"Ist die Deutsche Bank eine kriminelle Vereinigung?" (Είναι η Ντώυτσε Μπανκ εγκληματική οργάνωση;)

Διαμόρφωση συστημικού κινδύνου από την Ντώυτσε Μπανκ [πηγή: IMF, report 16/189, 6/2016]

Στην Ντώυτσε Μπανκ έχουμε αναφερθεί πολλές φορές σε τούτο το ιστολόγιο. Όχι άδικα, μιας και δεν είναι λίγοι εκείνοι που ισχυρίζονται ότι αυτή η γερμανική τράπεζα μπορεί να γίνει η θρυαλλίδα για να τιναχτεί στον αέρα το καπιταλιστικό οικοδόμημα όπως το ξέρουμε. Για παράδειγμα, λέγαμε στις 18/11/2014 ("Stress test: μυστικά και ψέμματα ...και κάποιες αλήθειες"):

Σύμφωνα με έκθεση που ετοίμασε η ίδια η Ντώυτσε Μπανκ (σελ. 20), την 30/06/2014 η τράπεζα είχε συνολικές τοποθετήσεις ύψους 1.665.410 εκατομμύρια (διαβάστε σωστά το νούμερο: ένα τρισεκατομμύριο εξακόσια εξήντα πέντε δισεκατομμύρια τετρακόσια δέκα εκατομμύρια!) ευρώ, από τα οποία μόλις τα 387.901 εκατομμύρια αφορούσαν δάνεια. Τα υπόλοιπα αφορούσαν τοποθετήσεις σε διάφορα παράγωγα προϊόντα, ομόλογα κλπ, δηλαδή σε ρισκαδόρικα προϊόντα, άσχετα αν ο κίνδυνος ήταν μικρός ή μεγάλος. Πάντοτε σύμφωνα με την εν λόγω έκθεση (σελ. 75), τα ίδια κεφάλαια της τράπεζας ανέρχονταν εκείνη την ημέρα σε 68.401 εκατομμύρια.

Με απλά λόγια: την 30/06/2014, η Ντώυτσε Μπανκ βρέθηκε να έχει τοποθετήσεις πάνω από ενάμισυ τρισεκατομμύριο ενώ τα ίδια κεφάλαιά της μόλις που ξεπερνούσαν τα 68 δισεκατομμύρια. Αν ψάχνετε τον δείκτη κεφαλαιακής επάρκειάς της, πάρτε κομπιουτεράκι: 68.401 / 1.665.410 = 0,041. Δηλαδή, στις 30/06/2014, η "μεγάλη" και "πανίσχυρη" Ντώυτσε Μπανκ είχε δείκτη κεφαλαιακής επάρκειας μόλις 4,01% ενώ το αποδεκτό ποσοστό είναι 10% και το ποσοστό ασφαλείας 8%.

Διακύμανση τής μετοχής τής Ντώυτσε Μπανκ 3/2006 - 3/2017 [πηγή: StochCharts.com]  

Αν και μιλάμε για μια από τις μεγαλύτερες συστημικές τράπεζες του κόσμου, η γερμανική αστυνομία δεν διστάζει να προβληματιστεί δημοσίως αν πρόκειται για εγκληματική οργάνωση. Αρκεί κανείς να ρίξει μια ματιά στο άρθρο "Ist die Deutsche Bank eine kriminelle Vereinigung?" (Είναι η Ντώυτσε Μπανκ εγκληματική οργάνωση;), το οποίο δημοσιεύθηκε τον Μάρτιο του 2014 στο αστυνομικό περιοδικό Kriminalpolizei και δεν αποφεύγει να συγκρίνει την εμβληματική τράπεζα με την μαφία.

Η πραγματικότητα είναι ότι οι σχέσεις τής Ντώυτσε Μπανκ με την νομιμότητα δεν είναι και πολύ... εγκάρδιες. Τα πρόστιμα που έχει πληρώσει η τράπεζα σε Ευρώπη και Αμερική για παραβάσεις διαφόρων ειδών, ανέρχονται σε εκατοντάδες εκατομμυρίων. Για παράδειγμα, μόλις πριν ένα μήνα συμβιβάστηκε με το περιφερειακό δικαστήριο του Μανχάτταν για μια υπόθεση χειραγώγησης επιτοκίων και δέχτηκε να πληρώσει ένα πρόστιμο ύψους 240 εκατ. δολλαρίων προκειμένου να πάψει η δίωξη (*). Δεν αποκλείεται η αμαρτωλή ιστορία για την χειραγώγηση του Libor να κοστίσει πάνω από δύο δισ. σε πρόστιμα μέχρι να ολοκληρωθεί.

Τα διάφορα παιχνίδια με την νομιμότητα φαίνεται πως, εκτός από τα πρόστιμα, έχουν και άλλης μορφής δυσάρεστα αποτελέσματα για τον γερμανικό τραπεζικό κολοσσό. 

Τον Μάιο του 2016, λόγου χάρη, αποκαλύφθηκε ότι η τράπεζα ζημίωσε σχεδόν μισό δισεκατομμύριο από μια απάτη στην οποία ενεπλάκη με χρηματιστηριακές συναλλαγές (**). Το ωραίο είναι ότι η διοίκηση της τράπεζας δεν θεώρησε αυτό το γεγονός αρκετά σημαντικό ώστε να το συμπεριλάβει στην έκθεσή της προς τους μετόχους. Φαίνεται πως οι κατά καιρούς διοικήσεις τής Ντώυτσε Μπανκ έχουν μια σταθερή φιλοσοφία, βάσει της οποίας τα άσχημα πρέπει να κρύβονται κάτω από το χαλί. Έτσι, σε βάθος χρόνου, κουκούλωσαν ζημιές πάνω από 10 δισ. ευρώ, ώστε να αποφύγουν την περιπέτεια να τεθεί η τράπεζα σε καθεστώς διάσωσης από το κράτος.

