Συνολικές προβολές σελίδας

Translate

16 Σεπτεμβρίου, 2016

Ε.Γερασιμίδου:«Έχεις δίκιο Θεανώ μου», θα μας περισσεύουν κιόλας!

«Έχεις δίκιο Θεανώ μου», θα μας περισσεύουν κιόλας!

Ανοιχτή Επιστολή προς την Αναπληρώτρια Υπουργό Εργασίας, Θεανώ Φωτίου,
από Γυναίκα με Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα
Έχεις δίκιο Θεανώ μου! Συγγνώμη που δε σε αποκαλώ με τον τίτλο σου, αλλά σε νιώθω τόσο οικεία. Είσαι μια από μας! Έχεις δίκιο, το βροντοφωνάζω!
Αν μας δώσεις 200 ευρώ σε μετρητά θα μας καταστρέψεις. Διότι εγώ που είμαι μαθημένη από πάντα στον καπνιστό σολομό, το ροκφόρ και το μπρι, θα τα ξοδέψω μεμιάς στο ντελικατέσεν της γειτονιάς και θα μείνω και χρεωμένη. Ενώ τα 70 που μου δίνεις για νοίκι καλύπτουν τεράστιο ποσοστό του μισθώματος της χαμοκέλας μου. Τα δε άλλα 70 σε προπληρωμένη κάρτα για ρύζι, πατάτες, μακαρόνια, φτερούγες κοτόπουλου, μισό κιλό κιμά λάπα, ένα τέταρτο κιλό φέτα προσφοράς, κανά γιαούρτι και γάλα είναι υπεραρκετά για έναν ολόκληρο μήνα!
Αλήθεια, με τα 10 που περισσεύουν να πληρώσω ένα μέρος του ΕΝΦΙΑ για το χέρσο που έχω στο χωριό ή να τ’ αφήσω για την ανάκαμψη;
Σε ρωτώ γιατί ανέκαθεν μου έδινες τις καλύτερες λύσεις. Βέβαια, με τα γεμιστά που πρότεινες πέρυσι ξόδεψα κάτι παραπάνω σε ρεύμα και έπαθα και μια δυσκοιλιότητα από το πολύ ρύζι. Γι’ αυτό συγχώρα με λίγο αν σε απασχόλησα. Η δυσκοιλιότητα δημιουργεί απρόβλεπτες αντιδράσεις.
Για την «αντιγραφή»
Ελένη Γερασιμίδου (συνταξιούχος ηθοποιός)

«ήρωες της αφγανικής αντίστασης»; ή «οργανωμένοι τρομοκράτες»;;




Μια άλλη 11η Σεπτεμβρίου
Οι ΗΠΑ με πολιτική, διπλωματική, στρατιωτική στήριξη και χρηματοδότηση δημιούργησαν τις ισλαμικές ταξιαρχίες, που λίγο αργότερα έγιναν γνωστές ως Αλ Κάιντα.
 Ο Γκαστ Αβρακότος, Έλληνας εθνικόφρονας, κομμουνιστοφάγος πράκτορας της CIA και «υπάλληλος» – business intelligence- στην News Corp του μεγιστάνα των ΜΜΕ Rupert Murdoch ήταν υπεύθυνος, μαζί με τον Charlie Wilson’s υπεύθυνο των «μαύρων πιστώσεων» (χρήματα που προερχόταν από εμπόριο ναρκωτικών) της CIA, για τον εξοπλισμό των «μαχητών της ελευθερίας».
Ήταν η μεγαλύτερη επιχείρηση στην ιστορία της CIA, που της απορρόφησε το 70% του προϋπολογισμού της. 
Σωστά όλα αυτά. 

Άλλωστε όπως είπε και σε συνέντευξη του ο Zbigniew Kazimierz Brzezinski στην «Νουβέλ Ομπσερβατέρ» τον ο Γενάρη του 1998:
 «Τι είναι πιο σημαντικό στην παγκόσμια ιστορία; Οι Ταλιμπάν ή η κατάρρευση της σοβιετικής αυτοκρατορίας; 
Μερικοί υποκινούμενοι μουσουλμάνοι ή η απελευθέρωση της Κεντρικής Ευρώπης και το τέλος του ψυχρού πολέμου;»


Σήμερα, βέβαια, 
οι τότε «ήρωες της αφγανικής αντίστασης», απουσία κάποιας άλλης αξιόπιστης πολιτικής απειλής, έχουν μεταμορφωθεί σε «οργανωμένους τρομοκράτες» που τόλμησαν να χτυπήσουν τις ΗΠΑ –τι ιστορική ειρωνεία- μια 11η Σεπτεμβρίου….

