Απ την Ιστορία: ο Στάλιν απαντά στον εγγλέζο Μόρισον:

1951: παρουσιάζουμε σήμερα την απάντηση του Ι. Β. Στάλιν για τις δηλώσεις του Άγγλου υπουργού των Εξωτερικών Μόρισον, δηλώσεις επιθετικές, 
τόσο ενάντια στην εσωτερική πολιτική της ΕΣΣΔ, όσο και ενάντια στην εξωτερική, στην εφημερίδα «Πράβντα».
Την περίοδο που ο Ι. Β. Στάλιν απαντά στην «Πράβντα» στις δηλώσεις του Βρετανού υπουργού Εξωτερικών της κυβέρνησης του Εργατικού Κόμματος, οι διεθνείς εξελίξεις χαρακτηρίζονται ήδη απ' αυτό που ονομάστηκε εποχή του ψυχρού πολέμου.

Με αφορμή τη δήλωση του κυρίου Μόρισον

Ο κύριος Μόρισον θέτει στη δήλωσή του δυο ομάδες ζητημάτων: ζητήματα εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής.

1. Εσωτερική πολιτική

Ο κύριος Μόρισον ισχυρίζεται ότι στη Σοβιετική Ενωση δεν υπάρχει ελευθερία του λόγου, ελευθερία του Τύπου, ελευθερία του ατόμου.

Ο κ. Μόρισον κάνει μεγάλο λάθος. Σε καμιά χώρα δεν υπάρχει τόση ελευθερία του λόγου, του Τύπου, του ατόμου, των οργανώσεων για τους εργάτες, τους αγρότες, για τη διανόηση, όση στη Σοβιετική Ενωση. Πουθενά δεν υπάρχουν τόσες εργατικές και αγροτικές λέσχες, τόσες εργατικές και αγροτικές εφημερίδες, όσες στη Σοβιετική Ενωση. Δεν είναι για κανέναν μυστικό ότι ολόκληρη η εργατική τάξη, κυριολεκτικά όλοι οι εργάτες της ΕΣΣΔ είναι οργανωμένοι στα συνδικάτα, όπως και όλοι οι αγρότες είναι οργανωμένοι σε συνεταιρισμούς.

Το γνωρίζει άραγε αυτό ο κ. Μόρισον; Είναι ολοφάνερο ότι δεν το γνωρίζει. Κάτι περισσότερο, προφανώς ούτε θέλει να το γνωρίζει, προτιμάει να αντλεί υλικό από παράπονα εκπροσώπων των Ρώσων καπιταλιστών και τσιφλικάδων που εκδιώχθηκαν από την ΕΣΣΔ με τη θέληση του σοβιετικού λαού.

Στην ΕΣΣΔ δεν υπάρχει ελευθερία του λόγου, του Τύπου, των οργανώσεων για τους εχθρούς του λαού, για τους τσιφλικάδες και τους καπιταλιστές που ανέτρεψε η επανάσταση. Δεν υπάρχει ελευθερία επίσης για τους αδιόρθωτους κλέφτες, για τους σταλμένους από την εξωτερική κατασκοπία δολιοφθορείς, τρομοκράτες, δολοφόνους, για εκείνους τους εγκληματίες που πυροβόλησαν τον Λένιν, σκότωσαν τους Βολοντάρσκι, Ουρίτσκι, Κίροφ, δηλητηρίασαν τον Μαξίμ Γκόρκι, τον Κούιμπισεφ. Ολοι αυτοί οι εγκληματίες, ξεκινώντας από τους τσιφλικάδες και τους καπιταλιστές έως τους τρομοκράτες, τους κλέφτες, τους φονιάδες και τους υπονομευτές, επιδιώκουν να επαναφέρουν στην ΕΣΣΔ τον καπιταλισμό, να επαναφέρουν την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και να πλημμυρίσουν τη χώρα με το αίμα των εργατών και των αγροτών. Οι φυλακές και τα στρατόπεδα εργασίας υπάρχουν μόνο γι' αυτούς τους κυρίους και μόνο γι' αυτούς.

Αντεπανάσταση ενάντια στην ΕΣΣΔ. Με τη λήξη του Παγκόσμιου Πολέμου, οι χώρες της Αντάντ δυνάμωσαν την επέμβασή τους εναντίον της Σοβιετικής Δημοκρατίας. Η φωτογραφία είναι από την απόβαση των ιαπωνικών στρατευμάτων στο Βλαδιβοστόκ το 1918 

Μήπως γι' αυτούς τους κυρίους επιδιώκει ο κ. Μόρισον την ελευθερία του λόγου, του Τύπου, του ατόμου; Μήπως ο κ. Μόρισον νομίζει ότι οι λαοί της ΕΣΣΔ θα συμφωνήσουν να δώσουν σ' αυτούς τους κυρίους την ελευθερία του λόγου, του Τύπου, του ατόμου, άρα και την ελευθερία εκμετάλλευσης των εργαζομένων;

Ο κ. Μόρισον αποσιωπά τις άλλες ελευθερίες, που έχουν βαθύτερη σημασία από την ελευθερία του λόγου, του Τύπου κλπ., δηλαδή δε λέει τίποτα για την ελευθερία από την εκμετάλλευση, για την ελευθερία από τις οικονομικές κρίσεις, από την ανεργία, από τη φτώχεια. Ισως, ο κ. Μόρισον δε γνωρίζει ότι όλες αυτές οι ελευθερίες από καιρό ήδη υπάρχουν στη Σοβιετική Ενωση; Διότι αυτές ακριβώς οι ελευθερίες αποτελούν τη βάση όλων των άλλων ελευθεριών. Μήπως ο κ. Μόρισον αποσιωπά ντροπαλά αυτές τις βασικές ελευθερίες, γιατί αυτές οι ελευθερίες, δυστυχώς, δεν υπάρχουν στην Αγγλία και οι Αγγλοι εργάτες εξακολουθούν ακόμα να βρίσκονται υπό το ζυγό της εκμετάλλευσης από τους καπιταλιστές, παρότι στην Αγγλία ήδη έξι χρόνια βρίσκεται στην εξουσία το κόμμα των εργατικών;

Ο κ. Μόρισον ισχυρίζεται ότι η κυβέρνηση των εργατικών είναι σοσιαλιστική κυβέρνηση, ότι οι ραδιοφωνικές εκπομπές, που οργανώνονται υπό τον έλεγχο μιας τέτοιας κυβέρνησης δεν πρέπει να συναντούν εμπόδια από μέρους των Σοβιέτ.

Ιωσήφ Στάλιν

Δυστυχώς, δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε με τον κ. Μόρισον. Τον πρώτο καιρό μετά τον ερχομό στην εξουσία των εργατικών μπορούσε κανείς να νομίσει ότι η κυβέρνησή τους θα ακολουθήσει το δρόμο του σοσιαλισμού. Ωστόσο, αργότερα αποδείχτηκε πως η κυβέρνηση των εργατικών πολύ λίγο διαφέρει από οποιαδήποτε αστική κυβέρνηση, που προσπαθεί να διατηρήσει το καπιταλιστικό σύστημα και να εξασφαλίσει για τους καπιταλιστές εντυπωσιακά κέρδη.

Πράγματι, στην Αγγλία τα κέρδη των καπιταλιστών αυξάνουν χρόνο με χρόνο, ενώ ο μισθός των εργατών παραμένει παγωμένος και, μάλιστα, η κυβέρνηση των εργατικών υποστηρίζει αυτό το αντεργατικό, εκμεταλλευτικό καθεστώς με όλα τα μέτρα μέχρι και τη δίωξη και τη σύλληψη εργατών. Μπορούμε μήπως να ονομάσουμε σοσιαλιστική μια παρόμοια κυβέρνηση;

Θα μπορεί κανείς να σκεφτεί ότι με τον ερχομό στην εξουσία των εργατικών θα καταργηθεί η καπιταλιστική εκμετάλλευση, θα ληφθούν μέτρα για τη συστηματική μείωση των τιμών στα εμπορεύματα μαζικής κατανάλωσης, θα βελτιωθεί ριζικά η υλική κατάσταση των εργαζομένων. Αντ' αυτού έχουμε στην Αγγλία την αύξηση των κερδών των καπιταλιστών, το πάγωμα των μισθών των εργατών, αύξηση των τιμών στα εμπορεύματα μαζικής κατανάλωσης κλπ. Οχι, δεν μπορούμε να ονομάσουμε σοσιαλιστική μια τέτοια πολιτική.

Σε ό,τι αφορά τις ραδιοφωνικές εκπομπές για τη Σοβιετική Ενωση (Μπι-Μπι-Σι), αυτές, όπως είναι γνωστό, στις περισσότερες περιπτώσεις αποβλέπουν στο να ενθαρρύνουν τους εχθρούς του σοβιετικού λαού στην επιδίωξή τους για την επαναφορά της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Εννοείται ότι τα Σοβιέτ δεν μπορούν να υποστηρίξουν μια τέτοια αντιλαϊκή προπαγάνδα που επιπλέον αποτελεί ανάμειξη στις εσωτερικές υποθέσεις της ΕΣΣΔ.

