μνμ άριου χρυσαυγίτη προς ένα "κολολαο βρομοαριστερων"

καταγγελία σφσας:

Το κάτωθι κείμενο μου το έστειλε χθες ένας χρυσαυγίτης.

 

'Εχω διατηρήσει την ορθογραφία. Δεν έχω αλλάξει τίποτα. Απευθύνεται στον ελληνικό λαό αλλά το στέλνει σε μένα, σαν την παροιμία τα λέει στην πεθερά για να ακούει η νύφη.

Ένας χρυσαυγίτης λαζογερμανός σερβιτόρος στο επάγγελμα όπως οι περισσότεροι Έλληνες που πήγαν στη Γερμανία...

Το δημοσιεύω όμως γιατί είναι αποκαλυπτικός.

Και απευθύνομαι σε όσους τους ψηφίζετε, σε όσους πιστεύετε ακόμη σε ανώτερες φυλές και ράτσες, σε όσους είστε ΝΔ αλλά κλείνετε ματάκι στη ΧΑ και σε όσους στηρίζετε άλλα εθνικιστικά μορφώματα του χώρου αυτού.

Σας δουλεύουν ψιλό γαζί όταν σας λένε ότι είναι περήφανοι Έλληνες και σηκώνουν τις σημαίες και δε θέλουν ξένοι να κρατούν ελληνικές σημαίες. 

Γιατί είναι κομπλεξικοί και θέλουν να κουκουλώσουν ότι η ιδεολογία τους δεν συγκαταλέγει τους Έλληνες στην Άρια φυλή. Δεν είναι περήφανοι που είναι Έλληνες γιατί άριοι είναι μόνο οι Γερμανοί, οι Ισραηλινοί, οι Αμερικανοί, οι Σκανδιναβοί και οι Ρώσοι.

Δεν είναι χριστιανοί, άσχετα αν κάνουν μεγάλους σταυρούς.Και πάλι σας κοροιδεύουν. 

Πιστεύουν στο 12θεο για αυτό και τα προφίλ τους είναι γεμάτα με τον Παρθενώνα κι όχι γιατί είναι περήφανοι για τους προγόνους τους. Αλλωστε οι πρόγονοί μας δεν είναι άριοι και δε φτιάξανε το όπελ άστρα!

Δεν είναι περήφανοι για το έπος του 40, ούτε για την αντίσταση των Ελλήνων στους Γερμανούς, 
γιατί ο ελληνικός λαός, ένας λαός ανάξιος όπως μας αποκαλεί, πολέμησαν ενάντια στην άρια φυλή και νίκησαν! Και ντρέπονται, ντρέπονται που η ιδεολογία τους στην πραγματικότητα δεν αξίζει μία. Κι οι ηγέτες τους ήταν τόσο δειλοί που αυτοκτόνησαν.

Απολαύστε τον: 

Manos Stergi:

" Οι λαοί εκείνοι που είναι εθνικιστες είναι οι λαοί εκείνοι που πετυχαίνουν που προοδευουν που δημιουργούν που υπερεχουν και σε αυτούς τους λαούς ανήκει ο κόσμος.
Ετσι ήταν, έτσι είναι, έτσι θα είναι, και έτσι πρέπει να ειναι.
Εσυ είσαι ένας αναξιος ατομιστης βλακας τιποτενιος μηδενιστης και παλιοτομαρο. Ένας κολολαος βρομοαριστερων, αποστεομενος από κάθε έννοια πατριωτισμου, που το μόνο που ξέρεις είναι να καταστρέφεις την χώρα σου και να την ντροπιαζεις στα μάτια όλου του κόσμου.

Οι λαοί που είναι εθνικιστες είναι νούμερο ΕΝΑ. 

Οι Γερμανοί οι σκανδιναβικες χώρες οι Ισραηλιτες οι Αμερικανοί, η Ρωσία του πουτιν. Εγώ έχω διπλή υπηκοοτητα και είμαι και Γερμανος υπηκοος, σου λέω ότι είσαι ένας αναξιος κομπλεξικος κακομοιρης ζητιανος μαλακας που δεν αγαπάει την χώρα του και γιαυτό δεν προκοψες και δεν μπορείς να πετύχεις τίποτε.

Οι Γερμανοί φτιάχνουν το οπελ άστρα αυτό το κομψοτεχνημα ενώ εσύ δεν μπορεις να φτιάξεις ούτε οδοντογλιφιδα μαλακισμενο ξερασμα.
Το μόνο που ξέρεις είναι να καταστρέφεις την χώρα σου να την δυσφημεις και να την καθιστας αδύναμη ανυποληπτη και ανήμπορη να εμπνεύσει τον σεβασμό σε κανέναν. 

Γι αυτό είσαι ένας κακομοιρης ζητιανος που έτσι και σου κόψουν τα δανεικά μια βδομάδα θα πέσετε κάτω σαν σκατο.

Η ψευτοιδεες σουλτανα ξοφλησαν πάντα στον κόσμο. 

Ο καπιταλισμός είναι το πιο ωραίο σύστημα αλλά είναι για λαούς με τσαγανο και όχι για τους μαλακες κολλονεοελληνες.

Όλοι οι άνθρωποι με μυαλό πηγαίνουν στις υπέροχες χώρες της Ευρώπης για να προκοψουν και να πετύχουν. 

Βουκαλιζεσαι με την πεποίθηση ότι είστε επαναστάτες εγώ σου λέω ότι είσαι ένας γραφικός μαλακας ζητιανος καριολης κακομοιρης πίθηκος χλιμιτζουρας που θέλει να έχει μόνον δικαιώματα και ποτέ υποχρεώσεις, που κάνει αμβλωσεις αντί για παιδιά, και γι αυτό σε γαμανε δίχως έλεος σου ξεσκιζουν την κολωτρυπιδα και καλά σου κάνουν μαλακα.

Είμαστε εθνικιστες είμαστε ρατσιστες, και όλοι οι άλλοι τριτοκοσμοικοι μαλακες να μας κλασουν τα αρχιδια" 

**********************

Μας έστειλαν μνμ με αυτοκόλλητα για ανάρτηση γνωστού χρυσαυγουλου της Ζακύνθου

με θέμα την άτυχη Δικηγόρο 

Δες πως το αντιμετωπίζουν τα χρυσαυγουλα της Ζακύνθου: 

Για το ποία είναι η Δικηγόρος k γιατί η τέτοια συμπεριφορά απ τα φασιστοειδή Δείτε εδώ 

Τα σχόλια Δικά Σας 

Viva La Revolucion:
Γι Αυτό όπου τους παίρνεται χαμπάρι αναφορές κ μπλοκ

Για τις φιέστες στην Εσθονία k το λιμό της Ουκρανίας που προπαγανδίζουν τα κρυφοΧρυσΑυγουλα:

«Οι αυριανές αντικομμουνιστικές ανιστόρητες φιέστες στην Εσθονία αποτελούν πρόκληση για τα εκατομμύρια των θυμάτων του ναζισμού, για όλους τους λαούς της Ευρώπης που έγραψαν με την πάλη τους τις ηρωικές σελίδες της Αντιφασιστικής Νίκης.
Αποτελούν πρόκληση για τα εκατομμύρια των κομμουνιστών, των αγωνιστών που συνέβαλαν καθοριστικά στη συντριβή του ναζισμού-φασισμού.
Είναι η συνέχεια παρόμοιων εκδηλώσεων που πραγματοποιούνται τα τελευταία χρόνια υπό την αιγίδα της ΕΕ η οποία έχοντας ως επίσημη πολιτική και ιδεολογία τον αντικομμουνισμό και με πακτωλό κονδυλίων επιχειρεί να καθιερώσει την 23η Αυγούστου ως "Ευρωπαϊκή ημέρα μνήμης για τα θύματα των ολοκληρωτικών καθεστώτων".

Κύρια επιδίωξη της το ξαναγράψιμο της ιστορίας των λαών, η συκοφάντηση του σοσιαλισμού, η απαράδεκτη και ανιστόρητη εξίσωση του κομμουνισμού με το φασισμό-ναζισμό.

 Βασική επιδίωξη είναι να κρυφτεί ότι η εξουσία των μονοπωλίων, η οποία πήρε τη μορφή του ναζισμού στη Γερμανία, ο ίδιος ο καπιταλισμός ανατράπηκε στην ΕΣΣΔ και στις άλλες χώρες όπου η εργατική τάξη πήρε την εξουσία, προχώρησε για δεκαετίες τη σοσιαλιστική οικοδόμηση παρά τις αδυναμίες και τα σοβαρά λάθη.

Η αντικομμουνιστική εκστρατεία της ΕΕ, η οποία συμβαδίζει με την αντιλαϊκή, αντεργατική επίθεση βρίσκει στην Εσθονία και στις άλλες χώρες της Βαλτικής τον καλύτερο εκφραστή της. 

Οι εσθονικές αστικές κυβερνήσεις με τη στήριξη της ΕΕ και των ΗΠΑ, τα χρόνια που ακολούθησαν των ανατροπών στις σοσιαλιστικές χώρες και της διάλυσης της ΕΣΣΔ, οργίασαν διαστρεβλώνοντας την ιστορική αλήθεια.

Η προσπάθεια εξίσωσης του κομμουνισμού με το φασισμό αποδείχτηκε περίτρανα πως στόχο έχει την αθώωση του ναζισμού για τα εγκλήματα του. 

Στην Εσθονία οι δολοφόνοι της 20ής εσθονικής μεραρχίας των "Waffen SS", των εσθνονικών SS που πολέμησαν στο πλευρό της ναζιστικής Γερμανίας αναγορεύονται σε "ήρωες"’ απολαμβάνοντας συντάξεις και προνόμια, ενώ απαγορεύεται η δράση του Κομμουνιστικού Κόμματος, τα κομμουνιστικά σύμβολα και η περίοδος που η Εσθονία βρισκόταν στη σύνθεση της ΕΣΣΔ θεωρείται "κατοχή". 

Η μέρα απελευθέρωσης της Εσθονίας από τον Κόκκινο Στρατό και τους Εσθονούς παρτιζάνους έχει καθιερωθεί ως "μέρα πένθους" από τους σημερινούς αντικομμουνιστές και τους απογόνους των ναζί δολοφόνων.

Στην Εσθονία και στις άλλες χώρες καταρρέουν τα όσα ισχυρίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ και τα άλλα κόμματα για τη δήθεν "ΕΕ της ειρήνης, της δημοκρατίας, της ασφάλειας, της αλληλεγγύης".

Η άρνηση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ να συμμετέχει στις αυριανές εκδηλώσεις στην Εσθονία είναι τουλάχιστον υποκριτική, 

όχι μόνο γιατί επίσημα είχε εκπροσωπηθεί στις αντίστοιχες περσινές στην Μπρατισλάβα, 

αλλά και γιατί αθωώνει την ΕΕ των μονοπωλίων, η οποία έχει κάνει σημαία της τον αντικομμουνισμό, την εξίσωση του κομμουνισμού με το ναζισμό. 

