Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ «ΘΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΕΙ» ΤΗ Α' ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΣΑΣ?!!

ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΎΕΤΕ ; 

ΑΧΆΡΙΣΤΟΙ ΓΙΑ ΣΑΣ ΕΡΓΆΖΕΤΑΙ👌🤣ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΓΙΟΡΤΕΣ  

ΟΡΊΣΤΕ: ΠΑΡΆΤΗΣΕ ΤΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΉ ΤΟΥ ΘΑΛΠΩΡΉ ΚΑΙ ΣΥΓΚΡΟΤΕΊ ΚΟΙΝΉ ΟΜΆΔΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ 👌🤣!!

Κοινή «ομάδα εργασίας» με τους τραπεζίτες θα φτιάξει η κυβέρνηση για να διαμορφώσουν μαζί το νέο πλαίσιο «προστασίας» της πρώτης κατοικίας και να «εκσυγχρονίσουν» το πτωχευτικό δίκαιο, όπως αποφασίστηκε στη συνάντηση που είχε ο πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας με το προεδρείο της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών.

Ενόψει της διαμόρφωσης του νέου πλαισίου, το οποίο επί της ουσίας θα μειώνει δραστικά την όποια προστασία της λαϊκής κατοικίας, η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι ο νόμος Κατσέλη θα παραταθεί έως το τέλος Φλεβάρη. 

Σε αυτό το διάστημα, αναμένεται από κυβέρνηση και τραπεζίτες «να διαμορφωθεί από κοινού το νέο αναγκαίο πλαίσιο προστασίας της πρώτης κατοικίας και του πτωχευτικού δικαίου των ιδιωτών».

Οι τραπεζίτες επιθυμούν να μειώσουν δραματικά το όριο προστασίας, ακόμα και στις 75.000 ευρώ, ενώ η κυβέρνηση σχεδιάζει κρατικές επιδοτήσεις για να χρυσώσει το χάπι. Σύμφωνα με το Μαξίμου, το νέο πλαίσιο «θα λαμβάνει υπόψη την ειλημμένη απόφαση της κυβέρνησης για την επιδότηση των επιλέξιμων δανειοληπτών, αλλά και τα κεφαλαιακά και εποπτικά δεδομένα των τραπεζών».

Ο πρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών, Ν. Καραμούζης, μίλησε για «θετική προσέγγιση» των δύο πλευρών, προσθέτοντας πως κυβέρνηση και τραπεζίτες «θέλουν να βρουν λύσεις που προστατεύουν το κοινωνικό σύνολο και την πρώτη κατοικία, αλλά κυρίως διασφαλίζουν την ευρωστία και την προοπτική του τραπεζικού συστήματος». Επίσης, δήλωσε πως «είμαστε σε αρχικό στάδιο συζητήσεων».

902.gr

Ετσι τελειώνει η "ασφυξία": 

ΝΟΙΚΟΚΥΡΑΊΟΙ ΜΟΥ, ΕΊΣΤΕ ΈΤΟΙΜΟΙ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΟΥΡΕΜΑΤΑΚΙ.. ΓΙΑ ΝΑ ΓΛΥΤΏΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ ?!!

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ:

Ανακοίνωση για τις εξελίξεις στην οικονομία και τις τράπεζες

Το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ εξέδωσε την εξής ανακοίνωση για τις εξελίξεις στην οικονομία και τις τράπεζες:

«Η πρόσφατη απότομη πτώση των τιμών ορισμένων τραπεζικών μετοχών πυροδότησε έντονες συζητήσεις αναφορικά με την αιτία τους, τις επιπτώσεις που έχουν οι μεταβολές αυτές και μια συζήτηση σχετικά με μια εναλλακτική διαχείριση, που θα μπορούσε να αποφύγει τέτοιες εξελίξεις. 

Είναι νωρίς για να εξαχθούν ολοκληρωμένα, ασφαλή συμπεράσματα και ορισμένες πλευρές πρέπει να εξεταστούν περαιτέρω. Ωστόσο, ορισμένα συμπεράσματα προκύπτουν αβίαστα και επιβεβαιώνουν τις εκτιμήσεις που έχει κάνει όλο το προηγούμενο διάστημα το ΚΚΕ.

1. Η αναταραχή στο Χρηματιστήριο αποδεικνύει πως το κλίμα εφησυχασμού και κανονικότητας, που προσπαθεί να καλλιεργήσει η κυβέρνηση, είναι τελείως επίπλαστο. Η καπιταλιστική ανάπτυξη στην Ελλάδα είναι εύθραυστη και αρκεί ένα ελαφρύ σοκ για να την εκτροχιάσει.

2. Στον καπιταλισμό, σε κάθε καπιταλιστική χώρα, πάντα υπάρχουν κερδοσκοπικά παιχνίδια, λόμπι, shortάκηδες, που θησαυρίζουν με την πτώση των τιμών των μετοχών, που όμως δεν οδηγούν σε κατάρρευση των τιμών των μετοχών, όταν δεν υπάρχουν αντικειμενικοί λόγοι. Η κερδοσκοπία, ως εξήγηση της κίνησης των μετοχών, δεν μπορεί να απαντήσει γιατί για παράδειγμα δεν υπάρχουν άλλοι που να βλέπουν ως επενδυτική ευκαιρία τις μαζικές πωλήσεις σε χαμηλή τιμή, αντισταθμίζοντας την αρνητική τάση.

3. Στην πραγματικότητα, η κίνηση των τιμών των μετοχών αντανακλά ως ένα βαθμό το αντικειμενικό πρόβλημα των τραπεζών. Η κεφαλαιακή βάση των τραπεζών δεν είναι επαρκής. Τα "κόκκινα" μη εξυπηρετούμενα δάνεια είναι πολύ υψηλά και η αποπληρωμή τους είναι αβέβαιη. Γι’ αυτό το λόγο οι τράπεζες δυσκολεύονται να αντλήσουν κεφάλαια από τις διεθνείς αγορές κεφαλαίων.

