Συνολικές προβολές σελίδας

Translate

18 Αυγούστου, 2018

TA ΧΡΥΣ@ΥΓΟΥΛΑ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ «Ήρωες οι Ναζί Εισβολείς,,, Αφελείς και Εκτελεστές Αιχμαλώτων οι Κρητικοί»


ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ ΕΓΓΡΑΦΟ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ
Μάχη της Κρήτης: Ήρωες οι ναζί εισβολείς, αφελείς και εκτελεστές αιχμαλώτων οι Κρητικοί
Άλλο ένα δείγμα της θρασυδειλίας των ναζιστών της εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή είναι η προσχηματική διαγραφή του βουλευτή τους Μπαρμπαρούση,  ο οποίος μιλώντας στη Βουλή κάλεσε την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων να προχωρήσει σε πραξικόπημα.
Πρώτα τον χειροκρότησαν, αποδεικνύοντας έτσι τη συμφωνία με όσα είπε και μετά -και αφού είχε περάσει μια ώρα- ο Μιχαλολιάκος τον διέγραψε από την κοινοβουλευτική τους ομάδα -όχι και από την οργάνωσή τους-, γιατί αυτά που είπε «ήταν εκτός γραμμής» και γιατί «με την δήλωση του αυτή έδωσε μια βαθιά επικοινωνιακή ανάσα στο ΣΥΡΙΖΑ».
Αυτοί οι «λεβέντες». Που, δρώντας στο σκοτάδι παρουσιάζουν το πραγματικό ναζιστικό πρόσωπό τους και όταν βρίσκουν λίγο τα σκούρα, δεν διστάζουν να αποκηρύξουν τον πραγματικό τους εαυτό.
Αυτοί οι «πατριώτες». Που τιμούν, τάχα, τη Μάχη της Κρήτης, αλλά στην πραγματικότητα πανηγυρίζουν για τη νίκη των ναζιστικών ορδών του Χίτλερ. 
«Εκεί κοντά στο Μάλεμε, υπάρχει η τελευταία κατοικία, εκείνων που αψήφισαν τις εξωτερικές πραγματικότητες και νίκησαν. Αναγνωρίζοντας την πραγματική εικόνα και σημασία των γεγονότων της εποχής εκείνης, τους απευθύνουμε έναν ακόμη Χαιρετισμό», αναφέρει έγγραφο που βρέθηκε στα αρχεία τους και περιλαμβάνεται στη δικογραφία, στη δίκη που διεξάγεται εναντίον τους. 
Ενώ, τους Κρητικούς που αντιστάθηκαν υπερασπιζόμενοι την πατρίδα και την ελευθερία τους, τους  χαρακτηρίζουν στο ίδιο έγγραφο, «αφελείς» και «θύματα στον δούρειο ίππο του αντιγερμανισμού», αλλά και  «οπλαρχηγούς» και «εκ του ασφαλούς πάντοτε πολέμαρχους μαχαιροβγάλτες» που εκτελούσαν «αιχμάλωτους Γερμανούς αλεξιπτωτιστές»
Να τι γράφουν σε αυτό το έγγραφο, που τιτλοφορούν «Η μάχη της Κρήτης» οι απόγονοι των Γερμανοτσολιάδων και του Τσολάκογλου, «η σπορά των ηττημένων του '45», όπως λέει ο Μιχαλολιάκος :
«1987 1941: Σαρανταέξι Χρόνια από τις φονικότατες μάχες στο νησί που δίκαια χαροκτηρίστηκε σαν το "κλειστό σταυροδρόμι" της Μεσογείου, τον τόπο δηλαδή, που πολλά "εισέρχονται" και τίποτα δεν "βγαίνει", ή τουλάχιστον "βγαίνει" όταν δεν είναι η ώρα του.
Φαίνεται πως ο "μύθος" του Μίνωα και του Μινώταυρου έχει οριοθετήσει την μοίρα του νησιού, τόσο στον τύπο, όσο και στην ουσία, τόσο στο "ένδυμα" όσο και στην "ψυχή" του. Μονάδες του Ελληνικού στρατού, βρέθηκαν στο πλευρό των Αγγλων της ιντέλλιτζενς και του Ουίνστον Τσόρτσιλ. Πολεμούσαν, πιστεύοντας πως, κατά βάθος, έρχονταν πίσω τους η ατέλειωτη Βρετανική αυτοκρατορία. Πόσο ενάντιοι ήσαν οι Ελληνες τότε στο Γ Ράιχ;
Αντιπαρερχόμενοι τις πρόσφατες τότε ιστορικές συγκυρίες, παρατηρούμε τα εξής: Πρώτον, τον παρέλκυσμα τμημάτων των Ελληνικών ενόπλων δυνάμεων από τις Βρετανικές μυστικές υπηρεσίες. Στο σημείο αυτό, πρωτεύοντα ρόλο έπαιξαν οι άνθρωποι ταυ παλατιού, οι οποίοι, χειροπάδαρα δεμένοι στο Βρετανικό άρμα εξετέλεσαν κατά γράμμα τις εντολές των πατρόνων τους. Η άσκοπη θυσία πολλών νεαρών Ελλήνων, που από αφέλεια τους ακολούθησαν, φυσικά δεν τους ενδιέφερε. Εκείνο που προείχε, ήταν να ικανοποιηθούν οι ισχυροί προστάτες, οι οποίοι, κάποτε θα τους αντάμειβαν.
Δεύτερον, την μακρόχρονη και σαφή δράση των πρακτόρων και πρακτορίσκων των δυτικών συμμάχων στο "κλειστό αυτό σταυροδρόμι". Εκμεταλλευόμεναι την de φάκτο αγγλόφιλη και συνάμα αντιγερμανική τοποθέτηση και παράδοση του νησιού αυτού κυρίως λόγω Βενιζέλου, είχαν προετοιμάσει τέλεια τα έδαφος για ολόπλευρη και συνεχή αντίδραση κατά των Γερμανών. Οι αφελείς Κρήτες, εύκολα έπεσαν θύματα στον Δούρειο ίππο του αντιγερμανισμού. 'Ηδη, από τις πρώτες ώρες των επιχειρήσεων, αναφέρονται περιστατικά εκτελέσεως αιχμαλώτων Γερμανών αλεξιπτωτιστών από τους "οπλαρχηγούς" και τους εκ του ασφαλούς πάντοτε, πολέμαρχους μαχαιροβγάλτες.
Πόσο εύκολη επιχείρηση ήταν η κατάληψη της Κρήτης; Είναι γεγονός αναμφισβήτητο, πως οι αμυνόμενοι, ήσαν πολλαπλάσιοι, πλέον του ότι ευνοούνταν από τον περιβάλλοντα χώρο. Είναι εξ ίσου αναμφισβήτητο, το ότι με τα δεδομένα τεχνικής υποστηρίξεως των πρώτων ημερών του πολέμου, η από του αέρος κατάληψις ενός τέτοιου στόχου, άγγιζε τα όρια του εξωπραγματικού. Οι επιτιθέμενοι όμως, τα κατάφεραν. Εις πείσμα των περιστάσεων, των μακρόχρονα στημένων σκηνικών, και των σάπιων συμφερόντων της Βρετανικής τότε υπερδυνάμεως, ο αγκυλωτός σταυρός, υψώθηκε εκεί που δεν τον ήθελαν... Και ο Βρετανικός στόλος και ο Βρετανικός στρατός, που από τον Αύγουστο του 1940 παραθέριζαν στα Κρητικά παράλια, πήραν το δρόμο του γυρισμού, για πάντα. Τίμημά τους ο αργός θάνατος, ο θάνατος εκείνου που ακολουθεί χωρίς να βλέπει τον "Αγνωστο αφέντη".
Εκεί κοντά στο Μάλεμε, υπάρχει η τελευταία κατοικία, εκείνων που αψήφισαν τις εξωτερικές πραγματικότητες και νίκησαν. Αναγνωρίζοντας την πραγματική εικόνα και σημασία των γεγονότων της εποχής εκείνης, τους απευθύνουμε έναν ακόμη Χαιρετισμό.
Ο εθνικοσοσιαλισμός είναι ο "εξτρεμισμός" της Χρυσής τομής».

