Συνολικές προβολές σελίδας

Translate

13 Μαΐου, 2016

ΤΣΙΠΡΑΣ: Χρέος της κυβέρνησης τα αιτήματα του μεγάλου κεφαλαίου

Αποκαλυπτική η ομιλία του πρωθυπουργού στη συνέλευση του ΣΕΤΕ
«Ρευστότητα», δηλαδή «ζεστό» χρήμα, νέα προνόμια μέσω του «αναπτυξιακού νόμου» και «ασφάλεια», δηλαδή... «κοινωνική ειρήνη», ήταν οι δεσμεύσεις που ανέλαβε απέναντι στους μονοπωλιακούς ομίλους που δραστηριοποιούνται στον τουρισμό, και συνολικά στο μεγάλο κεφάλαιο, ο πρωθυπουργός, Αλ. Τσίπρας, μιλώντας χτες βράδυ στη Γενική Συνέλευση τουΣυνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ).
Ξεκαθαρίζοντας από την αρχή της ομιλίας του ότι οι στόχοι της κυβέρνησης είναι αυτοί που θέτουν τα μονοπώλια, επισήμανε χαρακτηριστικά: «Θέλω να ξεκινήσω, αναφερόμενος σε δύο σημεία τα οποία συνιστούν τόσο πάγιο αίτημα των ανθρώπων του τουρισμού, όσο όμως και χρέος της πολιτείας. Τα δύο αυτά σημεία είναι αφενός η διασφάλιση ενός περιβάλλοντος οικονομικής και κοινωνικής σταθερότητας και αφετέρου η εγγύηση της ασφάλειας».Διαβεβαίωσε εξάλλου ότι το «τέλος διανυκτέρευσης» θα εφαρμοστεί από το 2018.
Παραθέτοντας τα... «επιτεύγματα» της κυβέρνησης όσον αφορά τη διαπραγμάτευση, ανέφερε: «Οι προοπτικές για τον ελληνικό τουρισμό είναι ανεξάντλητες και το κλείσιμο της αξιολόγησης δημιουργεί το σταθερό πλαίσιο για την περαιτέρω ανάπτυξή του». Μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στην εκταμίευση της δόσης, στην αποπληρωμή ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου και την τόνωση της «ρευστότητας» στην αγορά, καθώς και στα κονδύλια του ΕΣΠΑ, «προσπερνώντας» το γεγονός ότι όλα αυτά θα καταλήξουν στα χέρια του μεγάλου κεφαλαίου.
Διαφημίζοντας και την περιβόητη «ενεργητική εξωτερική πολιτική» για λογαριασμό του κεφαλαίου, πρόσθεσε ότι η Ελλάδα είναι «φάρος σταθερότητας και ασφάλειας, σε μια ευρύτερα αποσταθεροποιημένη περιοχή (...) Και αυτό το πετύχαμε με μια πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, που αποκατέστησε σχέσεις και έσβησε ανορθογραφίες στις σχέσεις μας με τις γειτονικές μας χώρες - όπως την Αίγυπτο, την Τουρκία, το Ισραήλ - αλλά και ευρύτερα - όπως τη Ρωσία, το Ιράν και άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής».
Σε ό,τι αφορά άλλωστε τη διαχείριση του Προσφυγικού, διαβεβαίωσε ότι «οι ανησυχίες μερίδας των επιχειρηματιών του τουρισμού μπορούν να κοπάσουν. Το λιμάνι του Πειραιά αδειάζει με σχέδιο, από τους πρόσφυγες που εγκαταστάθηκαν προσωρινά εκεί». Ο εγκλωβισμός δεκάδων χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών βέβαια θα παραμένει, αλλά μακριά από τις μπίζνες του κλάδου...
Αναφέρθηκε παράλληλα σε συγκεκριμένες ενέργειες που προγραμματίζει η κυβέρνηση για την αύξηση του «μεριδίου» των επιχειρηματιών στον τουρισμό, εξήγγειλε αλλαγές του χωροταξικού σχεδιασμού και διευκόλυνση στις αδειοδοτήσεις, προκειμένου να αυξηθούν «οι προοπτικές περισσότερων επενδύσεων πολυτελούς τουρισμού».
Συνεχίζοντας να καταθέτει διαπιστευτήρια, σημείωσε ότι«εντάξαμε ήδη αρκετά έργα υποδομών στο σχέδιο Γιούνκερ και παράλληλα προσανατολιζόμαστε στη χρηματοδότηση μέσω ΕΣΠΑ για τη δημιουργία μαρίνων, κέντρων ιαματικού τουρισμού, συνεδριακών χώρων, γηπέδων γκολφ και λοιπών επενδυτικών δραστηριοτήτων που θα ενισχύσουν το αποτύπωμα του ελληνικού branding στον χάρτη του παγκόσμιου τουρισμού».
Διαφημίζοντας εξάλλου τον «αναπτυξιακό νόμο» σημείωσε ότι«συνιστά μια τομή για την προσέλκυση επενδύσεων εξωστρεφούς προσανατολισμού, καθώς και για την ενίσχυση της υγιούς επιχειρηματικότητας».
«Ανησυχίες» από τον ΣΕΤΕ για τα κέρδη των τουριστικών ομίλων
Την ίδια ώρα, αντιθέσεις γύρω από τη «φορολογική επιβάρυνση» του τουριστικού «πακέτου» διατυπώνουν οι μεγαλοεπιχειρηματίες του κλάδου, προτάσσοντας, βέβαια, την ανάγκη ολοκλήρωσης της «αξιολόγησης». Ταυτόχρονα, η διαχείριση των «κόκκινων» δανείων αποτελεί όχημα αναδιαρθρώσεων και στον τουρισμό, με κατεύθυνση τη διαμόρφωση ακόμη μεγαλύτερων επιχειρηματικών σχημάτων, αλλά και την είσοδο νέων «παικτών».
Σε αυτό το φόντο, ο πρόεδρος του ΣΕΤΕ, Α. Ανδρεάδης, μιλώντας χτες στη Γενική Συνέλευση διατύπωσε «ανησυχίες» σχετικά με «το τεράστιο φορτίο που έχει φορτωθεί ο ελληνικός τουρισμός για τη στήριξη της ελληνικής οικονομίας». Σύμφωνα με τον ίδιο, η κυβέρνηση είναι έτοιμη να αυξήσει το κόστος σε διαμονή, εστίαση, αλκοολούχα, αυξάνοντας έτσι το «καλάθι του τουρίστα», χαρακτηρίζοντας «ταφόπλακα» της τουριστικής επιχειρηματικότητας την πρόταση για «τέλος διανυκτέρευσης».
Ο ίδιος διατύπωσε ανησυχίες και για την πορεία της τουριστικής κίνησης και των εισπράξεων, λέγοντας πως όχι μόνο ενισχύεται το ενδεχόμενο να μην επιτευχθούν οι στόχοι που είχαν τεθεί αρχικά για 25 εκατ. ξένους τουρίστες και 15 δισ. ευρώ έσοδα, αλλά διαμορφώνονται συνθήκες επιστροφής σε μεγέθη πριν από το 2015. Και βέβαια όλα τα παραπάνω συνδέονται με τους όρους ανταγωνιστικότητας των ισχυρών επιχειρήσεων του κλάδου, στη διαπάλη για την απόσπαση επιχειρηματικής πίτας από άλλες αγορές.