Άλλωστε η συκοφάντηση του σοσιαλισμού, ολόκληρης της σοσιαλιστικής πορείας της Σοβιετικής Ένωσης, από το ΣΥΡΙΖΑ σιγοντάρει το χυδαίο ακραίο αντικομμουνισμό της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και των λοιπών κολαούζων, μαζί φυσικά με τη δολοφονική ναζιστική Χρυσή Αυγή, έτσι όπως αυτός εκφράστηκε κυρίως τις τελευταίες μέρες.

100 χρόνια μετά την Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση οι λαοί της Ευρώπης μπορούν να βγάλουν συμπεράσματα. 

Η ενίσχυση του αντικομμουνισμού αποδεικνύει ότι η αστική τάξη και τα επιτελεία της τρέμουν το λαό και την προοπτική της πάλης του, χτυπούν τους κομμουνιστές γιατί αυτοί είναι φορείς της διεξόδου από το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα και τις κρίσεις του.

Η λαϊκή πείρα αποδεικνύει ότι η κλιμάκωση του αντικομμουνισμού και όλων των παρωχημένων αντιδραστικών ιδεολογημάτων, αποτελεί μόνο προπομπό νέων αντιλαϊκών μέτρων και περιστολής των λαϊκών δικαιωμάτων, εξαπόλυσης νέου γύρου ιμπεριαλιστικών πολέμων και επεμβάσεων σε βάρος των λαών.

Για αυτό και η πάλη για την κατάργηση των αντικομμουνιστικών διώξεων και απαγορεύσεων, ο αγώνας ενάντια στον αντικομμουνισμό, για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών και δικαιωμάτων, 

συνδέεται με τη συνεχή πάλη για την εργατική εξουσία για να απαλλαγεί η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα από τα δεσμά του καπιταλισμού, της εκμετάλλευσης που γεννά φτώχεια, πολέμους, το ναζισμό-φασισμό και τους υποστηρικτές του».

Aπ' την ανακοίνωση του

 Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ 

για τις αντικομμουνιστικές φιέστες στην Εσθονία

Δες και για τον λιμό στην Ουκρανία που τις τελευταίες ημέρες τα χρυσαυγουλα προωθούν στις σελίδες τους στα Μέσα κοινωνικής δικτύωσης

(από παλιότερο άρθρο του Αναστάση ΓΚΙΚΑ στο Ριζοσπάστη σε απάντηση του Στ. Κασιμάτης της «Καθημερινής»)

Φωτογραφία από την Αμερικάνικη Ύφεση - πάμφτωχη οικογένεια στην Οκλαχόμα εν έτει 1935. Το 2009 όμως την εμφάνισαν ως φωτογραφία από την Ουκρανία, σε επίσημη έκθεση στη Σεβαστούπολη, με θέμα τον ουκρανικό λιμό των '32-'33

Στις 28/11/2013 ο κ. Στ. Κασιμάτης της «Καθημερινής» αποφάσισε -για μια ακόμη φορά- να «βάλει τα πράγματα στη θέση τους», αποκαθιστώντας την «αίσθηση του μέτρου» σχετικά με τα περί «ανθρωπιστικής κρίσης στην Ελλάδα του Μνημονίου» και καταρρίπτοντας το «μύθο» πως ο σοσιαλισμός είχε στο επίκεντρο τον άνθρωπο. 

Πώς; Μα, ξεθάβοντας από το βούρκο της Ιστορίας τον περιβόητο «σταλινικό λιμό της Ουκρανίας», στηλιτεύοντας μάλιστα τα άλλα αστικά ΜΜΕ, που, με αφορμή τη συγκεκριμένη «επέτειο», δε δημοσίευσαν ανάλογα «αφιερώματα». Ακολούθως, ο αρθρογράφος της «Καθημερινής» αναπαράγει όλη την «κλασική» αντικομμουνιστική - φασιστική προπαγάνδα γύρω από το θέμα, για το πώς δήθεν το απάνθρωπο κομμουνιστικό καθεστώς της ΕΣΣΔ καταδίκασε σε θάνατο διά της πείνας εκατομμύρια αγρότες της Ουκρανίας: Αποτέλεσμα μιας παράλογης -σχεδόν μεταφυσικής- εμμονής της σοβιετικής κυβέρνησης στην κολεκτιβοποίηση και την εκπλήρωση των στόχων του Πενταετούς Πλάνου, πάση θυσία.


Ολα αυτά, βεβαίως, με μπόλικες δόσεις από την «απόλυτη παράνοια» του ίδιου του Στάλιν (πηγή όλων των κακών), που επήλθε -λέει- «με την αυτοκτονία της πρώτης συζύγου του» (τι μαθαίνει κανείς!). Ετσι, λοιπόν, η Ουκρανία έγινε «μια τεράστια φυλακή και οι αγρότες της στο έλεος του Στάλιν. 

Πύργοι παρακολούθησης (όπως αυτοί των στρατοπέδων συγκέντρωσης) διεσπάρησαν στους αγρούς για τον έλεγχο των αγροτών», κ.λπ. κ.λπ. Αποτέλεσμα; 

«Το ανθρώπινο κόστος της σταλινικής πολιτικής ήταν ασύλληπτο», υπολογιζόμενο σε εκατομμύρια νεκρούς. Και συμπέρασμα; Ο κομμουνισμός είναι δίδυμος αδερφός του φασισμού (ίσως και χειρότερος), σήμερα δεν υπάρχει καμιά εναλλακτική στην εγκληματική σαπίλα του καπιταλισμού και επομένως υπομένετε και μη διαμαρτύρεστε!

Εγνοια του κ. Κασιμάτη και της «Καθημερινής» όμως δεν είναι, ούτε ο άνθρωπος, ούτε ο ανθρωπισμός. Για εκείνους, «απάνθρωπο» είναι οτιδήποτε απειλεί την ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, το εκμεταλλευτικό σύστημα του καπιταλισμού, που γεννά τη φτώχεια, την πείνα, τους πολέμους, κ.ο.κ. Αυτό προσπαθούν να υπερασπίσουν με κάθε τρόπο, διαστρεβλώνοντας την Ιστορία και δίνοντας μάλιστα στη διαστρέβλωση αυτή διαχρονική «αξία» και «ισχύ».

Η κολεκτιβοποίηση και η αλήθεια

Σοβιετική αφίσα από τη δεκαετία του '30. Η επιγραφή: "Εμπρός σύντροφε! Μαζί στα κολχόζ!"

Καταρχάς, τι ήταν η κολεκτιβοποίηση; 

Αμέσως μετά την Οχτωβριανή Επανάσταση, η σοβιετική εξουσία προχώρησε στην κατάργηση της ιδιοκτησίας γης των τσιφλικάδων, της αυτοκρατορικής οικογένειας και της εκκλησίας, η οποία τέθηκε στη διάθεση των νομαρχιακών Σοβιέτ. 

Στη συνέχεια, όμως -και μέσα από τις συνθήκες που δημιούργησε η Νέα Οικονομική Πολιτική (ΝΕΠ)- οι κουλάκοι (οι καπιταλιστές της υπαίθρου, που διέθεταν στην κατοχή τους μέσα παραγωγής, μύλους, αποθήκες, κ.λπ.) άρχισαν να συγκεντρώνουν και πάλι την αγροτική παραγωγή στα χέρια τους. 

Οι φτωχοί αγρότες, μην έχοντας τη δυνατότητα πολλοί εξ αυτών να καλλιεργήσουν τα χωράφια τους, αναγκάζονταν να νοικιάσουν π.χ. εργαλεία, σπόρους, κ.ά. από τους κουλάκους. Μια κακή σοδειά αρκούσε για βρεθούν χρεωμένοι και να χάσουν τη γη τους. 

Η συγκέντρωση αυτή της παραγωγής επέτρεψε στους κουλάκους να ασκούν σοβαρές οικονομικές και πολιτικές πιέσεις στη σοβιετική κοινωνία. Μείωναν την τροφοδότηση των πόλεων, απειλώντας τις με πείνα, ασκούσαν έλεγχο στις τιμές των αγαθών, κρατώντας τις σκόπιμα υψηλές για να πετύχουν περισσότερο κέρδος, στέκονταν τροχοπέδη στην ανάπτυξη της σοσιαλιστικής βιομηχανίας που είχε ανάγκη το αγροτικό προϊόν, κ.λπ. 

Η αντιμετώπιση του προβλήματος λοιπόν ήταν ζωτικής σημασίας για τη Σοβιετική Ενωση και την εξέλιξη της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Ετσι, αποφασίστηκε η σταδιακή συνένωση των μικρών αγροτικών καλλιεργειών σε μεγάλες παραγωγικές μονάδες.

Ακολούθως, η κολεκτιβοποίηση υπήρξε πεδίο έντονης ταξικής πάλης, γεγονός που σκόπιμα υποτιμάται ή αποσιωπάται από την αστική ιστοριογραφία. Η πάλη αυτή, η οποία έλαβε διάφορες μορφές παθητικής (δολιοφθορά, άρνηση συγκομιδής) ή ενεργητικής αντίδρασης (ένοπλες επιθέσεις, δολοφονίες, καταστροφές κολχόζ), εκδηλώθηκε με ιδιαίτερη σφοδρότητα σε περιοχές της Ουκρανίας που συνόρευαν με την Πολωνία και που οι δυνάμεις της αντεπανάστασης είχαν ερείσματα από την εποχή του εμφυλίου.1

Επικεφαλής της αντίδρασης, ήταν οι «χαμένοι» της κολεκτιβοποίησης, δηλαδή οι «κουλάκοι», η «τελευταία και πιο πολυάριθμη από τις εκμεταλλεύτριες τάξεις» στην ΕΣΣΔ, για τους οποίους ο Β. Ι. Λένιν είχε γράψει:

 «Οι κουλάκοι είναι οι πιο θηριώδεις, οι πιο ωμοί, οι πιο άγριοι εκμεταλλευτές...Οι αιματορουφήχτρες αυτές πλούτισαν από τη δυστυχία του λαού στον καιρό του πολέμου, μάζεψαν χρήμα χιλιάδες και εκατοντάδες χιλιάδες, ανεβάζοντας τις τιμές στα σιτηρά και τα άλλα προϊόντα. Οι αράχνες αυτές πάχυναν σε βάρος των ρημαγμένων από τον πόλεμο αγροτών, σε βάρος των πεινασμένων εργατών... πλουτίζοντας τόσο περισσότερο όσο περισσότερο πεινούσε ο εργάτης στις πόλεις και τα εργοστάσια... υποδουλώνουν και ξαναϋποδουλώνουν τους φτωχούς αγρότες».2