Με όλα τούτα να συμβαίνουν, δεν είναι να απορεί κανείς που, σε έκθεσή του τον Ιούνιο του 2016, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο χαρακτηρίζει την Ντώυτσε Μπανκ ως τον σημαντικώτερο συστημικό κίνδυνο μεταξύ των συστημικών τραπεζών του κόσμου (GSIBs: Global Systemically Important Banks), ακολουθούμενη από την HSBC και την Credit Suisse (***). Το θέμα είναι ότι τόσο η HSBC όσο και η Credit Suisse έχουν πίσω τους τις κεντρικές τους τράπεζες και τα εθνικά τους νομίσματα ενώ η έκθεσή τους σε παράγωγα δεν έχει καμμιά σχέση με την υπερέκθεση της Ντώυτσε Μπανκ.

Μ' αυτά και μ' αυτά, η κατάσταση έχει γίνει κάτι παραπάνω από δραματική για την Ντώυτσε Μπανκ.

 Το 2017 είναι η τρίτη συνεχόμενη χρονιά που κλείνει με ζημιές ενώ η Moody's έχει ήδη από το 2016 υποβαθμίσει το αξιόχρεό της στην κατηγορία Baa1, δηλαδή μόλις δυο βαθμίδες πάνω από την κατηγορία "σκουπίδια" (****). 

Η υποβάθμιση από την Moody's ήρθε σχεδόν ταυτόχρονα με την ανακοίνωση της Fed ότι η Ντώυτσε Μπανκ δεν πέρασε τα stress test των ΗΠΑ. 

Κάπως έτσι, το 2017 ο τζίρος τής γερμανικής τράπεζας βυθίστηκε στα 26,4 δισ. ευρώ, δηλαδή κάτω από το μισό των 53,4 δισ. ευρώ, όπου είχε σκαρφαλώσει μόλις έξι χρόνια νωρίτερα. 

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ξεσηκώθηκαν και οι μέτοχοι καθώς η διοίκηση αποφάσισε να πάρει πίσω την υπόσχεσή της για μέρισμα 0,11 ευρώ και να μη διανείμει δεκάρα για το 2017.

Διαμόρφωση συστημικού κινδύνου από την Ντώυτσε Μπανκ [πηγή: IMF, report 16/189, 6/2016] 

Ίσως να αναρωτιέται ο αναγνώστης πώς και τα θυμήθηκα όλα τούτα σήμερα. Ας όψεται ένα σχετικά πρόσφατο άρθρο στους Financial Times με τίτλο "HNA via GAR? The mystery of Deutsche Bank’s largest shareholder", το οποίο αξιώθηκα να διαβάσω χτες. Αλλά ας γίνω σαφέστερος:
Η ΗΝΑ Group Co Ltd είναι ένας μεγάλος κινεζικός όμιλος εταιρειών, ανάμεσα στις οποίες και η HNA Holdings. Αυτή η τελευταία, λοιπόν, έρριξε στα τέλη τού 2016 κάπου 4 δισ. δολλάρια και απέκτησε το 9,9% των μετοχών τής Ντώυτσε Μπανκ, κάτι που την ανέδειξε στον μεγαλύτερο μέτοχο της γερμανικής τράπεζας. Γιατί ειδικά 9.9%; Διότι για πωλήσεις από 10% και πάνω, απαιτείται έλεγχος και έγκριση από το κράτος.
Στις αρχές τού περασμένου Φεβρουαρίου, εντελώς ξαφνικά, οι κινέζοι αποφάσισαν να πουλήσουν κάμποσες από τις μετοχές τους, ρίχνοντας το ποσοστό τους στο 9,2%. Πριν κοπάσουν οι ψίθυροι που ξέσπασαν, οι κινέζοι ξαναπούλησαν, πέφτοντας στο 8,8%. Οι τριγμοί ακούστηκαν σε όλον τον κόσμο και η μετοχή τής τράπεζας ξαναπήρε την κατηφόρα, με σοβαρή πιθανότητα να πέσει κάτω και από τα 13 ευρώ, τιμή εντελώς αστεία αν συγκριθεί προς το ρεκόρ των 152,28 ευρώ του 2007. Αν η ΗΝΑ συνεχίσει με την όπισθεν, η καταιγίδα δεν θα αργήσει να ξεσπάσει.

Το ερώτημα δεν είναι αν η Γερμανία είναι διατεθειμένη να βοηθήσει την Ντώυτσε Μπανκ ώστε να μη σωριαστεί, έστω κι αν υπάρχει η προηγούμενη άρνησή της σε άνωθεν βοήθεια προς τις ιταλικές τράπεζες. Είναι αν μπορεί να επωμιστεί το βάρος τής σωτηρίας μιας τράπεζας, η οποία έχει στο χαρτοφυλάκιό της παράγωγα ύψους ίσου με το εικοσαπλάσιο του γερμανικού ΑΕΠ. 

Φυσικά, ουδείς ελπίζει ότι μπορεί να εμφανιστεί κάποιος ιδιώτης ως σωτήρας, από την στιγμή που η αμαρτωλή τράπεζα έχει χιλιάδες δικαστικές εκκρεμότητες και αμέτρητες ανοιχτές πληγές που πυορρούν...
-----------------------------------------------

(*) Jonathan Stempel, "Deutsche Bank to pay $240 million to end Libor rigging lawsuit in U.S.", Reuters, 28/2/2018.

(**) "Deutsche Bank verliert durch Betrugsfall fast eine halbe Milliarde Euro", Süddeutsche Zeitung, 23/5/2016.

(***) "Germany - Financial System Stability Assessment", IMF, Report No 16/189, June 2016 (το απόσπασμα στην σελίδα 30).

(****) Tyler Durden, "Moody's Downgrades Deutsche Bank's Debt Two Notches Above Junk", ZeroHedge, 23/5/2016. Επίσης: "Υποβάθμιση Deutsche Bank από τη Moody’s", Καθημερινή, 25/5/2016.

**************

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

επειδή αγνοώ τα περί οικονομίας και επειδή επικαλείσαι τη (το?) Moody's στο άρθρο σου, θα ήθελα να μας εξηγούσες τι ακριβώς είναι και τι κάνουν αυτού του είδους ευαγή ιδρύματα

Γιαν Μαν

19 Μαρτίου 2018 - 4:10 μ.μ.


Theodore Athanasiadis είπε...

