Συνολικές προβολές σελίδας

Translate

19 Μαρτίου, 2017

Για τους "υπερασπιστές" των Βαφειάδη-Καραγιώργη- Ζαχαριάδη:



Η διαστρέβλωση της ιστορικής πορείας του ΚΚΕ στην υπηρεσία της αστικής εξουσίας 


Μαχητές του ΔΣΕ, που κατά τη «ΣΥΡΙΖΑίικη» εκδοχή για την ιστορία, τρέχουν να προλάβουν ανοιχτές τις αγορέςΜαχητές του ΔΣΕ, που κατά τη «ΣΥΡΙΖΑίικη» εκδοχή για την ιστορία, τρέχουν να προλάβουν ανοιχτές τις αγορές
ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΣΚΟΛΑΡΙΚΟΥ*
Την Κυριακή 5 Μάρτη, κυκλοφόρησε ένθετο της εφημερίδας «Documento», με τίτλο «Ζαχαριάδης, Βαφειάδης, Καραγιώργης. Οι κορυφαίοι της ελληνικής τραγωδίας».
Για τις πολιτικές στοχεύσεις αυτής της έκδοσης μας προϊδεάζει το editorial που υπογράφει η Βασιλική Λάζου, όπου αναφέρεται:
«Διατρέχοντας τις βιογραφίες τριών κορυφαίων στελεχών του ΚΚΕ και του ΔΣΕ - Ζαχαριάδη, Βαφειάδη, Καραγιώργη - μέσα στους "τόμους" αγώνων και θυσιών, προσκρούουμε αναπόδραστα και σε σελίδες μελανές: απομακρύνσεις και εκκαθαρίσεις στελεχών - ενίοτε βίαιες - που τραυμάτισαν και πληγώνουν την Αριστερά και τον ευρύτερο δημοκρατικό κόσμο. Δεν θα κάνουμε στο σημείωμα αυτό την αποτίμηση τις ήρξατο χειρών αδίκων ή ποιος χρησιμοποίησε τις πιο ακραίες μεθόδους. Εξάλλου, κάθε αναγνώστης θα μπορέσει να βγάλει τα συμπεράσματά του μέσα από τις σελίδες που ακολουθούν.
Το να αποστρέψουμε την κεφαλή από τα τραυματικά αυτά γεγονότα συνιστά ανώφελη υπεκφυγή. Οπως και να τα βάζουμε κάτω από το χαλί με αποκαταστάσεις στελεχών, μερικές ή ολικές, ανάλογης πολιτικής σκοπιμότητας με τις αντίστοιχες καθαιρέσεις τους. Αντίθετα η ψύχραιμη "αναψηλάφηση" μπορεί να αποδώσει συμπεράσματα από τα "παρελθόντα" και "οδηγίες χρήσης" για τα επιγενόμενα...
...Οσο μεγάλες και αν υπήρξαν οι αντιθέσεις τους και όσες σκληρές κατηγορίες κι αν εκτοξεύθηκαν, όλοι τους ήταν παιδιά της ίδιας πολιτικής μήτρας. Την ίδια υπόθεση υπηρέτησαν με πάθος και φανατισμό. Παίρνοντας άλλοτε το ρόλο του θύτη και άλλοτε το ρόλο του θύματος». (σελ. 3)
Διαβάζοντας το σύνολο της έκδοσης, μπορεί να καταλάβει κανείς καλύτερα το νόημα των παραπάνω. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή:
1. Η επιμελήτρια υποστηρίζει ότι δεν αρκεί να ασχολούμαστε απλά με την αντιπαράθεση του κομμουνιστικού κινήματος με την αστική εξουσία, αλλά οφείλουμε να δούμε και τις «μελανές σελίδες» της ιστορίας του ίδιου του κομμουνιστικού κινήματος. Η επισήμανση αυτή μπορεί να γίνει εύκολα αποδεκτή από κάθε κομμουνιστή, στο βαθμό που, όπως σημείωνε ο Μαρξ:
«...οι προλεταριακές επαναστάσεις (...) κάνουν αδιάκοπη κριτική στον εαυτό τους, διακόπτουν κάθε τόσο την ίδια τους την πορεία, ξαναγυρίζουν σε αυτό που φαίνεται ότι έχει πραγματοποιηθεί για να το ξαναρχίσουν από την αρχή, περιγελάνε με ωμή ακρίβεια τις μισοτελειωμένες δουλειές, τις αδυναμίες και τις ελεεινότητες των πρώτων τους προσπαθειών, φαίνονται να ξαπλώνουν χάμω τον αντίπαλό τους μόνο και μόνο για να του δώσουν την ευκαιρία ν' αντλήσει καινούριες δυνάμεις από τη γη και να ορθωθεί και πάλι πιο γιγάντιος μπροστά τους, οπισθοχωρούν συνεχώς μπροστά στην ακαθόριστη απεραντοσύνη των σκοπών τους, ώσπου να δημιουργηθεί η κατάσταση που κάνει αδύνατο κάθε ξαναγύρισμα και όπου οι ίδιες οι περιστάσεις φωνάζουν:
"Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα!"».1
Ομως, αυτό σημαίνει ταυτόχρονα πως οι «"οδηγίες χρήσης" για τα επιγενόμενα» που φαίνεται ότι αναζητεί η επιμελήτρια της έκδοσης, έχουν νόημα μόνο όταν επιχειρούνται από τη σκοπιά των συμφερόντων της εργατικής τάξης. Οταν αναζητούνται υπό το πρίσμα της σύγχρονης αμφισβήτησης της αστικής εξουσίας και της επιδίωξης της ανατροπής της. Και φυσικά, οι ανάγκες μιας τέτοιας αναζήτησης απαιτούν πολλά περισσότερα από επιφανειακές περιγραφές, μικροαστικά θρηνολογήματα και μοιρολατρία απέναντι στις «ακατάβλητες» δυνάμεις της αστικής εξουσίας και τα απροσμέτρητα λάθη του κομμουνιστικού κινήματος. Απαιτούν πορίσματα που να συνδράμουν στη διαμόρφωση μιας σύγχρονης επαναστατικής στρατηγικής και κατά συνέπεια είναι ταξικά και πολιτικά φορτισμένα, διαχωρισμένα από τις ωραιοποιήσεις και τη λαθολογία.
Πάλευαν για τη «δημοκρατική νομιμότητα», αλλά έπρεπε να περιμένουν για να το μάθουν από τους σύγχρονους νεκροθάφτες τουςΠάλευαν για τη «δημοκρατική νομιμότητα», αλλά έπρεπε να περιμένουν για να το μάθουν από τους σύγχρονους νεκροθάφτες τους

Κηρύττουν υποταγή στην αστική εξουσία

2. Μια απόπειρα κριτικής αποτίμησης της Ιστορίας του κομμουνιστικού κινήματος στην Ελλάδα αυτού του είδους και με κριτήριο την ενίσχυση της σύγχρονης πάλης για τη σοσιαλιστική εξουσία, πραγματοποίησε με συλλογικό τρόπο το ΚΚΕ πριν από 6 χρόνια. Ο Β' Τόμος του Δοκιμίου Ιστορίας του ΚΚΕ (1949 - 1968)2 συζητήθηκε από χιλιάδες κομμουνιστές και κομμουνίστριες, φίλους και συνεργαζόμενους του Κόμματος, πριν εγκριθεί από Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του Κόμματος. Ομως τα πορίσματα αυτής της συλλογικής δουλειάς, στα οποία συμπεριλαμβάνονται η εκτίμηση των θέσεων του Μάρκου Βαφειάδη και του Κώστα Καραγιώργη, η αυτοκριτική για τις συνθήκες θανάτου του τελευταίου και η αποκατάσταση του Νίκου Ζαχαριάδη κ.λπ. «προσπερνιόνται» από την επιμελήτρια της έκδοσης ως «ανάλογης πολιτικής σκοπιμότητας με τις αντίστοιχες καθαιρέσεις τους».
Με αυτό τον τρόπο, η επίκληση μιας αντικειμενικής προσέγγισης της Ιστορίας του κομμουνιστικού κινήματος γίνεται το όχημα δικαιολόγησης της υποκειμενικής αστικής και οπορτουνιστικής κριτικής στο ΚΚΕ. Ετσι, ο Θανάσης Καρτερός, ο οποίος στο διάλειμμα των άρθρων δικαιολόγησης της αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής, «νομιμοποιείται» ως τιμητής του κομμουνιστικού κινήματος, μας «πληροφορεί»:
«Ο αντίπαλος είναι πολύ πιο ισχυρός απ' ό,τι υπέθεταν οι πατέρες του ιστορικού υλισμού, ξέρει να ελίσσεται και να προσαρμόζεται στις νέες συνθήκες, να αντιμετωπίζει τις οικονομικές και κοινωνικές κρίσεις του, να ξαναγεννιέται μέσα από τις ήττες του. Η αγορά, που αντιμετωπίστηκε από τους θεωρητικούς του σοσιαλισμού ως ιστορικά ξεπερασμένη, θα αποδειχτεί το μεγάλο όπλο του καπιταλισμού, που θα του δίνει συνεχώς την πρωτοβουλία των κινήσεων, που θα του επιτρέπει να εκτονώνει κάθε πίεση και να ενσωματώνει μεγάλα τμήματα των εργαζομένων, ακόμη και ολόκληρα έθνη».3
Σε καμία περίπτωση δεν σκοπεύουμε να αμφισβητήσουμε την πείρα και τη γνώση του Θανάση Καρτερού, όπως και των άλλων του ΣΥΡΙΖΑ, για το πώς η αστική εξουσία προσπαθεί να ξεπερνά προς όφελός της τις οικονομικές και κοινωνικές κρίσεις της. Κάτι παραπάνω ξέρει.
Του αναγνωρίζουμε ακόμα το δικαίωμα να θεωρεί ιστορικά αξεπέραστες τις αντιλήψεις του 17ου αιώνα για την αναγκαιότητα της καπιταλιστικής αγοράς που είναι στη φύση του ανθρώπου - λύκου.
Ομως, δεν μπορεί να «θολώνει» τα νερά και να εμφανίζει τις σκοταδιστικές αντιλήψεις του ως τοποθέτηση από τη σκοπιά του εργατικού - λαϊκού και κομμουνιστικού κινήματος. Κι αυτό διότι, σε αντίθεση με τη μαρξική επιταγή, επικαλείται τις αντιφάσεις και τις αδυναμίες τους, όχι για να τις υπερβεί, αλλά για να δικαιολογήσει τη μακροημέρευση της αστικής εξουσίας που υπηρετεί.
Αλλοιώνει την ιστορική πορεία του ΚΚΕ, χρησιμοποιεί τους νεκρούς του, προκειμένου να πείσει ότι τα σημερινά δεινά της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων ως αποτέλεσμα της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και των ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων είναι ανυπέρβλητα, ότι η καπιταλιστική αγορά είναι αιώνια και ανίκητη.
3. Η συγκεκριμένη αντιμετώπιση της ιστορικής διαδρομής του ΚΚΕ δεν αποτελεί βέβαια «προνόμιο» του κειμένου που υπογράφεται από τον Θ. Καρτερό. Κανείς από τους τρεις συγγραφείς του ενθέτου δεν ασχολείται με την άντληση χρήσιμων ιστορικών συμπερασμάτων για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Τα κείμενα βρίθουν αντιφάσεων και αποσπασματικής παρουσίασης ιστορικών γεγονότων, ενώ στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων δεν παρατίθενται οι ιστορικές πηγές που θα δικαιολογούσαν τους ισχυρισμούς των συγγραφέων τους.
Η ανάδειξη όλων αυτών των πλευρών θα απαιτούσε το ξεδίπλωμα μιας πιο εκτεταμένης επιχειρηματολογίας, η οποία δεν χωρά στην έκταση του παρόντος κειμένου. Στην παρούσα φάση επισημαίνουμε απλά τα προηγούμενα, μόνο για να γίνει αντιληπτό πώς ο αντικειμενικός στόχος των συγγραφέων δεν είναι η ενίσχυση του εργατικού - λαϊκού και κομμουνιστικού κινήματος σήμερα, αλλά η διασπορά αμφιβολιών για την ιστορία, για τις θυσίες του, για το εφικτό των προτάσεών του και πάνω απ' όλα για τη δυνατότητα να αρθρώσει σήμερα μια αντικαπιταλιστική στρατηγική διεξόδου από την κρίση, με στόχο το σοσιαλισμό.
Στόχος τους πάνω απ' όλα είναι να δικαιολογήσουν ειδικότερα στα πιο ριζοσπαστικά λαϊκά στρώματα τις ευαγείς υπηρεσίες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στο αστικό σύστημα, του οποίου είναι αναπόσπαστο τμήμα.