4. Τα "κόκκινα" δάνεια αντανακλούν μια επίδραση της καπιταλιστικής κρίσης στο τραπεζικό σύστημα. Μεγάλο μέρος των κεφαλαίων που δάνεισαν οι τράπεζες έχουν καταστραφεί στην πράξη, είτε με τη μορφή επιχειρηματικών είτε με τη μορφή στεγαστικών δανείων. Ωστόσο, μεγάλο μέρος αυτής της καταστροφής κεφαλαίων δεν έχει ακόμα "περάσει" στα κατάστιχα των τραπεζών, γι΄ αυτό θα έχει συνέπειες ως προς την οικονομική τους θέση.

5. Το πρόβλημα αυτό, διαχείρισης της υπερχρέωσης και ελεγχόμενης απαξίωσης των δανεισμένων κεφαλαίων, δεν αφορά μόνο τις ελληνικές τράπεζες. Αφορά τράπεζες σε ολόκληρο τον κόσμο και στην Ευρώπη, ειδικά τις ιταλικές τράπεζες. Η υπερχρέωση κρατών, επιχειρήσεων, λαϊκών καταναλωτών δεν είναι τίποτα άλλο παρά έκφραση αυτής της υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου. Γι’ αυτό και η χρηματοδότηση της διαχείρισης των "κόκκινων" δανείων στην Ελλάδα τελικά συνδέεται άμεσα με την αντιπαράθεση Γερμανίας, Γαλλίας και Ιταλίας στην Ευρωζώνη, με τις αντιθέσεις ΕΕ - ΗΠΑ και γενικότερα με τη διαχείριση της υπερχρέωσης σε παγκόσμιο επίπεδο.

6. Παράλληλα, οι κινήσεις στις τραπεζικές μετοχές δεν έχουν μόνο στενό οικονομικό περιεχόμενο. Αντίθετα, αφορούν τόσο τον έλεγχο του εγχώριου τραπεζικού συστήματος και την επιρροή στην εγχώρια οικονομία, όσο και ευρύτερες πιέσεις που σχετίζονται με τη στάση της χώρας σε διεθνή ζητήματα από τα Βαλκάνια μέχρι τη Μέση Ανατολή.

7. Το ενδεχόμενο ανάγκης ενός νέου πακέτου κρατικής στήριξης των τραπεζών είναι ανοικτό. Το ευρωπαϊκό πλαίσιο λειτουργίας των τραπεζών, σε μια τέτοια περίπτωση, καθορίζει την υποχρεωτική συμμετοχή όχι μόνο των μετόχων, αλλά και των καταθετών. Η πολιτική της ΕΕ δεν αποκλείει και την προοπτική “κουρέματος” των καταθέσεων σε περίπτωση νέας ανακεφαλαιοποίησης.

8. Οι εξελίξεις στο εγχώριο τραπεζικό σύστημα το επόμενο διάστημα είναι κάθε άλλο παρά βέβαιες, αφού συναρτώνται από την πορεία της εγχώριας και της διεθνούς οικονομίας, την πιθανότητα εκδήλωσης νέας κρίσης, τις πιέσεις και τα παιχνίδια που ασκούνται στο εγχώριο τραπεζικό σύστημα. Η κυβέρνηση θα επιτείνει τις προσπάθειές της να μεταφέρει το βάρος της κρίσης στους λαϊκούς καταναλωτές, είτε επιταχύνοντας τους πλειστηριασμούς είτε κουρεύοντας τους μικροκαταθέτες. Δεν είναι τυχαίο πως όλοι, ΕΕ, κυβέρνηση, ΣΕΒ, ΔΝΤ, συμφωνούν σ’ αυτό.

9. Η Νέα Δημοκρατία τοποθετείται απέναντι στις τελευταίες εξελίξεις με βάση τη συνολικότερη κριτική της προς την κυβερνητική πολιτική και εγκαλεί την κυβέρνηση για διαχειριστική ανικανότητα, αναποτελεσματικότητα και τυχοδιωκτισμό, που φρενάρουν τη δυναμική της καπιταλιστικής ανάπτυξης, κρατώντας τη χώρα “εκτός αγορών”. Η προσέγγιση αυτή συγκαλύπτει ότι, τελικά, τα σημερινά προβλήματα του τραπεζικού συστήματος δεν είναι τίποτα άλλο παρά το αποτέλεσμα της καπιταλιστικής ανάπτυξης, που συνδυάστηκε με υψηλή δανειοδότηση και της νομοτελειακής εκδήλωσης της καπιταλιστικής κρίσης. Τα προβλήματα των τραπεζών δεν είναι προβλήματα διαχείρισης, αλλά του ίδιου του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης.

10. Το ΚΚΕ προειδοποιεί την κυβέρνηση να μη διανοηθεί να φορτώσει, με οποιονδήποτε τρόπο, τα βάρη των τραπεζών στις πλάτες του λαού. Καλεί τους εργαζόμενους, το εργατικό - λαϊκό κίνημα να συμπορευθεί μαζί του, να συγκρουστεί με κάθε τέτοια λύση, να συγκρουστεί με το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, που παράγει κρίσεις, φτώχεια και πολέμους».

"Ist die Deutsche Bank eine kriminelle Vereinigung?" (Είναι η Ντώυτσε Μπανκ εγκληματική οργάνωση;)

Διαμόρφωση συστημικού κινδύνου από την Ντώυτσε Μπανκ [πηγή: IMF, report 16/189, 6/2016]

Στην Ντώυτσε Μπανκ έχουμε αναφερθεί πολλές φορές σε τούτο το ιστολόγιο. Όχι άδικα, μιας και δεν είναι λίγοι εκείνοι που ισχυρίζονται ότι αυτή η γερμανική τράπεζα μπορεί να γίνει η θρυαλλίδα για να τιναχτεί στον αέρα το καπιταλιστικό οικοδόμημα όπως το ξέρουμε. Για παράδειγμα, λέγαμε στις 18/11/2014 ("Stress test: μυστικά και ψέμματα ...και κάποιες αλήθειες"):

Σύμφωνα με έκθεση που ετοίμασε η ίδια η Ντώυτσε Μπανκ (σελ. 20), την 30/06/2014 η τράπεζα είχε συνολικές τοποθετήσεις ύψους 1.665.410 εκατομμύρια (διαβάστε σωστά το νούμερο: ένα τρισεκατομμύριο εξακόσια εξήντα πέντε δισεκατομμύρια τετρακόσια δέκα εκατομμύρια!) ευρώ, από τα οποία μόλις τα 387.901 εκατομμύρια αφορούσαν δάνεια. Τα υπόλοιπα αφορούσαν τοποθετήσεις σε διάφορα παράγωγα προϊόντα, ομόλογα κλπ, δηλαδή σε ρισκαδόρικα προϊόντα, άσχετα αν ο κίνδυνος ήταν μικρός ή μεγάλος. Πάντοτε σύμφωνα με την εν λόγω έκθεση (σελ. 75), τα ίδια κεφάλαια της τράπεζας ανέρχονταν εκείνη την ημέρα σε 68.401 εκατομμύρια.

