Συνολικές προβολές σελίδας

Translate

10 Απριλίου, 2019

ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΟ ΔΡΟΜΟ..!! ΑΣ ΤΟΝ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΜΕ..!!

Το
Viva La Revolucion Σας Ενημερώνει:
Τι προέκυψε από το συνέδριο των νοσοκομειακών γιατρών.

Πρώτη δύναμη η ΔΗΠΑΚ στην ΟΕΝΓΕ, καταποντίστηκε η φιλοκυβερνητική παράταξη

Πρώτη δύναμη η ΔΗΠΑΚ στην ΟΕΝΓΕ, καταποντίστηκε η φιλοκυβερνητική παράταξη
Για δεύτερη συνεχόμενη φορά, οι νοσοκομειακοί γιατροί ανέδειξαν τη Δημοκρατική Πανεπιστημονική Κίνηση (ΔΗΠΑΚ, που στηρίζεται από το Κομμουνιστικό Κόμμαν και το ΠΑΜΕ) πρώτη δύναμη στην Ομοσπονδία Νοσοκομειακών Γιατρών (ΟΕΝΓΕ).
Στο νέο γενικό συμβούλιο της Ομοσπονδίας, η ΔΗΠΑΚ έχει 9 έδρες.
Δεύτερη δύναμη αναδείχτηκε το Ενωτικό Κίνημα για την Ανατροπή (συνεργασία αριστερών οργανώσεων) το οποίο εξέλεξε 6 αντιπροσώπους στο γενικό συμβούλιο της Ομοσπονδίας.
Έτσι, οι δύο αυτές παρατάξεις έχουν πλέον την απόλυτη πλειοψηφία στην εκπροσώπηση των νοσοκομειακών γιατρών.
Τρίτη ήρθε η παράταξη ΔΗΚΝΙ που στηρίζεται από τη Νέα Δημοκρατία η οποία κέρδισε 5 έδρες, ενώ το φιλοκυβερνητικό Μέτωπο «προσγειώθηκε» στην τέταρτη θέση με μόλις 4 έδρες. Η Συμπαράταξη Νοσοκομειακών Ιατρών (στηρίζεται από το Κίνημα Αλλαγής) κέρδισε 3 έδρες.
Μέσα στις επόμενες 15 ημέρες, η 27μελης εκτελεστική γραμματεία της ΟΕΝΓΕ θα συνεδριάσει για την ανάδειξη νέου προεδρείου.
Από www.onmed.gr

O "ΧΟΡΌΣ", ΤΑ ΕΣΏΡΟΥΧΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑΣ και ΟΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ...

Το Viva La Revolucion Αποκαλύπτει: τη «ευρωπαϊκή κανονικότητα» που ετοιμάζουνε να ζήσουμε... Αν δεν πάρουμε τη Τύχη της Ζωής στα δικά μας χέρια.


Ευρωπαϊκή...

Εικόνες... «ευρωπαϊκής κανονικότητας» θα ζήσουν, όπως όλα δείχνουν, τους επόμενους μήνες και χρόνια χιλιάδες λαϊκά σπίτια, που η κυβέρνηση προκλητικά πανηγυρίζει ότι θα τους επιδοτεί τάχα τις δόσεις για τα «κόκκινα» δάνεια, στην πραγματικότητα επιδοτώντας τους τραπεζίτες και βάζοντας το πιστόλι στον κρόταφο των ίδιων για να αποπληρώσουν τα υπόλοιπα. 
Η σχετική Υπουργική Απόφαση που εκδόθηκε τη Δευτέρα, πέρα απ' όλα τα άλλα κριτήρια που θέτει (π.χ. η συνεισφορά του Δημοσίου διακόπτεται αυτόματα σε περίπτωση που ο δικαιούχος καθυστερήσει την καταβολή του δικού του ποσού για 3 μηνιαίες δόσεις), προβλέπει την υποχρέωση των δικαιούχων να «συναινούν στη διενέργεια κοινωνικής έρευνας και σε κατ' οίκον επισκέψεις από αρμόδιους υπαλλήλους, αν απαιτηθεί, για επιτόπια επαλήθευση της σύνθεσης του νοικοκυριού»! Με δυο λόγια, οι διάφοροι κρατικοί μηχανισμοί θα μπορούν να μπουκάρουν στα σπίτια και να τα κάνουν «φύλλο και φτερό», μην τυχόν και υπάρχει κανένα μέλος του νοικοκυριού με εισόδημα που κρύβεται από τις τράπεζες και το κράτος!

... κανονικότητα

Αυτή η βαρβαρότητα, που η κυβέρνηση παρουσιάζει με θράσος ως «φιλολαϊκή στεγαστική πολιτική», θυμίζει όσα έγραφε προ μηνών ο «Ριζοσπάστης», με αφορμή τα σπίτια - «τρύπες» που δικαιούνται οι άνεργοι στη Γερμανία, στην καρδιά της καπιταλιστικής ΕΕ, στο πλαίσιο του περιβόητου προγράμματος «Χαρτζ 4». 

Εκεί, οι άνεργοι κινδυνεύουν με έξωση αν οι υπηρεσίες διαπιστώσουν σε «αιφνιδιαστικές επισκέψεις» ότι υπάρχουν δύο οδοντόβουρτσες στο μπάνιο ή ξένα εσώρουχα στα συρτάρια, στοιχεία που μαρτυρούν ότι ο δικαιούχος φιλοξενεί και άλλο άτομο στο σπίτι και άρα μοιράζονται κάποια έξοδα, χωρίς να το έχει δηλώσει στην Υπηρεσία! 
Οι ομοιότητες κάθε άλλο παρά συμπτωματικές είναι: Η υποτιθέμενη «κοινωνική πολιτική» της ΕΕ, που στην Ελλάδα υπηρετούν εξίσου ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ, τα άλλα αστικά κόμματα και οι εκλεκτοί τους στην Τοπική Διοίκηση, δίνει ένα εκεί που παίρνει δέκα, αντικαθιστά τα δικαιώματα με προσωρινά «ψίχουλα», κι αυτά υπό προϋποθέσεις, ενώ λειτουργεί και ως πολυπλόκαμος μηχανισμός ενσωμάτωσης και καταστολής των πιο εξαθλιωμένων. 
Αυτά μαζί με άλλα βρίσκονται στον πυρήνα του «νέου κοινωνικού συμβολαίου» που προπαγανδίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, ζητώντας από τους εργαζόμενους να βάλουν την υπογραφή τους στην πολιτική που τσακίζει τις σύγχρονες ανάγκες. 
Διέξοδος και εδώ είναι η σύγκρουση με την πολιτική της ΕΕ, του κεφαλαίου, των κυβερνήσεων και των κομμάτων της, για μια Ελλάδα και Ευρώπη του σοσιαλισμού, όπου στο επίκεντρο θα είναι οι ανάγκες των εργαζομένων, των λαών και όχι τα κέρδη του κεφαλαίου και των τραπεζών.

Παλμαρέ

Ενα άρθρο που θα περίμενε να το διαβάσει κανείς στο site της Χρυσής Αυγής, δημοσιεύτηκε στην ειδησεογραφική ιστοσελίδα του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Στ. Κούλογλου.

 Ενας από τους αρθρογράφους της ιστοσελίδας, σχολιάζοντας τις παρεμβάσεις συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ για τις μαφιόζικες πρακτικές της ηγετικής ομάδας της ΓΣΕΕ, πέρα από ανυπόστατες κατηγορίες και συκοφαντίες, αναμασά και μπόλικο αντικομμουνισμό, κάτω από τον τίτλο «Το συνέδριο της ΓΣΕΕ, το ΠΑΜΕ, ο σταλινισμός και η δημοκρατία». 
Καμιά εντύπωση δεν προκαλεί. Κυβέρνηση, εργοδοσία, αστικά κόμματα, εργατοπατέρες και Χρυσή Αυγή, στάθηκαν σαν μια γροθιά απέναντι στη μάχη που έδωσαν όλες τις προηγούμενες μέρες συνδικάτα, Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα για να μη νομιμοποιηθούν η νοθεία και η ωμή παρέμβαση της εργοδοσίας στο συνδικαλιστικό κίνημα. Αξιοποίησαν όλα τα μέσα για να συκοφαντήσουν και να εμποδίσουν την προσπάθεια να «ανασάνουν» τα σωματεία, να χειραφετηθούν από την εργοδοσία και το κράτος: Από απειλές, συκοφαντίες και αντικομμουνισμό, μέχρι «νουθεσίες» και «ίσες αποστάσεις», ώστε να βγει λάδι και να πέσει στα μαλακά η ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ για τις αθλιότητές της. 
Μετά κι απ' αυτό το άρθρο, δίπλα στις δηλώσεις Τζήμερου και Μιχαλολιάκου, ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ δίκαια αποκτά μια θέση στο παλμαρέ όσων πρωταγωνιστούν για τη συγκρότηση της ...«προοδευτικής συμμαχίας ενάντια στην ακροδεξιά» που διαφημίζει το κόμμα του.

Προϋπηρεσία

Στην «προοδευτική συμμαχία» του ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με παλιά και νέα ρετάλια της σοσιαλδημοκρατίας, βρήκε χώρο και ο πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ. 