«Ευρωκομμουνιστής» ο Ζαχαριάδης!

4. Η συγκεκριμένη - πολιτικά και ταξικά φορτισμένη - οπτική των συγγραφέων έχει διαχρονικά περιορισμένες δυνατότητες αναφορικά με τα συμπεράσματα που θα καταλήξει. Είτε θα επιλέξει να μεταλλάξει τις στοχεύσεις και τη δράση του κομμουνιστικού κινήματος και των ηγετών του, με τρόπο που να τις κάνει συμβατές με την αστική εξουσία και τη συμμετοχή των κομμουνιστών στην αστική διαχείριση, ώστε να τις εγκολπωθεί, είτε θα επιλέξει να αναδείξει την εγκληματική φύση της σοσιαλιστικής εξουσίας, προκειμένου να την ταυτίσει με την αστική εξουσία. Σε ορισμένες περιπτώσεις, βέβαια, οι συγγραφείς χρησιμοποιούν συνδυασμένα και τα δύο «πυρά».
Α. Είναι χαρακτηριστική η προσπάθεια του Αγγελου Τσέκερη να αλλοιώσει κάθε επαναστατική αιχμή από τη σκέψη του Νίκου Ζαχαριάδη, προκειμένου να τον παρουσιάσει ως προάγγελο του «ευρωκομμουνισμού»:
«Ο ερχομός του προκάλεσε ενθουσιασμό στις κομματικές δυνάμεις (...). Ομως ο Ζαχαριάδης κατέστησε σαφές ότι δεν θα επιδίωκε έναν επόμενο γύρο.
(...) Παράλληλα ξεκαθάρισε ότι η γραμμή του ΚΚΕ ήταν ο αναπροσανατολισμός της χώρας στη δημοκρατική ομαλότητα, μέσα από την οποία το κόμμα και οι σύμμαχοί του θα επιδίωκαν την απελευθέρωση από τη βρετανική εξάρτηση και την εφαρμογή ενός προοδευτικού προγράμματος μέχρι τη Λαϊκή Δημοκρατία.
Αυτή η γραμμή του δημοκρατικού δρόμου επιβεβαιώθηκε από το 7ο Συνέδριο του ΚΚΕ, μαζί με μια άλλη ιστορική θέση: τη θεωρία των δύο πόλων. (...) Αυτά ακριβώς τα στοιχεία, ο αδιατάρακτος δημοκρατικός δρόμος μέχρι τον σοσιαλισμό και η γεωπολιτική ουδετερότητα, ήταν που εισήγαγαν στη γραμμή του κόμματός τους ο Τορέζ και ο Τολιάτι.
Δεκαετίες αργότερα, τα ζητήματα αυτά θα έρχονταν στο προσκήνιο ως κεντρικοί στρατηγικοί στόχοι του ευρωκομμουνιστικού ρεύματος. Ομως σε αντίθεση με το Ιταλικό και το Γαλλικό ΚΚ, ο δρόμος της ανανέωσης που άνοιξαν για το ελληνικό κομμουνιστικό κίνημα το 7ο Συνέδριο του '45 και ο Ζαχαριάδης, επρόκειτο να ανακοπεί βίαια από τον Εμφύλιο...».4
Ο Αγγ. Τσέκερης, αξιοποιώντας λοιπόν τις στρατηγικές αδυναμίες του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος και τις συνακόλουθες αντιφάσεις στη στρατηγική του, επιχειρεί να εμφανίσει τον Ζαχαριάδη ως οπαδό της αστικής δημοκρατικής ομαλότητας. Ετσι, απογυμνώνει τον Ζαχαριάδη από τη μεγαλύτερη προσφορά του στο ΚΚΕ, δηλαδή από τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στη συγκρότηση και δράση του ΔΣΕ.
Το γεγονός ότι ο Νίκος Ζαχαριάδης δεν ήρθε σε πλήρη ιδεολογική - πολιτική ρήξη με την ουτοπική στρατηγική της δημοκρατικής ομαλοποίησης, δεν μπορεί να αποτελέσει δικαιολογία για τις αιτιάσεις του συγγραφέα. Πόσο μάλλον, αφού στο 7ο Συνέδριο του ΚΚΕ, που ο συγγραφέας επικαλείται, ο Ζαχαριάδης τοποθετήθηκε ως εξής:
«Το πρώτο ζήτημα είναι η δυνατότητα που έχουμε στην Ελλάδα για ειρηνικό πέρασμα, ειρηνική εξέλιξη στη λαϊκή δημοκρατία αρχικά και μετά στο σοσιαλισμό. Μίλησαν και άλλοι σύντροφοι και έβαλαν το ζήτημα λίγο μονόπλευρα (...). Εδώ θα πρέπει αμέσως να ξεκαθαρίσεις τούτο 'δω: ότι πρόκειται για δυνατότητα ειρηνικού περάσματος και όχι για βεβαιότητα. Ενας ισχυρισμός που θα επέμενε στο δεύτερο αυτό, θα ήταν βασικά λαθεμένος και θα μπορούσε να οδηγήσει σε λάθη σοβαρά, σε λάθη με συνέπειες αποφασιστικές για το ΚΚΕ και ολόκληρο το κίνημα (...). Σήμερα μάλιστα εμείς δε θα πρέπει τόσο να τονίζουμε ούτε τη δυνατότητα της ειρηνικής εξέλιξης, γιατί όπως βλέπουμε η αντίδραση και με την ξενική υποστήριξη προσπαθεί με όλα τα μέσα να παρεμβάλλει εμπόδια (...). Εμείς θα πρέπει, τονίζοντας τη δυνατότητα μιας τέτοιας εξέλιξης, ν' αποδείχνουμε ποιος την εμποδίζει, να εξηγάμε γιατί δε θα πάμε, ενώ η πλειοψηφία του λαού το θέλει, προς ένα ειρηνικό πέρασμα και να προετοιμάζουμε το λαό για να μπορέσει να επιβάλλει το πέρασμα αυτό εφ' όσον είναι θέληση της πλειοψηφίας με όλα τα μέσα που διαθέτει και με τη συντριβή, αν χρειαστεί, της αντίπραξης της μοναρχοφασιστικής, πλουτοκρατικής μειοψηφίας».5
Β. Ακόμα, όμως, πιο χαρακτηριστική είναι η προσπάθεια του συνόλου των συγγραφέων να εξισώσουν το κομμουνιστικό κίνημα με την αστική εξουσία.
Ο Γιάννης Μπαζός παραθέτει ασχολίαστο ένα τμήμα της επιστολής Βαφειάδη:
«"Πρέπει να σημειωθεί ότι από τα μέσα του 1947 είχε πάρει σχεδόν ολότελα βίαιο χαρακτήρα. Η εθελοντική κατάταξη δεν έφτανε ούτε το 10%"».6
Διόλου τυχαία, πρόκειται για το ίδιο αντιεπιστημονικό επιχείρημα που χρησιμοποιείται από τους εκπροσώπους του λεγόμενου «νέου κύματος» στην ιστορία, προκειμένου άμεσα να δυσφημήσουν τον ΔΣΕ. Μέσω του συγκεκριμένου ιδεολογήματος, οι Καλύβας - Μαραντζίδης, που επιθυμούν να ταυτίσουν το φασισμό με τον κομμουνισμό, παρουσιάζουν τον αγώνα του ΔΣΕ ως αποκομμένο από την εξέλιξη της ταξικής πάλης στην Ελλάδα, ως μια βουλησιαρχική επιλογή της ηγεσίας του ΚΚΕ, που επιβλήθηκε με τη δύναμη των όπλων στις λαϊκές μάζες.
Ευτυχώς πρόλαβαν να γράψουν στα πανό τους την επιλογή «τις αλυσίδες ή τα όπλα»...Ευτυχώς πρόλαβαν να γράψουν στα πανό τους την επιλογή «τις αλυσίδες ή τα όπλα»...