Με απλά λόγια: την 30/06/2014, η Ντώυτσε Μπανκ βρέθηκε να έχει τοποθετήσεις πάνω από ενάμισυ τρισεκατομμύριο ενώ τα ίδια κεφάλαιά της μόλις που ξεπερνούσαν τα 68 δισεκατομμύρια. Αν ψάχνετε τον δείκτη κεφαλαιακής επάρκειάς της, πάρτε κομπιουτεράκι: 68.401 / 1.665.410 = 0,041. Δηλαδή, στις 30/06/2014, η "μεγάλη" και "πανίσχυρη" Ντώυτσε Μπανκ είχε δείκτη κεφαλαιακής επάρκειας μόλις 4,01% ενώ το αποδεκτό ποσοστό είναι 10% και το ποσοστό ασφαλείας 8%.

Διακύμανση τής μετοχής τής Ντώυτσε Μπανκ 3/2006 - 3/2017 [πηγή: StochCharts.com]  

Αν και μιλάμε για μια από τις μεγαλύτερες συστημικές τράπεζες του κόσμου, η γερμανική αστυνομία δεν διστάζει να προβληματιστεί δημοσίως αν πρόκειται για εγκληματική οργάνωση. Αρκεί κανείς να ρίξει μια ματιά στο άρθρο "Ist die Deutsche Bank eine kriminelle Vereinigung?" (Είναι η Ντώυτσε Μπανκ εγκληματική οργάνωση;), το οποίο δημοσιεύθηκε τον Μάρτιο του 2014 στο αστυνομικό περιοδικό Kriminalpolizei και δεν αποφεύγει να συγκρίνει την εμβληματική τράπεζα με την μαφία.

Η πραγματικότητα είναι ότι οι σχέσεις τής Ντώυτσε Μπανκ με την νομιμότητα δεν είναι και πολύ... εγκάρδιες. Τα πρόστιμα που έχει πληρώσει η τράπεζα σε Ευρώπη και Αμερική για παραβάσεις διαφόρων ειδών, ανέρχονται σε εκατοντάδες εκατομμυρίων. Για παράδειγμα, μόλις πριν ένα μήνα συμβιβάστηκε με το περιφερειακό δικαστήριο του Μανχάτταν για μια υπόθεση χειραγώγησης επιτοκίων και δέχτηκε να πληρώσει ένα πρόστιμο ύψους 240 εκατ. δολλαρίων προκειμένου να πάψει η δίωξη (*). Δεν αποκλείεται η αμαρτωλή ιστορία για την χειραγώγηση του Libor να κοστίσει πάνω από δύο δισ. σε πρόστιμα μέχρι να ολοκληρωθεί.

Τα διάφορα παιχνίδια με την νομιμότητα φαίνεται πως, εκτός από τα πρόστιμα, έχουν και άλλης μορφής δυσάρεστα αποτελέσματα για τον γερμανικό τραπεζικό κολοσσό. 

Τον Μάιο του 2016, λόγου χάρη, αποκαλύφθηκε ότι η τράπεζα ζημίωσε σχεδόν μισό δισεκατομμύριο από μια απάτη στην οποία ενεπλάκη με χρηματιστηριακές συναλλαγές (**). Το ωραίο είναι ότι η διοίκηση της τράπεζας δεν θεώρησε αυτό το γεγονός αρκετά σημαντικό ώστε να το συμπεριλάβει στην έκθεσή της προς τους μετόχους. Φαίνεται πως οι κατά καιρούς διοικήσεις τής Ντώυτσε Μπανκ έχουν μια σταθερή φιλοσοφία, βάσει της οποίας τα άσχημα πρέπει να κρύβονται κάτω από το χαλί. Έτσι, σε βάθος χρόνου, κουκούλωσαν ζημιές πάνω από 10 δισ. ευρώ, ώστε να αποφύγουν την περιπέτεια να τεθεί η τράπεζα σε καθεστώς διάσωσης από το κράτος.

Με όλα τούτα να συμβαίνουν, δεν είναι να απορεί κανείς που, σε έκθεσή του τον Ιούνιο του 2016, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο χαρακτηρίζει την Ντώυτσε Μπανκ ως τον σημαντικώτερο συστημικό κίνδυνο μεταξύ των συστημικών τραπεζών του κόσμου (GSIBs: Global Systemically Important Banks), ακολουθούμενη από την HSBC και την Credit Suisse (***). Το θέμα είναι ότι τόσο η HSBC όσο και η Credit Suisse έχουν πίσω τους τις κεντρικές τους τράπεζες και τα εθνικά τους νομίσματα ενώ η έκθεσή τους σε παράγωγα δεν έχει καμμιά σχέση με την υπερέκθεση της Ντώυτσε Μπανκ.

Μ' αυτά και μ' αυτά, η κατάσταση έχει γίνει κάτι παραπάνω από δραματική για την Ντώυτσε Μπανκ.

 Το 2017 είναι η τρίτη συνεχόμενη χρονιά που κλείνει με ζημιές ενώ η Moody's έχει ήδη από το 2016 υποβαθμίσει το αξιόχρεό της στην κατηγορία Baa1, δηλαδή μόλις δυο βαθμίδες πάνω από την κατηγορία "σκουπίδια" (****). 

Η υποβάθμιση από την Moody's ήρθε σχεδόν ταυτόχρονα με την ανακοίνωση της Fed ότι η Ντώυτσε Μπανκ δεν πέρασε τα stress test των ΗΠΑ. 