1 / 1

16 Αυγούστου, 2018

ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ ΤΟ ΣΕΙΣΜΟ ΣΤΗ ΜΥΤΙΛΗΝΗ -Η Τσιπραίικη «Δωρεάν Κρατική Αρωγή»:

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΑΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ: 
ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ ΤΟ ΣΕΙΣΜΟ ΣΤΗ ΜΥΤΙΛΗΝΗ
Ακόμα δεν έχουν κατεδαφιστεί ούτε τα ακατάλληλα σπίτια!
Τραγικοί οι ρυθμοί αποκατάστασης, με τους πληγέντες να είναι στον «αέρα», παρά τις κυβερνητικές υποσχέσεις

Μία νεκρή ηλικίας 45 ετών, πολλοί τραυματίες και σπίτια που κατέρρευσαν ήταν ο τραγικός απολογισμός από τον ισχυρό σεισμό μεγέθους 6,1 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ που σημειώθηκε πέρυσι στις 12 Ιούνη, λίγο πριν τις 3.30 το μεσημέρι, νότια της Λέσβου. Οι μεγαλύτερες ζημιές είχαν σημειωθεί στο χωριό Βρίσα, με 850 κατοίκους, όπου 11 άτομα τραυματίστηκαν. 
Το χωριό ισοπεδώθηκε και από τότε είναι ένα χωριό - φάντασμα, αφού οι εργασίες αποκατάστασης προχωρούν με ρυθμό μεσαιωνικού αραμπά.
Σε περιοδείες και παρεμβάσεις του το ΚΚΕ ζητούσε και ζητά πλήρη αποκατάσταση των πληγέντων από το κράτος, έλεγχο και άμεση αποκατάσταση σχολείων και δημοσίων κτιρίων, προτεραιότητα για αποκατάσταση στις οικογένειες των οποίων τα σπίτια έχουν χαρακτηριστεί ακατάλληλα, καταγραφή των ζημιών για οικοσκευές και επαγγελματικές δραστηριότητες. Επίσης, πάγωμα για τους επαγγελματίες και τους μικρούς βιοτέχνες των ασφαλιστικών και φορολογικών υποχρεώσεων. Ρύθμιση των δανείων. Ενίσχυση όλων των ανέργων χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Αποκατάσταση όλων των υποδομών. Να γίνουν στο νησί τα απαραίτητα έργα αντισεισμικής θωράκισης και προστασίας.
Σήμερα, πάνω από ένα χρόνο μετά, έχουν γίνει ελάχιστα πράγματα στο θέμα της αποκατάστασης, παρά τις κατά καιρούς κυβερνητικές υποσχέσεις. Οι τελευταίες, δε, κάνουν λόγο για οκτάχρονο πλάνο «αποκατάστασης». Συγκεκριμένα, όπως καταγγέλλει ο πρόεδρος της τοπικής κοινότητας Βρίσας, Στρατής Παράκοιλας, ακόμα γίνεται η κατεδάφιση των περίπου 260 «κόκκινων» κτιρίων. Μέχρι σήμερα έχουν κατεδαφιστεί περίπου τα μισά από αυτά.
Εδώ και ένα χρόνο ζουν το δικό τους Γολγοθά οι κάτοικοι στο χωριό Βρίσα (φωτ.)...
Εδώ και ένα χρόνο ζουν το δικό τους Γολγοθά οι κάτοικοι στο χωριό Βρίσα (φωτ.)...
Οσον αφορά τα «κίτρινα» κτίρια, οι ιδιοκτήτες τους, σε συνεργασία με μηχανικό, ακόμα καταθέτουν φακέλους με το κοστολόγιο των ζημιών. Μέχρι σήμερα, έχουν κατατεθεί μόλις 20. Στην περίπτωση αυτή, η επιδότηση είναι 500 ευρώ το τετραγωνικό. Χαρακτηριστικό της ...ταχύτητας της αποκατάστασης είναι πως πριν από λίγες μέρες εκδόθηκε η πρώτη άδεια ανέγερσης. Οι κυβερνητικές εξαγγελίες έκαναν λόγο για επιχορήγηση 1.200 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο για ένα καινούργιο σπίτι. Το 80% του ποσού καλύπτεται από το κράτος και το 20% από τραπεζικό δάνειο. Μόνο που καμιά τράπεζα δεν χορηγεί δάνειο...
Αξίζει να σημειώσουμε ότι αντίστοιχο «μοντέλο» αποκατάστασης έχει εξαγγείλει η κυβέρνηση και για τους πυρόπληκτους στο Μάτι. 
Και μπορεί στην Κοινή Υπουργική Απόφαση που υπεγράφη την περασμένη Πέμπτη να γίνεται αναφορά σε «δωρεάν κρατική αρωγή», ωστόσο δεν είναι λίγοι οι πληγέντες που εκφράζουν ανησυχίες και αμφιβολίες για το κατά πόσο η προσπάθειά τους να ξαναχτίσουν ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους δεν θα τους οδηγήσει ξανά να χρωστάνε στις τράπεζες, χώρια τα άλλα έξοδα και υποχρεώσεις που «τρέχουν».
Επιπρόσθετα, αν προσέξει κανείς τις πρόσφατες δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών σχετικά με την αποκατάσταση των πληγέντων, θα διαπιστώσει ότι οι ρυθμοί δεν πρόκειται να διαφοροποιηθούν πολύ από αυτούς της Μυτιλήνης...
Εβγαλε άδεια, αλλά δεν πήρε ακόμα επιδότηση!
...και όπως όλα δείχνουν, είναι αμφίβολο αν θα μπορέσουν να ξαναφτιάξουν τα σπίτια τους
...και όπως όλα δείχνουν, είναι αμφίβολο αν θα μπορέσουν να ξαναφτιάξουν τα σπίτια τους
Οπως μας επισημαίνει ο πρόεδρος της Κοινότητας, ακόμα και αυτός που έχει βγάλει άδεια δεν σημαίνει ότι έχει πάρει και τα χρήματα. Ακόμα και στην πρώτη και μοναδική άδεια που έχει εκδοθεί, ο ιδιοκτήτης του ακινήτου δεν έχει πάρει την επιδότηση. Αυτή καταβάλλεται σε 3 δόσεις (η πρώτη αφορά το 40% των χρημάτων).
Επίσης, τα έξοδα κατεδάφισης χορηγούνται από το ελληνικό Δημόσιο σε δύο δόσεις. Η πρώτη δίνεται πριν από τις εργασίες κατεδάφισης και η δεύτερη δόση μετά από αυτήν, αλλά η χορήγησή της καθυστερεί 2-3 μήνες.
Οσον αφορά την επιδότηση ενοικίου, αυτήν την δικαιούνται, στην ουσία, όλοι οι κάτοικοι του χωριού, διότι στην κατάσταση που είναι δεν μπορεί να κατοικηθεί, καθώς μέχρι σήμερα δεν έχουν μεταφερθεί από αυτό ούτε όλα τα μπάζα. Παρενθετικά, όπως επισημαίνει ο πρόεδρος της Κοινότητας, αξίζει να σημειωθεί πως η αποκομιδή των άχρηστων υλικών γίνεται με αργούς ρυθμούς, διότι ο εργολάβος έχει κάνει για δεύτερη φορά διακοπή των εργασιών, αφού δεν έχει πληρωθεί.
Η αποκομιδή γίνεται με κρατικά χρήματα που χορηγούνται στο δήμο και στη συνέχεια δίνονται στον εργολάβο που έχει αναλάβει το έργο, και τα χρήματα του καταβάλλονται ανά δίμηνο. Σε αυτό το δίμηνο, όμως, όπως και το προηγούμενο, καθυστερεί η καταβολή τους από το κράτος. Κάτοικοι και Κοινότητα ζητούν επίσπευση των σχετικών διαδικασιών, ώστε να έχουν ολοκληρωθεί οι εργασίες μέχρι τον Οκτώβρη.
Επανερχόμενος στην επιδότηση ενοικίου, ο πρόεδρος της Κοινότητας υπογραμμίζει πως την δικαιούνταν όσοι δεν είχαν άλλο σπίτι σε απόσταση 50 χιλιομέτρων, και η απόσταση του χωριού από την Μυτιλήνη είναι ακριβώς αυτή. 
Το δε επίδομα οικοσκευής δόθηκε μόνο σε όσους είχαν πρώτη κατοικία στο χωριό. Οσο για τους επαγγελματίες, δεν πήραν τίποτα, διότι η σχετική νομοθεσία προβλέπει πως στις φυσικές καταστροφές τούς καταβάλλονται αποζημιώσεις, εκτός της περίπτωσης σεισμού...

Δες Ακόμη:

Συνέντευξη του Ν. Σοφιανού στην τηλεόραση του «Σκάι»
Η κυβέρνηση δεν πρόλαβε να πάρει αντιπυρικά και αντιπλημμυρικά μέτρα, πρόλαβε όμως να ψηφίσει και να εφαρμόσει 500 και πλέον μνημονιακούς νόμους, επισήμανε μεταξύ άλλων ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, μιλώντας στην τηλεόραση του «Σκάι» το μεσημέρι της Πέμπτης 16 Αυγούστου, ερωτηθείς για την «επικοινωνιακή διαχείριση» της τραγωδίας από την κυβέρνηση. 

