Κούβα: -Ο Μιγκέλ Ντίας- Κανέλ, Nέος Πρόεδρος του Κρατικού Συμβουλίου.

ΚΟΣΜΟΣ
Πέμπτη 19/04/2018:

Ο μέχρι πρότινος πρώτος αντιπρόεδρος της κουβανικής κυβέρνησης, ο Μιγκέλ Μάριο Ντίας-Κανέλ Μπερμούντες, εξελέγη νέος πρόεδρος της Κούβας, διαδεχόμενος τον Ραούλ Κάστρο. 

Ο 57χρονος Μιγκέλ Ντίας-Κανέλ, πρώτος αντιπρόεδρος από το 2013, μέλος του ΠΓ του ΚΚ Κούβας από το 2003 και ηλεκτρονικός μηχανικός, προτάθηκε χθες από την Εκλογική Επιτροπή της Εθνοσυνέλευσης για τη θέση του Προέδρου του Κρατικού Συμβουλίου και στη σημερινή ψηφοφορία έλαβε 603 ψήφους από τις 604, σύμφωνα με την επίσημη κουβανική ιστοσελίδα «Cubadebate».

Ο Μιγκέλ Ντίας-Κανέλ ορκίστηκε στα νέα καθήκοντά του και δεσμεύτηκε ότι «η επανάσταση θα συνεχιστεί», ενώ έπλεξε το εγκώμιο του Ραούλ Κάστρο, τονίζοντας ότι παραμένει ηγέτης της κουβανικής επανάστασης.

Δεσμεύτηκε, επίσης, ότι «θα αλλάξει ό,τι χρειάζεται να αλλαχθεί», ενώ ταυτόχρονα θα υπερασπιστεί και θα «τελειοποιήσει» την επανάσταση. Ανέφερε, ακόμη, πως «είναι απολύτως ξεκάθαρο πως μόνο το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κούβας εγγυάται την ενότητα του έθνους και του λαού».

(Πηγή: «cubadebate.cu»)

Συγχαρητήριο μήνυμα του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στον νέο πρόεδρο της Κούβας, Μιγκέλ Ντίας - Κανέλ

Σε συγχαρητήριο μήνυμα του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα στον νέο πρόεδρο του Κρατικού Συμβουλίου της Κούβας, Μιγκελ Ντίας - Κανέλ, αναφέρεται:

«Σύντροφο Μιγκέλ Μάριο Ντίας Κανέλ Μπερμούντες,

Πρόεδρο του Κρατικού Συμβουλίου της Κούβας.

Αγαπητέ σύντροφε,

Σε συγχαίρω για την εκλογή σου και σου εύχομαι υγεία και καλή δύναμη στην άσκηση των νέων καθηκόντων που ανέλαβες.

Η Κούβα μπορεί να υπολογίζει στην αλληλεγγύη και τη φιλία του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας (ΚΚΕ), που διαχρονικά στέκεται διεθνιστικά στο πλευρό της Κουβανικής Επανάστασης και των δικαιωμάτων του κουβανικού λαού.

Με συντροφικούς χαιρετισμούς, Δημήτρης Κουτσούμπας.

Γενικός Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ».

---Συγκροτήθηκε η Εθνοσυνέλευση της Λαϊκής Εξουσίας

Η συνεδρίαση της Εθνοσυνέλευσης

Ξεκίνησε χτες στην Κούβα η Ολομέλεια της Εθνοσυνέλευσης της Λαϊκής Εξουσίας, δηλαδή των 605 μελών (322 γυναίκες και 283 άνδρες) της αντίστοιχης Βουλής, που εκλέχτηκαν στις 11 Μάρτη φέτος για 5ετή θητεία. 

Η Ολομέλεια αυτή θα ολοκληρωθεί σήμερα συμβολικά, στην 58η επέτειο από την ηρωική νίκη του επαναστατημένου Κουβανικού λαού, που αναχαίτισε μέσα σε 72 ώρες την εισβολή των μισθοφόρων της CIA, η οποία ξεκίνησε στις 17 Απρίλη του 1961 στην παραλία Χιρόν στον Κόλπο των Χοίρων στην επαρχία Ματάνσας.

Τα μέλη της Εθνοσυνέλευσης ορκίστηκαν χτες και εξέλεξαν το προεδρείο του σώματος, καθώς επίσης συζήτησαν και ψήφισαν τις προτάσεις για τη συγκρότηση του Κρατικού Συμβουλίου, που επικεφαλής του είναι ο Πρόεδρος της χώρας. 

Οπως έχει ήδη ανακοινώσει ο σημερινός Πρόεδρος και Α' Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚ Κούβας, Ραούλ Κάστρο, δεν θα είναι πάλι υποψήφιος, δίνοντας την σκυτάλη από την γενιά της Επανάστασης στην νεότερη γενιά. 

Πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης εκλέχτηκε ο Εστέμπαν Λάσο Ερνάντες, 74 χρόνων, μέλος του ΠΓ. 

Σύμφωνα με τα στατιστικά του σώματος η μέση ηλικία των αντιπροσώπων είναι τα 49 χρόνια, 80 από τους 605 είναι 18-35 χρόνων, οι 338 εκλέγονται πρώτη φορά και οι 530 έχουν γεννηθεί μετά την νίκη της Επανάστασης, το 1959 ενώ το 86% των αντιπροσώπων έχει ανώτατη εκπαίδευση.

Από την Εκλογική Επιτροπή της Εθνοσυνέλευσης προτάθηκε για τη θέση του Προέδρου του Κρατικού Συμβουλίου ο 57χρονος, σημερινός πρώτος αντιπρόεδρος από το 2013, Μιγκέλ Μάριο Ντίας Κανέλ Μπερμούντες, μέλος του ΠΓ του ΚΚ Κούβας από το 2003 και ηλεκτρονικός μηχανικός, και στη θέση του πρώτου αντιπροέδρου ο Σαλβαδόρ Βαλντές Μέσα, 72 ετών, μέλος του ΠΓ. Τα ονόματα των εκλεγμένων του ανώτερου οργάνου, Προέδρου, πρώτου αντιπροέδρου, 5 αντιπροέδρων, Γραμματέα και 23 μελών, αναμένεται να ανακοινωθούν επίσημα σήμερα.

Ο Ρ. Κάστρο με τον Μιγκέλ Μάριο Ντίας Κανέλ

Θυμίζουμε ότι με βάση το Σύνταγμα της Κούβας, το ΚΚ Κούβας, η ΚΝ Κούβας, οι μαζικοί φορείς, συνδικάτα, αγροτικές ενώσεις, ενώσεις γυναικών, φοιτητών κ.λπ. κάνουν προτάσεις χωρίς να καταρτίζουν λίστες και ψηφοδέλτια και από τις Λαϊκές Συνελεύσεις σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο, τα πρόσωπα που προτείνονται για να είναι υποψήφιοι, θα πρέπει να πάρουν το 50% συν 1.

 Επίσης, οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι είναι ανακλητοί. Αυτή η διαδικασία των εκλογών (προτάσεις, ανάδειξη υποψηφιοτήτων) ξεκίνησε με τις εκλογές για τα τοπικά συμβούλια τον Νοέμβρη του 2017 και δικαίωμα εκλέγειν έχουν όλοι οι πολίτες άνω των 16 και εκλέγεσθαι άνω των 18 χρόνων.

902.gr

οι "Ελευθερίες" -της μεταΚομ­μου­νι­στικής περιόδου- που Ζούμε

Πώς θα ονό­μα­ζε κα­νείς ένα σύ­στη­μα που μειώ­νει την ζωή των αν­θρώ­πων κατά 13 χρό­νια;

Γρά­φει ο Πάνος Αλε­πλιώ­της *

Κλαί­νε ακόμη με μαύρα δά­κρυα οι πα­πα­γά­λοι του κα­πι­τα­λι­σμού στις Σου­η­δι­κές εφη­με­ρί­δες για τα ”θύ­μα­τα του κομ­μου­νι­σμού” με αφορ­μή τα 100χρο­νια της Επα­νά­στα­σης. 

Κα­νέ­να όμως δάκρυ για τα θύ­μα­τα μετά την ανα­τρο­πή. 

Σαν να μην υπήρ­ξαν ούτε υπάρ­χουν ακόμη.

Η ανα­τρο­πή του συ­στή­μα­τος στην Σ .Ένωση και στις άλλες χώρες είχε τέ­τοιες συ­νέ­πειες που μόνο με την επι­δη­μία AIDS στην Ν. Αφρι­κή μπο­ρεί να συ­γκρι­θεί γρά­φει ο κοι­νω­νιο­λό­γος κα­θη­γη­τής του Cambridge, Göran Therborn στο βι­βλίο του ” Η Ανι­σό­τη­τα σκο­τώ­νει ”.

Μυ­ριά­δες άν­θρω­ποι έχα­σαν όλα τα υπάρ­χο­ντα και την δου­λειά τους και βρέ­θη­καν στο δρόμο. 

40 εκα­τομ­μύ­ρια άν­θρω­ποι βρέ­θη­καν κάτω από το όριο της φτώ­χειας το 90. 