Χαρακτηριστική είναι η τοποθέτηση του διευθύνοντος συμβούλου της Eurobank, Φ. Καραβία, ο οποίος τόνισε: «Παρά την αύξηση των αφίξεων με νέα ρεκόρ σχεδόν κάθε χρόνο, παρά τη διατήρηση των τουριστικών εσόδων σε πολύ υψηλά επίπεδα, έχουμε το φαινόμενο τα ληξιπρόθεσμα δάνεια του ξενοδοχειακού κλάδου να κινούνται περίπου στα ίδια επίπεδα με κλάδους που δέχτηκαν σφοδρότατο το πλήγμα της οικονομικής κρίσης». Επισήμανε πως «θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ότι το πρόβλημα αυτό εστιάζεται σε συγκεκριμένους μόνο ομίλους».
Οπως είπε, «δεν αποτελεί πρώτη μας επιλογή η πώληση χαρτοφυλακίων μη εξυπηρετούμενων δανείων, ειδικά δε τουριστικών επιχειρήσεων, αλλά οφείλουμε να κινηθούμε γρήγορα και με ρεαλισμό στην εξεύρεση βιώσιμων λύσεων και ενίσχυση των επιχειρήσεων με νέα κεφάλαια, όπου αυτό είναι απαραίτητο». Οπως τόνισε, «σε διαφορετική περίπτωση, φοβάμαι ότι θα είμαστε υποχρεωμένοι να προχωρήσουμε σε λύσεις που θα προτιμούσαμε να αποφύγουμε».
Σχολιάζοντας τις γενικότερες εξελίξεις, ο τραπεζίτης τόνισε ότι ο«δημοσιονομικός κόφτης» αποτελεί βήμα που έπρεπε να γίνει«εδώ και πολλά χρόνια, ασφαλώς πριν από την έναρξη της οικονομικής κρίσης, αποτρέποντας την έκρηξη των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και, σωρευτικά, του δημοσίου χρέους».
ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ - ΜΙΣΘΟΙ ΣΤΟΝ ΕΠΙΣΙΤΙΣΜΟ - ΤΟΥΡΙΣΜΟ
Η άθλια πραγματικότητα πίσω από τη βιτρίνα
Την ώρα που οι μεγαλοεργοδότες του Τουρισμού και ο πρωθυπουργός πανηγύριζαν για τις επιδόσεις και τις κερδοφόρες προοπτικές των επιχειρήσεων του κλάδου, η κατάσταση που διαμορφώνεται πίσω από τη βιτρίνα της χλιδής για τους χιλιάδες εργαζόμενους, επαληθεύει περίτρανα ότι δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη που υπηρετεί το κεφάλαιο και τους εργαζόμενους μαζί.
Ετσι, παρά την αύξηση των αφίξεων, οι πιο μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες της Αττικής που λειτουργούν όλο το χρόνο (όπως άλλωστε και το 45,4% των μονάδων της χώρας),έχουν δραστικά μειώσει το ποσοστό των εργαζομένων με συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου, την ίδια στιγμή που ο κύκλος εργασιών τους έχει αυξηθεί εντυπωσιακά τα τελευταία τρία χρόνια.
Ενα ακόμα στοιχείο που δείχνει την ένταση της εκμετάλλευσης στον κλάδο, είναι το εξής: Σύμφωνα με στοιχεία από μελέτη του Ινστιτούτου Τουριστικών Ερευνών και Προβλέψεων, από το 1990 το ξενοδοχειακό δυναμικό αυξήθηκε κατά 51% σε μονάδες, κατά 79% σε δωμάτια και κατά 84% σε κλίνες. Το ίδιο διάστημα, όμως, οι εργαζόμενοι με συμβάσεις αορίστου χρόνου είναι τουλάχιστον οι μισοί, σε όλες τις μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες.
Σήμερα, στα 20 μεγαλύτερα ξενοδοχεία της Αθήνας εργάζονται 2.700 λιγότεροι εργαζόμενοι με μόνιμη και σταθερή δουλειά, από ό,τι πριν 20 χρόνια (ποσοστό σχεδόν 40%). Σημειώνουμε, επίσης, ότι σε αυτούς τους λεγόμενους «μόνιμους», οι μισθοί είναι μειωμένοι από τον Ιούλη του 2012 κατά 15%.
Αλλά και στο χώρο του Επισιτισμού η κατάσταση είναι ανάλογη, αν λάβουμε υπόψη το μέγεθος του χώρου, που σήμερα αφορά πάνω από 100.000 εργαζόμενους στην Αττική (στοιχεία ΙΚΑ) και χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Ολοι αυτοί εργάζονται χωρίς κλαδική ΣΣΕ και αμείβονται κάτω ακόμα κι από την ΕΓΣΣΕ.
Οι αυξημένες ανάγκες σε προσωπικό, τόσο στα ξενοδοχεία όσο και στον Επισιτισμό, που προκύπτουν από την ανάπτυξη του κλάδου, καλύπτονται στην πλειοψηφία τους από τις παρακάτω μορφές εργασίας:
  • Από συμβάσεις ορισμένου χρόνου, που στην πλειονότητά τους επαναλαμβάνονται για διάστημα πολλών χρόνων.
  • Από συμβάσεις μιας μέρας, που σχεδόν όλες επαναλαμβάνονται για μέχρι και τριάντα μέρες το μήνα.
  • Από συμβάσεις διαλείπουσας απασχόλησης, για λιγότερες από 5 μέρες με μειωμένο ή πλήρες ωράριο.
  • Από δουλεμπορικά συνεργεία που «νοικιάζουν» εργαζόμενους σε ξενοδοχειακές επιχειρήσεις, στην πλειοψηφία τους χωρίς συμβάσεις ή με όλες τις παραπάνω μορφές εργασίας.
  • Από «συμβάσεις» πρακτικής, μαθητείας, κατάρτισηςμε Ελληνες και ξένους εργαζόμενους, για τις οποίες δεν ισχύει απολύτως τίποτε από την καταρημαγμένη εργατική και ασφαλιστική νομοθεσία.
Την ίδια ώρα, στον κλάδο η ανασφάλιστη και απλήρωτη δουλειά είναι κανόνας και όχι εξαίρεση, ενώ καταστρατηγούνται συστηματικά οι συνδικαλιστικές ελευθερίες και τα δικαιώματα.
Ειδικά σε ό,τι αφορά τους ελαστικά απασχολούμενους,εργαζόμενες που μένουν έγκυες απομακρύνονται, δίχως πρόσβαση στην άδεια λοχείας και τοκετού, δεν ισχύουν οι όποιες ρυθμίσεις αφορούν την άδεια ασθένειας, τα εργατικά ατυχήματα, οι εργαζόμενοι δεν δικαιούνται απολύτως καμία αποζημίωση απόλυσης, ενώ και οι περιπτώσεις κατά τις οποίες ο εργαζόμενος πληροί τις προϋποθέσεις για χορήγηση επιδόματος ανεργίας είναι ελάχιστες.


Ζινόβιεφ: Για Στάλιν κ για το "βασικό παγκόσμιο κακό" !!