@ Γιαν Μαν


Έχουμε ασχοληθεί κατ' επανάληψη μαζί τους σ'αυτό το ιστολόγιο. Ενδεικτικά:

"Οίκοι αξιολόγησης ή οίκοι ανοχής;"

"Οίκοι αξιολόγησης ή ωμοί εκβιαστές;"

"Ο σκοτεινός ρόλος των οίκων αξιολόγησης"

"Ανατομία του νεοφιλελευθερισμού - 75. Οι οίκοι αξιολόγησης και τα δομημένα ομόλογα"

19 Μαρτίου 2018 - 4:38 μ.μ.

*********************************

Πρωτότυπος Τίτλος:
Αποχωρούν οι κινέζοι από την Ντώυτσε Μπανκ;

Δ.Ν.Τ-ΛΑΓΚΑΡΝΤ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΟΎΝ ΟΤΙ ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΣΟΥΝΑΜΙ -ΕΣΥ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΣ ΤΙ ΘΑ ΚΆΜΕΙΣ ?

Προσοχή – Προσοχή - Έρχεται τσουνάμι

Κρ. Λαγκάρντ: Στο 3,9% η παγκόσμια ανάπτυξη το 2018 και το 2019 (naftemporiki.gr / 27/02/2018)

Η γενική διευθύντρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) Κριστίν Λαγκάρντ δήλωσε σήμερα ότι η παγκόσμια οικονομία καταγράφει ανάπτυξη που μοιάζει να έχει ευρεία βάση, προειδοποίησε ωστόσο ότι το τοπίο μεταβάλλεται με ταχύτητα, κρίνοντας πως υπάρχουν αυξημένοι κίνδυνοι εξαιτίας διενέξεων για εμπορικά ζητήματα, της εξομάλυνσης της νομισματικής πολιτικής και των τεχνολογικών αλλαγών. 

 Σε ομιλία της κατά τη διάρκεια εκδήλωσης του ΔΝΤ στην Τζακάρτα ανέφερε πως το Ταμείο αναμένει ότι η παγκόσμια ανάπτυξη θα ανέλθει σε 3,9% το 2018 και το 2019. Η πρόβλεψη παραμένει αμετάβλητη από τον Ιανουάριο και αυξημένη από το 3,7% του 2017. 

 Η Λαγκάρντ …κάλεσε τους αξιωματούχους και όσους χαράσσουν πολιτική να επαγρυπνούν για τις επιπτώσεις που θα έχουν οι μεταβολές της νομισματικής πολιτικής στη χρηματοοικονομική σταθερότητα και στις ροές κεφαλαίων. 

 «Ξέρουμε ότι αυτή (σ.σ. η άνοδος των επιτοκίων) θα έχει δευτερογενείς επιπτώσεις σε όλο τον κόσμο. Γνωρίζαμε εδώ και καιρό ότι θα ερχόταν», ανέφερε η Λαγκάρντ, ωστόσο «παραμένει αβέβαιο το πώς θα επηρεάσει αυτή η μετάβαση άλλες χώρες, τις εταιρείες, τις θέσεις εργασίας, τα εισοδήματα». 

Οι χώρες του ASEAN πρέπει να ενστερνιστούν νέα μοντέλα ανάπτυξης, τα οποία δίνουν μεγαλύτερη έμφαση στην εσωτερική ζήτηση, το περιφερειακό εμπόριο και τη διαφοροποίηση των πηγών προσόδων και να προετοιμαστούν για τις αλλαγές που θα φέρουν οι αυτοματισμοί στα εργοστάσια, η τεχνητή νοημοσύνη, η βιοτεχνολογία, οι νέες τεχνολογίες στον χρηματοπιστωτικό τομέα, ή τα ψηφιακά νομίσματα. 

  

«Πολλές θέσεις εργασίας θα επηρεαστούν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Κάποιες θα χαθούν, πολλές περισσότερες θα επηρεαστούν εξαιτίας των αυτοματισμών. Πρέπει λοιπόν να στοχαστούμε για το μέλλον της απασχόλησης», επισήμανε η Κριστίν Λαγκάρντ και πρόσθεσε ότι δεν υπάρχει μία και μόνη ορθή προσέγγιση και πολλές κυβερνήσεις θα χρειαστεί να χαράξουν τον δικό τους δρόμο. 

Σημειώσεις του Γιάννη Βεντούρα:

1. «…υπάρχουν αυξημένοι κίνδυνοι εξαιτίας διενέξεων για εμπορικά ζητήματα…». Με την φράση αυτή αποκαλύπτουν ότι παρά την ανάπτυξη, οι καπιταλιστές και γενικά οι αστικές τάξεις, ετοιμάζονται για πολεμικές συγκρούσεις και συρράξεις και παράλληλα στέλνουν απειλητικά μηνύματα ο ένας στον άλλον για να διαλέξουν συμμαχίες και στρατόπεδα. Και αυτό επειδή γνωρίζουν πολύ καλά ότι επέρχεται μεγάλη καπιταλιστική κρίση.
2. «…μεγαλύτερη έμφαση στην εσωτερική ζήτηση…». Αυτό σημαίνει ότι ήρθε ο καιρός να ακολουθήσουν «κεϋνσιανή» πολιτική, δηλαδή να αυξήσουν την παροχή δανείων στα λαϊκά στρώματα, και ενδεχομένως να αυξήσουν λίγο τα εισοδήματά τους. Αυτό είναι κυρίως ένα απειλητικό μήνυμα των ΗΠΑ προς την Κίνα και την Ινδία, οι οποίες έχουν αυξήσει πολύ τις εξαγωγές τους και θα πρέπει να αυξήσουν τις πωλήσεις στο εσωτερικό τους.
3. «…Πολλές θέσεις εργασίας θα επηρεαστούν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Κάποιες θα χαθούν…». Η ρομποτική, η τεχνητή νοημοσύνη θα προκαλέσει τσουνάμι απολύσεων. Εκατοντάδες εκατομμύρια εργαζόμενοι τα επόμενα πέντε χρόνια θα βρεθούν στην ανεργία. Αυτό τρομάζει τους καπιταλιστές, επειδή φοβούνται ότι θα ξεσπάσουν εξεγέρσεις και ενδεχομένως και επαναστάσεις. Ήδη πριν λίγες ημέρες η Παγκόσμια Τράπεζα, έκανε συστάσεις σε όλες τις αστικές κυβερνήσεις να εξασφαλίσουν επειγόντως προγράμματα ελάχιστου εισοδήματος για τα εξαθλιωμένα στρώματα τα οποία θα αυξηθούν υπέρμετρα.
4. Το μεγάλο κύμα ανεργίας που θα δημιουργηθεί θα έχει σαν αποτέλεσμα την μείωση των λαϊκών εισοδημάτων, άρα την μείωση της ζήτησης και συνεπώς των πωλήσεων. Αποτέλεσμα αυτού θα είναι να οδηγηθεί ή παγκόσμια οικονομία σε μια μεγάλη κρίση, που όμοιά της δεν έχει ξαναδεί.
5. (…δεν υπάρχει μία και μόνη ορθή προσέγγιση και πολλές κυβερνήσεις θα χρειαστεί να χαράξουν τον δικό τους δρόμο…). Με τη φράση αυτή αποκαλύπτεται ότι οι καπιταλιστές ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ καμία λύση για να αντιμετωπίσουν το τσουνάμι που καταφτάνει. Ανάμεσα στα μέσα, που πρόκειται να χρησιμοποιήσουν, συμπεριλαμβάνεται η ωμή αστυνομοκρατία και ο αυταρχισμός.
6. Ό Κάρολος Μαρξ και ο Φρίντριχ Ένγκελς, μελετώντας την εξέλιξη των κοινωνιών και των οικονομικών συστημάτων, είχαν ανακαλύψει ότι, όταν τα μέσα παραγωγής και η τεχνολογία εξελίσσονται αρκετά και φθάνουν σε ένα κρίσιμο σημείο, τότε επέρχεται νομοτελειακά αλλαγή του οικονομικού συστήματος. Σήμερα η ρομποτική και η τεχνητή νοημοσύνη, οριοθετεί το τέλος του καπιταλισμού και απαιτεί να περάσει η κοινωνία σε ένα διαφορετικό οικονομικό σύστημα.