,............................
για το χτύπημα της 11ης Σεπτέμβρη 2001
«Σημασία έχει να απαντήσουμε στο ερώτημα ποιος είχε το συμφέρον, το κίνητρο να πράξει κάτι τέτοιο. Αν απαντήσουμε σ' αυτό, θα μπορέσουμε να δούμε την προέλευση της ενέργειας».
Α. Παπαρήγα την ίδια μέρα.

……η απάντηση δόθηκε λίγες μέρες μετά από τα πιο επίσημα χείλη:
«Αν δεν είχε συμβεί η 11η Σεπτέμβρη, θα έπρεπε να την εφεύρουμε».
Πολ Γούλφοβιτς πρώην αναπληρωτής υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ και τότε στη Παγκόσμια Τράπεζα.


του Γ. Βεντούρα: Μπαμπά Γιατί; (οι κομμουνιστές δεν συμμετέχουν στις αστικές κυβερνήσεις)





Μπαμπά γιατί;

(οι κομμουνιστές δεν συμμετέχουν στις αστικές κυβερνήσεις)


Οι περισσότεροι από εμάς σε κάποια στιγμή της ζωής μας αναφωνήσαμε:
«Βρε, δε με κάνεις εμένα πρωθυπουργό για ένα μήνα να δεις πως θα τα φτιάξω όλα!»

Είναι όμως τόσο εύκολο σε κάποιον να τα αλλάξει όλα;
Έχουν η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός τη δύναμη και την εξουσία να κάνουν ότι θέλουν;
Πού αρχίζει και πού τελειώνει η εξουσία τους αυτή;

Γιατί οι κυβερνήσεις δεν μπορούν να κάνουν πράγματα που να είναι αρεστά στον λαό;
Γιατί οι κομμουνιστές της Ελλάδας αρνήθηκαν το 2012 την προοπτική να συμμετέχουν σε μια αστική κυβέρνηση και στη συνέχεια το 2015, ούτε καν συζήτησαν τη συμμετοχή τους σε μια αριστερή κυβέρνηση με τον ΣΥΡΙΖΑ;


Διαβάζοντας το βιβλίο αυτό ο αναγνώστης βρίσκει απαντήσεις όχι μόνο στα ερωτήματα αυτά, αλλά και σε ένα σωρό άλλα, όπως:
 Γιατί υπάρχουν πολλά κόμματα και δεν είμαστε όλοι μαζί; 
Τι είναι κέρδος, υπεραξία, ανάπτυξη; 
Τι είναι κράτος
 και κυβέρνηση;

Με έναν ιδιαίτερο, πρωτότυπο και ξεχωριστό τρόπο ο συγγραφέας, χρησιμοποιώντας την κοινή λογική, με λόγια απλά και παραδείγματα κατανοητά, ανοίγει έναν διάλογο με αυτόν που διαβάζει το βιβλίο, που σπάνια τον συναντάμε σε τέτοιου περιεχομένου κείμενα.

Με έναν λόγο δομημένο, στοιχειοθετημένο, και με καλή χρήση της Ελληνικής γλώσσας, ο αναγνώστης ρουφάει στην κυριολεξία τα λόγια του συγγραφέα και οδηγείται βήμα-βήμα στα συμπεράσματα με τα οποία καταλήγει στο τέλος του βιβλίου.

Όμως, με μοναδικό τρόπο ο συγγραφέας, δεν δεσμεύει τον αναγνώστη με τα συμπεράσματα αυτά, αλλά του δίνει ταυτόχρονα το δικαίωμα επιλογής του τρόπου με τον οποίο αυτός θα τα χρησιμοποιήσει!

Με λίγα λόγια, είναι ένα κοινωνικό-πολιτικό βιβλίο, γραμμένο για όλους μας, ανεξαρτήτως γνώσεων, ηλικίας, οικονομικής κατάστασης και πολιτικής τοποθέτησης!

Και το βιβλίο τελειώνει ώς εξής:
Αν θέλεις πραγματικά να αλλάξουν τα πράγματα στη χώρα σου, δεν αρκεί να αλλάξεις την κυβέρνησή σου. Επιβάλλεται να αλλάξεις τον ιδιοκτήτη των μέσων παραγωγής. Η Εργατική Τάξη και τα λαϊκά στρώματα οφείλουν να πάρουν στα χέρια τους την κατοχή των μέσων παραγωγής και, με επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο, να τα λειτουργήσουν για την ικανοποίηση των αναγκών τους.

