Οι κομμουνιστές «θα Σας πάρουν τα σπίτια και τα χωράφια» Έτσι δεν Έλεγαν;

,,Στον αντί­πο­δα όσων ισχυ­ρί­ζο­νταν η αστι­κή προ­πα­γάν­δα, οι έλ­λη­νες ερ­γα­ζό­με­νοι, οι λαϊ­κές οι­κο­γέ­νειες κιν­δυ­νεύ­ουν να χά­σουν τα σπί­τια τους από τις τρά­πε­ζες. 

Με την έναρ­ξη των ηλε­κτρο­νι­κών πλει­στη­ρια­σμών οι κα­τοι­κί­ες χι­λιά­δων λαϊ­κών οι­κο­γε­νειών ανα­μέ­νε­ται να «βγουν στο σφυρί», να γί­νουν «βορά» για τις τρά­πε­ζες και τα κέρδη των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων. 

Έτσι λει­τουρ­γεί ο κα­πια­λι­σμός.,,

Θα ‘ρχονταν οι κομμουνιστές να μας πάρουν τα σπίτια…

Από atexnos3 στο ΝΟΕ 29, 2017

Του Νίκου Μότ­τα

Από τα πλέον χι­λιοει­πω­μέ­να τε­ρα­τώ­δη ψέ­μα­τα που έσπερ­νε επί δε­κα­ε­τί­ες στο λαό η αντι­κομ­μου­νι­στι­κή προ­πα­γάν­δα ήταν πως σε πε­ρί­πτω­ση που επι­κρα­τού­σε ο κομ­μου­νι­σμός θα έχα­ναν τις κα­τοι­κί­ες τους. 

Γε­νιές ολό­κλη­ρες με­γά­λω­σαν με τον φόβο που διέ­δι­δαν τα φε­ρέ­φω­να της εκά­στο­τε αστι­κής εξου­σί­ας, πως αν έρ­θουν οι κομ­μου­νι­στές στην εξου­σία 

«θα μας πά­ρουν τα σπί­τια και τα χω­ρά­φια». Έτσι δεν έλε­γαν;

Έκτο­τε πέ­ρα­σαν πολλά χρό­νια για να έρθει η στιγ­μή, στην Ελ­λά­δα της κα­πι­τα­λι­στι­κής οι­κο­νο­μί­ας, 

στην Ελ­λά­δα των αστών, να γκρε­μι­στεί ένας αντι­κομ­μου­νι­στι­κός μύθος δε­κα­ε­τιών. 

Στον αντί­πο­δα όσων ισχυ­ρί­ζο­νταν η αστι­κή προ­πα­γάν­δα, οι έλ­λη­νες ερ­γα­ζό­με­νοι, οι λαϊ­κές οι­κο­γέ­νειες κιν­δυ­νεύ­ουν να χά­σουν τα σπί­τια τους από τις τρά­πε­ζες. 

Με την έναρ­ξη των ηλε­κτρο­νι­κών πλει­στη­ρια­σμών οι κα­τοι­κί­ες χι­λιά­δων λαϊ­κών οι­κο­γε­νειών ανα­μέ­νε­ται να «βγουν στο σφυρί», να γί­νουν «βορά» για τις τρά­πε­ζες και τα κέρδη των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων. Έτσι λει­τουρ­γεί ο κα­πια­λι­σμός.

Μιας όμως και φέτος συ­μπλη­ρώ­νο­νται 100 χρό­νια από το κο­σμοϊ­στο­ρι­κό γε­γο­νός της Με­γά­λης Οκτω­βρια­νής Επα­νά­στα­σης, αξί­ζει να θυ­μη­θού­με πως αντι­με­τω­πί­ζο­νταν το ζή­τη­μα της κα­τοι­κί­ας στην ΕΣΣΔ, τη χώρα των κομ­μου­νι­στών που θα μας… «έπαιρ­ναν τα σπί­τια». Σε πλήρη αντί­θε­ση με το αδη­φά­γο κα­πι­τα­λι­στι­κό σύ­στη­μα, στο σο­σια­λι­σμό το ζή­τη­μα της στέ­γης δεν εξαρ­τιό­ταν από το οι­κο­νο­μι­κό επί­πε­δο των αν­θρώ­πων. 

