η ΤσακαλωτοΤσιπρέϊκη "μαγκιά" σε Επιστολή προς τους Δανειστές

Σε σχόλιο για την επιστολή Τσακαλώτου το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ τονίζει:

«Η επιστολή Τσακαλώτου όχι μόνο επιβεβαιώνει ότι το εφάπαξ βοήθημα ήταν το άλλοθι για τα νέα σκληρά μέτρα που έρχονται από τη νέα χρονιά, αλλά και ότι οι μισθοί, οι συντάξεις και συνολικά τα λαϊκά δικαιώματα θα βρίσκονται διαρκώς υπό την απειλή της επίτευξης των ματωμένων πλεονασμάτων, τη στιγμή που το κεφάλαιο παραμένει στο απυρόβλητο».

ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑ Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΥ

Επιβεβαιώνονται οι δεσμεύσεις για «κόφτη» και μέτρα στις συντάξεις

Δημοσιοποίησε την επιστολή του προς τους δανειστές ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος και σε δήλωσή του επιτίθεται στη ΝΔ σε μια προσπάθεια να στραφεί η προσοχή στην πλαστή αντιπαράθεση κυβέρνησης - αξιωματικής αντιπολίτευσης που συμφωνούν στην υλοποίηση των αντιλαϊκών πολιτικών του τρίτου μνημονίου. (Ολόκληρη η επιστολή στο τέλος του κειμένου)

Το επίσημο κείμενο της επιστολής επιβεβαιώνει ότι η κυβέρνηση έχει δεσμευθεί ενώπιον των θεσμών ότι θα τηρήσει κατά γράμμα το τρίτο μνημόνιο και αν χρειαστεί θα ενεργοποιήσει αφ' ενός μεν τον «κόφτη» για την επίτευξη των στόχων των πρωτογενών πλεονασμάτων και αφ' ετέρου δε θα λάβει αντισταθμιστικά μέτρα στις συντάξεις αν δεν επιτευχθούν οι δημοσιονομικοί στόχοι του 2016.

Επιπλέον δεσμεύεται ότι τυχόν νέα υπεραπόδοση των εσόδων της φοροεπιδρομής θα αξιοποιηθεί, μόνο σε συμφωνία με τους θεσμούς και όχι με μονομερείς ενέργειες, όχι μόνο για την ενίσχυση της αποκαλούμενης κοινωνικής πολιτικής ή τη μείωση της φορολογίας, αλλά και για τη δημιουργία «μαξιλαριού» ρευστότητας και για την πληρωμή ληξιπρόθεσμων οφειλών προς τον ιδιωτικό τομέα.

Σε γραπτή δήλωση ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος αναφέρει πως η καθυστέρηση για τη δημοσιοποίηση της επιστολής έγινε διότι «δεν είναι πολιτικά ορθό να δίνεις πρώτα στα ΜΜΕ και κατόπιν στους αποδέκτες μια επίσημη επιστολή».

Προσθέτει «επειδή, όμως, από ό,τι φαίνεται η επιθυμία της ΝΔ για πολιτικές γκάφες και επικοινωνιακά αυτογκόλ δεν έχει τέλος, δίνω -χωρίς καμιά παρέκκλιση της θεσμικής διαδικασίας- στη δημοσιότητα την πλήρη επιστολή, περιμένοντας με ανυπομονησία το νέο επεισόδιο επικοινωνιακού αυτοχειριασμού από την αξιωματική αντιπολίτευση».

ΣΥΝΗΜΜΕΝΑ ΑΡΧΕΙΑ
 161227_dt_dilosi_epistoli_ypoik.pdf

Η επιστολή του υπουργού Οικονομικών (ανεπίσημη μετάφραση) 

Σε απάντηση της προκαταρκτικής έκθεσης των θεσμών σχετικά με τα μέτρα για τις συντάξεις και τον ΦΠΑ, τις οποίες πρόσφατα νομοθέτησαν και εφάρμοσαν οι ελληνικές αρχές, καθώς και τις απόψεις που εκφράστηκαν στην έκτακτη τηλεδιάσκεψη του Euroworking Group της 20ης Δεκεμβρίου, θα ήθελα να αποσαφηνίσω τα παρακάτω. 

Αναφορικά με το μέτρο για τις συντάξεις, αξίζει να σημειωθεί ότι τόσο ο πρωθυπουργός όσο και εγώ έχουμε ξεκαθαρίσει δημόσια, και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε, ότι αυτή είναι μια εφάπαξ πληρωμή και δεν υπάρχει πρόθεση να αποτελέσει μόνιμο κομμάτι της μεταρρύθμισης του συνταξιοδοτικού, που τέθηκε πρόσφατα σε εφαρμογή.

 Αναφορικά με την προσωρινή αναστολή του ΦΠΑ για επιλεγμένα νησιά του Αιγαίου, το μέτρο περιορίζεται μόνο στο 2017 και χρηματοδοτείται εξ ολοκλήρου στον προϋπολογισμό του 2017. 

Οι ελληνικές αρχές παραμένουν απολύτως δεσμευμένες στην εκτέλεση της συμφωνημένης δημοσιονομικής πορείας η οποία βασίζεται σε στόχους πρωτογενών πλεονασμάτων της τάξης του 0,5%, 1,75% και 3,5% του ΑΕΠ για το 2016, 2017 και 2018 αντίστοιχα. 

Οι ελληνικές αρχές θα ενεργοποιήσουν τον έκτακτο δημοσιονομικό μηχανισμό (contingency fiscal mechanism), ο οποίος περιλαμβάνεται στο πλαίσιο της πρώτης αξιολόγησης, όπως περιγράφεται στο Νόμο 4389/16, σε περίπτωση που τα στοιχεία τα οποία θα επικυρώσει η Eurostat δείχνουν ότι οι παραπάνω δημοσιονομικοί στόχοι δεν έχουν επιτευχθεί. Συγκεκριμένα, στην περίπτωση που τα αποτελέσματα του προϋπολογισμού για το 2016 δεν επιτυγχάνουν τον συμφωνημένο στόχο, γεγονός που θεωρούμε εξαιρετικά απίθανο, οι ελληνικές αρχές δεσμεύονται να λάβουν αντισταθμιστικά μέτρα στο πεδίο των δαπανών για τις συντάξεις, για να καλύψουν τη διαφορά ανάμεσα στο αποτέλεσμα και τον δημοσιονομικό στόχο του 2016.

 Eπί της διαδικασίας, αναγνωρίζω ότι μέτρα με δημοσιονομικές επιπτώσεις πρέπει να συζητούνται και να συμφωνούνται με τους θεσμούς, στο πλαίσιο των δεσμεύσεών μας από το Μνημόνιο. 