Οποιος προσπαθήσει να τον αναγνωρίσει, ανατρέχοντας σε κάποιον αγώνα των εργαζομένων της ΔΕΗ, ατύχησε. Για άλλα πράγματα είναι γνωστός ο συγκεκριμένος συνδικαλιστής. 
Οπως για τις δηλώσεις του καταμεσής της κρίσης ενάντια στους «μπαταχτσήδες» μεροκαματιάρηδες που «φεσώνουν» την Επιχείρηση. «Μανούλα» στο στήσιμο του «κοινωνικού αυτοματισμού», έφτανε να εκβιάζει τα λαϊκά νοικοκυριά ότι «αν δεν πληρώσουν όσοι χρωστούν, θα ανέβουν τα τιμολόγια για όλους». Με τέτοιο κυνισμό ούτε η διοίκηση της ΔΕΗ δεν τολμούσε να μιλήσει, σε μια περίοδο που τα σπίτια ξεπάγιαζαν από το κρύο, τα μαγκάλια έκαιγαν σαν τρελά και τα χρέη των λαϊκών νοικοκυριών αυξάνονταν προς τη ΔΕΗ και παντού. 
Και προφανώς οι δηλώσεις αυτές δεν απευθύνονταν σε βιομήχανους και λοιπούς μεγάλους πελάτες της Επιχείρησης, αφού γι' αυτούς η ΔΕΗ υπήρξε πάντα γαλαντόμα, με μειωμένα τιμολόγια, αλλεπάλληλες προσφορές και άλλα για τα οποία η πλειοψηφία της ΓΕΝΟΠ είχε καταπιεί τη γλώσσα της. Ε, όπως φαίνεται, ήρθε η ώρα να ανταμειφθεί και ο πρόεδρος για τις υπηρεσίες του, αναλαμβάνοντας αναβαθμισμένα καθήκοντα...

09 Απριλίου, 2019

ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ: Άραγε Ποία Είναι η Βούληση της Ε.Ε. ?

Το Viva La Revolucion Σας Ενημερώνει για την Υγεία: Δείτε τι Γίνεται στη Σουηδία και ποίες οι αποφάσεις της Ε.Ε.

ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ
-Κεντρική κατεύθυνση της ΕΕ η εμπορευματοποίηση της Υγείας  
Περιοδεία στο Νοσοκομείο «Αγία Όλγα» πραγματοποίησε ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ και εκ νέου υποψήφιος
«Στη Σουηδία, το μοντέλο που ήδη προωθείται στα νοσοκομεία της χώρας προβλέπει 6 λεπτά προετοιμασία του ασθενή, 6 λεπτά εξέταση, 6 λεπτά διάγνωση. Δίπλα στο ιατρικό συμβούλιο υπάρχει και ο οικονομολόγος, για να "κόβει" ασθενείς και ιατρικές πράξεις που υπερβαίνουν τον προϋπολογισμό του νοσοκομείου. Σήμερα οι πολίτες της Σουηδίας αναφέρουν την κατάσταση στην Υγεία ως το νούμερο 1 πρόβλημα. Κι αυτή είναι γενική κατεύθυνση για όλες τις χώρες της ΕΕ: Εντατικοποίηση της δουλειάς, ελαστικές σχέσεις απασχόλησης, μισθοί πείνας για τους εργαζόμενους και η προστασία της ζωής, της υγείας του λαού στο ζύγι του "κόστους - οφέλους"».
Αυτές και άλλες εικόνες από το άμεσο και ακόμα πιο ζοφερό μέλλον στο χώρο της Υγείας, αφού ήδη η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ υλοποιεί (και) τη συγκεκριμένη αντιλαϊκή κατεύθυνση μέσω και των 10λεπτων εξέτασης και διάγνωσης που προβλέπονται στις πολυδιαφημισμένες ΤΟΜΥ, μετέφερε σήμερα κατά τη διάρκεια περιοδείας του στο Νοσοκομείο «Αγία Ολγα» ο Κώστας Παπαδάκης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, ευρωβουλευτής του ΚΚΕ και εκ νέου υποψήφιος, επικεφαλής κλιμακίου του ΚΚΕ όπου συμμετείχε και ο υποψήφιος δήμαρχος της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στη Ν. Ιωνία, Κώστας Κατιμερτζόγλου.
Στη συζήτηση με τους εργαζόμενους κυριάρχησαν το αίσχος των ατομικών συμβάσεων (σίτιση, φύλαξη κ.ά.), η ασυδοσία του εργολάβου σε βάρος των 70 καθαριστριών, η έλλειψη μόνιμου προσωπικού (ιδιαίτερα ειδικευόμενων) και κρατικών πόρων, που προκαλούν αλυσιδωτές συνέπειες σε ασθενείς και εργαζόμενους. 
Η δουλειά, όπως λένε, τριπλασιάστηκε ιδιαίτερα μετά και το κλείσιμο του 7ου ΙΚΑ και του Νοσοκομείου Πατησίων επί συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση διερρήγνυε τα ιμάτιά του για το κλείσιμό τους και σήμερα ως κυβέρνηση συνεχίζει το ίδιο έργο, κλείνοντας κλινικές, τμήματα, ιδιαίτερα στην Περιφέρεια.
«Αυτόν το δρόμο τον αφήνει ο ένας και τον πιάνει ο άλλος. Το δημόσιο νοσοκομείο αλλάζει σταδιακά χαρακτήρα. Οι απανωτές περικοπές από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ στους κρατικούς προϋπολογισμούς των δημόσιων νοσοκομείων, του ΕΟΠΥΥ, το σμπαράλιασμα της μόνιμης και σταθερής δουλειάς κρύβουν από πίσω τους σχεδιασμούς δεκαετιών, με στόχο να μετατραπούν τα νοσοκομεία σε αυτοτελείς επιχειρήσεις, να βαθύνει παραπέρα η εμπορευματοποίηση της Υγείας. Ήδη το δημόσιο νοσοκομείο έχει βγάλει δόντια και δαγκώνει. Θα πληρώνεις ακόμη και τον αέρα που αναπνέεις», σημείωσε ο Κ. Παπαδάκης, εξηγώντας ότι το νοσοκομείο-επιχείρηση θα είναι εξ ορισμού υποστελεχωμένο, το προσωπικό θα ξεζουμίζεται, οι υπηρεσίες που θα προσφέρει θα είναι προβληματικές. Ενώ πρόσθεσε ότι σ' αυτό το νήμα εμπλέκονται πλέον δήμοι και Περιφέρειες.
«Η ΕΕ έχει ξεκινήσει την επίθεση. Αν δεν συγκρουστούμε με την εμπορευματοποίηση της Υγείας, με τη λογική του "κόστους - οφέλους", θα φτάσουμε σ' έναν κυνισμό και μια βαρβαρότητα δίχως τέλος. Το ζήτημα είναι πολιτικό, είναι θέμα οικονομίας, εξουσίας. Απέναντι σ' αυτά πρέπει να σταθούμε όρθιοι και προετοιμασμένοι. Να πάρουμε μέτρα. Ισχυρό ΚΚΕ παντού, λοιπόν. Αυτό πρέπει να είναι το κριτήριο και το μήνυμα, που είναι χρέος όλων να διαδοθεί όσο γίνεται πιο πλατιά, για να δοθεί ώθηση στη λαϊκή αντεπίθεση», υπογράμμισε.
3 / 3

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΧΡΩΜΑΤΟΨΙΑ ΤΩΝ «ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ»!!

Το Viva La Revolucion Σας Ενημερώνει:
Όταν ακούς κάποιον να σου λέει ότι στους δήμους και στις περιφέρειες δεν πρέπει να υπάρχουν «χρώματα», το πρώτο που πρέπει να σκεφτείς είναι ποιο «χρώμα» θέλει να σου κρύψει!
Πρόκειται για κάποιου είδους ιδιόμορφης «πολιτικής
αχρωματοψίας» που βλέπει μόνο συγκεκριμένα χρώματα.
Έχοντας μπει στην τελική ευθεία για τις εκλογές του Μαΐου συνωστίζονται οι «αυτοδιοικητικοί», οι «ανεξάρτητοι», οι «ακομμάτιστοι» διεκδικώντας την ψήφο του πατραϊκού λαού.
Ο Ν. Παπαδημάτος κατάφερε να βγει φωτογραφία με τον Κ. Μητσοτάκη, η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει ότι όποιος ψηφίζει Γ. Ρώρο ψηφίζει Τσίπρα, το στέλεχος του ΠΑΣΟΚ Γ. Αλεξόπουλος έχει συμπεριλάβει στο ψηφοδέλτιό του όλο τον μηχανισμό του κόμματος, ο Ν. Νικολόπουλος είναι ένας ακομμάτιστος αρχηγός κόμματος!!
Τι τους ενώνει :
- Όλοι τους, όταν τα κόμματά τους ψήφιζαν μνημόνια εφάρμοζαν και εφαρμόζουν αντιλαϊκές πολιτικές που φτωχοποίησαν τον λαό, δεν έλεγαν και ούτε σήμερα λένε μισή κουβέντα. Στηρίζουν αυτές τις επιλογές προσπαθώντας να τις εξωραΐσουν.Το πρωί λοιπόν ως κομματικά στελέχη στηρίζουν τα κόμματά τους που π.χ. μείωσαν κατά 60% την κρατική επιχορήγηση προς τους δήμους, περιφέρειες και το απόγευμα είναι «αυτοδιοικητικοί που δεν ξέρουν τίποτα για όλα αυτά!!
- Όλοι μαζί σχεδόν με τα ίδια επιχειρήματα επιτίθενται στη Δημοτική Αρχή που είναι κομματική, δογματική κτλ.
Πρόκειται για μια αγωνιώδη προσπάθεια αποπροσανατολισμού, με την οποία θέλουν να κρύψουν τις ευθύνες τους για τις εφαρμοζόμενες πολιτικές και να αντιστοιχίσουν την ψήφο του πατραϊκού λαού με βάση κομματικές προτιμήσεις . Τόσο ακομμάτιστοι είναι.
Η στόχευσή τους είναι διπλή.
Πρώτον να αποκρύψουν ότι η Λαϊκή Συσπείρωση είναι η μόνη παράταξη που έχει πετύχει μια πολύ μεγάλη διεύρυνση συμπεριλαμβάνοντας στα ψηφοδέλτιά της υποψηφίους που έχουν διαφορετικές πολιτικές αφετηρίες και που τώρα συστρατεύονται με τη Δημοτική αρχή. 
Η λίστα των υποψήφιων που έχει ανακοινωθεί μέχρι τώρα αποδεικνύει αυτή τη μεγάλη διεύρυνση.
Δεύτερο, να περιορίσουν το πλατύ ρεύμα στήριξης που χαίρει η Δημοτική Αρχή.
Γιατί την ίδια ώρα που ούτε οι ίδιοι δεν πείθουν ακόμα και το κομματικό τους ακροατήριο η Λαϊκή Συσπείρωση κερδίζει την εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας του πατραϊκού λαού ανεξάρτητα κομματικών επιλογών.
Προτείνουν λοιπόν οι « αυτοδιοικητικοί», οι «ανεξάρτητοι», οι «ακομμάτιστοι» ως κριτήριο ψήφου την κομματική προέλευση των πολιτών. Μιλάμε για την αποθέωση του παλαιοκομματισμού σε ιλουστρασιόν έκδοση.
Η Λαϊκή Συσπείρωση λέει: ψήφισε με βάση ποιοι έκαναν τη μεγάλη προσπάθεια να ικανοποιήσουν τις σύγχρονες ανάγκες σου.
Ψήφισε με κριτήριο το ανασκευασμένο σχολείο του παιδιού σου. Τις παιδικές κατασκηνώσεις που συμμετέχει δωρεάν, με το ότι δεν πληρώνεις τροφεία στους παιδικούς σταθμούς , τη δημιουργία πάρκων, πλατειών, παιδικών χαρών όπου κάνεις τη βόλτα σου, τα γήπεδα όπου πλέον μπορείς να κάνεις αθλητισμό, το θέατρο και τις πολιτιστικές εκδηλώσεις που παρακολούθησες στη γειτονιά σου και τόσα άλλα.

