Συνολικές προβολές σελίδας

Translate

12 Φεβρουαρίου, 2018

Απ' την Ιστορία: ΟΤΑΝ O ...EΘΝΑΡΧΗΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ «ΠΡΟΣΦΕΡΕ» ΕΝΑ ΤΜΗΜΑ της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ στη ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ (!!)

Στείλτε το στους πατριδοκάπηλους: 
***σε υπόμνημά του στις 11 Γενάρη 1915, ο Βενιζέλος πρότεινε στον Βασιλιά Κωνσταντίνο «να παραχωρηθή προς τους Βούλγαρους το τμήμα Καβάλας, Δράμας, Σαρισαμπάν», υπό ορισμένες προϋποθέσεις και με τα ανάλογα ανταλλάγματα.3
Όταν ο ...Εθνάρχης Βενιζέλος θυσίαζε τμήματα της ελληνικής Μακεδονίας με αντάλλαγμα τη Μικρά Ασία, στο όνομα της Μεγάλης (για την αστική τάξη-εννοείται) Ιδέας🤮...

Η Μακεδονία είναι μία και Ελληνική!!! λένε
οι κάθε λογής Μακεδονομάχοι... 
Να τους θυμίσω εδώ ότι ο ...Εθνάρχης Βενιζέλος -ως πιστός εντολοδόχος των Αγγλων και των συμφερόντων της της ντόπιας αστικής τάξης (τι ξύλινη γλώσσα, αλήθεια😊)- 
στις στις 11 Γενάρη 1915, πρότεινε στον Βασιλιά Κωνσταντίνο ''να παραχωρηθή προς τους Βούλγαρους το τμήμα Καβάλας, Δράμας, Σαρισαμπάν (Νέστος)'', υπό ορισμένες προϋποθέσεις και με τα ανάλογα ανταλλάγματα...
Κατά τα άλλα η πατριδοκαπηλία καλά κρατει...

https://www.rizospastis.gr/story.do?id=9708392***

Σχόλια
Ελενη Μαρκακη «Δεν θα εδίσταζα», τόνισε μεταξύ άλλων ο Βενιζέλος, «όσο οδυνηρά και αν είναι η εγχείρησις, να συμβουλεύσω την θυσίαν της Καβάλας, όπως διασωθεί ο εν Τουρκία ελληνισμός και ασφαλισθή η δημιουργία αληθούς μεγάλης Ελλάδος...».5Η ουσία βέβαια βρισκόταν στο δεύτερο: Στη δημιουργία «αληθούς μεγάλης Ελλάδος».
Διαχείριση

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΝΘΗΣ πεστε ρε Ελενη στους Ανιστοριτους και Μπατριωτες!!
Διαχείριση
Αλεξανδρος Λελεκανος ΠΟΛΛΟΙ...ΟΙ ΕΘΝΑΡΧΙΔΕΣ...ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑΝ ΑΠΟ ΤΟΥΤΗ ΤΗΝ ΞΕΠΟΥΛΗΜΕΝΗ ΧΩΡΑ...
***

Η πατριδοκαπηλία της αστικής τάξης
Η αστική τάξη «θυσίαζε» πόλεις της Μακεδονίας με αντάλλαγμα τη Μικρά Ασία (φωτ.: Ελληνες στρατιώτες στη Σμύρνη το 1919)

Διαχρονικά, η αστική τάξη ουδέποτε λογάριασε θυσίες για την ισχυροποίηση της εξουσίας της και του καπιταλισμού συνολικότερα, είτε σε ανθρώπους (ακόμα και δικούς της), είτε σε εδάφη κ.λπ. 
Ετσι, αν σε μια δεδομένη χρονική συγκυρία οι περιστάσεις απαιτούσαν την αλλαγή συνόρων, άλλοτε με την προσάρτηση εδαφών και πληθυσμών, άλλοτε με την παράδοσή τους («ζυγίζοντας» κάθε φορά τα αντισταθμιστικά οφέλη), η αστική τάξη δεν είχε ποτέ κανέναν ενδοιασμό να προχωρήσει στη μία ή την άλλη επιλογή. 
Σε κάθε περίπτωση, αυτό που προείχε και προέχει - ορθά από την σκοπιά της - στον πυρήνα των επιλογών της, ήταν και παραμένει το ταξικό της συμφέρον.

Χαρακτηριστική ως προς αυτό υπήρξε, μεταξύ άλλων, η πρόθεση της ελληνικής αστικής τάξης, το 1915, να παραδώσει μέρος του προσφάτως τότε ενσωματωμένου τμήματος της Μακεδονίας, με αντάλλαγμα μελλοντικά «δικαιώματα» στη νομή της Μικράς Ασίας - κομμάτι των γενικότερων «ευκαιριών» που «προσέφερε» η νέα πολεμική αναμέτρηση για την αναδιανομή του κόσμου (βλέπε Α' Παγκόσμιος Πόλεμος).
Αυτή η σχετικά άγνωστη πτυχή της Ιστορίας είναι εξαιρετικά επίκαιρη και χρήσιμη, αφού αναδεικνύει με τα έργα και τα λόγια των ίδιων των αστών την πατριδοκαπηλία τους, που γνωρίζει έξαρση για μια ακόμη φορά στις μέρες μας. 
Καταδεικνύει επίσης το πώς διαστρεβλώνεται η Ιστορία, πώς συσκοτίζονται σημαντικά ιστορικά γεγονότα, προκειμένου να γίνουν πράξη οι σύγχρονες αστικές επιδιώξεις (με πρωταγωνιστή τον ΣΥΡΙΖΑ) για αναβάθμιση της θέσης της Ελλάδας (διάβαζε: αναβάθμιση του ελληνικού καπιταλισμού, στο πλαίσιο των ευρύτερων ευρωατλαντικών σχεδιασμών στην περιοχή).
 Ετσι, το 1992, βασικό μέλημα της αστικής τάξης ήταν η «μάχη» για την ονομασία της ΠΓΔΜ. Σήμερα, κυρίαρχη έχει γίνει η επιλογή της σύνθετης ονομασίας. Και γύρω από αυτήν διεξάγεται η σύγκρουση «πατριωτών» και «μειοδοτών». 
Οπως και τότε...
Οταν η αστική τάξη «πρόσφερε» ένα τμήμα της Μακεδονίας στη Βουλγαρία...
Τον Αύγουστο του 1914 ξέσπασε ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος. 
Επιδιώκοντας την είσοδο της Ελλάδας, της Σερβίας και της Βουλγαρίας στον πόλεμο με το μέρος της, η «Αντάντ» (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία κ.ά.) απέδωσε στις αντίστοιχες κυβερνήσεις διακοίνωση, «συμβουλεύοντάς» τις να διευθετήσουν ειρηνικά τις μεταξύ τους διαφορές, ενώ ειδικότερα στη Βουλγαρία υποσχέθηκε εδαφικά ανταλλάγματα επί της Μακεδονίας και Θράκης.
 