Συγκεκριμένα, στην περίπτωση μίας μόνιμης δημοσιονομικής υπεραπόδοσης σε σχέση με τους στόχους του προγράμματος, όπως αυτή διαπιστώνεται από τα ετήσια αποτελέσματα του προϋπολογισμού που επικυρώνει η Eurostat, οι ελληνικές αρχές θα συμφωνήσουν με τους θεσμούς, στο πλαίσιο των αξιολογήσεων, σχετικά με τη χρήση του διαθέσιμου δημοσιονομικού χώρου. 

Αναγνωρίζουμε ότι ο διαθέσιμος δημοσιονομικός χώρος μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε στοχευμένα μέτρα για την ενδυνάμωση της κοινωνικής προστασίας (ειδικά στο Πρόγραμμα για το Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης) και/ή για τη μείωση των φορολογικών βαρών που προκύπτουν από τις μνημονιακές δεσμεύσεις. Ειδάλλως, θα χρησιμοποιήσουμε την υπεραπόδοση για τη δημιουργία ενός «μαξιλαριού ρευστότητας» (cash buffer) ή/και για την αποπληρωμή ληξιπρόθεσμων οφειλών.

 Οι ελληνικές αρχές αναγνωρίζουν πλήρως ότι τα ανακοινωθέντα του Eurogroup στις 25 Μαΐου και στις 5 Δεκεμβρίου βασίζονται στη διαρκή αφοσίωση στις δεσμεύσεις του Μνημονίου. 

Ελπίζω ότι αυτές οι διευκρινίσεις επανεπιβεβαιώνουν στο Eurogroup την απόλυτη δέσμευση μας να παραμείνουμε συμμορφωμένοι με τις υποχρεώσεις μας που απορρέουν από το Μνημόνιο, τόσο επί της ουσίας όσο και επί της διαδικασίας της συνεργασίας με τους εταίρους μας.

Πηγή 

Παρουσίαση κειμένου: Viva La Revolucion

η γιορτινή ατμόσφαιρα των ημερών:

Τυλίγοντας δώρα...

Πολλή δουλειά αυτή τη βδομάδα για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Λίγο η ατμόσφαιρα των ημερών, λίγο οι κοινωνικές υποχρεώσεις, δεν σταμάτησε να αμπαλάρει κάθε είδους δώρα, συνοδεύοντας τη διαδικασία και με αγαπημένα της χριστουγεννιάτικα - και όχι μόνο - παραμύθια. 

Στην αρχή τύλιξε ένα εφάπαξ επίδομα κοροϊδίας στους συνταξιούχους και την ίδια μέρα που το έδινε, έβγαζε από την άλλη τσέπη των συνταξιούχων το ΕΚΑΣ. Αλλά αυτό μικρή σημασία έχει. 

Μεγαλύτερη σημασία έχει ότι το ψευτοεπίδομα είπε να το κάνει σετ με τις «διευκρινίσεις» που απέστειλε στους δανειστές και «θεσμούς». 

Τύλιξε στα γρήγορα το επόμενο αντιλαϊκό πακέτο, έβαλε μια ευχετήρια κάρτα «αιώνιας δέσμευσης» στους στόχους του κεφαλαίου κι ετοιμάστηκε να το στείλει.

Μετά ο πρωθυπουργός πήρε το σάκο στον ώμο και πήρε σβάρνα Ηράκλειο, Λασίθι και διάφορα συνέδρια, για να μαζέψει ευχές και παραγγελίες από μεγαλοπαραγωγούς, εξαγωγείς, εργολάβους, τουριστικό κεφάλαιο και επιχειρηματικούς ομίλους και για να τους μοιράσει κάθε είδους δώρα: τι υποδομές και φοροαπαλλαγές τους έταξε, τι «χρηματοδοτικά εργαλεία», τι τους θύμισε τι έκανε γι' αυτούς όλη τη χρονιά, ε, όσο να 'ναι, άνοιξε η όρεξη.

Οι δε βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, ως άλλα καλικαντζαράκια, πρόλαβαν - έτσι στα πεταχτά - να τυλίξουν δυο ακόμα «προαπαιτούμενα» δωράκια στο κεφάλαιο για το χωροταξικό σχεδιασμό και για τον πτωχευτικό κώδικα και καμιά 40αριά ζαχαρωτά - τροπολογίες, έβαλαν και μια κάρτα με ευχές για «γρήγορη ανάρρωση» στην καπιταλιστική οικονομία και το σχόλασαν.

 Και τα αγγελάκια της «Αυγής» έψαλαν το «ωσαννά» για την απόφαση του Ευρωδικαστηρίου που κατοχυρώνει την εργασιακή ζούγκλα και ανοίγει το δρόμο της παραπέρα απελευθέρωσης των ομαδικών απολύσεων, βάζοντας τίτλο «STOP στην ασυδοσία των ομαδικών απολύσεων»! Μέρες που είναι, σου λέει, μη χαλάσουμε και καρδιές...

    

... σε γιορτινή ατμόσφαιρα

Αλλά και η γιορτινή ατμόσφαιρα που επικρατούσε στο «κοινό μας σπίτι», την ΕΕ, και γενικότερα όλη τη βδομάδα, δεν περιγράφεται. 

Είχαν βγάλει κάτι μεγάλα μαχαίρια στο τραπέζι, ήταν και η γαλοπούλα στη μέση, που ήταν και φέτος λίγο «μίζερη» και δεν έφτανε για όλους και δώσ' του το γλέντι. 

Το ΔΝΤ έλεγε πως η γαλοπούλα δεν φτάνει γιατί δεν δίνει κάτι η Γερμανία. `Η θα δώσει ή «δεν παίζει», άσε που σύμφωνα με το «Spiegel» έχει να ενημερώσει και τον νέο Αμερικανό Πρόεδρο... Οι Γερμανοί έλεγαν πως αν δεν παίξει το ΔΝΤ, δεν παίζουν ούτε αυτοί. Οι Γάλλοι την πέφταν στους Γερμανούς, αλλά όχι, λέει, με το ίδιο πάθος όπως παλιότερα. Οι Γερμανοί λέγαν ότι «ή τηρούνται οι κανόνες ή η Ευρωζώνη καταρρέει». Οι ιταλικές τράπεζες είχαν λίγο χλομιάσει. Οι Ιρλανδοί έβριζαν την Κομισιόν για το πρόστιμο στην «Apple». 

Κάπου στο πνεύμα των Χριστουγέννων, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, πιστή στο πνεύμα των Χριστουγέννων, έλεγε το χριστουγεννιάτικο παραμύθι: απ' το φαγοπότι, δεν μπορεί, κάτι θα μείνει για το λαό...