Τύφλα να 'χει ο Καλύβας

Ο Θ. Καρτερός αρχίζει την επίθεση στο ΚΚΕ «υπερασπιζόμενος» τον Κώστα Καραγιώργη:
«Πιστεύει βαθιά στην υπόθεση της επανάστασης και του κομμουνισμού, αλλά όλο του το είναι αρνείται να συρρικνωθεί και να χωρέσει στο τριτοδιεθνιστικό καλούπι για τα κομματικά στελέχη. Είναι μέχρι θανάτου ερωτευμένος με το Κόμμα και τις ιδέες του, αλλά δεν μπορεί παρά τις αγωνιώδεις προσπάθειες για το αντίθετο, να μην παραμένει ερωτευμένος με τη ζωή, την Τέχνη, τη μουσική, την περιπέτεια των ανθρώπινων σχέσεων, τον έρωτα. Τίποτε το ανθρώπινο δεν του είναι ξένο κι αυτό θα τον φέρει άπειρες φορές σε σύγκρουση με τον εαυτό του και τον κομματικό μηχανισμό...».7
Η εξύψωση του «ανθρώπου Καραγιώργη» χρησιμοποιείται για να καταβαραθρωθεί το «απάνθρωπο ΚΚΕ» και γενικότερα το «απάνθρωπο» διεθνές κομμουνιστικό κίνημα. Ο μικροαστικός ανθρωπισμός, βαθιά εμποτισμένος με την υπεράσπιση της αστικής εξουσίας, προσπαθεί βέβηλα να παρουσιάσει το κίνημα χειραφέτησης της εργατικής τάξης και εν τέλει της ανθρωπότητας ως απάνθρωπο. Το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα και οι εκατοντάδες διανοούμενοι που στρατεύτηκαν στο πλευρό του, επιχειρώντας να κάνουν τα γράμματα και τις τέχνες κτήμα των υπό εκμετάλλευση μαζών, πρωτοστατώντας στη γυναικεία χειραφέτηση, γίνονται λίγο έως πολύ απάνθρωποι και άξεστοι.
Φυσικά, η συνέχεια είναι ακόμα πιο εντυπωσιακή, αφού ο Καρτερός θα υποστηρίξει:
«...στην Αθήνα οι κομμουνιστές θα δολοφονούνται από τους εχθρούς τους γιατί διεκδικούν κάποιες στοιχειώδεις ελευθερίες και την ίδια στιγμή στη Μόσχα κομμουνιστές θα δολοφονούνται από το ίδιο τους το κόμμα, που δεν ανέχεται καμιά αμφισβήτηση της αυθεντίας του.
(...) Η κόκκινη τρομοκρατία θα συναντήσει τη λευκή σε μια αποθέωση αιματηρής καταστολής κάθε αμφισβήτησης, κάθε αμφιβολίας, κάθε ταλάντευσης».8
Να και η κόκκινη τρομοκρατία. Τύφλα να 'χει ο Καλύβας και οι χρυσαυγίτες.
5. Μετά από τα προηγούμενα μπορεί να γίνει ευκολότερα κατανοητή η ουσία του κλεισίματος του κειμένου της επιμελήτριας. Η Β. Λάζου μας λέει για τους τρεις πρωταγωνιστές του ΚΚΕ και του ΔΣΕ ότι ήταν παιδιά της ίδιας πολιτικής μήτρας, οπαδοί της ίδιας υπόθεσης που υπηρέτησαν με πάθος και φανατισμό, άλλοτε ως θύτες και άλλοτε ως θύματα. Και στην πράξη υπονοεί ότι όλοι τους ήταν δέσμιοι μιας ουτοπικής ιδεολογίας, η οποία παρά τις αγνές προθέσεις και παρά τα χαρίσματα των υποστηρικτών της, κατέληξε σε εγκλήματα αντίστοιχα της αστικής εξουσίας. Συνεπώς, δεν έχει νόημα να αρνηθεί κανείς επαναστατικά την αστική εξουσία σήμερα. Δεν έχει νόημα να αναζητήσει την ανασύνταξη του εργατικού - λαϊκού κινήματος σε αυτά τα μονοπάτια.
Πρόκειται στην πραγματικότητα για ένα ραφιναρισμένο αντικομμουνισμό, ο οποίος όμως είναι πιο αποτελεσματικός και πιο διεισδυτικός σε όσους νιώθουν να ασφυκτιούν στο σημερινό κόσμο της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Κι αυτό διότι δεν αρνείται τους «τόμους» των θυσιών και των αγώνων του κομμουνιστικού κινήματος, αλλά τους αποδομεί, θεωρώντας τους πολιτικά άχρηστους και ανθρωπιστικά επικίνδυνους.
Μπορούσε να είναι διαφορετικά σε μια εφημερίδα όπως το «Documento», που λιβανίζει τον ΣΥΡΙΖΑ, ενδεχομένως όχι μόνο επειδή συμφωνεί με την ιδεολογική - πολιτική του γραμμή;
*Ο Κώστας Σκολαρίκος είναι συνεργάτης του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ:
1. Καρλ Μαρξ, Η 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη, Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα, 2005, σελ. 20-21.
2. Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ, Β' Τόμος του Δοκιμίου Ιστορίας του ΚΚΕ (1949-1968), Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα, 2011.
3. Θανάσης Καρτερός, «Κώστας Γυφτοδήμος. Η ζωή και ο θάνατος του Καραγιώργη», HOT DOC. HISTORY, τεύχ. 8, 5 Μάρτη 2017, σελ. 34.
4. Αγγελος Τσέκερης, «Νίκος Ζαχαριάδης. Ο μεγάλος αντιφατικός και οι δύο χαμένες μάχες του», HOT DOC. HISTORY, τεύχ. 8, 5 Μάρτη 2017, σελ. 11-12.
5. Νίκος Ζαχαριάδης, «Μερικά επίκαιρα ζητήματα που σχετίζονται και με το Πρόγραμμά μας (Λόγος στο 4ο Θέμα του 7ου Συνεδρίου που αφορούσε το Πρόγραμμα του Κόμματος)» στο 7ο Συνέδριο του ΚΚΕ, Εκδόσεις της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, Αθήνα 1945, σελ. 17-18.
6. Γιάννης Μπαζός, «Μάρκος Βαφειάδης. Ο "αιρετικός" που έβλεπε τα επερχόμενα και μίλαγε έξω από τα δόντια», HOT DOC. HISTORY, τεύχ. 8, 5 Μάρτη 2017, σελ. 24.
7. Θανάσης Καρτερός, «Κώστας Γυφτοδήμος. Η ζωή και ο θάνατος του Καραγιώργη», HOT DOC. HISTORY, τεύχ. 8, 5 Μάρτη 2017, σελ. 31.
8. Θανάσης Καρτερός, «Κώστας Γυφτοδήμος. Η ζωή και ο θάνατος του Καραγιώργη», HOT DOC. HISTORY, τεύχ. 8, 5 Μάρτη 2017, σελ. 35.
(Το άρθρο αναδημοσιεύεται από τον «Κυριακάτικο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ» - 12 Μάρτη 2017)

προς θύματα Φασιστοειδών τύπου Σώρρα:

Ο ταλαντούχος κύριος Σώρρας…

maxresdefault
Πως να μη σε ξεγελάσει αυτή η τίμια και αθώα φυσιογνωμία;
Όπως λέει και ο φίλος μου ο Γιάννης ο Περικεφαλαίας, «άμα τελικά πιάσουν τον Σώρρα και τον βάλουν μέσα, να του πούνε να δώσει 2 δις αν θέλει να τον βγάλουν με εγγύηση για να τον τρολάρουν». 
Τώρα το που θα τον βρουν είναι άλλο ζήτημα, μιας και από όταν βγήκε η καταδικαστική απόφαση, ερήμην, αυτός έγινε άφαντος σαν τα λεφτά του. Ίσως και να διαλύθηκε στα εξ ων συνετέθη, όπως προβλέπει και ο όρκος των «Ελλήνων Έγερσις».
 Και όπως ήταν αναμενόμενο, από άγνωστο τόπο και χρόνο, ο σωτήρας έσπευσε να στείλει μήνυμα προς το λαό του, λέγοντας ότι τον πολεμάει το σύστημα και λοιπά κουραφέξαλα.
Πέρα από την πλάκα, όσο και αν χάρηκα για την καταδικαστική απόφαση, δεν μπορώ να πω ότι αυτή η απόφαση αλλάζει κάτι ουσιαστικό. 
Είναι κάτι ανάλογο με αυτό που ισχύει και για τις δίκες της Χρυσής Αυγής. Οι χρυσαυγίτες και η εγκληματική τους οργάνωση πρέπει να παταχθεί και ποινικά, όμως αυτό δεν αρκεί. 
Και δεν αρκεί γιατί όσο υπάρχουν οι σχετικοί θύλακες στην κοινωνία, όσο υπάρχει η απάθεια και η ανοχή, παρόμοια ζιζάνια δεν θα σταματήσουν να φυτρώνουν.
Η «κίνηση» του Σώρρα –που έχει και αυτή το φασιστικό της χαρακτήρα- με τα δεκάδες ή εκατοντάδες γραφεία ανά την επικράτεια, μαρτυρά ότι υπάρχει αρκετή σύγχυση στον τρόπο που σκέφτονται κάποιοι συμπολίτες μας. 
Εκτιμώ, ότι ο εν λόγω κύριος και οι διακηρύξεις του, βρίσκουν ευήκοά ώττα στις τάξεις των μικροαστών, και θεωρώ ότι σε μεγάλο βαθμό εκείνοι τον ακολουθούν και συντηρούν τον μύθο του. 
Είναι μέρος των χθεσινών αγανακτισμένων με τις μούτζες και τα φτυσίματα, του α(νεγ)κέφαλου εκείνου πλήθους ετερόκλητων ανθρώπων. Εκείνων που βγήκαν να διαδηλώσουν χωρίς κόμματα και σωματεία, αλλά τελικά καπελώθηκαν από την «ελπίδα» και από τη μαυρίλα(σύριζα και Χρυσή Αυγή αντίστοιχα), από Καζακαίους και από Βαρουφαίους, από Σώρρες και από Λεβέντηδες.
Και τίθεται για ακόμη μια φορά το αιώνιο ερώτημα..
Άραγε θα βγουν κάποια στιγμή τα κατάλληλα συμπεράσματα; 
Θα καταλάβει ο κόσμος ότι πρέπει να το πάρει αλλιώς; Θα πάψει να βάζει συνεχώς τα ίδια και τα ίδια υλικά στο τσουκάλι περιμένοντας διαφορετικό αποτέλεσμα; Είναι ακόμη νωρίς για να απαντηθούν όλα ετούτα, όμως δεν πρέπει να μας πιάνει απελπισία. Δεν πρέπει να περιπέσουμε στη λογική του «400 χρόνια μνημόνια» και του «Κιμ[της καρδιάς μας] πάτα το κουμπί». 
Δεν πρέπει να τους βάζουμε όλους στο ίδιο τσουβάλι,  και δεν πρέπει -εξαιτίας της υπεροψίας ή της απόφνωσης- να τα βλέπουμε όλα φλατ. 
Αν απογοητευθούμε ή καβαλήσουμε το καλάμι σε τέτοιο βαθμό που να απαξιώσουμε τον λαό, γινόμαστε αυτομάτως και εμείς οι ίδιοι μέρος του προβλήματος και βαρίδι. 
Στο δύσκολο δρόμο της αρετής χρειάζεται υπομονή, επιμονή, κάματος, και παράλληλα να μην αφήνουμε χαραμάδα ανοιχτή για να εισχωρήσει στη λογική το μικρόβιο της  «μικροαστικής ανυπομονησίας».

18 Μαρτίου, 2017

φωτοντοκουμέντα Καταπίεσης Γυναικών στη Κούβα ☺



Φωτογραφίες που σου κόβουν την ανάσα !! 

Όλοι ξέρουν ότι οι Κουβανοί έχουν το χορό στο DNA τους. Δεν ξέρουν όμως όλοι ότι, στην Κούβα, το μπαλέτο συγκεκριμένα είναι κάτι σαν εθνικός θησαυρός.

Σύμφωνα με τη χορογράφο Nilda Guerra (Guardian), στους δρόμους της Κούβας οι περισσότεροι μπορούν να χορεύουν το ίδιο καλά με τους περισσότερους επαγγελματίες και οι χορευτές του μπαλέτου αντιμετωπίζονται σαν εθνικοί σταρ, κάτι σαν τους αστέρες της ποπ στην Αμερική.

Ο φωτογράφος Omar Rables πέρασε δύο χρόνια φωτογραφίζοντας άνδρες και γυναίκες χορευτές στους δρόμους της Κούβας, χαρίζοντας  στιγμιότυπα απόλυτης ομορφιάς.
Δείτε τις  φωτογραφίες στους δρόμους της Κούβας !!
και Διαδώστε την καταπίεσή Τους 😊😀😊



imageηimageimageimageimageimageimageimageimage


προς θαυμαστές του Τραμπ: ετοιμάσατε τα Παιδιά σας για πόλεμο;; Δείτε τον προϋπολογισμό του θαυμαστή Σας:


ΗΠΑ - ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ

Αύξηση δαπανών σε στρατό και εσωτερική ασφάλεια - Μείωση σε κοινωνικές δαπάνες

Ο προϋπολογισμός για το υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ
Σημαντική αύξηση των δαπανών κατά 10% των εξοπλιστικών πακέτων για τη χρηματοδότηση ιμπεριαλιστικών πολέμων προβλέπει το σχέδιο προϋπολογισμού για το 2018 που παρουσίασε χτες η κυβέρνηση του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ. Την ίδια στιγμή, συνεχίζει τις περικοπές σε κοινωνικές δαπάνες που αφορούν στην Παιδεία, την Υγεία, την προστασία του περιβάλλοντος και υπηρεσίες του ΟΗΕ.
Ειδικότερα, το σχέδιο προϋπολογισμού για την επόμενη χρονιά μειώνει κατά 20,7% τις δαπάνες για μικρομεσαίους αγρότες και τη δημιουργία υποδομών σε δίκτυα ύδρευσης σε αγροτικές περιοχές. Προβλέπει, επίσης, κατάργηση της αμερικανικής συνδρομής με τρόφιμα στο Διεθνές Πρόγραμμα Επισιτισμού, Διατροφής και Εκπαίδευσης Παιδιών. Οι δαπάνες για την εκπαίδευση μειώνονται κατά 13,4%, ενώ το υπουργείο Περιβάλλοντος έχει μείωση δαπανών κατά 31,4% και υπολογίζεται ότι τουλάχιστον 3.000 υπάλληλοι θα χάσουν τη δουλειά τους. Επίσης, μειώνονται κατά 20,7% οι δαπάνες στα προγράμματα του υπουργείου Εργασίας που αφορούν την εκπαίδευση και τη στήριξη θέσεων εργασίας για ανέργους άνω των 55 ετών. «Μαχαίρι» μπαίνει και στα (ούτως ή άλλως ανεπαρκή) προγράμματα του υπουργείου Οικιστικής Ανάπτυξης για τη στήριξη της στέγης λαϊκών νοικοκυριών, που μειώνονται κατά 13,2%. Οι δαπάνες του υπουργείου Υγείας μειώνονται επίσης κατά 16,2%.
Αντίθετα, στους μεγάλους «κερδισμένους» του προϋπολογισμού για το 2018 αναδεικνύονται τα μονοπώλια που δραστηριοποιούνται στους τομείς της πολεμικής βιομηχανίας, των κατασκευαστών όπλων (από συμβατικά και πυρηνικά έως ειδικά λογισμικά για αποτροπή κυβερνο-επιθέσεων). Οι (ήδη υψηλές) δαπάνες του υπουργείου Άμυνας αυξάνονται κατά 10% και ανέρχονται συνολικά σε 639 δισεκατομμύρια δολάρια, εκ των οποίων τα 574 δισεκατομμύρια αφορούν τις λειτουργικές ανάγκες του Πεντάγωνου.
Κερδισμένα είναι και τα μονοπώλια που δραστηριοποιούνται γύρω από το υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας, όπου και εκεί οι δαπάνες αυξάνονται κατά 6,8%. Στις δαπάνες αυτές συμπεριλαμβάνεται και κονδύλι 2,6 δισεκατομμυρίων δολαρίων για την ανέγερση τείχους στα σύνορα των ΗΠΑ με το Μεξικό. Αύξηση κατά 5,9% παρατηρείται στις δαπάνες του υπουργείου για τους Βετεράνους.
Ο προϋπολογισμός για το 2018 προβλέπει την αύξηση της χρηματοδότησης στη NASA, δίνοντας προτεραιότητα σε ερευνητικά προγράμματα αστρονομίας και αστροφυσικής.
(Με πληροφορίες από: ΑΠΕ-ΜΠΕ, «Reuters»)

16 Μαρτίου, 2017

κάλεσμα του ΚΚΕ για ξεσηκωμό !!



ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΕΞΟΡΜΗΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ

Να φτάσει παντού το κάλεσμα του ξεσηκωμού!     