Η άρχουσα τάξη της τελευταίας ωστόσο προσανατολιζόταν προς τις «Κεντρικές Δυνάμεις» (Γερμανία - Αυστροουγγαρία), τον έτερο ιμπεριαλιστικό συνασπισμό, ενώ παράλληλα η Σερβία βρισκόταν σε ιδιαίτερα δυσμενή θέση, υπό το βάρος της επίθεσης των αυστροουγγρικών δυνάμεων.

Ενόψει της επικείμενης επίθεσης στα Δαρδανέλια, το ζήτημα της συμμετοχής της Ελλάδας και της Βουλγαρίας στις πολεμικές επιχειρήσεις τέθηκε ακόμα πιο επιτακτικά. Ετσι, «οι Σύμμαχοι προσεκάλεσαν ημιεπισήμως την Ελλάδα όπως τους βοηθήσει εν Δαρδανελλίοις. Αντί της βοηθείας ταύτης τη προσέφερον το βιλαέτιον της Σμύρνης».1

Ο Δ. Α. Κόκκινος αναφέρει σχετικά στο έργο του «Ιστορία της Νεωτέρας Ελλάδος»: 
«Αι προτάσεις των συμμάχων προς την Ελλάδα ως προς Βουλγαρίαν ήσαν σαφείς. Θα εντάσσοντο συγχρόνως... παρά τω πλευρώ των συμμάχων και η μεν Βουλγαρία θα ελάμβανε προσφερόμενα εκ μέρους της Ελλάδος το Σαρισαμπάν (Νέστος), την Δράμαν και την Καβάλαν, η δε Ελλάς δεκαπλάσιαν έκτασιν εις την Μικράν Ασίαν, όταν θα εγίνετο εκεί επιτυχής εκστρατεία. Δηλαδή η Ελλάς θα έδιδε τμήματα της χώρας και θα ελάμβανε ως αντιστάθμισμα εδάφη τα οποία δεν είχον εις τας χείρας των εκείνοι οι οποίοι τα υπέσχοντο».
2Το δέλεαρ ήταν πολύ ελκυστικό για την ελληνική αστική τάξη ώστε να το αγνοήσει.

Ετσι, σε υπόμνημά του στις 11 Γενάρη 1915, ο Βενιζέλος πρότεινε στον Βασιλιά Κωνσταντίνο «να παραχωρηθή προς τους Βούλγαρους το τμήμα Καβάλας, Δράμας, Σαρισαμπάν», υπό ορισμένες προϋποθέσεις και με τα ανάλογα ανταλλάγματα.3

Το σχετικό κείμενο δημοσιεύτηκε από φιλελεύθερες (φιλοβενιζελικές) εφημερίδες της Αθήνας στις 20 Μάρτη 1915. Βρετανικά κρατικά έγγραφα όμως δείχνουν πως οι σχεδιασμοί της «Αντάντ» για πραγματοποίηση «ικανοποιητικών εδαφικών παραχωρήσεων της Μακεδονίας» προς τη Βουλγαρία δεν περιελάμβαναν αρχικά παρά μια αόριστη νύξη, που συνοψιζόταν στο ότι «δεσμευόμαστε να βρούμε αλλού αποζημίωση για την Ελλάδα». Οι παραχωρήσεις αυτές θεωρούνταν «μια θυσία που προσφέρεται στον κοινό σκοπό»4(διάβαζε: των ιμπεριαλιστικών επιδιώξεων της «Αντάντ»).
...ως «θυσία» για την «αληθή μεγάλη Ελλάδα»
«Δεν θα εδίσταζα», τόνισε μεταξύ άλλων ο Βενιζέλος, «όσο οδυνηρά και αν είναι η εγχείρησις, να συμβουλεύσω την θυσίαν της Καβάλας, όπως διασωθεί ο εν Τουρκία ελληνισμός και ασφαλισθή η δημιουργία αληθούς μεγάλης Ελλάδος...».5Η ουσία βέβαια βρισκόταν στο δεύτερο: Στη δημιουργία «αληθούς μεγάλης Ελλάδος». Η αναφορά στους δοκιμαζόμενους ελληνικούς πληθυσμούς δεν αποτελούσε παρά το πρόσχημα, ένα περισσότερο «ευγενές» περιτύλιγμα, ή στην καλύτερη περίπτωση έναν δευτερεύοντα παράγοντα, στη στοιχειοθέτηση της εν λόγω επιχείρησης.

Εχει ενδιαφέρον το γεγονός ότι περίπου δύο χρόνια πριν, ο Βενιζέλος είχε αντικρούσει το ενδεχόμενο οποιασδήποτε παραχώρησης προς τη Βουλγαρία, με το εξής σκεπτικό: 
«Η Ελλάς ουδέν δύναται να παραχωρήση εκ του εδάφους της εις την Βουλγαρίαν... Η Ελλάς εάν επρόκειτο να παραχωρήση τι θα έπρεπε να παραχωρήση ελληνικότατους πληθυσμούς περιλαμβάνοντας και την πόλιν της Καβάλλας, είτε να εκθέση την ασφάλειαν των συνόρων της προς την Θεσσαλονίκην...».6