Το ίδιο Σύ­νταγ­μα της ΕΣΣΔ εξα­σφά­λι­ζε το δι­καί­ω­μα της κα­τοι­κί­ας με χα­μη­λό ενοί­κιο και χα­μη­λή πλη­ρω­μή (κατα μέσο όρο το 3% του οι­κο­γε­νεια­κού προ­ϋ­πο­λο­γι­σμού) για τις υπη­ρε­σί­ες κοι­νω­νι­κής ωφέ­λειας.

Η ΕΣΣΔ κι­νη­το­ποιού­σε όλους τους ανα­γκαί­ους πό­ρους προ­κει­μέ­νου για να αντι­με­τω­πί­σει το στε­γα­στι­κό πρό­βλη­μα. Έτσι, κάθε χρόνο με­γά­λω­ναν οι πι­στώ­σεις για την κα­τα­σκευή κα­τοι­κιών.

 Είχε εγκαι­νιά­σει βιο­μη­χα­νι­κές με­θό­δους, που εξα­σφά­λι­ζαν, χωρίς προη­γού­με­νο, ρυθ­μούς πα­ρά­δο­σης άνε­των δια­με­ρι­σμά­των: 2.200.000 το χρόνο. Ο αριθ­μός αυτός ήταν ανώ­τε­ρος από αυτόν που έδι­ναν όλες οι χώρες της ΕΟΚ μαζί, καθώς και οι ΗΠΑ (“Ρ”, 26/1/2006).

Οι κομ­μου­νι­στές λοι­πόν- αυτοί που θα μας «έπαιρ­ναν τα σπί­τια»– είναι αυτοί που έδω­σαν σπί­τια στο λαό, που κα­το­χύ­ρω­σαν συ­νταγ­μα­τι­κά το δι­καί­ω­μα του ερ­γα­ζό­με­νου να έχει στέγη, να μη ζει με το φόβο ότι θα βρε­θεί στο δρόμο. Απε­να­ντί­ας, οι κα­πι­τα­λι­στές 

ζη­τούν απ’ τον κο­σμά­κη να δώσει ότι έχει και δεν έχει, προ­κει­μέ­νου να βγουν αλώ­βη­τοι από την κρίση που οι ίδιοι δη­μιούρ­γη­σαν. 

Έτσι, αφού πέ­τα­ξαν στον κά­λα­θο της ανερ­γί­ας 1,5 και πλέον εκα­τομ­μύ­ριο αν­θρώ­πους, αφού πε­τσό­κο­ψαν μι­σθούς και συ­ντά­ξεις, αφού φο­ρο­α­φαί­μα­ξαν τους ερ­γα­ζό­με­νους μέχρι τε­λευ­ταί­ας στα­γό­νας, ζη­τούν να πά­ρουν τώρα και τα σπί­τια των αν­θρώ­πων!

Αυτός είναι ο κα­πι­τα­λι­σμός – βάρ­βα­ρος, αδί­στα­κτος και αδη­φά­γος. 

Και θα συ­νε­χί­σει να γί­νε­ται ολο­έ­να και χει­ρό­τε­ρος, ολο­έ­να και πιο επι­θε­τι­κός. 

Μέχρι να απο­φα­σί­σει ο ερ­γα­ζό­με­νος λαός να πάρει στα χέρια του τον πλού­το που πα­ρά­γει και να γίνει πραγ­μα­τι­κός νοι­κο­κύ­ρης στον τόπο του.

_______________________________­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­__

Νίκος Μότ­τας Γεν­νή­θη­κε το 1984 στη Θεσ­σα­λο­νί­κη. Είναι υπο­ψή­φιος δι­δά­κτο­ρας (Phd) Πο­λι­τι­κής Επι­στή­μης, Διε­θνών Σχέ­σε­ων και Ιστο­ρί­ας. Σπού­δα­σε Πο­λι­τι­κές Επι­στή­μες από το Πα­νε­πι­στή­μιο Westminster του Λον­δί­νου και είναι κά­το­χος δύο με­τα­πτυ­χια­κών τί­τλων (Master of Arts) στις δι­πλω­μα­τι­κές σπου­δές (Πα­ρί­σι) και στις διε­θνείς δι­πλω­μα­τι­κές σχέ­σεις (Πα­νε­πι­στή­μιο Τελ Αβίβ). Άρθρα του έχουν δη­μο­σιευ­θεί σε ελ­λη­νό­φω­να και ξε­νό­γλωσ­σα μέσα.