Ψήφισε με κριτήριο ποιος σεβάστηκε και το τελευταίο ευρώ που είχε στη διάθεσή του για να ικανοποιήσει τις ανάγκες του λαού.
Ψήφισε αυτούς που έβαλαν εμπόδια στις αντιλαϊκές πολιτικές , που αγωνίστηκαν για «δουλειά για όλους, δουλειά για δικαιώματα», που δεν ήταν τα καλά παιδιά του συστήματος υπερασπιζόμενοι τα συμφέροντά σου και όχι τα συμφέροντα των λίγων.
Ψήφισε αυτούς που σχεδιάζουν μια σειρά έργων που είναι σε εξέλιξη ή προγραμματίζονται για να αλλάξουν την Πόλη, να γίνει η Πάτρα πόλη που θα τη χαίρονται οι Πατρινοί.
Η Δημοτική Αρχή ποτέ δεν χώρισε τον λαό με βάση την κομματική του επιλογή, το έργο της αφορά όλο τον λαό.
Ο λαός και πείρα και κρίση έχει, είδε τη μεγάλη προσπάθεια και στηρίζει τη Δημοτική Αρχή. Θα δώσει μια ηχηρή απάντηση στις 26 Μαΐου δίνοντας στη Λαϊκή Συσπείρωση τη δύναμη να συνεχίσει το έργο της.
ΣΤΕΛΙΟΣ ΠΑΛΑΡΜΑΣ Γραμματέας συλλόγου Δ/Ν Πάτρας, υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με την Λαϊκή Συσπείρωση.

Η ΛΑΪΚΗ ΔΥΣΑΡΕΣΚΕΙΑ ΣΤΗ ΕΕ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΤΩΝ ΒΑΣΤΑΖΩΝ ΤΗΣ

,,Σχολιάζοντας οι διάφοροι αρθρογράφοι τις αιτίες που οδήγησαν στις κινητοποιήσεις του προηγούμενου διαστήματος στη Γαλλία και το «τι φταίει στις σημερινές κοινωνίες των χωρών της Ευρώπης», καταλήγουν σε απαντήσεις που βγάζουν από το στόχαστρο του λαού και της νεολαίας τον πραγματικό εχθρό, δηλαδή το κεφάλαιο, τις κυβερνήσεις και τα κόμματά του σε κάθε χώρα, και την ΕΕ ως ένωση των καπιταλιστικών κρατών.,,