Στο Β' Υπόμνημά του προς τον βασιλιά στις 17 Γενάρη 1915, προσέθετε: 
«Αι παραχωρήσεις εν Μ. Ασία, ων εισήγησις μοι εγένετο δύνανται να λάβουν έκτασιν τοιαύτην, ώστε εις την εκ των νικηφόρων προελθούσαν διπλήν Ελλάδα να προστεθή άλλη μία εξ ίσου μεγάλη και όχι βέβαια ολιγότερον πλούσια Ελλάς». Το επιχείρημα του ασύγκριτου - σε σχέση με άλλες διεκδικούμενες περιοχές - πλούτου της Μικράς Ασίας επαναλαμβάνεται και πάλι στη συνέχεια του Υπομνήματος, προτού γίνει καν λόγος για τους ελληνικούς πληθυσμούς.7

«Ως προς τον τρόπον της παραχωρήσεως», έγραφε η εφημερίδα «Εμπρός» στις 21 Μάρτη 1915, «ο κ. Βενιζέλος εξέφρασε την σκέψιν ότι διά της παρεμβάσεως των Δυνάμεων θα εξησφάλιζε την υπό της Βουλγαρίας εξαγοράν της περιουσίας των κατοίκων, οι οποίοι θα μετηνάστευον εις την Ελλάδα και ότι θα αντηλλάσσοντο οι Ελληνικοί και Βουλγαρικοί πληθυσμοί εκατέρωθεν, ήτοι οι εν Μακεδονία Βουλγαρικοί και οι εις το παραχωρηθησόμενον τη Βουλγαρία τμήμα Ελληνικοί». Οπως διαπιστώνουμε, το απάνθρωπο μέτρο της ανταλλαγής των πληθυσμών είχε προκύψει για τους ελληνικούς και βουλγαρικούς πληθυσμούς τού υπό διαπραγμάτευση τμήματος της Μακεδονίας πολύ πριν το 1923 (μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή). Αξίζει να σημειωθεί πως στην ίδια περιοχή είχαν καταφύγει ήδη δεκάδες χιλιάδες Ελληνες πρόσφυγες από τα εδάφη της Μακεδονίας και της Θράκης που είχε προσαρτήσει η Βουλγαρία με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου (1913).Ζήτημα «μάλλον πολιτικόν και οικονομικόν, παρά εθνικόν...»

Οι προτάσεις Βενιζέλου δεν έγιναν αποδεκτές από τη φιλοβασιλική μερίδα της αστικής τάξης και το Επιτελείο Στρατού (Ι. Μεταξάς), το οποίο αιτιολόγησε τη στάση του υπογραμμίζοντας πως «η επέκτασις εις την Μικρασίαν ήτο και στρατιωτικώς ασύμφορος και πολιτικώς επικίνδυνος διά την Ελλάδα».8

Οι Σύμμαχοι από την άλλη καθιστούσαν σαφές πως οι όποιες μελλοντικές παραχωρήσεις στη Μικρά Ασία συνδέονταν άμεσα με την εγκατάλειψη της Καβάλας και των περιχώρων της από τους Ελληνες.9

Τελικά, καμιά διπλωματική ενέργεια δεν έλαβε χώρα σχετικά, αφού σύντομα η Βουλγαρία τάχθηκε στο πλευρό των «Κεντρικών Δυνάμεων».

Αναφορικά με τις πραγματικές προθέσεις του Παλατιού γύρω από το ζήτημα, ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι συνομιλίες μεταξύ του Κωνσταντίνου και του πρέσβη της Βουλγαρίας Πασάρωφ, στον οποίο και δήλωσε εμπιστευτικά στις 18 Αυγούστου 1915:
 «Ο Βενιζέλος (...) φοβείται ότι, καταλαμβάνοντες την Μακεδονίαν, θα γίνετε κατά 1, 1/2 εκατομμύριον ισχυρότεροι και επικίνδυνοι δι' ημάς. Εγώ δεν συμμερίζομαι την πολιτικήν αυτήν διότι δεν μπορώ να εμποδίσω την πρόοδον του (βουλγαρικού έθνους)... Και αφού οι δύο λαοί είμεθα με την Γερμανίαν, το δυσκολώτερον των ζητημάτων μας, το της Καβάλας, θα το λύσωμεν ικανοποιητικώς διά τας δύο χώρας, διότι το ζήτημα τούτο είναι διά σας μάλλον πολιτικόν και οικονομικόν, παρά εθνικόν».10

Λίγο αργότερα, με τις «ευλογίες» του Βενιζέλου,
 οι στρατιωτικές δυνάμεις της «Αντάντ» αποβιβάστηκαν στη Θεσσαλονίκη, κατέλαβαν τη Μυτιλήνη, το Καστελόριζο και την Κέρκυρα, αντικατέστησαν τις ελληνικές αρχές σε μεγάλα τμήματα της Μακεδονίας, ενώ προχώρησαν και στο ναυτικό αποκλεισμό της νότιας Ελλάδας, με αποτέλεσμα το θάνατο εκατοντάδων από πείνα. 
Ακολούθησε η κατάληψη των Κυκλάδων, της Θεσσαλίας και της Ηπείρου, καθώς και ο βομβαρδισμός της Αθήνας και του Πειραιά.
Οι βασιλικοί, από τη μεριά τους, 
θέλοντας να επιβάλουν την πολιτική της «ουδετερότητας» της Ελλάδας στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, παρέδωσαν αμαχητί στις γερμανοβουλγαρικές δυνάμεις το στρατηγικής σημασίας οχυρό του Ρούπελ, το Δ' Σώμα Στρατού, που έδρευε στην Καβάλα (οι άνδρες του οποίου στάλθηκαν στη Γερμανία και εκατοντάδες πέθαναν από τις αρρώστιες και τις κακουχίες), και κατά συνέπεια ολόκληρη την Ανατολική Μακεδονία.

Ολα τα παραπάνω σπάνια αναδεικνύονται και ακόμα πιο σπάνια αποτελούν αντικείμενο συζήτησης. 
Οι αναθεωρητές και πλαστογράφοι της Ιστορίας παραγνωρίζουν συνειδητά διαχρονικά στοιχεία της πολιτικής της αστικής τάξης. 
Πόλεμοι, σφαγές, βίαιες και αναγκαστικές εκτοπίσεις ολόκληρων πληθυσμών από τις εστίες τους (όπως η ανταλλαγή των πληθυσμών)... 
Ετσι λύνουν οι άρχουσες τάξεις το «εθνικό ζήτημα» την εποχή του ιμπεριαλισμού, όπου οι εθνικές μειονότητες δεν αποτελούν παρά ένα ακόμα διαπραγματευτικό «χαρτί» στο μοίρασμα και ξαναμοίρασμα του κόσμου.


