Προχωρούν το Ξήλωμα σε Ό,τι έχει Απομείνει απ' την Κοινωνική Ασφάλιση !!

Με Χαραγμένη την γραμμή απ΄το 2000* με την συνθήκη της Λισσαβόνας για την παραπέρα εμπορευματοποίηση - ιδιωτικοποίηση: 

-Προετοιμάζουν το έδαφος για τον επόμενο γύρο της επίθεσης
-Πυκνώνουν οι παρεμβάσεις βιομηχάνων, κυβέρνησης και ΝΔ, δείχνοντας όλοι προς την ίδια αντιασφαλιστική κατεύθυνση
Μιλώντας στο πρόσφατο «Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών», η υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης Εφη Αχτσιόγλου δεν έκρυψε τον ενθουσιασμό της για τα αποτελέσματα που είχε η ψήφιση του νόμου 4387/2016 από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

Αντιστρέφοντας πλήρως την πραγματικότητα, ισχυρίστηκε ότι ο νόμος - λαιμητόμος υπηρετεί την «ισότητα και την κοινωνική δικαιοσύνη», αντιμετωπίζει «τις συνέπειες των δημογραφικών δεδομένων» και «διασφαλίζει μακροπρόθεσμα την οικονομική βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος», μειώνοντας συνολικά τη συνταξιοδοτική δαπάνη στο 13,4% του ΑΕΠ έως το 2020.

Η διαφήμιση αυτού του νόμου από τα στελέχη της κυβέρνησης επιβεβαιώνει ότι δεν ήταν μια «λύση ανάγκης», όπως πολλές φορές τον παρουσίαζαν, αλλά μία στρατηγική επιλογή για λογαριασμό του κεφαλαίου, που ενσωμάτωνε και μονιμοποιούσε όλες τις αντιασφαλιστικές ανατροπές των προηγούμενων κυβερνήσεων.

Ταυτόχρονα, ο συγκεκριμένος νόμος ανοίγει δρόμο για να ξεδιπλωθεί ο επόμενος γύρος της επίθεσης, που έχει ως βασικό χαρακτηριστικό την παραπέρα ιδιωτικοποίηση του συστήματος και αντίστροφα τη μεγαλύτερη απόσυρση του κράτους από την ευθύνη για την Ασφάλιση και τη χρηματοδότησή της, όπως και την παραπέρα απαλλαγή της εργοδοσίας από τις υποχρεώσεις της.

Η συνισταμένη όλων αυτών υπηρετεί το στόχο της μείωσης του λεγόμενου «μη μισθολογικού κόστους εργασίας», και επομένως την αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Ενώ ταυτόχρονα, το κεφάλαιο χώνεται πιο βαθιά σε έναν χρυσοφόρο τομέα, όπως είναι αυτός των επαγγελματικών ταμείων και της ιδιωτικής ασφάλισης.

Οι «τρεις πυλώνες» με το βλέμμα του ΣΕΒ

Την πολιτική αυτή, που είναι και πολιτική της ΕΕ, έρχονται να υπηρετήσουν οι πρόσφατες παρεμβάσεις του ΣΕΒ, η τοποθέτηση του προέδρου της ΝΔ, αλλά και άλλων παραγόντων, οι οποίοι, με «εφαλτήριο» το νόμο 4387, πυκνώνουν τις «αναγνωριστικές βολές» και προετοιμάζουν κατάλληλα το έδαφος.

Για παράδειγμα, τον επόμενο γύρο της επίθεσης αποτυπώνει η πρόταση του ΣΕΒ, που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο εβδομαδιαίο δελτίο του. Σύμφωνα με αυτήν, το «νέο» ασφαλιστικό σύστημα θα πρέπει να καταργεί την κρατική χρηματοδότηση, να μειώνει τις εργοδοτικές εισφορές και να εξαϋλώνει τις ήδη πετσοκομμένες κύριες συντάξεις.

Ταυτόχρονα, οι βιομήχανοι απαιτούν την πλήρη και άμεση κατάργηση της «προσωπικής διαφοράς», μέχρι και την κατάργηση των συντάξεων για όσους συνταξιούχους είναι κάτω των 65 ετών.

 Η υλοποίηση αυτής της «πρότασης» παρουσιάζεται ως ένας από τους βασικούς όρους για την «επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας», επιβεβαιώνοντας έτσι ότι η «ανάπτυξη» που ευαγγελίζονται όλα τα αστικά επιτελεία προϋποθέτει το παραπέρα τσάκισμα των εργαζομένων και του λαού.

Να σημειωθεί ότι το «νέο σύστημα» που προβάλλει ο ΣΕΒ είναι στην πραγματικότητα το γνωστό και αντεργατικό μοντέλο των «τριών πυλώνων». 

Ο πρώτος, «δημόσιος» πυλώνας, της κύριας σύνταξης, σύμφωνα με όσα αναφέρουν οι βιομήχανοι, ακόμα και με τις καλύτερες - ανεδαφικές επί της ουσίας - προϋποθέσεις (35 - 40 χρόνια δουλειάς και εισφορών, με ρυθμό αύξησης του ΑΕΠ κατά 2%!), δεν θα αποδίδει ως σύνταξη πάνω από 27% - 30% του μέσου εισοδήματος του εργαζόμενου. 

Δηλαδή, για έναν μέσο εργατικό μισθό 900 ευρώ κατά τη διάρκεια του εργάσιμου βίου, η κύρια σύνταξη δεν θα πρέπει να ξεπερνά τα 240 - 270 ευρώ!

Ο δεύτερος πυλώνας, ο οποίος θα καταλαμβάνει τις σημερινές επικουρικές συντάξεις, θα είναι υποχρεωτικός, θα λειτουργεί με το κεφαλαιοποιητικό σύστημα και δεν θα εγγυάται το ύψος της σύνταξης, καθώς αυτό θα καθορίζεται από τις «αποδόσεις» και τις «επενδύσεις» των διαχειριστών. 

Μάλιστα, ο δεύτερος πυλώνας μπορεί να είναι ιδιωτικός φορέας.

 Ο τρίτος πυλώνας θα είναι αμιγώς ιδιωτική ασφάλιση, για τους εργαζόμενους που θα πληρώνουν πρόσθετη εισφορά, χωρίς βέβαια και εδώ να υπάρχει η παραμικρή εγγύηση για το ύψος της παροχής που θα πάρουν τελικά...

Και στο βάθος... ιδιωτική ασφάλιση

«Το νέο σύστημα δεν θα έχει καμία κρατική χρηματοδότηση»,αποφαίνεται με πανηγυρικό τόνο ο ΣΕΒ, εκφράζοντας τον πραγματικό «καημό» του μεγάλου κεφαλαίου, που δεν είναι άλλος από την πλήρη απαλλαγή του αστικού κράτους από το «κόστος» της Κοινωνικής Ασφάλισης, έτσι ώστε να «απελευθερωθούν» περισσότερα κρατικά κονδύλια για τη στήριξη της καπιταλιστικής κερδοφορίας.

Στο πλαίσιο αυτό, αναφέρουν ότι η κρατική χρηματοδότηση, που έτσι κι αλλιώς βαίνει μειούμενη, με βάση τους μέχρι τώρα ψηφισμένους νόμους, θα καλύψει τη λεγόμενη «μεταβατική περίοδο», δηλαδή μέχρι το 2045, για τους παλιότερους ασφαλισμένους.

Παράλληλα, η «πρόταση» του ΣΕΒ περιλαμβάνει την άμεση μείωση των εργοδοτικών εισφορών από το 13,33% στο 12% (-10%), που με τα σημερινά δεδομένα θα εξασφαλίσει στις επιχειρήσεις πρόσθετο όφελος περίπου 400 εκατ. ευρώ ετησίως. 

Και βέβαια, οι βιομήχανοι απαιτούν την πλήρη εφαρμογή του αντιασφαλιστικού πλαισίου που ψήφισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, αρχίζοντας από το νόμο 4387, μέχρι και την πλήρη κατάργηση της «προσωπικής διαφοράς» στους παλιούς συνταξιούχους.

Ο ΣΕΒ, μάλιστα, προκειμένου να στηρίξει «τεχνοκρατικά» τα αντιδραστικά του σχέδια, φτάνει στο σημείο να ζητά την πλήρη περικοπή των συντάξεων σε όσους συνταξιούχους είναι κάτω των 65 ετών (500.000 άτομα), για την «εξοικονόμηση πόρων» ύψους 6 δισ. ετησίως!

Για να περάσει ο παραπάνω σχεδιασμός και να δημιουργηθεί ένα αμιγώς ιδιωτικό σύστημα ασφάλισης, ο ΣΕΒ προτείνει ως «δέλεαρ» οι εργαζόμενοινα μην καταβάλλουν εισφορά για τον πρώτο πυλώνα και οι σημερινές εισφορές τους (6,67% επί του μισθού τους) να «καλύψουν» την αύξηση του φόρου εισοδήματος των μισθωτών, η οποία θα προκύψει μετά από την ήδη ψηφισμένη παραπέρα μείωση του αφορολόγητου, την οποία αναφανδόν στηρίζει ο ΣΕΒ.

Βέβαια, και αυτή η πρόταση εντάσσεται στην προσπάθεια διαχείρισης της κατάστασης που θα δημιουργηθεί το αργότερο από το 2020, με τη νέα μείωση των μισθών, λόγω της μείωσης του αφορολόγητου, και καθόλου δεν αποβλέπει στην ελάφρυνση των εργαζομένων. 