Κάπως έτσι, το 2017 ο τζίρος τής γερμανικής τράπεζας βυθίστηκε στα 26,4 δισ. ευρώ, δηλαδή κάτω από το μισό των 53,4 δισ. ευρώ, όπου είχε σκαρφαλώσει μόλις έξι χρόνια νωρίτερα. 

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ξεσηκώθηκαν και οι μέτοχοι καθώς η διοίκηση αποφάσισε να πάρει πίσω την υπόσχεσή της για μέρισμα 0,11 ευρώ και να μη διανείμει δεκάρα για το 2017.

Διαμόρφωση συστημικού κινδύνου από την Ντώυτσε Μπανκ [πηγή: IMF, report 16/189, 6/2016] 

Ίσως να αναρωτιέται ο αναγνώστης πώς και τα θυμήθηκα όλα τούτα σήμερα. Ας όψεται ένα σχετικά πρόσφατο άρθρο στους Financial Times με τίτλο "HNA via GAR? The mystery of Deutsche Bank’s largest shareholder", το οποίο αξιώθηκα να διαβάσω χτες. Αλλά ας γίνω σαφέστερος:
Η ΗΝΑ Group Co Ltd είναι ένας μεγάλος κινεζικός όμιλος εταιρειών, ανάμεσα στις οποίες και η HNA Holdings. Αυτή η τελευταία, λοιπόν, έρριξε στα τέλη τού 2016 κάπου 4 δισ. δολλάρια και απέκτησε το 9,9% των μετοχών τής Ντώυτσε Μπανκ, κάτι που την ανέδειξε στον μεγαλύτερο μέτοχο της γερμανικής τράπεζας. Γιατί ειδικά 9.9%; Διότι για πωλήσεις από 10% και πάνω, απαιτείται έλεγχος και έγκριση από το κράτος.
Στις αρχές τού περασμένου Φεβρουαρίου, εντελώς ξαφνικά, οι κινέζοι αποφάσισαν να πουλήσουν κάμποσες από τις μετοχές τους, ρίχνοντας το ποσοστό τους στο 9,2%. Πριν κοπάσουν οι ψίθυροι που ξέσπασαν, οι κινέζοι ξαναπούλησαν, πέφτοντας στο 8,8%. Οι τριγμοί ακούστηκαν σε όλον τον κόσμο και η μετοχή τής τράπεζας ξαναπήρε την κατηφόρα, με σοβαρή πιθανότητα να πέσει κάτω και από τα 13 ευρώ, τιμή εντελώς αστεία αν συγκριθεί προς το ρεκόρ των 152,28 ευρώ του 2007. Αν η ΗΝΑ συνεχίσει με την όπισθεν, η καταιγίδα δεν θα αργήσει να ξεσπάσει.

Το ερώτημα δεν είναι αν η Γερμανία είναι διατεθειμένη να βοηθήσει την Ντώυτσε Μπανκ ώστε να μη σωριαστεί, έστω κι αν υπάρχει η προηγούμενη άρνησή της σε άνωθεν βοήθεια προς τις ιταλικές τράπεζες. Είναι αν μπορεί να επωμιστεί το βάρος τής σωτηρίας μιας τράπεζας, η οποία έχει στο χαρτοφυλάκιό της παράγωγα ύψους ίσου με το εικοσαπλάσιο του γερμανικού ΑΕΠ. 

Φυσικά, ουδείς ελπίζει ότι μπορεί να εμφανιστεί κάποιος ιδιώτης ως σωτήρας, από την στιγμή που η αμαρτωλή τράπεζα έχει χιλιάδες δικαστικές εκκρεμότητες και αμέτρητες ανοιχτές πληγές που πυορρούν...
-----------------------------------------------

(*) Jonathan Stempel, "Deutsche Bank to pay $240 million to end Libor rigging lawsuit in U.S.", Reuters, 28/2/2018.

(**) "Deutsche Bank verliert durch Betrugsfall fast eine halbe Milliarde Euro", Süddeutsche Zeitung, 23/5/2016.

(***) "Germany - Financial System Stability Assessment", IMF, Report No 16/189, June 2016 (το απόσπασμα στην σελίδα 30).

(****) Tyler Durden, "Moody's Downgrades Deutsche Bank's Debt Two Notches Above Junk", ZeroHedge, 23/5/2016. Επίσης: "Υποβάθμιση Deutsche Bank από τη Moody’s", Καθημερινή, 25/5/2016.

**************

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

επειδή αγνοώ τα περί οικονομίας και επειδή επικαλείσαι τη (το?) Moody's στο άρθρο σου, θα ήθελα να μας εξηγούσες τι ακριβώς είναι και τι κάνουν αυτού του είδους ευαγή ιδρύματα

Γιαν Μαν

19 Μαρτίου 2018 - 4:10 μ.μ.


Theodore Athanasiadis είπε...

@ Γιαν Μαν


Έχουμε ασχοληθεί κατ' επανάληψη μαζί τους σ'αυτό το ιστολόγιο. Ενδεικτικά:

"Οίκοι αξιολόγησης ή οίκοι ανοχής;"

"Οίκοι αξιολόγησης ή ωμοί εκβιαστές;"

"Ο σκοτεινός ρόλος των οίκων αξιολόγησης"

"Ανατομία του νεοφιλελευθερισμού - 75. Οι οίκοι αξιολόγησης και τα δομημένα ομόλογα"

19 Μαρτίου 2018 - 4:38 μ.μ.

*********************************

Πρωτότυπος Τίτλος:
Αποχωρούν οι κινέζοι από την Ντώυτσε Μπανκ;

ΣΤΟ ΣΑΠΙΣΜΈΝΟ ΣΎΣΤΗΜΆ ΣΑΣ...ΣΆΠΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΔΌΣΦΑΙΡΟ ΣΑΣ

«Είμαι περήφανος για την εργατική μου καταγωγή. Όντας μέλος της εργατικής τάξης έμαθα την αξία της συντροφικότητας, της συνύπαρξης, της συνεργασίας για την επίτευξη ενός κοινού σκοπού. Αυτή η αξία είναι καθοριστικής σημασίας για το ποδόσφαιρο, μιας και έντεκα άντρες παλεύουν για τη νίκη και φτάνουν σε αυτή μόνο όταν συνεργάζονται καλά μεταξύ τους, όταν γίνονται μια γροθιά. Έντεκα άλλοι άνδρες, πιο δυνατοί, πιο τεχνίτες από αυτούς μπορεί να μην τα καταφέρουν τόσο καλά επειδή δεν είναι αδελφωμένοι μεταξύ τους.», Alex Ferguson, προπονητής.