«Είδα την κολεκτιβοποίηση να ξεσπάει σαν καταιγίδα», έγραψε αργότερα η A. L. Strong, μια Αμερικανίδα δημοσιογράφος που την εποχή εκείνη κυριολεκτικά «όργωσε» τη σοβιετική ύπαιθρο καταγράφοντας από πρώτο χέρι τα γεγονότα. «Ηταν μια επανάσταση που πραγματοποίησε βαθύτερες αλλαγές από ό,τι η επανάσταση του 1917, της οποίας υπήρξε ώριμο φρούτο. Οι εργάτες της και οι φτωχοί αγρότες πήραν την πρωτοβουλία, προσδοκώντας την καλυτέρευση της κατάστασής τους με τη βοήθεια της κυβέρνησης. Οι κουλάκοι», από την άλλη μεριά, «πολέμησαν το κίνημα βίαια και με όλα τα μέσα, ακόμα και με εμπρησμούς και φόνους».3

Επρόκειτο για έναν πραγματικό πόλεμο: Στο αποκορύφωμα της αντίδρασης, το Μάρτη του 1930, σημειώθηκαν στην Ουκρανία 2.945 ένοπλες επιθέσεις (το 45,1% του συνόλου στην ΕΣΣΔ την εν λόγω περίοδο), ενώ το ίδιο έτος δολοφονήθηκαν 1.197 σοβιετικά επαρχιακά στελέχη και πρωτοπόροι κολχόζνικοι αγρότες (δίχως να συμπεριλαμβάνονται τα μέλη και τα στελέχη του Κομμουνιστικού Κόμματος).4

Ας δούμε τι αναφέρει σχετικά ο I. Mazepa, ένας Ουκρανός εμιγκρές αντεπαναστάτης (και πρώην πρωθυπουργός της εθνικιστικής κυβέρνησης Πετλιούρα): «Αρχικά υπήρξαν ταραχές στα κολχόζ και αλλού, όπου οι κομμουνιστές αξιωματούχοι και οι πράκτορές τους δολοφονούνταν, αλλά στη συνέχεια προτιμήθηκε ένα σύστημα παθητικής αντίστασης, το οποίο στόχευε σε μια συστηματική παρακώλυση του προγραμματισμού των Μπολσεβίκων, αναφορικά με το θερισμό και τη συγκέντρωση της συγκομιδής... Ολόκληρα κομμάτια γης έμειναν αθέριστα, ενώ ακόμα και όταν οι καρποί μαζεύονταν, σε πολλές περιοχές, ιδιαίτερα στο Νότο, 20, 30 ακόμα και 50% έμεναν στους αγρούς, και είτε δε συλλέγονταν καθόλου είτε καταστρέφονταν...». Η αντίδραση αυτή «επέφερε την αποτυχία της συγκέντρωσης της συγκομιδής το 1931, και ακόμα περισσότερο, εκείνης το 1932...».5

Ο Frederick Wilson, καθηγητής του Williams College, ο οποίος βρισκόταν στην Ουκρανία την επίμαχη περίοδο, έγραψε πως οι κουλάκοι προτίμησαν να σφαγιάσουν τα ζώα τους παρά να τα δώσουν στα συλλογικά αγροκτήματα, με αποτέλεσμα το διάστημα 1928 - 1933 η ΕΣΣΔ να στερηθεί σχεδόν το 50% του συνολικού ζωικού της αποθέματος: «Η σοβιετική αγροτική οικονομία ανέκαμψε από αυτή την τεράστια καταστροφή μόλις το 1941». Σε αυτό συμφωνούν και οι S. & B. Webb (ο S. Webb ήταν, μεταξύ άλλων, ο συνιδρυτής του London School of Economics), που παραθέτουν και τα σχετικά στοιχεία, κάνοντας λόγο για ένα πραγματικό «ολοκαύτωμα»: Το 1929 - 1933 τα άλογα μειώθηκαν από 34 εκατομμύρια σε μόλις 16,6, τα βοοειδή από 68,1 σε 38,6, τα πρόβατα και οι γίδες από 147,2 σε 50,6, τα γουρούνια από 20,9 σε 12,2, κ.ο.κ. Αξίζει να σημειώσουμε, πως οι Webb επισκέφτηκαν δύο φορές την ΕΣΣΔ, το 1932 και το 1934, διαπιστώνοντας πως υπήρχαν όντως ελλείψεις σε τρόφιμα, διαφοροποιούμενες από περιοχή σε περιοχή, οι οποίες όμως οφείλονταν στις «ατελείωτες ραδιουργίες των κουλάκων, των οποίων η [ταξική] θέση απειλούνταν με αφανισμό» και όχι σε κάποια υποχθόνια πολιτική πείνας των μπολσεβίκων.6

Το 1931 - 1932, πολλές επαρχίες της ΕΣΣΔ (και όχι μόνο της Ουκρανίας) υπέφεραν όντως από ελλείψεις σε τρόφιμα και πείνα. Οχι, όμως, για τους λόγους ή στο βαθμό που ισχυρίζεται η αντικομμουνιστική αναθεώρηση της Ιστορίας. Οι κουλάκοι δεν είχαν κανέναν ενδοιασμό να καταδικάσουν χιλιάδες ανθρώπους στην πείνα. Αλλωστε, το όπλο της πείνας, υπήρξε προσφιλές σε αυτούς όλα τα προηγούμενα χρόνια, προκειμένου να πιέσουν και να εκβιάσουν τη σοβιετική εξουσία (αυτός ήταν και ένας από τους βασικούς λόγους για τους οποίους έγινε η κολεκτιβοποίηση). Η αποτυχία της σοδειάς οφειλόταν στη σκόπιμη παρακώλυση ή καταστροφή της συγκομιδής από τις δυνάμεις της αντεπανάστασης (όπως, άλλωστε, οι ίδιοι υπερηφανεύονται και ομολογούν), στη μαζική σφαγή των ζώων και βεβαίως στην ένοπλη αντίδραση, που δε θα μπορούσε να ηττηθεί δίχως την υποστήριξη και την κινητοποίηση της μεγάλης πλειοψηφίας του σοβιετικού λαού. Δεν είναι τυχαίο πως, με το που νικήθηκαν οι δυνάμεις της αντίδρασης, η σοδειά του 1933 υπήρξε μια από τις καλύτερες, ακολουθούμενη από μια επίσης εξαιρετική συγκομιδή το 1934.

Την πιο αποστομωτική, όμως, απάντηση την έδωσε ο ίδιος ο ουκρανικός λαός λίγα χρόνια μετά την υποτιθέμενη «συστηματική γενοκτονία» του, όταν -παρά τις προσδοκίες των ναζί και των Ουκρανών συνεργατών τους- έσπευσαν να υπερασπίσουν τη σοβιετική τους πατρίδα: 4.500.000 Ουκρανοί πολέμησαν στις γραμμές του Κόκκινου Στρατού στη διάρκεια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου, πάνω από 500.000 εντάχθηκαν σε παρτιζάνικες μονάδες, δρώντας στα μετόπισθεν του εχθρού, ενώ 2.000 εξ αυτών τιμήθηκαν με τον ανώτατο τίτλο του «Ηρωα της Σοβιετικής Ενωσης». Οπως παρατήρησε και ο Αμερικανός ακαδημαϊκός της Σοβιετικής Ιστορίας W. Mandel, η «πίστη (σ.σ. των Ουκρανών στο σοβιετικό καθεστώς) υπήρξε συντριπτική και ενεργή», γεγονός που δε θα μπορούσε να είχε συμβεί αν υπήρχε «εκτεταμένη δυσαρέσκεια» μεταξύ του πληθυσμού.7
Η προπαγάνδα της «κομμουνιστικής γενοκτονίας διά της πείνας» 8

Η κολεκτιβοποίηση, ως ισχυρό πλήγμα στην ατομική - καπιταλιστική ιδιοκτησία, ήταν επόμενο να συγκεντρώσει τη μήνη της αστικής προπαγάνδας, η οποία, πατώντας στα υπαρκτά προβλήματα που δημιούργησε η αστική αντίδραση στην ίδια τη Σοβιετική Ενωση, έκανε το μαύρο - άσπρο, παρουσιάζοντάς τα ως προβλήματα της πορείας κοινωνικοποίησης της παραγωγής, του σοσιαλισμού, διογκώνοντας ταυτόχρονα τις συνέπειες και παρουσιάζοντάς τις κατά τρόπον, ώστε να προκαλέσουν το μεγαλύτερο δυνατό αποτέλεσμα συκοφάντησης της σοβιετικής εξουσίας και τρομοκράτησης των εργαζομένων.

Τα «εγκλήματα του κομμουνισμού» στην Ουκρανία «ανέδειξαν» πρώτοι οι ναζί το 1933. «Από τη στιγμή που ο Χίτλερ ανέβηκε στην εξουσία», αναφέρει σχετική σοβιετική έκθεση της εποχής, «η χιτλερική κυβέρνηση μέσω των παγγερμανικών της οργανώσεων εκτόξευσε μέσα από το φασιστικό Τύπο μια εκτεταμένη αντισοβιετική καμπάνια περί λιμού στην Ουκρανία, οργάνωσε εκθέσεις φωτογραφιών λιμοκτονούντων Ουκρανών και δημοσίευσε προβοκατόρικες δηλώσεις του γερμανικού πληθυσμού της Ουκρανίας που ζητούσε βοήθεια». Η καμπάνια, που τιτλοφορούνταν «Αδέρφια σε Ανάγκη», εκτός από τη γενικότερη δαιμονοποίηση του κομμουνισμού, είχε σκοπό τη δημιουργία ανάλογου κλίματος στην κοινή γνώμη (ντόπια και διεθνή) ενόψει της επερχόμενης επίθεσης κατά της χώρας των Σοβιέτ.9

Ωστόσο, η ναζιστική προπαγάνδα δεν έπεισε κανέναν. Είναι χαρακτηριστικό πως όταν το θέμα του «σταλινικού λιμού» ανέκυψε στη Βουλή των Λόρδων της Μ. Βρετανίας τον Ιούλη του 1934, το ίδιο το Foreign Office ξεκαθάρισε πως «δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να στηρίζει τον ισχυρισμό ότι η Σοβιετική κυβέρνηση ακολούθησε μια πολιτική εσκεμμένης εξαθλίωσης των αγροτικών περιοχών της χώρας, ή ότι η πολιτική αυτή είχε το συγκεκριμένο αποτέλεσμα».10

Στις αρχές του 1935 τη «διεθνή» προβολή και νομιμοποίηση της ναζιστικής προπαγάνδας ανέλαβε το δημοσιογραφικό συγκρότημα του Αμερικανού μεγιστάνα του Τύπου W. Hearst. Ο Hearst, που στις ίδιες τις ΗΠΑ θεωρείται ως ο «πατέρας» της κίτρινης δημοσιογραφίας, υπήρξε (όπως και μεγάλη μερίδα του αστικού κόσμου τότε) γνωστός υποστηρικτής των «λύσεων» που προσέφερε ο φασισμός στην οικονομική και πολιτική κρίση του Μεσοπολέμου (μεταξύ άλλων ήταν επί χρόνια χρηματοδότης του Μουσολίνι). Μήνες πριν την καμπάνια περί «σοβιετικού λιμού», ο Hearst είχε επισκεφτεί τη ναζιστική Γερμανία, όπου συναντήθηκε με κορυφαία στελέχη του καθεστώτος, όπως ο E. Hanfstaengel (υπουργός Τύπου του Ράιχ) και βεβαίως με τον ίδιο τον Χίτλερ.11

Ακολούθως, το Φλεβάρη του 1935, οι εφημερίδες του Hearst άρχισαν να δημοσιεύουν σειρά άρθρων καταγγέλλοντας μια ανθρωπιστική καταστροφή άνευ προηγουμένου στη σοβιετική Ουκρανία με τουλάχιστον 6.000.000 θύματα: συνέπεια ενός σκληρού, απάνθρωπου, ανθρωποφάγου κομμουνιστικού καθεστώτος.

