--τα Ίμια και το Αιγαίο, στη ΝΑΤΟική Ελλάδα--

Ερη Ριτσου:

Όσο οι θερμοί πατριώτες ασχολούνται με τη Μακεδονία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, οι προκλήσεις των συμμάχων μας στο ΝΑΤΟ Τούρκων συνεχίζονται και όχι μόνο στο Αιγαίο.

"Τρία εικοσιτετράωρα πριν την εκπνοή της Navtex στη βάση της οποίας πραγματοποιούνται ασκήσεις εντός της κυπριακής ΑΟΖ η Τουρκία ανακοίνωσε πως ανανεώνει την δέσμευση των περιοχών για συνέχιση των στρατιωτικών ασκήσεων μέχρι τις 10 Μαρτίου.Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι με πρόσχημα ναυτικά γυμνάσια η Άγκυρα δεσμεύει την ίδια θαλάσσια περιοχή, η οποία καλύπτει το τεμάχιο «3» της κυπριακής ΑΟΖ και το πλωτό γεωτρύπανο της ΕΝΙ «Saipem 12.000» για 12η μέρα, παραμένει ακινητοποιημένο 25 ναυτικά μίλια ανοιχτά της Κύπρου, με τα τουρκικά πολεμικά πλοία να μην του επιτρέπουν να προσεγγίσει τον στόχο «Σουπιά» στο τεμάχιο «3», προκειμένου να διενεργήσει τη διερευνητική γεώτρηση." (Πηγή: Καθημερινή)

Κανένα συλλαλητήριο πατριώτες; Ή μόνο το ΚΚΕ έχει προγραμματίσει συγκέντρωση στο Σύνταγμα ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και την εμπλοκή της Ελλάδας την Τρίτη 27 Φλεβάρη;

902.gr

**************************

Θυμίζουμε: Μετά από τα Ίμια το 1996 και από εκείνο το «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ»,

είχαμε το 1997 στη Μαδρίτη μια (ΝΑΤΟική) συμφωνία όπου αναγνωρίζονταν «νόμιμα και ζωτικά συμφέροντα» της Τουρκίας στο Αιγαίο

και το 1999 στο Ελσίνκι την υπογραφή κάτω από ένα (ΕυρωΕνωσιακό) κείμενο που μιλούσε για «εκκρεμείς συνοριακές διαφορές και άλλα συναφή θέματα» μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.

Παρατήρηση 1η: Ο,τι συμβαίνει σήμερα στα Ιμια και στην κυπριακή ΑΟΖ συμβαίνει ενώ στο Αιγαίο επιχειρεί ευρωΝΑΤΟικη δύναμη.

Το γεγονός ότι οι προκλητικές ενέργειες της Αγκυρας εκδηλώνονται με παρούσες τις ευρωΝΑΤΟικες δυνάμεις, σημαίνει κάτι για όσους διακηρύσσουν ότι η συμμετοχή της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ παρέχει ασφάλεια στον ελληνικό λαό;

Παρατήρηση 2η: Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι ΗΠΑ και ΝΑΤΟ το 1996 δεν είχαν… ενημερωθεί για το που ανήκουν τα Ιμια, σήμερα, 22 χρόνια μετά, πάλι δεν ξέρουν;

Ότι τηρούν «ίσες αποστάσεις» κι από αυτόν που εμβόλισε κι από τον άλλον που εμβολίστηκε, σημαίνει κάτι για εκείνο το σκέλος του πολιτικού συστήματος που διατρανώνει με κάθε ευκαιρία ότι «η Ελλάδα και οι ΗΠΑ έχουν κοινές αρχές και αξίες»;

Παρατήρηση 3η: Η τακτική «ίσων αποστάσεων» εκδηλώνονται σε μια περίοδο που ακούμε ότι οι σχέσεις ΗΠΑ – Ελλάδας βρίσκονται στο «καλύτερο επίπεδο» ενώ οι σχέσεις ΗΠΑ – Τουρκίας βρίσκονται στο «χειρότερο επίπεδο».