Η κοι­νω­νι­κή ασφά­λι­ση κα­τέρ­ρευ­σε και οι με­το­χές- κου­ρέ­λια του δη­μο­σί­ου που μοί­ρα­σε ο Γιέλ­τσιν αγο­ρά­στη­καν από τους νε­ό­πλου­τους κα­πι­τα­λι­στές για ένα μπου­κά­λι βότκα. 

Η ανερ­γία εκτο­ξεύ­τη­κε όταν έκλει­σαν σε μια μέρα οι βιο­μη­χα­νί­ες, όποιες δεν άφη­ναν κέρ­δος στους ολι­γάρ­χες. 

Η θνη­σι­μό­τη­τα αυ­ξή­θη­κε κατά 49% όταν οι ολι­γάρ­χες κα­τέ­λα­βαν όλη την δη­μό­σια πε­ριου­σία και απο­τε­λεί­ω­σαν την δη­μό­σια υγεία και πε­ρί­θαλ­ψη. Σε αριθ­μούς αυτό ση­μαί­νει πως πέ­θα­ναν πρό­ω­ρα 16 εκα­τομ­μύ­ρια (!) Ρώσοι από το 1991.

Από τον μέσο όρο ζωής τα 71,4 χρό­νια για τους άντρες έπεσε στα 58 χρό­νια το προσ­δό­κι­μο ζωής. Αυτό ση­μαί­νει πρα­κτι­κά ότι οι πε­ρισ­σό­τε­ροι Ρώσοι δεν προ­λα­βαί­νουν να δουν σύ­ντα­ξη και τα εγ­γό­νια να γνω­ρί­σουν παπ­πού­δες. 

Πώς θα ονό­μα­ζε κα­νείς ένα σύ­στη­μα που μειώ­νει την ζωή των αν­θρώ­πων κατά 13 χρό­νια; 

Πως θα ονό­μα­ζε η ιστο­ρία τους πο­λι­τι­κούς που θα έχτι­ζαν αυτό το σύ­στη­μα; 

Πως θα ονό­μα­ζε τους δη­μο­σιο­γρά­φους που αυτό το ονο­μά­ζουν ελευ­θε­ρία;

Ογδό­ντα, άν­θρω­ποι δο­λο­φο­νού­νταν κάθε μέρα στα χρό­νια μετά την ανα­τρο­πή, την δε­κα­ε­τία του 90, στις μάχες των μα­φιών γρά­φει ο Claes Eriksson στο βι­βλίο του « Ολι­γάρ­χες » 

Ακόμη και σή­με­ρα τα πο­σο­στά εγκλη­μα­τι­κό­τη­τας είναι από τα πιο ψηλά στον κόσμο. 

14.000 γυ­ναί­κες δο­λο­φο­νού­νται από τους άντρες τους κάθε χρόνο. 

Το αδί­κη­μα της οι­κια­κής βίας έχει απο­συρ­θεί από τον ποι­νι­κό Κώ­δι­κα γιατί δεν έχει νόημα, λένε στην Ρωσία. 

Αλ­κο­ο­λι­σμός 500.000 νε­κροί τον χρόνο, AIDS, αυ­το­κτο­νί­ες, κα­τα­κό­ρυ­φη άνοδο του συ­ντε­λε­στή ανι­σό­τη­τας από 0.27 σε 0,46 ανά­με­σα σε άντρες και γυ­ναί­κες γρά­φει η δη­μο­σιο­γρά­φος Kaisa Ekis Ekman.

Οι βι­βλιο­θή­κες έκλει­σαν και ένας λαός μορ­φω­μέ­νος και με­γα­λω­μέ­νος στο διά­βα­σμα τις είδε μπρο­στά του να γί­νο­νται κα­ζί­νο και πορ­νο­μά­γα­ζα.

Να πούμε στα από­νε­ρα για τους 135.000 νε­κρούς όταν το ΝΑΤΟ βρήκε την ευ­και­ρία να δια­λύ­σει την Γιου­γκο­σλα­βία. 

Τις εκα­το­ντά­δες χι­λιά­δες στην Τσε­τσε­νία, στην Τραν­σι­βι­ρία στο Τα­τζι­κι­στάν, στην Ου­κρα­νία και αλλού.

Για τα εκα­τομ­μύ­ρια χι­λιά­δων νέων που έχα­σαν τον προ­σα­να­το­λι­σμό τους και σε όλες τις άλλες χώρες και έγι­ναν μα­φιό­ζοι, προ­α­γω­γοί, πόρ­νες εγκλη­μα­τί­ες. 

Τους Ρομά και τις άλλες μειο­ψη­φί­ες που πέσαν θύ­μα­τα ρα­τσι­σμού και διώ­ξε­ων. 

Την εξά­πλω­ση του φα­σι­σμού, απόρ­ροια της φτώ­χειας, της δυ­στυ­χί­ας, της από­γνω­σης και της ιδε­ο­λο­γι­κής απο­χαύ­νω­σης σε όλη την Ανα­το­λι­κή Ευ­ρώ­πη με τις πα­ραι­νέ­σεις και ευ­λο­γί­ες της ΕΕ. 

Να προ­σθέ­σου­με και τα εκα­τομ­μύ­ρια νε­κρών της μάχης κατά «της τρο­μο­κρα­τί­ας» που ο ιμπε­ρια­λι­σμός βρήκε την ευ­και­ρία να ξε­κι­νή­σει μη έχο­ντας αντί­πα­λο. 

Τα πρα­ξι­κό­πη­μα­τα και τους εμ­φύ­λιους στην Αφρι­κή και τις επεμ­βά­σεις στην Λα­τι­νι­κή Αμε­ρι­κή. 

Την επί­θε­ση ενά­ντια σε όλα τα ερ­γα­τι­κά δι­καιώ­μα­τα που η αστι­κή τάξη παίρ­νει πίσω, ακόμη και στις πλού­σιες χώρες, χωρίς να φο­βά­ται όπως πριν την ανα­τρο­πή. 

Την απο­γο­ή­τευ­ση και την ευ­κο­λό­τε­ρη επι­κρά­τη­ση των ρε­φορ­μι­στών και οπορ­του­νι­στών στο ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα που έχασε τον τα­ξι­κό του προ­σα­να­το­λι­σμό. 

Ούτε ένα δάκρυ δεν πε­ρισ­σεύ­ει από τα «θύ­μα­τα του κομ­μου­νι­σμού» να πέσει για τα θύ­μα­τα της ανα­τρο­πής και της νίκης του κα­πι­τα­λι­σμού, της πιο απί­στευ­της και βί­αι­ης κα­τα­στρο­φής που είδε ο κό­σμος τα τε­λευ­ταία 30 χρό­νια.

 Ένας ακόμη λόγος να βρει το κί­νη­μα τα πα­τή­μα­τα του για να τε­λειώ­νει με τον κα­πι­τα­λι­σμό.

Απο: herko 

Τίτλος-Παρουσίαση

 κειμένου:
Viva La Revolucion

ό.

________________________________________________________________________________________________

* Πάνος Αλεπλιώτης Δημοτικός σύμβουλος Πυλαίας Θεσσαλονίκης 87/90 και 99/2002. Αντιδήμαρχος Πυλαίας από το 1987 έως και το 1990 και από το 1999 έως και το 2000. Δούλεψα σαν γεωλόγος, περιβαλλοντολόγος και χωροτάκτης. Από το 2011 μένω στην Σουηδία στην πόλη Σβεγκ και δουλεύω στον δήμο της Χεργιεντάλεν σαν διευθυντής τεχνικών και κοινωνικής υποδομής.

• 
  

 

Οι κομμουνιστές «θα Σας πάρουν τα σπίτια και τα χωράφια» Έτσι δεν Έλεγαν;

,,Στον αντί­πο­δα όσων ισχυ­ρί­ζο­νταν η αστι­κή προ­πα­γάν­δα, οι έλ­λη­νες ερ­γα­ζό­με­νοι, οι λαϊ­κές οι­κο­γέ­νειες κιν­δυ­νεύ­ουν να χά­σουν τα σπί­τια τους από τις τρά­πε­ζες. 

Με την έναρ­ξη των ηλε­κτρο­νι­κών πλει­στη­ρια­σμών οι κα­τοι­κί­ες χι­λιά­δων λαϊ­κών οι­κο­γε­νειών ανα­μέ­νε­ται να «βγουν στο σφυρί», να γί­νουν «βορά» για τις τρά­πε­ζες και τα κέρδη των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων. 

Έτσι λει­τουρ­γεί ο κα­πια­λι­σμός.,,

Θα ‘ρχονταν οι κομμουνιστές να μας πάρουν τα σπίτια…

Από atexnos3 στο ΝΟΕ 29, 2017

Του Νίκου Μότ­τα

Από τα πλέον χι­λιοει­πω­μέ­να τε­ρα­τώ­δη ψέ­μα­τα που έσπερ­νε επί δε­κα­ε­τί­ες στο λαό η αντι­κομ­μου­νι­στι­κή προ­πα­γάν­δα ήταν πως σε πε­ρί­πτω­ση που επι­κρα­τού­σε ο κομ­μου­νι­σμός θα έχα­ναν τις κα­τοι­κί­ες τους. 