Η αρθρογραφία του λιμού, που συνοδευόταν από ανάλογες φωτογραφίες φρίκης (σκελετωμένα παιδιά, πτώματα κ.λπ.), έφερε την υπογραφή ενός Thomas Walker. Ο Walker παρουσιαζόταν στους αναγνώστες ως «διακεκριμένος δημοσιογράφος, μελετητής των ρωσικών ζητημάτων, που ξόδεψε πολλά χρόνια περιοδεύοντας στη Σοβιετική Ενωση». Παράλληλα, τονιζόταν πως ο ίδιος «ρίσκαρε τη ζωή του για να τραβήξει τις φωτογραφίες του λιμού».12

Ωστόσο, το «σενάριο» ήταν τόσο κακότεχνα φτιαγμένο που δεν άργησε να καταρρεύσει: Κατ' αρχάς, αποδείχθηκε πως ο T. Walker δε βρέθηκε ποτέ στις περιοχές που υποτίθεται ότι είδε, κατέγραψε και φωτογράφισε τα «γεγονότα». Κατά δεύτερον, οι φωτογραφίες «που τράβηξε με ρίσκο της ζωής του» ήταν εξόφθαλμα ετεροχρονισμένες, αφού σε άλλες οι στρατιώτες που απεικονίζονταν φορούσαν στολές του τσαρικού ή ακόμα και του αυστροουγγρικού στρατού (είχαν δηλαδή τραβηχτεί από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο), ενώ άλλες ήταν από το λιμό του 1921-1922 στην περιοχή του Βόλγα (αποτέλεσμα του πολέμου, της ιμπεριαλιστικής επέμβασης και του εμφυλίου).13

Το «κερασάκι» στην όλη υπόθεση ήρθε τον Ιούλη του 1935, όταν ο Walker βρέθηκε έγκλειστος στις φυλακές της Νέας Υόρκης. Ο T. Walker δεν ήταν καν T. Walker. Ηταν ο Robert Green, «ένας κατάδικος φυγάς από τις Κρατικές Φυλακές του Κολοράντο, απ' όπου δραπέτευσε...ενώ εξέτιε 8ετή ποινή κάθειρξης για πλαστογραφία»! Ο R. Green παραδέχτηκε ενώπιον του δικαστηρίου ότι οι φωτογραφίες δεν ήταν δικές του και ότι η όλη ιστορία δεν ήταν παρά μια απάτη.14

Βεβαίως, αυτό δεν εμπόδισε τους Ναζί από το να «κεφαλαιοποιήσουν» στο έπακρο τις «αποκαλύψεις» του Hearst, με εκτενείς μάλιστα μνείες στο επίσημο όργανο του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος «Voelkischer Beobachter».

Ο ανταποκριτής των «New York Times» στη Γερμανία σχολίασε σχετικά: «Υπήρξε μια νέα έκρηξη της "προπαγάνδας της πείνας" στο γερμανικό και αυστριακό Τύπο, με εκκλήσεις για βοήθεια στα "δυστυχή θύματα του σοβιετικού λιμού". Στο Βερολίνο η καμπάνια συνοδευόταν από φωτογραφίες που είχαν τραβηχτεί νωρίτερα. Κάποιες μάλιστα ήταν από το λιμό του Βόλγα το 1921 - 1922. Αυτό είναι ένα αγαπημένο κόλπο των προπαγανδιστών κατά του μπολσεβικισμού».15 Οι φωτογραφίες αυτές, που εμφανίστηκαν αρχικά σε εκδόσεις των Ναζί το 1933-1934 (των Ditloff και Laubenheimer), ήταν στη συντριπτική τους πλειοψηφία ταυτόσημες με τα «πειστήρια» του Walker. Παρ' όλα αυτά, οι «αποδείξεις» του Walker (ή τύπου Walker) συνέχισαν να αποτελούν οργανικό τμήμα του αντικομμουνιστικού οπλοστασίου έως τις μέρες μας.
Η διαχρονικότητα της αντικομμουνιστικής προπαγάνδας

Τα επόμενα χρόνια, η αντικομμουνιστική προπαγάνδα γύρω από το λιμό της Ουκρανίας «στοιχειοθετήθηκε» περαιτέρω από τις «μαρτυρίες» των Ουκρανών που κατέφυγαν κυρίως στις ΗΠΑ μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Πρόκειται ως επί το πλείστον για μέλη και υποστηρικτές της OUN (Ουκρανική Εθνικιστική Οργάνωση), που στη διάρκεια της ναζιστικής εισβολής και κατοχής, έπαιξαν το ρόλο της πέμπτης φάλαγγας, στελεχώνοντας το δοσιλογικό μηχανισμό στην Ουκρανία και διαπράττοντας ανείπωτα εγκλήματα εναντίον του ουκρανικού πληθυσμού. Στη συνέχεια, οι εν λόγω συνεργάτες των Ναζί, «εξαγνίστηκαν» από τα αστικά ΜΜΕ και τα διάφορα «στρατευμένα» στον «αντικομμουνιστικό αγώνα» ακαδημαϊκά ιδρύματα για να «επαναπροσδιοριστούν» και να παρουσιαστούν ως «μάρτυρες της σοβιετικής καταπίεσης», «θύματα των εγκλημάτων του σταλινισμού - κομμουνισμού» και μαχητές της ελευθερίας!

Η προσφυγή στον αντικομμουνισμό αποτελεί διαχρονική πρακτική των κρατούντων, ώστε να εξωραΐσουν ή να αποπροσανατολίσουν τις συνέπειες της καπιταλιστικής βαρβαρότητας στον εργαζόμενο λαό. Η «επιχειρηματολογία», που ανέσυρε από το βούρκο της Ιστορίας η «Καθημερινή», προκειμένου να «αποδείξει» πως ο σοσιαλισμός δήθεν άλλα διακήρυττε στα λόγια, ενώ στην πράξη υπήρξε απάνθρωπος, αιμοσταγής και δολοφόνος, αποτελεί μια μάλλον κακότεχνη και απελπισμένη προσπάθεια να παρουσιαστεί η κατάσταση που βιώνει σήμερα ο ελληνικός λαός ως μονόδρομος, ως «μικρότερο κακό» (απέναντι σε μια ενδεχόμενη σοσιαλιστική προοπτική). Ο «μπαμπούλας» του κομμουνισμού όμως τρομάζει περισσότερο εκείνους, παρά αυτούς, τους οποίους προσπαθούν να φοβίσουν...

Παραπομπές:

1. Κρατικά Αρχεία Ουκρανίας TsDAHOU, αρ. 1/20/3184 και 3185 (1930), 1/20/3195 (1927-1930) και 1/20/2522 (1927-1931), στο Martin, ό.π., 293-294.

2. Λένιν Β. Ι., Σύντροφοι-Εργάτες! Βαδίζουμε προς την τελική, την αποφασιστική μάχη!, στα «Απαντα», τ. 37, σελ. 40-41.

3. Strong A L, The Stalin Era, Mainstream Publishers, New York, 1957, σελ. 36-39.

4. Viola L, Peasant rebels under Stalin, Oxford University Press, Oxford, 1996, σελ. 110, 138-139.

5. Mazepa I, Ukraine under Bolshevik rule, στο «Slavonic Review», τ. Ιανουαρίου 1934, σελ. 342-343.

6. Βλ. Schuman F L, Russia since 1917, New York 1957, σελ. 151-152 και Webb S. & B., Soviet Communism: A New civilization?, τ.1, Longmans, Green & Co., London, 1935, σελ. 246 και 263.

7. Mandel W, Soviet but not Russian, University of Alberta Press, Edmonton, 1985, σελ. 238-239.

8. Αναλυτικά βλ. «Κατασκευή "εγκλημάτων" και φαυλότητα της "σταλινολογίας"», στον «Ριζοσπάστη», 30/11/2008 και 7/12/2008

9. Κρατικά Αρχεία Ουκρανίας TsDAHOU, αρ. 1/20/6426 του 1933, στο Martin, The Affirmative Action Empire, Cornell University Press, London, 2001, σελ. 328-329.

10. Tottle D, Fraud, Famine and Fascism, Progress Press, Toronto, 1987, σελ. 48.

11. Swanberg W A, Citizen Hearst, Charles Scribner, Ν.Υ., 1961, σελ. 443 και Gunther J, Inside Europe, Harper Bros, Ν.Υ., 1936 σελ. 179.

12. «Chicago American», 25/2/1935.

13. «The Nation», 13/3/1935, «Daily Worker», 21/2/1935, «New York Times», 16/8/1935.

14. «New York Times», 16/8/1935, «Daily Worker», 20/8/1935.

15. «New York Times», 10/2/1935.

Του
Αναστάση ΓΚΙΚΑ*
*Ο Αναστάσης Γκίκας είναι μέλος του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ

Κυριακή 8 Δεκέμβρη 2013

Mε Τίτλο: Η «Καθημερινή», η καπιταλιστική κρίση και ο αντικομμουνισμός

Για τα: ΧρυσΑυγουλα

Με αφορμή το θάνατο του Παττακού, όλο το χουντομάνι βγήκε επί σκηνής: Τα ναζί της Χρυσής Αυγής χέρι - χέρι με τα απριλιανά φαντάσματα, οι «δημοκράτες» απολογητές του δωσιλογισμού της Κατοχής με τους σεσημασμένους του άθλιου γκεμπελισμού περί των «δυο άκρων». Λογικό όλοι αυτοί να είναι φίλοι μεταξύ τους…

    Ακόμα λογικότερο το «φωτοστέφανο» που στολίζει τον μισανθρωπισμό τους:Η ανοησία. Αναπόφευκτο και το «εργαλείο» για να διαχύσουν το δηλητήριό τους: Η ιστορική άγνοια.

    Η ιστορική άγνοια αποτελεί λίπασμα για την πολιτική αφασία. Ο φασισμός μόνο έτσι γίνεται «ελκυστικός»: Πατώντας πάντα στο έδαφος της αφασίας και της άγνοιας.

    Το κράτος μας, με τους θύλακες της αέναης και μηδέποτε συντελούμενης «αποχουντοποίησης», έχει κάθε λόγο να καλλιεργεί την αφασία και την άγνοια, ώστε έτσι να κρατά πάντα ζεστό τον κόρφο που επωάζει τα «φίδια» του.