    

Μαϊμουδιές

«Σημασία έχει να μάχεσαι και να είσαι καλά προετοιμασμένος για τη μάχη.

Το απέδειξε και η απόφαση της κυβέρνησης για τη 13η σύνταξη στους χαμηλοσυνταξιούχους, αλλά και την αναστολή αύξησης του ΦΠΑ στα νησιά, που πλέον είναι νόμοι του κράτους και πιστώνονται ήδη σε κοινωνικές ομάδες που έχουν πληγεί από την κρίση», έγραψε η «Αυγή», αναπαράγοντας την κάλπικη προπαγάνδα και τακτική της κυβέρνησης που μάχεται για τα ιερά και όσια του κεφαλαίου. 

Αλήθεια, ποιον κοροϊδεύουν; Ποια 13η σύνταξη; Μαϊμουδιά είναι. Ενα επίδομα εφάπαξ δίνουν, συνολικού ύψους 617 εκατ. ευρώ, όταν μόνο από τις περικοπές σε ασφαλιστικά ταμεία και συντάξεις κλέβουν νόμιμα 8,2 δισ. ευρώ, στην τετραετία 2016 - 2019. 

Οσο για την αύξηση του ΦΠΑ στα νησιά, αναστολή είναι και όχι κατάργηση. 

Κι όσο για τον υποτιθέμενο καβγά με τους δανειστές, η κυβέρνηση, ζητώντας συγκεκριμένα να της πουν τι πρέπει να γράψει στην επιστολή που της ζήτησαν, τους λέει «πέστε τι επιπλέον μέτρα θέλετε και θα γίνει». 

Ετσι με τη μάχη - μαϊμού, επίσης, στρώνει το έδαφος για να περάσει το νέο πακέτο βάρβαρων μέτρων, που δρομολογεί στο πλαίσιο της δεύτερης «αξιολόγησης», και να πείσει το λαό ότι οι νέες βαριές θυσίες που καλείται να κάνει, δήθεν πιάνουν τόπο.

...............................................

Για τον «Χριστουγεννιάτικο μποναμά» στην καπιταλιστική εργοδοσία που επιφύλαξε το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΔΕΕ), με την απόφασή του στις 21/12/2016 για τις ομαδικές απολύσεις των εργαζομένων στο μονοπωλιακό όμιλο της «Lafarge» στα «Τσιμέντα Χαλκίδας». ΕΔΩ Η απόφαση του ΔΕΕ (υπόθεση C-201/15), την οποία προσδοκούσαν τόσο ο ΣΕΒ, όσο και η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ανοίγει διάπλατα το δρόμο για την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων και την κατάργηση ακόμη και της όποιας υποτυπώδους προστασίας των εργατών, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ.

ο Κόσμος μας Εδώ:

• 

  ΣΥΡΙΑ

  Μόλυναν με ντίζελ το δίκτυο ύδρευσης της Δαμασκού

  11:45
• 

  ΗΠΑ - ΡΩΣΙΑ

  Δηλώσεις Πούτιν και Τραμπ για κούρσα πυρηνικών εξοπλισμών

  10:59
• 

  ΖΑΝ - ΚΛΟΝΤ ΓΙΟΥΝΚΕΡ

  Η πολύνεκρη επίθεση στο Βερολίνο δεν πρέπει να οδηγήσει σε κλείσιμο των συνόρων

  10:19
• 

  ΗΠΑ

  Ταξιδιωτικές οδηγίες για Αίγυπτο και Ιορδανία

  10:00
• 

  ΙΣΡΑΗΛ

  Ανακαλεί τους πρεσβευτές του σε Ν. Ζηλανδία και Σενεγάλη

  09:26

Ευχές:

 Χρόνια Πολλά

http://www.ellinofreneianet.gr/radio/radio-shows-2/1409-2016-12-23.html

ο «αήττητος ήλιος» 

Να θερμάνει την δύναμη και τα κουράγια μας. 

Θερμές Ευχές 

Για 

προσωπικές - οικογενειακές 

κοινωνικές Χαρές !!

Νίκος Μπελογιάννης: «Έτσι αγαπάμε εμείς την Ελλάδα»

Στις 22 Δεκέμβρη 1915,  σαν σήμερα, γεννιόταν στην Αμαλιάδα ο Νίκος Μπελογιάννης. «Έφυγε» μόλις 37 ετών. Εκτελέστηκε.

Ο Μπελογιάννης είχε πολλά «κουσούρια». Τέτοια που δεν θα μπορούσαν να περάσουν απαρατήρητα από τους δολοφόνους του. Το βασικότερο: Εκτός από μαχητής με το όπλο του ΕΛΑΣ στο χέρι την περίοδο της Κατοχής ενάντια στους ναζί, εκτός από μαχητής του ΔΣΕ ενάντια στους εκμεταλλευτές και τους αμερικανοτσολιάδες στον Εμφύλιο, ήταν και μαχητής με «όπλο» την πένα.

Ο Μπελογιάννης ήταν ένας διανοούμενος στην υπηρεσία του λαού, όπως μπορεί να διαπιστώσει ο αναγνώστης τόσο στο βιβλίο του «Η Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας», όσο και στο βιβλίο του «Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα» που εκδόθηκε το 1998 από τις εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή» στην επέτειο των 80 χρόνων του ΚΚΕ. Ένα έργο γραμμένο σε συνθήκες εγκλεισμού του στην Ακροναυπλία από την μεταξική δικτατορία και στη συνέχεια μέχρι την απόδρασή του από τις ναζιστικές δυνάμεις κατοχής.

Στο βιβλίο εξετάζεται ο «πατριωτικός» ρόλος του ελληνικού κεφαλαίου, η συνεργασία του με το ξένο κεφάλαιο καθώς και η διείσδυση του τελευταίου στη χώρα. Πρόκειται για μια ακτινογραφία της ελληνικής οικονομίας που ξεκινά από το 1824 και φτάνει έως το 1940 με πολύτιμα στοιχεία όσον αφορά  το πώς λειτούργησε ο «σωτήριος» δανεισμός του τόπου από τα πρώτα «δάνεια της ανεξαρτησίας» μέχρι και τη μεταξική δικτατορία.

Ο Μπελογιάννης περιγράφει τους ληστρικούς όρους των δανείων με σκοπό την αποκόμιση κερδών από ντόπιους και ξένους τοκογλύφους και το πώς οι επακόλουθες πτωχεύσεις του 1827, του 1843, του 1893 και του 1932 έγιναν πεδίο θησαυρισμού της πλουτοκρατίας μέσα από επιβολή συνθηκών αποστέρησης του λαού.