Πλήθος παρεμβάσεων σε τόπους δουλειάς και συνοικίες που θα κορυφωθούν τη Δευτέρα 20 Μάρτη με κινητοποιήσεις σε όλη την Ελλάδα από τις Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ με το κάλεσμα του Κόμματος στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, για οργάνωση της πάλης ενάντια στο νέο πακέτο μέτρων που διαπραγματεύεται η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.
Καθημερινές είναι οι εξορμήσεις και οι περιοδείες σε εργοστάσια, γιαπιά, νοσοκομεία, εμπορικά καταστήματα, γραφεία και υπηρεσίες, σε σχολεία και σχολές.
Με το νέο φυλλάδιο του Κόμματος, με τίτλο «Αλλη μια συμφωνία - Αλλη μια λεηλασία. Φτάνει πια! Τώρα χρειάζεται ξεσηκωμός!» μέλη και φίλοι του Κόμματος δίνουν τη μάχη για την επιτυχία των κινητοποιήσεων που θα πραγματοποιηθούν σε δεκάδες πόλεις και γειτονιές τη Δευτέρα 20 Μάρτη για να προετοιμάσουν τις νέες αναμετρήσεις με την κυβέρνηση, το κεφάλαιο και τους «θεσμούς» τους.
Η συζήτηση με τον εργατόκοσμο, εκτός από το περιεχόμενο της νέας επίθεσης που ετοιμάζεται, στέκεται και στην προπαγάνδα της συγκυβέρνησης περί «αντιμέτρων» και «δίκαιης ανάπτυξης», στην αποκάλυψη του ταξικού αντεργατικού περιεχομένου τους ότι αυτά θα αφορούν τη στήριξη και ελάφρυνση του κεφαλαίου.
Το ΚΚΕ καλεί το λαό να δει ότι ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ τσακώνονται για το ποιος είναι πιο ικανός να περάσει τις «μεταρρυθμίσεις» που ζητά το κεφάλαιο. «Με μοιρασμένους ρόλους στήνουν παγίδες για να εγκλωβίσουν τη δυσαρέσκεια του λαού στα νέα κάλπικα δίπολα. Να τον κάνουν συνένοχο στα μέτρα, να τον πείσουν ότι πρέπει να σκύψει το κεφάλι για τον "εθνικό στόχο" της ανάπτυξης και της "εξόδου στις αγορές"», αναφέρεται χαρακτηριστικά στο φυλλάδιο του Κόμματος.
Με στόχο να φτάσει σε χιλιάδες εργαζόμενους το κάλεσμα για την ολόπλευρη ισχυροποίηση του ΚΚΕ, τα μέλη και οι φίλοι του Κόμματος κουβεντιάζουν και για το περιεχόμενο, την κατεύθυνση της πάλης.
«Αυτό που χρειάζεται είναι να ανασυνταχθεί το εργατικό κίνημα, να μπουν νέες δυνάμεις στη μάχη. Ολοι μαζί, εργάτες, υπάλληλοι, βιοπαλαιστές αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι ΕΒΕ, νέοι και γυναίκες ενάντια στον κοινό εχθρό, το καπιταλιστικό σύστημα και τα μονοπώλια, που φέρνουν συνεχώς νέα βάσανα.
Μόνο έτσι μπορούμε να τους σταματήσουμε. Να αντεπιτεθούμε!
Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για να αποκρούσουμε την επίθεση στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, να διεκδικήσουμε αναπλήρωση των απωλειών, στοιχειώδη ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών.
Αυτός είναι ο δρόμος για να προετοιμάσουμε τις νέες αναμετρήσεις, τους νέους νικηφόρους αγώνες.
Με στόχο την πραγματική εξουσία του λαού, τη μόνη που μπορεί να ικανοποιήσει τις σύγχρονες ανάγκες του, σύμφωνα με τις επιστημονικές και τεχνολογικές κατακτήσεις, τις δυνατότητες της χώρας. Να διαγράψει το χρέος, να αποδεσμεύσει την Ελλάδα από ιμπεριαλιστικές συμμαχίες», αναφέρεται στο κάλεσμα του ΚΚΕ.

Οι συγκεντρώσεις στις 20 Μάρτη στην Αττική

-- Στην Ομόνοια, στις 6 μ.μ.
-- Στο Γαλάτσι, στις 6.30 μ.μ., στο παλιό τέρμα (Γαλατσίου και Βεΐκου).
-- Στον Πειραιά, στις 6 μ.μ., στην πλατεία Κοραή.
-- Στο Κερατσίνι, στις 6 μ.μ., στην πλατεία Ζαρντέν.
-- Στη Νίκαια, στις 6 μ.μ., στην πλατεία Κρήνης.
-- Στο Περιστέρι, στις 6.30 μ.μ., στην πλατεία Δημαρχείου.
-- Στο Ιλιον, στις 6 μ.μ., στην κεντρική πλατεία.
-- Στο Αιγάλεω, στις 7 μ.μ., στη Θηβών και Ιερά Οδό.
-- Στο Χαϊδάρι, στις 7 μ.μ., στην πλατεία Δημαρχείου.
-- Στην Αγ. Βαρβάρα, στις 7 μ.μ., Βενιζέλου και Μ. Αλεξάνδρου.
-- Στην Πετρούπολη, στις 6.30 μ.μ., στη Στρογγυλή πλατεία.
-- Στου Ζωγράφου, στις 6.30 μ.μ., στην πλατεία Τερζάκη.
-- Στην Ηλιούπολη, στις 6 μ.μ., στα γραφεία του ΚΚΕ (Μ. Αντύπα 33).
-- Στο Βύρωνα, στις 6.30 μ.μ., Καραολή και Δημητρίου.
-- Στην Καλλιθέα, στις 6 μ.μ., στην πλατεία Δαβάκη.
-- Στο Μπραχάμι, στις 6 μ.μ., στην πλατεία Αρη Βελουχιώτη.
-- Στην Αργυρούπολη, στις 6 μ.μ., στο σήμα της Ολυμπιακής.
-- Στη Ν. Ιωνία και στο Ν. Ηράκλειο, στις 6.30 μ.μ., στον ΗΣΑΠ Ν. Ηρακλείου.
-- Στο Χαλάνδρι, στις 6.30 μ.μ., στην πλατεία Αγ. Νικολάου.
-- Στο Μαρούσι, στις 6.30 μ.μ., στο σταθμό του ΗΣΑΠ.
-- Στο Λαύριο, στις 6 μ.μ., στο άγαλμα Μεταλλωρύχων.
-- Στο Γέρακα και στην Παλλήνη, στις 6 μ.μ., στην πλατεία Γέρακα.
-- Στην Ελευσίνα, στις 6 μ.μ., στην κεντρική πλατεία.

Σε άλλες πόλεις της χώρας

-- Στην Κοζάνη, στις 8 μ.μ., στην κεντρική πλατεία.
-- Στην Πτολεμαΐδα, στις 7 μ.μ., στην κεντρική πλατεία.
-- Στην Καστοριά, στις 7 μ.μ., απέναντι από την πρώην Νομαρχία.
-- Στη Φλώρινα, στις 6 μ.μ., στην κεντρική πλατεία.
-- Στη Λάρισα, στις 7 μ.μ., στην πλατεία Αρχαίου Θεάτρου.
-- Στην Καρδίτσα, στις 7 μ.μ., στη Δημοτική Αγορά.
-- Στα Τρίκαλα, στις 7 μ.μ., στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης.
-- Στη Λευκάδα, στις 7 μ.μ., στον Αη Μηνά.
-- Στο Ηράκλειο, στις 7 μ.μ., στο Ατσαλένιο (πλ. Σινάνη), στα Καμίνια (πλ. Καμινίων) και στην Αλικαρνασσό (πλ. Αγ. Νικολάου).
-- Στα Χανιά, στις 7 μ.μ., στην πλατεία Δημοτικής Αγοράς.
-- Στην Βέροια, στις 6:30 μ.μ. στην είσοδο των γραφείων του κόμματος (Μ. Αλεξάνδρου 17)

14 Μαρτίου, 2017

Οι «Μάγισσες της νύχτας» !!




H δράση του σοβιετικού Συντάγματος Νυχτερινών Βομβαρδισμών 588 με πιλότους μόνο γυναίκες
Η Λαρίσα Γερεμένκοβα σηκώθηκε από την τραπεζαρία, μπήκε στον άδειο κοιτώνα της, έβγαλε το παλτό της και ξεκούμπωσε το χακί φόρεμα που φορούσαν οι γυναίκες του Κόκκινου Στρατού. Έτος 1943.
Με αργές κινήσεις φόρεσε τη στολή πιλότου και από πάνω έβαλε ένα βαρύ γούνινο καφέ σκούρο μπουφάν. Κάθισε στην άκρη του μεταλλικού κρεβατιού εκστρατείας και με ευκολία έβαλε τις μπότες της. Σε λίγη ώρα θα ήταν έτοιμη για μια ακόμη νυχτερινή επιδρομή. Θα σκορπούσε τον θάνατο από ψηλά και οι ναζί δεν θα καταλάβαιναν τι τους είχε χτυπήσει.

Ένιωθε απίστευτη οργή να καίει τα σωθικά της. Είχε βιώσει πριν από λίγους μήνες την απώλεια. Ή καλύτερα τις απώλειες.
 Στο χωριό της, λίγο έξω από το Λβοφ, είδε με τα μάτια της το κτήνος να παίρνει σάρκα και οστά. Μια μονάδα Teilkommandos από τα φονικά Einsatzgruppen, τα τάγματα θανάτου των ναζί, περικύκλωσαν τα σπίτια. Έσυραν με το ζόρι έξω άνδρες και γυναίκες. Έβαλαν φωτιά παντού, ακόμη και στους στάβλους. 
Σαν σε όνειρο, είδε να σπρώχνουν με βία τον πατέρα της για να γονατίσει. Το παντελόνι του ήταν γεμάτο χώματα από το χωράφι, απ’ που τον είχαν φέρει άρον-άρον. Δίπλα του ο επτάχρονος Γιούρι, ο αδελφούλης της που λάτρευε, και παραπέρα ο Βάνιας, ο άνδρας που ήταν ερωτευμένη.
Ο επικεφαλής κάτι είπε στα γερμανικά. Η Λαρίσα άκουσε μόνο ένα πιστόλι να οπλίζει και ύστερα είδε τον Γερμανό να κλοτσάει τον πατέρα της που είχε σωριαστεί στο έδαφος, με μια μαύρη λίμνη αχνιστού αίματος να βγαίνει από το διαλυμένο του κρανίο και να ποτίζει το σκληρό χώμα. Ο ίδιος Γερμανός την κοίταξε στα μάτια και όπλισε πάλι. Χαμογέλασε σαδιστικά και κόλλησε το Luger του στη βάση του κρανίου του Γιούρι. Τα μάτια της Λαρίσα δεν τρεμόπαιξαν στον πυροβολισμό. Δεν ανοιγόκλεισαν ούτε όταν το ζεστό αίμα του επτάχρονου αδελφού της την πιτσίλισε. 