    Πάνω σε αυτό το έδαφος, της καλλιεργούμενης άγνοιας και της αφασίας, της ιστορικής παραχάραξης και της μαζικού τύπου πολιτικής λοβοτομής, περπατούν αυτοί που αναζητούν τον «λοχία» και αναπολούν το «μυστρί».  

    Πάνω στο έδαφος της σαπίλας που οικοδόμησε μεταπολιτευτικά η άρχουσα τάξη είναι που αναπτύσσονται οι γνωστές θεωρίες για το «πόσο καλύτερα ήταν τα πράγματα επί χούντας»...

    Η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική. Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει χούντα  - στην Ελλάδα και οπουδήποτε στον κόσμο - που να μην είναι κυλισμένη στο αίμα της τρομοκρατίας, των δολοφονιών, στην αγριότητα των ανά τον κόσμο «ΕΑΤ – ΕΣΑ», στην ταξική βαρβαρότητα, στην προδοσία και τηνπατριδοκαπηλεία.

    Ας πάρουμε ένα δείγμα αυτής της βαρβαρότητας, όπως περιγραφόταν από τον ίδιο τον Παττακό:  

  Ας πάρουμε ένα δείγμα και του αμερικανόπνευστου… «πατριωτισμού» τους:

 Στα προηγούμενα, στον μισανθρωπισμό, στην πατριδοκαπηλεία και στον αμετανόητο σαδισμό, προσθέστε και τον βούρκο της διαφθοράς.Όσον αφορά στο τελευταίο, στο ζήτημα της διαφθοράς, της βρωμιάς και της δυσωδίας, με τους «ημέτερους» συνταγματάρχες είχαμε εκείνη ακριβώς τη διαφθορά και εκείνη την «τιμιότητα» που άρμοζε στη γελοιότητά τους:

    α) Ήταν τόσο γελοίοι όσο και οι κομπίνες τους στην υπόθεση με τα «κρέατα του Μπαλόπουλου». Ήταν τόσο αντιφαυλοκράτες όσο και οι «τακτοποιήσεις» των γαμπρών του Παττακού, των αδερφών του Παπαδόπουλου και των ίδιων των πραξικοπηματιών που «νομοθέτησαν» τον... διπλασιασμό των μισθών τους

    Προσέξτε: Μια από τις πρώτες πράξεις των χουνταίων ήταν να δώσουναυξήσεις στον… εαυτό τους. Με τον Αναγκαστικό Νόμο 5/1967, οι «Παπαδόπουλοι» φρόντισαν να υπερδιπλασιάσουν τον μισθό του πρωθυπουργού από τις 23.600 στις 45.000 δραχμές και των υπουργών και υφυπουργών από τις 22.400 στις 35.000 δραχμές. Αυτοί ήταν που κατέβασαν τα τανκς για να σώσουν την Ελλάδα από την «φαυλοκρατία»…

    β) Ήταν τόσο «τίμιοι» και αντικομφορμιστές όσο και οι τρεις βίλες του Παπαδόπουλου: Μια στο Ψυχικό, μία την Πάρνηθα και μια Τρίτη το Λαγονήσι (η τελευταία ήταν προσφορά του Ωνάση).

    γ) Ήταν τόσο «πατριώτες» που - εκτός του μέγιστου εγκλήματος κατά της Κύπρου - το βοούν και οι ληστρικές συμβάσεις με «Litton», «Μακντόναλντ», «Τομ Πάππας» και «Ζήμενς» - πάντα η... «Ζήμενς».

    δ) Ήταν τόσο θεομπαίχτες που έφτασαν να βουτάνε λεφτά ακόμα και από το… παγκάρι! Γνωστή η ιστορία με την ανέγερση του «θαυματουργού» (καθότι... αόρατος) Ναού του Σωτήρoς. Μόνο από εκεί, από έναν προϋπολογισμό ύψους 450 εκατομμυρίων, φαγώθηκαν τα 400...).

***

    Ας σταθούμε ξανά, όμως, σε ένα μόνο από τα «καλά» της δικτατορίας, όπως το διακινούν τα φασιστοειδή μετά την ανακοίνωση του θανάτου του Παττακού.

    Μιλάμε για αυτό το τόσο γελοίο όσο και «προσφιλές» τροπάρι περί του δήθεν «οικονομικού θαύματος» της χούντας των συνταγματαρχών.

    Είμαστε υποχρεωμένοι, λοιπόν, να επανέλθουμε (σσ: Τα στοιχεία υπενθυμίζουμε είδαν για πρώτη φορά το φως της δημοσιότητας το 1975, Πηγή: Journal of the Hellenic Diaspora Vol 2 -1975, Permanent URL:http://hdl.handle.net/10066/4929 ενώ αναλυτικότερη ενημέρωση του εξεταζόμενου ζητήματος περιέχεται στην επισκόπηση του Βασίλη Καρίφη, «Η ελληνική οικονομία κατά τη διάρκεια της δικτατορίας (1967 - 1974)», «greekjunda.blogspot.com»):

     1ο) Το δημόσιο χρέος από 32 δισ. δραχμές το 1966 εκτινάχτηκε στα 87,5 δισεκατομμύρια δραχμές τον Ιανουάριο του 1973 ενώ το 1974 απογειώθηκε  στα 114 δισ. δραχμές. Δηλαδή ήταν τέτοιο το έγκλημα που συντελέστηκε στην ελληνική οικονομία επί χούντας ώστε το δημόσιο χρέος υπερτριπλασιάστηκε!Το επίτευγμα της χούντας ήταν τέτοιο που δεν μπορούσε να κρυφτεί ούτε επί των ημερών της. Στο «Βήµα» της 20/10/1973, καταγράφεται ότι στην εξαετία της δικτατορίας το εξωτερικό χρέος αυξήθηκε όσο δεν είχε αυξηθεί από την γέννηση του ελληνικού κράτους το 1821! Σε έξι χρόνια οι χουντικοί έκαναν το χρέος 1,5 φορά µεγαλύτερο απ’ όσο είχε αυξηθεί σε διάστηµα 145 χρόνων!

    2ο) Το εμπορικό έλλειμμα το 1973 έγινε τέσσερις και πέντε φορές μεγαλύτερο από αυτό του 1968. Παρά τη λογοκρισία που ασκείτο στον Τύπο, ήταν τέτοια η κατρακύλα που δεν κρυβόταν με τίποτα: «Η δεύτερη µεγάλη θυσία της ελληνικής οικονοµίας κατά την περίοδο αυτήν (έγραφε το «Βήμα» στο ίδιο άρθρο) υπήρξε η θεαµατική διόγκωση του εµπορικού ισοζυγίου. Το έλλειµµα του εµπορικού ισοζυγίου από 745 εκατ. δολάρια προβλέπεται ότι θα φτάσει τελικά το τέλος του 1973 τα 2.600 εκατ. δολάρια, δηλαδή περίπου θα τετραπλασιασθεί»…

    3ο) Στην Ελλάδα, που 1961-71 είχε το χαμηλότερο ποσοστό πληθωρισμού μεταξύ όλων των χωρών του ΟΟΣΑ (2,2%), ο δείκτης καταναλωτικών τιμών αυξήθηκε κατά 15,3% από το 1972 έως το 1973 και κατά 37,8% από τον Απρίλη του 1973 μέχρι τον Απρίλη του επόμενου έτους, και μάλιστα σε τομείς όπως τα είδη πρώτης ανάγκης και η υγεία. Το 1973 το ποσοστό του πληθωρισμού είχε επιφέρει μειώσεις των πραγματικών μισθών κατά 4%. Με δυο λόγια επί χούντας οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι. Πράγμα που επίσης δεν κρυβόταν με τίποτα. Ο Τύπος έγραφε (στο ίδιο): «Ο ανταγωνιστικός χαρακτήρας της οικονοµίας περιορίστηκε. Τα συµπτώµατα κερδοσκοπίας εντάθηκαν. Έχει ήδη σηµειωθεί ένταση στην ανισοκατανοµή µε την αύξηση της µερίδας των κερδών έναντι της µερίδας των µισθών στο εθνικό εισόδηµα. Πρέπει να προστεθεί ότι η τελευταία πληθωριστική διαδικασία δεν έθιξε τα υπέρογκα κέρδη της περιόδου αυτής».

    4ο) Το ποσοστό των δαπανών για την εκπαίδευση στο σύνολο των γενικών κρατικών δαπανών μειώθηκε από 11,6% σε 10%, όταν οι δαπάνες για την «άμυνα» και «δημόσια ασφάλεια» του αστυνομοκρατικού καθεστώτος μέσα σε μια πενταετία σχεδόν διπλασιάστηκαν.

    5ο) Οι προσωπικές καταθέσεις μειώθηκαν ως αποτέλεσμα της οικονομικής δυσχέρειας των λαϊκών στρωμάτων από 34,2 δισεκατομμύρια δραχμές το 1972 σε 19,6 δισεκατομμύρια δραχμές το 1973.

    6ο) Στον αγροτικό τομέα, όπου απασχολείτο το 44% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού, αντί της πενταετούς πρόβλεψης του καθεστώτος για ανάπτυξη 5,2%, η αγροτική οικονομία αναπτύχθηκε κατά μόλις 1,8% στην περίοδο 1967 - 1974, σε αντίθεση με το 4,2% κατά την περίοδο 1963 - 1966. Οι εξαγωγές αγροτικών προϊόντων μειώθηκαν από το 63% του συνόλου των εξαγωγών το 1968 στο 48% το 1972. Το αποτέλεσμα ήταν το κατά κεφαλήν αγροτικό εισόδημα να πέσει από το 55% στο 43% του μέσου κατά κεφαλήν εθνικού εισοδήματος.

    7ο) Οι φόροι που επιβάρυναν τα λαϊκά στρώματα ανέρχονταν στο 91% επί του συνόλου των φορολογικών εσόδων του καθεστώτος τα οποία αυξάνονταν σταθερά: Τα φορολογικά έσοδα από 27,4% του ΑΕΠ το 1966, επί συνταγματαρχών και μέχρι το 1972 αυξήθηκαν στο 29,2%. Αυτά για τα λαϊκά στρώματα. Από την άλλη:

• Οι φόροι επί των επιχειρήσεων μειώθηκαν κατά 10,9% την περίοδο 1972 – 73.
• Η φορολογική «μεταρρύθμιση» του 1968 μετέφερε το φορολογικό φορτίο στους ώμους της εργατικής τάξης με τις μεγάλες επιχειρήσεις και τους πλουτοκράτες να απολαμβάνουν μεγαλύτερα φορολογικά προνόμια. Συνέπεια: Οι φοροαπαλλαγές 464 μεγάλων επιχειρήσεων το 1971 ήταν κατά τρεις φορές υψηλότερες από τους φόρους που οι ίδιες εταιρείες είχαν καταβάλει!
• Τα φορολογικά έσοδα από τις ναυτιλιακές εταιρείες μειώθηκαν από 109 εκατομμύρια δραχμές το 1968 σε 29 εκατομμύρια το 1972 (μείωση 73%!),περίοδος κατά την οποία ο ελληνικός στόλος αυξήθηκε κατά 16,7 εκατομμύρια τόνους.