Σαν σήμερα, (προχθές) πριν από δέκα ακριβώς χρόνια, πέθαινε ο Αλεξάντερ Ζινόβιεφ (που δεν πρέπει να συγχέεται με το Γκριγκόρι Ζινόβιεφ), με την εντυπωσιακή και πολυκύμαντη πολιτική διαδρομή. 

Ποιος ήταν όμως ο Α. Ζινόβιεφ;
Ένας από τους πιο γνωστούς σύγχρονους Ρώσους συγγραφείς, κοινωνιολόγους, μαθηματικούς και φιλοσόφους. 
Ο “δρόμος” της ζωής του κινήθηκε από την απόρριψη του σοβιετικού συστήματος και τη διαγραφή του από το ΚΚΣΕ το 1976 και τη φυγή του από την ΕΣΣΔ το 1978, 
έως την πλήρη αναστροφή των απόψεων του, μετά από μια εικοσαετία, κάτι που στην καπιταλιστική Ρωσία τον κατέταξε μεταξύ των φανατικότερων οπαδών του σοβιετικού συστήματος, στο χώρο της ρωσικής διανόησης. 
Είναι ίσως ο μόνος από τους επιφανείς σοβιετικούς “αντιφρονούντες” της περιόδου του “ψυχρού πολέμου” 
που μετάνιωσε πλήρως για την αντισοβιετική στάση του και μάλιστα ζήτησε επίσημα συγνώμη για αυτήν από το ρωσικό λαό. 
Απαντούσε με επιθετικότητα στην αντισοβιετική προπαγάνδα για τις “διώξεις” και τα “γκουλάγκ”, 
δηλώνοντας πως κι ο ίδιος το 1939 σωστά είχε συλληφθεί, αφού οργάνωνε ομάδα με στόχο τη δολοφονία του Στάλιν.

"Τι έπρεπε να κάνουν, να μας δώσουν παράσημο;", 
είχε απαντήσει σε μια σχετική ερώτηση το 2005. 

Μετά από το 1990 υπεράσπιζε με πάθος τις κατακτήσεις της ΕΣΣΔ, όσο και τις ανθρωπιστικές αξίες που χαρακτήριζαν το σοβιετικό σύστημα. 

Ο Ζινόβιεφ είχε μιλήσει με σκληρά λόγια για τη διάλυση της ΕΣΣΔ, χαρακτηρίζοντάς την “πρωτοφανές έγκλημα”.
 Σε μια από τις τελευταίες συνεντεύξεις του είχε δηλώσει ότι 
"το βασικό "παγκόσμιο κακό"
είναι η ατομική ιδιοκτησία, και αν η ανθρωπότητα δεν την ξεπεράσει, θα καταστραφεί”.​

Τα παραπάνω στοιχεία προέρχονται από το Ριζοσπάστη της εποχής. 

Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε αποσπάσματα άλλων δηλώσεων του Ζινόβιεφ, που μεταφέρονται από το βιβλίο του Μαρτένς “μια άλλη ματιά στο Στάλιν”.
Γράφει ο Σφυροδρέπανος 
Aπ' το: Ατέχνως

12 Μαΐου, 2016

το Κράτος του Ισραήλ - η Παλαιστίνη κ όσα δεν Γνωρίζατε... ως Σήμερα !!


Κώστας Λουλουδάκης Ιουλιανός:
Υπάρχει ένα Τείχος με κάμερες, αισθητήρες κίνησης, πύλες, ηλεκτροφόρα καλώδια που έχτισε το Κράτος του Ισραήλ προσαρτώντας με αυτόν τον τρόπο τα γόνιμα υδροφόρα εδάφη εφαρμόζοντας ταυτόχρονα πρόγραμμα εποικισμού αυτών των εδαφών, διώχνοντας τους Παλαιστίνιους αγρότες κάπου στους λόφους έξω από το τείχος καταδικάζοντας τους σε αργό θάνατο. 

Όπως εξήγησε ο Dow Weissglass, σύμβουλος του Ariel Sharon, οι Παλαιστίνιοι θα παραμείνουν «σε δίαιτα, αλλά δεν θα πρέπει να πεθάνουν στην πείνα»*…
Τον Ιούνιο του 2014 μια έκθεση των Ηνωμένων Εθνών αναφέρει «Τουλάχιστον το 57% των νοικοκυριών στη Γάζα είναι σε κατάσταση επισιτιστικής ανασφάλειας και περίπου το 80% είναι πλέον αποδέχτες της ανθρωπιστικής βοήθειας (…) Η αναιμία στα παιδιά κάτω των δύο ετών στη Γάζα είναι τουλάχιστον στο 72,8%, ενώ οι αποβολές, ο νανισμός και η έλλειψη βάρους έχουν μετρηθεί στα 34,3%, 31,4% και 31,45% αντίστοιχα» 
Πηγή: thepressproject.

 Παλαιστίνη. Το μήλο της Έριδος.


Κάθε χρόνο στις 14 Μαΐου το Κράτος του Ισραήλ γιορτάζει την γέννηση του. Αυτό αποφάσισε (το Μάιο του 1948) ο ΟΗΕ πως θα ήταν το μέλλον της ιερής γης τριών θρησκειών. 
Η απόφαση είχε ληφθεί από τις 29 Νοεμβρίου του 1947 σε μια συνέλευση του ΟΗΕ, με πλειοψηφία των δυο τρίτων των μελών του. 

Οι Ισραηλίτες με μια απόφαση βρέθηκαν σε μια γη που δεν κόπιασαν να την αποκτήσουν με χωράφια ελιών και αμπελιών που δεν φύτευσαν και σε σπίτια που δεν έχτισαν.
Από την έρημο Νέγκεβ ως το Τελ Αβίβ, από την Χάιφα και την Γιάφα ως την Ραμάλα, οι Παλαιστίνιοι κοιμήθηκαν σε μια χώρα και το πρωί ξύπνησαν σε μια άλλη.
Από δω και πέρα στην Παλαιστίνη θα ακουγόταν μόνο ο θόρυβος του ανέμου του μίσους.

Ωστόσο υπάρχει μια εδραιωμένη αρχή:
δεν είναι άλλη από το δικαίωμα, κάθε τμήματος ενός λαού ή ακόμα και μιας ομάδας ανθρώπων, στην αυτοδιάθεση.
Αυτό το δικαίωμα δεν πρέπει να περιορίζεται λόγω των συνεπειών που τυχόν θα επιφέρει ή λόγω «εθνικών» συμφερόντων.
Πρόκειται για έναν αντικειμενικό νόμο της σύγχρονης ιστορικής εξέλιξης.
Όταν όμως την παραπάνω τάση πηγαίνει να αξιοποιήσει μια τάξη όπως η αποικιοκρατική ευρωπαϊκή τάξη 
ή η εγχώρια, υποτακτική υποτελής και εξαρτημένη αστική τάξη της κοινωνικής καταπίεσης των εργαζομένων μαζών, 
τότε πραγματώνεται το αντίθετο από το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα και οι λαοί υπογράφουν την καταδίκη τους αφού μόνο αφεντικό αλλάζουν.