Εφοπλιστές, τραπεζίτες, πετρελαιάδες, καπνέμποροι, μεγαλοξενοδόχοι με πούρα ή χωρίς πούρα, με πιστόλια ή χωρίς πιστόλια, ξεκουμπιστείτε από το ποδόσφαιρο, μπάλα παίζουν οι παίκτες, όχι εσείς. 

Από μόνοι σας -το ξέρουμε- δεν θα το κάνετε, άλλα όταν η εργατική τάξη αντιληφθεί τη δύναμή της, θα σας στείλει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.

Το ποδόσφαιρο ξεκίνησε ως λαϊκό και λιμανίσιο σπορ. Και είναι λαϊκό όχι μόνο γιατί το αγαπούν οι λαϊκές μάζες, άλλα γιατί το παίζουν ιδίως τα φτωχόπαιδα. Είναι αλήθεια ότι με το πέρασμα των χρόνων το ποδόσφαιρο, όπως άλλωστε και κάθε άλλη δραστηριότητα η οποία μπορούσε να αποφέρει κέρδος, πέρασε στα χέρια επιχειρηματιών οι οποίοι μέσω αυτού επεδίωκαν, πέρα από το να αποκομίσουν κέρδη, να καταξιωθούν κοινωνικά και να προβάλουν την εικόνα τους. 

Οι Πεζό στη Σοσό, η δυναστεία Ανιέλι, ιδιοκτήτρια της Φιατ και της Γιουβέντους, στο Τορίνο, ο Μπερλουσκόνι στο Μιλάνο και τόσοι άλλοι. Παρόμοια και στην Ελλάδα…

Έτσι λοιπόν η αγανάκτηση και η απέχθεια των φιλάθλων για τα τελευταία φαινόμενα στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο, πρέπει να στοχεύσει την πραγματική αιτία του προβλήματος, το γεγονός δηλαδή ότι και στο ποδόσφαιρο κυριαρχούν μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, οι εφοπλιστές, οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι ίδιοι δηλαδή που ευθύνονται για την επιδείνωση της ζωής του λαού. 

Το επαγγελματικό ποδόσφαιρο παίζεται όχι για να κερδίσει ο καλύτερος αλλά οι οικονομικά ισχυρότεροι που το εκμεταλλεύονται σαν μια από τις πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις τους. Κερδοφόρα όχι μόνο οικονομικά, αλλά και πολιτικά. Πολλοί απ' αυτούς χρωστάνε εκατομμύρια στο Δημόσιο, άλλοι μπήκαν φυλακή και βγήκαν, άλλοι με εφαλτήριο την κοινωνική αναγνώριση που τους δίνει η θέση, με μοχλό πίεσης το λαό της ομάδας, έχουν ανοίξει ή επεκτείνει τις μπίζνες τους.

Δουλειές μέσα από το Δημόσιο για κατασκευαστικά έργα, για θαλασσοδάνεια, για προμήθειες, φοροαπαλλαγές. Όλα αυτά, πάντα με τη συνδρομή του πολιτικού προσωπικού και των κυβερνήσεών τους, τόσο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ όσο και των προκατόχων της. Αυτές ψηφίζουν τους νόμους για να στηθεί όλο αυτό το εποικοδόμημα. Εξυγίανση στο ποδόσφαιρο δεν μπορούν να κάνουν οι ίδιοι που ανέθρεψαν και συντηρούν τη σαπίλα του.

Αυτό που χρειάζεται είναι η κατάργηση των ΠΑΕ, η κατάργηση κάθε είδους επιχειρηματικής δράσης στο ποδόσφαιρο και τον αθλητισμό. 

Το ποδόσφαιρο μπορεί να παίζεται και να προσφέρει ποιοτικό θέαμα χωρίς αυτούς. Καμία χρηματοδότηση στις ΠΑΕ, να αποδοθούν όλα τα χρέη των ΠΑΕ στο Δημόσιο, άμεση διακοπή συμμετοχής ελληνικών ομάδων σε παιχνίδια τζόγου.

Για να αποτελούν το ποδόσφαιρο και ο αθλητισμός δικαίωμα της νεολαίας και του λαού χρειάζονται ριζικές αλλαγές προς όφελος του λαού.

Η πραγματική εξυγίανση του ποδοσφαίρου απαιτεί τη δημιουργία ενός άλλου ποδοσφαιρικού οικοδομήματος, που θα χρηματοδοτείται από το κράτος, θα ελέγχεται σε τακτή βάση από φίλαθλα και άλλα λαϊκά όργανα, θα διοικείται από πραγματικούς φιλάθλους, θα αποκλείει κάθε επιχειρηματική δράση στο ποδόσφαιρο, έτσι που οι πορείες των ομάδων να καθορίζονται εντός των γηπέδων. Ένα τέτοιο ποδοσφαιρικό οικοδόμημα μπορεί να υπάρξει μόνο αν την εξουσία την έχει ο λαός και όχι οι επιχειρηματίες. 

Άρα απαιτείται σύγκρουση με την εξουσία τους.

ΥΓ1: «Τα μάτια μας γυάλιζαν, διψούσαμε για εκδίκηση. Το ξέραμε ότι δεν ήταν σωστό, όμως το μυαλό μας ταξίδευε στον πόλεμο των Φόκλαντς. Σαφώς και η νίκη ενάντια στην Αγγλία ήταν εκδίκηση, γλυκιά εκδίκηση και έτσι το νιώθαμε όλοι μας. Φυσικά δεν καταφέραμε να αλλάξουμε τίποτα. Η τιμή του ψωμιού δεν μειώθηκε, οι άνθρωποι στην Αργεντινή δεν σταμάτησαν να πεινάνε και να ζητιανεύουν στους δρόμους». DiegoMaradona, πριν από τον προημιτελικό Αγγλίας - Αργεντινής το 1986.