Αυτό σημαίνει κάτι για όσους αναμηρυκάζουν τα περί «αναβάθμισης του ρόλου της Ελλάδας» λόγω της αναβαθμισμένης σχέσης της με τον «αγγελικό» Τραμπ;

του Νίκου Μπογιόπουλου

Με τίτλο: Ελληνικά τα Ίμια σε ΝΑΤΟική Ελλάδα...

Πηγή: Εφημερίδα Real News 17/2/2018

Oι "Σημαίες'' k τα Σχόλια των αποθρασυμένων φασιστοειδών στη σελίδα της Ε. ΡΙΤΣΟΥ:

Αντιγράφουμε απ' τον σφυροδρέπανο

Στιγμιότυπα από το χτεσινό συλλαλητήριο για το Μακεδονικό ζήτημα.

-Ο κόσμος ήταν πολύς. 

Χωρίς παλμό, γιατί δεν έχει συνηθίσει να κατεβαίνει στους δρόμους και να διεκδικεί. Μεταφερόμενος με κάθε μέσο, από κάθε γωνιά της Ελλάδας.

 Και σίγουρα πιο κοντά στο νούμερο που έδωσε η αστυνομία (140 χιλιάδες) παρά στο 1,5 εκατομμύριο που φαντασιώνονται οι διοργανωτές και ο ΣΚΑΪ (που κι αυτός άτυπα στους διοργανωτές ανήκει). Χώρια όσοι κατέτηκαν απλώς από περιέργεια, να κόψουν κίνηση.

Δεν παύει όμως να είναι μεγάλη συγκέντρωση. Απείρως πιο μαζική από το πανηγύρι με τις “παραιτηθείτσες”. 

Και σε κάθε περίπτωση, δυστυχώς, το πιο μαζικό συλλαλητήριο στα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ.

-Η τεράστια ελληνική σημαία από το γερανό που σκέπαζε την πλατεία, σε έκανε αυτομάτως να σκεφτείς πως όλο αυτό το πλήθος είχε κατέβει στο δρόμο κάτω από ξένη σημαία -κι ας ήταν ελληνική. 

Δεν κατέβηκε τόσα χρόνια για τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις που χάνονται -γιατί είχε στο νου του τις κτήσεις και τις “χαμένες πατρίδες”. 

Δεν κατέβηκε για όσα αφορούν άμεσα τη ζωή του, το μέλλον του, την επιβίωσή του. 

Δεν κατέβηκε για το νερό, το χρυσό, τα λιμάνια και τα αεροδρόμιο, για τον πλούτο και το λαό της Μακεδονίας, αλλά για το όνομά της, το περιτύλιγμα, για ενα πουκάμισο αδειανό -σαν τα σόγια που τσακώνονται για το όνομα του παιδιού.

Φωτό: Eurokinissi/Lato Klodian

-Την ίδια ώρα ένα τρομερό φωτογραφικό στιγμιότυπο αποτύπωνε μοναδικά την αντίφαση ανάμεσα στο λαό που υποφέρει κι αυτούς που χορταίνουν με φτηνό πατριωτισμό και λόγια του αέρα. 

Ίσως να φταίει βέβαια που η σημαία δεν είχε πάνω κάποιο ράσο, γιατί τότε “η νίκη είναι βεβαία”, όπως φώναζε ρυθμικά μια χορωδία από τα μεγάφωνα -στην καθαρεύουσα, μακριά από τη μαλλιαρίζουσα κάτι άλουστων, απάτριδων με μαλλιά και μούσια. 

Καθαρεύουσα, σαν κι αυτή που μιλάνε οι “αντιστασιακοί” της χρυσής αυγής, με το τρομερο σύνθημα “Νταν ή πίτας” που ψάχνουμε ακόμα το κρυφό του νόημα. Δεν αναφέρει και τίποτα σχετικό ο Ηρόδοτος να μας διαφωτίσει -λέει όμως άλλα.

