Η ΕΚΘΕΣΗ ΜΙΑΣ ΜΑΘΗΤΡΙΑΣ Β' ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΠΟΥ ΘΑ ΣΕ ΚΑΘΗΛΩΣΕΙ

"δύο στρατιώτες σε απέναντι όχθες" 

Γεμάτος τύψεις που σκότωσα έναν άοπλο, κατεβαίνω τώρα από μία πλαγιά, βαδίζοντας σε ένα μονοπάτι που καταλήγει σε ένα μικρό χωριό. 

Μπαίνω στο χωριό… Είναι σχεδόν έρημο.

 Οι πιο πολλοί του κάτοικοι το έχουν εγκαταλείψει. 

Φτάνω σε ένα μικρό, ετοιμόρροπο σπιτάκι, με ανοιχτά παράθυρα. 

Το σπίτι αυτό ήταν του άοπλου στρατιώτη και τώρα κατοικείται μόνο από τους γονείς του. Χτύπησα την πόρτα… Ανοίγει την πόρτα ένας γέρος άντρας και πίσω του μία γυναίκα, με “μαζεμένο” σώμα από τα χρόνια. 

«Ήρθε η ώρα» σκέφτηκα. Αφού τους χαιρέτησα, η γριούλα με ρώτησε: «Τι γυρεύεις παιδί μου εδώ;» 

Ξεροκατάπια και της είπα: «Με φέρνουν εδώ οι τύψεις μου. Οι τύψεις που μου θυμίζουν συνέχεια πως σκότωσα έναν αθώο». 

Η γυναίκα παρόλο που μιλούσαμε την ίδια γλώσσα, έδειξε να μην καταλαβαίνει. Συνέχισα με σχεδόν κομμένη την ανάσα: «Έχω σκοτώσει έναν άοπλο άνθρωπο. Πριν τον σκοτώσω μου έλεγε πως είμαστε αδέρφια, αλλά εγώ δεν τον άκουσα. Ο πόλεμος με έκανε να ξεχάσω για μια στιγμή την ανθρωπιά μου και τώρα το έχω μετανιώσει πικρά. Είμαι εδώ για να ζητήσω ειλικρινά συγγνώμη επειδή ο άοπλος αυτός ήταν ο γιος σας». 

Ο πατέρας του αδικοχαμένου στρατιώτη γύρισε πλάτη και μπήκε με αργά βήματα στο σπίτι του. 

Μπορεί να μην το έδειχνε, αλλά εγώ μέσα μου τον ένιωθα… Τον ένιωθα να κλαίει και να πονάει για το παιδί του. 

Τότε η γυναίκα με βουρκωμένα μάτια είπε: «Εσύ σκότωσες το σπλάχνο μου, ο πόλεμος σε ανάγκασε να χάσεις την ανθρωπιά σου για να επιβιώσεις. Όταν αυτός σου έλεγε πως είστε αδέρφια μπορεί να πίστεψες ότι το έλεγε για να γλιτώσει από τον θάνατο… όμως αυτός ήξερε τι έλεγε. 

Προσπαθούσε να σου εξηγήσει πως δεν θα κερδίσει κανένας από τους δυο σας τίποτα, αντιθέτως θα χάσει περισσότερα. Αν καταλάβεις πως πολέμησες για να πλουτίσουν κάποιοι άλλοι, τότε γίνεσαι και εσύ παιδί μου…». 

Έφυγα χωρίς να χαιρετήσω, γεμάτος προβληματισμό από τα λόγια εκείνης της χαροκαμένης μάνας …. «αν καταλάβεις πως πολέμησες για να πλουτίσουν κάποιοι άλλοι, τότε γίνεσαι και εσύ παιδί μου»… μα τι εννοούσε αυτή η γυναίκα; 

Σταμάτησα να ξεκουραστώ και η σκέψη μου γύρισε στη ζωή μου μετά τον πόλεμο. 

Είχα παντρευτεί, είχα δύο πανέμορφα παιδάκια και την πιο καλή και ωραία γυναίκα του κόσμου. 

Δούλευα στα νέα διυλιστήρια που άνοιξε ο Βαρδινογιώργος, μετά το τέλος του πολέμου. Ήμουν τετράωρος και έπαιρνα 400€. Δεν έβγαινα… Παραδίπλα έστεκαν τα νέα διυλιστήρια του Μελλισαβίδη… και εκεί, είχα ακούσει πληρώνονταν τα ίδια. 

Μετά σκέφτηκα τα ολοκαίνουργια καράβια που είχε αγοράσει ο Μαριδάκης για να κουβαλήσει τα πετρέλαια. 

Τότε κατάλαβα τι εννοούσε αυτή η γυναίκα… Τώρα πήγαινα κι εγώ στο δικό μου σπίτι, στους γονείς μου, στην οικογένειά μου. Ανέβηκα την πλαγιά… 

Οι τύψεις μου είχαν μεγαλώσει… 

Η ιστορία αυτή μπορεί να είχε τελειώσει αλλά κάτι σημαντικό είχε μείνει στο μυαλό μου: τελικά πολεμάμε για να γίνουν πιο πλούσιοι οι πλούσιοι, ενώ εμείς αντιθέτως χάνουμε περισσότερα…

-Η έκθεση μίας μαθήτριας της Β΄ Γυμνασίου σε σχολείο της Αττικής που ζητήθηκε από τους μαθητές να γράψουν μία έκθεση-ιστορία με θέμα: "δύο στρατιώτες σε απέναντι όχθες"  

Απ' τον Οδηγητή που κυκλοφορεί 

-OI ΛΕΒΕΝΤΙΣΣΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ-ΕΛΛΑΔΑΣ:

KADIN

TÜRKİYE - YUNANİSTAN

Δεν θα υπήρχε καλύτερος εορτασμός της 8ης του ΜΑΡΤΗ ημέρα της Γυναίκας

 μέρες που ζούμε αν επαναλαμβανόταν η συνάντηση και ο κοινός εορτασμός της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ) και της Ένωσης Γυναικών Τουρκίας (ΕΓΤ) που έγινε τον Μάρτη του 2012 στην Αδριανούπολη της Τουρκίας ! 

Αν οι Γυναίκες των δυο χωρών έμπαιναν μπροστά στον αγώνα για την αποτροπή των ιμπεριαλιστικων σχεδίων που επιδιώκουν να στρέψουν τον ένα λαό απέναντι στον άλλο !

Αν οι Γυναίκες των δυο χωρών από κοινού έστελναν ένα μήνυμα που θα έφτανε σε κάθε γωνιά της γης και θα έλεγε πως οι λαοί δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν μεταξύ τους !

Ενα μήνυμα που θα έλεγε πως οι Γυναίκες δεν θα στείλουν τα παιδιά τους στην κρεατομηχανή των ιμπεριαλιστων και στον πόλεμο για τα συμφέροντα της αστικής τάξης των δυο χωρών !

Θα υπήρχε καλύτερος εορτασμός της 8η του Μάρτη απ αυτόν ; 

Ας το επιχειρήσουν οι Οργανώσεις των Γυναικών τις επόμενες μέρες !

Αναρτώ ξανά την συνάντηση του 2012 την οποία σαν από διαίσθηση είχα αναρτήσει αρχές Φλεβάρη

Konstantinos Mpourxas

''Τον Μάρτη του 2012 τρία λεωφορεία με 150 γυναίκες της ΟΓΕ απο Θεσ/νίκη και Θράκη έφτασαν στο Τουρκικό συνοριακό φυλάκιο στον Εβρο και μπήκαν στην διαδικασία του ελέγχου ! 

Από την άλλη μεριά των συνόρων, μόλις μερικά μέτρα παραπέρα, ένα μεγάλο πλήθος ανθρώπων που ολοένα πύκνωνε, με γαρύφαλλα στα χέρια, υπομονετικά περίμενε την ολοκλήρωση των διαδικασιών. 

Ηταν οι συναγωνιστριες της Ένωσης Γυναικών Τουρκίας!
Μαζί τους πάνω από 500 άτομα (άντρες, γυναίκες και παιδιά) ξέσπασαν σε ζητωκραυγές. 

Τα ρωμαλέα αντιιμπεριαλιστικά συνθήματα και στις δυο γλώσσες έσμιξαν για μια ακόμα φορά τους δύο λαούς με δεσμούς ακατάλυτους.
Δύο μεγάλα πανό ξεδιπλώνονται στην Edirne, την ιστορική Αδριανούπολη.

«Οι γυναίκες στην Ελλάδα και στην Τουρκία αγωνιζόμαστε για ισοτιμία και χειραφέτηση ενάντια στον ιμπεριαλισμό».

Μπροστά οι γυναίκες . Πίσω το πλήθος που υποδέχτηκε τις Ελληνίδες στα σύνορα.

 Ο κόσμος της Edirne στέκεται. Μερικοί ραίνουν την πορεία από τα μπαλκόνια με λουλούδια. Άλλοι χειροκροτούν....