«…ο λαός υπόφερνε – γράφει ο Μπελογιάννης. Είχε γονατίσει από τους φόρους, κι η τοκογλυφία ερχότανε ύστερα να του δώσει τη χαριστική βολή. Αφήνω κατά μέρος κάθε δική μου περιγραφή και παίρνω ένα κομμάτι από την Ιστορία του Καρολίδη, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο: «Την εποχή εκείνη η χώρα εσπαράζετο υπό της φυγοδικίας και των συμμοριών τοκογλύφων, οίτινες εν συνεργασία προς τους ταμίας του κράτους και αυτούς ακόμα τους δικαστάς είχον δημιουργήσει αλληλεγγύην και κατέτρωγαν τας σάρκας του λαού» (…). Κι έτσι, τοκογλύφοι, κομματάρχες, δικαστές, ταμίες, Εθνοτράπεζα, κράτος και ληστές – τούτοι οι τελευταίοι πολύ λιγότερο από τους άλλους – εκτελούσαν το ίδιο «εθνοφελές» έργο: Την ερήμωση της χώρας και τον αφανισμό του λαού. Και στο αντιλαϊκό τούτο όργιο, έρχονται και οι ξένοι κεφαλαιούχοι να πάρουν μία από τις καλύτερες θέσεις».

Στον επίλογο του βιβλίου ο Μπελογιάννης σημειώνει:

«… Γενικά, η πολιτική ζωή της χώρας μας μέσα στα 120 χρόνια της ελεύθερης ύπαρξής της επηρεάστηκε σημαντικά από τις θελήσεις κι τα συμφέροντα των ξένων κεφαλαιούχων και των χωρών τους. Και τα συμφέροντα αυτά ήταν πάντοτε αντίθετα με τα συμφέροντα της Ελλάδας και του λαού της. Παρ’ όλα αυτά όμως, οι ελληνικές κυβερνητικές κλίκες, όταν έφταναν στο σταυροδρόμι που οδηγούσε ή στην υπεράσπιση της ανεξαρτησίας της πατρίδας τους ή στην υποταγή στις επιθυμίες και τους εκβιασμούς των ξένων, προτίμησαν πάντοτε, σχεδόν χωρίς εξαίρεση, το δεύτερο δρόμο (…)».

Ο δημοσιογράφος Γιώργος Κορωναίος, σε ένα συγκλονιστικό ρεπορτάζ που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Προοδευτική Αλλαγή» την επόμενη μέρα της εκτέλεσης του Νίκου Μπελογιάννη και των συντρόφων του, περιγράφει τις τελευταίες στιγμές: 

«Ο υπαρχιφύλαξ, διαταχθείς υπό του διευθυντού του, μετέβη αμέσως εις την πτέρυγαν όπου ευρίσκοντο τα κελιά των 8 μελλοθανάτων και εισήλθεν πρώτον εις το υπ’ αριθμ. 2 απομονωτήριον, εις το οποίο εκρατούντο οι Μπελογιάννης, Λαζαρίδης και Μπάτσης. Πλησιάζει τον Μπελογιάννη.
«Νίκο σήκω»
Ατάραχος ο Μπελογιάννης σηκώνεται και λέει:
«Πάμε για καθαρό αέρα;»
«Ναι, του απαντά, σας πάνε για εκτέλεση» (…)»

Ήταν Κυριακή. Στις 30 Μάρτη 1952. Ήταν Κυριακή! Μέρα που κατά της διάρκεια της Κατοχής ακόμα και αυτοί οι Γερμανοί ναζί δεν έκαναν εκτελέσεις…

Πριν ακόμα χαράξει, μέσα στο σκοτάδι, στις 4.12’ τα χαράματα, σαν κοινός δολοφόνος, το κράτος των γερμανοτσολιάδων, αυτών που πλέον είχαν ντυθεί αμερικανοτσολιάδες, το κράτος των μαυραγοριτών, αυτών που έχτιζαν «Νέους Παρθενώνες» στη Μακρόνησο, προχωρούσε στο στυγερό έγκλημα.  

Ο Νίκος Μπελογιάννης και οι σύντροφοί του, ο Δημήτρης Μπάτσης, ο Νίκος Καλούμενος και ο Ηλίας Αργυριάδης, πέφτουν νεκροί από τις σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος.

Το παράγγελμα γι’ αυτή την πολιτική δολοφονία θα αποτελεί αιώνιο στίγμα για το καθεστώς της αμερικανοκρατίας και για το πολιτικό σύστημα της ολιγαρχίας στην Ελλάδα.

Την ίδια μέρα που το μετεμφυλιακό καθεστώς της άρχουσας τάξης, η κυβέρνηση Πλαστήρα, το παλάτι, το στρατιωτικό και παραστρατιωτικό κατεστημένο και οι πάτρωνές τους, οι Αμερικάνοι, εκτέλεσαν τον Μπελογιάννη, ο Γιάννης Ρίτσος, εξόριστος στον Αϊ – Στράτη, στο ποίημά του «Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΤΟ ΓΑΡΥΦΑΛΛΟ», γράφει:

«Ο Μπελογιάννης μας έμαθε άλλη μια φορά πώς να ζούμε και πώς να πεθαίνουμε./ Μ’ ένα γαρύφαλλο ξεκλείδωσε όλη την αθανασία./ Μ’ ένα χαμόγελο έλαμψε τον κόσμο για να μη νυχτώσει (…)».

Ο Μπελογιάννης από την πρώτη στιγμή της σύλληψής του όχι μόνο δεν αφαίρεσε, αλλά είχε φροντίσει να προσθέσει και άλλους λόγους στους εκτελεστές του για να του πάρουν τη ζωή.

Εκείνοι ισχυρίζονταν ότι ήταν «προδότης» και ότι γι’ αυτό τον δίκαζαν. Εκείνος τους απαντούσε: 

«Είμαι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και ακριβώς για την ιδιότητά μου αυτή δικάζομαι, γιατί το Κόμμα μου παλεύει και χαράζει το δρόμο της Ειρήνης, της Ανεξαρτησίας και της Ελευθερίας…».

Εκείνοι ισχυρίζονταν ότι είναι κομμουνιστής και ως εκ τούτου «κατάσκοπος». Εκείνος τους απαντούσε:

«Οι μάρτυρες φτάσανε μέχρι του σημείου να λένε πως κάθε Κομμουνιστής είναι κατάσκοπος και πως οι Κομμουνιστές δεν είναι Έλληνες και πως το ΚΚΕ δεν είναι ελληνικό Κόμμα. Τι άτιμο ψέμα! Ο πατριωτισμός κάθε κόμματος μετριέται μόνο τότε που η λευτεριά και η εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας διατρέχει κίνδυνο. Απ’ αυτό και μόνο αν βγάζατε συμπέρασμα, θα σχηματίζατε τη σωστή εντύπωση για το χαρακτήρα του ΚΚΕ, που χωρίς καμία αμφιβολία πρόκειται για καθαρό πατριωτικό Ελληνικό Κόμμα».

