Συνολικές προβολές σελίδας

Translate

25 Μαΐου, 2016

Το "τιμιοδουλειόμετρο'' k η ευκολία που "καίμε" ένα τμήμα εργαζομένων.




Απ' το προφίλ του: 


Panos Zacharis

Όταν έγραφα χτες δύο λόγια για το MEGA,νόμιζα πως το πρόβλημα ήταν αφενός μια διάχυτη ευκολία με την οποία προσπερνάγαμε τους εργαζόμενους και αφετέρου οι αναίτιοι πανηγυρισμοί για ένα φούντο που ούτε πλήττει τα λαμόγια, ούτε αλλάζει το μιντιακό τοπίο.
Μαλακία μου.
Παρακολουθώντας την συζήτηση, όχι μόνο κάτω από την ανάρτηση μου, αλλά και σε πολλές ανάλογης λογικής αναρτήσεις φίλων διαπίστωσα πως υπάρχει ένα μικρό (;) κομμάτι ανθρώπων που ανοιχτά υποστηρίζει ότι οι εργαζόμενοι ενός Μέσου είναι συνυπεύθυνοι με τον Καναλάρχη ή τον Εκδότη στην δηλητηριώδη προπαγάνδα.
Το "τιμιοδουλειόμετρο'' έχει βγει ως εργαλείο ταξικής ανάλυσης και θερίζει.
Διάβασα ότι οι κοπέλες του μακιγιάζ και οι μοντέρ δεν κάνουν τίμια δουλειά, αλλά λίγο πολύ προσκυνούν, παρασιτούν, δηλητηριάζουν, βλάπτουν συνειδητά την τάξη τους, οπότε, διάολε, ούτε δάκρυ, ούτε αλληλεγγύη, ούτε υποστήριξη:
Τα θέλαν και τα πάθαν.
Η ανάλυση αυτή πέρα από παντελώς αντιδιαλεκτική, αντιεπιστημονική και γεια σου, είναι επικίνδυνη. 
Δεν θέλω να επεκταθώ άλλο, διότι πολλοί φίλοι τα΄χουν γραψει ολοκληρωμένα και δε βρίσκω νόημα να ανακυκλώνουμε μια συζήτηση περί επιλογής εργοδότη και όρων πώλησης εργατικής δύναμης. Απλά δηλώνω τρομαγμένος με την ευκολία που "καίμε" ένα τεράστιο τμήμα εργαζομένων. 
Στο οποίο ανήκω κι εγώ.

ΥΓ: Δεν αναφέρομαι σε καμία περίπτωση στους πολλούς φίλους που χαρήκαν εύλογα με την ιστορία αυτή. 
Σκατά στους παπαγάλους, σκατά προφανώς και στα τσιράκια της εργοδοσίας υψηλόμισθα ή χαμηλόμισθα. 
Αναφέρομαι σε μια μικρή μεν, διευρυνόμενη δε μερίδα ανθρώπων που συνειδητά και καθαρά από χτες τσουβαλιάζει τους πάντες ως συνυπεύθυνους και προσκυνημένους επειδή βγάλαν το ψωμί τους πουλώντας εργατική δύναμη σε ένα Κανάλι κι αύριο σε μια Τράπεζα.

Aπ το σχόλιο του:  



Ο παραλογισμός έχει και αυτός ένα όριο. 
Σταματά στο «ο αστυνόμος είναι όργανο, το μπουζούκι όργανο άρα και ο αστυνόμος μπουζούκι» (αυτά περί Αουσβιτς)
Για να μην έχουμε αυταπάτες, τα μέσα ενημέρωσης είναι αυτά που χειραγωγούν, αλλοτριώνουν κατευθύνουν. Αυτά που ρίχνουν πέπλο για να κρύψουν κάθε βρωμιά και αδικία αυτού του συστήματος. 
Ο βαθμός, η ένταση η που καθένα το κάνει ποικίλει. 

Ολοι όσοι δουλεύουμε σε αστικά Μέσα, ξέρουμε ότι αυτό που γράφουμε, η πληροφορία – είδηση που συλλέγουμε θα χρησιμοποιηθεί για αυτά που έγραψα πριν. Ακόμη και αν δημοσιευθεί αυτό που εμείς θέλουμε, με τον τρόπο που εμείς θέλουμε, το φύλο συκής είναι. 
Επίσης η ένταση του βαθμού εκμαυλισμού συνειδήσεων ακολουθεί και το επίπεδο ταξικής πάλης. 
Οσο περισσότερη ανασφάλεια νιώθει το σύστημα τόσο και απελευθερώνονται φωνές σαν του Πρετεντέρη και γεννιούνται και άλλες. 

Μεσα σε αυτή την κοινωνία είναι αυταπάτη να πιστεύουμε ότι θα έχουμε ΜΜΕ που θα υπηρετούν τον άνθρωπο, το λαό. 
Το επιμέρους συμφέρον του ιδιοκτήτη τους εξυπηρετούν και ταυτόχρονα υπηρετούν τη διαιώνιση του συστήματος.
Δεν είναι καλύτερος ΑΝΤ από το Μέγα, ούτε ο Σκάι, ούτε το Σταρ κλπ. Ούτε ΤΑ ΝΕΑ, η Ρίαλ, το ΠΘ, η ΕφΣυν κλπ. 

Όπως δεν μπορούμε να φτιάξουμε φιλολαϊκό εκπαιδευτικό σύστημα, υγεία στην υπηρεσία του λαού κλπ. Έτσι και δεν μπορούμε να έχουμε τον Τύπο που θα θέλαμε.

Ήμουν τυχερός όσο δούλευα στον Ριζοσπάστη. Βιοπορισμός , επάγγελμα και ιδεολογία ταυτιζόταν. 
Σήμερα δουλεύω σε αστικό μέσο. Ειμαι επαγγελματίας και στη βάση της προσωπικής δεοντολογίας πορεύομαι, όπως και πολλοί άλλοι σαν εμένα. Αυτό όμως δεν αναιρεί την ανάγκη ότι θέλουμε έναν άλλο Τύπο.

Λυπάμαι και συμπαρίσταμαι στους συναδέλφους του Μέγα, άσχετα πού βρισκόταν πολιτικά ή πώς ασκούσαν το επάγγελμά τους. 
Λυπάμαι και συμπαρίσταμαι γιατί κι αυτοί είναι θύματα του ανταγωνισμού στο χώρο των ΜΜΕ και της κρίσης.