ΥΓ2: «Δεν κοιμήθηκα το βράδυ, άλλα δεν βαριέσαι. Αλλά πρέπει να ομολογήσω ότι στην πραγματικότητα πολύ περισσότερο με απασχολεί η οικονομική κρίση και ότι δεν έχω λεφτά». (Φανατικός οπαδός της Νάπολι πριν από κρίσιμο ματς το 1990 για την κατάκτηση του πρωταθλήματος, σε ερώτηση δημοσιογράφου, αν έχει άγχος).

Α.Θ.

***

Η μπάλα βρωμάει από το… κεφάλι 

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Παρατήρηση 1η: Όταν παίζει ο Ολυμπιακός με τον Παναθηναϊκό, η ΑΕΚ με τον ΠΑΟΚ, ο Παναθηναϊκός με την ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ με τον Ολυμπιακό, αυτό είναι ποδόσφαιρο. Όταν, όμως, παίζει ο Μαρινάκης με τον Μελισσανίδη, ο Μελισσανίδης με τον Σαββίδη, ο Σαββίδης με τον Μαρινάκη και ο Μαρινάκης με τον Αλαφούζο, αυτό δεν είναι ποδόσφαιρο. Αυτό είναι άλλου τύπου παιχνίδι…

Παρατήρηση 2η: Εδώ και 40 χρόνια επαγγελματικού ποδοσφαίρου, η πολιτική που ακολουθείται (και) στο ποδόσφαιρο «παράγει» διάφορα «διαμάντια»: «Χοντρούς» και «Περίεργους», «Αγαπούλες» και «μπάρμπα-Θωμάδες», «Ρίνγκο» και «Κοκαλιάρηδες», «Τίγρεις» και «Κάου-μπέους». Δεν πρόκειται για ονόματα μαφιόζικων συμμοριών στο Σικάγο. Είναι τα προσωνύμια και τα χαριτωμένα παρατσούκλια ευυπόληπτων παραγόντων που κατά καιρούς διοικούν και ελέγχουν το ελληνικό ποδόσφαιρο…

Τι τρέχει λοιπόν; 

Τι είδους παιχνίδι είναι αυτό που παρακολουθούμε με τους μεν να κατηγορούν τους δε ως «νονούς» και εγκεφάλους «εγκληματικών συμμοριών»; 

Τι σόι ματς είναι αυτό όταν κυβέρνηση και αντιπολίτευση μοιάζουν να στοιχίζονται πίσω τους και να τσακώνονται για τα «μάτια» τους στη Βουλή, ανταλλάσοντας μύδρους μεταξύ τους ότι η μια εξυπηρετεί τον τάδε εφοπλιστή-ποδοσφαιροπαράγοντα και η άλλη τον δείνα ολιγάρχη-ποδοσφαιροπαράγοντα;

Τι είδους παιχνίδι είναι αυτό που, πίσω από τη βιτρίνα του ποδοσφαίρου, το παρασκήνιο μιλάει για ένα κλωτσοσκούφι εξουσίας που περιλαμβάνει από εξυπηρετήσεις, διευκολύνσεις και αρπαγή χρυσοφόρων δημόσιων οργανισμών μέχρι κρατικό χρήμα, μιντιακά συγκροτήματα και «προσυμφωνημένες αποκρατικοποιήσεις»;

Όλα αυτά συνιστούν τις πολλές όψεις της αθλιότητας, της εξαχρείωσης, της ατομικής και οπαδικής αλλοτρίωσης, της μπίζνας που ονομάζεται «επαγγελματικό ποδόσφαιρο». 

Και που δεν θα μπορούσε παρά να παίζεται -μέσα και έξω από τα γήπεδα- σύμφωνα με τους κανόνες, τα ήθη και τις μεθόδους που αρμόζουν σε ένα σύστημα που αφού έχει ως ευαγγέλιο τον «ανταγωνισμό» δεν μπορεί παρά όποιος θέλει να πάρει τη θέση του «Θεού» στο Κολοσσαίο να ποζάρει σαν ο «καπετάν γαμάω».

Αυτό το καθεστώς, που στα γήπεδά του παίζεται το επαγγελματικό ποδόσφαιρο των Ανωνύμων Εταιρειών με τα τρανταχτά επώνυμα των VΙΡ και των μεγαλομετόχων, δεν είναι παρά η κοινωνία που ελέγχεται από τους κατά καιρούς ανταγωνιζόμενους πετρελαιάδες-προέδρους. 

Τους αντιπαρατιθέμενους τραπεζίτες-προέδρους. Τους «εμπόλεμους» εφοπλιστές-προέδρους. Τους βιομηχάνους-προέδρους. Τους μιντιάδες-προέδρους. Ενίοτε από την παρέα δεν λείπουν και οι πρόεδροι-θαμώνες του Κορυδαλλού…

Το ποδόσφαιρο – ειδικά σε μια χώρα όπου η σαπίλα ξεπερνάει τη σαπίλα της Δανιμαρκίας – δεν θα μπορούσε παρά να επιλέγεται ως προνομιούχος αρένα για τα σαρκοφάγα και τα πιράνχας του συστήματος, που μαζί με τα πετρέλαια, τα λιμάνια, τους δρόμους, τις τηλεπικοινωνίες, την ενέργεια, τα μίντια, ελέγχουν και το ποδόσφαιρο.

Το πρώτο θύμα τούτης της αδυσώπητης αρένας συμφερόντων και ανταγωνισμών είναι η ίδια η μπάλα. Πράγμα απολύτως λογικό, αφ’ ης στιγμής δικό τους είναι το σάπιο αυτό «εμπόρευμα» που παράγεται μέσα και έξω από τις τέσσερις γραμμές του γηπέδου. Σάρκα από τη σάρκα τους. Γέννημα κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση των «αφεντικών» του. Αυτού του ποδοσφαίρου που βρωμάει (και βρωμάει όπως ακριβώς το ψάρι: από το κεφάλι) η «βιτρίνα» κάθε τρεις και λίγο θρυμματίζεται. Αποκαλύπτοντας το θέαμα της χρεοκοπίας -ποιων άλλων;- των «αφεντικών» του.