Γε­νιές ολό­κλη­ρες με­γά­λω­σαν με τον φόβο που διέ­δι­δαν τα φε­ρέ­φω­να της εκά­στο­τε αστι­κής εξου­σί­ας, πως αν έρ­θουν οι κομ­μου­νι­στές στην εξου­σία 

«θα μας πά­ρουν τα σπί­τια και τα χω­ρά­φια». Έτσι δεν έλε­γαν;

Έκτο­τε πέ­ρα­σαν πολλά χρό­νια για να έρθει η στιγ­μή, στην Ελ­λά­δα της κα­πι­τα­λι­στι­κής οι­κο­νο­μί­ας, 

στην Ελ­λά­δα των αστών, να γκρε­μι­στεί ένας αντι­κομ­μου­νι­στι­κός μύθος δε­κα­ε­τιών. 

Στον αντί­πο­δα όσων ισχυ­ρί­ζο­νταν η αστι­κή προ­πα­γάν­δα, οι έλ­λη­νες ερ­γα­ζό­με­νοι, οι λαϊ­κές οι­κο­γέ­νειες κιν­δυ­νεύ­ουν να χά­σουν τα σπί­τια τους από τις τρά­πε­ζες. 

Με την έναρ­ξη των ηλε­κτρο­νι­κών πλει­στη­ρια­σμών οι κα­τοι­κί­ες χι­λιά­δων λαϊ­κών οι­κο­γε­νειών ανα­μέ­νε­ται να «βγουν στο σφυρί», να γί­νουν «βορά» για τις τρά­πε­ζες και τα κέρδη των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων. Έτσι λει­τουρ­γεί ο κα­πια­λι­σμός.

Μιας όμως και φέτος συ­μπλη­ρώ­νο­νται 100 χρό­νια από το κο­σμοϊ­στο­ρι­κό γε­γο­νός της Με­γά­λης Οκτω­βρια­νής Επα­νά­στα­σης, αξί­ζει να θυ­μη­θού­με πως αντι­με­τω­πί­ζο­νταν το ζή­τη­μα της κα­τοι­κί­ας στην ΕΣΣΔ, τη χώρα των κομ­μου­νι­στών που θα μας… «έπαιρ­ναν τα σπί­τια». Σε πλήρη αντί­θε­ση με το αδη­φά­γο κα­πι­τα­λι­στι­κό σύ­στη­μα, στο σο­σια­λι­σμό το ζή­τη­μα της στέ­γης δεν εξαρ­τιό­ταν από το οι­κο­νο­μι­κό επί­πε­δο των αν­θρώ­πων. 

Το ίδιο Σύ­νταγ­μα της ΕΣΣΔ εξα­σφά­λι­ζε το δι­καί­ω­μα της κα­τοι­κί­ας με χα­μη­λό ενοί­κιο και χα­μη­λή πλη­ρω­μή (κατα μέσο όρο το 3% του οι­κο­γε­νεια­κού προ­ϋ­πο­λο­γι­σμού) για τις υπη­ρε­σί­ες κοι­νω­νι­κής ωφέ­λειας.

Η ΕΣΣΔ κι­νη­το­ποιού­σε όλους τους ανα­γκαί­ους πό­ρους προ­κει­μέ­νου για να αντι­με­τω­πί­σει το στε­γα­στι­κό πρό­βλη­μα. Έτσι, κάθε χρόνο με­γά­λω­ναν οι πι­στώ­σεις για την κα­τα­σκευή κα­τοι­κιών.

 Είχε εγκαι­νιά­σει βιο­μη­χα­νι­κές με­θό­δους, που εξα­σφά­λι­ζαν, χωρίς προη­γού­με­νο, ρυθ­μούς πα­ρά­δο­σης άνε­των δια­με­ρι­σμά­των: 2.200.000 το χρόνο. Ο αριθ­μός αυτός ήταν ανώ­τε­ρος από αυτόν που έδι­ναν όλες οι χώρες της ΕΟΚ μαζί, καθώς και οι ΗΠΑ (“Ρ”, 26/1/2006).

Οι κομ­μου­νι­στές λοι­πόν- αυτοί που θα μας «έπαιρ­ναν τα σπί­τια»– είναι αυτοί που έδω­σαν σπί­τια στο λαό, που κα­το­χύ­ρω­σαν συ­νταγ­μα­τι­κά το δι­καί­ω­μα του ερ­γα­ζό­με­νου να έχει στέγη, να μη ζει με το φόβο ότι θα βρε­θεί στο δρόμο. Απε­να­ντί­ας, οι κα­πι­τα­λι­στές 

ζη­τούν απ’ τον κο­σμά­κη να δώσει ότι έχει και δεν έχει, προ­κει­μέ­νου να βγουν αλώ­βη­τοι από την κρίση που οι ίδιοι δη­μιούρ­γη­σαν. 

Έτσι, αφού πέ­τα­ξαν στον κά­λα­θο της ανερ­γί­ας 1,5 και πλέον εκα­τομ­μύ­ριο αν­θρώ­πους, αφού πε­τσό­κο­ψαν μι­σθούς και συ­ντά­ξεις, αφού φο­ρο­α­φαί­μα­ξαν τους ερ­γα­ζό­με­νους μέχρι τε­λευ­ταί­ας στα­γό­νας, ζη­τούν να πά­ρουν τώρα και τα σπί­τια των αν­θρώ­πων!

Αυτός είναι ο κα­πι­τα­λι­σμός – βάρ­βα­ρος, αδί­στα­κτος και αδη­φά­γος. 

Και θα συ­νε­χί­σει να γί­νε­ται ολο­έ­να και χει­ρό­τε­ρος, ολο­έ­να και πιο επι­θε­τι­κός. 

Μέχρι να απο­φα­σί­σει ο ερ­γα­ζό­με­νος λαός να πάρει στα χέρια του τον πλού­το που πα­ρά­γει και να γίνει πραγ­μα­τι­κός νοι­κο­κύ­ρης στον τόπο του.

_______________________________­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­__

Νίκος Μότ­τας Γεν­νή­θη­κε το 1984 στη Θεσ­σα­λο­νί­κη. Είναι υπο­ψή­φιος δι­δά­κτο­ρας (Phd) Πο­λι­τι­κής Επι­στή­μης, Διε­θνών Σχέ­σε­ων και Ιστο­ρί­ας. Σπού­δα­σε Πο­λι­τι­κές Επι­στή­μες από το Πα­νε­πι­στή­μιο Westminster του Λον­δί­νου και είναι κά­το­χος δύο με­τα­πτυ­χια­κών τί­τλων (Master of Arts) στις δι­πλω­μα­τι­κές σπου­δές (Πα­ρί­σι) και στις διε­θνείς δι­πλω­μα­τι­κές σχέ­σεις (Πα­νε­πι­στή­μιο Τελ Αβίβ). Άρθρα του έχουν δη­μο­σιευ­θεί σε ελ­λη­νό­φω­να και ξε­νό­γλωσ­σα μέσα.

o Σοσιαλισμός έδωσε k φτερά στη Γυναίκα, ο καπιταλισμός kύριε ??

Έφυγε από τη ζωή η θρυλική Ρωσίδα πιλότος γνωστή ως «μαντάμ MIG»

Η θρυλική Ρωσίδα πιλότος Μαρίνα Ποπόβιτς έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 86 ετών, όπως ανακοίνωσε το τηλεοπτικό κανάλι του ρωσικού στρατού Zvezda. 

Σε όλη την καριέρα της η Ποπόβιτς εγκαινίασε ως πιλότος περισσότερους από 40 τύπους αεροσκαφών και ελικοπτέρων. 

Υπήρξε η πρώτη γυναίκα πιλότος που έσπασε το φράγμα του ήχου πετώντας με ένα MIG-21. 

Στο ενεργητικό της είχε 102 παγκόσμια ρεκόρ στον τομέα της αεροπορίας 

10 εκ των οποίων με το γιγαντιαίο μεταγωγικό αεροσκάφος ΑΝ-22 («Αντέι»), ενώ είχε τιμηθεί με πολλές διακρίσεις. 

902.gr

Ναι !! αλλά είχαν ελευθερία ;; 
θα ρωτήσεις... 

H Απάντηση:

 «Η Βαλεντίνα Τερεσκόβα , η πρώτη γυναίκα αστροναύτης σε ολόκληρο τον κόσμο που ταξίδεψε στο διάστημα το 1963,

 

ήταν μια νεαρή εργάτρια υφαντουργίας. 

Για χόμπι είχε να κάνει ρίψεις με αλεξίπτωτο από το 1959 στην τοπική αερολέσχη σε μια πόλη της κεντρικής Ρωσίας. 

Επιλέχτηκε και εκπαιδεύτηκε για αστροναύτης, κάνοντας αίτηση στο διαστημικό πρόγραμμα. 