Συμπαρίσταμαι και τους καλώ όχι τόσο να μην κλείσει το Mega, αλλά με αφορμή αυτό να δουν την πραγματική τους θέση στην κοινωνία

24 Μαΐου, 2016

"Μετανοημένα" Απολειφάδια,,, Σας πήραμε Χαμπάρι,,,



Εμείς 


Συνεχίζουμε... k Για Να Μην Μπορούν 

Να Τα Εφαρμόσουν !!!

«Είμαστε εδώ και συνεχίζουμε με το κεφάλι ψηλά!
Δεν θα τους κάνουμε τη χάρη! Δεν θα προσκυνήσουμε τα συμφέροντα του κεφαλαίου, ούτε θα αποδεχτούμε να ματώνουμε γι' αυτά. Καμιά ηττοπάθεια, κανένας συμβιβασμός! Με αισιοδοξία και πίστη στο δίκιο μας, θα τους αντιμετωπίσουμε!
Σε αυτό το δρόμο, που είναι μονόδρομος για κάθε άνθρωπο του καθημερινού μόχθου, καλούμε όλους τους εργαζόμενους που προβληματίζονται και αγανακτούν, αλλά ταλαντεύονται, διστάζουν ή φοβούνται να κάνουν το βήμα του ταξικού αγώνα!
Ο επόμενος γύρος αντιλαϊκών μέτρων προετοιμάζεται! 
Μπροστά μας έχουμε ένα καυτό καλοκαίρι παραγωγής αντιλαϊκών νομοσχεδίων. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με μπαράζ νομοθετημάτων εντείνει την επίθεση ενάντια στο λαό προς όφελος των επιχειρηματικών ομίλων και αυτοί εκφράζουν την ικανοποίησή τους, βάζοντας ταυτόχρονα στο τραπέζι και νέες απαιτήσεις.
Στο εργατικό κίνημα δείχνουν το δρόμο της υποταγής και της ενσωμάτωσης, το δρόμο της υπεράσπισης συμφερόντων ξένων προς την εργατική τάξη. Γι' αυτό, είτε υπονομεύουν τους εργατικούς και λαϊκούς αγώνες, είτε τους στρέφουν σε λάθος κατεύθυνση, αφήνοντας στο απυρόβλητο τον πραγματικό αντίπαλο, την εργοδοσία, το μεγάλο κεφάλαιο. Αυτός είναι ο δρόμος της ήττας για τους εργαζόμενους και το λαό.
Υπάρχει, όμως, και ο δρόμος της νίκης! 
Είναι ο δρόμος του καθημερινού και σκληρού αγώνα με στόχο και προοπτική την αποφασιστική αναμέτρηση με τους εκμεταλλευτές του μόχθου μας και την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής τους. Για να επιβάλλουμε το δίκιο μας, να χαράξουμε το δικό μας δρόμο ανάπτυξης και ευημερίας, χωρίς μνημόνια κι αφεντικά.
Περπατώντας αυτό το δρόμο, χρειάζεται να οργανωθούμε καλύτερα, να δυναμώσουμε την ενότητά μας, να προετοιμαστούμε καλύτερα για πιο μαζικούς κι ανεβασμένους αγώνες! 
Να προετοιμάσουμε τη δική μας αντεπίθεση σε κάθε κλάδο, σε κάθε χώρο δουλειάς.
Με οργάνωση στα σωματεία μας να δυναμώσουμε την πάλη μέσα στους χώρους δουλειάς, το μέτωπο απέναντι στην εργοδοσία, να ενισχύσουμε το κύμα ανυπακοής σε αυτήν την πολιτική. Να απαντήσουμε αγωνιστικά στους αντεργατικούς σχεδιασμούς, να αποκρούσουμε τους εκβιασμούς, τις απειλές, την εργοδοτική τρομοκρατία.
Χωρίς εμάς γρανάζι δεν γυρνά! Μπορούμε χωρίς αφεντικά!
Να μην ανεχτούμε τις συνθήκες της σύγχρονης εξαθλίωσης. 
Μπορούμε να ζήσουμε καλύτερα, αλλά για να το πετύχουμε, χρειάζεται ανατροπή της βαρβαρότητας που ζούμε!
Η εργατική τάξη, οι αυτοαπασχολούμενοι, η νεολαία, η φτωχή αγροτιά να δυναμώσουν τους αγώνες και τη συμμαχία τους. 
Λαϊκό μέτωπο πάλης και αντεπίθεσης παντού.

Κανένας εργάτης, άνεργος δεν πρέπει να λείψει από τις μάχες που έρχονται! Να πάρει τη θέση του στον ταξικό αγώνα! Προχωράμε! Πιο δυνατά, πιο αποφασιστικά, με ορμή, με μαζικότητα συνεχίζουμε την πάλη».

Δες:τον "αγγελικά" πλασμένο κόσμο που ανέχεσαι,,, Aύριο θα είναι το δικό Σου.






Σχεδόν 96.000 ασυνόδευτα παιδιά έχουν ζητήσει άσυλο στην Ευρώπη το 2015, δηλαδή περίπου το 1/5 του συνολικού αριθμού των προσφυγόπουλων. Άλλα τουλάχιστον 10.000 ασυνόδευτα παιδιά έχουν χαθεί από τα «ραντάρ» των επίσημων οργανισμών, αφού φτάνουν στην Ευρώπη.

Σύμφωνα με δημοσίευμα του Guardian, τα παιδιά που διακινούνται συνήθως είναι ηλικίας μεταξύ έξι μηνών και 10 ετών και πωλούνται για ποσά που κυμαίνονται από 4.000 ευρώ έως 8.000 ευρώ, ενώ έχουν αναφερθεί ακόμη και ποσά που αγγίζουν τις 40.000 ευρώ.

Η *"Κομισιόν προειδοποιείότι τα παιδιά είναι ο εύκολος στόχος εγκληματικών συμμοριών που εκμεταλλεύονται τη μεταναστευτική κρίση στην Ευρώπη για να οδηγήσουν ολοένα και περισσότερους ανθρώπους στη σεξουαλική εκμετάλλευση και σε άλλες μορφές δουλείας.