''Όταν σφίγγουν το χέρι ο ήλιος είναι βέβαιος για τον κόσμο''

Ολη η εκδήλωση εδώ: https://www.rizospastis.gr/story.do?id=6764086&textCriteriaClause=%2B%CE%91%CE%94%CE%A1%CE%99%CE%91%CE%9D%CE%9F%CE%A5%CE%A0%CE%9F%CE%9B%CE%97+%2B%CE%9F%CE%93%CE%95''

Σάββατο 24 Μάρτη 2012 - Κυριακή 25 Μάρτη 2012

ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ - ΕΝΩΣΗ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΟΤΙΜΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Συνάντηση από την άλλη μεριά των συνόρων...

"Οι γυναίκες στην Ελλάδα και την Τουρκία αγωνιζόμαστε για ισοτιμία και χειραφέτηση ενάντια στον ιμπεριαλισμό"

Οταν οι συναγωνίστριες της Τουρκίας, από την Ενωση Γυναικών για την Ισοτιμία και την Ελευθερία (μέλος της Παγκόσμιας Δημοκρατικής Ομοσπονδίας Γυναικών - ΠΔΟΓ), πρότειναν συνάντηση στην Αδριανούπολη (Edirne) για να τιμηθεί σε μια κοινή εκδήλωση η 8η του Μάρτη, δεν αργήσαμε πολύ να τους απαντήσουμε.

Παρά τις πρακτικές (και όχι μόνο) δυσκολίες του εγχειρήματος, η προοπτική ενός τιμητικού «γιορτασμού» με αντιιμπεριαλιστικό προσανατολισμό, στον οποίο θα έπαιρναν μέρος γυναίκες του καθημερινού μόχθου και από τις δυο πλευρές των συνόρων, είχε το στόχο που επιθυμούσαμε. Εμενε να κανονιστεί η μορφή.

Ωστόσο, στις 11 του Μάρτη, μόλις μερικές μέρες μετά από την ολοκλήρωση ενός απαιτητικού προγράμματος για τον πανελλαδικό αγωνιστικό γιορτασμό της Παγκόσμιας Μέρας της Εργαζόμενης Γυναίκας, έξι μέλη του προεδρείου της ΟΓΕ έσπευσαν να συναντήσουν τις συναγωνίστριες από τη Βόρεια Ελλάδα, για να συμπληρωθεί ο αριθμός των 150 περίπου γυναικών που θα κατευθύνονταν στην Τουρκία.

Τα τρία πούλμαν με τις γυναίκες της ΟΓΕ (δύο από τη Θεσσαλονίκη κι ένα από τη Θράκη), σταματημένα μπροστά στο τουρκικό φυλάκιο, είχαν μπει στη διαδικασία του συνηθισμένου ελέγχου, που αποδείχτηκε χρονοβόρος και κουραστικός.

Από την άλλη μεριά των συνόρων, μόλις μερικά μέτρα παραπέρα, ένα μεγάλο πλήθος ανθρώπων που ολοένα πύκνωνε, με γαρύφαλλα στα χέρια, υπομονετικά περίμενε μαζί μας την ολοκλήρωση των διαδικασιών. Ηταν οι συναγωνιστές μας από την Τουρκία!

Μαζί με τις συναγωνίστριές μας από τη γυναικεία οργάνωση, πάνω από 500 άτομα (άντρες, γυναίκες και παιδιά) ξέσπασαν σε ζητωκραυγές. Τα ρωμαλέα αντιιμπεριαλιστικά συνθήματα και στις δυο γλώσσες έσμιξαν για μια ακόμα φορά τους δύο λαούς με δεσμούς ακατάλυτους.

Πορεία στους δρόμους της Αδριανούπολης

Δύο μεγάλα πανό ξεδιπλώνονται στην Edirne, την ιστορική Αδριανούπολη .

«Οι γυναίκες στην Ελλάδα και στην Τουρκία αγωνιζόμαστε για ισοτιμία και χειραφέτηση ενάντια στον ιμπεριαλισμό».

Μπροστά οι γυναίκες. Πίσω το πλήθος που μας υποδέχτηκε στα σύνορα. Ο κόσμος της Edirne στέκεται. Μερικοί μας ραίνουν από τα μπαλκόνια με λουλούδια. Αλλοι χειροκροτούν.

Με ελληνικά και τουρκικά γράμματα στο πρώτο κοινό πανό, μόνο με ελληνικά στο δεύτερο (αυτό που φέραμε μαζί μας), Τουρκάλες κι Ελληνίδες διατρανώνουν την αντίθεσή τους στον ιμπεριαλισμό, την πίστη στη φιλία και την ειρηνική συνύπαρξη των λαών, την πεποίθησή τους ότι ο κοινός αγώνας των εργαζόμενων ενάντια στους καταπιεστές τους θα οδηγήσει όχι μόνο στην απελευθέρωση από την εκμετάλλευση, αλλά και στην ισοτιμία και τη χειραφέτηση των γυναικών.

Γυναίκες ξεσηκωμός! - Δεν υπάρχει ελευθερία όπου δεν υπάρχει ισοτιμία!

Οι γυναίκες από τη Θεσσαλονίκη τραγουδούν στην εκδήλωση το τραγούδι της Ειρήνης

Μία μεγάλη αίθουσα υποδέχεται τις αγωνίστριες της ΟΓΕκαι της Ενωσης για την Ισοτιμία και την Ελευθερία. Πολύ γρήγορα γεμίζει και με άντρες και παιδιά. Ολοι θέλουν να παρακολουθήσουν την κοινή εκδήλωση των δυο οργανώσεων για την 8η του Μάρτη. Οι Ελληνίδες από τη Θεσσαλονίκη και τη Θράκη συναντούν τις συναγωνίστριές τους από την Αδριανούπολη (Edirne), από την Κωνσταντινούπολη (Istambul), τη Ραιδεστό (Tekirdag), το Τσανάκαλε (Canakkale), την Αγκυρα (Ankara).

Η συντονίστρια της εκδήλωσης Ουμούτ Κουρούτς, ακολουθώντας το πρωτόκολλο της τουρκικής φιλοξενίας, δίνει πρώτα το λόγο στην αντιπρόεδρο της Ομοσπονδίας μας Μαιρήνη Στεφανίδη:

«Απευθύνουμε θερμό αγωνιστικό χαιρετισμό στις συναγωνίστριές μας γυναίκες της Τουρκίας, σε όλες εσάς τις γυναίκες του μόχθου, τις εργάτριες, τις άνεργες, τις υπαλλήλους, τις αυτοαπασχολούμενες, τις αγρότισσες, τις νέες γυναίκες, τις συνταξιούχες. Είμαστε ιδιαίτερα χαρούμενες που μας δίνεται η ευκαιρία να γιορτάσουμε μαζί την 8η Μάρτη, Παγκόσμια Μέρα των εργατριών και της τάξης τους.

Η 8ηΜάρτη αποτελεί πολύτιμη παρακαταθήκη του εργατικού και του γυναικείου κινήματος που εμπνέει και σήμερα εμάς, τις γυναίκες της λαϊκής οικογένειας, στην πάλη για τις σύγχρονες ανάγκες μας. Σήμερα, στις συνθήκες της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και της σαρωτικής επίθεσης στα δικαιώματα της εργατικής τάξης η Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας αποκτά ιδιαίτερη σημασία.

Η Αντιπρόεδρος της ΟΓΕ Μαιρήνη Στεφανίδη παραδίδει στην Τουρκάλα συναγωνίστρια Zehra Guner το δώρο της ΟΓΕ, έργο της Βάσως Κατράκη

Είναι καθαρό για μας πως η ΕΕ, στην οποία είναι μέλος η χώρα μας, δεν είναι η Ευρώπη που κυριαρχεί το συμφέρον των λαών, αλλά η λυκοσυμμαχία των μονοπωλίων. Στο όνομα της ισότητας, ΕΕ και αστικές κυβερνήσεις αυξάνουν την ανισοτιμία των γυναικών της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Παίρνουν πίσω κατακτήσεις που έχουν πραγματοποιηθεί με αγώνες και αίμα. Αυτές λοιπόν οι γυναίκες, ιδιαίτερα οι νέες, είναι τα πρώτα θύματα της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Είμαστε πρώτες στις απολύσεις και σε όλες τις ελαστικές μορφές εργασίας. Η μητρότητα βρίσκεται στο απόσπασμα. Δεν υπάρχει καμιά αναγνώριση του κοινωνικού της ρόλου.