Στην Παλαιστίνη εδώ και εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια ήταν εγκατεστημένοι Αραβικοί πληθυσμοί που θεωρούσαν αυτή τη γη πατρίδα και στην οποία ήθελαν και θέλουν να ζουν. 
Στην ίδια γη ζούσε μια μειοψηφία Εβραίων που επίσης θεωρούσε αυτήν τη γη πατρίδα. 
Αλλά μόνο η αριθμητική αύξηση των Εβραίων της Παλαιστίνης μπορούσε να κάνει τους Άραβες να αναλογιστούν την κατάσταση και να αναγνωρίσουν τους Εβραίους (λαός διασκορπισμένος σε όλο τον κόσμο) όχι ως θρησκευτική μειοψηφία, που ζούσε σε ένα status quo που είχε χαρακτήρα δημογραφικής κυριαρχίας καθαρά αραβικής, αλλά ως ανεξάρτητο λαό. 
Με πιο τρόπο όμως θα γινόταν αυτό; 
Με δικαιοσύνη ή με δύναμη; 
Αποφασίστηκε η δύναμη διότι έτσι θα αποσπούσαν μεγαλύτερο μερτικό. Χαρακτηριστικό το απόσπασμα από τα απομνημονεύματα του Νταβίντ Μπεν Γκουριον:
«Πρέπει να κάνουμε τα πάντα για να βεβαιωθούμε ότι οι Παλαιστίνιοι δεν θα ξαναρθούν ποτέ. 
Οι γέροι θα πεθάνουν και οι νέοι θα ξεχάσουν».
Ας πεταχτούμε όμως για λίγο στην φασιστική Γερμανία της δεκαετίας του 1930 όπου οι «άριοι» επιχειρηματίας της Mannesman της Dresdner Bank της Krupp της IG Farben της Thyssen της Deutsche Bank ωφελούνταν από τις αναγκαστικές απαλλοτριώσεις των επιχειρήσεων των Γερμανών Εβραίων. 
Εκεί όπου οι Εβραίοι μετατράπηκαν σε απόβλητα και παρίες, ζώντας μιαν άθλια ζωή, 
που δεν τους επιτρεπόταν ούτε φρέσκα φρούτα να αγοράσουν, 
ούτε να περπατούν στα πεζοδρόμια που άστραφταν από ρατσιστική καθαρότητα.
Όλα αυτά όμως δεν εμπόδισαν την σκληρή σιωνιστική τρομοκρατική οργάνωση «Haganah» που δρούσε στην Παλαιστίνη
(ο πυρήνας των μετέπειτα Ισραηλινών Ενόπλων Δυνάμεων) 
να έρθουν σε συνεννόηση με τον Χίτλερ ώστε να ξεκινήσει διαβούλευση για να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για μαζική μετανάστευση των Εβραίων στην Παλαιστίνη.
Ο Χίτλερ αποδέχτηκε το αίτημα και οι συζητήσεις ξεκίνησαν το Φεβρουάριο του 1937 στο Βερολίνο με τον Adolf Eichmann από μεριάς των φασιστών και τον Feivel Polkes από μεριάς των σιωνιστών.
Από τον Polkes ζητήθηκε να επιτρέψει η φασιστική Γερμανία στους πλούσιους Εβραίους να μεταβιβάσουν συνάλλαγμα στην Παλαιστίνη 
και να διευκολύνει η Γερμανία με επιδότηση την μετανάστευση των φτωχών Εβραίων.

Ο Eichmann ανέθεσε στον υπασπιστή του μέλος των SS Otto von Albrecht Bolschwing 
να πάει στην Παλαιστίνη ως πράκτορας για να «λειάνει» το έδαφος και υποσχέθηκε στον Polkes 
ότι θα επισκεφθεί την Παλαιστίνη όπου και θα έδινε την οριστική απάντηση της φασιστικής Γερμανίας.
(Για την Ιστορία ο Bolschwing μετά τον πόλεμο είχε προσληφθεί από την μυστική αμερικανική υπηρεσία Counter Intelligence Corps (CIC), η οποία αργότερα συγχωνεύθηκε με τη CIA. 
Εργάστηκε και ως αντιπρόεδρος στην αμερικανική εταιρεία “Τrans-International Computer Investment Corporation” που είχε συμβάσεις μόνο με το Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ.)
Ο Adolf Eichmann μαζί με τον προϊστάμενο του Herbert Martin Hagen αναχώρησαν για την Παλαιστίνη τον Νοέμβριο του 1937.
Όμως οι ταραχές που είχαν ξεσπάσει στην Παλαιστίνη και η άρνηση των Βρετανών να δεχτούν στην αποικία τους Εβραίους μετανάστες έκαναν τον Hagen και Eichmann να μεταφέρουν την συνάντηση με τους σιωνιστές στο Κάιρο.
Επιστρέφοντας στην Γερμανία έκαναν μια αρνητική αναφορά στον Χίτλερ σχετικά με την πρόταση των σιωνιστών για επιδότηση της εβραϊκής μετανάστευσης στην Παλαιστίνη.
Οι διαπραγματεύσεις σταμάτησαν. 

Έτσι κι αλλιώς σε όλη την Μέση Ανατολή οι Βρετανοί και Γάλλοι αποικιοκράτες δημιούργησαν Κράτη Μωσαϊκό πλέκοντας:
Σουνίτες με Σιίτες, 
Εβραίους με Χριστιανούς 
και Νεστοριανούς με Μανδαίους και Δρούζους που ευχαρίστως ο ένας θα ξεφορτώνονταν τον άλλο.
Επιπροσθέτως, χωρίς οι αποικιοκράτες να στραφούν στους μαιάνδρους του παρελθόντος αλλά στην βία, στρίμωξαν σε σύνορα Άραβες, Τουρκμένους, Πέρσες, Κούρδους που από την μια μέρα στην άλλη έπρεπε να αποκαλούν, τα σχεδόν τετραγωνισμένα σύνορα που φτιάχτηκαν σε ωραίες αίθουσες των ευρωπαϊκών αυλών, «πατρίδα»

Στους Άραβες βέβαια η Βρετανία και Γαλλία είχαν υποσχεθεί ένα ανεξάρτητο Κράτος αν συνέδραμαν στις πολεμικές προσπάθειες τους, πρώτα κατά τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο και εναντίων της Τουρκίας μα και κατά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο.
Τότε είχαν συμφέρον και υπόσχονταν μα μετά είχαν άλλα πιο μεγάλα συμφέροντα οπότε αθέτησαν την υπόσχεση τους.