Ο κ. Μόρισον ισχυρίζεται πως η σοβιετική εξουσία στην ΕΣΣΔ είναι μονοπωλιακή εξουσία, επειδή αντιπροσωπεύει την εξουσία ενός κόμματος, του κόμματος των κομμουνιστών. Αν σκέφτεται κανείς έτσι, τότε και η κυβέρνηση των εργατικών είναι επίσης μονοπωλιακή κυβέρνηση, μιας και αντιπροσωπεύει την εξουσία ενός κόμματος, του κόμματος των εργατικών.

Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος -Απελεύθερωση Πράγα - Ο Κόκκινος Στρατός στην Πράγα

Το ζήτημα, ωστόσο, δεν έγκειται σ' αυτό. Το ζήτημα είναι ότι οι κομμουνιστές στην ΕΣΣΔ, πρώτο, δε δρουν μεμονωμένα, αλλά σε συνασπισμό με εξωκομματικούς, και, δεύτερο, στην ιστορική ανέλιξη της ΕΣΣΔ το κόμμα των κομμουνιστών αποδείχτηκε το μοναδικό αντικαπιταλιστικό, λαϊκό κόμμα.

Στη διάρκεια των τελευταίων πενήντα χρόνων οι λαοί της Σοβιετικής Ενωσης δοκίμασαν στην πράξη όλα τα κύρια κόμματα που υπήρχαν στη Ρωσία: το κόμμα των τσιφλικάδων (μαυροεκατοντάρχες), το κόμμα των καπιταλιστών (καντέτοι), το κόμμα των μενσιβίκων (δεξιοί «σοσιαλιστές»), το κόμμα των σοσιαλεπαναστατών (προστάτες των κουλάκων), το κόμμα των κομμουνιστών. 

Οι λαοί της χώρας μας κατά την εξέλιξη των επαναστατικών γεγονότων στην ΕΣΣΔ πέταξαν στην άκρη όλα τα αστικά κόμματα κι έκαναν την επιλογή υπέρ του κόμματος των κομμουνιστών, θεωρώντας ότι αυτό το κόμμα είναι το μοναδικό αντιτσιφλικάδικο και αντικαπιταλιστικό κόμμα. Είναι ιστορικό γεγονός. Είναι ευνόητο ότι οι λαοί της ΕΣΣΔ υποστηρίζουν εξ ολοκλήρου το δοκιμασμένο στις μάχες κομμουνιστικό κόμμα.

Τι μπορεί να αντιπαραθέσει σ' αυτό το ιστορικό γεγονός ο κ. Μόρισον; Δε νομίζει άραγε ο κ. Μόρισον ότι για χάρη ενός αμφιβόλου παιχνιδιού αντιπολίτευσης θα έπρεπε να πισωγυρίσει ο τροχός της ιστορίας και να αναστηθούν αυτά τα από καιρό νεκρά κόμματα;

2. Εξωτερική πολιτική

Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος - ΕΣΣΔ. Σύνορα. Τα κρατικά σύνορα της ΕΣΣΔ αποκαταστάθηκαν. Ο δρόμος για το Βερολίνο άνοιξε... 

Ο κ. Μόρισον ισχυρίζεται ότι η κυβέρνηση των εργατικών τάσσεται υπέρ της διαφύλαξης της ειρήνης, ότι αυτή δεν απειλεί με τίποτα τη Σοβιετική Ενωση, ότι το Βορειοατλαντικό Σύμφωνο είναι αμυντικό σύμφωνο και όχι επιθετικό, ότι αν η Αγγλία μπήκε στο δρόμο του κυνηγητού των εξοπλισμών, είναι γιατί αναγκάζεται να το κάνει αυτό, επειδή μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η Σοβιετική Ενωση δεν αποστράτευσε επαρκώς το στρατό της.

Σε όλους τους ισχυρισμούς του κ. Μόρισον δεν υπάρχει ούτε μια στάλα αλήθειας.

Αν η κυβέρνηση των εργατικών πράγματι είναι υπέρ της διαφύλαξης της ειρήνης, τότε γιατί απορρίπτει το Σύμφωνο Ειρήνης ανάμεσα στις πέντε δυνάμεις,1 γιατί τάσσεται κατά της μείωσης του εξοπλισμού όλων των μεγάλων δυνάμεων, γιατί τάσσεται κατά της απαγόρευσης των ατομικών όπλων, γιατί καταδιώκει τους ανθρώπους που υπερασπίζονται την υπόθεση της ειρήνης, γιατί δεν απαγορεύει την προπαγάνδα του πολέμου στην Αγγλία;

Ο κ. Μόρισον επιθυμεί να τον πιστέψουν στα λόγια. Ομως οι Σοβιετικοί άνθρωποι δεν μπορούν να πιστέψουν οποιονδήποτε στα λόγια, απαιτούν έργα και όχι διακηρύξεις.

Ανυπόστατοι είναι επίσης οι ισχυρισμοί του κ. Μόρισον ότι η ΕΣΣΔ μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο δεν αποστράτευσε επαρκώς το στρατό της. Η σοβιετική κυβέρνηση έχει ήδη επίσημα δηλώσει ότι αποστράτευσε 32 ηλικίες, ότι ο στρατός της είναι σήμερα περίπου ο ίδιος ως προς το μέγεθός του, όπως και στη διάρκεια της ειρηνικής περιόδου πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ότι οι στρατοί των Αγγλων και των Αμερικανών ως προς τα μεγέθη τους, αντίθετα, είναι κατά δυο φορές μεγαλύτεροι απ' ό,τι πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ωστόσο, σ' αυτά τα ακαταμάχητα γεγονότα εξακολουθούν να αντιπαραθέτουν αβάσιμους ισχυρισμούς.

Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος - Νίκη -Σοβιετικός στρατός στο Βερολίνο

Μήπως, ο κ. Μόρισον θα ήθελε η ΕΣΣΔ να μην έχει στρατό, αρκετό για την άμυνά της; Ο στρατός γενικά αποτελεί μεγάλο βάρος για τον κρατικό προϋπολογισμό και οι Σοβιετικοί άνθρωποι πρόθυμα θα προχωρούσαν στην κατάργηση του τακτικού στρατού, αν δεν υπήρχε η απειλή απ' έξω. Η εμπειρία όμως του 1918-1920, όταν οι Αγγλοι, οι Αμερικανοί, οι Γάλλοι (από κοινού με τους Ιάπωνες) επιτέθηκαν κατά της Σοβιετικής Ενωσης, προσπάθησαν να αποσπάσουν από την ΕΣΣΔ την Ουκρανία, τον Καύκασο, την Κεντρική Ασία, την Απω Ανατολή, την περιοχή Αρχάγκελσκ και καταδυνάστευαν επί τρία χρόνια τη χώρα μας, αυτή η εμπειρία μας διδάσκει ότι η ΕΣΣΔ πρέπει να έχει έναν ορισμένο ελάχιστα αναγκαίο τακτικό στρατό, ώστε να υπερασπιστεί την ανεξαρτησία της από τους ιμπεριαλιστές κατακτητές. Δεν υπήρξε μια τέτοια περίπτωση στην ιστορία που οι Ρώσοι να έχουν επιτεθεί στο έδαφος της Αγγλίας, αλλά η ιστορία γνωρίζει μια σειρά περιπτώσεων, όταν οι Αγγλοι έχουν επιτεθεί στο έδαφος των Ρώσων και το κατέλαβαν.

Ο κ. Μόρισον ισχυρίζεται ότι οι Ρώσοι αρνήθηκαν τη συνεργασία με την Αγγλία στο γερμανικό ζήτημα,2 στο ζήτημα της ανόρθωσης της Ευρώπης. Πρόκειται για σκέτη αναλήθεια. Είναι ζήτημα αν ο κ. Μόρισον πιστεύει στη δήλωσή του. Στην πραγματικότητα, όπως είναι γνωστό, δεν αρνήθηκαν τη συνεργασία οι Ρώσοι, αλλά οι Αγγλοι και οι Αμερικανοί, μιας και γνώριζαν ότι οι Ρώσοι δε θα συναινέσουν στην αποκατάσταση του φασισμού στη Γερμανία, στη μετατροπή της Δυτικής Γερμανίας σε βάση για επίθεση.

Σε ό,τι αφορά τη συνεργασία για την οικονομική ανόρθωση της Ευρώπης, η ΕΣΣΔ όχι μόνο δεν αρνήθηκε μια τέτοια συνεργασία, αλλά, αντίθετα, η ίδια πρότεινε να πραγματοποιηθεί πάνω στις αρχές της ισοτιμίας και της τήρησης της κυριαρχίας των ευρωπαϊκών χωρών χωρίς οποιαδήποτε επιβολή απ' έξω, χωρίς την επιβολή των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, χωρίς την υποδούλωση των χωρών της Ευρώπης από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.

