Ανοίγει τις πύλες του το πρώτο ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Νταχάου της Βαυαρίας. Λειτούργησε ως πρότυπο για τη δημιουργία άλλων παρόμοιων τόπων εγκλεισμού. Πρώτοι του «ένοικοι» ήταν Γερμανοί, μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος, και άλλοι πολιτικοί αντίπαλοι των ναζί.
Με την έναρξη του πολέμου, η χρήση του Νταχάου διευρύνθηκε για να συμπεριλάβει καταναγκαστική εργασία, εγκλεισμό Εβραίων υπηκόων από τις χώρες που η ναζιστική Γερμανία καταλάμβανε. Ανάμεσα τους ο Νίκος Ζαχαριάδης και άλλοι Έλληνες κομμουνιστές. Το Νταχάου ήταν το πρώτο στρατόπεδο όπου Γερμανοί γιατροί πραγματοποίησαν πειράματα σε κρατουμένους
Το Νταχάου επί της ουσίας ήταν στρατόπεδο εξόντωσης και ενοικίασης εργατών σκλάβων στα εργοστάσια της περιοχής. Σε όλη την περίοδο που λειτούργησε είχε κρατούμενους από 26 χώρες και όσοι βρέθηκαν κρατούμενοι εδώ, με βάση τον πίνακα αφίξεων του στρατοπέδου ήταν 206.206. Από τις εκτελέσεις, τις απίστευτες κακουχίες, τα πειράματα δολοφονήθηκαν, με βάση τα όποια καταγεγραμμένα και σίγουρα παραποιημένα στοιχεία από το 1940 μέχρι το ’45, 27.734. Δεν είναι καταγεγραμμένο και είναι αδιευκρίνιστο πόσοι δολοφονήθηκαν από το 1933 μέχρι το 1940.
***
Η αδιαφορία της κοινής γνώμης στο πρώτο κύμα συλλήψεων (κομμουνιστών) στα 1933 έδωσε την ευκαιρία στους ναζί να συνεχίσουν το έργο τους. («…αλλά εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής»). Παρότι οι ωμότητες των Ες Ες, σε βάρος των κρατουμένων στο Νταχάου, με αιφνιδιαστικούς ξυλοδαρμούς, ευφάνταστα βασανιστήρια και σκληρό ποινολόγιο, διέρρεαν στην κοινή γνώμη, δεν στάθηκαν ικανές να τη συγκινήσουν και να αφυπνίσουν. Ετσι σταδιακά δημιουργήθηκαν και άλλα στρατόπεδα θανάτου, όπως αυτά του Άουσβιτς, του Μαϊντάνεκ, του Σόμπιμπορ ή της Τρεμπλίνκα.