15 Αυγούστου, 2018

Η «Επιστροφή στην Κανονικότητα» της Γαλέρας -Αποκάλυψη "Ρ" από Επεξεργασία Στοιχείων ΕΦΚΑ - ΕΡΓΑΝΗ:


ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΤΟΥ «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ»

Μισθοί - σμπαράλια και «ευελιξία» τσακίζουν τους εργαζόμενους


Μια αποκαλυπτική επεξεργασία στοιχείων από τον ΕΦΚΑ και το σύστημα «ΕΡΓΑΝΗ» για τις συνέπειες των αντεργατικών νόμων που ψηφίστηκαν τα προηγούμενα χρόνια και τους οποίους διατηρεί και επεκτείνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, δημοσιεύει στο φύλλο της Τετάρτης 15 Αυγούστου ο «Ριζοσπάστης»
Στο 1ο της θέμα η εφημερίδα γράφει: 
Η «επιστροφή στην κανονικότητα», που υπόσχεται η κυβέρνηση, σημαίνει ακόμα μεγαλύτερη εκμετάλλευση για τους εργαζόμενους, με διατήρηση όλων των αντεργατικών - αντιλαϊκών νόμων μετά το «τέλος των μνημονίων».
  • Με τους νόμους των προηγούμενων και της σημερινής κυβέρνησης, η μερική απασχόληση έχει αυξηθεί κατά 120% το διάστημα 2012 - 2017, ενώ 6 στις 10 νέες θέσεις εργασίας αφορούν «ευέλικτες» μορφές απασχόλησης, που σημαίνει μισθοί πείνας και εργασιακή ανασφάλεια για την πλειοψηφία των εργαζομένων.
  • Την ίδια περίοδο, ο μέσος μισθός στις θέσεις πλήρους απασχόλησης μειώθηκε κατά 18,8% και τις θέσεις μερικής απασχόλησης κατά 35%.
  • Κανέναν από τους νόμους που συντέλεσαν στη διαμόρφωση αυτής της ζούγκλας στην αγορά εργασίας δεν πρόκειται να καταργήσει η κυβέρνηση στη «μεταμνημονιακή» περίοδο, όπως η ίδια διαβεβαιώνει το κεφάλαιο και τους «εταίρους» της σε ΕΕ - ΔΝΤ. Αντίθετα, το αντεργατικό οπλοστάσιο θωρακίζεται και ενισχύεται, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων.
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ και εδώ.

https://www.rizospastis.gr/story.do?id=9959844


ΤΑ ΦΑΣΙΣΤΟΕΙΔΗ -ΟΙ ΜΠΡΑΒΟΙ ΤΗΣ ΕΡΓΟΔΟΣΙΑΣ- ΔΕΝ ΈΧΟΥΝ ΑΡΓΙΑ?!!


ΠΑΜΕ - ΣΩΜΑΤΕΙΑ

Η τρομοκρατία και ο εκφοβισμός της εργοδοσίας της Cosco δεν θα περάσουν

Με ανακοίνωσή του για την  τραμπούκικη επίθεση από το μηχανισμό των εργολάβων στον πρόεδρο του Σωματείου εργαζομένων στις προβλήτες της Cosco, το ΠΑΜΕ «καταγγέλλει την εργοδοσία της Cosco, που με εντολή της, μπράβοι και μαύροι μηχανισμοί άλλων εποχών επιτέθηκαν και χτύπησαν πισώπλατα μέρα μεσημέρι τον πρόεδρο του σωματείου των εργαζομένων της επιχείρησης, Μάρκο Μπεκρή, κατά τη διάρκεια ενημέρωσης των εργαζομένων». 
Και προσθέτει:
«Η τρομοκρατία και ο εκφοβισμός δεν θα περάσουν! Να μη βρίσκουν τόπο να σταθούν στο λιμάνι και κανέναν τόπο δουλειάς. Τέτοιες πρακτικές θα βρουν απέναντί τους συνολικά το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, τα σωματεία, τους εργαζόμενους.
Είναι μεγάλες οι ευθύνες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που με την πολιτική της έχει δώσει αέρα στα πανιά της εργοδοσίας και ξεσαλώνει. Καλούμε τους εργαζόμενους στην Cosco να δυναμώσουν το σωματείο τους, την ενότητά τους. Να συνεχίσουν πιο αποφασιστικά, πιο δυναμικά τον αγώνα που έχουν ξεκινήσει για την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης, για αυξήσεις στους μισθούς, για συγκροτημένα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.
Να μην υποκύψουν στην τρομοκρατία και τις βρώμικες μεθόδους που χρησιμοποιεί η εργοδοσία προκειμένου να χτυπήσει αυτόν τον αγώνα, να σπάσει τη συλλογικότητα, να διαλύσει το σωματείο, το οποίο είναι κατάκτηση των εργαζομένων στην επιχείρηση. Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα ξέρει στο πετσί του από τέτοιες μεθόδους και προβοκάτσιες και έχει τη δύναμη, την τόλμη και τη γνώση για να τα αντιμετωπίσει. Καλούμε τα συνδικάτα να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους με όλους τους τρόπους στο σωματείο και τους εργαζόμενους».
Την τραμπούκικη επίθεση καταγγέλλουν επίσης, με ανακοινώσεις τους, το Εργατικό Κέντρο Πειραιά, το Εργατικό Κέντρο Αθήνας, το Συνδικάτο Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας Ελλάδας, το Σωματείο Ναυπηγοξυλουργών, το Σωματείο Επαγγελματιών Οδηγών Αττικής - Βοιωτίας, τα ναυτεργατικά Σωματεία ΠΕΜΕΝ«ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ»ΠΕΕΜΑΓΕΝ, η «Δημοκρατική Ενότητα Λιμανιών», η Επιτροπή Αγώνα Ναυτιλιακών και Τουριστικών Υπαλλήλων, ο σύνδεσμος Ιδιωτικών Υπαλλήλων Αθήνας, το Σωματείο εργαζόμενων στην επιχείρηση «ΣΕΛΕΚΤ ΣΕΡΒΙΣ ΠΑΡΤΝΕΡ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΑ ΕΛΛΑΣ ΑΕ», η Γραμματεία Αστικών Συγκοινωνιών του ΠΑΜΕ, ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας. 

14 Αυγούστου, 2018

ΑΛΕΞΗ «ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ»: Το 40,5% των Κύριων Συνάξεων (οι 1.142.749 από τις 2.825.105) Κάτω από 500 ευρώ Μεικτά !!

ΣΤΟΙΧΕΙΑ «ΗΛΙΟΣ»:

Μέχρι 500 ευρώ μεικτά το 40,5% των συντάξεων

Τη λεηλασία των συντάξεων, σε βαθμό που να μην μπορούν να καλύψουν ούτε στοιχειώδεις ανάγκες, επιβεβαιώνουν τα στοιχεία του συστήματος «Ήλιος» για το Μάη 2018.
Όπως προκύπτει, το 40,5% των κύριων συνάξεων (οι 1.142.749 από τις 2.825.105) ήταν κάτω από 500 ευρώ μεικτά.
Από αυτές, οι 604.572 ήταν συντάξεις γήρατος, με μέσο όρο σύνταξης τα 372,06 ευρώ μεικτά, οι 396.037 συντάξεις θανάτου, με μέσο όρο σύνταξης τα 334,39 ευρώ και οι 142.140 συντάξεις αναπηρικές, με μέσο όρο σύνταξης τα 386,89 ευρώ.
Η μέση κύρια σύνταξη το Μάη του 2018 διαμορφώθηκε στα 723,85 ευρώ μεικτά, η μέση επικουρική στα 172,10 ευρώ μεικτά και το μέσο μέρισμα των δημοσίων υπαλλήλων στα 97,92 ευρώ μεικτά.
Αντίστοιχη ήταν η εικόνα των συντάξεων και για τον Απρίλη του 2018. Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι από τον Απρίλη του 2015 έως τον Απρίλη του 2018 καταγράφεται μείωση των συνταξιούχων κατά 85.000, τάση που συνεχίζεται και το Μάη.

12 Αυγούστου, 2018

ΠΟΙΟΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΕΙ & ΠΟΙΟΣ ΤΕΛΙΚΑ ΚΑΡΠΩΝΕΤΑΙ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΤΗΣ Ε.Ε.?!!


