Κούβα: εμβόλιο για τον καρκίνο του πνεύμονα

Στο Κέντρο Μοριακής Ανοσολογίας (CIM) της Κούβας, διατίθενται δωρεάν, το πρώτο εμβόλιο στούς ασθενείς με καρκίνο του πνεύμονα

Σύμφωνα με τους ειδικούς είναι μια νέα θεραπεία, μοναδική στον κόσμο, η οποία μπορεί να σταματήσει την εξέλιξη της νόσου, χωρίς να επηρεάζει την ποιότητα ζωής των ανθρώπων.

«Τα αποτελέσματα του εμβολίου δίνουν ένα ποσοστό επιβίωσης των ασθενών, ο όγκος δέν εξαλείφετα, αλλά σταματά νά αναπτύσεται, επιτρέποντας στους ασθενείς να ζουν περισσότερο και ιδιαίτερα με μια καλή ποιότητα ζωής, οι παρενέργειες είναι ελάχιστες», λέει η γιατρός Arlhee Diaz.

Τό εμβόλιο θά μπορούσε να διατεθεί καί σε άλλες χώρες αλλά λόγω του αποκλεισμού από τίς ΗΠΑ πρός το παρόν είναι ανέφικτο

Τό μόνο που μπορεί να επιτευχθεί είναι η εγγραφή σε μιά βάση δεδομένων ώστε να γίνει ανταλλαγή απόψεων γιά την θεραπεία της νόσου.

Οι Κουβανοί έχουν Δωρεάν πρόσβαση μέσω του εθνικού συστήματος υγείας της χώρας τους, ενώ οι αλλοδαποί πληρώνοντας ένα συμβολικό πόσο

Το Κέντρο Μοριακής Ανοσολογίας στην Κούβα εστιάζει τις εργασίες της για την έρευνα και την παραγωγή φαρμάκων κατά του καρκίνου, την κύρια αιτία θανάτου μεταξύ των Κουβανών. Οι έρευνες ξεκίνησαν το 1994 με την παραγωγή μονοκλωνικών αντισωμάτων.

Ορισμένοι περιορισμοί σχετικά με τον ιατρικό εξοπλισμό και την έρευνα παρουσιάστηκαν στον Πρόεδρο των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα, γιά τήν συνεργασία μεταξύ της Κούβας και των ΗΠΑ σε θέματα επιστημονικής έρευνας και βιοτεχνολογίας, θά πρέπει όμως το Κογκρέσο των ΗΠΑ να άρει τον 50ετή οικονομικό αποκλεισμό

από @Lefteria

Πηγή:Cuba aplica gratis la primera vacuna contra el cáncer de pulmón

και:  http://www.resumenlatinoamericano.org/2016/01/15/cuba-suministra-la-primera-vacuna-contra-el-cancer-de-pulmon-de-forma-gratuita/

ΣΤΗ "τριτοκοσμική" k Αποκλεισμένη ΚΟΥΒΑ Νέα Φάρμακα !!

Η Κούβα δοκιμάζει νέα προϊόντα κατά των σοβαρών ασθενειών

Κούβα Λατινική Αμερική, Ιανουάριος 2020:

Η τρέχουσα στρατηγική κλινικών δοκιμών έχει επιτρέψει την ενοποίηση αυτής της δραστηριότητας στο Εθνικό Σύστημα Δημόσιας Υγείας και σήμερα πραγματοποιούνται πάνω από εκατό έρευνες σε περισσότερες από 240 κλινικές περιοχές σε ολόκληρη τη χώρα.

Περισσότεροι από 1.500 ασθενείς έχουν επωφεληθεί από νέα προϊόντα της διάσημης βιοτεχνολογίας της Κούβας, κυρίως για τη θεραπεία του καρκίνου και των εγκεφαλικών επεισοδίων.

Με την απαραίτητη αυστηρότητα, η αξιολόγηση προϊόντων που στοχεύουν στο οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου, τη ρευματοειδή αρθρίτιδα, τη νόσο του Parkinson και του Alzheimer, μεταξύ άλλων ασθενειών, διεξάγεται επίσης στην Κούβα.

Περισσότεροι από 3 χιλιάδες επαγγελματίες συμμετέχουν στην εκτέλεση κλινικών ερευνών που ανταποκρίνονται στα βασικά προβλήματα υγείας στη χώρα, όπου παρέχεται δωρεάν ιατρική περίθαλψη σε ολόκληρο τον πληθυσμό.

Αλίευση - Παρουσίαση: Viva La Revolucion

για ΦΙΝΤΕΛ: στα καρακόλια τού «δεν υπάρχει εναλλακτική»:

Diego Maradona

26 Νοεμβρίου στις 4:36 μ.μ. · 

Murió mi amigo, mi confidente, el que me aconsejó, el que me llamaba a cualquier hora para hablar de política, de fútbol, de béisbol, el que me dijo que cuando se fuese Clinton el que venía era peor, que fue Bush. Como no se equivocó nunca, para mí Fidel es, fue y será eterno, el único, el más grande. Me duele el corazón porque el mundo pierde al más sabio de todos.

No cualquiera tumba una dictadura con 20 hombres desafíando al Imperio norteamericano.

No cualquiera elimina el analfabetismo en un año.

No cualquiera baja la mortalidad infantil de 42% a 4%.

No cualquiera forma más de 130 mil médicos, garantizando 1 médico por cada 130 personas, con el mayor indice de médicos per cápita del mundo.

No cualquiera crea la mayor Facultad de Médicina del Mundo, graduando1500 médicos extranjeros por año, con 25.000 médicos graduados de 84 naciones.

No cualquiera envía más de 30 mil médicos a colaborar en más de 68 paises del mundo sumando cerca de 600.000 misiones.

No cualquiera logra ser la única nación latinoamericana sin desnutrición infantil.

No cualquiera logra ser el único país latinoamericano sin problema de drogas.

No cualquiera logra 100% de escolarización.

No cualquiera puede circular en su pais sin ver un solo niño durmiendo en la calle.

No cualquiera logra ser el único país del mundo que cumple la sostenibilidad ecológica.

No cualquiera logra que su población tenga 79 años de esperanza de vida al nacer.

No cualquiera crea vacunas contra el Cáncer.

No cualquiera logra ser el único país que erradica la transmisión madre-hijo del VIH.

No cualquiera logra tener la mayor cantidad de medallas olímpicas de Latinoamérica.

No cualquiera sobrevive a más de 600 atentados contra su vida y a 11 presidentes norteamericanos intentando derrocarlo.

No cualquiera sobrevive a 50 años de bloqueo y guerra económica.

No cualquiera llega a los 90 años, con tanto protagonismo en la historia mundial.

Querido por millones. Incomprendido por otros cuantos. Lo que no puede hacer nadie, es ignorarlo.

Q.E.P.D. Fidel #Castro!