Εχουμε καθαρό ότι η οικονομική καπιταλιστική κρίση σήμερα και οι συνέπειές της που υποβαθμίζουν σε όλα τα επίπεδα τη ζωή μας δεν είναι ούτε τυχαία ούτε προσωρινή. Είναι η απόδειξη ότι ο καπιταλισμός που σάπισε γίνεται όλο και πιο βάρβαρος και αντιδραστικός. Δεν διορθώνεται, δεν εξανθρωπίζεται. Ανατρέπεται. Εχουμε χρέος να ανατρέψουμε όλα τα ιδεολογήματα που σήμερα προσπαθεί να μας σερβίρει και ιδιαίτερα στις νέες γυναίκες που βιώνουν ακόμα πιο σκληρά τις βάρβαρες πολιτικές. Είναι ιδεολογήματα επικίνδυνα που μας γυρίζουν αιώνες πίσω. Εκτός από τα γνωστά παλιά, σήμερα επεξεργάζονται και νέα με σημαία την ισοτιμία, φορτώνοντας τις γυναίκες με καινούργια βάρη.

Πιστεύουμε ότι μόνο ένα οργανωμένο ενιαίο λαϊκό μέτωπο πάλης που θα έρχεται σε σύγκρουση με τα μονοπώλια και τις πολιτικές που τα υπηρετούν μπορεί να διεκδικήσει μια αξιοπρεπή ζωή για τις οικογένειές μας και ένα σίγουρο μέλλον για τα παιδιά μας. Γι' αυτό συγκροτήσαμε την κοινωνική συμμαχία πάλης ΠΑΜΕ - ΠΑΣΥ - ΠΑΣΕΒΕ - ΟΓΕ - ΜΑΣ.

Τη φετινή 8η του Μάρτη απευθυνόμαστε στις γυναίκες με το σύνθημα: «Γυναίκες ξεσηκωμός - Οργανωμένη πάλη για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων».

Εχουμε χρέος και από αυτό το βήμα να εκφράσουμε την ανησυχία μας για την αύξηση της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας. Ο ιμπεριαλισμός γίνεται όλο και πιο επικίνδυνος για τους λαούς σε όλο τον κόσμο. Οι μεταβολές στην οικονομική και συνεπώς πολιτική και στρατιωτική δύναμη των καπιταλιστικών κρατών οδηγούν στον ανταγωνισμό για το ξαναμοίρασμα των αγορών. Επιβεβαιώνεται ότι από το Ιράκ μέχρι τη Λιβύη οι δρόμοι του πετρελαίου είναι βαμμένοι με το αίμα των λαών. Η νέα στρατηγική του ΝΑΤΟ επιτείνει τους κινδύνους. Με το νέο στρατηγικό του δόγμα καθορίζεται σαν ο παγκόσμιος χωροφύλακας για την ιμπεριαλιστική λυκοσυμμαχία (ΗΠΑ, ΕΕ και άλλες δυνάμεις) και τον προληπτικό πόλεμο κατά των λαών και των αντιιμπεριαλιστικών κινημάτων.

Πιστεύουμε στην ανάπτυξη της φιλίας και της διεθνιστικής αλληλεγγύης ανάμεσα στην εργατική τάξη και στους λαούς μας. Η λύση για τους δύο λαούς, της Ελλάδας και της Τουρκίας, για τις γυναίκες του καθημερινού μόχθου, μπορεί να βρίσκεται μόνο στην ανατροπή της αιτίας που γεννά αντιθέσεις, συγκρούσεις, πολέμους. Η αιτία είναι τα καπιταλιστικά υπερκέρδη. Οι οργανώσεις μας στα πλαίσια της ΠΔΟΓ έχουν χρέος να εντείνουν τον αγώνα τους για την αντιιμπεριαλιστική της κατεύθυνση και δράση σε συντονισμό των αγώνων με τις παγκόσμιες αντιιμπεριαλιστικές οργανώσεις ΠΣΟ, ΠΣΕ, ΠΟΔΝ.

Στεκόμαστε αλληλέγγυες με τις γυναίκες που υποφέρουν στις γειτονικές χώρες (Τουρκία, Παλαιστίνη, Λίβανο), στις γυναίκες των Βαλκανίων, των χωρών της Μεσογείου, της Αφρικής, της Ευρώπης, της Κούβας, της Λατινικής Αμερικής, τις γυναίκες του μόχθου σε όλο τον κόσμο».

Στη συνέχεια, από την πλευρά της τουρκικής οργάνωσης, η συναγωνίστρια Ζεχρά Γκιουνέρ παίρνει το λόγο:

«Με την ευκαιρία των 102 χρόνων από την ημέρα που καθιερώθηκε η 8η Μάρτη ως Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας, έχουμε την τιμή να είμαστε εδώ, μαζί με τις Ελληνίδες αδελφές μας, οι οποίες συνεχίζουν τον αγώνα και σήμερα τον τιμούν ίσως περισσότερο από ποτέ.

Τα εργαζόμενα αδέλφια μας στην Ελλάδα αντιτάσσονται με μεγάλο θάρρος στην πολιορκία του ιμπεριαλισμού και στην επίθεση του κεφαλαίου. Οπως πριν 2 χρόνια έδωσαν ελπίδα σε όλη την εργατική τάξη της χώρας μας οι γυναίκες που βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή της πάλης στο εργοστάσιο TEKEL στην Τουρκία, έτσι και σήμερα ο αγώνας των συντρόφων μας στην Ελλάδα δεν δίνει ελπίδα μόνο σε μας, αλλά αποτελεί φάρο ελπίδας για όλους τους λαούς που βρίσκονται στο έλεος του κεφαλαίου και πολιορκούνται από τον ιμπεριαλισμό.

Η έννοια "αδελφοσύνη" για μας είναι μια έννοια πολύ διαφορετική από τη ρητορεία των αστικών κυβερνήσεων, όταν λένε "γειτονιά", "αδελφοσύνη". Η δική μας αδελφοσύνη προέρχεται από τους αγώνες και την αλληλεγγύη της εργατικής τάξης, τους αγώνες των προοδευτικών ανθρώπων των δύο χωρών μας, που αλληλοτροφοδοτούνται από την ενδυνάμωση των αγώνων και της αλληλεγγύης. Η αλληλεγγύη που αναπτύσσουμε στον αγώνα μας απέναντι στις κυβερνήσεις είναι το θεμέλιο της αδελφοσύνης μας.

Η ιστορική ενότητα μεταξύ μας, η φιλία και κυρίως η συντροφικότητά μας είναι πάνω απ' όλα μια σημαντική δύναμη για τις Τουρκάλες εργαζόμενες γυναίκες. Ναι! Η θέση των γυναικών στον αγώνα της εργατικής τάξης είναι πιο σημαντική από ποτέ. Εμείς στην Τουρκία γνωρίζουμε πόσο ζωτικής σημασίας είναι αυτό. Με τη φροντίδα του ΑΚΡ (σ.σ. Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης), του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού στην Τουρκία καθιερώθηκε ένα νέο καθεστώς. Είναι τόσο αντιδραστικό όσο και το καθεστώς των αγορών. Είναι εχθρός της εργασίας και των εργαζόμενων. Αλλάζει το εκπαιδευτικό σύστημα ώστε να εμποδίσει τα κορίτσια να πηγαίνουν στο σχολείο. Αυξάνει την επιρροή της θρησκείας στην κοινωνική ζωή και βαθαίνει το συντηρητισμό. Ωθεί τις γυναίκες να μη βγαίνουν από το σπίτι, αντιμετωπίζοντάς τις μόνο σαν μητέρες που αποκτούν ταυτότητα από τη γονιμότητά τους αποκλειστικά. Η νέα πολιτική σημαίνει γυναίκες υπό πολιορκία.

Η αύξηση των δολοφονιών γυναικών τα τελευταία 10 χρόνια, η υποδούλωση των γυναικών της εργατικής τάξης, οι αποσυντεθειμένες κοινωνίες που βλέπουν την απελευθέρωση στο χρήμα και την εξουσία, η αντιμετώπιση της γυναίκας σαν δεύτερης κατηγορίας πολίτη δεν είναι ανεξάρτητα από τη νοοτροπία που χαρακτηρίζει τη γυναίκα ως άτομο που χρήζει προστασίας.

Επιπλέον, τα σύνορα της Τουρκίας δεν είναι αρκετά γι' αυτούς! Ο ιμπεριαλισμός, στον τελευταίο του σχεδιασμό αναθέτει την υποχρέωση στους κυβερνήτες της Τουρκίας να υλοποιήσουν την εξαγωγή αυτού του καθεστώτος στις χώρες της περιοχής (Τυνησία, Αίγυπτο, Λιβύη, Συρία) με την Τουρκία σε ηγετικό ρόλο. Το γεγονός αυτό μας αναθέτει το μεγάλο καθήκον να αντιταχθούμε στον ιμπεριαλισμό και στο κεφάλαιο, που είναι συνεργάτης του.

Το κεφάλαιο και οι εκπρόσωποί του φλυαρούν για την ελευθερία των γυναικών. Τις καλούν να συμμετάσχουν στις εργασίες για το νέο σύνταγμα προκειμένου να την αποκτήσουν! Εμείς πρέπει να πούμε: δεν υπάρχει ελευθερία όπου δεν υπάρχει ισοτιμία. Η σωτηρία μας βρίσκεται στην πορεία κατάργησης των τάξεων. Σε μια χώρα, σε έναν κόσμο στον οποίο αυτοί που παράγουν τον πλούτο θα έχουν και την εξουσία.