-Το αργυρό μετάλλιο στο γραφικόμετρο, παίρνει ένα πανό στα σκαλιά της πλατείας προς τη Βουλή, που μας ενημέρωνε ότι η καταγωγή του βασιλιά Αλέξανδρου είναι από το Άργος. 

Το οποίο εξάλλου επικυρώθηκε κι από την απόφαση του έγκριτου δημοτικού συμβουλίου της πόλης! 

Και μας το βεβαιώνουν, σύμφωνα με το πανό πάντα, ο Ηρόδοτος και ο Θουκυδίδης. 

Το ότι είναι κι οι δυο προγενέστεροι του Αλέξανδρου, είναι μια μικρή λεπτομέρεια που δεν πρέπει να μας προβληματίσει ιδιαίτερα.

 Στην τελική μπορεί να ήταν κάποια προφητεία, σαν αυτές του Παΐσιου, που πέφτουν πάντα μέσα.

-Δυνατή υποψηφιότητα για το βραβείο για την προβοκάτσια της μέρας έβαλε μια δημοσιογράφος στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ 

που “πήρε συνέντευξη” από κάποιον διαδηλωτή που κρατούσε Ριζοσπάστη -έτσι λέει η ρεπόρτερ- αλλά μόλις πήρε το λόγο, άρχισε το γνωστό εθνικιστικό τροπάριο “Μακεδονία ξακουστή”.

Κι ήταν σίγουρα Κουκουές ατός; Μα φυσικά, ρωτήστε και το φίλο μου τον ψεύτη…

-Οι διοργανωτές ευχαρίστησαν από το μικρόφωνο μια ιδιωτική εταιρία που τους παρείχε τέσσερα ασθενοφόρα για τις ανάγκες του συλλαλητηρίου και όσους δεν άντεξαν το συνωστισμό 

-που δημιουργεί δυσάρεστους συνειρμούς σα λέξη. 

Γενικά, ήταν ένας θρίαμβος της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, που αξιοποιεί εμπορικά τα πάντα, ακόμα και τα εθνικά σύμβολα: πέντε ευρώ η μεγάλη, ένα οι μικρές, πολυ καλές σημαίες έχω…

-Πολύ έξυπνη, από εμπορική άποψη, ήταν κι η εξόρμηση της εφημερίδας “Δημοκρατία”, που έδινε μεν δωρεάν τα φύλλα της, αλλά χτίζει όνομα και ξέρει σε ποιο κοινό απευθύνεται.

-Κερασάκι στην τούρτα, μια μεσήλικη κυρία που κοιτούσε ανήσυχη στον ουρανό τα ελικόπτερα της αστυνομίας και είπε μεταξύ σοβαρού κι αστείου 

“μας ψεκάζουν”. Το κακό είναι πως είναι από τις περιπτώσεις που μπορεί όντως να το εννοούσε σοβαρά και δεν ξέρεις τι να πιστέψεις.

****************************** 

 "Οπισθοδρομικοί" και "μοντέρνοι" αντάμα

Panos Alepliotis:

7 ώρες · Sveg, Jämtland County, Σουηδία · 

‘Οι άνθρωποι δημιουργούν την Ιστορία, τη δημιουργούν όμως όχι όπως τους αρέσει, όχι μέσα σε συνθήκες που οι ίδιοι διαλέγουν, μα μέσα σε συνθήκες που υπάρχουν άμεσα, που κληροδοτήθηκαν από το παρελθόν. Η παράδοση όλων των νεκρών γενεών βαραίνει σα βραχνάς στο μυαλό των ζωντανών’ Κ. Μαρξ.

"Το όνομα δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία, αρκεί οι λαοί να ζήσουν ειρηνικά…” 1996, συναυλία στα Σκόπια. Άλλος Μίκης. Ο ‘πατριώτης’ Μίκης.. 