Το διάστημα 2013 - 2014, 15.846 γυναίκες, άνδρες, κορίτσια και αγόρια καταγράφηκαν ως θύματα στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το 15% αυτών ήταν παιδιά (τουλάχιστον 2.375).

Η εμπορία ανθρώπων με σκοπό τη σεξουαλική εκμετάλλευση εξακολουθεί να αποτελεί την πλέον διαδεδομένη μορφή (το 67% των καταγεγραμμένων θυμάτων).

Ακολουθεί η εμπορία ανθρώπων για εργασιακή εκμετάλλευση (21% των καταγεγραμμένων θυμάτων).

Πάνω από τα τρία τέταρτα των καταγεγραμμένων θυμάτων είναι γυναίκες (76%), ενώ τουλάχιστον το 15% είναι παιδιά.

Αίσθηση
προκάλεσε και η αναφορά του 12% των θυμάτων, που κατήγγειλαν άλλου τύπου εκμετάλλευση: βίαιη απόσπαση ζωτικών οργάνων (πχ. νεφρού), «υποχρεωτικές» λοχείες και τοκετοί κατά παραγγελίαν για αγοραπωλησίες βρεφών, παιδιά που αποσπάστηκαν από τους γονείς τους με τη βία για να πουληθούν.

Πηγή In.gr.
Δείτε αναλυτικά το θέμα στο http://mobile.in.gr/Article.aspx?Id=1500079019



το είδα στο προφίλ του σφου:


Manos Doukas


με Τίτλο:

ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΠΑΙΔΙΑ ΠΡΟΣΦΥΓΟΠΟΥΛΑ , EΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΕΕ ... ΕΚΘΕΣΗ ΤΗΣ ΚΟΜΙΣΙΟΝ ...

* η παρένθεση και οι επισημάνσεις του Viva La Revolucion 
Ερώτηση   Viva La Revolucion :
Θα Συνεχίσεις Να Ανέχεσαι ;
ή και Να στηρίζεις το Σάπιο Βάρβαρο Σύστημά Τoυς ;;
και Αυτούς  -''θεσμούς κ πρόσωπα"-  που το Υπηρετούν ;;;




Τι απέγιναν τα κεντρικά πρόσωπα της Δολοφονίας Λαμπράκη



Λαμπράκης62.JPG
Με τη συμπλήρωση 53 χρόνων από τη στυγερή δολοφονία του Μαραθωνοδρόμου της Ειρήνης και της Δημοκρατίας, Γρηγόρη Λαμπράκη, παρουσιάζει νομίζουμε ιδιαίτερο ενδιαφέρον να δούμε τι απέγιναν τα πρόσωπα που διαδραμάτισαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην πολύκροτη εκείνη υπόθεση:
Οι δύο φυσικοί αυτουργοί της δολοφονίας του Λαμπράκη, Σπύρος Κοτζαμάνης και Εμμανουήλ Εμμανουηλίδης, καταδικάσθηκαν τον Δεκέμβριο του 1966 σε πολυετή φυλάκιση και συγκεκριμένα για θανατηφόρο σωματική κάκωση καταδικάστηκαν ο Σπύρος Κοτζαμάνης (11χρόνια)
και ο Εμμανουήλ Εμμανουηλίδης (8,5 χρόνια), ενώ για διατάραξη οικιακής ειρήνης άλλα 8 άτομα, κυρίως «λουλούδια» του παρακράτους.
 Όμως, οι δύο δολοφόνοι του μαραθωνοδρόμου της Ειρήνης, θα αμνηστευθούν από τη χούντα, λίγο μετά την επιβολή της δικτατορίας και θα αφεθούν ελεύθεροι.