Το ότι είμαστε σήμερα εδώ, το ότι είμαστε μαζί, το ότι είμαστε αποφασισμένες να συμπορευτούμε στον αγώνα και στις δύο πλευρές των συνόρων είναι γεγονός που πρέπει να προσθέσει δύναμη. Και θα προσθέσει!».

Οι ποιητές μας της ειρήνης...

Η δυσκολία της γλώσσας, χωρίς να ξεπεραστεί ολότελα, δεν αποτέλεσε καθοριστικό εμπόδιο στην κοινή μας εκδήλωση. Ούτε η γλώσσα ούτε η θρησκεία ούτε τα ήθη μπορούν να απομακρύνουν τους λαούς μεταξύ τους. Μόνο τα συμφέροντα εκείνων που κερδίζουν από τον ξένο κόπο κατασκευάζουν διαφορές ανάμεσα σε «γείτονες» που, όπως είχε πει και η Ζεχρά, εκείνο που πραγματικά τους ενώνει είναι η αλληλεγγύη τους. Αλληλεγγύη που προκύπτει από τους αγώνες της εργατικής τάξης, ανεξαρτήτως φυλής και χρώματος, απέναντι στον κοινό εχθρό.

Η ΟΓΕ είχε αναλάβει την παρουσίαση του πιο γνωστού αγωνιστή - ποιητή από την Τουρκία, του αγαπημένου μας Ναζίμ «με τα γαλάζια μάτια», όπως έγραφε ο «δικός μας» Γιάννης Ρίτσος, μεταφραστής των ποιημάτων του Ναζίμ Χικμέτ. Ετσι, εκατοντάδες αγωνιστές από την Τουρκία και την Ελλάδα είχαν την ευκαιρία να ακούσουν (στα ελληνικά!) αποσπάσματα από τα ποιήματά του «Γιατί σκοτώσανε τον Μπενερτζή» και «Πέμπτη μέρα απεργίας πείνας». Στη συνέχεια, αποδόθηκε (στα τουρκικά!) απόσπασμα από το ποίημα του Γιάννη Ρίτσου «Ανυπόταχτη πολιτεία». Στη γλώσσα του Ναζίμ Χικμέτ ακούστηκαν οι τόσο προφητικοί και πάντα επίκαιροι στίχοι του ποιητή μας της ειρήνης Γιάννη Ρίτσου, γραμμένοι το 1953:

Κάτου απ' το υπουργείο της Εργασίας οι απεργοί.

Ψωμί. Ψωμί. Η φωνή τους σπρώχνει τα πλευρά των τοίχων

- φαρδαίνει η πολιτεία μας.

Λαός συγκεντρωμένος στην πλατεία της Ομόνοιας.

Ειρήνη. Ειρήνη. Το εμβατήριο. Εμπρός.

Ενα δάσος χέρια. Ενας στόλος χέρια.

Ψηλά η σημαία της πολιτείας μας - ψηλά.

Και στις δύο γλώσσες διαβάστηκε το μήνυμα του Χικμέτ «Αυτόγραφο» που έστειλε το 1951, αυτοεξόριστος στο Βερολίνο εξαιτίας του κατατρεγμού του από το τουρκικό καθεστώς, στους αγωνιζόμενους Ελληνες:

«Φίλοι κι αδέρφια της ψυχής μου. Εσείς που πέσατε στις φυλακές και στα νησιά της κόλασης, που σας κρατάν αλυσωμένους μες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης γιατί πολεμάτε για την ανεξαρτησία, το ψωμί και τη λευτεριά του ελληνικού λαού, δεχτείτε την αγάπη και τον θαυμασμό μου.

Οι λαοί της Τουρκίας και της Ελλάδας έχουνε τους ίδιους θανάσιμα μισητούς εχθρούς: τον αγγλοαμερικάνικο ιμπεριαλισμό και τους ντόπιους λακέδες του.

Οι λαοί της Ελλάδας και της Τουρκίας, φιλιωμένοι ο ένας με τον άλλο, με τη βοήθεια των φιλειρηνικών λαών όλου του κόσμου, θα τσακίσουνε στο τέλος αυτούς τους εχθρούς τους. Αυτό το πιστεύω. Ο δικός σας ένδοξος αγώνας είναι μία από τις πιο λαμπρές αποδείξεις ότι θα νικήσει η υπόθεση της ειρήνης, του ψωμιού και της λευτεριάς.

Σας σφίγγω όλους μ' αγάπη στην αγκαλιά μου

Ναζίμ Χικμέτ».

Ο αγώνας θέλει κέφι...

Συγκίνηση αλλά και κέφι επιφύλασσε η συνέχεια σε όλους τους παρευρισκόμενους.

Το δώρο της ΟΓΕ στις γυναίκες της Τουρκίας, που οργάνωσαν και φιλοξένησαν την κοινή εκδήλωση στην πανέμορφη Edirne, ήταν ένας πίνακας της αγωνίστριας Ελληνίδας χαράκτριας Βάσως Κατράκη. Οι Τουρκάλες συναγωνίστριές μας χάρισαν στην ΟΓΕ ένα εξαιρετικό εργόχειρο τοίχου που έφτιαξαν χρησιμοποιώντας τα σύμβολα και τα συνθήματα της Ομοσπονδίας μας. Ενα φιλμάκι στο οποίο καταγράφηκε με κάθε λεπτομέρεια εκείνη η χαρούμενη διαδικασία απέδειξε χειροπιαστά όλο το μεράκι και τη μαεστρία των γυναικών (αλλά και των αντρών!) που πήραν μέρος στη δημιουργία του πρωτότυπου αυτού δώρου.

Μια ομάδα γυναικών από τη Θεσσαλονίκη τραγούδησε το τραγούδι της ειρήνης, θυμίζοντάς μας τον όρκο που έδιναν στη νέα γενιά οι φυλακισμένες γυναίκες αγωνίστριες μέσα από τις φυλακές Αβέρωφ: «Πόλεμο δεν θα γνωρίσεις, δεν θ' αφήσουμε ν' ανάψει πια φωτιά»...

Οι Ελληνες μουσικοί που μας συνόδεψαν ως την Αδριανούπολη μας συγκίνησαν και μας ξεσήκωσαν με τους μελοποιημένους στίχους των ποιητών της ειρήνης Ναζίμ Χικμέτ και Γιάννη Ρίτσου - Λοΐζος, Μικρούτσικος, Θεοδωράκης...

Ενα πολυμελές συγκρότημα Τούρκων μουσικών έπαιξε και τραγούδησε ελληνικούς, τούρκικους, βαλκανικούς και τσιγγάνικους σκοπούς και τραγούδια. Ελληνες και Τούρκοι, γυναίκες, άντρες και παιδιά έγιναν μονομιάς μια μεγάλη παρέα. Στην αίθουσα υπήρχε μόνο χαρά, φιλία και βαθιά, ακλόνητη πίστη στους μεγάλους κοινούς αγώνες. Σ' εκείνους που δόθηκαν και στους άλλους που έρχονται...

Τέλος μιας σύντομης συνάντησης - αρχή μιας διαχρονικής φιλίας

Τελευταία δουλειά - και καθήκον - η ανάγνωση του ψηφίσματος αλληλεγγύης στους Ελληνες εργάτες της «Χαλυβουργίας της Ελλάδας» και τις οικογένειές τους. Στις 11 του Μάρτη (μέρα της κοινής μας εκδήλωσης από την άλλη μεριά των συνόρων) οι χαλυβουργοί μετρούσαν 133 μέρες απεργίας!

Ηταν η ώρα του γυρισμού. Είχε πια σκοτεινιάσει... ψιλόβρεχε κιόλας.

Κι όμως! Οι Τούρκοι συναγωνιστές μας που περίμεναν μέχρι να επιβιβαστούμε στα πούλμαν είχαν το φως στα μάτια και τον ήλιο στην καρδιά. Παρά τον κλειστό καιρό, εμείς θα παίρναμε μαζί μας (και θα κρατούσαμε για πάντα) την εικόνα μιας ατέρμονης άνοιξης, την υπόσχεση για έναν κόσμο γεμάτο ήλιο...

Μερικές συναγωνίστριες ήρθαν μαζί μας μέχρι τα σύνορα. Λίγο πριν περάσουμε στην Ελλάδα αποχαιρετιστήκαμε με συγκίνηση. Πόσο σύντομα θα τις ξαναβλέπαμε; Αγνωστο... Αλλά οι δεσμοί που είχαμε αποκτήσει μεταξύ μας ήταν αδιάσπαστοι. Η μισή μας καρδιά θα έμενε στην Τουρκία, μαζί τους. Κι εκείνες, όπως ακριβώς ο ποιητής πριν πολύ καιρό, είχαν προσφέρει σε όλες μας από ένα κόκκινο μήλο. Την καρδιά τη δική τους...

