου να παράσχει στα κράτη «τεχνογνωσία» και εργαλεία στο σχεδιασμό της αντιπλημμυρικής προστασίας, ενσωματώνοντας και εξειδικεύοντας τις σχετικές Οδηγίες της ΕΕ.

Το πρόγραμμα ξεκίνησε το 2012 και μετά την ολοκλήρωση μιας πρώτης φάσης εργασιών και μελετών, τα συμπεράσματα των οποίων παρουσιάστηκαν σε ειδική εκδήλωση στη Θεσσαλονίκη, ανανέωσε τη θητεία του, που διαρκεί μέχρι σήμερα. Αναπτύσσει μάλιστα δράση στα κράτη - μέλη, με συμμετοχή σε σεμινάρια που οργανώνουν Περιφέρειες σχετικά με την αντιπλημμυρική προστασία.

Το συγκεκριμένο πρόγραμμα έγινε κατά παραγγελία της ΕΕ, η οποία αναφέρει μάλιστα πως έρχεται να καλύψει ένα κενό στις μελέτες κόστους - οφέλους για έργα που σχετίζονται με την πολιτική προστασία και τα έργα υποδομής. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει «Δημιουργία Βάσης Δεδομένων για μελέτες κόστους - οφέλους στο σχεδιασμό έργων προστασίας από τις πλημμύρες» και υλοποιείται παράλληλα σε έξι κράτη - μέλη της ΕΕ.

Η λογική που αναπαράγει και προωθεί η ΕΕ μέσω και της συγκεκριμένης «πλατφόρμας» είναι αυτή του «κόστους - όφελους» για το κεφάλαιο, η οποία εντάσσεται στη «Στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ενωσης» και διατρέχει οριζόντια την πολιτική των κυβερνήσεων σε όλα τα κράτη - μέλη: Είτε μιλάμε για το σχεδιασμό του συστήματος Υγείας, είτε αναφερόμαστε στην πρόληψη των επαγγελματικών ασθενειών και των εργατικών «ατυχημάτων», είτε στον αντιπλημμυρικό σχεδιασμό και γενικότερα σε υποδομές που αφορούν τις λαϊκές ανάγκες, όπως θα δούμε παρακάτω.

Οι βασικές κατευθύνσεις

Στο πρόγραμμα αναφέρεται επί λέξει (οι υπογραμμίσεις δικές μας):

«Οι Οδηγίες αυτές (σ.σ. εννοεί τις κατευθύνσεις του προγράμματος) προορίζονται να αποτελέσουν έναν ανεξάρτητο οδηγό για το πώς πρέπει να γίνεται η αξιολόγηση των οφελών στη διαχείριση κινδύνων πλημμυρών (FRM). Συνδυαζόμενα τα οφέλη με τα κόστη των διαφόρων σχεδίων διαχείρισης κινδύνων, ο χρήστης (σ.σ. το κράτος) μπορεί να συγκρίνει το κόστος με το όφελος, να αξιολογήσει μία επένδυση και να οδηγηθεί σε μία απόφαση.

Η σύγκριση αυτή θα επιτρέπει στους χρήστες να αναγνωρίσουν εκείνα τα προγράμματα και σχέδια διαχείρισης κινδύνων τα οποία μεγιστοποιούν το οικονομικό όφελος για τη χώρα τους και επομένως αντιπροσωπεύουν την "πλέον συμφέρουσα λύση" με το να είναι οικονομικά αποτελεσματικά.

ΜΑΝΔΡΑ 2017: 24 νεκροί

(...) Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε το ότι η ανάλυση κόστους - οφέλους των μέτρων μείωσης κινδύνου πλημμυρών αφορά το μέλλον. Και είναι ευρέως γνωστό ότι η πρόβλεψη για το μέλλον είναι δύσκολη, ακόμη και με την εξελιγμένη επιστημονική ανάλυση.

Ο λόγος που ενδιαφερόμαστε για το μέλλον είναι ότι οποιαδήποτε ανάλυση κόστους - οφέλους επιδιώκει να εκτιμήσει την πιθανή μελλοντική κατεύθυνση των ζημιών πλημμυρών, και να χρησιμοποιηθεί αυτό ως βάση για να προβλέπει το κατά πόσο αξίζει να μειωθούν ή να αποτραπούν εκείνες οι ζημιές ή αυτές.