Τα πετρέλαια της περιοχής ανακαλύφθηκαν λίγο πριν τελειώσει ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος.
Δεν ήταν τυχαία η συνάντηση λίγους μήνες πριν το τέλος του πολέμου, στις 14 Φεβρουαρίου 1945, πάνω στο κατάστρωμα του πολεμικού αμερικανικού πλοίου S.S Quincy του Roosevelt και αυτού του βεδουίνου, που ο κόσμος αποκαλούσε Ιμπν Σαούντ.
Στην άμμο του βασιλείου του Σαούντ αναπαυόταν ένας μυθικός θησαυρός. Το πετρέλαιο.
Για να αναλάβει η εταιρεία «Aramco» την εκμετάλλευση του πετρελαίου ο Ιμπν Σαούντ ζήτησε από τον Roosevelt οι επιζήσαντες, της φασιστικής σφαγής, Εβραίοι να επιστρέψουν να ζήσουν εκεί από όπου εκδιώχτηκαν.
Ο Roosevelt δεν απέρριψε το επιχείρημα και πρότεινε να σταλεί μια αραβική αποστολή στην Αμερική προκειμένου να εκθέσει την θέση των Αράβων για την Παλαιστίνη.
Λίγο μετά όμως ο Roosevelt πέθανε και η τύχη της Παλαιστίνης άλλαξε με τον Τρούμαν. 
Ο Ιμπν Σαούντ φοβήθηκε τις ατομικές βόμβες των Αμερικανών και θυσίασε την Παλαιστίνη…

Ωστόσο οι πρώτοι Εβραίοι που πάτησαν τα πόδια τους στην Παλαιστίνη ήταν ο στρατός των 30.000 ανδρών που εκπαιδεύτηκαν και εξοπλίστηκαν από την Βρετανία. Και ήταν ο μυστικός σιωνιστικός στρατός του Feivel Polkes που ονομάζονταν «Haganah» δηλαδή «Άμυνα»,
που τώρα είχε αγαθές σχέσεις με τους Βρετανούς,
με αποστολή να προστατεύσουν τους Εβραίους μετανάστες που θα έφταναν στην Παλαιστίνη.
Λίγες βδομάδες μετά υπήρχε σχεδόν ένα εκατομμύριο, εκδιωγμένοι Παλαιστίνιοι από τις εστίες τους και πάνω από πεντακόσια χωριά κατεστραμμένα.
Μια χώρα άλλαξε «ιδιοκτησία» στο όνομα της βίβλου και ως δικαιολογία φέρει την σφαγή από τον Γερμανικό φασισμό. 


Οι Παλαιστίνιοι πριν από 68 χρόνια κλήθηκαν να πληρώνουν ένα χρέος που δημιούργησε η καρδιά της Ευρώπης. 
Και αρνήθηκαν να τους κλέψουν να τους ταπεινώσουν να τους διώξουν.

Γράφει: ο Ίουλιανός

από: redflecteur     

*oι επισημάνσεις στο κείμενο του Viva La Revolucion

"η μουτζούρα γράφει σκληρές αλήθειες"

Το συνεργείο (1)
φωτό από την Laura Pap
Εφτά ο βαθμός του ενδεικτικού, που΄βγαλα το σχολείο,
κι έγραψα τέλος διάβασμα, οπίσω στο βιβλίο.
Δημοτικό σαν ήμουνα, όλο ζωή γεμάτος,
έμαθα, τι δεν έμαθα,σε μάκρος και σε πλάτος.

Ο σεβασμός κυρίευε, τα συναισθήματά μου,
κι η πειθαρχία μ΄έσφιγγε, στα πρώτα βήματά μου.
Αγάπαγα τον τόπο μου, αγάπαγα τη φύση,
ο τρόπος του δασκάλου μου, ποτέ δεν θα μ΄αφήσει.
Οι φίλοι μου Γυμνάσιο, κι εγώ για συνεργείο,
για μια ψυχή ευαίσθητη, ένα μικρό σφαγείο.
Σκληρή η αρχή του πάγκου του, εκεί άλλο θρανίο,
και με φωνές πρωτόμαθα, που΄ναι το καφενείο.
Σοφό το πεζοδρόμιο, που θα μου φέρει γνώση,
να ασβεστώνω την αυγή, τσι οχτό να΄χει στεγνώσει.
Μια τέχνη και το σάρωμα, να΄ναι σεστάδοι οι χώροι,
και τα εργαλεία στη σειρά, που θα΄ρθουν οι μαστόροι.
Κλείδωσα που΄χα μέσα μου, ένα μικρό παιδάκι,
και φοβισμένος το΄κρυψα, πέταξα το κλειδάκι.
Το συνεργείο, η αίθουσα, του άλλου μου σχολείου,
και μάθημα στον πίνακα, η θέση του εργαλείου.
Μυαλό κι αυτοσυγκέντρωση, αρχές και πειθαρχία,
να εκφράσεις γνώμη δύσκολο, γιατ΄είχε ιεραρχία.
Σκληροί η δασκάλοι, αφεντικά, φουσκιά οι παρεμβάσεις,
πρώτη δουλιά στη βλάβη σου, κοίτα να την διαβάσεις.
Δεν θέλει χέρια άτσαλα, μιμίσια προθυμία,
κοίτα να δώσεις προσοχή, νιώσε τη γνωριμία.
Σφυριά, τα λόγια που άκουγα, με βάζαν στη σειρά μου,
ήταν η αρχή του δρόμου μου, ο τρόπος στα όνειρά μου..


Πέταξα μπόι στη δουλιά, και πρόωρο αντριλίκι,
ήρθε και κειό του κόπου μου, το πρώτο χατζιλίκι.
Άλλαξα φίλους που΄ξερα, και σχολικές συνήθειες,
μέσα η μουτζούρα πρόσεξα, γράφει σκληρές αλήθειες.
Γράφει για το επίπεδο, κοινωνικών στρωμάτων,
με άλλο μάτι η μπλούζα η γκρί, με άλλο η των χρωμάτων.
Εφτούνο με δυσκόλεψε, να διώξω τη ντροπή μου,
και μεσ΄τη νέα τάξη μου, να λύσω τη σιωπή μου.
Αυτό κι αν ήταν μάθημα, με τόνους και σημεία,
μοιάζαμε σαν ομώνυμα, και με επαφή καμία.
Διαχωρισμός και έντονος, στη χώρα των πνευμάτων,
αλλού οι μικροί μουτζούρηδες, αλλού οι των γραμμάτων.
Άλλη η παλάμη του στυλού, άλλη των εργαλείων,
άλλη η ζωή των πρακτικών, και άλλη η των βιβλίων.
Ροζιάσανε τα χέρια μου, και πήραν άλλο χρώμα,
κείνη του ΩΜΟ η μυρωδιά, είναι στη μύτη ακόμα.
Το συνεργείο μου΄μαθε, καλός- κακός πελάτης,
και κειο, αν είναι ψεύτικο, το χτύπημα τση πλάτης.
Στο κάθε τι αδούλευτο, ζέσταμα και άφηνέτο,
κι αν δεν σου λύσει, μην βιαστής, καίει το καμινέτο.
Εδιάβαζα τα λάθη μου, διάβασμα σημασίας,
ήταν για κειό το ένστικτο, τση αυτοπροστασίας.
Μην στέκεις στο αυτονόητο, λιμνάζουν τα νερά του,
το πρόβλημα έχει κώδικα, τη λογική σειρά του.
Πρέπει να είσαι αθόρυβος, σαν μάστορας αν γίνεις,
ή με μυαλό το βάδισμα, ή έδωπα θα μείνεις.
Να μάθω με όποιο τίμημα, ήταν η απόφασή μου,
τα βράδια η παρέα μου, εγώ και η κούρασή μου..