«Πέθανε ο φίλος μου, ο έμπιστός μου, αυτός που με συμβούλευε, που μου τηλεφωνούσε οποιαδήποτε στιγμή για να μιλήσουμε για πολιτική, ποδόσφαιρο, μπέιζμπολ, αυτός που μου είπε πως όταν θα έφευγε ο Κλίντον, αυτός που θα ερχόταν, θα ήταν χειρότερος, ήταν ο Μπους. Καθώς δεν έσφαλλε ποτέ, για μένα ο Φιντέλ είναι, ήταν και θα είναι αιώνιος, ο μοναδικός, ο πιο μεγάλος. Πονάει η καρδιά μου γιατί ο κόσμος χάνει τον πιο σοφό από όλους.
Δεν ανατρέπει ο καθένας μια δικτατορία με είκοσι άνδρες, προκαλώντας τη βορειοαμερικάνικη αυτοκρατορία.
Δεν εξαλείφει ο καθένας τον αναλφαβητισμό σε ένα χρόνο.
Δεν μειώνει ο καθένας την παιδική θνησιμότητα από το 42% στο 4%.
Δεν δημιουργεί οποιοσδήποτε πάνω από 130.000 γιατρούς, εξασφαλίζοντας ένα γιατρό για κάθε 130 άτομα, τον υψηλότερο δείκτη-ποσοστό γιατρού κατά κεφαλήν στον κόσμο.
Δεν δημιουργεί ο καθένας τη μεγαλύτερη Σχολή Ιατρικής στον κόσμο, δίνοντας κάθε χρόνο πτυχίο σε 1.500 γιατρούς από το εξωτερικό, με 25.000 γιατρούς απόφοιτους σε 84 χώρες.
Δεν στέλνει οποιοσδήποτε περισσότερο από 30.000 γιατρούς να εργαστούν σε περισσότερες από 68 χώρες του κόσμου, σχεδόν σε 600.000 αποστολές συνολικά.
Δεν καταφέρνει οποιοσδήποτε να είναι το μοναδικό έθνος της Λατινικής Αμερικής χωρίς παιδικό υποσιτισμό.
Δεν καταφέρνει οποιοσδήποτε να είναι η μόνη χώρα της Λατινικής Αμερικής χωρίς πρόβλημα ναρκωτικών.
Δεν καταφέρνει οποιοσδήποτε 100% σχολικής εκπαίδευσης.Δεν μπορεί ο καθένας να κυκλοφορεί στην πατρίδα του χωρίς να βλέπει ούτε ένα παιδί να κοιμάται στο δρόμο.
Δεν καταφέρνει οποιοσδήποτε να είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο που εκπληρώνει την οικολογική βιωσιμότητα.
Δεν καταφέρνει ο καθένας να έχει ο πληθυσμός του προσδόκιμο ζωής στα 79 χρόνια όταν γεννιέται.Δεν δημιουργεί ο καθένας εμβόλια κόντρα στον καρκίνο.
Δεν καταφέρνει οποιοσδήποτε να είναι η μοναδική χώρα που εξαλείφει τη μετάδοση του ιού του AIDS από τη μητέρα στο παιδί.
Δεν καταφέρνει οποιοσδήποτε να έχει τη μεγαλύτερη ποσότητα ολυμπιακών μεταλλίων στη Λατινική Αμερική.
Δεν επιβιώνει ο καθένας από 600 και πλέον απόπειρες δολοφονίας εναντίον του και 11 προέδρους των ΗΠΑ που προσπαθούσαν να τον ανατρέψουν.Δεν επιβιώνει ο καθένας από 50 χρόνια εμπάργκο και οικονομικού πολέμου.
Δεν φτάνει ο καθένας τα 90 χρόνια, με τόσο πρωταγωνιστικό ρόλο στην παγκόσμια ιστορία.
Αγαπητός σε εκατομμύρια, ακατανόητος για άλλους τόσους. Αυτό που δεν μπορεί κανείς να κάνει είναι να τον αγνοήσει.
Αναπαύσου εν ειρήνη Φιντέλ #Κάστρο!

************************************

Ο Φιντέλ, η Κούβα, η Επανάσταση, η Αξιοπρέπεια

 28/11/2016 

του Νίκου Μπογιόπουλου 

    Παρατήρηση 1^η: O Κάστρο, λέει, ήταν «αμφιλεγόμενος». Πολύ λογικό να τον θεωρούν τέτοιο εκείνοι που πριν κοιμηθούν, μετά την προσευχή τους στην τρόικα, στις αγορές, στο αγγλικό δίκαιο και στα υπερταμεία, ρίχνουν κι ένα «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ».     

    Παρατήρηση 2^η: Η τιμωρία για τους κλακαδόρους του «Τέλους της Ιστορίας» θα είναι πάντα η υπενθύμιση της απολογίας του Κάστρο μετά την πρώτη απόπειρα ανατροπής της χούντας του Μπατίστα. Εξι χρόνια πριν μπει θριαμβευτής στην Αβάνα, στον εισαγγελέα που ζητά την 30ετή του κάθειρξη και στους δικαστές που ζητούν την 15ετή του κάθειρξη, ο Κάστρο – αφού πρώτα τους έχει ξεφτιλίσει μέσα στο δικαστήριό τους - απαντά: «Καταδικάστε με, δεν έχει σημασία. Η ιστορία θα με δικαιώσει». Όσο για τα γιουσουφάκια του «δεν υπάρχει εναλλακτική», η δική τους τιμωρία θα είναι – όταν δεν αυτογελοιοποιούνται - να προσκυνούν και να στέκονται προσοχή στο ξόδι εκείνων που γράφουν την Ιστορία. Τέτοιος ήταν ο Κάστρο.

    Γιατί η ζωή και το όνομα του Κάστρο, πέραν της Κούβας και της Επανάστασης θα είναι για πάντα συνδεδεμένα και με τούτο: Με την αξιοπρέπεια.

    Αν κάποιοι το είχαν «ξεχάσει» φρόντισε να τους το υπενθυμίσει ο ίδιος με το περίφημο άρθρο του πέρσι στην «Γκράνμα», την επομένη της επίσκεψης του προέδρου των ΗΠΑ στο νησί.

    Είναι εκεί, υπό τον τίτλο«Αδελφέ Ομπάμα», που ο Κάστρο σχολιάζοντας και απαντώντας στις «σοροπιασμένες λέξεις» – όπως αναφέρει – του Μπάρακ Ομπάμα, καταλήγει: 

    «Ας μην έχει κανείς ψευδαισθήσεις ότι ο λαός αυτής της αξιοπρεπούς και ανιδιοτελούς χώρας θα απαρνηθεί τη δόξα, τα δικαιώματα ή τον πνευματικό πλούτο που έχει κερδίσει με την ανάπτυξη της εκπαίδευσης, της επιστήμης και του πολιτισμού. Επίσης, προειδοποιώ ότι με τις προσπάθειες και την ευφυΐα του λαού μας είμαστε ικανοί να παράγουμε την τροφή και τα υλικά αγαθά που χρειαζόμαστε. Δεν χρειαζόμαστε δώρα από την αυτοκρατορία. Οι προσπάθειές μας θα είναι μέσα στα νόμιμα πλαίσια και ειρηνικές, γιατί η αφοσίωσή μας βρίσκεται στην ειρήνη και την αδελφοσύνη ανάμεσα σε όλα τα ανθρώπινα όντα που ζουν πάνω σε αυτόν τον πλανήτη».

   Όλες οι συγκρίσεις με τα όσα συνέβησαν πριν δέκα μέρες στην Ελλάδα του Τσίπρα κατά την επίσκεψη Ομπάμα, δεκτές…

    Ο Φιντέλ είναι ταυτισμένος με το μεγαλείο της Επανάστασης.

    ΉτανΠρωτοχρονιά του 1959 όταν οι δυνάμεις των επαναστατών μπαίνουν θριαμβευτικά στην Αβάνα με επικεφαλής τον Τσε Γκεβάρα.

    Λίγες μέρες αργότερα, στις 8 του μήνα, φτάνει στην Αβάνα και ο Φιντέλ Κάστρο. Ο Κάστρο δηλώνει:

«Ζούμε μια αποφασιστική στιγμή της ιστορίας μας. Η τυραννία έπεσε. Απέραντη είναι η λαϊκή χαρά. Έχουμε όμως ακόμα πολλά να κάνουμε. Δεν έχουμε την αυταπάτη να πιστεύουμε ότι από δω και μπρος όλα θα είναι εύκολα. Ισως στο μέλλον όλα θα ‘ναι ακόμα πιο δύσκολα»…

    Τα λόγια του Κάστρο αποδεικνύονται προφητικά όταν δυο χρόνια αργότερα, τον Απρίλη του 1961, εκδηλώνεται η ανοιχτή επέμβαση των ΗΠΑ εναντίον της Κούβας στον Κόλπο των Χοίρων.

    Οι Κουβανοί τσακίζουν τους εισβολείς και υπό τις επευφημίες μιας τεράστιας διαδήλωσης ο Κάστρο ανακοινώνει την εθνικοποίηση όλων των Αμερικάνικων πολυεθνικών, ανακηρύσσει τον σοσιαλιστικό χαρακτήρα της Επανάστασης και τονίζει:

«Πόσο βοήθησαν αυτά τα γεγονότα το λαό μας να διδαχθεί! Αυτά τα μαθήματα είναι πολύτιμα, είναι οδυνηρά, είναι αιματηρά, αλλά πόσα ο λαός δεν απεκόμισε ως γνώση. Οι ιμπεριαλιστές – ήταν τα λόγια του Κάστρο – δεν μπορούν να μας συγχωρέσουν που είμαστε εδώ κάτω από τη μύτη τους ή να βλέπουν να οικοδομούμε την επανάστασή μας, μία σοσιαλιστική επανάσταση, ακριβώς στο υπογάστριο των Ηνωμένων Πολιτειών»…

   Το εμπάργκο

    Μετά το φιάσκο των ΗΠΑ στον Κόλπο των Χοίρων, ο εμπνευστής της εισβολής Αμερικανός Πρόεδρος Κένεντι θέτει σε πλήρη εφαρμογή (Φεβρουάριος 1962) το εγκληματικό οικονομικό, εμπορικό και χρηματοπιστωτικό εμπάργκο των ΗΠΑ εναντίον της Κούβας. Το εμπάργκο μέχρι το 2013  υπολογιζόταν ότι οι ζημιές που έχει προκαλέσει στην κουβανέζικη οικονομία ξεπερνούν το 1 τρισεκατομμύριο δολάρια.