Σε κάθε περίπτωση, υπηρετεί τους αντιασφαλιστικούς σχεδιασμούς του μεγάλου κεφαλαίου και ειδικότερα τον πάγιο στόχο του για ενίσχυση της ιδιωτικής ασφάλισης. 

Αλλωστε, όπως ο ίδιος ο ΣΕΒ ομολογεί, «με τη μείωση των εισφορών δημιουργείται ο χώρος ώστε να λειτουργήσει προαιρετικά και τρίτος πυλώνας ιδιωτικής ασφάλισης»...

Σε κοινό βηματισμό ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ

Το μοντέλο των «τριών πυλώνων», εκτός από τον ΣΕΒ, αντιγράφει και προβάλλει ανοιχτά και η ΝΔ. Ετσι, μιλώντας στο τελευταίο συνέδριο της Ενωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδας, ο Κυρ. Μητσοτάκης όχι μόνο το υιοθέτησε, αλλά υπερθεμάτισε κιόλας.

Συγκεκριμένα, πρότεινε να είναι υποχρεωτική και όχι προαιρετική η ασφάλιση στον δεύτερο πυλώνα (επαγγελματικά ταμεία), όπου όμως φορέας Ασφάλισης θα είναι και ιδιωτικές εταιρείες, για να μπορεί ο εργαζόμενος να επιλέγει. 

Με την «καινοτομία» αυτή, η ΝΔ ζητά να ανοίξει ο δρόμος στην άμεση ιδιωτικοποίηση της μέχρι τώρα δημόσιας Ασφάλισης, που στη χώρα μας είχε τη μορφή της επικουρικής σύνταξης. 

Και βέβαια, συμπληρώνει κι αυτήν την πρότασή της με την απαίτηση για μείωση των εργοδοτικών εισφορών.

Μιλώντας στην ίδια εκδήλωση, ο υφυπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης, Στέργιος Πιτσιόρλας, έδειξε κι αυτός ως «αναγκαία λύση» την παραπέρα εμπλοκή των μονοπωλιακών ομίλων στην Ασφάλιση. Οπως είπε,

«όσο περνούν τα χρόνια, ο συμπληρωματικός χαρακτήρας της ιδιωτικής ασφάλισης θα ενισχύεται ακόμη περισσότερο. Υπάρχουν όμως σήμερα διαδικασίες εν εξελίξει σε ευρωπαϊκό επίπεδο που θα εντείνουν τον ανταγωνισμό, οπότε χρειάζεται και σε αυτήν την αγορά να είμαστε προνοητικοί, ώστε να αντιμετωπίσουμε τις επικείμενες εξελίξεις».

Ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης όχι μόνο παρότρυνε την ενίσχυση της ιδιωτικής ασφάλισης, αλλά δεν έκρυψε και το ενδιαφέρον του για το ρόλο που πρέπει να αναλάβουν οι ιδιωτικές εταιρείες, μπροστά στον εντεινόμενο ανταγωνισμό σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Επανέλαβε, μάλιστα, την πρότασή του για συνεργασία κράτους και ασφαλιστικών εταιρειών μέσω ΣΔΙΤ, φωτογραφίζοντας τον κλάδο της Υγείας.

Γίνεται λοιπόν φανερό ότι το κεφάλαιο, η κυβέρνηση και η ΝΔ συντονίζονται και συγκλίνουν σε μια νέα επέλαση ενάντια στα ασφαλιστικά δικαιώματα, που θα κορυφωθεί στη «μεταμνημονιακή» εποχή, επαληθεύοντας ότι οι θυσίες για την καπιταλιστική ανάπτυξη είναι χωρίς τέλος για το λαό. Πυρήνας αυτού του νέου γύρου της επίθεσης, παρά τις επιμέρους διαφορές στις προτάσεις, είναι η παραπέρα συρρίκνωση του δημόσιου ασφαλιστικού συστήματος υπέρ της ιδιωτικής ασφάλισης, με άμεση εμπλοκή των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, τόσο στον τομέα των συντάξεων όσο και στον τομέα της Υγείας.

Υπόβαθρο της επίθεσης είναι η μετατροπή πλέον της πλειοψηφίας των συντάξεων σε προνοιακά βοηθήματα, μαζί με την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και την αύξηση των εισφορών για τους ασφαλισμένους, που ήδη επέφερε ο νόμος 4387.

Αυτόν το νόμο εκθειάζει η υπουργός Εργασίας Εφη Αχτσιόγλου, καθώς αποτελεί τη μεγάλη συνεισφορά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ προς τους καπιταλιστές, αφού, υποβαθμίζοντας περαιτέρω τις παροχές του δημόσιου συστήματος, άνοιξε διάπλατα το δρόμο στις ιδιωτικές εταιρείες, δημιουργώντας τις αναγκαίες προϋποθέσεις για πεδία κερδοφορίας και σε αυτόν τον τομέα.

Γ. ΖΑΧ.

*

https://www.rizospastis.gr/story.do?id=6865570

ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΤΩΝ ΝΑΖΙ και Ο ΠΡΟΑΓΓΕΛΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟΣΥΡΣΗΣ ΤΟΥ ΕΔΩ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΟΣ ?!!

***

Με αφορμή τη γέννηση του Αδόλφου Χίτλερ το 1889 σαν σήμερα (20/4), θυμόμαστε μια συγκριτικά λιγότερο προβεβλημένη πτυχή της στήριξης του επιχειρηματικού κόσμου στους ναζί, εκείνη των οικονομικών σχέσεων της Γερμανίας με αμερικανικούς κολοσσούς, η οποία είχε εκδηλωθεί σε μεμονωμένες περιπτώσεις, με γνωστότερη εκείνη του Χένρυ Φορντ ήδη από τη δεκαετία του ’20, για να φτάσει τελικά, βάσει των στοιχείων του ιστορικού Μπέρντ Γκράινερ, στα μέσα της δεκαετίας του ’30 να περιλαμβάνει το 26% των μεγαλύτερων επιχειρήσεων των ΗΠΑ.

 Ανάμεσα τους το “αφάν γκατέ” της επιχειρηματικής ελίτ της χώρας, στο οποίο περιλαμβάνονταν μεγαθήρια όπως οι: Standard Oil, General Motors, Ford, IBM, Coca-Cola, Du Pont, Union Carbide, Westinghouse, GeneraI Electric, Goodrich, Singer, Kodak, ITT, J. P. Morgan. 

Ο κοινός αντικομμουνιστικός αγώνας, αλλά κυρίως η ελπίδα διασφάλισης μεγάλων κερδών, ελπίδα που εν πολλοίς πραγματοποιήθηκε, ιδιαίτερα στη διάρκεια του πολέμου, ήταν τα βασικά αίτια στήριξης των ναζί, η οποία δεν απέκλειε ασφαλώς και την εξίσου σημαντική ή και μεγαλύτερη συνεργασία με τους συμμάχους. Παρακάτω θα σταθούμε συνοπτικά, μέσα από έναν μακρύ κατάλογο, σε ορισμένες χαρακτηριστικές περιπτώσεις εταιρειών και επιχειρηματιών που “διακρίθηκαν” για την αμοιβαία επωφελή σχέση τους με το εθνικοσοσιαλιστικό καθεστώς.

Ford Motor Company

Η περίπτωση του Χένρυ Φορντ και της εταιρείας του είναι η γνωστότερη, καθώς ο γνωστός αντισημίτης μεγιστάνας ήταν πρότυπο για τους ναζί σχεδόν από την αρχή της δημιουργίας τους, με τη συμπάθεια σύμφωνα με κάποιους να εκφράζεται αμφίπλευρα και με οικονομικό αντίκρυσμα. 

Για παράδειγμα, οι Τάιμς της Νέας Υόρκης ανέφεραν το 1922 μια έκκληση της εφημερίδας Berliner Tagesblatt στον Αμερικανό πρέσβη στο Βερολίνο Houghton, να ερευνήσει τις καταγγελίες για χρηματοδότηση του νεαρού τότε Εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος από τον Φορντ. 

Αλλά και ο Βαυαρός βουλευτής του τοπικού κοινοβουλίου Έρχαρντ Άουερ ανέφερε σε έκθεσή του προς τον πρόεδρο του Ράιχ Φρήντριχ Έμπερτ, πως υπήρχαν πληροφορίες για χορηγίες του Φορντ στο Χίτλερ, με μεσάζοντα τον εκπρόσωπο του Φορντ στη Γερμανία, Γουόρεν Άντερσον. 

Βέβαιη είναι πάντως η παρασημοφόρηση του Φορντ από το ναζιστικό καθεστώς το 1938, με το παράσημο του Αετού, από τις ανώτερες τιμητικές διακρίσεις που απένειμε το Τρίτο Ράιχ σε ξένους υπηκόους, την οποία δεν επέστρεψε παρά τις σχετικές πολιτικές πιέσεις ούτε μετά την κήρυξη πολέμου από τις ΗΠΑ στη Γερμανία.

Ο Χένρυ Φορντ βραβεύεται από τους ναζί (1938)

Η ανώνυμη εταιρεία Ford Motor Company είχε ανοίξει στο Βερολίνο ήδη από το 1925, ενώ μετά την ανάληψη της εξουσίας από τους ναζί, επελέγη ως πρόεδρος του ΔΣ ο Heinrich Albert, δικηγόρος γνωστός στα χρόνια της Βαϊμάρης για την υπεράσπιση που πρόσφερε στους ναζί. 