    8ο) Το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών αυξήθηκε κατά οχτώ φορές, μεταξύ του 1967 και 1972. Το ισοζύγιο πληρωμών από μέσο πλεόνασμα 14,6 εκατ. δολαρίων την περίοδο 1960 - 66, εμφάνισε μέσο έλλειμμα την περίοδο 1967-73 ύψους 117 εκατομμυρίων δολαρίων.

    9ο) Όσο για την «ανάπτυξη» που σημειώθηκε επί συνταγματαρχών, το άρθρο του οικονομολόγου Αδαμάντιου Πεπελάση στις 2/8/1974, είναι αποκαλυπτικό και για το χαρακτήρα της «ανάπτυξης» και για το ξεπούληµα της Ελλάδας στο  ξένο κεφάλαιο. Γράφει:  

«Η ανάπτυξη της επταετίας είχε αντιλαϊκό χαρακτήρα. Η µεγάλη µάζα δηλαδή επωµίσθηκε το βάρος της ανάπτυξης, καρπώθηκε τα λιγότερα ωφελήµατα κι έφερε το κόστος των διάφορων αντιφατικών και συγκυριακών µέτρων για την προσπάθεια επαναφοράς της οικονοµίας σε σχετική σταθερότητα και ισορροπία. Ιδιαίτερα τα µέτρα των τελευταίων 12 µηνών ήταν εξοντωτικά για τα µικρά εισοδήµατα. Η άνοδος των τιµών κατά 40%-45% το 1973 (και κατά 9% για το πρώτο εξάµηνο του 1974) υπερκάλυψε την αύξηση των αστικών εισοδηµάτων ενώ το αγροτικό εισόδηµα άρχισε να συρρικνώνεται σηµαντικά. Οι ξένες παραγωγικές επενδύσεις µειώνονται εντυπωσιακά. Ενώ στην περίοδο 1965-66 εισάγονται 200 εκατ. δολάρια για παραγωγικές επενδύσεις, σ’ όλη την επταετία 1967-1973 εισάγεται πραγµατικά το µισό περίπου της προηγούµενης επταετίας. Τα άλλα ξένα κεφάλαια που εισέρρευσαν ήταν ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ - αγορά γης, οικοπέδων και παρόµοια».

***

    Από τη μια, λοιπόν, χούντα σήμαινε φορολογικά και κάθε λογής προνόμια σε ντόπια και ξένα μονοπώλια, χαριστικές πράξεις στους φιλικά προσκείμενους στη χούντα Ωνάσηδες και Τομ Πάπες, φτηνό και φιμωμένο εργατικό δυναμικό, απαλλαγές από δασμούς και πακτωλός επιχορηγήσεων («νόμοι» 89/1967 και 378/1968) σε εργολάβους, βιομήχανους, μεγαλεμπόρους, μεγαλοξενοδόχους, επιβολή 300 ειδικών μέτρων παροχής πλήρους ελευθερίας στο εγχώριο και ξένο κεφάλαιο να κερδοσκοπεί χωρίς κανέναν έλεγχο.

     Από την άλλη «ξεχαρβάλωμα» όλων των οικονομικών δεικτών, αποσάθρωση της εγχώριας παραγωγής, βάρη στο λαό και μια πλασματική «ανάπτυξη» που πίσω της έκρυβε αθρόες εισαγωγές, επιμήκυνση πιστώσεων και τεχνητή κυκλοφορία χρήματος, που προέκυπτε από αναγκαστικό δανεισμό κι άλλες τέτοιες υψηλού επιπέδου δημοσιονομικές αλχημείες.

    Αυτό ήταν το οικονομικό... «θαύμα» του καθεστώτος των συνταγματαρχών. Τόσο «θαυματουργό» ήταν το «μυστρί» τους. Όσο ακριβώς ήταν η Γυάρος, το Πολυτεχνείο, η προδοσία της Κύπρου. 

Πηγή

Μνμ για τα ΧρυσΑυγουλα της Κύπρου κ Γενικώς θρησκευόμενα φασιστοειδή

Ανοιχτή Επιστολή στον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου 

Του:Δρ. Ζήνωνας Τζιάρρας

Αξιότιμε κ. Αρχιεπίσκοπε,

Με τις (ενίοτε αμφιλεγόμενες) δηλώσεις σας έχετε κατά καιρούς απασχολήσει το δημόσιο διάλογο αλλά και την ίδια την πολιτική σκηνή της χώρας μας. Εδώ όμως θα ήθελα να ασχοληθώ συγκεκριμένα με πρόσφατη σας δήλωση που αφορούσε τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών. Όταν σας ζητήθηκε σε τηλεοπτική συνέντευξη να σχολιάσετε την είσοδο του ΕΛΑΜ στη βουλή είπατε αυτολεξεί, «Δεν επίστευα ότι θα μπουν μέσα αλλά μπορώ να πω ότι ικανοποιήθηκα. Να ακούγονται και οι άλλες φωνές. Πολλές φορές χρειάζονται και οι ακραίοι ούτως ώστε οι άλλοι να είναι προσεκτικοί…»  *

Δεν μπορώ να γνωρίζω επακριβώς τι είχατε στο μυαλό σας όταν εκφράσατε αυτή την άποψη, ούτε θα ήθελα να σας καταλογίσω περισσότερα από αυτά που είπατε. Όπως επίσης δεν ενδιαφέρομαι να σας προσβάλω καθ’ οποιονδήποτε τρόπο (Ρωμαίους 13:1, Τίτον 3:1). Οι δηλώσεις σας όμως έχουν δημιουργήσει, δικαιολογημένα, σκάνδαλο και έντονες αντιδράσεις και πιστεύω ότι τίθεται ζήτημα το οποίο πρέπει να συζητηθεί ανοικτά (Τιμόθεον Α’ 5:17) καθότι ο ρόλος σας είναι πράγματι σημαντικός και με επιρροή σε πολλά επίπεδα. Εξ άλλου η Αγία Γραφή ξεκαθαρίζει πως οι πρεσβύτεροι πρέπει να γίνονται «…τύποι του ποιμνίου» (Πέτρου Α’ 5:3). Που συνεπάγεται ότι πρέπει να είναι σύμφωνοι με τον Λόγο του Θεού.

O ίδιος ο Χριστός άσκησε ειλικρινή και οξεία κριτική στους τότε πρεσβύτερους που είχαν παρεκκλίνει από το θέλημα του Θεού και διαστρεβλώσει τις γραφές. Τους αποκάλεσε υποκριτές και γεννήματα οχιάς (Ματθαίον κεφ. 23). Οι δε τρείς παίδες (Δανιήλ κεφ. 3) και ο Δανιήλ (Δανιήλ κεφ. 6) δεν δέχτηκαν να συμβιβάσουν την αλήθεια του Θεού με τη στρέβλωση της εξουσίας. Την ίδια ευθύνη έχει και ο κάθε Χριστιανός σήμερα μέσω της εξουσίας που του δίνει η αλήθεια της Αγίας Γραφής.

Η εμπλοκή στην πολιτική και η εκφορά απόψεων δεν είναι εξ ορισμού αθέμιτη για κανένα. Ως γνωστό ο Χριστός δεν μας κάλεσε να είμαστε αμέτοχοι στον κόσμο που ζούμε. Μας κάλεσε να ζούμε στον κόσμο αλλά να μην είμαστε από τον κόσμο (Κατά Ιωάννην 17:14-19). Καλούμαστε να είμαστε ελεήμονες, ειρηνοποιοί, να είμαστε το φως, το αλάτι, αυτό που θα προσδώσει στον κόσμο ουσία, τη χριστιανική ουσία του καλού (Κατά Ματθαίον κεφ. 5). Και όλα αυτά να τα κάνουμε με σοφία Θεού, που δεν περιέχει φιλονικία ή φθόνο αλλά είναι «ειρηνική, επιεικής, ευπειθής, πλήρης από έλεος και καλούς καρπούς, αμερόληπτη και ανυπόκριτη» (Ιακώβου 5:14-18).

Από κάποιον με τη δική σας θέση, η οποία εκτός από θρησκευτική είναι και κοινωνική, κάθε πολιτική ή κοινωνική εμπλοκή έχει αντίκτυπο. Όταν ο αντίκτυπος και το περιεχόμενο της εκπεφρασμένης σας θέσης δεν συνάδουν με αυτό που πρεσβεύετε, τα οποία θα έπρεπε να συμπεριλαμβάνουν και τα προαναφερθέντα, σημαίνει ταυτόχρονα ότι το υποσκάπτουν. Είμαι βέβαιος ότι γνωρίζετε τις επίσημες διασυνδέσεις του ΕΛΑΜ με την ελληνική Χρυσή Αυγή. Όπως είμαι βέβαιος ότι γνωρίζετε τη σχέση της τελευταίας με τον ναζισμό και αριθμό βίαιων επεισοδίων. Αντιπαρέρχομαι τις κατά καιρούς αναφορές που σας θέλουν να έχετε δεσμούς με το ΕΛΑΜ, δεν μπορώ όμως παρά να ρωτήσω: δεν σας απασχολεί ότι αυτές οι οργανώσεις φλερτάρουν (για να το θέσω ήπια) με τον ναζισμό; Ή, για να το θέσω ακόμα πιο ήπια, δεν σας προβληματίζει που προκρίνουν έναν άκρατο εθνικισμό; Έναν εθνοκεντρικό εθνικισμό. Δηλαδή, έναν εθνικισμό που αποκλείει και συχνά στρέφεται ενάντια σε οτιδήποτε (εθνικά) διαφορετικό. Συνάδει μήπως με την πίστη σας;

Τι σχέση έχει μια τέτοια στάση με το «δεν υπάρχει πλέον Ιουδαίος ούτε Έλληνας… επειδή όλοι εσείς είστε ένας στον Ιησού Χριστό» (Γαλάτες 3:28); Πώς δικαιολογείται το «Δεν θα αδικήσεις μισθωτό, φτωχό και ενδεή από τους αδελφούς σου ή τους ξένους σου…» (Δευτερονόμιο, 24:14), ή το «Και τον ξένον ακόμα… να ενεργήσεις σύμφωνα με τα όσα ο ξένος επικαλεστεί» (Α’ Βασιλέων 8:41-43); 

Αν ικανοποιηθήκατε που απέκτησαν θεσμική ισχύ κάποιοι που έρχονται ενάντια στις γραφές, τις οποίες ευαγγελίζεστε, δεν θεωρείτε ότι εγείρονται ερωτήματα;

Επίσης, πώς δικαιολογείτε την άποψη ότι «χρειάζονται και οι ακραίοι ούτως ώστε οι άλλοι να είναι προσεκτικοί»; Μήπως αυτοί που σταύρωσαν τον Χριστό δεν ήταν ακραίοι; 

Μήπως ο Χίτλερ ήταν κάποιος που χρειαζόταν η ανθρωπότητα για να είμαστε οι υπόλοιποι προσεκτικοί; Μήπως χρειαζόμαστε το ακραίο «Ισλαμικό Κράτος»; Τα βιβλικά, ιστορικά και σύγχρονα παραδείγματα είναι ατέλειωτα. Σύμφωνα με τα όσα έχω ήδη σημειώσει, δεν χωρεί αμφιβολία στο δικό μου μυαλό ότι οι ακραίοι δεν χρειάζονται. Και πιστεύω ότι περί του ιδίου δεν πρέπει να χωρεί αμφιβολία ούτε στο δικό σας μυαλό. Η περί αντιθέτου άποψη είναι, θεωρώ, αντι-βιβλική.