    Το εμπάργκο διαρκεί πάνω από 50 χρόνια με ένα και μόνο στόχο: Την καταστροφή του πολιτικού, οικονομικού και κοινωνικού συστήματος που έχει επιλέξει ο κουβανικός λαός ασκώντας το δικαίωμά του για αυτοδιάθεση και κυριαρχία.

    Ο χαρακτήρας του εμπάργκο είναι δολοφονικός. Φτάνει μέχρι την απαγόρευση εισαγωγής στην Κούβα ιατρικών αναλώσιμων και υλικών, φαρμάκων που χρησιμοποιούνται σε καρδιολογικές παθήσεις, σε ειδική διατροφή με θρεπτικές ουσίες για τα πρόωρα νεογέννητα βρέφη, σε σκευάσματα για τη θεραπεία παιδιών που έχουν υποστεί σοβαρά εγκαύματα, σε φάρμακα για το Αλτσχάιμερ, σε τρόφιμα, σε υλικοτεχική υποδομή για την Παιδεία και φυσικά εξαπλώθηκε σε όλους τομείς της οικονομίας, από την κατασκευαστική βιομηχανία και το εμπόριο μέχρι τις διεθνείς χρηματοοικονομικές συναλλαγές της Κούβας.

    Ο ιμπεριαλιστικός χαρακτήρας του εμπάργκο είναι πρόδηλος. Οι ΗΠΑ – και επί προεδρίας Ομπάμα – συνέχιζαν να εφαρμόζουν τους «νόμους Τοριτσέλι και Χελμς Μπάρτον» μέσω των οποίων η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει αναλάβει παράνομα το δικαίωμα να νομοθετεί εξ ονόματος άλλων χωρών σε ό,τι αφορά τις σχέσεις τους με την Κούβα! Στο πλαίσιο αυτών των νόμων οποιοδήποτε εμπορικό πλοίο από οποιαδήποτε χώρα αράξει σε κουβανικό λιμάνι, οποιαδήποτε εταιρεία ή τράπεζα άλλης χώρας έρθει σε συναλλαγή με την Κούβα, υφίσταται τον αποκλεισμό ή την επιβολή προστίμων από τις ΗΠΑ!

    Πώς, όμως, λειτούργησε αυτή η πολιτική στη συνείδηση του ίδιου του Αμερικάνικου λαού; Σύμφωνα με δημοσκόπηση που διεξήχθη το Φλεβάρη του 2012 από την «Angus Reid Public Opinion» το 62% των Αμερικανών τάσσονταν υπέρ της ανασύστασης διπλωματικών σχέσεων με την Κούβα, το 57% τάσσετο υπέρ της άρσης των ταξιδιωτικών περιορισμών και το 51% αντιτίθετο στον αποκλεισμό.

    Πώς λειτούργησε αυτό το εμπάργκο στη συνείδηση όλων των λαών του κόσμου; Στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, για 20 και πλέον φορές έχει υπερψηφιστεί το σχέδιο ψηφίσματος της Κούβας για την άρση του αμερικανικού αποκλεισμού του νησιού. Συνολικά 191 χώρες ψηφίζουν συνεχώς υπέρ της πρότασης της Κούβας, και δυο – τρεις εναντίον: Οι ΗΠΑ, το Ισραήλ και τα Νησιά Μάρσαλ. Φέτος ήταν η πρώτη φορά που ΗΠΑ και Ισραήλ δεν καταψήφισαν, αλλά… απείχαν.

    Η διαρκής επίθεση κατά της Κούβας δεν ήταν μόνο οικονομική. Τα σαμποτάζ, οι προβοκάτσιες και οι «κρυφές» επεμβάσεις εναντίον της Κούβας όλα αυτά τα χρόνια έχουν επιφέρει το θάνατο σε πάνω από 3.000 Κουβανούς.

    Το χρήμα για αντικουβανική προπαγάνδα ρέει άφθονο: Μόνο τη δεκαετία 1997 – 2007 οι ΗΠΑ διέθεσαν στον ραδιοτηλεοπτικό τους πόλεμο ενάντια στην Κούβα πάνω από 257 εκατομμύρια δολάρια.

    Όσο για τις προσπάθειες όλα αυτά τα χρόνια εξόντωσης του Φιντέλ Κάστρο (υπολογίζονται σε πάνω από 630 οι απόπειρες δολοφονίας του!) κατάντησαν ανέκδοτο, σε σημείο που ο ίδιος ο Φιντέλ πριν μερικά χρόνια δήλωσε: Οι Αμερικάνοι με έχουν «σκοτώσει» τόσες φορές που όταν κάποια στιγμή πεθάνω δεν θα το πιστεύουν ούτε οι ίδιοι! Βλέποντας κανείς την πρώτη αντίδραση του Τραμπ αντιλαμβάνεται ότι αποδείχτηκε προφητικός – και σ΄αυτό.

    «Υπάρχει εναλλακτική;»

    Αναφερθήκαμε προηγουμένως στα καρακόλια του «δεν υπάρχει εναλλακτική». Κάποιοι από αυτούς έσπευσαν να «θρηνήσουν» κιόλας για τον θάνατο του Κάστρο, παριστάνοντας τους… ομοιδεάτες του. Δεν πρόκειται να λερώσουμε ένα άρθρο για τον Κάστρο κάνοντας την οποιαδήποτε αναφορά στο όνομά τους.     

    Ας δούμε, όμως, συμπυκνωμένα, τι σημαίνει «άλλος δρόμος» και από πού απορρέουν τα αίτια της έχθρας των Αμερικανών ενάντια στην Κούβα; Τα περιγράφει ο Κάστρο στην εισήγησή του στο 1ο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος Κούβας:

•     «Ένα από τα πρώτα μέτρα της Επανάστασης υπήρξε η παραδειγματική τιμωρία των βασικών ενόχων για τα εγκλήματα που έγιναν από τη δικτατορία του Μπατίστα».
•     «Δημεύτηκαν χωρίς καθυστέρηση όλα τα παράνομα αποκτημένα υλικά αγαθά που βρίσκονταν στα χέρια των αξιωματούχων του αιματοβαμμένου καθεστώτος».
•     «Ο παλιός στρατός που είχε καταπιέσει σκληρά το λαό, διαλύθηκε και οι αρμοδιότητες που αντιστοιχούν στις ένοπλες δυνάμεις, μεταβιβάστηκαν στον ένδοξο Επαναστατικό Στρατό, που, όπως έλεγε ο Καμίλιο Σιενφουέγκος: «Ηταν ο λαός, ντυμένος τ’ αμπέχονο»».
•     «Η δημόσια διοίκηση ξεκαθαρίστηκε από τα στοιχεία που είχαν συνεργαστεί με την τυραννία».
•     «Η διεφθαρμένη και πουλημένη ηγεσία των συνδικάτων απομακρύνθηκε και τα δικαιώματα των εργαζομένων αποκαταστάθηκαν».
•     «Οι εργάτες που είχαν απολυθεί από τις επιχειρήσεις στην περίοδο της δικτατορίας γύρισαν στις εργασίες τους. Σταμάτησε αμέσως το διώξιμο αγροτών από τη γη».
•     «Στις 3 Μάρτη 1959 η Κουβανική Εταιρεία Τηλεφώνων – αμερικάνικο μονοπώλιο – που είχε αναμειχθεί στις βρώμικες υποθέσεις της τυραννίας σε βάρος των συμφερόντων του λαού, μπήκε κάτω από κρατικό έλεγχο».
•     «Στις 6 Μάρτη ψηφίστηκε νόμος που μείωσε κατά 50% τα υψηλά ενοίκια που πλήρωνε ο λαός, μέτρο που ξεσήκωσε μεγάλο ενθουσιασμό στον πληθυσμό των πόλεων και δημιούργησε πραγματική αναταραχή στους αστικούς κύκλους».
•     «Στις 21 Απρίλη όλες οι πλαζ της χώρας κηρύχτηκαν ελεύθερες για τη χρήση του λαού και καταργήθηκαν έτσι τα προνόμια και οι μισητές διακρίσεις που είχε επιβάλει η αστική τάξη σε πολλούς από αυτούς τους τόπους αναψυχής».
•     «Στις 17 Μάη ψηφίστηκε η πρώτη Αγροτική Μεταρρύθμιση. Αυτό το αποφασιστικό, αναγκαίο και δίκαιο μέτρο, μας έβαλε άμεσα αντιμέτωπους όχι μόνο με την ντόπια ολιγαρχία, αλλά και με τον ιμπεριαλισμό, γιατί πολλές αμερικάνικες επιχειρήσεις είχαν στην ιδιοκτησία τους πελώριες εκτάσεις με τα πιο γόνιμα εδάφη της χώρας, κυρίως φυτεμένες με ζαχαροκάλαμο».
•     «Στις 20 Αυγούστου 1959 μειώθηκε η τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος και μπήκε έτσι τέρμα στην ασυδοσία ενός αλλού τεράστιου αμερικανικού μονοπωλίου».
•     «… η επανάσταση από τις πρώτες κιόλας μέρες καταπιάστηκε με τη φοβερή μάστιγα της ανεργίας κι έδωσε ιδιαίτερη προσοχή στον αγώνα για βελτίωση των αθλίων συνθηκών που επικρατούσαν, στην Παιδεία και στη λαϊκή Υγεία. Χιλιάδες δάσκαλοι στάλθηκαν στην ύπαιθρο, ενώ στις πιο απόμακρες γωνιές της χώρας μας άρχισαν να χτίζονται πολυάριθμα νοσοκομεία».
•     «Σε σύντομο χρονικό διάστημα άρχισε με επιτυχία το έργο της εξάλειψης των τενεκεδοσυνοικιών που τόσο πλατιά διάδοση έχουν στις μεγάλες πόλεις της Λατινικής Αμερικής».
•     «…οι ΗΠΑ σταμάτησαν τις εμπορικές τους πιστώσεις. Αυτό είχε σημαντική αρνητική επίδραση στις απαραίτητες για τη χώρα εισαγωγές. Έτσι, η Επανάσταση αναγκάστηκε να πάρει αυστηρά μέτρα οικονομίας. Αυτό όμως δεν το έκανε σε βάρος των φτωχών στρωμάτων του πληθυσμού, όπως γίνεται στον καπιταλιστικό κόσμο. Σταμάτησαν οι εισαγωγές των περιττών ειδών και καθιερώθηκε ισότιμη κατανομή των βασικών προϊόντων. Αυτό ήταν ένα από τα πιο δίκαια, ριζικά και αναγκαία μέτρα που πήρε η Επανάσταση, η οποία είχε μπροστά της έναν απελπισμένο αγώνα επιβίωσης». (Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», 1976).