Εύη ΚΟΝΤΟΡΑ
Μέλος του προεδρείου της ΟΓΕ

Πώς ΒΓΗΚΑΜΕ από τις ΤΡΩΓΛΕΣ, τους ΤΣΙΓΚΟΥΣ, τον ΑΜΙΑΝΤΟ που το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ μάς ΕΙΧΕ ΧΩΜΕΝΟΥΣ;;

,,Οι πατεράδες μας ήταν αυτοί που για να ζήσουν τα παιδιά τους σε σπίτια και όχι παράγκες, 

να ΄χουν κάποια τετραγωνικά παραπάνω, το δικό τους δωμάτιο, τρώγανε παξιμάδια και ελιές, είχαν μείνει χωρίς δόντια θυσία στο μέλλον για το καλό των παιδιών τους.,, 

Από τη... μετονομασία του υπουργείου

Συνάδελφοι, εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, νέοι και νέες, η κυβέρνηση υλοποιώντας όλες τις επιθυμίες των μονοπωλιακών ομίλων, έχει γίνει το πιο πειθήνιο όργανό τους. 

Που να το φανταζόντουσαν οι τραπεζίτες και τα ξένα funds πως η Συριζαίοι, 

από το "κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη" θα πέρναγαν στο "κανένα σπίτι στα χέρια ιδιοκτήτη", 

ότι η κυβέρνηση, που θα καταργούσε τα μνημόνια με ένα νόμο σε ένα άρθρο θα έφερνε τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς για να πουληθούν τα κόκκινα δάνεια στα κοράκια των αγορών, των ίδιων αγορών που θα χτυπούσε τα νταούλια και θα χόρευαν,

 αυτή η κυβέρνηση που θα επανέφερε τα 751 κατώτερο μισθό, προχώρησε στην αυτεπάγγελτη δίωξη σε όποιον υπερασπίζεται την λαϊκή κατοικία. 

Αυτή η κυβέρνηση που από σήμερα σφίγγει ακόμα περισσότερο την θηλιά στο λαιμό του λαού με την διενέργεια των πλειστηριασμών μόνο με ηλεκτρονικά μέσα, με την άθλια νομοθετική ρύθμιση που προχωράει σε κατάσχεση ακίνητης περιουσίας για χρέη προς το δημόσιο και ασφαλιστικά ταμεία από 500 ευρώ και πάνω, από την 1η Μάη. 

 Τι άλλο να κάνει για να αποδείξει ότι έχει έρθει να κάνει την βρώμικη δουλειά, 

τόσο με τα μέτρα που οι άλλοι δεν τολμούσαν να φέρουν, 

όσο και εναντίον του κινήματος, με το χτύπημα στους αγώνες, με την καταστολή, αλλά και με την αριστεροφροσύνη της για πλήρη ευνουχισμό του εργατικού λαϊκού κινήματος,

 τι άλλο να κάνει να δείξει ότι η πολιτική της έχει ταξικό πρόσημο; 

ότι στόχος της είναι να σώσει την καπιταλιστική οικονομία, τις τράπεζες, που όπως λέει, πρέπει να σωθούν πάση θυσία, να περάσουν τα στρες τεστ, για να μην παρθούν άμεσα νέα μέτρα μείωσης συντάξεων, μισθών και ως συμπέρασμα πρέπει να χάσει ο λαός τα σπίτια του. 

Στόχος οι 40.000 πλειστηριασμοί τον χρόνο.

Βγαίνουν και σαν να μην ξέρουν τίποτα για τον φόνο, λένε "βρείτε μας έναν που χάνει το σπίτι του", 

γνωρίζοντας πως δεν υπάρχει από 1-1-18 κανενός είδους νομοθετική ρύθμιση για την προστασία της πρώτης κατοικίας, ότι και αυτός ο γνωστός νόμος Κατσέλη έχει γίνει για την προστασία ελάχιστων οφειλετών, 

ενώ συνεχώς μπαίνουν επιπρόσθετα μέτρα για τον αποκλεισμό ακόμα περισσότερων από αυτήν την ρύθμιση, όπως για παράδειγμα την απόρριψη της αίτησης, πριν από την δικαστική προσφυγή, σε περιπτώσεις μεταβίβασης περιουσιακών στοιχείων σε συγγενικά πρόσωπα,

 ή την αυτόματη έξοδο από τις διαδικασίες δικαστικής προστασίας, σε περίπτωση που οφειλέτες αιτούνται και πετυχαίνουν αναβολή των δικαστικών αποφάσεων, ενεργοποίηση της ρύθμισης αυτόματης αποβολής από το καθεστώς προστασίας σε όσους έχουν ήδη ενταχθεί σε αυτό, αλλά αδυνατούν να ανταποκριθούν στην αποπληρωμή των δόσεων και άλλα πολλά .

Γνωρίζουν πολύ καλά ότι η πολιτική τους έχει στόχο την λαϊκή κατοικία και ο λόγος που δεν παίρνουν κανένα μέτρο είναι επειδή οι 150.000 πλειστηριασμοί που έχουν σκοπό να προχωρήσουν δεν είναι οι βίλες της Εκάλης αλλά χιλιάδες λαϊκά σπίτια.

Κάποιοι μπορεί να σκέφτονται ότι 

από το να μειωθούν οι συντάξεις, οι μισθοί σε ένα ενδεχόμενο πρόβλημα των τραπεζών, καλύτερα να χαθούν κάποια σπίτια, άλλωστε και αυτοί που τα έφτιαξαν δεν μερίμνησαν να είναι εντάξει με τα δάνειά τους... 

 Είναι όμως έτσι συνάδελφοι; 

 για σκεφτείτε πως φτιάχτηκε το σπίτι της εργατικής λαϊκής οικογένειας; 

πως βγήκαμε από τις τρώγλες, τα χαλάσματα, τους τσίγκους και τον αμίαντο που το Ελληνικό κράτος μας είχε χωμένους είτε τους εσωτερικούς μετανάστες η την προσφυγιά; 

Μέσα από την σκληρή ταξική πάλη την κατάκτηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και των συλλογικών συμβάσεων, 

βελτιώθηκε ως ένα βαθμό η τιμή πούλησης της εργατικής μας δύναμης, από αυτή την μικρή βελτίωση ήταν ανάγκη να βελτιωθεί το βιοτικό επίπεδο της οικογένειάς μας. 

Ζωτικής σημασίας και ποιότητας ζωής ήταν να βγούμε από την υγρασία και την μούχλα και βάλαμε τον ένα τσιμεντόλιθο πάνω στον άλλο, άλλοτε νόμιμα και άλλοτε με αυθαίρετα χτίσματα, μπροστά στην αδιαφορία του κράτους για μέριμνα βελτίωσης των συνθηκών διαβίωσης του λαού. 

Και εκεί ανάλογα τα πολιτικά φρονήματα ερχόσουν αντιμέτωπος με την μπουλντόζα και την χωροφυλακή. 

Οι πατεράδες μας ήταν αυτοί που για να ζήσουν τα παιδιά τους σε σπίτια και όχι παράγκες, να ΄χουν κάποια τετραγωνικά παραπάνω, το δικό τους δωμάτιο, τρώγανε παξιμάδια και ελιές, είχαν μείνει χωρίς δόντια θυσία στο μέλλον για το καλό των παιδιών τους. 

Τα όποια δάνεια μπήκαν στη ζωή του λαού ήταν στην ίδια ρότα, να φτιάξουν το βιοτικό επίπεδο της κοινωνίας βάζοντας υποθήκη τα μελλοντικά μεροκάματα για να αφήσουν στα παιδιά τους ένα κεραμίδι. 

Και αφού βγήκαμε από τις παράγκες από την υγρασία και τα χαλάσματα, έρχονται αυτοί 

που κανονικά έπρεπε να μεριμνούν για την κατοικία του λαού, να είναι μεριμνά τους η προστασία της κοινωνίας σε σύγχρονες κατοικίες, να μας κουνάνε το δάκτυλο και να μας υπενθυμίζουν την σκληρή πραγματικότητα, ότι στον καπιταλισμό τα πάντα είναι εμπορεύματα, όλα αγοράζονται και πουλιούνται και άρα όλα κατάσχονται και πλειστηριάζονται. 

Ότι, ότι κατακτιέται στο σύστημα της εκμετάλλευσης είναι προσωρινό 

και χρειάζονται σκληροί αγώνες για να μην χαθεί, ιδιαίτερα σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης όλα γίνονται θυσία στην προσπάθεια σωτηρίας των μονοπωλίων από την χρεοκοπία, έτσι λειτουργεί η δικτατορία των μονοπωλίων. 