Δυστυχώς μου φαίνεται ότι ο Χριστιανισμός μας έμεινε χωρίς Χριστό. Χωρίς Χριστό είμαστε χωρίς αγάπη, χωρίς ζωή. Δηλαδή, «κύμβαλα αλαλάζοντα» (Κορινθίους Α’ κεφ. 13), ζωντανοί νεκροί (Αποκάλυψη 3:1-4). Έχουμε βάλει ανθρώπινες απόψεις, ταυτότητες, δόγματα, κουλτούρες, κάθε λογής είδωλα και ματαιότητες πάνω από το Ευαγγέλιο. Αν αυτά σπέρνουμε, τι θα θερίσουμε άραγε (Γαλάτες 6:7);

Παρατηρώντας τα πιο πάνω με θλίψη και γνωρίζοντας τον ρόλο και τη μεγάλη ευθύνη που έχετε για την πορεία της Εκκλησίας και την πνευματική κατάσταση του τόπου, σας παροτρύνω με κάθε σεβασμό να αναθεωρήσετε και να ενσκήψετε στις αλήθειες που και οι ίδιοι οι άνθρωποι έχουν ανάγκη να ακούσουν. 

Για το καλό όλων μας και του τι αντιπροσωπεύετε.

Με εκτίμηση και σεβασμό,

Δρ. Ζήνωνας Τζιάρρας

27/05/2016
*επισημάνσεις, μορφή κ τίτλος κειμένου με τα μάτια του: Viva La Revolucion 

Για τα ΧρυσΑυγουλα: ο Μοσέ Νταγιάν του Ισραήλ παρών ( !! ) στο πραξικόπημα της Χούντας το 1967

ΑΓΝΩΣΤΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΤΗΣ 21ης ΑΠΡΙΛΙΟΥ απ' το ημερολόγιο του Χρήστου Πασαλάρη: 

«Παρασκευή, 21 Απριλίου 1967,ώρα 1.40 μετά τα μεσάνυχτα. Είμαι αρχισυντάκτης στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ. Χτυπά το ιδιαίτερο τηλέφωνό μου: «Εμπρός, λέγετε!». 

Η φωνή είναι βραχνή απότομη. Έξι μόνο λέξεις : «Σε μισή ώρα κατεβαίνουν τα τανκς!».

Τίποτε άλλο. Υπέθεσα ότι ήταν φάρσα. Πολλές φάρσες εκείνες τις μέρες. Ασχοληθήκαμε με τα θέματα της ημέρας που ήταν ένα αεροπορικό δυστύχημα στην Κύπρο και οι προετοιμασίες για την προεκλογική εξόρμηση του Γιώργου Παπανδρέου. Αλλά…
Στις 2.00 νέο τηλεφώνημα: «Κατεβαίνουν λεφούσια από το Διόνυσο και το Γουδί!» 

Όχι, δεν ήταν φάρσα. Σήμανα αμέσως συναγερμό. Έστειλα τον Βασίλη Κοραχάη στο Διόνυσο και τον Τάκη Αγκαβανάκη στο Γουδί. Έφυγαν σαν αστραπή και σε δέκα λεπτά επιβεβαίωσαν το γεγονός. Και έτσι άρχισε η πιο μαύρη νύχτα της δεκαετίας…

(....)

Θυμήθηκα τι μου είχε πει ένας Κινέζος στρατηγός στο νησί Κεμόϊ το 1965. «Γνωρίζετε έναν συνταγματάρχη Παπαδόπουλο;» 

«Όχι ,δεν τον ξέρω»… 

«Θα τον μάθετε πολύ σύντομα, φοιτήσαμε μαζί στη Σχολή Ψυχολογικού πολέμου, στο Πεντάγωνο της Αμερικής»!.. Σας λέει τίποτε;

Να όμως και κάτι ακόμη: Στις 11 το μεσημέρι εκείνης της μοιραίας ημέρας είχαμε μια απροσδόκητη επίσκεψη. 

Είδα να μπαίνει στο γραφείο μου ένας άνδρας κομψός, φαλακρός, απλά ντυμένος, με έναν μαύρο επίδεσμο στο αριστερό μάτι και με μερικά κουλούρια στο χέρι. Δεν άργησα να τον αναγνωρίσω. Ήταν ο αρχιστράτηγος του Ισραήλ Μοσέ Νταγιάν.

-Ξεμείναμε στην Αθήνα, μου είπε στα αγγλικά. Είμαι τράνζιτ για Τελ Αβίβ. Το αεροπλάνο μου μπλοκαρίστηκε στο Ελληνικό. Πέσαμε πάνω στα γεγονότα. Μπορώ να παρακολουθήσω τις εξελίξεις από εδώ;

Έμεινε κάπου τρείς ώρες και ζητούσε να του λέμε ό,τι νέα μαθαίναμε, αλλά απέφυγε να κάνει οποιοδήποτε σχόλιο. 

Έφυγε το ίδιο απλά όπως ήλθε. 

Ποτέ δεν μπόρεσα να εξηγήσω εκείνη τη..συμπτωματική άφιξη στην Αθήνα του Ισραηλινού πολέμαρχου, νικητή του «πολέμου των έξη ημερών» που θα ξεσπούσε 45 μέρες αργότερα, στις 6 Ιουνίου, στην έρημο του Σινά, με πλήρη χρησιμοποίηση των ελληνικών βάσεων…

Στη μία το απομεσήμερο πήραμε μήνυμα από τα νέα αφεντικά τα οδού Ζαλοκώστα ότι οι εφημερίδες δεν θα έβγαιναν ούτε το Σάββατο ούτε την Κυριακή αλλά μόνο τη Δευτέρα και..τετρασέλιδες ,με κείμενα που θα μας έστελνε η λογοκρισία 

Επικεφαλής της λογοκρισίας οι αλησμόνητοι για την αγριότητα Φαρμάκης, Καρύδας, Παπαπούλος, Βρυώνης, Παπαγγελής, Διάκος, Ευταξίας, Κονιτόπουλος, Ξεφτίλης και άλλοι..

(..)

oι Αμερικάνοι διαψεύδουν τα ΧρυσΑυγουλα,,,

ΟΙ ΑΦΓΑΝΟΙ ΕΙΝΑΙ "ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ" ΚΙ ΟΧΙ "ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ" ...

ΓΙΑΤΙ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΟΥΣ ... "ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΟΛΕΜΟ" ...

Δείτε αυτό το αρθράκι από το σημερινό Ριζοσπάστη και πέστε εσείς μετά :
Γίνεται πόλεμος στο Αφγανιστάν ή όχι ;

«Ψήνουν» νέα παράταση για Αφγανιστάν
Ο νέος Αμερικανός διοικητής της ΝΑΤΟικής αποστολής στο Αφγανιστάν, Τζον Νίκολσον, ανέδειξε με δηλώσεις του ότι τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία μελετούν σοβαρά ένα ενδεχόμενο νέας παράτασης της αποστολής. 

Με δηλώσεις του στο Ρόιτερς, ο Νίκολσον υποστήριξε ότι η αύξηση των συγκρούσεων (με «Ταλιμπάν» κ.τ.λ.) στο Αφγανιστάν έχουν καθυστερήσει ήδη σημαντικά το πρόγραμμα εκπαίδευσης των ντόπιων δυνάμεων ασφαλείας (στρατός, αστυνομία κ.τ.λ.).
Τον Ιούνη, ο Νίκολσον θα κληθεί να ενημερώσει το Κογκρέσο για την πορεία της επιχείρησης στο Αφγανιστάν, προκειμένου να αξιολογηθεί το μέλλον της, δηλαδή και πιθανές νέες, «αναγκαίες» αναπροσαρμογές.

Μεταξύ άλλων, ο Νίκολσον περιέγραψε ως «τεράστιο σοκ» τις απώλειες που είχε ο αφγανικός στρατός το 2015, ειδικά «για ένα νέο στρατό που ακόμα αναπτύσσεται. Και όμως δε λύγισε», σχολίασε.

Καθόλου τυχαία, μια πρόσφατη έκθεση του Αμερικανού Ειδικού Επιθεωρητή για την "Ανοικοδόμηση" του Αφγανιστάν σημείωνε ότι είναι απίθανο μια «ρωμαλέα και βιώσιμη» δύναμη να αναπτυχθεί χωρίς μια συνεχιζόμενη ισχυρή παρουσία ΗΠΑ και ΝΑΤΟ. 

Στο ίδιο πλαίσιο κινήθηκαν και επισημάνσεις του Νίκολσον, σύμφωνα με τον οποίο «μερικά ακόμα χρόνια» θα χρειάζονταν για την εκπαίδευση των αφγανικών δυνάμεων, τώρα που - όπως εξήγησε - τα ΝΑΤΟικά και τα αμερικανικά πολεμικά αεροσκάφη συμμετέχουν σε λιγότερες επιχειρήσεις.

Στο μεταξύ, η δεύτερη μεγαλύτερη οργάνωση τζιχαντιστών στο Αφγανιστάν, η «Χεζμπ - ι - Ισλάμι» ανακοίνωσε ότι δεν επιμένει πια στην απόσυρση όλων των ξένων δυνάμεων από τη χώρα, προκειμένου να συνεχίσει τις ειρηνευτικές συνομιλίες με την κυβέρνηση.

Απαλλοτριωμένο από  Manos Doukas

Το «οικονομικό θαύμα» της χούντας που θαυμάζουν τα ΧρυσΑυγουλα.

Ο αδελφός του δικτάτορα Χ. Παπαδόπουλος, αναβαθμίστηκε από μικροπωλητής σε γενικό γραμματέα του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης και ο έτερος αδελφός Κ. Παπαδόπουλος διορίστηκε ανώτερος αξιωματούχος του Υπουργείου Προεδρίας!

Την τοποθέτηση αδελφών, ξαδελφών και λοιπών μελών των οικογενειών τους σε νευραλγικά πόστα έναντι αδρής αμοιβής (σόι πάει το "βασίλειο"), ακολούθησαν όλοι αυτοί οι κήρυκες της ηθικής. 

Ο Μακαρέζος ας πούμε έκανε τον γαμπρό του μόνιμο υφυπουργό Γεωργίας και τον αδελφό της γυναίκας του τον έβαλε γενικό γραμματέα του Υπουργείου Συντονισμού.