Επισήμως από το 1939 η θυγατρική της Φορντ, με το όνομα Ford-Werke AG στο εξής, είχε περιορίσει τις σχέσεις της με τα κεντρικά στις ΗΠΑ, διακόπτοντάς τες όταν οι ΗΠΑ μπήκαν στον πόλεμο. 

Έτσι προσπαθούν οι ποικιλώνυμοι απολογητές της εταιρείας να την απαλλάξουν από την κατηγορία της συνεργασίας, οι αριθμοί όμως μιλούν από μόνοι τους, καθώς η μητρική εξακολουθούσε να κατέχει το 52% των μετοχών της θυγατρικής, η οποία κατασκεύασε μεταξύ άλλων το ένα τρίτο των φορτηγών του στρατού της Βέρμαχτ, ενώ ως το 1943 η μισή εργατική της δύναμη ήταν προϊόν καταναγκαστικής εργασίας, προερχόμενο από τις κατεχόμενες από τους ναζί χώρες.


General Motors

O έτερος πυλώνας της αμερικανικής αυτοκινητοβιομηχανίας, η General Motors, είχε επεκτείνει τις δραστηριότητές της στη Γερμανία το 1931 με την εξαγορά της Όπελ στο Ρίσελσχάιμ, και σύντομα εξελίχθηκε σε βασικό προμηθευτή του τακτικού βομβαρδιστικού Ju 88 και του καταδιωκτικού και βομβαρδιστικού ME 262. 

Παρότι το αίτημα της εταιρείας να αναλάβει την κατασκευή αυτού που έγινε γνωστό ως “Φολκσβάγκεν” (Όχημα του λαού) απορρίφθηκε από το καθεστώς με την αιτιολογία ότι ήταν “εργοστάσιο προσανατολισμένο στην Αμερική”, η εταιρεία κατόρθωσε να υπερκεράσει επιχειρηματικά τη Φορντ, εκμεταλλευόμενη τις άρισες σχέσεις του CEO της Γουίλιαμ Κνούτσεν, που συνάντησε προσωπικά το Γκαίρινγκ τον Οκτώβρη του 1933. 

Η διακήρυξη συμπάθειας για τη νέα κυβέρνηση ήταν μόνιμη επωδός σε συνελεύσεις μετόχων της εταιρείας, που είχαν κάθε λόγο να είναι ευχαριστημένοι, αφού ως το 1935 είχαν κατορθώσει να αυξήσουν το μερίδιο αγοράς τους από 35% σε 50%, χάρη στις παραγγελίες των ναζί. 

 Το Μάη εκείνης της χρονιάς ο αντιπρόεδρος της GM, υπεύθυνος ευρωπαϊκών θεμάτων Τζέιμς Μούνεϋ, συναντήθηκε με το Χίτλερ και το Ρίμπεντροπ διασφαλίζοντας τη διαβεβαίωσή τους ότι οι επενδύσεις τους στη Γερμανία ήταν ασφαλείς. 

Ακολούθως, ο Μούνεϋ έστειλε επιστολή στο Χίτλερ, όπου επαινούσε τη “δυνατή, οραματική ηγεσία” του. Τρία χρόνια μετά, ένα μήνα αφότου είχε λάβει το βραβείο ο ανταγωνιστής του Φορντ, έλαβε το “Μεγαλόσταυρο” και ο ίδιος.

Από το Γενάρη του 1936 έγινε από τους σημαντικότερους προμηθευτές της πολεμικής βιομηχανίας του Ράιχ, ιδρύοντας στο Βραδεμβούργο το πιο σύγχρονο εργοστάσιο κατασκευής φορτηγών στην Ευρώπη, εκ των οποίων το ένα τρίτο πήγαινε στη Βέρμαχτ. 

Το μοντέλο Opel Blitz ειδικά ονομάστηκε “Ραχοκοκκαλιά της Βέρμαχτ” και χρησιμοποιήθηκε στα μέτωπα της Πολωνίας, της Γαλλίας και της ΕΣΣΔ. Απαντώντας στην κριτική για τη συνέχιση της συνεργασίας και μετά την προσάρτηση της Τσεχοσλοβακίας, ο διευθυντής της επιχείρησης Άλφρεντ Σλόαν δήλωσε πως οι επιχειρηματικές σχέσεις με τους ναζί ήταν “Άκρως επικερδείς”. 

Μετά το ξέσπασμα του πολέμου Γερμανοί μάνατζερ ανέλαβαν τον έλεγχο της Όπελ, κάτι που χρησιμοποιήθηκε ως ελαφρυντικό για τη στάση της GM στον Πόλεμο. 

Ωστόσο τόσο τον Οκτώβρη του 1939, όσο και στο διάστημα Φεβρουαρίου Μαρτίου 1940, μετά την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου δηλαδή, ο Μούνεϋ επισκέφτηκε δύο φορές τους Γκαίρινγκ και Χίτλερ, κάτι που δε συνηγορεί καθόλου υπέρ της άποψης περί “απώλειας ελέγχου” πάνω στις δραστηριότητες της εταιρείας στη Γερμανία. 

Ακόμα κι όταν ανακρίθηκε τον Ιούλη του 1941 από το FBI, o Mούνεϋ δήλωσε πως δε σκόπευε να κάνει τίποτε “που θα θύμωνε το Χίτλερ”.


IBM

ο ιδρυτής της IBM (1924) Tόμας Γουότσον, είχε ήδη εξαγοράσει κατά 90% την Dehomag, εταιρεία πρόδρομο της δικής του από το 1922, καθιστώντας την θυγατρική της επιχείρησης που ίδρυσε δυο χρόνο μετά την εξαγορά. 

Οι πρώτες επαφές με τις ναζιστικές αρχές χρονολογούνται από το 1937, οδηγώντας την δυο χρόνια μετά στην πρώτη θέση των κερδρών μεταξύ των αμερικανικών εταιρειών στη Γερμανία, χάρη και στο γεγονός πως στα δικά της συστήματα βασίστηκε η απογραφή του πληθυσμού το 1939, η οποία συνεχίστηκε στα κατεχόμενα εδάφη μετά τον πόλεμο, συμβάλλοντας τα μέγιστα στον εντοπισμό και την εξολόθρευση των Εβραίων της Ευρώπης. 

Το 1935 ο Γουότσον ταξίδεψε στο Βερολίνο για τα 25 χρονα της Dehomag, παρευρισκόμενος σε δεξίωση στο πολυτελές ξενοδοχείο Adlon, παρουσία του υπουργού οικονομικών του Ράιχ, Γιάλμαρ Σαχτ. 

Ο Γουότσον υποστήριξε σθεναρά τη μη επιβολή εμπάργκο κατά της Γερμανίας από τις ΗΠΑ, και πίεσε να γίνει η παγκόσμια σύνοδος εμπορίου στο Βερολίνο. Για τις υπηρεσίες του αυτές βραβεύτηκε το 1937 με την ανώτατη τιμητική διάκριση που μπορούσε να δοθεί σε αλλοδαπό “Το Μεγαλόσταυρο προσφοράς του Φύρερ με τον έναστρο γερμανικό αετό”, βραβείο που επέστρεψε ωστόσο τον Ιούνη το 1940, φερόμενος προνοητικότερα από άλλους συναδέλφους του, χωρίς ωστόσο ποτέ να εγείρει ενστάσεις για τη φύση των δραστηριοτήτων της θυγατρικής στις κατεχόμενες ζώνες, η οποία διεξήγαγε απογραφές μέχρι και λίγους μήνες πριν το τέλος του πολέμου.

Ο Τομ Γουότσον (πρώτος πίσω από το Χίτλερ αριστερά) συναντά το Φύρερ στο Βερολίνο

Standard Oil

Στην περίπτωση της πετρελαϊκής Standard Oil New Jersey, και συγκεκριμένα της θυγατρικής της στη Γερμανία DAPG, στο επίκεντρο βρίσκονται κυρίως οι σχέσεις της με την εταιρεία-σήμα κατατεθέν του ναζισμού, την IG-Farben, που παρήγαγε μεταξύ άλλων συνθετική βενζίνη, καουτσούκ, πυρίτιδα και δηλητηριώδη αέρια, λειτουργώντας ως στυλοβάτης της πολεμικής μηχανής του Τρίτου Ράιχ. 

H Standard Oil, είχε αναπτύξει επαφές μέσω του προέδρου της Ουόλτερ Τίγκλ ήδη από το 1926, ενώ από το 1928 είχαν προχωρήσει και στη δημιουργία ενός άτυπου καρτέλ. 

Ιδιαίτερα χρήσιμες φάνηκαν αυτές οι επαφές στους ναζί λίγο πριν το ξέσπασμα του πολέμου, το καλοκαίρι του 1939, όταν η Λουφτβάφε είχε ανάγκη από τετρααιθυλιούχο μόλυβδο, κάτι που διασφάλισε η Standard Oil, μέσω IG-Farben, με την προμήθεια 500 τόνων της χημικής ουσίας. 

Στη συνέχεια, η DAPG και η IG-Farben ίδρυσαν από κοινού την Ethyl, που χωρίς αντιρρήσεις της μητρικής Standard Oil άρχισε να παρασκευάζει στη Γερμανία τον τετρααιθυλιούχο μόλυβδο.