Διαδήλωση εργατών υπέρ της σοβιετικής εξουσίας στη Γεωργία

Επίσης ανυπόστατοι είναι οι ισχυρισμοί του κ. Μόρισον ότι οι κομμουνιστές ήρθαν στην εξουσία στις λαϊκοδημοκρατικές χώρες με τη βία, ότι η Κομινφόρμ3 ασχολείται με την προπαγάνδα βίαιων ενεργειών. Μόνο άνθρωποι, που βάζουν για σκοπό τους να συκοφαντήσουν τους κομμουνιστές, μπορούν να επιτρέπουν στον εαυτό τους τέτοιους ισχυρισμούς.

Στην πραγματικότητα, όπως είναι γνωστό, οι κομμουνιστές ήρθαν στην εξουσία στις λαϊκοδημοκρατικές χώρες με γενικές εκλογές. Φυσικά, οι λαοί αυτών των χωρών πέταξαν έξω τους εκμεταλλευτές και κάθε λογής πράκτορες της ξένης κατασκοπίας. Αλλά αυτή είναι ήδη η βούληση του λαού. Φωνή λαού - φωνή θεού.

Σε ό,τι αφορά την Κομινφόρμ, μόνο άνθρωποι που έχασαν κάθε συναίσθηση του μέτρου, μπορούν να ισχυρίζονται ότι ασχολείται με την προπαγάνδα βίαιων ενεργειών. Η φιλολογία της Κομινφόρμ έχει δημοσιευτεί και δημοσιεύεται. Είναι γνωστή σε όλους. Αυτή διαψεύδει πλήρως τις συκοφαντικές επινοήσεις κατά των κομμουνιστών.

Πρέπει να πούμε γενικά ότι η μέθοδος της βίας και των βίαιων ενεργειών δεν είναι μέθοδος των κομμουνιστών. Αντίθετα, η ιστορία λέει ότι ακριβώς οι εχθροί του κομμουνισμού και κάθε είδους πράκτορες των ξένων κατασκοπιών χρησιμοποιούν τη μέθοδο της βίας και των βίαιων ενεργειών. Δε χρειάζεται να πάμε μακριά για παραδείγματα. Μόλις πρόσφατα, σε σύντομο διάστημα, δολοφόνησαν τον πρωθυπουργό του Ιράν, τον πρωθυπουργό του Λιβάνου, τον βασιλιά της Υπεριορδανίας. Ολες αυτές οι δολοφονίες διαπράχθηκαν με σκοπό τη βίαια αλλαγή του καθεστώτος σ' αυτές τις χώρες. 

Ποιος τους δολοφόνησε; Μήπως οι κομμουνιστές, οπαδοί της Κομινφόρμ; 

Μα την αλήθεια, δεν είναι αστείο να μπαίνει ένα τέτοιο ερώτημα; 

Μήπως ο κ. Μόρισον, ως πιο ενήμερος, θα μας βοηθήσει να ξεκαθαρίσουμε αυτή την υπόθεση;

Ο κ. Μόρισον ισχυρίζεται ότι το Βορειοατλαντικό Σύμφωνο είναι αμυντικό σύμφωνο, ότι δεν έχει επιθετικούς σκοπούς, ότι, αντίθετα, στρέφεται κατά της επίθεσης.

Αν αυτό είναι σωστό, γιατί οι πρωταγωνιστές αυτού του συμφώνου δεν πρότειναν στην ΕΣΣΔ να συμμετάσχει σ' αυτό το σύμφωνο; Γιατί περιχαρακώθηκαν από τη Σοβιετική Ενωση; Γιατί το σύναψαν πίσω από τις πλάτες της ΕΣΣΔ; Μήπως η ΕΣΣΔ δεν απέδειξε ότι ξέρει και επιθυμεί να αγωνιστεί ενάντια στην επίθεση, για παράδειγμα, ενάντια στη χιτλερική και ιαπωνική επίθεση; 

Μήπως η ΕΣΣΔ πάλεψε χειρότερα ενάντια στην επίθεση, απ' ό,τι, ας πούμε, η Νορβηγία, που είναι μέλος του Συμφώνου; Πώς να εξηγηθεί αυτή η καταπληκτική ανακολουθία, για να μην πούμε κάτι περισσότερο;

Αν το Βορειοατλαντικό Σύμφωνο είναι αμυντικό σύμφωνο, γιατί οι Αγγλοι και οι Αμερικανοί δε συμφώνησαν με την πρόταση της σοβιετικής κυβέρνησης να συζητηθεί στο Συμβούλιο Υπουργών Εξωτερικών ο χαρακτήρας αυτού του Συμφώνου; Οπως είναι γνωστό, η σοβιετική κυβέρνηση πρότεινε να εξεταστούν στο Συμβούλιο Υπουργών Εξωτερικών όλα τα σύμφωνα που έχουν συνάψει αυτοί με άλλες χώρες. 

Γιατί οι Αγγλοι και οι Αμερικανοί φοβούνται να πουν την αλήθεια για το σύμφωνο αυτό και αρνήθηκαν να συζητηθεί το Βορειοατλαντικό Σύμφωνο; 

Μήπως γιατί το Βορειοατλαντικό Σύμφωνο περιέχει θέσεις για επίθεση κατά της ΕΣΣΔ και ότι οι πρωτοστάτες του Συμφώνου αναγκάζονται να το κρύψουν αυτό από την κοινή γνώμη; Μήπως γι' αυτό δε συμφώνησε η κυβέρνηση των εργατικών να μετατρέψει την Αγγλία σε στρατιωτική - αεροπορική βάση των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής για επίθεση κατά της Σοβιετικής Ενωσης;

Να, γιατί οι Σοβιετικοί άνθρωποι θεωρούν το Βορειοατλαντικό Σύμφωνο ως επιθετικό σύμφωνο που στρέφεται κατά της ΕΣΣΔ.

Αυτό φαίνεται ιδιαίτερα ξεκάθαρα από τις επιθετικές ενέργειες των αγγλοαμερικανικών κυρίαρχων κύκλων στην Κορέα. Πέρασε ήδη περισσότερο από ένας χρόνος που τα αγγλοαμερικανικά στρατεύματα βασανίζουν τον ελευθερόφιλο και ειρηνικό λαό της Κορέας, καταστρέφουν τα κορεάτικα χωριά και πόλεις, σκοτώνουν γυναίκες, παιδιά και γέρους. Μπορούν άραγε αυτές οι αιματηρές πράξεις των αγγλοαμερικανικών στρατευμάτων να ονομαστούν άμυνα; 

Ο στρατηγός Βαν Φλιτ, διοικητής στρατιάς στον πόλεμο της Κορέας. Προηγουμένως είχε διατελέσει«αρχιστράτηγος» του μοναρχοφασισμού στον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο

Ποιος μπορεί να υποστηρίξει ότι τα αγγλικά στρατεύματα στην Κορέα προασπίζουν την Αγγλία από τον κορεάτικο λαό; Δε θα ήταν άραγε εντιμότερο να αποκαλεστούν αυτές οι ενέργειες στρατιωτική επίθεση;

Ας αναφέρει ο κ. Μόρισον έστω κι έναν Σοβιετικό στρατιώτη που θα άδειαζε το όπλο του ενάντια σε κάποιον ειρηνικό λαό. Δεν υπάρχει τέτοιος στρατιώτης! Ας μας εξηγήσει όμως καθαρά ο κ. Μόρισον, γιατί οι Αγγλοι στρατιώτες σκοτώνουν στην Κορέα τους ειρηνικούς κατοίκους; Γιατί και ο ίδιος ο Αγγλος στρατιώτης πεθαίνει μακριά από την πατρίδα του σε ξένο τόπο;

Να, γιατί οι Σοβιετικοί άνθρωποι θεωρούν τους σημερινούς Αγγλοαμερικανούς πολιτικούς ως υποκινητές νέου παγκόσμιου πολέμου.