Αυξήσανε τους μισθούς τους κατά 100% και πρωταγωνίστησαν σε απερίγραπτα σκάνδαλα. 

Ο δικτάτορας Γ. Παπαδόπουλος ξεκίνησε το 1967 με μηναίο εισόδημα 7.900 δραχμές κι έφτασε να εισπράττει φανερά, σύμφωνα με τα στοιχεία της δήλωσής του, 4.309.631 δραχμές, έχοντας αποκτήσει παράλληλα τρία πολυτελή διαμερίσματα και μία βίλα στο Λαγονήσι! 

Υπενθυμίζουμε, έτσι για να υπάρχει ένα μέτρο σύγκρισης, πως το μεροκάματο των μισθωτών ήταν 135 δραχμές!

Το ελληνικό δημόσιο πλήρωνε κάθε μήνα 300 χιλιάδες δραχμές για τις φωταψίες της βίλλας και 300 ακόμα χιλιάδες για έξοδα ασφάλειας του δικτάτορα. Αντίστοιχα ήταν τα οφέλη για όλη την οικογένεια του.

Ο Αλ. Ματθαίος, πρώην λυκειάρχης, δύο φορές υπουργός επί χούντας, δήλωνε ετήσια εισοδήματα το 1971 556.400 δραχμές, απέκτησε τρία διαμερίσματα, μεγάλα κτήματα και οικόπεδα.

Οι υπουργοί Εφέσιος και Θεράπιος, εκτός από χρήματα, πήραν από 13.000 και 19.000 στρέμματα αντίστοιχα, από τα χωράφια της αποξηραμένης λίμνης Κάρλας.

Ο Υπουργός της χούντας Τοτόμης καταχράστηκε από αμερικανική επιχείρηση 80.000 δολάρια και καλύφθηκε από τη χούντα. 

Ο Υπουργός εμπορικής ναυτιλίας Χολέβας, έγινε μέτοχος σε δύο ναυτιλιακές εταιρείες και συνιδιοκτήτης σε 40 πλοία, συνελήφθη από την αστυνομία της Νέας Υόρκης για απάτη και χρειάστηκε η επέμβαση της χούντας για να αφεθεί ελεύθερος.

Ο Μακαρέζος έδινε υπερτιμολογημένες εργολαβίες 2,5 εκατομμυρίων δολαρίων σε εταιρείες στις οποίες «εργαζόταν» ο ίδιος ως σύμβουλος !!

Ο Γενικός Γραμματέας Αθλητισμούς Ασλανίδης είχε πιαστεί για καταχρήσεις στο ΠΡΟ-ΠΟ.

Ο Υπουργός Εμπορίου της χούντας, Μπακόπουλος, ανακατεύτηκε σε σκάνδαλο με κρέατα, ενώ ο Γ, Καρύδας έγινε, χάρη στον αδελφό του συνταγματάρχη και υφυπουργού της χούντας, από πωλητής τσιγάρων πλοιοκτήτης!

Όλοι οι συνεργάτες του Μακαρέζου, του Ιωαννίδη, του Ανδρουτσόπουλου άρπαξαν οικόπεδα σε εξευτελιστικές τιμές, χτίσανε βίλλες και πολυκατοικίες, έγιναν μέτοχοι σε εταιρείες και μεγαλοκαταθέτες τραπεζών.

Τα δήθεν δημόσια έργα της χούντας έγιναν με απευθείας αναθέσεις  -όπου βασιλεύει η μίζα-και κόστισαν εκατομμύρια δραχμές, πάνω από την πραγματική τους αξία, στο δημόσιο. 

Σκάνδαλα όπως το «τάμα του έθνους» με το οποίο μπήκε χέρι στα ταμεία, για να χτιστεί ο «ναός του Σωτήρος» (Γεωργίου Παπαδόπουλου) έμειναν στην ιστορία. Χωρίς να μπει ούτε μια πέτρα, όπως ανακοίνωσαν οι υπεύθυνοι του Ταμείου του «Τάματος» στην εφημερίδα «Εστία» στις 19/1/1974, ξοδεύτηκαν –άγνωστο που- 496 εκατομμύρια δραχμές!

Περιλάλητη είναι επίσης η υπόθεση με το εμπόριο όπλων που διεύθυναν τα επιτελεία της χούντας με συνέπεια όταν κηρύχτηκε η επιστράτευση για να αποκρουστεί η εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο, να βρεθούν πέτρες, στα κιβώτια που θα έπρεπε να βρίσκονταν οπλισμός!

 Την περίοδο του… «οικονομικού θαύματος» της χούντας συνεχίστηκε η μαζική μετανάστευση των Ελλήνων. Σύμφωνα με στοιχεία της χούντας, την πενταετία 1968-1972 ακόμα 486.000 εργάτες έφυγαν από την Ελλάδα. Πάνω σε αυτό βασίστηκε η δικτατορία για να μιλά για μείωση της ανεργίας!

Ταυτόχρονα δυνάμωσε με γοργούς ρυθμούς η εγκατάλειψη της υπαίθρου, προφανώς γιατί ήταν πολύ «φιλοαγροτική» η πολιτική της δικτατορίας, ενώ η φορολογική αφαίμαξη των μισθωτών, των αγροτών και των ελεύθερων επαγγελματιών ανέβηκε στα ύψη. 

Η φιλοχουντική εφημερίδα «Ακρόπολις» έγραφε στις αρχές του 1972 πως «η φοροδοτική ικανότητα του λαού έχει φτάσει στο έσχατο όριο και δεν πρέπει να ληφθούν νέα μέτρα».

Ούτε λόγος να γίνει για εργασιακά δικαιώματα, ωράριο, συνθήκες εργασίας κλπ.! Αυτά ήταν «κομμουνιστικά κατάλοιπα» και γρήγορα ανατράπηκε προς το χειρότερο η ήδη βεβαρημένη και άθλια αντεργατική νομοθεσία.

Το οικονομικό… «θαύμα»!

Η δήλωση του εφοπλιστή Ανδρεάδη ότι η χούντα υποσχέθηκε ρητά μέσω του Παπαδόπουλου πως θα τους έδινε ό,τι κι αν της ζητήσουν, βρήκε εφαρμογή: στην απαλλαγή του μεγάλου εφοπλιστικού κεφαλαίου από κάθε φορολογία, προσφέροντας μάλιστα προκαταβολικά και φορολογική ασυλία, καθώς τους εξαίρεσε από κάθε δίωξη για φοροδιαφυγή. 

Το αποτέλεσμα ήταν οι πλουσιότεροι Έλληνες να συνεισφέρουν στα δημόσια οικονομικά όσο οι οικοδόμοι της Θεσσαλονίκης! (Στοιχεία «Οικονομικός Ταχυδρόμος 1/2/ 1973).

Την ίδια στιγμή το ελληνικό δημόσιο ανέλαβε το 80% του κόστους ναυπήγησης στην ποντοπόρα και επιβατηγό ναυτιλία, ενώ παραχώρησαν αθρόες πιστώσεις στους εφοπλιστές για την επέκταση των επιχειρήσεών τους. Η χούντα κρατικοποίησε το κόστος παραγωγής για τους εφοπλιστές και τους χάρισε… αφορολόγητα, τα κέρδη!

Μόνο ο Ανδρεάδης, πρόεδρος τότε των Ελλήνων εφοπλιστών, μέσα στη χούντα κατάφερε να αποκτήσει τον έλεγχο 5 τραπεζών, 12 ασφαλιστικών εταιρειών, ναυπηγείων, βαποριών, δεκάδων ξενοδοχειακών μονάδων και βιομηχανικών επιχειρήσεων.

Ο κύριος Σιώρης, υπουργός οικονομικών της χούντας σε δηλώσεις που θα σας φανούν πολύ πρόσφατες, έγιναν όμως το 1973, ισχυριζόταν πως το καθεστώς «έβγαλε τον επιχειρηματία από το εδώλιο του κατηγορουμένου, τον απάλλαξε από την κατακραυγή του πεζοδρομίου και του προσέφερε ό,τι μπορούσε!».

Με το νόμο 2687 του 1953 η τότε κυβέρνηση, ήταν τόσο πατριωτική που απάλλαξε τις ξένες πολυεθνικές από τις δασμολογικές επιβαρύνσεις και τους έδωσε την απεριόριστη ελευθερία να κάνουν ανέξοδα εξαγωγή των κερδών τους. Η χούντα όχι μόνο διατήρησε αυτούς τους νόμους αλλά τους κατοχύρωσε και συνταγματικά!

Πάρτι έστησαν οι επιχειρήσεις του Τομ Πάππας «ΕΣΣΟ» και «Στάνταρτ Όιλ», η Λίττον, η Γκουντγίαρ, η Μόμπιλ, η Τεξάκο, η γερμανική Φάρμπερι Χόεχστ, η Πεσινέ και άλλα μεγαθήρια. Οι σύγχρονοι υπερασπιστές της θα πουν, «μα έγιναν επενδύσεις»! Επενδύσεις που διεύρυναν το πεδίο για τα μονοπώλια των ΗΠΑ, της Γαλλίας, της Δυτικής Γερμανίας και της Αγγλίας, με χρήματα του ελληνικού λαού, ο οποίος έγινε ο καλύτερος πελάτης και συνδρομητής της αναζωογόνησης των κερδών των μονοπωλιακών ομίλων, με εγγυητή τη χούντα.

Τα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας και του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων αναφέρουν ότι στην πενταετία 1967-1971 τα καθαρά κέρδη των βιομηχάνων τετραπλασιάστηκαν, από 1,1 δις δραχμές σε 4,1 δις.

Οι εκατομμυριούχοι στη χώρα μας έγιναν 701 το 1970 από 241 που ήταν το 1965, σύμφωνα με στοιχεία του Υπουργείου Οικονομικών, και 1647 το 1973, ενώ «αποκτήσαμε» και 20 δισεκατομμυριούχους! 

Έτσι εξηγείται γιατί οι εφοπλιστές ανακήρυξαν τον δικτάτορα Παπαδόπουλο σε ισόβιο πρόεδρό τους το 1972! 

Ο προγραμματισμός των επενδύσεων εξυπηρετούσε τα παράσιτα που ζούσαν από την σχέση με το χουντικό καθεστώς. 

Την ίδια ώρα όμως δυνάμωσαν τα ελλείμματα στο ισοζύγιο εξωτερικού εμπορίου και στο ισοζύγιο εξωτερικών πληρωμών της χώρας, ενώ ενισχύθηκε ο εξωτερικός δανεισμός και η εισαγωγή ξένων κεφαλαίων. 

Το έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού τριπλασιάστηκε το 1973 στα 16 δις δραχμές, έναντι 3,5 δις το 1966 (οικονομικός ταχυδρόμος, 1974).

Απαλλοτριωμένο απ το: http://christostsantis.com/2014/04/21/%CF%84%CE%BF-%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%B8%CE%B1%CF%8D%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%87%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF%CE%B9/