Η λαϊκή δυσαρέσκεια στην ΕΕ, οι αιτίες και ο αποπροσανατολισμός της...
Αστικές «συμβουλές» για την υπονόμευση του κινήματος
Copyright 2018 The Associated
Το προηγούμενο διάστημα, με αφορμή τις κινητοποιήσεις των «κίτρινων γιλέκων» στη Γαλλία, αναπτύχθηκε αρθρογραφία και ρεπορτάζ σε πολλές εφημερίδες και μέσα ενημέρωσης.
Στελέχη αστικών και οπορτουνιστικών κομμάτων, δημοσιογράφοι, καθηγητές πανεπιστημίου και πολιτικοί αναλυτές, ανησυχώντας για την αυξανόμενη λαϊκή δυσαρέσκεια εξαιτίας της αντιλαϊκής πολιτικής και για τις αντιδράσεις, τις κινητοποιήσεις και απεργίες που - παρά τις όποιες αδυναμίες - εμφανίζονται σε πολλές χώρες της Ευρώπης, τοποθετήθηκαν για την ερμηνεία των γεγονότων, επιζητώντας με βάση αυτήν να εξαχθούν συμπεράσματα που να οδηγήσουν σε ανώδυνα για το σύστημα μονοπάτια την όποια κινητοποίηση μαζών εμφανίζεται.
Φυσικά τα διάφορα ερωτήματα που τέθηκαν αποκτούσαν μια ιδιαίτερη «απόχρωση» ανάλογα με την οπτική γωνία κάθε αρθρογράφου, όμως κοινός τους τόπος ήταν ότι επιχείρησαν να βάλουν «σκιάχτρα» στη θέση του πραγματικού εχθρού, να κρύψουν το ρόλο του οργανωμένου ταξικού εργατικού κινήματος και τους όρους για να δυναμώνει η κοινωνική συμμαχία ενάντια στην εξουσία του κεφαλαίου, σε κάθε χώρα και στην ΕΕ συνολικά.
Κρύβοντας τον πραγματικό αντίπαλο
Σχολιάζοντας οι διάφοροι αρθρογράφοι τις αιτίες που οδήγησαν στις κινητοποιήσεις του προηγούμενου διαστήματος στη Γαλλία και το «τι φταίει στις σημερινές κοινωνίες των χωρών της Ευρώπης», καταλήγουν σε απαντήσεις που βγάζουν από το στόχαστρο του λαού και της νεολαίας τον πραγματικό εχθρό, δηλαδή το κεφάλαιο, τις κυβερνήσεις και τα κόμματά του σε κάθε χώρα, και την ΕΕ ως ένωση των καπιταλιστικών κρατών.
Υποστηρίζουν ότι υπαίτιος είναι «η κυβερνητική νεοφιλελεύθερη πολιτική που κυριάρχησε στην ΕΕ τα προηγούμενα χρόνια» και εκφράστηκε και με τις μεταρρυθμίσεις του Μακρόν στη Γαλλία. Μιλούν για «στροφή» της ΕΕ σε μια «νεοφιλελεύθερη, μη δημοκρατική και γραφειοκρατική αρχιτεκτονική», που φέρνει τη «λιτότητα», «παρεκκλίνοντας από τις ιδρυτικές της αρχές». Και συμπληρώνουν ότι σε ένα τέτοιο περιβάλλον τα αστικά κόμματα και οι αστοί πολιτικοί σε επίπεδο ΕΕ και κάθε κράτους - μέλους «δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν με επάρκεια στο ύψος των καιρών», καθώς και ότι αυτό φθείρει το κύρος των θεσμών της και των θεσμών των καπιταλιστικών κρατών.
Η πολιτική όμως που εφαρμόζεται σε όλες τις χώρες της ΕΕ έχει στον πυρήνα της την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, των μονοπωλίων σε κάθε κράτος - μέλος της.
 Τα μέτρα που τσάκισαν και τσακίζουν εργατικά και λαϊκά δικαιώματα, μισθούς και συντάξεις στην Ελλάδα και σε μια σειρά από άλλες χώρες της ΕΕ δεν ήταν αποτέλεσμα απλά της «νεοφιλελεύθερης πολιτικής που επιβλήθηκε στην ΕΕ από τη Γερμανία». 
Ηταν ανάγκη για την αστική τάξη κάθε κράτους - μέλους της ΕΕ για να αντεπεξέλθει στον ανταγωνισμό με τα άλλα καπιταλιστικά κράτη σε παγκόσμιο επίπεδο. Φυσικά αυτό δεν έγινε χωρίς την όξυνση του ανταγωνισμού εντός της ΕΕ, όπου κάποια καπιταλιστικά κράτη βγήκαν λιγότερο και άλλα περισσότερο κερδισμένα. Σε κάθε περίπτωση, όμως, ο μεγάλος χαμένος ήταν η εργατική τάξη και ο λαός σε κάθε κράτος - μέλος της ΕΕ. 
Αυτή είναι η αιτία που αυξάνεται η λαϊκή δυσαρέσκεια και η διαμαρτυρία σε αρκετά κράτη της ΕΕ.
Εξάλλου, η ΕΕ δεν «εκτροχιάστηκε» τις τελευταίες δεκαετίες από τις ράγες κάποιων υποθετικά «φιλολαϊκών» αρχών και αξιών με τις οποίες ιδρύθηκε. 
Πάντα ο χαρακτήρας της ήταν αντιλαϊκός, γιατί είναι μια ένωση των κρατών των εκμεταλλευτών του λαού, με σκοπό να διασφαλίσουν τα συμφέροντά τους ενάντια σε άλλα καπιταλιστικά κράτη, εντείνοντας το τσάκισμα των εργαζομένων και της νεολαίας.
Η ΕΕ στηρίζει τη δικτατορία του κεφαλαίου σε κάθε χώρα και γι' αυτό δεν εξανθρωπίζεται, δεν ήταν και δεν μπορεί να γίνει φιλική για τους εργαζόμενους και το λαό.
Συσκοτίζοντας το ρόλο του οργανωμένου ταξικού εργατικού κινήματος
Κοινός τόπος πολλών αρθρογράφων ήταν το γενικό τους «ανάθεμα» στο οργανωμένο ταξικό εργατικό κίνημα και η ταυτόχρονη υπερπροβολή υποθετικά νέων «κινημάτων καταναλωτών», «κινημάτων της υπαίθρου ενάντια στην πόλη», «οικολογικών κινημάτων» και «κινημάτων της νεολαίας ενάντια στις παλαιότερες γενιές». 
Στη θέση δηλαδή της πιο καθοριστικής δύναμης, που μπορεί με αποφασιστικότητα και σε όλα τα μέτωπα να συγκρουστεί με την αστική τάξη και την εξουσία της, προτάσσουν ένα θολό άθροισμα δυνάμεων και «κινημάτων» που είναι ακίνδυνα για τον ταξικό αντίπαλο. 
Ενώ δεν έλειψαν και οι προτάσεις για «αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες», για οργάνωση του κινήματος μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, ως η «σύγχρονη απάντηση» στη «γραφειοκρατία των παραδοσιακών» συνδικάτων.
Καθόλου τυχαία, φυσικά, οι αρθρογράφοι που «κόπιασαν» για να κρύψουν τον πραγματικό αντίπαλο έχυσαν πολύ μελάνι για πείσουν ότι πλέον είναι «παρωχημένο» να μιλάμε για την εργατική τάξη, ότι είναι «παρωχημένη» η οργάνωση στους χώρους δουλειάς, ότι είναι «παρωχημένη» η γραμμή πάλης που στοχεύει τον πραγματικό αντίπαλο, δηλαδή το κεφάλαιο, τις κυβερνήσεις και τα κόμματά του, τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, όπως το ΝΑΤΟ και η ΕΕ.
Σκόπιμα θέλουν να μείνει έξω από την ατζέντα της συζήτησης ότι το πιο βασικό στοιχείο για να δυναμώσει σήμερα η πάλη του λαού και της νεολαίας είναι η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, του βασικού εχθρού της εξουσίας των εκμεταλλευτών. 
Δεν θέλουν να στραφεί η προσοχή των εργαζομένων στο ότι σήμερα είναι ανάγκη να ανεβαίνει ο βαθμός οργάνωσής τους στα σωματεία και στα συνδικάτα, η συμμετοχή τους στις διαδικασίες των συνδικαλιστικών οργανώσεων.
 Οτι είναι ανάγκη να κερδίζει έδαφος η αντικαπιταλιστική γραμμή πάλης σε ολοένα και περισσότερους εργαζόμενους, η πάλη για τις σύγχρονες ανάγκες ενάντια στις επιδιώξεις της αστικής τάξης. 
Να δυναμώνει η κόντρα με τις ρεφορμιστικές δυνάμεις στο εργατικό κίνημα, με τις δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, που είναι υπεύθυνες για τον εκφυλισμό πολλών σωματείων σήμερα.
 Να βελτιώνεται ο συσχετισμός υπέρ των ταξικών δυνάμεων. Ενα τέτοιο οργανωμένο εργατικό κίνημα μπορεί να έχει αντοχή στις πιέσεις και τα διλήμματα της αστικής τάξης, θα μπορεί να αποτελεί τον πυρήνα ισχυροποίησης του αγώνα συνολικά του λαού και της νεολαίας.
Αποπροσανατολίζοντας από τους όρους για το δυνάμωμα της Κοινωνικής Συμμαχίας ενάντια στον ταξικό εχθρό
Οι προσπάθειές τους για τον αφοπλισμό του εργατικού - λαϊκού κινήματος βρίσκουν την ολοκλήρωσή τους με την αποθέωση της πολιτικής συμμαχίας κάθε είδους συστημικών δυνάμεων, ως όρο για ένα «αποτελεσματικό κίνημα», σε αντιπαράθεση με τη συμμαχία των κοινωνικών δυνάμεων που αντικειμενικά έχουν συμφέρον από την πάλη ενάντια στην αστική εξουσία. 
Διακηρύσσουν ότι η «επιτυχία» ενός κινήματος βρίσκεται στο να είναι «πολυσυλλεκτικό κίνημα» πολλών και φαινομενικά ετερόκλητων πολιτικών δυνάμεων. 
Λένε ότι δυναμική έχει ένα κίνημα που παρουσιάζει «ιδεολογική πολυμορφία» και χωράει τους πάντες, εννοώντας με αυτό τις διάφορες δυνάμεις που έδρασαν στο «κίνημα των κίτρινων γιλέκων», που - όπως και οι ίδιοι παραδέχονται - εκτείνονται από αναρχικές ομάδες και το κόμμα του Μελανσόν μέχρι και το ακροδεξιό κόμμα της Λεπέν.
Το κίνημα όμως που μπορεί να είναι πραγματικά αποτελεσματικό είναι αυτό που συγκροτείται από κοινωνικές δυνάμεις που έχουν κοινό συμφέρον ενάντια στα μονοπώλια και την εξουσία τους. 
Είναι η Κοινωνική Συμμαχία σε αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική κατεύθυνση της εργατικής τάξης, των αγροτών, των αυτοαπασχολούμενων, με τη συμμετοχή και των νέων και των γυναικών αυτών των κοινωνικών δυνάμεων. Ενα οργανωμένο κίνημα στους χώρους δουλειάς, στους χώρους μάθησης, στις γειτονιές, στους αγρότες και τους αυτοαπασχολούμενους στις πόλεις, το οποίο δεν θα στοχεύει μονάχα τους πολιτικούς εκφραστές της αστικής εξουσίας, τις κυβερνήσεις της, ή θα ματαιοπονεί αναζητώντας μια βελτίωση της ΕΕ, αλλά θα υιοθετεί ριζοσπαστικούς στόχους πάλης που θα βοηθούν να οξυνθούν η αντιπαράθεση και η σύγκρουση με την εξουσία των μονοπωλίων σε κάθε χώρα και την ΕΕ ως ιμπεριαλιστική ένωση.
Νέες δυνατότητες
Καταλήγοντας, τα γεγονότα με τα «κίτρινα γιλέκα», οι απεργιακές κινητοποιήσεις που εκδηλώνονται σε μια σειρά από κράτη - μέλη της ΕΕ, αρκετές δυνάμεις στο εργατικό κίνημα που σε πολλές χώρες μάχονται κόντρα στον πραγματικό αντίπαλο, δείχνουν ότι κάτω από την έντονη λαϊκή δυσαρέσκεια εμφανίζονται δυνατότητες να φουντώσει η αμφισβήτηση της αστικής πολιτικής, η αμφισβήτηση της λογικής ότι η παραμονή στην ΕΕ και την Ευρωζώνη είναι μονόδρομος, να δυναμώσει η αντίσταση στην επίθεση του κεφαλαίου.
Το εργατικό - λαϊκό κίνημα μπορεί και πρέπει, τόσο στην Ελλάδα όσο και σ' όλη την Ευρώπη, να οργανώσει την αντεπίθεσή του. Να αξιοποιήσει τις φυγόκεντρες τάσεις στην ΕΕ. Να συνδέσει την πάλη για αποδέσμευση από την ΕΕ με την πάλη για ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου σε κάθε χώρα. Η κοινωνία μπορεί να ζήσει χωρίς τους καπιταλιστές, να βάλει σε κίνηση την παραγωγή, τις υπηρεσίες με άλλες κοινωνικές σχέσεις.
Οι λαοί όλων των κρατών - μελών της ΕΕ μπορούν και πρέπει να βαδίσουν το δρόμο της ανατροπής σε κάθε χώρα, για να ανοίξει ο δρόμος για την Ευρώπη του σοσιαλισμού.

Του
Λουκά ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ*
* Ο Λουκάς Αναστασόπουλοςείναι μέλος της Ιδεολογικής Επιτροπής της ΚΕ του ΚΚΕ

07 Απριλίου, 2019

ΣΤΟ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ


Τον Δήμαρχο Πατρέων, Κώστα Πελετίδη, επισκέφθηκε χθες Σάββατο 6 Απρίλη, αντιπροσωπεία της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας, που αριθμεί 97 εκατομμύρια μέλη, με επικεφαλής τον Έλληνα Πρόεδρο, Γιώργο Μαυρίκο, που χαρακτήρισε τον Κ. Πελετίδη ΄΄Εμβληματικό Δήμαρχο που η επανεκλογή του στις 26 Μαΐου θα είναι για το καλό της εργατικής τάξης και του λαού της Πάτρας...΄΄
Τον Πρόεδρο και τα μέλη της Ομοσπονδίας, συνόδευαν, η Αντιπρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Πάτρας, Γιώτα Παναγοπούλου, ο Γραμματέας, Δημήτρης Αγγελόπουλος, ο Οργανωτικός Γραμματέας Σωτήρης Παρίσης και ο Ταμίας Βασίλης Βασιλείου.
Παρούσα στη συνάντηση, που έγινε σε πολύ θερμό κλίμα, ήταν από πλευράς Δημοτικής Αρχής, η Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Κατερίνα Γεροπαναγιώτη.
Στην αντιπροσωπεία της Ομοσπονδίας, συμμετείχαν συνδικαλιστές από τη Νότια Αφρική, το Νεπάλ, τη Χιλή, το Περού, το Βιετνάμ και τη Γκαμπόν.
Ο Δήμαρχος, αφού τους καλωσόρισε στο Δημαρχείο αναφέρθηκε στους αγώνες της εργατικής τάξης, τονίζοντας ότι οι εργαζόμενοι παράγουν τον πλούτο και αυτοί πρέπει να τον χαίρονται και να ικανοποιούν τις σύγχρονες ανάγκες τους. Αυτό όμως δυστυχώς δεν γίνεται και γι αυτό ο αγώνας πρέπει να συνεχιστεί.
Αναφέρθηκε στην Πάτρα και στους 35.000 ανέργους, αλλά και στους 100.000 που ζουν στα όρια της φτώχειας. 
«Σε αυτό το εχθρικό πλαίσιο αγωνιζόμαστε και προσπαθούμε να βγάλουμε το λαό της πόλης μας από το δρόμο της απελπισίας και της καταστροφής που τους οδηγεί το σύστημα που ευνοεί και υποστηρίζει τη συγκέντρωση του πλούτους σε όλο και λιγότερα χέρια. Δημιουργούν ενοχές στους εργαζόμενους, ότι αυτοί φταίνε για την κατάσταση που έχει οδηγηθεί η χώρα μας. Εμείς ως Δημοτική Αρχή, προσπαθήσαμε και πήραμε μέτρα ανακούφισης των λαϊκών οικογενειών. Όμως πέρα από αυτό, είμαστε χαρούμενοι, γιατί με την μεγάλη μας πορεία από την Πάτρα στην Αθήνα, με σύνθημα «Δουλειά για όλους, δουλειά με δικαιώματα», την προστασία των ανέργων και των οικογενειών τους, στείλαμε το μήνυμα σε όλη την Ελλάδα, ότι ο αγώνας είναι ο μόνος δρόμος διεκδίκησης και επιτυχίας. Αν η παγκόσμια εργατική τάξη ενωθεί σε ταξική κατεύθυνση και παλέψει για την ανατροπή όλων όσων κερδίζουν από τον ιδρώτα της, τότε μόνο θα έχουμε ένα καλύτερο μέλλον. Το δίκιο είναι με το μέρος του λαού. Ο λαός θα νικήσει και με αυτό το «μήνυμα» πορευόμαστε».
Η συνάντηση συνεχίστηκε με εμπειρίες των φιλοξενουμένων από τις χώρες τους και με ανταλλαγή δώρων.
Ρεπορτερ