Παραπομπές:

1. «Εμπρός», 3/3/1915.

2. Κόκκινος Δ. Α., «Ιστορία της Νεωτέρας Ελλάδος», τ. 3, εκδ. «Μέλισσα», Αθήνα, 1971, σελ. 1134.

3. Βεντήρης Γ., «Η Ελλάς του 1910 - 1920», εκδ. «Ικαρος», Αθήνα, 1931, σελ. 270.

4. Εγγραφα του Foreign Office, 23 και 26 Ιανουαρίου 1915, Φάκελος 173/11, Αρχείο Βενιζέλου (Μουσείο Μπενάκη).

5. Α' Υπόμνημα του Ελευθερίου Βενιζέλου προς τον βασιλιά Κωνσταντίνο, 11 Ιανουαρίου 1915.

6. Απάντηση Βενιζέλου σε τηλεγράφημα του Ιωνέσκου (τέλη 1912), Φάκελος 173/265, Αρχείο Βενιζέλου (Μουσείο Μπενάκη).

7. «Εμπρός», 22/3/1915.

8. Βεντήρης Γ, ό.π., σελ. 269 - 273.

9. Τηλεγράφημα Δ. Σισιλιανού προς το υπουργείο των Εξωτερικών, 8/8/1915, Φάκελος 173/10, Αρχείο Βενιζέλου (Μουσείο Μπενάκη).

10. Βουρνάς Τ., «Ιστορία της Νεότερης και Σύγχρονης Ελλάδας», τ.Β., εκδ. «Πατάκης», Αθήνα, 2001, σελ. 167.




11 Φεβρουαρίου, 2018

Ο «ΜΠΟΥΣΟΥΛΑΣ» Μας -- οι «ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ»


ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΒΔΟΜΑΔΑΣ
Ο λαός να αξιοποιήσει την πείρα του!
Σκανδαλολογία και επιχειρηματικοί πόλεμοι, δικομματικοί καβγάδες και λασπομαχίες, εθνικισμός και κοσμοπολιτισμός, ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί και διευθετήσεις, όλα στο έδαφος του σάπιου καπιταλισμού, κυριαρχούν αυτές τις μέρες στην πολιτική επικαιρότητα.
Τα νέα επεισόδια που προστίθενται στην αντιπαράθεση ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, με αφορμή την υπόθεση της «Novartis», όπως και η μπόχα που αναδίδεται, δεν μπορούν και δεν πρέπει να κρύψουν ότι και τα δυο κόμματα του κεφαλαίου υπηρετούν την ίδια στρατηγική, αυτή που τσακίζει εργατικά δικαιώματα για να εξασφαλίζεται η απρόσκοπτη κερδοφορία του. 
Και αυτό είναι στην πραγματικότητα το μεγάλο σκάνδαλο που επιχειρείται να επισκιαστεί από τις «αποκαλύψεις», τους «φανερούς» και «κρυφούς» μάρτυρες, τις μαύρες βαλίτσες με τα χαρτονομίσματα.
Είναι επεισόδια που έρχονται να προστεθούν στην αντιπαράθεση γύρω από την ονοματολογία της ΠΓΔΜ, που κορυφώθηκε με το συλλαλητήριο ενάντια στη χρήση του όρου «Μακεδονία» την περασμένη Κυριακή, πάντα στο δοσμένο πλαίσιο της «ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης» στα Δυτικά Βαλκάνια.
Πολύτιμο εφόδιο η λαϊκή πείρα
Ομως, η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα έχουν πλούσια πείρα για να αντιμετωπίσουν αυτό το σκηνικό. 
Πείρα που πρέπει να αξιοποιήσουν για να δουν την ουσία των εξελίξεων, για να μην εγκλωβιστούν στο πινγκ πονγκ της σκανδαλολογίας, της ονοματολογίας και τελικά της στοίχισης πίσω από τα συμφέροντα της αστικής τάξης.
Εχουν πείρα οι εργαζόμενοι από το πώς αξιοποιήθηκαν παλιότερα σκάνδαλα «μεγατόνων» («Siemens», Βατοπέδι κ.ά.) ως μοχλοί για το ξεκαθάρισμα λογαριασμών ανάμεσα σε μεγάλα καπιταλιστικά επιχειρηματικά και κρατικά συμφέροντα. 
Η «Αυγή» άλλωστε σε κύριο άρθρο της ομολογεί ανοιχτά: 
«Το σκάνδαλο είναι τεράστιο, έστω κι αν πιθανότατα αποκαλύπτεται διότι οι αμερικάνικες εταιρίες - ανταγωνίστριες της Novartiζήτησαν από την SEC (Αμερικανική Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς) να τους προστατεύσει από "αθέμιτο ανταγωνισμό". Άλλωστε, όλες οι μεγάλες υποθέσεις για μείζονα σκάνδαλα ευρωπαϊκών κολοσσών - Siemens, Volkswagen κ.λπ. - από τις ΗΠΑ αποκαλύφθηκαν». 
Τέτοιες υποθέσεις λοιπόν αξιοποιούνται για να ξαναμοιράζονται η επιχειρηματική «πίτα» και οι αγορές. 
Και όλα αυτά στην πλάτη των εργαζομένων που υποφέρουν, που το Φάρμακο γι' αυτούς είναι πανάκριβο εμπόρευμα.
Ταυτόχρονα, αξιοποιούνται για να συσκοτίζεται η πραγματική αιτία των λαϊκών προβλημάτων.
Είναι χαρακτηριστικά όσα λένε στελέχη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όπως ότι 
ο λαός θα είχε γλιτώσει τουλάχιστον ένα μνημόνιο αν οι «διεφθαρμένοι πολιτικοί» δεν βούταγαν το δάχτυλο στο «μέλι» της «Novartis»... 
Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση συνεχίζει τις περικοπές στην Υγεία, την Πρόνοια, τη φαρμακευτική δαπάνη από εκεί που τις άφησαν οι προηγούμενοι. 
Εξάλλου, η αντεργατική πολιτική εφαρμόζεται σε όλα τα καπιταλιστικά κράτη, αφού το μεγαλύτερο «μνημόνιο» είναι το καπιταλιστικό κέρδος, η ΕΕ, οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί.
Η λαϊκή πείρα είναι επίσης πλούσια από το πώς αξιοποιούνται υποθέσεις όπως της «Novartis» για να λανσάρονται κάθε τόσο «νέα» και «άφθαρτα» πρόσωπα, με «καθαρά χέρια».
Ο «πατριωτισμός» του ΝΑΤΟ και των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών
Οι εργαζόμενοι μπορούν πια να δουν ακόμα καλύτερα την ουσία πίσω και από την αντιπαράθεση για το όνομα της ΠΓΔΜ, καθώς παρά το ότι περνάει σε δεύτερο φόντο, την ίδια στιγμή «τρέχουν» όλες οι επικίνδυνες διευθετήσεις στα Βαλκάνια. 
Να δουν δηλαδή ότι τόσο οι εθνικιστές, που ο καθένας τους κρατούσε τρεις ελληνικές σημαίες στο συλλαλητήριο του Συντάγματος, 
όσο και οι κοσμοπολίτες, που βγάζουν λόγους για τον σύγχρονο «πατριωτισμό», ταυτίζονται στο βασικό: 
Στην ενίσχυση του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια και στην εμπλοκή της Ελλάδας με αναβαθμισμένο ρόλο στο σχεδιασμό του για να υπηρετηθούν τα προτάγματα της αστικής τάξης.
Ο λαός έχει δει στην πράξη τι σημαίνει ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια. Εχει δει το διαμελισμό κρατών, τις αιματηρές αλλαγές σε σύνορα. 
Η πλούσια αυτή πείρα των εργαζομένων δείχνει ότι το ΝΑΤΟ και η ΕΕ δεν είναι παράγοντες ούτε «σταθερότητας» ούτε «ασφάλειας» και προφανώς ούτε ειρήνης. 
Το επιβεβαιώνουν αυτό τα αμέτρητα θύματα των επεμβάσεων, οι αμείωτες αμφισβητήσεις της Τουρκίας στα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, ο βρώμικος ρόλος που παίζουν οι ιμπεριαλιστικές συμμαχίες στην υποδαύλιση αλυτρωτισμών και «μειονοτικών» ζητημάτων.
Οι εργαζόμενοι έχουν αρκετή πείρα, συσσωρευμένη ειδικά τα τελευταία χρόνια της κρίσης, για να ανασκουμπώνονται όταν ακούνε την κυβέρνηση να τους μιλάει για τον σύγχρονο «πατριωτισμό», όπως έκανε ο πρωθυπουργός από την «αναπτυξιακή» φιέστα στην Πάτρα. 
Δεν είναι ο πρώτος, αφού κάθε κυβέρνηση «ντύνει» το τσάκισμα των εργαζομένων για λογαριασμό του κεφαλαίου με το μανδύα της «εθνικής υπόθεσης». 
Γι' αυτό ο πρωθυπουργός, δήθεν «απαντώντας» στους «πατριδοκάπηλους», είπε ότι «πατριωτισμός» είναι η «συμβολή στα βάρη του κράτους»,απευθυνόμενος ουσιαστικά στους εργαζόμενους. 
Καλώντας τους, δηλαδή, να υπομένουν τις θυσίες διαρκείας και να πάρουν «διαζύγιο» με τις «συνήθειες του χθες», δηλαδή να συμβιβαστούν με τις συνήθειες του σήμερα, της εργασιακής ζούγκλας... 
Η πείρα είναι εξίσου μεγάλη για να απορρίψουν οι εργαζόμενοι 
και το «πατριωτικό καθήκον» των «πρωταγωνιστικών ρόλων» του κεφαλαίου στα Βαλκάνια, που δεν είναι άλλο από μεγαλύτερο μπλέξιμο στο κουβάρι των επικίνδυνων ανταγωνισμών, τη στήριξη των δολοφονικών σχεδίων του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στην περιοχή.
Βγάζουμε συμπεράσματα, δυναμώνουμε την πάλη μας
Πείρα όμως υπάρχει σε μεγάλο τμήμα των εργαζομένων, όχι μόνο από τη δράση του αντιπάλου τους, αλλά και από τη δική τους. 
Είναι η πείρα που βγαίνει από την οργάνωση της εργατικής πάλης στους τόπους δουλειάς, στους κλάδους, που μπορεί να αποτελέσει «μπούσουλα», να δώσει θάρρος και δύναμη σε ακόμα περισσότερους εργαζόμενους. 
Μια πείρα που δείχνει πως δεν υπάρχει κατάκτηση που να απέσπασαν οι εργαζόμενοι χωρίς ανυποχώρητη πάλη, κόντρα στην εργοδοσία και τις κυβερνήσεις της. 
Η ίδια πείρα δείχνει ότι 
η εργατική τάξη έχασε, της ξηλώθηκαν κατακτήσεις, κάθε φορά που εμπιστεύτηκε διάφορους σωτήρες για τη διαχείριση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
Εδώ πρέπει να στραφεί η προσοχή των εργαζομένων. 
Να εστιάσει σε συμπεράσματα από την πρωτοπόρα προσπάθεια για την ανασύνταξη του κινήματος, για την αναζωογόνηση της λειτουργίας των συνδικάτων, τη μαζική συμμετοχή στην οργάνωση της πάλης. 
Τη διεκδίκηση της ανακούφισης από τα καυτά προβλήματα που απασχολούν τους εργαζόμενους και κυρίως την προώθηση της αντικαπιταλιστικής πάλης, του αγώνα που συμβάλλει στη συγκέντρωση, στην εκπαίδευση δυνάμεων για να αναμετρηθούν κατά μέτωπο με την εξουσία του κεφαλαίου.
Διανύουμε μια κρίσιμη περίοδο, 
προετοιμασίας νέων αγώνων ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης. 
Μια προετοιμασία που για να έχει αποτέλεσμα πρέπει να αναμετρηθεί 
με τα παραμύθια της κυβέρνησης περί «τέλους της περιπέτειας των μνημονίων» και «επιστροφής στην κανονικότητα»
Γιατί η «κανονικότητα» είναι εδώ, στους τόπους δουλειάς, στην ανεργία, την κακοπληρωμένη και απλήρωτη δουλειά.