Ο Σπ. Κοτζαμάνης (1928-1993) ο οδηγός του τρίκυκλου Γκοτζαμάνης ήταν στέλεχος της παρακρατικής οργάνωσης του γερμανοντυμένου στην κατοχή Ξ. Γιοσμά. Με δράση νωρίτερα, όπως ο ίδιος περηφανεύονταν, στην οργάνωση ΕΟΝ του δικτάτορα Μεταξά, στην οργάνωση «Βασιλική Εθνική Νεολαία» (ΒΕΝ) επί Κατοχής, καθώς και στην παρακρατική οργάνωση «Εθνική Αντίστασις», που χρηματοδοτούνταν από τα κρατικά μυστικά κονδύλια και της οποίας αρχηγός ήταν ο Φον Γιοσμάς Πέθανε στις 3 Απριλίου 1993 από ανακοπή καρδιάς.
Ο Εμμ. Εμμανουηλίδης, παλιός παιδεραστής και συνεργάτης της αστυνομίας και των μυστικών υπηρεσιών, από χρόνια έπασχε από την καρδιά του, και διατηρούνταν με μία μικρή σύνταξη του ΟΓΑ. Πέθανε την Πρωτομαγιά του 2001 μόνος στη Β΄ καρδιολογική κλινική του Ιπποκράτειου Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης όπου νοσηλεύονταν.
Οι δύο βασικοί μάρτυρες κατηγορίας, Μανώλης Χατζηαποστόλου και Γιώργος Σωτηρχόπουλος, λίγο μετά τη δίκη, καταδικάστηκαν για… συκοφαντική δυσφήμηση του συνταγματάρχη Καμουτσή.
Ο επιπλοποιός Γ. Σωτηρχόπουλος, στον οποίο ο Κοτζαμάνης είχε εκμυστηρευθεί το πρωί της 22ας Μαίου 1963 ότι «Απόψε θα κάνω μεγάλη τρέλα. Μέχρι που θα σκοτώσω άνθρωπο»!, ταλαιπωρήθηκε αφάνταστα για τη μαρτυρία του εκείνη, γνωρίζοντας άγριο ξυλοδαρμό αλλά και προσπάθεια εξαγοράς του. Ο Σωτηρχόπουλος πέθανε το 1996 σε ηλικία 65 ετών.
Ο «Τίγρης» Μαν. Χατζηαποστόλου, που με το παρακινδυνευμένο «σάλτο μορτάλε» πάνω στο τρίκυκλο του παρακράτους, ενώ αυτό βρισκόταν εν κινήσει, συνέβαλε τα μέγιστα στη σύλληψη των δολοφόνων του Λαμπράκη, πέθανε την πρωτομαγιά του 2001 από καρκίνο, σε ηλικία 72 ετών.
-Ο απλός τροχονόμος Χαράλαμπος Ασπιώτης, που κατά σύμπτωση βρέθηκε στη γωνία των οδών Τσιμισκή και Καρόλου Ντηλ, όπου είχε ακινητοποιηθεί το τρίκυκλο του παρακράτους, συλλαμβάνοντας τους Γκοτζαμάνη και Εμμανουηλίδη, μετά την αποκάλυψη της υπόθεσης, μετατέθηκε δυσμενώς στην Ηλεία. Δεν υπάκουσε στα κελεύσματα των δολοφόνων να κάνει τα στραβά μάτια, κι έτσι χάλασε το σκηνικό του σκηνοθετημένου «τροχαίου ατυχήματος».
-Ο βουλευτής της αριστεράς, Γιώργης Τσαρουχάς, που επίσης είχε τραυματιστεί σοβαρά από το παρακράτος λίγα μέτρα μετά το σημείο όπου χτυπήθηκε ο Λαμπράκης, δολοφονήθηκε και ο ίδιος κάτω από φριχτά βασανιστήρια, στις 9 Μαϊου 1968, στον θάλαμο βασανιστηρίων της ΚΥΠ Θεσσαλονίκης.
Οι δύο θαρραλέοι δικαστικοί, ο ανακριτής Χρήστος Σαρτζετάκης και ο εισαγγελέας Παύλος Δελαπόρτας, θα αποπεμφθούν από το δικαστικό σώμα το 1968.
Ο Π. Δελαπόρτας ως εισαγγελέας της έδρας είχε προτείνει την καταδίκη των περισσοτέρων κατηγορουμένων στην υπόθεση, πρόταση που δεν έγινε δεκτή από το δικαστήριο. Με τον ερχομό της χούντας των Συνταγματαρχών εκδιώχθηκε μαζί με άλλους είκοσι εννέα από το δικαστικό σώμα με απόφαση της τότε κυβέρνησης. Πέθανε στις 7 Απριλίου 1980 σε ηλικία 75 ετών. 
Ο Χρ.Σαρτζετάκης που γεννήθηκε στη Νεάπολη Θεσσαλονίκης το 1929,  απολύθηκε από τη χούντα από το δικαστικό σώμα και στη συνέχεια συνελήφθη δύο φορές, βασανίστηκε στο ΕΑΤ-ΕΣΑ και φυλακίστηκε, χωρίς δίκη. Απολύθηκε από τις φυλακές της Χούντας μετά από διεθνή κατακραυγή το 1971. Μετά την πτώση της δικτατορίας είχε υπαινιχθεί ότι διαθέτει σημαντικά στοιχεία για την οργάνωση της δολοφονίας και τους ηθικούς αυτουργούς, δεν άνοιξε μέχρι σήμερα το στόμα του, παρότι πέρασε και από το ανώτατο αξίωμα της χώρας, ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
-Οι τρεις δημοσιογράφοι που συνέβαλαν στην  διαλεύκανση της υπόθεσης, θα γνωρίσουν για τη δραστηριότητά τους αυτή τις διώξεις της χούντας.  Ο Γιώργος Μπέρτσος(1937)  θα καταδικαστεί από στρατοδικείο της δικτατορίας και θα κλειστεί στις φυλακές Επταπυργίου όπου ήδη βρίσκονταν οι Eμμανουηλίδης-Kοτζαμάνης..
Ο Γιώργος Ρωμαίος (1934) θα συναντήσει τον Σαρτζετάκη στις φυλακές Κορυδαλλού όπου κλείσθηκε επί έξι μήνες, αφού νωρίτερα συνελήφθη και κρατήθηκε ένα μήνα στο ΕΑΤ-ΕΣΑ.
Ο Γιάννης Βούλτεψης (1923-2010) θα αναγκαστεί να αυτοεξοριστεί στη Ρώμη, αφού προηγουμένως διαγραφεί από την ΕΣΗΕΑ στις 24 Απριλίου 1967.
Ο Ξενοφών Γιοσμάς (1906-1975), που ήταν ένα από τα στελέχη του παρακράτους στη Θεσσαλονίκη, υπήρξε συνεργάτης των Γερμανών στη Θεσσαλονίκη, έφυγε μαζί με τους Ναζί από την Ελλάδα στα τέλη του 1944 και υπήρξε υπουργός Προπαγάνδας (!) στην εξόριστη «κυβέρνηση» Τσιρονίκου που σχημάτισαν οι δοσίλογοι στις αρχές του 1945 στη Βιέννη. Καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο από το δικαστήριο δοσιλόγων, αλλά όταν γύρισε στην Ελλάδα το 1947, οι δοσίλογοι ήταν εθνικώς χρήσιμοι κι έτσι η ποινή του μετατράπηκε σε ισόβια και τελικά αποφυλακίστηκε περί το 1951 έχοντας κάνει τρία χρόνια μόνο φυλακή.  Ο φον Γιοσμάς πέθανε το 1975, ύστερα από εγκεφαλικό επεισόδιο.