...Μπορούν να έχουν κάποια σχέση αυτά, δηλαδή ότι μια νεαρή εργάτρια, να έχει το '59 για χόμπι τη ρίψη με αλεξίπτωτα, 

να μπορεί να το κάνει και να μπορεί, εφόσον το επιθυμεί, να κάνει αίτηση για να μπει σε διαστημικό πρόγραμμα, 

με ένα ανελεύθερο καθεστώς, που πνίγει την προσωπικότητα;

Η πρώτη Ελληνίδα βουλευτής στην Ιστορία δεν ήταν γόνος της αστικής τάξης ή της παλιάς αριστοκρατίας και φυσικά δεν ήταν στην Ελλάδα μιας και το 1937 οι γυναίκες στην Ελλάδα δεν είχαν καν δικαίωμα ψήφου. Ηταν μια εργάτρια γης, Πόντια στην καταγωγή, η Πάσα Αγγελίνα, βουλευτής του Ανώτατου Σοβιέτ της ΕΣΣΔ.

Απ' τον Ριζοσπάστη 

k την ομιλία του Θοδωρή Χιώνη στο Βόλο 

Ποιος και πώς γινόταν βουλευτής στην ΕΣΣΔ:

,,Οι βουλευτές μετέχουν στην κρατική διοίκηση ενώ διατηρούν τις κανονικές επαγγελματικές τους θέσεις και δεν πληρώνονται για την εκτέλεση των βουλευτικών τους καθηκόντων. 

Το εκλογικό σώμα μπορεί την όποια στιγμή ύστερα από ψηφοφορία να ανακαλέσει ένα βουλευτή αν αυτός αποτύχει να ικανοποιήσει την εμπιστοσύνη που του έδειξαν.,,

aπο Κατιούσα

Ένα κατατοπιστικό απόσπασμα από το άρθρο του Α. Λουκιάνοφ για την “κομμουνιστική ιδέα περί κράτους”, που περιλαμβάνεται στη συλλογική έκδοση “κομμουνισμός – ερωτήματα κι απαντήσεις” και διαφωτίζει πολλά σχετικά ερωτήματα, διαλύοντας παράλληλα μερικά εύκολα και διαδεδομένα στερεότυπα της δυτικής κοινής γνώμης και των κυρίαρχων ΜΜΕ που την διαμορφώνουν.

Στο σοσιαλισμό, η διοίκηση της κρατικής εξουσίας δεν περιορίζεται διόλου στην παραδοσιακή ερμηνεία της -δηλαδή στην κυκλοφορία διαταγμάτων και στην εξασφάλιση του νόμου και της τάξης. 

Αυτό που σημαίνει εδώ κρατική διοίκηση είναι η καθημερινή διαχείριση εκατοντάδων και χιλιάδων μονάδων στους πλήθος τομείς της κουλτούρας και της Οικονομίας. 

Σημαίνει ότι τα κρατικά όργανα παίρνουν καθημερινά αποφάσεις πάνω σ’ ένα πλήθος μεγάλα και μικρά προβλήματα, χωρίς να παραγνωρίζουν την προσαρμοή όλων αυτών των προβλημάτων στις ιστορικές, εθνικές κι άλλες ιδιομορφίες και στα συμφέροντα του πληθυσμού.

Το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό του σοσιαλιστικού κράτους είναι ότι εκατομμύρια άνθρωποι βοηθούν στη διαχείρισή του.

 Η συμμετοχή τους δεν είναι ούτε σποραδική, ούτε συμβουλευτική, αλλά σταθερή κι αποφασιστική. 

Και δεν είναι απλά μια κομμουνιστική ιδεολογική επινόηση όλο αυτό, αλλά μια αντικειμενική απαίτηση ενός διοικητικού συστήματος χωρίς ατομική ιδιοκτησία πάνω στα μέσα παραγωγής.

Στις σοσιαλιστικές χώρες ο λαός εκλέγει εκατομμύρια άξιων αντρών και γυναικών μέσα σ’ ένα πλατιά αναπτυγμένο σύστημα αντιπροσωπευτικών οργάνων της κρατικής εξουσίας. 

Στην ΕΣΣΔ, λόγου χάρη, υπάρχουν πάνω από 50.000 όργανα εξουσίας, δηλαδή τα διάφορα Σοβιέτ. Αποτελούνται από πάνω από 2.200.000 εκλεγμένους βουλευτές.

Στα σοσιαλιστικά κράτη, οι βουλευτές εκλέγονται από το σύνολο του πληθυσμού, μέσω μυστικής ψηφοφορίας. Ο λαός έχει το δικαίωμα γενικής, ίσης κι άμεσης ψήφου. 

Στις σοσιαλιστικές χώρες, ο νόμος εξασφαλίζει τη δυνατότητα να συμπεριληφθούν στα ψηφοδέλτια πολύ περισσότεροι υποψήφιοι απ’ όσους τελικά θα εκλεγούν στο όποιο ειδικό συνταγματικό σώμα. 

Ωστόσο, οι κανόνες κι η πρακτική της διεξαγωγής των εκλογών, ποικίλλουν ανάλογα με τις συνθήκες, τις παραδόσεις και τα έθιμα των διαφορετικών κρατών. Σε μερικά απ’ αυτά, συνταγματικά σώματα με πολλές “εντολές” έχουν καθιερωθεί, σ’ άλλα υπάρχει σύστημα εκλογής βουλευτών και βοηθών βουλευτών, ενώ σε άλλα πάλι οι ψηφοφόροι εκλέγουν μόνο έναν υποψήφιο από τα ονόματα που υπάρχουν στο ψηφοδέλτιο.

 Αλλά παντού ο βασικός αντικειμενικός σκοπός είναι να εκλεγούν οι καλύτεροι υποψήφιοι, εκπρόσωποι των εργατών, των αγροτών και των διανοούμενων που θα μπορέσουν να εκφράσουν καλύτερα τη θέληση και τα συμφέροντα ολόκληρου του εργαζόμενου λαού.

Ποιος διορίζει όμως τους υποψήφιους για εκλογή και πώς γίνεται η εκλογή τους; Οι υποψήφιοι είναι κατά κανόνα, εκπρόσωποι του δημοκρατικού εκλογικού συνασπισμού -που αποτελείται από Κομμουνιστικά Κόμματα, άλλα κόμματα και δημόσιες οργανώσεις, ή από συνδυασμούς μελών των Κομμονιστικών Κομμάτων και μη μελών του Κόμματος. 

Δεν είναι απαραίτητο να αποτελούν την πλειοψηφία των αντιπροσώπων τα μέλη των Κομμουνιστικών Κομμάτων: στην ΕΣΣΔ, το 1973, οι Κομμουνιστές αριθμούσαν λιγότερο από το μισό των αντιπροσώπων που εκλέχτηκαν στα Σοβιέτ (44%), ενώ οι υπόλοιποι δεν ήταν μέλη του Κόμματος.

Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας ο βασικός τόνος δίνεται στη γενική αξιολόγηση της προσωπικότητας του κάθε υποψήφιου. 

Οι υποψήφιοι διορίζονται από τις διάφορες δημόσιες οργανώσεις και τις εργατικές κολλεχτίβες στα βιομηχανικά συγκροτήματα, στα εργοστάσια, στα Ινστιτούτα και στις διάφορες υπηρεσίες. 

Οι προσωπικές τους ικανότητες σαν άτομα και σαν εργαζόμενοι, τα προτερήματα και τα μειονεκτήματά τους συζητιούνται σε δημόσιες συγκεντρώσιες. 

Λόγου χάρη στα 1973 κατά τη διάρκεια μιας προεκλογικής εκστρατείας για τα τοπικά Σοβιέτ, πάνω από 400 εγγεγραμμένοι υποψήφιοι διαγράφηκαν από τα ψηφοδέλτια που εκτέθηκαν στην προτίμηση του λαού. 

Ακόμη σε 80 σώματα οι υποψήφιοι δε συγκέντρωσαν την απαιτούμενη πλειοψηφία κι έτσι δεν εκλέχτηκαν.

Ποιο είδος όμως αντιπροσώπων του θέλει ο λαός; Στην ΕΣΣΔ, κατά τις εκλογές του 1973 για τα τοπικά Σοβιέτ, οι εργάτες αποτελούσαν το 39,3% των εκλεγμενων αντιπροσώπων, οι κολλεχτιβοποιημένοι αγρότες το 27,9%, οι άνθρωποι που απασχολούνταν στους διάφορους τομείς της Οικονομίας, συμπεριλαμβανομένων και των δημόσιων υπαλλήλων, το 32,8%. 

Η τελευταία κατηγορία περιλαμβάνει πολλούς εκπαιδευτικούς (5,8%) και γιατρούς (3,2%). Υπάρχουν βουλευτές από 100 και πάνω εθνότητες. 

Πάνω από το 47% των βουλευτών είναι γυναίκες και σχεδόν ένας στους τρεις είναι ηλικίας κάτω των 30 χρόνων.

Το ανώτατο όργανο κρατικής εξουσίας στη Σοβιετική Ένωση, το Ανώτατο Σοβιέτ της ΕΣΣΔ αποτελείται από 1.517 βουλευτές. 