Το πεπρωμένο μας, το φτιάχνουμε με τα ίδια μας τα χέρια. Για τις δυσκολίες και τα βάσανα που περνάμε, δεν φταίει «η κακιά μας η μοίρα». 
Η αναμονή κάθε τέσσερα χρόνια των εκλογών για να ρίξεις μία ψήφο, το κλείσιμο στον εαυτό σου και η ανεύρεση μιας λύσης ατομικής, είναι αδιέξοδη τακτική.
 Ο μόνος άνθρωπος γίνεται εύκολη λεία για τα αρπαχτικά της εκμεταλλευτικής μας κοινωνίας.


Μην περιορίζεσαι στο ν’ αναρωτιέσαι: «μα δεν υπάρχει κάποιος να κάνει κάτι»; 
Φίλε μου, μην περιμένεις οι άλλοι να σου λύσουν τα προβλήματα, αυτά δεν λύνονται από κάποιους «αντιπροσώπους», από κάποιους ικανούς βουλευτές, από κάποιους καλούς δημάρχους, από κάποιους «καταφερτζήδες» συνδικαλιστές.

ΕΣΥ είσαι αυτός που αναλαμβάνει το καθήκον να δράσει, να κινητοποιηθεί, να μπει μπροστά, να ξεσηκώσει τους άλλους!
Η προοπτική για τα λαϊκά στρώματα βρίσκεται στην Οργάνωση, στην Ταξική Αλληλεγγύη, τη Λαϊκή Συμμαχία και το Συλλογικό Αγώνα μέσα από σωματεία, συνδικάτα, λαϊκές επιτροπές, δίπλα και μαζί με το κόμμα της Εργατικής Τάξης.

Αλλιώς, φίλε μου, κάτσε στα αυγά σου, παρέα με τις αλυσίδες σου και μην διαμαρτύρεσαι.


  • Το βιβλίο θα υπάρχει στην Σ.Ε. και σύντομα και στα PUBLIC
  • Ας Σπεύσουμε

15 Σεπτεμβρίου, 2016

Φιντέλ: Πώς έγινα Κομμουνιστής !!👌👍




#μια μέρα, 
έπεσε στα χέρια μου ένα αντίγραφο του Κομμουνιστικού Μανιφέστου 
– του ξακουστού Κομμουνιστικού Μανιφέστου! – 
και διάβασα μερικά πράγματα που δεν ξέχασα ποτέ… 
Τι φράσεις, τι αλήθειες! 
Και βλέπαμε εκείνα τα πράγματα κάθε μέρα! 
Ένιωθα σαν μικρό ζώο που γεννήθηκε σ’ ένα δάσος το οποίο δεν καταλάβαινε. Τότε, εντελώς ξαφνικά, βρίσκει ένα χάρτη εκείνου του δάσους – μια περιγραφή, μια γεωγραφία εκείνου του δάσους και όλων μέσα σ’αυτό. Τότε ήταν που βρήκα τον προσανατολισμό μου.#