Ο Κωνσταντίνος Μήτσου (1909-1985), αντιστράτηγος της Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής, στη διάρκεια της Κατοχής είχε αμφιλεγόμενο ρόλο, συμμετέχοντας στην οργάνωση ΠΑΟ, της οποίας βασικός ρόλος ήταν η αντιπαράθεση στις δυνάμεις του ΕΛΑΣ και της ΕΑΜικής εθνικής αντίστασης. Λόγω των διασυνδέσεών του είχε ταχύτατη άνοδο στην κλίμακα της ιεραρχίας και διατέλεσε γενικός επιθεωρητής Χωροφυλακής Βορείου Ελλάδος όταν έγινε η δολοφονία Λαμπράκη, ενώ και από πριν ήταν γνωστός στη Μακεδονία και τη Θράκη  ως προστάτης των διάφορων παρακρατικών οργανώσεων. Στην υπόθεση Λαμπράκη προφυλακίστηκε με εντολή ανακριτή και εισαγγελέα ως οργανωτής αντισυγκεντρώσεων και ως προστάτης ακροδεξιών οργανώσεων. Όμως αργότερα στη δίκη για την πολύκροτη αυτή υπόθεση απαλλάχθηκε, όπως και οι άλλοι κατηγορούμενοι αξιωματικοί της χωροφυλακής. Ως «ανταμοιβή» για τη στάση του, η χούντα ακύρωσε στις 12 Νοεμβρίου 1969 την αποστρατεία του και τον επανέφερε στο Σώμα, απονέμοντάς του τον τίτλο του αντιστράτηγου, Πέθανε τον Ιούνιο του 1985, σε ηλικία 76 ετών.
-Τον Ευθύμιο Καμουτσή, αστυνομικό διευθυντή Θεσσαλονίκης την περίοδο της δολοφονίας Λαμπράκη, τον συναντάμε ακόμη από την υπόθεση Πολκ, όταν κι εκεί είχε καταβάλει προσπάθειες για τον αποπροσανατολισμό και τη συσκότιση της δολοφονίας του αμερικανού δημοσιογράφου. Για τη στάση του στην υπόθαλψη και ενθάρρυνση των παρακρατικών, ο ανακριτής Χρήστος Σαρτζετάκης είχε διατάξει την προφυλάκισή του με τις κατηγορίες της συνέργειας εις την εκ προθέσεως ανθρωποκτονίαν του Γρηγόρη Λαμπράκη και για κατάχρηση εξουσίας σε βαθμό κακουργήματος. Βγήκε από τη δίκη κι’ αυτός ως «αθώα περιστερά».
-Ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου Κωνσταντίνος Κόλλιας (1901-1998), που καταγγέλθηκε για μεθόδευση και παρεμβάσεις στην υπόθεση Λαμπράκη, προκειμένου να αποπροσανατολιστεί η δικαστική διερεύνηση της στυγερής δολοφονίας, ως «ανταμοιβή» για τις υπηρεσίες που πρόσφερε, θα ορκιστεί από τους πραξικοπηματίες την 21η Απριλίου 1967 ως ο πρώτος  πρωθυπουργός της χούντας. Ο Κόλλιας από πριν ήταν  γνωστός για τις άριστες σχέσεις του με τα Ανάκτορα, αλλά και την ακραία αντικομμουνιστική πτέρυγα του κόμματος της ΕΡΕ.
Ο δικηγόρος και βιομήχανος Ιωάννης Κ. Χολέβας (1924- ), που υπήρξε σύνδεσμος κράτους και παρακράτους στο υπουργείο Βορείου Ελλάδος, όπου ήταν Γενικός Γραμματέας του, λίγο μετά την έκρηξη του πραξικοπήματος της χούντας και την επιβολή της δικτατορίας, θα τοποθετηθεί υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, θέση στην οποία θα διατηρηθεί την περίοδο 1968-1971.
Ο ιατροδικαστής Δημήτριος Ροβίθης (1914-1976), υφηγητής στην έδρα της Ιατροδικαστικής και Τοξικολογίας του ΑΠΘ, που διενήργησε τη νεκροψία-νεκροτομή και συνέταξε την ιατροδικαστική έκθεση του δολοφονηθέντος Λαμπράκη, απολύθηκε επί χούντας από τα πανεπιστημιακά του καθήκοντα στην Ιατρική και Νομική σχολή του ΑΠΘ με Συντακτική πράξη που αφορούσε άλλους 30 πανεπιστημιακούς δασκάλους, με γελοίες και κατασκευασμένες κατηγορίες όπως «άμβλυνση του αισθήματος της κοινωνικής ευθύνης, μη διατήρηση σκληρού εθνικού φρονήματος κλπ», όπως αναφέρονταν σε επιστολή του Στυλιανού Παττακού της 2/1/1969. Η χούντα με αυτό τον τρόπο ήθελε να τον τιμωρήσει για τη γενναία του στάση στην υπόθεση της δολοφονίας του Λαμπράκη στην οποία υπεστήριξε με πάθος την αλήθεια – παρ’ όλες τις πιέσεις που δέχθηκε πανταχόθεν, – αποδεικνύοντας με αυτή του τη στάση το ήθος του, την πίστη του στα δημοκρατικά ιδεώδη, και την επιστημονική του επάρκεια.  Επανήλθε στα πανεπιστημιακά του καθήκοντα μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας, αλλά πέθανε πολύ νωρίς, το 1976.
-Τέλος, κι επειδή στην μετεμφυλιακή Ελλάδα κανείς δεν χάνεται, ο πρόεδρος των ενόρκων στη δίκη Λαμπράκη, Βύρων Αντωνιάδης (1921- ), δικηγόρος και βιομήχανος, λίγες εβδομάδες μετά την κατάλυση της δημοκρατίας και την επιβολή του χουντικού καθεστώτος θα τοποθετηθεί δήμαρχος Θεσσαλονίκης και θα του απονεμηθεί το ανώτατο κρατικό παράσημο του βασιλιά Γεωργίου του Α΄
Ποιος ήταν ο πρόεδρος των ενόρκων 
Πρόεδρος του σώματος των ενόρκων, ήταν ο βιομήχανος Βύρων Αντωνιάδης, ιδιοκτήτης της ομώνυμης βιομηχανίας βάμβακος, των «Ελληνικών Κλωστηρίων Πέλλης ΑΕ» και άλλων εταιριών. Γεννήθηκε το 1921 στα Δαρδανέλλια της Μικράς Ασίας, αποφοίτησε από το αμερικανικό κολέγιο «Ανατόλια» της Θεσσαλονίκης και διετέλεσε πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος (ΣΒΒΕ), αντιπρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών (ΣΕΒ), πρόεδρος της Ένωσης Εκκοκιστών Βάμβακος Μακεδονίας-Θράκης, αντιπρόεδρος της συμβουλευτικής επιτροπής του αμερικανικού κολεγίου «Ανατόλια» Θεσσαλονίκης κ.α.
Στις 5 Αυγούστου 1967, η δικτατορία της χούντας τον τοποθέτησε δήμαρχο Θεσσαλονίκης, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι τις 12 Απριλίου 1968. Διετέλεσε επίσης πρόεδρος του Οργανισμού Ύδρευσης Θεσσαλονίκης, πρόεδρος του Δημοτικού Νοσοκομείου και του Βρεφοκομείου Θεσσαλονίκης «Άγιος Στυλιανός», ενώ υπήρξε και επίτιμος πρόξενος του Μεξικού στη Θεσσαλονίκη.
Όπως διαβάζουμε σε ένα βιογραφικό πορτρέτο του που δημοσιεύθηκε από τον Σύνδεσμο Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος, ο Βύρων Αντωνιάδης εκτός των άλλων, «ασχολήθηκε με την λογοτεχνία και εξέδωσε επτά συλλογές ποιημάτων», αλλά και με την ζωγραφική, κάνοντας πολλές ατομικές εκθέσεις.
Μαθαίνουμε επίσης και για τις τιμητικές διακρίσεις που είχε στο ενεργητικό του, όπως το ότι «του απενεμήθη ο Σταυρός του Βασιλέως Γεωργίου Α’, το Παράσημο της Ακαδημίας της  Βραζιλίας και το Παράσημο του Τάγματος του Αετού των Αζτέκων»
                                                                               Σπύρος Κουζινόπουλος