Η Λαρίσα ήταν τότε 17 χρόνων. Είδε τους Γερμανούς να δολοφονούν την οικογένειά της και στη συνέχεια ένας-ένας τη βίασαν μέχρι που έχασε τις αισθήσεις της. Κάποια στιγμή άκουσε μια φωνή να λέει: «Άφησέ τη, Γιόχαν, όσο όμορφη κι αν είναι, έχει πεθάνει πλέον η βρόμα...».

Δεν είχε πεθάνει…
Τις επόμενες ημέρες ζούσε σαν το αγρίμι. Έτρωγε ρίζες που έσκαβε να βρει στο χώμα. Τα ρούχα της ήταν σκισμένα, και τα αίματα στο κορμί της είχαν γίνει λάσπη και βρωμιά. Προχωρούσε τα παγωμένα βράδια ανάμεσα στα δάση και την ημέρα κρυβόταν. Μέχρι που κατάφερε να περάσει στις γραμμές των συμπατριωτών της.
Στο νοσοκομείο στην πόλη Sverdlovsk, πίσω από το μέτωπο, ο σωματικός πόνος και οι πληγές άρχισαν σύντομα να επουλώνονται. Η ψυχή της όμως δεν είχε γιατρειά. Μόλις κατάφερε να σταθεί στα πόδια της πήγε στα γραφεία του κόμματος και ζήτησε επιτακτικά να πολεμήσει.
«Έχουμε ανάγκη από νοσοκόμες στο μέτωπο» της είπε ο κομισάριος. 
Η Λαρίσα του απάντησε κοφτά πως κάτι τέτοιο δεν την ενδιαφέρει. «Θα σε έστελνα στην πόλη του μεγάλου ηγέτη μας, που έχει περικυκλωθεί, εάν ήξερες να χειρίζεσαι όπλο από απόσταση» της αντιπρότεινε. 
«Δεν με ενδιαφέρει να σκοτώνω έναν-έναν Γερμανό κρυμμένη. Θέλω να τους κάνω να πληρώσουν μαζικά» του ανταπάντησε. 
«Έχεις ακούσει για τις Αδελφούλες;» τη ρώτησε σοβαρά ο κομισάριος πίσω από το γραφείο του...

Κρεμλίνο, 1938
Η Μαρίνα Ρασκόβα περίμενε υπομονετικά έξω από την τεράστια δρύινη πόρτα. Δυο βλοσυροί πανύψηλοι φαντάροι στέκονταν ακίνητοι μπροστά της. Η Μαρίνα ήταν «ηρωίδα της Σοβιετικής Ένωσης». Ενάντια σε κάθε λογική, είχε καταφέρει το ακατόρθωτο. Με ένα δικινητήριο αεροσκάφος Ant-37, ονόματι «Rodina», είχε καταρρίψει το παγκόσμιο ρεκόρ συνεχούς πτήσης. Είχε πετάξει για 6.000 χλμ., από τη Μόσχα στο Kομσολμόσκ της μακρινής Aνατολής, μέσα σε 26 ώρες και 29 λεπτά. Τώρα περίμενε να τη δεχτεί ο ίδιος ο Ιωσήφ Βησαριόνοβιτς Στάλιν.

«Έχεις μόνο τρία λεπτά, συντρόφισσα Ρασκόβα» της εξήγησε ο Νικήτα Χρουστσώφ καθώς την οδηγούσε στο γραφείο του ηγέτη της αχανούς ΕΣΣΔ. Σε εκείνα τα τρία λεπτά η Μαρίνα κατάφερε να πείσει τον Στάλιν για την αναγκαιότητα ύπαρξης γυναικών σε θέση μάχιμων πιλότων στην πολεμική αεροπορία της Σοβιετικής Ένωσης.

Όταν, ύστερα από μήνες, οι ναζί εισέβαλαν στη Σοβιετία πιάνοντας απροετοίμαστο τον Κόκκινο Στρατό και την αεροπορία, ο Στάλιν θα έδινε εντολή, με τη διαταγή 0099, να δημιουργηθεί η περίφημη «Aεροπορική Mονάδα 122», με βάση την πόλη Ένγκελς του ποταμού Bόλγα, βόρεια του Στάλινγκραντ, στην επαρχία Σάρατοβ. Λίγο αργότερα θα άλλαζε ονομασία. Θα λεγόταν «46ο Σύνταγμα Εθνοφρουράς». Αποτελούνταν από τρία σμήνη. Τρία γυναικεία αεροπορικά σμήνη: το 586 Σύνταγμα Καταδίωξης, το 587 Σύνταγμα Βομβαρδισμού και το τρομερό 588 Σύνταγμα Νυχτερινού Βομβαρδισμού, τις «Μάγισσες της νύχτας».

Βάση 588ου Συντάγματος Νυχτερινού Βομβαριδισμού

«Όπως βλέπεις, συντρόφισσα Γερεμένκοβα, δεν έχουμε στολές. Φοράμε ανδρικά ρούχα και όλες έχουμε τα μαλλιά μας κομμένα ανδρικά, σχεδόν γουλί». Η Λαρίσα σε στάση προσοχής παρακολουθούσε τη θρυλική Μαρίνα Ρασκόβα να της μιλά. «Διάβασα τον φάκελό σου. Έχασες τους δικούς σου στο Λβοφ και οι Γερμανοί σε βίασαν ομαδικά. Κατάφερες να σωθείς. Είσαι διατεθειμένη να εκδικηθείς; Να πεθάνεις εάν χρειαστεί;». Η Λαρίσα βουρκωμένη απάντησε μονολεκτικά: «Είμαι».

«Εγώ προσωπικά επιλέγω τις γυναίκες που στελεχώνουν το σμήνος. Το σμήνος μου. Τις αδελφούλες. Δεν υπάρχει κανένας μα κανένας άνδρας. Άλλωστε όλες μας χάσαμε κάποιον αγαπημένο μας για αυτό είμαστε εδώ. Θα σταλείς στις εγκαταστάσεις της Aκαδημίας Zουκόβσκι για εκπαίδευση. Εάν δεν μου κάνεις για πιλότος θα παραμείνεις εδώ. Υπάρχει τεράστια ανάγκη και για μηχανικούς, τεχνικούς, πλοηγούς, ειδικούς ανεφοδιασμού. Όλες γυναίκες. Εγώ αποφασίζω ποια θα πετάει και ποια όχι. Τελειώσαμε»

«Μάγισσες»
Το 588ο Σύνταγμα Νυχτερινών Βομβαρδισμών έμεινε γνωστό στην παγκόσμια Ιστορία με το παρατσούκλι «Μάγισσες της νύχτας». Ήταν στελεχωμένο αποκλειστικά από γυναίκες, ηλικίας 17 - 24 ετών. Όλες, και οι 115 που το αποτελούσαν, είχαν χάσει κάποιον δικό τους από τους ναζί. Όλες διψούσαν για εκδίκηση. Οι γυναίκες πετούσαν μόνο τη νύχτα με παλιά ξύλινα ψεκαστικά διπλάνα Polikarpov P02 (τα Kukuruznik), δίχως όργανα, δίχως ασύρματο και με το κόκπιτ ανοιχτό και απροστάτευτο από σφαίρες και από κρύο. Η ταχύτητα του αεροπλάνου ήταν μόλις 120 χλμ./ώρα και το μέγιστο ύψος 3.000 μέτρα. Το μοναδικό θετικό στα P02 ήταν πως μπορούσαν να κάνουν εύκολα ελιγμούς.

Οι «Μάγισσες της νύχτας» για τους τρομαγμένους Γερμανούς ή «Αδελφούλες» για τους υπερήφανους Σοβιετικούς πραγματοποίησαν περισσότερες από 30.000 αποστολές και έριξαν 23.000 τόνους βόμβες στις γραμμές των ναζί εισβολέων. Σε όποιον κατάφερνε να καταρρίψει μια από αυτές απονεμόταν ο «Σιδηρούς Σταυρός».

Τις πρώτες νύχτες πτήσης των «Μαγισσών» τα αποτελέσματα έκαναν τον ίδιο τον Ζούκοβ να τρίβει τα χέρια του από ικανοποίηση: Σε λίγες ώρες κατέστρεψαν 17 μεγάλες γέφυρες, 9 τρένα, 26 αποθήκες πυρομαχικών και καυσίμων, 176 φορτηγά και 86 θέσεις πολυβολείων των Γερμανών. Ο θάνατος χτυπούσε τους Γερμανούς μέσα στη νύχτα, από ψηλά και αθόρυβα.

Οι «Μάγισσες» εντόπιζαν τον στόχο τους μέσα στο σκοτάδι. Έσβηναν τη μηχανή του διπλάνου και άφηναν τον αέρα και την επιδεξιότητά τους να κάνουν την υπόλοιπη δουλειά. Αθόρυβα κατέβαιναν χαμηλά και άφηναν τις βόμβες με τα ίδια τους τα χέρια αφού το P02 δεν ήταν βομβαρδιστικό. Τις βόμβες τις στοίβαζαν μέσα στο κόκπιτ και ανάμεσα στα πόδια τους. Όλες οι βόμβες είχαν παραλήπτη γραμμένο επάνω τους και αυτός ήταν οι Γερμανοί. Είχαν επίσης γραμμένο και το πρόσωπο για χάρη του οποίου τις έριχναν: «Για την Άννα», «Για τον Βάσια», «Για τον Ιγκόρ», «Για τον πατέρα μου», «Για τη μητέρα μου, τον σύντροφό μου, τον αδελφό μου, τον σύζυγό μου»

Γερμανικός καταυλισμός Νο 12, περίχωρα Στάλινγκραντ

Ο schütze Έρικ Μπρόνχερτς μόλις είχε πάρει μετάθεση στο Ανατολικό Μέτωπο. Κατευθείαν είχε ενταχθεί στην 6η Στρατιά και από ’κεί προωθήθηκε λίγα χιλιόμετρα έξω από το Στάλινγκραντ.