Φιντέλ Κάστρο: Πώς έγινα Κομμουνιστής

Επιμέλεια: Νίκος Μόττας //
Φέτος, ο ιστορικός ηγέτης της Κουβανικής Επανάστασης συμπληρώνει τα 90 του χρόνια, έχοντας βάλει ανεξίτηλη την σφραγίδα του στην Ιστορία του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα, για την Κούβα, τη Λατινική Αμερική, τον Σοσιαλισμό. Το παρακάτω κείμενο αποτελεί σύνθεση απαντήσεων που έδωσε ο Φιντέλ Κάστρο σε ερωτήσεις φοιτητών στο Πανεπιστήμιο Κονσεψιόν (Universidad de Concepción) στην Χιλή, στις 18 Νοέμβρη 1971. Το παραθέτουμε ως ενδιαφέρουσα και διδακτική μαρτυρία ενός ανθρώπου που αναμετρήθηκε στα ίσα με την Ιστορία και δικαιώθηκε.
Ήμουν γιός ενός γαιοκτήμονα – αυτό ήταν ένας λόγος για να είμαι αντιδραστικός. Μορφώθηκα σε θρησκευτικά σχολεία όπου πήγαιναν τα παιδιά των πλουσίων – ένας ακόμα λόγος για να είμαι αντιδραστικός. Ζούσα στην Κούβα, όπου όλες οι ταινίες, οι εκδόσεις και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ήταν “Made in USA” – ένας τρίτος λόγος για να είμαι αντιδραστικός. Σπούδασα σ’ ένα πανεπιστήμιο όπου απο 15.000 φοιτητές, μόνο τριάντα ήταν αντιιμπεριαλιστές κι εγώ ήμουν ένας απο εκείνους τους τριάντα στο τέλος. Όταν μπήκα στο πανεπιστήμιο, μπήκα ως γιος γαιοκτήμονα – και για να κάνουμε τα πράγματα χειρότερα, ήμουν πολιτικά αγράμματος!
… Και κάτι άλλο. Κανένα κομματικό μέλος, κανένας κομμουνιστής, κανένας σοσιαλιστής ή εξτρεμιστής δε με πήρε με το μέρος του να με κατηχήσει. Όχι. Μου έδωσαν ένα μεγάλο, βαρύ, διαβολεμένο, πληχτικό και ανυπόφορο διδακτικό βιβλίο που προσπαθούσε να εξηγήσει την πολιτική οικονομία από αστική άποψη – αυτό το πράγμα το έλαγαν πολιτική οικονομία!
FIDEL-1
Κι’ αυτό το ανυπόφορο βιβλίο παρουσίαζει τις κρίσεις της υπερπαραγωγής και άλλα τέτοια προβλήματα σαν τα πιο φυσικά στον κόσμο. Εξηγούσε πως στη Βρετανία, όταν υπήρχε αφθονία κάρβουνου, υπήρχαν εργάτες που δεν είχαν καθόλου, γιατί σύμφωνα με τους αδυσώπητους φυσικούς και αμετάβλητους νόμους της ιστορίας, της κοινωνίας και της φύσης, παρουσιάζονται αναπόφευκτα κρίσεις υπερπαραγωγής και όταν παρουσιάζονται, φέρνουν ανεργία και πείνα. Δηλαδή, όταν υπάρχει πολύ κάρβουνο, οι εργάτες κρυώνουν και πεινούν!
Έτσι εκείνος ο γιός του γαιοκτήμονα, που είχε μορφωθεί σε αστικά σχολεία και σύμφωνα με την αμερικανική προπαγάνδα, άρχισε να σκέπτεται ότι κάτι έφταιγε σ’ αυτό το σύστημα, κάτι δεν έβγαζε νόημα…
Σαν γιός ενός φτωχού ανθρώπου που αργότερα έγινε μεγάλος γαιοκτήμονας, είχα τουλάχιστον το πλεονέκτημα να ζω στην εξοχή, με τους χωρικούς, με τους φτωχούς, που ήταν όλοι φίλοι μου. Αν ήμουν εγγονός γαιοκτήμονα, είναι πολύ πιθανό ότι ο πατέρας μου θα με είχε φέρει να ζήσω στην πρωτεύουσα, σε κάποια υπεραριστοκρατική συνοικία κι εκείνοι οι θετικοί παράγοντες που διέθετα, δεν θα μπορούσαν να επιζήσουν λόγω της επιρροής του περιβάλλοντος. Ο εγωϊσμός και άλλα αρνητικά χαρακτηριστικά που έχουμε εμείς οι άνθρωποι, θα είχαν επικρατήσει.
Ευτυχώς, τα σχολεία στα οποία σπούδασα, ανέπτυξαν μερικούς απο τους θετικούς παράγοντες. Ένας ορισμένος ιδεαλιστικός ορθολογισμός, μια ορισμένη έννοια του καλού και του κακού, του δίκαιου και του άδικου, κι’ ένα ορισμένο πνεύμα εξεγερτικότητας ενάντια στις επιβολές και την καταπίεση, με οδήγησαν σε μια ανάλυση της ανθρώπινης κοινωνίας και με μετέτρεψαν σε αυτό που αντιλήφθηκα αργότερα πως ήταν ουτοπικός κομμουνιστής. Εκείνο το διάστημα, δεν είχα ακόμα την καλή τύχη να γνωρίσω έναν κομμουνιστή ή να διαβάσω κάποιο κομμουνιστικό ντοκουμέντο.
FIDEL-2