«Πράβντα» Νο 213, 1 Αυγούστου 1951

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
1. Οι πέντε δυνάμεις που αναφέρει ο Ι. Β. Στάλιν ήταν η Σοβιετική Ενωση, η Αγγλία, οι ΗΠΑ, η Κίνα και η Γαλλία.
2. Το μεταπολεμικό μέλλον της Γερμανίας συμφωνήθηκε από τις Δυνάμεις του αντιχιτλερικού συνασπισμού (ΕΣΣΔ, ΗΠΑ, Αγγλία, Γαλλία), στη Διάσκεψη του Πότσνταμ. Προβλεπόταν η κατοχή της ηττημένης Γερμανίας απ' αυτές τις Δυνάμεις, με σκοπό τη δημιουργία ενός ενιαίου γερμανικού κράτους, αποστρατιωτικοποιημένου, αποναζιστικοποιημένου, δημοκρατικά οργανωμένου και απ' αυτή την άποψη ο γερμανικός λαός, θύμα και αυτός του χιτλερισμού και του πολέμου, να καθοδηγηθεί στη δράση για τη συγκρότηση αυτού του κράτους.Η συμφωνία παραβιάστηκε από τις ΗΠΑ, Αγγλία και Γαλλία που ήλεγχαν το δυτικό τμήμα της Γερμανίας. Τα ναζιστικά στρατεύματα δε διαλύονταν, το χιτλερικό κράτος έμενε ανέπαφο, οι εγκληματίες πολέμου προστατεύονταν.
Αλλά οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις προχώρησαν παραπέρα στη διάσπαση της Γερμανίας. Ετσι το 1947 ενώθηκαν η αμερικανική και η βρετανική ζώνη κατοχής στη διζωνία. Το Μάρτη 1948 συνεδρίασε για τελευταία φορά το Συμμαχικό Συμβούλιο Ελέγχου, που ήταν το αρμόδιο όργανο εξουσίας στη Γερμανία ως την πλήρη εφαρμογή της Συμφωνίας του Πότσνταμ και τη δημιουργία του νέου γερμανικού κράτους. Τον Ιούνη του 1948 ΗΠΑ, Αγγλία και Γαλλία προχωρούν στο δυτικό μέρος της Γερμανίας στην εισαγωγή του προσανατολισμένου στο δολάριο μάρκου-Γ. Η διαχωριστική γραμμή προς τη σοβιετική ζώνη κατοχής έγινε νομισματικό, και πρακτικά κρατικό, σύνορο. Τον ίδιο μήνα οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις με τις «Συστάσεις του Λονδίνου» ανήγγειλαν το σχηματισμό ενός δυτικογερμανικού κράτους και έδωσαν ανάλογες οδηγίες σε πολιτικούς των δυτικών ζωνών. Το Σεπτέμβρη του 1948 συγκροτήθηκε σε σώμα στη Βόννη το Κοινοβουλευτικό Συμβούλιο του δυτικού μέρους. Αυτό ψήφισε το Μάη του 1949 ένα Σύνταγμα, το βασικό νόμο για την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας. Με τη συνεδρίαση του Μπούντεσταγκ στη Βόννη και το σχηματισμό κυβέρνησης με τον χριστιανοδημοκράτη Κόνραντ Αντενάουερ σαν καγκελάριο το Σεπτέμβρη του 1949 είχε συντελεστεί η διάσπαση της Γερμανίας.
3. Κομινφόρμ: Διεθνές Γραφείο Πληροφοριών που συγκροτήθηκε στα 1947 μετά από Διάσκεψη με συμμετοχή του Κομμουνιστικού Κόμματος της Γιουγκοσλαβίας, του Βουλγαρικού Εργατικού Κόμματος (Κομμουνιστικού), του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ρουμανίας, του Ουγγρικού Κομμουνιστικού Κόμματος, του Πολωνικού Εργατικού Κόμματος, του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ενωσης (Μπολσεβίκων), του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος, του Κομμουνιστικού Κόμματος της Τσεχοσλοβακίας και του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ιταλίας, για την οργάνωση της ανταλλαγής της πείρας και σε περίπτωση ανάγκης της συντονισμένης δράσης των Κομμουνιστικών Κομμάτων με βάση την ελεύθερη συγκατάθεση. Η διάσκεψη συγκλήθηκε λόγω επιδείνωσης των διεθνών σχέσεων, ύστερα από την ένταση της αμερικανικής ιμπεριαλιστικής επίθεσης στην Ευρώπη με το Σχέδιο Μάρσαλ, το Δόγμα Τρούμαν και την κήρυξη του «ψυχρού πολέμου».

Επιμέλεια:Στέφανος ΚΡΗΤΙΚΟΣ

Η άγρια καταπίεση😹των Μπολσεβίκων στη Ρωσία:

Εργασιακές και κοινωνικές κατακτήσεις στην ΕΣΣΔ

Με την οικοδόμηση του σοσιαλισμού τον 20ό αιώνα, εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, όπως της εργασίας, της δωρεάν ιατρικής περίθαλψης και Παιδείας, της παροχής φθηνών υπηρεσιών από το κράτος, της κατοικίας, της πρόσβασης στις πνευματικές και πολιτιστικές αξίες, έγιναν κτήμα των προλεταρίων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων στη Σοβιετική Ενωση. 

Και όλα αυτά χάρις στις ενδογενείς δυνατότητες ανάπτυξης της σοσιαλιστικής οικονομίας.

 Ολα τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα η εργατική τάξη και τ' άλλα λαϊκά στρώματα σε σχέση με τους όρους της ζωής τους στον καπιταλισμό, επειδή ή παραμένουν άλυτα ή αφαιρούνται από τους κεφαλαιοκράτες, ήταν άγνωστα στο σοσιαλισμό, αφού αποτελούσε πρώτιστο ζήτημα, θεμελιώδη νόμο της συγκεκριμένης κοινωνίας, που ήταν η κάλυψη των ολοένα αυξανόμενων αναγκών των ανθρώπων. 

Μια ιστορική αναδρομή στις κατακτήσεις των ανθρώπων του μόχθου στην ΕΣΣΔ, αποκαλύπτει τα πλεονεκτήματα και την ανωτερότητα, για τους άμεσους παραγωγούς του πλούτου, του σοσιαλισμού.

Ο χρόνος εργασίας

Ο ημερήσιος εργάσιμος χρόνος ήταν σταθερός. Οι «Αρχές της νομοθεσίας της ΕΣΣΔ και των Ενωσιακών Δημοκρατιών για την εργασία» προέβλεπαν ότι η διάρκεια του εργάσιμου χρόνου των εργατοϋπαλλήλων στις επιχειρήσεις, τα ιδρύματα και οργανώσεις, δεν μπορεί να ξεπερνά τις 41 ώρες τη βδομάδα. Μειωμένη διάρκεια του εργάσιμου χρόνου είχε καθιερωθεί για τους δασκάλους, τους γιατρούς και μερικές άλλες ειδικότητες. Για τη νυχτερινή εργασία (από τις 10 το βράδυ έως τις 6 το πρωί) η διάρκεια της δουλιάς ήταν μειωμένη κατά μία ώρα. Η καθιερωμένη μέση διάρκεια της εργάσιμης βδομάδας των ενήλικων εργατών στη βιομηχανία έφτασε τις 40,7 ώρες το 1976, από 47,8 ώρες το 1955 (58,5 ώρες το 1913) (στοιχεία έως το 1976).

Σε όλους τους εργαζόμενους εξασφαλίζονταν μέρες εβδομαδιαίας ανάπαυσης και ετήσιες άδειες με αποδοχές. Η εργάσιμη βδομάδα στη Σοβιετική Ενωση ήταν μια από τις μικρότερες στον κόσμο. Αλλαξε και το περιεχόμενο του ελεύθερου χρόνου. Για την αξιοποίησή του, η λαϊκή εξουσία είχε δημιουργήσει και τις ανάλογες προϋποθέσεις, όπως αναπαυτήρια, δίκτυο πολιτιστικών, ενημερωτικών και υγειονομικών ιδρυμάτων.

Καθολική δημόσια υποχρεωτική Κοινωνική Ασφάλιση

Η Κοινωνική Ασφάλιση, προεπαναστατικά στη Ρωσία κάλυπτε μόνο 2 από τα 11 εκατομμύρια των ατόμων της μισθωτής εργασίας. Οι βασικές συνδρομές, μάλιστα, στο Ταμείο των κοινωνικών ασφαλίσεων γίνονταν από τους ίδιους τους εργάτες (κατά τα 3/5).

Στην ΕΣΣΔ, πριν την ανατροπή του σοσιαλισμού, η Κοινωνική Ασφάλιση (που κάλυπτε όλους τους εργαζόμενους και τα μέλη των οικογενειών τους) ήταν καθολική, χωρίς εισφορές από το μισθό των εργαζομένων. Οι εισφορές προέρχονταν από τα κονδύλια των επιχειρήσεων, ιδρυμάτων και κολχόζ και τον κρατικό προϋπολογισμό.

Υπήρχαν οι συντάξεις για γηρατειά, για αναπηρία, και λόγω απώλειας του προστάτη της οικογένειας. Το όριο ηλικίας για συνταξιοδότηση, λόγω γηρατειών, για τους άνδρες ήταν τα 60 χρόνια, για τις γυναίκες τα 55 χρόνια. Οι εργάτες και υπάλληλοι που απασχολούνταν σε βαριές και ανθυγιεινές εργασίες, έπαιρναν σύνταξη στα 50 χρόνια ηλικίας οι άνδρες και στα 45 οι γυναίκες. Συμπληρωματικά ευεργετήματα, τόσο ως προς την ηλικία όσο και ως προς τα χρόνια υπηρεσίας, παρέχονταν κατά τη συνταξιοδότηση των γυναικών που γέννησαν από 5 παιδιά και πάνω και τα μεγάλωσαν ως τα 8 τους χρόνια.

Υγιεινή και Ασφάλεια

Η προστασία της δουλιάς, όπως και η προστασία του περιβάλλοντος, συγκαταλέγονταν στα προβλήματα, όπου τα οικονομικά ζητήματα διαπλέκονται στενά με τα ζητήματα της κοινωνικής πολιτικής. Μόνο το πρώτο μισό της δεκαετίας του '80, μειώθηκαν κατά 20% τα εργατικά ατυχήματα και οι επαγγελματικές ασθένειες. Αν οι συνδικαλιστικές επιτροπές των επιχειρήσεων είχαν δικαίωμα να προβάλλουν «βέτο» στις αποφάσεις της διεύθυνσης για απολύσεις, η επιθεώρηση κάθε κλαδικού συνδικάτου δικαιούνταν να αναστείλει τη λειτουργία τμήματος ή ακόμα και εργοστασίου, όπου δεν τηρούνταν οι κανονισμοί της ασφάλειας και προστασίας της δουλιάς. (Στοιχεία από την μπροσούρα για τα 70χρονα της σοβιετικής εξουσίας).