Περισσότεροι από τους μισούς (498) είναι εργάτες και κολλεχτιβοποιημένοι αγρότες (221). 

Αν συγκρίνουμε τη σύνθεση των Σοβιετικών οργάνων εξουσίας μ’ αυτή του πρώην Ρωσικού Κράτους, της Δούμας, γίνεται ξεκάθαρο το γιατί μερικοί χωρίς προκαταλήψεις πολιτικοί, και χωρίς κομμουνιστική τοποθέτηση παρόλα αυτά, θεωρούν τα Σοβιέτ σαν έναν πραγματικό δημοκρατικό κι αντιπροσωπευτικό οργανισμό.

Αλλά αυτό που έχει σημασία -εκτός από το ποιοι εκλέγονται σαν βουλευτές- είναι το πώς αποκαθιστούνται οι σχέσεις ανάμεσα στο βουλευτή και στους ψηφοφόρους του μετά την εκλογή. 

Αυτό, ως ένα μεγάλο βαθμό καθορίζει το αν ή όχι ο βουλευτής ξεχνά το τι υποσχέθηκε στους εκλογείς του, την άλλη μέρα κιόλας των μη σοσιαλιστικών χωρών. Στις σοσιαλιστικές χώρες, ο βουλευτής είναι υποχρεωμένος να διατηρεί στενή επαφή με τους ψηφοφόρους του, με τις κολλεχτίβρες του εργαζόμενου λαού και με τις δημόσιες οργανώσεις που τον διόρισαν υποψήφιο. 

Ο νόμος λέει ότι ο υποψήφιος είναι υπεύθυνος απέναντι στο εκλογικό του σώμα κι είναι υποχρεωμένος να δίνει απολογισμό των πράξεών του σε αυτούς που τον εξέλεξαν. 

Το εκλογικό σώμα μπορεί την όποια στιγμή ύστερα από ψηφοφορία να ανακαλέσει ένα βουλευτή αν αυτός ο τελευταίος αποτύχει να ικανοποιήσει την εμπιστοσύνη που του έδειξαν.

Και δεν πρόκειται μόνο για θέμα κανονισμού, αλλά για κάτι που εφαρμόζεται πολύ συχνά στην πράξη. Μόνο μέσα στα τελευταία εννιά χρόνια (1965-1973) οι Σοβιετικοί ψηφοφόροι ανακάλεσαν 3.470 βουλευτές, από τους οποίους οι 11 ήταν μέλη του Ανώτατου Σοβιέτ και περίπου 100 εκπροσώπους στα ανώτατα όργανα εξουσίας των άλλων Δημοκρατιών της Ένωσης. Ο βασικός λόγος για την ενέργεια αυτή ήταν το ότι οι βουλευτές δεν είχαν εκπληρώσει τις προεκλογικές υποσχέσεις τους σύμφωνα με τον τρόπο που ήθελαν οι ψηφοφόροι ή και μια δυσαρέσκεια σχετικά με τις ηθικές κι επαγελματικές ικανότητες του βουλευτή.

Οι βουλευτές μετέχουν στην κρατική διοίκηση ενώ διατηρούν τις κανονικές επαγγελματικές τους θέσες και δεν πληρώνονται για την εκτέλεση των βουλευτικών τους καθηκόντων. 

Ο σοσιαλισμός όχι μόνο προσελκύει τους παραγωγούς των υλικών και πνευματικών αγαθών στην κυβέρνηση, αλλά ως ένα βαθμό συνδυάζει το νομοθετικό λειτούργημα με το διοικητικό. 

Αυτό σημαίνει ότι στην πράξη οι βουλευτές συνδυάζουν το νομοθετικό λειτούργημα της λήψης αποφάσεων, με τον έλεγχο πάνω στον τρόπο που αυτοί οι νόμοι κι οι αποφάσεις εφαρμόζονται στην πράξη. 

Έτσι ένας βουλευτής πρέπει συνέχεια να φροντίζει ώστε οι αποφάσεις να αντιστοιχούν με τις γρήγορα εναλλασσόμενες απαιτήσεις, συμφέροντα κι ανάγκες των εκλογέων του.

Η κοινωνική κι εθνική σύνθεση των σοσιαλιστικού τύπου οργάνων εκπροσώπησης του λαού απαιτεί τη συμμετοχή όλων των ειδών των εργαζόμενων και τη στενή επαφή των βουλευτών με τους εκλογείς τους και με την καθημερινή ζωή των εργαζόμενων στα εργοστάσια και στα γραφεία, πράγμα που βοηθά τα όργανα της εξουσίας να λειτουργούν σωστά. 

Κι αυτό είναι κάτι πολύ σημαντικό αν σκεφτούμε ότι η σκοπιά δραστηριότητας του Ανώτατου και των τοπικών Σοβιέτ είναι τεράστια. 

Μέσα στη δραστηριότητα αυτή βρίσκονται ο εθνικός οικονομικός προγραμματισμός κι ο προϋπολογισμός, η ανάπτυξη της βιομηχανίας και τα οικοδομικά έργα, οι Μεταφορές κι οι Επικοινωνίες, η γεωργία, τα προβλήματα προστασίας του περιβάλλοντος, η οργάνωση των κοινωνικών υπηρεσιών, η Παιδεία, ο πολιτισμός, ο αθλητισμός, η τήρηση του νόμου και της τάξης. Με δυο λόγια, δεν υπάρχει σχεδόν κανένα πρόβλημα εθνικής ή τοπικής σημασίας που να εκφεύγει της προσοχής των Σοβιέτ.

Για την Κούβα Δες Εδώ

Mάθε την Αλήθεια: Δείτε εδώ όλες τις αναρτήσεις του Αφιερώματος της Κατιούσα στην Οχτωβριανή Επανάσταση

Απ την Ιστορία: ο Στάλιν απαντά στον εγγλέζο Μόρισον:

1951: παρουσιάζουμε σήμερα την απάντηση του Ι. Β. Στάλιν για τις δηλώσεις του Άγγλου υπουργού των Εξωτερικών Μόρισον, δηλώσεις επιθετικές, 
τόσο ενάντια στην εσωτερική πολιτική της ΕΣΣΔ, όσο και ενάντια στην εξωτερική, στην εφημερίδα «Πράβντα».
Την περίοδο που ο Ι. Β. Στάλιν απαντά στην «Πράβντα» στις δηλώσεις του Βρετανού υπουργού Εξωτερικών της κυβέρνησης του Εργατικού Κόμματος, οι διεθνείς εξελίξεις χαρακτηρίζονται ήδη απ' αυτό που ονομάστηκε εποχή του ψυχρού πολέμου.

Με αφορμή τη δήλωση του κυρίου Μόρισον

Ο κύριος Μόρισον θέτει στη δήλωσή του δυο ομάδες ζητημάτων: ζητήματα εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής.

1. Εσωτερική πολιτική

Ο κύριος Μόρισον ισχυρίζεται ότι στη Σοβιετική Ενωση δεν υπάρχει ελευθερία του λόγου, ελευθερία του Τύπου, ελευθερία του ατόμου.

Ο κ. Μόρισον κάνει μεγάλο λάθος. Σε καμιά χώρα δεν υπάρχει τόση ελευθερία του λόγου, του Τύπου, του ατόμου, των οργανώσεων για τους εργάτες, τους αγρότες, για τη διανόηση, όση στη Σοβιετική Ενωση. Πουθενά δεν υπάρχουν τόσες εργατικές και αγροτικές λέσχες, τόσες εργατικές και αγροτικές εφημερίδες, όσες στη Σοβιετική Ενωση. Δεν είναι για κανέναν μυστικό ότι ολόκληρη η εργατική τάξη, κυριολεκτικά όλοι οι εργάτες της ΕΣΣΔ είναι οργανωμένοι στα συνδικάτα, όπως και όλοι οι αγρότες είναι οργανωμένοι σε συνεταιρισμούς.

Το γνωρίζει άραγε αυτό ο κ. Μόρισον; Είναι ολοφάνερο ότι δεν το γνωρίζει. Κάτι περισσότερο, προφανώς ούτε θέλει να το γνωρίζει, προτιμάει να αντλεί υλικό από παράπονα εκπροσώπων των Ρώσων καπιταλιστών και τσιφλικάδων που εκδιώχθηκαν από την ΕΣΣΔ με τη θέληση του σοβιετικού λαού.