Το ΚΚΕ, φέτος που συμπληρώνει 100 χρόνια από την ίδρυσή του, θα δώσει τον καλύτερό του εαυτό για να κατασταλάξει αυτή η πείρα στην εργατική τάξη, με το βλέμμα πάντα στραμμένο στο σήμερα και στο αύριο της ταξικής πάλης, στη μοναδική ρεαλιστική διέξοδο, το σοσιαλισμό - κομμουνισμό.    



ΚΟ ΑΤΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ
Συγκέντρωση ενάντια 
στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και την εμπλοκή της Ελλάδας
Την Τρίτη 27 Φλεβάρη, στο Σύνταγμα,
 θα μιλήσει ο Δημήτρης Κουτσούμπας και θα ακολουθήσει πορεία στην αμερικάνικη πρεσβεία
Συγκέντρωση στο Σύνταγμα διοργανώνει η ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ την Τρίτη 27 Φλεβάρη, στις 6.30 μ.μ., με θέμα «Οι θέσεις του ΚΚΕ για τις εξελίξεις στα Βαλκάνια, τη Μέση Ανατολή, την Ανατολική Μεσόγειο, τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, το Κυπριακό».
Θα μιλήσει ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας.
Συνθήματα της συγκέντρωσης και της πορείας που θα ακολουθήσει στην αμερικάνικη πρεσβεία είναι:
  • Οχι στα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ
  • Οι ιμπεριαλιστές ξαναμοιράζουν τον κόσμο, διαιρούν τους λαούς
  • Οχι στην πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Παίζει το ρόλο «πλασιέ» του ΝΑΤΟ.
Στο κάλεσμα της ΚΟ Αττικής για το συλλαλητήριο αναφέρεται:
«Το ΚΚΕ καλεί τον ελληνικό λαό, που ανησυχεί για τις εξελίξεις στα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή, να δει την ουσία του προβλήματος, το δάσος και όχι το δέντρο. 
Να ξεπεράσει τον αποπροσανατολισμό, που καλλιεργούν τόσο η κυβέρνηση όσο και οι δυνάμεις που επενδύουν στον εθνικισμό, στη διαίρεση των λαών. 
Και οι δύο πλευρές κρύβουν το επικίνδυνο σκηνικό που στήνεται.
  • Η περιοχή μας μυρίζει μπαρούτι. ΝΑΤΟ - ΗΠΑ - ΕΕ προετοιμάζουν νέα επικίνδυνα σχέδια για να ενισχύσουν την παρουσία τους. Να βγουν πιο ενισχυμένες στον ανταγωνισμό με άλλες δυνάμεις, όπως η Ρωσία, η Κίνα. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, μεθοδεύεται ο διαμελισμός κρατών, όπως η Συρία. Κλιμακώνεται η επίθεση κατά του Παλαιστινιακού λαού από το κράτος του Ισραήλ. Προωθείται διχοτομική λύση στο Κυπριακό. Δυναμώνει η αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας στο Αιγαίο από την Τουρκία.
  • Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχει αναλάβει ρόλο "σημαιοφόρου" του ΝΑΤΟ. Επεκτείνει τις αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις στην Ελλάδα. Δαπανά τεράστια ποσά, που χρυσοπληρώνει ο ελληνικός λαός για την αγορά ΝΑΤΟικού πολεμικού υλικού. Αναβαθμίζει τη συνεργασία με κράτη - δολοφόνους, όπως το Ισραήλ και τη Σαουδική Αραβία.
  • Για τις ανάγκες των ευρωατλαντικών σχεδίων αναζωπυρώνεται και το ζήτημα των σχέσεων με την ΠΓΔΜ. Επιχειρείται να παραπλανηθεί ο λαός με την "ονοματολογία", να συγκαλυφθούν τα πραγματικά προβλήματα, που είναι ο αλυτρωτισμός, η ένταξη της γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ.
  • Ο στόχος της "γεωστρατηγικής αναβάθμισης" δεν έχει καμία σχέση με την ειρήνη και την ασφάλεια των λαών. Η κυβέρνηση διεκδικεί για λογαριασμό του ελληνικού κεφαλαίου μερίδιο απ' το πλιάτσικο σε βάρος των λαών. Βάζει τον ελληνικό λαό σε μεγάλους κινδύνους. Είναι η άλλη όψη της αντιλαϊκής πολιτικής.
  • Η συμμετοχή της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ δεν είναι παράγοντας ασφάλειας για το λαό. Το αποδεικνύει η πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Αντίθετα, διαμόρφωσε αρνητικούς όρους σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων και των λαϊκών συμφερόντων.
  • Καμία συμμετοχή στα επικίνδυνα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Να κλείσουν η βάση της Σούδας και όλες οι ξένες βάσεις στην Ελλάδα. Να επιστρέψουν οι Ελληνες στρατιωτικοί από αποστολές εκτός συνόρων. Αποδέσμευση από ΝΑΤΟ και ΕΕ.

Οι λαοί μπορούν να βαδίσουν το δικό τους ελπιδοφόρο δρόμο, της κοινής πάλης, για να διώξουν τους ιμπεριαλιστές από τα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή, για να ανατρέψουν το βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα που γεννά φτώχεια και πολέμους.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗ ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΩΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΩΝ».

παρουσίαση κειμένων: Viva La Revolucion
Απ' την Εφημερίδα της πρωτοπορίας της  Εργατιάς !!

10 Φεβρουαρίου, 2018

ΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΟΥΝ ΜΕ ΤΟΝ ΜΙΚΗ ??