Όλο το σύστημα εξουσίας που προσήγαγε τον Μπελογιάννη στο εδώλιο πίστευε ότι με μηχανορραφίες θα μετέτρεπε τις δίκες σε πεδίο διαπόμπευσης των κομμουνιστών. Αλλά ο Μπελογιάννης με τα λόγια του κατά τη διάρκεια της απολογίας του είχε ανατρέψει τα πάντα. Είχε μετατρέψει τους στρατοδίκες του από κατηγόρους σε κατηγορούμενους. Η σύγκριση μαζί του ήταν ανυπόφορη για τους διώκτες του. Τον Νοέμβρη του ’51, στην πρώτη του απολογία στο στρατοδικείο, ξεκαθάρισε:

«Εάν έκανα δήλωση αποκήρυξης θα αθωωνόμουνα κατά πάσα πιθανότητα μετά μεγάλων τιμών… Αλλά η ζωή μου συνδέεται με την ιστορία του ΚΚΕ και τη δράση του… Δεκάδες φορές μπήκε μπροστά μου το δίλημμα: Να ζω προδίδοντας τις πεποιθήσεις μου, την ιδεολογία μου, είτε να πεθάνω, παραμένοντας πιστός σ’ αυτές. Πάντοτε προτίμησα το δεύτερο δρόμο και σήμερα τον ξαναδιαλέγω».

Ο Μπελογιάννης μετέτρεψε το εναντίον του Στρατοδικείο σε πεδίο κατηγορίας και γελοιοποίησης των κατηγόρων του. Ο διάλογος, κατά τη διάρκεια της δίκης με έναν από τους βασικούς κατηγόρους του, τον αστυνομικό Αγγελόπουλο, είναι ενδεικτικός:

«ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ: Ισχυρίζεστε ότι ήρθα εδώ για να εφαρμόσω τις αποφάσεις των Ολομελειών της ΚΕ του ΚΚΕ;
ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Μάλιστα.
ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ: Οι αποφάσεις αυτές λένε ότι βάση της δράσης του ΚΚΕ είναι ο αγώνας για το ψωμί, τις δημοκρατικές ελευθερίες, την ειρήνη. Έτσι δεν είναι;
ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Έτσι.
ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ: Επομένως, ο αγώνας για το ψωμί, τις δημοκρατικές ελευθερίες και την ειρήνη είναι συνωμοσία κατά της Ελλάδας;
ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι.
ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ: Ευχαριστώ. Αυτό μονάχα ήθελα να διευκρινίσω».

Το ιδιόχειρο κείμενο – απόσπασμα της απολογίας του Νίκου Μπελογιάννη προς τον δημοσιογράφο Σπ.Δενδρινό, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Προοδευτική Αλλαγή», λίγο πριν την εκτέλεσή του, στις 9 Μαρτίου 1952.

«Αγαπάμε την Ελλάδα και το λαό της περισσότερο από τους κατηγόρους μας. Το δείξαμε όταν εκινδύνευε η ελευθερία, η ανεξαρτησία και η ακεραιότητά της και, ακριβώς, αγωνιζόμαστε για να ξημερώσουν στη χώρα μας καλύτερες μέρες χωρίς πείνα και πόλεμο. Για το σκοπό αυτό αγωνιζόμαστε και όταν χρειαστεί θυσιάζουμε και τη ζωή μας. Πιστεύω ότι δικάζοντάς μας σήμερα, δικάζετε τον αγώνα για την ειρήνη, δικάζετε την Ελλάδα».

Ήταν τα τελευταία λόγια του Μπελογιάννη κατά την απολογία του, το Φλεβάρη του ’52. Λίγες μέρες πριν από την εκτέλεσή του.

Τα λόγια του Μπελογιάννη – παντοτινό σύμβολο του πατριώτη, του διεθνιστή, του ανθρώπου, του κομμουνιστή – αποδείχτηκαν πολύ πιο ισχυρά από τις κάννες του εκτελεστικού αποσπάσματος. Πολύ πιο ανθεκτικά από τους μικρόνοες που νόμιζαν ότι δολοφονώντας τον Μπελογιάννη θα τον φίμωναν. Τον εκτέλεσαν νομίζοντας ότι έτσι τα λόγια τουθα έπαυαν να δονούν για πάντα τις καρδιές όλων εκείνων που δεν κάνουν «δήλωση μετανοίας». Τι ηλίθιοι…



Μετά τη δολοφονία ο Πωλ Ελυάρ έγραψε:

«Ο Μπελογιάννης είναι νεκρός. Δε θυσίασε τίποτα απ’ την τιμή και την ελπίδα μας για ένα αύριο φωτεινό. Χαμογελούσε…»

Ο Μπελογιάννης,απέναντι στα όπλα των δολοφόνων έστρεψε το δικό του «όπλο»: Ένα γαρύφαλλο. Και τρεις κουβέντες:

«Αγωνιζόμαστε για να προφτάσουμε την αυγή και το αύριο, για να δημιουργήσουμε νέους χρόνους κι εποχές, στο μπόι των ονείρων μας, στο μπόι των ανθρώπων – Έτσι αγαπάμε εμείς την Ελλάδα, με την καρδιά μας και με το αίμα μας»

του Νίκου Μπογιόπουλου

Κάτι Καλό Έχει Ξεκινήσει στη Γείτονα Ιταλία:

ΙΤΑΛΙΑ

Πραγματοποιήθηκε το 2ο Συνέδριο του Μετώπου Κομμουνιστικής Νεολαίας

Από τις 9 έως τις 11 Δεκέμβρη, πραγματοποιήθηκε στη Ρώμη το 2ο Συνέδριο του Μετώπου Κομμουνιστικής Νεολαίας, Ιταλία (FGC), επιβεβαιώνοντας τα θετικά βήματα της Οργάνωσης στη γειτονική μας χώρα. Σύνθημα του Συνεδρίου ήταν: «Οργανώστε τους αγώνες, δυναμώστε τη Νεολαία για την Κομμουνιστική Ανασυγκρότηση».

Το Συνέδριο αποφάσισε για τη σχέση της Οργάνωσης με το Κομμουνιστικό Κόμμα, Ιταλία, με το οποίο μέχρι σήμερα διατηρούσε στενούς δεσμούς, σημειώνοντας, πλέον, ότι το Μέτωπο Κομμουνιστικής Νεολαίας είναι η επαναστατική οργάνωση νεολαίας που καθοδηγείται ιδεολογικά, πολιτικά και οργανωτικά από το Κομμουνιστικό Κόμμα, Ιταλία. 