Τα αστικά κόμματα αυτές τις μέρες, στο πλαίσιο της κάλπικης αντιπαράθεσής τους, καταφεύγουν μεταξύ άλλων και στην «καραμέλα» ότι «υπάρχουν διαθέσιμα κονδύλια της ΕΕ για την αντιπυρική και αντιπλημμυρική προστασία αλλά η κυβέρνηση δεν τα εκμεταλλεύεται».
Πρόκειται για μια συζήτηση - «παγίδα», που διευκολύνει τον αποπροσανατολισμό του λαού με το γνωστό τσακωμό ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, ΚΙΝΑΛ περί «ικανών» και «ανίκανων» βγάζοντας λάδι τη στρατηγική σύμπλευσή τους στην πολιτική που εξυπηρετεί την κερδοφορία του κεφαλαίου και τσακίζει το δικαίωμα του λαού στην προστασία της ζωής, της ασφάλειάς του, στον ολοκληρωμένο σχεδιασμό δασοπροστασίας, πυρόσβεσης, αντιπλημμυρικών, αντισεισμικών έργων.
Την ίδια ώρα, αυτές οι δυνάμεις επιχειρούν να εξωραΐσουν την ΕΕ, πολύ περισσότερο να την βγάλουν «λάδι» από τις δικές της εγκληματικές ευθύνες, όπως και των κυβερνήσεών της. Γιατί αυτό που επιμελώς αποφεύγουν να πουν και να μπουν σε λεπτομέρειες είναι ο προσανατολισμός της ευρωενωσιακής πολιτικής αλλά και των κονδυλίων της, οι στοχεύσεις τους, οι όροι και οι προϋποθέσεις που αυτά δίνονται. Κι εδώ πλέον υπάρχει πείρα που δεν μπορεί να πάει χαμένη.
Για τη γύμνια του κρατικού μηχανισμού, την έλλειψη κονδυλίων, την υποστελέχωση η ΕΕ έχει συμπράξει με τις αστικές κυβερνήσεις διαχρονικά και όλες οι στρατηγικές κατευθύνσεις που ακολουθήθηκαν φέρνουν φαρδιά - πλατιά την υπογραφή της. 
Ο πρωθυπουργός στις εξαγγελίες του για την πολιτική προστασία εξωράισε την ευρωπαϊκή και διεθνή εμπειρία. Αλήθεια, τι άλλη εμπειρία πέρα από μεγάλες τραγωδίες έχουν ζήσει μέχρι σήμερα οι λαοί απ' άκρη σ' άκρη σε όλη την Ευρώπη; Από τις τεράστιες κι επανειλημμένες πυρκαγιές σε Ισπανία (από την οποία μάλιστα «ξεσηκώνει» σχέδια πολιτικής προστασίας η κυβέρνηση), Πορτογαλία, Ιταλία, με νεκρούς και μεγάλες καταστροφές, τους πολύνεκρους σεισμούς στην Ιταλία, τις φονικές και καταστροφικές πλημμύρες σε πολλά κράτη (Γερμανία, Γαλλία, Ρουμανία κ.α.) και μεγαλουπόλεις της ΕΕ.
Οι κατευθύνσεις της ΕΕ όμως και στην Ελλάδα, με μνημόνια ή χωρίς, υλοποιήθηκαν στο ακέραιο. Αποτελούσαν άλλωστε συμφέρον της αστικής τάξης προκειμένου ακόμα κι όσες ελάχιστες χρηματοδοτήσεις δίνονταν για στοιχειώδεις λαϊκές ανάγκες να ανακατευθυνθούν προς τους επιχειρηματικούς ομίλους. Αυτήν την πολιτική προωθούν τόσο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ όσο και οι υπόλοιποι.
Τα κονδύλια... «της ΕΕ»
Καταρχάς, τα κονδύλια «της ΕΕ» δεν είναι καν... δικά της. 
Είναι ιδρώτας των εργαζομένων που η ΕΕ και οι αστικές τάξεις κάθε χώρας για το συλλογικό τους συμφέρον «αρμέγουν» ετήσια με βάση το ακαθάριστο εθνικό εισόδημα κάθε κράτους - μέλους αλλά και μεταξύ άλλων με ενιαίο ποσοστό 0,30% επί της εναρμονισμένης βάσης ΦΠΑ κάθε κράτους - μέλους. Τώρα μάλιστα μεθοδεύεται η ενίσχυση της εισπραξιμότητας του ΦΠΑ προκειμένου μεγαλύτερο ποσοστό από τα έσοδά του να κατευθύνεται στα ευρωενωσιακά ταμεία με θέσπιση νέων φόρων (στις χρηματοπιστωτικές και ψηφιακές συναλλαγές, με «περιβαλλοντικούς» φόρους κ.ά.) και εισφορών (π.χ. στη χρήση πλαστικών). 
Προσπαθούν μάλιστα απατηλά να εμφανίσουν τους φόρους αυτούς ως φορολόγηση δήθεν των επιχειρήσεων. Ομως, στην ουσία πρόκειται για μορφές νέων έμμεσων φόρων, οι οποίοι, όπως και ο ΦΠΑ, μέσα από τη λειτουργία της καπιταλιστικής αγοράς, μετακυλίονται επιβαρύνοντας τελικά και πάλι τους εργαζόμενους και τα λαϊκά νοικοκυριά. Αυτά λοιπόν είναι τα κονδύλια που η ΕΕ έχει το θράσος να αποκαλεί «ίδιους πόρους».
Η «μαγιά» για το φούσκωμα των κερδών
Η ΕΕ ως ένωση του κεφαλαίου επιδιώκει τα κονδύλια αυτά να κατευθύνονται με τη μέγιστη δυνατή ακρίβεια στις εκάστοτε ανάγκες του κεφαλαίου αποτελώντας την αναγκαία «μαγιά» για να φουσκώνουν τα κέρδη της καπιταλιστικής κερδοφορίας. 
Η κατεύθυνσή της λοιπόν είναι σαφής: Στόχος δεν είναι άλλος από το να πριμοδοτούν «προστιθέμενη αξία» και «νέες πηγές εσόδων». Εχουν στόχο δηλαδή να λειτουργήσουν ανταποδοτικά, στη βάση του «κόστους - οφέλους», προκειμένου να πολλαπλασιάσουν την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, όπως απέδειξαν και οι αποκαλύψεις του «Ριζοσπάστη» τη βδομάδα που μας πέρασε.
 Με απλά λόγια, αν τα έργα μετά την ολοκλήρωσή τους δεν εξασφαλίζουν πεδίο για να δραστηριοποιηθούν κερδοφόρα επιχειρήσεις, αν π.χ. δεν έχουν διόδια, εισιτήρια, πελάτες «με το κεφάλι» και πωλήσεις «με το κομμάτι» δεν προτιμώνται, δεν ιεραρχούνται, δεν θεωρούνται άμεσα επιλέξιμα, καθυστερούν, βαλτώνουν. Γι' αυτό όλως τυχαίως τα αντιπλημμυρικά έργα, τα έργα αντιπυρικής προστασίας, οι αντισεισμικές υποδομές «κολλάνε στα γρανάζια της γραφειοκρατίας», αναβάλλονται επ' αόριστο για δεκαετίες, την ώρα που οι εργοστασιακές μονάδες, τα ξενοδοχεία «πάνω στο κύμα», τα πολυκαταστήματα τύπου mall, οι μαρίνες αδειοδοτούνται, χρηματοδοτούνται και κατασκευάζονται με fast - track διαδικασίες στο όνομα της «ανάπτυξης», του «φιλικού περιβάλλοντος στην επιχειρηματικότητα».
Για παράδειγμα, σε Εκθεση του Ευρωκοινοβουλίου σχετικά με «την εφαρμογή ειδικών μέτρων για την Ελλάδα» αναφέρεται το πού κατευθύνονται τα Ευρωπαϊκά Διαρθρωτικά και Επενδυτικά Ταμεία (ΕΔΕΤ): 
«Το 63% του συνόλου των πληρωμών (...) αφορούσε ενισχύσεις για επιχειρήσεις και επιχειρηματικά σχέδια, συμβάλλοντας άμεσα στην κερδοφορία των επιχειρήσεων και τη μείωση του επιχειρηματικού κινδύνου (...) το δε 37% αφορούσε δράσεις κρατικών ενισχύσεων για έργα υποδομών», που - συμπληρώνουμε εμείς - έχουν ανάγκη και πάλι οι μεγάλοι όμιλοι για τη διευκόλυνση της δράσης και της κερδοφορίας τους. Δηλαδή, μονά - ζυγά δικά τους και να σημειώσουμε ότι αυτά τα κονδύλια αποτελούν τον πολιορκητικό κριό και για το τσάκισμα των εργατικών δικαιωμάτων.
Ευρωμηχανισμοί που διαιωνίζουν ελλείψεις και περικοπές
«Τελευταία λέξη» στις κατευθύνσεις της ΕΕ περί πολιτικής προστασίας αποτελεί ο νέος ευρωπαϊκός μηχανισμός πολιτικής προστασίας (RescEU) που ψηφίστηκε στο Ευρωκοινοβούλιο τον περασμένο Μάη. 
Κινείται στο πλαίσιο των δραστικών περικοπών των προϋπολογισμών και στοχεύει να τις νομιμοποιήσει και να τις διαιωνίσει. Συγκροτείται με δέσμευση ενός μέρους από τον ελάχιστο στόλο αεροσκαφών και μέσων πυρόσβεσης που διαθέτουν ακόμα τα κράτη - μέλη, για την αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών ανά την Ευρώπη.