(...) Το μόνο κριτήριο είναι η οικονομική αποδοτικότητα. Πρέπει επίσης να έχουμε υπόψη ότι η ανάλυση κόστους - οφέλους χρησιμοποιεί την οικονομική αποδοτικότητα ως το μόνο κριτήριο για την καθοδήγηση της λήψης αποφάσεων. Η οικονομική αποδοτικότητα μετράται ως το ισοζύγιο εκροών - εισροών, και μόνο όταν αυτή είναι στο μέγιστο απαντάται οικονομική απόδοση».

Ο κυνισμός της ΕΕ και των κυβερνήσεων του κεφαλαίου ξεπερνάει κάθε όριο, καθώς ομολογούν χωρίς περιστροφές ότι οι λαϊκές ανάγκες, όπως αυτή της προστασίας από τις πλημμύρες, μπαίνουν στο ζύγι του κόστους - οφέλους για το κεφάλαιο. Στην πραγματικότητα, αυτό σημαίνει ότι, με συγκεκριμένα κριτήρια, το κράτος εξετάζει κάθε φορά αν το συμφέρει οικονομικά να σώσει περιουσίες και ζωές (και ποιες) από το να διαχειριστεί το κόστος των συνεπειών από μια πιθανή καταστροφή.

ΜΑΤΙ 2018: 91 (έως τώρα) νεκροί

Αυτό πλήρωσαν οι νεκροί και οι πλημμυροπαθείς της Μάνδρας, και επειδή αυτή η λογική διαπερνά κάθε «κύτταρο» της αντιλαϊκής τους πολιτικής, αυτό πλήρωσαν και οι νεκροί από την πυρκαγιά στην Ανατ. Αττική.

Διαπιστώσεις που προκαλούν ρίγος

Ορισμένα μάλιστα αποσπάσματα του κειμένου προκαλούν ρίγος με την ωμότητα και τον κυνισμό τους. Αντιγράφουμε από την εισαγωγή:

1. «Είναι οικονομικά αποδοτικότερο να προστατευθούν από την πλημμύρα εκείνοι με τα μεγαλύτερα περιουσιακά στοιχεία (δηλ. εύπορες οικογένειες ή πολύτιμα εργοστάσια) από το να προστατευθούν εκείνοι που είναι φτωχοί και με πενιχρά περιουσιακά στοιχεία».

Οταν λένε «είναι οικονομικά αποδοτικότερο», εννοούν ότι στοιχίζει πιο φτηνά στο αστικό κράτος και στις διάφορες ασφαλιστικές εταιρείες να αποζημιώσουν τα φτωχόσπιτα από τις βίλες και τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Αρα, προτιμούν να κάνουν έργα για να προστατεύουν τις «εύπορες» οικιστικές περιοχές ή μεγάλες επιχειρήσεις, και να αφήσουν στο έλεος των καιρικών φαινόμενων και των καταστροφών τις πιο υποβαθμισμένες περιοχές, όπου κατοικούν κατά κανόνα εργαζόμενοι και φτωχά λαϊκά στρώματα. Κι αυτό γιατί, όπως έγραφε ο «Ριζοσπάστης» από την πρώτη μέρα, μετά την ανακοίνωση των μέτρων δήθεν «ανακούφισης» των πληγέντων που ανακοίνωσε η κυβέρνηση: «Το κόστος για τις αποζημιώσεις είναι κατά πολύ μικρότερο από το κόστος για την κατασκευή αντιπλημμυρικών έργων σε αυτές τις περιοχές».

2. «Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε αποφάσεις που δεν φαίνονται "δίκαιες", αλλά η δικαιοσύνη δεν είναι μέρος της ανάλυσης κόστους - οφέλους».

Είναι σαφές ότι, πέρα από το τι εννοούν ως «δικαιοσύνη» η ΕΕ και τα αστικά κράτη, το ζήτημα είναι ότι ομολογούν ξεκάθαρα πως η λογική του κόστους - οφέλους δεν χωρά το ζήτημα της προστασίας της ζωής και της περιουσίας των φτωχών εργατικών - λαϊκών οικογενειών.