Στο Συνέδριο συζητήθηκαν τα θετικά βήματα της Οργάνωσης από το 1ο της Συνέδριο, που είχε πραγματοποιηθεί το 2013, ιδιαίτερα όσον αφορά τη δράση της στα σχολεία, οι συνθήκες μέσα στις οποίες δρα με βάση την πολιτική κατάσταση στην Ιταλία, και προσδιορίστηκαν οι στόχοι για την παρέμβασή της στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στους χώρους δουλειάς και τις λαϊκές γειτονιές σε όλη την Ιταλία.

Το Συνέδριο εξέλεξε τη νέα Κεντρική Επιτροπή του Μετώπου Κομμουνιστικής Νεολαίας, ενώ Γραμματέας επανεκλέχθηκε ο Λορέντζο Λανγκ. Τη μέρα λήξης του Συνεδρίου, Κυριακή 11 Δεκέμβρη, πραγματοποιήθηκε ανοιχτή πολιτική εκδήλωση, την οποία χαιρέτισε ο ΓΓ του Κομμουνιστικού Κόμματος, Ιταλία, Μάρκο Ρίτσο.

Την ΚΝΕ εκπροσώπησε η Φωτεινή Παγούνη, μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της Οργάνωσης, η οποία επίσης απηύθυνε χαιρετισμό τόσο κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου, αλλά και κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης.

 Αφού αναφέρθηκε στις σύνθετες συνθήκες στην Ελλάδα και διεθνώς, μέσα στις οποίες δρουν οι κομμουνιστές, καθώς και σε συμπεράσματα από την πορεία της ΚΝΕ ως πρωτοπόρας Νεολαίας, ακριβώς επειδή είναι η Νεολαία του ΚΚΕ, ανάμεσα σε άλλα, σημείωσε σε σχέση με το Μέτωπο Κομμουνιστικής Νεολαίας:

 «Πρέπει να γνωρίζετε ότι τα μέλη και οι φίλοι της ΚΝΕ στην Ελλάδα, που πριν από λίγες ώρες δώσαμε ακόμα μια σκληρή μάχη απέναντι στο κεφάλαιο, την πανεργατική απεργία της 8ης Δεκέμβρη, παρακολουθούμε τη δράση σας.

Οι δεκάδες κοινές δράσεις που έχουμε αναπτύξει κατά τη διάρκεια αυτών των λίγων χρόνων από τη δημιουργία του Μετώπου, η διμερής συνεργασία μας στη βάση κοινών αρχών και στόχων, η σταθερότητα και η ευθύνη με την οποία το Μέτωπο δρα τόσο στην Ιταλία όσο και στο πλαίσιο του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος της νεολαίας, κατακτώντας σημαντικό κύρος, μας επιτρέπουν να συνεχίσουμε ακόμη πιο αποφασιστικά αυτήν την πορεία μέσα στις σύνθετες συνθήκες που διαμορφώνονται στις χώρες μας και διεθνώς.

Με αφορμή την παρουσία μας σήμερα εδώ, θέλουμε επίσης να χαιρετίσουμε τους χιλιάδες μαθητές που πήραν μέρος στις κινητοποιήσεις της 17ης Νοέμβρη σε διάφορες πόλεις της Ιταλίας ενάντια στην άθλια συμφωνία της ιταλικής κυβέρνησης με τα αφεντικά για απλήρωτη εργασία ανήλικων μαθητών. Καθώς επίσης και να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας σε όλα τα θύματα των ιμπεριαλιστικών πολέμων, τους πρόσφυγες και μετανάστες εργάτες, που αναζητούν μια καλύτερη ζωή και στη χώρα σας, όπως και στη δικιά μας, να καταδικάσουμε την πρόσφατη δολοφονία του απεργού μετανάστη στην Πιατσέντζα. 

Και πραγματικά, εκτιμάμε ιδιαίτερα την ταξική και διεθνιστική στάση του Μετώπου, τις πρωτοβουλίες που πήρατε για τη στήριξη των μεταναστών και προσφύγων, π.χ. μπροστά στην 20ή Ιούνη, στο πλαίσιο κοινής δράσης Κομμουνιστικών Νεολαιών από την Ευρώπη».

Στο Συνέδριο παραβρέθηκαν επίσης αντιπροσωπείες από την Κομμουνιστική Νεολαία Αυστρίας, τις Κολεκτίβες Νέων Κομμουνιστών - Ισπανία, από τους Νέους Σοσιαλιστές της Κροατίας, από την ΕΔΟΝ, από την Ενωση Νέων Κομμουνιστών Γιουγκοσλαβίας - Σερβία, καθώς και ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Δημοκρατικών Νεολαιών, Νικόλας Παπαδημητρίου.

πηγή 

Για τους Θεούς μας κ τον Ήλιο !! Γιατί Γεννήθηκαν Σήμερα ?

,,Το 336 μτχ. ορίστηκε η 25η Δεκεμβρίου ως η μέρα γέννησης του Χριστού, ο οποίος αντικατέστησε τον «θεό-ήλιο» στη νέα θρησκεία.,, 

Χειμερινό Ηλιοστάσιο – η μεγάλη νύχτα των χριστουγέννων

Φανταστείτε τους προγόνους μας πριν από χιλιάδες χρόνια. Έναν Ίνκας, έναν Κινέζο από την άλλη πλευρά της γης, έναν Σουμέριο κάπου στη μέση ή και τους προγόνους αυτών.

Κοιτάζουν τον ουρανό. Την ημέρα βλέπουν τον Ήλιο, του οποίου τις μέγιστες ευεργετικές επιδράσεις αντιλαμβάνονται εμπειρικά και τη νύχτα τη Σελήνη και πολυάριθμα φωτεινά σημεία. Άλλα από αυτά κινούνται, άλλα μένουν (σχετικώς) σταθερά και κάποια – ελάχιστα, κάνουν του… κεφαλιού τους.Εστιάζουν, ως είναι φυσικό, κυρίως στον Ήλιο. Τους προσφέρει την ημέρα που κάνει τη ζωή τους ευκολότερη, περιόδους ζεστές – κατάλληλες για σπορά και καλλιέργεια, ακόμη και τον υπολογισμό του χρόνου με τις επαναλαμβανόμενες εμφανίσεις του.

Οι εν λόγω πρόγονοι της ανθρωπότητας αγνοούν τα πάντα… παντελώς.

