Από
31/01/1966 Η ΕΣΣΔ εκτοξεύει τον «Λούνα - 9», το πρώτο σκάφος στην Ιστορία που προσεδαφίστηκε στη Σελήνη και το πρώτο που μετέδωσε φωτογραφικά δεδομένα πίσω στη Γη.
Και γι αυτους που μιλανε για την ...τροχοπεδη του σοσιαλισμου στην αναπτυξη της επιστημης και της τεχνολογιας το παρακατω αρθρο:
Δώδεκα σοβιετικές και ρωσικές πρωτιές στο διάστημα
16 Νοεμβρίου 2012
Σας παρουσιάζουμε τα βήματα που πραγματοποίησε η Σοβιετική Ρωσία πέρα από την ατμόσφαιρα της γης. Το τελευταίο βήμα αποτελεί ο διαστημικός τουρισμός.
Ο πρώτος βαλλιστικός πύραυλος
Ο πρώτος βαλλιστικός πύραυλος
Τον Αύγουστο του 1957 εκτοξεύτηκε ο πρώτος βαλλιστικός πύραυλος στον κόσμο, ο R-7, έντεκα χρόνια μετά το Μάιο του 1946, όταν ο Στάλιν υπέγραψε το Διάταγμα για τη δημιουργία της βιομηχανίας πυραύλων. Ο Σεργκέι Κορολιόφ ανέλαβε την διεύθυνση του προγράμματος που είχε ένα ευρύ φάσμα στόχων. Οι γερμανικές μελέτες, ειδικά εκείνες που σχετίζονταν με τον πύραυλο V2, που περιήλθαν στα χέρια της ΕΣΣΔ στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, αποτέλεσαν ένα μεγάλο βοήθημα. Εγκαινιάστηκε μια εξέδρα εκτόξευσης κοντά στο χωριό Τιουρατάμ, γνωστό αργότερα ως Μπαϊκανούρ (Καζακστάν). Το φθινόπωρο του 1957 ο διηπειρωτικός βαλλιστικός πύραυλος έβαλε σε τροχιά τον πρώτο τεχνητό δορυφόρο της γης.
Ο πρώτος τεχνητός δορυφόρος
Ο πρώτος τεχνητός δορυφόρος
Στις 4 Οκτωβρίου 1957, η ΕΣΣΔ έθεσε σε λειτουργία τον πρώτο τεχνητό δορυφόρο της γης, Σπούτνικ 1, ανοίγοντας μ' αυτόν τον τρόπο το δρόμο για τη διαστημική εποχή. Στη Ρωσία αυτή η ημέρα εορτάζεται ως Ημέρα των Διαστημικών Δυνάμεων. Η είδηση για την εκτόξευση προξένησε δέος σε όλο τον κόσμο.
Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Κένεντι παραδέχτηκε: “Όταν ακούσαμε ότι οι Ρώσοι είχαν θέσει σε λειτουργία τον τεχνητό δορυφόρο, η είδηση αυτή μας καθήλωσε και δεν μπορούσαμε να πάρουμε αποφάσεις και να τη σχολιάσουμε για μία εβδομάδα”.
Ο δορυφόρος εξέπεμπε επίσης ραδιοκύματα και το σήμα του θα μπορούσε να ληφθεί απ' όλους τους ραδιοερασιτέχνες. Το περιοδικό “Ράντιο” δημοσίευσε λεπτομερείς οδηγίες σχετικά με το πώς διαβάζονται τα σήματα από το διάστημα.