«Στραβάδι, σε λίγο θα κάνεις την πρώτη σου σκοπιά, να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά» είπε με την μπάσα φωνή του ο gefreiter Χανς Μπρέμεν. «Ανοιχτά και να κοιτάς όχι μόνο χαμηλά, αλλά και ψηλά στον ουρανό. Οι “Μάγισσες” δεν αστειεύονται».

Ο Έρικ σε λίγες ημέρες θα έκλεινε τα 19 του. Από μικρός ήθελε να γίνει στρατιώτης. Φανταζόταν λαμπρές ημέρες δόξας με εκείνον αξιωματικό να οδηγεί τα στρατεύματα του Ράιχ σε νίκες. Η ζωή δεν του τα έφερε όπως ήθελε. Τελικά πήγε εθελοντής στον στρατό. Μισούσε δυο πράγματα στη ζωή του. Τους αδύναμους και τους κομμουνιστές. Στους αδύναμους συμπεριλάμβανε και τους Εβραίους, στους κομμουνιστές όσους δεν ήταν Εθνικοσοσιαλιστές.

Η Λαρίσα έκανε νόημα στη μηχανικό της να βάλει μπροστά τον έλικα του P02, είχε ανοιχτό το τσοκ και περίμενε. Κουβαλούσε τις βόμβες ανάμεσα στα πόδια της. Σε μια από αυτές είχε γράψει: «Για τον Γιούρι μου». Το ξύλινο διπλάνο πήρε μπροστά, τροχοδρόμησε και με μια κίνηση απογειώθηκε και χάθηκε στον μαύρο παγωμένο ουρανό. Πίσω του ακολουθούσαν και άλλα σκάφη.

Μέσα στο σκοτάδι και από ψηλά, ο γερμανικός καταυλισμός ξεχώριζε εύκολα.
Η Λαρίσα ένιωσε ένα παγωμένο ρεύμα αέρα να διαπερνά τη ραχοκοκαλιά της. Το πάθαινε πάντα αυτό πριν σβήσει τη μηχανή κατά τη διάρκεια της αποστολής. Με τη βοήθεια του χαμηλού φωτισμού στο κόκπιτ της, έλεγξε για τελευταία φορά τα όργανα. Όλα ήταν εντάξει.. Έσβησε τα φώτα του πιλοτηρίου, και με το αριστερό της χέρι άγγιξε τον μοχλό της μηχανής και τον έφερε στο μηδέν. Τώρα πετούσε μόνο με τα μάτια της στο στόχο, και μόνο με τη βοήθεια του αέρα.

Τα μάγουλα της είχα μουδιάσει, το ίδιο και τα χείλη της, ενώ από τη μύτη της, λόγω του ψύχους, έτρεχαν μικρές σταγόνες πάγου. Διέγραψε μια μεγάλη αριστερή στροφή στον αέρα και είδε με την άκρη του ματιού της και τα υπόλοιπα P02 να κάνουν το ίδιο. Πίεσε τον μοχλό και το διπλάνο χαμήλωσε και με ταχύτητα 90 χιλιομέτρων σε ύψος καμινάδας προσέγγιζε τον στόχο. Η Λαρίσα χάιδεψε την πρώτη βόμβα και τη σήκωσε με τα δυο της χέρια.

Στον καταυλισμό ο Έρικ Μπρόνχερτς πατούσε με την αρβύλα του και έσβηνε το τσιγάρο του. Σήκωσε το κεφάλι του ψηλά και άφησε αργά τον καπνό να βγει από τα πνευμόνια του. Η σκοπιά του δεν παρουσίαζε ενδιαφέρον. Σε λίγη ώρα θα τον άλλαζαν, θα προλάβαινε μάλιστα και να ξεκουραστεί για την επόμενη μεγάλη μέρα.


Και τότε ένας ήχος του πάγωσε το αίμα. Δεν ήταν θόρυβος μηχανής, ήταν ένας ήχος που έμοιαζε σαν κάποιος να κουνάει με ορμή ένα σκουπόξυλο. Κοίταξε ψηλά, δεξιά και αριστερά να εντοπίσει κάποιο ίχνος στον ουρανό. Μάταια. Με την άκρη του ματιού του είδε, δεν άκουσε, μια σκιά, ψηλά να τον προσπερνά με ταχύτητα και σχεδόν αμέσως μια έκρηξη τον πέταξε στο χώμα. Ένιωσε το δέρμα του ζεστό μέσα από το παντελόνι του, ανάμεσα στον καβάλο.
Σαν ένα αόρατο τεράστιο χέρι να είχε πιάσει τα παραπήγματα, εκεί που κοιμόντουσαν οι άλλοι φαντάροι, να τα είχε σηκώσει ψηλά και να τα κοπανούσε με ορμή στο έδαφος. Και ύστερα κι άλλες σκιές περνούσαν ξυστά πάνω από το κεφάλι του και άφηναν βόμβες. Βόμβες που έπεφταν με χειρουργική ακρίβεια και σκορπούσαν τον θάνατο, γέμιζαν τον αέρα με φωτιά, με χώμα και με την απαίσια μυρωδιά της καμένης σάρκας.

Ουρλιαχτά γέμισαν το στρατόπεδο. Η αποθήκη πυρομαχικών είχε λαμπαδιάσει, το ίδιο και οι κοιτώνες των αξιωματικών και το αμπρί του διοικητή. Πανικόβλητοι Γερμανοί, που είχαν ξυπνήσει βίαια και δεν είχαν προλάβει να ντυθούν, σχεδόν γυμνοί έτρεχαν μέσα στο κρύο πέρα - δώθε και πυροβολούσαν σε κάθε κατεύθυνση. Κανείς δεν γνώριζε τι συνέβαινε.

Στον αέρα η Λαρίσα έκανε άλλη μια στροφή για να αφήσει και την τελευταία της βόμβα. Ήταν το δώρο για τον αδελφό της, με το όνομά του επάνω. Πίσω της και οι υπόλοιπες «Μάγισσες» ετοιμάζονταν για τον τελευταίο γύρο και μετά θα έβαζαν μπρος τις μηχανές και θα χάνονταν στον ουρανό.
Ο Έρικ σύρθηκε μέχρι τη βάση ενός πολυβόλου. Γύρω του, ανάμεσα στα σακιά από άμμο τρία κορμιά είχαν πάρει μια αφύσικη στάση και έξι άψυχα μάτια τον κοίταζαν. Δεν είχαν προλάβει να ρίξουν καν. Το MG 42 ήταν οπλισμένο και η ταινία με τις σφαίρες στη θέση της. Ο Έρικ δίχως να σημαδέψει πάτησε τη σκανδάλη και τα τροχιοδεικτικά έσκισαν τον σκοτεινό ουρανό.

«Πάλι ο θόρυβος από το σκουπόξυλο. Μα πού είναι;» πρόλαβε να σκεφτεί όταν είδε να τον πλησιάζει από ψηλά ένα ασημόχρωμο αντικείμενο σαν κύλινδρος που διέγραφε κύκλους γύρω από τον εαυτό του, όπως ακριβώς διαγράφει ένα ξύλο που το πετάει κάποιος από τη μια άκρη του.

Το αντικείμενο σφηνώθηκε στο χώμα ακριβώς δίπλα του. Έγραφε κάτι σε κυριλλική γραφή που δεν κατάλαβε. Ξεχώρισε μόνο το όνομα «Γιούρι». Ήταν το τελευταίο πράγμα που είδε στη ζωή του ο schütze Έρικ Μπρόνχερτς. Ένα κοφτό σφύριγμα σαν από χύτρα και το κορμί του διαμελίστηκε στο παγωμένο χώμα, λίγο έξω από το Στάλινγκραντ...


Η Λαρίσα Γερεμένκοβα δεν επέστρεψε ποτέ στη βάση της. Μάταια την περίμεναν οι συντρόφισσές της. Το ξύλινο P02 βρέθηκε διάτρητο από τις σφαίρες ενός MG 42. Το ίδιο και το παγωμένο κορμί της. Οι σύντροφοί της που την βρήκαν, είπαν πως στο πρόσωπό της αχνοφαινόταν ένα χαμόγελο.

Η Mαρίνα Pάσκοβα πέθανε μέσα στο πιλοτήριο του φλεγόμενου αεροσκάφους της τον Γενάρη του 1943. Είναι ενταφιασμένη με τιμές ηρωίδας της ΕΣΣΔ στο Tείχος του Kρεμλίνου. Άλλες οκτώ γυναίκες, «Μάγισσες της νύχτας», έλαβαν την ανώτατη αυτή τιμητική διάκριση.

Οι «Μάγισσες της νύχτας» επιχειρούσαν κατά των ναζί μέχρι το 1945. Κάθε χρόνο στις 2 Μαΐου, ημέρα πτώσης του Βερολίνου, οι «Μάγισσες» συγκεντρώνονταν στη Μόσχα, έξω από το θέατρο Μπολσόι, και αναπολούσαν τα κατορθώματά τους, αλλά και τις νεκρές συντρόφισσές τους. Η τελευταία «Μάγισσα της νύχτας», η Ναντέζντα Πόποβα, απεβίωσε στις 8 Ιουλίου 2013 σε ηλικία 91 ετών. Είχε λάβει μέρος σε 852 αποστολές. Λίγο πριν πεθάνει, είχε δηλώσει σε συνέντευξή της: «Κάποιες φορές κλείνω τα μάτια μου και κοιτάω στο σκοτάδι και ακόμη μπορώ να με φανταστώ στο μικρό μου αεροπλάνο. Αμέσως μετά όμως αναρωτιέμαι: “Πώς το ’κανες αυτό, Νάντια;”».
του Β. ΛΕΒΕΝΤΟΓΙAΝΝΗ
Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ, τεύχος 1943 στις 17-11-2016

Οι «Μάγισσες τηγς νύχτας» φόβος και τρόμος των ναζί

11 Μαρτίου, 2017

Νοικοκύρη μου Είδες τη ΔΕΗ ;;








Την πρώτη θέση μεταξύ των χωρών-μελών της ΕΕ, όσο αφορά τις αυξήσεις στα οικιακά τιμολόγια ηλεκτρικού ρεύματος, κατέγραψε η Ελλάδα την εξαετία 2008-2013, με μια συνολική επιβάρυνση των πολιτών της τάξης του 60%! Οι αυξήσεις αυτές μα και όσες έγιναν από το 2013 και μετά συνοδεύουν τη πορεία της ΔΕΗ προς την ιδιωτικοποίηση, (μαζί με την κατασυκοφάντηση των εργαζομένων της) καθιστώντας ακόμα πιο σαφές ότι, μία από τις βασικές παραμέτρους της ιδιωτικοποίησης είναι και η σημαντική αύξηση των οικιακών τιμολογίων ώστε οι ιδιώτες πάροχοι να έχουν περιθώριο κερδοφορίας.