Η Κούβα τα κατάφερε! 

    Οι ΗΠΑ, είναι ευεξήγητο, είχαν κάθε λόγω να εξαπολύσουν αυτόν τον – με όλα τα μέσα – υπερπεντηκονταετή τους πόλεμο εναντίον της Κούβας.

    Πριν την Επανάσταση η Κούβα ήταν η «παιδική χαρά» των ΗΠΑ.

    Ήταν ο χώρος στον οποίο έκαναν τα πάρτι τους από τις φαμίλιες της Μαφίας υπό τον Λάκι Λουτσιάνο μέχρι τις αμερικάνικες πολυεθνικές. Από την ITT και την United Fruit που ήλεγχε 110.000 στρέμματα στο νησί μέχρι την Francisco Sugar Company που ανήκε στο διευθυντή της CIA Αλεν Ντάλες και την Bethlehem Steel Corporation που εξουσίαζε το 80% του εξαγόμενου ορυκτού πλούτου της χώρας (πλήθος στοιχείων για τον ρόλο των ΗΠΑ στην Κούβα περιέχονται στο βιβλίο του Κώστα Λουλουδάκη, «Ασπρα Μαντήλια στην Plaza de Mayo», εκδόσεις ΚΨΜ).

    Αλλά η Κούβα τα κατάφερε. Και στάθηκε στα πόδια παρά την τεράστια δοκιμασία που υπέστη μετά τις εξελίξεις του 1990 με την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης.       

    Σήμερα, σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, η Κούβα έχει 

«ένα από τα πιο αποτελεσματικά εκπαιδευτικά συστήματα στον κόσμο, όπως αυτά της Φινλανδίας, της Σιγκαπούρης, της Σαγκάης, της Δημοκρατίας της Κορέας, της Ελβετίας, της Ολλανδίας και του Καναδά».

    Η Κούβα διαθέτει ένα από τα πιο ολοκληρωμένα συστήματα Παιδείας, Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας στον κόσμο. Πέρσι ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας κήρυξε επίσημα την Κούβα την πρώτη χώρα στον κόσμο που εξάλειψε την μετάδοση του ιού HIV του AIDS και της σύφιλης από τη μητέρα στο παιδί. Σύμφωνα με τον ΠΟΥ σχεδόν 1,4 εκατομμύριο γυναίκες που έχουν προσβληθεί από τον HIV κυοφορούν κάθε χρόνο παγκοσμίως. 

    «Η εξάλειψη της μετάδοσης ενός ιού είναι ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα στο θέμα της δημόσιας υγείας», δήλωσε η Μάργκαρετ Τσαν, γενική διευθύντρια του ΠΟΥ.
    Η επιτυχία αυτή της Κούβας «δείχνει ότι μια οικουμενική πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική κάλυψη είναι δυνατή και πράγματι είναι το κλειδί της επιτυχίας ακόμη και για την καταπολέμηση τόσο τεράστιων προκλήσεων όπως το AIDS» - δήλωση της δρ Καρίσα Ετιέν, διευθύντρια του Παναμερικανικού Οργανισμού Υγείας.

Η Παγκόσμια Τράπεζα, αναφέρει:

 «Η Κούβα είναι διεθνώς αναγνωρισμένη για τα επιτεύγματά της στους τομείς της εκπαίδευσης και της υγείας (…) Από την Κουβανική Επανάσταση το 1959 και μέχρι σήμερα, η χώρα έχει δημιουργήσει ένα σύστημα κοινωνικής πρόνοιας που εγγυάται την δωρεάν πρόσβαση όλων των πολιτών της στην εκπαίδευση και στην υγειονομική περίθαλψη (…). Άλλο επίτευγμα του νησιού είναι η εξάλειψη ορισμένων ασθενειών, η προσφορά ασφαλούς νερού και διάφορα άλλα βασικά για τη δημόσια υγεία. Η Κούβα έχει έναν από τους χαμηλότερους δείκτες σε ποσοστά βρεφικής θνησιμότητας στην περιοχή και έναν από τους μεγαλύτερους σε προσδόκιμο ζωής» («Καθημερινή», 16/11/2014).

Πριν από την Επανάσταση

    Πριν από την Επανάσταση στην Κούβα, στο καπιταλιστικό κράτος υπό την φασιστική δεσποτεία του δικτάτορα Μπατίστα, η εικόνα ήταν η εξής:         

• Πληθυσμός:  6,5 εκατομμύρια. Προσδόκιμο ζωής 54 χρόνια. Παιδική θνησιμότητα στο 66  τοις χιλίοις, δηλαδή 66 παιδιά στα χίλια μέχρι δώδεκα ετών.
• Οικονομία: Το 100/% της γης ανήκε σε φεουδάρχες. Το 90/% της παραγωγής ζαχαροκάλαμου στην εταιρεία «Μπακάρντι». Το 90% της παραγωγής,φρούτων και λαχανικών στην «Γιουνάιτεντ Φρούιτ Κόμπανι».
• Το πετρέλαιο, η ενέργεια, το ηλεκτρικό και το χρωμονικέλιο στις «ΕΣΣΟ», «ΙΤΤ», «ΕΛΚΕΥ» και Αμερικάνικες εταιρείες.
• Τα αεροδρόμια, τα λιμάνια, τα μέσα μεταφοράς και οι τράπεζες επίσης ανήκαν σε αμερικάνικες εταιρείες.

• Οι άνεργοι πάνω από 1 εκατομμύριο, οι άστεγοι ή οι στεγασμένοι σε απάνθρωπες συνθήκες χωρίς νερό, ρεύμα και αποχέτευση ήταν το 70% του πληθυσμού, τόσο στις πόλεις όσο  και στην ύπαιθρο. Η χώρα ήταν μια τεράστια τενεκεδούπολη.
• Οι ασθένειες, όπως φυματίωση, δάγκειος πυρετός, μηνιγγίτιδα, πολιομυελίτιδα, θέριζαν κυρίως τις μικρές ηλικίες. Πρόσβαση στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη δεν υπήρχε παρά μόνο σε αυτούς  που μπορούσαν να πληρώσουν.
• Ένας μόνο εργάτης στους 10 μπορούσε να αγοράσει γάλα, μόνο το 4% μπορούσε να αγοράσει κρέας, τα 3/5 όσων εργάζονταν αμείβονταν με μισθούς 4 φορές κάτω από το κόστος διαβίωσης.