Αλήθεια, τώρα με αφορμή τα σκάνδαλα με τα φάρμακα και την νοβαρτις, υπάρχει μεγαλύτερο σκάνδαλο από την χρεοκοπία του λαού για την σωτηρία των τραπεζών και των μονοπωλίων,

υπάρχει μεγαλύτερο σκάνδαλο από την κατάργηση με νόμο των συλλογικών συμβάσεων; υπάρχει μεγαλύτερο σκάνδαλο από τα μνημόνια που έχουν ψηφίσει κυβέρνηση και αντιπολίτευση; υπάρχει μεγαλύτερο σκάνδαλο από το καπιταλιστικό κέρδος;

Συνάδελφοι,
κυβέρνηση, τραπεζίτες, δανειστές λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο, 

γιατί αυτό που λέμε λαϊκή κατοικία είναι κατάκτηση των εργατικών-λαϊκών αγώνων και δεν είμαστε διατεθειμένοι να το παραδώσουμε στα νύχια των τοκογλύφων, των φίλων της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, 

ούτε φυσικά στον συλλογικό καπιταλιστή, το κράτος. 

 Δεν βάζουμε στην ζυγαριά από την μία τους μισθούς και τις συντάξεις 

και από την άλλη τα σπίτια μας 

και τα δύο είναι αδιαπραγμάτευτα, αποκτήθηκαν με ιδρώτα και αίμα και δεν χαρίζουμε τίποτα, μας χρωστάνε δεν τους χρωστάμε.

Μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις το ταξικό κίνημα, τα σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ και άλλα που δεν ανέχονται αυτή την κατάσταση, μαζί με τους αυτοαπασχολούμενους, προχωράμε σε συντονισμό της δράσης για την προστασία της λαϊκής κατοικίας. 

Το κάθε εργατικό σωματείο, ο κάθε σύλλογος αυτοαπασχολουμένων, η κάθε λαϊκή επιτροπή, έχουν ευθύνη να φτάσουν σε κάθε μέλος τους να τους δώσουν το χέρι και να τους τραβήξουν έξω 

στον αγώνα της υπεράσπισης των θυσιών που έκαναν, 

τίποτα δεν μας χαρίστηκε, όλα σε αυτή την κοινωνία τα φτιάξαμε με τα χέρια μας, θυσιάζοντας χρόνια από την ζωή μας για ένα σπίτι, μες την αγωνία και την πίκρα, 

δεν θα πέσουμε αμαχητί, όπως θα παλέψουμε για την αποκατάσταση των συλλογικών συμβάσεων, του κατώτερου μισθού, έτσι και τα σπίτια μας θα τα υπερασπιστούμε. 

Ενημερώνουμε όλο τον κόσμο, ότι μπροστά στον κίνδυνο κατάσχεσης θα βρεθεί η συντριπτική πλειοψηφία του λαού, 

να μην υπάρξει από κανέναν εφησυχασμός, είμαστε εν δυνάμει όλοι θύματα της επίθεσης του κεφαλαίου και της άθλιας κυβέρνησής τους.

Θα συνεχίσουμε την μάχη σε κάθε ειρηνοδικείο, σε κάθε συμβολαιογραφείο, σε κάθε γειτονιά. 

Ο πρόεδρος των συμβολαιογράφων στην παράσταση διαμαρτυρίας που κάναμε πριν 20 μέρες μας δήλωσε 

ότι θα προχωρήσουν κανονικά τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς γιατί δεν μπορεί να χρεωθεί ο ίδιος και ο κλάδος του την χρεοκοπία ενός συστήματος και ότι δεν μπορεί να υπάρξει οικονομία χωρίς τράπεζες.

 Τους δηλώσαμε ότι και αυτοί θα μας βρίσκουν μπροστά τους και το σύνθημα "κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη" θα το κάνουμε πράξη.

Με το σημερινό μεγάλο συλλαλητήριο, απαιτούμε από την κυβέρνηση την προστασία της λαϊκής κατοικίας με νόμο. 

Κάτω τα χέρια από του λαού το βιός. 

Να σταματήσουν τώρα οι κατασχέσεις μισθών και συντάξεων από τραπεζικούς λογαριασμούς. 

Να σταματήσουν να βάζουν χέρι στα ψίχουλα που έχουν στην άκρη για ώρα ανάγκης, για τα νοσοκομεία και τους γιατρούς μιας και το κράτος αδιαφορεί και για την υγεία που είναι πανάκριβο εμπόρευμα. 

 Κατάργηση τώρα του νόμου για κατασχέσεις ακινήτων για χρέη σε εφορία και ασφαλιστικά ταμεία. 

Πάγωμα των χρεών για άνεργους και διαγραφή ανατοκισμού δανείων. Διαγραφή δανείων ανέργων και εργαζομένων που έχουν υποστεί μειώσεις στους μισθούς. 

Τώρα αφορολόγητο όριο στα 20.000 ευρώ προσαυξημένο 5,000 για κάθε παιδί. 

Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και όλων των χαρατσιών. 

Να επανασυσταθεί ο Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας και να προχωρήσει άμεσα ανέγερση κατοικιών. Να σταματήσει η κοροϊδία σε κόσμο που έχει πάρει δάνειο ή σπίτι από τον ΟΕΚ και τον κάνετε πελάτη στις τράπεζες.

Συνεχίζουμε τον αγώνα, κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη, καλούς αγώνες.

Βάλσαμος Συρίγος, Πρόεδρος Εργατικού Κέντρου Λαυρίου

--Ο Θανάσης Καλαμπαλίκης, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Βιοτεχνικών Σωματείων Αθήνας(ΟΒΣΑ), ξεκίνησε την ομιλία του σημειώνοντας: 

«Με την παρουσία μας στη σημερινή συγκέντρωση, 5 ομοσπονδίες και 25 σωματεία αυτοαπασχολούμενων, μικρών επαγγελματιών, βιοτεχνών και εμπόρων, ενώνουμε τη φωνή μας με όσους δίνουν το αγωνιστικό "παρών" και διεκδικούν το δικαίωμά τους στην επιβίωση. Και από αυτό το βήμα καταδικάζουμε την αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης - ΕΕ, που αποδεικνύεται βαρέλι δίχως πάτο για τους αυτοαπασχολούμενους και μικρούς ΕΒΕ, τους εργαζόμενους, τη λαϊκή οικογένεια».
Επεσήμανε ότι εκτός από τα χρέη που έχουν να αντιμετωπίσουν οι αυτοαπασχολούμενοι, τώρα «απειλείται άμεσα το σπίτι της οικογένειάς μας, τα εργαλεία της δουλειάς μας, τα μαγαζιά που βγάζουμε το ψωμί μας. Η απαράδεκτη θεσμοθέτηση της δυνατότητας ηλεκτρονικών πλειστηριασμών ακόμα και για χρέη 500 ευρώ προς το Δημόσιο από 1η Μαΐου, αποτελεί νέο εφιάλτη για τους πάνω από 500 χιλιάδες οφειλέτες του πρώην ΟΑΕΕ, τους χιλιάδες που χρωστούν στην εφορία».
Για τις 120 δόσεις σημείωσε ότι από αυτές «αποκλείονται πρώτα και κύρια αυτοί που έχουν τη μεγαλύτερη ανάγκη, αυτοί δηλαδή που δηλώνουν ζημίες τα τελευταία χρόνια, αυτοί που έκλεισαν ή ετοιμάζονται να κλείσουν. Και για αυτούς όμως που θα καταφέρουν τελικά να ενταχθούν στις 120 δόσεις, θα είναι πολύ δύσκολο να ανταπεξέλθουν, μιας και κάποιος με χρέη 30.000 ευρώ, σημαίνει ότι μόνο για παλιές οφειλές και τρέχουσες υποχρεώσεις θα πρέπει να πληρώνει περίπου 600 - 700 ευρώ το μήνα. Αν βάλουμε και τα υπόλοιπα τρέχοντα έξοδα, λειτουργικά και άλλα, τότε εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι το φορτίο είναι βαρύ και δεν σηκώνεται».
«Καλούμε τους αυτοαπασχολούμενους να πυκνώσουν τις γραμμές των σωματείων τους, να πάρουν οι ίδιοι τα κατάσταση στα χέρια τους, να πρωτοστατήσουν να αλλάξουν οι συσχετισμοί. Να οργανώσουν την αντίστασή τους με κάθε τρόπο», απαιτώντας:
«Καμιά κατάσχεση, κανένας πλειστηριασμός στην πρώτη κατοικία, την επαγγελματική στέγη, τα εργαλεία και τα μέσα εργασίας από δάνεια που βρίσκονται στο "κόκκινο". Ακατάσχετος τραπεζικός λογαριασμός που να καλύπτει τις απαραίτητες λειτουργίες κάθε μικροεπιχείρησης. Διαγραφή τόκων και προσαυξήσεων για τα χρέη προς τις τράπεζες. Αποσύνδεση των ασφαλιστικών οφειλών από την πρόσβαση σε παροχές Υγείας - Πρόνοιας, περίθαλψης. Δωρεάν πρόσβαση για όλους τους αυτοαπασχολούμενους και τις οικογένειές τους σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και υπηρεσίες υψηλού επιπέδου. Να ενταχθούν όλοι οι αυτοαπασχολούμενοι στη ρύθμιση των 120 δόσεων χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Αφορολόγητο όριο».