 Η απόφαση δε για το πού και πότε θα διατεθούν αυτά τα δεσμευμένα μέσα θα ανήκει στην ΕΕ, την ώρα που όλο και πιο συχνά εκδηλώνονται ταυτόχρονες πυρκαγιές ανά την Ευρώπη, ενώ αυτά τα μέσα θα διατίθενται με την ευνόητη χρονοκαθυστέρηση για την αντιμετώπιση φυσικών φαινομένων, που όπως έχει αποδειχθεί η τραγική έκβασή τους πολλές φορές κρίνεται σε μόλις μερικές ώρες.
Πολιτική προστασία με ...προδιαγραφές ΕΕ
Η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι η νέα «Εθνική Υπηρεσία Διαχείρισης Εκτακτων Αναγκών» θα χρηματοδοτηθεί με 500 εκατ. ευρώ μεταξύ άλλων και κονδύλια από ΕΣΠΑ και ΕΤΕΠ καθώς και δημόσιες επενδύσεις. 
Αν αναλογιστεί κανείς ότι μόλις την τελευταία δεκαετία πάνω από 1 δισ. περικόπηκαν από νευραλγικές υπηρεσίες όπως η Πυροσβεστική, η Δασική Υπηρεσία, το ΕΚΑΒ, τότε αυτά τα 500 εκατ. μπορεί να καταλάβει τι ακριβώς αντιπροσωπεύουν. 
Υπάρχει πείρα από το τι εννοούν τα αστικά κόμματα μιλώντας για τη στελέχωση και την επάνδρωση υπηρεσιών, υποδομών και σωμάτων: Είναι γνωστό ότι με την ευρωενωσιακή χρηματοδότηση απαγορεύεται «διά ροπάλου» η πρόσληψη μόνιμου προσωπικού, ενώ προσλαμβάνονται το πολύ συμβασιούχοι ολίγων μηνών κατά το πρότυπο «ράβε - ξήλωνε».
Μάλιστα, στις εξαγγελίες της η κυβέρνηση προχώρησε ακόμα περισσότερο. Καθόλου τυχαία δεν είπε το παραμικρό για προσλήψεις προσωπικού. Αντίθετα, δημιουργούν ερωτήματα τόσο η εμπλοκή δανεικών μέσων και προσωπικού από τις Ενοπλες Δυνάμεις με βάση τα ΝΑΤΟικά προτάγματα όσο και η εκτενής αναφορά στους εθελοντές. 
Οπως τόνισε ο πρωθυπουργός στις εξαγγελίες του με νόημα, «η νέα υπηρεσία θα ενσωματώσει στην πολιτική προστασία και τον εθελοντισμό που υπακούει σε κανόνες και συγκεκριμένη λειτουργική βοήθεια». Οι εθελοντές, δηλαδή, που σε κάθε περίπτωση θα μπορούσαν να συμβάλουν επικουρικά και συμπληρωματικά, με τις κυβερνητικές εξαγγελίες αναλαμβάνουν ρόλο πρώτης γραμμής, «μπαλώνοντας» τρύπες ολόκληρες του απογυμνωμένου σχετικά με τις λαϊκές ανάγκες κρατικού μηχανισμού, που αποδείχθηκε κι αυτές τις μέρες πόσο ζωτική σημασία έχουν.
Είναι επίσης γνωστή η αλήθεια για τον σύγχρονο τεχνολογικό εξοπλισμό που αγοράζεται κατά καιρούς και με ευρωενωσιακά κονδύλια, εν μέσω μάλιστα σφοδρών ανταγωνισμών ανάμεσα στους ομίλους των νέων τεχνολογιών, οι οποίοι είναι και οι πραγματικά ωφελημένοι. Γιατί για το λαό η κατάληξη αυτού του τεχνολογικού εξοπλισμού είναι γνωστή: Ταχύτατη απαξίωση, μη ουσιαστική αξιοποίησή του αφού όλη η συγκρότηση των κρατικών δομών χαρακτηρίζεται από έλλειψη σχεδιασμού, υποστελέχωση ή ανακυκλούμενο προσωπικό, ενώ η συντήρηση τέτοιου εξοπλισμού καθώς και τα λειτουργικά έξοδά του καλύπτονται σπάνια από το κράτος ή όποτε «ευαρεστηθεί» κάποιος επιχειρηματικός όμιλος να αυτοπροβληθεί κάνοντας κάποια χορηγία...
Οι λαθροχειρίες...
Συχνά τα αστικά κόμματα επικαλούνται τη διάθεση ενός μέρους του Ευρωπαϊκού Ταμείου Περιφερειακής Ανάπτυξης (ΕΤΠΑ) εμφανίζοντας ψευδώς ότι αυτό αφορά αποκλειστικά αντιπλημμυρικά και αντιπυρικά έργα ή ακόμα και ότι διατίθεται μέχρι και για... αποζημιώσεις πληγέντων. Ομως, ένα ελάχιστο κομμάτι από αυτά τα κονδύλια τελικά διατίθεται για την αντιπλημμυρική, αντιπυρική και αντισεισμική προστασία, επιβεβαιώνοντας το ΚΚΕ ότι τέτοια έργα δεν αποτελούν προτεραιότητα για κυβερνήσεις, τοπικές διοικήσεις και ΕΕ που τα συγχρηματοδοτούν. Είναι ενδεικτικό ότι στα εγκεκριμένα έργα του ΕΣΠΑ 2014 - 2020 για την περιφέρεια Αττικής τέτοιου είδους έργα, συμπεριλαμβάνοντας και τα αποχετευτικά, δεν ξεπερνούν τα 30 στα συνολικά 311... Ενώ όπως έχουν επανειλημμένα καταγγείλει οι κομμουνιστές περιφερειακοί σύμβουλοι, κι από αυτά τα έργα που εξαγγέλλονται ελάχιστα υλοποιούνται...
Οσο για τις αποζημιώσεις, αυτές εναπόκεινται στο γνωστό «Ταμείο Αλληλεγγύης» από το οποίο οι περισσότερες φυσικές καταστροφές, με τα απαγορευτικά όρια που επιβάλλει η ΕΕ με βάση το ΑΕΠ της κάθε περιοχής, θεωρούνται «ψιλοπράγματα» και δεν χρηματοδοτούνται οι πληγέντες ή αν χρηματοδοτηθούν ανάγονται σε κονδύλια... συμβολικού χαρακτήρα αφού δεν έχουν καμιά σχέση με τις πραγματικές διαστάσεις των καταστροφών. Ενδεικτικό είναι το ότι στη Λέσβο για τον περσινό σεισμό τελικά δόθηκαν μετά από ένα χρόνο μόλις 1,3 εκατ. ευρώ για 54 εκατ. ζημιές...
Δεν χρειάζεται άλλη απόδειξη για το ποιος τελικά ωφελείται από τα ευρωενωσιακά κονδύλια. Είναι αποκαλυπτική η ίδια η πραγματικότητα για το ρόλο τους καθώς οι χρονιές με τα μεγαλύτερα ρεκόρ απορροφητικότητάς τους, για τα οποία επαίρεται η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ήταν αυτές που σημαδεύτηκαν από την ακόμα μεγαλύτερη ένταση της αντεργατικής επίθεσης και μεγάλες απώλειες σε μισθούς, συντάξεις, εργατικά δικαιώματα. Ηταν τα ίδια ακριβώς χρόνια που π.χ. ο προϋπολογισμός της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας τσεκουρωνόταν κατά 120 εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο συγκριτικά με το 2009.
Ο μύθος με τα χρυσά κουτάλια που θα κρατούσε ο λαός για να απολαύσει τα ευρωκονδύλια χρεοκόπησε κι αποκαλύφθηκε ότι απέκρυπτε την αλήθεια για την κερδοφορία με τα... φτυάρια για το μεγάλο κεφάλαιο, που πρόθυμα ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ τσακώνονται για το ποιος είναι πιο ικανός να τα κρατήσει καλύτερα για λογαριασμό του.
Εργατική εξουσία και αποδέσμευση από την ΕΕ η διέξοδος
Το ΚΚΕ στηρίζει σταθερά τις διεκδικήσεις του εργατικού και λαϊκού κινήματος, που απαιτεί να διατεθούν για τις λαϊκές ανάγκες τα κονδύλια από τον κρατικό προϋπολογισμό, το ΕΣΠΑ, τα ΕΔΕΤ, τα πακέτα Γιούνκερ κ.λπ. - χρήματα που έτσι κι αλλιώς προέρχονται από τη σκληρή φορολογία του λαού. Είναι ωστόσο ξεκάθαρο ότι η ΕΕ δεν μπορεί να γίνει φιλολαϊκή ούτε διορθώνεται, μόνο χειρότερη γίνεται. Για να εξασφαλίσει ο λαός πως ό,τι πλούτο παράγει θα τον καρπώνεται ο ίδιος χρειάζεται να κοινωνικοποιηθούν τα μονοπώλια με εργατική εξουσία, με μια κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία, αποδεσμευμένη από την ΕΕ και κάθε διακρατική ένωση του κεφαλαίου. Αλλος δρόμος προς το συμφέρον του, όπως μπορεί να διαπιστώσει καθένας μας αυτές τις μέρες, δεν υπάρχει...