    Την εικόνα στην προεπαναστατική Κούβα είχε περιγράψει ο Φιντέλ Κάστρο στην περίφημη απολογία του στην οποία αναφερθήκαμε ήδη μετά την αποτυχημένη επίθεση των επαναστατών το 1953 στο στρατόπεδο Μονκάδα:

«Αδιανόητο είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι που πεινάνε ενώ υπάρχει γη να σπείρουν. Αδιανόητο είναι ότι υπάρχουν παιδιά που πεθαίνουν χωρίς ιατρική περίθαλψη. Αδιανόητο είναι ότι το 30% των αγροτών μας δεν ξέρουν να βάλουν ούτε την υπογραφή τους και το 99% δεν ξέρουν την ιστορία της Κούβας. Αδιανόητο είναι ότι οι οικογένειες στην ύπαιθρο ζουν σε χειρότερες συνθήκες από ότι οι Ινδιάνοι που συνάντησε ο Κολόμβος (…). Το 90% των παιδιών στην ύπαιθρο υποφέρει από παράσιτα της γης που εισχωρούν από τα νύχια των ποδιών τους γιατί περιπατάνε ξυπόλυτα».

   Η Επανάσταση

    Μετά την Επανάσταση η καπιταλιστική και φεουδαρχική ιδιοκτησία οργανώθηκε σε συνεταιρισμούς σοσιαλιστικής βάσης. Οργανώθηκε ένας τεράστιος έρανος σε όλη τη χώρα όπου συνεισέφεραν όσοι είχαν, για την εξαφάνιση των παραγκουπόλεων και το κτίσιμο νέων σύγχρονων για την εποχή πολυκατοικιών για να μην μείνει κανείς άστεγος. Έτσι εξάλειψαν μια για πάντα τις παράγκες από την  χώρα.

    Το ίδιο διάστημα επιτεύχθηκε ο στόχος για την εξάλειψη του αναλφαβητισμού. Μέσα σε αντίξοες συνθήκες οι νέοι σπουδαστές, φοιτητές και δάσκαλοι δίδαξαν γραφή και ανάγνωση σε πάνω από 2.000.000 αναλφάβητους.

    Παρότι οι εξελίξεις του ’90 επέφεραν μια δεκαετία μεγάλων θυσιών για τον λαό της, σήμερα η Κούβα, σε σύγκριση με την προ Επανάστασης περίοδο έχει καταφέρει:

• Να διπλασιάσει τον πληθυσμό της. Το προσδόκιμο ζωής έχει ανέλθει στα 78 χρόνια. Η παιδική θνησιμότητα έχε κατρακυλήσει στο 4,3 τοις χιλίοις, κάτω ακόμη και από τα όρια της ΕΕ.
• Το 90% των αναγκών τους σε φάρμακα και εμβόλια οι Κουβανοί τα παράγουν οι ίδιοι. Παιδικές ασθένειες και ασθένειες που στοιχειώνουν ακόμη τον Τρίτο Κόσμο, έχουν εξαφανιστεί.
• Το αγαθό της υγείας με υπερσύγχρονες υποδομές και  διαγνωστικά μηχανήματα προσφέρεται εντελώς δωρεάν στους Κουβανούς πολίτες. Η Κούβα είναι στις πρώτες θέσεις στον κόσμο στην αντιμετώπιση του καρκίνου, της καρδιολογίας, των μεταμοσχεύσεων οργάνων και της νεφρολογίας.
• Η Παιδεία είναι  έτσι οργανωμένη σε όλες τις βαθμίδες όπου ο γονιός δεν σπαταλάει ούτε ένα σεντς για την μόρφωση των παιδιών του. Η κατώτερη και η μέση βαθμίδα είναι ολοήμερη στην Κούβα, στο σχολείο τα παιδιά θα πάρουν το πρωί το γάλα που πρέπει, το δεκατιανό τους και το μεσημεριανό τους. Στο ολοήμερο σχολείο θα ασχοληθούν με τον αθλητισμό, την μουσική τον χορό, τις ξένες γλώσσες. Η μεταφορά τους γίνεται δωρεάν με τα σχολικά λεωφορεία. Η Κούβα είναι η χώρα της Λατινικής Αμερικής και Καραϊβικής με τον υψηλότερο δείκτη στην Ανάπτυξη της Εκπαίδευσης (IDE).
• Σύμφωνα με την παγκόσμια έκθεση της UNESCO «Εκπαίδευση για όλους», ο δείκτης της Κούβας ήταν 0,983, ανώτερος ακόμα και από τον αντίστοιχο των ΗΠΑ. Η έκθεση της Unesco αναγνώρισε το 2011 ότι η Κούβα κατέχει το πιο υψηλό μορφωτικό επίπεδο της Καραϊβικής και την κατατάσσει 14η στον κόσμο.

«Πατρίδα ή θάνατος»!

    Η σοσιαλιστική Κούβα, στα 57 χρόνια της ύπαρξής της, χωρίς ποτέ να κάνει έκπτωση στο διεθνιστικό της χρέος, πορεύτηκε και κέρδισε τη ζωή κάτω από το σύνθημα «Πατρίδα ή θάνατος» («Patria o muerte»).

    Έδωσε κάτω από ανείπωτες συνθήκες τη μάχη για το συνολικό όφελος και τη βελτίωση των συνθηκών ζωής σε όλους τους τομείς και για κάθε Κουβανό πολίτη. Και την κέρδισε!

    Στα εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους στον κόσμο που δεν ξέρουν γράμματα, στα εκατομμύρια παιδιά στον κόσμο που δεν έχουν εκπαίδευση ή υφίστανται την παιδική εργασιακή εκμετάλλευση, στα εκατομμύρια ανθρώπους που δεν έχουν πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας, στα εκατομμύρια ανθρώπους στον κόσμο που δεν έχουν πρόσβαση σε νερό και υποδομές υγιεινής, στα εκατοντάδες εκατομμύρια άνεργων και ανασφάλιστων στο κόσμο, κανείς δεν ζει στην Κούβα. 

Τα θύματα φυλετικού ή θρησκευτικού ρατσισμού στην Κούβα είναι μηδέν.

    Πέρσι, μετά την ιστορικής σημασίας ανακοίνωση για την αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων των ΗΠΑ με την Κούβα, όπως και μετά την επίσκεψη του Ομπάμα στο νησί, είχαμε σημειώσει ότι το «πως» θα εξελιχθούν τα πράγματα, είναι κάτι που θα το δούμε.

    Όμως, ένα είναι σίγουρο, ένα είναι το μήνυμα του κουβανικού λαού προς όλο τον κόσμο και το επαναλαμβάνουμε:

    Η Κούβα έφτασε ως εδώ όρθια! Στάθηκε στα πόδια της χωρίς να προσκυνήσει! Χωρίς να γονατίσει! Χωρίς να υποταχθεί! Χωρίς να ταπεινωθεί! Με το λαό της (τον εξοπλισμένο λαό της) να μην εγκαταλείπει ούτε μια στιγμή, ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες, την αξιοπρέπεια και το δικαίωμά του να αποφασίζει αυτός για τη ζωή του και για τη χώρα του!

    Σύμβολο του πατριωτισμού, του διεθνισμού και της αξιοπρέπειας που πάει χέρι – χέρι με το όραμα της κομμουνιστικής απελευθέρωσης στην αέναη προσπάθεια του ανθρώπου να περπατάει όρθιος, ήταν, είναι και θα είναι ο αθάνατος Φιντέλ Κάστρο.

**************************

απ΄το 902.gr 

Ο Φιντέλ Κάστρο είχε γεννηθεί στο Μπιράν της Κούβας στις 13 Αυγούστου 1926 και είχε σπουδάσει νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αβάνας. Από φοιτητής συμμετείχε στο επαναστατικό κίνημα ενάντια στη δικτατορία του Μπατίστα στην Κούβα που είχε την ανοιχτή στήριξη και των ΗΠΑ. 

Στις 26 Ιούλη του 1953, επικεφαλής ομάδας επαναστατών επιτέθηκε στους στρατώνες της Μονκάδα, με σκοπό να ξεσηκώσει το λαό του νησιού ενάντια στη δικτατορία. Η απόπειρα αποτυγχάνει και ο ίδιος μαζί με συντρόφους του συλλαμβάνεται, όμως η 26η του Ιούλη σηματοδοτεί την απαρχή της μεγάλης λαϊκής εξέγερσης κατά του δικτατορικού καθεστώτος του Φουλχένσιο Μπατίστα. 