Η Γιώτα Ταβουλάρη, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Εργαζομένων στο Φάρμακο (ΟΕΦΣΕΕ), με αφορμή την υπόθεση «Novartis», σημείωσε ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, «που νομοθέτησε και θέτει σε εφαρμογή τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, για να βάλει στο χέρι τη λαϊκή κατοικία προς όφελος των τραπεζιτών, σηκώνει κουρνιαχτό με τη συγκρότηση προανακριτικής επιτροπής για τη διερεύνηση του "μεγάλου" σκανδάλου "Novartis", προβάλλει τη δήθεν σύγκρουσή της με τα μεγάλα συμφέροντα. Ρίχνουν στάχτη στα μάτια του λαού, ψάχνουν το άλλοθι που θα ξεπλύνει την αντιλαϊκή πολιτική (...) Η "δίκαιη" και "υγιής" ανάπτυξή τους σπρώχνει "κάτω από το χαλί" τις πραγματικές αιτίες που γεννούν και αναπαράγουν τα σκάνδαλα και τη διαφθορά. Πολύ περισσότερο, βυθίζει στο σκοτάδι τις πραγματικές αιτίες της κρίσης και των αντεργατικών - αντιλαϊκών μέτρων, που στόχο έχουν τη θωράκιση της κερδοφορίας του κεφαλαίου, μέσα κι έξω από τα μνημόνια».

Ριζοσπάστης 

Ο «ΜΠΟΥΣΟΥΛΑΣ» Μας -- οι «ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ»

ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΒΔΟΜΑΔΑΣ

Ο λαός να αξιοποιήσει την πείρα του!

Σκανδαλολογία και επιχειρηματικοί πόλεμοι, δικομματικοί καβγάδες και λασπομαχίες, εθνικισμός και κοσμοπολιτισμός, ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί και διευθετήσεις, όλα στο έδαφος του σάπιου καπιταλισμού, κυριαρχούν αυτές τις μέρες στην πολιτική επικαιρότητα.

Τα νέα επεισόδια που προστίθενται στην αντιπαράθεση ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, με αφορμή την υπόθεση της «Novartis», όπως και η μπόχα που αναδίδεται, δεν μπορούν και δεν πρέπει να κρύψουν ότι και τα δυο κόμματα του κεφαλαίου υπηρετούν την ίδια στρατηγική, αυτή που τσακίζει εργατικά δικαιώματα για να εξασφαλίζεται η απρόσκοπτη κερδοφορία του. 

Και αυτό είναι στην πραγματικότητα το μεγάλο σκάνδαλο που επιχειρείται να επισκιαστεί από τις «αποκαλύψεις», τους «φανερούς» και «κρυφούς» μάρτυρες, τις μαύρες βαλίτσες με τα χαρτονομίσματα.

Είναι επεισόδια που έρχονται να προστεθούν στην αντιπαράθεση γύρω από την ονοματολογία της ΠΓΔΜ, που κορυφώθηκε με το συλλαλητήριο ενάντια στη χρήση του όρου «Μακεδονία» την περασμένη Κυριακή, πάντα στο δοσμένο πλαίσιο της «ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης» στα Δυτικά Βαλκάνια.

Πολύτιμο εφόδιο η λαϊκή πείρα

Ομως, η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα έχουν πλούσια πείρα για να αντιμετωπίσουν αυτό το σκηνικό. 

Πείρα που πρέπει να αξιοποιήσουν για να δουν την ουσία των εξελίξεων, για να μην εγκλωβιστούν στο πινγκ πονγκ της σκανδαλολογίας, της ονοματολογίας και τελικά της στοίχισης πίσω από τα συμφέροντα της αστικής τάξης.

Εχουν πείρα οι εργαζόμενοι από το πώς αξιοποιήθηκαν παλιότερα σκάνδαλα «μεγατόνων» («Siemens», Βατοπέδι κ.ά.) ως μοχλοί για το ξεκαθάρισμα λογαριασμών ανάμεσα σε μεγάλα καπιταλιστικά επιχειρηματικά και κρατικά συμφέροντα. 

Η «Αυγή» άλλωστε σε κύριο άρθρο της ομολογεί ανοιχτά: 

«Το σκάνδαλο είναι τεράστιο, έστω κι αν πιθανότατα αποκαλύπτεται διότι οι αμερικάνικες εταιρίες - ανταγωνίστριες της Novartis ζήτησαν από την SEC (Αμερικανική Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς) να τους προστατεύσει από "αθέμιτο ανταγωνισμό". Άλλωστε, όλες οι μεγάλες υποθέσεις για μείζονα σκάνδαλα ευρωπαϊκών κολοσσών - Siemens, Volkswagen κ.λπ. - από τις ΗΠΑ αποκαλύφθηκαν». 

Τέτοιες υποθέσεις λοιπόν αξιοποιούνται για να ξαναμοιράζονται η επιχειρηματική «πίτα» και οι αγορές. 

Και όλα αυτά στην πλάτη των εργαζομένων που υποφέρουν, που το Φάρμακο γι' αυτούς είναι πανάκριβο εμπόρευμα.

Ταυτόχρονα, αξιοποιούνται για να συσκοτίζεται η πραγματική αιτία των λαϊκών προβλημάτων.

Είναι χαρακτηριστικά όσα λένε στελέχη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όπως ότι 

ο λαός θα είχε γλιτώσει τουλάχιστον ένα μνημόνιο αν οι «διεφθαρμένοι πολιτικοί» δεν βούταγαν το δάχτυλο στο «μέλι» της «Novartis»... 

Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση συνεχίζει τις περικοπές στην Υγεία, την Πρόνοια, τη φαρμακευτική δαπάνη από εκεί που τις άφησαν οι προηγούμενοι. 

Εξάλλου, η αντεργατική πολιτική εφαρμόζεται σε όλα τα καπιταλιστικά κράτη, αφού το μεγαλύτερο «μνημόνιο» είναι το καπιταλιστικό κέρδος, η ΕΕ, οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί.

Η λαϊκή πείρα είναι επίσης πλούσια από το πώς αξιοποιούνται υποθέσεις όπως της «Novartis» για να λανσάρονται κάθε τόσο «νέα» και «άφθαρτα» πρόσωπα, με «καθαρά χέρια».

Ο «πατριωτισμός» του ΝΑΤΟ και των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών

Οι εργαζόμενοι μπορούν πια να δουν ακόμα καλύτερα την ουσία πίσω και από την αντιπαράθεση για το όνομα της ΠΓΔΜ, καθώς παρά το ότι περνάει σε δεύτερο φόντο, την ίδια στιγμή «τρέχουν» όλες οι επικίνδυνες διευθετήσεις στα Βαλκάνια. 

Να δουν δηλαδή ότι τόσο οι εθνικιστές, που ο καθένας τους κρατούσε τρεις ελληνικές σημαίες στο συλλαλητήριο του Συντάγματος, 

όσο και οι κοσμοπολίτες, που βγάζουν λόγους για τον σύγχρονο «πατριωτισμό», ταυτίζονται στο βασικό: 

Στην ενίσχυση του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια και στην εμπλοκή της Ελλάδας με αναβαθμισμένο ρόλο στο σχεδιασμό του για να υπηρετηθούν τα προτάγματα της αστικής τάξης.

Ο λαός έχει δει στην πράξη τι σημαίνει ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια. Εχει δει το διαμελισμό κρατών, τις αιματηρές αλλαγές σε σύνορα. 

Η πλούσια αυτή πείρα των εργαζομένων δείχνει ότι το ΝΑΤΟ και η ΕΕ δεν είναι παράγοντες ούτε «σταθερότητας» ούτε «ασφάλειας» και προφανώς ούτε ειρήνης. 

Το επιβεβαιώνουν αυτό τα αμέτρητα θύματα των επεμβάσεων, οι αμείωτες αμφισβητήσεις της Τουρκίας στα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, ο βρώμικος ρόλος που παίζουν οι ιμπεριαλιστικές συμμαχίες στην υποδαύλιση αλυτρωτισμών και «μειονοτικών» ζητημάτων.

Οι εργαζόμενοι έχουν αρκετή πείρα, συσσωρευμένη ειδικά τα τελευταία χρόνια της κρίσης, για να ανασκουμπώνονται όταν ακούνε την κυβέρνηση να τους μιλάει για τον σύγχρονο «πατριωτισμό», όπως έκανε ο πρωθυπουργός από την «αναπτυξιακή» φιέστα στην Πάτρα. 