Το Συνεργείο (3)
Σχολή το πεζοδρόμιο, δύσκολη και μεγάλη,
πατεί στην ολοκλήρωση, για όποιονε τη βγάλει.
Μαθαίνει, νιώθει τη ζωη, μ΄όλη την έντασή τσης,
τα χίλια τση τα πρόσωπα, κι όλη την έκτασή τσης.
Σου φέρεται ανάλογα, μετράει και τι πιστεύεις,
κι αν δεν υπάρχει υποταγή, μόνος σου την παλεύεις.
Σε δένει σε μιά μέγκενη, να βήξεις δεν σ΄αφήνει,
η υγεία κι η ασφάλεια, είναι δική σου ευθύνη.
Το θέμα επιβίωσης, σε τρώει κάθε μέρα,
ψάχνεις ανάσα επίμονα, το καθαρό αέρα.
Ζούσα την εκμετάλλευση, συνάμα και τη βία,
στην άμισθη προσπάθεια, δεν έπερνα βραβεία.
Τιμή μου και καμάρι μου, το λερωμένο ρούχο,
ένα κορμί με μώλωπες, είναι το μόνο που΄χω.
Δεν είχα εγώ τη δύναμη, στα γράμματα ήμουν πάτος,
δεν είχα γνώσεις σπούδαγμα, για να πιαστώ από κράτος.
Εγώ ζητούσα επίμονα, μάστορα να με βγάλει,
με όνειρο κι απαίτηση, το διορισμό οι άλλοι.
Εγώ παλεύω σήμερα, να σώσω αυτό το κράτος,
το πελατοδημόσιο, ο δρόμος ο χορτάτος.
Μια αναδρομή εστοίχησα, από τα περασμένα,
έχουν αξία όλα αυτά, κι ας έιναι γερασμένα.
Τα παιδικά τα τραύματα, κάπου βαθιά έχουν μείνει,
σε μια ζωή παράλογη, σε μια ζωη καμίνι.
Η Ελλάς το συνεργείο μου, νοσεί και δεν γειαίνει,
κι ας άσπρισε το στήθος μου, μαλλιά φρύδια και γένι.
Πληγή και φτούνη μέσα μου, που΄χασα το παιδάκι,
θα΄βρω ποτέ που έθαψα, εκείνο το κλειδάκι;!!!

11 Μαΐου, 2016

στη ΓΑΛΛIΑ η κυβέρνηση περνάει τις αντεργατικές ανατροπές Με προεδρικά διατάγματα





Από τις διαδηλώσεις κατά του «νόμου Κομρί» (πηγή: ΑΡ)Από τις διαδηλώσεις κατά του «νόμου Κομρί» (πηγή: ΑΡ)

Την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης του «προοδευτικού» 
(όπως έλεγαν πολλοί και στη χώρα μας, με πρώτο τον τότε ΣΥΝ
Φρ. Ολάντ να περάσει τον αντεργατικό «νόμο Ελ Κομρί» αποτυπώνει η ανακοίνωση που έκανε την Τρίτη ότι θα χρησιμοποιήσει το άρθρο 49, παρ. 3 του Συντάγματος, 
με το οποίο μπορεί να παρακάμψει τη Βουλή και να αξιοποιήσει τη μέθοδο των προεδρικών διαταγμάτων για να εφαρμοστούν οι νέες ανατροπές, χωρίς καμιά καθυστέρηση. 
Η κυβέρνηση Ολάντ αξιοποίησε το συγκεκριμένο άρθρο και πέρυσι, για να περάσει το «νόμο Μακρόν», 
προσφέροντας νέα προνόμια στο μεγάλο κεφάλαιο, όπως τη λειτουργία των καταστημάτων περισσότερες Κυριακές το χρόνο, μεγαλύτερη «ευελιξία» στο ύψος και τις διαπραγματεύσεις για τους μισθούς κ.λπ.

Στη Γαλλία το άρθρο 49 παρ. 3 δίνει στην εκάστοτε κυβέρνηση τη δυνατότητα να εκφράσει ενώπιον του κοινοβουλίου την «ευθύνη» που αναλαμβάνει για την εφαρμογή ενός νομοσχεδίου και αυτό να θεωρηθεί εγκεκριμένο μόνο με τη σύμφωνη γνώμη του υπουργικού συμβουλίου, «εκτός αν μία πρόταση μομφής, που κατατεθεί μέσα στις επόμενες 24 ώρες, εγκριθεί...».

«Μέτωπο κατά της διαίρεσης...»

Ο πρωθυπουργός, Μανουέλ Βαλς, μετά από έκτακτη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου, χτες, ανακοίνωσε ότι η κυβέρνηση ενεργοποιεί το άρθρο 49 παρ. 3, σηματοδοτώντας έτσι την παύση της συζήτησης που την περασμένη βδομάδα είχε αρχίσει για το νομοσχέδιο. 

«Σε μόνιμη αναζήτηση συμβιβασμού, υποστήριξε, η κυβέρνηση υιοθέτησε 469 τροποποιήσεις (του κειμένου)», υποστηρίζοντας ότι το αντιδραστικό άρθρο αξιοποιείται για να δημιουργηθεί ένα «μέτωπο κατά της διαίρεσης», όπως και να σταματήσουν οι «πολιτικές τοποθετήσεις που οφείλονται σε μια μειοψηφία που μπλοκάρει». 
«Οφείλουμε να προχωρήσουμε μπροστά, να ξεπεράσουμε τα εμπόδια (...) 
Πρόκειται για ανάγκη που με οδηγεί να επικαλεστώ την ευθύνη της κυβέρνησής μου». 

Αργότερα, απευθυνόμενος στη Βουλή, ο Βαλς ισχυρίστηκε ότι ο «συμβιβασμός» που επιτεύχθηκε μετά από μήνες συζητήσεων του νομοσχεδίου «συνένωσε την πλειοψηφία», αλλά «ορισμένοι αρνούνται να ακολουθήσουν τη λογική του συμβιβασμού»...

Οι Ρεπουμπλικάνοι (του Ν. Σαρκοζί) κατέθεσαν μαζί με το κεντρώο κόμμα UDI (με το οποίο συνεργάζονται σταθερά) πρόταση μομφής, η οποία πρόκειται να συζητηθεί αύριο, Πέμπτη, καταγγέλλοντας την κυβέρνηση για «αδιέξοδο» στο οποίο οδήγησε τη χώρα, αν και οι ίδιοι συμφωνούν με τον πυρήνα των ανατροπών του νόμου «Ελ Κομρί». 
Προφανώς προσδοκούν και ευρύτερα οφέλη και από τη νέα «αναμπουμπούλα» που διαφαίνεται εντός του κυβερνώντος Parti Socialiste (PS - Σοσιαλιστικό Κόμμα).

Την πρόταση μομφής έτρεξε από τους πρώτους να δηλώσει ότι θα υπερψηφίσει ο Ζαν Λικ Μελανσόν,
συνιδρυτής του οπορτουνιστικού «Μετώπου της Αριστεράς» και «ανεξάρτητος» υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές του 2017, που βρίσκεται σε ανοιχτή επαφή με διάφορους επίδοξους αναμορφωτές της σοσιαλδημοκρατίας (βλ. Γ. Βαρουφάκη, Ο. Λαφοντέν). 
Συγκεκριμένα είπε: «Όποιος θέλει να δώσει τέρμα στην κυριαρχία του λυκόφωτος πρέπει να υπερψηφίσει την πρόταση μομφής».

Την πρόταση μομφής δεν αποκλείεται να υπερψηφίσουν και βουλευτές του PS, όπως προκύπτει από δηλώσεις που έκαναν πριν ακόμα από την ενεργοποίηση του άρθρου 49 παρ. 3.