23 Μαΐου, 2016

οι αναθυμιάσεις του βόθρου της πνευματικής αγοράς:




Εγκώμιο της Σώτης


soti11404114008
γράφει ο Ίουλιανός.


«Η Χρ.Αυγή είναι το πιο γνήσιο κίνημα από τη μεταπολίτευση και μετά» Α.Λοβέρδος

 Ας ξεκινήσουμε με τις αναθυμιάσεις  του βόθρου της πνευματικής αγοράς:

Τίτλος: «Κόκκινος Φασισμός»

Συντάκτης: Σώτη Τριανταφύλλου

Απόσπασμα κειμένου: «Η εκλογική εκτίναξη της δημοτικότητας της αριστεράς από το 1981 δημιούργησε σκληρό Κατεστημένο: η λαϊκιστική μεταρρύθμιση της παιδείας και ο αριστερός ρεβανσισμός κατασκεύασαν τον φασίστα του σήμερα»(…) «Η ηγεμονική ιδεολογία έγινε ένα υβρίδιο: σοσιαλιστικός και αναρχικός λόγος μαζί με βία, ανορθολογισμό, ηθικολογικό κήρυγμα, απόρριψη των κανόνων καλής συμπεριφοράς – στην ουσία, απόρριψη του πολιτισμού, αντιστροφή των αξιών του ωραίου και του αγαθού».

Οι υποτακτικοί στην καπιταλιστική εξουσία θεράποντες του πνεύματος, είναι πάντα πρόθυμοι να  προπαγανδίσουν με την πένα τους την χυδαία αστική καπιταλιστική κοινωνία. Δηλαδή να μην συμμετέχεις στα δημόσια πράγματα να μην αλληλεπιδράς με του συνανθρώπους σου, να μην πιστέψεις ποτέ ότι θα υπάρξει κάποια αλλαγή προς όφελος των εργαζομένων, να έχεις έλλειψη πίστης προς το συλλογικό, να πιστεύεις μόνο στο άτομο σου ώστε να βγάλεις κέρδος, αν βέβαια είσαι ικανός, από την εξαθλίωση ενός άλλου μη ανταγωνιστικού ατόμου. Το άτομο πρέπει να είναι φορέας μιας ωφελιμιστικής ηθικής όπως ακριβώς επιβάλουν «οι κανόνες καλής συμπεριφοράς».

Έτσι κι αλλιώς το καπιταλιστικό οικονομικό σύστημα και τα φερέφωνα του προσπαθούν να πείσουν πως η δημοκρατία αρχίζει και τελειώνει στην κάλπη. Ένας πολίτης μια ψήφος άρα ισότητα στην λήψη αποφάσεων. Τώρα το ότι το κεφάλαιο παράγει την εκμηδένιση των ανθρώπινων δικαιωμάτων στην εργασία, μιας και ορίζει το περιεχόμενο των πολιτικών αποφάσεων με σκοπό να εκμηδενίζει το ρίσκο της επένδυσης του, απαραίτητος όρος για την ύπαρξη της αστικής τάξης, είναι δίκαιο δηλαδή νόμος.

 Εάν όμως η πολιτική αγωγή του καθένα από μας του επιβάλει την αχαλίνωτα νοσηρή επιθυμία, να μην περιορίσει τις κοινωνικές του προσδοκίες στην ψήφο και στο να κατορθώσει την ατομική και μόνο επιβίωση του αλλά να μετέχει στις συλλογικές λειτουργίες που αμφισβητούν το κανονιστικό πλαίσιο του πολιτικού και οικονομικού καπιταλιστικού συστήματος αυτό θα θεωρηθεί «Βία» και παρέκκλιση από τον «πολιτισμό» ο οποίος συσχετίζεται με το «ωραίο και το αγαθό».

Γι αυτό:

«Δεν αξίζει να ασχολείται κανείς με τις καθημερινές εκδηλώσεις φασιστικής συμπεριφοράς: με το γεγονός, για παράδειγμα, ότι ένα ανέκδοτο περί μουσουλμανικής παρουσίας στο σχολείο καταλήγει σε υβρεολόγιο εναντίον της δημοσιογράφου Άννας Παναγιωταρέα, με το ότι μια εκδρομή στη Μακρόνησο παίρνει διαστάσεις ιεροσυλίας – καθώς και με το επαναλαμβανόμενο γεγονός ότι πολλοί δήθεν «αντισυστημικοί» (όχι απαραιτήτως «φρικιά») φτύνουν τους αντιπάλους τους όταν τους συναντούν στον δρόμο. Δεν αξίζει να ασχολούμαστε με ανόητους και άρρωστους ανθρώπους που ευημερούν, με τον καταθλιπτικό τρόπο τους, μέσα στο κοινωνικό μίσος».