Στην ΕΣΣΔ δεν υπάρχει ελευθερία του λόγου, του Τύπου, των οργανώσεων για τους εχθρούς του λαού, για τους τσιφλικάδες και τους καπιταλιστές που ανέτρεψε η επανάσταση. Δεν υπάρχει ελευθερία επίσης για τους αδιόρθωτους κλέφτες, για τους σταλμένους από την εξωτερική κατασκοπία δολιοφθορείς, τρομοκράτες, δολοφόνους, για εκείνους τους εγκληματίες που πυροβόλησαν τον Λένιν, σκότωσαν τους Βολοντάρσκι, Ουρίτσκι, Κίροφ, δηλητηρίασαν τον Μαξίμ Γκόρκι, τον Κούιμπισεφ. Ολοι αυτοί οι εγκληματίες, ξεκινώντας από τους τσιφλικάδες και τους καπιταλιστές έως τους τρομοκράτες, τους κλέφτες, τους φονιάδες και τους υπονομευτές, επιδιώκουν να επαναφέρουν στην ΕΣΣΔ τον καπιταλισμό, να επαναφέρουν την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και να πλημμυρίσουν τη χώρα με το αίμα των εργατών και των αγροτών. Οι φυλακές και τα στρατόπεδα εργασίας υπάρχουν μόνο γι' αυτούς τους κυρίους και μόνο γι' αυτούς.

Αντεπανάσταση ενάντια στην ΕΣΣΔ. Με τη λήξη του Παγκόσμιου Πολέμου, οι χώρες της Αντάντ δυνάμωσαν την επέμβασή τους εναντίον της Σοβιετικής Δημοκρατίας. Η φωτογραφία είναι από την απόβαση των ιαπωνικών στρατευμάτων στο Βλαδιβοστόκ το 1918 

Μήπως γι' αυτούς τους κυρίους επιδιώκει ο κ. Μόρισον την ελευθερία του λόγου, του Τύπου, του ατόμου; Μήπως ο κ. Μόρισον νομίζει ότι οι λαοί της ΕΣΣΔ θα συμφωνήσουν να δώσουν σ' αυτούς τους κυρίους την ελευθερία του λόγου, του Τύπου, του ατόμου, άρα και την ελευθερία εκμετάλλευσης των εργαζομένων;

Ο κ. Μόρισον αποσιωπά τις άλλες ελευθερίες, που έχουν βαθύτερη σημασία από την ελευθερία του λόγου, του Τύπου κλπ., δηλαδή δε λέει τίποτα για την ελευθερία από την εκμετάλλευση, για την ελευθερία από τις οικονομικές κρίσεις, από την ανεργία, από τη φτώχεια. Ισως, ο κ. Μόρισον δε γνωρίζει ότι όλες αυτές οι ελευθερίες από καιρό ήδη υπάρχουν στη Σοβιετική Ενωση; Διότι αυτές ακριβώς οι ελευθερίες αποτελούν τη βάση όλων των άλλων ελευθεριών. Μήπως ο κ. Μόρισον αποσιωπά ντροπαλά αυτές τις βασικές ελευθερίες, γιατί αυτές οι ελευθερίες, δυστυχώς, δεν υπάρχουν στην Αγγλία και οι Αγγλοι εργάτες εξακολουθούν ακόμα να βρίσκονται υπό το ζυγό της εκμετάλλευσης από τους καπιταλιστές, παρότι στην Αγγλία ήδη έξι χρόνια βρίσκεται στην εξουσία το κόμμα των εργατικών;

Ο κ. Μόρισον ισχυρίζεται ότι η κυβέρνηση των εργατικών είναι σοσιαλιστική κυβέρνηση, ότι οι ραδιοφωνικές εκπομπές, που οργανώνονται υπό τον έλεγχο μιας τέτοιας κυβέρνησης δεν πρέπει να συναντούν εμπόδια από μέρους των Σοβιέτ.

Ιωσήφ Στάλιν

Δυστυχώς, δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε με τον κ. Μόρισον. Τον πρώτο καιρό μετά τον ερχομό στην εξουσία των εργατικών μπορούσε κανείς να νομίσει ότι η κυβέρνησή τους θα ακολουθήσει το δρόμο του σοσιαλισμού. Ωστόσο, αργότερα αποδείχτηκε πως η κυβέρνηση των εργατικών πολύ λίγο διαφέρει από οποιαδήποτε αστική κυβέρνηση, που προσπαθεί να διατηρήσει το καπιταλιστικό σύστημα και να εξασφαλίσει για τους καπιταλιστές εντυπωσιακά κέρδη.

Πράγματι, στην Αγγλία τα κέρδη των καπιταλιστών αυξάνουν χρόνο με χρόνο, ενώ ο μισθός των εργατών παραμένει παγωμένος και, μάλιστα, η κυβέρνηση των εργατικών υποστηρίζει αυτό το αντεργατικό, εκμεταλλευτικό καθεστώς με όλα τα μέτρα μέχρι και τη δίωξη και τη σύλληψη εργατών. Μπορούμε μήπως να ονομάσουμε σοσιαλιστική μια παρόμοια κυβέρνηση;

Θα μπορεί κανείς να σκεφτεί ότι με τον ερχομό στην εξουσία των εργατικών θα καταργηθεί η καπιταλιστική εκμετάλλευση, θα ληφθούν μέτρα για τη συστηματική μείωση των τιμών στα εμπορεύματα μαζικής κατανάλωσης, θα βελτιωθεί ριζικά η υλική κατάσταση των εργαζομένων. Αντ' αυτού έχουμε στην Αγγλία την αύξηση των κερδών των καπιταλιστών, το πάγωμα των μισθών των εργατών, αύξηση των τιμών στα εμπορεύματα μαζικής κατανάλωσης κλπ. Οχι, δεν μπορούμε να ονομάσουμε σοσιαλιστική μια τέτοια πολιτική.

Σε ό,τι αφορά τις ραδιοφωνικές εκπομπές για τη Σοβιετική Ενωση (Μπι-Μπι-Σι), αυτές, όπως είναι γνωστό, στις περισσότερες περιπτώσεις αποβλέπουν στο να ενθαρρύνουν τους εχθρούς του σοβιετικού λαού στην επιδίωξή τους για την επαναφορά της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Εννοείται ότι τα Σοβιέτ δεν μπορούν να υποστηρίξουν μια τέτοια αντιλαϊκή προπαγάνδα που επιπλέον αποτελεί ανάμειξη στις εσωτερικές υποθέσεις της ΕΣΣΔ.

Ο κ. Μόρισον ισχυρίζεται πως η σοβιετική εξουσία στην ΕΣΣΔ είναι μονοπωλιακή εξουσία, επειδή αντιπροσωπεύει την εξουσία ενός κόμματος, του κόμματος των κομμουνιστών. Αν σκέφτεται κανείς έτσι, τότε και η κυβέρνηση των εργατικών είναι επίσης μονοπωλιακή κυβέρνηση, μιας και αντιπροσωπεύει την εξουσία ενός κόμματος, του κόμματος των εργατικών.

Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος -Απελεύθερωση Πράγα - Ο Κόκκινος Στρατός στην Πράγα

Το ζήτημα, ωστόσο, δεν έγκειται σ' αυτό. Το ζήτημα είναι ότι οι κομμουνιστές στην ΕΣΣΔ, πρώτο, δε δρουν μεμονωμένα, αλλά σε συνασπισμό με εξωκομματικούς, και, δεύτερο, στην ιστορική ανέλιξη της ΕΣΣΔ το κόμμα των κομμουνιστών αποδείχτηκε το μοναδικό αντικαπιταλιστικό, λαϊκό κόμμα.

Στη διάρκεια των τελευταίων πενήντα χρόνων οι λαοί της Σοβιετικής Ενωσης δοκίμασαν στην πράξη όλα τα κύρια κόμματα που υπήρχαν στη Ρωσία: το κόμμα των τσιφλικάδων (μαυροεκατοντάρχες), το κόμμα των καπιταλιστών (καντέτοι), το κόμμα των μενσιβίκων (δεξιοί «σοσιαλιστές»), το κόμμα των σοσιαλεπαναστατών (προστάτες των κουλάκων), το κόμμα των κομμουνιστών. 

Οι λαοί της χώρας μας κατά την εξέλιξη των επαναστατικών γεγονότων στην ΕΣΣΔ πέταξαν στην άκρη όλα τα αστικά κόμματα κι έκαναν την επιλογή υπέρ του κόμματος των κομμουνιστών, θεωρώντας ότι αυτό το κόμμα είναι το μοναδικό αντιτσιφλικάδικο και αντικαπιταλιστικό κόμμα. Είναι ιστορικό γεγονός. Είναι ευνόητο ότι οι λαοί της ΕΣΣΔ υποστηρίζουν εξ ολοκλήρου το δοκιμασμένο στις μάχες κομμουνιστικό κόμμα.

Τι μπορεί να αντιπαραθέσει σ' αυτό το ιστορικό γεγονός ο κ. Μόρισον; Δε νομίζει άραγε ο κ. Μόρισον ότι για χάρη ενός αμφιβόλου παιχνιδιού αντιπολίτευσης θα έπρεπε να πισωγυρίσει ο τροχός της ιστορίας και να αναστηθούν αυτά τα από καιρό νεκρά κόμματα;

2. Εξωτερική πολιτική

Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος - ΕΣΣΔ. Σύνορα. Τα κρατικά σύνορα της ΕΣΣΔ αποκαταστάθηκαν. Ο δρόμος για το Βερολίνο άνοιξε... 