 Η αμερικανική εταιρεία υπέγραψε μνημόνιο με την IG, όπου δεσμευόταν η συνεργασία τους να μη διακοπεί από μια πιθανή είσοδο των ΗΠΑ στον πόλεμο εναντίον του Ράιχ. 

Η DAPG καθ’όλη τη διάρκεια της εξουσίας των ναζί, προχωρούσε σε δηλώσεις στήριξης του καθεστώτος, ενώ από το 1937 συμμετείχε στη δημιουργία εργοστασίου στο Πέλιτς, όπου κατασκευάζονταν αεροπορικά καύσιμα από πίσσα και άνθρακα, σε περίπτωση εμπάργκο καυσίμων στη Γερμανία αν ξεσπούσε πόλεμος.

 Πιθανή είναι και η εμπλοκή της Standard Oil στην προμήθεια ειδικών καυσίμων μέσω τρίτων χωρών στη Γερμανία, τουλάχιστον μέχρι και την είσοδο των ΗΠΑ στον πόλεμο.

 Δύσκολες Νύχτες

Business as usual: Χίτλερ και αμερικανικό κεφάλαιο

**************

ΠΡΟΧΘΕΣ: 

Ναζιστικές ιστορίες με Χρήμα – «Τιμή» – Χρυσή Αυγή

ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ

Αποκαλυπτικές είναι οι δηλώσεις των ναζί της Χρυσής Αυγής όταν πρόκειται για «τιμή»! Και φυσικά όταν λέμε «τιμή» εννοούμε την τιμή που κοστίζουν οι ναζιστικές τους ιδέες. 

Με αφορμή την δήλωση ανεξαρτητοποίησης του ευρωβουλευτή των ναζί της Χρυσής Αυγής, Ελευθέριου Συναδινού, έχει εξελιχθεί δημόσια ένας «διάλογος» για το χρήμα. 

Ο Συναδινός στην ανακοίνωση του αναφέρει, μεταξύ άλλων: 

«Προς λύπη μου όμως, διαπίστωσα ότι εντός του κινήματος δημιουργήθηκε σταδιακά ένας στενός κύκλος άεργων προσώπων, με μηδενική προθυμία να αναλάβουν έστω μκαι την ελάχιστη πρωτοβουλία να ανταποκριθούν στον παλμό ενός πένητος λαού και μιας εθνικά εξευτελισμένης χώρας».

Η Χρυσή Αυγή απάντησε με επίσημη ανακοίνωση της ζητώντας πίσω την έδρα και τα λεφτά από τον Συναδινό: 

«Η Κεντρική Επιτροπή του Λαϊκού Συνδέσμου καταδικάζει την κίνηση ανεξαρτητοποίησης του εκλεγμένου με την Χρυσή Αυγή ευρωβουλευτή Συναδινού και τον καλεί άμεσα: 1. Να παραδώσει την έδρα στο κόμμα 2. Να τακτοποιήσει τις οικονομικές του υποχρεώσεις προς το κόμμα…»

Ο Συναδινός σε ανάρτηση του δήλωσε στο ίδιο κλίμα …υψηλών ιδανικών: 

Με λίγα λόγια ναζιστικές ιστορίες στις οποίες οι ναζί της Χρυσής Αυγής μετατρέπουν – όταν πρόκειται για λεφτά – και τα συνθήματα τους… Κάπως έτσι:

Χρήμα – «τιμή» – Χρυσή Αυγή.

***Του Πάνου Ζάχαρη στο:

http://www.socomic.gr/2018/04/the-working-dead-and-athens-april-1967/

Μοίρασέ το 

Ντοκουμέντα: -ΟΙ ΦΊΛΟΙ και ΟΙ ΣΎΜΜΑΧΟΙ ΤΗΣ "ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΉΣ" ΧΟΎΝΤΑΣ !!

Λίγους μετά το πραξικόπημα, το Σεπτέμβρη του 67 στον Έβρο, κάθονται στο τραπέζι ο πρωθ. της Τουρκίας (Ντεμιρέλ) με τον χουντικό πρωθ. Κ. Κόλλια.
Η χούντα προτείνει Ένωση Ελλάδας- Κύπρου και σε αντάλλαγμα δίνει σημαντικό μέρος της Δ. ΘΡΑΚΗΣ...
Επίσης δεν ήθελε με τίποτα να διεθνοποιηθεί το Κυπριακό (με σύμμαχο ΗΠΑ,ΝΑΤΟ).
Η Τουρκία απορρίπτει την πρόταση.

http://www.kathimerini.gr/919635/article/epikairothta/ellada/ellhnotoyrkikh-synanthsh-ston-evro

Η πολιτική της χούντας ερχόταν σε αντίθεση με αυτή της Κύπρου που ήθελε Κύπρο ανεξάρτητη και διεθνοποίηση του ζητήματος (με σύμμαχο την ΕΣΣΔ).

Τον Ιούλη του 74 χουντικοί αξιωματικοί κάνουν πραξικόπημα και στην Κύπρο σε συνεργασία με τη φασιστική κυπριακή ΕΟΚΑ Β που είχε φτιάξει ο Γρίβας* και ανατρέπουν τον Μακάριο.

Το πραξικόπημα οδήγησε στην επέμβαση των Τούρκων.
Πέντε μέρες μετά (20-7-74) η Τουρκία εισβάλει στην Κύπρο, κάτι που εξυπηρετούσε το ΝΑΤΟ.

***

Απρίλη-Μάης 1967: Μέσα σε ένα μήνα η χούντα είχε συλλάβει 6.138 πολιτικούς κρατούμενους μεταξύ αυτών και 235 γυναίκες (σύμφωνα με τον Παττακό).

Ιούνης 1967: Το Ισραήλ επιτίθεται με τη βοήθεια των ΗΠΑ στην Ιοραδία, Συρία και Ενωμένη Αραβική Δημοκρατία (ο πόλεμος των 6 ημερών). Η χούντα διέθεσε για τον πόλεμο αυτό τις βάσεις των ΗΠΑ στην Ελλάδα.

25 Ιούνη 67: Σε δηλώσεις του στην ¨Μακεδονία¨ο εφοπλιστής και τραπεζίτης Σ.Ανδρεάδης δίνει τα εύσημά του στη χούντα, ¨που τόλμησε να πραγματοποιήσει ό,τι αι προηγούμεναι κυβερνήσεις δεν ήσαν ικανάι να πράξουν¨.

23 Αυγούστου 67: Ο πρωθ. της χούντας Κόλλιας δήλωσε ότι το καθεστώς στηρίζει πλήρως την αμερικάνικη επέμβαση στο Βιετνάμ.

3 Μαρτίου 1972: Η Ένωση Ελλήνων εφοπλιστών ανακηρύσσει το δικτάτορα Παπαδόπουλο ισόβιο επίτιμο πρόεδρο της !!!!
Κι εκείνος τους διαβεβαίωσε: ¨Ειπέτε μας, τι άλλο θέλετε να σας δώσει η Πατρίς;...Σας προσφέρομεν όσα ζητήσατε...¨.!

1 Φλεβάρη 1973: Σύμφωνα με τον ¨Οικονομικό Ταχυδρόμο¨οι πλουσιότεροι Έλληνες έφτασαν να πήρώνουν σε φόρους ΛΙΓΟΤΕΡΑ από ό,τι οι οικοδόμοι της Θεσσαλονίκης...

6 Οκτώβρη 1973: Ο αρχηγός του ναυτικού Αραπάκης, της χούντας, δηλώνει προς τον Αμερικάνο ομόλογό του: Χρησιμοποιείστε τις βάσεις σας στην Ελλάδα όπως θέλετε¨.

Στη φωτογραφία ο Παπαδόπουλος με τον επιχιερηματία και κατα καιρούς συνεργάτη της CIA, Τομ Πάπας.

-Ο Τομ Πάπας διετέλεσε μέλος στη εταιρεία 20th Century Fox...

Ο Πάπας είχε υπογράψει το 1962 αποικιοκρατική σύμβαση με την κυβέρνηση Καραμανλή για τη δημιουργία διυλιστηρίων πετρελαίου κ.α. εργοστασίων στην χώρα με την επωνυμία «Esso Pappas» εξασφαλίζοντας προνομιακή για αυτόν εκμετάλλευση της εσωτερικής αγοράς καυσίμων της Eλλάδας.

Ο Πάπας λοιπόν ανέλαβε τον ρόλο του διαμεσολαβητή μεταξύ της κυβέρνησης των ΗΠΑ και της Χούντας των Συνταγματαρχών.
Στην χουντική κυβέρνηση Κόλλια υπουργός δημόσιας τάξης διορίστηκε ο Παύλος Τοτόμης, υπάλληλος του Τομ Πάπας, ο οποίος στη συνέχεια μεταπήδησε στην διοίκηση της ΕΤΒΑ...

Ο Τομ Πάπας διετέλεσε επίσης αντιπρόσωπος της Coca Cola στην Ελλάδα κι ανέπτυξε πλούσια επιχειρηματική δραστηριότητα στη χώρας έχοντας το μονοπώλιο σε πολλούς τομείς και καμία υποχρέωση σε φόρους.