Δεν γνωρίζουν ούτε γιατί απ’ το χώμα, εκεί που πριν φαινόταν να υπάρχει το τίποτα, φυτρώνει κάτι, γιατί το νερό κυλάει και μάλιστα μόνο απ’ τη μία κατεύθυνση, ακόμη και το τι είναι οι ίδιοι που υπάρχουν. Αγνοούν τις πολυάριθμες φωτίτσες στο νυχτερινό ουρανό – μάλιστα κάποιοι τις θεωρούν φωτιές μακρινών συνανθρώπων τους, μιας και προσομοιάζουν με κάτι αντίστοιχο στη γη και θα χρειαστεί να περάσουν χιλιάδες χρόνια μέχρι να καταλήξει η σκεπτόμενη ανθρωπότητα για το τι πραγματικά είναι ο Ήλιος.

Οι άνθρωποι εκείνης της εποχής είχαν την τάση να προσδίδουν υπερφυσικές ιδιότητες και ικανότητες, σε ότι φυσικό αλλά… φυσιολογικώς δεν καταλάβαιναν τότε, συνήθεια που έχει κληρονομηθεί σήμερα τουλάχιστον στη μισή ανθρωπότητα.

Έβλεπαν τον Ήλιο να ανατέλλει κάθε μέρα από διαφορετικό σημείο του ορίζοντα κι όλο να ανεβαίνει στο στερέωμα, μέχρι που φτάνοντας σ’ ένα ανώτατο σημείο έμοιαζε να κοντοστέκεται κάνα – δυο μέρες κι ύστερα πάλι έπαιρνε τον κατήφορο. Κι όσο ο Ήλιος σκαρφάλωνε, κατά την φαινόμενη διαδρομή του, τόσο μεγάλωναν οι ημέρες, ανέβαινε η θερμοκρασία, οι κλιματολογικές συνθήκες βελτιώνονταν, η ζωή της ανθρωπότητας γινόταν πιο εύκολη και παραγωγικότερη.

Αλλά ο Ήλιος άρχιζε την κάθοδό του. Αργά αλλά σταθερά, μέρα με τη μέρα, όλο και χαμήλωνε κι… αδυνάτιζε. Οι μέρες συντόμευαν, η θερμοκρασία έπεφτε, η ζωή δυσκόλευε. Κι όσο χαμήλωνε τόσο περισσότερο οι μέρες μίκραιναν και κρύωναν. Έφτανε σ’ ένα σημείο, κάποια στιγμή, που έμοιαζε να αιωρείται αδύναμος ως γέροντας. Σα να δίσταζε: Συνεχίζει προς τα κάτω ή παίρνει την ανηφόρα; Τρεις μέρες, κάθε χρόνο, αγωνίας.
Οι δυστυχείς εκ θέσεως, αλλά ανήσυχοι εκ φύσεως, πρόγονοί μας – τουλάχιστον όσοι από αυτούς είχαν χρόνο για προβληματισμούς, γνώριζαν πως τις προηγούμενες φορές ξαναπήρε τα πάνω του, όμως τίποτα από τις γνώσεις τους δεν προεξοφλούσε πως αυτό θα συμβεί για μια ακόμη φορά.
Τον Ήλιο που εμπειρικά τον έχουν συνδέσει με τις αλλαγές των εποχών, τις καλλιέργειες και το κυνήγι τους, με όλα τα καλά της παρουσίας του και τα δεινά της ενδεχόμενης απουσίας του. Δεν γνωρίζουν περί τίνος πρόκειται, αλλά αντιλαμβάνονται την βαρύνουσα σημασία που έχει η παρουσία του στη ζωή τους. Γνωρίζουν πως η σπορά, η συγκομιδή, άλλες γεωργικές ασχολίες, αλλά και η ζωή τους γενικώς, εξαρτώνται από τις αλλαγές των εποχών. Ακόμη και ο υπολογισμός του έτους γίνεται με την παρατήρηση της επίδρασης που έχει πάνω στη Γη ο Ήλιος.
Για όλες αυτές τις υπηρεσίες του και την εν γένει προσφορά του, ο Ήλιος, συν τω χρόνω, θεοποιείται από την ανθρωπότητα… σωρηδόν. Του πρόσφεραν δε κατά καιρούς και συνανθρώπους τους, κατά προτίμηση μικρά παιδιά και παρθένες – οι τελευταίες ενδημούσαν επαρκώς☺ τότε ανά την υφήλιο, χώρια που τις είχαν και σε ιδιαίτερη εκτίμηση.

Οπότε ετίθετο αμείλικτο το ερώτημα για το τρομακτικό ενδεχόμενο: Θα ξανανέβει; 

Θα αναγεννηθεί;

Κατά την ανεξήγητη διαδρομή του, είχαν ξεχωρίσει τέσσερα σημεία:

Το ανώτατο, με τη μεγαλύτερη μέρα, όπου όλα πήγαιναν καλά και το κατώτατο, με τη μεγαλύτερη νύχτα κι όλα να έχουν δυσκολέψει. Ανάμεσά τους δύο ακόμη σημεία όπου μέρα και νύχτα εξισώνονταν.

Ας κάνουμε όμως ένα άλμα μερικών χιλιάδων ετών – ως τις μέρες μας κι ας ανοίξουμε μια επιστημονική παρένθεση:

Η νύχτα της 22ας Δεκεμβρίου είναι η μεγαλύτερη του έτους με διάρκεια 14 ωρών και 29 λεπτών.Την ημέρα εκείνη ο Ήλιος φτάνει στο σημείο της τροχιάς του (εκλειπτική), που ονομάζεται Χειμερινό ηλιοστάσιο και αρχίζει επίσημα η εποχή του χειμώνα. Αντιθέτως, έξι μήνες μετά, στις 21 Ιουνίου έχουμε το θερινό ηλιοστάσιο με την μεγαλύτερη μέρα. Αυτά, βεβαίως, στο Βόρειο Ημισφαίριο διότι στο Νότιο, όταν έχουμε εμείς τη μεγαλύτερη νύχτα εκεί έχουν τη μεγαλύτερη μέρα.  Στον ουρανό, το τόξο που φαίνεται να διαγράφει ο Ήλιος κατά το θερινό ηλιοστάσιο, απέχει 46ο52΄ από το αντίστοιχο του χειμερινού. Τα δύο σημεία όπου έχουμε εξίσωση μέρας και νύχτας είναι οι ισημερίες (εαρινή στις 20-21 Μαρτίου και χειμερινή στις 22-23 Σεπτεμβρίου).

Τα παραπάνω θεωρούνται αυτονόητα και απολύτως φυσιολογικά σήμερα, για τους περισσότερους από εμάς και συμβαίνουν λόγω της κλίσης του άξονα περιστροφής της Γης κατά 23ο26΄, σε συνδυασμό με την περιστροφή της γύρω απ’ τον Ήλιο.