«Το τοπίο μοιάζει μ’ εκείνο που περιγράφει ο Μπρεχτ στο θεατρικό του έργο «Ταμπούρλα στη νύχτα»: τον τελευταίο καιρό το θυμάμαι ξανά και ξανά – συμμορίες λούμπεν προλεταρίων στο ζοφερό Βερολίνο μετά το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου· ανομία· τρομοκρατία· μια σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση που τρίζει και μια ακροαριστερή ομάδα, ο Σπάρτακος, που τρέφει όνειρα σοσιαλιστικής επανάστασης χωρίς να έχει εξασφαλίσει την παραμικρή συναίνεση. Στους δρόμους περιφέρονται δολοφόνοι· κατουρούν στις γωνίες· βρίζουν… Όπως στα Εξάρχεια του 2016»

«Όπως δεν πρέπει να αθωώνονται οι ψηφοφόροι της «Χρυσής Αυγής» ως δήθεν ταλαιπωρημένα ανθρωπάκια, δεν πρέπει να αθωώνονται οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ, του ΛΑΕ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και των άλλων αριστερών και αριστερίστικων οργανώσεων. Οι τυραννικές συνήθειες της αριστεράς έχουν μονιμοποιηθεί σε παγκόσμιο επίπεδο και διαποτίζουν την πνευματική της ζωή: στήριξη δικτατορικών καθεστώτων μόνο και μόνο επειδή είναι αντιδυτικά, απόρριψη της ελευθερίας της έκφρασης και του συνέρχεσθαι (κάθε αντιαριστερή έκφραση και συνάθροιση απειλείται με διακοπή, επίθεση, βιαιότητες, εκφοβισμό), θεωρίες αμερικανικών και εβραϊκών συνωμοσιών, δικαιολογία και στήριξη της μουσουλμανικής μισαλλοδοξίας. Κι αν κρίνουμε από τις αντιδράσεις των αριστερών έναντι των φιλελεύθερων ιδεών, δεν είναι λίγοι όσοι, εκτός από τα παραπάνω, ασπάζονται τον σεξισμό και τον μισογυνισμό – αν και όχι εναντίον των «δικών τους» γυναικών εναντίον των «κακών» φιλελευθέρων που είναι είτε πουτάνες, είτε αγάμητες, είτε και τα δύο»

  

Η αυθεντική ερμηνεία των κοινωνικών διεργασιών παραδίδεται στην πένα εξαρτημάτων που παρακολουθούν και κοσκινίζουν ακόμα και τις ψυχές μας.

Με τα περιττώματα της πένας τους απαιτούν πειθήνια υπακοή, χωρίς κριτική σκέψη και συνείδηση άρα χωρίς δυνατότητα αντίδρασης διαμαρτυρίας ή εξέγερσης. Που θεωρούν ότι την ανθρώπινη τύχη μπορούν να την δημιουργήσουν και να την κατευθύνουν με την υπογραφή τους. 

Τέτοια αρθογραφία με ηγεμονικό ύφος και με την δικαιωματική αυθεντία του πεφυσιωμένου αποτελεί, πέρα από εγκεφαλική πρόκληση, απόλυτα αγνή κοινωνιολογική επιστήμη. Μόνο όμως για όσους διαθέτουν ισοπεδωμένη συνείδηση.

Στόχος τους είναι να δημιουργήσουν μια αποτελεσματική μορφή άμεσου κοινωνικού ελέγχου πειθαρχίας και χειραγώγησης, ποινικοποιώντας την σκέψη, τα φρονήματα και την συμμετοχή στους πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες. Ταυτίζοντας την αριστερή δράση με την ωμή ρατσιστική βία των φασιστικών συμμοριών αποβλέποντας σε μια μορφή κοινωνικής αποξένωσης η οποία οδηγεί στην πλήρης αποπολιτικοποίηση και σε τελική ανάλυση στο τσάκισμα του λαϊκού κινήματος.

Η κυρία Σώτη Τριανταφύλλου για να αποδείξει την ορθότητα των στοχασμών και μια επίφαση ορθολογικότητας στο άμπρακαντάμπρα των αγάμητων γυναικών των φιλελευθέρων, των εβραϊκών συνωμοσιών του ΚΚΕ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, γενικά της αριστεράς και της ταύτισης της με τον φασισμό, επικαλείται και νηπιακά παραφράζει έναν άνθρωπο που συνδύαζε την ιδιότητα του επαναστάτη και του διανοητή. Έναν κομμουνιστή, στρατευμένου στο πλευρό της εργατικής τάξης και αντιφασίστα: τον Μπέρτολτ Μπρεχτ!!!

Τα δικά του λόγια θα χρησιμοποιήσω ως απάντηση τα οποία και της τα φτύνω στην μούρη της: «Αυτοί ή θα αφανιστούν από το φασισμό ή θα προθυμοποιηθούν να μην κάνουν καμιά ενέργεια εναντίον του ή θα προθυμοποιηθούν να κάνουν τα πάντα γι’ αυτόν. Θα αμφιταλαντεύονται στο βαθμό, που θα τους παρασύρει η ελπίδα τους, ότι το σύστημα της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής μπορεί να σωθεί χωρίς την επιβολή βαρβαρότητας».

......................................................................................................................


Και:   


«Θα πουλήσουμε λοιπόν, θέλουμε – δε θέλουμε, αφού έτσι το προστάζει ο καπιταλισμός και αφού, όπως έχει αποδειχθεί, οι κασσάνδρειοι χρησμοί των φερέφωνων της πλουτοκρατίας έχουν την ισχύ αυτοεκπληρούμενης προφητείας. 
Θα πουλήσουμε τα σπίτια μας, την κληρονομιά των πατεράδων και των παππούδων μας, την περιουσία των ταμείων της σύνταξής μας, τα δάση, τα νοσοκομεία, τα σχολεία, τα πανεπιστήμιά μας… 
Θα πουλήσουμε σε ποιον; 
Ποιος είναι αυτός που μέσα στη γενική και απόλυτη κρίσης ΜΑΣ, βρέθηκε σε θέση διαφορετική από τους πολλούς και εκεί όπου οι τελευταίοι πωλούν, αυτός μπορεί να αγοράζει;»
(Από άρθρο του πανεπιστημιακού δασκάλου Γιώργου Μαργαρίτη γραμμένο το 2012.)