Είναι στα χέρια των λαών, πότε θα αποφασίσουν να σπρώξουν την ιστορία προς τα μπροστά.

Γιάννης Βεντούρας (οικονομολόγος – συγγραφέας)

Viva La Revolucion: Το πήρες Χαμπάρι ότι
το Μέλλον μας Δεν είναι ο καπιταλισμός?
Είναι ο Νέος κόσμος ο Σοσιαλισμός-Κομμουνισμός.

----------------------------------------------------------------------------------------------

-τα ΠΙΑΝΑΝΕ;; --ΔΕΣ τα «ΔΟΥΝΑΙ και ΛΑΒΕΙΝ» k ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΤΟ ΣΚΆΝΔΑΛΟ:

    

NOVARTIS και θεάματα:

Τα πιάνανε πολιτικοί για να διευκολύνουν τις δουλειές της NOVARTIS; Δεν το ξέρουμε. Αυτή την… λεπτομέρεια ας την απαντήσει η καθαρτήρια Βουλή και η εξίσου καθαρτήρια Δικαιοσύνη. 

Πάμε σε αυτά που ξέρουμε.

    Πρώτον: Στην Ελλάδα (και στον καπιταλιστικό κόσμο) το φάρμακο είναι εμπόρευμα, πουλιέται και αγοράζεται, που σημαίνει ότι θεωρείται νόμιμο και ηθικό κάποιοι να βγάζουν κέρδη από την αρρώστια, από τον πόνο των ανθρώπων.

    Δεύτερον: Στην Ελλάδα, στο πλαίσιο αυτής της κερδοφορίας πάνω στον ανθρώπινο πόνο, οι φαρμακευτικές εταιρείες μόνο την πενταετία 1997-2001 σημείωσαν αύξηση κερδών ύψους 2.842%!!! (ΙΟΒΕ – Ριζοσπάστης 23/7/2004)

    Τρίτον: Την δεκαετία του ’90 η μεσοσταθμική φαρμακευτική δαπάνη αύξανε στην Ελλάδα με ρυθμούς 27%-30% κατ’ έτος ενώ την δεκαετία του 2000 η φαρμακευτική δαπάνη αύξανε με ρυθμούς άνω του 20% κατ’ έτος (ο.π). 

    Τέταρτον: Ενώ το 2000 η δημόσια φαρμακευτική δαπάνη ήταν 1,278 δισ. ευρώ και ως ποσοστό του ΑΕΠ ήταν 0,90%, το 2009 υπερδιπλασιαστηκε και εκτινάχτηκε στα 5,090 δισ. ευρώ και στο 2,2% του ΑΕΠ παραμένοντας σε υψηλότατα επίπεδα (1,5% – 3,215 δις. ευρώ) ακόμα και το 2012, δηλαδή επί Μνημονίων (Ετήσια Εκθεση αγοράς φαρμάκων ΙΟΒΕ 2012, σελ. 30) – σύμφωνα με τα συνδυαστικά στοιχεία ΙΟΒΕ, ΕΟΠΥΥ, ΕΣΔΥ η δημόσια δαπάνη κυμάνθηκε ως εξής: 

2009: 5,108 δις, 

2010: 4,522 δις, 

2011: 3,750 δις,

 2012: 2,845 δις, 

2013: 2,371 δις, 

2014: 2,019 δις, 

2015: 2 δις, 

2016-2018: 1,945 δις κατ’ έτος)  

    Πέμπτον:  Παρά τα όσα λένε οι φίλοι της τρόικας περί μείωσης της δημόσιας φαρμακευτικής δαπάνης ένεκα των Μνημονίων, η αλήθεια είναι πως ό,τι κόπηκε ως δαπάνη από το δημόσιο ταμείο, με τις αποφάσεις των μνημονιακών σωτήρων μεταφέρθηκε απευθείας στις τσέπες του λαού ως ιδιωτική φαρμακευτική δαπάνη.

 Ετσι ενώ το 2009 η ιδιωτική φαρμακευτική δαπάνη ήταν το 19,2% της συνολικής, το 2015 είχε εκτιναχθεί στο 33,7%. 

Με άλλα λόγια το 2015 οι συνολικές πωλήσεις φαρμάκων ανήλθαν στα 4,2 δις. ευρώ που σημαίνει ότι τα περίπου 2,5 δις. ευρώ που κόπηκαν από την δημόσια δαπάνη μετακυλήθηκαν στην ιδιωτική δαπάνη (έκθεση ΙΟΒΕ 2016).