Ο Υπόδικος Κασιδιάρης, ο γιός του Σκαλούμπακα ( χαμογελάει ο πατέρας του από εκεί πάνω, λέει ο ίδιος), ο Τζήμερος στα τουίτερ και άλλοι "πατριώτες" καλωσόρισαν τον πατριώτη Μίκη στο καινούργιο και στερνό του σπίτι. 

Έτσι ένα μεγάλο πλυντήριο ξέπλυνε και από αυτή την πλευρά αυτά που άλλοι ξεκίνησαν στο Καστελόριζο. 

"Οπισθοδρομικοί" και "μοντέρνοι" αντάμα, τους φτιασιδώνουν σε «καθωσπρέπει», εφεδρεία για το μέλλον. 

Κι εγώ κι ο κ. Βαρδινογιάννης το αφεντικό μου με τις ίδιες αγωνίες και προβλήματα, χέρι χέρι, να σηκώνουμε το ίδιο πατριωτικό λάβαρο!
Ας είναι! 

Το κίνημα πέρασε και χειρότερα. Έχει δυνάμεις, ιδεολογία , καλό προσανατολισμό και εμπειρίες. 

Η πίκρα όμως αυτών των εργαζομένων που στήριξαν με ελαφρότητα την γραφική και τραγελαφική αλλά και επικίνδυνη εθνικιστική υπερπαραγωγή και ξέπλυναν παρά τις προειδοποιήσεις τον ταξικό εχθρό τους, θα ‘ναι μεγάλη. 

Μεγάλη θα είναι και η επόμενη επίθεση στα εργασιακά όλων γιατί αυτά πάνε μαζί όταν χάνεις την προσοχή από τον πραγματικό στόχο και εξαντλείς αλλού τις δυνάμεις σου. 

Από τον Μίκη θα κρατήσω έναν άλλο Μίκη, τον κόκκινο Μίκη, που έλεγε τώρα κοντά στις 28/8/2017 

"... γιατί για μένα όπως και για χιλιάδες άλλους, η στράτευση και οι αγώνες μας κάτω από την Κόκκινη Σημαία αποτελεί την ιερότερη περίοδο της ζωής μας, που είχε ένα και μόνο στόχο, να κάνει τον Λαό μας ελεύθερο, ανεξάρτητο και ευτυχισμένο". 

Αυτοί οι χιλιάδες άλλοι, 

συνεχίζουν τον ιερό αγώνα με τα μανίκια ψηλά όπως σαν πάντα.

Για μια φορά ακόμη χάρηκα που ακολουθώ τους λίγους που παλεύουν για τους πολλούς.

**************************

H ανάρτηση και μερικά απ' τα σχόλια των φασιστοειδών στη σελίδα της Έρης Ρίτσου στο f/b

Η Ερη Ριτσου είναι με την Ερη Ελευθερία Ριτσου.

Χθες στις 5:48 μ.μ. · 

Η Ρωμιοσύνη γράφτηκε από τον Γιάννη Ρίτσο αμέσως μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, μεταξύ 1945-47, μέσα στον εμφύλιο, και είναι μια εποποιία της Αντίστασης του Ελληνικού λαού κατά των Ναζί.
Η Ρωμιοσύνη μελοποιήθηκε από τον Μίκη Θεοδωράκη, μετά τον ξυλοδαρμό του καθώς και άλλων αριστερών από τους χωροφύλακες στον Πειραιά, ανήμερα των Φώτων το 1966. Μέσα στα αίματα ο Μίκης επιστρέφει σπίτι του και βρίσκει ένα αντίτυπο της Ρωμιοσύνης που μελοποιεί μέσα σε λίγες ώρες.
Είτε φασίστες την τραγουδήσουν, είτε πατριδολάγνοι, είτε πατριδοκάπηλοι, είτε δωσίλογοι, είτε άσχετοι, είτε ανύποπτοι, η Ρωμιοσύνη είναι το ποίημα που είναι, γράφτηκε για το λόγο που γράφτηκε και αυτό ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ.