Στο μεταξύ, να σημειωθεί ότι, χτες, η γαλλική γερουσία ενέκρινε και επίσημα την πρόταση για νέα παράταση του «καθεστώτος έκτακτης ανάγκης» που είχε υποβάλει η κυβέρνηση, με εφαρμογή μέχρι τα τέλη Ιούλη, με πρόσχημα τη διοργάνωση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου, στο Παρίσι.


«Ο φίλος και σύμμαχος του κ. Τσίπρα, πρόεδρος Ολάντ,
που σύμφωνα με την κυβέρνηση πρωτοστατεί στην αλλαγή της ΕΕ, 
τη στήριξη του ελληνικού λαού και την επιστροφή της σοσιαλδημοκρατίας στον "ίσιο δρόμο", 
είναι αυτός που κατακρεουργεί τα δικαιώματα των Γάλλων εργαζομένων, επιβεβαιώνοντας τη λαϊκή ρήση 
"δείξε μου το φίλο σου να σου πω ποιος είσαι".

Οι αντιδραστικές ανατροπές, που προωθεί η γαλλική κυβέρνηση, 
με διάταγμα, όπως ο "αυτόματος κόφτης" της ελληνικής κυβέρνησης, αποδεικνύουν για μια ακόμη φορά ότι τα αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα αποτελούν στρατηγική της ΕΕ, 
προωθούνται σ’ όλες τις χώρες για λογαριασμό του κεφαλαίου 
και εφαρμόζονται με συνέπεια απ' όλες τις κυβερνήσεις, νεοφιλελεύθερες και σοσιαλδημοκρατικές».

Έπαιρνε Μισθό ο Μιχαλο'φύρερ στη KYΠ επί ΠΑΣΟΚ ?!!

Μιχαλολιακος Πλευρης Υπάλληλοι στο σύστημα ΠΑΣΟΚ !!
Ο Ν. Μιχαλολιάκος είναι λέει ο πιο πλούσιος πολιτικός αρχηγός ... βγήκε το "πόθεν έσχες" από τη Βουλή ...
271.050€ το χρόνο εισοδήματα ... 
183.372€ καταθέσεις ... 
συμμετοχή σε 8 επιχειρήσεις ... 
ακίνητα ...
Και να φανταστείτε ότι είναι τελείως ... "αυτοδημιούργητος" ...
Αφού πρωτοξεκίνησε σαν υπαλληλάκος της ΚΥΠ επί ΠΑΣΟΚ (το 1981), με 120.000 δραχμές το μήνα ...
Από τότε πρόκοψε όπως φαίνεται ... ποιός ξέρει τι επιχειρήσεις διηύθυνε όλο αυτό τον καιρό ... προφανώς με επιτυχία ... για να έχει τόσα να ξεπλύνει (;) τώρα ...
Δε θα το μάθουμε γιατί η Βουλή δε ζητά το "που τα βρήκαν και πώς τα απέκτησαν" ...
5ος στη Σειρά ο "συναγωνιστής" του τότε Πλεύρης !!
Αν δεν Σάς έφτασε και 
θέλετε να Γνωρίσετε τις πολιτικές θέσεις των ΧρυσΑυγουλων κάντε κλίκ εδώ:

κaι Εδώ: Οι "πολιτικές θέσεις" της Χρυσής Αυγής

Με μήνυση σ/φου του Νταλακογιώργου Επιχείρησαν να συλλάβουν στέλεχος του ΠΑΜΕ στη διάρκεια συνεδρίασης της ΕΕ της ΠΝΟ




Από την απεργία των ναυτεργατών
Από την απεργία των ναυτεργατών


Mαθαίνουμε ότι:

Επιχείρησαν να συλλάβουν στέλεχος του ΠΑΜΕ στη διάρκεια συνεδρίασης της ΕΕ της ΠΝΟ



Μια πρωτοφανής ενέργεια εκτυλίχθηκε στα γραφεία της Πανελλήνιας Ναυτικής Ομοσπονδίας (ΠΝΟ) τη Δευτέρα, που δείχνει την ανησυχία εφοπλιστών - κυβέρνησης από τον αγώνα των ναυτεργατών.
Συγκεκριμένα, αστυνομική δύναμη επιχείρησε να συλλάβει τον πρόεδρο της ΠΕΕΜΑΓΕΝ, μέλος της Γραμματείας του ΠΑΜΕ και του ΔΣ του Εργατικού Κέντρου Πειραιά, Γιώργο Αντωνόπουλο, και να τον οδηγήσει στο Αυτόφωρο μπαίνοντας στα γραφεία της ΠΝΟ την ώρα που συνεδρίαζε η ΕΕ της Ομοσπονδίας για την πορεία του απεργιακού αγώνα. 
Η ενέργεια αυτή έγινε με εισαγγελική εντολή, ύστερα από μήνυση που κατέθεσε ενάντια στο συνδικαλιστή μέλος της διοίκησης της ΠΕΝΕΝ, της οποίας πρόεδρος είναι ο Αντώνης Νταλακογιώργος.
Κάτω από την κατακραυγή των παρευρισκομένων ναυτεργατών, η σύλληψη τελικά δεν έγινε.

Καταγγελία των ταξικών ναυτεργατικών σωματείων:

Τα ταξικά ναυτεργατικά σωματεία ΠΕΜΕΝ - «ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ» - ΠΕΕΜΑΓΕΝ - ΠΕΠΡΝ - ΠΕΣ/ΝΑΤ καταγγέλλουν την ενέργεια, τονίζοντας ότι αποκαλύπτει τους δεσμούς της διοίκησης της ΠΕΝΕΝ με τους εφοπλιστές και την κυβέρνηση
Συγκεκριμένα:

«Καταγγέλλουμε τους κυβερνητικούς - εργοδοτικούς συνδικαλιστές της διοίκησης της Ένωσης Ναυτών (ΠΕΝΕΝ), που καθ’ υπόδειξή τους αστυνομική δύναμη ζήτησε την αυτόφωρη σύλληψη του προέδρου της Ένωσης Μαγείρων (ΠΕΕΜΑΓΕΝ) Γιώργου Αντωνόπουλου, μέλους της Γραμματείας του ΠΑΜΕ, του ΔΣ του ΕΚΠ, ενώ ήταν σε εξέλιξη συνεδρίαση της ΕΕ της ΠΝΟ για την πορεία του απεργιακού αγώνα!

Η άθλια και πρωτόγνωρη ενέργεια των εργοδοτικών - κυβερνητικών συνδικαλιστών αποκαλύπτει τους δεσμούς αυτής της ομάδας της διοίκησης της ΠΕΝΕΝ με τους εφοπλιστές, την κυβέρνηση και τις συνδικαλιστικές παρατάξεις, που λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία, ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΤΑΡΣΥΑ - ΛΑΕ, σε βάρος των ναυτεργατών.
Η απαράδεκτη - προκλητική αυτή ενέργεια των εργοδοτικών - κυβερνητικών συνδικαλιστών εντάσσεται στη λυσσαλέα επίθεση εφοπλιστών και κυβέρνησης, ΕΕ, ΔΝΤ ενάντια στην εργατική τάξη, για την κατάργηση των ΣΣΕ, την ισοπέδωση της Κοινωνικής Ασφάλισης, τη φοροληστεία, το χτύπημα των εργασιακών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων.