    Εκτον: Ένα ακόμα στοιχείο της «θεραπευτικής» ιδιότητας των Μνημονίων είναι ότι το 2009 η φαρμακευτική δαπάνη ως ποσοστό της δαπάνης υγείας ήταν στην Ελλάδα 28,3% ενώ στον ΟΟΣΑ 16,9%. 

Το 2013 – μετά από 3 χρόνια Μνημονίων – η δαπάνη στην Ελλάδα είχε αυξηθεί στο 30,5% της δαπάνης υγείας όταν στον ΟΟΣΑ είχε πέσει στο 15,9% (Πηγή: ΟΟΣΑ Health Statistics 2014 – «Φαρμακευτική πολιτική: Η υφιστάμενη κατάσταση και οι προτεραιότητες» Γιάννης Μπασκόζος, ΓΓ. Δημόσιας Υγείας, Υπουργείο Υγείας)         

    Εβδομον: Η κατά κεφαλήν δημόσια φαρμακευτική δαπάνη στην Ελλάδα το 2009 ήταν 460 ευρώ όταν στην ΕΕ ήταν 291 ευρώ ενώ ακόμα και το 2012 η σχέση ήταν Ελλάδα: 272 ευρώ – ΕΕ: 260 ευρώ. 

Το 2014 η ιδιωτική φαρμακευτική δαπάνη στην Ελλάδα ήταν 166 ευρώ  ενώ στην ΕΕ ήταν 131 ευρώ (Εκθεση ΣΦΕΕ 2015-2016).

    Επαναλαμβάνουμε: Τα πιάνανε πολιτικοί για να γίνονται αυτές οι υπέρ φαρμακοβιομηχανιών «δουλίτσες» στην Ελλάδα; Επαναλαμβάνουμε: Δεν το ξέρουμε. 

Πάμε σε αυτά που ξέρουμε.

    Η NOVARTIS εμπλέκεται σε υποθέσεις διαφθοράς από ΗΠΑ και Ιαπωνία μέχρι Κορέα, Κίνα και Ιταλία. Αλλά είναι μόνο η NOVARTIS;

    Ας δούμε πως δουλεύει το «συστηματάκι»: Οι φαρμακευτικές λαδώνουν, κερδίζουν με αυτό τον τρόπο δισεκατομμύρια επί δισεκατομμυρίων, μετά έρχονται οι αρχές, τους επιβάλουν ένα πρόστιμο που κινείται συνήθως στο 10% των όσων κέρδισαν δια του λαδώματος, οι φαρμακευτικές το πληρώνουν και η «δουλίτσα» συνεχίζεται μέχρι το επόμενο λάδωμα που θα φέρει τα επόμενα υπερκέρδη που θα κουκουλωθούν με το επόμενο πρόστιμο κοκ.

    

Χαρακτηριστικά στοιχεία ότι αυτή η τακτική ακολουθείται με την μορφή «σκοινί – κορδόνι» και ότι κάθε άλλο παρά «κάθαρση» συνιστούν τα πρόστιμα και οι «καθάρσεις» (αντίθετα λειτουργούν σαν διαδικαστική κολυμπήθρα ώστε να επαναλαμβάνεται το ίδιο έργο) είναι τα στοιχεία που προέρχονται από τις ΗΠΑ.

    Στις ΗΠΑ ο κατάλογος των προστίμων προς φαρμακευτικές είναι μακρύς. Αλλά αυτό ουδέποτε σταμάτησε το λάδωμα και την κομπίνα που αποφέρουν τεράστια κέρδη.

    Ενδεικτικά:

2001 – εταιρεία TAP- 875 εκατ.δολάρια

2002 – εταιρεία Schering- 500 εκατ.δολάρια

2003 – εταιρεία AstraZeneca – 365 εκατ.δολάρια

2004 – εταιρεία Schering- 345 εκατ.δολάρια

2004 – εταιρεία Pfizer – 430  εκατ.δολάρια

2005 – εταιρεία Serono – 704 εκατ.δολάρια

2006 – εταιρεία Mylan –  465 εκατ.δολάρια

2006 –  εταιρεία Schering – 435 εκατ.δολάρια

2007 – εταιρεία Pharma –  601 εκατ.δολάρια

2007 – εταιρεία Bristol – 515 εκατ.δολάρια

2008 – εταιρεία Merc – 650 εκατ.δολάρια

2008 – εταιρεία Cephalon – 425 εκατ.δολάρια

2009 – εταιρεία Pfizer –  2,3 δισ. δολάρια

2009 – εταιρεία Eli Lilly – 1,4 δισ. δολάρια

2010 – εταιρεία GlaxoSmithKline –  750 εκατ.δολάρια

2010 – εταιρεία Allergan –  600 εκατ.δολάρια

2010 – εταιρεία AstraZeneca –  520 εκατ.δολάρια

2012 – εταιρεία Amgen –   762 εκατ.δολάρια

2012 – εταιρεία Abbott – 1,5 δισ. δολάρια

2012 – εταιρεία GlaxoSmithKlin – 3 δισ. δολάρια

2013 – εταιρεία Johnson & Johnson – 2,2 δισ. δολάρια

    Αυτά στην Αμερική. Τα πρόστιμα – πρόστιμα, η «κάθαρση» – «κάθαρση» και η λοβιτούρα – λοβιτούρα!

    Αλλά πως το λέει εκείνη η φράση που αποδίδεται στον Ρούσβελτ; Α, ναι: «Οταν παίρνονται παρουσίες στη Βουλή, είναι πολλοί βουλευτές που δεν ξέρουν τι πρέπει να απαντήσουν: «Παρών» ή «αθώος»…» .