902.gr

Ένοχος κρίθηκε την Παρασκευή, 9 Φλεβάρη, από το Δ' Μονομελές Πλημμελειοδικείο, ο αρχηγός της Χρυσής Αυγής και υπόδικος για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης, Νίκος Μιχαλολιάκος, για το αδίκημα της «διέγερσης σε διάπραξη εγκλημάτων, βιαιοπραγίες ή διχόνοια». Το δικαστήριο του επέβαλε ποινή φυλάκισης 8 μηνών με αναστολή.
Η υπόθεση αφορούσε δημόσια ομιλία του Ν. Μιχαλολιάκου στις 3/9/2011, όπου αναφερόμενος σε πολιτικούς του αντιπάλους έλεγε ότι «θα τους σπάγαμε τα κεφάλια (...) Ναι! Με φασίστες, ναζιστές, εγκληματίες, μαχαιροβγάλτες, ό,τι θέλουν. Αλλά όχι με προδότες και διπρόσωπους».
Το περιεχόμενο αυτής της ομιλίας, από το οποίο, σύμφωνα με το κατηγορητήριο, προκύπτουν επαρκείς ενδείξεις τέλεσης του αδικήματος της παράβασης του άρθρου 184 του ΠΚ («Διέγερση σε διάπραξη εγκλημάτων, βιαιοπραγίες ή διχόνοια»), είχε δει τη δημοσιότητα στις 11/10/2014.
Η τελευταία αναβολή δόθηκε από το δικαστήριο μετά από αίτημα των συνηγόρων υπεράσπισης του Μιχαλολιάκου να προσκομιστεί η ομιλία από το υλικό της μεγάλης δίκης που διεξάγεται με κατηγορούμενο τον ίδιο τον αρχηγό της Χρυσής Αυγής και δεκάδες στελέχη της οργάνωσής του.

Καταδίκη και του Σαχινίδη

Ομόφωνα καταδικάστηκε επίσης την Παρασκευή 9 Φλεβάρη, από το Α' Τριμελές Εφετείο Πλημμελημάτων, ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής Γ. Σαχινίδης, με ποινή φυλάκισης 12 μηνών με αναστολή, για συκοφαντική δυσφήμηση σε βάρος της βουλευτή του ΚΚΕ Λιάνας Κανέλλη.
Η καταδίκη ήταν και πρόταση του εισαγγελέα, που είχε εισηγηθεί 20 μήνες φυλάκιση. Ειδικότερα, στις 3/12/2015, σε ομιλία του στη Βουλή, ο Σαχινίδης κατηγόρησε την Λ. Κανέλλη για ηθική αυτουργία στη δολοφονία των δύο μελών της Χρυσής Αυγής το 2013 στο Νέο Ηράκλειο. Η ακριβής φράση που είχε χρησιμοποιήσει ήταν η εξής: «Την καταγγέλλω ως ηθικό αυτουργό για τη δολοφονία των δύο συντρόφων μας».

--ΚΟΥΔΟΥΝΙΖΟΥΝ ΤΙΣ ΝΥΧΤΕΣ--


Α Ν Α Δ Ρ Ο Μ Η

Σαπουνόνερα, λάσπη, αγριόχορτα,
σημαδεμένοι τοίχοι –
πόσοι εκτελεσμένοι.
Τα κουμπιά απ’ τα σακάκια τους,
απ’ τα πουκάμισά τους,
μαζεμένα
σ’ ένα κουτί σιδερένιο,
κουδουνίζουν τις νύχτες.
Ράβω, ξεράβω στίχους
να τούς κουμπώσω ως το λαιμό
μη μου κρυώσουν,
μη και μου ξεχαστούνε,
μην ξεχαστώ μαζί κι εγώ.

                                          Αθήνα, 15.ΙΙΙ.85

Μονεμβασιά, Πρωτομαγιά 1909 - Αθήνα, 11 Νοεμβρίου 1990
Σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 10.V.2015 (Μελάνι, 29 χ 21 εκ.)
Αλιεύτηκε από: https://zbabis.blogspot.gr/2014/05/25.html


09 Φεβρουαρίου, 2018

Η «ΠΡΕΜΟΥΡΑ» ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΣΗ ΤΩΝ ΚΕΦΑΛΑΙΟΚΡΑΤΩΝ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ

ΜΕΙΚΤΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΥΡΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ - ΠΓΔΜ
Οι ανταγωνισμοί επιταχύνουν τα σχέδια της «ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης» στην περιοχή
Τα ευρωατλαντικά σχέδια ενάντια στους λαούς κατήγγειλε το ΚΚΕ

Από τις πρόσφατες επαφές των πρωθυπουργών Ελλάδας - ΠΓΔΜ στο Νταβός
Η «πρεμούρα» της ΕΕ για «διεύρυνση» των συμφερόντων της στα Δ. Βαλκάνια, όπου φουντώνουν οι ανταγωνισμοί με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα για το πέρασμα αγωγών και δρόμων μεταφοράς εμπορευμάτων και Ενέργειας, αναδείχτηκε κατά τη συνάντηση της μεικτής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Ευρωκοινοβουλίου και Βουλής της ΠΓΔΜ, στο Στρασβούργο στις 7-8 Φλεβάρη.
 Συμμετείχαν ευρωβουλευτές και ο επικεφαλής της Κομισιόν για την ΠΓΔΜ, Ντέιβιντ Κούλεν, ενώ στην αντιπροσωπεία της ΠΓΔΜ συμμετείχε ο υπουργός Εξωτερικών Ν. Ντιμιτρόφ
Εκ μέρους του ΚΚΕ συμμετείχε ο ευρωβουλευτής Σ. Ζαριανόπουλος.
Στο τέλος της συνεδρίασης της μεικτής Επιτροπής, κατατέθηκαν γραπτώς 23 συστάσεις,
 που αναδεικνύουν ακριβώς την πρεμούρα για ένταξη στην ΕΕ, που θα συνδυαστεί με αστικούς εκσυγχρονισμούς στην ΠΓΔΜ, ενταγμένη στο σχεδιασμό για την ένταξη όλων των Δυτικών Βαλκανίων στους ευρωατλαντικούς θεσμούς, ώστε να διευκολυνθεί ακόμα περισσότερο η δράση των ευρωενωσιακών μονοπωλίων.
Στο κείμενο, όπου τονίζεται εκ νέου ότι το 2018 είναι «σημαντική χρονιά» για την περιοχή και για την ευρωπαϊκή προοπτική της ΠΓΔΜ, μπαίνουν μια σειρά ημερομηνίες - «ορόσημα», όπως η πρόσφατη απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τα Δ. Βαλκάνια, οι προτάσεις για τη διεύρυνση τον Απρίλη, η Σύνοδος Κορυφής ΕΕ και 6 χωρών Δυτικών Βαλκανίων το Μάη στη Σόφια και η Σύνοδος Κορυφής της Διαδικασίας του Βερολίνου τον Ιούλη, ενώ χαιρετίζονται τα βήματα της νέας κυβέρνησης όσον αφορά τη στρατηγική προτεραιότητα για ολοκλήρωση στις ευρωατλαντικές δομές και τη δέσμευσή της να διεκπεραιώσει όλες τις μεταρρυθμίσεις σε τομείς προτεραιοτήτων και να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις που πηγάζουν από τη «Συμφωνία Σταθεροποίησης και Σύνδεσης».
Παράλληλα, επισημαίνεται η ανάγκη αύξησης των προσπαθειών για την εφαρμογή των μέτρων μεταρρύθμισης και σύνδεσης, ιδιαίτερα στους τομείς της Ενέργειας και των μεταφορών.
Σε αυτό το φόντο, ειδική αναφορά γίνεται και στα πρόσφατα βήματα για τον «εμπλουτισμό» των διμερών σχέσεων με γειτονικές χώρες, στο πλαίσιο διατήρησης σχέσεων καλής γειτονίας. Ετσι χαιρετίζεται η επικύρωση της διμερούς συμφωνίας Σκοπίων - Σόφιας, ενώ εκφράζεται αισιοδοξία ότι «θα βρεθεί βραχυπρόθεσμα μία αμοιβαία αποδεκτή λύση κατόπιν διαπραγμάτευσης» μεταξύ ΠΓΔΜ και Ελλάδας για το θέμα της ονομασίας. Επαναλαμβάνεται ακόμη η θέση ότι το ζήτημα του ονόματος δεν θα πρέπει να συνιστά εμπόδιο στην έναρξη διαπραγματεύσεων ένταξης και πως «θα πρέπει να λυθεί το συντομότερο δυνατόν».