06 Απριλίου, 2019

ΟΙ ΣΥΝΩΜΟΣΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΘΕΩΡΙΕΣ ΤΩΝ ΤΡΟΤΣΚΙΣΤΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ CHE k OI ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΦΙΝΤΕΛ !!




Γιατί έφυγε ο Τσε απ’ την Κούβα; Ο Φιντέλ Κάστρο ενάντια στα ψέματα του Ιμπεριαλισμού και των Τροτσκιστών

Fidel Castro speech35Η απόφαση του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα να εγκαταλείψει την Κούβα το 1965, προκειμένου να προσφέρει τις υπηρεσίες του στην προσπάθεια δημιουργίας αντάρτικου αγώνα στο Κονγκό, αποτελεί μια απ’ τις πλέον πολυσυζητημένες φάσεις της ζωής του αργεντίνου επαναστάτη. Η αναχώρηση του Τσε απ’ την Κούβα προσφέρθηκε για πλήθος συνωμοσιολογικών θεωριών γύρω απ’ το “γιατί” και “πως” πήρε αυτήν την απόφαση ο Γκεβάρα. Μέχρι και σήμερα άλλωστε συνεχίζουν να υπάρχουν διάφορες θεωρίες οι οποίες – άλλοτε εκ του πονηρού και άλλοτε από αφέλεια και άγνοια – αναδεικνύουν περίεργες σκοτεινές συνωμοσίες.

Η πιο διαδεδομένη θεωρία συνωμοσίας αναφορικά με το θέμα αυτό σχετίζεται με την παρέμβαση του σοβιετικού παράγοντα – πως η ομιλία του Γκεβάρα στο Αλγέρι, το 1965, προκάλεσε την σφοδρή αντίδραση της ηγεσίας της ΕΣΣΔ η οποία και απαίτησε από τον Κάστρο την απομάκρυνση του Τσε απ’ την κουβανική κυβέρνηση. Στο γαλλικό ντοκυμαντέρ “Le Journal de Bolivie”,παραγωγής 1994, αναφέρεται πως η κριτική του Τσε απέναντι στην σοβιετική εξωτερική πολιτική αποτέλεσε το έναυσμα για την απομάκρυνση του από την Κούβα. 

Αυτή η άποψη υποστηρίζει ότι κατά την επιστροφή του Γκεβάρα στην Αβάνα από το Αλγέρι, όπου μετείχε στην Αφρο-Ασιατική Σύνοδο, ο Τσε ενημερώνεται πως οι σοβιετικοί διαμαρτυρήθηκαν επίσημα για την κριτική που άσκησε στη Μόσχα. Μετά από συνάντηση που είχαν Γκεβάρα και Κάστρο, ο Τσε αποφάσισε να παραιτηθεί απ’ τη θέση του υπουργού Βιομηχανίας, υποστηρίζει το ντοκυμαντέρ – μια άποψη ιδιαίτερα διαδεδομένη, η οποία όμως ουδέποτε έχει επιβεβαιωθεί. Άλλη θεωρία συνομωσίας – πλήρως αστήρικτη και ανεπιβεβαίωτη – θέλει τον Φιντέλ Κάστρο να έχει όχι απλώς διαφωνίες με τον Τσε σε πολιτικό επίπεδο, αλλά να προσπαθεί να τον “ξεφορτωθεί” φοβούμενος την υψηλή δημοτικότητα του αργεντίνου!

Στις 16 Γενάρη 1966, ο Φιντέλ Κάστρο αναφέρθηκε σε αυτές τις θεωρίες συνωμοσίες που, ειδικά εκείνη την εποχή, ακούγονταν ολοένα και περισσότερο. Άλλωστε, διάφορα δυτικά ΜΜΕ έγραφαν τα πιο απίστευτα πράγματα για την “εξαφάνιση του Τσε” – απ’ το ότι κρατούνταν σε κουβανική φυλακή μέχρι του ότι είχε πεθάνει εξόριστος στον Άγιο Δομίνικο. Μιλώντας στο κλείσιμο της Τριηπειρωτικής Συνδιάσκεψης στην Αβάνα ο Φιντέλ καταφέρθηκε τόσο εναντίον των Ιμπεριαλιστικών συνομωσιών όσο και όσων αριστερών υιοθετούσαν τις ψευδολογίες που εκπορεύονταν από κέντρα των ΗΠΑ.

 Στο κομμάτι της ομιλίας που ακολουθεί, ο Κάστρο καταφέρεται ενάντια στις – ψευδεπίγραφες όπως αποδείχτηκε – κατηγορίες που εξαπέλυαν εκείνη την εποχή εναντίον της κουβανικής επαναστατικής κυβέρνησης λατινοαμερικάνοι τροτσκιστές και πολιτικοί εκπρόσωποι της 4ης Διεθνούς, πάντα σε σχέση με την τύχη του Τσε.

Σημείωνε λοιπόν ο Κομαντάντε Φιντέλ, μεταξύ άλλων, στην ομιλία του:

«Υπάρχει ένα γεγονός που θα ήθελα να το θέσω ως παράδειγμα για να δείξω πως λειτουργεί ο Ιμπεριαλισμός και οι πράκτορες του. Είναι ένα πολύ ενδιαφέρον γεγονός. 

Αναφέρομαι στην καμπάνια που ξεσήκωσε ο Ιμπεριαλισμός των Γιάνκηδων και οι πράκτορες του σχετικά με την αναχώρηση του συντρόφου μας Ερνέστο Γκεβάρα. Πιστεύω πως πρέπει να αντιμετωπίσουμε στα ίσια αυτό το ζήτημα για να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα. 

Ο σύντροφος Ερνέστο Γκεβάρα και λίγοι επαναστάτες από αυτήν εδώ τη χώρα – και λίγοι επαναστάτες εκτός Κούβας – γνωρίζουν πότε έφυγε και τι κάνει όλη αυτήν την περίοδο. Οι ιμπεριαλιστές, ασφαλώς, ενδιαφέρονται πολύ στο να μάθουν όλες τις λεπτομέρειες για το που βρίσκεται, τι πράττει και πως. Προφανώς δεν γνωρίζουν, αλλά και αν γνωρίζουν το καλύπτουν πολύ καλά.

Αυτά είναι πράγματα, φυσικά, που ο χρόνος, όταν το επιτρέψουν οι περιστάσεις, θα ξεκαθαριστούν. Παρ’ όλα αυτά, εμείς οι επαναστάτες δεν χρειαζόμαστε καμία αποσαφήνιση. Ο εχθρός προσπαθεί να πιαστεί απ’ τις περιστάσεις ώστε να προσπαθήσει να συνωμοτήσει και να σπιλώσει. 

Ο σύντροφος Γκεβάρα έγινε μέλος του κινήματος μας όταν ήμασταν σε εξορία στο Μεξικό. Από την πρώτη μέρα είχε πάντα την ιδέα, ξεκάθαρα εκπεφρασμένη, πως όταν ο αγώνας στην Κούβα θα τελείωνε ο ίδιος θα είχε άλλα καθήκοντα να διεκπεραιώσει αλλού. Του είχαμε δώσει το λόγο μας πως κανένας κρατικός η εθνικός λόγος, καμία περίσταση, δεν θα μας έκανε να ζητήσουμε να παραμείνει στη χώρα αποτρέποντας τον απ’ το να εκπληρώσει την θέληση του. Και εκπληρώσαμε πλήρως και πιστά αυτή μας την υπόσχεση στον σύντροφο Γκεβάρα. 

Φυσικά, εάν ο σύντροφος Γκεβάρα επρόκειτο να φύγει απ’ τη χώρα, θα ήταν λογικό για τον ίδιο να το πράξει μυστικά. Θα ήταν λογικό να μετακινηθεί με τρόπο που να μην κινεί υποψίες. Είναι λογικό ότι δεν θα ενημέρωνε τους δημοσιογράφους. Είναι λογικό πως δεν θα συγκαλούσε συνεντεύξεις Τύπου. Είναι λογικό πως θα έπραττε ότι είχε σχεδιάσει με τον τρόπο που το έπραξε. Παρ’ όλα αυτά, πόσο προσπάθησαν να κεφαλαιοποιήσουν προς όφελος τους αυτήν την κατάσταση οι ιμπεριαλιστές και πόσο τα κατάφεραν!