Δεν είναι ο πρώτος, αφού κάθε κυβέρνηση «ντύνει» το τσάκισμα των εργαζομένων για λογαριασμό του κεφαλαίου με το μανδύα της «εθνικής υπόθεσης». 

Γι' αυτό ο πρωθυπουργός, δήθεν «απαντώντας» στους «πατριδοκάπηλους», είπε ότι «πατριωτισμός» είναι η «συμβολή στα βάρη του κράτους»,απευθυνόμενος ουσιαστικά στους εργαζόμενους. 

Καλώντας τους, δηλαδή, να υπομένουν τις θυσίες διαρκείας και να πάρουν «διαζύγιο» με τις «συνήθειες του χθες», δηλαδή να συμβιβαστούν με τις συνήθειες του σήμερα, της εργασιακής ζούγκλας... 

Η πείρα είναι εξίσου μεγάλη για να απορρίψουν οι εργαζόμενοι 

και το «πατριωτικό καθήκον» των «πρωταγωνιστικών ρόλων» του κεφαλαίου στα Βαλκάνια, που δεν είναι άλλο από μεγαλύτερο μπλέξιμο στο κουβάρι των επικίνδυνων ανταγωνισμών, τη στήριξη των δολοφονικών σχεδίων του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στην περιοχή.

Βγάζουμε συμπεράσματα, δυναμώνουμε την πάλη μας

Πείρα όμως υπάρχει σε μεγάλο τμήμα των εργαζομένων, όχι μόνο από τη δράση του αντιπάλου τους, αλλά και από τη δική τους. 

Είναι η πείρα που βγαίνει από την οργάνωση της εργατικής πάλης στους τόπους δουλειάς, στους κλάδους, που μπορεί να αποτελέσει «μπούσουλα», να δώσει θάρρος και δύναμη σε ακόμα περισσότερους εργαζόμενους. 

Μια πείρα που δείχνει πως δεν υπάρχει κατάκτηση που να απέσπασαν οι εργαζόμενοι χωρίς ανυποχώρητη πάλη, κόντρα στην εργοδοσία και τις κυβερνήσεις της. 

Η ίδια πείρα δείχνει ότι 

η εργατική τάξη έχασε, της ξηλώθηκαν κατακτήσεις, κάθε φορά που εμπιστεύτηκε διάφορους σωτήρες για τη διαχείριση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Εδώ πρέπει να στραφεί η προσοχή των εργαζομένων. 

Να εστιάσει σε συμπεράσματα από την πρωτοπόρα προσπάθεια για την ανασύνταξη του κινήματος, για την αναζωογόνηση της λειτουργίας των συνδικάτων, τη μαζική συμμετοχή στην οργάνωση της πάλης. 

Τη διεκδίκηση της ανακούφισης από τα καυτά προβλήματα που απασχολούν τους εργαζόμενους και κυρίως την προώθηση της αντικαπιταλιστικής πάλης, του αγώνα που συμβάλλει στη συγκέντρωση, στην εκπαίδευση δυνάμεων για να αναμετρηθούν κατά μέτωπο με την εξουσία του κεφαλαίου.

Διανύουμε μια κρίσιμη περίοδο, 

προετοιμασίας νέων αγώνων ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης. 

Μια προετοιμασία που για να έχει αποτέλεσμα πρέπει να αναμετρηθεί 

με τα παραμύθια της κυβέρνησης περί «τέλους της περιπέτειας των μνημονίων» και «επιστροφής στην κανονικότητα». 

Γιατί η «κανονικότητα» είναι εδώ, στους τόπους δουλειάς, στην ανεργία, την κακοπληρωμένη και απλήρωτη δουλειά.

Το ΚΚΕ, φέτος που συμπληρώνει 100 χρόνια από την ίδρυσή του, θα δώσει τον καλύτερό του εαυτό για να κατασταλάξει αυτή η πείρα στην εργατική τάξη, με το βλέμμα πάντα στραμμένο στο σήμερα και στο αύριο της ταξικής πάλης, στη μοναδική ρεαλιστική διέξοδο, το σοσιαλισμό - κομμουνισμό.    

ΚΟ ΑΤΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ

Συγκέντρωση ενάντια 

στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και την εμπλοκή της Ελλάδας

Την Τρίτη 27 Φλεβάρη, στο Σύνταγμα,

 θα μιλήσει ο Δημήτρης Κουτσούμπας και θα ακολουθήσει πορεία στην αμερικάνικη πρεσβεία

Συγκέντρωση στο Σύνταγμα διοργανώνει η ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ την Τρίτη 27 Φλεβάρη, στις 6.30 μ.μ., με θέμα «Οι θέσεις του ΚΚΕ για τις εξελίξεις στα Βαλκάνια, τη Μέση Ανατολή, την Ανατολική Μεσόγειο, τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, το Κυπριακό».

Θα μιλήσει ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας.

Συνθήματα της συγκέντρωσης και της πορείας που θα ακολουθήσει στην αμερικάνικη πρεσβεία είναι:

• Οχι στα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ
• Οι ιμπεριαλιστές ξαναμοιράζουν τον κόσμο, διαιρούν τους λαούς
• Οχι στην πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Παίζει το ρόλο «πλασιέ» του ΝΑΤΟ.

Στο κάλεσμα της ΚΟ Αττικής για το συλλαλητήριο αναφέρεται:

«Το ΚΚΕ καλεί τον ελληνικό λαό, που ανησυχεί για τις εξελίξεις στα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή, να δει την ουσία του προβλήματος, το δάσος και όχι το δέντρο. 

Να ξεπεράσει τον αποπροσανατολισμό, που καλλιεργούν τόσο η κυβέρνηση όσο και οι δυνάμεις που επενδύουν στον εθνικισμό, στη διαίρεση των λαών. 

Και οι δύο πλευρές κρύβουν το επικίνδυνο σκηνικό που στήνεται.

• Η περιοχή μας μυρίζει μπαρούτι. ΝΑΤΟ - ΗΠΑ - ΕΕ προετοιμάζουν νέα επικίνδυνα σχέδια για να ενισχύσουν την παρουσία τους. Να βγουν πιο ενισχυμένες στον ανταγωνισμό με άλλες δυνάμεις, όπως η Ρωσία, η Κίνα. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, μεθοδεύεται ο διαμελισμός κρατών, όπως η Συρία. Κλιμακώνεται η επίθεση κατά του Παλαιστινιακού λαού από το κράτος του Ισραήλ. Προωθείται διχοτομική λύση στο Κυπριακό. Δυναμώνει η αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας στο Αιγαίο από την Τουρκία.
• Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχει αναλάβει ρόλο "σημαιοφόρου" του ΝΑΤΟ. Επεκτείνει τις αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις στην Ελλάδα. Δαπανά τεράστια ποσά, που χρυσοπληρώνει ο ελληνικός λαός για την αγορά ΝΑΤΟικού πολεμικού υλικού. Αναβαθμίζει τη συνεργασία με κράτη - δολοφόνους, όπως το Ισραήλ και τη Σαουδική Αραβία.
• Για τις ανάγκες των ευρωατλαντικών σχεδίων αναζωπυρώνεται και το ζήτημα των σχέσεων με την ΠΓΔΜ. Επιχειρείται να παραπλανηθεί ο λαός με την "ονοματολογία", να συγκαλυφθούν τα πραγματικά προβλήματα, που είναι ο αλυτρωτισμός, η ένταξη της γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ.
• Ο στόχος της "γεωστρατηγικής αναβάθμισης" δεν έχει καμία σχέση με την ειρήνη και την ασφάλεια των λαών. Η κυβέρνηση διεκδικεί για λογαριασμό του ελληνικού κεφαλαίου μερίδιο απ' το πλιάτσικο σε βάρος των λαών. Βάζει τον ελληνικό λαό σε μεγάλους κινδύνους. Είναι η άλλη όψη της αντιλαϊκής πολιτικής.
• Η συμμετοχή της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ δεν είναι παράγοντας ασφάλειας για το λαό. Το αποδεικνύει η πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Αντίθετα, διαμόρφωσε αρνητικούς όρους σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων και των λαϊκών συμφερόντων.
• Καμία συμμετοχή στα επικίνδυνα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Να κλείσουν η βάση της Σούδας και όλες οι ξένες βάσεις στην Ελλάδα. Να επιστρέψουν οι Ελληνες στρατιωτικοί από αποστολές εκτός συνόρων. Αποδέσμευση από ΝΑΤΟ και ΕΕ.

Οι λαοί μπορούν να βαδίσουν το δικό τους ελπιδοφόρο δρόμο, της κοινής πάλης, για να διώξουν τους ιμπεριαλιστές από τα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή, για να ανατρέψουν το βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα που γεννά φτώχεια και πολέμους.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗ ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΩΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΩΝ».

παρουσίαση κειμένων: Viva La Revolucion

Απ' την Εφημερίδα της πρωτοπορίας της  Εργατιάς !!