Η κατάσταση στο εμπορευματοποιημένο ποδόσφαιρο έχει εξελιχθεί όπως περίπου όλα τα πράγματα στην ελληνική κοινωνία: 

Οι «ισχυροί» και οι «ξύπνιοι» του χρήματος άλωσαν το ποδόσφαιρο, αυτόν τον εξαιρετικά προνομιακό χώρο για τη φιλοτέχνηση του προφίλ τους και την προώθηση της κάθε λογής επιχειρηματικής τους δραστηριότητας. Σ’ αυτό το «παιχνίδι» εξουσίας, κοινωνικής καταξίωσης και επιχειρηματικής διείσδυσης τυγχάνουν εφαρμογής όλοι οι κανόνες της αγοράς και βρίσκουν θέση όλα τα αγοραία μπουμπούκια του συστήματος: επιφανείς λεφτάδες, μαριονέτες, τύποι του υποκόσμου…

Βασικό μέλημα των παραπάνω «παραγόντων» είναι, με εφόδιο τη «θρησκεία» της μπάλας, να εισβάλουν στη συνείδηση της εξέδρας, σαν «θεοί» της εκάστοτε ΠΑΕ και μέσω αυτής να ασκήσουν κοινωνική-πολιτική πίεση. Για το χτίσιμο του βασιλείου τους, στην αρχή έχουν ανάγκη από τους «πιστούς οπαδούς» της ομάδας, που με κατάλληλες κινήσεις τους μετατρέπουν σε «ιδιωτικούς στρατούς».

Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι «ειδικά τάγματα» αυτού του «ιδιωτικού στρατού» δεν χρησιμοποιούνται για «ειδικές αποστολές» έρχεται ενίοτε η στιγμή που λειτουργούν ανεξάρτητα από τη θέληση του «προέδρου – αφεντικού», δημιουργώντας του πρόβλημα. 

Αλλά ακόμα και τότε, ο εκάστοτε κύριος πρόεδρος, όταν δεν τους προστατεύει («αυτούς τους φιλάθλους έχουμε, δεν θα τους αλλάξουμε» έλεγε παλιότερα ο Κόκκαλης για διάφορα τυπάκια που διασύρουν την ιστορία του Ολυμπιακού), το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να πετάξει από πάνω του το στίγμα του δόκτορα Φρανκενστάιν.

Όση υποκρισία όμως και αν διακινηθεί από τις ΠΑΕ ή τις κυβερνήσεις, είναι πανθομολογούμενο: 

το ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο είναι πια το βασίλειο των Φρανκενστάιν. Σάπιο και αδιόρθωτο, ανεξάρτητα από τις διακηρυγμένες «καλές προθέσεις» όσων θέλουν ή λένε ότι θέλουν να το «εξυγιάνουν».

Μιλούν για «αθλητισμό και πολιτισμό». Μια εικόνα της πορείας που έχει πάρει το ποδόσφαιρο στα χέρια τους είναι τούτη:

 Παλιά οι μανάδες έστελναν τα παιδιά τους στον αθλητισμό για να τα προφυλάξουν από τις «κακές συνήθειες» και τις «κακές παρέες», για να «μην μπλέξουν». Αλλά στο ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο κάποια στιγμή έφτασαν να ελέγχουν τις τύχες ομάδων άτομα που κατηγορούν ο ένας τον άλλον πως η θέση του είναι στη φυλακή, που ένας αποκαλεί τον άλλον «ναρκέμπορα» και άλλος τον πρώτο «λαθρέμπορα»…

Στο ποδόσφαιρο-εμπόριο φιγουράρουν τύποι που μόνο και να τους κοιτάξεις… λερώνεσαι. 

Στα τραπέζια παρά τω πλευρώ του εκάστοτε υπουργού Αθλητισμού και μάλιστα στις συνεδριάσεις για την αντιμετώπιση της βίας στα γήπεδα, φτάσαμε να βλέπουμε να συμμετέχουν ακόμα και παράγοντες που (όταν δεν εισβάλουν στα γήπεδα ή δεν παίζουν ξύλο με άλλες «φίρμες» του δημόσιου βίου στις πλατείες και τους δρόμους του Κολωνακίου) γδύνουν διαιτητές και μετατρέπουν συνεδριάσεις της ΕΠΑΕ σε ρινγκ όπου πλακώνονταν με άλλους ποδοσφαιροπαράγοντες. Πόσοι τέτοιοι δεν πέρασαν στα 40 χρόνια επαγγελματικού ποδοσφαίρου από τα πόστα του ποδοσφαιρικού βασιλείου και πόσοι απ’ αυτούς δεν είχαν αναλάβει να «διορθώσουν» την κατάσταση στο χώρο του ποδοσφαίρου;

Ναι, το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι. Όλοι αυτοί που αλληλοκατηγορούνται για φαινόμενα ανυποληψίας, ίντριγκας, παρανομίας, ατιμίας και βίας μέσα και έξω από τα γήπεδα, αποφεύγουν πάντα να μιλούν για την πολύμορφη βία στην οποία πρωταγωνιστούν οι ίδιοι. Μια βία ποιοτικά «ανώτερη» από της εξέδρας, μια βία που λειτουργεί (συνειδητά ή ασυνείδητα) σαν «πρότυπο» για τους αφιονισμένους.

Ιδού μερικά τέτοια «πρότυπα» (σσ: πολύ πριν ο Σαββίδης μπουκάρει στον αγωνιστικό χώρο με το περίστροφο περασμένο στο ζωνάρι του):

Πιστολιές μέσα στο χώρο των VIP στο γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας, όταν θεωρήθηκε ότι ο πρόεδρος της ΕΠΑΕ Β. Μητρόπουλος αδικούσε την ΑΕΚ…

Προεδρεύων του Παναθηναϊκού να συμμετέχει στον ξυλοδαρμό διαιτητή στο γήπεδο της Λ.Αλεξάνδρας επειδή στα τελευταία λεπτά του αγώνα έδωσε πέναλτι υπέρ του Ολυμπιακού…

«Ηρωικές έφοδοι» προέδρου κατά του επόπτη στο ματς Παναθηναϊκός-Εθνικός, με το φακό να αποθανατίζει το κουμπούρι περασμένο στη ζώνη του παντελονιού του…