Μπροστά στους κατηγόρους του, στις 6 Οκτώβρη του 1953, στο δικαστήριο του Σαντιάγκο της Κούβας, ο Φιντέλ Κάστρο λέει: «Όσο για μένα, ξέρω πως η φυλακή θα 'ναι σκληρή όσο δεν ήτανε ποτέ για κανένα, πως θα βρω μπροστά μου απειλές, παγίδες και άτιμες βιαιότητες. Μα δεν τις φοβούμαι, όπως δεν τρέμω τη μανία του άθλιου τυράννου που πήρε τη ζωή εβδομήντα αδελφών μου. Καταδικάστε με, δεν πειράζει, η Ιστορία θα με δικαιώσει».

Το δικαστήριο τον καταδίκασε σε 15 χρόνια φυλάκιση στο σωφρονιστήριο του Λος Πίνος που σήμερα ονομάζεται Ίσλα δε Χουβεντούδα.

Το 1955, στις 15 του Μάη, ο Κάστρο αποφυλακίστηκε και στις αρχές Ιούλη αναχώρησε για το Μεξικό, όπου οργάνωσε και εκπαίδευσε στρατιωτικά μια ομάδα επαναστατών, από τις τάξεις της οποίας βγήκαν όλοι οι μεγάλοι ηγέτες της κουβανέζικης επανάστασης, όπως ο Καμίλο Σιενφουέγος, ο Χουάν Αλμέιδα και φυσικά o Ερνέστο Τσε Γκεβάρα. 

Οι επαναστάτες ξεκίνησαν το αντάρτικο στα βουνά της Σιέρα Μαέστρα και ο επαναστατικός στρατός που συγκροτήθηκε «ακούμπησε» στη συστηματική πολιτικοστρατιωτική προετοιμασία που είχε ξεκινήσει το κίνημα της 26ης Ιούλη με επικεφαλής τον Φ. Παις, το Λαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα Κούβας όπως είχε ονομαστεί το ΚΚ Κούβας και το Επαναστατικό Διευθυντήριο που απαρτιζόταν από επαναστάτες φοιτητές. 

Βασίστηκε στη δράση των οργανωμένων δυνάμεων στις πόλεις, στην παράνομη δουλειά που ανέπτυσσαν οι κομμουνιστές στους χώρους δουλειάς, στην αγροτιά και τη νεολαία. 

Αυτή η προετοιμασία της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων συνέβαλε καθοριστικά στην επιτυχή έκβαση της επαναστατικής πάλης.

Αυτές ήταν και οι κύριες δυνάμεις που προχώρησαν στην ενοποίηση τους στις Ενωμένες Επαναστατικές Δυνάμεις που οδήγησαν στην επανασύσταση του ΚΚ Κούβας το 1965. 

Την 1η Γενάρη του 1959 ο λαϊκός αντάρτικος στρατός της Κούβας μπαίνει θριαμβευτικά στην Αβάνα, μετά από ένα μακρόχρονο αγώνα του λαού της Κούβας ενάντια στη δικτατορία του Φλουχένσιο Μπατίστα που στήριζε ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός. Η κουβανική επανάσταση απέδειξε ότι ο ιμπεριαλισμός δεν είναι ανίκητος και βρήκε αμέσως την αμέριστη στήριξη της Σοβιετικής Ένωσης και των τότε σοσιαλιστικών χωρών.

Δυο χρόνια και 4 μήνες μετά την Επανάσταση, ο κουβανικός λαός, με την καθοδήγηση της ηγεσίας του και του ίδιου του Κάστρο, αναχαιτίζει στον Κόλπο των Χοίρων στην παραλία Χιρόν, την εισβολή και απόβαση 1.400 μισθοφόρων που έστειλε η αμερικανική κυβέρνηση.

Στη μεγάλη διαδήλωση της 16ης του Απρίλη του 1961, στις κηδείες των σκοτωμένων από τις αεροπορικές επιδρομές (λίγο πριν την απόβαση των μισθοφόρων της CIA), ο Φιντέλ Κάστρο, ανακηρύσσει για πρώτη φορά το σοσιαλιστικό χαρακτήρα της Επανάστασης. Για δεκαετίες, ο Φιντέλ Κάστρο, από τη θέση του προέδρου της Κούβας και ως επικεφαλής του ΚΚ Κούβας καθοδήγησε την πάλη του λαού της χώρας για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού, στις δύσκολες συνθήκες της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας και περικύκλωσης και ιδιαίτερα μετά τις αντεπαναστατικές ανατροπές στη Σοβιετική Ένωση και τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες στο 1989-1991.

1 / 9

ΔΕΣ ΑΚΟΜΑ

• 

  ΠΑΜΕ

  «Αντίο Φιντέλ. Μέχρι τη νίκη για πάντα!»

  12:18
• 

  Τυφλώνει...

  11:51
• 

  ΚΟΥΒΑ

  Οι Κουβανοί αποχαιρετούν από σήμερα τον ηγέτη τους Φιντέλ Κάστρο

  10:45

"Έτσι θα νικήσω τον Καρκίνο" Η εξομολόγηση μιας πάσχουσας σ.:

,,Κι εκεί άρχισε ένα θαύμα , που μου έδωσε ώθηση , δύναμη, χαρά, αισιοδοξία, κουράγιο, ελπίδα κι αλήθεια σας λέω, ακόμη κι αν κάνουν λάθος και φύγω αύριο το πρωί από αυτό τον κόσμο, θα φύγω γεμάτη, ευτυχισμένη και ήρεμη. 

Γιατί πήρα και πολλά καλά από αυτό το πρόβλημα υγείας, και πήρα πολλά μαζεμένα.

Δικαιώσατε, άλλος περισσότερο άλλος λιγότερο, ότι έχω δίκιο σε αυτό που πιστεύω και πολεμάω από τότε που άρχισα να ωριμάζω σαν άνθρωπος,,

Συγνώμη που δεν κατάφερα να το ανεβάσω χθες αυτό, αλλά έκλεισα βιαστικά, καθ ότι αυτοί που μου βγάζουν τη στολή του ρόμποκοπ για να πέσω στο κρεββάτι, αγανάκτησαν και δεν με άφησαν να τελειώσω. 

Οπότε ακολουθεί σεντόνι σήμερα, το έχω ανάγκη εγώ και το οφείλω σε όλους αυτούς που δεν καταφέρνω να απαντήσω και να ενημερώσω, γιατί μου ήταν δύσκολο στα χάλια που ήμουν πριν, ενώ τώρα, δεν καταφέρνω και προσπαθώ να βρω μια ώρα ησυχίας, γιατί αυτά τα λόγια βγαίνουν μέσα από τη καρδιά μου και δεν γράφονται σε δυο λεπτά. 

Και φτάσαμε στο δια ταύτα λοιπόν και με πετάξανε έξω από το νοσοκομείο πια, προφανώς με σιχάθηκαν, οπότε κι εγώ σκεφτείτε τώρα, 15 μέρες ακινησίας πάνω σε ένα κρεββάτι και ατελείωτες ώρες , να σκέφτομαι, να σκέφτομαι ..... 

Επόμενο ήταν να την πληρώσετε τη νύφη. 

Ένα καλοκαίρι λοιπόν μες τους πόνους και κανείς να μην καταλαβαίνει τι συμβαίνει. 

Μια το ένα πλευρό , μια το άλλο , μια η μέση μου , μια η πλάτη μου και να έχω και αγαπημένους ανθρώπους στο σπίτι, που έναν ολόκληρο χειμώνα έκανα όνειρα και τους περίμενα να αγκαλιαστούμε και να τους δείξω την αγαπημένη μου Κρήτη, να κολυμπήσουμε μαζί στη θάλασσα, να χαρούμε τη παρουσία ο ένας του άλλου κι εγώ αντί αυτού, να καταπίνω αντιφλεγμονώδη, να μην μπορώ να χαρώ τίποτα σχεδόν, να προσπαθώ να κρυφτώ να μην καταλάβουν το μέγεθος των πόνων μου .

Και έφτασε η ώρα που έμεινα μόνη μου και πήγα στο γιατρό και μετά τις εξετάσεις, έπεσε η χειροβομβίδα με τα λόγια του γιατρού επί λέξη :

_ Κα Θωμαις μου οι εξετάσεις σας μου δείχνουν δυστυχώς σοβαρές αλλοιώσεις στα κόκαλα. Σας ενόχλησε ποτέ το στήθος σας, ή εντοπίσατε κάτι ανησυχητικό;;" 

_Ναι, τις τελευταίες μέρες πιάνω κάτι και συχνά έχω πόνους στη μασχάλη.