Fidel Castro - Che Guevara 986Αυτός είναι ο λόγος που έφερα σήμερα μαζί μου ορισμένα έγγραφα. Μην ανησυχείτε πως θα διαβάσω όλα τα έγγραφα εδώ. Πρόκειται μόνο να σας αναγνώσω ορισμένα πράγματα. Επειδή εδώ έχω αυτά που οι ιμπεριαλιστικές και αστικές εφημερίδες έχουν γράψει αναφορικά με την περίπτωση του στρατηγού Γκεβάρα, τι έγραψαν οι εφημερίδες των ΗΠΑ, τα περιοδικά τους, τα πρακτορεία ειδήσεων, οι λατινοαμερικανικές αστικές εφημερίδες και τα έντυπα σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο. 

Και πρόκειται να δούμε ποιός έπαιξε το ρόλο του βασικού εκπροσώπου της ιμπεριαλιστικής καμπάνιας της ίντριγκας και των σκευωριών κατά της Κούβας με αφορμή το θέμα του συντρόφου Γκεβάρα. Αρχικά, υπήρχαν συγκεκριμένα στοιχεία τα οποία κατά τη διάρκεια των περασμένων δεκαετιών έχουν χρησιμοποιηθεί συνεχώς ενάντια στο επαναστατικό κίνημα. Και αν μου δώσετε λίγο χρόνο, πρόκειται να σας παρουσιάσω τα σημαντικότερα από αυτά. (Σύντομη παύση κατά την οποία ο Φιντέλ κοιτάει τα έγγραφα του και επιλέγει ένα απο αυτά).

Εδώ είναι μια ανταπόκριση του UPI (σ.σ: πρακτορείο ειδήσεων United Press International)με ημερομηνία 6 Δεκέμβρη 1965:

 “Ο Ερνέστο Γκεβάρα δολοφονήθηκε απ’ τον κουβανό πρωθυπουργό Φιντέλ Κάστρο έπειτα από εντολή της ΕΣΣΔ, ανακοίνωσε ο Φελίπε Αλμπαγκουάντε, επικεφαλής των μεξικανών τροτσκιστών σε δήλωσε του στην El Universal”

Σημειώνει δε πως ο Τσε εξολοθρεύτηκε για την εμμονή του να θέσει την Κούβα στην κινεζική γραμμή επιρροής. Αυτό, φυσικά, ήλθε την ίδια στιγμή που τροτσκιστικά στοιχεία ξεκίνησαν μια καμπάνια σε πολλά μέρη.

Όπως και πριν, με ημερομηνία 22 Οκτώβρη 1965, στην εβδομαδιαία εφημερίδα Marchaδημοσιεύθηκε άρθρο του γνωστού τροτσκιστή θεωρητικού Αδόλφο Γκιλ που αναφέρει ότι ο Τσε εγκατέλειψε την Κούβα λόγω διαφορών με τον Φιντέλ αναφορικά με την Σινο-Σοβιετική διαμάχη κι πως ο Τσε δεν ήταν διατεθειμένος να επιβάλει την άποψη του στην ηγεσία. Ο ίδιος υποστήριζε πως ο Τσε πρότεινε την διάδοση της επανάστασης στο υπόλοιπο της Λατινικής Αμερικής, σε αντίθεση με την σοβιετική γραμμή. Γράφει (ο Γκιλ) πως η κουβανική ηγεσία είναι χωρισμένη σε μια συντηρητική πτέρυγα παλαιών αρχηγών του παρελθόντος, των οπαδών του Τσε, τον Φιντέλ και την ομάδα του. Γράφει πως ο Τσε εγκατέλειψε την Κούβα επειδή ο Τσε δεν είχε τα μέσα προκειμένου να εκφραστεί δημόσια και πως ο Φιντέλ φοβόταν να αντιμετωπίσει το λαό και να εξηγήσει την περίπτωση του Τσε.

Στις 31 Οκτώβρη 1965, ο ίδιος αυτός τροτσκιστής θεωρητικός, ως ανταποκριτής της ιταλικής εφημερίδας Nuovo Mondo, γράφει ένα άρθρο όπου αποκαλεί την κουβανική ηγεσία ως “φιλοσοβιετική” και κατηγορεί τον Φιντέλ πως δεν έχει εξηγήσει πολιτικά τι συνέβη στον Τσε. Γράφει πως ο Στρατηγός Γκεβάρα ηττήθηκε από την ομάδα του Κάστρο. Κριτικάρει τον Τσε διότι δεν αγωνίστηκε προκειμένου να επιβάλει την άποψη του και συμπεραίνει πως το κουβανικό κράτος, παραλυμένο απ’ την ίδια του την πολιτική, δεν υποστήριξε ανοιχτά τη δομινικανή επανάσταση.

Στην έκδοση του Οκτώβρη 1965, η ισπανική τροτσκιστική εφημερίδα Batalla ανακοινώνει: 

“Το μυστήριο που καλύπτει την υπόθεση του Τσε Γκεβάρα πρέπει να ξεκαθαριστεί. Φίλοι του Τσε υποθέτουν ότι το γράμμα που διαβάστηκε από τον Κάστρο είναι πλαστό και ρωτούν αν η κουβανική ηγεσία προσανατολίζεται σε συμβιβασμό με την γραφειοκρατεία του Κρεμλίνου”. 

Περίπου την ίδια περίοδο, το επίσημο όργανο των τροτσκιστών της Αργεντινής εκδίδει άρθρο στο οποίο αφήνει υπόνοιες πως ο Τσε είναι νεκρός ή κρατείται φυλακισμένος στην Κούβα. Γράφει: “Ξεκίνησε κόντρα με τον Φιντέλ Κάστρο αναφορικά με τη λειτουργία των εργατικών ενώσεων και την οργάνωση του στρατού”. Προσθέτει πως ο Τσε ήταν αντίθετος στη δημιουργία Κεντρικής Επιτροπής με τους εκλεκτούς του Κάστρο, ιδιαίτερα με στρατιωτικούς που υποστήριζαν τους σκληροπυρηνικούς της Μόσχας.

Παρ’ όλα αυτά, ένα απ’ τα πιο άθλια άρθρα, το πιο απαίσιο, το πιο απρεπές, είναι αυτό που γράφτηκε απ’ τον ηγέτη του πολιτικού γραφείου της 4ης Διεθνούς στη Λατινική Αμερική, και δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Lucha Operaria της Ιταλίας. Από αυτό το μεγάλο άρθρο θα σας διαβάσω μόνο τρείς παραγράφους. Ξεκινάει λέγοντας: “Μια παράμετρος της χειροτέρευσης της διεθνούς κρίσης της γραφειοκρατίας είναι η απέλαση του Γκεβάρα. Ο Γκεβάρα απελάθηκε τώρα, όχι οκτώ μήνες πριν. Η συζήτηση με τον Γκεβάρα έχει διαρκέσει οκτώ μήνες. Αυτοί οι μήνες δεν πέρασαν πίνοντας καφέ. Πάλεψαν σκληρά και ίσως υπάρχουν νεκροί, ίσως ξηγήθηκαν με πιστόλια. Δε μπορούμε να πούμε εάν σκότωσαν ή οχι τον Γκεβάρα, αλλά έχουμε το δικαίωμα να υποθέτουμε πως τον σκότωσαν. Γιατί δεν έχει εμφανιστεί ο Γκεβάρα; Δεν τον έχουν παρουσιάσει στην Αβάνα με τον φόβο των επιπτώσεων, για την αντίδραση του πληθυσμού – αλλά στο κάτω κάτω, κρύβοντας τον προκαλούν το ίδιο αποτέλεσμα. Ο κόσμος λέει, “γιατί ο Γκεβάρα δεν εμφανίζεται;” Δεν πρόκειται για πολιτική κατηγορία. Τον επαινούν πολιτικά. Γιατί δεν έχουν παρουσιάσει τον Γκεβάρα; Γιατί δεν έχει μιλήσει; Πως είναι δυνατόν ένας απ’ τους ιδρυτές του κουβανικού εργατικού κράτους, ο οποίος μέχρι πριν από λίγο καιρό γυρνούσε τον κόσμο στο όνομα αυτού του κράτους, απροσδόκητα να λέει: “Βαρέθηκα με την κουβανική επανάσταση. Πάω να δημιουργήσω επανάσταση κάπου αλλού”. Κάπου αλλού, και δεν λένε που έχει πάει, και δεν εμφανίζεται. Εάν δεν υπάρχουν διαφορές, γιατί δεν εμφανίζεται; Ολόκληρος ο κουβανικός λαός αντιλαμβάνεται πως υπάρχει μια τεράστια μάχη και αυτή η μάχη δεν έχει τελειώσει. Ο Γκεβάρα δεν ήταν μόνος και δεν είναι μόνος. Εάν λάβουν αυτά τα μέρα ενάντια στο Γκεβάρα, είναι εξαιτίας της μεγάλης υποστήριξης που έχει. Λίγο καιρό πριν η κουβανική κυβέρνηση δημοσίευσε μια πολύ αυστηρή οδηγία σύμφωνα με την οποία καθίσταται αναγκαία η επιστροφή όλων των όπλων και οπλικών συστημάτων στο κράτος. Σε αυτή τη φάση η κατάσταση ήταν κάπως συγκεχυμένη. Τώρα είναι ξεκάθαρο γιατί εκδόθηκε η οδηγία αυτή. Ήταν ενάντια στους παρτιζάνους του Γκεβάρα. Φοβούνται κάποια εξέγερση”. Ορίστε και μια άλλη παράγραφος: “Γιατί έχουν σωπάσει το Γκεβάρα; Η 4η Διεθνής οφείλει να ξεκινήσει δημόσια καμπάνια γι’ αυτό το θέμα, ζητώντας την εμφάνιση του Γκεβάρα, το δικαίωμα του Γκεβάρα να υπερασπιστεί τον εαυτό του και να εκφράζεται ελεύθερα, να ζητήσει απ’ το λαό να μην εμπιστεύεται τα μέτρα που παίρνει το κουβανικό κράτος επειδή πρόκειται για γραφειοκρατικά μέτρα, ίσως εκδιδόμενα από δολοφόνους. Έχουν εξοντώσει το Γκεβάρα για να σταματήσει τον αγώνα του”. […]Στην συνέχεια γράφει: “Αυτό αποδεικνύει όχι μόνο τη δύναμη του Γκεβάρα, ή μιας ομάδας φιλικά προσκείμενης προς τον ίδιο στην Κούβα, αλλά την ωριμότητα των συνθηκών στα υπόλοιπα εργατικά κράτη για την καρποφορία αυτών των θέσεων μέσα σε λίγο χρόνο. Η γραφειοκρατία δεν εξαπατάται με μέσα αυτού του τύπου. Η εξολόθρευση του Γκεβάρα σημαίνει για τη γραφειοκρατία την προσπάθεια αποψίλωσης μιας βάσης πιθανών επαναστατικών τάσεων που συνεχίζουν να αναπτύσσουν την παγκόσμια επανάσταση. Αυτή είναι η βάση για την εξολόθρευση του Γκεβάρα. Και όχι μόνο είναι κίνδυνος για την Κούβα, αλλά ασκεί επιρροή και στις υπόλοιπες επαναστάσεις της Λατινικής Αμερικής. Η Γουατεμάλα είναι στο πλευρό της Κούβας – είναι στο πλευρό της με το πρόγραμμα της σοσιαλιστικής επανάστασης. Παρά την ισχύ και τους λόγους του σπουδαιότερου ηγέτη της, του Φιντέλ Κάστρο, δεν έχει καταφέρει να αποσοβήσει τη μετατροπή του Κινήματος της 13ης Νοέμβρη σε επαναστατικό σοσιαλιστικό κίνημα που παλεύει κατευθείαν για τον Σοσιαλισμό.