Η Μπέλκα και η Στρέλκα
Τα πραγματικά ονόματα των δύο σκυλιών-κοσμοναυτών ήταν Αλμπίνα και Μαρκίζα, αλλά η κρατική ηγεσία δεν τα ενέκρινε επειδή ακούγονταν ξενικά. Έτσι τα δύο ημίαιμα πήραν καινούργια ονόματα και τον Αύγουστο του 1960 έγιναν τα πρώτα ζωντανά πλάσματα που ταξίδεψαν σε τροχιά. Η πτήση τους διήρκεσε περισσότερο από 24 ώρες, κατά τις οποίες το διαστημόπλοιο έκανε 15 περιστροφές γύρω από τη Γη. Τα σκυλιά χρησίμευσαν για τη μελέτη των επιπτώσεων της διαστημικής πτήσης (υπερφόρτιση, έλλειψη βαρύτητας και ακτινοβολίες) πάνω σε ζωντανό οργανισμό. Και τα δύο σκυλιά έζησαν πολλά χρόνια και πέθαναν αργότερα από φυσικό θάνατο. Τα βαλσαμωμένα κορμιά τους εκτίθενται στο Μουσείο Κοσμοναυτικής στη Μόσχα.
Το πρώτο ταξίδι στη Σελήνη
Όταν οι Αμερικάνοι έγιναν οι πρώτοι άνθρωποι που πάτησαν στο φεγγάρι, οι σοβιετικές σημαίες υπήρχαν εκεί εδώ και χρόνια. Εγκαταστάθηκαν στην επιφάνεια της Σελήνης στις 14 Σεπτεμβρίου του 1959 από το σοβιετικό διαστημόπλοιο Λουνά-2, που ήταν το πρώτο διαστημόπλοιο που έφθασε στον δορυφόρο της γης.
Το ίδιο έτος το ερευνητικό σοβιετικό σκάφος Λουνά-3 φωτογράφισε την αθέατη πλευρά της Σελήνης.
Ο πρώτος άνθρωπος στο διάστημα
Ο πρώτος άνθρωπος στο διάστημα
Στις 12 Απριλίου του 1961 ο Ρώσος κοσμοναύτης Γιούρι Γκαγκάριν έγινε ο πρώτος άνθρωπος που ταξίδεψε στο διάστημα. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά μ' αυτό το αξιοσημείωτο γεγονός κάντε κλικ εδώ (Yuri Gagarin).
Διαστημική στολή
Διαστημική στολή
Η πρώτη πραγματική στολή πλήρους πίεσης κατασκευάστηκε στην ΕΣΣΔ στα τέλη του 1959. Η διαστημική στολή έπρεπε να προστατεύσει τους κοσμοναύτες και κατά την προσεδάφιση. Ο διαστημικός αρχιμηχανικός Σεργκέι Κορολιόφ επέμεινε μέχρι τέλους και έτσι δημιουργήθηκε η στολή πλήρους πίεσης SK-1.
Το πρώτο ρομπότ στο φεγγάρι
Το πρώτο ρομπότ στο φεγγάρι
Το πρώτο ρομπότ που άγγιξε την επιφάνεια της Σελήνης, το Λουνοχόντ-1, κατασκευάστηκε στην ΕΣΣΔ. Ο προορισμός του ήταν να εξερευνήσει την σεληνιακή επιφάνεια, την ακτινοβολία των κοσμικών ακτίνων Χ και άλλες ακτινοβολίες, τη χημική σύνθεση και άλλα δεδομένα του σεληνιακού βράχου. Έφτασε στην επιφάνεια της Σελήνης στις 17 Νοεμβρίου του 1970 και λειτουργούσε για 10 μήνες, ένα χρονικό διάστημα τρεις φορές μεγαλύτερο από το προβλεπόμενο. Το Λουνοχόντ-1 κάλυψε συνολικά απόσταση 10,5 χιλιομέτρων, αναμεταδίδοντας 211 πανοραμικές λήψεις και 25 000 φωτογραφίες της Σελήνης.