Ιδιαίτερη φροντίδα

για την εργαζόμενη γυναίκα

και το παιδί

Η σοσιαλιστική εξουσία έθεσε τις βάσεις για την κατάργηση της καταπίεσης της γυναίκας. Το σοβιετικό κράτος πάντοτε θεωρούσε σαν ένα από τα βασικά του καθήκοντα την προστασία της μητέρας και του παιδιού και την εξασφάλιση στη γυναίκα εκείνων των συνθηκών, που θα της επιτρέπουν να συνδυάζει την παραγωγική και κοινωνική δραστηριότητα, με τη μητρότητα και την ανατροφή των παιδιών της. 
Η εργατική νομοθεσία προέβλεπε την εξασφάλιση της εργασίας των γυναικών, ιδιαίτερα στην περίοδο της εγκυμοσύνης. Οι έγκυες απαλλάσσονταν από τις υπερωρίες και τη νυχτερινή εργασία και μετατίθονταν σε πιο ελαφριές δουλιές.
 Στη γυναίκα χορηγούνταν πληρωμένη άδεια εγκυμοσύνης και τοκετού για 112 ημέρες (56 ημέρες πριν και 56 μετά τον τοκετό). Σε περίπτωση που κάποια γεννούσε δύο ή και περισσότερα παιδιά, ή σε περίπτωση επιπλοκών στον τοκετό, η άδεια μετά τον τοκετό αυξανόταν έως 70 μέρες. Ο κρατικός προϋπολογισμός προέβλεπε κονδύλια, που το ύψος τους συνεχώς αυξανόταν, για την καταβολή επιδόματος στις μητέρες για τη θεραπεία των παιδιών.
 Το 1975, σε σύγκριση με το 1940, είχαν αυξηθεί κατά 14 φορές, ενώ τα έξοδα για τη φροντίδα των παιδιών στα βρεφοκομεία, στους παιδικούς σταθμούς, στις κατασκηνώσεις και σε άλλα ιδρύματα εξωσχολικής απασχόλησης είχαν αυξηθεί περισσότερο από 13 φορές.

Στην προεπαναστατική Ρωσία υπήρχαν 7.500 κλίνες για τις έγκυες και τις λεχώνες, ενώ το 1913 μόνο το 5% των παιδιών γεννιόνταν σε νοσοκομείο. Η βοήθεια στις επιτόκους παρεχόταν κυρίως από τις πρακτικές μαμές. Στα χρόνια της σοβιετικής εξουσίας, οργανώθηκε δίκτυο ιατρείων για την παρακολούθηση των γυναικών στα μαιευτήρια και τα γυναικολογικά τμήματα των νοσοκομείων. Παρόμοιο δίκτυο λειτουργούσε στα χωριά και στα κολχόζ. Το πρόβλημα της εξασφάλισης νοσοκομειακής περίθαλψης κατά τον τοκετό για όλες τις γυναίκες είχε λυθεί ολοκληρωτικά.

Σχετικά με τη βοήθεια για την ανατροφή των παιδιών: Στην προεπαναστατική Ρωσία, ουσιαστικά, δεν υπήρχε τέτοια βοήθεια. Μόνο το 20% των εργαζόμενων γυναικών μπορούσαν να υπολογίζουν, για παράδειγμα, σε κάποιο επίδομα εγκυμοσύνης. Οσο για την έννοια «παιδικά προσχολικά ιδρύματα», ήταν σχεδόν άγνωστη. Το 1914, σε ολόκληρη την τεράστια ρωσική αυτοκρατορία υπήρχαν μόνον 150 παιδικοί σταθμοί.

Το 1987 πάνω από 16 εκατομμύρια Σοβιετικά παιδιά πήγαιναν σε 140 χιλιάδες παιδικούς σταθμούς. Το κράτος κάλυπτε τα 4/5 των εξόδων συντήρησής τους: Το ποσόν που πλήρωναν οι γονείς δεν κάλυπτε ούτε καν το κόστος διατροφής των παιδιών, ενώ ορισμένες οικογένειες - οι πολύτεκνες ή με χαμηλά εισοδήματα - απαλλάσσονταν από κάθε πληρωμή. Τα παιδιά μέχρι την ηλικία των 3 χρόνων δικαιούνταν δωρεάν φάρμακα.

Στην προεπαναστατική Ρωσία, υπήρχαν 9 γυναικεία και παιδικά ιατρεία. Από τα 100 νεογέννητα παιδιά, τα 27 πέθαιναν προτού κλείσουν ένα χρόνο, ενώ τα μισά δεν έφθαναν ούτε τα 5 τους χρόνια. Το 1987, στην ΕΣΣΔ λειτουργούσε το κρατικό σύστημα προστασίας της μητέρας και του παιδιού, στο οποίο εντάσσονταν, ανάμεσα στ' άλλα, πάνω από 28 χιλιάδες γυναικεία ιατρεία και παιδικές πολυκλινικές.

Η οργάνωση της φροντίδας για τις έγκυες, περιλάμβανε στενή παρακολούθησή τους με εξετάσεις και ιατρικές συμβουλές και εξασφάλιση ειδικής ιατρικής βοήθειας κατά και μετά τον τοκετό, με αποτέλεσμα να μειωθεί σημαντικά η θνησιμότητα των μητέρων και των βρεφών. Χαρακτηριστικό γνώρισμα αυτής της φροντίδας ήταν η αύξηση του αριθμού των μαιευτήρων και των γυναικολόγων, των παιδικών πολυκλινικών, του αριθμού των κλινών για τις έγκυες, τις λεχώνες και για εκείνες που πάσχουν από γυναικολογικές παθήσεις, καθώς και των ιατρείων που παρακολουθούν τις γυναίκες.

Το Σοβιετικό Κράτος έδειχνε ιδιαίτερη φροντίδα για την υγεία και την ανατροφή των παιδιών. Την προστασία της υγείας των παιδιών αναλάμβαναν τα ιδρύματα για τη θεραπεία και την πρόληψη παιδικών ασθενειών, τα νοσοκομεία παίδων, πολυκλινικές, παιδικά τμήματα των γενικών νοσοκομείων, σανατόρια, βρεφικοί και παιδικοί σταθμοί, τμήματα σχολικής υγιεινής, υγειονομικοί σταθμοί κ.ά. Ο αριθμός των παιδιών σε μόνιμα παιδικά ιδρύματα αυξήθηκε, από 5.400 προεπαναστατικά, σε 11.523.000 το 1975, δηλαδή πάνω από 2.000 φορές. Βασικό ρόλο στην ιατρική περίθαλψη των παιδιών έπαιζαν οι παιδικές πολυκλινικές και τα εξωτερικά ιατρεία. Για πρώτη φορά στον κόσμο, καθιερώθηκε η γενική ιατρική παρακολούθηση των παιδιών από παιδιάτρους και μόνιμες νοσοκόμες.

Κρατικό υγειονομικό σύστημα

Το δωρεάν για όλους σύστημα υγείας αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα επιτεύγματα του σοσιαλισμού. Γίνεται ακόμα πιο σημαντικό, αν πάρουμε υπόψη την κατάσταση που επικρατούσε στον τομέα προστασίας της υγείας στην προεπαναστατική Ρωσία. Τότε σε ολόκληρη τη χώρα υπήρχαν μόνον 20 χιλ. γιατροί. Στη Σοβιετική Ενωση, το 1987 υπήρχαν πάνω από 1,1 εκατομμύριο (ή το ένα τέταρτο όλων των γιατρών του κόσμου).

Στο 2ο πρόγραμμα του ΡΚΚ (μπολσεβίκοι), που ψηφίστηκε στο 8ο Συνέδριο το 1919, θέτει ως πρωταρχικά καθήκοντα την εξυγίανση των κατοικημένων χώρων, την προστασία του εδάφους, του νερού και του αέρα, την υγειονομική προστασία των εστιατορίων, τη δημιουργία υγειονομικής νομοθεσίας κτλ.

Η μέση διάρκεια ζωής στην τσαρική Ρωσία ήταν 32 χρόνια. Μετά την επανάσταση, στα μέσα της δεκαετίας του '20, ανέβηκε μέχρι τα 44 χρόνια, και το 1987 έφτασε τα 69 χρόνια, δηλαδή στο επίπεδο των άλλων αναπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών. Ασφαλώς, και σ' αυτές τις χώρες, μεγάλωσε η διάρκεια ζωής τις δεκαετίες που πέρασαν, ήταν όμως διαφορετικός ο «δρόμος» που διανύθηκε από αυτές: Οι θάνατοι στην τσαρική Ρωσία ήταν διπλάσιοι από το τότε επίπεδο της Αγγλίας και των ΗΠΑ. Και αν από τότε (σημείο υπολογισμού το 1913, που προηγήθηκε της έναρξης του Α` Παγκόσμιου Πολέμου) το επίπεδο των θανάτων στις ΗΠΑ μειώθηκε κατά 1,5 φορά και στην Αγγλία 1,2 φορά, στην ΕΣΣΔ μειώθηκε 3 φορές. Αναφορικά με τους θανάτους στο χώρο των παιδιών, στην ΕΣΣΔ μειώθηκαν 10 φορές.