Ὅλοι διψᾶνε. Χρόνια τώρα. Ὅλοι μασᾶνε μία μπουκιὰ οὐρανὸ πάνου ἀπ᾿ τὴν πίκρα τους.
Τὰ μάτια τους εἶναι κόκκινα ἀπ᾿ τὴν ἀγρύπνια,
μία βαθειὰ χαρακιὰ σφηνωμένη ἀνάμεσα στὰ φρύδια τους
σὰν ἕνα κυπαρίσσι ἀνάμεσα σὲ δυὸ βουνὰ τὸ λιόγερμα.

Τὸ χέρι τους εἶναι κολλημένο στὸ ντουφέκι
τὸ ντουφέκι εἶναι συνέχεια τοῦ χεριοῦ τους
τὸ χέρι τους εἶναι συνέχεια τῆς ψυχῆς τους -
ἔχουν στὰ χείλια τους ἀπάνου τὸ θυμὸ
κ᾿ ἔχουνε τὸν καημὸ βαθιὰ-βαθιὰ στὰ μάτια τους
σὰν ἕνα ἀστέρι σὲ μία γοῦβα ἁλάτι.

Ὅταν σφίγγουν τὸ χέρι, ὁ ἥλιος εἶναι βέβαιος γιὰ τὸν κόσμο
ὅταν χαμογελᾶνε, ἕνα μικρὸ χελιδόνι φεύγει μὲς ἀπ᾿ τ᾿ ἄγρια γένειά τους
ὅταν κοιμοῦνται, δώδεκα ἄστρα πέφτουν ἀπ᾿ τὶς ἄδειες τσέπες τους
ὅταν σκοτώνονται, ἡ ζωὴ τραβάει τὴν ἀνηφόρα μὲ σημαῖες καὶ μὲ ταμποῦρλα.

Η 'Ερη Ρίτσου για το Νόμπελ σε ΕΛΥΤΗ-ΡΙΤΣΟ:

Ερη Ριτσου μαζί με Ερη Ελευθερία Ριτσου.

24 Ιανουαρίου στις 9:24 μ.μ. · 

Ο ΕΛΥΤΗΣ, Ο ΡΙΤΣΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΝΟΜΠΕΛ

Επειδή το βλέπω να γράφεται ξανά και ξανά πως το 1978 είχε προταθεί στον Ρίτσο και στον Ελύτη να μοιραστούν το Νόμπελ και αρνήθηκαν και οι δύο, έχω να πω πως σε ό,τι με αφορά δεν υπάρχει ίχνος αλήθειας σε αυτό.

Κατ' αρχάς το Νόμπελ δόθηκε στον Ελύτη το 1978. 

Ο Ρίτσος πέθανε το 1990 και ο Ελύτης το 1996. 

Από το 1978 μέχρι το 1990 ή ακόμα και το 1996,

 γιατί ο έχων την πληροφορία δεν την κοινοποιούσε αλλά περίμενε να πεθάνουν και οι δύο ποιητές για να αναφέρει την "άρνησή" τους;

Για τον Ελύτη δεν ξέρω να πω, μπορεί να μιλήσει εάν θέλει η κυρία Ιουλίτα Ηλιοπούλου.

Θα πω όμως για τον Ρίτσο.

Δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση στο εκατομμύριο να του έγινε τέτοια πρόταση και να αρνήθηκε. 

Πρώτον γιατί εκτιμούσε τον Ελύτη ως ποιητή, και τόσο το τηλεφώνημα που έκανε στον Ελύτη όταν έγινε γνωστή η βράβευση, όσο η δήλωσή του: 

“Η απονομή του βραβείου Νόμπελ στον μεγάλο μας Έλληνα ποιητή Οδυσσέα Ελύτη δεν είναι μία τιμή προς τον Ελύτη, αλλά μία τιμή προς το ίδιο το Νόμπελ.” όταν ο ο Ελύτης πήρε το Νόμπελ, καθώς επίσης και η συμμετοχή του στις τιμητικές εκδηλώσεις που έγιναν στην Αθήνα (υπάρχει η γνωστή φωτογραφία με Ελύτη, Ρίτσο, Θεοδωράκη, Κατράκη), δείχνουν καθαρά την εκτίμησή του αυτή.