Δεν αποτελεί σύμπτωση ότι αυτός ο κύριος, ένας ηγέτης της 4ης Διεθνούς, αναφέρει εδώ με αλαζονεία την περίπτωση της Γουατεμάλας και του Κινήματος της 13ης Νοέμβρη. Επειδή, ακριβώς σε σχέση με αυτό το κίνημα, ο ιμπεριαλισμός των Γιάνκηδων έχει χρησιμοποιήσει μια απ’ τις πλέον ευφυείς τακτικές για να αποδομήσει ένα επαναστατικό κίνημα, όπως με τη διείσδυση πρακτόρων της 4ης Διεθνούς οι οποίοι, από άγνοια – πολιτική άγνοια – έκαναν τον βασικό πολιτικό αρχηγό (σ.σ: εννοεί του Κινήματος 13ης Νοέμβρη) να υιοθετήσει αυτές τις ψευδεπίγραφες, αντι-ιστορικές απόψεις που χωρίς αμφιβολία υπηρετούν τον Ιμπεριαλισμό, όπως κάνει και το πρόγραμμα της 4ης Διεθνούς. […] Κάνοντας το αυτό, η 4η Διεθνής διέπραξε ένα αληθινό έγκλημα κατά του επαναστατικού κινήματος απομονώνοντας το απ’ τον υπόλοιπο λαό, από τις μάζες, ιδιαίτερα όταν το εμποτίζει με ανοησίες, με ψευτιές και με το απεχθές πράγμα που ο Τροτσκισμός σήμερα παριστάνει στο πολιτικό στερέωμα. Παρόλο που κάποια στιγμή ο Τροτσκισμός εκπροσωπούσε μια λανθασμένη θέση, αλλά μια θέση στο πεδίο των πολιτικών ιδεών, έγινε στα επόμενα χρόνια ένα χυδαίο όργανο του Ιμπεριαλισμού και της αντίδρασης. Αυτός είναι ο τρόπος που σκέφτονται αυτοί οι κύριοι».

Με τον παραπάνω λόγο του, ο Φιντέλ Κάστρο απαντούσε σε όλους σε εκείνους που έπαιζαν το ρόλο του ιμπεριαλιστικού “δούρειου ίππου” στο επαναστατικό κίνημα, που μέχρι και σήμερα κάνουν λόγο για εξαναγκασμό του Τσε Γκεβάρα να φύγει απ’ την Κούβα, να εξαφανιστεί απ’ το πολιτικό προσκήνιο. Η ίδια η αλληλογραφία του Τσε – το τελευταίο γράμμα στον Φιντέλ αλλά και τα γράμματα που του είχε στείλει από το Κονγκό – αποδεικνύουν ότι οι δύο άνδρες διατηρούσαν πάντοτε μια αμοιβαία φιλία, στη βάση της συντροφικότητας και του σεβασμού.

ramonet-100 hours with fidelΑρκετές δεκαετίες αργότερα, μιλώντας στον Ιγνάσιο Ραμονέ για το βιβλίο «Εκατό ώρες με τον Φιντέλ», ο Φιντέλ μιλά για την εποχή εκείνη της αναχώρησης του Γκεβάρα απ’ το νησί.

Ρωτά ο Ραμονέ: Ο διεθνής τύπος έλεγε ότι υπήρχε ρήξη ανάμεσα στους δυο σας, σοβαρές πολιτικές διαφωνίες, έλεγαν ότι τον είχαν φυλακίσει εδώ, ακόμα και ότι τον είχαν σκοτώσει…

Φιντέλ: Ανεχτήκαμε σιωπηλά εκείνον τον σωρό των φημών και των μηχανορραφιών. Όμως αυτός, φεύγοντας στα τέλη Μαρτίου του 1965, μου είχε γράψει ένα αποχαιρετιστήριο γράμμα. […] Και στο μεταξύ αυτή η μηχανορραφία να προχωράει, ο εχθρός να σπέρνει ζιζάνια και αμφιβολίες ότι ο Τσε Γκεβάρα είχε “εκκαθαριστεί”, όχι είχαν σημειωθεί διαφωνίες…

Ραμονέ: Υπήρχε μια ολόκληρη εκστρατεία φημολογιών.

Φιντέλ: Ο Τσε μου γράφει αυτό το γράμμα (σ.σ: αυτό που ο Κάστρο διάβασε δημόσια τον Οκτώβρη του 1965 κατά την συγκρότηση της ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κούβας) αυθόρμητα, νομίζω μάλιστα και με μεγάλη ειλικρίνεια: “Μετανιώνω που δεν πίστεψα αρκετά σε σένα…” και μιλάει για την κρίση του Οκτωβρίου και άλλα πράγματα. Νομίζω ότι δεν πίστευε σε κανέναν, γιατί ήταν αυστηρός απέναντι στους πολιτικούς, είχε υποφέρει… […] Από την Αφρική, πάει στην Τσεχοσλοβακία, στην Πράγα το Μάρτιο του 1966 – μια περίπλοκη κατάσταση, βρίσκεται εκεί, πράγματι, κρυφά. Δεν του περνούσε απ’ το μυαλό, από την στιγμή που είχε αποχαιρετήσει να γυρίσει εδώ. Αλλά τα στελέχη για τη Βολιβία είχαν ήδη επιλεγεί… Τότε είναι που του γράφω ένα γράμμα όπου του μιλάω λογικά, κάνω έκκληση στην αίσθηση καθήκοντος και στον ορθολογισμό του.

Ραμονέ: Για να γυρίσει στην Κούβα;

Φιντέλ: Ναι, αυτό το γράμμα νομίζω ότι έχει δημοσιευτεί, η οικογένεια του δημοσίευσε αυτό το γράμμα. Τον πείθω να γυρίσει, του λέω ότι είναι το πιο βολικό γι’ αυτό που ήθελε να κάνει. “Απο κει είναι αδύνατον να το κάνεις αυτό. Πρέπει να έρθεις”. Δεν του λέω “πρέπει” ως διαταγή να έρθει, τον πείθω, του λέω ότι το καθήκον του είναι να γυρίσει, να παραβλέψει τα πάντα και να τελειώσει την προετοιμασία για την υπόθεση της Βολιβίας. Και γυρίζει κρυφά. Κανείς δεν το γνώρισε πουθενά. Ούτε στη διάρκεια του ταξιδιού. Γύρισε εδώ τον Ιούλιο του 1966.

Che and Fidel - companeros 24Επιμέλεια-Μετάφραση: Ν.Μόττας/Guevaristas. Πηγές: Castro Speech Database, Latin American Network Information & Ιγνάσιο Ραμονέ, «Εκατό ώρες με τον Φιντέλ», Εκδ. Πατάκης, 2007.

Ο Τσε Γκεβάρα δεν ήταν τροτσκιστής

Του Espresso Stalinist.

Ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα ήταν ένας αντι-ρεβιζιονιστής μαρξιστής-λενινιστής και δυναμικός υποστηρικτής του Ιωσήφ Στάλιν. Και οι δύο ήταν αντίθετοι στις πρακτικές του Τρότσκι και του Χρουστσώφ. Ο Τσε μισούσε την πολιτική του Χρουστσώφ και ήταν χολωμένος με την υποστήριξη που ο Φιντέλ Κάστρο έδειχνε στον σοβιετικό ρεβιζιονισμό

  • Θεωρούμε τη δράση του τροτσκιστικού κόμματος ως αντεπαναστατική”, Τσε, 1961

Το Νοέμβρη του 1960, κατά την επίσκεψη του στην Σοβιετική Ένωση, επέμενε στην κατάθεση στεφάνου στον τάφο του Στάλιν, παρά τις παραινέσεις του κουβανού πρέσβη στη Μόσχα ώστε να μην το πράξει. Αυτό συνέβη περισσότερα από τέσσερα χρόνια μετά την έναρξη της περίφημης “αποσταλινοποίησης” της ΕΣΣΔ που ξεκίνησε επί Νικίτα Χρουστσώφ.