Ιδιαίτερα δύσκολη ήταν αρχικά η λύση του προβλήματος της υγείας στις πρώην περιφέρειες της τσαρικής Ρωσίας, όπου προεπαναστατικά δεν υπήρχε ουσιαστικά ιατρική περίθαλψη. Για παράδειγμα, ότι στο έδαφος του σημερινού Τατζικιστάν με ένα εκατομμύριο περίπου πληθυσμό, υπήρχαν 13 γιατροί (το 1987, 11,1 χιλιάδες) και στην Κιργιζία 15 (το 1987, 12,3 χιλιάδες). Από το 1965 έως το 1985, τα έξοδα του κράτους για την προστασία της υγείας και τη φυσική αγωγή είχαν αυξηθεί στην ΕΣΣΔ κατά 2,5 φορές κατά άτομο. Στα σοβιετικά νοσοκομεία, τα φάρμακα δίνονταν δωρεάν, όπως και στα παιδιά που θηλάζουν και σε περιπτώσεις ορισμένων παθήσεων (όπως είναι ο διαβήτης, π.χ.).

Σοσιαλισμός και μόρφωση

«Τόσο άγρια χώρα, όπου να λεηλατούνται η εκπαίδευση, η μόρφωση και οι γνώσεις από τις λαϊκές μάζες, δεν έμεινε πια καμία στην Ευρώπη, εκτός από τη Ρωσία». Ετσι περιγράφει ο Λένιν το 1913 την κατάσταση της Παιδείας στην προεπαναστατική Ρωσία. Περιγραφή, που θα ταίριαζε δυστυχώς και σήμερα και για τη σημερινή Ρωσία, όπως και για όλη την Ευρώπη πλέον, μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού στις ανατολικές χώρες.

Ο μαζικός αναλφαβητισμός ήταν η «κληρονομιά» που άφησε η προεπαναστατική Ρωσία στη Σοβιετική Ενωση. Τρεις στους τέσσερις δεν ήξεραν γραφή και ανάγνωση. Πολλές εθνότητες δεν είχαν δική τους γραφή, ενώ περίπου τα 4/5 των παιδιών και των εφήβων δεν μπορούσαν να φοιτήσουν ούτε στα δημοτικά σχολεία. Ολες οι βαθμίδες της εκπαίδευσης και ειδικά οι ανώτερες και οι ανώτατες ήταν σχεδόν αποκλειστικό προνόμιο των πλουσίων. Χαρακτηριστικά είναι τα ποσοστά των εγγράμματων στους Κιργίζιους (0,6%), στους Τουρκμένιους (0,7%), στους Ουζμπέκους (1,6%) και τους Καζάχους (2%).

Μετά την επανάσταση εφαρμόστηκε πολιτική γενικής, δωρεάν, υποχρεωτικής Παιδείας και για όλους. Στο 8ο Συνέδριο του ΡΚΚ (μπολσεβίκοι) το 1919, τέθηκε η πολιτική βάση της πανεξόρμησης για τη λαϊκή Παιδεία: Δημιουργία νέας σοσιαλιστικής λαϊκής Παιδείας και μετατροπή του σχολείου, από όπλο ταξικής κυριαρχίας της αστικής τάξης, σε όπλο για τον κομμουνιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας. Στα τέλη του 1917 με αρχές του 1918, αυξήθηκε απότομα ο μηνιαίος μισθός των δασκάλων. 
Η σημασία που έδιναν οι κομμουνιστές, και ιδιαίτερα ο Λένιν, για την Παιδεία του λαού αναδεικνύεται και από την επιστολή του Λένιν προς τον Στάλιν για τη μείωση του εξοπλιστικού προγράμματος του στόλου, προκειμένου να ενισχυθεί ο προϋπολογισμός του υπουργείου Παιδείας. Ολα αυτά, ενώ μαινόταν η ιμπεριαλιστική επίθεση κατά του νεοσύστατου σοβιετικού κράτους. Ανοίγουν παντού σχολεία για ενήλικες και κέντρα εξάλειψη της αγραμματοσύνης. Εκδίδονται σε μεγάλα τιράζ και στις μητρικές γλώσσες αλφαβητάρια και εκπαιδευτικά βιβλία. Στον αγώνα με την αγραμματοσύνη συμμετείχαν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, δάσκαλοι, φοιτητές, υπάλληλοι, μορφωμένοι εργάτες και αγρότες. Εκατομμύρια άνδρες και γυναίκες κάθονταν στα θρανία τα βράδια μετά τη δουλιά. 
Ηδη, το 1928, είχαν μάθει γράμματα 7 εκατομμύρια περίπου ενήλικες. Από το 1920 έως το 1940, έμαθαν γράμματα 60 εκατομμύρια ενήλικες. Σύμφωνα με τα στοιχεία της απογραφής του 1939, οι εγγράμματοι ηλικίας 9-49 ετών αποτελούσαν το 87,4%. Το 1959, η αγραμματοσύνη είχε νικηθεί ολοκληρωτικά.

Ολα τα σχολεία γενικής μόρφωσης άνοιξαν για όλο το λαό. Καθιερώθηκε η δωρεάν Παιδεία και η κοινή φοίτηση των δύο φύλων στα σχολεία, χωρίστηκε το σχολείο από την εκκλησία και η εκκλησία με τη σειρά της από το κράτος, απαγορεύτηκαν οι θρησκευτικές τελετές και η διδασκαλία οποιουδήποτε θρησκευτικού δόγματος στα σχολεία και καταργήθηκαν οι σωματικές τιμωρίες.

Επίσης, κατακτήθηκε το δικαίωμα των εθνοτήτων να σπουδάζουν στη μητρική τους γλώσσα, τέθηκαν οι βάσεις για τη δημιουργία του σοβιετικού συστήματος κοινωνικής προσχολικής διαπαιδαγώγησης, εκπονήθηκαν και εφαρμόστηκαν νέες αρχές εισαγωγής στα ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα, που πλέον άνοιξαν τις πόρτες τους στην εργατική τάξη και τους αγρότες. 
Μερικά χαρακτηριστικά στοιχεία. Στο σχολικό έτος '40 - '41, ο αριθμός των μαθητών στην Τουρκμενία αυξήθηκε κατά 37 φορές σε σχέση με το σχολικό έτος 1914 - '15, στην Κιργιζία κατά 47 φορές, στο Ουζμπεκιστάν κατά 75 φορές και στο Τατζικιστάν κατά 854 φορές! Το '40 - '41 φοιτούσαν συνολικά 35,6 εκατομμύρια μαθητές, αντί των 9,7 εκατομμυρίων το 1915.

Το 1984, στη Σοβιετική Ομοσπονδιακή Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Ρωσίας (ΣΟΣΔΡ), δηλαδή στη Σοβιετική Ρωσία, υπήρχαν 81,8 χιλιάδες δημόσια ιδρύματα προσχολικής αγωγής, στα οποία πήγαιναν 9,2 εκατομμύρια παιδιά. Υπήρχαν 67,6 χιλιάδες δημόσια σχολεία της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσής της, στα οποία πήγαιναν 20.328.000 εκατομμύρια παιδιά. Υπήρχε κάλυψη 100% των παιδιών, σε 100% δημόσια σχολεία. Υπήρχαν επίσης 514 ΑΕΙ, στα οποία φοιτούσαν 2.824.500 φοιτητές. Υπήρχε κάλυψη των φοιτητών σε 100% δημόσια ΑΕΙ.

Το 1987, στην ΕΣΣΔ υπήρχαν πάνω από 1,5 εκατ. επιστήμονες, ή το ένα τέταρτο του παγκόσμιου συνόλου τους. Σε μια σειρά σημαντικούς τομείς και κατευθύνσεις, η Σοβιετική Ενωση βρισκόταν στις πρώτες γραμμές: Η πυραυλική και πυρηνική τεχνική, οι τροχιακοί διαστημικοί σταθμοί, η κατευθυνόμενη θερμοπυρηνική σύνθεση, ο απευθείας μετασχηματισμός της ενέργειας (μαγνητο-υδροδυναμικές γεννήτριες), κρυογενής τεχνική, καταλύτες τεχνολογικών διαδικασιών, κατασκευή μεγάλων υδροηλεκτρικών σταθμών, φραγμάτων, κλπ.

Η ΕΣΣΔ είχε τα πρωτεία σε ό,τι αφορά στον αριθμό των εφευρέσεων: Σ' αυτήν αναλογούσαν τα 20-25% των νέων τεχνικών λύσεων και επεξεργασιών που καταχωρούνται κάθε χρόνο σε ολόκληρο τον κόσμο.