Τον Μάιο του 1972 θα απαλλαγεί, με απόφαση της χούντας, από τις αντισταθμιστικές υποχρεώσεις, για έξι αγροτοβιομηχανικές μονάδες σε διάφορες περιοχές της χώρας...

Εδώ το ίνδαλμα των "αντισυστημικών"
χρυσαυγουλων με τον Τομ Πάπας

Εδώ το ίνδαλμα της νεοναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης με τον Τούρκο πολιτικό Ισμέτ Ινονού
Έξι μήνες μετά την πρωθυπουργοποίηση του, ο Γ. Παπαδόπουλος, σε συνέντευξη που έδωσε στην καθημερινή εφημερίδα της Κωνσταντινουπόλεως, Μιλιέτ, και που δημοσίευε η εφημερίδα αυτή στις 28 Ιουνίου 1968, δήλωσε:
 “Ακούγονται ακόμη οι φωνές του Ατατούρκ και του Βενιζέλου … Πρέπει να ενώσουμε τις δύο ακτές του Αιγαίου”.
Ο Τούρκος δημοσιογράφος τον ρώτησε τότε εάν με την ένωση δύο χωρών εννοούσε ομοσπονδία. “Θέλω ιδιαιτέρως να υπογραμμίσω” απάντησε ο Παπαδόπουλος, “την πίστη μου στην αναγκαιότητα πραγματοποιήσεως αυτής της ομοσπονδίας … Εάν είχα μαγική δύναμη θα έκανα το παν για την πραγματοποίηση της ομοσπονδίας και θα οδηγούσα πάραυτα τον λαό μας προς αυτήν την κατεύθυνση”.

*ΕΟΚΑ Β΄

Στις 31 Αυγούστου 1971 σε ηλικία 74 χρόνων, όταν οι σχέσεις του Μακαρίου με τη δικτατορία των Συνταγματαρχών και ειδικά με τον Γεώργιο Παπαδόπουλο είχαν ενταθεί, επέστρεψε κρυφά στην Κύπρο και ίδρυσε την ΕΟΚΑ Β΄, η οποία στελεχώθηκε κυρίως από πρώην άνδρες της ΕΟΚΑ και νέους που πίστεψαν ότι με τη δυναμική δράση θα πειθόταν ή θα εξαναγκαζόταν ο Μακάριος να ακολουθήσει τη γραμμή της ένωσης. Ο Μακάριος κάλεσε τον Γρίβα να εμφανιστεί και να δηλώσει τις προθέσεις του, προσφέροντάς του μάλιστα και θέση στην κυβέρνηση. Ο Γρίβας δεν εμφανίστηκε, και τον Οκτώβριο του 1971 διένειμε προκήρυξη με την οποία δήλωνε ότι θα αρχίσει ένοπλο αγώνα για την ένωση με την Ελλάδα. Η κυπριακή κυβέρνηση αντέδρασε με τη σύσταση νέας αστυνομικής μονάδας, του λεγόμενου «Εφεδρικού» η οποία εξοπλίστηκε με όπλα από την Τσεχοσλοβακία. Η ενέργεια αυτή προκάλεσε κρίση στις σχέσεις Αθήνας - Λευκωσίας. Υπό την πίεση της Ελληνικής κυβέρνησης, ο Μακάριος συναντήθηκε μυστικά με τον Γρίβα προκειμένου να γεφυρωθούν οι μεταξύ τους διαφορές. Ο Μακάριος δεν δέχτηκε τις προτάσεις του Γρίβα, η οργάνωση του οποίου από το 1972 εξαπέλυσε έντονη τρομοκρατική δραστηριότητα. Από το 1973 άρχισε η αποδυνάμωση της ΕΟΚΑ Β' λόγω καταστολής της δράσης της από την αστυνομία και της αποδοκιμασίας από την κυβέρνηση Παπαδόπουλου, ο οποίος τότε επιχειρούσε πολιτικοποίηση του δικτατορικού καθεστώτος. Ακολούθησαν δύο καθοριστικά γεγονότα, το πραξικόπημα Ιωαννίδη στην Ελλάδα (Νοέμβριος 1973) και ο θάνατος του Γρίβα (Ιανουάριος 1974). Μετά από το θάνατο του αρχηγού της, η ΕΟΚΑ Β' πέρασε στον έλεγχο του καθεστώτος Ιωαννίδη ακόμη περισσότερο.

Η ΕΟΚΑ Β συνέχισε να λειτουργεί και συμμετείχε στο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974. Μέλη της ΕΟΚΑ Β΄.

Αλιευμένα απ' την Σελίδα 

της σ. Κατερίνας !!!

************

Πριν λίγο:

 κάποια χρυσαυγουλα ετοιμάζουν βαλίτζα για άλλες παραλίες ?!!

Πάλι επιβεβαιώνεται το ΚΚΕ που έχει Πει για την αναμόρφωση του πολιτικού προσωπικού της Τάξης της βαρβαρότητας:

Ναζιστικές ιστορίες με Χρήμα – «Τιμή» – Χρυσή Αυγή

ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ

Αποκαλυπτικές είναι οι δηλώσεις των ναζί της Χρυσής Αυγής όταν πρόκειται για «τιμή»! Και φυσικά όταν λέμε «τιμή» εννοούμε την τιμή που κοστίζουν οι ναζιστικές τους ιδέες. 

Με αφορμή την δήλωση ανεξαρτητοποίησης του ευρωβουλευτή των ναζί της Χρυσής Αυγής, Ελευθέριου Συναδινού, έχει εξελιχθεί δημόσια ένας «διάλογος» για το χρήμα. 

Ο Συναδινός στην ανακοίνωση του αναφέρει, μεταξύ άλλων: 

«Προς λύπη μου όμως, διαπίστωσα ότι εντός του κινήματος δημιουργήθηκε σταδιακά ένας στενός κύκλος άεργων προσώπων, με μηδενική προθυμία να αναλάβουν έστω μκαι την ελάχιστη πρωτοβουλία να ανταποκριθούν στον παλμό ενός πένητος λαού και μιας εθνικά εξευτελισμένης χώρας».

Η Χρυσή Αυγή απάντησε με επίσημη ανακοίνωση της ζητώντας πίσω την έδρα και τα λεφτά από τον Συναδινό: 

«Η Κεντρική Επιτροπή του Λαϊκού Συνδέσμου καταδικάζει την κίνηση ανεξαρτητοποίησης του εκλεγμένου με την Χρυσή Αυγή ευρωβουλευτή Συναδινού και τον καλεί άμεσα: 1. Να παραδώσει την έδρα στο κόμμα 2. Να τακτοποιήσει τις οικονομικές του υποχρεώσεις προς το κόμμα…»

Ο Συναδινός σε ανάρτηση του δήλωσε στο ίδιο κλίμα …υψηλών ιδανικών: 

Με λίγα λόγια ναζιστικές ιστορίες στις οποίες οι ναζί της Χρυσής Αυγής μετατρέπουν – όταν πρόκειται για λεφτά – και τα συνθήματα τους… Κάπως έτσι:

Χρήμα – «τιμή» – Χρυσή Αυγή.

Μοίρασέ το στα νεοναζιστικά μορφώματα του διαδικτύου που μάς ταχουν πρήξει για τον πατριωτισμό τους !! 

Ποίος είπαμε Σκότωσε τον Λαμπράκη ?

21 ΑΠΡΙΛΗ 1963, 
η ώρα είναι 8 το πρωί: 

Ο Γρηγόρης Λαμπράκης, ο βουλευτής της Αριστεράς, ξεδιπλώνει το λάβαρο της ειρήνης και ξεκινά από τον Τύμβο του Μαραθώνα. Παντού η περιοχή είναι «σπαρμένη» με ασφαλίτες και χωροφύλακες για τη διαφύλαξη «του νόμου και της τάξης». 
Σύμφωνα με το «νόμο», όπως τον έχει υπαγορεύει η κυβέρνηση Καραμανλή, η μαραθώνια πορεία ειρήνης είναι «παράνομη» και η τέλεσή της έχει απαγορευτεί. Ρητά...
ΤΡΑΜΠΟΥΚΟΙ και παρακρατικοί με πολιτικά έχουν φτάσει στη στροφή της Ραφήνας, για να προστεθούν στις τάξεις των χωροφυλάκων.
 Εκεί ακριβώς ο Λαμπράκης δέχεται το πρώτο χτύπημα. Τραμπούκοι και ένστολοι πέφτουν επάνω του με λύσσα. 
Ο Λαμπράκης συνεχίζει. Ξεδιπλώνει την αφίσα με το σύνθημα «42 χιλιόμετρα Μαραθώνας - Αθήνα». Και προχωρά...
ΣΤΟ ΠΙΚΕΡΜΙ, ο Λαμπράκης και οι μαραθωνοδρόμοι που τον συνοδεύουν, αποτίουν φόρο τιμής στον τάφο των πατριωτών που εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς.
 Οι χωροφύλακες επιτίθενται στους δημοσιογράφους που καλύπτουν την πορεία. 
Ο Λαμπράκης συνεχίζει...
ΩΡΑ 10 π.μ.: Οι χωροφύλακες συλλαμβάνουν τους μαραθωνοδρόμους που πορεύονται μαζί με τον Λαμπράκη. 
Ο βουλευτής συνεχίζει μόνος του. Στο 14ο χιλιόμετρο, 30 χωροφύλακες ορμούν επάνω του. 
Ο εισαγγελέας αποφαίνεται:

 «Η πορεία ειρήνης συνιστά αδίκημα εις βαθμόν πλημμελήματος, διωκόμενον επ' αυτοφώρω»! 