"Για μένα καρκίνος στο στήθος με μετάσταση στη σπονδυλική στήλη Κα Θωμαις μου. 

Τρέξτε γρήγορα , μην καθυστερείτε καθόλου και μην φοβηθείτε όλα τα παλεύουμε"

Γύρισα ως συνήθως να κοιτάξω το Νίκο και τότε τρόμαξα πραγματικά. Η κολόνα του σπιτιού μου, ο βράχος μας, είχε στη κυριολεξία πετρώσει. Κοιτούσε το γιατρό με τρόμο και είχε γίνει ολόκληρος περίπου κιτρινομωβ.

Αυτό χωρίς να το συνειδητοποιήσω εκείνη τη στιγμή , με ωφέλησε. 

Η προσοχή μου και όλη μου η αγωνία για το πρόβλημα έπεσε στον Νίκο. Στην επιστροφή στο σπίτι έβαλε τα κλάματα και αναρωτήθηκε, 

"μα κι αυτό σε μας;;"

_Αγάπη μου του λέω τι το διαφορετικό έχουμε εμείς;; 

Σκέψου πόσα χειρότερα υπάρχουν και σκέψου κάτι απλό, ευτυχώς δεν είμαι καρκινοπαθής, με φριχτούς πόνους σ αυτή τη κατάσταση και να είμαι σε μια βάρκα στο Αιγαίο, να προσπαθούμε να σωθούμε κι από το πόλεμο".

Συζητώντας και με τη βοήθεια της τετραγωνισμένης λογικής της «Κάτιας μου», που έπαιξε τον αποφασιστικότερο ρόλο, αποφασίσαμε να μείνουμε στη Κρήτη, για πολλούς και σοβαρούς λόγους. 

Η δεύτερη που συναίνεσε από μακριά και με έκανε να πάρω την τελειωτική απόφαση, ήταν η άλλη τετραγωνισμένη φίλη μου , «Η Σοφούλα μου».

Το ΠΑΓΝΗ είναι από τα καλύτερα ογκολογικά ανά το πανελλήνιο, γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό άψογοι, υπάρχουν όλα τα μηχανήματα τελευταίας τεχνολογίας, η δουλειά του Νίκου κοντα, γιατί πόσο καιρό θα σου δίνουν άδειες και πόσο συχνα θα πρέπει να ακολουθω μια θεραπεία που θα μου είναι δύσκολο να ανεβαίνω στην Αθήνα γι αυτό;;;; 

Τέλος θα είχαμε και κόσμο να μας στηρίξει , να μην είμαστε μόνοι μας , που είναι βασικότατο. 

Κι εκεί άρχισε ένα θαύμα , που μου έδωσε ώθηση , δύναμη , χαρά, αισιοδοξία, κουράγιο, ελπίδα κι αλήθεια σας λέω, ακόμη κι αν κάνουν λάθος και φύγω αύριο το πρωί από αυτό τον κόσμο, θα φύγω γεμάτη, ευτυχισμένη και ήρεμη. Γιατί πήρα και πολλά καλά από αυτό το πρόβλημα υγείας, και πήρα πολλά μαζεμένα.

Διακαιώσατε , άλλος περισσότερο άλλος λιγότερο, ότι έχω δίκιο σε αυτό που πιστεύω και πολεμάω από τότε που άρχισα να ωριμάζω σαν άνθρωπος. 

Υπάρχουν άνθρωποι καλοί και είναι πολλοί, απλά οι κακοί κάνουν θόρυβο και σαματά και αφήνουν πληγές, γι αυτό νομίζουμε ότι είναι περισσότεροι.

Υπάρχουν αυτοί που είναι καλοί και που μπορεί να μην ταιριάζουμε μαζί τους σε όλα, να μην καταλαβαινόμαστε απόλυτα, να έχουμε διαφορετικό τρόπο έκφρασης, να μας νευριάζουν , να, να , να.....

Αλλά η καλοσύνη είναι κάτι το διαφορετικό, τελείως διαφορετικό. 

Είναι αυτό που βλέπεις σε έναν άνθρωπο που δεν ξέρεις ή που δεν πολυ «γουστάρεις» , γιατί είναι άξεστος , ανάγωγος , γκρινιάρης, μίζερος κλπ. και σου σπάει τα νεύρα και ξαφνικά αυτός ο άνθρωπος 

αρχίζει να τρέχει για σένα μόνο και μόνο επειδή τον χρειάζεσαι χωρίς να σκέφτεται τίποτε άλλο, χωρίς να υπολογίζει προσωπικό συμφέρον και κανένα κόστος μόνο και μόνο για να σου συμπαρασταθεί.

Αυτό με έκανε να τα χάσω στη κυριολεξία. 

Μου θύμισε μικρή στη γειτονιά , όταν εμείς τα παιδιά παίζαμε και τρέχαμε ευτυχισμένα, ενώ οι γυναίκες τα βράδια του καλοκαιριού έβγαιναν με τη δύση του ήλιου στα πεζουλάκια και μαζεύονταν όλες μαζί και άρχιζαν το κουτσομπολιό και περνούσε και η Κατίνα (λέω τώρα ένα όνομα στη τύχη) και την περνούσαν από τη κρησάρα και να η Κατίνα έτσι και να αλλιώς και κοίτα πως κουνάει τα πισινά και κοίτα τι φοράει η ξετσίπωτη και την άλλη μέρα πάθαινε κάτι η Κατίνα και τρέχανε όλες σας τρελές να την προστρέξουν και να την κανακέψουν σαν μάνες.

Και πάμε στους δικούς μου τώρα , αξίζει η υπομονή σας.

Μπήκα στο νοσοκομείο υπό την συνοδεία του άντρα μου και δύο λατρεμένων μου φίλων εδώ στο Ηράκλειο, του Μίλτου και της Άννας. Η Άννα έμεινε μαζί μου όλη τη νύχτα χωρίς να φύγει από πάνω μου λεπτό, με τα όμορφα καταγάλανα ματάκια της να με κοιτάνε με τόση αγάπη <3, προσπαθώντας να με εμψυχώσει και θυμίζοντας μου, πως θα πρέπει να είμαι δυνατή και χαρούμενη και αισιόδοξη , για να μπορέσω να το τσακίσω το τέρας. 

« Όπως το τέρας του καπιταλισμού Μαίτσα μου» χαχαχα. 

Εκεί μου την έδωσε. 

Το τέρας του καπιταλισμού είναι που δημιουργεί και τον καρκίνο. Και άρχισα να γκαζώνω σκεπτόμενη πόσες γυναίκες δεν είχαν τη τύχη τη δική μου, υποφέροντας μόνες , φτωχές και έρημες, βουλιάζοντας στην απελπισία και τους πόνους. 

Ο Μίλτος ήρθε στο νοσοκομείο μαζί μου, κάνοντας μια υπέρβαση πολύ σοβαρή, γιατί έχοντας χάσει τη γυναίκα του από καρκίνο, δεν άντεχε τα νοσοκομεία καθόλου.

 Είκοσι μέρες τώρα δεν με έχει αφήσει λεπτό. Μου ψήνει ψαράκι, μου φτιάχνει φασολάκια λαδερά, μου κόβει φρουτάκια, μου κόβει σαλατούλες από το μαγαζί και έρχεται τα βράδια από πάνω μου στο κρεββάτι και λέμε τις πουτανοκουβέντες μας και γελάμε και κοροιδεύομαστε και στο τέλος μου λέει σ αγαπάω Μαήτσα μου και φεύγει.

Δεν πιστεύω και το ξέρετε, αλλά αν υπήρχε θεός θα μπορούσε να πει κανείς ότι μου έστειλε τους αγγέλους του να με ανακουφίζουν και να με προσέχουν . 

Και δεν σταματάμε εδώ.

Όλοι οι φίλοι και σύντροφοι που δουλεύουν μέσα στο νοσοκομείο, από τη πρώτη στιγμή βρέθηκαν από πάνω μου στη κυριολεξία. Έβλεπα συνεχώς να με κοιτούν με αγάπη, να με χαϊδεύουν, να μου λένε γλυκόλογα, τα τάπερ για να τρώνε οι άντρες μου, από την καταπληκτική μαγείσσα και λατρεμένη μου Ιφιγενειουλίτσα μου στο σπίτι να πηγαίνουν και να έρχονται, γιατί εν τω μεταξύ είχε έρθει κι ο γιός μου, οι γιατροί να ενημερώνονται ότι έχουμε μια δική μας στο ογκολογικό και να την προσέξετε, η Ελένη η Μαρκάκη η «λατρεμμένη μου» έκανε τον άντρα της από νεφρολόγος, να έχει γίνει και ογκολόγος ο άνθρωπος, τρέχοντας κάθε μέρα να ενημερωθεί από τους συναδέλφους του και για μένα. 