Και από τις τοποθετήσεις των εκπροσώπων της ΠΓΔΜ φάνηκε η διάθεση για «λύση εδώ και τώρα», επισημαίνοντας ότι η ΠΓΔΜ είναι υποψήφια προς ένταξη χώρα από το 2005 και ότι από τότε έως σήμερα, παρά τα σημαντικά προβλήματα και εμπόδια, έχουν γίνει «μεταρρυθμίσεις».
Σημείωσαν τις «μεταρρυθμίσεις σε θεσμούς», ενώ αναφερόμενοι στην Ελλάδα επισήμαναν πως η εκκρεμότητα για το όνομα «ορθώνει εμπόδια» στη γενικότερη ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας.
 Υποστήριξαν δε ότι η κυβέρνηση καταβάλλει προσπάθειες για να ανταποκριθεί στις ανησυχίες των λαών ΠΓΔΜ - Ελλάδας, αλλά επέμειναν για το «μακεδονικό έθνος και τη γλώσσα»
 και ότι «ο ευρωπαϊκός τρόπος προσέγγισης είναι να μην μονοπωλεί κανένας τη Μακεδονία» και «να αφήσουμε πίσω το παρελθόν και να διαμορφώσουμε το μέλλον», βλέπε υπέρ των κεφαλαιοκρατών των δυο μερών.

Ξεκάθαρη η θέση του ΚΚΕ
Ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕΣ. Ζαριανόπουλος, παρεμβαίνοντας στη συζήτηση, σημείωσε ότι 
το ΚΚΕ δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα στην ΕΕ να ανακατεύεται στα εσωτερικά ζητήματα καμίας χώρας, συμπεριλαμβανομένης της ΠΓΔΜ, πόσο μάλλον που η ΕΕ ήταν αυτή που πρωτοστάτησε στο διαμελισμό της πρώην Γιουγκοσλαβίας.
Αναφέρθηκε ακόμη στο παιχνίδι των ανταγωνισμών στην περιοχή, ανάμεσα σε ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και άλλα κέντρα όπως τη Ρωσία και την Κίνα, ανταγωνισμό για τον έλεγχο κρίσιμων τομέων (μεταφορές, αγωγούς Ενέργειας, αγορές), σημειώνοντας ότι ενώ η Κομισιόν μέσω του προέδρου της Ζ. Κλ. Γιούνκερ το 2014 δήλωνε ότι τα επόμενα χρόνια δεν θα ενταχθούν νέα κράτη - μέλη, «τώρα βιάζονται γιατί φουντώνει ο ανταγωνισμός με τη Ρωσία».
Τόνισε ότι η ΕΕ και το ΝΑΤΟ 
εκμεταλλεύονται υπαρκτά ή ανύπαρκτα προβλήματα για τη διαίρεση των λαών και την εμπέδωση της κυριαρχίας τους. 
Ξεκαθάρισε ότι το ΚΚΕ τάσσεται ενάντια στην ένταξη κάθε χώρας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, σημειώνοντας ότι «εμείς δεν είμαστε ούτε με την κυβέρνηση που βιάζεται μαζί με το ΝΑΤΟ - ΕΕ για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του κεφαλαίου, ούτε με τα συλλαλητήρια, όπου τον τόνο δίνουν αντιδραστικές - εθνικιστικές - φασιστικές δυνάμεις, επικεντρώνοντας στο όνομα», υπογραμμίζοντας ότι και οι δύο πλευρές συμπίπτουν στο κύριο, αποκρύπτουν το ρόλο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, τους μεγάλους κινδύνους για τους λαούς της περιοχής.
Ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ έθεσε ταυτόχρονα το ζήτημα του αλυτρωτισμού και την έκφρασή του στο Σύνταγμα της ΠΓΔΜ, με τις ανιστόρητες αναφορές περί μακεδονικού έθνους και μακεδονικών εθνικών μειονοτήτων σε γειτονικά κράτη. 
Κατέληξε θέτοντας τη θέση του ΚΚΕ
ενάντια στα ευρωατλαντικά σχέδια, τον τερματισμό των αλυτρωτισμών, τη διασφάλιση των συνόρων και ονομασία με αυστηρά γεωγραφικό προσδιορισμό.