3. «Μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αυτήν την πιθανή επίδραση "αδικίας"με δύο τρόπους: Χρησιμοποιώντας σταθμίσεις μέσα στην Ανάλυση Κόστους - Οφέλους για να αυξηθούν τα φαινομενικά οφέλη για την προστασία των οικονομικά ασθενέστερων. Κατά συνέπεια η Ανάλυση Κόστους - Οφέλους αλλοιώνεται υπέρ ορισμένων εκβάσεων, όπως καθορίζονται πολιτικά. Επίσης, δεδομένου ότι οι περισσότερες αμυντικές δαπάνες πλημμυρών ανεβάζουν τη γενική φορολογία, θα μπορούσε να υποστηριχτεί ότι η κοινή γνώμη πρέπει να αποφασίζει πώς ξοδεύονται τα δημόσια χρήματα».

Τι ομολογούν εδώ; Οτι πρέπει να βρουν τρόπους και άθλια επιχειρήματα να πείσουν τους λαούς ότι αυτή η «αδικία», δηλαδή το ότι τους αφήνουν απροστάτευτους από τη φωτιά, τη βροχή και το σεισμό, μπορεί να είναι και για το ...καλό τους. Και ισχυρίζονται πως πρέπει οι αστικές κυβερνήσεις να λένε στο λαό ότι εάν γίνουν τέτοια έργα θα αυξηθεί η φορολογία τους! Τέτοια αθλιότητα, τέτοια απανθρωπιά. Κι ας αφήσουν τώρα όλοι οι υπερασπιστές των αξιών της ΕΕ τα κροκοδείλια δάκρυα πάνω από τα πτώματα και τα συντρίμμια. Γιατί είναι οι ίδιοι - και αυτοί της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ - που υπηρετούν αυτές τις «αρχές».

Οι πραγματικές ευθύνες

Ολα τα παραπάνω έρχονται να επιβεβαιώσουν ότι η πραγματική αιτία των καταστροφών, ακόμα και των απωλειών σε ανθρώπινες ζωές, δεν είναι ούτε τα «ακραία καιρικά φαινόμενα», ούτε η «κλιματική αλλαγή», ούτε η «ανικανότητα» όσων κλήθηκαν να διαχειριστούν την κατάσταση, ακόμα κι αν υπάρχουν τέτοιες πλευρές.

Η πηγή του κακού και οι εγκληματικές ευθύνες βρίσκονται στις ιεραρχήσεις του αστικού κράτους με κριτήριο τη λογική «κόστος - όφελος» για το κεφάλαιο, η οποία οδηγεί στην ανυπαρξία έργων αντιπλημμυρικής, αντιπυρικής και αντισεισμικής προστασίας σε περιοχές όπου δεν συμφέρει οικονομικά να γίνουν, όπως προκύπτει και από τα κείμενα της ΕΕ.

Οι εκατοντάδες χιλιάδες των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων που ζουν στο Λεκανοπέδιο και στις παρυφές του, καθώς και σε πολλές περιοχές σε όλη τη χώρα, είναι εκτεθειμένοι σε τεράστιους κινδύνους. Εκεί άλλωστε εντοπίζονται και οι διαχρονικές ευθύνες όλων των κυβερνήσεων, όπως και της σημερινής ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που προσπαθούν πάντα μπροστά στα αποτελέσματα του εγκλήματος να ξεγλιστρήσουν.

Η άκρη του κουβαριού που μπερδεύουν οι αστικές κυβερνήσεις, όμως, υπάρχει: Είναι το γεγονός ότι τα μέτρα προστασίας δεν υπάρχουν, πόροι δεν διατίθενται για την επάνδρωση μηχανισμών και για τη δημιουργία υλικοτεχνικής υποδομής, καθώς οι προτεραιότητες του αστικού κράτους είναι άλλες και όχι οι πραγματικές ανάγκες του λαού.

Θυμίζουμε ότι με αφορμή τις μεγάλες καταστροφές στη Μάνδρα το 2017, ο «Ριζοσπάστης» είχε αποκαλύψει ότι οι αρμόδιες υπηρεσίες, ελάχιστους μήνες πριν, δεν εντόπιζαν κανέναν κίνδυνο πλημμύρας και άρα δεν ιεραρχούνταν ως πρώτη προτεραιότητα η κατασκευή αντιπλημμυρικών έργων! Και μάλιστα αυτό το κατέγραφαν σε πολυσέλιδα κείμενα που εξηγούσαν αναλυτικά το γιατί. Η εξήγηση είναι απλή εάν διαβάσει κανείς όσα παραθέσαμε παραπάνω...