Ο βουλευτής της ΕΔΑ, ο εκλεγμένος εκπρόσωπος του λαού, πέφτει θύμα απαγωγής από ασφαλίτες!
ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΩΡΕΣ περιπλάνησης οι απαγωγείς του Λαμπράκη τον αφήνουν κάπου στη Ν. Ιωνία. 
Το τηλεγράφημα που αποστέλλει ο βουλευτής προς τις εφημερίδες ξεκινά ως εξής:

 «Πόθος δημοκρατικού λαού μας διά πορείαν Ειρήνης "Μαραθών - Αθήναι" επραγματοποιήθη». 

Το τηλεγράφημα: 

«Δυστυχώς διεπίστωσα ότι δημοκρατία δεν υπάρχει εις την Ελλάδα, όταν εκλεκτοί του λαού κυριολεκτικώς καταρρακώνονται».

Ο ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ, μετά και από εκείνη την ημέρα, είναι πια εξαιρετικά «ενοχλητικός» για το αμερικανόδουλο μετεμφυλιακό κράτος. Η συνέχεια θα δοθεί ένα μήνα αργότερα...
22 ΜΑΗ 1963: 
Η επιτροπή Θεσσαλονίκης για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη οργανώνει εκδήλωση στις 7.30 μ.μ. 
Ομιλητής ο Γρηγόρης Λαμπράκης. 
Η τρομοκρατία ξεπερνά κάθε προηγούμενο. Τραμπούκοι και αστυνομία προσπαθούν να ματαιώσουν την εκδήλωση.
ΩΡΑ 8.20 μ.μ. 
Ο Λαμπράκης ξεκινά από το ξενοδοχείο που διαμένει για να φτάσει στο χώρο της εκδήλωσης. 
Στη διαδρομή, σε μια απόσταση μόλις 80 μέτρων, δέχεται επίθεση από παρακρατικούς. Οι χωροφύλακες παρακολουθούν...
Ο ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ εισέρχεται στο χώρο της εκδήλωσης. Παρακρατικοί και τραμπούκοι λιθοβολούν το χώρο της συγκέντρωσης. 
Η αστυνομία παρακολουθεί...

Ο ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ διακόπτει την ομιλία του.

 Καταγγέλλει «σχέδιο δολοφονικής απόπειρας» εναντίον του.

 Καθιστά υπεύθυνη την κυβέρνηση και τις αρχές. Η Αστυνομία παρακολουθεί...

ΩΡΑ 10.15 μ.μ. 
Ο Λαμπράκης κατεβαίνει από την αίθουσα της συγκέντρωσης. Η κυκλοφορία στο δρόμο έχει απαγορευτεί. 
Παντού ασφαλίτες και χωροφύλακες. 
Κινείται προς το ξενοδοχείο. 
Απόσταση 80 μέτρα.
 Σε απόσταση 8 μέτρων από το βουλευτή ακούγεται το μαρσάρισμα μοτοσικλέτας. 

Ο οδηγός του τρίκυκλου με σκεπασμένο τον αριθμό, πέφτει πάνω στον Λαμπράκη. Ο συνεργός του στην καρότσα χτυπά το βουλευτή στο κεφάλι. Τον ρίχνουν στην άσφαλτο. Στο σημείο σχηματίζεται μια λίμνη αίματος…

27 ΜΑΗ 1963: 

Μετά από άνιση μάχη που κράτησε 5 μέρες στην εντατική, , στη 1.22 τα ξημερώματα, ο υφηγητής της Ιατρικής, ο πρωταθλητής στους στίβους, ο μάρτυρας της Ειρήνης και της Δημοκρατίας, ο βουλευτής της Αριστεράς, ο Γρηγόρης Λαμπράκης, αφήνει την τελευταία του πνοή.

Το κράτος που είχε δολοφονήσει τον Λαμπράκη, το κράτος που είχε στηθεί πάνω στις βόμβες ναπάλμ, που έχτιζε «Νέους Παρθενώνες» στη Μακρόνησο, που στις εκλογές του ψήφιζαν και τα «δέντρα», τέσσερα χρόνια αργότερα, ανήμερα της πρώτης πορείας Ειρήνης, θα παραχωρούσε την διαχείριση των υποθέσεων των προυχόντων του στους Παττακούς, στους Παπαδόπουλους και στους Μάλλιους.....

Ν ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Το βρήκαμε Εδώ

Υ/Γ: 

--Ποίος σκότωσε τον Λαμπράκη ? 

--Γιατί ? 

---Βγάλαμε ακόμη συμπεράσματα για το προσωπικό της Τάξης που ακόμη είναι στα πράγματα και μάς ζητά θυσίες ? 

---Αν βγάλαμε... πως την αντιμετωπίζουμε? 

Δες Ακόμα:  

Φοβάστε τα διδάγματα της Ιστορίας, κύριε Μητσοτάκη

Γράφει ο Νίκος Μόττας 

«Το παιδί των 17 ετών θα το ενδιαφέρει πως θα είναι η Ελλάδα το 2030 αν το ενδιαφέρει πως ήταν η Ελλάδα το 1963;». 

Τι μας είπε, με λίγα λόγια, ο πρόεδρος της ΝΔ Κυριάκος Μητσοτάκης στην πρόσφατη συνέντευξη του; Πως δεν συντρέχει λόγος να γνωρίζει η νεολαία της χώρας μας για το Γρηγόρη Λαμπράκη και τη δολοφονία του. 

Ας αφεθούν στη λήθη και ο Λαμπράκης και οι αγώνες για την ειρήνη και τον αφοπλισμό και μαζί τους ας ξεχαστούν και οι δολοφόνοι του, το αστικό κράτος, οι παρακρατικοί του βραχίονες και οι υπερατλαντικοί σύμμαχοι του.

Δεν είπε τυχαία τα παραπάνω λόγια ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. 

Γνωρίζει πολύ καλά ποιοί και γιατί δολοφόνησαν τον αγωνιστή της ειρήνης Γρ. Λαμπράκη. Όπως γνωρίζει πολύ καλά ποιοί και γιατί δολοφόνησαν το Μπελογιάννη, τον Πέτρουλα, τον Τσαρουχά, τη Σωτηρία Βασιλακοπούλου, τον Τεμπονέρα και τόσους άλλους.

Ως γνήσιος πολιτικός εκφραστής της αστικής τάξης, ο κ.Μητσοτάκης γνωρίζει ότι ένας έφηβος της σημερινής εποχής είναι πολύ ευκολότερα χειραγωγήσιμος, ιδεολογικά και πολιτικά, εάν αγνοεί βασικές πτυχές της ιστορίας. 

Η ιστορική αγραμματοσύνη, άλλωστε, υπήρξε πάντοτε σύμμαχος των αστικών πολιτικών δυνάμεων για τον εγκλωβισμό και την χειραγώγηση πλατιών νεανικών μαζών.

Στην περίπτωση του Γρηγόρη Λαμπράκη, ο μεν ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί ξεδιάντροπα να οικειοποιηθεί τον συμβολισμό που πηγάζει από το σπουδαίο παράδειγμα του μαραθωνοδρόμου της ειρήνης προκειμένου να «ξεπλύνει» στην συνείδηση ενός τμήματος του λαού την πολιτική της ολοένα και βαθύτερης εμπλοκής της χώρας στα επικίνδυνα ευρωατλαντικά ιμπεριαλιστικά σχέδια που ακολουθεί.

 Είναι γνωστή η- χυδαία και υποκριτική- προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να οικειοποιείται την αγωνιστική κληρονομιά του κομμουνιστικού και ευρύτερα αριστερού κινήματος ώστε να θολώσει τα νερά της βαθιά ταξικής-αντιλαϊκής πολιτικής του.

Η δε Νέα Δημοκρατία επιχειρεί να υποβαθμίσει, να «θάψει» την ιστορική σημασία της δολοφονίας του Γρ. Λαμπράκη. 

Και αυτό διότι οι δολοφόνοι του Λαμπράκη, όπως και οι ηθικοί αυτουργοί της δολοφονίας, είναι ιδεολογικοί της συγγενείς. 

Είναι σαφές ότι δεν συμφέρει καθόλου τον κ.Μητσοτάκη και την παράταξη του αν ο 17χρονος γνωρίζει τι «δεσμοί αίματος» συνδέουν τη Νέα Δημοκρατία με τους φονιάδες του Λαμπράκη και του Τεμπονέρα. 

Όπως είναι επίσης σαφές ότι το παράδειγμα του Γρηγόρη Λαμπράκη, οι αγώνες του ενάντια στους ιμπεριαλιστές, τις αμερικανονατοϊκές βάσεις και τον πόλεμο, δεν είναι διόλου βολικά για την πολιτική ατζέντα ενός κόμματος που… «πίνει νερό» στο όνομα των κάθε λογής υπερατλαντικών χασάπηδων, απ’ τον Τρούμαν και τον Τζόνσον μέχρι το Ρίγκαν και το Μπους.

Η ελληνική αστική τάξη φοβάται την αποκάλυψη των εγκλημάτων της. 

Γι’ αυτό προσπαθεί, πότε μέσω του ΣΥΡΙΖΑ και πότε μέσω της ΝΔ και των λοιπών πολιτικών της εκπροσώπων, να διαστρεβλώσει, να παραχαράξει, να κουκουλώσει την ιστορική πραγματικότητα. 