Δεύτερον γιατί ήταν άρχοντας και μια τέτοια άρνηση θα έδειχνε μικρότητα. Εδώ δεν είχε αντίρρηση να μοιραστεί το Α' Κρατικό Βραβείο Ποίησης το 1956 με τον Άρη Δικταίο και θα είχε αντίρρηση να μοιραστεί το Νόμπελ με τον Ελύτη!

Τρίτον γιατί ήταν εξαιρετικά περήφανος άνθρωπος, που δεν θα ανεχόταν να υπάρχει έστω και μια υπόνοια μικρότητας σε ό,τι αφορούσε τις ενέργειές του. 

Τέταρτον γιατί δεν υπάρχει ούτε ένα μέλος της οικογένειάς μας, ούτε ένας φίλος του, ούτε ένας γνωστός του που να έχει ακούσει κάτι τέτοιο και θεωρώ πραγματικά απίθανο να του είχε γίνει μια τέτοια πρόταση, να την είχε αρνηθεί, και να μην το είχε κουβεντιάσει με τη μητέρα μου ή με μένα ή με τους στενούς του φίλους ή με τους εκδότες του. Μια τέτοια πληροφόρηση δεν είναι προσωπικό μυστικό που το παίρνεις στον τάφο μαζί σου, όταν μάλιστα έχει γίνει "επισήμως" η πρόταση και άρα είναι ευρέως γνωστή. Προφανώς όμως τέτοια πρόταση δεν έγινε και για τούτο δεν ήταν και "ευρέως γνωστή"

21-7-1965 στην Αθήνα έπεφτε νεκρός από χτυπήματα αστυνομικών ο νεολαίος αγωνιστής, στέλεχος της Δ.Ν.Λ. Σωτήρης Πέτρουλας

Ερη Ριτσου

Στις 21 Ιούλη του 1965, το βράδυ έπεφτε νεκρός στην Αθήνα από τα χτυπήματα των αστυνομικών 

ο νεολαίος αγωνιστής, στέλεχος της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη Σωτήρης Πέτρουλας.

Μια ακόμα μαύρη σελίδα είχε γραφτεί στη σύγχρονη ιστορία μας.

«Μικρό δοξαστικό ελεγείο, στο Σωτήρη Πέτρουλα»:

“Είχες το κάλλος και το φως, το δίκιο και τα νιάτα

κι ορθός τη στράτα τράβαγες κι ας σου ‘κραζαν «σταμάτα».

Σπαθάκι- λεϊμονόφυλλο στο χέρι σου όλο κι όλο,

μπρος στη δαγκάνα του σκορπιού και της οχιάς το δόλο.

Μα η λεβεντιά σου βρόνταγε ψηλά στα χρυσαλώνια

χίλια κανόνια κι άλλα δυο- της λευτεριάς κανόνια.

Κι αγάλλονταν οι κορασιές στα ρόδινα περγιάλια

και μες στις σκοτεινές μονιές λουφάζαν τα τσακάλια.

Αχ, πώς σε βρήκε το κακό με το καυτό μολύβι

και τ’ ανθισμένο θώρι σου μ’ ωχρόν αχνό μας κρύβει;

Για δες, καλέ μας, γύρω σου τι γήλιος και τι μύρα

και τι σημαίες και τι καρδιές- τη νίκησες τη μοίρα.

Γιατί όποιος πράττει το καλό κι όποιος γι αυτό πεθαίνει,

πίνει τ’ αθάνατο νερό και στο καλό απομένει.

Και με τα νιάτα η νιότη σου ζυμώνεται κι αντρειεύει,

σπαθί- δαφνόφυλλο από φως που καταλύει τα ερέβη.”

(Γιάννης Ρίτσος, "Συντροφικά τραγούδια", εκδ. Σύγχρονη. Εποχή.)