Ο συνταξιδιώτης του Τσε, Αλμπέρτο Γκρανάδο, είχε πεί ότι ο Γκεβάρα είχε ανακαλύψει τον Στάλιν (σ.μ: προφανώς εννοεί την πολιτική που εφήρμοσε ο Στάλιν στα χρόνια της ηγεσίας του) στα μέσα της δεκαετίας του 1950 (Anderson, σ.165-166 & σ.565).

 Το 1955 όντας στο Μεξικό ο Τσε έστειλε γράμμα στην θεία του υπογράφοντας ως “Στάλιν ΙΙ”:

Πιστεύω ότι η βασική ιδεολογία στην οποία ο Τρότσκι βασίστηκε ήταν λανθασμένη, τα κρυφά κίνητρα της δράσης του (ήταν) λανθασμένα και τα τελευταία του χρόνια υπήρξαν σκοτεινά. Οι τροτσκιστές δεν έχουν συνεισφέρει τίποτα απολύτως στο επαναστατικό κίνημα – εκεί που έδρασαν περισσότερο ήταν στο Περού αλλά στο τέλος απέτυχαν επειδή χρησιμοποιούν κακές μεθόδους”. (Παράρτημα, όπως αναφέρεται στο κείμενο “Comments on ‘Critical Notes on Political Economy’ by Che Guevara” από το Revolutionary Democracy Journal).

Παρά το γεγονός ότι ο Γκεβάρα βοήθησε στην ασφαλή απελευθέρωση ορισμένων τροτσκιστών από την φυλακή το 1965 (σ.μ: πιθανόν στην Κούβα, δεν αναφέρεται χώρα), ελευθερώθηκαν υπό τον όρο ότι θα σταματούσαν την πολιτική τους δράση. (Revolutionary History 2000, Τομ.7 Αρ., σ.193-195, σ.249).

Κατά τη διαδρομή μου είχα την ευκαιρία να περάσω απ’ την “επικράτεια” της United Fruit Co., πείθοντας με ακόμη μια φορά πόσο απαίσια είναι αυτά τα καπιταλιστικά χταπόδια. Ορκίστηκα μπροστά σε μια φωτογραφία του παλαιού και θρηνημένου συντρόφου Στάλιν ότι δεν θα ησυχάσω μέχρι να δω τον αφανισμό αυτών των χταποδιών”. (Γράμμα στην θεία του Βεατρίκη, όπου περιγράφει εμπειρίες του απ’ τη διαμονή στην Γουατεμάλα το 1953. Απ’ το βιβλίο Che Guevara: A Revolutionary Life (1997) του Jon Lee Anderson).

Ο Τρότσκι, μαζί με τον Χρουστσώφ, ανήκει στην κατηγορία των μεγάλων ρεβιζιονιστών” – Γράμμα στον Αρμάντο Χαρτ, 4 Δεκέμβρη 1965

Ο Τρότσκι έκανε θεμελιώδη λάθη…Οι τροτσκιστές απέτυχαν παντελώς διότι χρησιμοποίησαν κακές μεθόδους” – Άπαντα Κριτική για την Πολιτική Οικονομία, 1964.

Στα επονομαζόμενα “λάθη του Στάλιν” βρίσκεται η διαφορά μεταξύ μιας επαναστατικής και μιας ρεβιζιονιστικής αντίληψης. Πρέπει να μελετήσεις τον Στάλιν στο ιστορικό πλαίσιο που κινήθηκε, όχι να τον δεις (αποκλειστικά) ως ένα είδος αγριανθρώπου, αλλά στα συγκεκριμένα ιστορικά όρια. Ασπάστικα τον κομμουνισμό εξαιτίας του πατερούλη Στάλιν και κανείς δεν πρέπει να ‘ρθει να μου πει ότι δεν πρέπει να διαβάζω Στάλιν. Τον διάβαζα όταν ήταν κάτι πολύ κακό να διαβάζεις γι’ αυτόν. Αυτό ήταν σε μια άλλη εποχή. Και επειδή δεν είμαι πολύ εφυιής, αλλά και ξεροκέφαλος, συνεχίζω να τον διαβάζω. Ιδιαίτερα σε αυτήν τη νέα περίοδο που είναι ακόμη χειρότερο να διαβάζεις (για τον Στάλιν). Τότε, όπως και τώρα, βρίσκω μια σειρά πραγμάτων που είναι πολύ καλά”. (Γράμμα του Τσε προς τον René Ramos Latour, στις 14 Δεκέμβρη 1957, κορυφαίου μέλους του Κινήματος της 26ης Ιούλη που πέθανε στην μάχη).

Στην Κούβα δεν υπάρχει τίποτα δημοσιευμένο, εάν εξαιρέσουμε τα σοβιετικά τούβλα, τα οποία φέρουν τη δυσκολία ότι δεν σ’αφήνουν να σκεφτείς – το κόμμα σκέφτεται για σένα και συ πρέπει να το αφομοιώσεις. Θα ήταν αναγκαίο να δημοσιευθούν η πλήρης εργογραφία των Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν, Στάλιν (υπογραμμισμένο από τον Τσε στο αυθεντικό έγγραφο της επιστολής) και άλλων σπουδαίων μαρξιστών. Εδώ θα μπορούσαμε να προσθέσουμε τους μεγάλους ρεβιζιονιστές (εάν θέλεις μπορείς να προσθέσεις τον Χρουστσώφ) και επίσης τον φίλο σου τον Τρότσκι ο οποίος υπήρξε και προφανώς έγραψε κάτι”. (Γράμμα στον Αρμάντο Χαρτ Ντάβαλος, πρωτοδημοσιεύθηκε στην εφημ. ContracorrienteΑβάνα, Σεπτέμβρης 1997).

Η πρωτότυπη ανάρτηση στα αγγλικά:

Che Guevara was NOT a Trotskyist

«I have yet to find a single credible source pointing to a case where Che executed ‘an innocent’. Those persons executed by Guevara or on his orders were condemned for the usual crimes punishable by death at times of war or in its aftermath: desertion, treason or crimes such as rape, torture or murder. I should add that my research spanned five years, and included anti-Castro Cubans among the Cuban-American exile community in Miami and elsewhere.”

— Jon Lee Anderson, author of Che Guevara: A Revolutionary Life, PBS forum.

Che Guevara was an anti-revisionist Marxist-Leninist and a strong supporter of Joseph Stalin. He was both opposed to Trotsky and Khrushchev. He hated Khrushchev and was very upset that Fidel Castro supported Soviet revisionism.

“We consider the Trotskyist party to be acting against the revolution.”

— (Che Guevara, 1961).

In November 1960, Che Guevara insisted on depositing a floral tribute at Stalin’s tomb even against the advice of the Cuban Ambassador to the USSR. This was more than four years after Khrushchev’s process of “De-Stalinisation” started.

Guevara’s fellow motorcyclist Alberto Ganado said that it was Stalin that Guevara “discovered” in the mid-fifties (Anderson pp.165-166, p.565).

In 1955 while in Mexico he sent a letter to his aunt signed with the words “Stalin II.”

“I think that the fundamental stuff that Trotsky was based upon was erroneous and that his ulterior behaviour was wrong and his last years were even dark. The Trotskyites have not contributed anything whatsoever to the revolutionary movement; where they did most was in Peru, but they finally failed there because their methods are bad.”(‘Annexes’, p. 402)

— quoted in “Comments on ‘Critical Notes on Political Economy’ by Che Guevara,” from Revolutionary Democracy Journal

Although Guevara helped secure the release of some Trotskyists from prison in 1965, they were freed only on the condition that they cease their political activity (Revolutionary History 2000, Vol.7 No.3) pp.193-195, p.249).

“Along the way, I had the opportunity to pass through the dominions of the United Fruit, convincing me once again of just how terrible these capitalist octopuses are. I have sworn before a picture of the old and mourned comrade Stalin that I won’t rest until I see these capitalist octopuses annihilated.”

 – Letter to his aunt Beatriz describing what he had seen while traveling through Guatemala (1953); as quoted in Che Guevara: A Revolutionary Life (1997) by Jon Lee Anderson

“Trotsky, along with Khrushchev, belongs to the category of the great revisionists.”

– – (December 4, 1965: Letter to Armando Ηart)

“Trotsky was fundamentally wrong… Trotskyites ultimately failed because their methods are bad.”

 – (Apuntes criticos a la Economia Politica, 1964)

“In the so called mistakes of Stalin lies the difference between a revolutionary attitude and a revisionist attitude. You have to look at Stalin in the historical context in which he moves, you don’t have to look at him as some kind of brute, but in that particular historical context. I have come to communism because of daddy Stalin and nobody must come and tell me that I mustn’t read Stalin. I read him when it was very bad to read him. That was another time. And because I’m not very bright, and a hard-headed person, I keep on reading him. Especially in this new period, now that it is worse to read him. Then, as well as now, I still find a Seri of things that are very good.”

Che wrote on December 14 of 1957 a letter to René Ramos Latour (“Daniel”), National Coordinator of the Movimiento 26 de Julio who died in combat, the following:

“Because of my ideological background, I belong to those who believe that the solution of the world’s problems lies behind the so-called iron curtain and I see this Movement as one of the many inspired by the bourgeoisie’s desire to free themselves from the economic chains of imperialism.”
“In Cuba there is nothing published, if one excludes the Soviet bricks, which bring the inconvenience that they do not let you think; the party did it for you and you should digest it. It would be necessary to publish the complete works of Marx, Engels, Lenin, Stalin [underlined by Che in the original] and other great Marxists. Here would come to the great revisionists (if you want you can add here Khrushchev), well analyzed, more profoundly than any others and also your friend Trotsky, who existed and apparently wrote something.”

— (Che Guevara, Letter to Armando Hart Dávalos published in Contracorriente, Havana, September 1997, No. 9).

ΠΗΓΗ: «The Espresso Stalinist», 6 Αυγούστου 2011. Mετάφραση/Επιμέλεια: Guevaristas.