    Υπογραμμίζουμε ότι πρόκειται για φράση που αποδίδεται στον Ρούσβελτ. Όχι σε Έλληνα αξιωματούχο. Συνεπώς τη δράση της πολιτικής «βιομηχανίας» που λειτουργεί με όρους προσωπικής ιδιοτέλειας ή υπό την κατεύθυνση ισχυρών ταξικών συμφερόντων, που προωθεί διατάξεις εξυπηρέτησης «φίλων» και «ημετέρων», θα πρέπει να την αναζητήσουμε αλλού. Στην Αμερική ενδεχομένως. Στην Ελλάδα, όχι…
    

Στην Ελλάδα,  από την άλλη, δεν χρειάζεται να το έχει πει ο Ρούσβελτ. Το λέει ο θυμόσοφος λαός: «Η  ψείρα έχει βγει στο γιακά». Όποια πέτρα κι αν σηκώσεις από κάτω κρύβεται μια προστυχιά, μια λαμογιά. 

Όσο πιο δυσώδης είναι η εκάστοτε υπόθεση, τόσο πιο βαθιά το πολιτικό κατεστημένο φέρεται βουτηγμένο σ’ αυτήν.

    Ουδείς, πλέον, εκπλήσσεται: Τσοχατζόπουλοι, Μαντέληδες, «κότερα», χρηματιστηριακές φούσκες, δομημένα ομόλογα, Βαβύληδες, Βατοπέδια, υποβρύχια που γέρνουν, γερμανικές εταιρείες που «λαδώνουν» κατά το δοκούν, εξοπλιστικά, «λίστες Λαγκάρντ», λεηλασία του δημόσιου χρήματος.

    Ένα απίστευτο φαγοπότι. Μαζί με εκείνη τη διαρκή αίσθηση ότι «έκανε ένα δωράκι στον εαυτό του». Που εξελίσσεται πάνω στην πλάτη του ελληνικού λαού. Κι όμως κάθε φορά που η μπόχα ξεχειλίζει δεν χάνουν ευκαιρία να δώσουν το «παρών» κι εκείνοι οι πρόθυμοι κλόουν, οι έτοιμοι να υποδυθούν ότι… «πέφτουν από τα σύννεφα».

    Τι υποκρισία! Αλήθεια, δεν τους έχει ενημερώσει κανείς ότι ζουν στη χώρα που η κυβέρνηση έκανε εξωδικαστικό συμβιβασμό με τη «Ζήμενς»; 

Εξωδικαστικό συμβιβασμό σύμφωνα με τον οποίο η «Ζήμενς έχει αναλάβει να χρηματοδοτήσει πρόγραμμα υπέρ της… διαφάνειας. Η «Ζήμενς»!  (σσ: αλήθεια με εκείνο το πόρισμα του ΣΔΟΕ από το 2012 για αθέμιτες πρακτικές της Bayer στην Ελλάδα, τι γίνεται;)…   

    Λέξεις καθημερινής χρήσης και έννοιες αειθαλείς: «Λάδωμα», μίζα, ρουσφέτι. διαφθορά, διαπλοκή, ο «γνωστός», η αδιαφάνεια, η συναλλαγή, η κομπίνα, η διασπάθιση του δημόσιου χρήματος, η αξιοποίηση της πολιτικής εξουσίας ως εφαλτήριο ατομικού πλουτισμού.

    Αλλά: Όλα αυτά είναι «φυσικά φαινόμενα»; 

Αν ήταν έτσι, τότε θα έπρεπε να ασχολούνται μαζί τους οι …μετεωρολόγοι.

 Όλα αυτά είναι προϊόν της «κακής ανθρώπινης φύσης»; Τότε δεν θα ζητούσαμε τα ρέστα από την πολιτική εξουσία, μα από τους ψυχολόγους, άντε και από μερικούς …ψυχιάτρους.

    Προφανώς η σαπίλα που περιβάλλει το δημόσιο βίο συνιστά ένα εξόχως πολιτικό ζήτημα. Που μετά από τόσες απόπειρες… κάθαρσης, η βρωμιά της αποδεικνύεται απείρως ανθεκτικότερη από όλες μαζί τις διακηρύξεις περί «εξυγίανσης».

    Πού οφείλεται, επομένως, αυτή η διαχρονικότητα του προβλήματος αν όχι στο γεγονός ότι η ρίζα του προβλήματος (άρα και της λύσης του) ξεκινάει από τα σπάργανα του πολιτικο-οικονομικού συστήματος, των δομών του, της λειτουργίας του;

    Ο φαύλος κύκλος της διαφθοράς – ό,τι κι αν λένε οι «αντιδογματικοί» και «ανοιχτόμυαλοι» εξορκιστές τέτοιων αναλύσεων – έχει ένα βασικό προστάτη, τροφοδότη, «νονό»: 

Είναι η ταξική διάρθρωση του συστήματος της «ελεύθερης αγοράς». 

Εκεί γεννιέται και αναπαράγεται ο φαύλος κύκλος της διαφθοράς. Μιας και, τελικά, η πολιτική διαφθορά, η πολιτική της διαφθοράς, και η διαφθορά της πολιτικής, δεν αποτελούν παρά έκφραση (και αποτέλεσμα) της καταχρηστικής άσκησης εξουσίας εκ μέρους του ισχυρού εις βάρος του αδύναμου.

    Θεμέλιος λίθος αυτού του συστήματος, που οι διαχειριστές του έχουν καθίσει πάνω στο σβέρκο της κοινωνίας, είναι η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. 

Από κει ξεκινάνε όλα τα υπόλοιπα, τα απόβλητα, τα παράγωγα: «Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», το «δούναι και λαβείν», το «κλέψε για να έχεις», ο «μπάρμπας στην Κορώνη», το «μέσο», οι «άκρες» στους «υψηλά ιστάμενους». Αυτά είναι τα «δόγματα» της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής λειτουργίας του συστήματός τους.

    Στο διεφθαρμένο τους σύστημα δεν έπαψε ποτέ «το ψάρι (να) βρωμάει από το κεφάλι». Αλλά φυσικά, όσο πιο διεφθαρμένος είσαι, τόσο περισσότερο έχεις ανάγκη για «συνενόχους» και «συνυπεύθυνους». Όσο περισσότερο αφήνεις νηστικούς τους πολλούς, τόσο περισσότερο διατείνεσαι ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε»…

    Ως εκ τούτου προσπαθείς να «λαδώνεις» το σύστημα μέχρι το τελευταίο του γρανάζι και να «νομιμοποιήσεις» την αθλιότητά σου με την κλασική συνταγή: Διαχέοντας σε όλη την κοινωνία το φαινόμενο της διαφθοράς. 