Φοβάται τα διδάγματα που οι εργαζόμενοι, η νεολαία, συνολικά το εργατικό-λαϊκό κίνημα, μπορούν να βγάλουν από τη μελέτη της Ιστορίας. 

Γι’ αυτό και προσπαθεί να την ξορκίσει ποντάροντας στη λήθη.

Μόνο που η ιστορία του λαού μας, η γραμμένη με αίμα και θυσίες, ούτε ξεβάφει, ούτε ξεγράφεται.

Η "ΔΙΚΑΙΟΣΎΝΗ" επί ΣΥΡΙΖΑ, υποδέχτηκε την Επέτειο των Χρυσ@λων με καταδίκη του ΚΚΕ ?!!

-Κε Τσίπρα
-Κε Κοντονή

Ναι ''συμφωνούμε" και Εμείς με το εφετείο σας,, 

 τα ναζίδια δεν είναι ναζί φαίνεται στη φωτο... 

Είναι οφθαλμαπάτη ?!! 

--ΜΟΙΆΣΑΤΕ ΑΚΌΜΗ ΤΟΥ ΈΜΠΕΡΤ ή ΘΈΛΕΤΕ ΚΙ ΆΛΛΟ ;;

Εδώ η χτεσινή ενημέρωση απ΄το ΚΚΕ:

«Με απόφαση του Εφετείου Θεσσαλονίκης, ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Σωτήρης Ζαριανόπουλος καταδικάστηκε σε χρηματική αποζημίωση ενός νυν και δύο πρώην βουλευτών της ναζιστικής Χρυσής Αυγής, για δήθεν "εξύβριση και ηθική βλάβη" τους, όταν το 2012 σε συνέντευξη Τύπου, ως επικεφαλής της "Λαϊκής Συσπείρωσης" του Δήμου Θεσσαλονίκης, σε απάντηση δημοσιογραφικής ερώτησης για την πρόσκληση της Χρυσής Αυγής στις παρελάσεις, για την 28η Οκτωβρίου, δήλωσε ότι "οι νοσταλγοί του Χίτλερ, οι πολιτικοί απόγονοι των ντόπιων συνεργατών του βρωμίζουν τον τόπο και δεν έχουν θέση σε παρελάσεις και εκδηλώσεις που τιμούν την αντίσταση του λαού μας κατά των φασιστών - ναζιστών".

Το ΚΚΕ εκφράζει έντονη διαμαρτυρία και ανησυχία γι’ αυτή τη δικαστική απόφαση που "φουσκώνει τα πανιά" της εγκληματικής - ναζιστικής συμμορίας της Χρυσής Αυγής και αποδεικνύει την ανοχή προς τη Χρυσή Αυγή από τμήματα του κρατικού μηχανισμού, την ώρα μάλιστα που εξελίσσεται η δίκη της για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης, δολοφονίες, ξυλοδαρμούς κλπ. και της δίνει το δικαίωμα να πανηγυρίζει (όπως το έπραξε με την πρωτόδικη καταδικαστική απόφαση κατά του Σ. Ζαριανόπουλου) και να θεωρεί παρόμοιες αποφάσεις σαν νομιμοποίηση της εγκληματικής δράσης της.

Καμιά παρόμοια δικαστική απόφαση, καμιά απειλή και δράση της Χρυσής Αυγής δεν πρόκειται να κάμψουν τον αγώνα των κομμουνιστών ενάντια σ’ αυτό το ναζιστικό - εγκληματικό μόρφωμα και στο σύστημα που το γέννησε και το χρησιμοποιεί σαν το μακρύ του χέρι του».

Ήταν τόσο «Tίμιοι»: Όσο και οι Τρεις βίλες του Παπαδόπουλου ?!!

Ελλάς – Ελλήνων – Φασιστών

Η ιστορική άγνοια αποτελεί λίπασμα για την πολιτική αφασία. Ο φασισμός γίνεται «ελκυστικός» έτσι: Πατώντας πάντα στο έδαφος της αφασίας και της άγνοιας.

Το κράτος μας με τους θύλακες της αέναης και μηδέποτε συντελούμενης «αποχουντοποίησης», συμπεριλαμβανομένης μερίδας της «τέταρτης εξουσίας» που υπηρετεί τον βούρκο, έχει κάθε λόγο να καλλιεργεί την αφασία και την άγνοια, ώστε έτσι να κρατά πάντα ζεστό τον κόρφο που επωάζει τα «φίδια» του.

Πάνω σε αυτό το έδαφος, της καλλιεργούμενης άγνοιας και της αφασίας, της ιστορικής παραχάραξης και της μαζικού τύπου πολιτικής λοβοτομής, αναπτύσσονται σήμερα (…) οι γνωστές θεωρίες για το «πόσο καλύτερα ήταν τα πράγματα επί χούντας»…

***

Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει χούντα – στην Ελλάδα και οπουδήποτε στον κόσμο – που να μην είναι κυλισμένη στο αίμα της τρομοκρατίας, των δολοφονιών, στην αγριότητα των ανά τον κόσμο «ΕΑΤ – ΕΣΑ», στην ταξική βαρβαρότητα και στο βούρκο της διαφθοράς.

Όσον αφορά στο τελευταίο, στο ζήτημα της διαφθοράς, της βρωμιάς και της δυσωδίας, με τους «ημέτερους» συνταγματάρχες είχαμε εκείνη ακριβώς τη διαφθορά και εκείνη την «τιμιότητα» που άρμοζε στη γελοιότητά τους:

• Ήταν τόσο γελοίοι όσο και οι κομπίνες τους στην υπόθεση με τα «κρέατα του Μπαλόπουλου».Ήταν τόσο αντιφαυλοκράτες όσο και οι «τακτοποιήσεις» των γαμπρών του Παττακού, των αδερφών του Παπαδόπουλου και των ίδιων των πραξικοπηματιών που «νομοθέτησαν» τον… διπλασιασμό των μισθών τους.

Σημειώστε: Μια από τις πρώτες πράξεις των χουνταίων ήταν να δώσουν αυξήσεις στον… εαυτό τους. Με τον Αναγκαστικό Νόμο 5/1967, οι «Παπαδόπουλοι» φρόντισαν να υπερδιπλασιάσουν τον μισθό του πρωθυπουργού από τις 23.600 στις 45.000 δραχμές και των υπουργών και υφυπουργών από τις 22.400 στις 35.000 δραχμές. Αυτοί ήταν που κατέβασαν τα τανκς για να σώσουν την Ελλάδα από την «φαυλοκρατία»…

• Ήταν τόσο «τίμιοι» και αντικομφορμιστές όσο και οι τρεις βίλες του Παπαδόπουλου: Μια στο Ψυχικό, μία την Πάρνηθα και μια Τρίτη το Λαγονήσι (η τελευταία ήταν προσφορά του Ωνάση).
• Ήταν τόσο «πατριώτες» που – εκτός του μέγιστου εγκλήματος κατά της Κύπρου – το βοούν και οι ληστρικές συμβάσεις με «Litton», «Μακντόναλντ», «Τομ Πάππας» και «Ζήμενς» – πάντα η… «Ζήμενς».
• Ήταν τόσο θεομπαίχτες που έφτασαν να βουτάνε λεφτά ακόμα και από το… παγκάρι! Γνωστή η ιστορία με την ανέγερση του «θαυματουργού» (καθότι… αόρατος) Ναού του Σωτήρως. Μόνο από εκεί, από έναν προϋπολογισμό ύψους 450 εκατομμυρίων, φαγώθηκαν τα 400…).

Εντούτοις, στο σημερινό σημείωμα θα εστιάσουμε ειδικότερα σε ένα μόνο από τα «καλά» της δικτατορίας, όπως το διακινούν τα φασιστοειδή: Σ’ αυτό το τόσο γελοίο όσο και «προσφιλές» τροπάρι περί του δήθεν «οικονομικού θαύματος» της χούντας των συνταγματαρχών.

1ο) Το δημόσιο χρέος από 32 δισ. δραχμές το 1966 εκτινάχτηκε στα 87,5 δισεκατομμύρια δραχμές τον Ιανουάριο του 1973 ενώ το 1974 απογειώθηκε στα 114 δισ. δραχμές. Δηλαδή ήταν τέτοιο το έγκλημα που συντελέστηκε στην ελληνική οικονομία επί χούντας ώστε το δημόσιο χρέος υπερτριπλασιάστηκε! Το επίτευγμα της χούντας ήταν τέτοιο που δεν μπορούσε να κρυφτεί ούτε επί των ημερών της. Στο «Βήµα» της 20/10/1973, καταγράφεται ότι στην εξαετία της δικτατορίας το εξωτερικό χρέος αυξήθηκε όσο δεν είχε αυξηθεί από την γέννηση του ελληνικού κράτους το 1821! Σε έξι χρόνια οι χουντικοί έκαναν το χρέος 1,5 φορά µεγαλύτερο απ’ όσο είχε αυξηθεί σε διάστηµα 145 χρόνων!