Ο κ. Μόρισον ισχυρίζεται ότι η κυβέρνηση των εργατικών τάσσεται υπέρ της διαφύλαξης της ειρήνης, ότι αυτή δεν απειλεί με τίποτα τη Σοβιετική Ενωση, ότι το Βορειοατλαντικό Σύμφωνο είναι αμυντικό σύμφωνο και όχι επιθετικό, ότι αν η Αγγλία μπήκε στο δρόμο του κυνηγητού των εξοπλισμών, είναι γιατί αναγκάζεται να το κάνει αυτό, επειδή μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η Σοβιετική Ενωση δεν αποστράτευσε επαρκώς το στρατό της.

Σε όλους τους ισχυρισμούς του κ. Μόρισον δεν υπάρχει ούτε μια στάλα αλήθειας.

Αν η κυβέρνηση των εργατικών πράγματι είναι υπέρ της διαφύλαξης της ειρήνης, τότε γιατί απορρίπτει το Σύμφωνο Ειρήνης ανάμεσα στις πέντε δυνάμεις,1 γιατί τάσσεται κατά της μείωσης του εξοπλισμού όλων των μεγάλων δυνάμεων, γιατί τάσσεται κατά της απαγόρευσης των ατομικών όπλων, γιατί καταδιώκει τους ανθρώπους που υπερασπίζονται την υπόθεση της ειρήνης, γιατί δεν απαγορεύει την προπαγάνδα του πολέμου στην Αγγλία;

Ο κ. Μόρισον επιθυμεί να τον πιστέψουν στα λόγια. Ομως οι Σοβιετικοί άνθρωποι δεν μπορούν να πιστέψουν οποιονδήποτε στα λόγια, απαιτούν έργα και όχι διακηρύξεις.

Ανυπόστατοι είναι επίσης οι ισχυρισμοί του κ. Μόρισον ότι η ΕΣΣΔ μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο δεν αποστράτευσε επαρκώς το στρατό της. Η σοβιετική κυβέρνηση έχει ήδη επίσημα δηλώσει ότι αποστράτευσε 32 ηλικίες, ότι ο στρατός της είναι σήμερα περίπου ο ίδιος ως προς το μέγεθός του, όπως και στη διάρκεια της ειρηνικής περιόδου πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ότι οι στρατοί των Αγγλων και των Αμερικανών ως προς τα μεγέθη τους, αντίθετα, είναι κατά δυο φορές μεγαλύτεροι απ' ό,τι πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ωστόσο, σ' αυτά τα ακαταμάχητα γεγονότα εξακολουθούν να αντιπαραθέτουν αβάσιμους ισχυρισμούς.

Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος - Νίκη -Σοβιετικός στρατός στο Βερολίνο

Μήπως, ο κ. Μόρισον θα ήθελε η ΕΣΣΔ να μην έχει στρατό, αρκετό για την άμυνά της; Ο στρατός γενικά αποτελεί μεγάλο βάρος για τον κρατικό προϋπολογισμό και οι Σοβιετικοί άνθρωποι πρόθυμα θα προχωρούσαν στην κατάργηση του τακτικού στρατού, αν δεν υπήρχε η απειλή απ' έξω. Η εμπειρία όμως του 1918-1920, όταν οι Αγγλοι, οι Αμερικανοί, οι Γάλλοι (από κοινού με τους Ιάπωνες) επιτέθηκαν κατά της Σοβιετικής Ενωσης, προσπάθησαν να αποσπάσουν από την ΕΣΣΔ την Ουκρανία, τον Καύκασο, την Κεντρική Ασία, την Απω Ανατολή, την περιοχή Αρχάγκελσκ και καταδυνάστευαν επί τρία χρόνια τη χώρα μας, αυτή η εμπειρία μας διδάσκει ότι η ΕΣΣΔ πρέπει να έχει έναν ορισμένο ελάχιστα αναγκαίο τακτικό στρατό, ώστε να υπερασπιστεί την ανεξαρτησία της από τους ιμπεριαλιστές κατακτητές. Δεν υπήρξε μια τέτοια περίπτωση στην ιστορία που οι Ρώσοι να έχουν επιτεθεί στο έδαφος της Αγγλίας, αλλά η ιστορία γνωρίζει μια σειρά περιπτώσεων, όταν οι Αγγλοι έχουν επιτεθεί στο έδαφος των Ρώσων και το κατέλαβαν.

Ο κ. Μόρισον ισχυρίζεται ότι οι Ρώσοι αρνήθηκαν τη συνεργασία με την Αγγλία στο γερμανικό ζήτημα,2 στο ζήτημα της ανόρθωσης της Ευρώπης. Πρόκειται για σκέτη αναλήθεια. Είναι ζήτημα αν ο κ. Μόρισον πιστεύει στη δήλωσή του. Στην πραγματικότητα, όπως είναι γνωστό, δεν αρνήθηκαν τη συνεργασία οι Ρώσοι, αλλά οι Αγγλοι και οι Αμερικανοί, μιας και γνώριζαν ότι οι Ρώσοι δε θα συναινέσουν στην αποκατάσταση του φασισμού στη Γερμανία, στη μετατροπή της Δυτικής Γερμανίας σε βάση για επίθεση.

Σε ό,τι αφορά τη συνεργασία για την οικονομική ανόρθωση της Ευρώπης, η ΕΣΣΔ όχι μόνο δεν αρνήθηκε μια τέτοια συνεργασία, αλλά, αντίθετα, η ίδια πρότεινε να πραγματοποιηθεί πάνω στις αρχές της ισοτιμίας και της τήρησης της κυριαρχίας των ευρωπαϊκών χωρών χωρίς οποιαδήποτε επιβολή απ' έξω, χωρίς την επιβολή των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, χωρίς την υποδούλωση των χωρών της Ευρώπης από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.

Διαδήλωση εργατών υπέρ της σοβιετικής εξουσίας στη Γεωργία

Επίσης ανυπόστατοι είναι οι ισχυρισμοί του κ. Μόρισον ότι οι κομμουνιστές ήρθαν στην εξουσία στις λαϊκοδημοκρατικές χώρες με τη βία, ότι η Κομινφόρμ3 ασχολείται με την προπαγάνδα βίαιων ενεργειών. Μόνο άνθρωποι, που βάζουν για σκοπό τους να συκοφαντήσουν τους κομμουνιστές, μπορούν να επιτρέπουν στον εαυτό τους τέτοιους ισχυρισμούς.

Στην πραγματικότητα, όπως είναι γνωστό, οι κομμουνιστές ήρθαν στην εξουσία στις λαϊκοδημοκρατικές χώρες με γενικές εκλογές. Φυσικά, οι λαοί αυτών των χωρών πέταξαν έξω τους εκμεταλλευτές και κάθε λογής πράκτορες της ξένης κατασκοπίας. Αλλά αυτή είναι ήδη η βούληση του λαού. Φωνή λαού - φωνή θεού.

Σε ό,τι αφορά την Κομινφόρμ, μόνο άνθρωποι που έχασαν κάθε συναίσθηση του μέτρου, μπορούν να ισχυρίζονται ότι ασχολείται με την προπαγάνδα βίαιων ενεργειών. Η φιλολογία της Κομινφόρμ έχει δημοσιευτεί και δημοσιεύεται. Είναι γνωστή σε όλους. Αυτή διαψεύδει πλήρως τις συκοφαντικές επινοήσεις κατά των κομμουνιστών.

Πρέπει να πούμε γενικά ότι η μέθοδος της βίας και των βίαιων ενεργειών δεν είναι μέθοδος των κομμουνιστών. Αντίθετα, η ιστορία λέει ότι ακριβώς οι εχθροί του κομμουνισμού και κάθε είδους πράκτορες των ξένων κατασκοπιών χρησιμοποιούν τη μέθοδο της βίας και των βίαιων ενεργειών. Δε χρειάζεται να πάμε μακριά για παραδείγματα. Μόλις πρόσφατα, σε σύντομο διάστημα, δολοφόνησαν τον πρωθυπουργό του Ιράν, τον πρωθυπουργό του Λιβάνου, τον βασιλιά της Υπεριορδανίας. Ολες αυτές οι δολοφονίες διαπράχθηκαν με σκοπό τη βίαια αλλαγή του καθεστώτος σ' αυτές τις χώρες. 

Ποιος τους δολοφόνησε; Μήπως οι κομμουνιστές, οπαδοί της Κομινφόρμ; 

Μα την αλήθεια, δεν είναι αστείο να μπαίνει ένα τέτοιο ερώτημα; 

Μήπως ο κ. Μόρισον, ως πιο ενήμερος, θα μας βοηθήσει να ξεκαθαρίσουμε αυτή την υπόθεση;

Ο κ. Μόρισον ισχυρίζεται ότι το Βορειοατλαντικό Σύμφωνο είναι αμυντικό σύμφωνο, ότι δεν έχει επιθετικούς σκοπούς, ότι, αντίθετα, στρέφεται κατά της επίθεσης.