Λοιπόν, μια μέρα, έπεσε στα χέρια μου ένα αντίγραφο του Κομμουνιστικού Μανιφέστου – του ξακουστού Κομμουνιστικού Μανιφέστου! – και διάβασα μερικά πράγματα που δεν ξέχασα ποτέ… Τι φράσεις, τι αλήθειες! Και βλέπαμε εκείνα τα πράγματα κάθε μέρα! Ένιωθα σαν μικρό ζώο που γεννήθηκε σ’ ένα δάσος το οποίο δεν καταλάβαινε. Τότε, εντελώς ξαφνικά, βρίσκει ένα χάρτη εκείνου του δάσους – μια περιγραφή, μια γεωγραφία εκείνου του δάσους και όλων μέσα σ’αυτό. Τότε ήταν που βρήκα τον προσανατολισμό μου. Ρίξτε μια ματιά τώρα και δείτε αν οι ιδέες του Μαρξ δεν ήταν δίκαιες, σωστές κι εμπνευσμένες. Αν δεν είχαμε βαδίσει τον αγώνα μας σ’αυτές, δεν θα ήμασταν εδώ τώρα! Δεν θα ήμασταν εδώ!
Λοιπόν, ήμουν κομμουνιστής; Όχι. 
Ήμουν ένας άνθρωπος που ήταν αρκετά τυχερός να ανακαλύψει μια πολιτική θεωρία, ένας άνθρωπος που πιάστηκε στη δίνη της πολιτικής κρίσης της Κούβας πολύ καιρό πριν γίνει ολοκληρωμένος κομμουνιστής. 
Συνέχισα να εξελίσσομαι. 
Έπειτα, είχα την ευκαιρία να γνωρίσω τον ιμπεριαλισμό πιο χειροπιαστά απ’ ότι τον είχα γνωρίσει από το βιβλίο του Λένιν. Τον γνώρισα στην Κούβα, σε απόσταση μόνο 150 χιλιομέτρων από αυτόν. Είχα την ευκαιρία να γνωρίσω τον ιμπεριαλισμό – τον χειρότερο και πιο επιθετικό απ’ όλους… Και πιστεύω ότι η ζωή μου έδωσε μια καλύτερη κατανόηση της πραγματικότητας.
Μ’ έκανε περισσότερο επανάστατη, περισσότερο σοσιαλιστή, περισσότερο κομμουνιστή.

(Τέρενς Κάνον, «Η Επαναστατική Κούβα», Εκδ. Χοσέ Μαρτί, 1987.)

ΤΣΕ ΓΚΕΒΑΡΑ: ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΣΤΟΝ ΦΙΔΕΛ, 1956.
FidelRIZOS 1987
Πάμε,
φλογερέ προφήτη της αυγής,
από τα κρυμμένα κι εγκαταλελειμμένα μονοπάτια,
να λευτερώσουμε το κροκοδειλί πράσινο που τόσο αγαπάς.
Πάμε,
νικητές αυτών που μας ταπεινώνουν, με το πνεύμα
γεμάτο από επαναστατημένα αστέρια του Μαρτί,
ας ορκιστούμε να θριαμβέψουμε ή να πεθάνουμε
Όταν αντηχήσει ο πρώτος πυροβολισμός και ξυπνήσει
μέσα στην παρθενα έκπληξη όλο το αντάρτικο,
στο πλάι σου, θα πολεμήσουμε
θά ΄μαστε εκεί.
‘Οταν η φωνή σου θ΄απλωθει στους τέσσερις ανέμους
αγροτική μεταρρύθμιση, δικαιοσύνη, ψωμί, λευτεριά,
στο πλάι σου, με τις ίδιες λέξεις,
θα΄΄μαστε εκεί.
Κι όταν θα ΄ρθει στο τέλος του ταξιδιού
η σωτήρια επιχείρηση κατά του τυράννου,
στο πλευρό σου, προσδοκώντας την τελευταία μάχη,
θά΄μαστε εκεί.
Την ημέρα που το θηρίο θα γλείψει το πλευρό του λαβωμένο
από της εθνικοποίησης το βέλος,
στο πλάι σου, με την καρδιά περήφανη,
θα ΄μαστε εκεί.
Μη σκεφτείς ότι τούτα τα έντομα τα παρασημοφορεμένα
και φορτωμένα δώρα,
μπορούνε να κάμψουνε την πιστη μας.
Τους ζητάμε όπλο, βόλια κι ένα βουνό
Τίποτα παραπάνω.
Κι αν το σίδερο έρθει να διακόψει το ταξιδι μας
ζητάμε ένα σεντόνι από κουβανέζικα δάκρυα
για να σκεπάσουμε τα κόκαλα των ανταρτών
που θα πάρει μαζί το το ρεύμα της αμερικάνικης ιστορίας.
CHE, Μεξικό , 1956
Μετάφραση : ΔΑΝΑΗ ΣΤΡΑΤΗΓΟΠΟΥΛΟΥ
“ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ” 18 Οκτώβρη 1987
Διαμόρφωση κειμένου: Viva La Revolucion