«Παράγοντες» που μπαίνουν στα γήπεδα, ξυλοφορτώνουν καμέραμαν και ανοίγουν τις πόρτες για να εισβάλουν μαινόμενοι οπαδοί, όπως τα σχετικά «ανδραγαθήματα» του Σαλιαρέλη στο στάδιο Καραϊσκάκη, στον αγώνα Ολυμπιακός-Αθηναϊκός…

Σ’ αυτό το επαγγελματικό ποδόσφαιρο άνθρωποι δολοφονούνται από κροτίδες στις κερκίδες ή από μαχαίρια στους δρόμους, χουλιγκάνοι στήνουν καρτέρια με σουγιάδες και λοστάρια στα σοκάκια, δημοσιογράφοι μαχαιρώνονταν (Συρίγος, Στέλλας) και άλλοι δέχονται «περιποιήσεις» από φουσκωτούς, σ’ αυτό το επαγγελματικό ποδόσφαιρο γίνονταν υφυπουργοί άτομα σαν εκείνον που τον έμαθε το πανελλήνιο βλέποντάς τον να κυνηγάει τον διαιτητή στο γήπεδο της Καβάλας, εδώ είναι που η «παράγκα» μετατρέπεται σε παρθεναγωγείο όταν μεθοδεύονται οι χαριστικές ρυθμίσεις δεκάδων δισεκατομμυρίων προς τις ΠΑΕ από εκείνους που με την ίδια ευκολία ξεπαστρεύουν λόγω «χρεών» την περιουσία του λαού, από ΟΠΑΠ μέχρι αυτοκινητόδρομους και από ξενοδοχεία μέχρι λιμάνια και βιομηχανίες…

Τα παραπάνω είναι μερικά μόνο απ’ όσα μπορεί να μνημονεύσει κανείς προς όσους αναζητούν το άλλοθι να πέφτουν από τα σύννεφα με τα όσα συμβαίνουν σήμερα εντός και πέριξ του ποδοσφαίρου. 

Η ποδοσφαιρική «παραγκούπολη» (που όλο… ξηλώνεται) δεν προέκυψε από παρθενογένεση. 

Είναι το νομιμοποιημένο αυθαίρετο της κυρίαρχης πολιτικής. Είναι το μήλον της έριδος μεταξύ χαλίφηδων και επίδοξων χαλίφηδων που έχουν μεταφέρει στο ποδόσφαιρο το σπορ της αρπαχτής, της διαφθοράς, της διαπλοκής, του γκαγκστερικού ανταγωνισμού.

Και πώς μπαίνει τέλος σ’ αυτή την τερατογένεση; 

Με έναν και μόνο τρόπο: Με την έξωση από το ποδόσφαιρο όλων αυτών των εμπόρων που το καπηλεύονται. Με την απαγόρευση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας στο ποδόσφαιρο και στον αθλητισμό γενικότερα.

Μα αυτό δεν είναι «ρεαλιστικό», αντιτείνουν πολλοί. Απαντάμε: 

Να παλεύει κανείς για την έξωση όλων αυτών από το ποδόσφαιρο (και από τη ζωή μας) είναι απείρως ρεαλιστικότερο από το να πιστεύει κανείς ότι το ποδόσφαιρο (και η ζωή μας) θα «εξυγιανθεί» όσο αυτοί και η πολιτική που τους θρέφει θα συνεχίσουν να ελέγχουν το ποδόσφαιρο (και τη ζωή μας).

(το σημερινό μας κείμενο είναι επικαιροποιημένο άρθρο που δημοσιεύτηκε πρώτη φορά τον Δεκέμβριο του 2014 στο περιοδικό Unfollow)

******************************** 

https://www.902.gr/eidisi/politiki/153251/anakoinosi-gia-ta-epeisodia-ston-agona-paok-aek

«Πάμε σε μια επ’ αόριστον διακοπή και βλέπουμε», δήλωσε για το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου ο υφυπουργός Αθλητισμού, Γιώργος Βασιλειάδης, όταν ολοκληρώθηκε η σύσκεψη υπό τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα στο Μέγαρο Μαξίμου που εξέτασε τις κυβερνητικές κινήσεις μετά τα γεγονότα στην Τούμπα στο αγώνα του ΠΑΟΚ με την ΑΕΚ.

Ο υφυπουργός Αθλητισμού αφού ανακοίνωσε τη διακοπή του πρωταθλήματος, δήλωσε πως «δεν θα επανεκκινήσει αν δεν υπάρχει ένα σαφές πλαίσιο συμφωνημένο από όλους». Ανέφερε πως «τις επόμενες ώρες θα ξεκινήσω συναντήσεις με τους φορείς του ποδοσφαίρου» και ότι είναι «σε ανοιχτή επικοινωνία με την UEFA». Σε ερώτηση αν υπάρχει ενδεχόμενο για εξοδο του ελληνικού ποδοσφαίρου από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, απάντησε πως «τα πάντα είναι στο τραπέζι εφόσον δεν θα αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες».

Τα κυβερνητικά στελέχη αποφεύγουν κάθε αναφορά στην επιχειρηματική δράση στο ποδόσφαιρο, κάτι που πράττει και η ΝΔ. Η εκπρόσωπος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Μαρία Σπυράκη, δήλωσε ότι «όσα απίστευτα παρακολουθούμε πλέον στο ελληνικό ποδόσφαιρο είναι μια ακόμη θλιβερή απόδειξη της παρακμής και της ανυποληψίας που έχει οδηγήσει τη χώρα η καθεστωτική αντίληψη των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ» και υποστήριξε πως «η ΝΔ πολύ σύντομα θα επαναφέρει τη νομιμότητα, όχι μόνο στα γήπεδα, αλλά σε όλα τα πεδία της δημόσιας ζωής».

Η Δημοκρατική Συμπαράταξη αναφέρει ότι «οι εξαγγελίες των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ περί “εξυγίανσης” και “καταπολέμησης της βίας”, ήταν απλώς το πρόσχημα για να εξυπηρετηθούν για μια ακόμη φορά διαπλεκόμενα επιχειρηματικά συμφέροντα που λυμαίνονται το χώρο του ποδοσφαίρου» και προσθέτει ότι «οι εικόνες των κουμπουροφόρων παραγόντων εκθέτουν τη χώρα διεθνώς και παραπέμπουν σε μαφιόζικες πρακτικές».

902.gr