Πηγή 

φωτοντοκουμέντα Καταπίεσης Γυναικών στη Κούβα ☺

Φωτογραφίες που σου κόβουν την ανάσα !! 

Όλοι ξέρουν ότι οι Κουβανοί έχουν το χορό στο DNA τους. Δεν ξέρουν όμως όλοι ότι, στην Κούβα, το μπαλέτο συγκεκριμένα είναι κάτι σαν εθνικός θησαυρός.

Σύμφωνα με τη χορογράφο Nilda Guerra (Guardian), στους δρόμους της Κούβας οι περισσότεροι μπορούν να χορεύουν το ίδιο καλά με τους περισσότερους επαγγελματίες και οι χορευτές του μπαλέτου αντιμετωπίζονται σαν εθνικοί σταρ, κάτι σαν τους αστέρες της ποπ στην Αμερική.

Ο φωτογράφος Omar Rables πέρασε δύο χρόνια φωτογραφίζοντας άνδρες και γυναίκες χορευτές στους δρόμους της Κούβας, χαρίζοντας  στιγμιότυπα απόλυτης ομορφιάς.

Δείτε τις  φωτογραφίες στους δρόμους της Κούβας !!

και Διαδώστε την καταπίεσή Τους 😊😀😊

η

 Το είδαμε Εδώ. 

Το 1931 η ΕΣΣΔ με τη ματιά ενός Αμερικανού φωτογράφου:Δείτε- διαδώστε τη φτώχεια τους✌☺

Η νεογέννητη ΕΣΣΔ με τη ματιά ενός αμερικανού φωτογράφου

Ο αμερικανός φωτογράφος Μπράνσον Ντε Κου ταξίδευε σε όλο τον κόσμο επί τριάντα χρόνια. 

Το 1931 επισκέφθηκε τη Ρωσία, απαθανατίζοντας με το φακό του την καθημερινότητα στην νεογέννητη τότε ΕΣΣΔ.

Συντάκτης: Ξένια Ισάγιεβα, RBTH

Ο Ιωσήφ Στάλιν (κέντρο), με τον Κλιμ Βοροσίλοφ, εξέχοντα σοβιετικό αξιωματικό του στρατού και πολιτικό (αριστερά) και τον Μιχαήλ Καλίνιν, μέλος του Πολιτικού Γραφείου του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης από το 1926, και μέλος του στενού κύκλου του Στάλιν (δεξιά), 1931.

Μόσχα: Σκηνή από το δρόμο. Μεταφορά ντουλάπας με ιππήλατη άμαξα το 1931. BRANSON DECOU

Ο Μπράνσον Ντε Κου γεννήθηκε στις 20 Οκτωβρίου του 1892, στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ.
 Στη διάρκεια των σπουδών του στο Stevens Institute of Technology γοητεύτηκε από τη φωτογραφία. 

Μετά τον πρώτο χρόνο των σπουδών του, ο Μπράνσον εγκατέλειψε το κολέγιο για να ξεκινήσει το μεγάλο ταξίδι του ανά τον κόσμο.  

Μόσχα: Πορτρέτο πλανόδιας πωλήτριας σε περίπτερο εφημερίδων, 1931.BRANSON DECOU

Από το 1921 έως και το 1941 ο Ντε Κου ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο, βγάζοντας περίπου 8000 γυάλινες φωτογραφικές διαφάνειες, 
(με τη βοήθεια ενός προβολέα ήταν δυνατόν να προβληθούν σε μεγέθυνση με πολύ ζωηρά χρώματα πάνω σε αδιαφανή ανακλώμενη λευκή επιφάνεια, π.χ. σε έναν τοίχο), 
από ιστορικά μνημεία, αλλά και από την καθημερινή ζωή στους τόπους που επισκέφτηκε. 

Μόσχα: Πορτρέτο δύο παιδιών στα σκαλιά της Βιβλιοθήκης του Λένιν, το 1931. BRANSON DECOU

Επιστρέφοντας από τα ταξίδια του, ο Μπράνσον Ντε Κου έφερνε πάντα χιλιάδες εικόνες. Εφηύρε ένα νέο τρόπο για να τις δημοσιοποιεί, τον οποίο αποκαλούσε «μουσικά οδοιπορικά».

Μόσχα: Σκηνή στο δρόμο, όπου οι άνθρωποι περιμένουν στην ουρά για να αγοράσουν τρόφιμα, το 1931.BRANSON DECOU

Κάθε οδοιπορικό απεικονίζονταν σε περίπου 150 χειροποίητες έγχρωμες διαφάνειες και εικόνες που συγχρονίζονταν με τη μουσική. Αποκαλούσε τις παραστάσεις του «Ονειρικές Εικόνες» και τις διαφήμιζε ως μια «νέα συναρπαστική μορφή ψυχαγωγίας».

Αγρότες μπροστά από ένα σπίτι κοντά στο Λένινγκραντ, 1931.

Τον Μάρτιο του 1932 ο Ντε Κου έκανε δεύτερο γάμο με την καθηγήτρια Έλσι Βέρα Στάνλεϊ. Τα τελευταία εννέα χρόνια της ζωής του ταξίδεψαν πολύ μαζί, συνεχίζοντας να παρουσιάζουν τις ταξιδιωτικές τους περιγραφές. 

 Γυναίκα μεταφέρει κουβάδες με νερό, κοντά στο Λένινγκραντ, 1931.

Στα έργα τους απεικονίζονταν όλα τα μέρη του κόσμου, ακόμη και εικόνες από τα πρώτα χρόνια της Σοβιετικής Ρωσίας. 

Πορτρέτο θυρωρού στο ξενοδοχείο National, 1931.

Παιδιά έξω από ένα ξύλινο σπίτι, κοντά στο Λένινγκραντ, 1931.BRANSON DECOU

Ο Μπράνσον Ντε Κου πέθανε σε ηλικία 49 ετών στο σπίτι της μητέρας του στο New Jersey, των ΗΠΑ.

BRANSON DECOU

Λένινγκραντ. Στο νησί Γιελάγκιν: Γυναίκα με το παιδί της στην παραλία, 1931.

BRANSON DECOU

Μόσχα: Πορτρέτο πλανόδιου πωλητή αναψυκτικών (κβας και μορς), 1931.

BRANSON DECOU

Αγία Πετρούπολη. Λεωφόρος Νιέφσκι: Άνδρες πίνουν έξω από ένα κατάστημα, το 1931.

..........................................................
όπως είδαμε απ' τον Αμερικάνο Φωτογράφο και μάλιστα το 1931 !!

"Φτωχοί" - "Ανελεύθεροι" - "Δυστυχισμένοι"

 -φαίνεται στις φωτογραφίες- 

και ότι άλλο θέλετε σκεφτεί ☺ 

Διαδώστε το να μαθευτεί  !!

Όταν οι Αμερικάνοι πάτησαν στο φεγγάρι, οι Σοβιετικές σημαίες υπήρχαν εκεί Πριν χρόνια:

Από

Ελενη Μαρκακη:

31 / 1 / 17· 

31/01/1966 Η ΕΣΣΔ εκτοξεύει τον «Λούνα - 9», το πρώτο σκάφος στην Ιστορία που προσεδαφίστηκε στη Σελήνη και το πρώτο που μετέδωσε φωτογραφικά δεδομένα πίσω στη Γη.

Και γι αυτους που μιλανε για την ...τροχοπεδη του σοσιαλισμου στην αναπτυξη της επιστημης και της τεχνολογιας το παρακατω αρθρο:

Δώδεκα σοβιετικές και ρωσικές πρωτιές στο διάστημα

16 Νοεμβρίου 2012 Βλαντισλάβ Κουζμιτσόφ

Σας παρουσιάζουμε τα βήματα που πραγματοποίησε η Σοβιετική Ρωσία πέρα από την ατμόσφαιρα της γης. Το τελευταίο βήμα αποτελεί ο διαστημικός τουρισμός.
Ο πρώτος βαλλιστικός πύραυλος

Τον Αύγουστο του 1957 εκτοξεύτηκε ο πρώτος βαλλιστικός πύραυλος στον κόσμο, ο R-7, έντεκα χρόνια μετά το Μάιο του 1946, όταν ο Στάλιν υπέγραψε το Διάταγμα για τη δημιουργία της βιομηχανίας πυραύλων. Ο Σεργκέι Κορολιόφ ανέλαβε την διεύθυνση του προγράμματος που είχε ένα ευρύ φάσμα στόχων. Οι γερμανικές μελέτες, ειδικά εκείνες που σχετίζονταν με τον πύραυλο V2, που περιήλθαν στα χέρια της ΕΣΣΔ στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, αποτέλεσαν ένα μεγάλο βοήθημα. Εγκαινιάστηκε μια εξέδρα εκτόξευσης κοντά στο χωριό Τιουρατάμ, γνωστό αργότερα ως Μπαϊκανούρ (Καζακστάν). Το φθινόπωρο του 1957 ο διηπειρωτικός βαλλιστικός πύραυλος έβαλε σε τροχιά τον πρώτο τεχνητό δορυφόρο της γης.
Ο πρώτος τεχνητός δορυφόρος

Στις 4 Οκτωβρίου 1957, η ΕΣΣΔ έθεσε σε λειτουργία τον πρώτο τεχνητό δορυφόρο της γης, Σπούτνικ 1, ανοίγοντας μ' αυτόν τον τρόπο το δρόμο για τη διαστημική εποχή. Στη Ρωσία αυτή η ημέρα εορτάζεται ως Ημέρα των Διαστημικών Δυνάμεων. Η είδηση για την εκτόξευση προξένησε δέος σε όλο τον κόσμο. 

Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Κένεντι παραδέχτηκε: “Όταν ακούσαμε ότι οι Ρώσοι είχαν θέσει σε λειτουργία τον τεχνητό δορυφόρο, η είδηση αυτή μας καθήλωσε και δεν μπορούσαμε να πάρουμε αποφάσεις και να τη σχολιάσουμε για μία εβδομάδα”. 

Ο δορυφόρος εξέπεμπε επίσης ραδιοκύματα και το σήμα του θα μπορούσε να ληφθεί απ' όλους τους ραδιοερασιτέχνες. Το περιοδικό “Ράντιο” δημοσίευσε λεπτομερείς οδηγίες σχετικά με το πώς διαβάζονται τα σήματα από το διάστημα.

 Η Μπέλκα και η Στρέλκα

Τα πραγματικά ονόματα των δύο σκυλιών-κοσμοναυτών ήταν Αλμπίνα και Μαρκίζα, αλλά η κρατική ηγεσία δεν τα ενέκρινε επειδή ακούγονταν ξενικά. Έτσι τα δύο ημίαιμα πήραν καινούργια ονόματα και τον Αύγουστο του 1960 έγιναν τα πρώτα ζωντανά πλάσματα που ταξίδεψαν σε τροχιά. Η πτήση τους διήρκεσε περισσότερο από 24 ώρες, κατά τις οποίες το διαστημόπλοιο έκανε 15 περιστροφές γύρω από τη Γη. Τα σκυλιά χρησίμευσαν για τη μελέτη των επιπτώσεων της διαστημικής πτήσης (υπερφόρτιση, έλλειψη βαρύτητας και ακτινοβολίες) πάνω σε ζωντανό οργανισμό. Και τα δύο σκυλιά έζησαν πολλά χρόνια και πέθαναν αργότερα από φυσικό θάνατο. Τα βαλσαμωμένα κορμιά τους εκτίθενται στο Μουσείο Κοσμοναυτικής στη Μόσχα.

Το πρώτο ταξίδι στη Σελήνη

Όταν οι Αμερικάνοι έγιναν οι πρώτοι άνθρωποι που πάτησαν στο φεγγάρι, οι σοβιετικές σημαίες υπήρχαν εκεί εδώ και χρόνια. Εγκαταστάθηκαν στην επιφάνεια της Σελήνης στις 14 Σεπτεμβρίου του 1959 από το σοβιετικό διαστημόπλοιο Λουνά-2, που ήταν το πρώτο διαστημόπλοιο που έφθασε στον δορυφόρο της γης. 

Το ίδιο έτος το ερευνητικό σοβιετικό σκάφος Λουνά-3 φωτογράφισε την αθέατη πλευρά της Σελήνης.
Ο πρώτος άνθρωπος στο διάστημα

Στις 12 Απριλίου του 1961 ο Ρώσος κοσμοναύτης Γιούρι Γκαγκάριν έγινε ο πρώτος άνθρωπος που ταξίδεψε στο διάστημα. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά μ' αυτό το αξιοσημείωτο γεγονός κάντε κλικ εδώ (Yuri Gagarin).
Διαστημική στολή

Η πρώτη πραγματική στολή πλήρους πίεσης κατασκευάστηκε στην ΕΣΣΔ στα τέλη του 1959. Η διαστημική στολή έπρεπε να προστατεύσει τους κοσμοναύτες και κατά την προσεδάφιση. Ο διαστημικός αρχιμηχανικός Σεργκέι Κορολιόφ επέμεινε μέχρι τέλους και έτσι δημιουργήθηκε η στολή πλήρους πίεσης SK-1.
Το πρώτο ρομπότ στο φεγγάρι

Το πρώτο ρομπότ που άγγιξε την επιφάνεια της Σελήνης, το Λουνοχόντ-1, κατασκευάστηκε στην ΕΣΣΔ. Ο προορισμός του ήταν να εξερευνήσει την σεληνιακή επιφάνεια, την ακτινοβολία των κοσμικών ακτίνων Χ και άλλες ακτινοβολίες, τη χημική σύνθεση και άλλα δεδομένα του σεληνιακού βράχου. Έφτασε στην επιφάνεια της Σελήνης στις 17 Νοεμβρίου του 1970 και λειτουργούσε για 10 μήνες, ένα χρονικό διάστημα τρεις φορές μεγαλύτερο από το προβλεπόμενο. Το Λουνοχόντ-1 κάλυψε συνολικά απόσταση 10,5 χιλιομέτρων, αναμεταδίδοντας 211 πανοραμικές λήψεις και 25 000 φωτογραφίες της Σελήνης.

Επίθεση στην Αφροδίτη

Οι σοβιετικοί επιστήμονες ήταν οι πρώτοι που εγκατέστησαν διαστημικά όργανα σ' έναν άλλον πλανήτη (την Αφροδίτη). Το Αφροδίτη-7, ένας αυτοματοποιημένος ερευνητικός σταθμός προσγειώθηκε στην επιφάνεια του πλανήτη στα μέσα Δεκεμβρίου του 1970. Ο σταθμός ήταν φτιαγμένος από τιτάνιο για να αντέξει την πίεση των 100 ατμοσφαιρών και τη θερμοκρασία των 500 βαθμών. Οι πρώιμοι ανιχνευτές ήταν σχεδιασμένοι να αντέχουν αυτές τις παραμέτρους και να καταγράφουν από υψόμετρο περίπου 25 χιλιομέτρων.

Ο πρώτος περίπατος στο διάστημα

Τον Μάρτιο του 1965 ο Ρώσος κοσμοναύτης Αλεξέι Λεόνοφ έγινε ο πρώτος που εκτέθηκε στο ανοιχτό διάστημα. Έμεινε για δέκα λεπτά σε ελεύθερη κίνηση σε απόσταση μεγαλύτερη των πέντε μέτρων από το διαστημικό σκάφος. Κάλυψε μια μεγάλη απόσταση από την τροχιά του διαστημόπλοιου (που κινείτο με ταχύτητα πάνω από 7 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο). Η διαστημική του στολή σχεδιάστηκε έτσι ώστε να αντέξει μισή ώρα στο διάσημα, αλλά ο Λεόνοφ έπρεπε να απελευθερώσει το πλεόνασμα αέρα που περιείχε η στολή του για να μπορέσει να επιστρέψει περνώντας μέσα από την θυρίδα εξόδου.
Ένας “γλάρος” στην τροχιά

Η Βαλεντίνα Τερεσκόβα (με το κωδικό όνομα Τσάικα - “γλάρος”) ήταν η πρώτη γυναίκα κοσμοναύτης. Πέρασε σχεδόν τρεις ημέρες στο διάστημα μέσα στην κάψουλα Βοστόκ-6. Αργότερα παντρεύτηκε τον κοσμοναύτη Αντριάν Νικολάγιεφ. Η κόρη τους Έλενα έγινε το πρώτο παιδί που γεννήθηκε σε μια “διαστημική” οικογένεια”.

Ο πρώτος διαστημικός σταθμός

Ο διαστημικός σταθμός Μιρ ήταν το πρώτο εξελιγμένο και πολυλειτουργικό συγκρότημα στο διάστημα. Το κύριο τμήμα τέθηκε σε τροχιά στις 20 Φεβρουαρίου του 1986. Κατά την διάρκεια των επόμενων δέκα ετών προστέθηκαν έξι ενότητες. Το Μιρ έχει καλύψει μια απόσταση λίγο μεγαλύτερη από εκείνη που χωρίζει τη Γη από τον Ουρανό (2.871x109 χμ). Το 2001 ο σταθμός υπέστη βύθιση στον Ειρηνικό Ωκεανό.

Διαστημικός τουρισμός

Ο πρώτος κοσμοναύτης επι πληρωμή ήταν ο Ιάπωνας δημοσιογράφος Τογιοχίρο Ακιγιάμα, που ταξίδεψε στο διάστημα με το Σογιούζ TM-11 στις αρχές Δεκεμβρίου του 1990. Εντούτοις η εποχή του διαστημικού τουρισμού θεωρείται ανοιχτή μετά από το ταξίδι του Αμερικανού επιχειρηματία Ντένις Τίτο στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Τα τουριστικά ταξίδια στο διάστημα έχουν λύσει τουλάχιστον δύο προβλήματα: διατήρησαν σ' ένα υψηλό επίπεδο το ενδιαφέρον των μέσων μαζικής ενημέρωσης για την αστροναυτική και περιέκοψαν τις κρατικές δαπάνες για διαστημικά προγράμματα με την εισαγωγή ιδιωτικών κεφαλαίων.

Φωτογραφίες: RIA Novosti, ITAR-TASS, NASA, kinopoisk