Και η ίδια να με κοιτάει με τόση αγάπη,μα με τόση αγάπη, που ότι κι αν είχα πήγαινε πέρα κι έφευγε μακριά.

Η άλλη «Ελένη μου», ανηψιά της Κάτιας , να ανεβαίνει κάθε μα κάθε μέρα , για να ενημερωθεί να προωθήσει, να μεριμνήσει, να προλάβει , μέχρι του σημείου να μου πει κάποιος γιατρός μια μέρα αστειευόμενος, άκου να σου πω κορίτσι μου , σε αυτό το νοσοκομείο εγώ είμαι η φίρμα και μαζέψου. Σκάσαμε στα γέλια. 

Να μην πω για τα καταπληκτικά της κουλουράκια, που είχε προλάβει να φτιάξει την Κυριακή με τα χεράκια της.

Το Μαρινάκι μου που κάθε πρωί έφευγε από το πόστο της κι ερχόταν να μου πει γλυκόλογα και να μου κάνει παρέα, με την αγάπη της και τη γλύκα της 

Ποιον να πρωτοπω και ποιον να πρωτοθυμηθώ, γυρίζουν όλα αυτά μες το κεφάλι μου και νιώθω τόσο πλούσια και τόσο ευτυχισμένη, τι να σας πω ...

Και οι φίλοι μου από την Αθήνα......

Αχ τι να πω για όλους αυτούς;;; τι να πω ;;; 

για την «Ελενίτσα μου», αυτό το πλάσμα το γεμάτο σοφία και καλοσύνη στη Κύπρο;;;

Τι να πω για την «Λωρίτσα» μου και το «τρίτο» μου, που και μόνο που έβλεπα τα μουτράκια τους στον υπολογιστή, μια αύρα αγάπης κάλυπτε όλο μου το σώμα κι έδιωχνε την αρρώστια όλο και πιο μακριά; 

Τι να πω για το Μπιάκι μου το παραπονιάρικο και τόσο μα τόσο καρδουλίνικο;;;

Τις ζουμπίτσες μου τις ξέρετε;;;

 Η ομάδα που πηγαίναμε μαζί γυμναστική στην Αθήνα κι έχουμε γίνει μια αχώριστη ομάδα αγάπης και τρέλας;;

Κι αυτές μαζί μου συνεχώς, με παλαβομάρες και αγαπούλες, τις λατρεύω 

Τι να πω για τη Δημητρούλα μου , που αμέσως τηλεφώνησε να ενημερωθεί και να συνδράμει επιστημονικά και να μου δώσει τόση ελπίδα και ηρεμία;; 

Από την αρχή , από τη πρώτη στιγμή που κοίταξα τα μάτια της ένιωσα πόσα πολλά περιείχαν Πολλά και όλα αξιόλογα, την λατρεύω 

Αφήστε δε το κάμπινκ μου. 

Η δεύτερη οικογένεια μου κανονικά , σαν να τους είχα εδώ μαζί μου , σαν να μην ήταν τόσα χιλιόμετρα μακριά μου. Κατερινούλα μου, Γεωργίτσα μου και Ελένη μου , σας αγαπώ κι εγώ πολύ και όλους και τον Κώστα μου , που αμέσως έθεσε τον εαυτό του χορηγό σε ότι χρειαστούμε.

Τέλος, τι να πω για όλους αυτούς που δεν με ξέρετε; 

Σε όλους αυτούς που δείξατε τόσο αληθινό ενδιαφέρον, διακριτικότητα και προσοχή. 

Τόση αγάπη από μακριά χωρίς να σας έχω δει. Τα μηνύματα πολλά κι εγώ δεν είχα τη δύναμη να απαντήσω και σε πολλά , γιατί τα χέρια μου αδυνατούσαν ακόμη και στο κινητό να γράψουν.

Όλοι εσείς, από τον πιο δικό μου και μέχρι και τον πιο μακρινό με κάνατε τόσο δυνατή, ώστε να μην σκέφτομαι την ατυχία της αρρώστιας, αλλά το πόσο τυχερή είμαι που τόσοι πολλοί άνθρωποι με αγαπάτε

Και έτσι φτάσαμε στην ημέρα που ξεκίνησε η χημειοθεραπεία. Με είχατε ντοπάρει τόσο που ήμουν τόσο ήρεμη ώστε καθ όλη τη διάρκεια της κοιμόμουν, σαν να μην συνέβαινε σε μένα και αδιαφορώντας για τις συνέπειές της. Ότι κι αν αισθανθώ θα το αντέξω και δεν γαμιέται;;; 

Φτάνει που περνάει και ας μείνω χωρίς μαλλιά. Χέστηκα στην κυριολεξία, θα βάλω μαντηλάκια όμορφα, πολλά και διάφορα ( πάλι πανάκριβες αγορές από τα κινέζικα θα κάνω) και θα σετάρω κεφάλι με ρούχα χιχιχιχιχιχι.

Και για να κλείσω , γιατί σας τα ζάλισα, αποφάσισα να μην γίνω τελικά καλά , μεταξύ μας και μην πείτε τίποτα ρε παιδιά, αλλά κακόμαθα γαμώτο. 

Από την ώρα που θα ξυπνήσω τρέχουν όλοι καταπάνω μου. Καλά ο Νίκος,  δεν τον συζητώ καν 

Ούτε τότε που με κυνηγούσε στην αρχή της γνωριμίας μας , πριν 43 χρόνια για βρώμικους σεξουαλικούς λόγους και με το δίκιο του γκομενάκι ήμουν, όχι όπως τώρα.

 Ξέρετε εσείς όλοι οι βρομιάρηδες άντρες που μόνο εκεί έχετε το νου σας και ξέρετε κι εσείς όλες οι αγαθές γυναίκες, που δεν θέλουμε και καλά ρε παιδί μου και κάνουμε τις κυρίες. 

Ούτε τότε ρε παιδιά δεν έκανε έτσι. Μήνα του μέλιτος ζω (χωρίς το σεξουαλικό βέβαια , αλλά όλα δεν μπορεί να τα έχει κανείς τι να κάνουμε)

Η μάνα μου και ο πατριός μου;;; Τι να πω γι αυτούς;; Έχουν αριβάρει εδώ στη Κρήτη κι έχουν αναλάβει τα πάντα του σπιτιού και της καλοπέρασης μας. 

Και όπως τους βλέπω μέχρι ΚΚΕ θα προσκυνάνε σε λίγο και να δείτε τους βλέπω οσονούπω και με πλακάτ στο Σύνταγμα, τέτοια ζημιά έχουν πάθει.

Επιτέλους τελείωσα, πάρτε ανάσα, όμως σας ικετεύω κάντε μου μια χάρη βρε παιδιάα .

Δεν θέλω να μου λέτε περαστικά και σιδερένια. Θέλω να μου πείτε μαλακίες να γελάσουμε και να χαρείτε με τη χαρά μου.

Οι γιατροί μου είπαν επί λέξη και ομόφωνα:

Κυρία Παπαγεωργίου δεν πρόκειται να γίνετε ποτέ ποτέ καλά από αυτό. Όμως σας εγγυόμαστε πως θα ζήσετε πολλά και καλά χρόνια , πολύ περισσότερα κι από εμάς όλους 

Αυτό το οφείλω σε δύο κοκτέηλ που έλαβα,

 σε αυτό της χημειοθεραπείας στο αίμα 

και σε αυτό στην καρδιά από εσάς 

Ήταν το ακαταμάχητο και νικηφόρο κοκτέηλ που νίκησε το τέρας του καρκίνου. 

Η πλήρης ισχύς εν τη ενώσει.

Για να καταλάβετε ότι έτσι μπορούμε να νικήσουμε και το τέρας του καπιταλισμού, όλοι μαζί και κάτω απο τη σημαία του ΚΚΕ με στόχο μας την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου, από άνθρωπο. 

Καλό υπόλοιπο Κυριακής σε όλους και πάλι σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου και ειδικά τους συντρόφους από την Κρήτη που στάθηκαν δίπλα μου βράχοι.

Μαή Παπαγεωργίου ευγνώμων.

17 Σεπτεμβρίου στις 3:04 μ.μ. ·