Του Κώστα ΠΑΠΑΔΑΚΗ
μέλος της ΚΕ και ευρωβουλευτής του ΚΚΕ

11 Αυγούστου, 2018

ΟΙ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ -ΠΡΙΝ ΚΚΕ- Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ «ΦΕΝΤΕΡΑΣΙΟΝ»

 Πρώτα σκιρτήματα, η γέννηση της «Φεντερασιόν» στη Θεσσαλονίκη
Η σφραγίδα της «Φεντερασιόν»
Η σφραγίδα της «Φεντερασιόν»
Μια ξεχωριστή σελίδα στην Ιστορία του εργατικού κινήματος στη χώρα μας είναι αυτή που αφορά στην οργάνωση «Φεντερασιόν», μια από τις μεγάλες οργανώσεις που δρούσε στο χώρο της Βόρειας Ελλάδας (που τότε ήταν ακόμα μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας) και η οποία πήρε μέρος στην ίδρυση του ΚΚΕ, το 1918. 
Μια εκτενής αναφορά στην ιστορία της οργάνωσης ξεφεύγει από τα όρια του χώρου της εφημερίδας που διαθέτουμε σήμερα. 
Σήμερα θα σταθούμε, μόνο, στην πρώτη περίοδο της οργάνωσης.
Η ιστορία της «Φεντερασιόν» πάει πίσω, στα πρώτα χρόνια του προηγούμενου αιώνα.
Μετά τη νίκη των Νεότουρκων (1908) ξέσπασε πρωτοφανές έως τότε απεργιακό κύμα, με συμμετοχή 30.000 εργατών και με επικεφαλής τους σιδηροδρομικούς, που έθεσαν μισθολογικά (αύξηση 30 - 40% και προσαύξηση 50% στις επίσημες αργίες) και ασφαλιστικά αιτήματα (αναδιοργάνωση των ιατρικών υπηρεσιών και του συνταξιοδοτικού ταμείου), τα οποία σε μεγάλο βαθμό ικανοποιήθηκαν. Ακόμα απήργησαν οι τροχιοδρομικοί, οι αρτεργάτες, οι καπνεργάτες, οι ζυθοποιοί, οι μυλεργάτες και οι κεραμοποιοί του εργοστασίου «Αλλατίνη», οι ράφτες, οι κουρείς, οι σαπωνοποιοί και οι σερβιτόροι.
Στις μικρότερες πόλεις επιδρούσαν έντονα οι αστικοί εθνικισμοί. Στη Θεσσαλονίκη, 
οι «Στενοί» (ομάδα που συνδεόταν με το βουλγάρικο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα), αν και διέθεταν ταξική οπτική, δεν απέκτησαν διευρυμένη επιρροή λόγω της εθνοτικής τους σύνθεσης, οι «Φαρδιοί» είχαν αντιφατική πολιτική και οι αναρχοφιλελεύθεροι στήριξαν τους Νεότουρκους.
Ο Αβραάμ Μπεναρόγια, ηγέτης της «Φεντερασιόν», σε μεταγενέστερη φωτογραφία, φυλακισμένος. Ο Αβραάμ Μπεναρόγια πήρε μέρος στο Ιδρυτικό Συνέδριο του ΣΕΚΕ, και η «Φεντερασιόν» μετεξελίχθηκε σε πρώτη οργάνωση του ΣΕΚΕ - ΚΚΕ στη Θεσσαλονίκη
Ο Αβραάμ Μπεναρόγια, ηγέτης της «Φεντερασιόν», σε μεταγενέστερη φωτογραφία, φυλακισμένος. Ο Αβραάμ Μπεναρόγια πήρε μέρος στο Ιδρυτικό Συνέδριο του ΣΕΚΕ, και η «Φεντερασιόν» μετεξελίχθηκε σε πρώτη οργάνωση του ΣΕΚΕ - ΚΚΕ στη Θεσσαλονίκη
Στην αρχή, το Κομιτάτο των Νεότουρκων διαχειριζόταν τις απεργίες με διαπραγματεύσεις και παραχωρήσεις, σε συμφωνία με τις αστικές τάξεις των διαφόρων εθνοτήτων. 
Στη συνέχεια, συνέστησε τη δημιουργία εθνοτικών ταμείων αλληλοβοήθειας, ώστε να απορροφώνται οι κραδασμοί και να απομονώνονται τα επαναστατικά στοιχεία.
Η πρώτη απάντηση στο Κομιτάτο δόθηκε τον Οκτώβρη του 1908, οπότε ιδρύθηκε η Ενωμένη Εργατική Σοσιαλδημοκρατική Ομάδα (ΕΕΣΔΟ), με τη συμμετοχή του συνόλου της βουλγαρικής σοσιαλδημοκρατίας και τη συνεισφορά Εβραίων εργατών (Μπεναρόγια, Νεχάμα κ.ά.). 
Η ΕΕΣΔΟ διοργάνωσε συγκεντρώσεις, με συμμετοχή κυρίως Βουλγάρων και Εβραίων εργατών. Ομως, διαλύθηκε (Φλεβάρης 1909) και κάποια μέλη της βουλγαρικής καταγωγής προσχώρησαν στο βουλγαρικό Ομοσπονδιακό Λαϊκό Κόμμα και στις αστικές συνταγματικές λέσχες.
Μετά από τη διάλυση της ΕΕΣΔO, οι «Στενοί» ίδρυσαν τη «Βουλγαρική Σοσιαλδημοκρατική Ομάδα» 
και οι αναρχοφιλελεύθεροι με τον Μπεναρόγια τη «Λέσχη Σοσιαλιστικών Σπουδών», από την οποία στη συνέχεια προέκυψε ο «Εργατικός Σύνδεσμος Θεσσαλονίκης». 
Στο διάστημα Μάρτη - Μάη του 1909 συνενώθηκαν στη «Σοσιαλιστική Ομοσπονδία Θεσσαλονίκης» (Φεντερασιόν στα ισπανοεβραϊκά), η οποία χωριζόταν σε εθνοτικά τμήματα και στο καταστατικό της ανέφερε:
«Η Σοσιαλιστική Εργατική Ομοσπονδία σκοπόν έχει να οργανώσει το προλεταριάτο (δια την) πάλην των τάξεων και να βοηθή στο δρόμο της χειραφετήσεώς του δια να δυνηθή να πραγματοποιήση τας αρχάς του Σοσιαλισμού, αι οποίαι ψηφίστηκαν κατά τα τελευταία Διεθνή Σοσιαλιστικά Συνέδρια...».
Οξυνση της ιδεολογικής διαπάλης
Η επίδραση της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, παρά την επιρροή των «Στενών», οδήγησε την «Ομοσπονδία» να χωρίζει το σοσιαλιστικό πρόγραμμα σε μίνιμουμ και μάξιμουμ, αλλά και να καλεί σε εργατικούς αγώνες. 
Η οργανωτική ενοποίηση δεν γεφύρωσε τις ιδεολογικές - πολιτικές διαφωνίες. Αντίθετα, διατηρήθηκαν τα ξεχωριστά οργανωτικά σχήματα και οι εφημερίδες «Ρ. Ισκρα» και «Εφημερίς του Εργάτου», αντίστοιχα. 
Η Πρωτομαγιά του 1909 γιορτάστηκε ξεχωριστά από τη Λέσχη και το Σοσιαλδημοκρατικό Κέντρο των «Στενών». Ομως, στη συνέχεια (Ιούνης/Ιούλης 1909) η «Φεντερασιόν» απάντησε με διαδήλωση στα προωθούμενα αντεργατικά μέτρα που απαγόρευαν τη συνδικαλιστική οργάνωση και την απεργία στις δημόσιες υπηρεσίες (τραμ, σιδηρόδρομος, φωταέριο κ.λπ.).
 Στη διαδήλωση συμμετείχαν περίπου 6.000 άτομα, καθιστώντας τη Θεσσαλονίκη κέντρο της εργατικής αντίστασης. Νέα μεγάλη διαδήλωση πραγματοποιήθηκε από τη «Φεντερασιόν» στην πρώτη επέτειο της επανάστασης «Σοσιαλιστική Ομοσπονδία Θεσσαλονίκης» των Νεότουρκων (Ιούλης 1909), παρά τις εκκλήσεις των τελευταίων για κοινό εορτασμό από τους εργάτες και τους αστούς όλων των εθνοτήτων.
Το εξώφυλλο του καταστατικού της «Φεντερασιόν»
Το εξώφυλλο του καταστατικού της «Φεντερασιόν»
Ωστόσο, γρήγορα ανέκυψαν νέες διαφωνίες ανάμεσα στα διαφορετικά εθνοτικά τμήματα της Ομοσπονδίας, που πήγαζαν από διαφωνίες για τη στρατηγική. 
Οι «Στενοί» κατηγορούσαν τη «Φεντερασιόν», που επηρεαζόταν από στελέχη της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, όπως ο Πάρβους και ο Ρακόφσκι, ότι αποσκοπούσε να ενσωματώσει το εργατικό κίνημα στις αστικές στοχεύσεις. 
Οι «Στενοί» αποχώρησαν οριστικά το Νοέμβρη του 1909 και μέχρι την είσοδο των ελληνικών στρατευμάτων στη Θεσσαλονίκη διατήρησαν αυτοτελή οργάνωση. Ομως, η «Φεντερασιόν» ήταν ασύγκριτα μαζικότερη.Μάλιστα, το 1910 ίδρυσε και τη Σοσιαλιστική Νεολαία.