Τα ναυτεργατικά σωματεία ΠΕΜΕΝ - "ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ" - ΠΕΕΜΑΓΕΝ - ΠΕΠΡΝ - ΠΕΣ/ΝΑΤ χαιρετίζουν τους χιλιάδες ναυτεργάτες, εργαζόμενους, αυτοαπασχολούμενους, φτωχούς αγρότες, συνταξιούχους, νεολαία που συμμετείχαν στις πολύμορφες απεργιακές και αγωνιστικές συγκεντρώσεις των ταξικών δυνάμεων του ΠΑΜΕ, ενάντια στο νόμο-λαιμητόμο σε Ασφαλιστικό - Φορολογικό, που ψήφισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στις κατευθύνσεις της ΕΕ, του ΔΝΤ, του 3ου μνημονίου και έχουν ψηφίσει ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΠΟΤΑΜΙ και οι άλλες πολιτικές δυνάμεις του ευρωμονόδρομου.

Περιφρουρούμε την 4ήμερη απεργία που ολοκληρώνεται την Τρίτη 10 Μάη στις 06.00 το πρωί.
Ρίχνουμε όλες μας τις δυνάμεις στα καράβια και στα σωματεία για την οργάνωση των νέων αγώνων, την ενίσχυση των δυνάμεων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, την ανασύνταξη και αντεπίθεση του εργατικού κινήματος, για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών της εργατικής τάξης».

Δείτε Τι κ πως Σάς Ενημερώνουν οι Εφημερίδες που διαβάζετε !!

Ο «Ριζοσπάστης» ήταν η μόνη εφημερίδα που με τα καθημερινά της φύλλα και το απεργιακό της φύλλο, κάλυψε την απεργία και τις μεγάλες εργατικές συγκεντρώσεις

Άλλο πράγμα είδαν και άκουσαν όσοι βρέθηκαν στο κέντρο της Αθήνας τις μέρες της 48ωρης γενικής απεργίας και την Κυριακή που γιορταζόταν η Εργατική Πρωτομαγιά, 
κι άλλη «πραγματικότητα» προσπάθησαν να κατασκευάσουν τη Δευτέρα, οι εφημερίδες (κυκλοφόρησαν οι απογευματινές) και τα ΜΜΕ.


Στον «Ελεύθερο Τύπο», μάθαινε κανείς ότι υπήρξαν κινητοποιήσεις, διαβάζοντας μερικές αράδες χωμένες μέσα στα ρεπορτάζ για τη συζήτηση στη Βουλή και για τα επεισόδια που έγιναν προχτές το απόγευμα στο Σύνταγμα!


Το μόνο που είδε η εφημερίδα από τις μαζικές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ, ήταν κάποια «μέλη του ΠΑΜΕ» που συγκεντρώθηκαν «στην πλατεία Συντάγματος κρατώντας κόκκινα γαρίφαλα για την επέτειο της Πρωτομαγιάς»!
Για μερίδα του Τύπου, η μεγάλη Πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση στο Σύνταγμα ήταν κάποια «μέλη του ΠΑΜΕ», που κρατούσαν γαρίφαλα!
 Εφηύρε επίσης ένα συλλαλητήριο των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, από νωρίς το πρωί της Κυριακής, εξαιτίας του οποίου «η Βουλή βρισκόταν σε κλοιό διαδηλωτών»! 
Τέλος, ψέλλισε κάτι για αγρότες που βρέθηκαν «ανάμεσα στους άλλους», το Σάββατο, έξω από τη Βουλή.
Στο «Εθνος» δεν υπήρχε καμιά αναφορά για τις κινητοποιήσεις στο πρωτοσέλιδο και όποιος διάβαζε το σχετικό ρεπορτάζ στις μέσα σελίδες, «έχανε - κυριολεκτικά - την μπάλα». 
Οι μαζικές απεργιακές κινητοποιήσεις του ΠΑΜΕ την Παρασκευή και το Σάββατο δεν έγιναν ποτέ για την εφημερίδα, ενώ οι αγρότες εμφανίστηκαν το απόγευμα της ...Κυριακής στη Βουλή. 
Οι δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές του ΠΑΜΕ εκείνη τη μέρα στο Σύνταγμα αθροίστηκαν από την εφημερίδα στην εικόνα της σκόρπιας διαδήλωσης που συγκρότησαν άλλες δυνάμεις πάνω στην Αμαλίας.


Ούτε όμως και για την «Εφημερίδα των Συντακτών» υπήρξαν ποτέ οι μαζικότατες συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ την Παρασκευή και το Σάββατο. 
Για την Κυριακή, η εφημερίδα δεν μπόρεσε να κρύψει ότι πράγματι, το απόγευμα, «μαζικότερα όλων (ήταν) τα μπλοκ του ΠΑΜΕ», 
αλλά δεν άντεξε στον πειρασμό να μην επαναλάβει τη γνωστή προβοκάτσια ότι το ΠΑΜΕ δεν αποχώρησε όταν έγιναν τα επεισόδια, «σε αντίθεση με άλλες φορές».Κατά τ' άλλα, η εφημερίδα επέλεξε μια φωτογραφία από τα (ανύπαρκτα) μπλοκ της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων για να εικονογραφήσει τα απεργιακά της θέματα σχετικά με την Αθήνα, ενώ σε ό,τι αφορά τη Θεσσαλονίκη γράφει πως «το ΠΑΜΕ έδωσε τον τόνο», φιλοξενώντας και φωτογραφία από την Πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση.

Τα «ΝΕΑ», τέλος, με μια μεγάλη φωτογραφία από συνταξιούχους στο πρωτοσέλιδο, χωρίς να αναφέρει βέβαια ότι είναι από τη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ, ξεμπερδεύουν με τις κινητοποιήσεις του τριήμερου, καθώς το σχετικό ρεπορτάζ στις μέσα σελίδες δεν ξεπερνά τις 50 λέξεις, «πνιγμένες» σε ένα δισέλιδο για τη συζήτηση στη Βουλή. 
Από αυτό το υποτυπώδες «ρεπορτάζ», οι αναγνώστες της εφημερίδας πληροφορήθηκαν ότι κινητοποιήσεις έκαναν όλοι, όλες τις μέρες και ότι η κορύφωση ήταν το συλλαλητήριο της ΑΔΕΔΥ την Κυριακή!

Τέλος, η «Καθημερινή», χύνοντας χολή για τις λαϊκές αντιδράσεις, γράφει στο σχετικό θέμα: 
«Η άβολη συνύπαρξη των επαγγελματικών σωματείων και των επαγγελματιών επαναστατών ήταν το κύριο χαρακτηριστικό της διαδήλωσης που έλαβε χώρα χθες το απόγευμα μπροστά στη Βουλή. 
Εκπρόσωποι των μηχανικών, των δικηγόρων, των αγροτών και άλλων κλάδων βρέθηκαν στους δρόμους μαζί με τα στελέχη του ΠΑΜΕ και της ΛΑΕ, τους αναρχοσυνδικαλιστές και λοιπούς αντιεξουσιαστές, σε μια ετερόκλητη συγκέντρωση περίπου 10.000 ατόμων (σύμφωνα με τη ΓΑΔΑ), από την οποία δεν έλειψε το θλιβερό τελετουργικό των συγκρούσεων με την αστυνομία»...

Άρα 
Για να Μαθαίνεις πάντα την αλήθεια: http://www.rizospastis.gr/