Υπενθυμίζεται ότι ενώ η ηλεκτρική ενέργεια είναι ένα δημόσιο αγαθό που προϋποθέτει υποδομές που να εξυπηρετούν το κοινωνικό συμφέρον, βάσει της συμφωνίας με τους δανειστές, η ΔΕΗ υποχρεώθηκε να πουλάει, ποσότητες ηλεκτρικού ρεύματος σε τιμές κάτω του κόστους στους ιδιώτες προμηθευτές με τελικό στόχο τον περιορισμό του μεριδίου της στην αγορά ρεύματος. Η ΔΕΗ θα πρέπει μέχρι το 2020 να έχει μειώσει το μερίδιο της κάτω του 50% σύμφωνα με το μνημόνιο που υπέγραψε η κυβέρνηση Τσίπρα.

Ένας από τους ιδιώτες προμηθευτές ηλεκτρικού ρεύματος που χρησιμοποιεί τις δημόσιες υποδομές για να το διανείμει είναι ο Βαγγέλης Μυτιληναίος με την εταιρεία Protergia.

Σημαντικό είναι να γνωρίζουμε ότι τον Φεβρουάριο του 2008, δόθηκε με κυβερνητική απόφαση η άδεια στον Όμιλο Μυτιληναίου να εισέλθει στο χώρο της ενέργειας, τροποποιώντας την άδεια του ενός εργοστασίου του. Επρόκειτο για μία μονάδα ηλεκτρικής ενέργειας η οποία κατασκευάστηκε με επιδοτήσεις-δημόσιο χρήμα δηλαδή- εκατομμυρίων ευρώ, με σκοπό αποκλειστικά την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών που απαιτούσαν οι βιομηχανικές εγκαταστάσεις του ομίλου. Του προσφέρθηκε δηλαδή δημόσιο χρήμα, 16 εκατ. Ευρώ, με σκοπό την άδεια αυτοπαραγωγού ενέργειας ώστε να μην πληρώνει την ΔΕΗ.

Με τη συγκεκριμένη όμως κυβερνητική απόφαση του 2008 εφεξής ο Μυτιληναίος θα είχε τη δυνατότητα να εμπορεύεται ελεύθερα το παραγόμενο ρεύμα της προαναφερθείσας μονάδας όχι πια για ιδία χρήση, αλλά για να το διαθέτει προς πώληση σε τρίτους. Οπερ σημαίνει, να το διαθέτει προς πώληση στο Εθνικό Σύστημα Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας στις ακριβές τιμές της αγοράς, ενώ η ΔΕΗ, διατηρώντας την υποχρέωση του «τελευταίου καταφυγίου» (δηλαδή να τροφοδοτεί με ρεύμα όποιον της το ζητά), να πουλάει την ενέργεια σε φθηνότερες ρυθμιζόμενες τιμές.(Διάβασε και εφημερίδα Ελευθεροτυπία: Πουλάει ακριβά και αγοράζει φθηνά ρεύμα από τη ΔΕΗ Κυριακή 9 Μαρτίου 2014)

Υπάρχει όμως και μια σύμβαση ανάμεσα στον «Όμιλο Μυτιληναίου» και τη ΔΕΗ ΑΕ (στην οποία προεδρεύει το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ Εμμανουήλ Παναγιωτάκης) επταετούς διάρκειας (2014 – 2020) η οποία προσπαθεί φιλότιμα να εξυπηρετήσει τις ενεργειακές αξιώσεις του βιομήχανου. Έτσι προβλέπει πως η χρέωση του ρεύματος στον Μυτιληναίο θα αυξάνεται ανάλογα με την αύξηση που ενδεχομένως υπάρξει στην τιμή του αλουμινίου στις χρηματιστηριακές τιμές του στο Χρηματιστήριο Μετάλλων του Λονδίνου. Επίσης προβλέπονται στην σύμβαση εκπτώσεις που μπορεί υπό κάποιους όρους να φτάσουν ακόμη και στο 48% επί της χρέωσης ηλεκτρισμού στην Υψηλή Τάση.

Την ίδια ώρα ο Μυτιληναίος στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων για συλλογική σύμβαση, απαίτησε μείωση μισθών έως 15% από του εργαζόμενος στην Αλουμίνιον της Ελλάδος, ενώ ξεκινούσε το πρόγραμμα κατασκευής ενός ενεργειακού εργοστασίου στην Γκάνα. Το έργο αυτό σύμφωνα με τον Μυτιληναίο «αποτελεί μέρος του επείγοντος σχεδίου της Κυβέρνησης της Γκάνα για την αντιμετώπιση των κρίσιμων ελλείψεων ηλεκτροδότησης στη χώρα και είναι το πρώτο έργο της ΜΕΤΚΑ στην αναπτυσσόμενη ενεργειακή αγορά της Υποσαχάριας Αφρικής».

Όμως αξίζει να υπενθυμίσουμε πως το 2012 ο εισαγγελέας Γρηγόρης Πεπόνης διέταξε διενέργεια προκαταρκτικής έρευνας με αφορμή τα χρέη του Ομίλου Μυτιληναίου που ξεπερνούν τα 110 εκατ. ευρώ προς τη ΔΕΗ και τη ΔΕΠΑ. Η έρευνα θα εξέταζε και εάν υπάρχουν ποινικές ευθύνες στελεχών της ΔΕΗ για τη μη είσπραξη των οφειλομένων. Ο Ευάγγελος Μυτιληναίος υποστήριξε πως δεν πληρώνει τη ΔΕΗ γιατί του χρωστάει το δημόσιο από επιστροφή ΦΠΑ! (Καθημερινή 08.03.2012 Εισαγγελική έρευνα για τα χρέη του Ομίλου Μυτιληναίου προς τη ΔΕΗ και τη ΔΕΠΑ)

Πλουσιοπάροχες κρατικές και κοινοτικές επιδοτήσεις αποικιοκρατικές συμβάσεις, φωτογραφικοί νόμοι και χαριστικές ρυθμίσεις έστρωσαν το έδαφος πάνω στο οποίο χτίστηκαν τα κέρδη των βιομηχάνων.
 Σαν να μη φτάνουν αυτές οι ποικιλόμορφες συμμαχίες του κεφαλαίου με το πολιτικό αστικό προσωπικό, η κυβέρνηση σε μια προσπάθεια διαχείρισης της αδικίας με όπλο καθρεφτάκια, ανακοίνωσε ότι δεν θα κόβεται το ρεύμα σε όσους χρωστούν έως 1.000 ευρώ και πάγωμα οφειλών μέχρι 500 ευρώ στην ΔΕΗ για ένα χρόνο. 
Αυτά σε μια χώρα όπου ο πληθυσμός της διαβιεί σε νοικοκυριά που δεν εργάζεται κανένα μέλος ή εργάζεται λιγότερο από 3 μήνες, συνολικά, το έτος, ανέρχεται σε 1.111.300 άτομα ή σε 18,7% του πληθυσμού! (Καθημερινή 23.06.2016 ΕΛΣΤΑΤ: Κάτω από το όριο της φτώχειας το 21,4 % των Ελλήνων).

Την ώρα που συμβαίνουν όλα αυτά τα χαρωπά η ΔΕΗ δια στόματος του Εμ. Παναγιωτάκη ανακοίνωσε πως θα αναθέσει σε εισπρακτικές εταιρείες και funds τη διαχείριση των ληξιπρόθεσμων οφειλών με την προσυπογραφή της κυβέρνησης. Στην συνέχεια με γνήσια φιλελεύθερη επιδεξιότητα ο Παναγιωτάκης περίγραψε την παράκρουση, που με απόφαση του, πλησιάζει: «επίσης, δεν θα διστάσουμε να προχωρήσουμε και σε αυτό που λέγεται securitisation, δηλαδή, σε τιτλοποίηση. Υπάρχουν μεγάλα διεθνή Fands, τράπεζες και η Bank of Amerika και η Deutsche Bank και η HSBC, όλοι, οι οποίοι μπορούν να χρηματοδοτήσουν τις οφειλές, τα ληξιπρόθεσμα. Αρα, θα αξιοποιήσουμε και αυτό».

Όμως η απανθρωποποίηση, η αλαζονεία και η ανηθικότητα τους βρήκαν έκφραση στο χαμογελάκι του Σταθάκη το οποίο ζωγραφίστηκε στην μάσκα που έχει για προσωπίδα (στα 20 δευτερόλεπτα του Video) την ώρα που ο βουλευτής του ΚΚΕ Νίκος Καραθανασόπουλος διατυπώνει την ερώτηση του για το θέμα της τιτλοποίησης των χρεών στη ΔΕΗ των λαϊκών νοικοκυριών. 
Ίσως έφτασε ο καιρός να σκεφτούν τα θύματα ετούτου του συστήματος τη δυνατότητα που έχουν να στείλουν τον καπιταλισμό και τους εκφραστές του στον αγύριστο…