Πριν από την ίδρυση της «Φεντερασιόν» υπήρχαν στη Θεσσαλονίκη 19 συνδικάτα με 7.000 μέλη, από τα οποία 8 κατηύθυνε ο Εβραϊκός Σύνδεσμος, 4 το Σοσιαλδημοκρατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, 1 οι Νεότουρκοι και 6 η ελληνική «Οργάνωση». Από τα 12 συνδικάτα που επηρέαζε η «Φεντερασιόν» σε πρώτη φάση, 4 ήταν πολυεθνικά και 8 εθνικά, ανάμεσά τους και το μαζικό συνδικάτο των Ισραηλιτών καπνεργατών με 1.000 μέλη, αλλά και των εργατών σιγαροχάρτων με 500 μέλη.
Η έκδοση εφημερίδας αποτελούσε από τις πρώτες μέριμνες και το Σεπτέμβρη του 1909 εκδόθηκε η «Εφημερίς του Εργάτου» (Χορνάλ ντε Λαβοραδόρ), αρχικά σε 4 γλώσσες (ισπανοεβραϊκή, ελληνική, βουλγαρική και τουρκική) και σε 2 στη συνέχεια (ισπανοεβραϊκή και βουλγαρική). Η έκδοση διακόπηκε για οικονομικούς λόγους (Απρίλης 1910) και ένα χρόνο μετά κυκλοφόρησε η «Εργατική Αλληλεγγύη» (Σολινταριδάδ Οβραδέρα). Η αρχικά εβδομαδιαία, μετά δισεβδομαδιαία και τέλος τρισεβδομαδιαία εφημερίδα έφτασε να διακινεί 3.000 φύλλα και κατέκτησε την πρώτη θέση στη Θεσσαλονίκη. Ωστόσο, σταμάτησε να εκδίδεται μετά το κύμα διώξεων, την άνοιξη του 1912.
...και η πρώτη του σελίδα
...και η πρώτη του σελίδα
Αν και επηρέαζε χιλιάδες Εβραίους εργάτες, η «Φεντερασιόν» αδυνατούσε αρχικά να απλώσει την επιρροή της πέρα από τους εργασιακούς χώρους της Θεσσαλονίκης, ενώ οι Ελληνες και Βούλγαροι εργάτες που την ακολουθούσαν ήταν ελάχιστοι.
Το 1911, μέσω του συνδικάτου των καπνεργατών, επέκτεινε την επιρροή της στην Καβάλα, στη Δράμα, στις Σέρρες, στην Ξάνθη κ.α. Ετσι, ξεπέρασε τους αστικούς εθνικισμούς και διαδραμάτιζε πρωτοπόρο ρόλο στη Μακεδονία.
Οι αστικές επιρροές
Ομως, η «Φεντερασιόν» στερούνταν επαναστατικού προσανατολισμού. 
Εργα του Μαρξ έγιναν γνωστά στους Εβραίους εργάτες μόλις το 1911, μέσω δημοσιεύσεων στην «Εργατική Αλληλεγγύη» αποσπασμάτων του «Μανιφέστου του Κομμουνιστικού Κόμματος» και του «Κεφαλαίου». 
Τα πρώτα μέλη της, που συσπειρώνονταν γύρω από τον Ι. Νεχάμα, επηρεάζονταν από τον ουμανισμό και τον Ζορές, ενώ ο Μπεναρόγια, αν και βρισκόταν πιο κοντά στο μαρξισμό, δε διέθετε σημαντική θεωρητική κατάρτιση και επηρεαζόταν από τη ρωσική «Μπουντ». 
Ως αποτέλεσμα, η «Φεντερασιόν» δέχθηκε επιρροή από τις θέσεις του Ζορές που θεωρούσε τον ιμπεριαλισμό αναγκαίο κακό και πίστευε πως η εργατική τάξη έπρεπε να πιέζει μόνο για εξανθρωπισμό της αποικιακής πολιτικής. Διόλου τυχαία, λοιπόν, τον Αύγουστο του 1910, έπειτα από τη διάλυση του Ομοσπονδιακού Λαϊκού Κόμματος στη «Φεντερασιόν» προσχώρησε ο Ντίμιταρ Βλαχόφ, βουλευτής του νεοτουρκικού Κοινοβουλίου, ο οποίος αυτοπροσδιοριζόταν ως μαρξιστής και οπαδός του Ζορές, προκαλώντας την έντονη κριτική των «Στενών» προς τον ίδιο και τη «Φεντερασιόν».
Η επίδραση του ζορεσισμού αποτυπώθηκε και στη φιλελεύθερη οργανωτική δομή της «Φεντερασιόν», αλλά κυρίως στο γεγονός ότι δεν διαμόρφωσε στρατηγική για την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας. 
Επίσης, η «Φεντερασιόν» επηρεάστηκε αρχικά και για ένα μικρό χρονικό διάστημα από εβραϊκούς αστικούς κύκλους, αλλά και τέκτονες που υιοθετούσαν αιτήματα αστικοδημοκρατικού εκσυγχρονισμού.
Η εφημερίδα «Αβάντι», της «Φεντερασιόν» στη Θεσσαλονίκη, φύλλο του 1914
Η εφημερίδα «Αβάντι», της «Φεντερασιόν» στη Θεσσαλονίκη, φύλλο του 1914
Βέβαια, το φθινόπωρο του 1909, η στάση της άλλαξε και υιοθέτησε τις θέσεις του Αμπραάμ Χασόν, που τασσόταν ενάντια στη συνεργασία των τάξεων και στην αυτόνομη οργάνωση των εθνοτήτων στο πλαίσιο του σοσιαλιστικού κινήματος. Παράλληλα, οξύνθηκε η κόντρα με τους τεκτονικούς κύκλους της Θεσσαλονίκης, ενώ στις αρχές του 1910 απομακρύνθηκαν τα μικροαστικά στοιχεία από τη «Φεντερασιόν».
Σταδιακά, τη ριζοσπαστικοποίησή της διευκόλυναν και οι συνθήκες δράσης. 
Το Νοέμβρη του 1910, παρά τις διαμαρτυρίες της Β΄ Διεθνούς, οι Νεότουρκοι έκλεισαν τη Λέσχη της «Φεντερασιόν», συνέλαβαν πολλά στελέχη της και φυλάκισαν τον Μπεναρόγια, επειδή οργάνωσε την καπνεργατική απεργία. Παράλληλα, οι Νεότουρκοι διέλυσαν το Σοσιαλδημοκρατικό Κέντρο Κωνσταντινούπολης, απέλασαν τον Γιαννιό και φυλάκισαν τον Βεζεστένη. Γενικά από το Γενάρη έως και τον Ιούλη του 1910 πραγματοποιήθηκαν πολλές συλλήψεις και εξορισμοί στελεχών της «Φεντερασιόν». Παρόμοια ήταν η πολιτική των Νεότουρκων έως το 1912.
Οι πιέσεις
Ωστόσο, παρά τη συντηρητικοποίηση των Νεότουρκων,
 το Διεθνές Σοσιαλιστικό Γραφείο πίεζε για σύμπλευση μαζί τους και έκανε προσπάθειες διαμεσολάβησης, παρεμποδίζοντας την ιδεολογική - πολιτική ριζοσπαστικοποίηση της «Φεντερασιόν». Ετσι, στη διάρκεια της Α΄ Οθωμανικής Σοσιαλιστικής Συνδιάσκεψης (Δεκέμβρης 1910) ο Μπεναρόγια συνέχισε να μιλά για ομοσπονδιακό κόμμα και ουδέτερα συνδικάτα, τη στιγμή που ο Γκλαβίνοφ (εκπρόσωπος των «Στενών») μιλούσε για επαναστατικό εργατικό κόμμα και ταξικά συνδικάτα.
Φυσικά, οι ιδεολογικές - πολιτικές αδυναμίες της «Φεντερασιόν» αντανακλούσαν και το επίπεδο ανάπτυξης της ταξικής πάλης.
 Η δομή της «Φεντερασιόν» και η έλλειψη Εργατικού Κέντρου οδηγούσαν σε σύγχυση του συνδικαλιστικού και πολιτικού ρόλου της. Την ίδια περίοδο, οι αστικοί εθνικισμοί παρεμπόδιζαν την ενιαία οργάνωση των εργατών της Θεσσαλονίκης. Για παράδειγμα, τα ελληνικά συνδικάτα ήταν ενταγμένα στον αστικό Πολιτικό Σύνδεσμο Θεσσαλονίκης και γι' αυτό η πρώτη απεργία τους εναντίον Ελληνα εργοδότη πραγματοποιήθηκε μόλις το 1911.
Επίσης, την περίοδο 1909 - 1911 συνέχισαν να δρουν στο εσωτερικό της «Φεντερασιόν» και σιωνιστές, οι οποίοι ανταγωνίζονταν με τους μετέπειτα σοσιαλιστές ηγέτες αναφορικά με τον έλεγχο της οργάνωσης.
 Είναι ενδεικτικό ότι στο «Σπίτι των Εργατών» (το κτίριο της «Φεντερασιόν») έδωσαν διαλέξεις ο Γιτζάκ Μπεν Τσβι (1909), αλλά και ο Δαβίδ Μπεν Γκουριόν (1911), τότε σιωνιστής ηγέτης και μετέπειτα πρωθυπουργός του Ισραήλ. Από την άλλη πλευρά, ο Μπεναρόγια υποστήριζε: «Ούτε ένας Εβραίος στις δυνάμεις της αντίδρασης. Να το σύνθημα που πρέπει να ριχτεί ενάντια στη σοβινιστική ατμόσφαιρα που επιβάλλουν οι σιωνιστές».