Ταξικά πάντα: Στα «ανώτερα κλιμάκια», η διαφθορά (όταν δεν είναι θεσμοθετημένη με νόμους και χοτζέτια) περιγράφεται με μαύρες συναλλαγές κάτω από τραπέζια στρωμένα με χαβιάρια. Στο επίπεδο του «κοσμάκη» εκδηλώνεται με το «φακελάκι».

    Ισχύουν αυτά στην υπόθεση της NOVARTIS; Δεν το ξέρουμε. Πάμε σε αυτό που ξέρουμε.

    Ξέρουμε, δεδομένου ότι η διαφθορά δεν μπορεί να κρυφτεί οι εναλλασσόμενοι στον κυβερνητικό θώκο ήταν ανέκαθεν αναγκασμένοι να την ομολογούν, αλλά, ταυτόχρονα, να αγκομαχούν να την ερμηνεύσουν με βολικό, για την ιδεολογία, την κοσμοθεωρία και, εν τέλει, το πολιτικό τους σύστημα, τρόπο: Δεν φταίει το κοινωνικο-πολιτικό μας σύστημα, λένε. Φταίνε οι άλλοι, φταίει η «αδυναμία» του κράτους, η κομματοκρατία, οι ελεγκτικοί μηχανισμοί…

    Πέραν του ότι όλα τα παραπάνω είναι πλευρές εκείνου ακριβώς που προσπαθούν να αθωώσουν, δηλαδή, του κοινωνικο-πολιτικού τους συστήματος, είναι και αστείο να καμώνονται ότι μέρος της «δουλειάς» τους είναι η πάταξη της διαφθοράς. 

Η «δουλειά» τους είναι άλλη:

• Να δίνουν «θαλασσοδάνεια» στους κεφαλαιοκράτες.
• Να ξεπουλάνε τη δημόσια περιουσία.
• Να κάνουν πλάτες στη φοροδιαφυγή και στην αισχροκέρδεια.
• Να «μοιράζουν» έργα.
• Να κατανέμουν την «πίτα».
• Να κάνουν «κολεγιές» με τους ισχυρούς και να διαμορφώνουν, αντικειμενικά, το εύφορο έδαφος για τα κάθε λογής «μπουμπούκια» και «λαμόγια».

    Έτσι «δουλεύει» το σύστημα. Ανεξαρτήτως ποιος ταγός το υπηρετεί, ανεξάρτητα ποιο κόμμα το διαχειρίζεται. Κι όταν, από καιρό σε καιρό, μέσα στο «γενικό χαμό» σπάσει κανένα απόστημα, αρχίζει το πανηγύρι! Με εναλλασσόμενους ρόλους:

    Όταν κυβερνούσαν οι Βένετοι και οι Πράσινοι κατηγορούνταν αναμετάξυ τους για τις «ακαθαρσίες» εναλλάσσοντας τους ρόλους «τιμωρών» και «εισαγγελέων». Τώρα, στο ίδιο έργο έχει ενταχθεί και ο ΣΥΡΙΖΑ.

    Το έργο παίζεται συνήθως προεκλογικά και κρατάει από  βδομάδες μέχρι μήνες. Κατά τη διάρκειά του, όλοι οι εμπλεκόμενοι στην παράσταση, διώκτες και διωκόμενοι, κυβερνώντες και πρώην κυβερνώντες, εμφανίζονται να δηλώνουν: «Το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκαλο»!

    Βέβαια, το μόνο μαχαίρι που βλέπει ο λαός είναι εκείνο της ρήσης που λέει: «Όποιος έχει μαχαίρι, τρώει πεπόνι»! 

Και τι μένει από όλη αυτή τη λάσπη; 

Μα ο βούρκος! 

Διότι ο βούρκος είναι δεδομένος. Αδιαμφισβήτητος. Μιλάμε για τον βούρκο ενός πολιτικού και οικονομικού συστήματος που είτε με λαδώματα είτε χωρίς λαδώματα, κουμάντο κάνουν οι «NOVARTIS».

     Και αυτό είναι το μέγα σκάνδαλο, είτε κάποιοι τα πιάσανε, είτε δεν τα πιάσανε. Γιατί, τελικά, η ηθική στην πολιτική δεν ήταν και δεν θα είναι ποτέ μέγεθος ανεξάρτητο από την πολιτική ηθική που το βασικό προσδιοριστικό της στοιχείο είναι τούτο: Το είδος των συμφερόντων που η εκάστοτε πολιτική υπηρετεί.

    Άλλη ηθική παράγεται από την πολιτική που υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού κι άλλη ηθική από την πολιτική που υπηρετεί τα συμφέροντα εκείνων που κερδοσκοπούν (νομίμως) πάνω στις στοιχειώδεις ανθρώπινες ανάγκες για φάρμακο, για στέγη, για παιδεία, για δουλειά.

    Λέτε αυτή η κερδοσκοπία που περιγράφηκε παραπάνω να διευκολύνεται προς όφελος των μονοπωλίων και δια του λαδώματος πολιτικών; Τι να σας πούμε κι εμείς… Δεν ξέρουμε. Εκείνο που ξέρουμε είναι ότι αν το φάρμακο δεν ήταν εμπόρευμα, αντικείμενο κέρδους δηλαδή για κάποιους, τότε κανείς δεν θα είχε λόγο να λαδώνει κανέναν για την προώθησή του.  

    Αυτό, φυσικά, ότι δηλαδή το σκάνδαλο είναι τελικά σύμφυτο με το καπιταλιστικό σύστημα, δεν απαλλάσσει τα τρωκτικά και τα λαμόγια όταν είναι τρωκτικά και λαμόγια. Ούτε τους λασπητζήδες των πολιτικών αντιπάλων τους, όταν είναι λασπητζήδες.

    Όμως: Το εύλογο και απολύτως δικαιολογηµένο αίτηµα της αμείλικτης τιµωρίας των αποδεδειγμένα ενόχων για σκάνδαλα ή της καταισχύνης των αποδεδειγμένα συκοφαντών, δεν πρέπει να συσκοτίζει και να θολώνει την κριτική ικανότητα εντοπισµού της πηγής των σκανδάλων ή της σκανδαλολογίας.