Επίθεση στην Αφροδίτη
Οι σοβιετικοί επιστήμονες ήταν οι πρώτοι που εγκατέστησαν διαστημικά όργανα σ' έναν άλλον πλανήτη (την Αφροδίτη). Το Αφροδίτη-7, ένας αυτοματοποιημένος ερευνητικός σταθμός προσγειώθηκε στην επιφάνεια του πλανήτη στα μέσα Δεκεμβρίου του 1970. Ο σταθμός ήταν φτιαγμένος από τιτάνιο για να αντέξει την πίεση των 100 ατμοσφαιρών και τη θερμοκρασία των 500 βαθμών. Οι πρώιμοι ανιχνευτές ήταν σχεδιασμένοι να αντέχουν αυτές τις παραμέτρους και να καταγράφουν από υψόμετρο περίπου 25 χιλιομέτρων.
Ο πρώτος περίπατος στο διάστημα
Τον Μάρτιο του 1965 ο Ρώσος κοσμοναύτης Αλεξέι Λεόνοφ έγινε ο πρώτος που εκτέθηκε στο ανοιχτό διάστημα. Έμεινε για δέκα λεπτά σε ελεύθερη κίνηση σε απόσταση μεγαλύτερη των πέντε μέτρων από το διαστημικό σκάφος. Κάλυψε μια μεγάλη απόσταση από την τροχιά του διαστημόπλοιου (που κινείτο με ταχύτητα πάνω από 7 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο). Η διαστημική του στολή σχεδιάστηκε έτσι ώστε να αντέξει μισή ώρα στο διάσημα, αλλά ο Λεόνοφ έπρεπε να απελευθερώσει το πλεόνασμα αέρα που περιείχε η στολή του για να μπορέσει να επιστρέψει περνώντας μέσα από την θυρίδα εξόδου.
Ένας “γλάρος” στην τροχιά
Ένας “γλάρος” στην τροχιά
Η Βαλεντίνα Τερεσκόβα (με το κωδικό όνομα Τσάικα - “γλάρος”) ήταν η πρώτη γυναίκα κοσμοναύτης. Πέρασε σχεδόν τρεις ημέρες στο διάστημα μέσα στην κάψουλα Βοστόκ-6. Αργότερα παντρεύτηκε τον κοσμοναύτη Αντριάν Νικολάγιεφ. Η κόρη τους Έλενα έγινε το πρώτο παιδί που γεννήθηκε σε μια “διαστημική” οικογένεια”.
Ο πρώτος διαστημικός σταθμός
Ο διαστημικός σταθμός Μιρ ήταν το πρώτο εξελιγμένο και πολυλειτουργικό συγκρότημα στο διάστημα. Το κύριο τμήμα τέθηκε σε τροχιά στις 20 Φεβρουαρίου του 1986. Κατά την διάρκεια των επόμενων δέκα ετών προστέθηκαν έξι ενότητες. Το Μιρ έχει καλύψει μια απόσταση λίγο μεγαλύτερη από εκείνη που χωρίζει τη Γη από τον Ουρανό (2.871x109 χμ). Το 2001 ο σταθμός υπέστη βύθιση στον Ειρηνικό Ωκεανό.
Διαστημικός τουρισμός
Ο πρώτος κοσμοναύτης επι πληρωμή ήταν ο Ιάπωνας δημοσιογράφος Τογιοχίρο Ακιγιάμα, που ταξίδεψε στο διάστημα με το Σογιούζ TM-11 στις αρχές Δεκεμβρίου του 1990. Εντούτοις η εποχή του διαστημικού τουρισμού θεωρείται ανοιχτή μετά από το ταξίδι του Αμερικανού επιχειρηματία Ντένις Τίτο στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Τα τουριστικά ταξίδια στο διάστημα έχουν λύσει τουλάχιστον δύο προβλήματα: διατήρησαν σ' ένα υψηλό επίπεδο το ενδιαφέρον των μέσων μαζικής ενημέρωσης για την αστροναυτική και περιέκοψαν τις κρατικές δαπάνες για διαστημικά προγράμματα με την εισαγωγή ιδιωτικών κεφαλαίων.
Φωτογραφίες: RIA Novosti, ITAR-TASS, NASA, kinopoisk