Οι ρεφορμιστικές τάσεις της «Φεντερασιόν» υποχώρησαν το Μάη του 1911, όταν η μαζική πρωτομαγιάτικη απεργία προξένησε νέες διώξεις των εργατικών στελεχών. Τον Ιούνη, ο Μπεναρόγια συνελήφθη και πάλι, ενώ στην αντισοσιαλιστική εκστρατεία συμμετείχαν οι τέκτονες, οι σιωνιστές, ακόμα και η στοά των «Αντίμ».
Την αντισοσιαλιστική προπαγάνδα της εποχής εξέφρασε με τον καλύτερο τρόπο ο λόγος του υπουργού Δημοσίων Εργων στη Θεσσαλονίκη. Ο Ντζαβίτ Μπέη υποστήριξε μεταξύ άλλων:
«Ο σοσιαλισμός και ο συνδικαλισμός πρέπει να συντριβούνε, οι σοσιαλιστές και οι διεθνιστές συνδικαλιστές να διωχθούν έξω από τη χώρα. Ειδικοί νόμοι θα κατατεθούν στην Εθνοσυνέλευση εναντίον τους, γιατί το σοσιαλιστικό και το συνδικαλιστικό κίνημα παίρνουν διαταγές από το εξωτερικό, βλάφτουν την ανάπτυξη της εθνικής βιομηχανίας και του εμπορίου. Οι σοσιαλιστές είναι οι πιο επικίνδυνοι εχθροί κάτω από τις σημερινές συνθήκες».
Το χτύπημα ήταν μεγάλο, αλλά ταυτόχρονα διευκόλυνε το διαχωρισμό της «Φεντερασιόν» από αστικές θέσεις.
Η «Φεντερασιόν» αντιτάχθηκε στον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο και, εκπροσωπούμενη από τον Ρακόφκσι, συνυπέγραψε μαζί με τα αρμένικα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα και το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα Ρουμανίας και δημοσίευσε στην «Εργατική Αλληλεγγύη» προκήρυξη, που καταδίκαζε τους Νεότουρκους και τις βαλκανικές αστικές τάξεις. Το αποτέλεσμα ήταν να κλείσουν οριστικά οι Νεότουρκοι την «Εργατική Αλληλεγγύη». Σε λίγο η «Φεντερασιόν» εξέδωσε το «Αβάντι!».
Η νέα κατάσταση
Η κατάληψη της Θεσσαλονίκης από τον ελληνικό στρατό (26 Οκτώβρη / 8 Νοέμβρη 1912) μετέτρεψε σταδιακά την πόλη από μωσαϊκό εθνοτήτων σε ελληνική περιοχή με πολυπληθή εβραϊκή παρουσία. Το βουλγαρικό στοιχείο την εγκατέλειψε κυρίως λόγω του οξυμένου ελληνικού εθνικισμού και μαζί του ακολούθησαν οι «Στενοί» και οι αναρχοφιλελεύθεροι.
Η «Φεντερασιόν» 
δεν αντιλήφθηκε τη νέα κατάσταση, όπως και ότι το εθνικό ζήτημα επιλύθηκε βίαια από τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και γι' αυτό συνέχιζε να οραματίζεται μια πολυεθνοτική Μακεδονία. 
Σε επιστολή της Β΄ Διεθνούς (Οκτώβρης 1913) αναφερόταν ότι η «Φεντερασιόν» έπρεπε να επιλύσει το πρόβλημα της εθνικότητας που εκπροσωπούσε και να αναπτύξει σχέσεις με τους Ελληνες σοσιαλιστές. 
Βέβαια, η αδυναμία της «Φεντερασιόν» «πατούσε» και στις αντικειμενικές συνθήκες που δημιουργούσε ο ελληνικός αστικός εθνικισμός, αφού η επιβολή του στρατιωτικού νόμου καθιστούσε δύσκολη τη συνδικαλιστική και πολιτική δράση, ενώ η συμπεριφορά των Ελλήνων στρατιωτικών προς τους αλλοεθνείς κατοίκους ήταν ιδιαίτερα άσχημη.
Μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους, ενώ στη «Φεντερασιόν» εξακολουθούσαν να συσπειρώνονται κατά πλειοψηφία Εβραίοι σοσιαλιστές, άρχισε να επεκτείνεται η επιρροή της στις άλλες εθνότητες της Μακεδονίας. 
Στην Καβάλα ιδρύθηκε η «Σοσιαλιστική Νεολαία», οι σοσιαλιστικές ιδέες διαδίδονταν στους καπνεργάτες και ο δημοσιογράφος Ζορμπάς έβγαλε μια εφημερίδα με φιλεργατική αρθρογραφία. Οι απεργίες της εποχής (Ρεζή, καπνεργατών και ραφτεργατών) γεφύρωναν σταδιακά το χάσμα των εθνοτήτων και το «Αβάντι!», παρά την ελληνική λογοκρισία, διαδιδόταν ευρέως στην Ανατολική Μακεδονία και ειδικά όπου ζούσαν καπνεργάτες. Αυτή η πολιτική δραστηριότητα οδήγησε στην πραγματοποίηση του Α΄ Καπνεργατικού Συνεδρίου (1913), στη Θεσσαλονίκη.
Στην εξορία
Από το 1913, το ελληνικό αστικό κράτος κατέστρωσε σχέδια περιθωριοποίησης της «Φεντερασιόν», μέσω του ελληνικού «Συνδέσμου Συντεχνιών». 
Την Πρωτομαγιά του 1913 οι αρχές απαγόρευσαν στη «Φεντερασιόν» να διοργανώσει συγκέντρωση, ενώ ενέκριναν τις συγκεντρώσεις των εθνικιστικών σωματείων. Το 1914 η αστυνομία επενέβη σε συνέλευση της «Φεντερασιόν», επιχειρώντας δήθεν να συλλάβει Βούλγαρους πράκτορες. Γρήγορα η «Φεντερασιόν» κατηγορήθηκε για συνεργασία με τους Βούλγαρους, ενώ ζητήθηκε η προσαρμογή της στο ελληνικό αστικό νομικό πλαίσιο.
Το Μάρτη του 1914 τα καπνεργατικά σωματεία της Θεσσαλονίκης (3.000 μέλη), της Καβάλας (20.000 μέλη) και της Δράμας κατέθεσαν τα αιτήματά τους στους καπνεμπόρους (αυξήσεις στο μεροκάματο, προστασία των γυναικών, αναγνώριση των εκπροσώπων των συνδικάτων και αποκλειστική πρόσληψη των μελών τους). Οταν αυτοί τα απέρριψαν, ξεκίνησαν απεργία στις 24 Μάρτη / 6 Απρίλη.
Η απεργία έληξε στις 11 / 24 Απρίλη στη Θεσσαλονίκη και στις 15 / 28 του ίδιου μήνα στην Καβάλα, ενώ στη διάρκειά της σημειώθηκαν εκτεταμένες συγκρούσεις με την αστυνομία και συλλήψεις απεργών. Αν και εντάθηκε η αστική προπαγάνδα περί εθνοπροδοσίας της «Φεντερασιόν», η ενότητα Ελλήνων και Εβραίων εργατών διατηρήθηκε ακλόνητη και, μάλιστα, σε δεύτερο χρόνο, ήρθαν σε επαφή με τη Νότια Ελλάδα και επέκτειναν τις κινητοποιήσεις στην Ξάνθη. Οι εργοδότες επιχείρησαν να χρησιμοποιήσουν το τουρκόφωνο στοιχείο απεργοσπαστικά, αλλά χωρίς αποτέλεσμα.
Είναι πάντως χαρακτηριστικό ότι η ελληνική αστική εξουσία, όπως νωρίτερα και η τουρκική, κατηγορούσε τους σοσιαλιστές και τους συνδικαλιστές ως όργανα ξένων συμφερόντων. Σε δημοσίευμα της εποχής για τη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου αναφερόταν:
«Η απεργία αυτή απέσπασε την προσοχήν της Κυβερνήσεως, διότι κατά τας εκ Θεσσαλονίκης πληροφορίας, οι απεργοί δια των διαδηλώσεων ας διοργανούσι, αποδοκιμάζουσι τα αστυνομικά όργανα και τους Ελληνας, προσπαθούντες να διαταράξωσι την δημόσιαν τάξιν.
Χαρακτηριστικό των προθέσεων τούτων των απεργών είνε και η εγκατάστασις του Κέντρου των εις τα γραφεία του Σοσιαλιστικού κέντρου, τους τοίχους του οποίου στολίζουσι εικόνες Βούλγαρων κομιτατζήδων».
Οι απεργοί νίκησαν, αλλά ταυτόχρονα εντάθηκαν οι διώξεις των σοσιαλιστών. Ο Μπεναρόγια και ο Γιονάς έγιναν οι πρώτοι πολιτικοί εξόριστοι στην Ελλάδα επί κυβέρνησης Ελ. Βενιζέλου (εξορίστηκαν στη Νάξο τον Ιούνη του 1914).
Ριζοσπάστης

Εμφάσεις και διαμόρφωση κειμένου:

Viva La Revolucion