Δεν φτάνει πλέον η κραυγή αγανάκτησης. 
Πρέπει να απαντήσουμε και εκατό χτυπήματα να ανταποδώσουμε. 
Εμείς! 
Εμείς που είμαστε το παρόν μα και ότι δεν έχει έρθει ακόμη. 
Να σταματήσουμε τις νεκρολογίες στους παλιούς αγωνιστές που δεν μπορούν να μας μάθουν πια τίποτα και να δημιουργήσουμε την δικιά μας ιστορία. 
Δεν θα στεριώσουμε σύντροφοι χωρίς σύγκρουση.
Ζούμε μια εποχή που η μιζέρια δεν διαφέρει από τον θάνατο. 
Επομένως ή θα αποτινάξουμε από πάνω μας τον καπιταλισμό ή θα αποδεχτούμε την γαμημένη ζωή που μας επιβάλλουν τα σκυλιά της πρώτης φοράς «αριστεράς». 
Αυτά τα κούφια αποβράσματα που γέννησε η Αριστερά.

Θα κλείσω μνημονεύοντας τον Μπέρτολτ Μπρεχτ: 
«Η ιστορία της ανθρώπινης διανόησης παρουσιάζει μεγάλες περιόδους μερικής ή ολικής πνευματικής στειρότητας, παραδείγματα τρομακτικών οπισθοδρομήσεων και μαρασμού. 
Με κατάλληλα μέσα μπορεί να οργανωθεί η βραδύνοια σε μεγάλη έκταση. 
Κάτω από ορισμένες συνθήκες, ο άνθρωπος είναι σε θέση να μάθει το ίδιο καλά ότι δύο επί δύο κάνει πέντε, και όχι τέσσερα. 
Ο Αγγλος φιλόσοφος Χομπς είπε ήδη στο 17ο αιώνα: 
«Αν το θεώρημα, ότι το άθροισμα των γωνιών ενός τριγώνου ισούται με δύο ορθές,
 αντιστρατευόταν τα συμφέροντα των εμπόρων, 
οι έμποροι θα έβαζαν αμέσως να καούν όλα τα βιβλία της Γεωμετρίας».

Απ το προφίλ του Κώστας Λουλουδάκης Ιουλιανός στο φ/β 

ο μόνος πραγματικός πολιτικός Τους αντίπαλος

*....ας το ξαναπούμε:
Αν οι καπιταλιστές πίστευαν ότι ο Μαρξισμός-Λενινισμός δεν επηρεάζει τις Λαϊκές μάζες, ότι δεν είναι ο μόνος πραγματικός πολιτικός τους αντίπαλος
δεν θα κατέφευγαν σε απηνείς διωγμούς εναντίον των Κομμουνιστών, 
δεν θα απαγόρευαν Κομμουνιστικές ιδέες και Κομμουνιστικά σύμβολα......
δεν θα είχαν εφεύρει τον οπορτουνισμό......
θα αδιαφορούσαν.

......................................................................................................................................................


*
Τα επιτεύγματα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην ΕΣΣΔ από το 1917 έως το 1933:

«Στο διάστημα αυτής της περιόδου η ΕΣΣΔ μεταμορφώθη­κε ριζικά και απόβαλε την όψη της καθυστέρησης και του μεσαιωνισμού. Από χώρα αγροτική έγινε χώρα βιομηχανική. Από χώρα της μικρής ατομικής αγροτικής οικονομίας έγινε χώρα της μεγάλης συλλογικής μηχανοποιημένης αγροτικής οικονομίας. 
Από χώρα της αμάθειας και της αγραμματοσύνης και από χώ­ρα απολίτιστη έγινε - πιο σωστά, γίνεται - χώρα γραμματισμέ­νη και πολιτισμένη, με ένα τεράστιο δίχτυ από ανώτερες, με­σαίες και κατώτερες σχολές, που διδάσκουν στις γλώσσες των εθνοτήτων της ΕΣΣΔ».

Οσο για την εκπολιτιστική ανάπτυξη της χώρας, έχουμε στην περίοδο που εξετάζουμε:
Εφαρμογή της γενικής υποχρεωτικής δημοτικής εκπαίδευσης σ' όλη την ΕΣΣΔ και ανέβασμα του ποσοστού των εγγραμμάτων από 67% στα τέλη του 1930, σε 90% στα τέλη του 1933.
Αύξηση του αριθμού των μαθητών στα σχολεία όλων των βαθμών από 14 εκατομμύρια 358 χιλιάδες το 1929, σε 26 εκατομμύρια 419 χιλιάδες το 1933.(...)
Αύξηση του αριθμού των παιδιών της προσχολικής αγωγής από 838 χιλιάδες το 1929, σε 5 εκατομμύρια 917 χιλιάδες το 1933.
Αύξηση του αριθμού των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, γενικών και ειδικών, από 91 το 1914, σε 600 το 1933.
Αύξηση του αριθμού των ινστιτούτων για επιστημονικές έρευνες από 400 το 1929, σε 840 το 1933.
Αύξηση του αριθμού των λεσχών από 32 χιλιάδες το 1929, σε 54 χιλιάδες το 1953.
Αύξηση του αριθμού των κινηματογράφων, των κινηματογραφικών εγκαταστάσεων στις λέσχες και των κινητών κινηματογράφων από 9.800 το 1929, σε 29.200 το 1933. (...)

Από την εισήγηση της ΚΕ στο 17ο συνέδριο του ΚΚΣΕ

......................................................................................................................................................................
για Αυτούς που τρέφουν ακόμη Αυταπάτες:

....κι ας μην υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία για το ότι η εξαθλίωση ενός ολόκληρου Λαού, το ξεπούλημα μιας ολόκληρης Χώρας επιτεύχθηκαν βάσει οργανωμένου σχεδίου  -προκειμένου να εγκλωβιστεί ο Λαός και να φανεί ότι το 95% συναίνεσε για την εξαθλίωση του και το ξεπούλημα της Χώρας του-  
το οποίο εκπονήθηκε πέρυσι το καλοκαίρι με την εξαγγελία του δημοψηφίσματος, από την παρέα των Βρυξελλών 
(στη Κουμουνδούρου η φαντασία τους έφτανε μέχρι να οργανώνουν Βαρουφάκειους ψευτοτσαμπουκάδες) 
και δόθηκε για υλοποίηση στη παρέα Τσίπρα με γραπτές οδηγίες μέχρι τη τελευταία του λεπτομέρεια.
.....στα απομνημονεύματα του Γιούνκερ, αυτό θα αναφέρεται μάλλον ως η κορύφωση της πολιτικής του καριέρας....


*Απ΄το Προφίλ του Συντρόφου στο φ/β !!