Εμείς, λοιπόν, γνωρίζουμε. Οι πρόγονοί μας όχι. 

Ειδικά το Χειμερινό Ηλιοστάσιο, από τις απαρχές σχεδόν των οργανωμένων κοινωνιών, κατέχει ιδιαίτερη θέση στο σύνολο των δοξασιών που σχετίζονταν με αστρονομικά φαινόμενα. 

Συνοδευόταν πάντοτε από μικρές ή μεγάλες εορταστικές εκδηλώσεις, όπου ο συμβολισμός τιμούσε τη «γέννηση» ή την «ανάσταση» του ηλιακού θεού. 

Πολύ φυσικά και αναμενόμενα ο Ήλιος λατρεύτηκε από όλους τους αρχαίους λαούς σαν ο θεός, ο δημιουργός της ζωής, αλλά και των εποχών του έτους και όσων συσχετίζονται με αυτές, από την σπορά και την βλάστηση ως την ανθοφορία και τη συγκομιδή.

Στους Αιγύπτιους ήταν ο Ρα, ο Ατόν ο Ώρος (1) και ο Όσιρις. Στους Σουμέριους και Βαβυλώνιους ο Σαμάχ, ο Βάαλ, ο Μαρδούκ, ο Νεργκάλ. Ο Βράχμα και ο Βισνού στους Ινδούς. Στους Πέρσες ο Μίθρα. Στους αρχαίους Έλληνες ο Δίας, ο Πλούτων, ο Βάκχος, ο Διόνυσος, αλλά και ο Απόλλων.

Για όλους αυτούς τους θεούς – Ήλιους είχαν τις ανάλογες γιορτές. 

Οι Σουμέριοι – Βαβυλώνιοι τη μάχη του Μαρντούκ με τις δυνάμεις του Χάους.Οι Βουδιστές την «Ημέρα των παιδιών».Στην αρχαία Ελλάδα γιόρταζαν τη γέννηση του Διονύσου, γιου του Δία και της παρθένου Σεμέλης.Αποκαλούσαν τον Διόνυσο «σωτήρα» και «θείο βρέφος», αν σας λένε κάτι αυτά. Ήταν ο «καλός ποιμένας», οι ιερείς του οποίου κρατούσαν την ποιμενική ράβδο.Περίπου έτσι είχαν τα πράγματα και με τον Αιγύπτιο Όσιρη και Ώρο. Στην παγανιστική Σκανδιναβία, είχαν τον εορτασμό του «Yule».Στις 25 Δεκεμβρίου εορταζόταν και η γέννηση του Μίθρα.Επίσης, η μέρα αυτή θεωρείται γενέθλια μέρα για τον Όσιρη, τον Ώρο, τον Δία, τον Ηρακλή και άλλους.

Την παράδοση των άλλων αρχαίων λαών συνέχισαν οι Έλληνες με τα Κρόνια, και ιδιαίτερα οι Ρωμαίοι με τα Σατουρνάλια και τα Βρουμάλια και την κεντρική γιορτή της 25ης Δεκεμβρίου «Dies Natalis Invicti Solis», δηλαδή την «Ημέρα της Γέννησης του Αήττητου Ήλιου».

Κατά την κεντρική ημέρα της γιορτής του «αήττητου ηλίου» στις 25 Δεκεμβρίου, εορταζόταν το γεγονός της αλλαγής πορείας του ηλίου, όπου οι ζωογόνες ακτίνες του θα ξανάκαναν τη Γη να καρποφορήσει.

Κι όλα αυτά ορίζονται στις 25 Δεκεμβρίου διότι με το Ιουλιανό ημερολόγιο (εισήχθη το 44 πτχ), είχε θεσπιστεί το χειμερινό ηλιοστάσιο στις 25 Δεκεμβρίου, πράγμα που μετατέθηκε στις 22 Δεκεμβρίου με το Γρηγοριανό ημερολόγιο (από τον Πάπα Γρηγόριο ΙΓ΄ και ισχύει από τις 24 Φεβρουαρίου του 1582). 

Το 325 μτχ, στη σύνοδο της Νίκαιας, θεοποιήθηκε ο Ιησούς. 

Όπως με τους προγενέστερους θεούς η γέννησή του ορίστηκε στις 25 Δεκεμβρίου. 

Για να περάσει πιο εύκολα η νέα θρησκεία στους λαούς της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, δανείστηκε συνήθειες και πρακτικές των άλλων θρησκειών, με αποτέλεσμα στοιχεία της παλιάς πίστης και πολλές από τις παλιές δοξασίες, ίδιες ή παραλλαγμένες, να διασωθούν μέχρι τις μέρες μας.
Το 336 μτχ. ορίστηκε η 25η Δεκεμβρίου ως η μέρα γέννησης του Χριστού, ο οποίος αντικατέστησε τον «θεό-ήλιο» στη νέα θρησκεία. 
Ο Χριστιανισμός διαμορφώθηκε φέροντας στοιχεία από τις προγενέστερες θρησκείες και τον Ιουδαϊσμό. 
Χάρη στις ανησυχίες των προγόνων μας και στην έλλειψη γνώσης, έχουμε, τους θεούς, την χρονολογική ταύτιση της γέννησής τους και των θρησκειών.

(1) Ειδικά για τον Ώρο η συγγένεια με τον δικό μας Ιησού είναι… σκανδαλώδης. Αναφέρει ο μύθος γι αυτόν: 

«Ο υιός του θεού γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου από μητέρα παρθένα. Το πνεύμα προειδοποίησε τη μέλλουσα μητέρα για το επικείμενο γεγονός. Τη γέννηση την έδειξε ένα αστέρι στην ανατολή, το οποίο ακολούθησαν τρεις βασιλιάδες για να δοξάσουν το νέο σωτήρα.
Σε ηλικία δώδεκα χρόνων ήταν παιδί-δάσκαλος. Όταν έγινε τριάντα χρονών, βαφτίστηκε από έναν προφήτη και ξεκίνησε τις περιοδείες.
Είχε δώδεκα μαθητές, οι οποίοι τον συνόδευαν στα ταξίδια του, και έκανε διάφορα θαύματα και πράγματα παράξενα και άνευ νοήματος όπως το να περπατά στο νερό. Κάποια στιγμή προδόθηκε από έναν δικό του, συνελήφθη, σταυρώθηκε, έμεινε νεκρός τρεις μέρες και τελικά αναστήθηκε. Ήταν γνωστός με πολλά προσωνύμια όπως “η αλήθεια”, “το φως”, “υιός του θεού”, “καλός ποιμένας”, “αμνός θεού” και πλήθος άλλα.»

Του: ΣΤΕΛΙΟΥ ΚΑΝΑΚΗ