Αν αυτό είναι σωστό, γιατί οι πρωταγωνιστές αυτού του συμφώνου δεν πρότειναν στην ΕΣΣΔ να συμμετάσχει σ' αυτό το σύμφωνο; Γιατί περιχαρακώθηκαν από τη Σοβιετική Ενωση; Γιατί το σύναψαν πίσω από τις πλάτες της ΕΣΣΔ; Μήπως η ΕΣΣΔ δεν απέδειξε ότι ξέρει και επιθυμεί να αγωνιστεί ενάντια στην επίθεση, για παράδειγμα, ενάντια στη χιτλερική και ιαπωνική επίθεση; 

Μήπως η ΕΣΣΔ πάλεψε χειρότερα ενάντια στην επίθεση, απ' ό,τι, ας πούμε, η Νορβηγία, που είναι μέλος του Συμφώνου; Πώς να εξηγηθεί αυτή η καταπληκτική ανακολουθία, για να μην πούμε κάτι περισσότερο;

Αν το Βορειοατλαντικό Σύμφωνο είναι αμυντικό σύμφωνο, γιατί οι Αγγλοι και οι Αμερικανοί δε συμφώνησαν με την πρόταση της σοβιετικής κυβέρνησης να συζητηθεί στο Συμβούλιο Υπουργών Εξωτερικών ο χαρακτήρας αυτού του Συμφώνου; Οπως είναι γνωστό, η σοβιετική κυβέρνηση πρότεινε να εξεταστούν στο Συμβούλιο Υπουργών Εξωτερικών όλα τα σύμφωνα που έχουν συνάψει αυτοί με άλλες χώρες. 

Γιατί οι Αγγλοι και οι Αμερικανοί φοβούνται να πουν την αλήθεια για το σύμφωνο αυτό και αρνήθηκαν να συζητηθεί το Βορειοατλαντικό Σύμφωνο; 

Μήπως γιατί το Βορειοατλαντικό Σύμφωνο περιέχει θέσεις για επίθεση κατά της ΕΣΣΔ και ότι οι πρωτοστάτες του Συμφώνου αναγκάζονται να το κρύψουν αυτό από την κοινή γνώμη; Μήπως γι' αυτό δε συμφώνησε η κυβέρνηση των εργατικών να μετατρέψει την Αγγλία σε στρατιωτική - αεροπορική βάση των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής για επίθεση κατά της Σοβιετικής Ενωσης;

Να, γιατί οι Σοβιετικοί άνθρωποι θεωρούν το Βορειοατλαντικό Σύμφωνο ως επιθετικό σύμφωνο που στρέφεται κατά της ΕΣΣΔ.

Αυτό φαίνεται ιδιαίτερα ξεκάθαρα από τις επιθετικές ενέργειες των αγγλοαμερικανικών κυρίαρχων κύκλων στην Κορέα. Πέρασε ήδη περισσότερο από ένας χρόνος που τα αγγλοαμερικανικά στρατεύματα βασανίζουν τον ελευθερόφιλο και ειρηνικό λαό της Κορέας, καταστρέφουν τα κορεάτικα χωριά και πόλεις, σκοτώνουν γυναίκες, παιδιά και γέρους. Μπορούν άραγε αυτές οι αιματηρές πράξεις των αγγλοαμερικανικών στρατευμάτων να ονομαστούν άμυνα; 

Ο στρατηγός Βαν Φλιτ, διοικητής στρατιάς στον πόλεμο της Κορέας. Προηγουμένως είχε διατελέσει«αρχιστράτηγος» του μοναρχοφασισμού στον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο

Ποιος μπορεί να υποστηρίξει ότι τα αγγλικά στρατεύματα στην Κορέα προασπίζουν την Αγγλία από τον κορεάτικο λαό; Δε θα ήταν άραγε εντιμότερο να αποκαλεστούν αυτές οι ενέργειες στρατιωτική επίθεση;

Ας αναφέρει ο κ. Μόρισον έστω κι έναν Σοβιετικό στρατιώτη που θα άδειαζε το όπλο του ενάντια σε κάποιον ειρηνικό λαό. Δεν υπάρχει τέτοιος στρατιώτης! Ας μας εξηγήσει όμως καθαρά ο κ. Μόρισον, γιατί οι Αγγλοι στρατιώτες σκοτώνουν στην Κορέα τους ειρηνικούς κατοίκους; Γιατί και ο ίδιος ο Αγγλος στρατιώτης πεθαίνει μακριά από την πατρίδα του σε ξένο τόπο;

Να, γιατί οι Σοβιετικοί άνθρωποι θεωρούν τους σημερινούς Αγγλοαμερικανούς πολιτικούς ως υποκινητές νέου παγκόσμιου πολέμου.

«Πράβντα» Νο 213, 1 Αυγούστου 1951

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
1. Οι πέντε δυνάμεις που αναφέρει ο Ι. Β. Στάλιν ήταν η Σοβιετική Ενωση, η Αγγλία, οι ΗΠΑ, η Κίνα και η Γαλλία.
2. Το μεταπολεμικό μέλλον της Γερμανίας συμφωνήθηκε από τις Δυνάμεις του αντιχιτλερικού συνασπισμού (ΕΣΣΔ, ΗΠΑ, Αγγλία, Γαλλία), στη Διάσκεψη του Πότσνταμ. Προβλεπόταν η κατοχή της ηττημένης Γερμανίας απ' αυτές τις Δυνάμεις, με σκοπό τη δημιουργία ενός ενιαίου γερμανικού κράτους, αποστρατιωτικοποιημένου, αποναζιστικοποιημένου, δημοκρατικά οργανωμένου και απ' αυτή την άποψη ο γερμανικός λαός, θύμα και αυτός του χιτλερισμού και του πολέμου, να καθοδηγηθεί στη δράση για τη συγκρότηση αυτού του κράτους.Η συμφωνία παραβιάστηκε από τις ΗΠΑ, Αγγλία και Γαλλία που ήλεγχαν το δυτικό τμήμα της Γερμανίας. Τα ναζιστικά στρατεύματα δε διαλύονταν, το χιτλερικό κράτος έμενε ανέπαφο, οι εγκληματίες πολέμου προστατεύονταν.
Αλλά οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις προχώρησαν παραπέρα στη διάσπαση της Γερμανίας. Ετσι το 1947 ενώθηκαν η αμερικανική και η βρετανική ζώνη κατοχής στη διζωνία. Το Μάρτη 1948 συνεδρίασε για τελευταία φορά το Συμμαχικό Συμβούλιο Ελέγχου, που ήταν το αρμόδιο όργανο εξουσίας στη Γερμανία ως την πλήρη εφαρμογή της Συμφωνίας του Πότσνταμ και τη δημιουργία του νέου γερμανικού κράτους. Τον Ιούνη του 1948 ΗΠΑ, Αγγλία και Γαλλία προχωρούν στο δυτικό μέρος της Γερμανίας στην εισαγωγή του προσανατολισμένου στο δολάριο μάρκου-Γ. Η διαχωριστική γραμμή προς τη σοβιετική ζώνη κατοχής έγινε νομισματικό, και πρακτικά κρατικό, σύνορο. Τον ίδιο μήνα οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις με τις «Συστάσεις του Λονδίνου» ανήγγειλαν το σχηματισμό ενός δυτικογερμανικού κράτους και έδωσαν ανάλογες οδηγίες σε πολιτικούς των δυτικών ζωνών. Το Σεπτέμβρη του 1948 συγκροτήθηκε σε σώμα στη Βόννη το Κοινοβουλευτικό Συμβούλιο του δυτικού μέρους. Αυτό ψήφισε το Μάη του 1949 ένα Σύνταγμα, το βασικό νόμο για την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας. Με τη συνεδρίαση του Μπούντεσταγκ στη Βόννη και το σχηματισμό κυβέρνησης με τον χριστιανοδημοκράτη Κόνραντ Αντενάουερ σαν καγκελάριο το Σεπτέμβρη του 1949 είχε συντελεστεί η διάσπαση της Γερμανίας.
3. Κομινφόρμ: Διεθνές Γραφείο Πληροφοριών που συγκροτήθηκε στα 1947 μετά από Διάσκεψη με συμμετοχή του Κομμουνιστικού Κόμματος της Γιουγκοσλαβίας, του Βουλγαρικού Εργατικού Κόμματος (Κομμουνιστικού), του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ρουμανίας, του Ουγγρικού Κομμουνιστικού Κόμματος, του Πολωνικού Εργατικού Κόμματος, του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ενωσης (Μπολσεβίκων), του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος, του Κομμουνιστικού Κόμματος της Τσεχοσλοβακίας και του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ιταλίας, για την οργάνωση της ανταλλαγής της πείρας και σε περίπτωση ανάγκης της συντονισμένης δράσης των Κομμουνιστικών Κομμάτων με βάση την ελεύθερη συγκατάθεση. Η διάσκεψη συγκλήθηκε λόγω επιδείνωσης των διεθνών σχέσεων, ύστερα από την ένταση της αμερικανικής ιμπεριαλιστικής επίθεσης στην Ευρώπη με το Σχέδιο Μάρσαλ, το Δόγμα Τρούμαν και την κήρυξη του «ψυχρού πολέμου».

Επιμέλεια:Στέφανος ΚΡΗΤΙΚΟΣ