    Και η πηγή των σκανδάλων ή της αξιοποίησης «σκανδάλων» σαν πολιτικό αντιπερισπασμό, θα εντοπίζεται και θα διεξάγεται πάντα στο έδαφος του υπαρκτού βούρκου, θα ξεκινάει από τη βάση, από την ταξική και εκμεταλλευτική φύση ενός συστήματος που – μιας και μιλάμε για το φάρμακο – «κερδοσκοπεί (και) πάνω στην ασθένεια».

Από:

Μπογιόπουλος Νίκος

Η εξεταζόμενη περίοδος της υπόθεσης #NOVARTIS αφορά το διάστημα 2000-2015. Πολύ σωστά. Διότι η περίοδος 1997-2001, όταν οι φαρμακευτικές είχαν -μέσα σε μια μόλις πενταετία- αύξηση κερδών 2.842% (!!!) δεν ήταν σκάνδαλο. 

Ήταν "ελεύθερη αγορά". (α, ναι: όλοι μαζί τα φάγαμε)...

 ΥΠΟΘΕΣΗ «NOVARTIS»

Δες και Τι λέει ο Θ. Παφίλης: 

Σάπισε Τόσο ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ, που ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ στον ΔΟΥΛΟΚΤΗΤΙΣΜΟ

Πυροτεχνικά πλάνα των Αφρικανών που πωλούνται σε ανοικτούς σκλάβους αγορές στη Λιβύη

Είναι το 2018 και έχουν αναδυθεί φρικιαστικά βίντεο από ανθρώπους της Αφρικής που πωλούνται σε δημοπρασίες σε υπαίθριες αγορές της Λιβύης. Δεκάδες χιλιάδες ανυπεράσπιστοι Αφρικανοί μετανάστες και πρόσφυγες διακινδυνεύουν τα πάντα για να φτάσουν στην ακτή της Λιβύης και στη συνέχεια κατά μήκος της Μεσογείου στην Ευρώπη - η οποία θεωρείται η πιο επικίνδυνη διαδρομή στη Γη. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, οι μετανάστες που καταλήγουν σε κέντρα κράτησης επιχειρήσεων πωλούνται σαν αγαθά.

Η Λιβύη έχει γίνει μια σύγχρονη αγορά σκλάβων, κρατώντας τους μετανάστες στο έλεος ενός σύνθετου ιστού για την εμπορία ανθρώπων που είναι ανεκτό από τις πολλές πολιτοφυλακές της χώρας, ένα ζήτημα που αγνοείται σε μεγάλο βαθμό από τον κόσμο, δήλωσε σήμερα ο φωτογράφος που κέρδισε το βραβείο Pulitzer. Ο Νάρκισσο Κοντρέρας, ο οποίος μίλησε στους μετανάστες που κρατούσαν ως σκλάβοι κατά τη διάρκεια ενός έργου φωτογραφικής φωτογραφίας στη Λιβύη, δήλωσε ότι η παγκόσμια προσοχή εστιάζεται στη χώρα της Βορείου Αφρικής ως πύλη για τους μετανάστες που προσπαθούν να φτάσουν στην Ευρώπη δια θαλάσσης.

Όπως λέει ο Leonard Doyle από τη Διεθνή Οργάνωση Μετανάστευσης για τον υπολογισμό του κόστους:  «Όπως είναι συγκλονιστικό όπως φαίνεται, είναι πράγματι αλήθεια. Ο λόγος για τον οποίο δουλεύει το δουλεμπόριο είναι ότι δεν υπάρχει κανένας κανόνας δικαίου σε μεγάλο μέρος της Λιβύης. Η Λιβύη είναι μια χώρα τόσο μεγάλη όσο η Γαλλία, με πολύ χώρο εκεί. Οι μετανάστες έρχονται εκεί ... βλέπουν την υπόσχεση μιας νέας ζωής όταν πηγαίνουν στην τροφή τους στο Facebook και πιστεύουν ότι κάτι υπέροχο τους περιμένει στην Ευρώπη, επειδή ένας λαθρέμπορος έχει καταχραστεί το σύστημα και έχει πουλήσει αυτά που βρίσκονται.

Ο Doyle εξηγεί ότι όταν φτάνουν οι άνθρωποι στη Λιβύη,  «κατεβαίνουν από το λεωφορείο και γρήγορα μπαίνουν σε ένα είδος μηχανής δολοφονίας, μηχανή εκβιασμού. Αποκλείονται από τα υπάρχοντά τους, καλούνται οι οικογένειές τους. Αναγκάζονται, βασανίζονται, δίνουν χρήματα. Και τότε πωλούνται. Απίστευτο, αλλά πωλούνται σε ανοικτούς δημόσιους διαγωνισμούς: 400 δολάρια για έναν εργαζόμενο, ίσως λίγο περισσότερο για μια γυναίκα που μπορεί να τεθεί στο εμπόριο σεξ. Και αυτό συμβαίνει σε ολόκληρη τη χώρα. "

Υπογραμμίζει επίσης ότι αυτό το θέμα καταδεικνύει ότι η διεθνής κοινότητα πρέπει να δώσει μεγαλύτερη προσοχή στη μετα-Καντάφι Λιβύη. 

Προσθέτει:  "Η σύγχρονη δουλεία είναι διαδεδομένη σε όλο τον κόσμο και η Λιβύη δεν είναι καθόλου μοναδική. Αυτό συμβαίνει στις ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου καθώς και στις υποανάπτυκτες χώρες. Αλλά αυτό που είναι ιδιαίτερα συγκλονιστικό είναι ότι αυτό συμβαίνει αποτελεσματικά στο ύπαιθρο, όπου οι άνθρωποι μπορούν να πάνε σε μια αγροικία, να υποβάλουν προσφορά και να καταλάβουν "έναν άνθρωπο". 

Το βίντεο δείχνει πως η 21χρονη νίκη που έφυγε από την κατάσταση της Νέας Νέας Ζηλανδίας πωλήθηκε σε δημοπρασία σκλάβων. Ο νεαρός μιλά για τις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης, την έλλειψη φαγητού και την κακομεταχείριση που έπρεπε να υποφέρει στα χέρια των κατακτητών του.

Πηγή: observerink.com