2ο) Το εμπορικό έλλειμμα το 1973 έγινε τέσσερις και πέντε φορές μεγαλύτερο από αυτό του 1968. Παρά τη λογοκρισία που ασκείτο στον Τύπο, ήταν τέτοια η κατρακύλα που δεν κρυβόταν με τίποτα: «Η δεύτερη µεγάλη θυσία της ελληνικής οικονοµίας κατά την περίοδο αυτήν (έγραφε το «Βήμα» στο ίδιο άρθρο) υπήρξε η θεαµατική διόγκωση του εµπορικού ισοζυγίου. Το έλλειµµα του εµπορικού ισοζυγίου από 745 εκατ. δολάρια προβλέπεται ότι θα φτάσει τελικά το τέλος του 1973 τα 2.600 εκατ. δολάρια, δηλαδή περίπου θα τετραπλασιασθεί»…

3ο) Στην Ελλάδα, που 1961-71 είχε το χαμηλότερο ποσοστό πληθωρισμού μεταξύ όλων των χωρών του ΟΟΣΑ (2,2%), ο δείκτης καταναλωτικών τιμών αυξήθηκε κατά 15,3% από το 1972 έως το 1973 και κατά 37,8% από τον Απρίλη του 1973 μέχρι τον Απρίλη του επόμενου έτους, και μάλιστα σε τομείς όπως τα είδη πρώτης ανάγκης και η υγεία. Το 1973 το ποσοστό του πληθωρισμού είχε επιφέρει μειώσεις των πραγματικών μισθών κατά 4%. Με δυο λόγια επί χούντας οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι. Πράγμα που επίσης δεν κρυβόταν με τίποτα. Ο Τύπος έγραφε (στο ίδιο): «Ο ανταγωνιστικός χαρακτήρας της οικονοµίας περιορίστηκε. Τα συµπτώµατα κερδοσκοπίας εντάθηκαν. Έχει ήδη σηµειωθεί ένταση στην ανισοκατανοµή µε την αύξηση της µερίδας των κερδών έναντι της µερίδας των µισθών στο εθνικό εισόδηµα. Πρέπει να προστεθεί ότι η τελευταία πληθωριστική διαδικασία δεν έθιξε τα υπέρογκα κέρδη της περιόδου αυτής».

4ο) Το ποσοστό των δαπανών για την εκπαίδευση στο σύνολο των γενικών κρατικών δαπανών μειώθηκε από 11,6% σε 10%, όταν οι δαπάνες για την «άμυνα» και «δημόσια ασφάλεια» του αστυνομοκρατικού καθεστώτος μέσα σε μια πενταετία σχεδόν διπλασιάστηκαν.

5ο) Οι προσωπικές καταθέσεις μειώθηκαν ως αποτέλεσμα της οικονομικής δυσχέρειας των λαϊκών στρωμάτων από 34,2 δισεκατομμύρια δραχμές το 1972 σε 19,6 δισεκατομμύρια δραχμές το 1973.

6ο) Στον αγροτικό τομέα, όπου απασχολείτο το 44% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού, αντί της πενταετούς πρόβλεψης του καθεστώτος για ανάπτυξη 5,2%, η αγροτική οικονομία αναπτύχθηκε κατά μόλις 1,8% στην περίοδο 1967 – 1974, σε αντίθεση με το 4,2% κατά την περίοδο 1963 – 1966. Οι εξαγωγές αγροτικών προϊόντων μειώθηκαν από το 63% του συνόλου των εξαγωγών το 1968 στο 48% το 1972. Το αποτέλεσμα ήταν το κατά κεφαλήν αγροτικό εισόδημα να πέσει από το 55% στο 43% του μέσου κατά κεφαλήν εθνικού εισοδήματος.

7ο) Οι φόροι που επιβάρυναν τα λαϊκά στρώματα ανέρχονταν στο 91% επί του συνόλου των φορολογικών εσόδων του καθεστώτος τα οποία αυξάνονταν σταθερά: Τα φορολογικά έσοδα από 27,4% του ΑΕΠ το 1966, επί συνταγματαρχών και μέχρι το 1972 αυξήθηκαν στο 29,2%. 
Αυτά για τα λαϊκά στρώματα. 
Από την άλλη:

• Οι φόροι επί των επιχειρήσεων μειώθηκαν κατά 10,9% την περίοδο 1972 – 73.
• Η φορολογική «μεταρρύθμιση» του 1968 μετέφερε το φορολογικό φορτίο στους ώμους της εργατικής τάξης με τις μεγάλες επιχειρήσεις και τους πλουτοκράτες να απολαμβάνουν μεγαλύτερα φορολογικά προνόμια. Συνέπεια: Οι φοροαπαλλαγές 464 μεγάλων επιχειρήσεων το 1971 ήταν κατά τρεις φορές υψηλότερες από τους φόρους που οι ίδιες εταιρείες είχαν καταβάλει!
• Τα φορολογικά έσοδα από τις ναυτιλιακές εταιρείες μειώθηκαν από 109 εκατομμύρια δραχμές το 1968 σε 29 εκατομμύρια το 1972 (μείωση 73%!), περίοδος κατά την οποία ο ελληνικός στόλος αυξήθηκε κατά 16,7 εκατομμύρια τόνους.

8ο) Το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών αυξήθηκε κατά οχτώ φορές, μεταξύ του 1967 και 1972. Το ισοζύγιο πληρωμών από μέσο πλεόνασμα 14,6 εκατ. δολαρίων την περίοδο 1960 – 66, εμφάνισε μέσο έλλειμμα την περίοδο 1967-73 ύψους 117 εκατομμυρίων δολαρίων.

9ο) Οσο για την «ανάπτυξη» που σημειώθηκε επί συνταγματαρχών, το άρθρο του οικονομολόγου Αδαμάντιου Πεπελάση στις 2/8/1974, είναι αποκαλυπτικό και για το χαρακτήρα της «ανάπτυξης» και για το ξεπούληµα της Ελλάδας στο ξένο κεφάλαιο. 
Γράφει:

«Η ανάπτυξη της επταετίας είχε αντιλαϊκό χαρακτήρα. Η µεγάλη µάζα δηλαδή επωµίσθηκε το βάρος της ανάπτυξης, καρπώθηκε τα λιγότερα ωφελήµατα κι έφερε το κόστος των διάφορων αντιφατικών και συγκυριακών µέτρων για την προσπάθεια επαναφοράς της οικονοµίας σε σχετική σταθερότητα και ισορροπία. Ιδιαίτερα τα µέτρα των τελευταίων 12 µηνών ήταν εξοντωτικά για τα µικρά εισοδήµατα. Η άνοδος των τιµών κατά 40%-45% το 1973 (και κατά 9% για το πρώτο εξάµηνο του 1974) υπερκάλυψε την αύξηση των αστικών εισοδηµάτων ενώ το αγροτικό εισόδηµα άρχισε να συρρικνώνεται σηµαντικά. Οι ξένες παραγωγικές επενδύσεις µειώνονται εντυπωσιακά. Ενώ στην περίοδο 1965-66 εισάγονται 200 εκατ. δολάρια για παραγωγικές επενδύσεις, σ’ όλη την επταετία 1967-1973 εισάγεται πραγµατικά το µισό περίπου της προηγούµενης επταετίας. Τα άλλα ξένα κεφάλαια που εισέρρευσαν ήταν ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ – αγορά γης, οικοπέδων και παρόµοια».

***

Από τη μια, λοιπόν, χούντα σήμαινε φορολογικά και κάθε λογής προνόμια σε ντόπια και ξένα μονοπώλια, χαριστικές πράξεις στους φιλικά προσκείμενους στη χούντα Ωνάσηδες και Τομ Πάπες, φτηνό και φιμωμένο εργατικό δυναμικό, απαλλαγές από δασμούς και πακτωλός επιχορηγήσεων («νόμοι» 89/1967 και 378/1968) σε εργολάβους, βιομήχανους, μεγαλεμπόρους, μεγαλοξενοδόχους, επιβολή 300 ειδικών μέτρων παροχής πλήρους ελευθερίας στο εγχώριο και ξένο κεφάλαιο να κερδοσποπεί χωρίς κανέναν έλεγχο.

Από την άλλη «ξεχαρβάλωμα» όλων των οικονομικών δεικτών, αποσάθρωση της εγχώριας παραγωγής, βάρη στο λαό και μια πλασματική «ανάπτυξη» που πίσω της έκρυβε αθρόες εισαγωγές, επιμήκυνση πιστώσεων και τεχνητή κυκλοφορία χρήματος, που προέκυπτε από αναγκαστικό δανεισμό κι άλλες τέτοιες υψηλού επιπέδου δημοσιονομικές αλχημείες.

Αυτό ήταν το οικονομικό… «θαύμα» του καθεστώτος των συνταγματαρχών. Αυτά είναι και τα παραμύθια της Χαλιμάς από τους γεμπελίσκους επιγόνους τους και από τους «τακτοποιημένους» εκείνης της μαύρης για τον τόπο περιόδου.

*

– Τα παραπάνω στοιχεία είδαν για πρώτη φορά το φως της δημοσιότητας το 1975. Πηγή: Journal of the Hellenic Diaspora Vol 2 -1975-, Permanent URL:http://hdl.handle.net/10066/4929. Για αναλυτικότερη ενημέρωση στην επισκόπηση του Βασίλη Καρίφη, «Η ελληνική οικονομία κατά τη διάρκεια της δικτατορίας (1967 – 1974)», στο «greekjunda.blogspot.com».

του Νίκου Μπογιόπουλου

Πηγή: Ημεροδρόμος, 21/4/2017